இந்த கட்டுரை தூதரின் மனைவிகள் ஒருவரின் பணிப்பெண்ணாக இருந்த காப்ட் (Copt) இனப் பெண்ணான மரியாவுடனான தூதரின் கள்ளத் தொடர்பைப் பற்றியது. முகமது எதைப் பற்றியும் கவலைப் படாமல் அந்தப் பெண்ணுடன் ‘படுத்தது’, அவனின் மனைவிகளிடையே கலவரத்தை உண்டு பண்ணியது. இந்த பிரச்னையை முடிவுக்குக் கொண்டுவர ‘அல்லாவின் தலையீடு’ தேவைப்பட்டது. இந்த கதை உமரினால் அறிவிக்கப்பட்ட நம்பிக்கையான ஹதிதில் பதியப்பட்டிருக்கிறது.

இந்த ஹதித் குரானின் வாசகம் 66: 4. ஐ வெளிப்படுத்துவதற்கான காரணத்தை விளக்குகிறது.

நீங்கள் இருவரும் இதற்காக அல்லாவிடம் வருந்தவேண்டும், நிச்சயமாக உங்களிருவரின் இதயங்களும் அந்த அளவுக்கு சாய்ந்து விட்டன. தவிர, நீங்கள் இருவரும் அவருக்கெதிராய் ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்து கொண்டால்,நிச்சயமாக அல்லா அவருடைய பாதுகாவலர், மற்றும், ஜிப்ரீலும்,நம்பிக்கையாளர்களில் நேர்மையானவர்களும், மேலும் தேவதைகளும் (அவருக்கு)உறுதுணையாக இருப்பார்கள்.

அந்த இரு பெண்களும் ஹஃப்சாவும் [உமரின் மகள்] ஆயிஷாவும் தான் என்றும் அவர்கள் தூதனிடம் அவமரியாதையாக நடந்து கொண்டு அவனுக்கு மிகுந்த மனவருத்தத்தை உண்டாக்கி அவன் தனது எல்லா மனைவிகளையும் மணவிலக்கு செய்ய தீர்மானிக்கும் அளவுக்கு சென்று விட்டான் என்றும் ஓமர் விளக்குகிறான்.

Bukhari Volume 3, Book 43, Number 648:

இப்னு அப்பாஸ் அறிவித்தார்.

நான் தூதரின் மனைவிகளில் இருவரைப் பற்றி உமர் அவர்களிடம் கேட்க வேண்டும் என்று ஆவல் கொண்டிருந்தேன். ஏனெனில், அவ்விருவரைப் பற்றித்தான் அல்லா (குரானில்), ‘நீங்கள் இருவரும் அல்லாவிடம் பாவமன்னிப்புக் கோரி மீண்டால், ஏனெனில், உங்கள் உள்ளங்கள் பிறழ்ந்து விட்டிருக்கின்றன” (குரான் 66:04) என்று கூறியிருந்தார்.

உமர் அவர்களுடன் நான் ஹஜ் செய்தேன். அவர்கள் (மலம் கழிப்பதற்காக) ஒதுங்கினார்கள். நானும் அவர்களுடன் குவளையை எடுத்துக் கொண்டு ஒதுங்கினேன். அவர்கள் மலம் கழித்துவிட்டுத் திரும்பி வந்தார்கள். நான் அவர்களின் கைகளில் தண்ணீரை ஊற்றினேன். அவர்கள் கழுவிக் கொண்டார்கள். அப்போது நான், ‘விசுவாசிகளின் தலைவரே! தூதரின் மனைவிகளில் இருவரைக் குறித்து, ‘நீங்கள் இருவரும் அல்லாவிடம் பாவமன்னிப்புக் கோரி மீண்டால்’ என்று அல்லா கூறியுள்ளாரே, அந்த இருவர் யார்?’ என்று கேட்டேன். அதற்கு உமர் , ‘இப்னு அப்பாஸே! உங்களைக் கண்டு நான் வியப்படைகிறேன். ஆயிஷாவும் ஹஃப்சாவும் தான் அந்த இருவர்” என்று கூறினார்கள். பிறகு உமர் நடந்த நிகழ்ச்சி முழுவதையும் கூறலானார்கள். அப்போது அவர்கள் கூறினார்கள். நான் அன்சாரியான என் பக்கத்து வீட்டுக்காரர் ஒருவருடன் பனூ உமய்யா இப்னு ஸைத் குலத்தாரின் குடியிருப்பில் வசித்து வந்தேன். அது மதீனாவை ஒட்டிய ஒரு குடியிருப்புப் பகுதி. நாங்கள் இருவரும் முறை வைத்துக் கொண்டு தூதரிடம் தங்குவோம். அவர் ஒரு நாள் தூதரிடம் இருப்பார். நான் ஒரு நாள் அவரிடம் இருப்பேன். நான் தூதரிடம் இருக்கும்போது தூதரின் அன்றைய நாளின் கட்டளைகள், போதனைகளையும் பிறவற்றையும் அவரிடம் தெரிவிப்பேன். அவர் தூதரின் இருக்கும்போது இதே போன்று அவரும் எனக்குத் தெரிவிப்பார். குறைஷிக் குலத்தினராகிய நாங்கள் பெண்களை அடக்கி வைப்பவர்களாக இருந்து வந்தோம். நாங்கள் அன்சாரிகளிடம் வந்தபோது பெண்கள் ஆண்களை மிஞ்சிவிடக் கூடியவர்களாக இருக்கக்கண்டோம். எங்களுடைய பெண்களும் அன்சாரிப் பெண்களின் வழக்கத்தைப் பின்பற்றத் தொடங்கினார்கள். ஒரு நாள் நான் என் மனைவியிடம் இரைந்து பேசினேன். அவள் என்னை எதிர்த்துப் பேசினாள், அவள் என்னை எதிர்த்துப் பேசியதை நான் வெறுத்தேன். நான் உம்மை எதிர்த்துப் பேசியதை நீர் ஏன் வெறுக்கிறீர்? அல்லாவின் மீதாணையாக! தூதரின் மனைவிகள் கூட அவரிடம் எதிர்த்துப் பேசுகிறார்கள். அவர்களில் சிலர் தூதரிடம் நாள் முழுக்கவும் இரவுவரை பேசுவதில்லை” என்று கூறினாள். இதைக் கேட்டு நான் அச்சமுற்று, ‘அவர்களில் இப்படிச் செய்தவர் பெரும் இழப்புக்கு ஆளாகிவிட்டார்” என்று கூறினேன். பிறகு உடையணிந்து ஹஃப்சாவிடம் சென்றேன். ‘ஹஃப்சா! உங்களில் சிலர் அல்லாவின் தூதரிடம் நாள் முழுக்க, இரவு வரை கோபமாக இருக்கிறார்களாமே!?” என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர், ‘ஆம்” என்று பதிலளித்தார். நான், ‘அப்படி இருப்பவர் நஷ்டப்பட்டுவிட்டார்; இழப்புக்குள்ளாகிவிட்டார். இறைத் தூதருக்குக் கோபம் ஏற்பட்டால் அதனால் அல்லாவும் நம் மீது கோபமடைந்து நாம் அழிந்து போய்விடுவோம் என்னும் அச்சம் அவருக்கில்லையா? அல்லாவின் தூதரிடம் நீ அதிகமாக கேட்காதே. எந்த விஷயத்திலும் அவரை எதிர்த்துப் பேசாதே. அவரிடம் பேசாமல் இருக்காதே. உனக்கு தேவையென்று தோன்றியதை என்னிடம் கேள். உன் அண்டை வீட்டுக்காரியைப் (ஆயிஷா) பார்த்து ஏமாந்துவிடாதே. ஏனென்றால் அவள் உன்னை விட அழகு மிக்கவளாகவும் அல்லாவின் தூதருக்குப் அதிக பிரியமானவளாகவும் இருக்கிறாள்” என்று கூறினேன். அந்தக் காலகட்டத்தில் நாங்கள், கஸ்ஸானியர்கள் (ஷாம் நாட்டில் வாழும் ஒரு குலத்தினர்) எங்களின் மீது படையெடுப்பதற்காக, தங்கள் குதிரைகளுக்கு லாடம் அடித்துத் தயாராகிக் கொண்டிருக்கின்றனர் என்று ஒரு செய்தியைப் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். என் அன்சாரித் தோழர் தம் முறை வந்தபோது, தூதரிடம் சென்று தங்கி, இஷா நேரத்தில் திரும்பி வந்தார். என் வீட்டுக் கதவை பலமாகத் தட்டி, ‘உமர் அங்கே இருக்கிறாரா?’ என்று கேட்டார். நான் அச்சமுற்று அவரைப் பார்க்க வெளியே வந்தேன். அவர், ‘மிகப் பெரிய ஒரு சம்பவம் நிகழ்ந்துவிட்டது” என்று கூறினார். நான், ‘என்ன அது? கஸ்ஸானியர்கள் வந்துவிட்டனரா?’ என்று கேட்டேன். ‘இல்லை. அதை விடப் பெரிய, அதை விட கவலைக்குரிய சம்பவம் நடந்துவிட்டது. தூதர் தம் மனைவிகளை விவாகரத்து (தலாக்) செய்துவிட்டார்கள்” என்று கூறினார். ‘ஹஃப்சா நஷ்டமடைந்து பெரும் இழப்புக்குள்ளாகிவிட்டாள். இது நடக்கத்தான் போகிறது என்று எண்ணியிருந்தேன்’ என்று கூறிவிட்டு உடையணிந்து கொண்டு புறப்பட்டேன். தூதருடன் ஃபஜ்ருத் தொழுகை தொழுதேன். தூதர் தொழுகை முடிந்தவுடன் தம் மாடியறைக்குள் சென்று அங்கே தனியே இருந்தார்கள். நான் ஹஃப்சாவிடம் சென்றேன். அப்போது அவள் அழுது கொண்டிருந்தாள். நான், ‘ஏன் அழுகிறாய்? நான் உன்னை எச்சரித்திருக்கவில்லையா? தூதர் உங்களை தலாக் செய்துவிட்டாரா?’ என்று கேட்டேன். அதற்கு அவள், ‘எனக்கொன்றும் தெரியாது. அவர் அந்த அறையில்தான் இருக்கிறார்” என்று கூறினாள். நான் மிம்பருக்கருகில் சென்றேன். அதைச்சுற்றி ஒரு கூட்டத்தினர் அமர்ந்திருந்தனர். அவர்களில் சிலர் அழுது கொண்டிருந்தனர். அவர்களுடன் நான் சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்தேன். பிறகு நான் அந்த சூழ்நிலையைத் தாங்க முடியாமல் தூதர் இருந்த அறைக்கு அருகே சென்றேன். அங்கிருந்த, தூதரின் அடிமைப்படுத்தப்பட்ட கறுப்பின பணியாளிடம் , ‘உமருக்காக தூதரிடம் அனுமதி கேள்” என்று சொன்னேன். அந்த பணியாள் உள்ளே சென்று தூதரிடம் பேசிவிட்டுப் பிறகு வெளியே வந்து, ‘உங்களைப் பற்றி தூதரிடம் கூறினேன். அவர்கள் மெளனமாக இருந்துவிட்டார்கள்” என்று கூறினார். எனவே, நான் திரும்பி வந்து மிம்பருக்கருகில் இருந்த கூட்டத்தினருடன் அமர்ந்து கொண்டேன். பின்னர், அங்கு நிலவிய சூழ்நிலையைத் தாங்க முடியாமல் மீண்டும் அந்த பணியாளிடம் சென்று, ‘உமருக்காக அனுமதி கேள்” என்று கூறினேன். அவர் முன்பு சொன்னதைப் போன்றே இப்போதும் கூறினார். நான் மிம்பருக்கருகில் இருந்த கூட்டத்தாருடன் அமர்ந்து கொண்டேன். மறுபடி அங்கு நான் கண்ட சூழ்நிலையைத் தாங்க முடியாமல் அந்த பணியாளிடம் சென்று, ‘உமருக்காக அனுமதி கேள்” என்று கூறினேன். அப்போதும் அந்த பணியாளிடம் முன் போன்றே கூறினார். நான் திரும்பிச் செல்ல இருந்தபோது அந்த பணியாள் என்னை அழைத்து, ‘உங்களுக்கு தூதர் அனுமதியளித்துவிட்டார்” என்று கூறினார். உடனே, நான் தூதரின் அறைக்குள் நுழைந்தேன். அப்போது அவர் ஓர் ஈச்சம்பாயில் படுத்துக் கொண்டிருந்தார். பாயில் மெத்தை எதுவும் இருக்கவில்லை. எனவே, அவரின் விலாவில் ஈச்சம் பாய் அடையாளம் பதித்திருந்தது. அவர் ஈச்ச நார்கள் அடைத்த தோல் தலையணை ஒன்றின் மீது சாய்ந்து அமர்ந்து கொண்டிருந்தார். அவருக்கு நான் சலாம் கூறினேன். பிறகு நான் நின்று கொண்டே, ‘தங்கள் மனைவிகளை தலாக் செய்து விட்டீர்களா?’ என்று கேட்டேன். அவர் பார்வையை என் பக்கம் உயர்த்தி, ‘இல்லை’ என்று கூறினார்கள். பிறகு, நான் நின்று கொண்டே அவரை சகஜ நிலைக்குக் கொண்டுவர விரும்பி, பின்வருமாறு சொல்லத் தொடங்கினேன்: தூதரே! நான் சொல்வதைக் கொஞ்சம் கேளுங்கள். குறைஷிகளான நாங்கள் பெண்களை எங்கள் அதிகாரத்திற்குள் வைத்திருந்தோம். பெண்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தும் ஒரு கூட்டத்தாரிடம் நாங்கள் வந்தபோது… என்று தொடங்கி, (முன்பு இப்னு அப்பாஸ் அவர்களிடம் என் மனைவி பற்றிச் சொன்னவை) எல்லாவற்றையும் கூறினேன். தூதர் அவர்கள் புன்னகைத்தார். பிறகு நான் தூதரிடம், ‘நான் ஹஃப்சாவிடம் சென்று, உன் அண்டை வீட்டுக்காரியைப் (ஆயிஷா) பார்த்து ஏமாந்துவிடாதே. ஏனென்றால் அவள் உன்னை விட அழகு மிக்கவளாகவும் அல்லாவின் தூதருக்குப் அதிக பிரியமானவளாகவும் இருக்கிறாள்’ என்று கூறியதைச் சொன்னேன். தூதர் இன்னொரு முறை புன்னகைத்தார். தூதர் புன்னகைத்ததைக் கண்ட நான் அமர்ந்து கொண்டேன். பிறகு, நான் அவர்களின் அறையை என் பார்வையை உயர்த்தி நோட்டமிட்டேன். அல்லாவின் மீதாணையாக! கண்ணைக் கவருகிற பொருள் எதையும் நான் அதில் காணவில்லை; மூன்றே மூன்று தோல்களைத் தவிர. அப்போது நான், ‘தங்கள் பின்பற்றிகளுக்கு உலகச்செல்வங்களை தாராளமாக வழங்கும்படி அல்லாவிடம் பிரார்த்தியுங்கள். ஏனெனில், பாரசீகர்களுக்கும் பைசாண்டினர்களுக்கும், அவர்கள் அல்லாவை வணங்காதவர்களாக இருந்தும், தாரளமாக வழங்கப்பட்டிருக்கின்றனவே” என்று கூறினேன். தூதர் சாய்ந்து உட்கார்ந்து, ‘கத்தாபின் மகனே! நீங்கள் சந்தேகத்தில் இருக்கிறீர்களா? அவர்கள் தம் நற்செயல்களுக்கான பிரதிபலன்கள் எல்லாம் இந்த உலக வாழ்விலேயே மறுமை வாழ்வுக்கு முன்னதாகக் கொடுக்கப்பட்டுவிட்டார்கள்” என்று கூறினார்கள். உடனே நான், ‘தூதரே! எனக்காகப் பாவமன்னிப்புக் கோரிப் பிரார்த்தியுங்கள்” என்று கூறினேன். தூதரின் அந்த இரகசியத்தை ஹஃப்சா ஆயிஷாவிடம் கூறி பகிரங்கப்படுத்திவிட்டபோது, அதன் காரணத்தால்தான் தூதர் தம் மனைவிகளிடமிருந்து விலகித் தனிமையில் இருக்கத் தொடங்கினார். மேலும், ‘அவர்களிடம் ஒரு மாத காலத்திற்கு செல்லமாட்டேன்’ என்றும் கூறியிருந்தார். அல்லா அவரை கண்டித்தபோது தம் மனைவிகளின் மீது அவர்களுக்கு ஏற்பட்ட கடும் வருத்தமே இவ்வாறு அவர் சொல்லக் காரணமாகும். இருபத்தொன்பது நாட்கள் கழிந்துவிட்ட பொழுது, தூதர் ஆயிஷாவிடம் சென்றார். அவள், தூதரிடம், ‘எங்களிடம் ஒரு மாத காலத்திற்கு வரப் போவதில்லை என்று நீங்கள் சத்தியம் செய்திருந்தீர்களே, நாங்கள் இருபத்தொன்பது இரவுகளல்லவா கழித்திருக்கிறோம்? அதை நான் ஒவ்வொரு நாளாக எண்ணிக் கொண்டே வருகிறேனே” என்று கூறினார்கள். அதற்கு தூதர், ‘மாதம் என்பது இருபத்தொன்பது நாள்களும் தான்” என்று பதில் கூறினார்கள். அந்த மாதமும் இருபத்தொன்பது நாள்களாகவே இருந்தது.

ஆயிஷா கூறினார்:அப்போதுதான் (தூதர் அவர்களுடன் வாழ்ந்து, அல்லது அவர்களின் மணபந்தத்திலிருந்து விலகி விடுவது ஆகிய இரண்டு விஷயங்களில்) நாங்கள் விரும்பியதைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொள்ளும்படி கட்டளையிடும் இறைவசனம் அருளப்பட்டது. எனவே, தூதர் தங்களின் மனைவிகளில் முதலாவதாக என்னிடம் தொடங்கி, ‘உனக்கு ஒரு விஷயத்தைச் சொல்கிறேன்; நீ உன் தாய் தந்தையரிடம் அனுமதி வாங்கும் வரை அவசரப்படத் தேவையில்லை” என்று கூறினார்கள். அதற்கு நான், ‘என் தாய் தந்தையர் தங்களைவிட்டுப் பிரிந்து வாழும்படி ஒருபோதும் சொல்ல மாட்டார்கள் என்பது எனக்குத் தெரியும்” என்று கூறினேன். பிறகு தூதர் அல்லா கூறியதாக கூறினார்:- ‘தூதரே! நீங்கள் உங்கள் மனைவிகளிடம் கூறிவிடுங்கள்;’நீங்கள் உலக வாழ்வையும் அதன் அழகையும் விரும்புகிறீர்களென்றால் வாருங்கள். நான் உங்களுக்கு ஏதேனும் ஏற்பாடு செய்து அழகிய முறையில் உங்களை அனுப்பி விடுகிறேன். ஆனால், நீங்கள் அல்லாவையும் அவருடைய தூதரையும் மறுவுலகத்தையும் விரும்புகிறீர்கள் என்றால் உங்களில் நற்செயல் புரிபவர்களுக்கு அல்லா மகத்தான பிரதிபலனைத் தயார் செய்து வைத்துள்ளார்’ என்று கூறினார். (33.28) நான், ‘இந்த விஷயத்திலா என் தாய் தந்தையரிடம் அனுமதி கேட்பேன். நானோ அல்லாவையும் அவருடைய தூதரையும் மறுமையையும் தான் விரும்புகிறேன்” என்றேன். பிறகு, தூதர் தம் மனைவியர் அனைவருக்கும் விரும்பியதைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கொள்ள உரிமை வழங்கினார். அனைவருமே நான் சொன்னது போன்றே சொன்னார்கள்.

இந்த ஹதித் Muslim 9.3511 லும் மற்றும் Bukhari 3.43.648,7.62.119 லும் பதியப் பட்டுள்ளது.

இது ஒரு முக்கியமான ஹதித். ஏனென்றால் இது இரண்டு வரலாற்று உண்மைகளைக் கொண்டிருக்கிறது. ஒன்று, உமரே ஒத்துக் கொண்டுள்ள படி, “அன்சாரிப் பெண்கள் தங்கள் ஆண்களைக் தங்கள் கைக்குள் வைத்திருந்தனர்”. இந்த கூற்று மிகைப்படுத்தியதாக இருந்தாலும் கூட, மதீனாவின் பெண்கள் குறைஷிப் பெண்களை விட அதிக உரிமைகளைக் கொண்டு இருந்தனர் என்பது தெளிவு. குரைஷி மக்களின் மற்றும் ஓமர் மற்றும் முகமதின் ஊரான, மெக்கா ஒரு முக்கியமான வழிபாட்டுத் தளத்தை மையமாகக் கொண்ட ஊர். முக்கியமான வழிபாட்டுத் தளங்களில் வாழும் மக்கள் மற்ற ஊர்களில் வாழும் மக்களை விட வேஷக்காரர்களாக இருப்பார்கள். பெண்களை அடக்கி வைப்பதிலும் அவர்களின் உரிமைகளைப் பறிப்பதிலும் என்றுமே மதங்கள் முக்கியமான பங்கு வகிக்திருக்கிறது. அரேபியாவில் மற்ற இடங்களில் வாழும் பெண்களை விட குறிப்பாக, பலவகைப்பட்ட மக்களைக் கொண்ட, அதிக நாகரீகம் அடைந்த மக்களான யூதர்களையும் கிருத்துவர்களையும் கொண்ட நகரமான மதினாவில் வாழும் பெண்களை விட மெக்காப் பெண்கள் அதிகமாக அடக்குமுறைகளுக்கு ஆளானார்கள் என்பது இயல்பே. ஓமர் மற்றும் முகமதின் மனைவிகள் இந்த சுதந்திரமான சூழ்நிலையால் விடுதலையடைந்து தங்கள் உரிமைகளையும் அனுபவிக்க விரும்பினார்கள். மெக்காவின் பெண்வெறுப்பைக் (misogyny) கொண்ட இரண்டு ஆண்களான ஓமர் மற்றும் முகமதிற்கு இது பிடிக்க வில்லை. அவர்கள் தங்கள் மனைவிகளின் புதிய சுதந்திரத்தைக் கண்டு மிரண்டிருந்தார்கள் என்று இந்த ஹதித் காட்டுகிறது.

இந்த ஹதிதின் முக்கியத்துவம் என்னவென்றால், இது இஸ்லாமுக்கு முன்னர் பெண்கள் அதிக சுதந்திரத்தைக் கொண்டு இருந்தனர் என்றும் பெண்ணின வேறுப்பிகளான முகமதினாலும் அவனின் பின்பற்றிகளாலும் அந்த சுதந்திரங்கள் பறிக்கப்பட்டது என்றும் நிரூபிக்கிறது. இஸ்லாமில் பெண்களின் பரிதாபகரமான நிலைக்கு காரணம் கடவுளின் முடிவல்ல என்பதும் அது 1400 ஆண்டுகளுக்கு முன் மெக்காவில் பெண்கள் எவ்வாறு நடத்தப் பட்டார்கள் என்பதின் பிரதிபலிப்பு தான் என்பதும் இந்த ஹதிதின் மூலம் தெளிவாகிறது.

பெண்கள் தங்கள் கணவர்களுக்கு கீழ்படிந்து நடக்க வேண்டும் என்ற கட்டுப்பாட்டைப் பற்றி குரானிலும் ஹதிதிலும் இந்த அளவுக்கு அதிகமாக பேசப்பட்டிருப்பதற்கு காரணம் முகமது தனது சிறு வயதையும் கிளர்ந்தெழும் துடிப்பையும் கொண்ட மனைவிகளைக் கட்டுக்குள் வைத்துக் கொள்ளத் தவித்தான் என்பதுதான்.

