சக்கேயு உயரமானான்

பாஸ்கா விழாக் காலம். இஸ்ரேல் மக்களின் மிகப் பெரிய பண்டிகை பாஸ்கா. எருசலேம் தேவாலயத்தை நோக்கி மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாகப் படையெடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். இயேசுவும் சீடர்களும் கூட பாஸ்கா விழாவில் கலந்து கொள்ள எருசலேமுக்குப் பயணமாகிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

சீடர்கள் தங்களுக்குள் இயேசு முன்மொழிந்த தனது மரணத்தைக் குறித்து விவாதித்துக் கொண்டே வந்தார்கள். இயேசு எத்தனை சவாலான கேள்விக்கும் சரியான பதிலைச் சொல்லும் திறமை படைத்தவர் என்பதும், மரணித்துப் போனவர்களைக் கூட உயிர்ப்பிக்கச் செய்யும் வல்லமை உள்ளவர் என்பதும் அவர்களுக்குத் தெரிந்திருந்தது. அவரைக் கடவுளாகப் பார்த்த சீடர்களுக்கு அவர் மரித்துப் போவார் என்பதை நம்ப முடியவில்லை.

இயேசுவும் சீடர்களும் எரிகோவுக்குள் நுழைந்து அந்நகரின் தெரு ஒன்றின் வழியாகச் சென்று கொண்டிருந்தனர். திரளான மக்கள் அவரைப் பின் தொடர்ந்தார்கள். அவர் செல்லும் வழிகளிலும் இரண்டு புறமும் மக்கள் பெரும்கூட்டமாக நின்று அவர் செல்வதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அந்த ஊரில் சக்கேயு என்னும் மனிதர் இருந்தார். அவர் வரி வசூலிப்பவர்களின் தலைவர். வரி வசூலிக்கும் ஆயக்காரர்களை மக்கள் பாவிகளின் கூட்டம் என்று சொல்லி ஒதுக்கி வைத்திருந்தார்கள். அவர்களும் அளவுக்கு அதிகமான வரியை வசூலித்தும், நேர்மைக்குப் புறம்பாகப் பணம் சம்பாதித்தும் தான் தங்கள் வாழ்க்கையை நடத்தி வந்தார்கள்.

சக்கேயுவுக்கு இயேசுவைக் காணவேண்டும் என்னும் ஆர்வம் மிகுந்தது. அவர் இயேசுவைப்பற்றி பலமுறை கேள்விப்பட்டிருக்கிறார். அவர் செய்திருக்கின்ற அதிசயச் செயல்களையும், பாவிகளையும், தன்னைப் போன்ற வரி வசூலிப்பவர்களையும் வெறுக்காத இயேசுவின் குணத்தையும் பற்றி நிறைய கேள்விப்பட்டிருந்தார். இயேசுவின் முக்கியச் சீடர்களில் ஒருவரான மத்தேயு ஒரு வரி வசூலிப்பாளராக இருந்தவர் என்பதையும் சக்கேயு அறிந்திருந்தார்.

சக்கேயு ஒரு குள்ளன். அதனால் அவரால் இயேசுவைக் காண முடியவில்லை. எனவே அவர் முன்னே ஓடி ஒரு அத்திமரத்தில் ஏறினார். மரத்தின் உயரமான ஒரு கிளையில் அமர்ந்து கொண்டு அவர் தெருவை கவனித்துக் கொண்டே இருந்தார்.

இயேசு அந்தத் தெருவழியே வந்தார். இயேசு தூரத்திலிருந்து வருவதைக் கண்ட சக்கேயு மிகவும் மன மகிழ்ச்சியடைந்தார். சக்கேயு தன்னைக் காண்பதற்காக மரத்தில் ஏறி நிற்கிறான் என்பதை இயேசு அறிந்தார். அவர் அத்திமரத்தின் அருகே வந்து சக்கேயுவை ஏறிட்டுப் பார்த்தார்.

‘சக்கேயுவே கீழே இறங்கி வா… இன்று நான் உன் வீட்டில் உணவருந்தவேண்டும்’ இயேசு சக்கேயுவின் பெயர் சொல்லி அழைக்க, சக்கேயு ஆச்சரியமடைந்தார். உடனே மரத்திலிருந்து கீழே குதித்தார்.

‘என்ன இவர் இந்தப் பாவியின் வீட்டில் உணவருந்தப் போகிறாரா ?’

‘இவன் ஊரறிந்த ஏமாற்றுக்காரனாயிற்றே.. அது இயேசுவுக்குத் தெரியாதா ?’

‘இவன் வீட்டிலெல்லாம் சென்றால் இவரை இறைவாக்கினர் என்று யாராவது மதிப்பார்களா ?’
மக்கள் கூட்டத்தினர் முணுமுணுத்தார்கள்.

இயேசு கூட்டத்தினரின் பேச்சுக்களுக்குச் செவிகொடுக்காமல் சக்கேயுவின் வீட்டுக்குச் சென்றார். சக்கேயு அடைந்த மகிழ்ச்சிக்கு அளவேயில்லை. இயேசுவைக் காண முடியுமா என்னும் ஆவலில் இருந்தவனுடைய வீட்டுக்கு இயேசுவே வந்திருக்கிறார்.

சக்கேயும் இயேசுவை நன்றாக உபசரித்தார். இயேசு அங்கே உணவருந்தினார். இயேசு உணவருந்தி முடித்ததும் சக்கேயு அவருக்கு முன்பாகப் பணிந்து,
‘இயேசுவே நீர் என்னுடைய இல்லத்தில் வந்ததில் நான் மட்டற்ற மகிழ்ச்சியடைகிறேன். என்னுடைய சொத்தில் பாதியை நான் இப்போதே ஏழைகளுக்கு வழங்குகிறேன், யாரையாவது ஏமாற்றி எதையாவது பறித்திருந்தால் அதை நான்கு மடங்காகத் திருப்பிச் செலுத்துகிறேன்’ சக்கேயு சொல்ல இயேசு மகிழ்ந்தார்.

‘சக்கேயு, இப்போது தான் நான் உன் இதயம் என்னும் வீட்டில் வந்திருக்கிறேன். இப்போது தான் என்னுடைய விருப்பம் நிறைவேறியிருக்கிறது. இது தான் என்னுடைய பசியும், தாகமும், அதை நீ நிறைவேற்றியிருக்கிறாய்…. ‘ இயேசு சொல்ல சக்கேயு அமைதியுடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

‘இன்று இந்த வீட்டிற்கு மீட்பு உண்டாயிற்று !’ இயேசு சொல்ல சக்கேயு மகிழ்ந்தார்.

கூட்டத்தினர் இயேசுவைப் பார்த்தார்கள். இயேசு அவர்களிடம்
‘இவரும் ஆபிரகாமின் மகனே. ஒதுக்கப்பட வேண்டியவரல்ல. இழந்தவற்றைத் தேடி மீட்கவே மானிடமகன் பூமிக்கு வந்திருக்கிறார். பிறர் குற்றவாளிகள் எனத் தீர்ப்பு அளிக்காதீர்கள். அப்போது நீங்களும் தீர்ப்புக்கு உள்ளாக மாட்டீர்கள். எந்த அளவையால் அளப்பீர்களோ அதே அளவையால் தான் உங்களுக்கும் அளக்கப்படும். உன்னுடைய கண்ணில் மரக்கட்டை கிடப்பதை மறைத்துக் கொண்டு அடுத்தவன் கண்ணில் கிடக்கும் துரும்பை உன் கைகள் சுட்டிக் காட்ட வேண்டாம். முதலில் நீ சுத்தமாய் இரு. அப்போது தான் அடுத்தவன் கண்ணிலிருக்கும் துரும்பை எடுக்கும் பார்வையைப் பெற இயலும்.’ என்றார்.
ஃ

அடுத்த இரவில் இயேசு பெத்தானியாவில் தங்கினார். ஆனால் இந்தமுறை இயேசு பெத்தானியாவிலிருந்த இலாசரின் இல்லத்துக்குச் செல்லவில்லை. அவர் சீமோன் என்னும் ஒருவருடைய வீட்டில் தங்கினார். அவர் முன்பு தொழுநோயாளியாக இருந்து இப்போது சுகம் பெற்றவர்.

இலாசர் தன்னுடைய இல்லத்தில் அமர்ந்து உணவருந்திக் கொண்டிருந்தார். மார்த்தா அவருக்கு உணவு பரிமாறிக் கொண்டிருந்தார். அவர்களுடைய சகோதரி மேரி மட்டும் அங்கே இல்லை. அவர் இயேசுவைக் காணவேண்டும் என்னும் ஆவலில் சீமோனின் வீட்டுக்கு ஓடினாள்.

சீமோனின் வீட்டுக்குள் நுழைந்த மரியா இயேசுவின் பாதத்தருமே அமர்ந்தாள். தன்னுடைய கையில் வைத்திருந்த பரிமளத் தைலத்தை எடுத்து இயேசுவின் பாதத்தில் பூசத் துவங்கினாள். அது மிகவும் விலையுயர்ந்த ஒரு தைலம். மரித்தவர்களை அடக்கம் செய்யும்போது அந்தத் தைலத்தை பயன்படுத்துவது வழக்கம். மரியா இயேசுவின் பாதத்தில் தைலத்தை தேய்த்து தன்னுடைய கூந்தலினால் சுத்தம் செய்து கொண்டிருந்தாள். வீடு நறுமணத்தாலும், மௌனத்தாலும் நிரம்பியது.

யூதாஸ் – இயேசுவின் சீடர்களில் ஒருவர், மௌனத்தைக் கலைத்தார்.

‘என்ன இப்படி விலையுயர்ந்த நறுமணப் பொருளை வீணாக்கிவிட்டாயே ? இதை விற்றால் முன்னூறு பணமாவது கிடைத்திருக்குமே. அதை ஏழைகளுக்காவது கொடுத்திருக்கலாம்’ யூதாஸ் பொரிந்தான். யூதாஸ் முதன் முறையாக ஒரு செயலை பணத்துடன் ஒப்பிட்டுப் பேசுகிறான்.

