இறுதியில், இது ஆயிரம் ஆண்கள், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளுக்கு மட்டுமே வந்தது the ரோமானிய தாக்குதலில் இருந்து தப்பிய கிளர்ச்சியாளர்களில் கடைசி. ஆண்டு 73 சி.இ. ஆகும். சிக்கரியுடன் தொடங்கியவை சிக்கரியுடன் முடிவடைய வேண்டும். எருசலேம் நகரம் ஏற்கனவே தரையில் எரிக்கப்பட்டது, அதன் சுவர்கள் கவிழ்ந்தன, அதன் மக்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். பாலஸ்தீனம் முழுவதும் மீண்டும் ஒரு முறை ரோமானிய கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. கிளர்ச்சியில் எஞ்சியிருந்த அனைவருமே இந்த கடைசி சில சிக்காரிகள்தான், அவர்கள் ஜெருசலேமை தங்கள் மனைவியுடனும் குழந்தைகளுடனும் சவக்கடலின் மேற்குக் கரையில் மசாடா கோட்டைக்குள் தங்களைத் தாங்களே துளைத்துக் கொண்டனர். இப்போது இங்கே அவர்கள், ஒரு வறண்ட பாலைவனத்தின் நடுவில் ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட பாறைக் கிளையின் மேல் சிக்கி, ரோமானிய படையினரின் ஒரு ஃபாலங்க்ஸ் படிப்படியாக உதவியற்ற முறையில் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர், படிப்படியாக கிளையின் முகத்தை நோக்கிச் சென்றனர் - கவசங்கள் மேலே, வாள்கள் வரையப்பட்ட - தயாராக ஏழு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் தொடங்கிய கிளர்ச்சிக்கு ஒரு உறுதியான முற்றுப்புள்ளி வைக்கவும்.
ரோம் உடனான போர் தொடங்கப்பட்ட முதல் சில நாட்களில் சிக்காரி முதலில் மசாடாவுக்கு வந்தார். சவக்கடலுக்கு மேலே ஆயிரம் அடிக்கு மேல் அமைந்துள்ள இயற்கையாகவே வலுவூட்டப்பட்ட மற்றும் கிட்டத்தட்ட அசைக்க முடியாத கோட்டையாக, மசாடா நீண்ட காலமாக யூதர்களுக்கு அடைக்கலமாக இருந்து வந்தது. சவுல் ராஜாவிடமிருந்து மறைக்க தாவீது இங்கு வந்தான், மேய்ப்பன் பையனை வேட்டையாட தனது ஆட்களை அனுப்பியபோது, ஒரு நாள் அவரிடமிருந்து கிரீடத்தை எடுத்துக் கொள்வான். செலகுசிட் வம்சத்திற்கு எதிரான கிளர்ச்சியின் போது மக்காபீஸ் மசாடாவை ஒரு இராணுவ தளமாக பயன்படுத்தினார். ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, ஏரோது தி மசோதா மசாடாவை ஒரு உண்மையான கோட்டை நகரமாக மாற்றினார், படகுகள் நிறைந்த உச்சிமாநாட்டைக் கவனித்து, வெள்ளை ஜெருசலேம் கல்லால் செய்யப்பட்ட ஒரு பிரம்மாண்டமான சுவருடன் அதை இணைத்தார். ஏரோது அங்காடி அறைகள் மற்றும் தானிய வீடுகள், மழைநீர் குழிகள், ஒரு நீச்சல் குளம் கூட சேர்த்தார்.
அவர் மசாடாவில் ஒரு பெரிய ஆயுதங்களை வைத்திருந்தார், ஆயிரம் ஆட்களைக் கவசப்படுத்தினார். தனக்கும் தனது குடும்பத்துக்கும், ஏரோது ஒரு நினைவுச்சின்ன மூன்று அடுக்கு அரண்மனையை கட்டியெழுப்பினார், அது உச்சிமாநாட்டின் உதட்டிற்குக் கீழே, குளியல் முகத்தின் வடக்குப் பகுதியிலிருந்து தொங்கவிடப்பட்டிருந்தது, குளியல், பளபளக்கும் பெருங்குடல், மல்டிஹூட் மொசைக்ஸ் மற்றும் 180 டிகிரி பிரகாசமான வெள்ளை சவக்கடல் பள்ளத்தாக்கின் காட்சி.
ஏரோது இறந்த பிறகு, மசாடாவில் உள்ள கோட்டை மற்றும் அரண்மனைகள் மற்றும் அதில் சேமித்து வைக்கப்பட்டிருந்த ஆயுதங்கள் ரோமானிய கைகளில் விழுந்தன. 66 சி.இ.யில் யூதர்களின் கிளர்ச்சி தொடங்கியபோது, மெனஹேமின் தலைமையில், சிக்காரி, மசாடாவை ரோமானிய கட்டுப்பாட்டிலிருந்து கைப்பற்றி, அதன் ஆயுதங்களை மீண்டும் எருசலேமுக்கு எடுத்துச் சென்று, கோயில் கேப்டனாக இருந்த எலியாசருடன் சேர்ந்து கொண்டார். நகரத்தின் மீதான கட்டுப்பாட்டைக் கைப்பற்றி, கோயில் காப்பகங்களை அழித்த பின்னர், கிளர்ச்சியாளர்கள் தங்களின் கடின வென்ற சுதந்திரத்தைக் கொண்டாட நாணயங்களைத் தயாரிக்கத் தொடங்கினர். இவை வெற்றியின் அடையாளங்களான அறைகள் மற்றும் பனை கிளைகளுடன் பொறிக்கப்பட்டன, மேலும் “சீயோனின் சுதந்திரம்” மற்றும் “ஜெருசலேம் பரிசுத்தமானது” போன்ற கோஷங்களுடன் பொறிக்கப்பட்டன, கிரேக்க மொழியில் எழுதப்படவில்லை, புறஜாதிகள் மற்றும் விக்கிரகாராதனைகளின் மொழி, ஆனால் எபிரேய மொழியில். ஒவ்வொரு நாணயமும் சுயநினைவுடன் “ஆண்டு ஒன்று” என்று தேதியிடப்பட்டது, முற்றிலும் புதிய சகாப்தம் தொடங்கியது போல. தீர்க்கதரிசிகள் சரியாக இருந்தார்கள். நிச்சயமாக, இது தேவனுடைய ராஜ்யம்.
கொண்டாட்டங்களுக்கு மத்தியில், எருசலேம் பாதுகாக்கப்பட்டு வருவதோடு, ஒரு பலவீனமான அமைதியும் மெதுவாக நகரத்தின் மீது இறங்கிக்கொண்டிருந்தபோது, மெனாஹேம் எதிர்பாராத ஒன்றைச் செய்தார். ஊதா நிற ஆடைகளை அணிந்துகொண்டு, அவர் கோவில் முற்றத்தில் ஒரு வெற்றிகரமான நுழைவு செய்தார், அங்கு, சிக்காரிகளிடையே தனது ஆயுதமேந்திய பக்தர்களால் சூழப்பட்ட அவர், தன்னை மேசியாவாகவும், யூதர்களின் ராஜாவாகவும் பகிரங்கமாக அறிவித்தார்.
