Pope denies St. Thomas evangelised South India – Ishwar Sharan
Pope Benedict XVI’s statement on September 27, 2006 during a public audience, that the apostle St. Thomas only reached as far as North-West India — today’s Pakistan — was factually correct and reflected the statements of the Early Church Fathers and the geography of the Acts of Thomas. That the Pope’s minders changed his statement the next day on the Vatican website, to include South India in Thomas’s travels, is no surprise to us. Telling lies for Jesus and his Vicar in Rome are also very much part of Catholic Church tradition and history. – Ishwar Sharan
On 27 September 2006, Pope Benedict XVI made a speech in St. Peter’s Square at Vatican City in which he recalled an ancient St. Thomas tradition. He said that “Thomas first evangelised Syria and Persia and then penetrated as far as western India, from where Christianity also reached South India”.[1] This statement greatly upset the Indian bishops in Kerala, and as it was perceived to be a direct violation of the beliefs of many Indian Christians, it was brought to the attention of the Pope’s editors and amended the next day on the Vatican’s website to read that St. Thomas himself had reached South India. G. Ananthakrishnan’s article “Thomas’s visit under doubt” in the Times of India, 26 December 2006, reads:
His reluctance to believe what fellow disciples said about Jesus Christ’s resurrection earned him the name Doubting Thomas. Centuries later, St Thomas — believed to be the man who brought Christianity to India — finds himself in the shadow of ‘doubt’ with none other than the Pope contradicting his evangelical trek in the country, only to modify it a few days later. But far from dousing the fire, the Pope has rekindled a debate and given critics an issue on the platter.
Pope Benedict XVI made the statement at the Vatican on September 27, 2006. Addressing the faithful during the Wednesday catechises, he recalled that St. Thomas first evangelised Syria and Persia, and went on to western India from where Christianity reached Southern India. The import of the statement was that St. Thomas never travelled to south India, but rather evangelised the western front, mostly comprising today’s Pakistan.
Knowingly or unknowingly, he had in one stroke challenged the basis of Christianity in India and demolished long-held views of the Church here that St Thomas landed in Kerala, where he spread the gospel among Hindus. The comments were especially a letdown for the Syrian Christians of Kerala, who proudly trace their ancestry to upper-caste Hindus said to have been evangelized by St Thomas upon his arrival in 52 AD.
The comments went unnoticed until Sathya-Deepam, the official mouthpiece of the Syro-Malabar church, picked it up. Writing in it, George Nedungat, a member of the Oriental Pontifical Institute of Rome, conveyed the community’s anguish and claimed that previous popes had recognised St. Thomas’s work in south India.
The Pope’s original statement given out at St. Peter’s, before it was amended on the Vatican website, was factually correct and reflected the geography of the Acts of Thomas, i.e. Syria, Parthia (Persia/Iran) and Gandhara (North-West Pakistan). There is no historical evidence to support the tradition that St. Thomas came to South India, and on 13 November 1952 Vatican officials sent a message to Kerala Christians stating that the landing of St. Thomas at Muziris (Cranganore now Kodungallur) on 21 November 52 AD was “unverified”. When this writer sought confirmation of the 1952 Vatican statement in 1996, the Vatican’s reply was disingenuous and non-committal. The Prefect of the Congregation for the Causes of Saints said that he needed more information and that the life of St. Thomas was the object of historical research and not within his Congregation’s competence.[2]
Earlier, in 1729, the Bishop of Madras-Mylapore had doubted whether the tomb in San Thome Cathedral was that of St. Thomas and wrote to the Sacred Congregation of Rites in Rome for clarification. Rome’s reply was never published and we may assume it was a negative reply. Again, in 1871 the Roman Catholic authorities at Madras were “strong in disparagement of the special sanctity of the localities [viz. San Thome, Little Mount, and Big Mount identified by the Portuguese after 1517] and the whole story connecting St. Thomas with Mailapur.” However, in 1886 Pope Leo XIII stated in an apostolic letter that St. Thomas “travelled to Ethiopia, Persia, Hyrcania and finally to the Peninsula beyond the Indus”, and in 1923 Pope Pius XI quoted Pope Leo’s letter and identified St. Thomas with “India”. These papal statements also reflect the geography of the Acts of Thomas, as does Pope Benedict’s statement, and make no reference to South India. In fact, the India they refer to is now Pakistan.