இந்த ஹதித் தூதரின் மற்றொரு காமக் கொடூரத்தையும் அம்பலப் படுத்துகிறது.

contd

என்னுடன் விவாதம் செய்வதற்கான சவாலை ஏற்றுக் கொள்வதாக எனக்கு எழுதும் பல முஸ்லிம்களில் அமீரும் ஒருவர். ஒரு பிரபலமான அறிஞருடன் அல்லது என் நூலைப் படித்தவருடன் தான் நான் விவாதம் செய்வேன் என்று அவரிடம் சொன்னேன். அமீர் என் நூலைப் படிக்க ஒத்துக் கொண்டார். அவருக்கு என் நூலின் நான்காம் பதிப்பை pdf வடிவத்தில் அனுப்பினேன். அதைப் படித்து விட்டு அமீர் ஒன்று இஸ்லாமை கைகழுவி விட்டார் அல்லது கழுவப் போகிறார். என் நூலைப் படித்த யாராலும் இஸ்லாமை கைகழுவாமல் இருக்க முடியாது.

என் நூலைப் பெறும் பெரும்பாலான முஸ்லிம்கள் பதில் எழுதுவதில்லை. அவர்கள் பயந்துபோய் அதைப் படிப்பதை நிறுத்தி விடுகிறார்கள் என்பது என் கணிப்பு. ஒரு சிலருக்கே அதை முடிக்கும் அளவுக்கு துணிச்சல் இருக்கும். அமீர் அப்படிப்பட்ட ஒருவர்.

அவர் என்னைப் பல கேள்விகள் கேட்டார். அதாவது என்னிடமிருந்து பஸ்ஸாம் ஜவடி (Bassam Jawadi) யின் “மறுப்புரைகளுக்கு” பதில் எதிர்பார்த்தார். நான் அதுவரைக்கும், ஜவடியின் கட்டுரைகளை கண்டு கொள்ளவில்லை. ஏனென்றால், அந்த கட்டுரைகள் உண்மையிலேயே என் கருத்துக்களை உறுதிப்படுத்தி முகமதை மேலும் செமையாக மாட்டவைக்கின்றன. எப்படியோ இந்த வித்தியாசம் புரியாதவர்களுக்காக ஜவடியின் மறுப்புரைகளுக்கு பதில் எழுதுவதற்காக வரும் மாதங்களை ஒதுக்க முடிவு செய்து இருக்கிறேன்.

அமீருடைய ஈமெயிலும் அவருடைய முதல் கேள்விக்கு பதிலும் பின்வருகின்றன. அது முகமதின் யூத மனைவியான சபியா வைப் பற்றியது. அவருடைய கதை இங்கேஉள்ளது.

திரு அலி சினா அவர்களே,

உங்களிடம் நேர்மையாக இருக்க வேண்டுமென்றால், என்னால் சொல்ல முடிந்ததெல்லாம் இது தான். ஆம் உங்கள் நூல் இஸ்லாமின் மீதுள்ள எனது குறைந்த மற்றும் ஆழமில்லாத நம்பிக்கையை அதிரவைத்துவிட்டது. நான் இப்போது உங்களிடம் இருந்து எதிர்பார்ப்பதெல்லாம் இது தான். ஒன்று கீழ்க்கண்ட வாதங்களுக்கு ஒவ்வொன்றாக பதில் தாருங்கள். இந்த கேள்விகள் இஸ்லாமில் ஆழமான அறிவை கொண்ட மனிதர்களால் எழுதப்பட்டவை. நீங்கள் உறுதியளித்த படி, ஒவ்வொன்றுக்கும் பதில் அளித்து என்னை முற்றிலுமாக இஸ்லாமை விட்டு விலகச் செய்யுங்கள். இல்லையேல், என்னை என் சமூகத்தையும், குடும்பத்தையும், மனதையும் எதிர்கொள்ள வேண்டிய நிலையிலான கேவலமான வாழ்க்கையை வாழும்படி நட்டாற்றில் விட்டுவிடுங்கள். ஆனால் சினா அவர்களே உங்களை முதல் காரியத்தையே செய்யுமாறு வலியுறுத்திக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

குற்றச்சாட்டு எண் 1.

“முகமது ஒரு வல்லுறவன்”

அலி சினா “வல்லுறவு கொள்ளப்பட்டாள்” என்று கூறும் பெண் தூதரின் மனைவியான சபியா தான் என்பது சுவாரஸ்யமானது. நாம் இது போன்ற முட்டாள்தனமான வாதங்களுக்கு பதில் தரத் தேவையே இல்லை. இருந்தாலும், யாருக்கேனும், சபியாவைப்பற்றி தெரிந்து கொள்ள ஆர்வம் இருந்தால், சகோதரன் Bassam Zawadi எழுதிய இந்த அருமையான கட்டுரையைப் படித்துக் கொள்ளலாம்.

http://www.answering-christianity.com/bassam_zawadi/safiyyah_the_wife_of_the_prophet.htm

இந்த மறுப்புரையில், சபியாவுடனான முகமதின் திருமணம் உண்மையிலேயே ஒரு வல்லுறவு தான் என்று கூறுவது நியாயமில்லை என்றும் சபியா உண்மையிலேயே அவனை விரும்பினார் என்றும் நிரூபிப்பதற்கு, ஜவடி பல ஹதிதுகளை மேற்கோள் காட்டுகிறார். அவர் கீழ்க்கண்டவாறு எழுதி இருக்கிறார்.

சைத் இப்னு அஸ்லம் (Zayd ibn Aslam) அறிவித்தார், “தூதர் மிகவும் உடல் நிலை சரியில்லாமல் இறக்கக் கிடந்த பொது, அவர் மனைவிகள் அவரை சூழ்ந்து இருந்தனர். சபியா பின்த் ஹுயய்யாய் (Safiyyah bint Huyayyay), ‘ஒ அல்லாவின்தூதரே, உங்கள் இடத்தில் நான் இருக்க விரும்புகிறேன்.‘ என்று கூறினார் இதைக் கேட்ட தூதரின் மற்ற மனைவிகள் சபியாவைப் பார்த்து கண்ணடித்தார்கள். அதைத் தூதர் பார்த்து “உங்கள் வாய்களைக் கழுவுங்கள்” என்று சொன்னார். “அல்லாவின் தூதரே, எதற்காக”? என்றார்கள் அவர்கள். “நீங்கள் அவளைப் பார்த்து கண்ணடித்ததற்காகத்தான். அவள் சொல்வது உண்மைதான்” என்றார் அவர். (Ibn Sa’d, Tabaqat, vol. 8, p.101, Cited in Muhammad Fathi Mus’ad, The Wives of the Prophet Muhammad: Their Strives and Their Lives, p.175 என்ற பக்கத்தில் மேற்கோள் காட்டப்பட்டிருக்கிறது)

இந்த காட்சியின் முழு பரிமாணத்தையும் புரிந்து கொள்ள வேண்டுமானால் இந்த ஹதிதில் கூறப் பட்ட வார்த்தைகளுக்கு அப்பாலும் போக வேண்டும். ஒவ்வொரு நிகழ்ச்சியையும் அல்லது ஹதிதும் தனியாக எடுத்துக் கொள்ளும் போது ஒன்றும் தெரியாது. எல்லாவற்றையும், ஜிக்ஸா (Jigsaw) புதிரின் எல்லா துண்டுகளைப் போல, ஒன்றாக வைத்து பார்க்கும் போதுதான் உண்மையான நிலவரம் வெளிவரும்.

எப்படிப் பார்த்தாலும் சபியா ஒரு கைப்பற்றப்பட்ட பெண். அவர் தந்தையும், பெரியப்பாவும் சிரைச்சேதம் செய்யப்பட்டு கொல்லப்பட்டார்கள். அவரின் கணவன் சித்ரவதை செய்யப்பட்டு கொல்லப்பட்டார். அவரின் சகோதரர்களும், ஆண் உறவினர்கள் எல்லோரும் படுகொலை செய்யப்பட்டார்கள். அவருடைய பெண் உறவினர்கள் எல்லோரும் முஸ்லிம்களால் அடிமைப்படுத்தப்பட்டார்கள். அவர் தன்னந்தனியாக இருந்தார். எதிரிகளிடையில் மாட்டி இருந்தார்.

அவரின் நிலையில் இருக்கும் எந்த புத்திசுவாதீனமுள்ள பெண்ணாவது தன் உறவினர்களை படுகொலை செய்து தன்னை கைப்பற்றியவனை காதலிப்பாரா? உறுதியாக மாட்டார்கள்.

விஞ்ஞானம், உளவியல் உட்பட எல்லா துறைகளிலும், வளர்ந்து கொண்டு இருக்கிறது. பல நூற்றாண்டுகளாக மக்களை குழப்பத்தில் ஆழ்த்திய பல புதிர்கள், குறிப்பாக முகமதினுடைய வாழ்க்கையைப் பற்றியவைகள், இன்று உளவியலில் ஏற்பட்ட கண்டுபிடிப்புகளின் வழியாக விளங்கிக் கொள்ளலாம். Understanding Muhammad என்ற என் நூல், முகமதைப் பற்றிய ஒரு மனோதத்துவ பகுப்பாய்வாகும். எனக்கு தெரிந்த வரையில், இந்த விசயத்தைப் பேசும் முதல் நூல் அது தான்.

இந்த கேள்விக்கு பதிலானது எனது நூலின் ஐந்தாம் பதிப்பின் எட்டாம் அத்தியாயத்தில் இருக்கிறது. அமீர், நீங்கள் படித்தது, நான்காம் பதிப்பு. எனவே உங்களுக்கு சுருக்கமாக விளக்குகிறேன்.

காமெரூன் ஹூகர்

காமெரூன் ஹூகர் (Cameroon Hooker) என்ற ஒரு சமூக விரோத மனநோயாளி (sociopath) இருபது வயதுள்ள கொல்லீன் ஸ்டான் (Colleen Stan) ஐ கடத்தி, தனது கட்டிலுக்கு அடியில் வைத்திருந்த சவப்பெட்டியைப் போன்ற ஒரு பெட்டியில் அடைத்து ஏழாண்டுகள் வைத்திருந்தான். அவள் அங்கிருந்து தப்பிப் போனபோது அதிகாரிகளிடம் அவனைப் பற்றி முறையீடு செய்யவில்லை. அவனின் மனைவி ஒரு பாதிரியிடம் தன் கணவன் எப்படிப்பட்டவன் என்று கூறி பாவமன்னிப்பு கேட்டபோது அந்த பாதிரியின் அறிவுரைப்படி அதைப் பற்றி காவல்துறைக்கு கூறப்பட்டதால்தான் அவன் கைது செய்யப்பட்டான்.

ஹூகரின் வழக்கு விசாரணையின் போது, கொல்லீன் ஒத்துழைக்கவில்லை. சிக்கலை அதிகப்படுத்தும் விதமாக வாதியின் (defendant) லாயர் கொல்லீன் ஹூகருக்கு எழுதிய ஒரு காதல் கடிதத்தை சாட்சியாகக் கொண்டுவந்தார்.

கொல்லீன் ஸ்டான்

கொல்லீன் கடத்தப்பட்டிருந்தாள். அவருடைய உயிருக்கு அபாயம் இருந்தது. அவர் ஏழாண்டுகளாக ஒரு பெட்டியில் அடைத்து வைக்கப்பட்டிருந்தாள். இவற்றில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை.

அரசுத்தரப்புடன் அவர் ஏன் ஒத்துழைக்கவில்லை? அந்த காதல் கடிதம் எப்படி வந்தது? கொல்லீன் அவள் உட்படுத்தப்பட்ட கொடூரங்களுக்கு கவலைப்பட்டதாகத் தெரியவில்லை என்பதால் நீதி மன்றத்தின் நடுவர் குழுவினால் (Jury) ஹூகரை குற்றவாளி என்று அறிவிக்க முடியவில்லை. இந்த சிக்கலான புதிருக்கு கடைசியில் ஒரு உளவியல் நிபுணர் தான் விடை கொடுத்தார். அதாவது, உயிருக்கே ஆபத்தான சூழ்நிலையில் உள்ள கடத்தப்பட்டவர்கள் தன்னைக் கடத்தியவர்களையே விரும்பத் தொடங்கி விடுவார்களாம். இந்த விநோதத்திற்கு ஸ்டாக்ஹோம் மனநிலை (Stockholm syndrome) என்று பெயர் வைத்திருக்கின்றனர்.

ஹூகரின் கட்டிலுக்கு அடியில் மறைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த இந்த பெட்டியில் கொல்லீன் பல ஆண்டுகளைக் கழித்தார்.

உயிருக்கு ஆபத்து உள்ள சூழ்நிலையில் மாட்டிக் கொண்ட ஒருவரின் உள்மணம் தன்னைப் பாதுகாத்துக்கொள்ளப்பயன்படுத்தும் உபாயம் (coping mechanism) தான் இது. ஹூகர் பரோலில் வெளிவர முடியாத ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டான்.

மனித உளவியலில் ஏற்பட்டுள்ள புதிய புரிதல்களின் வழியே தான் நாம் தன் உறவினர்களைக் கொன்ற கொலைகாரனின் மீதான சபியாவின் வினோதமான காதலைப் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

ஜவடி மேலும் தொடர்கிறார்.

“இங்கே முஸ்லிம்களின் அன்னைகளில் ஒருவரான சபியா தன் தந்தையையும், கணவனையும் கொன்ற தூதரை வெறுத்த அந்த சமயத்தைப் பற்றி கூறுகிறார். தூதர், “உன் தந்தை அரபியர்களை என் மீது ஏவி ஒரு கொடூரமான குற்றத்தை செய்து விட்டார்” என்று கூறி சபியாவின் தூதருக்கு எதிரான கசப்புணர்வை நீக்கும் அளவுக்கு மன்னிப்பு கேட்டார். (Al-Bayhaqi, Dala’il an-Nubuwwah, vol. 4, p. 230, Muhammad Fathi Mus’ad, The Wives of the Prophet Muhammad: Their Strives and Their Lives, p.166 என்ற பக்கத்தில் மேற்கோள் காட்டப்பட்டிருக்கிறது )

இதில் ஏதேனும் அர்த்தம் இருக்கிறதா? முகமது அவளின் தந்தையையும் கணவனையும் கொன்று விட்டு அதை நியாயப்படுத்துகிறான். ஆனால் முகமது மன்னிப்புக் கேட்டான் (அவன் அப்படிச் செய்யவில்லை.) என்றும் அவள் மன்னித்து விட்டாள் என்றும் ஜவடி சொல்கிறார். இந்த ஜவடி எதைப் புகைக்கிறார் என்று தெரியவில்லை (இல்லையில்லை, அவரின் மூளை இஸ்லாமால் பீடிக்கப்பட்டுள்ளது). அவருடைய வாதங்களில் ஏதேனும் பொருள் இருக்கிறதா. நீங்கள் ஒரு பெண்ணின் தந்தையையும், கணவனையும், உறவினர்கள் எல்லோரையும் கொன்றுவிட்டு ஏன் அப்படி செய்யவேண்டியதாயிற்று என்று விளக்கம் கொடுத்தால் அவள் உங்களை மன்னித்து விடுவாளா? முஸ்லிம்களுக்கு இது போன்ற எண்ணங்கள் இருப்பதால் தான் அவர்களால் எந்த கேனத்தனத்தையும் நம்ப முடிகிறது. சிறிது மூளையை பயன்படுத்தும் முஸ்லிம் கூட இஸ்லாமை கைகழுவி விடுவான்.

ஆமாம், ஆரம்பத்தில் சபியா தூதரின் மீது கோபமாகத் தான் இருந்தார் ஆனால்பிறகு அவரை மன்னித்து விட்டார். இது ஏனென்றால் அவருக்கு முகமதுஉண்மையிலேயே ஒரு தூதர் என்று ஆரம்பத்திலிருந்தே தெரியும்.

சபியா கூறுகிறார், “என் அப்பாவுக்கும் பெரியப்பாவுக்கும் நான் மிகவும் செல்லம். அல்லாவின் தூதர் மதீனாவுக்கு வந்து குபாவில் (Quba) தங்கியபோது என் பெற்றோர்கள் அவரை சந்திக்க இரவில் சென்றிருந்தார்கள். அவர்கள் திரும்பி வந்தபோது மிகவும் கலக்கத்துடனும் களைப்புடனும் இருந்தார்கள். நான் அவர்களை சந்தோஷமாக எதிர் கொண்டேன். ஆனால் நான் ஆச்சரியப்படும் வகையில் அவர்கள் என்னைக் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. அவர்கள் நான் அருகில் இருந்ததைக்கூட அறியாத அளவிற்கு கவலையுடன் இருந்தார்கள். ‘அது உண்மையிலேயே அவன் தானா?’ என்று என் பெரியப்பா அபு யாசிர் என் அப்பாவிடம் கேட்பதைக் கேட்டேன். ‘கடவுளின் பெயரால் ஆம்’ என்றார் என் அப்பா. பெரியப்பா ‘அவனை அடையாளம் கண்டு இதை உறுதிப்படுத்த முடியுமா?’ என்று கேட்டார். அவர் ‘ஆம்’ என்றார். அவரைப் பற்றி எப்படி உணர்கிறாய் என்று பெரியப்பா கேட்டார். ‘நான் உயிரோடு இருக்கும் வரை அவன் எனக்கு எதிரி தான்’ என்றார் அப்பா.” (Ibn Hisham, As-Sirah an-Nabawiyyah, vol. 2, pp. 257-258, Muhammad Fathi Mus’ad, The Wives of the Prophet Muhammad: Their Strives and Their Lives, p.162 என்ற பக்கத்தில் மேற்கோள் காட்டப்பட்டிருக்கிறது)

மேலே கூறப்பட்ட கதையானது சபியாவின் புத்தி கூர்மைக்கும் அறிவுக்கும் எடுத்துக்காட்டு. யூதர்கள் தூதரின் தூதுத்துவத்தைப் பற்றி அறிந்திருந்தார்கள் என்றும் அவர்கள் குழந்தைகளை எந்தளவுக்கு அறிந்திருந்தார்களோ அந்தளவுக்கு தூதரையும் அறிந்திருந்தார்கள் என்றும் இது காட்டுகிறது. இருந்தாலும் அவர்கள் இஸ்லாமையும் தூதரையும் வெறுத்தார்கள். இந்த கதை ஹுயய்யாய் கடவுளின் தூதருக்கு எதிராக வைத்திருந்த பகைமையையும் வெறுப்பையும் கூடக்காட்டுகிறது. சபியா அவர் தந்தையிடமிருந்து பாரம்பர்யமாக எந்த குணத்தையும் பெறவில்லை. ஏனென்றால், அல்லா அவரின் இதயத்தை இஸ்லாமிற்காக தயாராக்கியும் அவருடைய ஆன்மாவை நம்பிக்கைக்காக தயாராக்கியும் இருந்தார். (Muhammad Fathi Mus’ad, The Wives of the Prophet Muhammad: Their Strives and Their Lives, p.162-163)

இந்த ஹதித் முஸ்லிம்களின் நோய்வாய்ப்பட்ட மனதை வெளிப்படுத்துகிறது. நான் என் நூலில் காட்டியுள்ளது படி, அவர்களின் மனநோய் அவர்களின் தூதரிடம் இருந்து தொற்றியது.

சிறுவர்களை கண்ணிவெடிகளின் மீது நடந்து உயிர்த்தியாகம் செய்யச் சொல்லும் பெரிய சுவரோவியம்

ஆம் தங்கள் குழந்தையை வேண்டுமென்றே சாகக்கொடுப்பது மனித சுபாவத்திற்கு எதிரானது தான். இந்த பிரச்சனை அரேபியர்களிடம் மட்டும் இல்லை. எல்லா முஸ்லிம்களும் இந்த அர்த்தமற்ற செயலில் ஈடுபடுகிறார்கள். இந்த மனப்பான்மை எல்லா கல்ட் (Cult = தனிநபர் வழிபாட்டு முறை ) களிலும் பொதுவானது. குயானாவில் (Guyana) ஜேம்ஸ் ஜோன்ஸ் (James Jones) என்பவனின் அமெரிக்க பின்பற்றிகள் சுமார் 900 பேர் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு விஷத்தை குடிக்க வைத்து தாங்களும் குடித்து இறந்து போனது எப்படி மறக்க முடியும் ? அவர்கள் செய்தது மனித இயற்கைக்கு எதிரானது என்பது உண்மைதான்.

ஈரான் ஈராக் போரின்போது சிறுவர்கள் கண்ணிவெடிகள் வைக்கப்பட்ட நிலங்களின் மீது நடந்து பீரங்கிகளுக்கு வழி உருவாக்கி உயிர்த்தியாகம் செய்யத் தூண்டப்பட்டார்கள். பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகள் திரும்பி வரமாட்டார்கள் என்று தெரிந்தே அனுப்பினார்கள். இதைப் புரிந்து கொள்ளவே முடியாது.

இதைப் புரிந்து கொள்வதற்கு நாம் முஸ்லிம்களின் மனதைப் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். இந்த வாழ்க்கையே பலனற்றது என்ற எண்ணத்துடன் முஸ்லிம்கள் வளர்க்கப்படுகிறார்கள். இது வெறும் சோதனைக் களமே. உண்மையான வாழ்க்கை இறப்பிற்குப் பின் வரும் பரலோக வாழ்க்கை தான். எல்லா கல்ட்டுகளும் இதே பேத்தலைத் தான் போதிக்கின்றன. இங்கே வாழ்க்கை வேதனைகள் நிறைந்தது. அங்கே எல்லையற்ற இன்பமான வாழ்க்கை வாழலாம். இங்கே இருக்கும் வாழ்க்கை கவர்ச்சியுடன் இருக்கலாம் ஆனால் இந்த கவர்ச்சியில் மிகவும் ஈர்க்கப்பட்டுவிட்டால் அந்த வாழ்க்கையை இழந்து விடுவோம் என்பது தான் போதனை. சிலகால அற்ப வாழ்க்கைக்காக முடிவற்ற பரலோக வாழ்க்கையை இழப்பது அறிவீனம் என்று முஸ்லிம்கள் போதிக்கப்பட்டு இருக்கிறார்கள்.

வாழ்வதல்ல இறப்பது தான் முஸ்லிம் வாழ்க்கையின் நோக்கம். எப்போதும் இறப்பைப்பற்றி சிந்திப்பவனே ஞானி என்று முகமது சொல்லி இருக்கிறான்.

தனக்கு பரலோகத்தில் இடம் கிடைக்குமா என்று ஒரு முஸ்லிமினால் உறுதியாக சொல்ல முடியாது. எவ்வளவு தான் முயன்றாலும் அவன் நரகத்தில் தள்ளப்படலாம். எந்த உத்திரவாதமும் இல்லை. அல்லா மிகவும் சலனமான புத்தியை உடையவர். நற்செயல்களை செய்பவரையும் நரகத்தில் தள்ளலாம். யாரும் அவருடைய முடிவை தட்டிக் கேட்க முடியாது. அவருக்கு சட்டம் ஏதும் இல்லை. அவர் வைத்த சட்டத்தையே அவர் மதிக்க மாட்டார். எல்லாம் அவர் இஷ்டம் தான்.

மனிதனின் வாழ்க்கைப் பயணத்தை நீண்ட தூரம் இடம் பெயரும் பறவைகளின் வாழ்க்கையோடு ஒப்பிடப் படுகிறது. அந்த பறவைகள் வழியில் தரை இறங்கி, உணவுண்டு, இளைப்பாறலாம். அங்கேயே தங்கி விட முடியாது. இந்த உலகத்தின் கவர்ச்சிகள், சபலங்கள், ஈர்ப்புகள் நமது ஆத்மாவை சிறைப் பிடித்துவிடும். சேறான சிறகுகளை வைத்து பறக்க முடியாது. அதனால் பறவையின் கடைசி இருப்பிடத்தை அடைய முடியாமல் போய்விடும்.

எவ்வளவுக்கெவ்வளவு இந்த உலகத்துடன் ஒட்டிக்கொண்டு இருக்கிறோமோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு பரலோகத்தை அடையும் வாய்ப்பு குறையும். எல்லாமே ஒட்டுதல்களாகவும் சோதனைகளாகவும் அமையும். பணம், குடும்பம், குழந்தைகள் போன்ற எல்லாமே சோதனைகள் தான். வாழ்க்கையே ஒரு ஒட்டுதல்தான்.

பரலோகம் செல்வதற்கு ஒரே ஒரு உத்திரவாதம் தான் இருக்கிறது. அது எல்லாவற்றையும் விட்டுக் கொடுத்து விட்டு உயிர்த்தியாகி (martyr) ஆவதுதான். தான் உயிர் விடுவதை உயிர்த்தியாகி உணரமாட்டான். வலியைக்கூட உணரமாட்டான். உறுதியாக ஏறும்புக்கடியை விட குறைவான வலியே இருக்கும். ஆனால் வெகுமதிக்கோ அளவே இல்லை.