‘அவளை விட்டு விடுங்கள். தடுக்காதீர்கள். அவள் என் மரணத்தின் நினைவாக இவற்றைச் செய்கிறாள். ஏழைகள் உங்களோடு எப்போதும் இருக்கிறார்கள் ஆனால் நான் இருக்கப்போவதில்லை. உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். உலகில் எங்கெல்லாம் நற்செய்தி அறிவிக்கப்படுமோ அங்கெல்லாம் இந்தப் பெண் செய்வதும் நினைவுகூரப்படும்’ இயேசு சொல்ல வீட்டில் மீண்டும் மௌனம்.

மறுநாள் இயேசுவும் சீடர்களும் பெத்தானியாவை விட்டு எருசலேம் நோக்கிப் பயணமானார்கள். பாஸ்காவுக்கு முந்திய ஞாயிற்றுக் கிழமை இயேசு எருசலேமிற்குள் நுழைகிறார். இயேசுவின் வாழ்வில் மறக்க முடியாத ஒரு பெரும் நிகழ்வாக அந்த நாள் அமைந்து விட்டது.

இயேசுவின் வரலாறு 37 : பத்து கன்னியர் உவமை

இயேசுவின் வரலாறு 39 : சதிக்கு அனுமதி

இயேசுவின் வரலாறு 41 : இயேசுவின் மரணமும், உயிர்ப்பும்

 அன்னா முன்னிலையில்

அன்னா தன்னுடைய அறையில் பதட்டத்துடன் உலவிக்கொண்டிருந்தார். எத்தனை பேரைக் கொன்றாலும் மீண்டும் மீண்டும் யாராவது முளைத்து மெசியா என்று சொல்லிக் கொண்டு அலைகிறார்களே என்று அவருடைய மனம் கோபத்தில் இருந்தது. இயேசுவைக் கைது செய்திருப்பார்களா ? அல்லது அவன் ஏதேனும் மந்திரம் செய்து மறைந்திருப்பானா ? அவனுடைய மனதில் கேள்விகள் அணிவகுத்தபோது கதவு திறக்கும் ஓசை. படைத் தலைவன் நின்றிருந்தான்.

தலைவரே… நாசரேயனாகிய இயேசு கைது செய்யப்பட்டார். இதோ உங்கள் முன்னிலையில் கொண்டு வரப்படுகிறார் என்று சொல்ல, அன்னா உற்சாகமானான். சற்று நேரத்தில் கைகள் பிணைத்துக் கட்டப்பட்ட இயேசு அன்னாவின் முன்னிலையில் கொண்டு வந்து நிறுத்தப்பட்டார்.

அன்னா இயேசுவைப் பார்த்தான். சாதாரண உடை, சாதாரண எளிமையான தோற்றம். ஆனால் வலிமையான பார்வை. பதட்டமில்லாத முகம். இயேசுவைப் பார்த்த அன்னாவின் மனதில் குழப்பங்கள் ஓடின. உண்மையிலேயே இந்த மனிதன் இத்தனை அதிசயங்கள் செய்தவனா ?

இந்த மனிதனைக் கொல்வதொன்றும் பெரிய செயலாக இருக்காது எளிமையாக முடிந்து விடும் என்று நினைத்தான் அன்னா. இயேசுவின் ஆதரவாளர்கள் யாருமே கூட இல்லை. எனவே அன்னாவின் தைரியம் இன்னும் அதிகரித்தது. ஆனால் தூரத்தில் பேதுரு தலைக்கு முக்காடிட்டுக் கொண்டே மெல்ல மெல்ல  வந்து இருட்டான ஒரு இடத்தில் மக்களோடு மக்களாக நின்று நடப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

இயேசுவைப் பிடிப்பதில் ஏதும் கஷ்டம் இருக்கவில்லையே, அன்னா கேட்டான்.

ஒரு சிறு கைகலப்பு நிகழ்ந்தது. இயேசுவின் சீடர் ஒருவர் நம்முடைய படைவீரன் ஒருவரின் காதை வெட்டி விட்டான். காது துண்டாகி விட்டது.

‘என்ன காது துண்டாகி விட்டதா ? யாருடைய காது’ அன்னா கலவரமானான்.

இதோ இந்த படை வீரனின் காது தான். சுட்டிக் காட்டிய இடத்தில் கண்கள் நிறைய கவலையுடன், குற்ற உணர்வுடன் நின்றிருந்தான் அந்த படை வீரன்.

‘என்ன விளையாடுகிறாயா ? அவனுடைய காது தான் சரியாக இருக்கிறதே ?’ அன்னா குழம்பினான்.

‘காது துண்டாகி விழுந்தது உண்மை தான் தலைவரே. அந்தக் காதை எடுத்து இயேசு மீண்டும் அதே இடத்தில் வைத்து சரி செய்து விட்டார்.’ படைவீரன் சொல்ல அன்னா இரண்டடி பின் வாங்கினான். ஆனாலும் பதட்டத்தை முகத்தில் காட்டிக் கொள்ளாமல் இயேசுவைப் பார்த்துப் பேசினான்.

உன் மேல் சுமத்தப்பட்டிருக்கும் குற்றச் சாட்டு என்ன தெரியுமா ? நீ உன்னைக் கடவுளின் மகனாகக் காட்டிக் கொண்டாயாம். போலித் தீர்க்கத் தரிசனம் சொன்னாயாம். இதற்கு என்ன சொல்கிறாய் ?

இயேசு மெலிதாய் புன்னகைத்தார். ‘நான் எல்லாவற்றையும் வெளிப்படையாகத் தான் பேசினேன். தொழுகைக் கூடங்களில் உரையாற்றினேன். ஆலயங்களில் போதித்தேன். யூதர்கள் கூடியிருந்த கூட்டங்களில் பேசினேன். எதையும் மறைமுகமாகப் பேசவில்லை. நான் பேசியதைக் கேட்டவர்களிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்’ இயேசு சொன்னார்.

அன்னாவின் புருவங்கள் உயர்ந்தன. இயேசுவின் பதிலில் இருந்த உட்பொருள் அவரை வியக்க வைத்தது. ஆம், அல்லது இல்லை என்று ஒரு பதிலைச் சொல்லாமல் இயேசு சொன்ன பதிலில் ஒரு குடிமகனுக்குரிய உரிமைகளையும், மோசேயின் சட்டங்களுக்குட்பட்டு வாழும் ஒருவனுடைய மனித உரிமையுமே வெளிப்பட்டன. மக்களின் சாட்சிகளை வைத்தே இயேசு குற்றவாளியென்று தீர்ப்பிடவேண்டிய கட்டாயத்துக்குள் தள்ளப்பட்டார் அன்னா.

‘ஓ.. அப்படியா…. நீ சொன்னதை நிரூபிக்க வேண்டும் என்கிறாயா ? நிரூபித்துக் காட்டுகிறேன்… ‘ தன்னுடைய தாடியைத் தடவிக்கொண்டே அன்னா கூற இயேசு மீண்டும் புன்னகைத்தார்.

ஃ

அன்னாவிடமிருந்து இயேசு நேரடியாக தலைமைச் சங்கத்தின் முன்பாக கொண்டு செல்லப்பட்டார். அன்னாவின் மாளிகையிலிருந்து இருபது நிமிட நடை பயணம். இரவில் அனைவரும் அன்னாவின் மாளிகையிலிருந்து தலைமைச் சங்கத்துக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். பேதுருவும் அவர்களோடு இருந்தார்.

நேற்றுவரை சுதந்திரப் பறவையாக போதித்துக் கொண்டிருந்த இயேசு இன்று சங்கிலிகளால் பிணைக்கப்பட்டு கயபாவின் முன்னிலையில் ஒரு மேடையில் நின்று கொண்டிருந்தார். அந்த இடம் கல்மண்டபம் அல்லது லிஸ்கத் ஹகாசித் என்ற்ய் அழைக்கப்பட்டது. தன்னுடைய உயிருக்கு ஆபத்தான சூழல் என்பதை அறிந்திருந்தும் ஆனாலும் அவருடைய கண்களில் இருந்த உறுதி கலையவில்லை.

பேதுரு தலைக்கு முக்காடிட்டுக் கொண்டே மெல்ல மெல்ல கயபாவின் மாளிகைக்குள் வந்து இருட்டான ஒரு இடத்தில் மக்களோடு மக்களாக அமர்ந்து நடப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

‘சாட்சிகளைத் தயார் செய்து விட்டீர்களா ?’ சத்தமில்லாமல் அருகிலிருந்த தலைமைச் சங்கத்தான் ஒருவனின் காதில் கிசுகிசுத்தார் கயபா.

‘ஆட்களை அனுப்பியிருக்கிறோம். எத்தனை செலவானாலும் பரவாயில்லை என்று சொல்லியிருக்கிறோம். எப்படியும் சாட்சிக்கு ஆட்கள் கிடைத்து விடுவார்கள்’

‘காதும் காதும் வைத்த மாதிரி எல்லாம் நடக்க வேண்டும். மக்களிடையே மத வெறி அடங்கி விடாமல் பார்த்துக் கொள்வது தான் முக்கியம்.’

‘அதையெல்லாம் நாங்கள் பார்த்துக் கொள்கிறோம். அவனுடைய சீடனையே அவனுக்கு எதிராகத் திருப்பினோமே… சாட்சிகளைப் பிடிப்பதா பெரிய விஷயம் ?’

‘ம்… இரண்டு சாட்சிகள் வேண்டும். இரண்டு பேரும் ஒரே போல ஒரே குற்றச் சாட்டைச் சொல்லவேண்டும். அது தான் சட்டம். அதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்’ கயபா கிசுகிசுத்தான்.

‘மக்களுக்காக ஒருத்தன் சாவது நல்லது என்று நீங்கள் சொல்லியிருக்கிறீர்களே. அது இன்று நடக்கவேண்டும். அதற்கு என்ன தேவையோ அதைத் தயாராக்கும் பொறுப்பை என்னிடம் விட்டு விடுங்கள்’ கயபாவும் தலைமைக்குருவும் கிசுகிசுப்பாய் பேசினார்கள்.

இயேசு அமைதியாக நின்றார்.