Pope John Paul II visited India twice in 1986 and 1999 and prayed at the alleged tomb of St. Thomas in San Thome Cathedral, but, like St. Francis Xavier before him, he had nothing to say about St. Thomas’s visit to South India or Mylapore in the first century. This is a curious omission on the Pope’s part in that he was an ardent missionary who openly promoted the evangelising of India and Asia, and a statement from him confirming a visit by St. Thomas to South India would have certainly supported his agenda and that of his Indian bishops.
NOTES
As quoted in Deccan Chronicle, Chennai, of 23 November 2006, under the title “Pope angers Christians in Kerala”.
Our letter to the Prefect, Sacred Congregation of Rites, Vatican City, dated 26 August 1996, read: “I am doing research on St. Thomas in India and have learned that your office issued a letter on November 13, 1952 which stated that the landing of St. Thomas at Cranganore in 53 AD is unverified. I would like to know if in fact the said letter was issued and, if that is not the case, whether you can confirm that St. Thomas was martyred and buried in Madras. I would be most grateful if you could direct me to any authentic evidence supporting the story of St. Thomas in India.” The reply from the Prefect, Sacred Congregation for the Causes of Saints, Rome, dated 11 September 1996, read: “This Congregation for the Causes of Saints has received your letter of 26th August last in which you have asked for information regarding Saint Thomas’ presence in India. We have not found in our Archives the letter supposedly written by this Congregation on 13th November 1952, of which you speak, because of a lack of more precise data (Diocese, destination, etc.). Nor do we have other data regarding Saint Thomas since this Archive was begun in 1588. His life is the object of the research of historians which is not the particular competence of this Congregation.” This reply was a brush off. The Prefect knew what we were asking for and could have located the 1952 Vatican letter in a few minutes if he wished to.
தென்னிந்தியாவில் புனித தாமஸ் சுவிசேஷம் செய்தார் போப் மறுக்கிறார் - ஈஸ்வர் ஷரனை
அப்போஸ்தலன் புனித தாமஸ் வடமேற்கு இந்தியா வரை - இன்றைய பாக்கிஸ்தான் வரை மட்டுமே வந்துள்ளார் என்று செப்டம்பர் 27, 2006 அன்று போப் பெனடிக்ட் பதினாறாம் அறிக்கை பொது பார்வையாளர்களின் போது கூறியது உண்மையில் சரியானது மற்றும் ஆரம்பகால சர்ச் பிதாக்களின் கூற்றுகளையும் புவியியலையும் பிரதிபலித்தது தாமஸின் செயல்கள். தாமஸின் பயணங்களில் தென்னிந்தியாவைச் சேர்க்க, போப்பின் மனநிலையாளர்கள் அடுத்த நாள் வத்திக்கான் இணையதளத்தில் தனது அறிக்கையை மாற்றியமைத்ததில் எங்களுக்கு ஆச்சரியமில்லை. கத்தோலிக்க திருச்சபை பாரம்பரியம் மற்றும் வரலாற்றின் ஒரு பகுதியாக இயேசுவுக்கும் ரோமில் உள்ள விகாரிற்கும் பொய்களைச் சொல்வது. - ஈஸ்வர் ஷரன்