இந்த வாய்ப்பைத்தான் எந்த முஸ்லிமும் தவற விரும்பவில்லை. தன்னையே வெடித்துக் கொள்வது என்பது மனித சுபாவத்திற்கு எதிரானதில்லையா? இதற்கு முஸ்லிம்கள் தங்களைத் தாங்களே ஒரு பொருளாக பார்க்கிறார்கள் என்று பொருள் இல்லை. அவர்களின் நம்பிக்கை தான் இதற்குக் காரணம். உயிர்த்தியாகம் இவ்வளவு சிறந்ததென்றால் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு அதை மறுப்பானேன்.

முஸ்லிம்கள் தங்கள் குழந்தைகளை இழக்கிறோம் என்று நினைக்கவில்லை. அவர்கள் தங்கள் குழந்தைகளின் முடிவற்ற பரலோக வாழ்க்கையை உறுதி செய்கிறார்கள். அவர்களால் தங்கள் வாரிசுகளுக்குக் கொடுக்க முடிந்த அரிய பரிசு இதுதான். இவ்வுலகில் அவர்களுக்கு ஒரு சரியான வாழ்க்கையை உறுதி செய்ய முடியாத இயலாமையை பெற்றோர்கள் அறிவார்கள். ஆனால் அவர்கள் உயிர்த்தியாகியானால் அவர்களின் பரலோக வாழ்க்கை “உறுதி” என்று பெற்றோர்களுக்கு தெரியும்.

முஸ்லிம்கள் உயிர்த்தியாகத்தைப் பற்றி எப்போதும் பேசுகிறார்கள். அதை புகழ்கிறார்கள். அதை இருப்பதிலேயே சிறந்த செயலாகவும், ஒருவர் அடைய முடிகின்ற இருப்பதிலேயே மிக உயர்ந்த நிலையாகவும் கருதுகிறார்கள். நன்றாக படித்து, அறிவியலில் நிபுணத்துவம் பெற்று அடுத்த ஐன்ஸ்டீனாக வருவதை விட முஸ்லிம் சிறுவர்களுக்கு உயிர்த்தியாகியாக மாறுவதே கவர்ச்சியானது. ஐன்ஸ்டீனாக வருவதற்கு மிகவும் கடின உழைப்பும், புத்தி கூர்மையும் வேண்டும். அந்த நிலையை அடைவதற்கு வாய்ப்புகளும் குறைவு. உயிர்த்தியாகியாக மாறுவதற்கு ஒரே ஒரு துணிகரச் செயல் செய்தாலே போதும். காலத்திற்கும் கவலைப்படத் தேவை இல்லை.

உயிர்த்தியாகத்தைக் கொண்டாடும் பெரிய சுவரோவியங்கள்.

உயிர்த்தியாகம் புகழுக்கான நெடுஞ்சாலை. உயிர்த்தியாகிகளின் பெயர்கள் சாலைகளுக்கு வைக்கப்படும். அவர்கள் உலகமெங்கும் புகழையும் மரியாதையும் பெறுவார்கள். முஸ்லிம்களுக்கு சுய மதிப்பு குறைவு. முஸ்லிம் உலகில் நாம் காணும் அராஜகங்கள் அவர்களின் சுத்தமாக காய்ந்து விட்ட சுய மதிப்பின் வெளிப்பாடே. ஒரே நாளில் நாயகர்களாகவும் பிரபலங்களாகவும் மாறுவார்கள் என்ற உறுதிமொழி அவர்களுக்கு தந்தால் அதற்காக தங்கள் உயிரையும் விடுவார்கள்.

அப்போது முஸ்லிம்களுக்கு நல்ல வாழ்க்கையை ஏற்பாடு செய்தால் பிரச்சனை முடிந்தது என்று எண்ணாதீர்கள். முஸ்லிம்கள் எவ்வளவுக்கெவ்வளவு சொகுசாக வாழ்கிறார்களோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு குற்ற உணர்வு கொண்டவர்களாக மாறுவார்கள். வசதியான வாழ்க்கையை கடவுளுக்கும் அவர்களுக்கும் இடையே உள்ள தடையாக அவர்கள் பார்க்கிறார்கள். இஸ்லாமின் கடவுள் முஸ்லிம்களை தங்கள் பக்தியை நிரூபிப்பதற்காக கஷ்டங்களை சகித்துக் கொள்ளச் சொல்கிறார். அவர் விரும்புகின்றவரை நன்கு சோதிக்க அவரின் மீது மேலும் மேலும் பேரிடர்களை ஏற்படுத்துவார். புரிகிறதா. அவருக்கு ஏழைகள் தான் பிடித்தவர்கள். மிதமிஞ்சிய வசதி முஸ்லிமை குற்ற உணர்ச்சி கொள்ளச் செய்து வசதிகளை எல்லாம் உதறி விட்டு உயிர்த்தியாகியாக மாறத் தூண்டும். பெரும்பாலான மனித வெடிகுண்டுகள் பணக்கார இளைஞர்கள் தான்.

முஸ்லிம்களை அவர்களின் ஜிஹாதில் இருந்து அகற்றுவதற்கான ஒரு வழி அவர்களை கொடிய வறுமையில் ஆழ்த்துவது தான். வறுமையில் இருக்கும் பொது ஜிஹாத் செய்யத் தேவையில்லை. அவர்கள் பொருள்களை வாங்காமல் தவிருங்கள். அவர்கள் பட்டினியில் வாடுவார்கள். முஸ்லிம்கள் பலம் கொண்டவர்களாகவும் அவர்களின் வெற்றிக்கான வாய்ப்பு அதிகமாக இருக்கும் போதும் மட்டுமே ஜிஹாத் கட்டாயமானது. ஜிஹாதை முடிவுக்குக் கொண்டுவர மற்றொரு வழி இஸ்லாம் ஒரு பொய் என்று அவர்களுக்கு புரிய வைப்பது தான். இந்த வழியைத் தான் நான் விரும்புகிறேன்.

ஈரானின் ரத்தச் சிவப்பு நீரூற்றுகள் உயிர்த்தியாகத்தைக் கொண்டாடுகின்றன.

ஈரானின் ரத்தச் சிவப்பு நீரூற்றுகள் உயிர்த்தியாகத்தைக் கொண்டாடுகின்றன.

உயிர்த்தியாகம் என்பது ஒரு மனநிலை. அதை ஊடகங்களிலும், பள்ளிகளிலும், ஆசிரியர்களாலும், பெற்றோர்களாலும் போற்றிப் புகழப்படுகிறது. குரானிலேயே அதைப் பற்றி கூறப் பட்டிருப்பதால், அதனுடைய மேன்மையை மறுக்கவோ அதற்கு எதிராக பேசவோ யாராலும் முடியாது

ஈரானில், போரின் போது, ரத்தத்தையும் உயிர்த்தியாகத்தையும் குறிக்கும் சிவப்பு வண்ணம் ஊட்டப் பட்ட அலங்கார நீரூற்றுகள் இருந்தன. அனேகமாக அவைகள் இன்னும் இருக்கலாம்.

எனது கசின் (Cousin) ஒருவன் தான் இடுகாட்டிற்கு சென்று பறிக்கப்பட்ட குழிகளுக்குள் படுத்து தனது இறப்பையும் உயிர்த்தியாகத்தையும் கற்பனை செய்து கொள்வேன் என்று சொன்னான். அப்போது அவனுக்கு வயதுக்கு வரும் வயது தான். போரிலிருந்து நாள் தோறும் உடல்கள் வந்து கொண்டு இருந்ததால், இடு குழிகள் தயாராக வெட்டப்பட்டு இருந்தன.

ஒருவன் முஸ்லிம்களுக்கு இடையில் வளரவோ அல்லது முஸ்லிமாக வளரவோ செய்தால் தான் இந்த மனநிலையைப் புரிந்து கொள்ள முடியும். முஸ்லிம்களுக்கு உயிர்த்தியாகத்தை விட சிறந்ததென்று ஒன்று எதுவும் இல்லை. அதுதான் மனிதனால் எட்டமுடியும் மிக உயரிய நிலை.

இப்போது உங்கள் கேள்விக்கு பதில் கிடைத்திருக்கும் என்று நம்புகிறேன்.

பின்வரும் குறிப்புகளோடு இஸ்லாமிய வலைதளங்கள் இந்த படத்தை காட்சிப்படுத்துகின்றன :

“அரபி மொழியில் அல்லாஹ்வுடைய

ஏகத்துவத்தையும் முஹம்மது(ஸல்) அவர்களின் நபித்துவத்தையும் உறுதிபடுத்துகின்ற இஸ்லாமிய சமய கோட்பாட்டின் அறிவிப்பு வடிவில், பாறையில் வரிசையாக அமைந்துள்ள மரங்களின் கிளைகள்.”

அது கூறுகிறது :
“லா இலாஹ இல்லல்லாஹு முஹம்மதுர் ரசூலுல்லாஹ்” அல்லாஹ்வைத் தவிர தெய்வம் இல்லை முஹம்மது(ஸல்) அல்லாஹ்வுடைய தூதர்.

ஜெர்மனியில் உழவு செய்யப்படுகின்ற ஒரு சிறிய விவசாய துண்டு நிலத்தில் இந்த காட்சி இருப்பதாக கூறப்படுகிறது. இந்த அற்புத காட்சியை பார்க்கும் பல ஜெர்மானியர்கள் இஸ்லாத்தை தழுவி இருப்பதாகவும் மேலும் மக்கள் இந்த அற்புத இடத்தை விஜயம் செய்து பார்க்க வருவதிலிருந்து தடுப்பதற்காக பண்ணையின் அந்த பகுதியை சுற்றிலும் இரும்பு கம்பி வேலியை ஜெர்மன் அரசு போட்டு இருப்பதாகவும் சொல்லப்படுகிறது.

இந்த வலை தளங்களில் ஒன்று கூட இந்த இடத்தின் முகவரியை கொடுக்கவில்லை. வேறு கோணத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்ட இந்த மரங்களின் எந்த படமும் இல்லை. அது ஏனென்றால், இது கித்தான் துணியில் எண்ணெய் அடிப்படையில் வரையப்பட்ட ஓவியமாகும். மேல் வலது பக்க மூலையில் கவனம் செலுத்துங்கள்; கித்தான் துணியின் சுருக்கங்களைகூட நீங்கள் காணமுடியும். இது ஒழுங்காக விரித்து வைக்கப்படவில்லை. ஆனால் இது முழுமையான படம் அல்ல.

முழு அளவிலான படம் இதுதான். இங்கே இடது பக்கத்தில், முஹம்மது ரசூலுல்லாஹ்(முஹம்மது கடவுளுடைய தூதர்) என்று வாசிக்கின்ற மரங்களின் இன்னொரு வரிசை உள்ளது. அரபியில் இந்த வாக்கியமானது மிகவும் விளக்கமாயுள்ளது, படிப்பவரை போலியானதோ என்று சந்தேகப்பட வைக்கிறது. ஒருவேளை, அதனால்தான் என்னவோ, பெரும்பாலான இஸ்லாமிய தளங்கள் படத்தின் வலது பக்கத்தோடு தங்களைத்தாங்களே திருப்திப் படுத்திக்கொள்கின்றன.

இந்த வகையில் மக்களுக்கு செய்தியை அனுப்புவது கடவுளுக்கு மதியீனமாக இல்லையா, விசேஷமாக, எங்கே மக்களால் அரபியை படிக்க முடியாதோ, மேலும் எங்கே அதை காணுவதிலிருந்து மக்களை தடை செய்யும் அதிகாரிகள் உள்ளனரோ அங்கே அந்த ஜெர்மனியில் உள்ள ஒரு வயல் காட்டில்? நைஜீரியா அழகி போட்டியில் பங்கேற்பவர்களில் ஒருவரை முஹம்மது மணந்திருப்பார் என்று ஒரு நிருபர் சொல்வது போன்ற about அற்ப விஷயங்களுக்காக 200 பேர் வரை கொல்லுகின்ற வன்முறைக்கு முஸ்லிம்கள் தயாராகவே உள்ளனர். இந்த அற்புதத்தை அவர்கள் காணுவதிலிருந்து அவர்களை தடுப்பதற்கு ஜெர்மன் அதிகாரிகள் முயற்சித்தால் அவர்கள் உண்மையாகவே அமைதியாக இருப்பார்களா? இந்த இடத்தின் முகவரி என்ன? அது முஸ்லிம்களுக்கு ஒரு பொருட்டல்ல. அவர்கள் அற்புதத்தை காண விரும்புகிறார்கள். எதுவாக இருந்தாலும் போதும், இதைப்போன்ற ஒரு ஓவியமும் கூட.

 Author : Ali Sina

மொழி பெயர்ப்பு : ஆர்ய ஆனந்த்(Arya Anand)

முகமது ஒரு பொய்யன் என்பதை என் கட்டுரைகள் முழுக்க நிரூபித்திருக்கிறேன். குறைந்த பட்சம் ஒரு விசயத்தில் அவன் உண்மையை பேசி இருக்கிறான் என்று இந்த கட்டுரையில் நிரூபிக்கப் போகிறேன். தான் எழுதப்படிக்கத் தெரியாதவன் என்று அவன் சொன்னது உண்மை.

குரான் முழுக்க அறிவியல் பூர்வமான புரளிகளும், வரலாற்றில் முட்டாள்தனமான தவறுகளும், இலக்கணப் பிழைகளும், தவறான தர்க்கங்களும் பரவி இருக்கின்றன. இதில் மிகவும் வெளிப்படையானவை கணிதப் பிழைகள். சிறிதும் எழுதப்படிக்கத் தெரியாத ஒரு மனிதனிடமிருந்து மட்டுமே இது போன்ற பிழைகளை எதிர் பார்க்கமுடியும். இஸ்லாமின் தூதர் உண்மையிலேயே ஒரு தற்குறி என்பதைப் பற்றி இந்த கட்டுரையில் காண்போம்.

பாகப்பிரிவினை பற்றிய இஸ்லாமிய சட்டம் குரானின் பல வாசகங்களில் கொடுக்கப் பட்டுள்ளது. அல்-பகரா(2), அல்-மைதா(5), அல்-அன்ஃபால்(8) போன்ற சூரா (Sura) க்களில் இதற்கான குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன. ஆனால் சூரா நிசா(4) வில் தான் இந்த சட்டங்கள் விளக்கப்பட்டு இருக்கின்றன.

“உங்கள் மக்களில் ஓர் ஆணுக்கு இரண்டு பெண்களுக்குக் கிடைக்கும் பங்குபோன்றது கிடைக்கும் என்று அல்லா உங்களுக்கு உபதேசிக்கின்றார்; பெண்கள் மட்டும் இருந்து அவர்கள் இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்டிருந்தால் அவர்களுக்கு இறந்து போனவர்விட்டுச் சென்றதில் மூன்றில் இரண்டு பாகம் கிடைக்கும். ஆனால் ஒரே பெண்ணாக இருந்தால் அவள் பங்கு பாதியாகும்; இறந்தவருக்கு குழந்தை இருக்குமானால் இறந்தவர் விட்டுச் சென்றதில் ஆறில் ஒரு பாகம் பெற்றோர் ஒவ்வொருவருக்கும் உண்டு. ஆனால் இறந்தவருக்கு குழந்தை இல்லாதிருந்து பெற்றோர் மாத்திரமே வாரிசாக இருந்தால் அவர் தாய்க்கு மூன்றில் ஒரு பாகம்; இறந்தவருக்கு சகோதரர்கள் இருந்தால் அவர் தாய்க்கு ஆறில் ஒரு பாகம் தான். இவ்வாறு பிரித்துக் கொடுப்பது அவர் செய்துள்ள மரண சாஸனத்தையும், கடனையும் நிறைவேற்றிய பின்னர்தான்;…” Q. 4:11

“இன்னும் உங்கள் மனைவியர் விட்டுச் சென்றதில் – அவர்களுக்குப் பிள்ளை இல்லாதிருந்தால் உங்களுக்குப் பாதி பாகம் உண்டு; அவர்களுக்குப் பிள்ளை இருந்தால் அவர்கள் விட்டுச் சென்றவற்றிலிருந்து உங்களுக்கு கால் பாகம்தான் – அவர்கள் செய்திருக்கிற மரண சாஸனத்தையும், கடனையும் நிறைவேற்றிய பின்னர்தான் – தவிர உங்களுக்குப் பிள்ளையில்லாதிருப்பின் நீங்கள் விட்டுச் சென்றதிலிருந்து அவர்களுக்குக் கால் பாகம்தான்; உங்களுக்குப் பிள்ளை இருந்தால், அப்போது அவர்களுக்கு நீங்கள் விட்டுச் சென்றதில் எட்டில் ஒரு பாகம்தான்; நீங்கள் செய்திருக்கும் மரண சாஸனத்தையும் கடனையும் நிறைவேற்றிய பின்னரேதான்;…” Q. 4: 12

“ஒரு மனிதன் இறந்துவிட்டால், அவனுக்கு மக்கள் இல்லாமலிருந்து ஒரு சகோதரி மட்டும் இருந்தால், அவளுக்கு அவன் விட்டுச் சென்றதிலிருந்து சரி பாதி பங்கு உண்டு இதற்கு மாறாக அவள் இறந்து விட்டால், அவளுக்கு மக்கள் யாரும் இல்லாதிருந்தால், சகோதரன் அவள் சொத்து முழுமைக்கும் வாரிசு ஆவான்; இரு சகோதரிகள் இருந்தால் அவன் விட்டுச் சென்ற சொத்தில் மூன்றில் இரண்டு பாகத்தை அடைவார்கள்; அவளுக்கு உடன் பிறந்தவர்கள் ஆண்களும் பெண்களுமாக இருந்தால், இரண்டு பெண்களுக்குரிய பாகம் ஓர் ஆணுக்கு உண்டு – நீங்கள் வழி தவறாமல் இருப்பதற்காகவே அல்லா உங்களுக்கு விளக்கமாக சொல்லி இருக்கிறார்; அல்லா யாவற்றையும் நன்கு அறிந்தவராக இருக்கின்றார்.” Q. 4:176

[Image]

“அல்லா இவ்விதிகளை தெளிவாக்கி இருக்கிறார்” என்று சொல்லிக்கொள்ளப் பட்டதற்கு மாறாக, இவைகள் சிறிதும் தெளிவானவை அல்ல.

வாசகம் 4:11 ஒரு ஆணுக்கு ஒரே ஒரு மகள் மட்டும் இருந்தால், மற்ற வாரிசுகள் எப்படி இருந்தாலும், அவள் பாதி சொத்தைப் பெறுவாள் என்கிறது. ஆனால் இதே வாசகம் ஒரு மகனின் பங்கு மகளின் பங்கை விட இருமடங்கு என்று சொல்வதால், அவளின் சகோதரனுக்கு முழு பங்கும் கிடைக்க வேண்டுமே. இது குழப்பமாக இல்லையா? இந்த சட்டத்தில் நிச்சயமாக பிழை இருக்கிறது.

பெற்றோர்கள் மனைவிகள் போன்ற மற்ற வாரிசுகளை கணக்கில் எடுத்துக்கொண்டால் இந்த சட்டம் மேலும் சிக்கலாகிறது.

சமயங்களில் வாரிசுகளுக்கு ஒதுக்கப்படும் பங்குகளின் கூட்டு மதிப்பு மொத்த சொத்து மதிப்பைத் தாண்டுகிறது. பின்வரும் எடுத்துக்காட்டைப் பார்ப்போம்.

மேற்கண்ட வாசகங்களின் படி, ஒரு மனைவி, மூன்று மகள்கள், இரு பெற்றோர்களை உயிருடன் கொண்ட ஒரு ஆண் இறந்து போனால், அவனுடைய சொத்தில் மனைவியின் பங்கு 1/8. (உங்களுக்குப் பிள்ளையில்லாதிருப்பின் நீங்கள் விட்டுச் சென்றதிலிருந்து அவர்களுக்குக் கால் பாகம்தான்; உங்களுக்குப் பிள்ளை இருந்தால், அப்போது அவர்களுக்கு நீங்கள் விட்டுச் சென்றதில் எட்டில் ஒரு பாகம்தான்)
அவரின் மகள்கள் 2/3 பங்கை பெறுவார்கள் (பெண்கள் மட்டும் இருந்து அவர்கள் இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்டிருந்தால் அவர்களுக்கு இறந்து போனவர் விட்டுச் சென்றதில் மூன்றில் இரண்டு பாகம் கிடைக்கும்)
அவரின் பெற்றோர்கள் ஒவ்வொருவரும் 1/6 பங்கைப் பெறுவார்கள். (இறந்தவருக்கு குழந்தை இருக்குமானால் இறந்தவர் விட்டுச் சென்றதில் ஆறில் ஒரு பாகம் பெற்றோர் ஒவ்வொருவருக்கும் உண்டு)
இந்த பங்குகளின் கூட்டுத் தொகை மொத்த சொத்து மதிப்பை விட அதிகம்.
பிள்ளையுள்ள மனைவி 1/8 =3/24
மகள்கள் 2/3 =16/24
தந்தை 1/6 =4/24
தாய் 1/6 =4/24
எல்லோருக்கும் விதிக்கப்பட்ட பங்கை கொடுப்பதற்கு போதுமான பங்குகள் இல்லை. பற்றாக்குறை 1/8
மனைவிக்கு பிள்ளைகள் இல்லை என்றால் மகள்கள் ‘தலாக்’ செய்யப்பட பழைய மனைவியின் பிள்ளைகளாக இருந்தால் என்ன நடக்கும்.
பிள்ளையில்லா மனைவி 1/4 =6/24
மகள்கள் 2/3 =16/24
தந்தை 1/6 =4/24
தாய் 1/6 =4/24
மொத்தம் =30/24
இந்த முறை பற்றாக்குறை ¼
இந்த சட்டத்தின் அநீதி மிகவும் தெளிவு. ஒரு பெண் ஒரு மனிதனுக்கு 25 வருடங்களாக மனைவியாக இருந்து அவனுடன் பிள்ளை பெற்றிருக்கிறாள் என்று கொள்வோம். அவள் 1/8 பங்கை பெறுகிறாள். ஆனால் அதே மனிதன் அவன் இறப்பதற்கு சில நாட்களுக்கு முன் ஒரு புதிய பெண்ணை மணக்கிறான் என்று கொண்டால் அவள் பழைய மனைவியைவிட இரு மடங்கு பங்கைப் பெறுவாள். பொதுவாக குருடாக இருக்கும் முஸ்லிம் கூட இந்த சட்டத்தின் முட்டாள்தனத்தை பார்க்கமுடியும் என்று நான் நம்புகிறேன். மனிதர்களுக்கு நியாய அநியாய உணர்வுடன் தான் பிறக்கிறார்கள். எந்தளவுக்கு தவறான கொள்கைகளால் மூளைச்சலவை செய்யப்பட்டு இருந்தாலும், நம்மில் கொஞ்சமேனும் இந்த நியாய அநியாய உணர்வு மீதி இருக்க வேண்டும் என்றும் குறைந்தபட்சம் சில முஸ்லிம்களாவது இந்த சட்டத்தின் கணக்குப் பிழையைக் கூட இல்லை, அதன் அநீதியை உணர்ந்து இஸ்லாம் கடவுளிடம் இருந்து வந்தது இல்லை என்று முடிவெடுப்பார்கள் என்பது உறுதி.

மற்றொரு எடுத்துக்காட்டைப் பார்ப்போம்.

ஒரு ஆண் தனது பிள்ளையில்லா மனைவியையும், தாயையும், சகோதரிகளையும் விட்டுவிட்டு இறக்கிறான் என்று கொள்வோம்.

