New Indian-Chennai News + more

Admin · Guru

நான்காவது முல்லைக்கலி பாடியவர் : நல்லுருத்திரனார்

Admin · Guru

RE: நான்காவது முல்லைக்கலி பாடியவர் : நல்லுருத்திரனார்

Admin · Guru

நான்காவது முல்லைக்கலி 
 அடிநேர் உரை
# 101 
மழை பெற்றுக் குளிர்ந்த காட்டில், முதல் மழைக்கு அரும்பு விட்டு,
உலர்ந்துபோன அடிப்பகுதியில் செழித்து வளர்ந்த முள்ளைப் புறத்திலே கொண்ட பிடவமும்,
கள்ளுண்டு செருக்குற்றவனின் கால்தடுமாறும் நிலையைப் போல வளைந்து, துடுப்புப்போன்ற மொட்டினை ஈன்று
தீயைக் கடைந்த நெருப்பைச் சேர்த்து வரிசையாக வைத்ததைப் போன்ற மலர்ந்த இதழ்களையுடைய செங்காந்தளும்
நீலமணியைப் போன்ற நிறத்தைக் கொண்ட காயாம்பூக்களும், பிற மலர்களும்
அழகுடன் விளங்கும்படியாகச் சூடிய தலைமாலையையுடையவர் ஒன்று சேர்ந்து,
ஏறுதழுவுபவரோடு மாறுபட்டு நிற்கும் தம் ஆற்றலை வெளிப்படுத்த
பிறரால் சீறுவதற்கு முடியாத வலிமையுடையோனாகிய இறைவனின் குந்தாலியைப் போல் கொம்புகள் சீவப்பட்ட
ஏறுகளை அவற்றின் தொழுவினுள் (வாடிவாசலுக்கு உள்ளே) ஒரு சேர அடைத்தனர் 
அவ்விடத்தில், முரசின் முழக்கத்தைப் போலவும், இடியினைப் போலவும் ஏறுதழுவும் களத்தின் முன்னே ஆரவாரம் உண்டாக,
ஏறுதழுவும் நடைமுறையை எதிர்கொண்டு வந்து வந்து திரண்டு
நறும்புகையுடன் புழுதியும் கிளம்ப, நல்ல மகளிர் திரண்டு நிற்க,
நீர்த்துறையிலும், ஆலமரத்தின் கீழும், பழைய வலிமையினையுடைய மராமரத்தின் கீழும் உறையும்
தெய்வங்களை அவற்றுக்குரிய முறையுடனே வணங்கி வாடிவாசலை நோக்கிப் பாய்ந்தனர்;
கொம்பின் உச்சியில் சுற்றிய பட்டுநூலின் நிறத்தைப் போன்ற புன்மையான நிறத்தைக் கொண்ட காளையின்
சீற்றமுள்ள பார்வைக்கு அஞ்சாதவனாய் அதன் மீது பாய்ந்த இடையனைச் சாகும்படி குத்தித்
தன் கொம்புகளுக்கு இடையிலே வைத்துக்கொண்டு அவன் உடலைக் குலைக்கின்ற காட்சியைப் பார்!
அழகிய சிறப்புக்கொண்ட அசைகின்ற இயல்பினையுடையவளாகிய திரௌபதியின் கூந்தலைப் பற்றியவனின்
நெஞ்சத்தைப் பிளந்து போட்டு பகைவர் நடுவே தன்
வஞ்சினத்தைத் தீர்த்துக்கொண்ட வீமனைப் போன்றிருக்கிறது;
சூரியனின் கதிர்கள் விரிவதைப் போன்ற சுழியினை நெற்றியில் கொண்ட கரிய காளை,
மலைப்பிளவிலே பூத்த பூவைக் கொண்ட தலைமாலை அணிந்த இடையனைத் துவட்டிக்
குடல் சரியும்படி குத்தி, அவன் உடலைக் குலைக்கின்ற காட்சியைப் பார்!
துன்பத்தை நுகர்கின்ற அந்திக்காலமாகிய ஊழிமுடிவில் ஒருபாதி உமையின் பச்சைநிறத்தைக் காட்டும் இறைவன்
வருத்தத்தைச் செய்யும் எருமை ஏற்றை ஏறுகின்ற கூற்றுவனின் நெஞ்சைப் பிளந்திட்டு
அவன் குடலைக் கூளிப்பேய்க்கு வயிறாரக் கொடுக்கின்றவனைப் போன்றிருக்கிறது;
காதில் மச்சம் உள்ள, இடையர்கள் நேர்ந்துவிட்ட, மின்னும் நுண்ணிய சிவந்த புள்ளிகளைக் கொண்ட வெள்ளைக்காளையின்
சீற்றத்துக்கு அஞ்சாதவனாய்ப் பாய்ந்த இடையனைத் துவட்டி
மிகவும் கூர்மையான தன் கொம்பால் அவன் உடலைக் குலைக்கின்ற காட்சியைப் பார்!
மிகுந்த இருள் என்றும் கருதாமல், கடுமையான இரவில் வந்து தன்
முயற்சியால் வென்று அழித்துத் தன் தந்தையான துரோணாச்சாரியாரைக் கொன்ற சிகண்டியை
அவனது தலையைத் திருகும் அசுவத்தாமனைப் போன்றிருக்கிறது;
இப்படியாக,
அழகிய மாலையணிந்த கணவனைத் தரும்படியான நல்ல சகுனமாக இருக்கிறது, இடையர்கள்
நேர்த்தியான இந்த மாலைப் பொழுதில் ஊதுகின்ற குழல்;
மதம்பிடித்த யானையைக் காட்டிலும் அஞ்சாத காளையைப்
பிடித்தபிடி விடாமல் நீ தழுவிக்கொண்டால், வெற்றிக்கொடியை
ஏந்தும் இந்த இடைமகளின் தோள்கள்;
பகலில் மலரும் பூக்களைக் கொண்ட தலைமாலை சூடியவன், வருத்த இசையைக் குழலில் ஊதுபவன்,
தோளின்மீது கம்பினை வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டிருப்பவன் ஆகிய இவர்களில் இங்குள்ள
கொல்லுகின்ற தன்மையுள்ள காளையை அடக்குபவர்களுக்கு, எமது நிறைந்த கரிய
கூந்தலுடையாளை மணமுடித்துக்கொடுப்போம் நாம்;
காளையை அடக்குபவரில் என்னைப் போன்றவர் யாரும் இல்லை என்று நம் மாடுகளுக்குள்
தன் முயற்சியை எடுத்துக்கூறும் தலைவன் நமக்கு என்றேனும் ஒருநாள்
உறவினன் ஆவான். அவனைக் கண்டு
இடப்புறமாகத் துடித்தன நமது கண்கள்;
இப்பொழுது காளைகளும் சோர்ந்தன, இடையர்களும் மிகவும் காயம்பட்டிருக்கின்றனர்,
மணக்கின்ற கரிய கூந்தலையுடைய ஆயமகளிர் எல்லாரும்
முல்லைப்பூக்கள் பூத்துக்கிடக்கும் அழகிய குளிர்ந்த சோலைக்குள் புகுந்தனர், இடையரோடு
தாம் சேர்வதற்குரிய இடங்களைத் தேடிக்கொண்டு.
 
மேல்


# 102
"பரந்து விரிந்த பெரிய விசும்பில் வேகமாகப் பொழிகின்ற மழைநீரில் கலந்து அதனை ஏற்றுக்கொண்ட
குளிர்ந்த மணங்கமழும் பிடவமும், படர்கின்ற கொடியையுடைய செம்முல்லையும்,
நல்ல நிறமுள்ள செழுமையான காந்தளும், ஒளிர்கின்ற பூங்கொத்துக்களையுடைய கொன்றையும்
இவற்றைப் போன்ற பிறவும், பல மலர்கள் செறிந்திருக்கும்படியாக,
தழையும், மாலையும், அணிகலன்களும் என்று இவற்றைக்
கட்டியவராய் மகிழ்ந்து திளைத்து விளையாடும்
கபடமற்ற பேச்சினையுடைய இந்தத் தோழியர் கூட்டத்தில் இவள் யார் தன் உடம்போடு
என் உயிர்க்குள்ளே புகுந்தவள் இன்றைக்கு";
"ஓ! இவளா? இவள் சண்டையிடுவதில் பெரு விருப்பமுள்ள அந்த நல்ல காளையை அணைபவரை அன்றி
வேறு யாரும் இவளின் அழகுள்ள, மாந்தளிர் போன்ற மேனியைத் தீண்டமுடியாது என்று மிக்க கவனத்துடன்
எல்லாரும் கேட்கும்படி மீண்டும் மீண்டும் பறையறிவித்து எப்பொழுதும் எழுந்த
பேச்சால் இங்கு கொண்டுவரப்பட்டவள்";
"அந்த ஏறுதழுவலை நடத்தச் சொல்லுங்கள்"; "இனி காலம் தாழ்த்தமாட்டோம்" என்றனர்; "பறையை முழக்குங்கள்" என்றனர்; பரப்பினர்
சிறந்த அணிகலன்களையணிந்தவளின் சார்பாக ஏறுகோள் விழா நடக்கும் செய்தியை;
இந்த விழாவில் பெடை அன்னத்தைப் போன்றவர்கள் தங்கள் கண்கள் பொலிவுபெற்று விழாநிகழும் இடம் அனைத்தையும் பார்க்கும்
உயர்ந்த பரணைப் பெறுவார்களென்றால் அது மிகவும் நல்லது;
விடப்படும் காளையைத் தடுத்து நிறுத்தும் வகையில் மேலும் மேலும் அதன் மேல் பாய்வதற்காக, ஆரவாரித்துச் சேர்ந்து
நேருக்கு நேர் சென்றார் பலர்;
கொன்று குவிக்கும் வில்லைப்போல மிகவும் வெகுண்டு அதிக அளவு சினத்துடன்
கடுமையாகப் பாய்ந்து அந்தக் காளையருக்குள் ஓடியது;
புழுதி பறந்தது;
மார்புகளைக் கொடுத்து பாயும் காளையைத் தாங்கினர்;
காளையின் கொம்புகள் தரையைப் பார்த்துக் கவிழ்ந்தன;
கலங்கினர் பலர்;
அவர்களுள், ஊறிடும் மிகுந்த காதலுணர்வு பெருக, பூக்கள் நிறைந்த நீலமணியைப் போன்ற நெடிய தோளால் வளைத்து
காளையின் திமிலுக்கிடையே அவன் தோன்றினான், தோன்றி
அந்தக் காளையை அடக்கிச் சோர்வடையச் செய்தான்;
காளையின் துன்பத்தைக் கண்டு எழுந்தனர், எதற்காகவோ
அந்த காளையின் உரிமையாளரின் பகை?
அறியாமை உடையவர் இந்த ஆயர் பெருமக்கள்! இதற்கு முன்பும்
கொலைவெறியுள்ள காளையின் கழுத்தை அணைத்துக்கொண்டவர்களைக் கண்டிருக்கின்றனர்! இன்றும்
சீற்றங்கொண்ட காளையைப் பிடித்துக்கொள்ளுங்கள் என்று பறை சாற்றுகின்றனரே!
அங்கே இப்பொழுது
மணம்செய்வதற்குத் தண்ணுமையில் தாளம் தவறாமல் எழுப்புவார்களாக,
பண் அமைந்த இனிய தாளத்தையுடைய குரவைக் கூத்தினுள், சிறந்த தலைமாலையையும்
திண்ணிய தோள்களையும், வெற்றிப்புகழையும், வியப்புக்குரிய போர்த் திறத்தையும், கரிய மேனியையும்,
அழகிய சிவப்புநிற ஆடையையும் உடைய அந்த இளைஞனுடன், அழகிய
முறுவலையுடையவளின் மென்மையான தோள்களைச் சேர்த்துப் பாராட்டி, அந்தச் சிறுகுடியின்
மன்றத்திலெல்லாம் பரவியது பேச்சு.
 