சில வழிகளில், மெனாஹேமின் செயல்கள் சரியான அர்த்தத்தை அளித்தன. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, தேவனுடைய ராஜ்யம் உண்மையில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருந்தால், கடவுளின் பெயரில் அதை ஆளுவதற்கு மேசியா தோன்ற வேண்டிய நேரம் இது. ராஜா ஆடைகளை அணிந்து சிம்மாசனத்தில் அமர வேறு யார் இருக்க வேண்டும், ஆனால் கலீலியாவின் யூதாஸின் பேரன் மேனஹேம், எசேக்கியாவின் பேரன் கொள்ளைத் தலைவன். மெனாஹெமின் மெசியானிக் அனுமானம், அவரைப் பின்பற்றுபவர்களுக்கு, தீர்க்கதரிசனங்களின் உணர்தல் மட்டுமே: கடைசி நாட்களில் வருவதற்கான இறுதி படி.
கோவில் கேப்டன் எலியாசார் அதைப் பார்த்ததில்லை. அவரும் கீழ் பூசாரிகளிடையே உள்ள அவரது கூட்டாளிகளும் சிக்காரியால் அப்பட்டமான அதிகாரப் பறிப்பு என்று அவர்கள் கருதியதைக் கண்டு கோபமடைந்தனர்.
சுய-பிரகடனப்படுத்தப்பட்ட மேசியாவைக் கொல்லவும், அவரது தலையிடும் சீடர்களின் நகரத்தை அகற்றவும் அவர்கள் ஒரு திட்டத்தை ஒன்றிணைத்தனர். மெனாஹேம் தனது அரச உடையில் கோவிலைப் பற்றி ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தபோது, எலியாசரின் ஆட்கள் திடீரென கோயில் மலையை விரைந்து சென்று அவரது காவலர்களைக் கைப்பற்றினர்.
அவர்கள் மெனஹேமை திறந்த வெளியில் இழுத்துச் சென்று சித்திரவதை செய்தனர். எஞ்சியிருக்கும் சிக்காரி எருசலேமை தங்கள் வாழ்க்கையோடு சேர்த்துக் கொள்ளவில்லை. அவர்கள் மசாடா கோட்டையின் மேல் தங்கள் அடிவாரத்தில் மீண்டும் கூடினர், அங்கு அவர்கள் போரின் எஞ்சிய பகுதிகளை காத்திருந்தனர்.
ஏழு ஆண்டுகள் சிக்காரி காத்திருந்தார். ரோமானியர்கள் மீண்டும் ஒன்று திரண்டு கிளர்ச்சியாளர்களின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து பாலஸ்தீனத்தை கைப்பற்றத் திரும்பியபோது, யூதேயா மற்றும் கலிலீ நகரங்கள் மற்றும் கிராமங்கள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக அழிக்கப்பட்டன, அவற்றின் மக்கள் வாளால் அடித்துச் செல்லப்பட்டனர், எருசலேம் தன்னைச் சூழ்ந்திருந்ததால், அதன் மக்கள் மெதுவாக பட்டினியால் இறந்தனர், சிக்காரி அவர்களின் மலை கோட்டையில் காத்திருந்தார். ஒவ்வொரு கிளர்ச்சியடைந்த நகரமும் அழிக்கப்பட்ட பின்னரும் & ஒரு முறை நிலம்
மீண்டும் தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைக்கப்பட்டது ரோமானியர்கள் தங்கள் பார்வையை மசாடாவை நோக்கி திருப்பினர்.
ஜெருசலேம் விழுந்து மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 73 சி.இ.யில் ரோமானிய படைப்பிரிவு மசாடாவின் அடிவாரத்தில் வந்தது. படையினரால் கோட்டையை முற்றிலுமாக தாக்க முடியாததால், அவர்கள் முதலில் மலையின் முழு தளத்தையும் சுற்றி ஒரு பெரிய சுவரைக் கட்டினர், எந்தவொரு கிளர்ச்சியாளரும் கண்டறியப்படாமல் தப்பிக்க முடியாது என்பதை உறுதி செய்தனர். இப்பகுதி பாதுகாக்கப்பட்ட நிலையில், ரோமானியர்கள் கிளை முகத்தின் மேற்குப் பகுதியில் ஒரு செங்குத்தான வளைவைக் கட்டினர், கிளர்ச்சியாளர்கள் பாறைகளை எறிந்தபோதும் கூட, பல்லாயிரக்கணக்கான பவுண்டுகள் பூமியையும் கல்லையும் வாரக்கணக்கில் மெதுவாக துடைத்தனர். மேலே இருந்து. படையினர் பின்னர் ஒரு பெரிய முற்றுகை கோபுரத்தை வளைவில் தள்ளினர், அதில் இருந்து அவர்கள் கிளர்ச்சியாளர்களை அம்புகள் மற்றும் பாலிஸ்டா பந்துகளால் குண்டுவீசி பல நாட்கள் கழித்தனர். ஏரோதுவின் சுற்றளவு சுவர் இறுதியாகக் கொடுத்தவுடன், ரோமர்களை யூத கிளர்ச்சியாளர்களிடமிருந்து பிரித்த அனைத்தும் அவசரமாக கட்டப்பட்ட உள்துறைச் சுவர். ரோமானியர்கள் சுவருக்கு தீ வைத்தனர், பின்னர் தங்கள் முகாம்களுக்குத் திரும்பினர் & அது தானாகவே சரிந்து விடும் வரை பொறுமையாக காத்திருந்தனர்.
ஏரோது அரண்மனைக்குள் ஒன்றாகச் சேர்ந்து, முடிவு வந்துவிட்டதாக சிகாரிக்குத் தெரியும். எருசலேமின் குடியிருப்பாளர்களுக்கு அவர்கள் செய்ததை ரோமானியர்கள் நிச்சயமாக அவர்களுக்கும் அவர்களது குடும்பத்தினருக்கும் செய்வார்கள். உறுதியான ம silence னத்தின் மத்தியில், சிக்காரி தலைவர்களில் ஒருவர் நின்று மற்றவர்களை உரையாற்றினார்.
"என் நண்பர்களே, நாங்கள் ஒருபோதும் ரோமானியர்களுக்கு ஊழியர்களாக இருக்கக்கூடாது, அல்லது கடவுளைத் தவிர வேறு எவருக்கும், உண்மையான மற்றும் நியாயமான மனிதகுலத்தின் இறைவன், நாங்கள் தீர்மானித்ததிலிருந்து, இப்போது அந்த தீர்மானத்தை நடைமுறையில் உண்மையாக்குவதற்கான நேரம் வந்துவிட்டது. ”தனது குத்துவிளக்கை வரைந்து, அவர் ஒரு இறுதி வேண்டுகோளை விடுத்தார். "தைரியமாக இறப்பதற்கான சக்தியை கடவுள் நமக்கு வழங்கியுள்ளார், மற்றும் சுதந்திரமான நிலையில், [எருசலேமில்] எதிர்பாராத விதமாக வென்றவர்களுக்கு இது பொருந்தாது."