மனைவியின் பங்கு 1/4 (உங்களுக்குப் பிள்ளையில்லாதிருப்பின் நீங்கள் விட்டுச் சென்றதிலிருந்து அவர்களுக்குக் கால் பாகம்தான்)

தாய் 1/3 (ஆனால் இறந்தவருக்கு குழந்தை இல்லாதிருந்து பெற்றோர் மாத்திரமே வாரிசாக இருந்தால் அவர் தாய்க்கு மூன்றில் ஒரு பாகம்)

சகோதரிகள் 2/3 பங்கை பெறுவார்கள். (இரு சகோதரிகள் இருந்தால் அவன் விட்டுச் சென்ற சொத்தில் மூன்றில் இரண்டு பாகத்தை அடைவார்கள் (அவர்களுக்கு இடையில்))

மறுபடியும் பங்குகளின் கூட்டுத்தொகை மொத்தத்தை விட அதிகம், இம்முறை பற்றாக்குறை 3/12 அல்லது 25%. இது அலட்சியப்படுத்த முடியாத அளவிற்கு பெரிய பற்றாக்குறை.

மனைவி 1/4 =3/12
தாய் 1/3 =4/12
சகோதரிகள் 2/3 =8/12
மொத்தம் =15/12

மேற்கண்ட எடுத்துக்காட்டுகளில், வாரிசுகளுக்கு பிரிக்கப்பட்ட பங்குகள் மொத்த சொத்தை விட அதிகம். இந்த இரண்டு உதாரணங்களிலும், சொத்தின் மொத்த மதிப்பு, மனைவியின் பங்கை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்வதற்கு முன்னர் வரும் பங்குகளின் கூட்டுத்தொகைக்கு சமமாக உள்ளது.

ஒரு மனிதனுக்கு இரண்டு மனைவிகள், ஒருவர் பிள்ளையுடனும், மற்றவர் பிள்ளையில்லாமலும், இருந்தால் என்ன செய்வது?

ஒரு மனிதனுக்கு நான்கு மனைவிகள் இருந்தால் என்ன செய்வது? எல்லா மனிவிகளும் ¼ பங்கை பெறுவார்களா? அது முடியாது. ஏனென்றால் அவரின் சகோதரிகளுக்கும் பெற்றோர்களுக்கும் ஒன்றுமிருக்காது. அப்படியென்றால் மனைவிகள் ¼ பங்கை தங்களுக்குள் பங்கிட்டு ஆளுக்கு 1/16 பங்கை பெறுவார்களா?

இந்த சட்டம் கணிதத்தில் மட்டும் பிழையானது அல்ல, குழப்பமானதும் அநீதியானதும் கூட.

ஒரு ஆண் பெற்றோர்களையும், இரு சகோதரிகளையும், நான்கு மனைவிகளையும் விட்டுவிட்டு இறக்கிறார் என்று கொள்வோம். கணக்குப் பிழைகள் இருந்துவிட்டுப் போகட்டும். இரு சகோதரிகள் ஆளுக்கு 1/3 பங்கையும் மனைவிகள் ஆளுக்கு 1/16 பங்கையும் பெறுவார்கள். இது ஒரு நியாயமான பாகப்பிரிவினையாக தோன்றுகிறதா?

இறந்தது பெண்ணாக இருந்தால்?

கணவனுக்கு பாதி (உங்கள் மனைவியர் விட்டுச் சென்றதில் – அவர்களுக்குப் பிள்ளை இல்லாதிருந்தால் உங்களுக்குப் பாதி பாகம் உண்டு)

சகோதரனுக்கு எல்லாமே (ஒரு பெண் இறந்து விட்டால், அவளுக்கு மக்கள் யாரும் இல்லாதிருந்தால், சகோதரன் அவள் சொத்து முழுமைக்கும் வாரிசு ஆவான்)

சகோதரன் எல்லாவற்றையும் பெற்றுவிட்டால் கணவன் எப்படி பாதியைப் பெறுவான்?

கணவன், (1/2) =1/2
சகோதரன் (எல்லாமே) =2/2
மொத்தம் =3/2

மறுபடியும் இந்த பாகப்பிரிவினை கணக்களவில் பிழையானது மட்டுமல்ல அநீதியானதும் கூட.

அவளின் பெற்றோர்கள் சகோதரிகள் என்ன ஆனார்கள்? அவர்களுக்கு ஒன்றும் இல்லையா?

இந்த வாசகம் மற்ற வாரிசுகள் இல்லாதபோதுதான் சகோதரன் முழு பங்கையும் பெறுகிறான் என்று கூறவில்லை. பிள்ளைகள் இல்லையென்றால் அவனுக்கு எல்லாமே என்று மட்டுமே சொல்கிறது. இதே வாசகம் ஒரு ஆண் சகோதரியை விட்டுவிட்டு இறந்தால், அவளுக்கு பாதி கிடைக்கும் என்கிறது. மீதி பாதி என்ன ஆகும்?

மற்றொரு முட்டாள்தனமான பாகப்பிரிவினையைப் பார்ப்போம். ஒரு பெண் ஒரு கணவனையும், ஒரு சகோதரியையும், தாயையும் விட்டுவிட்டு இறக்கிறார் என்று கொள்வோம்.
கணவன், (1/2) =3/6
சகோதரி, (1/2) =3/6
தாய் (1/3) =2/6
மொத்தம் =8/6
1/3 பங்கு பத்தவில்லை!

பாகப்பிரிவினை விசயத்தில் குரான் மிகவும் மொண்ணையாக இருக்கிறது என்பது இதனால் தெளிவாகிறது. இந்த தவறுகள் நாலாவது வகுப்பு மாணவனிடம் இருந்து எதிர்பார்க்கலாம். கடவுளுக்கே இந்த சாதாரண பின்னங்களை கூட்டுதல் எப்படி என்று தெரியவில்லை என்பதை நம்புவது மிகவும் கடினம். இந்த தவறுகள் ஆரம்பக்கல்வி கூட இல்லாத மனிதனுடையது.

இந்த பாகப்பிரிவினை சட்டங்கள் எந்த அளவுக்கு மொண்ணையானது என்றால் ஷியாக்களும் சுன்னிகளும் இதை வெவ்வேறு விதமாக பின்பற்றுகிறார்கள். உதாரணத்திற்கு:

ஒரு ஆண் ஒரு மனைவியையும் இரு பெற்றோர்களையும் விட்டுவிட்டு இறந்தால், ஷியாக்கள் மனைவிக்கு முழு சொத்திலிருந்து 1/4 பங்கை கொடுத்துவிட்டு மீதமுள்ளதை மற்ற வாரிசுகளுக்கு பிரித்துக் கொடுப்பார்கள். ஷியாக்கள் பங்கை பிரித்துக்கொடுக்க வாரிசுகளின் வரிசைக்கிரமத்தை உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். இந்த வரிசையில் முதலில் வருபவர்கள் முதலில் பங்கைப் பெறுவார்கள். மீதி உள்ளதில் இருந்து அடுத்து வரும் வாரிசுகள் தன் பங்கைப் பெறுவார்கள். மூன்றாவது இடத்தில் உள்ள வாரிசுகள் மீத உள்ளதில் இருந்து பங்கிட்டுக் கொள்வார்கள். இப்படியே கடைசி வரைச் செல்லும். இந்த முறையில் வாரிசுகள் பெற்ற பங்கு குரானில் சொல்லப்பட்டதைப் போன்று இருக்காது. (see #2741).

சுன்னிகள் மனைவிக்கு ¼ பங்கையும், தாயாருக்கு 1/3 பங்கையும், தந்தையை நெருங்கிய ஆண் வாரிசு என்று எடுத்துக் கொண்டு மீதமுள்ள முழூ பங்கையும், அதாவது 5/12 பங்கையும், தந்தைக்கே கொடுப்பார்கள்.

இதுபோன்ற சிக்கல்களை தீர்ப்பதற்கு இஸ்லாமிய ‘சட்ட வல்லுனர்கள்’, மற்றுமொரு சிக்கலான ‘அல்-பாராயித்’ (Al-Fara’id) என்று அழைக்கப்படும் “விஞ்ஞானத்தை” உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். இதில் “Awl” விதிகள், “Usbah” விதிகள், “Usool” சட்டங்கள், “Hajb wa Hirman” சட்டங்கள் போன்ற பலப்பல சட்டங்கள் அடங்கும்.
“Awl” (இடம் கொடுத்தல்) சட்டம் வாரிசுகளின் பங்குகளின் கூட்டுத்தொகை மொத்த சொத்துமதிப்பைவிட அதிகமாகும் போது பயன்படுகிறது. இந்த சட்டத்தின் படி, பங்குகள் எல்லோருக்கும் இடம் கொடுக்கும்படி குறைக்கப்படுகிறது. உதாரணம்:
மனைவி 1/8 = 3/24 குறைக்கப்பட்ட பங்கு 3/27
மகள்கள் 2/3 = 16/24 குறைக்கப்பட்ட பங்கு 16/27
தந்தை 1/6 = 4/24 குறைக்கப்பட்ட பங்கு 4/27
தாய் 1/6 = 4/24 குறைக்கப்பட்ட பங்கு 4/27
மொத்தம் = 27/24 27/27

இரண்டாவது பாகப் பிரிவினையில்

மனைவி 1/4 = 3/12 குறைக்கப்பட்ட பங்கு 3/15
தாய் 1/3 = 4/12 குறைக்கப்பட்ட பங்கு 4/15
சகோதரிகள் 2/3 = 8/12 குறைக்கப்பட்ட பங்கு 8/15
மொத்தம் = 15/12 15/15

குரானால் உருவான சிக்கல் மனிதனின் புத்தி கூர்மையால் தீர்க்கப்படுகிறது. ஆனால் குரானை மீறாமல் இது முடியவில்லை. ஒவ்வொரு வாரிசும் தனது பங்கில் சிறிதளவு விட்டுக்கொடுக்க வேண்டி இருக்கிறது. மனிதனின் தலையீடு இல்லாமல் அல்லாவின் வார்த்தைகளை அமல் படுத்தமுடியாது என்பதற்கு இது ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. குரானின் சட்டங்களை அமல் படுத்த இஸ்லாமிய ‘சட்ட வல்லுனர்கள்’ தலையை சுற்றி மூக்கை நோண்டவேண்டியிருக்கிறது.

வாரிசுகளின் பங்குகளின் கூட்டுத் தொகை மொத்த சொத்தைவிட குறைவாக இருக்கும் பாகப்பிரிவினைகளும் உண்டு.

ஒரு மனைவியையும் பெற்றோர்களையும் விட்டுவிட்டு இறந்த ஆணை எடுத்துக்கொள்ளலாம்.

பெற்றோர்கள் 1/3 =4/12
மனைவி 1/4 =3/12
மொத்தம் =7/12

மீதி இருக்கும் 5/12 பங்கை யார் பெறுவார்கள்?

பின்வரும் கேஸ்களிலும் கூட சொத்து மீதியாகிறது.

நிலைமை கொடுக்கப்பட்ட பங்கு மீதி பங்கு
மனைவி மட்டும் = 1/4 ¾
தாய் மட்டும் = 1/3 2/3
மகள் மட்டும் = 1/2 ½
இரண்டு மகள்கள் = 2/3 1/3
ஒரு சகோதரி மட்டும் = 1/2 1/2
தாய் + ஒரு சகோதரி = 1/3 + 1/2 = 5/6 1/6
ஒரு மனைவி + தாய் = 1/4 + 1/3 = 5/12 7/12
ஒரு மனைவி + ஒரு சகோதரி = 1/2 + 1/4 = 3/4 1/4

மேற்காட்டப்பட்ட நிலைமைகளிலும் மற்றும் பல நிலைமைகளிலும் சொத்து மீதியாக இருக்கும். அதை யார் பெறுவார்கள்?
இந்த சிக்கலை தீர்ப்பதற்காக ‘Usbah’ சட்டம் வந்தது. குரானின் சட்டத்தின் படி வாரிசுகளுக்கு பிரித்துக் கொடுத்தது போக மீதி இருக்கும் சொத்தை சரிகட்டுவதற்க்காக இந்த சட்டம் உருவாக்கப் பட்டது. குரான் பிழைகள் இல்லாமலும் தெளிவாகவும் இருந்தால் இவ்வளவு “அறிவியலுக்கும்”, திருத்தங்களுக்கும் வேலை இருந்து இருக்காது.

‘Usbah’ சட்டம் பின்வரும் ஹதீதை ஆதாரமாகக் கொண்டது.

இப்னு அப்பாஸ் அறிவித்தார்:நபி சொன்னார், ”பங்குகளை அதைப் பெற உரிமையுள்ளவர்களுக்கு கொடுங்கள். மீதி இருப்பதை இறந்தவரின் நெருங்கிய ஆண் சொந்தத்திற்கு கொடுத்துவிடுங்கள்”

இந்த சட்டத்தின் படி, தனது ஒரே பெண்ணைமட்டும் விட்டுவிட்டு இறக்கும் ஒரு ஆணுக்கு நெருங்கிய ஆண் உறவாக ஒரு தூரத்து அத்தைப் பையன் மட்டும் இருந்தால், அவன் மகள் பாதி சொத்தையும் இந்த தூரத்து அத்தைப் பையன் பாதி சொத்தையும் பெறுவார்கள். இது அந்த பெண்ணிற்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதி. இதில் இதைவிட அநீதி என்னவென்றால் இறந்தவனுக்கு வசதி குறைந்த பெரியம்மாவோ சின்னம்மாவோ அல்லது அவர்களின் மகளோ இருந்தால் அவர்களுக்கு ஒன்றும் கிடைக்காது. ஏனென்றால் அவர்களுக்கு இருப்பது தவறான ‘குறி’.

ஒரு ஆணுக்கு தனது ஒரு மனைவி மற்றும் ஒரு தூரத்து ஆண் உறவு தவிர வேறு எந்த உறவும் இல்லை என்று வைத்துக் கொள்வோம். மனைவிக்கு கிடைப்பது ¼ பங்குதான். மீதி ¾ பங்கு தூரத்து ஆணுக்குப் போய்விடும். அவன் அந்த பெண்ணை விட மூன்ற மடங்கு பெறுவான். தனது தேவைகளைக் குறைத்துக் கொண்டு அந்த சொத்தை சேமிக்க உதவிய அந்த பெண்ணுக்கு அதை முழுவதுமாக பெறத்தகுதியுள்ள அந்த பெண்ணுக்கு கிடைப்பது கால் பங்கு தான். இதுதான் நீதியா?

இறந்தவனுக்கு தூரத்திலும் கூட ஆண் உறவே இல்லை என்றால்? சொத்தில் மீதி என்னாகும்? இறந்தவர் உறவுகளற்ற ஒரு பெண்ணாக இருந்தால் என்னாகும்? கணவனுக்குப் பாதி, மீதி யாருக்கு?

குர்ஆனில் பங்கை பிரித்துக் கொடுக்க வாரிசுகளில் எந்த வரிசைக் கிரமமும் இல்லை என்பதை மறந்து விடாதீர்கள். ஷியாக்கள் செய்வது ‘பிதா’ (bid’a) – ஒரு ‘புதுமை’ ஆகும். இதனால் அவர்கள் “இறை அவமதிப்பாளர்கள்” ஆகிறார்கள். குரான் எந்த இடத்திலும் “முதலில் இவர்களுக்குக் கொடுங்கள், மீதி இருப்பதில் அவர்களுக்குக் கொடுங்கள்” என்று கூறவில்லை. இந்த சட்டங்களை அது சொல்லப்பட்ட வரிசையில் பயன்படுத்தினாலும் கூட, அவைகள் சரியாக வரவில்லை. ஏனென்றால் பின்வரும் ஒவ்வொரு வாரிசின் பங்கும் சுருங்கிக் கொண்டே போகும். பெரும்பாலான கேஸ்களில் முழு சொத்தும் பிரித்துக் கொடுக்கப்பட முடியாமல் போய்விடும்.

இந்த பிழைகள் மிகவும் தெளிவானதும் மறுக்கப்பட முடியாதது ஆகும். இருப்பினும், குருட்டு நம்பிக்கையுள்ளவர்களுக்கு இதெல்லாம் உரைக்காது. இந்த கட்டுரைக்கு பதில் கொடுக்கும் விதமாக Sami Zaatari சொல்கிறார், “இ [இறந்தவர்] தனது விதவனை அல்லது விதவையை விட்டுச் சென்றிருந்தால், விதவனின் அல்லது விதவையின் பங்கு முதலில் 4:11 வாசகத்தின் முதல் பாதியில் சொல்லப்பட்டபடி கணக்கிடப்படும்.”

திரு Zaatari அவர்கள் இந்த கட்டளை குரானில் எந்த இடத்தில் இருக்கிறது என்று நமக்கு காட்டவில்லை. குரானில் சில வாரிசுகளுக்கு முதலில் பங்கு கொடுக்கவும் மீதியை மற்ற வாரிசுகளுக்கு பிரித்துக்கொடுக்கவும் ஏற்பாடு செய்யப்படவில்லை. சொத்தைப் பிரிக்கும் விசயத்தில், குரானுக்கு கூட்டல் கழித்தல் கூட தெரியவில்லை என்பதே உண்மை.

பின்வரும் உதாரணத்தை வைத்து பாகப்பிரிவினை சட்டத்தின் மொண்ணைத்தனத்தை மேலும் புரிந்து கொள்ளலாம். ஒரு மகளையும் பத்து மகன்களையும் கொண்ட ஒரு ஆணை எடுத்துக் கொள்வோம். குரானின் படி, மகள் பாதி சொத்தையும் மற்ற எல்லா மகன்களும் மீதி பாதியையும் தங்களுக்குள் பிரித்துக்கொள்ளவேண்டும். எனவே ஒவ்வொரு மகனும் 1/20 பங்கை பெறுவான். ஒரு ஆண் ஒரு பெண்ணின் பங்கை விட இரு மடங்கு பெறவேண்டும் என்ற மற்றொரு சட்டத்தோடு இது முரண்படுகிறது. ஏதோவொரு வால் சுருட்டிக் கொள்ளவேண்டியதுதான். இரண்டு வாலும் ஆடமுடியாது.

1400 வருடங்களாக முஸ்லிம்கள் இஸ்லாமைப் பின்பற்றி இந்த சிக்கலான சட்டங்களையும் சமாளித்துக் கொண்டு வருகிறார்கள் என்பது ஆச்சர்யம்தான். எப்படி சாத்தியம்? அவர்கள் தங்களுக்கு ஏற்றவாறு அதற்கு விளக்கங்கள் கொடுத்தும், மாறுதல்கள் செய்தும் இதை சாதிக்கிறார்கள். சொத்து முழுவதையும் ஒரே கூறாக்கி அதில் இருந்து பெண் பிள்ளைகளின் பங்கை விட ஆண் பிள்ளைகளுக்கு இருமடங்கு கொடுத்துக் கொள்கிறார்கள். இந்த தீர்வு ஒரு கட்டளையை பின்பற்றும்போது மற்றொரு கட்டளையை அவமதிக்கிறது.

இவ்வளவு விகாரங்களும் பிழைகளும் இருந்தபோதும், இந்த சட்டத்தில் உள்ள உண்மையான பிரச்சனை கணக்கு சரியாக வரவில்லை என்பதல்ல. இது வழிகோலும் அநீதி தான் இந்த சட்டத்தின் பிரச்சனை. ஒரு நேர்மையான ஒருவர் மகள்களுக்கு மட்டும் ஏன் மகன்களின் பங்கில் பாதியைப் பெறவேண்டும் என்று கேட்கத் தவறமாட்டார்.

சகோதரர்களை விட சகோதரிகளுக்கு ஏன் குறைவான பங்கு? விதவைகளை விட விதவன்களுக்கு ஏன் இருமடங்கு பங்கு? ஏன் “ஆணுக்கு, இரு பெண்களின் பங்குக்கு சமமான பங்கு”? (4:11). நான்கு மனைவிகளை உடைய ஒரு ஆணை எடுத்துக் கொள்வோம். அவர்களுக்கு பிள்ளை இல்லாவிட்டால் 1/4 பங்கையும், பிள்ளை இருந்தால் 1/8 பங்கையும் அவர்கள் எல்லோரும் தங்களுக்குள் பகிர்ந்து கொள்ளவேண்டும். முதல் நிலையில் ஒவ்வொரு மனைவியும் 1/16 பங்கையும் இரண்டாம் 1/32 நிலையில் பங்கையும் பெறுவார்கள். மாறாக, நான்கு மனைவியையும் இழக்கும் ஆண் அவர்கள் ஒவ்வொருவரின் சொத்திலும் பாதியைப் பெறுவான். இது ஆண்களை பணக்காரனாக்கி பெண்களை ஏழையாக்கும் சூத்திரம் இலையா? குரானின் கணக்குப் பிழைகளை மறப்பது எளிது ஆனால் அதன் அநீதியை மன்னிப்பது கடினம்.

வாசகம் 4:176 “நீங்கள் வழி தவறாமல் இருப்பதற்காகவே அல்லா உங்களுக்கு விளக்கமாக சொல்லி இருக்கிறார்; அல்லா யாவற்றையும் நன்கு அறிந்தவராக இருக்கின்றார்” என்று சொல்லிக்கொள்கிறது. நாம் மேலே பார்த்ததைப் போல, இந்த சட்டங்கள் சிறுதும் விளக்கமற்றவை. பங்குகள் சரியாக வரையறுக்கப் படவோ அவைகள் நியாயமான முறையில் பிரித்துக் கொடுக்கப் படவோ இல்லை. அல்லாவுக்கு எளிய பின்னங்கள் கூட தெரியாது என்றோ, அவர் குழம்பிவிட்டார் என்றோ, அவர் அநியாயமானவர் என்றோ அல்லது குரானை எழுதிக்கொள்ளச் சொன்னது ஒரு தற்குறி என்றோ முஸ்லிம்கள் தான் முடிவெடுக்க வேண்டும். ஆனால் இதில் ஏதோ ஒன்று தான். உங்கள் முடிவு என்ன?