மேல்



# 103
மெல்லிய பூங்கொத்துக்களையுடைய கொன்றையும், மென்மையான மலரையுடைய காயாவும்,
புன்மையான் இலையைக் கொண்ட வெட்சிப்பூவும், பிடவமும், செம்முல்லையும்,
கஞ்சங்குல்லைப் பூவும், குருந்தம்பூவும், செங்காந்தளும், பாங்கர்ப்பூவும் ஆகிய
மலையிலுள்ளவையும், காட்டிலுள்ளவையும் உள்ள மலர்கள் கொண்டு கட்டிய பூச்சரங்களைச் சூடியவராய்,
பல பசுக்களையுடைய இடையர்கள் வேகமுள்ள காளையை அடக்குவதைக் காண்பதற்காக,
முல்லை மொட்டையும், மயிலிறகின் அடியையும் வரிசையாக வைத்தது போன்ற
பற்களையுடைய, பெரிய குளிர்ச்சியான கண்களையுடைய, கபடமற்ற
பேச்சினையுடைய, ஒளிவிடும் பொன்னாலான குழையைக் காதில் அணிந்த
ஆய மகளிர் பரணில் ஏறிக்கொண்டார்;
இந்த மகளிர் பரண்மீது இருக்க,
பச்சை மணி போர்த்ததைப் போன்ற மலையின் பக்கத்தில் விழும் அருவியைப் போன்ற
அழகின் எல்லையைக் கடந்த வெண்மையான கால்களைக் கொண்ட கரிய காளையும்,
விண்மீன்கள் தோன்றி ஒளிசிந்தும் அந்திக்காலத்து மேகத்தையுடைய சிவந்த ஆகாயம் போன்று
அழகிய ஒளிர்வு பரந்த வெள்ளைப் புள்ளிகளைக் கொண்ட காளையும்,
கொலைத்தொழிலையுடைய இறைவன் சூடிய பிறை நிலவு போன்ற
மிகுதியாக வளைந்த கொம்பினைக் கொண்ட சிவலைக்காளையும்,
போரிடும் முரட்டுத்தனத்தைகொண்ட வலிமையையுடைய பலரும் விரும்பும் காளைகள் பலவும் ஒன்றுகூட,
சிங்கமும், குதிரையும், யானையும், முதலையும்
பெரிய மலையின் பெரும் பள்ளத்தில் ஒன்றுசேரத் திரண்ட,
தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் மேகங்கள் அசைந்து திரியும் மலையிடத்தைப் போன்று
கொடிக்கொடியாய் நறுமணப்புகை சூழ்ந்திருக்கிறது அந்தத் தொழுவம்;
அந்தத் தொழுவினுள் மிக்க ஆர்வத்துடன் புகுந்த இடையர்குல இளைஞரைப்
பார்த்துப் பார்த்து முட்டின அந்தக் காளைகள்;
காளைகள் தமக்குப் பகையான காளைகளை விரும்பித் தாக்கின; சுற்றிலும்
நெருப்பினைக் கக்கும் குந்தாலியைக் கொண்ட இறைவன் சூடிய பிறையில் கிடக்கும்
சிவந்த மாலையைப் போல
குருதி படிந்த கொம்புகளில் குடல்கள் பின்னிக்கிடந்தன;
"கொம்புகளைச் சுற்றிக் குடல்கள் பின்னிக்கிடந்த காளையின் முன்
அதற்கு ஆட்டம் காண்பித்து அந்தக் குடலை எடுத்துக்கொள்பவனின் வலிமையைப் பாரேன்!
இது சிவந்த நூல் சுற்றியிருக்கும் கழியை ஒருவன் இருகையாலும் பிடித்துக்கொள்ள, அந்த நூலை வாங்கி
மூன்று நூலாகப் பிரித்து ஆக்குகின்றவனைப் போலிருக்கிறது!"
"சின்னவளே! இது ஒன்றைப் பார்! இவன் ஒருத்தன்!
எருமைக் கூட்டத்தின் ஆயர்மகன் அல்லவா! காளையை அடக்காமல் வரமாட்டான்,
போரிடுவதில் மிகவும் விருப்பமுள்ள காளையின் சொரசொரப்பான கழுத்தில் பாய்ந்து
அதற்கு இட்ட மாலையைப் போல அதனைத் தழுவிக்கொண்டவன்";
"சின்னவளே! இது ஒன்றைப் பார்! இவன் ஒருத்தன்!
பசுக் கூட்டத்தின் ஆயர்மகன் அல்லவா! இதை முடிக்காமல் போகமாட்டான்,
மச்சத்தையுடைய காளையின் மேலேயிருந்து ஆட்டம்காண்பித்துக்கொண்டு, நீர்த்துறையில் தோணியில்
செல்பவன் போலத் தோன்றுகின்றான்";
"தோழியே! காற்றைப் போல வந்த கடும் வேகங்கொண்ட காளையான காரியைப்
பலரும் கூடும் களத்தில் அதன் வலிமை அடங்க அணைத்து, அதனை வருத்தி, அதன்
மேலே ஏறிக் காட்சியளிக்கின்ற இடையனது அழகைப் பாராய்!
எருமைக்கடாவில் வருகின்ற கூற்றுவனின் நெஞ்சத்தைக் கால்நுனியால் பிளந்திட்டு
சினத்தோடே அவனது அரிய உயிரை வாங்கின சமயத்தில் இறைவன் இப்படிப்பட்டவனாயிருந்தானோ என்று
கூறும்படியாக நடுங்கியது என் நெஞ்சு";
"சின்னவளே! இது ஒன்றைப் பார்! இவன் ஒருத்தன்!
ஆட்டுக் கூட்டத்தின் ஆயர்மகன் அல்லவா! புள்ளிகள்
மிகுந்த வலிமையான வெள்ளைக் காளையின் அழகிய பக்கத்தில், திங்களில் இருக்கும்
மறுவைப் போல் ஒட்டிக்கிடக்கிறவன்";
"குறையாத வேகத்தோடு, சினந்து தன்னைத் தாக்கிய
சிவப்புக் காளையை அதன் செவியின் அடிப்பகுதியைப் பிடித்துக்கொண்டு, அதன் வலிமைமை அடக்கித் தழுவும்
காயாம்பூவாலான கண்ணியைச் சூடிய இடையனது அழகைப் பாராய்!
தன்னை விரும்பாத கஞ்சன் முதலானோர் கட்டவிழ்த்துவிட்ட கழுத்து மயிரினைக் கொண்ட குதிரையை
அதன் வாயைப் பிளந்திட்டு அதனைக் கையால் அடித்த சமயத்தில் இப்படிப்பட்டவனாயிருந்தானோ அந்தக்
கண்ணன் என்று கூறும்படியாக நடுங்கியது என் நெஞ்சு";
அங்கே, பெரிய புலிக்கூட்டமும், பெரும் யானைக் கூட்டமும்
ஒன்றற்கொன்று தாக்கிக்கொண்டு போரிட்டதைப் போலப் போரிட்டு, இடையரும்
தம் காளைகளைப் பிடித்துக்கொண்டு ஒன்றாக அந்தத் தொழுவை விட்டகன்றனர்; அவ்விடத்தில்
மயில் கழுத்தைப் போன்ற நிறத்தையுடைய அணிகலன்கள், பவழம் போன்ற சிவந்த நிலத்தில் மாறுபட்டுக் கிடக்க,
நிறைந்த இதழ்களைக் கொண்ட மலர் போன்ற மைதீட்டிய கண்களையுடைய
காதல் மகளிரும் அவரின் கணவர்களும் விருப்பத்துடன்
சாணம் மெழுகிய மன்றத்தில் குரவைக்கூத்து ஆடுவதற்காகத் தழுவிக்கொண்டு,
"கொல்லுகின்ற வலிமையுள்ள காளையின் கொம்புகளுக்கு அஞ்சுபவனை, மறுபிறப்பிலும்
தழுவிக்கொள்ளமாட்டாள் ஆயர்மகள்" என்றும்
"அஞ்சாதவராய்க் கொலைத்தொழிலையுடைய காளையை அடக்குபவரை அன்றி
உள்ளத்தில் உரம் இல்லாதவர்கள் அணைத்துக்கொள்வதற்கு அரியது, உயிரைத் துறந்து
நைந்துபோகும் நிலையிலிருந்தாலும், ஆயர் மகளிரின் தோள்கள்" என்றும்,
"உயிர் என்பது ஒரு காற்று என்பதை உணராது, அதனைக் காத்துக்கொள்வதற்கு
விரிந்த வாயையுடைய கொம்புகளுக்கு அஞ்சுகின்ற மனத்தினர் வந்து அணைத்துக்கொள்வதற்கு
அவ்வளவு எளிதாகப்போய்விட்டதோ ஆயர் மகளிரின் தோள்கள்?" என்றும்
"பரிசமாகப் பொருள் ஏதும் கேட்கமாட்டார் எம் குலத்து ஆயர் மகளிர்,
கொலைத்தொழிலையுடைய காளையின் கொம்புகளுக்கு இடையே, தாம் விரும்புகின்ற மகளிரின் மார்பின்
முலைகளுக்கு இடையே தலைவைப்பதைப் போல புகுந்து பாய்ந்தால்" என்றும்
இவ்வாறாக
குரவைக் கூத்தில் தழுவிக்கொண்டு நாம் எமது மரபுப்படி பாடி,
குன்றாத சிறப்பின் புகழையுடைய தெய்வத்தைப் போற்றுவோம்,
குற்றமற்ற அழகிய கடலில் பரந்துகிடக்கின்ற இந்தத் தொன்மையான நிலத்தை
ஆளுகின்ற உரிமையோடே சேர்ந்த
எம் அரசன் பாண்டியன் வாழ்வானாக, இந்த அகன்ற இடத்தையுடைய உலகத்தில்.
 