கயபா முன்னிலையில்

கல்மண்டபத்தில் தலைமைச் சங்க நிர்வாகிகளும், குருக்களும், நீதிபதிகளும் அமர்ந்திருந்தார்கள். அவர்கள் அனைவருமே சட்டத்தையும், நீதி நூல்களையும் கரைத்துக் குடித்தவர்கள். இங்கே ஒரு தீர்மானம் நிறைவேற்றப்படுகிறது என்றால் எந்த அரசவையும் அதற்கு மறுப்புக் கூறுவதில்லை என்ற அளவுக்கு மிகவும் செல்வாக்கு வாய்ந்த இடம் அது.

அவர்கள் அனைவரும் ப வடிவத்தில் அமர்ந்திருந்தார்கள். இரண்டு பழக்கமான முகங்களும் அங்கே இருந்திருக்கக் கூடும். ஒருவர் நிக்கோதேமு இன்னொருவர் அரிமத்தியா ஊரைச் சேர்ந்த யோசேப்பு. இவர்கள் இருவரும் தலைமைச் சங்க நிர்வாகிகளாக இருந்தாலும் இயேசுவின் மனித நேயப் போதனைகளால் கவரப்பட்டு மறைமுக சீடர்களாக உலவுபவர்கள்.

இயேசுவின் மீது சுமத்தப்பட்டிருக்கும் குற்றச்சாட்டுக்கான தண்டனை என்னவென்று எல்லோருமே அறிந்திருந்தார்கள். குற்றங்களில் மிகப்பெரிய குற்றம் இயேசு செய்திருப்பது. அதற்கு கல்லால் அடித்துக் கொல்லப்படலாம். எரித்துக் கொல்லப்படலாம், சிலுவையில் அறையப்படலாம். எதுவானாலும் மரணம் நிச்சயம். அதுவும் கொடுமையான மரணம் சர்வ நிச்சயம்.

இயேசுவை கடந்த மூன்று ஆண்டுகளாக பலமுறை மாட்டவைக்க எதிர்ப்பாளர்கள் செய்த எந்த செயல்களுமே பயன் தரவில்லை. இயேசுவின் சாதுர்யமான பதிலும் மிகவும் ஆழமான சட்டநூல், நீதிநூல் அறிவும் அவரைப் பிடிக்க நினைத்த எதிர்ப்பாளர்களை தொடர்ந்து தோற்றுப் போக வைத்துக் கொண்டே இருந்தது. எனவே இப்போது என்ன நடக்குமோ என்னும் எண்ணம் கூடியிருந்தவர்களிடையே நிலவியது. பலருக்கு இது ஒரு பரபரப்பான வேடிக்கை. கயபாவுக்கோ தன்மானப் பிரச்சினை.

திடீரென மண்டபத்தின் கதவு ஒன்று திறக்க அங்கே அன்னாவும், கயபாவும் நுழைந்தார்கள். கூட்டத்தில் திடீரென சலசலப்பு முளைத்தது.

அமைதி.. அமைதி… , கயபா சொன்னான். சபை அமைதியானது.

இதோ.. குற்றவாளியாய்.. நசரேயனாகிய இயேசு, அவன் சொல்ல இயேசு முன்னே வந்து நின்றார்.

ஃ

அன்னாவின் முகம் வழக்கத்துக்கு மாறாக இறுகிப் போயிருந்தது. இயேசு பார்வைக்கு மிகச் சாதாரணமாக இருந்தாலும் அவருடைய பதட்டமில்லாத பார்வையும், எதையோ எதிர்நோக்கி ஆவலுடன் காத்திருக்கும் மலர்ச்சியான முகமும் அவனை ஏதோ செய்தன. இயேசுவின் ஆழமான சட்ட அறிவும், நீதி நூல்களின் மீதான அறிவும் தன்னுடைய வேலையைக் கடினமாக்கிவிடக் கூடுமென்று அவன் பயந்தான். எப்படி இயேசுவால் இப்படி பதட்டமில்லாமல் நிற்க முடிகிறது. ஒருவேளை இந்தக் குற்றத்துக்கான தண்டனை என்னவென்று தெரியாதா ? அல்லது ஏதேனும் வித்தை வைத்திருக்கிறானா ? கேள்விகள் அன்னாவின் மனதில் அலைமோதின.

ஆனால் இயேசு அறிந்திருந்தார். கூடியிருக்கும் சட்ட வல்லுநர்களும், நீதி உரைப்பவர்களும், பரிசேயர்களும், குருக்களும் தன்னை எதற்காக இங்கே கூட்டி வந்திருக்கிறார்கள். என்ன நேரப்போகிறது என்பதை எல்லாம் இயேசு தெளிவாக அறிந்திருந்தார். அதைத் தாங்கும் வல்லமைக்காகத் தான் அவர் நீண்ட நேரம் கெத்சமெனி தோட்டத்தில் செபத்தில் தந்தையோடு ஒன்றித்திருந்தார்.

கயபா முன்னால் வந்து செபிக்கத் துவங்கினான். யகோவா வை நோக்கி கயபா செபித்தான். செபம் நீண்ட நேரம் நடந்தது. செபத்தை முடித்துவிட்டு வந்த கயபா சபையின் முன்னால் வந்து நின்றான்.

‘இயேசு இங்கே எதற்காக கைது செய்யப்பட்டு நிறுத்தப்பட்டுள்ளார் என்பதை நீங்கள் எல்லோரும் அறிந்து கொள்ளவேண்டும். இந்த மனிதன் தன்னை கடவுளாகக் காட்டிக் கொண்டான். போலி தீர்க்கத் தரிசனம் உரைத்தான். இந்த குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டால் அவனுக்கு என்ன தண்டனை கொடுக்கவேண்டும் என்பதை மோசேயின் நீதியின் படி வாழும் நாம் நன்கு அறிவோம். எனவே இப்போது இயேசுவின் குற்றத்தை நிரூபிப்பதற்காக சாட்சிகளை அழைக்கிறேன்’ கயபா சொல்ல சபை அமைதியானது.

‘முதல் சாட்சி முன்னால் வரட்டும்’. அழைப்பைத் தொடர்ந்து முன்னால் வந்து நின்றான் ஒருவன்.

‘நீ உண்மையைத் தான் சொல்கிறாய் என்று சத்தியம் செய்’

வந்தவன் தன்னுடைய கையை வலது தொடைக்கு அடியில் வைத்து சத்தியம் செய்தான். ‘ பொய் சாட்சி சொல்லாதிருப்பாயாக என்னும் மோசேயின் கட்டளையை நான் அறிவேன். நான் சொல்லப்போவது உண்மையே’

‘நீ சாட்சி சொல்லப்போவது பண சம்பந்தமான விஷயமல்ல. உயிர் சம்பந்தமானது. பண விஷயத்தில் பொய்சாட்சி சொன்னால் பணத்தைக் கொடுத்து சரிபண்ணமுடியும். ஆனால் உயிர் விஷயத்தில் பொய்சொன்னால் அது உன் மீதும் உன் சந்ததி மீதும் இரத்தப் பழியாக விழும். எனவே சாட்சி சொல்லும்போது உண்மையை மட்டுமே கூறு’ ஒரு குரு சொல்ல சாட்சியாளன் தயாரானான்.

‘நீ இயேசு பேசியதை நேரில் கேட்டாயா ?’ கயபா கேட்டான்.

‘ஆம்’

‘அவர் பேசியது தண்டனைக்குரிய குற்றம் என்பதை நீ அவருக்குச் சொன்னாயா ?’

‘சொன்னேன்’

‘இயேசு பேசியது குற்றமென்றும், அதற்குத் தண்டனை கிடைக்கும் என்பதையும் அறிந்திருந்தாரா ?’

‘நிச்சயமாக’

‘சரி… இப்போது சொல்.. இயேசு என்ன சொன்னார் ?’

‘கைகளால் கட்டிய இந்த ஆலயத்தை நான் மூன்றே நாளில் இடித்துவிட்டு, கைகளால் கட்டாத வேறு ஒரு ஆலயத்தை மூன்று நாளில் எழுப்புவேன் என்றார்’ சாட்சிக்காரன் சொன்னான்.

கயபா இயேசுவின் பக்கமாகத் திரும்பினான்.

‘சொல்லுங்கள் நசரேயனாகிய இயேசுவே.. உங்கள் பதில் என்ன ? நீங்கள் இதைச் சொன்னீர்கள் தானே’

இயேசு அவன் கண்களைப் பார்த்தார். ஆனால் பதில் ஏதும் சொல்லவில்லை.

‘கேட்ட சாட்சியம் தவறென்று மறுக்கிறாயா ?’ கயபா கேட்டான்

இயேசுவிடமிருந்து பதிலில்லை.

‘நீ அப்படிச் சொன்னது உண்மை தானா ?’

இயேசு தொடர்ந்து மௌனம் சாதித்தார்.

கயபா சங்கத்தினரைப் பார்த்தான். ‘பாருங்கள். எதையும் மறுத்தும் பேசாமல், ஒத்துக்கொள்ளவும் செய்யாமல் நம்மிடம் வந்திருக்கும் இந்த மனிதரைப் பாருங்கள். நாம் இவனுடைய பதிலுக்காகக் காத்திருக்கத் தேவையில்லை. அடுத்த சாட்சியை அழையுங்கள்.’ கயபா சொன்னான்

இரண்டாவது சாட்சி கூறுபவர் முன்னே வந்தார். சத்தியப் பிரமாணம் செய்தபின் பேசத் துவங்கினார்.

‘இந்தக் கோயிலை இடித்துவிடுங்கள், மூன்று நாளில் கட்டி எழுப்புவேன். என்றார் இயேசு’ சாட்சிக்காரன் சொன்னான்.

‘சரி நீங்கள் போகலாம்’ கயபா நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டான். இரண்டு சாட்சிகளைப் பேச வைத்தாயிற்று இப்போது இயேசுவுக்கு தண்டனை நிச்சயம். அவன் மனம் ஆனந்தமடைந்தது.

‘கேட்டீர்களா… சட்ட வல்லுநர்களே. நமக்கு இரண்டு சாட்சிகள் கிடைத்து விட்டன. போதுமா ?’ கயபா கேட்டான். அவையில் சில வினாடிகள் மௌனம் நிலவியது.