குரானில் மறைந்திருக்கும் உவமானப் பொருளைத்தான் தான் எடுத்துக்கொள்வதாக ஒரு முஸ்லிம் எழுதினார். நாம் நமது மூளையை நன்றாக கசக்கி புதிய முறைகளில் விளக்கம் கொண்டால், எதை வேண்டுமானாலும் ஏற்றுக்கொள்ளலாம். இப்படியாக, நாம் கிறிஸ்துமஸ்தாத்தாவையும், ஒற்றைக் கொம்புக்குதிரையையும் கூட நம்பி விடலாம்.
குரானின் முட்டாள்தனமான வரிகளுக்கு ரகசியமான அர்த்தத்தை கண்டுபிடிக்கும் வேலையினால் ரூமி அவர்கள் முஸ்லிம் உலகை அறிவொளியிலிருந்தும் வளர்ச்சியில் இருந்தும் தடை எழுப்பினார். முஸ்லிம்களுக்கு வறண்ட பாலையான இஸ்லாமில், கானல்நீரைத் தேடக் கற்றுக் கொடுத்தார்.
எந்த புத்தகத்திற்கும் அதன் தெளிவான அர்த்தத்தைத் தவிர மற்ற விளக்கங்கள் கொடுக்கக் கூடாது. குறிப்பாக அந்த புத்தகம் தான் ஒரு வழிகாட்டி என்று கூறிக்கொண்டால் அப்படிச் செய்யவே கூடாது. ஒரு வழிகாட்டும் நூல் தெளிவாகவும் வெவ்வேறு வழிகளில் புரிந்து கொள்ளக்கூடிய வாய்ப்பை அளிக்காததாகவும் இருக்க வேண்டும். அப்படி இல்லை என்றால், அது ஒரு வழிகாட்டும் புத்தகமே அல்ல.
ஒரு கடவுளிடமிருந்து வந்ததாக கூறிக் கொள்ளும் நன்னெறி காட்டும் நூல் எல்லோராலும் புரிந்து கொள்ளும் விதத்தில் இருக்க வேண்டும். ஒரு புதிய இடத்தில் உங்களுக்கு வழி தெரியவில்லை என்றும் ஒருவரை வழி கேட்கிறீர்கள் என்றும் வைத்துக்கொள்வோம். ஒரு தெளிவான வழிகாட்டுதலைத் தானே எதிர்பார்ப்பீர்கள்? வெவ்வேறு திசைகளைக் காட்டினால் அந்த மனிதரை நம்புவீர்களா? அவனை ஒரு கிறுக்கன் என்று தானே எண்ணுவீர்கள்? கடவுளிடமிருந்து கிடைத்த ஒரு தெளிவான வழி காட்டுகிறேன் பேர்வழி என்று கூறிக்கொண்டு குழப்பமும் முரண்பாடுகளும் நிறைந்த, ஒரு மண்ணும் புரியாத வழிகாட்டலைக் கொடுக்கும் ஒரு நபரை ஏன் நாம் நம்பவேண்டும்?
இது போன்று கண்ணாமூச்சி விளையாட்டு விளையாடி மனிதர்களை தவறாக வழி நடத்துவது கடவுளுக்கு அழகல்ல. ஆனால் அதைத்தான் அல்லா செய்வதாக முகமது சொல்கிறான். அவர் மக்களை தவறாக வழிநடத்துகிறார் என்றும் அவர் ஒரு பெரிய ஏமாற்றுப்பேர்வழி என்றும் சொல்கிறான் (Q.3:54; 8:30)
முஸ்லிம்கள் தங்களது மதப்புத்தகத்தை சரியாகப் புரிந்து கொள்ள மிகவும் மூளையை கசக்கி இருக்கிறார்கள். இந்த புத்தகம் மிகவும் சுவையற்றதும் பொருளற்றதும் மாகும். எனவே அதன் முட்டாள்தனமான வாசகங்களுக்கு ஏதேனும் உப்பு சப்பில்லாத அர்த்தம் கற்பித்துக்கொள்கிறார்கள். எடுத்துக்காட்டு. மிராஜ் [ முகமது ஒரு சிறகுடைய குதிரையில் ஏறி வானுலகம் சென்று வந்ததாக கூறிக்கொண்டது.] இன்றும் அன்றும் இது ஒரு முட்டாள்தனமான பேச்சு. இதைக் கேட்டு முகமதை பின்பற்றிய பலர் அவரை விட்டு விலகினர். முகமது இதை நம்பிக்கையற்றவர்களுக்கு ஒரு சோதனை என்றான். அவனின் கூற்றுப்படி மூடர்கள் மட்டுமே இந்த நம்பிக்கை சோதனையை வென்று முஸ்லிம்களாக முடியும். இந்த அண்டத்தைப் பற்றி ஒரு நல்ல அறிவு பெற்றிருக்கும் தற்காலத்தில், எந்த ஒரு பகுத்தறிவுள்ள மனிதனும் இது போன்ற உளறகளை நம்பமாட்டார்.
முஸ்லிம்கள் தங்கள் தூதுவரை விட புத்தியுடையவர்களாக இருந்தனர். அவர்களால் இந்த அபத்தத்தை நம்ப முடியவில்லை. அதேசமயம் அவர்களால் இதை எதிர்த்து கேள்வி கேட்க முடியவில்லை. அதனால், அவர்கள் குரானுக்கு மறைமுக அர்த்தம் இருப்பதாக சொல்லிக் கொள்கிறார்கள். ஹதித்துகளை கண்டுபிடிப்பதில் மன்னர்களான ஷியாக்கள் ஒரு ஹதித்தை கொண்டுவந்தார்கள். அதன்படி, முகமது குரானுக்கு மறைந்த உட்பொருள் இருப்பதாகவும், இந்த உட்பொருள் இன்னும் ஆழமான உட்பொருளை மறைத்திருப்பதாகவும், (இப்படியே 7 நிலைகள் இருப்பதாகவும்) சொன்னான்.
இந்த பார்வையை சூபிக்களும் பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள். இஸ்மாயிலிகள் கூட குரானுக்கு batin என்ற மறைந்த உட்பொருளும், zahir என்ற வெளிப்படையான வெளிப்பொருளும் இருப்பதாக நம்புகிறார்கள்.
அவர்கள் கொடுக்கும் விளக்கங்கள் அர்த்தமில்லாதவைகளாகவும் தாறுமாறாகவும் இருக்கின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, “(சொல்): காஃபிர்களே! நீங்கள் வணங்குபவற்றை நான் வணங்கமாட்டேன்.(Q 109: 1-2)” என்ற வரிகளில் காஃபிர் என்பதற்கு தனிமனிதன் என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம் என்றும் பரலோக விலைமாதுக்கள் என்பதற்கு ‘புனித காட்சிகள்’ என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம் என்றும் சொல்கிறார்கள்.
Ayn-al-Qudat Hamadani என்பவர் தனது நூலான Tamheedat ல் “அது அல்லா மூட்டிய நெருப்பாகும், அது இதயங்களின் மேல் எழும்பும்.” (104/6-7), என்றதை “புனித அன்பின் தீவிரம்” என்று பொருள் கொள்கிறார்.
இந்த பொருளில் உள்ள முட்டாள் தனத்தைப் பார்க்க நாம் செய்யவேண்டியதெல்லாம் இந்த சிறிய சுராவை படிப்பதுதான். இந்த சுராவில் முகமது தனது எதிரியை (chief Walid ibn Mughira என்று சொல்லப்படுகிறது.) கேவலப் படுத்துகிறான். அவன் “ பொருளைச் சேகரித்து கொண்டே இருக்கின்றான் (செல்வமே சாசுவதமென எண்ணி); தன் பொருள் தன்னை என்றும் நிலைத்திருக்கச் செய்யுமென்று அவன் எண்ணுகிறான்; அப்படியல்ல, நிச்சயமாக அவன் நசுக்கும் பேரழிவில் எறியப்படுவான். நசுக்கும் பேரழிவு என்ன என்பதை உமக்கு அறிவித்தது எது? அது அல்லா மூட்டிய நெருப்பாகும், அது இதயங்களின் மேல் எழும்பும்”
எந்த விதத்தில் Hamadani இந்த நெருப்பை “புனித அன்பின் தீவிரம்” என்று விளங்கிக் கொண்டார் என்று எனக்குப் புரியவில்லை. இதுபோன்ற விளக்கங்கள் மிகவும் ஏளனத்திற்குரியவை என்று புரிந்து கொள்வது மிகவும் கடினமல்ல. முகமது இந்த பரலோக விலைமாதுக்களைப் பற்றி நன்றாகவே வர்ணித்து இருக்கிறான். குரானிலிருந்து இந்த விலைமாதுக்கள் உயர்ந்த முலைகள் (கெட்டியான முலைகள்), கறுப்புக் கண்கள், மிகவும் வெண்மையான தோல், இவ்வாறு மற்றும் பல கொண்டிருந்தனர் என்று நாம் அறியலாம்.
குரானுக்கு எப்படி விளக்கம் கொடுத்தாலும், சரியாக வராது. சில சமயங்களில் பச்சை முட்டாள்தனமாக இருக்கும். நான் Youtube ல் ஒரு உயர்நிலை பாகிஸ்தானிய முல்லா (அஹமதி/ காதியானி என்று நினைக்கிறேன்) குரானில் வரும் ஜின்கள் பாக்டீரியாக்கள் தான் என்று கூறுவதைப் பார்த்தேன். ஒரு ஹதிதில் முகமது ‘பின்புறத்தை’ [மலம் கழித்தபிறகு] எலும்பால் துடைத்துக்கொள்ளக் கூடாது ஏனென்றால் அது ஜின்களின் உணவு என்று கூறியதைத்தான் ஆதாரமாக சொன்னார். அதாவது, பாக்டீரியாக்கள் தான் எலும்பின்மீதுள்ள இறைச்சியை தின்னும், அதனால், குரானில் சொல்லப்பட்ட ஜின்கள் பாக்டீரியாக்கள் தான் என்றார். இந்த பெரிய படிப்பு படித்த முல்லா, முகமது மற்ற இடங்களில் ஜின்களின் நகரத்திற்கு சென்றதாகவும், ஒரு இரவை அங்கே ஜின்களுடன் கழித்ததாகவும் அவர்களை இஸ்லாமுக்கு மாற்றியதாகவும் சொல்லிக்கொள்கிறான் என்பதை மறந்து விட்டார். முகமது பாக்டீரியாவாக மாறி இந்த அற்புதத்தை செய்தானா?
குரான் அதன் தெளிவான அர்த்தத்தைத் தவிர மற்ற எந்த விதத்திலும் புரிந்து கொள்ளக் கூடாது என்பதற்கு ஒரு அருமையான பதில் குரானிலேயே இருக்கிறது. குரான் திரும்பத் திரும்ப “தெளிவான புத்தகம்” (5:15) “புரிந்துகொள்ள எளிதானது” (44:58 , 54:22 , 54:32, 54:40) “விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது” (6:114), “ தெளிவாக சொல்லப்பட்டது”, (5:16, 10:15) மற்றும் அதில் “சந்தேகமே அற்றது” (2:1)என்று தன்னைப்பற்றி சொல்லிகொள்கிறது. இந்த வரிகளிக்கும் புது விளக்கம் கொடுக்கப் போகிறீர்களா?
இது கடினம் தான் என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனால் நேர்மை இருந்தால் நாம் இஸ்லாமை கைவிட்டு என்றைக்குமாக அதைப்பற்றிய கனவுகளை கலைக்கவேண்டும். குரானை வேறுவிதமாக புரிந்து கொள்வதும் இஸ்லாமுக்கு மறு உரு கொடுப்பதும் வீண்வேலை. நாம் உண்மையைத்தான் பற்றிக் கொள்ளவேண்டும். அது கடினமல்ல. பொய்களை தகர்ப்பதுதான் கடினம். ஆனால் ஒருமுறை அவைகள் தகர்ந்தவுடன், தகர்ந்தது தகர்ந்ததுதான். நீங்கள் விடுதலை பெறுவீர்கள். உங்களுக்கு வானமே எல்லை. குருட்டு நம்பிக்கையின் விலங்குகளிலிருந்து விடுபட்டு சுதந்திரமாக எண்ண முடிந்தது உண்மையிலேயே ஒரு புது பிறப்பாக அமையும்.
கடவுளிடமிருந்து வந்த நன்னெறிப் புத்தகத்தை வேறுவிதத்தில் புரிந்து கொள்ளவேண்டும் என்ற ஒரு எண்ணமே ஒரு தவறான தர்க்கம். ஒரு ஆசிரியர் பாடத்தை விளக்குவதில் அக்கறையில்லாமல் மாணவர்களின் விருப்பத்திற்கு புரிந்து கொள்ளும் படி விட்டுவிட்டார் என்று வைத்துக் கொள்வோம். அவர் ஒரு நல்ல ஆசிரியர் என்று சொல்வீர்களா? அவருக்கு 73 மாணவர்கள் இருக்கிறார்கள் என்றும் ஒரே ஒரு மாணவர் மட்டும் தான் தேர்ச்சி அடைகிறார் என்றும் வைத்துக் கொள்வோம். ஆசிரியர் மேல்தான் தவறு என்ற சந்தேகம் உங்களுக்குள் வரவில்லையா?
எல்லாமறிந்த கடவுள் தனது வழிகாட்டலில் தெளிவாக இல்லை என்றும் தனது கட்டளைகளை மனிதர்களின் சுய புரிதலுக்கு விட்டு விட்டார் என்றும் நீங்கள் இங்கே சொல்கிறீர்கள். அவரின் சொந்த தூதரின் கூற்றுப் படி, அவனை பின்பற்றுபவர்கள் 73 பிரிவுகளாக பிரிவார்களாம், ஒரே ஒரு பிரிவைத் தவிர மற்ற எல்லோருமே நரகத்திற்கு செல்வார்களாம். கடவுளை நீங்கள் இப்படித்தான் புரிந்து கொண்டுள்ளீர்களா?
குரானுக்கு மேலோட்டமான அர்த்தம் கொடுக்காமல், நமது விருப்பத்திற்கேற்றவாறு வேறு விளக்கம் கொடுக்காமல் அது என்ன சொல்கிறது என்பதை நன்றாக கவனித்தால் நாம் உண்மையை குரானிலிருந்தே பெறலாம். அப்படித்தான், நான் குரானிலிருந்தேதான் பெற்றேன். அதற்குமுன் நான் இஸ்லாமை மறுக்கும் (raddiah) எந்த புத்தகத்தையும் படிக்க மறுத்தேன். ஆகையால் எனது கட்டுரைகளைப் படிக்கும் முஸ்லிம்களை நான் பாராட்டுகிறேன். ஏனென்றால் அவர்கள் அடியேனை விட திறந்த மனமுடையவர்கள்.
தொடர்புடைய பதிவு The illusion of reforming islam
Ali Sina.
Translation: Ali Sina’s Tamil Fan.

 அலி அவர்களே,

என் கருத்துக்கள் இருமுனை கொண்டவைகள்தான். அப்படி இல்லாமல் இருப்பது பெரிய முட்டாள்தனம். புத்த மதத்தையும் மற்ற மதங்களையும் சாத்தானின் மதமான இஸ்லாமுடன் ஒப்பிட முடியுமா? எல்லா மதங்களையும் ஒரே தராசில் வைத்து அவைகளைப் பற்றி ஒரே முடிவை எடுக்க முடியுமா? கம்யுனிசம், நாசிசம், மக்களாட்சி இவை மூன்றும் அரசியல் வடிவங்கள் தான். இவைகள் எல்லாமே ஒரே விதமானவையா? அவைகள் எல்லாவற்றையும் ஒன்றாக தராசில் இட்டு எடை போட முடியுமா? எல்லா மதங்களும் ஒரே மாதிரியானவை அல்ல. எல்லாமே பொய்யானவை என்று வாதாடலாம். ஆனால் அது கூட உண்மையில்லை. முற்றிலும் உண்மையான சில விசயங்கள் எல்லா மதங்களிலும் இருக்கின்றன. இஸ்லாமைத் தவிர மற்ற எல்லா மதங்களுக்கும் மைய்யமாக இருக்கின்ற ‘தங்க விதி’ ஒரு முற்றிலும் சரியான உண்மை. மதங்களில் உள்ள சில விசயங்கள் நல்லவை, சில தீயவை, சில கோரமானவை. அவைகள் எல்லாமே நம் தேவைக்கு மிதமிஞ்சியவை. ஏனென்றால், மனித இனத்திற்கு சுயமாக எது நல்லது எது தீயது என்று பாகுபடுத்திப் பார்க்கும் திறன் உள்ளது. வல்லுறவு கொள்தல், கொலை செய்தல், கொள்ளை அடித்தல், போன்றவைகள் தீயவை என்று தெரிந்து கொள்ள நமக்கு எந்த மதமும் தேவையில்லை. இஸ்லாமைப் போன்ற மதம் இது போன்ற செயல்கள் அனுமதிக்கப் பட்டவை (ஹலால்) என்று கூறினாலும், தன்னை பின்பற்றுபவர்களை பின்பற்றாதவர்களுக்கு எதிராக அவ்வாறு செய்யத் தூண்டினாலும், அவைகள் தீயவை என்று நமக்குத் தெரியும்.

இருப்பினும், பல மக்கள் ஏதேனும் ஒரு நம்பிக்கை கொள்ளவேண்டிய தேவை உள்ளவர்களாக இருக்கிறார்கள். அவர்கள் நம்பிக்கை எனக்கு அபாயமாக இல்லாத வரைக்கும், அவர்களின் நம்பிக்கையைப் பற்றி எனக்கு கவலை இல்லை. மனிதர்கள் பல விதம் அவர்களின் தேவைகளும் பல விதம். எந்த மதத்தையும் நம்பாமல் இருப்பதும், இக்கட்டான சூழ்நிலைகளில் ஒரு கற்பனைக் கடவுளை உதவிக்கு அழைக்காமல் இருப்பதும் எனக்கு இயல்பானது. எனது இன்னல்களை தீர்ப்பதில் ஒரு கற்பனை உருவத்தை நம்புவதை விட என் சொந்த முயற்சியை நம்புவதில்தான் எனக்கு ஆறுதலாக இருக்கிறது. என்னால் ஏதேனும் செய்ய முடிந்தால் செய்வேன். இல்லையென்றால், நடப்பது நடக்கட்டும் என்று விட்டுவிடுவேன். பலருக்கு இது அச்சமூட்டும் கட்டமாக இருக்கிறது.

இஸ்லாம் ஒரே ஒரு இஸ்லாம்தான். அது முகமதின் இஸ்லாம் தான். இது குரானிலும் முகமதின் வாழ்க்கை வரலாற்றிலும் விவரிக்கப் பட்டிருக்கிறது. முஸ்லிம்களுக்கு தங்களின் நம்பிக்கையைப் பற்றி வெவ்வேறு கருத்துக்களைக் கொண்டிருக்கின்றனர். சிலர் மற்றவர்களை விட அதிகமாக பின்பற்றுகிறார்கள். ஆனால் இஸ்லாம் ஒன்றே ஒன்று தான்.

எந்த ஒரு பொருளும் வெவ்வேறு மக்களால் வெவ்வேறு விதமாக பார்க்கப் படலாம். இது பார்ப்பவரின் கோணத்தைப் பொருத்து அமைகிறது. வெவ்வேறு மக்கள் வெவ்வேறு விதமாக பார்க்கிறார்கள் என்பதற்காக அவர்கள் வெவ்வேறு பொருளை பார்க்கிறார்கள் என்று பொருள் அல்ல. முஸ்லிம்கள் இஸ்லாமை வெவ்வேறு விதமாக பார்க்கிறார்கள் என்பதற்காக இஸ்லாமில் பல வகை உண்டு என்பது ஒரு தவறான தர்க்கம். அது பகுத்தறிவுக்கு ஏற்றதல்ல. உங்களைப் பற்றி வெவ்வேறு மக்கள் வெவ்வேறு விதமாக பேசலாம். அப்படிஎன்றால் அவர்கள் வெவ்வேறு மனிதர்களைப் பற்றி பேசுகிறார்கள் என்று அர்த்தமா?

ஒரே உண்மையான இஸ்லாமான, முகமதின் இஸ்லாமைத் தான் நான் தாக்குகிறேன். உங்களின் அண்டை வீட்டாரைப் பற்றி எனக்கு தெரியாது. அவர் எப்படி இஸ்லாமை புரிந்து கொள்கிறார் என்பதை அறிய எனக்கு ஆர்வம் இல்லை. நம்பிக்கை என்பது ஒரு தனிமனித விவகாரம். நான் அவர்களின் நம்பிக்கையை தாக்கவில்லை. நான் வன்முறையும் தீய்மையும் வடிவான ஒரு மதத்தைத்தான் தாக்குகிறேன். அவர்களின் இஸ்லாம் அப்படிப்பட்டதல்ல என்றால் அவர்கள் என்னால் பயம்கொள்ளத் தேவை இல்லை.

இதைப் புரிந்து கொள்வது அப்படி ஒன்றும் மிகவும் கடினமில்லை. ஆனாலும் இதே கேள்வியை திரும்பத் திரும்ப கேட்கிறார்கள். ஒரு குழந்தைக்கும் புரியக்கூடிய ஒரு எடுத்துக்காட்டைத் தருகிறேன். எங்கள் தெருவில் வெறிநாய் ஒன்று வீதியில் அலைந்து கொண்டு வருவோர் போவோரை கடித்துக்கொண்டு இருக்கிறதென்று வைத்துக்கொள்வோம். நான் என் துப்பாக்கியை எடுத்துக்கொண்டு அதைத் தேடித் போகிறேன். வழியில் யாரோ ஒருவர் என்னை நிறுத்தி என்னுடைய நாய் அமைதியும் நட்புமானது என்றும் அந்த வெறிநாய் என்னுடையதல்ல என்றும் சொல்வதாகக் கொள்வோம். நான் அவரிடம் எனக்கு நட்பான நாய்களைப் பிடிக்கும், நீங்கள் கவலைப் படாதீர்கள், கையை விடுங்கள், நான் கொல்லப்போவது வெறிநாயை மட்டும் தான் என்று சொல்கிறேன். அப்பொழுது அந்த மனிதன் என் நாயை நீ தாக்கக் கூடாது என்று கூறி என்னை தாக்க ஆரம்பிக்கிறான் என்று வைத்துக்கொள்வோம். அப்படியென்றால் என்ன அர்த்தம்? அவரின் ‘நட்பான’ நாயும் அந்த வெறிநாயும் ஒன்றுதானே?

தாங்கள் பின்பற்றும் இஸ்லாம் வன்முறையற்றது என்று முஸ்லிம்கள் தொடர்ந்து சொல்லிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். அருமை! நான் எந்த அமைதியான மதத்திற்கும் எதிரானவன் அல்ல. ஆனால் நான் வன்முறை இஸ்லாமை தாக்கும்போது, இவர்கள் என்னை தடுக்கவும் தாக்கவும் செய்வதிலிருந்து இவர்கள் பொய் சொல்கிறார்கள் என்பது தெளிவு. அவர்களின் மதம் மிகவும் கொடூரமானது. அது அவர்களுக்கும் தெரியும்.

மற்ற மதங்கள் பரிணமிக்கலாம். ஆனால் இஸ்லாமால் முடியாது. ஏனென்றால், இஸ்லாமை எந்த விதத்திலும் மாற்றுவது தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. எந்த புதுமையையும் (bid’a) நம்பிக்கை மறுப்பாக (kufr) பார்க்கப் படுகிறது. இஸ்லாம் “பரிணமிக்க” வேண்டுமானால் அது குரானின் 70% தை குப்பையில் எறியவேண்டும். மீதமிருக்கும் 30% வெறும் முட்டாள்தனமான பிதற்றல்கள் தான். நமக்கு குரானில் தேவையானவற்றை எடுத்துக் கொண்டு தேவையற்றவற்றை விட்டுவிட தடை இருக்கும் போது இஸ்லாமை எப்படி அமைதிப் படுத்துவது?

ஏசுவைப் பற்றிய கதைகள் உண்மையானால் அவர் தீயவரல்ல. அவருடைய போதனைகள் மிகவும் நல்லவை. நான் ஒரு நல்ல மனிதனை ஏன் தூற்ற வேண்டும்? ஏசு கடவுள் என்று நான் நம்பவில்லை. அவரை ஒரு மனிதனாகத்தான் பார்க்கிறேன். ஆனால் அதற்காக நேர்மையில்லாமல் ஒரு நல்ல மனிதனை தூற்றவேண்டும் என்பதில்லை.

இன்க்விசிசன்னுக்கும் (Inquisition = கிறிஸ்துவ மதத்துறவிகளின் அட்டூழியங்கள் – மக்களையும் அறிஞர்களையும் பகுத்தறிவுக் கருத்துகளை வெளியிடுவதற்கும் மதபுத்தகங்களில் உள்ளதற்கு மாற்றான அறிவியல் உண்மைகளை கண்டுபிடிப்பதற்கும் மதத் தலைவர்கள் இடையூறாக இருக்கும் கலாச்சாரம்) அல்லது கிறிஸ்தவர்களின் தீய செயல்களுக்கும் ஏசுவுக்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை. அவர் அவைகளைத் செய்யச் சொல்லி தூண்டவில்லை.

அவர் கத்தியெடுத்தவன் கத்தியாலேயே சாவான் என்றார்.

தங்கள் பாவங்கள் மன்னிக்கப்பட மற்றவர்களின் தவறுகளை மன்னிக்கச் சொன்னார்.

மற்றவர்களின் கண்ணில் உள்ள தூசியை அகற்றச் சொல்லும்மும் உங்கள் கண்ணில் உள்ள உத்திரத்தை அகற்றும்படி சொன்னார்.

பாவம் செய்யாதவன் கல்லை எரியட்டும் என்றார்.

கள்ளத்தொடர்புகள் வேண்டாம் என்பதை விட அதைப் பற்றி மனதில் நினைத்தாலே பாவம் என்றார்.

இந்த போதனைகள் எல்லாம் எவ்வளவு மேன்மையானது என்பதை நவீன உளவியல் அடிப்படையில் என்னால் விளக்கமுடியும். ஆனால் என் நேரத்தை வீணாக்க விரும்பவில்லை. கிறிஸ்துவர்கள் செய்த கொடுமைகளுக்கு நியாயத்தை ஏசுவின் போதனைகளில் பார்க்கமுடியாது.