மேல்

Admin · Guru

# 104
மிகுந்த அலைகள் மேலேறியதால் தன் நிலத்தைக் கடல் கவர்ந்துகொள்ள,
மனச் சோர்வின்றி முன்னேறிச் சென்று பகைவர் நாட்டில் தனக்கு இடம் உண்டாக,
சோழனின் புலிச் சின்னத்தோடு, சேரனின் வில் சின்னத்தையும் நீக்கி, புகழ்மிக்க கயல் சின்னத்தை அங்குப் பொறித்து,
தன் வலிமையினால் பகைவரை வணங்கச் செய்த வாட்டமுறாத தலைமைப் பண்பையுடைய பாண்டியனின்
பழைமையான புகழை நிலைநிறுத்தின குலத்தோடு தோன்றின
நல்ல பசுவினத்தின் ஆயர்கள் ஒன்றாகக் கூடி எல்லாரும்,
விண்ணைத் தோயும்படி ஓங்கிய பிரகாசமாய் ஒளிவிடும் பனைக்கொடியினையுடைய
பால் நிற வண்ணனாகிய பலராமன் போல் குற்றமற்ற வெள்ளைநிறக் காளையும்,
பகைவரை மாய்ப்பதில் சிறந்து விளங்கிய, பொன்னால் புனைந்த புகழ்பெற்ற சக்கரப்படையையுடைய
திருமகள் உறையும் மார்பையுடைய திருமாலைப் போல் திறம் கொண்ட கருமையான காளையும்,
மிகுதியாய் ஒளிரும் தாழ்ந்த சடையினையும், ஒருபக்கத்தில் வீற்றிருக்கும் பிறை போன்ற நெற்றியையுடையவளையும் உடைய
முக்கண்ணனின் நிறம் போல பகைமையுணர்ச்சி மிகுந்த கபிலை நிறக் காளையும்,
பெரிய கடலைக் கலக்கி மாமரத்தை வெட்டின மீளாத போரையுடைய
வேலில் வல்லவனான முருகனின் நிறத்தைப் போல அச்சந்தரும் சிவப்புக் காளையும், இவை போன்ற
போரிடும் குணமுள்ளவைகளும், பிற காளைகளும்
பல்வேறு நிறங்கள் கொண்ட பலவகை மேகங்கள் ஒன்றுகூடியதைப் போல
மிகவும் விருப்பத்துடன் ஒவ்வொன்றாக நுழையும்படி விட்டனர் தொழுவிற்குள்;
அவ்விடத்தில், "முள் போன்ற கூரிய பற்களைக்கொண்ட அழகியான இவளைப் பெறுவான், இந்த ஒப்பில்லாத
வெள்ளைக் காளையின் கழுத்தை அணைபவன்;
ஒளிரும் அணிகலன்களைக்கொண்ட, வாரப்பட்ட இவளின் கூந்தலில் தூக்கத்தைப் பெறுவான், கூர்மையான கொம்புடைய
கரிய நிறக் காளையின் சினத்துக்கு அஞ்சாமல் அதனை அடக்குபவன்; ஈரம்படிந்த சிவந்த கண்வரிகளையுடைய,
மருளுகின்ற பெண்மானின் பார்வையைக் கொண்ட இந்த மங்கையைப் பெறுவான் இந்த
சிவந்த கண்களைக் கொண்ட கொலைவெறிபிடித்த காளையை அடக்குபவன்; அலங்காரமான குழையணிந்தவளின்
மூங்கிலைப் போன்ற மென்மையான தோள்களில் தூக்கத்தைப் பெறுவான், கொடுமையான வலிமையினையுடைய
சிவந்த காளையின் சினத்துக்கு அஞ்சாதவனாய் அதனைத் தழுவுபவன்" என்றவாறு
ஆயர்கள் தம் முறைப்படி அந்த நல்ல மகளிரைப் பறையறைந்து தெரிவித்தனர்;
அன்றைக்குரிய விண்மீன்கள் அருகே சூழ்ந்திருக்கும் திங்களைப் போல, பரண் மீது
விரும்பி நிறுத்தினர் அழகாக;
அவ்விடத்தில், பறை மிகுந்து ஒலிக்க, பலதரப்பட்டவரும் ஆரவாரிக்க,
வலிமையில் குறையாத இளைஞர்களின் ஏறுதழுவதலை எதிர்கொண்டு பாய்ந்தன,
நறும்புகை வலமாக எழ, விடுவதற்காக நிறுத்தப்பட்ட காளைகள்;
அந்தக் காளைகளை
அணைப்பதற்கான மிகுந்த வெறியுடன், பார்வைப் பரணை விட்டு இறங்கி, முன்னேறிச் சென்று
வேலின் முனையைப் போன்ற வெற்றித்திறம் கொண்ட கூர்மையான கொம்புகளின் குரோதத்துக்கு அஞ்சாதவனாய்ப்
பால் நிற வெள்ளைக் காளையின் கழுத்தைப் பாய்ந்து பிடித்தவனைப்
பொறுத்துக்கொள்ளாமல் குத்தும் இளமையான கரிய காளையின் தோற்றத்தைப் பார்!
பால் போன்ற திங்களைக் கவ்விய பாம்பினை, அதன் பிடியிலிருந்து விடுவிக்கும்
நீல நிறத்தவனான திருமாலைப் போன்றிருக்கிறது;
விழுந்து எழுந்து, அதிர்ந்து நடுங்கி, தாண்டிக்குதித்து பலரும் சேர்ந்து ஓட,
எலும்புகள் முறியவும், கைகால்கள் ஒடிந்துபோகவும், குடல் சரியக் குத்தி, தன்னுடைய
கொம்பின் வலிமை அழியும்படி தழுவியவனை நாலாபுறமும் ஆட்டி, அங்குமிங்கும் சுற்றித் துவைத்தெடுக்கும்
குன்றாத சினங்கொண்ட அழகையுடைய காளையைப் பார்! இது ஒன்று!
அச்சம்தரும் மருந்துப்புகை எழுப்ப, வெகுண்டு
சுற்றித்திரியும் கொலைவெறியுள்ள களிற்றினைப் போல் இருக்கிறது;
தன் மனவூக்கத்தால் எழுந்த துணிச்சலான ஏறுதழுவலைத் தவிர்க்கமாட்டாமல் முன்னே சென்று
தன் தோள் வலிமையினால் துணிந்த பிடிப்பு நெகிழ, காளையின் கழுத்தை விட்டுக் கைகள் தள்ளப்பட உடல் தளர்ந்து
தான் பிடித்த பிடி வழுக்கித் தன் முன்னே வீழ்ந்தவனை முட்டித்தள்ளாமல்,
திரும்பிச் செல்லும் புள்ளிகளையுடைய காளையின் தோற்றத்தைப் பார்! உக்கிரமான போரில்
தன் வாளுக்குத் தோற்று விழுந்தவனை, நமக்குப் பொருத்தமற்றவன் என்று வெட்டாமல் சென்றுவிடும்
வீரமிக்க மறவனைப் போல இருக்கிறது;
இவ்வாறாக, சினம் மிகுந்து, உடம்புகளைக் கிழித்து, மிதித்து நாசமாக்கும் வகையில் ஏறுகள் எதிர்நிற்க,
மீண்டும் மீண்டும் இளைஞர்கள் வந்து தாக்க,
தசைத் துண்டங்கள் தெறித்துத்தெறித்துச் சிதறிக் கிடக்க,
இடியின் முழக்கத்தைப் போன்று இன்னிசைக்கருவிகள் ஓங்கி முழங்க,
ஏறுகளின் குத்துக்களைத் தாங்கிக்கொள்பவரும், அவற்றின் மேல் பாய்ந்து ஏறிக்கொள்பவரும்,
அவற்றின் கொம்புகளிடையே தம்மை நுழைத்துக்கொள்பவரும், வீராப்பாய்ப் பேசித்திரிவோரும் ஆகியவற்றவரோடு
போரினை விரும்பி அதனை மேற்கொண்ட நூற்றுவர்கள் தோல்வியடையும்படி
வரிந்து கட்டப்பட்ட வலிமை பொருந்திய வில்லினையுடைய ஐவர் போரிட்ட
போர்க்களம் போன்று இருந்தது தொழுவம்;
தொழுவுக்குள் விட்ட காளைகள் எல்லாம் மேய்புலத்திற்குச் செல்ல, குன்றாச் சிறப்பையும்
கண்கவரும் அழகையும் கொண்ட மகளிரும் இளைஞரும் வளம் நிறைந்த ஊர்
நடுவே குரவை ஆடுவர் தழுவிக்கொண்டு;
"பாடுவோம் வாருங்கள்! இடையனின், கொலைத்தன்மை கொண்ட காளையின்
கொம்புகள் உண்டாக்கிய தழும்புகளையுடைய மார்பினை";
"நெற்றியில் சிவந்த சுழியினைப் பெற்ற காளையின் ஆற்றலை அழித்தவனின் மார்பினை,
இதுவரை என்னைப் பழித்துரைத்தவர்கள் தங்கள் கண்களை மூடிக்கொள்ளும்படியாக நான் தழுவாமல் ஓயமாட்டேன்,
இனி இந்த ஆயர்மகளிர் தாழ்வாகப் பேசினால், அதனைப் பெரிதாக
எடுத்துக்கொள்ளமாட்டாள் இந்த ஆயர்மகள்;
தோழி! ஒன்றாக நாம் சேர்ந்து ஆடும் குரவைக் கூத்தில், நம்மை
இளக்காரமாகப் பார்த்து, வருத்தமுறும் நோயைச் செய்தது,
சிவந்த கண்களைக் கொண்ட கொலைக்குணமுள்ள காளையை அடக்கிவிட்டேன் நான் என்னும்
செருக்கினால் அன்றோ அந்த ஆயர்மகன்?"
"அழகிய அணிகளை அணிந்தவளே! யாராலும் அணைக்கமுடியாது என்று நிறுத்தப்பட்ட கொலைகாரக் காளையான
காரியின் சீற்றத்துக்கு அஞ்சாதவனாய்ப் பாய்ந்து அதை அடக்கிய அந்த இளைஞனுக்கே
மகிழ்ச்சியுடன் எம் வீட்டார் உன்னைக் கொடுப்பது என்று முடிவுசெய்தார், வெட்டிப் பேச்சுப் பேசிய
ஊராரின் தலையிலே மிதித்து;
இனி,
தொன்மைமிக்க கதிர்விடுகின்ற சக்கரப்படையை உடையவனை வாழ்த்துவோம், ஓங்கியடிக்கின்ற
இடியோசை போன்ற முரசினையுடைய பாண்டியனின்
ஆணையே எங்கும் பரவுக இந்த உலகம் முழுவதும் என்று".
 
