New Indian-Chennai News + more

எதற்கும் மீண்டும் அந்த விஷயத்தை இங்கு தருகிறேன்.

//What the consequences of conversion will be to the country as a whole is well worth bearing in mind. Conversion to Islam or Christianity will denationalize the Depressed Classes. If they go over to Islam the number of Muslims would be doubled; and the danger of Muslim domination also becomes real. If they go over to Christianity, the numerical strength of the Christians becomes five to six crores. It will help to strengthen the hold of Britain on the country. On the other hand if they embrace Sikhism they will not only not harm the destiny of the country but they will help the destiny of the country. They will not be denationalized.//

ஆனால், எம். ஸி. ராஜா அவர்களுக்கு இது குறித்து அவநம்பிக்கை இருந்தது. அம்பேத்காரை நன்கு புரிந்தவராயிற்றே அவர். எனவே, அம்பேத்காரைப் பின்பற்றி ஹரிஜனங்கள் சீக்கிய மதத்துக்கு மாறுவது குறித்து எம். ஸி. ராஜா கவலை கொண்டார். 

இது பற்றி தேசியவாதிகளான மஹாத்மா காந்தி ஜி, ராஜகோபாலாச்சாரியார், மற்றும் பண்டித மதன்மோஹன் மாளவியா போன்றவர்களுக்குக் கடிதம் எழுதினார். 

ராஜகோபாலாச்சாரியார் ஹரிஜனங்கள் சீக்கிய மதத்துக்கு மாறுவதை எதிர்த்தார். ராஜகோபாலாச்சாரியார் மட்டுமல்ல. எம். ஸி. ராஜாவின் சந்தேகமும் சரியானது என்று நிரூபணம் ஆனது பிற்பாடு. 

டாக்டர். மூஞ்சேவுக்கு எழுதிய பதிலில் எம். ஸி. ராஜா அவர்கள் மிகத் தெளிவாக ஹிந்துக்கள் அனைவரும் ஒற்றுமையாக இருக்க வேண்டும் என்றும், ஹரிஜனங்கள் பிரிந்து அழியக் கூடாது என்றும் சொல்கிறார். 

தனஞ்செய் கீரின் புத்தகத்தில் இருந்தே எம். ஸி. ராஜா அவர்கள் எழுதியதைத் தருகிறேன்:

// We want to remain as a solid community moving of our own accord in the direct progress and this we can best do by not throwing away our birth-right as Hindus but by remaining within Hinduism and changing it so as to make it more comfortable not only to our community but to other Hindu communities. We do not wish to be pawns in the game of communal conflicts and competition.//

எப்பேர்ப்பட்ட உயர்ந்த தீர்க்கதரிசனராக, நாட்டுப்பற்று மிக்கவராக, சுதந்திரமான ஹிந்துவாக எம். ஸி. ராஜா இருந்திருக்கிறார் ! 

இந்தப் பிரச்சினையை அவர் communal conflicts என்று சொல்வதைக் கவனியுங்கள். Social conflicts என்று அவர் சொல்லவில்லை. Racial conflicts அல்லது caste conflicts என்று அவர் சொல்லவில்லை. ஏனெனில், ஹிந்து தர்மம் சமத்துவம் போதிப்பது என்பதும், அந்த ஹிந்து தர்மத்தின் மூலாமாக மட்டுமே ஹரிஜனங்கள் நல்வாழ்வு பெற முடியும் என்பதும் அவருக்குத் தெளிவாகத் தெரிந்திருக்கிறது. இது ஒரு மதவெறிச் சண்டை (communal conflict) என்று மிகத் தெளிவாக அவர் சொல்கிறார்.

இந்த விஷயத்தை ராஜகோபாலாச்சாரியர் எதிர்த்தார் என்று பார்த்தோம். ஹரிஜனங்கள் சீக்கிய மதத்துக்கு மாறுவது, பொதுமனதில் சீக்கிய மதம் ஹிந்து தர்மத்துக்கு எதிரானது அதிலிருந்து மாறுபட்டது என்கிற பிம்பத்தை உருவாக்கும் என்று அவர் கருதினார். அவரது புரிதல்தான் எவ்வளவு சரியானதாகிப் போனது !