இன்க்விசிசன்னும் சிலுவைப்போர்களும் கத்தோலிக்க சபையின் மீதான இஸ்லாமின் தாக்கம்தான்.இஸ்லாமுடைய ஜிஹாதையும் மிஹ்னா (Mihnah = இஸ்லாமிய மத விசாரணை மன்றம்) வையும் அவைகளின் வெற்றியின் காரணமாக சர்ச்சும் பின்பற்ற ஆரம்பித்தது. கலாச்சாரங்கள் ஒன்றின் மீது ஒன்று தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இன்றும் கூட மதச்சார்பற்ற சகிப்புத்தன்மையுள்ள மேற்கத்திய கலாச்சாரம், இஸ்லாமின் அடக்குமுறைக் கலாச்சாரத்தினால் பாதிக்கப் படுகிறது. நாம் இஸ்லாமுக்கு எதிராக உண்மையை பேசுகிறவர்களை தண்டிக்கிறோம். இந்த பைத்தியக்காரத் தனம் நமது மதச்சார்பின்மையால் அல்ல, மதச்சார்பற்ற நம் சட்டங்களில் ஊடுருவும் மதஅவமதிப்புச் (blasphemy) சட்டங்களால் தான் சாத்தியமாகிறது. கீர்ட் வைல்டர்ஸ் (Geert wilders) நீதிமன்றத்திற்கு இழுக்கப் படுகிறார் என்றால், அந்துரு ரயன் (Andrew Ryan) குரானை எரித்ததற்காக சிறையில் அடைக்கப் படுகிறார் என்றால், நாம் மதச் சார்பின்மையை பழி சொல்லமுடியாது. மேற்கத்திய மதச் சார்பின்மை இஸ்லாமியமயமாக்கப் பட்டுக்கொண்டு இருக்கின்றது. சர்ச்சுக்கும இதேதான் நடந்தது. அது இஸ்லாமியமயமானது.

ஆப்ரிக்காவில் சில கிறிஸ்துவர்களின் செயலுக்கு ஏசு பொறுப்பாகமாட்டார். இது போன்ற செயல்கள் கிறிஸ்துவம் அல்ல, மரபு வழி இயற்கை வழிபாடு. இதுபோன்ற செயல்கள் கிறிஸ்துவர்களால் ஏசுவின் பெயரால் செய்யப் படுகின்றன. ஆனால் அவைகள் ஏசுவின் போதனைகள் அல்ல. அது ஆப்ரிக்க மக்களின் மனங்களில் எஞ்சிஇருக்கும் இயற்கை வழிபாடு ஆகும்.

இஸ்லாமிற்கு சொம்பு தூக்கிக் கொண்டே தனது நாட்டை மதசார்பற்ற நாடாக மாற்றப் பாடுபடுபவர் என்று கூறிக்கொள்ளும் ஒரு வங்காளப் பெண்மணிக்கு நான் எழுதிய பதில் இது. இதை என் சுதந்திர சிந்தனையுள்ள (Free thinking) வங்காள நண்பர்களுக்கும் அனுப்பி இருந்தேன். அதில் ஒருவர் இந்த பதிலை NFB ல் [News from Bangladesh] பதிவிட்டார்.

20 மே 2001

அன்புள்ள ஃபரிதா மஜீத் (Farida Majid),

நான் தூதரின் படங்களை எனது தளத்தில் பதிவிட்டேன். சுன்னிக்களைப் பொறுத்த வரையில் நான் இவ்வாறு செய்தது ஒரு அப்பட்டமான இறையவமதிப்பு. அந்த படங்களை வரைந்த ஈரானியர்கள் அதை அன்பினாலும், பக்தியினாலும் தான் செய்தார்கள் என்றேன். அதற்கு பதில் கூறும் விதமாக நீங்கள் “அந்த படங்களை வரைந்த பாரசீக  கலைஞர்கள் இறையவமதிப்பிற்காக அதை செய்யவில்லை என்பது உண்மைதான். சொல்லப் போனால் அந்த படங்களின் அழகு அந்த கலைஞர்களின் அப்பழுக்கற்ற பக்தியை பிரதிபலிக்கிறது. அதேசமயம் அலி சினா தனது கல்லாகிப் போன இதயத்தின் கீழ் எங்கேயோ மற்றுமொரு இளகிய மற்றும் மனிதத் தன்மையுள்ள ஒரு இதயத்தை மறைத்து வைத்திருக்கிறார் என்று காட்டும் விதமாக ஒன்றை சொல்லி இருப்பது இது தான் முதல் முறை.” என்று கனிவுடன் எழுதி இருக்கிறீர்கள்.

எனது இளகிய இதயத்தை கண்டு கொண்டதற்காக உங்களுக்கு நன்றி. எனக்கு ஒரே ஒரு இதயம் தான் உண்டு என்று உங்களுக்கு உறுதி அளிக்கிறேன். நான் இஸ்லாமைப் பற்றி எழுதுவது நீங்கள் விரும்பும் படி இல்லை என்பதில் எனக்கு வருத்தம் தான். இருப்பினும், நீங்கள் நன்றாக கவனித்தீர்களானால், என் எழுத்துக்கள் எல்லாமே அன்பின் வெளிப்பாடே. அவற்றில் ஒரு துளி கூட கெட்ட எண்ணமோ உள்நோக்கமோ இல்லை. நான் தவறாகப் புரிந்து கொண்டவன் என்று வேண்டுமானால் நீங்கள் என் மீது குறை கூறலாம். அப்படியும் இருக்கலாம் என்று ஒத்துக் கொள்கிறேன். ஏனென்றால் மனிதர்கள் முற்றிலும் தவறாகப் புரிந்து கொண்டு அதே சமயம் தான் புரிந்து கொண்டதற்கு மிகவும் உண்மையாக இருக்கலாம். சொல்லப் போனால் பெரும்பான்மையான மக்கள் இந்த வகையைச் சார்ந்தவர்கள் தான். பெரும்பான்மையான மக்கள் தங்கள் திரிக்கப்பட்ட, தவறான வழியை மிகவும் தீவிரமாக நம்புகின்றனர். அவர்கள், தங்கள் உண்மையின் அடிப்படையில், மற்றவர்களுக்கு தூய மனசாட்சியுடன் தீங்கிளைப்பார்கள். நான் அவர்களில் ஒருவனில்லை என்பதற்கு என்ன உத்திரவாதம்? ஒன்றுமில்லை என்று எனக்குத் தெரியும். அதனால்தான் நான் மற்றவர்களுக்கு தீங்கு இழைப்பதில்லை. என்னுடைய வழியை நிர்பந்திப்பதற்காக நான் மற்றவரை கொல்வதையோ கொடுமைகளுக்கு உட்படுத்துவதையோ செய்வதில்லை. என்னை யாரேனும் இன்னும் சிறந்த வழிக்கு இட்டுச் செல்ல வாய்ப்பிருப்பதால் திறந்த மனதுடனேதான் இருக்கிறேன். இதையும் உண்மையாகவே சொல்கிறேன்.

எப்படியோ அப்படிப்பட்ட ஒருவர் இதுவரை என் கவனத்திற்கு வராததால், எனது வழியை விட சிறந்த வழி எனக்குத் தெரிய வில்லை. அப்படி வந்தவர்களும், விரைவிலேயே முயற்சியைக் கைவிட்டு ஓடிப்போனார்கள் அல்லது என்னை தூற்றுவதில் முடிந்தார்கள். அதில் சிலர் யார் சொல்வது உண்மை என்று தீர்மானிக்க ஒருவரை ஒருவர் சபித்துக் கொள்ளும் போட்டிக்கு அழைத்தார்கள். (இது தூதரின் பழக்கம் Q.3:61. எனக்கு மற்றவர்களை சபிப்பது பிடிக்காது.) எது எப்படியோ, நான் சொல்வது முட்டாள்தனம் என்று யாரேனும் நிரூபிக்க முடியுமானால், உடனே எனது நிலையை மாற்றிக் கொண்டு வாழ்க்கை முழுவதுமோ அல்லது அதையும் விட சிறந்த பாதையை வேறு யாரேனும் காட்டும் வரையோ அவரின் சீடனாக மாறுவதற்கு தயங்க மாட்டேன்.

உங்கள் ஈரானியப் பயணத்தைப் பற்றிய உங்கள் எழுத்து என்னை என் தாயகத்தின் மீது மிகவும் ஏக்கம் கொள்ளச் செய்தது. என் கண்களில் கண்ணீர் கோர்த்தது. இன்றைய நாட்களில் என் அன்பான தாயகம் 12 தலை டிராகனாலும் கொடூரமான காலித்தனம் செய்பர்வர்களாலும் பிணையக் கைதியாக்கப்பட்டு நோய் வாய்ப்பட்டு இருப்பதால் நான் மிகவும் கவலை கொண்டுள்ளேன். இந்த காலிகள் என் தாயகத்தின் மக்களை முன்னர் எப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு கொன்றும் சித்ரவதை செய்தும் வருகிறார்கள். அதன் புகழ்வாய்ந்த காலம் போய் சனியன் பிடித்த காலம் வந்து 1400 வருடங்கள் ஆகி விட்டன.

ஈரானில் புரட்சிக்கு முன் எது தவறாக இருந்தது என்றும் புரட்சிக்குப் பின் எது தவறாகப் போனது என்றும் நீங்கள் கணித்திருப்பது சரியே. ஆனால் நீங்கள் ” பங்களாதேஷில் இன்றைய அரசியல் குழப்பத்தின் மத்தியில், இஸ்லாமை அவதூறு செய்வது ஒரு அபாயகரமான விளையாட்டு” என்று கூறி வங்காள சுதந்திர சிந்தனையாளர்களின் மீது குற்றம் சாட்டுவதை நான் எதிர்க்கிறேன். இஸ்லாமை செல்லுபடியான ஒரு மதமாக ஏற்றுக் கொள்வது என்பது அதன் முக்கிய அங்கமான வன்முறையையும் கண்ணை மூடிக்கொண்டு அங்கீகரிப்பதாகும் என்று நான் கருதுகிறேன். வன்முறை இஸ்லாமின் பிரிக்க முடியாத அங்கம் என்பது ஒரு அபிப்பிராயம் அல்ல. முழு குரானுமே வெறுப்பையும் இஸ்லாமை ஏற்காதவர்களை கொல்வதையும், சகியாமையும், மனங்களைக் கட்டுப்படுத்துவதையும், பெண்ணின வெறுப்பையும், பெண்களை தவறாக நடத்துவதையும், போர்களையும் தான் தூண்டுகின்றது என்பது தெளிவு. ஒரு பாரபட்சமில்லாத மனிதன் குரானின் வெறுப்பை உமிழும் வாசகங்களைப் படித்து விட்டு அந்த புத்தகத்தை “அமைதியின் புத்தகம்” என்று அழைப்பதற்கு வாய்ப்பே இல்லை. உங்களுக்கு ஏதேனும் ஒரு சந்தேகம் இருந்தால் இந்த கட்டுரையைப் படியுங்கள். இது வெறும் சாம்பிள் தான்.

ஆகையால், அமைதியை விரும்பும் உங்களைப் போன்ற அறிஞர்கள் இஸ்லாமை பின்பற்றிக்கொண்டு அதை மற்றவர்களுக்கும் சிபாரிசு செய்தால், உங்கள் பேச்சைக் கேட்பவர்கள், அவர்களுக்குத் தேவையான அறிவுரைகளை உங்களிடமிருந்து அல்லாமல் குரானில் இருந்தே எடுத்துக் கொள்வார்கள். ஆகையால், அவர்கள் அந்த அறிவுரைகளை பின்பற்றி வன்முறைகளை நிகழ்த்தினால், நீங்கள் தான் குற்றவாளி, அவர்கள் அல்லர். அவர்களுக்கு நீங்கள் குரான் கடவுளின் வார்த்தை என்று சொல்லிவிட்டீர்கள். குரான் அவர்களுக்கு வெறுக்கவும் கொல்லவும் சொல்கிறது. இதன் பின்விளைவைப் புரிந்து கொள்ள நீங்கள் மூளையறுவைசிகிச்சை நிபுணராக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. Who Feeds Fundamentalism [மத அடிப்படைவாதத்தை யார் வளர்க்கிறார்கள்] என்ற என் கட்டுரையில் இதைப் பற்றி எழுதி இருக்கிறேன். எனது கருத்தை நிரூபிக்கும் சிங்கப்பூரினுடைய Time Magazine னுடைய ஒரு ரிபோர்ட்டையும் மேற்கோள் காட்டி இருக்கிறேன். இந்த ரிபோர்ட்  வசதியான முஸ்லிம் குடும்பத்தில் பிறந்த நன்கு படித்த பெண் ஒருவர் பயங்கரவாதியாக மாறிய கதையைப் பற்றியது. பயங்கரவாதியாக மாறிய இந்த பெண் முகத்தை மூடாமல் ஆடை அணியும் பெண்களின் முகத்தில் சாயம் பூசுவதாகவும், தனது கணவனை வேறு  பெண்களையும் மணந்து கொள்ளுமாறு சொல்வதாகவும், தனது மகன்களை துப்பாக்கியை நேசிக்கும் தீவிரவாதிகளாக வளர்ப்பதாகவும் கூறப்படுகிறது. ஏன்? அவள் இஸ்லாமை ஏற்றுக்கொண்ட ஒரு மேற்கத்திய பெண்ணைப் பற்றி படித்தாளாம். அவ்வளவு தானாம். அதுவே அவளை பயங்கரவாதியாக மாறப் போதுமானதாக இருந்ததாம்.

அன்பு தோழியே, இஸ்லாம் கிருத்துவத்தைப் போன்றதோ ஸௌராஸ்ட்ரிய மதம் அல்லது மற்ற எந்த மதத்தையும் போன்றதோ அல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். இஸ்லாம் வெறுப்பை ஊட்டி வளர்க்கும் மதம். இஸ்லாமின் செய்தியே வெறுப்பு தான். அதன் சாரமும் வெறுப்பு தான். சடங்குகள் மற்றும் சமயக் கொள்கைகள் போன்ற இஸ்லாமில் உள்ள எல்லா விசயங்களும் அதன் கடைசி இலக்கான வெறுப்பை நோக்கி நம்மை இட்டுச் செல்வதற்கே பயன்படுகின்றன.

நீங்கள் இந்த உண்மையை மறுக்கும் வரைக்கும், உங்கள் கற்பனையில் மட்டுமே இருக்கும் அமைதியான இஸ்லாமை போற்றிப்பாடும் வரைக்கும் நமது நாடுகளில் அமைதிக்கும், மக்களாட்சிக்கும், நாகரீகத்திற்கும் மற்றும் வளர்ச்சிக்கும் தடையாக இருப்பது இஸ்லாம் தான் என்பதை உங்களால் புரிந்து கொள்ள முடியாது.

ஈரானின் அறிஞர்கள் முல்லாக்களை நம்பிய விதத்திலும்  புரட்சியை மத அடிப்படைவாதிகள் கைப்பற்ற அனுமதித்த விதத்திலும் தவறி விட்டார்கள் என்று நீங்கள் கூறியது மிகவும் சரி. ஆனால் இந்த அறிஞர்கள் நீங்கள் இப்போது செய்யும் அதே தவறைத் தான் அப்போது செய்தார்கள். இந்த அறிஞர்கள் முஸ்லிம்களுக்கு ஆதரவளித்தால், அவர்கள் ஆட்சியை கைப்பற்றியவுடன் நாட்டை மக்களாட்சியை நோக்கியும் சுதந்திரத்தை நோக்கியும் இட்டுச் செல்வார்கள் என்று நினைத்தார்கள். அவர்களுக்கு உண்மையிலேயே விஷயம் தெரிந்திருந்தால், இது ஒரு பகல் கனவு என்று அறிந்திருப்பார்கள். இஸ்லாமைப் பற்றி அறிந்த யாருமே இஸ்லாமுக்கும் மக்களாட்சிக்கும் தொடர்பே இல்லை என்று அறிந்திருப்பர். இஸ்லாமை பிரதிநிதித்துவமாக மாற்றுவது என்பது வட்டத்தை சதுரமாக மாற்றும் முயற்சியாகும். இஸ்லாமை சகிப்புத்தன்மையுள்ளதாக மாற்றுவதை விட எளிதில் கழுதைப்புலிகளை தாவரஉண்ணிகளாக மாற்றி விடலாம்.

இருந்துமிருந்தும், பல ஆண்டுகளாக மேற்குலகில் வாழ்ந்திருக்கும் நீங்கள், பல பட்டங்களைப் பெற்ற நீங்கள், உங்கள் நாட்டின் அறிஞர் களில் ஒருவராக இருக்கும் நீங்கள், வெறுப்பையும் படுகொலைகளையும் போதிக்கும் இஸ்லாமை ஆதரிப்பதன் மூலம் ஒரு அபாயகரமான விளையாட்டை விளையாடுகிறீர்கள் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வில்லையே? நீங்கள் குறைவாகப் படித்த முஸ்லிமாக இருந்திருந்தால் உங்களை இதற்காக மன்னித்திருப்பேன். உங்களின் பட்டங்களுக்கும், பட்டயங்களுக்கும் மாறாக, இந்த விசயத்தில் உங்களின் அக்கறையின்மை எனக்குப் புரிய வில்லை.

எனது வார்த்தையை மதித்து Who Feeds Fundamentalism என்ற எனது கட்டுரையை படிக்கும்படி வேண்டிக் கொள்கிறேன். பிறகு “இஸ்லாமிய அடிப்படைவாதத்தின் வளர்ச்சிக்கும், தாலிபானின் கொடூரங்களுக்கும், ஈரானின் முல்லாக்களின் காட்டுமிராண்டித்தனங்களுக்கும், World Trade Center குண்டுவெடிப்பிற்கும், எகிப்தில் வெளிநாட்டு சுற்றுலாப் பயணிகளின் பேருந்தில் குண்டுவெடிப்பிற்கும் ஏன் உங்களை பொறுப்பாக்கக் கூடாது” என்று எனக்கு எழுதுங்கள். இந்த குற்றங்களைச் செய்த மூளைச்சலவை செய்யப்பட்ட அடிப்படைவாதிகளை நான் பொறுப்பாளிகளாக்க  மாட்டேன். அவர்கள் அப்பாவிகள். அவர்கள் மூளைச்சலவை செய்யப் பட்டவர்கள். அவர்களும் பாதிக்கப் பட்டவர்களே. அவர்களுடைய கொடூரங்களுக்கும், முட்டாள்தனங்களுக்கும், குற்றங்களுக்கும் உரிய பொறுப்பு உங்கள் மேல் தான் விழுகிறது. நீங்கள் தான் அவர்களுக்கு இஸ்லாம் சிறந்தது என்று கூறுகிறீர்கள். நீங்கள் தான் அந்த வெறுப்பை வளர்க்கும் புத்தகத்தை புனிதமானது என்று தூக்கிப் பிடிக்கிறீர்கள். நீங்கள் Ph.D பட்டம் பெற்று இருக்கிறீர்கள். நீங்கள் படித்த மதிப்பு மிக்க அறிஞர். படிக்காத தற்குறி முஸ்லிம்கள் உங்களை உயர்வாகப் பார்க்கிறார்கள். அவர்கள் உங்களையும் உங்கள் கருத்தையும் மதிக்கிறார்கள். நீங்கள் மேற்குலகிற்கு சென்று வந்திருக்கிறீர்கள், பட்டங்கள் வாங்கியிருக்கிறீர்கள் அதனால் உங்களுக்கு நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள் என்பதைத் தெரிந்து தான் சொல்கிறீர்கள் என்று அவர்கள் எண்ணுகிறார்கள். குரான் கடவுளின் புத்தகம் என்று நீங்கள் சொன்னால் அது சரியாகத் தான் இருக்கும். அது அறிவியல் பூர்வமானது என்று நீங்கள் சொன்னால் அவர்கள் நம்புகிறார்கள். அது ஒரு அதிசயம் என்றால், உங்கள் மதிப்பீட்டை கேள்வி இல்லாமல் ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள். அந்த அப்பாவி மக்கள் தங்களுக்கு எது சரி எது தவறு என்று தெரிந்து கொள்ள உங்களை எதிர் நோக்குகிறார்கள். அவர்கள் உங்களிடமிருந்து அமோதிப்பைப் பெறுகிறார்கள். ஆனால் நீங்களோ அவர்களுக்கான கட்டளைகளை குரானிடம் இருந்து பெறும்படி கூறுகிறீர்கள். இஸ்லாமை ஏற்காதவர்களை வெறுக்கும்படியும், கொல்லும்படியும், அடக்கு முறைகளுக்கு உட்படுத்தும் படியும், அவர்களின் மனித உரிமைகளை மீறும்படியும், பெண்களை அடக்கி வைக்கும் படியும் போதிக்கும் பிற்ப்போக்கான காட்டுமிராண்டித் தனமான அதே குரானைப் படித்து தெரிந்து கொள்ளும்படி சொல்கிறீர்கள்.

அன்பு தோழியே, நீங்கள் உங்கள் பொறுப்பில் இருந்து கைகழுவிக் கொள்ள முடியாது. நான் உங்களை பொறுப்பாளியாக்குவது மிகைப்படுத்தப் பட்டதாக எண்ணிக் கொள்ளாதீர்கள். இஸ்லாமிய அடிப்படைவாதிகளின் கைகளால் செய்யப் பட்ட படுகொலைகளுக்கு நான் உண்மையிலேயே உங்களைத்தான் குற்றவாளியாக்குகிறேன். பயங்கரவாதத்திற்கு உங்கள் ஆதரவை நிறுத்திக் கொள்ளுமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன். நீங்கள் அமைதி என்று வாய்ப் பந்தல் போட்டாலும், இஸ்லாமை தூக்கிப் பிடிப்பதன் மூலம், பயங்கரவாதத்தைத் தான் தூக்கிப் பிடிக்கிறீர்கள். வெறுப்பின் கொள்கையான இஸ்லாமுக்கு அளித்து வரும் உங்கள் ஆதரவை பின்வாங்கும் படி கெஞ்சிக் கேட்டுக் கொள்கிறேன். அது இறந்து போகட்டும். நாம் எல்லோரும் சேர்ந்து அதை சாகடிப்போம். ஏனென்றால் இஸ்லாம் வாழ்ந்தால் மனித இனம் அழியும்.

இஸ்லாம் நாசிசத்தைப் போன்றது. இந்த இரு கொள்கைகளும் வெறுப்பை போதிக்கின்றன. ஒன்று இனத்தின் மேலாண்மையையும் மற்றொன்று மதத்தின் மேலாண்மையையும் போற்றுகிறது. சாரத்தில் அவைகள் இரண்டுமே ஒரே மாதிரியான அறிவுரைகளைக் கொண்டது. இரண்டுமே போரை முன்நிறுத்துகின்றன. இரண்டுமே பிரிவினையை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. இவை இரண்டுமே தன்னை மட்டுமே உயர்வாக எண்ணி தன்னை மட்டுமே மதிக்கின்ற (narcissistic) எல்லா அதிகாரமும் தன்னிடமே இருக்க வேண்டும் என்ற வெறியுடன் இருக்கின்ற (megalomaniac) ஆரோக்கியமற்ற மனநிலையைக் கொண்ட இரு மனிதர்களின் மூளைகளில் உதித்தவை. வெறுப்புக் கொள்கையான நாசிசத்தை தூக்கிப் பிடித்து அதை “அன்பின் போதனை” என்று அழைக்கும் நாசி அறிஞரை எப்படி மதிப்பிடுவீர்கள்? நாசிசத்திற்கு ஆதரவாக இருந்து கொண்டு தனது நேரத்தையும் பணத்தையும் அதன் வளர்ச்சிக்காக ஈடுபடுத்தும் ஒரு பெண்மணியை நீங்கள் எப்படி வரையறுப்பீர்கள்? நாசிசம் உண்மையிலேயே ஒரு அமைதியை வளர்க்கும் கொள்கை என்று இந்த மனிதர் நம்பினாரா இல்லையா என்பது முக்கியமல்ல. நாசிசத்திற்கு அவர் ஆதரவாக இருந்தார் என்ற அந்த ஒரு விசயமே நாசிக்களால் செய்யப்பட்ட எல்லா குற்றங்களுக்கும் அவரையும் குற்றவாளியாக்குகிறது. அவர் யாரையும் கொன்றிருக்காமல் இருந்தாலும், யாருடைய இறப்பையும் விரும்பியில்லாமல் இருந்தாலும் அவர் பொறுப்பில் இருந்து தப்பிக்க முடியாது. வெறுப்பையும் படுகொலைகளையும் போற்றும் கொள்கைக்கு அவர் ஆதரவாக இருக்கிறார் என்பதே போதும்.