மேல்



# 105
பகையரசர்கள் தோல்வியுறும்படி அவர்களை வென்று, கொன்று, அந்த வழியில் கொணர்ந்த
மும்முரசுகளுக்கு உரிமைபூண்ட முதுமையான குடியில் வந்த பகைமையுணர்வு மிக்க பாண்டியர்க்கும்,
மேன்மை மிகுந்த சிறப்பினையுடைய அந்தப் பாண்டியரின் தொன்மையான குடியில் வந்தவனுக்கும் உரிமையானது என்று
உலகம் பாராட்டும் முத்துக்களோடு, ஒலிக்கும் கடல் கொடுக்கும் பொருள்களையும் பெற்ற
மிகுந்த பெருமிதத்தினையுடைய உவகையராய் ஒன்று சேர்ந்து கூடி,
அப் பாண்டியர்க்குத் தீது இன்றிப் பொலிவன ஆகுக என்று தெய்வத்திற்குச் சிறப்புக்களைச் செய்வதற்கு,
அவருடைய கேடில்லாத குடியின் பின்னர்த் தோன்றிய பெரிய குடியில் பிறந்த ஆயரும்,
மாசற்ற உள்ளத்தோடு ஒன்றுகூடிக் காளைகளை ஆராய்ந்து,
வளம்செறிந்த உருண்டையான சக்கரப்படையையுடையவன் வாய் வைத்து ஊதிய வெண்சங்கு போன்ற
தெளிவாக விளங்கும் வெள்ளைச் சுழியை நெற்றியில் கொண்ட கரிய காளையும்,
சிறப்பான குழையணிந்த பலராமனின் மார்பில் ஒளிவிடும் மாலை போல ஒளி மிகும்படி
ஒப்பற்றதாய் அமைந்த சிவந்த மச்சத்தைக் கொண்ட வெள்ளைக் காளையும்,
பெரும்புகழையுடைய குந்தாலிப் படையினைக் கொண்ட சிவபெருமானின் நீலமணி போன்ற கழுத்தின் அழகு போன்ற
கரிய சொரசொரப்பான கழுத்தினைக் கொண்ட உயர்ந்த திமிலையுடைய கபிலநிறக் காளையும்,
வருத்தத்தை உண்டாக்கும் வச்சிரப்படையையுடைய இந்திரனின் ஆயிரம் கண்களைப் போன்றிருக்கும்
பேரளவிலான பலவித புள்ளிகளைக் கொண்ட பெருங்கோபமுள்ள புகர்நிறக் காளையும்,
வேலில் வல்ல முருகனின் உடையாகத் தாழ்ந்து விளங்குகின்ற வெண்மையான துகிலைப் போன்று
நன்றாய் உயர்ந்த வெண்மையான கால்களையுடைய சிவந்த காளையும்,
காலனின் வலிமை போன்ற வலிமைகொண்ட பிற காளைகளும், மிகுதியாக,
ஊழித்தீயும், சிவனும், காலதேவனும், கூற்றுவனும்,
உயிர்களை விடாமல் துரத்திச் செல்கின்ற சமயத்தில், நிறைந்திருக்கும் உயிர்களை உண்பதற்காக,
ஒன்று சேர்ந்து சுற்றித்திரிவது போல், சுற்றித்திரியும்படி நுழையச்செய்தனர் தொழுவுக்குள்;
அந்நேரத்தில்
கார்காலத்தில் தோன்றிய மிகுந்த ஒலியினையுடைய கடுமையான பேரிடியைப் போன்று இசைக்கருவிகள் முழங்க,
பரந்து உயர்ந்து எழுந்து அசைவாடும் மேகமூட்டத்தைப் போல நறுமணப்புகை மேலெழ,
ஒன்று போல இருக்கும் பூவிதழ்களை நேர்நேராக வைத்துத் தொடுத்த மணமிக்க மாலை அணிந்த மங்கையர் வரிசையாக நிற்க,
ஒரேவிதமான ஓலிப்புகொண்ட மிகுந்த ஆரவாரம் உள்ள நிலையில் காளைகளை வருத்துகின்ற முனைப்பு மிகுந்திருக்கும் சீற்றமுள்ள ஆயர்
செறிவாக, அடைத்துக்கொண்டு எழுகின்ற, கண்களை மறைக்கும் புழுதி, விண்ணையும் தோய,
ஆரவாரத்துடன் பாய்ந்தனர் தொழுவிற்குள்;
கொம்புகளைப் பிடித்துக்கொண்டும், மார்பில் ஏந்தித்தாங்கிக்கொண்டும்,
கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டும், திமில் இற்றுப்போய்விடுமோ என்னும்படி தழுவிக்கொண்டும்,
தோள்களுக்கு நடுவே கழுத்தைப் புகவிட்டுப் பிடித்துக்கொண்டும், நெருங்கி நின்று குத்துக்களைத் தாங்கியும்,
வரிசையாகத் தம்மேல் வந்து விழுவாரை தம் நீண்ட கொம்பினால் தாக்கி,
பிடிப்பதற்கு இடம்கொடாமல் தடுத்துநிறுத்தின காளைகள்,
மீண்டும் மீண்டும் அணைக்க வருவோரையெல்லாம், கொம்பு நுனியினால் சாகும்படி குத்தி,
பிடிப்பதற்கு ஆள் இல்லாமல் இருக்கிற அந்தச் செந்நிறக் காளையைப் பார்!
வாழ்நாள் குறைந்தது என்ற குறைபாட்டின் காரணமாக, ஒருவரின் பின் சென்று, அவரை வருத்தி
அவரின் உயிரைக் குடிக்கின்ற கூற்றுவனைப் போல் இருக்கிறது;
குத்துக்களை மார்பினில் ஏற்றுக்கொண்டவரை, அவர் சாகும்படி குத்திய சிவப்பும் கருமையும் கலந்த காளையின்
கொம்புகள் மேலே எழும்போது ஆடுகின்ற கொத்தான மணிகளைப் பார்!
மிக்க பொலிவிடன் மலர்கின்ற தருணத்தை எதிர்நோக்கி, நறாம்பூவின்
மொட்டுக்களைச் சூழ்ந்து திரியும் தும்பியைப் போன்றிருக்கிறது!
குறுக்கே பாய்ந்து தன் கழுத்தை இறுகப் பற்றிக்கொண்டவனையும் சேர்த்துக்கொண்டு
மேடைமீது பாய்கின்ற வெள்ளைக் காளையைப் பார்!
ஒளி வீசும் வானத்தில், பாம்பின் வாயில் சிறிதளவு அகப்பட்டபடியே
உலாவரும் வெண்மதியைப் போன்றிருக்கிறது;
இவ்வாறாக, காளைகளும் இடையரும் போட்டிபோட்டுக்கொண்டு பகைமைகொண்டு நிற்பதால், பின்வாங்காமல்
இரண்டு பெரிய வேந்தர்கள் பகைமைகொண்டு எதிர்ப்பட்ட
போர்க்களத்தைப் போன்றிருக்கிறது தொழுவம்;
வென்று உயர்ந்த புகழும், பழங்குடிப் பெருமையும் கொண்ட, கழுத்து முழுவதையும் மறைக்கின்ற அசையும் திமிலைக்கொண்ட
நல்ல காளையை வெற்றிகொண்ட, ஆயனின் முகத்தைப் பார்த்து
இமைக்கவும் மறந்தன ஆயமகளின் கண்கள்;
நறிய நெற்றியையுடையவளே! என்ன ஆயிற்று இப்போது? நாம் நம் கூந்தலை அவிழ்த்து ஆற்றிவிட,
அது முல்லைமணம் கமழக் கண்டதற்கு, உள்ளம் மாறுபட்டு,
பொறுக்காமல் சண்டைபோட்டு என் சுற்றத்தார் கொண்டாரே, இந்த இளைஞன் வெற்றிகொண்ட
கொலைத்தன்மையுள்ள காளையைப் போன்ற கோபம்? (அது என்ன ஆயிற்று இப்போது?)
நீண்ட கரும் கூந்தலையுடையவளே! இதோ பார்! இன்னொன்று சொல்கிறேன்!
அந்த எருமைக் கூட்டத்து ஆயர் மகனோடு நாம் காதல்கொண்டதனுக்கு
எம்மிடம் எம் சுற்றத்தார் பொறுத்துக்கொண்டனர்; அது பொறுக்காத இவ்வூரார்
கண்கள் தீய்ந்துபோவது ஏன்?
ஒளிவிடும் நெற்றியையுடையவளே!
இதைக்காட்டிலும் மகிழ்ச்சிதரக்கூடியது வேறு எது? எமது தாய் என்னைக்
கண்பார்வையாலேயே அதட்டி வருத்தியதைக் கண்டு, என்னை
மலர்மாலையைத் தலையில் அணிந்திருக்கும் அந்த இடையனோடு சேர்த்துவைத்து எண்ணி
கிசுகிசுக்கச் செய்துவிட்டது இந்த ஊர்;
மனமொன்றி, புகர்நிற பசுக்கூட்டத்தையுடைய ஆயர் மகனுக்கு, ஒளிரும் அணிகலன் அணிந்தவளே!
இன்று என்ன என்னை எம் சுற்றத்தார் கொடுப்பது? அன்றைக்கு அவன்
கோபம் மிகுந்து தன் மேல் பாய்ந்த செங்காரிக் காளையின் கொம்புகளிடையே
தன்னைப் புகுத்திக்கொண்டு போரிட்டபோதே அவனிடம் புகுந்துவிட்டது என் நெஞ்சு என்று கூற,
ஒலி முழங்குகின்ற கடற்பரப்பில் பாம்பணையில் பள்ளிகொண்டுள்ள
வெற்றி கொண்ட சக்கரத்தையுடையவனை வாழ்த்துவோம், பிறநாடுகளைக் கைப்பற்றி
இனிய ஓசையையுடைய முரசினையுடைய பாண்டியனின் ஆட்சி நிலைகொண்டு
சிறப்புற்றிருப்பது, அருவிகள் ஆரவாரிக்கும்
இமையத்திற்கும் வடக்கேயும் பொலிவுடன் இருக்கட்டும் என்று.
 