செப்டம்பர் 27, 2006 அன்று, போப் பெனடிக்ட் XVI வத்திக்கான் நகரில் உள்ள செயின்ட் பீட்டர்ஸ் சதுக்கத்தில் ஒரு உரை நிகழ்த்தினார், அதில் அவர் ஒரு பண்டைய செயின்ட் தாமஸ் பாரம்பரியத்தை நினைவு கூர்ந்தார். "தாமஸ் முதலில் சிரியா மற்றும் பெர்சியாவை சுவிசேஷம் செய்தார், பின்னர் மேற்கு இந்தியா வரை ஊடுருவினார், அங்கிருந்து கிறிஸ்தவமும் தென்னிந்தியாவை அடைந்தது" என்று அவர் கூறினார். [1] இந்த அறிக்கை கேரளாவில் உள்ள இந்திய ஆயர்களை பெரிதும் வருத்தப்படுத்தியது, மேலும் இது பல இந்திய கிறிஸ்தவர்களின் நம்பிக்கைகளை நேரடியாக மீறுவதாக கருதப்பட்டதால், இது போப்பின் ஆசிரியர்களின் கவனத்திற்குக் கொண்டு வரப்பட்டு, மறுநாள் வத்திக்கானின் இணையதளத்தில் திருத்தம் செய்யப்பட்டது புனித தாமஸே தென்னிந்தியாவை அடைந்திருந்தார். டைம்ஸ் ஆப் இந்தியாவில், 26 டிசம்பர் 2006 இல் ஜி. அனந்தகிருஷ்ணனின் கட்டுரை “சந்தேகத்தின் கீழ் தாமஸின் வருகை” பின்வருமாறு:
இயேசு கிறிஸ்துவின் உயிர்த்தெழுதல் பற்றி சக சீடர்கள் சொன்னதை நம்புவதில் அவர் தயக்கம் காட்டியதால் அவருக்கு தாமஸ் என்ற சந்தேகம் வந்தது. பல நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, செயிண்ட் தாமஸ் - கிறித்துவத்தை இந்தியாவுக்குக் கொண்டுவந்த மனிதர் என்று நம்பப்படுபவர் - போப் தவிர வேறு எவருடனும் ‘சந்தேகம்’ நிழலில் தன்னைக் காண்கிறார், நாட்டில் அவர் சுவிசேஷ மலையேற்றத்திற்கு முரண்பட்டார், சில நாட்களுக்குப் பிறகு அதை மாற்றியமைக்க மட்டுமே. ஆனால் நெருப்பைத் தூண்டுவதற்குப் பதிலாக, போப் ஒரு விவாதத்தை மீண்டும் எழுப்பினார் மற்றும் விமர்சகர்களுக்கு தட்டில் ஒரு சிக்கலைக் கொடுத்தார்.
போப் பெனடிக்ட் பதினாறாம் செப்டம்பர் 27, 2006 அன்று வத்திக்கானில் இந்த அறிக்கையை வெளியிட்டார். புதன்கிழமை வினவல்களின் போது உண்மையுள்ளவர்களை உரையாற்றிய அவர், புனித தாமஸ் முதன்முதலில் சிரியாவையும் பெர்சியாவையும் சுவிசேஷம் செய்ததை நினைவு கூர்ந்தார், மேலும் மேற்கு இந்தியாவிற்குச் சென்றார், அங்கிருந்து கிறிஸ்தவம் தென்னிந்தியாவை அடைந்தது. அந்த அறிக்கையின் இறக்குமதி என்னவென்றால், செயின்ட் தாமஸ் ஒருபோதும் தென்னிந்தியாவுக்குப் பயணம் செய்யவில்லை, மாறாக மேற்கு முன்னணியை சுவிசேஷம் செய்தார், பெரும்பாலும் இன்றைய பாகிஸ்தானை உள்ளடக்கியது.
தெரிந்தோ தெரியாமலோ, அவர் இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் அடிப்படையை சவால் செய்ததோடு, செயிண்ட் தாமஸ் கேரளாவில் தரையிறங்கிய திருச்சபையின் நீண்டகால கருத்துக்களை இடித்தார், அங்கு அவர் இந்துக்கள் மத்தியில் நற்செய்தியை பரப்பினார். இந்த கருத்துக்கள் குறிப்பாக கேரளாவின் சிரிய கிறிஸ்தவர்களுக்கு ஒரு ஏமாற்றமாக இருந்தன, அவர்கள் உயர் வம்ச இந்துக்களுக்கு தங்கள் வம்சாவளியை பெருமையுடன் கண்டுபிடித்துள்ளனர், கி.பி 52 இல் செயின்ட் தாமஸ் வந்தவுடன் சுவிசேஷம் செய்யப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.
சிரோ-மலபார் தேவாலயத்தின் உத்தியோகபூர்வ ஊதுகுழலான சத்யா-தீபம் அதை எடுக்கும் வரை கருத்துக்கள் கவனிக்கப்படாமல் போயின. அதில் எழுதுகையில், ரோம் ஓரியண்டல் போன்டிஃபிகல் இன்ஸ்டிடியூட்டின் உறுப்பினரான ஜார்ஜ் நெடுங்கட் சமூகத்தின் வேதனையை வெளிப்படுத்தினார் மற்றும் முந்தைய போப்ஸ் தென்னிந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸின் வேலையை அங்கீகரித்ததாகக் கூறினார்.