தோழியே உங்களுக்கும் அவருக்கும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை. நீங்கள் இஸ்லாமுக்கு ஆதரவாக இருக்கிறீர்கள். அதனால் முஸ்லிம்கள் தங்கள் மதப் புத்தகத்தினால் தூண்டப்பட்டு செய்யும் அனைத்து குற்றங்களுக்கும் நீங்களும் குற்றவாளியாகிறீர்கள். நீங்கள் அவர்களிடம் இஸ்லாம் நல்ல மதம் என்றும் குரான் கடவுளின் புத்தகம் என்றும் கூறுகிறீர்கள். ஆனால் குரான் அவர்களுக்கு இஸ்லாமை ஏற்காதவர்களை கொல்லும் படியும், முஸ்லிமல்லாதோரை தீட்டானவர்கள் (najis) என்றும் தங்கள் மனைவிகளை அடிக்கும் படியும், அவர்களை தரக் குறைவாக நடத்தும் படியும், அவர்கள் புத்தி குறைந்தவர்கள் என்றும், முஸ்லிமல்லாதோரின் மீது போர்தொடுக்கும் படியும், கிருத்துவர்களையும் யூதர்களையும் நண்பர்களாக ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டாம் என்றும், எப்போதும் மற்றவர்களை வெறுக்கவும் அவர்களிடம் ஒட்டாமல் வாழவும் அவர்களின் மீது அவநம்பிக்கை கொள்ளவும் சொல்கிறது. உங்களை நீங்கள் எப்படி கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொள்கிறீர்கள்? உங்கள் மனசாட்சி உறுத்த வில்லையா? மக்களை தவறாக வழி நடத்தி அவர்களை தொடர்ந்து அறியாமை இருளில் இருக்க வைப்பதற்காக உங்களின் மனம் குற்றஉணர்வு கொள்ள வில்லையா?

நான் ஏதும் தவறாக சொல்லிவிட்டேனா? இஸ்லாம் மேலே சொல்லப் பட்டதைப் போன்றதில்லையா? அப்படியென்றால் எனக்கு நிரூபியுங்கள். இஸ்லாம் உண்மையிலேயே அன்பை போதிக்கிறது என்றும், முழு மனித இனத்தின் சகோதரத்துவத்தையும் ஒற்றுமையையும் போதிக்கிறது என்றும், ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் சம உரிமையை போதிக்கிறது என்றும், அது ஒரு அமைதியை போதிக்கும் மதம் என்றும் உங்களால் நிரூபிக்க முடிந்தால் நான் ஏற்றுக்கொள்வேன். ஆனால் எல்லா ஆதாரங்களும் அதற்க்கு எதிராக இருந்தால் தயவு செய்து உங்களை நீங்களே முட்டாளாக்கிக் கொண்டு அதைப் பற்றி பொய் பேச ஆரம்பித்து விடாதீர்கள்.

இஸ்லாம் ஒரு சமாதானத்தின், அன்பின் மற்றும் மனித இனத்தின் ஒற்றுமையின் மதம் என்று உங்களால் நிரூபிக்க முடிந்தால், நான் ” Islam-bashing ” ஐ (உங்கள் வார்த்தையில்) கைவிட்டு,  முஸ்லிமாக மாறி இஸ்லாமிய கொள்கைக்காக பாடுபடுவேன் என்று இவ்விடத்தில் உறுதி அளிக்கிறேன். அதேபோன்று நான் இஸ்லாமானது நீங்கள் நினைப்பதைப் போன்றதல்ல என்று நிரூபித்தால் நீங்கள் அதை விட்டு விலகுவேன் என்று நேர்மையாக ஒரு உறுதிமொழியை கொடுக்க முடியுமா? பிற்ப்போக்குத்தனத்திற்கும், குழுச் சண்டைகளுக்கும், கருத்துரிமையற்றமைக்கும் இஸ்லாம் தான் காரணம் என்று நான் நிரூபித்தால் அதை விட்டு விலகுவீர்களா? இஸ்லாம் ஒரு வெறுப்பின், சகியாமையின் மற்றும் போரின் மதம் என்பதற்கு ஆதாரங்கள் கொடுத்தால், தொடர்ந்து உங்களை முஸ்லிம் என்று சொல்லிக் கொள்வீர்களா? இது ஒரு சவால். ஏற்றுக்கொள்வீர்களா? முகமதின் கூற்றுக்களை நியாயத்துடனும் திறந்த மனதுடனும் பரிசீலிக்க தயாரா?

நாம் வாழ்வது ஒரே ஒரு முறை தான். இந்த விலைமதிப்பற்ற வாய்ப்பை கானல் நீரை தேடி அலைவதில் வீணடிக்க வேண்டாம். கடவுளின், வானகத்தின், அண்டத்தின் (உங்களுக்கு பிடித்த ஏதோ ஒரு வார்த்தையின் ) கருணையால், நாம் இருவருக்கும் பல மனிதர்களில் தாக்கம் ஏற்படுத்தும் வாய்ப்பைப் பெற்று இருக்கிறோம். இந்த வாய்ப்பில் பொறுப்பும் உள்ளது. நம்மைப் போன்ற மக்கள் தான் இவ்வுலகை கட்டி அமைத்து மனிதனின் எதிர்காலத்தை தீர்மானிக்கிறார்கள். உங்களால் இந்த பொறுப்பில் அலட்சியமாக இருக்க முடியுமா? நமது குழந்தைப் பருவத்தில் நமக்கு உண்மையென்று போதிக்கப் பட்டதை, நாமும் நம்பி ஏற்றுக் கொண்டதை, அது பொய்யாகக் கூட இருக்கலாம் என்று நாம் கேள்வி எழுப்ப வேண்டாமா? வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன். நாம் மேலும் அடி எடுத்து வைக்கும் முன்னர் எதை நோக்கிப் பயணித்துக் கொண்டு இருக்கிறோம் என்று பார்க்க வேண்டும். நாம் கண்ணை மூடிக்கொண்டு படு பாதாளத்தை நோக்கி நடந்து கொண்டு இருக்கலாம். கணக்கிடமுடியாத அழிவை நோக்கி சென்று கொண்டு இருக்கலாம். ஒரு கணம் நின்று மேலும் ஒரு அடி வைக்கும் முன்னர் நன்கு யோசித்துப் பார்ப்போம்.

 உங்கள் “இளகிய இதயம் கொண்ட” தோழன்.

அலி சினா

நான்காம் முதல் ஆறாம் நூற்றாண்டு வரையான இஸ்லாமுக்கு முந்தைய அரேபியப் பெண்கள்

முஸ்லிம்கள் சொல்லிக் கொள்வதற்கு மாறாக, இஸ்லாம் அரேபியாவின் பெண்களின் நிலையை உயர்த்தவில்லை. அது உண்மையில் அவர்களை மேன்மை படுத்துவதற்கு பதிலாக சிறுமைப்படுத்தி இருக்கிறது.

புகாரி Volume 3, Book 43, Number 648:
இப்னு அப்பாஸ் அறிவித்தார்:
நான் நபி அவர்களின் மனைவிமார்களில் இருவரைப் பற்றி உமர் அவர்களிடம் கேட்க வேண்டும் என்று ஆவல் கொண்டிருந்தேன். ஏனெனில், அவ்விருவரைப் பற்றித்தான் அல்லா (திருக்குர்ஆனில்), ‘நீங்கள் இருவரும் அல்லாவிடம் பாவமன்னிப்புக் கோரி மீண்டால் (அது உங்களுக்குச் சிறந்ததாகும்.) ஏனெனில், உங்கள் உள்ளங்கள் நேரிய வழியிலிருந்து (சற்றே) பிறழ்ந்து விட்டிருக்கின்றன” (திருக்குர்ஆன் 66:04) என்று கூறியிருந்தான்.
(ஒரு முறை) உமர் அவர்களுடன் நான் ஹஜ் செய்தேன். அவர்கள் (மலஜலம் கழிப்பதற்காக) விலகிச் சென்றார்கள். நானும் அவர்களுடன் தண்ணீர்க் குவளையை எடுத்துக் கொண்டு விலகிச் சென்றேன். அவர்கள் மலஜலம் கழித்துவிட்டுத் திரும்பி வந்தார்கள். நான் அவர்களின் கைகளில் குவளையிலிருந்த தண்ணீரை ஊற்றினேன். (அதில்) அவர்கள் உளூச் செய்தார்கள். அப்போது நான், ‘விசுவாசிகளின் தலைவரே! நபி அவர்களின் மனைவிமார்களில் இருவரைக் குறித்து, ‘நீங்கள் இருவரும் அல்லாவிடம் பாவமன்னிப்புக் கோரி மீண்டால் (அது உங்களக்குச் சிறந்ததாகும்)’ என்று இறைவன் கூறியுள்ளானே, அந்த இருவர் யார்?’ என்று கேட்டேன். அதற்கு உமர் , ‘இப்னு அப்பாஸே! உங்களைக் கண்டு நான் வியப்படைகிறேன். (குர்ஆனின் விளக்கத்தில் பெரும் அறிஞரான உங்களுக்கு இது கூடவா தெரியாது?) ஆயிஷா அவர்களும் ஹஃப்ஸா அவர்களும் தான் அந்த இருவர்” என்று கூறினார்கள். பிறகு உமர் நடந்த நிகழ்ச்சி முழுவதையும் கூறலானார்கள். அப்போது அவர்கள் கூறினார்கள் நான் அன்சாரியான என் பக்கத்து வீட்டுக்காரர் ஒருவருடன் பனூ உமய்யா இப்னு ஸைத் குலத்தாரின் குடியிருப்பில் வசித்து வந்தேன். அது மதீனாவை ஒட்டிய ஒரு குடியிருப்புப் பகுதியாகும். நாங்கள் இருவரும் முறை வைத்துக் கொண்டு நபி அவர்களிடம் தங்குவோம். அவர் ஒரு நாள் நபி அவர்களுடன் இருப்பார். நான் ஒரு நாள் அவர்களுடன் இருப்பேன். நான் நபி அவர்களுடன் இருக்கும்போது நபி அவர்களின் அன்றைய நாளின் கட்டளைகள், போதனைகளையும் பிறவற்றையும் அவரிடம் தெரிவிப்பேன். அவர் நபி அவர்களுடன் இருக்கும்போது இதே போன்று அவரும் எனக்குத் தெரிவிப்பார். குறைஷிக் குலத்தினராகிய நாங்கள் பெண்களை மிஞ்சி விடுபவர்களாக இருந்து வந்தோம். (பெண்களை எங்கள் சொல்லுக்குக் கீழ்ப்படிந்தவர்களாக, எங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தோம்.) நாங்கள் அன்சாரிகளிடம் (மதீனா நகருக்கு) வந்தபோது பெண்கள் அவர்களை (ஆண்களை) மிஞ்சி விடக் கூடியவர்களாக இருக்கக் கண்டோம். (பெண்கள் ஆண்களைக் கட்டுப்படுத்துபவர்களாக, தம் மனத்திற்குப் பிடிக்காதவற்றைக் கூறும்போது ஆண்களை எதிர்த்துப் பேசக் கூடியவர்களாக இருக்கக் கண்டோம்.) (இதைக் கண்ட) எங்களுடைய பெண்களும் அன்சாரிப் பெண்களின் வழக்கத்தைப் பின்பற்றத் தொடங்கினார்கள். (ஒரு நாள்) நான் என் மனைவியிடம் (கோபத்துடன்) இரைந்து பேசினேன். அவள் என்னை எதிர்த்துப் பேசினாள், அவள் என்னை எதிர்த்துப் பேசியதை நான் வெறுத்தேன். நான் உம்மை எதிர்த்துப் பேசியதை நீர் ஏன் வெறுக்கிறீர்? அல்லாவின் மீதாணையாக!நபி அவர்களின் மனைவிமார்கள் கூட அவர்களிடம்எதிர்த்துப் பேசுகிறார்கள். அவர்களில் சிலர் நபியவர்களிடம் ஒருநாள் முழுக்கவும் இரவு வரை பேசுவதில்லை” என்று கூறினாள். இதைக் கேட்டு நான் அச்சமுற்று, ‘அவர்களில் இப்படிச் செய்தவர் பெரும் இழப்புக்கு ஆளாகிவிட்டார்” என்று கூறினேன்.

(இது ஒரு நீளமான ஹதித். அதை முழுவதையும் படிக்க எனது Maryiah the Coptic Maid என்ற கட்டுரையை படிக்கவும்.)
குறைஷி ஆண்கள் தங்கள் பெண்களின் மீது “அதிகாரம்” கொண்டிருந்தது இருக்க, அவர்கள் மதீனாவிற்கு வந்ததிலிருந்து தங்கள் ஆண்களிடம் அதிகாரம் கொண்டிருந்த அன்சாரிப் பெண்களைப் பார்த்து மிகவும் மாறி விட்டார்கள் என்று ஓமர் புலம்புகிறான்.

மெக்கா ஒரு வழிபாட்டு மையம். எல்லா வழிபாட்டுத்தலங்களிலும், அறிவை விட மூடத்தனத்திற்குத்தான் மதிப்பு அதிகம். மதத்தில் ஆண் ஆதிக்கம் அதிகம் உள்ள இடங்களில் எல்லாம் பெண்கள் பாரபட்சமாக நடத்தப்படுவது வாடிக்கை. மெக்கா இதற்கு ஒரு விதிவிலக்கல்ல. யூத பெண்கள் மற்றும் மதீனாவின் அன்சாரி (முகமதிற்கு ஆதரவளித்த மதீனாவின் அரபியர்கள்) பெண்களை விட மெக்காவின் பெண்களின் சமூக நிலை மோசமாகவே இருந்தது. மதீனா பெண்களின் சுதந்திரத்தைப் பார்த்த மெக்கா பெண்கள் தங்களுக்கும் அது போன்ற சுதந்திரத்தை எடுத்துக் கொண்டார்கள். மெக்காவின் பெண்களை வெறுக்கும் மனிதர்களில் (misogynist) இருவரான உமருக்கும் முகமதுக்கும் இது பிடிக்கவில்லை. மேலேயுள்ள இஸ்லாமின் இரு முக்கிய நபர்களுக் கிடையிலான உரையாடல் அவர்கள் தங்கள் மனைவிகள் சுதந்திரத்தை அனுபவிப்பதை சிறிதும் விரும்பவில்லை என்று தெளிவாக காட்டுகிறது.

அரேபியர்களிடம் தங்கள் வரலாற்றை எழுதி வைக்கும் பழக்கம் இல்லை. இஸ்லாமிற்கு முந்தைய அவர்களின் வரலாறைப் பற்றியும் வாழ்க்கை முறையைப் பற்றியும் பெரிதாக ஒன்றும் தெரியவில்லை. எழுதப்பட்ட கொஞ்சத்தையும் கூட முஸ்லிம்கள் அழித்துவிட்டனர். இஸ்லாமிய வரலாற்று ஆசிரியர்கள் அந்த காலத்தைப் பற்றி எழுதியதெல்லாம் அதை இழிவு படுத்தும் வகையில் தான் உள்ளது. இஸ்லாமிற்கு முந்தைய எல்லாவற்றையும் ஜஹிலியா (jahiliya = அறியாமையின் காலம்) என்றான் முகமது. இஸ்லாம் தோன்றும் வரை இருந்த அரபியர்கள் எல்லாம் காட்டுமிராண்டிகள் என்றான். அரபியர்கள் தங்கள் பெண் குழந்தைகளை உயிருடன் புதைத்தார்கள் என்றும் தங்களுக்குள் தொடர்ந்து போர் புரிந்து கொண்டார்கள் என்றும் முஸ்லிம்கள் சொல்லிக்கொள்கிறார்கள். இஸ்லாமிற்கு முந்தைய பெண்கள் ஒட்டகத்தை விட மதிப்பு குறைந்தவர்கள் என்றும் தூதர்தான் அவர்களுக்கு மனித அந்தஸ்து கொடுத்தார் என்றும் சொல்லிகொள்கிறார்கள். மேலே கொடுக்கப் பட்ட ஹதித் உண்மை நிலவரத்தை காட்டுகிறது. அதன் மூலம் இஸ்லாமிற்கு முன் அரேபியப் பெண்கள் அதிக உரிமைகளைக் கொண்டிருந்தார்கள் என்று அறியமுடிகிறது. இஸ்லாம் இந்த உரிமைகளை பறித்துக் கொண்டது.

குறைஷி இனத்தினனான முகமது பெண்களை சிறுமைப் படுத்துவது இயல்பு. அவனுக்கு அதுதான் சரியான வழி. மேலும் அவன் ஆண்மைக் குறைவினால் தாழ்வு மனப்பான்மை கொண்டிருந்ததால் தனது மனைவிகளிடம் மிகவும் கண்டிப்பாக இருந்தான். தனது இளம் மனைவிகளின் மீது மற்ற ஆண்களின் கண்கள் பட்டு விடக் கூடாது என்ற பயத்தில் வாழ்ந்து வந்தான். தனது மனைவிகள் தங்கள் ஆசையைத் தீர்க்க வேறு ஆண்களைத் தேடி விடக்கூடாது என்று அவர்களை பயமுறுத்த அவன் வெளிப்படுத்திய வாசகங்கள் எல்லா பெண்களுக்கான விதிகளாக மாறிவிட்டன. முகமது பெண்களை வெறுப்பவனாக (misogynist) இருந்ததனால் இஸ்லாமும் அப்படியே உருவெடுத்திருக்கிறது.
தனது வாக்கு தான் எடுபடவேண்டும் என்றும் மற்றவர்கள் மூடிக்கொண்டு ஏற்றுக்கொள்ளவேண்டும் என்றும் அவன் நினைக்கும் போதெல்லாம், அல்லா வெளிப்படுத்தியதாக ஒரு வாசகத்தை வெளிவிடுவான். அவன் இருபதற்கும் மேலான மனைவிகளையும் வைப்பாட்டிகளையும் கொண்ட ஒரு வயதானவன். அவன் மனைவிகள் எல்லோருமே இளம் அழகிகள். அவன் தனது கிழ வயதில் அதிகாரம் வாய்ந்த தலைவனாக ஆனான். அதனால் அவனால் பலரை மணக்க முடிந்தது. சிலர் தானே முன்வந்து அவனுக்கு தன்னை கொடுத்துக் கொண்டார்கள். அவன் மிகவும் அழகான பெண்களை மட்டுமே ஏற்றுக்கொண்டான். ஆனால் ஆளும் அதிகாரம் சரசத்தில் கைகொடுக்குமா? இத்தூதுவருக்கு தனக்கும் தன் இளம் மனைவிகளுக்கும் இடையிலான வயது வித்தியாசம் நன்கு தெரியும். அவன் சந்தேகப் பேர்வழியாக இருந்தான். தனது மனைவிகளை தனக்கு மோசம் செய்துவிடாதபடி எச்சரிக்கை செய்தான்.

33:30. நபியுடைய மனைவிகளே! உங்களில் எவரேனும் பகிரங்கமான மானக்கேடு செய்வாராயின், அவருக்கு வேதனை இரட்டிக்கப்படும்; இது அல்லாவுக்கு மிகவும் சுலபமேயாகும்!
33:31. அன்றியும் உங்களில் எவர் அல்லாவுக்கும் அவனுடைய தூதருக்கும் வழிபட்டு, நல்ல அமல் செய்கிறாரோ, அவருக்கு நாம் நற்கூலியை இருமுறை வழங்குவோம்; இன்னும் அவருக்கு கண்ணியமான உணவையும் சித்தம் செய்திருக்கிறோம்.
அவன் தனது மனைவிகளிடம் மற்ற ஆண்களை கவர்ந்து விடாதபடி நடந்து கொள்ளவும், மற்றவர்களால் பார்க்கப்பட்டு இச்சிக்கப்படாமல் இருப்பதற்காக தங்களை மூடிக்கொள்ளுமாறும் அடிக்கடி வலியுறுத்துவான்.

33:32. நபியின் மனைவிகளே! நீங்கள் பெண்களில் மற்றப் பெண்களைப் போலல்ல; நீங்கள் இறையச்சத்தோடு இருக்க விரும்பினால், (அந்நியருடன் நடத்தும்) பேச்சில் நளினம் காட்டாதீர்கள். ஏனெனில் எவன் உள்ளத்தில் நோய் (தவறான நோக்கம்) இருக்கின்றதோ, அ(த்தகைய)வன் ஆசை கொள்வான்; இன்னும் நீங்கள் நல்ல பேச்சே பேசுங்கள்.

33:33. நீங்கள் உங்கள் வீடுகளிலேயே தங்கியிருங்கள்; முன்னர் அஞ்ஞான காலத்தில் திரிந்து கொண்டிருந்ததைப் போல் நீங்கள் திரியாதீர்கள்; தொழுகையை முறைப்படி உறுதியுடன் கடைப்பிடித்து தொழுங்கள்; ஜகாத்தும் கொடுத்து வாருங்கள். அல்லாவுக்கும், அவனுடைய தூதருக்கும் கீழ்படியுங்கள்; (நபியின்) வீட்டையுடையவர்களே! உங்களை விட்டும் அசுத்தங்களை நீக்கி, உங்களை முற்றிலும் பரிசுத்தமாக்கிவிடவே அல்லா நாடுகிறான்.
இந்த வாசகங்கள் கடவுளிடம் இருந்து வந்தவையா இல்லை இளம் அழகிகளை மனைவிகளாகக் கொண்ட ஆண்மையற்ற கிழவனிடமிருந்து வந்தவையா?

முகமது தனது மனைவிகளை கட்டுபாட்டில் வைக்க நினைத்தான். இதுதான் இஸ்லாமிய முகத்திரைக்குக் காரணம். ஆரம்பத்தில் தூதரின் மனைவிகளுக்கான கட்டுப்பாடுகளாக இருந்தது பின்னர் ஷரியாவின் சட்டமாக மாறி எல்லா இஸ்லாமிய நாடுகளிலும் திணிக்கப் பட்டது.

முகமது பெண்கள் தங்கள் கணவர்களுக்கு கட்டுப்பட்டு நடக்கவேண்டும் என்று திரும்பத் திரும்ப வலியுறுத்தினான். இதற்கும் அவனின் பெரும்பாலான மனைவிகள் கட்டுக்குள் அடங்கமறுக்கும் இளம் பெண்கள் என்பதற்கும் சம்பந்தம் இல்லையா? எல்லா பதின்ம வயது (teenage) பெண்களைப் போல அவனின் மனைவிகளும் மிகவும் தற்பெருமை வாய்ந்தவர்கள். அவர்களை பயமுறுத்தி பணிய வைப்பதற்காக தனது சொந்த விருப்பங்களையே கடவுளின் கட்டளைகளாக வெளிப்படுத்தினான். எப்பொழுதெல்லாம் அவனுக்கு தன் மனைவிகளிடம் பிரச்சனையோ அப்பொழுதெல்லாம் அவனது அல்லா அவனைக் காப்பாற்ற வாசகங்களை வெளிப்படுத்துவார். பின்வரும் வாசகம் தன் மனைவிகளை எல்லாம் அடக்கி வைப்பதற்காக வெளிப்படுத்தப் பட்டது.

“அவர் உங்களை “தலாக்” சொல்லி விட்டால், உங்களை விடச் சிறந்த – முஸ்லிம்களான, நம்பிக்கையாளர்களான, அல்லாவுக்கு பணிந்து நடப்பவர்களான, தங்கள் தவறுகளுக்காக அல்லாவுடன் வருந்தி மன்றாடுபவர்களான, அல்லாவை உண்மையாக வணங்குபவர்களான, நோன்பு நோற்பவர்களான, (அல்லாவுக்காக) இடம்பெயர்ந்தவர்களான, உங்களை விட உயர்ந்த, முன்னர் மணந்த பெண்களையோ அல்லது கன்னிப் பெண்களையோ இறைவன் உங்களுக்குப் பதிலாக அவருக்கு மனைவியராய் கொடுப்பார்.” Q. 66: 5

முகமதின் முதல் மனைவியான கதீஜா வணிகம் செய்ததில் இருந்தும், அவர் தனக்காக வேலை செய்ய பல ஆண்களை அமர்த்தியிருந்ததில் இருந்தும் இஸ்லாமிற்கு முந்தைய அரேபியப் பெண்கள் அதற்குப் பிந்தைய பெண்களை விட அதிக சுதந்திரத்தையும் அதிகாரத்தையும் கொண்டிருந்தார்கள் என்ற உண்மையை புரிந்து கொள்ளலாம். முகமதுவே அவரின் பல வேலையாட்களில் ஒருவன் தானே. இஸ்லாமிற்க்குப் பிறகு பெண்கள் சொந்த தொழில் செய்ததைப் பற்றியோ ஆண்களை தங்களின் வேலையாட்களாக அமர்த்தியதைப் பற்றியோ கதைகள் ஏதேனும் உண்டா?