மேல்



# 106
பசுவின் தலையில் கட்டும் கழியும், சூட்டுக்கோலும் வைத்துக் கட்டிய தோல்பையையும்,
ஒன்றோடொன்று கயிற்றினால் கட்டப்பட்ட மண்கலங்களைக் கொண்ட உறியையும் தூக்கிக்கொண்டு
நீண்டிருக்கிற கொன்றைப் பழத்தில் செய்யப்பட்ட இனிய குழலை வாசித்துக்கொண்டவராய்,
கொச்சையான பேச்சுக்களைப் பேசும் கோவலர்கள் தத்தம் மாட்டுக்கூட்டங்களை,
நேரத்தில் வந்த கார் காலத்தில் தோன்றின மழையில் நனைந்த அகன்ற புல்வெளிக்குக் கொண்டுசென்றனர்;
அவ்விடத்தில்,
புழுதியைக் கிளப்புபவை, மண்ணைக் கொம்பினால் குத்துபவை,
மாறி மாறி முழக்கத்தை எழுப்புபவை, உக்கிரமாய்ப் பாய்பவை என
அசைகின்ற திமிலைக் கொண்ட நல்ல பல கூட்டமான காளைகள், போர்க்களத்தில் புகுகின்ற
வீரரின் அழகைப் போன்று விளங்கின;
தமக்குள் ஒன்றையொன்று தாக்கிக்கொண்டு, காலினால் மண்ணைப் பறித்துத் தள்ளி, எல்லா இடங்களிலும்
கூர்மையான நுனியைக் கொண்ட தம் கொம்புகளால் விடாமல் குத்துவதால்,
உடம்பிலிருந்தும் ஒழுகுகின்ற செங்குருதியைக் கொண்ட காளைகள் எல்லாம், காலைப் பொழுதில் பெய்கின்ற
செம்மேகக் கூட்டத்தைப் போன்றிருந்தன;
அவ்வாறு சண்டையிடும் காளைகளைப்
பிரிப்பதற்காக, அவற்றினூடே பிற காளைகளை ஓட்டி, மாடுகளனைத்தையும் மேய்ச்சல் நிலத்தில் கொண்டு சேர்த்து,
அவற்றை இரண்டு தொகுதிகளாகப் பிரிக்கின்ற இடையர் செய்கை,
வடிவழகு நிரம்பிய இந்தப் பெரிய உலகைப் படைப்பதற்காக, இறைவன்
விரிந்த கடலை அகற்றிய பெரும் செயலைப் போன்றிருந்தது
அவ்வாறு பிரிக்கின்றவர்களை ஓடஓட விரட்டி மிதித்து, எதிர்த்து நிற்பவர்களை முட்டித்தாக்கி,
நெருப்புப்போன்ற முனையினைக் கொண்ட கொம்புகளால் குத்தி, உழலை கோக்கும்
மரத்தைப் போல துளைத்தன காளைகள்;
துளைபட்ட தம் புண்ணிலிருந்து ஒழுகுகின்ற குருதியைக் கையால்  துடைத்து, உடம்பிலும் தடவிக்கொண்டு,
சற்றும் தாமதிக்காமல் அந்த இடையர், கடலுக்குள் போகும் மீனவர்கள்
ஓடிச் சென்று தோணிக்குள் தாவி ஏறி அமர்ந்துகொள்வதைப் போலக் காளைகளின் மீது தாவி ஏறி அமர்ந்தனர்;
காளைகள், தம்முடைய அலங்கரிக்கப்பட்ட கொம்புகளால் குத்தி எடுத்த கொத்தான குடல்களைத்
தொங்கவிட்டவாறே தூக்கிக்கொண்டு பறந்த பருந்துகளின் வாயிலிருந்து வழுக்கி விழ, அவை
ஆலமரத்தின் மேலும், கடம்ப மரத்தின்மேலும் தெய்வங்களுக்கு அணிவிப்பதற்காகப் போடப்பட்ட
மாலையைப் போல தொங்கிக்கொண்டிருந்தன மரக்கிளைகளில்;
அந்நிலையில்,
தம்முடைய மேய்ச்சல் புலத்தில் காளைகளை மேய்வதற்காக ஓட்டிவிட்ட தம்
அன்பான காதலர்களின் கைகளைக் கோத்துக்கொண்டு, இடையர் மகளிர்
மகிழ்ச்சியுடன் ஆடத்தொடங்கினர் தழுவிக்கொண்டு ஆடும் குரவைக்கூத்து;
கட்டியணைத்துச் சேர்த்துக்கொள்வோம், கட்டியணைத்துச் சேர்த்துக்கொள்வோம்,
எம்முடைய முலையால் வேதுகொடுத்து ஒற்றியெடுத்துக் கட்டியணைத்துச் சேர்த்துக்கொள்வோம், 
கொலைகாரக் காளை குத்திய புண்ணை, என் தோழியே!
பலமுறை தயிர்கடையும்போது என் தோளில் சிதறிவிழுந்த தயிர்ப்புள்ளிகள் மேல்
கொலைகாரக் காளையை அடக்கியவனின் குருதி கலந்து தோயத்
தழுவிக்கொள்ளுதல் என்னுடைய தோளுக்கு அழகல்லவோ! என் தோழியே!
இங்கு, முட்டவரும் காளையை எதிர்கொண்டு அதன் கொம்புகளைப் பிடிக்க அஞ்சுவதும், ஆய்ச்சியரின்
பெண்தன்மை மிக்க தோள்களை விரும்புதலும் ஆகிய இந்த இரண்டும்
ஒன்றாக நடப்பது இயலாத காரியம் அல்லவா! என் தோழியே!
கொலைகாரக் காளையை அடக்கியவன் இவள் கணவன் என்று ஊரார்
சொல்லுகின்ற சொல்லைக் கேட்டுக்கொண்டே, மோர் விற்று நான் வரும்
மகிழ்ச்சிச் செல்வத்தை என் கணவன் எனக்குத் தரமாட்டானோ? என் தோழியே!
எனவாக,
அடக்குவற்கரிய கொம்புகளையுடைய காளைகளுடன், காதலரையும் பாராட்டிச்
சுரும்புகள் ஆரவாரிக்கும் முல்லைநிலத்தில் நாம் பாடிக்கொண்டு போற்றுவோம்,
எதிர்த்தவர் நாடு பாழாக, அவரிடம் திறை பெற்று,
மாற்றாரை என்றும் வெல்க எம் மறம் சிறந்த வேந்தன் என்று.
 
மேல்



# 107
"ஏடி! இதற்கு ஒருவழி கூறு! வேலிகளில் காலைத்தூக்கிப்போட்டு மேயும்
ஆடுகளை மேய்ப்பவர்க்கும், இந்தப் பசு எத்தனை குடம் பால் தரும் என்று சுட்டிச்சொல்லும் ஆயர்க்கும், எமது
கொல்லுகின்ற காளையைத் தழுவுதலே செய்யவேண்டிய செயல் என்று மாடு மேய்க்கும் ஆயர்கள்
பல காளைகளைத் தொழுவுக்குள் அடைத்துவைத்தார்;
தொழுவத்தில்,
முரட்டுக்குணத்துடன், செவியில் மச்சத்தைக் கொண்ட காளையை அடக்கியவன் தலையில் இருந்த முல்லை அரும்பாலான
வளைவான தலைமாலையைத் தன் கொம்பினால் எடுத்துக்கொண்டு தலையை ஆட்டிய
பாவம், அந்தக் கரும் புள்ளிகளையுடைய காளை துள்ளிக்குதிக்க, அந்தப் பூ வந்து என்
சிலிர்த்த தலைமுடிக்குள் விழுந்தது;
அந்தப் பூவை, தொலைந்துபோன ஒன்றை மீண்டும் பெற்றவரைப் போல எடுத்து நான் முடித்துக்கொண்டதைத்
தாய் கேட்கட்டும் என்று ஊரார் சொல்வார்களோ?"
"கேட்டால், நாம் என்னவாவது செய்யவேண்டுமோ? ஒன்றும் வேண்டாம், பெண்ணே!
நம் தலைவனின் தலைமாலையன்றோ அது!"
"மலர்சூடி அறியாத இவளின் கூந்தலுக்குள், யாரோ ஒருவன்
கையால் செய்த மாலையை முடிந்துகொண்டாள் என்று தாய் கேட்டால்
நாம் ஏதாவது செய்யவேண்டாமோ?"
"எல்லாத் தவறுகளும் மறைந்துபோகும்";
"ஓ! அப்படி மறைவதற்கு வழி என்ன?"
"அவன் ஓர் ஆயர்மகன், நீ ஒரு ஆயர்மகள், 
உன்னை அவன் விரும்புகிறான், அவனை விரும்புகிறாய் நீ, இப்படியிருக்க,
அன்னையைப்பற்றி நொந்துகொள்ளத் தேவையில்லை!" "உன் மனம் போலவே
தாயின் மனமும் இருந்தால்தானே!"
"இன்னும் அப்படியே இருக்கிறாய்!
ஆயர் மகனிடத்திலும் காதல்கொண்டுள்ளாய்! அளவுக்குமீறி
தாயிடத்திலும் பயப்படுகின்றாய்! இப்படியிருந்தால் மிகவும் கடினம்
நீ கொண்ட காதல்நோய்க்கு மருந்து கிடைப்பது!"
"நான் கொண்டுள்ள துயரநோய்க்கு மருந்து இல்லையென்றால், தோழியே!
நான் வருந்தி அழியவேண்டியதுதானோ?"
"வருந்தாதே!
நன்றாகக் கழுவப்பெற்று, களங்கமற்றிருக்கும் உன் கூந்தலுக்குள், காளை அவனின்
பூச்சரம் வந்து வீழ்ந்தது என்று கேட்டு, உறுதியாக,
தெய்வமாகிய திருமாலே அவனை உனக்குக் காட்டியது என்று உன்னை அந்த
பொய்யறியா ஆயனுக்கே கொடுத்துவிட முடிவுசெய்திருக்கிறார்கள் தந்தையுடன்
தமையன்மாரும் எல்லாம் ஒன்றுகூடி".
 