அவையில் இருந்த அரிமத்தியா ஊரைச் சேர்ந்த யோசேப்பு எழுந்தார்.

‘இந்த சாட்சிகள் செல்லாது !’  யோசேப்பு சொல்ல கயபா திகைத்தான். யோசேப்பு தொடர்ந்தார்.

‘முதல் சாட்சி சொல்வதை வைத்துப் பார்த்தால், இயேசுவே ஆலயத்தை இடித்துவிடப் போவதாகச் சொல்கிறார். இரண்டாவது சாட்சியோ, ஆலயத்தை யாராவது இடியுங்கள் நான் கட்டுகிறேன் என்று சொல்வதாகச் சொல்கிறார். இது மட்டுமல்ல இரண்டாவது சாட்சி கையால் கட்டாத ஆலயத்தைப் பற்றி ஏதும் சொல்லவில்லை. எனவே இந்த சாட்சிகள் இரண்டும் ஒத்த சாட்சிகள் அல்ல. இரண்டு ஒத்த சாட்சிகள் இருந்தால் மட்டுமே ஒருவனைக் குற்றவாளியாகத் தீர்ப்பிடமுடியும் என்பது மோசேயின் சட்டம் என்பது நம் எல்லோருக்கும் தெரியும். எனவே வேறு சாட்சிகளை அழையுங்கள்’ யோசேப்பு சொல்லிவிட்டு அமர்ந்தார்.

கயபா திரும்பி அன்னாவைப் பார்த்தான். அவருடைய முகத்தில் இறுக்கம் இன்னும் கூடியிருந்தது. வேறு வழியில்லை அடுத்த சாட்சியை அழைக்க வேண்டியது தான். கயபா தான் தயாராக்கி வைத்திருந்த அடுத்த சாட்சியை அழைத்தான்.

மூன்றாவது சாட்சிக்காரர் முன்வந்தார்.

‘இந்த ஆலயத்தை இடிக்க என்னால் முடியும், பின் மூன்று நாட்களில் கட்டவும் என்னால் முடியும். இது தான் இயேசு சொன்னது’ மூன்றாவது நபர் சொல்ல யோசேப்பு தலையை வேகமாக அசைத்தார்.

‘இது முந்தைய இரண்டு சாட்சிகளையும் விட வித்தியாசமாக இருக்கிறது. இது செல்லாது. என்னால் முடியும்.. என்று இயேசு சொல்லியிருக்கிறாராம்.’ யோசேப்பு ஒத்துக்கொள்ளாத குரலில் பேசினார்.

‘ஒத்துப் போகாத சாட்சியம் என்று எப்படிச் சொல்லலாம். மூன்று பேருமே மூன்று நாளில் என்பதில் ஒத்துப் போகிறார்கள் அதுவே தவறு தானே ? ‘ கயபா சொன்னான்.

‘யூத சட்டங்களைப் பொறுத்தவரை முழுமையாக ஒத்துப் போகவேண்டும் என்பது உங்களுக்கே தெரியும். அப்படியே இவன் சொன்னது உண்மையென்றால் கூட எப்படி நிரூபிப்பது ? கோயிலை இடிக்கச் சொல்லியா ?’ யோசேப்பு விவாதித்தார்.

‘நீர் நல்ல யூதன் என்பதை உங்கள் வாதத்தில் காட்டுகிறீர்கள்’ காய்கா கண்களில் கோபம் கொப்பளிக்க அழுத்தமாய்ச் சொன்னார்.

‘எனது பணி இது தலைவரே. இது உயிர் சார்ந்த விசாரணை, இதில் நீதியுடன் நடப்பதே நமக்குப் பெருமை. சாட்சிகளால் நிரூபிக்கப்படவில்லையெனில் இயேசுவை தண்டிக்க முடியாது’ யோசேப்பும் விட்டுக் கொடுக்காமல் பேசினார்.

‘சாட்சிகள் ஒத்துவரவில்லை என்பதற்காக வழக்கைத் தள்ளுபடி செய்ய முடியாது. நிரூபித்துக் காட்டுகிறேன்’ கயபா உறுமினான்.

நிலமை வேறு விதமாகப் போவதை அறிந்த அன்னா பேசினார். அன்னா பேசத் துவங்கியதும் அவை மீண்டும் அமைதியானது.
‘நமது பாரம்பரியம் மிக்க தலைமைச் சங்கத்துக்குக் களங்கள் விளைவிக்கும் எந்த தீர்ப்பையும் நாம் எடுக்க வேண்டாம். சாட்சிகள் ஒத்து வரவில்லையென்றால் வேறு சாட்சிகளை அழைக்க வேண்டியது தான்.’ அன்னா சொன்னார்.

ஒரு சாட்சி முன்னால் வந்தது.

‘இவன் தன்னை கடவுளின் மகன் என்றார்’

இன்னொருவர் வந்தார்

‘இயேசு தன்னை மானிட மகன் என்றார்’

மீண்டுமொருவர் முன்னால் வந்தார்

‘இவர் நானே கடவுள் என்றார்’

மீண்டும் சாட்சிகள் ஒத்துவரவில்லை.

இயேசு அனைத்தையும் மெளனமாகப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தார். நேரம் நள்ளிரவு தாண்டி ஒருமணி நேரமாகியிருந்தது. இன்னும் எதுவும் நிரூபிக்கப்படவில்லை. நேரமாகிக் கொண்டே இருந்தது. இயேசுவுக்கு எதிரான வழக்கு நிரூபிக்கப்படாமல் இயேசு விடுவிக்கப்படுவார் என்னும் நிலமை. அன்னாவும், கயபாவும் செய்வதறியாமல் திகைத்தார்கள். இயேசுவைப் பிடித்தாயிற்று, இந்தமுறை நழுவவிட்டால் இனிமேல் இவரைப் பிடிப்பதுகூட நடக்காமல் போகலாம் எனவே எப்படியாவது இயேசுவுக்குத் தண்டனை வாங்கித் தந்தேயாகவேண்டும்

கயபா மனதுக்குள் திட்டமிட்டான். ஏன் சாட்சிகளை அழைக்கவேண்டும். இயேசுவையே விசாரிக்கலாமே. அவர் மூலமாகவே அவருடைய குற்றத்தை நிரூபிக்கலாமே. இறைவாக்கினர் என்றால், பெரிய வல்லமையுடையவர் என்றால் அவர் பொய் சொல்லப் போவதில்லையே. கயபா எண்ணினான். மெல்ல மெல்ல இயேசுவிடம் வந்தான்.

‘சரி.. ஒரே ஒரு கேள்விக்கு மட்டும் பதில் சொல். நீ கடவுளின் மகனாகிய மெசியாவா ?’ கயபா துருப்புச் சீட்டுக் கேள்வியை எடுத்து இயேசுவின் முன்னால் விரித்தான்.

இயேசு மீண்டும் அவன் கண்களைப் பார்த்தார்.

‘நீர் தான் சொல்லுகிறீர்’ இயேசுவின் பதில் தெளிவாக வந்தது. தலைமைச் சங்கத்தினர் ஆச்சரியக் குரல்களை மெலிதாக எழுப்பினர்.

கயபா இயேசுவின் பதிலில் திருப்தியடையவில்லை.

‘தெளிவாகச் சொல்லுங்கள். நீர் மெசியாவா ?’

‘ஆம். நான் கடவுளின் மகனாகிய மெசியா தான். மானிட மகன் கடவுளின்  வலப்பக்கத்தில் வீற்றிருப்பதையும், வானமேகங்களின் மீது வருவதையும் நீங்கள் காண்பீர்கள்’ இயேசுவின் குரல் உறுதியுடன் ஒலித்தது.

கயபா தன்னுடைய மேலுடையைக் கிழித்தான். ‘இதோ… நீங்களே கேட்டீர்களே. நம்முடைய கடவுளை இவன் பழித்துரைத்ததை நீங்களே கேட்டீர்களே. இனிமேல் சாட்சிகள் எதற்கு ? இவனை என்ன செய்வது ? நீங்களே சொல்லுங்கள்’ தலைமைக்குரு கொக்கரித்தான். அவனுடைய உள்ளம் இயேசுவை மாட்ட வைத்த களிப்பில் துள்ளியது.

சாட்சிகளால் நிரூபிக்கப் படாமல் போன குற்றத்தை இயேசுவே ஒப்புக் கொண்டதில் கூட்டத்தினர் அதிர்ந்தனர். வழக்கத்துக்கு மாறான காட்சி !.

‘இப்போது என்ன சொல்கிறீர்கள்.’ கயபா அவையைப் பார்த்துக் கேட்டான்.

‘இயேசு குற்றவாளி தான்’ அவை ஒத்துக் கொண்டது.

வாக்கெடுப்பு நடந்தது. அதிலும் கயபா தன்னுடைய வஞ்சக மூளையைப் பயன்படுத்தினான். முதியவர்கள் துவங்கி இளையவர் வரை வாக்கெடுப்பு நடத்துவது தான் முறை. ஆனால் ஒருவேளை முதியவர்கள் இயேசுவுக்கு ஆதரவாக வாக்களித்தால், பின்பு வருபவர்களும் இயேசுவுக்கு ஆதரவாக வாக்களிக்கக் கூடும் என்று பயந்தான். எனவே இளையவர்களிடமிருந்து வாக்கு ஆரம்பமானது. இளையவர்கள் எல்லாம் கயபாவின் ஆட்கள் !

வருந்திய யூதாஸ்

‘ஏய்… விஷயம் தெரியுமா ? இயேசு நன்றாக மாட்டிக் கொண்டார். அவரை தலைமைக்குருக்களும், மற்றவர்களும் சேர்ந்து கயபாவின் முன்னிலையில் வைத்து அடித்து உதைக்கிறார்கள்’ ஒருவன் சொல்ல திடுக்கிட்டுத் திரும்பினான் அவன்.

யூதாஸ் இஸ்காரியோத்து. இயேசுவை முத்தமிட்டுக் காட்டிக் கொடுத்த இயேசுவின் சீடன்.