தனித்தொகுதி முறை உட்படப் பல்வேறு மோசடிகளால் ஹிந்துக்களிடம் இருந்து சீக்கியர்களைப் பிரிக்க கிறுத்துவக் காலனிய பிரிட்டிஷாரால் முயற்சிகள் நடந்தன. இந்த மோசடிக்குப் பலியான சில சீக்கியர்கள் பிற்காலத்தில் இந்தியாவில் இருந்தே பிரிந்துபோக காலிஸ்தான் பயங்கரவாதங்களை நடத்தினார்கள் என்பது வரலாறு சொல்லும். மட்டுமல்ல, எந்த முகமதிய கொடூரத்தை அழிக்கும் விரதமாக முடியை வெட்டுவதில்லை என்று சபதம் எடுத்தார்களோ, அந்த பயங்கரவாத முகமதியர்களின் அல்லக்கைகளாக பல நூறு இந்துக்களைக் கொன்றார்கள் காலிஸ்தானிகள். 

இன்றும் மைனாரிட்டி அந்தஸ்து சலுகைகள் காரணமாக தங்களை ஹிந்துக்களாகக் காட்ட சீக்கியர்கள் தயங்குகிறார்கள். 

மட்டுமல்ல. இன்று சீக்கியர்களில் இருக்கும் ஹரிஜனங்கள்மீது உயர்த்தப்பட்ட கேஸ்ட் சீக்கியர்கள் நடத்தும் ஆதிக்கமும் சுரண்டலும் மிகக் கேவலமானது. 

அம்பேத்காரை நம்பி ஹரிஜனங்கள் சீக்கிய மதத்துக்கு மாறி இருந்தால் ?

நல்லவேளையாக அம்பேத்கார் என்பவருக்கு நேர்மையோ, கொடுத்த உறுதிமொழியைக் காக்கவேண்டும் என்கிற அடிப்படை மனசாட்சியோ இல்லை. எனவே, ஹிந்து மதங்களில் ஒன்றான சீக்கிய மதத்துக்கு மாறுவேன் என்று அவர் டாக்டர். மூஞ்சேவுக்குத் தந்த உறுதிமொழியை வழித்தெறிந்துவிட்டுப் போய்விட்டார். 

ஆனால், அந்த துரோகம் நடப்பதற்கு முன்பாக அம்பேத்காரின் நேர்மைமேல் சந்தேகம் கொண்டிருந்த எம்.ஸி. ராஜா மஹாத்மா காந்திக்கும் கடிதம் எழுதி இருந்தார் அல்லவா. டாக்டர். முஞ்சே அவர்கள் எம். ஸி. ராஜாவுக்கு எழுதிய அந்தக் கடிதத்தை வெளியிடும்படி மஹாத்மா காந்தி ஜி யோசனை தெரிவித்தாராம். தனஞ்செய் கீர் சொல்கிறார். 

அந்த யோசனையின்படி எம். ஸி. ராஜா அவர்கள் டாக்டர் முஞ்சே எழுதிய அந்தக் கடிதத்தை வெளியிட்டார். அப்படி வெளியான கடிதத்தில் இருந்த தகவல்தான் அம்பேத்கார் சொன்னதாக டாக்டர் மூஞ்சே சொன்ன இந்தச் செய்தி. 

இந்தச் செய்தி வெளியானதால் கிறுத்துவ, முகமதிய அடிமை மார்க்கெட்டுகளில் அம்பேத்காரின் மதிப்பு மிகவும் சரிந்தது. அம்பேத்கார் ஹிந்து மதங்களில் ஒன்றுக்கு மாறுவார் என்று நம்பிய ஹரிஜனங்கள் மீண்டும் அவர்மீது நம்பிக்கை இழந்தனர். 