மேல்

Admin · Guru

# 108
"வலிமை கொண்ட வேந்தர்களின் சேனை பெருத்தும், சிறுத்தும் தங்குகிற இடத்தைப் போல,
அகன்ற அல்குல், தோள், கண் ஆகிய மூன்றும் பெருத்து,
நெற்றி, அடி, இடை ஆகிய மூன்றும் சிறுத்து,
தனக்கு வேலை இல்லை என்ற கவலையால் காமனும் காமக்கணை வீசுவதை விட்டுவிட்ட வனப்பினோடு,
அகன்ற மன்றங்கள் உள்ள ஊர்களிலே மோரை விற்றுக் களைத்துப்போய் திரும்பும்போது,
எள்ளி நகைக்கத்தக்கவன் நான் என்று என் உயிர்போகும்படி காமக்கணைகளை வீசிச்செல்லும்
கொடுமையுடையவளே! உனக்கு என்ன பிழைசெய்தேன், பெண்ணே! நான்?"
"நான் ஆயர்மகள் என்பது ஒன்றும் இழிவுடையதல்லவே!
என்னைப் பெற்றவர் ஆயர் என்றால் நானும் ஆய்ச்சிதானே! 
காயாம்பூவைத் தலையிலே சூடிக்கொண்டு, கருஞ்சிவப்பு ஆடையை உடுத்திக்கொண்டுள்ளாய்!
மேய்கின்ற மாடுகளின் முன்னர் உன் கோலினை ஊன்றிக்கொண்டு நிற்கின்றாய்! ஒரு
ஆயர்மகனைப் போல் நீ இல்லை! வேறாகத் தேவர்களுக்குள்
ஞாயிறாகிய தெய்வத்தின் மகனோ நீ?"
"இவ்வாறு இகழ்ந்து பேசுகிற உன்னோடு வாய்கொடுக்கமுடியாது!
முல்லை மொட்டையும், மயிலிறகின் அடியையும் வரிசையாய் அடுக்கிவைத்தது போன்ற
பல்லும், மூங்கில் போன்ற தோள்களும், பெரிதாய்ச் செழுமையாக இருக்கும் மைதீட்டிய கண்களும், ஆகிய இவற்றால்
நான் அழகி என்று தற்பெருமை பாராட்டிக்கொள்ளும்
சொல்லாட்டியே! உன்னோடு சொல்லாடக்கூடியவர் யார்?"
"அப்படியென்றால் ஒன்றும் சொல்லாதே!"
"உன்னைத் தடுத்துநிறுத்துவேன்! இந்தத் தொல்லையைப் பார்!
பொருந்தாதவற்றைக் கூறிச் சிறுபிள்ளைத்தனமாக நடந்துகொள்கின்றாய்!
கடன்வாங்கியவரைக் கண்டபொழுதே, கடன் கொடுத்தவர்
தான் கொடுத்த பொருளைப் பற்றிக் கேட்கத்தொடங்குவது போல நீ கேட்கும்படியாக உன்னிடம்
நான் வாங்கிய கடன்தான் என்ன, ஏடா!"
"நீ என்ன கடன் வாங்கினாய் என்பதைச் சொல்கிறேன்;
மோரினை விற்றுவிட்டு நீ திரும்புவாய், உனக்குத்தெரியும் இல்லையா! அப்பொழுது
செம்முல்லை மலர்கள் செறிவாகக் கிடக்கும் ஒரு காட்டாற்றுக்குச் சற்றுத்தள்ளி
மாம்பிஞ்சைப் பிளந்தது போன்ற உன் கண்களினால் என் நெஞ்சத்தைக் கவர்ந்து
அதனை ஆட்சிபீடமாகக் கொண்டு ஆள்கின்ற ஒரு களவாணிப் பெண் நீ அல்லவோ!"
"உன் நெஞ்சினை ஆட்சிபீடமாகக் கொண்டு நான் ஆள்வது எனக்கு எப்படி எளிதாகும்?
அந்த நெஞ்சு, தினைப்புனத்தில் இருக்கும் என் தமையனுக்குச் சோறு கொண்டு தருமோ?
மந்தையை மேய்க்கும் என் தந்தைக்குக் கறவைச் செம்பு கொண்டு தருமோ?
தினை அரிந்த தாளில் என் தாய் மேயவிட்ட கன்றுகளை மேய்த்து வருமோ?"
"அனைத்தையும் என் நெஞ்சு செய்யும்!
கடைந்த மோரில் வெண்ணெயைக் கையால் உருட்டும் ஓசை கேட்கும் அளவுக்கு வெகு தூரம் இல்லாமல்
மிகவும் அருகிலிருக்கிறது ஊர்; பொழுதோ உச்சிவேளை;
கண்களைக் கூசவைக்கும் பேரழகு பெற்ற பெண்ணியல்பையும்,
மயில் கழுத்தின் நிறத்தையுமுடைய கருப்பழகியே! இந்த
வெயிலில் எங்கே விரைந்து செல்கிறாய்? இங்கே அருகில் பார்!
பெண்யானை தூங்குவது போன்ற பாறையின் மேலே, நுங்கின்
வெட்டின கண்களைப் போன்ற சிறிய சுனைகளில் நீராடி,
குளிர்ச்சியான பூக்களான செம்முல்லை, முல்லை ஆகியவற்றைப் பறித்து,
தனியாகக் காயாம்பூ மலர்ந்த குளிர்ந்த சோலையில் என்னுடன் தங்கியிருந்து
பொழுது குளிர்ந்து சாயப் புறப்படுவாய் உன் ஊருக்கு";
"இப்போதே புறப்படுகிறேன் நான்!
மானின் மருண்ட பார்வையைப் போன்ற, குளிர்ச்சியான கண்களைக்கொண்ட சிறிய ஆய்ச்சியரான,
உன்னுடைய மயக்கும் சொற்களுக்கு மயங்குவார்க்கு இதைச் சொல்! 
பசுவை வெறுக்காத காளையைப் போல், நாள் ஒன்றுக்குப் பத்துப்பேரைக்
காமுற்று அவர் பின் செல்பவனான நீ, விழித்திருக்கும்போதே கண்ணைக் குத்தும் கள்வன்!
நீ பிறர்க்கு என்ன நன்மை செய்வாய்?
நானும் உனக்கு என்ன நன்மை செய்ய முடியும்?"
"கொலைபுரியும் மைதீட்டிய கண்கள்! கூர்மையான பற்கள்! அப்போதுதான் கொய்யப்பட்ட தளிரைப் போன்ற மேனி!
இத்தகைய வனப்புகளைக் கொண்ட கருப்பழகியே! உன்னிலும் சிறந்தவர்கள் இந்த
உலகத்தில் இல்லை! தெரிந்துகொள்! கிட்டே வா!
மலையைப் போல் அமைந்த மார்புடைய செல்வனான திருமாலின் அடியைத்
தலையினால் தொட்டு உறுதியாகச் சொல்கிறேன்";
"ஒன்றும் தெரியாத மகளிரே அதற்கு உடன்படுவர்; உன் சத்தியத்தை நீ மீறுவாய்! இருப்பினும்,
தேன் நிரம்பிய பொதிகை மலைக்குரிய பாண்டியனின் சிறுகுடியில் வாழும் எம் ஆயர்
அரசனின் நன்மைக்காகப் பலிசெலுத்தும் ஆரவார நிகழ்ச்சியின்போது, உன் காதலியர் கண்ணில் படாமல்
காஞ்சிப் பூவின் பூந்தாதுக்கள் உதிர்ந்தது போன்ற சாண எருவையுடைய ஊர் மன்றத்தில்
ஆடுகின்ற குரவைக் கூத்தில், உன் காதலியர் செவியிற்படாமல்
ஆம்பல் குழலால் மெல்ல மெல்ல ஊதுக, எமது புழக்கடையில்
காஞ்சி மரத்தடியே நான் குறிப்பிடுமிடம்".
 
மேல்



# 109
கார்காலத்து மழை நிறையப் பெய்த பச்சை மணக்கும் அகன்ற நிலத்தில்
அங்கேயே இருந்து நிறைய அறுகம்புல்லை வயிராறத் தின்று,
நீர் நிறைந்த நிழலிடத்தில் தங்கி, குடம் பால் சுரக்கும் பசு மந்தையினுள்ளும்,
போர்க்குணம் குறையாத காளைக்கு, ஏனைய பசுக்களுக்கு இணையாக இருக்கும் பசுவினிடத்தில் பிறந்த இளம் எருது
வண்டியை இழுத்துக்கொண்டு போகும்போது பெருமிதத்துடன் செல்வது போல, செருக்குடையவளாய்
பெரிய ஊர்களிலும், சிறிய ஊர்களிலும் தன்னைப் பற்றிய பேச்சு பெரிதாக எழச் செய்பவளைப் போல
மோரோடு வந்தவளின் அழகைப் பார்! ஊரிலுள்ள எந்தவொரு பெண்ணோடும்
ஒப்புமை கூற இயலாத வனப்பையுடையவள்;
தன் வீட்டார் செய்துகொடுத்து, தலையின் ஒருபக்கத்தில் சூடிய
பூச்சரத்தையும் தாங்க முடியாத, வளைந்து உயர்ந்து அகன்ற அல்குலையுடையவள்,
காம உணர்வற்றவர் நெஞ்சத்தையும் புண்ணாக்கிவிடும் பார்வையைக் கொண்ட இவளின் உடம்பு முழுதும்
கண்ணை உடையவளோ இந்த ஆயர்மகள்?
இவள்தான், திருத்தமாகச் செய்யப்படாத சும்மாட்டினை உடையவள், மறுதோளை வீசிக்கொண்டு
ஒரு தோளின் கீழ் பல நிறமுடைய நெல்மணிகளைக் கொண்ட கூடையை இடுக்கிக்கொண்டு, அழகிய குழைகள்
காதில் ஆடுகின்ற அழகி, தலைச்சுமையைத் தாங்கும் கழுத்தைக் காட்டிலும் உறுதியானது, மார்பைத் தாங்கும்
இந்த நுண்ணியதாகக் காட்சியளிக்கும் இவளின் இடை;
இடையே வேறுபாடு தெரியாத அளவுக்குப் பேரழகிகளான ஊர்வசி, திலோத்தமை ஆகிய இருவரும் தத்தம்முடைய
அழகையெல்லாம் இவளுக்குக் கொடுத்துவிட்டனரோ?
தன் கையிலுள்ள மன்மத வில்லைக் கீழே போட்டுவிடுவான் பாருங்கள் காமன், தனக்குப் பலியுணவாகப்
பாலோடு அவனுடைய கோவிலுக்குள் இவள் புகுந்தால்;
இவள்தான் பார்ப்பவர் வருந்த அவருக்குத் துன்பத்தைச் செய்து போவாளன்றி யாருக்கும் மருந்தாகமாட்டாள்,
ஆடவர் எவருக்கும் இவள் அணங்கான வருத்தும் தெய்வமாக அமைவாள் என்று ஊர்ப்பெண்கள்
மோர் வேண்டாம், புளிப்புக்கு மாங்காய் ஊறுகாயை வைத்துக்கொள்வோம், இந்தப் பக்கமே வரவேண்டாம்,
உன் சொந்தபந்தங்களோடு ஊரைவிட்டுப் போய்விடு என்று அவரவருடைய
கணவன்மாரை வெளியில் போகவிடாமல் காத்துக்கொண்டு நாள்முழுவதும்
வாசலையும் அடைத்துக்கொண்டு இருக்கவேண்டி வரும்.
 