‘என்ன சொல்கிறாய் ? இ..இ…இயேசுவை அடிக்கிறார்களா ?’ யூதாசின் குரல் பிசிறடித்தது.

‘அடியா ? மரண அடி. இப்படி ஒரு அடியை அவன் வாழ்நாளில் வாங்கியிருக்கவே முடியாது. அப்படி ஒரு அடி ! ‘

‘அவருடைய சீடர்களெல்லாம் கூட இல்லையா ? மக்கள் யாரும் அவருக்கு ஆதரவாய் பேசவில்லையா ?’ யூதாஸ் பதட்டமானான்.

‘ஆதரவா ? ஆதரவு அளித்தவர்களெல்லாம் பயந்து ஓடிவிட்டார்களே. நான் கொஞ்ச நேரம் தான் நின்றேன். அதற்குமேல் நிற்கமுடியவில்லை.  இயேசுவை அடிப்பதைப்போல இன்னொருவரை இதுவரை யாரும் அடித்ததேயில்லை.’

‘உண்மையாகவா சொல்கிறாய் ? இயேசு தப்பிக்கவில்லையா ? அதெப்படி ? அவர்… அவர்…’ யூதாஸ் தடுமாறினான்.

‘நாளை அவர் கொல்லப்படுவது நிச்சயம் என்று பேசிக்கொள்கிறார்கள்.’

‘ஐயோ… தப்பு செய்து விட்டேனே…’ யூதாஸ் எழுந்தான்.

‘ஏய்… என்ன ஆச்சு ?’

‘இல்லை… இயேசுவை நான் தான் அடையாளம் காட்டினேன். அவர் கண்டிப்பாகத் தப்பித்து விடுவார் என்றல்லவா நினைத்தேன். ஐயோ…. பெரும் தப்பு செய்துவிட்டேன். எப்படியாவது அவரை விடுவிக்க வேண்டும்…’ யூதாஸ் லஞ்சமாய் வாங்கியிருந்த பணமுடிப்பையும் எடுத்துக் கொண்டு ஒரு தலைமைக்குருவைப் பார்க்க ஓடினான்.

யூதாஸின் மனம் பதட்டத்தில் துடித்தது. தவறிழைத்துவிட்டோமே என்று அவருடைய உள்ளம் கதறி அழுதது. இத்தனை நாள் கூடவே இருந்துவிட்டு இப்படிக் கடைசியில் நானே துரோகியாகிவிட்டேனே. அரற்றியபடியே ஓடிய யூதாஸ் ஆலயத்தில் அமர்ந்திருந்த தலைமைக்குருவின் முன்னால் வந்து விழுந்தான்.

‘ஐயா…. இயேசு ஒரு பாவமும் அறியாதவர். அவரைக் காட்டிக் கொடுத்து நான் மிகப்பெரிய பாவம் செய்துவிட்டேன்….’ யூதாஸ் மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்க அவசர அவசரமாய்ச் சொன்னான்.

‘அதனால் எங்களுக்கென்ன ?’

‘ஐயா… அது என்னுடைய தவறு. இதோ நீங்கள் தந்த பணம் அப்படியே இருக்கிறது. இதைப் பெற்றுக் கொண்டு இயேசுவை விட்டு விடுங்கள்’ யூதாஸ் கெஞ்சினான்.

‘விட்டு விடுவதா ? உன்னுடைய வேலை முடிந்துவிட்டது. இனிமேல் உன்னுடன் எனக்கென்ன பேச்சு. போய்விடு..’ தலைமைக்குரு தலையைத் திருப்பினார்.

‘ஐயா… அப்படிச் சொல்லாதீர்கள். அவரை அடிக்கிறார்களாம், கொல்லப்போகிறார்களாம். எல்லாம் என்னால் தானே… இந்தப் பணம் எனக்கு வேண்டாம். இது பாவப்பட்ட பணம். இதை வாங்கிக் கொள்ளுங்கள். இதற்கு மேலும் பணம் வேண்டுமென்றால் நான் தருகிறேன். பெற்றுக் கொண்டு தயவு செய்து இயேசுவை விட்டு விடுங்கள்’ யூதாஸ் விடாமல் கெஞ்சினான்.

‘யோவ்… வெளியே போகிறாயா இல்லையா ? உனக்கும் எங்களுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. போய்விடு’ குரு கத்தினார்.

‘இதோ… வெள்ளிக் காசுகள். எனக்கு இவை வேண்டாம். கேவலம் பணத்துக்காக ஒரு மாமனிதனைக் காட்டிக் கொடுத்துப் பாவம் செய்துவிட்டேன்…’ அழுது கொண்டே யூதாஸ் தன்னிடமிருந்த பணப்பையை ஆலயத்தினுள் வீசி எறிந்தான். வெள்ளிக்காசுகள் ஆலயம் முழுவதும் சிதறின.

யூதாஸ் அதற்குமேல் அங்கே நிற்கவில்லை. குற்ற உணர்வு அவனைத் துரத்தியது. இயேசுவைக் காட்டிக் கொடுத்த குற்ற உணர்வுடன் இனிமேல் வாழமுடியாது என்று முடிவெடுத்த யூதாஸ் கண்ணீர் விட்டழுதான்.

‘இயேசுவே…. அவனுடைய உதடுகள் விடாமல் முணுமுணுக்க யூதாஸ் தூக்கில் தொங்கினான் ! உயிர் விட்டான். தனது தவறுக்கான மன்னிப்பை நேரடியாக இயேசுவிடம் வாங்காமல் அவன் குற்ற உணர்வில் இறந்து போனான். இதனால், இயேசுவின் மன்னிப்பையும் மீட்பையும் இழந்தான்.

நன்றாக வாழவேண்டுமென்று லஞ்சமாய் வாங்கிய பணம் ஆலயத்துக்குள் சிதறிக் கிடந்தது. தலைமைக்குரு அவற்றைப் பொறுக்கினார்.

‘இதைக் காணிக்கைப் பெட்டியில் போடாதீர்கள். ஏனென்றால் இது இரத்ததுக்கான விலை. எனவே வேறு ஏதாவது செய்யுங்கள்’ ஆலய நிர்வாகிகளிடம் தலைமைக்குரு சொன்னார்.

‘இதை வைத்து ஒரு குயவன் நிலத்தை வாங்குவோம். அன்னியரை அடக்கம் செய்வதற்குரிய ஆலய நிலமாக அது இருக்கட்டும்.’ நிர்வாகிகள் முடிவெடுத்தார்கள்.

அவர்கள் ஒரு நிலத்தை வாங்கினார்கள். அதை இரத்த நிலம் என்று அழைத்தனர்.

ஏரோது முன்னிலையில்

இயேசு ஏரோதின் முன்னிலையில் நிறுத்தப்பட்டார்.

ஏரோது இயேசுவைக் கண்டதும் மகிழ்ந்தான். இயேசு எருசலேம் நகரில் மிகவும் பிரபலமடைந்திருந்ததால் ஏரோது இயேசுவைப்பற்றி அதிகம் கேள்விப்பட்டிருந்தான். எப்படியாவது இயேசுவைக் காணவேண்டும், அவருடைய அற்புதங்கள் சிலவற்றைக் கண்ணால் காணவேண்டும் என்று அவன் ஆசைப்பட்டிருந்தான்.

ஏற்கனவே ஏரோதை இயேசு ‘குள்ள நரி’ என்று அழைத்திருந்தார். ஏரோது மன்னன் திருமுழுக்கு யோவானைக் கொலை செய்ததால் அவருடைய ஆதரவாளர்களின் கோபம் ஏரோதின் பக்கம் இருந்தது. அதன் பின் இயேசுவும் ஏரோதை குள்ள நரி என்று அழைத்தபின் இயேசுவின் ஆதரவாளர்கள் அனைவருமே மறைமுகமாக ஏரோதுக்கு விரோதமாகவே இருந்தார்கள். இப்போது இயேசுவை திருமுழுக்கு யோவானின் சீடர்கள் ஆதரிக்கிறார்கள். அவர்களில் பலர் திருமுழுக்கு யோவான் தான் இயேசுவாக உலவுவதாகவும் நம்பினார்கள். ஏரோதும் அந்த நம்பிக்கை கொண்டிருந்தான் !

‘நீர் தான் இயேசுவா … ‘ ஏரோது நகைப்புடன் கேட்டான்.

இயேசு மெளனமாய் இருந்தார்.

‘நீ நிறைய அற்புதங்கள் செய்தாயாமே.. கொஞ்சம் செய்து காட்டு பார்ப்போம். எனக்கும் பொழுது போகும்’ ஏரோது சிரித்தான்.

கூட வந்திருந்த மறைநூல் அறிஞர்கள், குருக்கள் எல்லோரும் இயேசுவின் மேல் குற்றம் சுமத்திக் கொண்டே இருந்தார்கள்.

இயேசு எதற்கும் பதில் சொல்லவில்லை.

‘நீ செத்தவனை உயிர்ப்பித்தாயாமே ? இங்கே உயிரோடு இருக்கும் யாரையாவது செத்துப் போகச் செய் பார்க்கலாம் ‘

‘பிசாசைத் துரத்தினாயாமே… உன் கைகளைக் கட்டியிருக்கும் சங்கிலியை உடைத்துவிடு பார்க்கலாம்’

‘என்ன கடவுளின் மகனை சங்கிலியால் கட்டமுடியுமா ?’ ஏரோதின் ஏளனப் பேச்சுகள் கூட்டத்தினரை ஆரவாரம் செய்ய வைத்தன.

ஏரோது எப்படியேனும் இயேசுவை வைத்து சில மாந்திரீக செயல்களைச் செய்து காட்ட வைத்து பொழுதைப் போக்க வேண்டும் என்று நினைத்தான். ஆனால் ஒன்றும் நடக்கவில்லை.

‘இவன் கடவுளின் மகனல்லவா ? இவனுக்கு ஒரு நல்ல பட்டாடையை உடுத்துங்கள்’ ஏரோது சொல்ல படைவீரர்கள் அவருக்குப் பட்டாடை ஒன்றை அணிவித்தார்கள்.

‘அரசே வாழ்க…’ ஏரோது மன்னன் போலியாக இயேசுவின் முன்னால் குனிந்தான்.