தனஞ்செய் கீரே சொல்கிறார்: “இந்தக் கடிதத்தை வெளியிட வைத்து கிறுத்துவ, முகமதிய, மற்றும் ஆங்கில அரசாங்கமும் அம்பேத்கார்மேல் நம்பிக்கை இழக்கச் செய்தார் காந்தி”.  எதனால் இந்தப் பட்டியலில் கிறுத்துவ, முகமதியரோடு, ஆங்கில அரசையும் சேர்த்தார் அவர் ? தன்னை அறியாமல் தனஞ்சய் கீர்  உண்மையை போட்டு உடைத்துவிடுகிறார் - அம்பேத்கர் ஆங்கில அரசாங்கத்தின் அல்லக்கை என்பதை. 

அத்துடன், தன்னை வளர்த்துவந்த கிறுத்துவக் காலனிய ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிராகப் புறம் பேசவும் அம்பேத்கர் தயங்குபவர் இல்லை என்பதையும் தன்னையறியாமல் வெளிப்படுத்திவிடுகிறார். (கிறுத்துவக் காலனிய ஆங்கில அரசாங்கத்திற்கு எழுதிய கடிதங்களில் எல்லாம் அம்பேத்கார் தன்னை அவர்களின் விசுவாசி என்றே எழுதி வந்தார்.)

சரி. இந்தக் கடிதம் வெளியானபின்னர் அம்பேத்கார் இவ்விஷயம் குறித்து என்ன சொன்னார் என்பதைக் கவனிக்க வேண்டும் அல்லவா? “ஆமாம். நான் அப்படித்தான் சொன்னேன். கிறுத்துவ, முகமதிய மதங்களுக்கு மாறி தேசியத்தன்மை இழக்காதீர்கள்” என்று அம்பேத்கார் சொல்லி இருக்கலாமே. 

அப்படிச் சொல்லி இருந்தால், ஆர்.எஸ்.எஸ். அன்பர்கள் அம்பேத்காரின் இந்தக் கருத்தைப் பரப்புவதில் ஒரு நியாயம் இருந்திருக்கும். 

ஆனால், நடந்தது என்ன ?

இந்தக் கடிதத்தை எம். ஸி. ராஜா வெளியிட்டிருக்கக் கூடாது என்று அம்பேத்கார் பொறுமினார். தன் குட்டு வெளியானதில் அவருக்கு மகிழ்ச்சி இருக்க முடியாதுதான். எனவே, டாக்டர். முஞ்சே எழுதிய கடிதத்தை வெளியிட்டது நயமானதல்ல என்றார் அம்பேத்கர். 

ஆன்ம நலனுக்காக இந்தக் கடிதத்தை வெளியிட்ட எம். ஸி. ராஜா எதனால் உலகாயாத விஷயமான தனித்தொகுதி போன்ற விஷயங்களில் தலையிடுகிறார் என்று டாக்டர் முஞ்சேவும் எரிச்சலைக் கொட்டினார். 

எப்படியோ, எம். ஸி. ராஜா மற்றும் மஹாத்மா காந்தி ஜியின் இந்தச் செயல்பாடுகளால் அம்பேத்கார் கிறுத்துவ, முகமதிய மதங்களுக்கு மாற முடியாமல் போனது. அவரோடு அவர் கேஸ்டைச் சேர்ந்த மகர்களும் மாறுவது தடைப்பட்டது. 

இங்கே ஒரு கேள்வி எழலாம். எழ வேண்டும். அம்பேத்கர் மாறுவது தடைப்பட்டிருக்கலாம். ஆனால், அவர் தனது கேஸ்டைச் சேர்ந்தவர்கள் அந்த மதங்களுக்கு மாறுங்கள் என்று சொல்லி இருக்கலாமே. அவர் ஏன் சொல்லவில்லை?  இந்தக் கேள்வி பதிலளிக்கப்பட வேண்டிய கேள்விதான்.

ஏனெனில், அம்பேத்காருக்கு அவருடைய அரசியல் செல்வாக்கின் அடித்தளம் எது என்பது தெரியும். அது அவரது மகர் சாதிக்காரர்கள்தான்.