மேல்



# 110
"காவல் மிக்க இந்தப் பெரிய காப்பு வளையத்துக்குள் இருக்கும் ஆட்டிடையர்களின்
வீடுதோறும் உள்ள மகளிரை விரும்புகின்றாய்! ஏடா!
கொட்டிய தேளுக்கு உடனே மருந்து போடுவது போன்றதோ உன் வேட்கைக்குத் தீனி போடுவது? என் மேனியைத் தொட
உன் கிட்டே வந்து உனக்கு இடங்கொடுத்தது ஒரு விளையாட்டுக்காக, நீ உடனே என்னைத்
துய்ப்பதற்கு எளியவளாய்க் கருதிவிட்டாய்! சிறிது மோர் வேண்டினார்க்கு மோர் அளித்தவள்
வெண்ணெய் கேட்டாலும் தருவாள் என்று எடுத்துக்கொண்டாய்!"; "ஒளிரும் நெற்றியை உடையவளே!
அப்படி நீ கூறினால், அப்படியே ஆகுக, நீ போகலாம்!
உன் மீதுள்ள அச்சத்தால் உன்னை விட்டு என்னிடம் வந்து, இங்கும் இருக்கமாட்டாத வருத்தத்தால் உன்னிடம் சென்று,
இவ்வாறாக நித்தமும் தடுமாறுகின்றது, மென்மையான இயல்பினையுடைய ஆயர்மகளே!
தயிர் கடையும் மத்தில் கட்டிய கயிற்றினைப்போல் உன் அழகைச்
சுற்றிச் சுற்றிச் சுழலும் என் நெஞ்சு;
விடிந்த பிறகும் வீட்டைவிட்டு மேயப் போகாமல்
வேலிசூழ்ந்த தொழுவினுள் கட்டப்பட்டிருக்கும் கன்றினையே நினைத்துக்கொண்டிருக்கும்
முதற் கன்று ஈன்ற இளம் பசு போல உன்னைக் கண்டு ஒவ்வொரு நாளும்
மேனியை நடுக்கும் துன்பத்தில் ஆழ்கின்றது என் நெஞ்சு;
எப்பொழுதுமே என்னிடத்தில், நான் உன்மீது கொண்ட காதல்நோய் அதிகமாக,
நெய்யைக் கடைந்து எடுத்துவிட்ட பாலைப் போலப் பயனொன்றும் இல்லையாகி,
உன்னைத் தொட்டது மட்டுமேயன்றி, வேறு ஒரு செயலையும்
அறியாது இந்த இரங்கத்தக்க எனது உயிர்";
"நீ அப்படிப்பட்டவனா? பொது இடத்தில் பார்த்து அங்கே நல்லவரின் மகளிரிடம்
'நீ இல்லாமல் வாழமாட்டேன்' என்று இதற்குமேலும் சொல்லிக்கொண்டு
நிற்கிறாய்! நீ இப்போது சென்றுவிடு! எம் வீட்டார் பார்த்துவிடுவர், நாளையும்
கன்றுடன் வருவேன் இந்த இடத்துக்கு".
 
மேல்



# 111
இனிய பாலைக்கறந்த பாத்திரங்களை எடுத்துவைத்துவிட்டு, எல்லாக் கன்றுகளையும்
கயிற்றால் கட்டி வீட்டில் நிறுத்திவிட்டு, தாய் தந்த
பூவேலைப்பாடும், கரையும் உடைய நீல ஆடையைப் பக்கத்தில் தாழக் கட்டி, ஆட்டம் போட்டவாறு, பாங்கரும்
முல்லையும் பரவிக்கிடக்கும் பூந்தோட்டத்தில், தோழி!, நம்முடைய
ஆட்டினத்தைச் சேர்ந்த ஆயர்மகளிரோடு, எல்லாரையும்
கூட்டிக்கொண்டு விளையாடிக்கொண்டிருக்கும்போது, அந்த வழியே வந்த
குருந்தம்பூச் சரத்தைத் தலையில் சூடிக்கொண்டிருந்த இடையன், என்னிடம்,
"உடம்பு முழுக்க அணிகலன்களை அணிந்த, அழகிய இளம் மங்கையே! நீ கட்டி விளையாடுகின்ற
மணல் வீட்டை நானும் வந்து கொஞ்சம் கட்டிக்கொடுக்கிறேனே!" என்றான், ஏடா! நீ
'எனக்குப் போதும்' என்று பிறர் செய்த வீட்டில் இருப்பவனே!
உலக நடப்பைக் கற்கவில்லையோ? முதலில் அதைக் கற்கப்பார் என்றேன், "முழுமையான அணிகளை அணிந்தவளே!
பூந்தாதுக்கள் சிந்திக்கிடக்கும் கூந்தல் மேலும் அழகுபெறும்படியாக, தொடுத்த
மாலையை அணிந்துவிடவா உனக்கு" என்றான், ஏடா! நீ
யாரோ ஒருவர் கொடுத்த பூவைக் கையில் கொண்டிருக்கிறாய், மிக மிகப்
பெரிய பேதையாய் இருக்கிறாயே! என்றேன், "மாதே!
வியக்கத்தக்க வகையில் பரந்து கிடக்கும் அழகுத்தேமல் புள்ளிகளை அழகாக உடைய மென்மையான முலைகளின் மேல்
தொய்யில் குழம்பால் கோலம் வரையவோ?" என்றான், நான் அதற்கு அயலார்
எனக்குக் கோலமிடுவதை நான் பார்த்துக்கொண்டிருப்பேனோ? நீ மிகவும்
மையல் கொண்டுள்ளாய், என்னை விட்டுவிடு என்றேன், பெண்ணே!
அவன் சொல்லிய சொற்களுக்கெல்லாம், மறுத்து மறுத்து நான் பதில்சொல்ல,
மனம் கலங்கியவன் போல அந்த இடத்தைவிட்டு நகர்ந்தான், அவனிடம் நீ
ஆயர் மகளிரின் இயல்பினை எடுத்துரைத்து, என் தந்தையும்
தாயும் தெரிந்துகொள்ளும்படி அவருக்கு இவனைப்பற்றித் தெரிவித்தால், நான் கொண்ட
இந்தக் காதல்நோயைக் களைந்துபோடுவேன்.
 
மேல்



# 112
"யார் இவன்? என்னை வழிமறிக்கிறான்! நீரில் ஆடுகின்ற
பூவாகிய தாமரையின் மொட்டினை எனக்கு முன்னொருநாள் தந்த, பல மலர்கள் கலந்த மாலையினையுடைய
அறிவில்லாத இடையனே! நீ விலகி நில்! உன்னோடு
பேசக்கூடாது என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள் என் வீட்டார்";
"ஏடி! ஆசையைத் தூண்டும் கண்ணால் மனத்தைக் கலக்கும் காமநோயை உண்டாக்கும்
நடாத கரும்பாகிய ஓவியக் கரும்பு வரையப்பட்ட தோள்களையுடையவரைக் கண்டால்
அவளை விடாமல் பற்றிக்கொள் என்று என் வீட்டார் சொல்லியிருக்கிறார்களே!"
"அவ்வாறு கூறினவர்கள், நல்ல பெண்களைக் கண்டால் தடுத்து நிறுத்தி, ஆசையுடன் அவர்
மலரைப் போன்ற மைதீட்டிய கண்களையும், தோள்களையும் புகழ்ந்து பாட
நன்றாகவே சொல்லிக்கொடுத்திருக்கிறார்கள், உன் வீட்டார் மிகவும்
கெட்டிக்காரர்கள் என் வீட்டாரிடம் வந்து மணம்பேச";
"ஓ! நடமாட்டமில்லாத நேரத்தில் நீ கன்றுகளை மேய்ப்பதைப் போல்
நடமாடிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தவர்கள் அதை எனக்குச் சொல்லாமல்போனால் அது என்னை
அவர்கள் கேலிசெய்வதுபோல் அன்றோ இருக்கும்?"
"இருக்கும்! எனக்குத் தெரியும்! ஏடா! என்னைப் போகவிடு!"
"விடமாட்டேன் நான்! என்ன சொல்லவருகிறாய் நீ? கரிய கூந்தலையுடையவளே!
உன்னை என் முன்னால் நின்று
பேசவேண்டாம் என்றுதான் சொன்னார்களேயன்றி, அவனை நீ
அணைத்துக்கொள்ளவேண்டாம் என்று சொன்னார்களோ? மெல்ல
என்னைத் தழுவிக்கொள்வாய்! உன் முள் போன்ற பற்களுக்கிடையே ஊறும் அமுதத்தை உண்பேன்"; "என்ன இது?
இந்த மாய்மால இடையன் சொன்ன சொல் எல்லாம்
உண்மையாக வாய்த்தால் இவனோடு சேர்ந்து வாழலாம், பொய்யாகிப்போனால்,
இனிய மென்மையான மார்பில் கமழ்கின்ற மாலையைக் குழையசெய்த உன்
அழகிய மலரிதழ் போன்ற மைதீட்டிய கண்களில் பசலை ஊர, பெரிய மென்மையான தோள்கள்
மெலிவடைந்து போனாலும் அதுவும் அழகாகத்தான் இருக்கும்".
 