பேச்சு அதன் விரும்பிய e hadect ஐ கொண்டிருந்தது. மசாடா மீதான இறுதி தாக்குதலுக்கு ரோமானியர்கள் தயாரானபோது, கிளர்ச்சியாளர்கள் தங்கள் கொடூரமான திட்டத்துடன் எந்த வரிசையை தொடர வேண்டும் என்பதை தீர்மானிக்க அவர்களிடையே நிறைய ஈர்த்தனர். பின்னர் அவர்கள் தங்கள் குண்டிகளை வெளியே எடுத்தார்கள் their அவர்களுடைய அடையாளத்தை அவர்களுக்குக் கொடுத்த அதே குண்டர்கள், பிரதான ஆசாரியரின் தொண்டைக்கு குறுக்கே ஒரு ஸ்வைப் கொண்டு, ரோம் உடனான மோசமான போரைத் தொடங்கினர் - மற்றும் அவர்களது மனைவிகளையும் குழந்தைகளையும் கொல்லத் தொடங்கினர், கத்திகளை ஒருவருக்கொருவர் திருப்புவதற்கு முன். கடைசி பத்து ஆண்கள் மீதமுள்ள ஒன்பது பேரைக் கொல்ல அவர்களில் ஒருவரைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். இறுதி மனிதன் அரண்மனை முழுவதையும் எரித்தான். பின்னர் அவர் தன்னைக் கொன்றார்.
அடுத்த நாள் காலையில், இதுவரை அசைக்க முடியாத மசாடா கோட்டையின் மீது ரோமானியர்கள் வெற்றிகரமாக நின்றபோது, அவர்கள் சந்தித்ததெல்லாம் ஒரு பேய் அமைதியானது: ஒன்பது நூறு & அறுபது இறந்த ஆண்கள், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள். கடைசியில் போர் முடிந்தது. இது ஏன் இவ்வளவு நேரம் எடுத்தது என்பது கேள்வி.
யூதர்களின் கிளர்ச்சியின் செய்தி நீரோ பேரரசரிடம் விரைவாகப் பயணித்தது, அவர் தனது மிகவும் நம்பகமான மனிதர்களில் ஒருவரான டைட்டஸ் ஃபிளேவியஸ் வெஸ்பேசியனஸ்-வெஸ்பேசியன், ஜெருசலேமைத் திரும்பப் பெறுவதற்காக உடனடியாகத் தட்டினார். அறுபதாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட போர்வீரர்களைக் கொண்ட ஒரு பாரிய இராணுவத்தின் கட்டளையை எடுத்துக் கொண்டு, வெஸ்பேசியன் சிரியாவிற்கு ஒரே நேரத்தில் சென்றார், அதே நேரத்தில் அவரது மகன் டைட்டஸ் அலெக்ஸாண்ட்ரியாவில் நிறுத்தப்பட்டுள்ள ரோமானியப் படைகளைச் சேகரிக்க எகிப்துக்குச் சென்றார். வெஸ்பேசியன் தெற்கே கலிலேயாவுக்குள் தள்ளப்பட்டதால் டைட்டஸ் தனது படைகளை இடுமியா வழியாக வடக்கு நோக்கி அழைத்துச் செல்வான். தந்தை மற்றும் மகன் யூதர்களை தங்கள் இரு படைகளுக்கிடையில் கசக்கி, கிளர்ச்சியிலிருந்து உயிரைத் திணறடிக்கும் திட்டம் இருந்தது.
டைட்டஸ் & வெஸ்பேசியன் புனித தேசம் முழுவதும் அழிவின் பாதையை செதுக்கியதால், கிளர்ச்சியடைந்த நகரங்கள் ஒவ்வொன்றாக ரோமின் வலிமைக்கு வழிவகுத்தன. 68 சி.இ. வாக்கில், கலிலீ, சமாரியா, இடுமியா, பெரேயா, மற்றும் முழு சவக்கடல் பகுதியும், மசாடாவைக் காப்பாற்றியது, ரோமானிய கட்டுப்பாட்டின் கீழ் உறுதியாக இருந்தன. கிளர்ச்சியின் இருக்கைக்கு வீணடிக்க வெஸ்பாசியன் தனது படைகளை யூதேயாவுக்கு அனுப்பியது எஞ்சியிருந்தது: எருசலேம்.
எவ்வாறாயினும், அவர் இறுதி தாக்குதலுக்கு தயாராகி கொண்டிருந்தபோது, நீரோ தற்கொலை செய்து கொண்டதாக வெஸ்பேசியனுக்கு வார்த்தை கிடைத்தது. ரோம் கொந்தளிப்பில் இருந்தது. உள்நாட்டுப் போர் தலைநகர் வழியாக கிழிந்து கொண்டிருந்தது.
சில குறுகிய மாத காலப்பகுதியில், கல்பா, ஓத்தோ, மற்றும் விட்டெலியஸ் ஆகிய மூன்று டைரெண்ட் ஆண்கள் தங்களை சக்கரவர்த்தியாக அறிவித்தனர், ஒவ்வொன்றும் அவரது வாரிசால் வன்முறையில் தூக்கி எறியப்பட்டன. ரோமில் ஒரு முழு சட்டம் மற்றும் ஒழுங்கை முறித்துக் கொண்டதால், திருடர்கள் மற்றும் குண்டர்கள் விளைவுகளை அச்சமின்றி மக்களைக் கொள்ளையடித்தனர். நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் ஆக்டேவியன் & மார்க் ஆண்டனிக்கு இடையிலான போருக்குப் பின்னர் ரோமானியர்கள் இத்தகைய உள்நாட்டு அமைதியின்மையை அனுபவித்ததில்லை. டசிட்டஸ் இதை "பேரழிவுகள் நிறைந்தவர், போர்களால் கொடூரமானவர், உள்நாட்டுப் போராட்டங்களால் கிழிந்தவர், சமாதானத்தில் கூட பயங்கரமானவர்" என்று விவரித்தார்.
தனது கட்டளையின் கீழ் இருந்த படையினரால் தூண்டப்பட்ட வெஸ்பேசியன் யூதேயாவில் தனது பிரச்சாரத்தை நிறுத்தி, அரியணைக்கு தனது சொந்த உரிமைகோரலைப் பெற ரோம் நகருக்கு விரைந்தார். அவசரம், தேவையற்றது என்று தெரிகிறது. 70 சி.இ. கோடையில் அவர் தலைநகரை அடைவதற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே, அவரது ஆதரவாளர்கள் நகரத்தின் கட்டுப்பாட்டைக் கைப்பற்றினர், அவரது போட்டியாளர்களைக் கொன்றனர், மற்றும் வெஸ்பேசியன் ஒரே பேரரசராக அறிவித்தனர்.