இயேசு அவர்கள் முன்னிலையில் ஓர் ஏளனச் சின்னமாக நின்றார். இயேசுவின் பொறுமையும் அமைதியும் ஏரோதின் மனதைக் குழப்பின. ஒருவேளை இவர் இறைவாக்கினராய் இருப்பாரோ ? என்னும் குழப்பம் அவருக்குள் எழுந்தது. நமக்கு ஏன் வம்பு என்று ஏரோது நினைத்தான்.

‘இதோ… இவனை பிலாத்துவிடமே கூட்டிக் கொண்டு போங்கள். அவர் சொல்லும் தண்டனையை இவருக்கு வழங்குங்கள்’ ஏரோது சொன்னான்.

‘என்ன பிலாத்துவிடமா ? மீண்டுமா ? இவன் கலிலேயன் ஆனதனால் நீங்கள் தான் இவருக்குத் தண்டனை வழங்க வேண்டும்’ அன்னா குறுக்கிட்டான்.

‘இவன் கலிலேயனாய் இருந்தாலும் இவனுடைய செயல்களெல்லாம் யூதேயா எங்கும் தான் நடந்திருக்கிறது. அவனை நீங்கள் கைது செய்தது கூட பிலாத்துவின் ஆளுகைக்கு உட்பட்ட எருசலேமில் தானே. எனவே பிலாத்துவிடமே இவனைக் கொண்டு செல்லுங்கள். இவனுக்கு நீங்கள் என்ன தண்டனை வழங்கினாலும் அதில் எனக்கு ஆட்சேபனை இல்லை’ ஏரோது சொல்ல அன்னா பெருமூச்சு விட்டான்.

‘ம்ம்… ஆகட்டும்.. மன்னனை இழுத்துச் செல்லுங்கள்.. வீரர்களே அவர் அரசர் .. மரியாதை செலுத்தி அழைத்துச் செல்லுங்கள்’ என்று ஏரோது ஏளனமாய் சிரித்துக் கொண்டிருந்தான்.

இயேசுவும் கூட்டத்தினரும் வெளியேறியதும் ஏரோதின் மனதுக்குள் பொறி தட்டியது. அவனுடைய புருவங்கள் விரிந்தன. கண்களில் திகில் படர்ந்தது.

மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன் இயேசுவைக் கொல்ல ஏரோது மன்னன் முயன்றபோது இயேசு சொல்லியிருந்தார். எருசலேமில் தான் தன்னுடைய மரணம் நிகழும் என்று !. எப்படி மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பின் நடப்பதை அவரால் அத்தனை சரியாய் சொல்ல முடிந்தது ? எரோது மன்னனிடம் அதுவரை இருந்த சிரிப்பு மறைந்து விட்டிருந்தது. பயமும் திகிலும் அவனுடைய முகத்தை அப்பின.

சிலுவைப் பயணம்

அதன்பின் இயேசுவைச் சிலுவையில் அறைவதற்கான வேலைகள் மும்முரமாகின. பாரமான சிலுவை ஒன்று வாங்கிவரப்பட்டது.

சிலுவை என்பது பாரமான இரண்டு மரத் துண்டுகளை, இரண்டு இரும்பு கொக்கிகளால் இணைத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு கொலைக்கருவி. அவமானச் சாவு யாருக்கெல்லாம் வழங்கப்படுகிறதோ அவர்களை அந்த சிலுவையில் கிடத்தி, கைகளை விரித்து மரத்தின் இரண்டு முனைகளிலும் வைத்து ஆணியால் அறைந்து, கால்களை கீழே இழுத்து இன்னொரு ஆணியால் அறைந்து தொங்க விடுவார்கள்.

பூமியிலும் ஆகாயத்திலும் இல்லாமல் வருவோர் போவோரெல்லாம் பார்க்கும் விதமாக மலையில் அவர்களை சிலுவையில் சாகும் வரைத் தொங்க விடுவார்கள்.

சிலுவைச் சாவு யாருக்கெல்லாம் வழங்கப்படுகிறதோ, அவர்கள் தாங்களாகவே அந்த சிலுவையைத் தோளில் சுமந்து கொண்டு தங்கள் மரணம் நிகழப்போகும் இடம் வரை தூக்கிக் கொண்டும் வரவேண்டும். ஒரு கொடுமையான சாவு. சாவு பற்றிய பயம் ஒருபுறம், அவமானம் ஒரு புறம், நினைத்துப் பார்க்க முடியாத வலி ஒருபுறம் என சிலுவைச் சாவுக் குற்றவாளிகள் படும் அவஸ்தை விவரிக்கக் கூடியதல்ல.

சிலுவையில் தொங்கவிட்டபின் மாலை வரை சிலுவையிலேயே தொங்கியும் முழுமையாய் இறக்காத மனிதர்களும் இருப்பார்கள். படைவீரர்கள் வந்து அவர்களுடைய கால்களை வெட்டி எறிவார்கள்.

இதோ, இயேசுவின் தோளிலும் இப்போது ஒரு சிலுவை வைக்கப்படுகிறது. இயேசுவை ஏற்கனவே இரவு முழுவதும் சித்திரவதை செய்திருந்ததால் அவரால் நேராக நிற்கவும் முடியவில்லை. ஆனால் கண்களிலும், மனதிலும் மட்டும் அதே உறுதி.

இயேசுவை கொல்கொதா என்று அழைக்கப்பட்ட மலையை நோக்கி நடக்கவைத்தார்கள். கொல்கொதா என்பதற்கு மண்டைஓடு என்பது பொருள்.

படைவீரர்கள் கூட்டத்தினரை விலக்கி வழிஏற்படுத்த, நடக்கவே வலுவில்லாத குற்றுயிரான நிலையில் இயேசு பாரமான சிலுவையைச் சுமந்து கொண்டு மலையை நோக்கி நடந்தார்.

இயேசுவால் நடக்க முடியவில்லை. தடுமாறி விழுந்தார்.

படைவீரர்கள் தங்கள் கைகளில் வைத்திருந்த சாட்டையால் அவரை அடித்தார்கள். இரண்டு பேர் அவரை எழுப்பி விட மீண்டும் சிலுவை அவருடைய தோளில் போடப்பட்டது.

இயேசு அரண்மனை வளாகத்தை விட்டு வெளியே வந்தார்.

வெளியே நன்றாக விடிந்திருந்தது.

விஷயம் எப்படியோ பரவி விட்டிருக்க. வெளியே பாமரமக்கள் ஏராளமானோர் குழுமியிருந்தார்கள். இயேசுவின் தீவிர சீடர்கள் தலைமறைவாகிவிட்டிருக்க, இயேசுவின் போதனைகளில் ஈர்க்கப்பட்ட பாமர மக்கள் அவருக்காகக் கண்ணீர் விட்டார்கள்.

இயேசு தொடர்ந்து நடந்தார்.

சாலைகளின் இருபுறமும் மக்கள் ஓடி வந்தனர். ஊர் முழுதும் தகவல் சட்டென்று பற்றி எரிந்தது. இயேசுவின் ஆதரவாளர்களும், சீடர்களும், இயேசுவை நேசிப்பவர்களும் சாலைகளின் இருபுறமும் திகில் அலையும் கண்களோடும், குமுறும் நெஞ்சத்தோடும் பார்த்துக் கொண்டே நின்றார்கள்.

அவர்களால் நம்ப முடியவில்லை. நேற்று வரை எல்லோருக்கும் பார்வை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தவர், தொழுநோயாளிகளைக் குணமாக்கிக் கொண்டிருந்தவர், ஐந்து அப்பத்தை ஐயாயிரம் பேருக்குக் கொடுத்தவர், சிங்கம் போல சீடர்களுடன் உலா வந்து கொண்டிருந்தவர் இன்று என்ன ஆயிற்று. அது இயேசு தானா அல்லது வேறு யாரோவா ? தண்ணீரில் கூட தடுமாறாமல் நடந்தவர், தரையில் நடக்க முடியாமல் தடுமாறுகிறாரே ! மக்கள் அதிர்ச்சியின் உச்சத்தில் இருந்தார்கள்

இருபுறமும் பெண்கள் ஒப்பாரி வைத்து அழுதார்கள்.

இயேசு சிலுவையில் கிடத்தப்பட்டார். அவருடைய கைகளை இழுத்து மரத்தோடு சேர்ந்து ஆணிகளால் அறைந்தார்கள்.

பார்த்துக் கொண்டிருந்த கூட்டம் வீறிட்டு அலறியது. இயேசு வலியால் துடித்தார். இயேசுவின் கால்கள் இரண்டையும் சேர்த்து பாதங்களைத் துளைத்தபடி நுழைந்தது மூன்றாவது நீளமான ஆணி. சொல்லமுடியாத வலி இயேசுவைத் துடிதுடிக்க வைத்தது. தனக்கு ஆதரவாய்ப் பேச யாராவது வருவார்களா என்று இயேசுவின் கண்கள் பார்த்தன. கடைசிவரை யாரும் வரவேயில்லை.

ஒவ்வொரு கைதியையும் சிலுவையில் அறைந்த பின் சிலுவையில் அந்த கைதியில் பெயரை எழுதி வைப்பது வழக்கம். அதன் படி பிலாத்துவின் கட்டளைப்படி “யூதர்களின் அரசன்” என்னும் குறிப்பைத் தாங்கிய பலகை, சிலுவையில் இயேசுவின் தலைக்கு மேலாக அறையப்பட்டது.

பெயர்ப்பலகையைப் பார்த்த கயபா எரிச்சலடைந்தான். பிலாத்துவின் முன்னிலைக்கு விரைந்தான்.

‘அரசே.. இது சரியில்லை. ‘யூதர்களின் அரசன்’ என்று பெயர்ப்பலகையில் எழுதியிருக்கிறீர்கள். அப்படி எழுதினால் அவர் உண்மையிலேயே யூதர்களின் அரசன் என்பதை நாம் ஏற்றுக் கொள்வதாகிவிடும். ‘யூதர்களின் அரசன் நான்’ என்று எழுத வேண்டும். அப்போது தான் இவன் போலித் தீர்க்கத் தரிசி என்பது தெரியும் என்றான்’

பிலாத்து கோபத்தில் எழுந்தான். ‘நான் எழுதியது எழுதியது தான்.. நீர் போகலாம்’. பிலாத்துவின் கோபம் கயபாவை சட்டென்று பின் வாங்க வைத்தது.
பிலாத்து நம்பினானா ! இயேசு தான் உண்மையில் யூதர்களின் அரசர் என்னும் கூற்றை பிலாத்து நம்பினானா ? கேள்விகள் கயபாவைக் கலங்கடித்தன.