வத்திக்கான் இணையதளத்தில் திருத்தப்படுவதற்கு முன்னர் செயின்ட் பீட்டர்ஸில் வழங்கப்பட்ட போப்பின் அசல் அறிக்கை உண்மையில் சரியானது மற்றும் தாமஸ், அதாவது சிரியா, பார்த்தியா (பெர்சியா / ஈரான்) மற்றும் காந்தாரா (வடமேற்கு பாகிஸ்தான்) ஆகியவற்றின் புவியியலைப் பிரதிபலித்தது. . புனித தாமஸ் தென்னிந்தியாவுக்கு வந்த பாரம்பரியத்தை ஆதரிப்பதற்கான வரலாற்று ஆதாரங்கள் எதுவும் இல்லை, மேலும் நவம்பர் 13, 1952 அன்று வத்திக்கான் அதிகாரிகள் கேரள கிறிஸ்தவர்களுக்கு ஒரு செய்தியை அனுப்பினர், புனித தாமஸை முசிரீஸில் (கிரங்கனூர் இப்போது கொடுங்கல்லூர்) நவம்பர் 21, 52 அன்று தரையிறக்கியதாகக் கூறினார். கி.பி. "சரிபார்க்கப்படவில்லை". இந்த எழுத்தாளர் 1996 இல் 1952 வத்திக்கான் அறிக்கையை உறுதிப்படுத்த முயன்றபோது, வத்திக்கானின் பதில் வெறுக்கத்தக்கது மற்றும் உறுதியற்றது. புனிதர்களுக்கான காரணங்களுக்கான சபையின் தலைவர், அவருக்கு கூடுதல் தகவல்கள் தேவை என்றும், செயின்ட் தாமஸின் வாழ்க்கை வரலாற்று ஆராய்ச்சியின் பொருள் என்றும், அவருடைய சபையின் திறனுக்குள் இல்லை என்றும் கூறினார். [2]
முன்னதாக, 1729 ஆம் ஆண்டில், மெட்ராஸ்-மைலாப்பூர் பிஷப், சான் தோம் கதீட்ரலில் உள்ள கல்லறை செயின்ட் தாமஸின் கல்லறையா என்று சந்தேகித்ததோடு, தெளிவுபடுத்துவதற்காக ரோமில் உள்ள புனித சபை சடங்குகளுக்கு கடிதம் எழுதினார். ரோமின் பதில் ஒருபோதும் வெளியிடப்படவில்லை, அது எதிர்மறையான பதில் என்று நாம் கருதலாம். மீண்டும், 1871 ஆம் ஆண்டில் மெட்ராஸில் உள்ள ரோமன் கத்தோலிக்க அதிகாரிகள் “உள்ளூர்வாசிகளின் சிறப்பு புனிதத்தன்மையை இழிவுபடுத்துவதில் வலுவாக இருந்தனர் [அதாவது. 1517 க்குப் பிறகு போர்த்துகீசியர்களால் அடையாளம் காணப்பட்ட சான் தோம், லிட்டில் மவுண்ட் மற்றும் பிக் மவுண்ட்] மற்றும் செயின்ட் தாமஸை மைலாப்பூருடன் இணைக்கும் முழு கதையும். ”இருப்பினும், 1886 ஆம் ஆண்டில் போப் லியோ XIII ஒரு அப்போஸ்தலிக்க கடிதத்தில் புனித தாமஸ்“ பெர்சியாவின் எத்தியோப்பியாவுக்குப் பயணம் செய்தார் , ஹிர்கானியா மற்றும் இறுதியாக சிந்துவுக்கு அப்பால் தீபகற்பத்திற்கு ”, மற்றும் 1923 ஆம் ஆண்டில் போப் பியஸ் XI போப் லியோவின் கடிதத்தை மேற்கோள் காட்டி செயின்ட் தாமஸை“ இந்தியா ”என்று அடையாளம் காட்டினார். இந்த போப்பாண்டவர் அறிக்கைகள் தாமஸ் சட்டங்களின் புவியியலையும் பிரதிபலிக்கின்றன, போப் பெனடிக்ட் கூறியது போலவே, தென்னிந்தியாவைப் பற்றியும் குறிப்பிடவில்லை. உண்மையில், அவர்கள் குறிப்பிடும் இந்தியா இப்போது பாகிஸ்தான்.