ஆயினும்கூட, வெஸ்பேசியன் இப்போது தன்னை ஆளுவதாகக் கண்டறிந்த ரோம் ஒரு ஆழமான மாற்றத்திற்கு ஆளானது. வெகுஜன உள்நாட்டு அமைதியின்மை ரோமானிய சக்தியின் வீழ்ச்சியையும் செயலற்ற தன்மையையும் பற்றி பெரும் கலக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. தொலைதூர யூதேயாவின் நிலைமை குறிப்பாக மோசமாக இருந்தது. தாழ்ந்த யூதர்கள் முதலில் கலகம் செய்திருப்பது மோசமாக இருந்தது; மூன்று நீண்ட ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், கிளர்ச்சி இன்னும் நசுக்கப்படவில்லை என்பது நினைத்துப் பார்க்க முடியாதது. பிற பொருள் மக்கள் நிச்சயமாக கிளர்ந்தெழுந்தனர். ஆனால் இவர்கள் கவுல்ஸ் அல்லது பிரிட்டன் அல்ல; அவர்கள் மூடநம்பிக்கை விவசாயிகளாக இருந்தனர். யூதக் கிளர்ச்சியின் அளவும், அது ரோமில் ஆழ்ந்த சமூக மற்றும் அரசியல் துயரத்தின் போது வந்திருந்தது என்பதும் ரோமானிய குடிமக்கள் மத்தியில் ஒரு அடையாள நெருக்கடிக்கு ஒத்த ஒன்றை உருவாக்கியது.
வெஸ்பேசியன் தனது அதிகாரத்தை பலப்படுத்துவதற்கும், ரோம் மீது இறங்கிய நோயை நிவர்த்தி செய்வதற்கும், மக்களின் கவனத்தை அவர்களின் உள்நாட்டுப் பிரச்சினைகளிலிருந்து விலக்கி, ஒரு அற்புதமான வெளிநாட்டு வெற்றியை நோக்கி கவனம் செலுத்த வேண்டும் என்பதை அறிந்திருந்தார். ஒரு சிறிய வெற்றி செய்யாது. சக்கரவர்த்திக்குத் தேவையானது ஒரு எதிரிப் படையின் முழுமையான வீழ்ச்சி. அவருக்கு ஒரு வெற்றி தேவை: ரோமானின் அற்புதமான காட்சி சிறைப்பிடிக்கப்பட்டவர்கள், அடிமைகள், மற்றும் அவரது அதிருப்தி அடைந்த குடிமக்களை வென்றெடுப்பதற்கும், அவரது குடிமக்களின் இதயங்களில் பயங்கரத்தைத் தாக்குவதற்கும் கொள்ளையடிக்கும்.
எனவே, சிம்மாசனத்தை எடுத்த உடனேயே, வெஸ்பேசியன் யூதேயாவில் முடிக்கப்படாமல் விட்டுவிட்ட பணியை முடிக்க புறப்பட்டார். அவர் வெறுமனே யூதர்களின் கிளர்ச்சியைத் தடுக்க மாட்டார்; அது அவரது கருத்தைத் தெரிவிக்க போதுமானதாக இருக்காது. அவர் யூதர்களை முற்றிலுமாக அழிப்பார். அவர் அவர்களை பூமியிலிருந்து துடைப்பார். அவர்களின் நிலங்களை அழிக்கவும். அவர்களின் கோவிலை எரிக்கவும். அவர்களின் வழிபாட்டை அழிக்கவும். அவர்களின் கடவுளைக் கொல்லுங்கள்.
ரோமில் தனது பெர்ச்சில் இருந்து, வெஸ்பேசியன் தனது மகன் டைட்டஸுக்கு ஒரே நேரத்தில் எருசலேமுக்கு அணிவகுத்துச் செல்லும்படி வார்த்தை அனுப்பினான், யூதர்களின் கிளர்ச்சியை விரைவான மற்றும் தீர்க்கமான முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதில் எந்த செலவும் செய்யவில்லை. சக்கரவர்த்திக்குத் தெரியாதது என்னவென்றால், கிளர்ச்சி அதன் சொந்த சரிவின் விளிம்பில் இருந்தது.
மெனாஹெம் கொலை செய்யப்பட்டு, ஜெருசலேமில் இருந்து சிக்காரி வெளியேற்றப்பட்ட சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, கிளர்ச்சியாளர்கள் ரோமானிய படையெடுப்பிற்குத் தயாராகத் தொடங்கினர்.
நகரைச் சுற்றியுள்ள சுவர்கள் பலப்படுத்தப்பட்டன, மேலும் கிடைக்கக்கூடிய அளவுக்கு இராணுவ உபகரணங்களை சேகரிக்க ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. வாள்கள் மற்றும் அம்புகள் சேகரிக்கப்பட்டன, கவசங்கள் போலியானவை, கவண் மற்றும் பாலிஸ்டா பந்துகள் நகரின் சுற்றளவில் அடுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ளன. இளம் சிறுவர்கள் அவசரமாக கைகோர்த்துப் போரிடுவதில் பயிற்சி பெற்றனர். கிளர்ச்சியாளர்கள் தங்கள் நிலைகளை நிர்வகித்து, ரோமானியர்கள் திரும்பி வந்து எருசலேமை மீட்டெடுப்பதற்காக காத்திருந்ததால் நகரம் முழுவதும் பீதியில் இருந்தது.
ஆனால் ரோமானியர்கள் ஒருபோதும் வரவில்லை. தங்களைச் சுற்றி நடக்கும் பேரழிவை கிளர்ச்சியாளர்கள் நிச்சயமாக அறிந்திருந்தனர். ஒவ்வொரு நாளும் சிராய்ப்புற்ற மற்றும் இரத்தக்களரி அகதிகளின் ஒரு குழு எருசலேமுக்குள் கொட்டப்படுகிறது; நகரம் அதன் எல்லையில் வெடித்துக் கொண்டிருந்தது. ஆனால் ரோமானிய பழிவாங்கல்கள் இதுவரை கிராமப்புறங்கள் மற்றும் முக்கிய கிளர்ச்சிக் கோட்டைகளான திபெரியாஸ், கமலா, மற்றும் கிசலா ஆகியவற்றில் மட்டுமே கவனம் செலுத்தப்பட்டன. ரோமர்கள் எருசலேமுக்கு வருவதற்கு கிளர்ச்சியாளர்கள் எவ்வளவு காலம் காத்திருந்தார்களோ, அவ்வளவு உடைந்த மற்றும் நிலையற்ற நகரத்தின் தலைமை ஆனது.
ஆரம்பத்தில், ஒரு வகையான இடைக்கால அரசாங்கம் உருவாக்கப்பட்டது, பெரும்பாலும் ஜெருசலேமின் பாதிரியார் பிரபுத்துவத்தில் கிளர்ச்சியில் சேர்ந்தவர்கள், அவர்களில் பலர் தயக்கத்துடன் இருந்தனர். இந்த "மிதமான" பிரிவு என்று அழைக்கப்படுவது, அது இன்னும் சாத்தியமானால், ரோம் உடன் இணங்குவதற்கு ஆதரவாக இருந்தது. அவர்கள் நிபந்தனையின்றி சரணடையவும், கருணைக்காக கெஞ்சவும், ரோமானிய ஆட்சிக்கு மீண்டும் ஒரு முறை சமர்ப்பிக்கவும் விரும்பினர். மிதவாதிகள் எருசலேமில் ஒரு நல்ல ஆதரவை அனுபவித்தனர், குறிப்பாக செல்வந்த யூதர்களிடையே தங்கள் நிலையையும் சொத்துக்களையும் பாதுகாக்க ஒரு வழியைத் தேடிக்கொண்டிருந்தனர், அவர்களின் வாழ்க்கையை குறிப்பிடவில்லை.