அவருக்கு முந்தைய மகர் சாதித் தலைவர்கள் பூணூல் அணிவித்தல், வேதங்கள் பயிலுதல், வேள்விகள் செய்தல், பூஜை செய்தல் போன்றவற்றை ஆதரித்து அந்த சாதியைச் சேர்ந்த பலருக்கும் அந்த வசதிகளைச் செய்து வந்தார்கள். ஆனால், அம்பேத்கார் தலைவராக ஆனவுடன் ஒரே ஒருமுறை அதைச் செய்து பின்னர் அவற்றை எல்லாம் கீழ்த்தர இந்து வழக்கங்கள் என்று சொல்லி ஹிந்து மதத்தோடு இருக்கும் தொடர்புச் சடங்குகளை, அடையாளங்களை அழித்தார். அதன் மூலம் கிறுத்துவக் காலனிய ஆங்கிலேயர்களின் நன்மதிப்பையும் பெற்றார்.

ஆங்கில அரசாங்கத்தோடு அவருக்கு இருந்த தொடர்பு, மற்றும் அவர் மூலம் அவரது கேஸ்டுக்குக் கிடைத்த எஸ்.ஸி. அடையாளம் உள்ளிட்ட பல பொருளாதார நலன்கள் அவர் கேஸ்ட்டிடம் அவருக்கு நல்ல மதிப்பையும் ஆதரவையும் ஏற்படுத்தி இருந்தது. அவரது கைப்பிடுக்குள் அந்த கேஸ்ட் முழுமையாக வந்தது.

சாதியை ஒழிக்கவேண்டும் என்று சொல்லிக்கொண்டு, சக ஹரிஜனங்களான மாங்குகளை மட்டமாக நடத்துதல், மாங்குகளைக் கோயிலுக்குள் விடாத மகர்களை ஆதரித்தல் போன்றவற்றையும் அவர் கைப்பிடித்தார். இந்தப் போலித்தனங்கள் மூலமாக மகர்களுக்கு சங்கடங்கள் ஏற்படுத்தாமலும் அவர் இருந்தார். இவற்றின் காரணமாகவும், மகர் கேஸ்ட் அவர் கைப்பிடிக்குள் இருந்தது.

அதைக் கெடுத்துக்கொள்ள அவர் முட்டாள் இல்லை. அதாவது, தன் சாதிக்காரர்களின் தவறுகளைச் சுட்டிக் காட்டி அவர்களின் ஆதரவை முற்றிலும் இழக்க அவரொன்றும் பாரதியாரோ, வவேசுவோ, செக்கிழுத்த செம்மல் சிதம்பரனாரோ இல்லை.

அம்பேத்கர் பிழைக்கத் தெரிந்தவர்.  

அவர் இறுதிவரை மகர் சாதித் தலைவராகவே வாழ்ந்து மறைந்தார். இறுதிவரை சாதியை ஒழிக்க வேண்டும் என்று கோஷமும் எழுப்பினார்.

வேறு எந்த மதத்துக்கு மாறினாலும், அந்த மதத்திற்குள் மகர்கள் உள்ளிழுக்கப்பட்டு, அந்த மதத்தின் தலைவர்களின் கீழ் அவர்கள் வருவார்களே தவிர, அம்பேத்காரின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் அவர்கள் இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லாது போய்விடும். இந்தப் புரிதல் கிறுத்துவர்களாக மாறிய மகர்களிடம் இருந்து அம்பேத்காருக்கு ஏற்பட்டது. கிறுத்துவர்களாக மாறிய மகர்கள் யாரும் அம்பேத்காரைத் தலைவராக ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. அவர்கள் சர்ச்சின் சொல்படிதான் கேட்டு நடந்தார்கள். 

 எனவே, எந்த மத அமைப்புத் தன்னை ஒரு தலைவராக ஏற்றுக்கொள்ளுமோ அந்த மதத்திற்கு மாறுவது என்கிற எண்ணத்தில் அவர் இருந்திருக்கலாம். அவரது நெகோஷியேஷன்கள் அதையொட்டியே இருந்தன. கிறுத்துவ, துலுக்க மதங்களில் இதற்கான வாய்ப்புகள் குறைவு. சீக்கிய மதத்தில் வாய்ப்பு இருந்தது.