போப் இரண்டாம் ஜான் பால் 1986 மற்றும் 1999 ஆம் ஆண்டுகளில் இரண்டு முறை இந்தியாவுக்குச் சென்று சான் தோம் கதீட்ரலில் உள்ள புனித தாமஸின் கல்லறையில் பிரார்த்தனை செய்தார், ஆனால், அவருக்கு முன் புனித பிரான்சிஸ் சேவியரைப் போலவே, புனித தாமஸின் தென்னிந்திய வருகையைப் பற்றி எதுவும் சொல்லவில்லை அல்லது முதல் நூற்றாண்டில் மைலாப்பூர். அவர் இந்தியாவையும் ஆசியாவையும் சுவிசேஷம் செய்வதை வெளிப்படையாக ஊக்குவித்த ஒரு தீவிர மிஷனரி என்பதில் போப்பின் பங்கில் இது ஒரு வினோதமான விடுதலையாகும், மேலும் புனித தாமஸ் தென்னிந்தியாவிற்கு விஜயம் செய்ததை உறுதிப்படுத்தும் ஒரு அறிக்கை நிச்சயமாக அவரது நிகழ்ச்சி நிரலை ஆதரித்திருக்கும் அவரது இந்திய ஆயர்கள்.
குறிப்புகள்
23 நவம்பர் 2006 இல் சென்னை டெக்கான் குரோனிக்கலில் மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளபடி, “போப் கேரளாவில் கிறிஸ்தவர்களை கோபப்படுத்துகிறார்” என்ற தலைப்பில்.
ஆகஸ்ட் 26, 1996 தேதியிட்ட வத்திக்கான் நகரத்தின் புனித சபை, சடங்குகளுக்கான எங்கள் கடிதம் பின்வருமாறு: “நான் இந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸ் குறித்து ஆராய்ச்சி செய்து வருகிறேன், உங்கள் அலுவலகம் நவம்பர் 13, 1952 அன்று ஒரு கடிதத்தை வெளியிட்டது என்பதை அறிந்து கொண்டேன். கி.பி 53 இல் கிரங்கனூரில் செயின்ட் தாமஸ் தரையிறங்குவது சரிபார்க்கப்படவில்லை. உண்மையில் அந்த கடிதம் வழங்கப்பட்டதா, அப்படியானால், செயின்ட் தாமஸ் தியாகி மெட்ராஸில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார் என்பதை நீங்கள் உறுதிப்படுத்த முடியுமா என்பதை அறிய விரும்புகிறேன். இந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸின் கதையை ஆதரிக்கும் எந்தவொரு உண்மையான ஆதாரத்திற்கும் நீங்கள் என்னை வழிநடத்த முடிந்தால் நான் மிகவும் நன்றியுள்ளவனாக இருப்பேன். ”செப்டம்பர் 11, 1996 தேதியிட்ட ரோம், புனிதர்களின் காரணங்களுக்கான முதன்மை, புனித சபையின் பதில், பின்வருமாறு:“ இது புனிதர்களின் காரணங்களுக்கான சபை கடந்த ஆகஸ்ட் 26 ஆம் தேதி உங்கள் கடிதத்தைப் பெற்றுள்ளது, அதில் செயிண்ட் தாமஸ் இந்தியாவில் இருப்பதைப் பற்றிய தகவல்களை நீங்கள் கேட்டுள்ளீர்கள். நவம்பர் 13, 1952 அன்று இந்த சபை எழுதியதாகக் கூறப்படும் கடிதத்தை எங்கள் காப்பகங்களில் நாங்கள் காணவில்லை, அதில் நீங்கள் பேசுவது மிகவும் துல்லியமான தரவு இல்லாததால் (மறைமாவட்டம், இலக்கு போன்றவை). இந்த காப்பகம் 1588 இல் தொடங்கப்பட்டதிலிருந்து செயிண்ட் தாமஸைப் பற்றிய பிற தரவுகளும் எங்களிடம் இல்லை. வரலாற்றாசிரியர்களின் ஆராய்ச்சியின் பொருள் அவரது வாழ்க்கை, இது இந்த சபையின் குறிப்பிட்ட திறமை அல்ல. ”இந்த பதில் ஒரு தூரிகை. நாங்கள் என்ன கேட்கிறோம் என்பதை ப்ரீஃபெக்ட் அறிந்திருந்தார், அவர் விரும்பினால் 1952 வத்திக்கான் கடிதத்தை சில நிமிடங்களில் கண்டுபிடித்திருக்க முடியும்.