ஆனால் எருசலேமில் இன்னும் பெரிய மற்றும் அதிக குரல் கொடுக்கும் பிரிவு, யூதர்களை ரோமுக்கு எதிரான போருக்கு கடவுள் வழிநடத்தியது என்பதையும், கடவுள் அவர்களை வெற்றிக்கு இட்டுச் செல்வார் என்பதையும் நம்பினார். இந்த நேரத்தில் விஷயங்கள் இருண்டதாகத் தோன்றியிருக்கலாம், மற்றும் எதிரி வெல்லமுடியாது. ஆனால் அது கடவுளின் தெய்வீக திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாகும். இறுதி நாட்களில் “விதைக்கப்பட்ட இடங்கள் விதைக்கப்படாதவையாகவும், களஞ்சியசாலைகள் காலியாகவும் காணப்படும்” என்று தீர்க்கதரிசிகள் எச்சரிக்கவில்லையா? (2 எஸ்த்ராஸ் 6:22) ஆயினும், யூதர்கள் கர்த்தருக்கு விசுவாசமாக இருந்தால், மிக விரைவில் அவர்கள் எருசலேமை மகிமை உடையவர்களாகக் காண்பார்கள். எக்காளங்கள் ஒலிக்கும் & அவற்றைக் கேட்ட அனைவருமே பயத்தால் தாக்கப்படுவார்கள். கடவுளின் எதிரிகளை விழுங்க மலைகள் திறக்கப்படும் & பூமி திறக்கும். அதற்கு தேவையானது உண்மைய்தான். விசுவாசம் & வைராக்கியம்.
இந்த முகாமின் தலைமையில் விவசாயிகள், கீழ் வர்க்க பூசாரிகள், கொள்ளை கும்பல்கள் மற்றும் சமீபத்தில் வந்த அகதிகள் ஆகியோரின் கூட்டணி ஒன்று சேர்ந்து ஜீலட் கட்சி என்று அழைக்கப்படும் ஒரு தனித்துவமான புரட்சிகர பிரிவை உருவாக்கியது. ஏழை, பக்தியுள்ள, மற்றும் ஆண்டிஸ்டிஸ்ட்ராடிக், ஜீலட் கட்சியின் உறுப்பினர்கள் கிளர்ச்சியின் அசல் நோக்கத்திற்கு உண்மையாக இருக்க விரும்பினர்: புனித நிலத்தை தூய்மைப்படுத்தவும், பூமியில் கடவுளின் ஆட்சியை நிறுவவும். இடைக்கால அரசு மற்றும் நகரத்தை ரோமிடம் ஒப்படைக்க அதன் திட்டங்களை அவர்கள் வன்முறையில் எதிர்த்தனர். இது நிந்தனை. இது தேசத்துரோகம். இருவருக்கும் தண்டனையை ஜீலட் கட்சி நன்கு அறிந்திருந்தது.
பூசாரிகளுக்கு மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட்ட கோவிலின் உள் முற்றத்தை ஜீலட் கட்சி கைப்பற்றியது, மேலும் அங்கிருந்து அவர்கள் கிளர்ச்சிக்கு விசுவாசமற்றவர்கள் என்று கருதியவர்களுக்கு எதிராக பயங்கர அலைகளை கட்டவிழ்த்துவிட்டனர்: பணக்கார பிரபுத்துவமும் உயர் வர்க்க யூதர்களும்; பழைய ஏரோடிய பிரபுக்கள் & கோவிலின் முன்னாள் தலைமை; தலைமை பூசாரிகள் மற்றும் மிதமான முகாமை பின்பற்றிய அனைவரும். ஜீலட் கட்சியின் தலைவர்கள் தங்களது சொந்த நிழல் அரசாங்கத்தை அமைத்து, அவர்களில் யார் அடுத்த உயர் பூசாரி என்று தீர்மானிக்க நிறைய வரைந்தார்கள். சாமுவேலின் மகன் பன்னி என்ற கல்வியறிவற்ற நாட்டு விவசாயிக்கு இந்த இடம் விழுந்தது, அவர் பிரதான ஆசாரியரின் ஆடம்பரமான ஆடைகளை அணிந்து, பரிசுத்த புனிதத்தின் நுழைவாயிலுக்கு முன் வைக்கப்பட்டார், மற்றும் ஆசாரிய பிரபுக்களின் எச்சங்கள் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது தியாகங்களை எவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்று கற்றுக் கொடுத்தார். தூரத்திலிருந்து, தங்கள் புனித பரம்பரை இழிவுபடுத்தப்படுவதாக அவர்கள் உணர்ந்ததைக் கண்டு அழுகிறார்கள்.
போட்டி குழுக்களுக்கிடையில் இரத்தக்களரி மற்றும் உள்நாட்டு சண்டைகள் தொடர்ந்தபோது, இன்னும் அதிகமான அகதிகள் நகரத்திற்குள் வரத் தொடங்கினர், இது ஜெருசலேம் முழுவதையும் மூழ்கடிக்கும் அச்சுறுத்தலைக் கொண்ட பிரிவினைவாதம் மற்றும் கருத்து வேறுபாட்டின் தீக்கு எரிபொருளைச் சேர்த்தது. மிதவாதிகள் ம sile னமாக இருந்ததால், இப்போது நகரத்தின் கட்டுப்பாட்டிற்காக மூன்று பிரதான முகாம்கள் ஒருவருக்கொருவர் போட்டியிடுகின்றன. சுமார் இருபத்தைந்து நூறு ஆண்களைக் கொண்ட ஜீலட் கட்சி கோயிலின் உள் நீதிமன்றத்தை வைத்திருந்தபோது, வெளி நீதிமன்றங்கள் கிசாலாவில் கிளர்ச்சியின் முன்னாள் தலைவரின் கைகளில் விழுந்தன, ஜான் என்ற நல்வாழ்வு நகர்ப்புறவாதி, அவர் தனது நகரத்தின் ரோமானிய அழிவிலிருந்து தப்பவில்லை.
முதலில், கிசலாவைச் சேர்ந்த ஜான் ஜீலட் கட்சியுடன் நிறையப் பேசினார், அவருடன் அவர் புரட்சியின் மதக் கொள்கைகளில் பக்தியைப் பகிர்ந்து கொண்டார். ஜானை ஒரு ஆர்வலர் என்று அழைக்கலாமா என்று சொல்வது கடினம். அவர் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி ரோம் மீது ஆழ்ந்த வெறுப்பைக் கொண்ட ஒரு கடுமையான தேசியவாதியாக இருந்தார், அந்த நேரத்தில் தேசிய உணர்வும் மெசியானிக் எதிர்பார்ப்பும் பிரிக்கமுடியாத வகையில் இணைக்கப்பட்டிருந்தன. அவர் கோயிலின் புனிதமான கப்பல்களைக் கூட உருக்கி, அவற்றை ரோம் படைகளுக்கு எதிராகப் போரிடுவதற்கான போர் கருவிகளாக மாற்றினார். ஆனால் கோயிலின் கட்டுப்பாட்டைப் பற்றிய ஒரு சண்டை இறுதியில் ஜானை ஜீலட் கட்சியுடன் முறித்துக் கொள்ளவும், தனது சொந்த கூட்டணியை உருவாக்கவும் கட்டாயப்படுத்தியது, அதில் ஆறாயிரம் போராளிகள் இருந்தனர்.