ஆனால், சீக்கிய மதம் பற்றி ஆராயச் சென்ற அவர் சாதிக்காரர்கள் உற்சாக மிகுதியால் அம்பேத்காரைக் கேட்காமல் சீக்கிய மதத்துக்கு மாறிவிட்டார்கள்.  அவர்களை சீக்கிய மதத் தலைவர்களும் ஏற்றுக்கொண்டு விட்டார்கள். எனவே, அந்த மதத்திலும் தன்னைவிட மற்றவர்களுக்கும் அதிகாரம் இருக்கும் என்பதும், தன் கேஸ்டைச் சேர்ந்தவர்கள் தன் கைப்பிடியில் இருந்து விலகுவார்கள் என்பதும் அவருக்குப் புரிந்தது. அதனால் அவர் சீக்கிய மதத்திற்கு மாறும் முடிவை கைகழுவினார்.

மூஞ்சேவுக்குக் கொடுத்த வாக்குறுதியைக் காற்றில் பறக்க விட்டார். அதற்குப் பதிலாக தனது கைப்பிடியில் தனது சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள் இருக்கும்படிச் செய்ய அவரே ஒரு மதத்தை உருவாக்கி, அதன் தலைவராக ஆனார். 

உண்மையான பௌத்த சம்பிரதாயத்தைச் சேர்ந்த பௌத்த மடாதிபதிகளும் அம்பேத்காரை ஏற்கவில்லை. எனவே, அம்பேத்கார் அவராகவே ஒரு புதிய சம்பிரதாயத்தை உருவாக்கினார். அதுவரை இல்லாத ஒரு புதிய புத்தரையும் உருவாக்கினார்.

தன்னுடைய அந்த மதத்துக்கு “நவ்யானம்” என்று அவர் பெயர் வைத்துக் கொண்டார். இந்த “நவ்யானத்துக்கும்” உண்மையான பௌத்தத்துக்கும் பெயர்களைத் தவிர எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. 

தானே உட்கார்ந்த தானைத் தலைவராக, அவரே உருவாக்கிய பௌத்த மதத்துக்கு அவரே மாறியதாக ஒரு நாடகம் நடத்தினார். 

இந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் இருந்த பௌத்த குருமார்கள் அவரது இந்தப் புதிய புரட்டு மதத்தை ஏற்கவில்லை. எனவே, ஸால்வடோர் ஸியோஃபி என்கிற இத்தாலியரை முன்னிறுத்தி பௌத்தத்துக்கு மாறியதாக அறிவித்துக்கொண்டார். (மிகத் தீவிரக் கத்தோலிக்கக் கிறுத்துவக் குடும்பத்தில் பிறந்த ஸால்வடோட் ஸியோஃபிக்கு அமெரிக்காவில் இருக்கும்போது பௌத்த மதத்தின்மேல் ஈடுபாடு ஏற்பட்டது. பர்மா சென்ற அவர் மிகத் தீவிர மதவெறி கொண்ட தேரவாத மார்க்கத்தில் சேர்ந்து துறவியானார். லோகநாத என்று பெயர் வைத்துக் கொண்டார். அந்தக் காலத்தில் பலக் கிறுத்துவக் குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு தேரவாதம் பல திறப்புகளைச் செய்து தந்தது. ஹிந்து தர்மத்தில் இருந்து வேறுபட்டதாக பௌத்தத்தை அவர்கள் கட்டமைத்தார்கள். இலங்கை உட்பட. அவை தனிக்கதை.) 

கிறுத்துவ மதத்தின் பத்து கட்டளைகளை ஒட்டி தான் உருவாக்கிய இந்த மறைவுக்கிறுத்துவ மதத்திற்கும் அம்பேத்கார் இருபத்திரண்டு கட்டளைகளை உருவாக்கினார். அவை அனைத்தும் பன்மைத் தன்மைக்கு எதிரானவை. ஆபிரகாமிய மதங்களையொட்டியவை. ஹிந்து தர்மத்திற்கு எந்தக் காலத்திலும் ஹரிஜனங்கள் போய்விடக் கூடாது என்று வலியுறுத்துபவை. 