மேல்



# 113
"அழகு மிகவும் பெருகிய, ஆசைகொள்ளத்தக்க பெரிய மென்மையான தோள்களும்,
மருளுகின்ற செழிப்பான மைதீட்டிய கண்களும் உடைய அழகிய நல்லவளே! நீ உண்டாக்கின
துன்புற்று வருந்தச் செய்யும் நோயிடமிருந்து விடுதலைபெற ஒரு வழியைச் சொல்லிவிட்டுப் போ!"
"பெரிதும் பித்தம்பிடித்தவன் போல எனக்கு முன்னே நின்று என்னைத் தடுக்கிறவனே!
யாரடா நீ! உன்னை எனக்குத் தெரியவே தெரியாதே!"
"தளர்ந்த நடையினையுடையவளே! என்னைப்பற்றித் தெரிந்துகொள்ள விரும்பினால், பகைக்கு அஞ்சாத
ஆட்டிடையர் இனத்து ஆயர்மகன் நான்!"
"சரிதான் போ!
ஆட்டிடையர் குலத்து ஆயன் நீ எனில் குடம் பால் தருகின்ற
மாட்டிடையர் குலத்து ஆயர் எம் வீட்டார்";
"ஏடி!
உன்னோடு பேசிக்கொண்டிருப்பதில் பிழையேதும் இல்லை அன்றோ?"
"பிழையொன்றும் இல்லை, நாளை வருகிறேன் விடு!"
"விடமாட்டேன்!
அப்போதைக்குச் சரியென்று சொல்லிவிட்டுச் செல்வாரின் சொல், மறந்துபோய்
பின்னர் நிலையற்றதாய் ஆகிவிடுவதை அறிந்திருந்தாலும், மென்மையான இயல்பினையுடையவளே!
உன்னுடைய சொல்லை நம்பி நான் உன்னைப் போகவிடுகிறேன், ஆனால் என் சொல்லைக்கேட்டு
என் நெஞ்சம் நான் சொன்னபடி செய்தால்";
"என் நெஞ்சு நான் சொன்னபடி செய்யாது என்று சொல்கிற உனக்கு, உன்னையும் மீறி நிற்கும்
காதல் கொண்ட காமம் உன் அறிவைக் கலக்க, மற்றவர்கள் கூறுகின்ற
பொய்யுரைகளை உண்மையில்லை என்று எவ்வாறு உணரமுடியும்?"
"தெரிந்தெடுத்த அணிகலன்களை அணிந்தவளே! நீ 'வருகிறேன்] என்றதன் பொருள் இப்பொழுது விளங்குகிறது."
"பலமுறை நாங்கள் காட்டாற்றின் பளிச்சென்ற மணலில் உள்ள குளிர்ந்த சோலையில்
தங்கியும், அகன்ற பாறையில், தோழியருடன் விளையாடியும்,
முல்லைப்பூவும், குருந்தம்பூவும், தலையில் சூடிக்கொண்டும் இருந்திருக்கிறோம், இப்போது பகல் கழிந்து
இரவு வந்து தோன்றியது, இன்னமும் இங்கே காலத்தைக் கழித்துக்கொண்டிருக்கிறாய்!" "பாம்பால் கடிபட்டு
இடியைப் போன்று அதிர்கின்ற குரல் போல் முழங்கி, போர்க்குணத்தோடு வீறுகொண்ட
நல்ல காளைகள், இளைய பசுக்களுடன் காத்து நிற்கின்றன
பல பசுக்களைக் கொண்ட கூட்டத்தில், நாம் உடன் வருவதற்காக".
 
மேல்



# 114
"விரல்களால் கோதப்பட்டு, அலையலையாக, பெரிய முதுகுப்பக்கம் விழுந்துகிடக்கிற
நீண்ட தலைமுடியை உடைய ஆண்மகன் அழுதுகொண்டிருந்தான் என்கிறார்களோ,
புதிய மலர்களைச் சூட்டி, எம் சுற்றத்தார் என் பெயரைச் சொல்லி,
திருமண ஏற்பாடுகளைச் செய்வாரைக் கண்டு? 'அறிவு கெட்ட
கோழையே' என்று பெரிதாகச் சிரித்துவிட்டு வருவாய் நீ
தோழி! அவனிடம் போய்";
"போக எனக்குத் தெரியும்! அவனிடம் என்ன சொல்லவேண்டும் என்று சொல்";
"தன்னுடைய விருப்பத்தைப் பற்றி ஒரு சொல்லும் சொல்லாத பேதையிடம், இளம்பெண்ணே! 'ஏடா!
இந்தத் திருமணம் உனக்கில்லாமல் உன் கையைவிட்டுப்போகும், அதற்கும் நெடுநாள் இல்லை,
அந்த மணம் உனக்கே வரவேண்டுமென்று உறுதியாய் எண்ணுவாய்', என்று இவ்வாறாக
நீ சொல்லிய சொல்லும் அவன் மனம் ஏற்றுக்கொள்ளும்படி சொல்;
புதிதாய்த் தருவிக்கப்பட்ட மணலைக் கீழே பரப்பி,  வீட்டுக்குச் செம்மண் பூசி,
எருமைமாட்டுக் கொம்பை நட்டு எமது சுற்றத்தார் இங்குக் கொண்டாடும்
பெரிய திருமணமெல்லாம் அவனில்லாமல் நிகழ,
வரிவரியாய் மணல் கிடக்கும் துறையின் முன் மணல்வீடு கட்டி விளையாடிய
அழகிய நெற்றியையுடைய தோழியர் தாமாகச் சேர்த்துவைத்த
ஒரு திருமணத்தை என் நெஞ்சு அறியும் என்றால், சிறிதளவேனும்
மனக்கலக்கத்தை கைவிட்டு இருக்கவோ? பரந்து
விரிந்த கடலை ஆடையாகக் கொண்ட உலகத்தையே பெற்றாலும்
சிறந்த நெறியையே உடைய ஆயர் மகளிர்க்கு
இரண்டு திருமணங்கள் நடப்பது நம் குடும்பத்தின் இயல்பு அல்லவே!"
 
மேல்



# 115
"தோழியே! நாம் பிறர் காணாமல் உண்ட கள்ளின் களிப்பு நம் மேனியில் தோன்றி
வெட்கமில்லாமல் சென்று பிறர் நடுங்கும்படியாக அவருக்கு வெளிப்படுத்துவதைப் போல,
நாம் மறைத்துவைத்த காதல் ஒழுக்கத்தில் கையோடே பிடிப்பட்டேன், பார்! நம்முடைய
ஆட்டினத்து ஆயர்மகன் சூடி வந்த ஒரு
முல்லைச் சரத்தையும், தலைமாலையையும், மெல்லிய இயல்புடையவளே!
என்னுடைய கூந்தலுக்குள் வைத்து முடிந்திருந்தேன், தோழியே! என் செவிலித்தாய்
என்னுடைய தலைக்கு வெண்ணெய் தடவுவதற்காக என் கூந்தலை விரித்துவிட
என் தாயும், தந்தையும் வீட்டிலே இருக்கும்போது, செவிலித்தாய் பதறிப்போக,
என் தாயின் முன் விழுந்தது அந்தப் பூ;
அதனை ஏன் என்று அவள் கேட்கவுமில்லை, கோபப்படவும் இல்லை,
நெருப்பைக் கையால் தொட்டவர் போல பதைபதைத்துப்போய்
வீட்டைவிட்டு நீங்கி வாசலுக்கு வெளியே சென்றாள், நானும் என்
மயிர்ச்சந்தனம் பூசி உலர்த்திய கூந்தலை முடித்துக்கொண்டு, நிலம் வரை தாழ்ந்து கிடந்த
பூ வேலைப்பாடுடைய கரையினையுடைய நீல ஆடையைக் கையில் தூக்கிக்கொண்டு தளர்வாக நடந்து
பக்கத்திலுள்ள அழகான பூஞ்சோலைக்குள் ஓடி ஒளிந்துகொண்டேன்", "அதற்கு, தோழியே!
இங்கே எதற்காகப் பயப்படுகிறாய்?
பயப்படவேண்டாம்! அவனுடைய தலைமாலையை நீ சூடிக்கொண்டாயென்றால், நம் வீட்டாரும்
அவனுக்கே உன்னைக் கொடுப்பதற்கு எண்ணியுள்ளனர், அகன்ற இடத்தையுடைய
முற்றத்தில் புது மணலைப் பரப்பி, திரையிட்டு
திருமணமும் இங்கே நடத்துவர், அதுதானே நீயும் நானும்
இரவும் பகலும் எண்ணிக்கொண்டிருந்த காரியம்."
 
மேல்



# 116
"பக்கத்தில் இருக்கும் உள்ளே எளிதில் போகமுடியாத தோட்டத்திற்குக் கன்றோடு செல்கின்றபோது எம்
தாம்புக்கயிற்றின் ஒரு முனையைப் பிடித்துக்கொண்டவனாய், இங்கு எம்மை
முன்னால் நின்று தடுத்து நிற்பவனே! நீ
என்ன பித்துப்பிடித்தவனா? என்னைப் போகவிடு";
"விடமாட்டேன், தொடுவதற்காகக் கிட்டே செல்வாரை விலக்கி உக்கிரமாக எதிர்த்து நிற்கும்
மிகுந்த வலிமை கொண்ட இளம் பசுவினைப் போல என்னப் பார்த்து, தொழுவின் வாசலிலிருந்து
நீங்கிச் சென்று என்னைச் சீறுகின்றாயே!"
"நீ விலகிச் செல், கன்றினைப் பிடித்தவரிடம் கோபமுள்ள, கன்றினை ஈன்ற பசு பாய்வதைப் போல
கடுமையான மனம் படைத்த என் தாய் வருவாள், உன்னைக் காத்துக்கொள்";
"உன் தாய் வந்துவிட்டுப்போகட்டும், அவள் மட்டுமென்ன, வேறு எவரும் வந்துவிட்டுப்போகட்டும், உன்னுடைய
அரசனே வந்தாலும் இங்கே வரட்டும், நான் கலங்கமாட்டேன்,
நீ என்மேல் இரக்கம் காட்டுவாயானால்";
"உன்னை நான் என்ன சொன்னாலும் கேட்கமாட்டேனென்கிறாய், என்னையே நினைத்துக்கொண்டு,
கொட்டும் மழையில் தலைசாய்த்துச் செல்லும் காளையைப் போல், நான் கூறும் ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும்
எதிர்ச்சொல் கூறிக்கொண்டே என்னை மயக்கிவிட்டாய்,
கறவைச் செம்புடன் நான் செல்கின்ற இடத்தை நாடி, மாடுமேய்க்கும் இடத்திற்கும்
நீ வருவாயாக, நாணமில்லாதவனே!"
 
மேல்



# 117
"நன்றாக உருக்கிய பசும்பொன்னின் நடுவே நீலமணிகளை அழுந்தப் பதித்துப்
பார்த்துத் துடைத்துவிட்டதைப் போன்ற கரிய நிறமுடையவளே! கோங்கின்
முதிராத இளம் மொட்டினைப் போன்று எதிர்ந்துநிற்கும்
தொய்யில் கோலம் வரைந்த அழகிய முலைகளைக் கொண்டவளே! உன்
கையில் இருப்பது என்ன என்று கூறு";
"கையில் இருப்பதுவா? இடையர்சேரியின் பெரியவர் மகள் நான், மேலும் இது ஒரு
அழகிய புலைத்தி விலையாகக் கொடுத்த ஒரு
பனங்குருத்து நாரால் முடைந்து கட்டப்பட்ட கூடை"; "கூடையினுள்ளே என்ன இருக்கிறது?
காட்சிக்கு இனியவளே! என்னிடம் காட்டிப்பார்";
"இப்போது பார், பூவிதழ்கள் நிறைந்த கூந்தலையுடைய என் தோழிமாருடன்
காட்டுப்பக்கம் கொய்த சிறுமுல்லை";  இவையோ
முல்லைப் பூக்கள்,, முடித்த கூந்தலையுடையவளே!
இரவாகிவிட்டது பொழுதும், இவ்விடத்தில் தனிமையில் உன்னைக் கண்டேன்,
போ என்று உன்னை நான் போகவிடுவேன், ஆனால் என்னுடைய
மென்மையான அறிவு அப்படி நினைக்கவில்லை.