ஜெருசலேமில் மூன்றாவது மற்றும் மிகப்பெரிய கிளர்ச்சி முகாம் கியோராவின் மகன் சைமன் என்பவரால் வழிநடத்தப்பட்டது, கொள்ளைத் தலைவர்களில் ஒருவரான செஸ்டியஸ் கல்லஸால் ஜெருசலேம் மீதான ஆரம்ப தாக்குதலை எதிர்த்துப் போராடினார்.
யூதக் கிளர்ச்சியின் முதல் ஆண்டை சைமன் யூத கிராமப்புறங்களைத் துரத்தியது, செல்வந்தர்களின் நிலங்களை சூறையாடியது, அடிமைகளை விடுவித்தது, மற்றும் ஒரு நற்பெயரைப் பெற்றது
ஏழைகளின் சாம்பியன். மசாடாவில் உள்ள சிக்காரியுடன் சிறிது காலம் தங்கியபின், சைமன் பத்தாயிரம் ஆட்களைக் கொண்ட ஒரு பெரிய தனிப்பட்ட படையுடன் எருசலேமுக்கு வந்தார். முதலில், நகரம் அவரை வரவேற்றது, அவர் ஜீலட் கட்சியின் அதிகப்படியான கட்டுப்பாடுகளை கட்டுப்படுத்த முடியும் என்றும், கிசலாவின் ஜானின் சிறகுகளை கிளிப் செய்ய முடியும் என்றும் நம்பினார், அவர் தனது நடத்தையில் பெருகிய முறையில் சர்வாதிகாரமாக மாறிக்கொண்டிருந்தார்.
சைமன் தனது போட்டியாளர்களிடமிருந்து கோயிலைக் கைப்பற்ற முடியவில்லை என்றாலும், அவர் மேல் மற்றும் கீழ் நகரத்தின் பெரும்பகுதியைக் கைப்பற்ற முடிந்தது.
ஆயினும், எருசலேமில் உள்ள மற்ற கிளர்ச்சித் தலைவர்களிடமிருந்து சீமோனை உண்மையிலேயே ஒதுக்கி வைத்தது என்னவென்றால், ஆரம்பத்திலிருந்தே, அவர் தன்னைத் தானே மேசியா & ராஜா என்று காட்டிக் கொண்டார். போல்
அவருக்கு முன் மெனஹேம், சைமன் தன்னை அரச உடையில் அணிந்துகொண்டு நகரத்தை அதன் மீட்பராக அணிவகுத்துச் சென்றான். அவர் தன்னை "எருசலேமின் எஜமானர்" என்று அறிவித்தார், மேலும் அவர் தெய்வீக அபிஷேகம் செய்யப்பட்ட நிலையைப் பயன்படுத்தி, தேசத் துரோகம் என்று சந்தேகித்த உயர் வர்க்க யூதர்களை சுற்றி வளைத்து தூக்கிலிட்டார். இதன் விளைவாக, ஜியோராவின் மகன் சைமன் இறுதியில் உடைந்த கிளர்ச்சியின் உச்ச தளபதியாக அங்கீகரிக்கப்பட்டார்-சரியான நேரத்தில். எருசலேமின் உடனடி சரணடைய வேண்டும் என்று கோரி, நான்கு ரோமானிய படையினருடன், நகர வாசல்களில் டைட்டஸ் தோன்றியதை விட, சீமோன் மற்ற கிளர்ச்சிக் குழுக்களின் மீது தனது அதிகாரத்தை பலப்படுத்தவில்லை.
ஒரே நேரத்தில், யூதர்களிடையே பிரிவினைவாதம் மற்றும் பகை ஆகியவை வரவிருக்கும் ரோமானிய தாக்குதலுக்கான வெறித்தனமான தயாரிப்புகளுக்கு வழிவகுத்தன. ஆனால் டைட்டஸ் தாக்க அவசரப்படவில்லை.
அதற்கு பதிலாக, எருசலேமைச் சுற்றி ஒரு கல் சுவரைக் கட்டும்படி தனது ஆட்களைக் கட்டளையிட்டார், அனைவரையும் உள்ளே சிக்க வைத்து, உணவு மற்றும் தண்ணீருக்கான எல்லா அணுகலையும் வெட்டினார். பின்னர் அவர் ஆலிவ் மலையில் முகாம் அமைத்தார், அதிலிருந்து நகர மக்கள் மெதுவாக பட்டினி கிடப்பதைப் பற்றி அவர் தடையற்ற பார்வையைக் கொண்டிருந்தார்.
ஏற்பட்ட பஞ்சம் பயங்கரமானது. முழு குடும்பங்களும் தங்கள் வீடுகளில் அழிந்தன. இறந்தவர்களின் உடல்களால் சந்துகள் நிரப்பப்பட்டன; அவற்றை முறையாக புதைக்க இடமில்லை, பலமும் இல்லை. எருசலேமில் வசிப்பவர்கள் உணவு தேடும் சாக்கடைகள் வழியாக ஊர்ந்து சென்றனர். உலர்ந்த புல்லின் மாட்டு சாணம் & டஃப்ட்ஸை மக்கள் சாப்பிட்டனர். அவர்கள் தங்கள் பெல்ட்கள் மற்றும் காலணிகளிலிருந்து தோலை மென்று தின்றார்கள். இறந்தவர்களை சாப்பிடுவதற்கு அடிபணிந்த யூதர்களின் சிதறிய தகவல்கள் இருந்தன. நகரத்திலிருந்து தப்பிக்க முயன்றவர்கள் அனைவரும் எளிதாகக் கைப்பற்றப்பட்டு ஆலிவ் மலையில் சிலுவையில் அறையப்பட்டனர்.
டைட்டஸ் மக்கள் தங்கள் சொந்தமாக அழிந்துபோகும் வரை காத்திருப்பது போதுமானதாக இருந்திருக்கும். எருசலேமைத் தோற்கடிப்பதற்கும் கிளர்ச்சியை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதற்கும் அவன் வாளை அவிழ்க்க வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆனால் அதைச் செய்ய அவரது தந்தை அவரை அங்கு அனுப்பியதல்ல. அவருடைய பணி யூதர்களை அடிபணிய வைப்பது அல்ல; அவர்கள் தங்கள் சொந்தமாகக் கூறிய நிலத்திலிருந்து அவர்களை ஒழிப்பதாகும். ஆகவே, ஏப்ரல் 70 இன் பிற்பகுதியில், மரணம் நகரத்தைத் தாக்கியது போலவும், நூற்றுக்கணக்கான மக்களால் பசி மற்றும் தாகத்தால் அழிந்ததால், டைட்டஸ் தனது படைகளை அணிதிரட்டி ஜெருசலேமைத் தாக்கினார்.