மகர் கேஸ்ட் தலைவரான அம்பேத்கர் ‘மதம்’ மாறியபோது அவரோடு சேர்ந்து அவர் கேஸ்ட்டைச் சேர்ந்த மகர்கள் பலர் மதம் மாறினர். வேறு கேஸ்ட்களைச் சேர்ந்த ஒரு சிலரும் மதம் மாறினர்.

இன்றைய நிலைமை என்ன? எந்த ராமனையும், கிருஷ்ணனையும், சிவனையும் வணங்கக் கூடாது என்று அம்பேத்காரின் முதல் பத்துக் கட்டளைகள் சொல்கின்றனவோ, அந்த ராமனையும் கிருஷ்ணனையும் சிவனையும் மகர்கள் வணங்கிக் கொண்டிருக்கின்றனர். 

கிறுத்துவக் காலனிய ஆங்கிலேயர்கள் ஹரிஜனங்களைக் குறிக்கப் பயன்படுத்திய வார்த்தை “தலித்”. அவர்களின் அல்லக்கையான அம்பேத்கார் அவர்களை மகிழ்விக்கும் பொருட்டு அந்த வார்த்தையைப் பெரிதும் பரப்பினார். ஆனால், தற்காலத்து மகர்களோ அந்த வார்த்தை தங்களை இழிவு படுத்துவதாகச் சொல்கிறார்கள். 

இப்படி மகர்கள் முன்னேறிய சூழலில் கிறுத்துவக் காலனிய ஆங்கிலேயரின் அல்லக்கையான அம்பேத்காரை ஒரு சீர்திருத்தவாதியாகப் பொய்யுரைப்பது, எத்தகைய மோசமான மனோவியாதி நம் சமூகத்தைப் பீடித்திருக்கிறது என்பதைத்தான் காட்டுகிறது. 

எனவே, இந்தப் பொய்யுரைகளை தூக்கி எறியுங்கள். அம்பேத்கார் என்ன சொன்னார் என்பதை அம்பேத்கார் எழுதிய படைப்புகளில் இருந்தே தெரிந்துகொள்ளுங்கள். 

உதாரணமாக, கிறுத்துவ, முகமதிய மதங்களுக்கு மாறுவது பற்றி அம்பேத்கார் உண்மையில் என்ன சொன்னார் ?

//The principle of equality as taught in Christianity and Islam has no concern whatsoever with knowledge, wealth, or dress, as outward aspects. Both these religions consider a sense of humanity as the mean feature of religion. They preach that the sense of humanity should be respected by all; and none should disrespect others, none should treat others as unequals. These teachings are completely wanting in the Hindu religion. What is the use of such a religion, in which man's sense of humanity has no value? And what is the good in clinging to it?//

http://www.columbia.edu/itc/mealac/pritchett/00ambedkar/txt_ambedkar_salvation.html

பிற்சேர்க்கை:

//பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் அப்போது ஒரு கொள்கையை தீர்மானித்து இருந்தது. அதாவது சைமன் கமிஷன் உறுப்பினர்களையோ, மத்திய சட்டமன்றக் குழு உறுப்பினர்களையோ வட்டமேசை மாநாட்டுக்கு அனுப்புவதில்லை என்று தீர்மானிக்கப்பட்டிருந்தது. பெருந்தலைவர் எம்.சி.ராஜா அப்போது மத்திய சட்டமன்றக் குழு உறுப்பினர். எனவே அவர் நியமிக்கப்படவில்லை. (நூல் : பாபாசாகேப் டாக்டர் அம்பேத்கர் நூல் தொகுப்பு, தொகுதி : 16, பக்.187)//

வட்ட மேஜை மாநாட்டிற்கு ஏன் எம்.சி. ராஜா அனுப்பப்படவில்லை?

சைமன் கமிஷனில் பங்கு பெற்றவர்களையும், மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களையும் வட்ட மேஜை மாநாட்டிற்கு அனுப்பவதில்லை என்று ஏதேனும் தீர்மானம் வடிக்கப்பட்டு, அதன் காரணமாக எம். சி. ராஜா வட்ட மேஜை மாநாட்டுக்கு அனுப்பப்படவில்லையாம்.