சிலுவை மரம் நேராக நிமிர்த்தப்பட்டது !

‘மோசே பாலைவனத்தில் வெண்கலப் பாம்பை உயர்த்தியது போல மானிடமகனும் உயர்த்தப் படவேண்டும்’ இயேசு சொல்லியிருந்த வார்த்தைகள் அவருடைய சீடர்களின் மனதுக்குள் எதிரொலித்தன.

இயேசுவைச் சிலுவையில் அறைந்தபின் கழற்றி வைக்கப்பட்டிருந்த இயேசுவின் அங்கியை யார் சொந்தமாக்குவது என்று படைவீரர்களுக்குள்ளே தர்க்கம். அந்த அங்கி மேலிருந்து கீழ் வரை ஒரே துணியால் உருவாக்கப்பட்டிருந்தது.

‘நான் தான் மூத்த வீரன்.. எனக்குத் தான் இந்த ஆடை வேண்டும்’

‘நான் தான் இவனை அதிகமாய்த் துன்புறுத்தினேன். எனக்குத் தான் இந்த ஆடை !’

‘இவனை ஆணியில் அறைந்தது நான் தான்… எனக்குத் தான் இந்த ஆடை வேண்டும்’ அவர்கள் தங்களுக்குள் சண்டையிட்டார்கள்.

‘இந்தச் சண்டை முடியப்போவதில்லை. ஒன்று செய்யலாம். நம்முடைய பெயர்களையெல்லாம் எழுதிச் சீட்டுப் போடலாம். யாருடைய பெயர் வருகிறதோ, அவருக்கே இந்த ஆடை… என்ன சொல்கிறீர்கள் ?’ ஒருவர் கேட்க, மற்றவர்கள் வேறு வழியின்றி ஒத்துக் கொண்டார்கள்.

‘என் ஆடைகளைத் தங்களுக்குள் பகிந்து கொண்டார்கள். என் உடை மீது சீட்டுப் போட்டார்கள்’ என்று மறைநூலில் எழுதப்பட்டிருந்த வார்த்தைகள் அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர்களின் உள்ளத்துக்குள் எதிரொலித்தன.

இயேசுவின் வலப்புறமும் இடப்புறமும் இரண்டு கள்வர்கள் சிலுவையில் அறையப்பட்டு தொங்கினார்கள்.

‘திருக்கோயிலை இடித்து மூன்றாவது நாளில் கட்டுவோனே. இந்த மூன்று ஆணிகளின் கட்டுகளிலிருந்து உன்னை விடுவித்துக் கொள்’

‘பிறரை விடுவித்த மகானே… உன்னை விடுவிக்கத் தெரியவில்லையா ?’

‘இப்போது நீ சிலுவையிலிருந்து இறங்கி வா. உன்னை நாங்கள் கடவுளாக ஏற்றுக் கொள்கிறோம்’

சிலுவைக்குக் கீழே இருந்தவர்கள் இயேசுவை நோக்கி இகழ்ந்தார்கள்.

‘தந்தையே இவர்களை மன்னியும். இவர்கள் தாங்கள் செய்வது என்னவென்பதை அறியாமல் செய்கிறார்கள்’ இயேசுவின் உதடுகள் மன்னிப்பை வேண்டின. கண்கள் சுற்றுமுற்றும் பார்த்தன. எங்கே என் நம்பிக்கைக்குரிய சீடர்கள் ?

அதுயார் ? யோவானா ? அருகில் யாரது ?  என்னுடைய திருச்சபையைக் கட்டுவேன் என்று நான் உறுதியளித்திருந்த பேதுருவா ? எங்கே என் மற்ற சீடர்கள் ? மற்ற ஒன்பது நண்பர்கள் எங்கே ? ஒரு நண்பனுக்காக உயிர்கொடுக்க வேண்டாம் . அவனுடைய மரணப் பயணத்தில் கூட அருகிருக்கப் பயந்து ஓடி விட்டார்களா ? இயேசுவின் பார்வையில் நிராகரிப்பின் வலி.

இயேசுவின் இடப்பக்கத்தில் அறையப்பட்டிருந்த கள்ளன் இயேசுவை நோக்கி தலையைத் திருப்பினான்

‘ இயேசுவே… நீர் கடவுளின் மகனானால் நீரும் விடுதலையாகி என்னையும் விடுவியும்’ என்றான்.

அப்போது அவருடைய வலப்பக்கத்தில் அறையப்பட்டிருந்தவனோ
‘நீ இன்னும் திருந்தவில்லையா ? நாம் குற்றம் செய்தோம் தண்டனை அனுபவிக்கிறோம். இவர் குற்றமே செய்யாதவர். நாம் தண்டனை பெறுவது நியாயம். ஆனால் இவர் கடவுளின் மகன். தண்டனைக்குரியவரல்ல. எனவே நீ இயேசுவை இகழாதே.’ என்று கூறிவிட்டு இயேசுவின் முகத்தைப் பார்த்து

‘இயேசுவே என் தவறுகளை மன்னித்து என்னையும் உமது விண்ணரசில் சேர்த்துக் கொள்ளும்’ என்றான்.

இயேசு அவனிடம்,’ நீ என்னுடன் வான்வீட்டில் நிச்சயம் இருப்பாய்’ என்றார்.
விடைபெறுகிறார் இயேசு
_________________

 மரணம் மரித்துப் போனது !

இயேசு வாழ்ந்த காலத்தில் அவரை இரகசியமாய்ப் பின்பற்றிய சீடர்கள் பலர் இருந்தார்கள். பொதுமக்களிடையே தங்களின் மேல் ஒரு முத்திரை விழுந்துவிடக் கூடாது என்பதற்காகவும், உறவினர்களிடையே பிரிவு வந்துவிடக் கூடாது என்பதற்காகவும் அவர்கள் தாங்கள் இயேசுவின் சீடர்கள் என்பதை வெளியே யாருக்கும் சொன்னதில்லை.

அவர்களில் ஒருவர் யோசேப்பு. அவர் அரிமத்தியா என்னும் ஊரைச் சேர்ந்தவர். மிகப்பெர்¢ய செல்வந்தர். அவர், தான் இயேசுவின் சீடர் என்பதை வெளிப்படையாகச் சொன்னதில்லை. ஆனால் இயேசுவின் போதனைகள்¢ன் மீதும், மறுவாழ்வு, விண்ணகம் பற்றிய கொள்கைகளின் மீதும் நல்ல பிடிப்பு வைத்திருந்தார். இயேசு இறந்துவிட்டார் என்னும் செய்தி அவருடைய தயக்கங்களையெல்லாம் உடைத்து விட்டது. அவருடன் நிக்கதேம் என்னும் சீடரும் இருந்தார். அவரும் இயேசுவை இரகசியமாய்ப் பின்பற்றியவர். இருவரும் பிலாத்துவின் தலைமைச் சங்கத்தின் உறுப்பினர்களாகவும் இருந்தவர்கள் தான். இவர்கள் இருவரும் இயேசுவின் சீடர்கள் என்பதை பிலாத்து அறிந்திருந்தான்.

அவர்கள் பிலாத்துவிடம் சென்று இயேசுவின் உடலை அடக்கம் செய்ய அனுமதி கேட்டார்கள்.

இயேசு உயிருடன்  வாழ்ந்த காலத்தில் அவருடைய சீடர் என்பதை வெளியே சொல்ல தயங்கியவர்கள். இப்போது இயேசுவின் மரணம் அறிந்தபின் தைரியமாக முன்வருகிறார்கள். இயேசுவுடன் இருந்த சீடர்கள் தலைமறைவாகவும், உயிருக்குப் பயந்தும் ஒளிந்து கொண்டிருக்கையில் இரண்டு இரகசியச் சீடர்கள் வெளிச்சத்துக்கு வந்தார்கள்.

பிலாத்து வீரனை அழைத்தான்.

‘இயேசு இறந்து விட்டாரா?’

‘இறந்து விட்டார் மன்னா. அவருடைய விலாவை ஈட்டியால் குத்திப் பார்த்து அவர் இறந்ததை உறுதிப்படுத்தினோம். அவர் ஏற்கனவே இறந்து விட்டிருந்ததால் அவருடைய கால்களை முறிக்கவில்லை’ வீரன் சொன்னான்.

‘அவருடைய எலும்புகளில் ஒன்று கூட உடைபடாது’ என்னும் மறை நூல் வாக்கு இவ்வாறு நிறைவேறியது. ஆனால் யாரும் அதை அறியவில்லை.

‘சரி… நீங்கள் போய் இயேசுவின் உடலை சிலுவையிலிருந்து எடுத்துப் போய் அடக்கம் செய்யுங்கள்’ அனுமதி கொடுத்தான் பிலாத்து.

அவர்கள் இருவரும் சென்று சிலுவையில் ஆணிகளில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த இயேசுவைப் பார்த்தார்கள். அவர்கள் கண்கள் கலங்கின. எத்தனையோ அரும் பெரும் விளக்கங்களைச் சொன்னவர். எத்தனையோ அற்புதங்களின் சொந்தக்காரர். அவருடைய முடிவு இப்படியாகிவிட்டதே என்று அவர்கள் கலங்கினார்கள்.

சிலுவையைத் தரையில் சாய்த்து, ஆணிகளைப் பிடுங்கி இயேசுவின் உடலை அவர்கள் தனியே எடுத்தார்கள். கைகளும் கால்களும் ஆணிக் காயங்களினால் பிளந்திருந்தன. விலாவில் ஆழமாய் ஓர் ஈட்டிக் காயம்.