ரோமானியர்கள் மேல் நகரத்தின் சுவர்களில் கோபுரங்களை தூக்கி எறிந்தனர் மற்றும் கிளர்ச்சியாளர்களை கனரக பீரங்கிகளால் குண்டுவீசத் தொடங்கினர். எருசலேமைச் சுற்றியுள்ள முதல் சுவரை எளிதில் மீறும் ஒரு பெரிய இடிந்த ராம் ஒன்றை அவர்கள் கட்டினார்கள். கிளர்ச்சியாளர்கள் இரண்டாவது உள்துறை சுவருக்கு பின்வாங்கியபோது, அதுவும் மீறப்பட்டது மற்றும் வாயில்கள் தீப்பிடித்தன. ames மெதுவாக இறந்துவிட்டதால், டைட்டஸின் படைகளுக்கு நகரம் வெறுமனே போடப்பட்டது.
வீரர்கள், ஆண், பெண், குழந்தை, பணக்காரர், ஏழைகள், கிளர்ச்சியில் இணைந்தவர்கள், ரோமுக்கு உண்மையாக இருந்தவர்கள், பிரபுக்கள், பாதிரியார்கள் அனைவரின் மீதும் படையினர். இது எந்தவிதமான மாறுபாடும் செய்யவில்லை. அவர்கள் எல்லாவற்றையும் எரித்தனர். நகரம் முழுவதும் தீப்பிடித்தது. ரோமானிய திரள் மேல் மற்றும் கீழ் நகரத்தின் ஊடாக வீழ்ந்ததால், வேதனையின் அலறல்களுடன் கலந்த ames இன் கர்ஜனை, சடலங்களால் தரையில் குப்பை கொட்டுவது, இரத்த ஓட்டங்கள் வழியாக மெதுவாகச் செல்வது, கிளர்ச்சியாளர்களைப் பின்தொடர்வதில் இறந்த உடல்களின் குவியல்களைப் பற்றிக் கூறுவது, இறுதிவரை கோயில் அவர்களின் பார்வையில் இருந்தது. கிளர்ச்சிப் போராளிகளில் கடைசியாக உள் முற்றத்திற்குள் சிக்கியதால், ரோமானியர்கள் முழு அஸ்திவாரத்தையும் அமைத்தனர், இது கோயில் மவுண்ட் அதன் அடிவாரத்தில் இரத்தம் மற்றும் நெருப்பால் கொதித்துக் கொண்டிருப்பதைப் போல் தெரிகிறது. இந்த பெயர்கள் இஸ்ரவேலின் கடவுளின் வசிப்பிடமான ஹோலிஸின் புனிதத்தை சூழ்ந்தன, மேலும் சாம்பல் மற்றும் தூசி குவியலில் தரையில் விழுந்து நொறுங்கின. இறுதியாக தீ தணிந்தபோது, டைட்டஸ் நகரத்தின் எஞ்சியவற்றை இடிக்கும்படி கட்டளையிட்டார், இதனால் வருங்கால சந்ததியினர் எருசலேம் என்ற பெயரை கூட நினைவில் கொள்ள மாட்டார்கள்.
கியோராவின் மகன் சீமோன் - தோல்வியுற்ற மேசியாவான சீமோன் உயிருடன் அழைத்துச் செல்லப்பட்டாலும், வெஸ்பேசியன் தனது மக்களுக்கு வாக்குறுதியளித்த வெற்றிக்காக சங்கிலிகளால் அவரை மீண்டும் ரோமுக்கு இழுத்துச் செல்ல முடியும். சீமோனுடன் சேர்ந்து ஆலயத்தின் புனிதமான பொக்கிஷங்களும் வந்தன: தங்க மேஜை மற்றும் கர்த்தருக்குச் சொல்லப்பட்ட ஷெப்ரெட்; விளக்கு விளக்கு & ஏழு கிளைத்த மெனோரா; தூப பர்னர்கள் & கப்; எக்காளம் மற்றும் புனித பாத்திரங்கள். இவை அனைத்தும் வெற்றிகரமான ஊர்வலத்தில் ரோம் வீதிகளில் வெஸ்பேசியன் & டைட்டஸ், லாரல்களால் முடிசூட்டப்பட்டவை மற்றும் ஊதா நிற உடையில் அணிந்திருந்தன, அமைதியான தீர்மானத்தில் பார்த்தன.
இறுதியாக, ஊர்வலத்தின் முடிவில், அனைவருக்கும் பார்க்க கடைசி கொள்ளைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன: யூத மதத்தின் உச்ச அடையாளமான தோராவின் நகல்.
வெஸ்பேசியனின் கருத்தை தவறவிடுவது கடினம்: இது ஒரு மக்கள் மீது அல்ல, ஆனால் அவர்களின் கடவுளுக்கு எதிரான வெற்றியாகும். யூதேயா அல்ல, யூத மதம் தோற்கடிக்கப்பட்டது. டைட்டஸ் பகிரங்கமாக வழங்கப்பட்டது
ஜெருசலேமின் அழிவு பக்தியின் செயலாகவும் ரோமானிய கடவுள்களுக்கு ஒரு செயலாகவும் இருந்தது. அவர் தான் இந்த பணியை நிறைவேற்றவில்லை என்று டைட்டஸ் கூறினார். யூதர்களின் கடவுளுக்கு எதிரான கோபத்தைக் காட்டிய தனது கடவுளுக்கு அவர் தனது ஆயுதங்களைக் கொடுத்தார்.
குறிப்பிடத்தக்க வகையில், வெஸ்பேசியன் வழக்கமான பழக்கவழக்கத்தைத் தள்ளுபடி செய்யத் தேர்ந்தெடுத்தார், இதன் மூலம் ஒரு வெற்றிகரமான எதிரி ரோமில் தனது கடவுளை வணங்குவதற்கான வாய்ப்பைக் கொண்டிருந்தார். யூதர்கள் தங்கள் ஆலயத்தை மீண்டும் கட்டியெழுப்ப தடை விதிக்கப்படுவது மட்டுமல்லாமல், பேரரசில் உள்ள மற்ற எல்லா மக்களுக்கும் உரிமை உண்டு; ரோமானிய உள்நாட்டுப் போரின்போது தற்செயலாக எரிக்கப்பட்ட வியாழன் ஆலயத்தை மீண்டும் கட்டியெழுப்ப உதவும் பொருட்டு, அவர்கள் இப்போது ஒரு வருடத்திற்கு இரண்டு டிராக்மாக்களின் வரி செலுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளனர் - யூதர்கள் ஜெருசலேமில் உள்ள கோவிலுக்கு ஒரு முறை ஷெக்கல்களில் செலுத்தினர். . எல்லா யூதர்களும், அவர்கள் வாழ்ந்த சாம்ராஜ்யத்தில் எங்கிருந்தாலும், அவர்கள் ரோமுக்கு எவ்வளவு விசுவாசமாக இருந்திருந்தாலும், அவர்கள் கிளர்ச்சியில் பங்கேற்றிருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் உட்பட ஒவ்வொரு யூதரும் இப்போது பணம் செலுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளனர் ரோம் மத்திய புறமத வழிபாட்டின் பராமரிப்பு.