இந்தச் செய்தி உண்மை எனில் அம்பேத்கார் அந்த மாநாட்டில் கலந்துகொண்டிருக்க முடியாது. ஏனெனில், 1928ம் ஆண்டு ஸைமன் கமிஷனில் தன்னுடைய அமைப்பான பஹிஷ்க்ரித ஹிதாகாரிணி சபாவின் சார்பில் கிறுத்துவ ஆங்கிலேயர்கள் கொண்டு வந்த இட ஒதுக்கீட்டிற்கு அவர் ஆதரவு தெரிவித்து இருந்தார். அவர் சைமன் கமிஷனோடு தொடர்புகொண்டு தந்த அறிக்கைகள் தனிப்புத்தகமாகவே கிடைக்கிறது.http://www.amazon.in/Dr-Ambedkar-With-Simon-Co…/…/B00QIYMCP8

ஸைமன் கமிஷனோடு தொடர்புடையவர்கள் இல்லை, ஸைமன் கமிஷன் “உறுப்பினர்களை” அனுப்பக்கூடாது என்று பிரிட்டிஷ் அரசு முடிவு செய்திருந்தால், அந்த பிரிட்டிஷ் அரசின் அறிவை சந்தேகிக்க வேண்டியதுதான். ஏனெனில், சைமன் கமிஷன் உறுப்பினர்கள் அனைவரும் இங்கிலாந்தில் இருந்த ஆங்கிலேயர்கள் மட்டுமே.

எம். சி. ராஜா மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் என்பதால் அவரை அனுப்பவில்லை என்கிற தகவலும் உண்மையல்ல.

ஏனெனில், இந்தத் தகவல் உண்மையாக இருக்குமானால் அம்பேத்காரோடு வட்டமேஜை மாநாட்டில் பல இந்தியர்கள் கலந்துகொண்டிருக்கவே முடியாது.

உதாரணமாக, இந்துக்களின் பிரதிநிதியாகக் கலந்துகொண்ட முகுந்த் ராமராவ் ஜெயகர் 1925ம் ஆண்டு மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர். இரண்டாம் வட்டமேஜை மாநாடு நடந்தபோது அவர் மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகத்தான் இருந்தார்.

அதேபோல, மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்த மற்ற இரண்டாம் வட்டமேஜை மாநாட்டு பிரதிநிதிகள்: டாக்டர் மூஞ்சே (1926 - 1931), தேஜ் பஹதூர் சாப்ரு (1916 -1920), ஆற்காடு ராமசாமி முதலியார் (1920 - 1926), கௌவாசி ஜஹாங்கீர், ஹோமி மோடி, ... இன்ன பிறர்.

கலந்துகொண்டவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் கிறுத்துவக் காலனிய பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தில் ஏதேனும் ஒரு நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்தவர்கள்.

அது மட்டுமல்ல. இரண்டாம் வட்டமேஜை மாநாடு நடந்தபோது எம். சி. ராஜா மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் இல்லை. 1926வரைதான் எம். சி. ராஜா மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்தார். 1926ல் இருந்து 1937வரை அவர் இம்பீரியல் லெஜிஸ்லேட்டிவ் அஸெம்ப்ளியின் உறுப்பினர். மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் இல்லை.

எம்.சி. ராஜா இரண்டாம் வட்டமேஜை மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள முயற்சிகள் செய்ததையும், அதைக் கண்டு அம்பேத்காரும், அவருடைய முதலாளிகளான கிறுத்துவ காலனிய ஆங்கிலேயர்களும் பதறினார்கள் என்பதையும் அம்பேத்கர் வாழ்க்கை வரலாறு எழுதிய தனஞ்செய் கீர் பதிவு செய்திருக்கிறார்.

ஆங்கிலேயர்கள், சைமன் கமிஷன் மற்றும் மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களை வட்டமேஜை மாநாட்டுக்கு அனுப்புவதில்லை என்று கொள்கை ரீதியாக அறிவித்து இருந்தால், எம். சி. ராஜா அவர்கள் அதற்கான முயற்சியில் ஈடுபட்டிருக்கமாட்டாரே.