அன்னை மரியாள் இயேசுவின் உடலை மடியில் ஏந்தினாள். தொழுவத்தில் பிறப்பு. வசதிகளில்லாமல் மடியிலும், ஆவின் கொட்டிலிலும் துயின்ற மகன். இப்போது மரணம். இப்போதும் சொந்த ஊரில் இல்லை. சொந்த வீட்டில் இல்லை. ஏதோ ஒரு மலையில், ஒரு கொடுமையான சாவுக்குள் சென்று இறந்து போய் கிடக்கிறான் மகன். அன்னையின் கண்களில் அழுகை கூட ஆவியாகியிருந்தது.

அவர்கள் இயேசுவின் உடலை மெல்லிய துணிகளால் சுற்றிக் கட்டினார்கள். சுமார் முப்பது கிலோ வெள்ளைப்போளமும், சந்தனத் தூளும் அவர்கள் எடுத்து வந்திருந்தார்கள். அவற்றையும் இயேசுவின் உடலோடு வைத்துக் கட்டினார்கள்.

கல்வாரி மலையருகே ஒரு தோட்டம் இருந்தது. அந்தத் தோட்டத்தில் மலையைக் குடைந்து உருவாக்கப்பட்ட ஒரு கல்லறை இருந்தது. அதை யோசேப்பு தனக்காக உருவாக்கியிருந்தார். அந்தக் காலத்தில் பழைய கல்லறைகளைத் திரும்பத் திரும்பப் பயன்படுத்தும் வழக்கமும் இருந்தது. ஆனால் இந்தக் கல்லறை அப்படிப்பட்டதல்ல. புத்தம் புதிதாக செல்வந்தர் யோசேப்பு தமக்காய் உருவாக்கி வைத்திருந்த கல்லறை.

அந்தக் கல்லறையில் இயேசு அடக்கம் செய்யப்பட்டார். கல்லறை வாயில் ஒரு மிகப்பெரிய கல்லினால் அடைக்கப்பட்டது.

இயேசுவின் மரணம் சீடர்களுக்கு அதிர்ச்சியாகவும், கலக்கமாகவும் இருந்த அதே நேரத்தில் மூப்பர்களுக்கும், மறைநூல் அறிஞர்களுக்கும், குருக்களுக்கும் கொண்டாட்டத்தின் நாளாக இருந்தது.

‘ஒருவழியாக ஒரு மிகப்பெரிய தொல்லை இன்றுடன் தீர்ந்தது. இனிமேல் பிரச்சினையில்லை. நாம் இழந்துபோன பெயரும் புகழும் இனிமேல் நமக்கு திரும்பவும் கிடைக்கும்’

‘அவன் பின்னால் சென்ற மனிதர்களையும் நாம் சும்மா விடக்கூடாது. அவர்களையும் நாம் ஏதாவது செய்ய வேண்டும்.’

‘அதெல்லாம் எதற்கு ? அவன் செத்ததும் அந்த கூட்டம் காணாமலேயே போய்விட்டது. இனிமேல் அந்தக் கவலை நமக்கு வேண்டாம். அவனுடைய சீடர்கள் சாதாரணமானவர்கள், அவர்களுக்கு ஆற்றலோ, திறமைகளோ எதுவும் கிடையாது. எனவே அவர்களைப் பற்றி நாம் கவலைப்படத் தேவையில்லை. அவர்கள் இனிமேல் தங்கள் வேலையைப் பார்க்கப் போய்விடுவார்கள். மீன் பிடிக்கவோ, வரி வசூலிக்கவோ.’ சிரிப்பொலிகள் அலைந்தன.

‘அது சரிதான்…’

‘நம்முடைய திட்டம் கனகட்சிதம்… அதுவும் பரபாவையா, இயேசுவையா யாரை விடுதலை செய்யவேண்டும் என்று மன்னன் கேட்டபோது ஒருவினாடி பயந்துவிட்டேன். எங்கே மக்கள் இயேசுவைக் கேட்பார்களோ என்று. நல்லவேளை நாம் கூட்டத்தைச் சரியாகக் கட்டுப்படுத்திவிட்டோம்’..

அவர்கள் ஆனந்தமாய் உரையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள். தங்கள் முதுகை அழுத்திக் கொண்டிருந்த தேவையில்லாத ஒரு பாரம் இறங்கிப் போன நிம்மதி அவர்களிடம் தெரிந்தது.

‘ஏய்… எனக்கு ஒரு விஷயம் நினைவுக்கு வருகிறது..’

‘என்ன ?’

‘இயேசு உயிருடன் இருந்தபோது, மூன்றாவது நாளில் உயிர்த்தெழுவேன் என்று சொல்லியிருந்ததாய் ஞாபகம்’

‘அவனாவது உயிர்த்தெழுவதாவது… அதைப்பற்றியெல்லாம் ஏன் கவலைப்படுகிறாய் ? அதெல்லாம் நடக்காது.’

‘நடக்காது என்பது தான் என் நம்பிக்கையும்… ஆனால் ‘

‘என்ன ஆனால்..’

‘ஒருவேளை அந்த சீடர்கள் இயேசுவின் உடலை எடுத்துக் கொண்டு போய் ஒளித்து வைத்துவிட்டு இயேசு உயிர்த்தார் என்று கதை கட்டலாம் அல்லவா ?’

அவன் சொன்னதும் எல்லோரும் நிமிர்ந்தார்கள்.

‘அப்படி நடந்தால். அது மிகப்பெரிய எழுச்சியை மக்களிடையே உண்டாக்கிவிடும். இயேசு உண்மையிலேயே கடவுள் தான் என்று மக்கள் கூட்டம் நம்பி விடவும் வாய்ப்பிருக்கிறது இல்லையா ?’

‘அட… ஆமாம். அதற்கு வாய்ப்பிருக்கிறது. அப்படியானால் நாம் உடனே மன்னனிடம் போய், அந்தக் கல்லறையைக் காவல் காக்க ஏற்பாடு செய்யவேண்டும். என்ன சொல்கிறீர்கள் ?’

‘கண்டிப்பாக… ‘

அவர்கள் நேராக பிலாத்துவிடம் ஓடினார்கள்.

‘மன்னா… இயேசுவைக் கொன்றது எங்களுக்கு மகிழ்ச்சியளிக்கிறது. ஆனால்…ஒரு விண்ணப்பம்’

‘என்ன விண்ணப்பம்’ பிலாத்துவின் குரலில் எரிச்சல் தெரிந்தது. இயேசு குற்றமில்லாதவர் என்றும் இந்தக் கூட்டத்தினரின் பொறாமை தான் அவரைக் கொன்றது என்றும் பிலாத்து அறிந்திருந்தான். எனவே அந்தக் கூட்டத்தினரைப் பார்ப்பதையே வெறுத்தான். முதலில் இயேசுவைக் கொல்லவேண்டும் என்று உயிரை வாங்கினார்கள், பின் யூதர்களின் அரசன் என்ற பெயர்ப் பலகைக்கு பிரச்சினை செய்தார்கள். இப்போது என்ன பிரச்சினையோடு வந்திருக்கிறார்கள் ?

‘மன்னா.. அந்த இயேசு உயிரோடு இருந்தபோது இறந்தாலும் மூன்றாவது நாளில் உயிர்ப்பேன் என்று சொல்லியிருந்தான்’

‘சரி.. அதற்கென்ன இப்போது ? அவர் உயிர்த்தால் பார்த்துக் கொள்ளலாம்’

‘அதில்லை மன்னா. அவனுடைய சீடர்கள் இயேசுவின் உடலை எடுத்து எங்கேயாவது போட்டு விட்டு அவன் உயிர்த்துவ்¢ட்டான் என்று கதை கட்டிவிடலாம் அல்லவா’

‘நீங்கள் என்ன சொல்லவருகிறீர்கள் என்று புரியவில்லை’ பிலாத்து கேட்டான்.

‘மன்னா.. இந்த மூன்று நாட்களும் அந்தக் கல்லறையைக் காவல் காக்கவேண்டும். மூன்று நாளில் உயிர்த்தெழுவேன் என்பது தான் அவனுடைய பேச்சு. எனவே மூன்று நாட்கள் மட்டும் காவலுக்கு ஏற்பாடு செய்யவேண்டும் என்பதே எங்கள் விண்ணப்பம்’

‘உங்களிடமே வீரர்கள் உண்டே. அவர்களைக் கொண்டு நீங்கள் காவல் புரியுங்கள். என்னைத் தொந்தரவு செய்யாதீர்கள்’ பிலாத்து எரிச்சல் குறையாமல் பேசினான்.

‘உங்கள் அனுமதிக்கு நன்றி அரசே’ கூட்டத்தினர் கலைந்தனர்.

உடனே சென்று படைவீரர்களை ஏற்பாடு செய்தனர். படைவீரர்கள் இயேசுவின் கல்லறைக்குச் சென்று அவருடைய உடல் கல்லறையில் இருக்கிறதா என்பதை உறுதிப்படுத்தினார்கள். பின் கல்லறையை மூடி அதை சங்கிலிகளால் பொருத்தி சீல்வைத்தனர். இரண்டு காவலர்கள் அந்தக் கல்லறை வாசலில் கண்விழித்துக் காவல் இருந்தார்கள்.

மூன்றாவது நாள் காலை !

திடீரென நகரில் நிலநடுக்கம் ஒன்று உருவானது. எங்கும் நிலம் அதிர்ந்தது. கல்லறையைக் காவல் காத்துக் கொண்டிருந்த காவலர்களும் பயந்து போனார்கள். அந்த மலையே குலுங்குவது போலானது.

திடீரென வெள்ளுடை அணிந்த இரண்டு வானதூதர்கள் விண்ணிலிருந்து இறங்கி வந்து கல்லறையின் அருகே நின்றார்கள். காவலர்கள் செத்தவர்களைப் போலானார்கள்.

சட்டென்று கல்லறையைக் கட்டிவைத்திருந்த சங்கிலிகள் உடைந்து தெறித்தன. கல்லறையை மூடி வைத்திருந்த கல் உருண்டோடியது.

இயேசு உயிருடன் வெளியே வந்தார் !

காவலர்கள் வெலவெலத்துப் போய் கிடைத்த திசையில் ஓடி மறைந்தார்கள்.
*