இனிமேல், யூத மதம் இனி ஒரு தகுதியான வழிபாடாக கருதப்படாது. யூதர்கள் இப்போது ரோமின் நித்திய எதிரி. வெகுஜன மக்கள்தொகை பரிமாற்றம் ஒரு ரோமானிய கொள்கையாக இருந்ததில்லை என்றாலும், எஞ்சியிருக்கும் ஒவ்வொரு யூதரையும் எருசலேம் மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள சுற்றுப்புறங்களிலிருந்து ரோம் வெளியேற்றினார், இறுதியில் நகரத்திற்கு ஏலியா கேபிடோலினா என்று பெயர் மாற்றினார், மேலும் முழுப் பகுதியையும் நேரடி ஏகாதிபத்திய கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வைத்தார். பாலஸ்தீனம் அனைத்தும் வெஸ்பேசியனின் தனிப்பட்ட சொத்தாக மாறியது, ரோமானியர்கள் எருசலேமில் ஒருபோதும் யூதர்கள் இருந்ததில்லை என்ற தோற்றத்தை உருவாக்க முயன்றனர். 135 C.E. ஆண்டு வாக்கில், ஜெருசலேம் என்ற பெயர் அனைத்து ரோமானிய ஆவணங்களிலும் இல்லை.
இரத்தக்களரியிலிருந்து தப்பிய யூதர்களுக்கு - இடிந்து விழுந்த நகரச் சுவர்களுக்கு அப்பால் நிர்வாணமாகவும் பட்டினியாகவும் இருந்தவர்கள், ரோமானிய வீரர்கள் கடவுளின் மாளிகையின் புகைபிடிக்கும் சாம்பலில் சிறுநீர் கழித்ததைப் பார்த்து திகிலுடன் பார்த்தார்கள் death மரணம் மற்றும் பேரழிவிற்கு யார் காரணம் என்று தெளிவாகத் தெரிந்தது . புனித நகரத்தின் மீது இத்தகைய அழிவைக் கொண்டுவந்தது சேனைகளின் இறைவன் அல்ல. இல்லை. இது லெஸ்டாய், கொள்ளைக்காரர்கள் மற்றும் கிளர்ச்சியாளர்கள், ஜீலாட்ஸ் & சிக்காரி, ரோமில் இருந்து சுதந்திரம் பிரசங்கித்த தேசியவாத புரட்சியாளர்கள், தீர்க்கதரிசிகள் மற்றும் பொய்யான மேசியாக்கள் என்று அழைக்கப்படுபவர்கள், கடவுளிடமிருந்து இரட்சிப்பை வாக்குறுதியளித்தார்கள். . ரோமானிய தாக்குதலுக்கு அவர்கள் தான் காரணம். அவர்கள் தான் கடவுள் கைவிட்டவர்கள்.
அடுத்த ஆண்டுகளில், யூதர்கள் ரோம் உடனான போருக்கு வழிவகுத்த புரட்சிகர இலட்சியவாதத்திலிருந்து தங்களை முடிந்தவரை தூர விலக்கத் தொடங்குவார்கள். அவர்கள் தங்கள் அபோகாலிப்டிக் எதிர்பார்ப்புகளை முற்றிலுமாக கைவிட மாட்டார்கள். மாறாக, அடுத்த நூற்றாண்டில் ரோமானிய ஆட்சியில் இருந்து தெய்வீக விடுதலையின் தொடர்ச்சியான ஏக்கத்தை மறுபரிசீலனை செய்வதன் மூலம், வெளிப்படுத்தல் எழுத்துக்களின் ஒரு வளம் வெளிப்படும். 132 சி.இ.யில் ரோமுக்கு எதிரான ஒரு சுருக்கமான இரண்டாவது யூதப் போர் வெடிப்பதற்கு இந்த மெசியானிக் உற்சாகத்தின் நீடித்த விளைவுகள் வழிவகுக்கும், இது கொச்ச்பாவின் மகன் சைமன் என்று அழைக்கப்படும் மேசியா தலைமையிலானது. எவ்வாறாயினும், இரண்டாம் நூற்றாண்டின் ரபீக்கள் சூழ்நிலையினாலும், தேசியவாதத்தைத் தவிர்த்த யூத மதத்தின் விளக்கத்தை உருவாக்க ரோமானிய பழிவாங்கலுக்குப் பயந்ததாலும் கட்டாயப்படுத்தப்படுவார்கள். புனித நிலத்தை இன்னும் ஆழ்நிலை அடிப்படையில் பார்க்க அவர்கள் வருவார்கள், வெளிப்படையான அரசியல் அபிலாஷைகளை நிராகரித்த ஒரு மேசியானிய இறையியலை வளர்த்துக் கொண்டனர், ஏனெனில் பக்திச் செயல்கள் மற்றும் சட்டத்தின் படிப்பு ஆகியவை யூதர்களின் வாழ்க்கையில் ஆலய தியாகங்களுக்கு இடமளித்தன.
ஆனால் அது பல வருடங்கள் தொலைவில் இருந்தது. இந்த நாளில், பண்டைய யூத தேசத்தின் அடித்து நொறுக்கப்பட்ட எச்சங்கள் தங்கள் வீடுகளிலிருந்தும், அவர்களின் ஆலயத்திலிருந்தும், கடவுளிலிருந்தும், மற்றும் வாக்குறுதியளிக்கப்பட்ட தேசத்திலிருந்து வலுக்கட்டாயமாக புறஜாதிகளின் மற்றும் விக்கிரகாராதனைகளின் தேசத்திற்கு அணிவகுத்துச் செல்லப்பட்ட நாள் - இவை அனைத்தும் உறுதியாகத் தெரிந்தன அவர்கள் அறிந்த உலகம் ஒரு முடிவுக்கு வந்துவிட்டது.
இதற்கிடையில், வெற்றிகரமான ரோமில், கர்த்தருடைய ஆலயம் அழிக்கப்பட்ட சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, யூத தேசம் காற்றில் சிதறியது, மற்றும் மதம் ஒரு பரிகாரம் செய்தது, பாரம்பரியம் கூறுகிறது ஜான் மார்க் என்ற யூதர் தனது குயில் எடுத்து முதல் சொற்களை இயற்றினார் நாசரேத்தின் இயேசு என்று அழைக்கப்படும் மேசியாவைப் பற்றி எழுதப்பட்ட முதல் நற்செய்திக்கு-எபிரேய மொழியில் அல்ல, கடவுளின் மொழி, அல்லது அராமைக், இயேசுவின் மொழி, ஆனால் கிரேக்க மொழியில், புறஜாதிகளின் மொழி. தூய்மையற்ற மொழி. வெற்றியாளர்களின் மொழி.