முகமதிற்கு பெண்கள் பாலின்பப் பொருட்கள் மட்டுமே. அவன் பெண்களிடம் கைகுலுக்க மறுத்தான் என்று அறிவிக்கப்படுகிறது. அவனின் அதிகாரத்தை ஏற்றுக்கொண்டு கீழ்ப்படிவதாக அறிவிக்க வந்த பெண் தலைவர்களை சந்திக்கும் பொறுப்பைக்கூட உமரிடம் ஒப்படைத்தான். ஒரு பெண்ணுடனான சாதாரண கைகுலுக்கலில் என்ன கெட்டுவிடப் போகிறது? அவன் தனது பாலியல் ஆசைகளுக்கும் அவனது மத நெறிகளுக்கும் இடையில் அலைக்கழிக்கப் பட்டிருந்திருக்கவேண்டும். ஒரு பெண்ணை தொடும்போது அவனின் மனதில் அவனையே வெட்கப்படும்படி ஏதோ தோன்றியிருக்க வேண்டும்.

பெண்களுக்கு புத்தி மட்டு என்றும் அவர்கள் தனது கணவர்களுக்கு நன்றியற்றவர்கள் என்றும் அதனால் அவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் நரகத்திற்குத் தான் போவார்கள் என்றும் எண்ணினான்.

அபூ ஸயீதுல் குத்ரீ அறிவித்தார்.
நபி அவர்கள் நோன்புப் பெருநாளிலோ ஹஜ்ஜுப் பெருநாளிலோ முஸல்லா எனும் தொழும் திடலுக்குச் சென்று தொழுதுவிட்டு உரை நிகழ்த்தினார். ‘மக்களே! தர்மம் செய்யுங்கள்!” என்று மக்களுக்குக் கட்டளையிட்டார். பிறகு பெண்கள் பகுதிக்குச் சென்று ‘பெண்களே! தர்மம் செய்யுங்கள்; ஏனெனில் நரகவாசிகளில் நீங்களே அதிகமக இருப்பதை பார்த்தேன்!” என்றார். ‘இறைத்தூதர் அவர்களே! ஏன் இந்நிலை?’ எனப் பெண்கள் கேட்டதும், ‘நீங்கள் அதிகமாகச் சபிக்கிறீர்கள்; உங்கள் கணவர்களுக்கு நன்றியற்றவர்களாக உள்ளீர்கள். புத்தியிலும் மத நம்பிக்கையிலும் உங்களைவிட குறைவுள்ள மற்றவர்களை நான் கண்டதில்லை. உங்களில் சிலர் அறிவுடைய கவனமான ஆண்களைக்கூட வழிதவறச் செய்வீர்கள்.” [Bukhari Volume 2, Book 24, Number 541]

பெண்கள் ஆண்கள் வழிதவறிச் செல்வதற்கு காரணம் என்றும், அவர்கள் தங்கள் கணவர்களுக்கு நன்றியற்றவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்றும் அதனால் பெரும்பாலான பெண்கள் நரகத்திற்குத் தான் செல்வார்கள் என்றும், அவர்களுக்கு புத்தி மட்டு என்றும் நினைக்கின்ற மனிதன் பெண்களை மதிப்பவனா? இந்த ஹதித் பல வடிவங்களில் பல எண்களில் காணப்படுகின்றது. ஒரு வடிவத்தில் அவன் பெண்களுக்கு ஏன் புத்தி மட்டு என்று தான் நம்புவதாக விளக்குகிறான்.

அபூ ஸயீதுல் குத்ரீ அறிவித்தார்.
‘ஹஜ்ஜுப் பெருநாளன்றோ நோன்புப் பெருநாளன்றோ தொழும் திடலிற்கு நபி அவர்கள் சென்று கொண்டிருந்தபோது சில பெண்களுக்கு அருகே அவர்கள் சென்று, ‘பெண்களே! தர்மம் செய்யுங்கள்! ஏனெனில், நரக வாசிகளில் அதிகமாக இருப்பது நீங்களே என எனக்குக் காட்டப்பட்டது’ என்று கூறினார்கள். ‘இறைத்தூதர் அவர்களே! ஏன்’ என்று அப்பெண்கள் கேட்டதற்கு, ‘நீங்கள் அதிகமாகச் சாபமிடுகிறீர்கள்; கணவனுக்கு நன்றி கெட்டவர்களாக இருக்கிறீர்கள்; மார்க்கத்திலும் அறிவிலும் குறைந்தவர்களாக இருந்து கொண்டு மன உறுதியான கணவனின் புத்தியை மாற்றி விடக்கூடியவர்களாக உங்களை விட வேறு யாரையும் நான் காணவில்லை’ என்று இறைத்தூதர் அவர்கள் கூறியபோது ‘இறைத்தூதர் அவர்களே! எங்களுடைய மார்க்கமும் எங்களுடைய அறிவும் எந்த அடிப்படையில் குறைவாக உள்ளன’ என்று பெண்கள் கேட்டனர். ‘ஒரு பெண்ணின் சாட்சி ஓர் ஆணின் சாட்சியில் பாதியாகக் கருதப்படவில்லையா?’ என்று நபி அவர்கள் கேட்டதற்கு, ‘ஆம்’ என அப்பெண்கள் பதில் கூறினர். ‘அதுதான் அவர்கள் அறிவு குன்றியவர்கள் என்பதைக் காட்டுகிறது; ஒரு பெண்ணிற்கு மாதவிடாய் ஏற்பட்டால் அவள் தொழுகையையும் நோன்பையும்விட்டு விடுவதில்லையா?’ என்று நபி அவர்கள் கேட்டதற்கும் ‘ஆம்!’ எனப் பெண்கள் பதில் கூறினர். ‘அதுதான் பெண்கள் மார்க்கத்தில் குறைவானவர்களாக இருக்கின்றனர் என்பதற்கு ஆதாரமாகும்” என்று நபி கூறினார்கள்”. [Bukhari Volume 1, Book 6, Number 301]

அதாவது, முகமதுவின் தர்க்கத்தின்படி இரண்டு பெண்களின் சாட்சி ஒரு ஆணின் சாட்சிக்கு சமம் என்ற கட்டுப்பாட்டின் படி பெண்கள் புத்தி குறைந்தவர்கள் என்றும் அவர்கள் மாதவிடாய் சமயத்தில் தொழுகையும் நோன்பும் செய்யக்க் கூடாது என்ற கட்டுப்பாட்டின் படி பெண்கள் மார்க்கத்தில் குறைந்தவர்கள் ஆவர்.
“மார்க்கத்தில் குறைந்தவர்கள்” என்று எந்த அர்த்தத்தில் சொன்னான்? ஒருவேளை பெண்கள் மத விசயத்தில் ஆண்களை விட குறைவாகவே பரினமித்தவர்கள் என்று சொல்கிறானோ?

இஸ்லாம் படையெடுப்புக்கு 1000 ஆண்டுகள் முந்தைய பாரசீக பெண்வீரர்களின் அக்கேமேனிட் அணி

இந்த அநியாயமான கட்டுப்பாடுகளை விதித்தது யார் என்ற கேள்வி எழவில்லையா? பெண்கள் மாதவிடாய் சமயத்தில் தொழக்கூடாது என்றும் அவர்களின் சாட்சி மதிப்பற்றது என்றும் கட்டுப்பாடு விதித்தது இதே மனிதன் தானே.

இதை மனதில் வைத்துக்கொண்டால், பெண்கள் மதத்திலும் அறிவிலும் குறைவானவர்கள் என்ற அவனின் கூற்று “நான் சொன்னால் அது உண்மையே” என்று பொருள்படுகிறது.
அவனுடைய மோசடி ஒரு முட்டாள்தனத்தை மற்றொரு முட்டாள்தனத்தின் உதவியுடன் நிரூபிப்பதே. பெண்களுக்கு எதிரான அவனுடைய வாதங்கள் அற்பமானவை.

தனது கருத்தை திணிக்க அவன் பயமுறுத்தலை பயன்படுத்தினான். கணவனின் மனம் கோணலுக்குக் காரணமாதல் போன்ற மிகவும் அற்பமான காரணங்களுக்காக கூட அவனுடைய அல்லா பெண்களை நரகத்தில் தள்ளுவார் என்று பயமுறுத்தினான்.

அப்துல்லாஹ் இப்னு அப்பாஸ் அறிவித்தார்:
“…..மேலும் நான் நரகத்தையும் கண்டேன். அதைப் போல் ஒரு பயங்கரமான காட்சி எதையும் ஒருபோதும் நான் கண்டதேயில்லை. மேலும், நரகவாசிகளில் அதிகமாகப் பெண்களையே கண்டேன்” என்று கூறினார்கள். மக்கள், ‘ஏன் இறைத்தூதர் அவர்களே!” என்று கேட்டார்கள். அதற்கு நபி அவர்கள், ‘பெண்களின் நன்றியற்றதன்மையே காரணம்” என்றார்கள். அப்போது ‘பெண்கள் அல்லாவிற்கு நன்றியற்றவர்களாக இருக்கிறார்களா?’ என வினவப்பட்டது. அதற்கு ‘கணவர்களுக்கு நன்றியற்றவர்களாக இருக்கிறார்கள். உதவிகளுக்கு நன்றி காட்ட மறுக்கிறார்கள். காலமெல்லாம் ஒருத்திக்கு நீ உதவி, பிறகு உன்னிடம் ஏதேனும் (குறை) ஒன்றை அவள் கண்டால் ‘உன்னிடமிருந்து நான் எந்த சுகத்தையும் கண்டதேயில்லை’ என்று சொல்லிவிடுவாள்” என்று பதிலளித்தார்கள்.” [Bukhari Volume 2, Book 18, Number 161]

எனது புத்தகத்தில் (Understanding Muhammad) விளக்கியபடி, வியர்வையும் நாற்றமுமாக உள்ள கையாலாகாத ஒரு வயதான மனிதனுடன் படுக்க விரும்ப வாய்ப்பு இல்லாத தனது மனைவிகளை பயமுறுத்தத்தான் இந்த கதையை சொல்லி இருப்பான் என்று நான் உறுதியாகச் சொல்கிறேன். முரண்நகையாக தங்கள் மனைவிகளை மோசமாக நடத்துவதற்காக ஆண்கள் எந்தவித பின்விளைவுகள் சந்திப்பார்கள் என்பதை பற்றி ஒரு பேச்சுமூச்சு இல்லை. மாறாக, ஆண்களுக்கு தங்கள் மனைவிகளை பேச்சளவிலும் உணர்வளவிலும் உடலளவிலும் மோசமாக நடத்தும்படி கட்டளை இடுகிறான்.

Q.4:34
ஆண்கள் பெண்களை நிர்வகிக்க வேண்டியவர்களாக இருக்கின்றனர் ஏனென்றால் அல்லா சிலரை சிலரைவிட மேன்மைப்படுத்தி வைத்திருக்கிறான் மற்றும் ஆண்கள் தங்கள் சொத்துகளிலிருந்து செலவு செய்து வருகிறார்கள். எனவே நல்ல பெண்கள் பணிந்து நடப்பார்கள். பாதுகாக்கப்பட வேண்டியவற்றை, அல்லா காத்ததைப் போல, பாதுகாத்துக் கொள்வார்கள்; எந்தப் பெண்கள் மாறு செய்வார்களென்று நீங்கள் அஞ்சுகிறீர்களோ, அவர்களை கடிந்து கொள்ளுங்கள்; அவர்களுடன் படுக்காதீர்கள்; அவர்களை அடியுங்கள். இதற்கு பணிந்து விட்டால், அவர்களுக்கு எதிராக எந்த வழியையும் தேடாதீர்கள். நிச்சயமாக அல்லா மிக உயர்ந்தவனாகவும், வல்லமை உடையவனாகவும் இருக்கின்றான்.
இஸ்லாமில் பெண்களின் நிலையைப் பற்றி யாருக்கேனும் ஏதேனும் சந்தேகம் இருந்தால், இந்த வாசகம் அதை முற்றிலுமாக நீக்கி விடும். இது பெண்களின் சுதந்திரத்தை பறித்து, ஆண்களுக்கு அடிமைப்பட்டவர்களாக்குகிறது. ஆண்கள் பொருளீட்டும் காரணத்திற்க்காக அவர்களை குடும்பத்தின் முதலாளியாக்குகிறது. பெண்கள் கையாலாகாதவர்கள் என்றும் அவர்கள் வேலை செய்து பொருளீட்டி குடும்பத்தின் தேவைகளுக்கு பங்களிக்க அனுமதிக்கக் கூடாது என்றும் பொருள்படுகிறது. பெண்களின் வேலை வீட்டில் மட்டுமே என்றும் குழந்தைகளையும் வீட்டையும் கவனித்துக் கொள்வது மதிப்பற்றது என்றும் அவர்கள் தங்கள் கணவர்கள் சம்பாதிக்கும் ரொட்டித்துண்டிற்காக நன்றியோடு இருக்கவேண்டும் என்றும் சொல்கிறது.

முதலில் முகமது பெண்களை அடிமைநிலைக்கு தாழ்த்துகிறான். பிறகு இன்னும் மேலே போகிறான். ஆண்களை தங்கள் மனைவிகளை பேச்சளவிலும் உணர்வளவிலும் உடலளவிலும் தண்டித்து, அவர்களை விலங்குகளின் நிலைக்கு தாழ்த்தச் சொல்கிறான். விலங்குகளை வதை செய்வதற்காக அபராதம் செலுத்தவேண்டிய இந்த காலத்தில், குரானின் போதனைகள் விழுங்குவதற்கு கடினமானவை. பெண்களைப் பற்றி எப்படிப்பட்ட அபாண்டமான விசயங்கள் ஒரு நியாயமான கடவுளிடம் இருந்து வெளிப்படும் என்பது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது. பெண்களைவிட ஆண்கள் உயர்வானவர்களென்று 2:228 என்ற வாசகமும் சொல்கிறது. இது “மேலும் ஆண்கள் அவர்களை (பெண்களை) விட ஒரு படி மேலானவர்கள்” என்கிறது.

மேற்கண்ட ஹதிதின் வேறொரு வடிவம் ‘சஹி முஸ்லிம்’ (Sahih Muslim) என்ற தொகுப்பில் உள்ளது.

ஜாபிர் பின் அப்துல்லா அறிவித்தார்: ஈத் நாளன்று நபி அவர்களுடன் தொழுகை செய்தேன். அவர் பிரசங்கத்திற்கு முந்தைய வழிபாட்டை ‘அதன்’ மற்றும் ‘இகமா’ இல்லாமல் ஆரம்பித்தார். பிறகு பிலாலின் மீது சாய்ந்து கொண்டு எழுந்து நின்றார். கவனமாக (அல்லாவிற்காக தீய்மைக்கு எதிராக ) இருக்கும்படி (அவர்களுக்கு) கட்டளை இட்டார். (அவர்களை) தனக்கு கீழ்படிந்து நடக்குமாறு வலியுறுத்தினார். மக்களுக்கு பிரசங்கம் செய்தார். அவர்களை கடிந்து கொண்டார். பிறகு பெண்களை அடையும் வரை நடந்தார். அவர்களுக்கு பிரசங்கம் செய்தார். அவர்களை கடிந்து கொண்டார். அவர்களிடம் தர்மம் செய்யுங்கள் என்று கூறினார். ஏனெனில் உங்களில் பெரும்பாலானோர் நரக நெருப்பிற்கு விறகாவீர்கள் என்று கூறினார். கன்னத்தில் ஒரு கரும்புள்ளியைக் கொண்ட ஒரு பெண் எழுந்து நின்று ‘இறைத்தூதர் அவர்களே! ஏன் அப்படி?’ என்று கேட்டாள். ஏனென்றால் நீங்கள் புலம்பிக்கொண்டே இருக்கிறீர்கள், கணவனுக்கு நன்றி கெட்டவர்களாக இருக்கிறீர்கள் என்றார். பிறகு அவர்கள் தங்கள் தோடு, மோதிரம் போன்ற நகைகளை தர்மமாக பிலாலின் துணியில் போட்டார்கள். [Sahih Muslim Book 004, Number 1926]
முகமது இது போன்று பூச்சாண்டி காட்டி தன்னைப் பின்பற்றிய தன்னுடைய பிதற்றல்களை கேட்டுவந்த பெண்களிடமிருந்து பணம் வசூல் செய்தான்.

வேறொரு இடத்தில் பெண்களை சாத்தானுடன் ஒப்பிடுகிறான்.
இறைத்தூதர் ஒரு பெண்ணைப் பார்த்தார், அவர் தன் மனைவி, ‘ஜைனாப்’ பிடம் வந்து அவள் தோலை பதனிட்டுக் கொண்டு இருக்கும்போது அவளுடன் உடலுறவு கொண்டார். அவர் பிறகு தனது துணைவர்களிடம் சென்று சொன்னார், “ஷைத்தான் பெண்களின் வடிவத்தில் நடமாடும். எனவே யாரேனும் ஒரு பெண்ணைப் பார்த்தால் அவர்கள் தனது மனைவியிடம் வந்து தணித்துக் கொள்ளவேண்டும். ஏனென்றால் அது அவனின் இதையத்தில் எழுந்த (தீய) எண்ணத்தை விரட்டிவிடும்” என்று ஜாபிர் அறிவித்தார்.[ Bukhari Volume 1, Book 6, Number 301] [wrong number]

ஒரு பெண் தனது கணவன் வேறொரு பெண்ணுடன் மணக் கலவி செய்து கொண்டு தன்னுடன் அவனது விரைப்பை தணித்துக் கொள்கிறான் என்று அறிந்தால் அவள் எப்படி உணர்வாள்? இது தான் 1.2 பில்லியன் மக்களின் தூதுவரின் ஒழுக்கம்!

குரானிலும் ஹதிதிலும் எண்ணற்ற அதிர்ச்சி அளிக்கும் வாசகங்கள் உள்ளன. பின் வரும் ஹதித் இவற்றில் முதலிடம் பெரும் என்பது என் கருத்து.

ஹலோ மிஸ்டர் சினா,

பின்வரும் மூன்று புள்ளிகளைப் பற்றி உங்கள் கருத்தைத் தெரிவிப்பீர்களா? ஹதித் பதிவுகளில் இருந்தும் குரானின் வாசகங்களில் இருந்தும் பெண்கள் பல முறைகளில் இழிவு படுத்தப்படுகிறார்கள் என்பது தெளிவு. ஆனால் முஸ்லிம்கள் பின்வரும் மூன்று ஹதித்களை காட்டி இஸ்லாம் பெண்களை உயர்வு படுத்துகிறது என்று தொடர்ந்து சாதிக்கிறார்கள்.

1. அபு ஹுரைரா (ரலி)அறிவித்தார். அல்லாவின் தூதர் (ஸல்):” ஒரு (இஸ்லாமை) நம்புகின்ற ஆண் ஒரு (இஸ்லாமை) நம்புகின்ற பெண்ணை வெறுக்கக் கூடாது. அவனுக்கு சில குணங்களைப் பிடிக்காவிட்டால், வேறு குணங்களால் திருப்தி அடைவான்.” என்று கூறினார்

2. இப்னு உமர் (ரலி)அறிவித்தார். அல்லாவின் தூதர் (ஸல்):” எச்சரிக்கை, உங்களில் எல்லோரும் ஆட்டிடையர்கள் தான். தங்கள் தங்கள் மந்தைக்கு பதில் சொல்ல வேண்டி இருக்கும். கலிப் மக்களின் காவலாளி. தனது குடிமக்களைப் பற்றி கேட்கப்படுவார் (எப்படி அவர்களின் விவகாரங்களை நடத்தினாய் என்று). ஒரு ஆண் தனது குடும்ப அங்கத்தினரின் காவலாளி. குடும்பத்தைப் பற்றி கேட்கப் படுவான் (எப்படி அவர்களின் நன்னிலையை கவனித்துக் கொண்டாய் என்று). ஒருபெண்தனதுகணவனின்வீட்டிற்கும்அவனின்குழைந்தைகளுக்கும்காவலாளி.அவர்களைப்பற்றிகேட்கப்படுவாள்(எப்படிவீட்டையும்குழந்தைகளையும்பார்த்துக்கொண்டாய்என்று). (இதை எழுதியவரிடம் இருந்து ஒரு குறிப்பு: இங்கே கவனியுங்கள். தூதுவருக்கு (ஸல்) பெண்களின் மீது நம்பிக்கை இல்லை என்றால், அவர் வீட்டிற்கு காவலாளி என்று சொல்லி இருக்கமாட்டார்!). ஒரு அடிமைப்படுத்தப்பட்டவர் தனது உரிமையாளனின் பொருள்களுக்கு காவலாளி. அவற்றைப் பற்றி கேட்கப் படுவான் (எப்படி தன் நம்பிக்கையில் விடப்பட்ட பொருள்களை காத்தாய் என்று). எச்சரிக்கை, உங்களில் எல்லோரும் காவலாளிகள் தான். தங்கள் தங்கள் நம்பிக்கையில் விடப்பட்டவைகளுக்கு பதில் சொல்ல வேண்டி இருக்கும்.” என்று கூறினார்.

3. சலீம் தனது தந்தையரிடமிருந்து (அப்துல்லா பி, உமர் ) அறிவிக்கிறார். அல்லாவின் தூதர் (ஸல்):” பெண்கள் மசூதிக்குச் செல்ல அனுமதி கேட்கும் பொது, அவர்களை தடை செய்யாதீர்கள்” என்று கூறினார்.

1.

முதல் ஹதித்தை நான் படித்ததில்லை. அதை கண்டுபிடிக்கவும் முடியவில்லை. இருப்பினும், பெண்களை வெறுக்காதே என்று சொல்வது சம உரிமை கொடுப்பதற்கு சமமல்ல. இந்த ஹதித் ஆண்கள் தங்கள் மேலான நிலையிலிருந்து பெண்களுக்காக இறங்கி வரவேண்டும் (condescend) என்கிறது

அப்துல் பஹா ஏசுவைப் பற்றியதாக கூறும் ஒரு கதை இருக்கிறது. ஒரு நாள், ஏசு தனது சீடர்களுடன் போய்க்கொண்டிருக்கும் பொது ஒரு இறந்த நாயைப் பார்த்தனர். எல்லோரும் அருவருப்பு கொண்டனர். ஆனால் ஏசு அதன் வெண்மையான பற்களை பார்க்கச் சொன்னார்.

மோசமான விசயங்களில் கூட நல்லவற்றைத் தேடவேண்டும் என்பது தான் இந்த கதையின் நீதி. இந்த ஹதித்தின் நீதியும் அதே தான். இது பெண்களுக்கு சம உரிமை கொடுக்கவில்லை. இது ஆண்களை தாங்கள் மேலானவர்கள் என்று கருதும் படியும் பெண்களின் குறைகளை பெரிது படுத்த வேண்டாம் என்றும் சொல்கிறது.

2.

இரண்டாவது ஹதித் முஸ்லிம் 20: 4496 ல் இருக்கிறது. இது ஒவ்வொரு பிரிவினரின் பொறுப்புகளை வரையறுக்கிறது. இந்த ஹதித் குரானின் “நல்லொழுக்கமுடைய பெண்டிர் (தங்கள் கணவன்மார்களிடம்) விசுவாசமாகவும், பணிந்தும் நடப்பார்கள். (கணவன்மார்கள்) இல்லாத சமயத்தில், பாதுகாக்கப்பட வேண்டியவற்றை பாதுகாத்துக் கொள்வார்கள்”என்று கூறும் 4:34 வாசகத்தை உறுதிப்படுத்துகிறது.

ஒரு அடிமைப்படுத்தப்பட்டவர் எப்படி தன் எஜமானின் பொருள்களுக்கு காவலாளியோ அதேபோல பெண்களும் தங்கள் கணவர்களுக்குச் சொந்தமானவற்றைவைகளின் காவலாளிகள். இந்த ஹதித் நாய்கள் தங்கள் எஜமானனின் பொருள்களுக்கு காவலாளி என்றும் சேர்த்துச் சொல்லி இருக்கலாம். இந்த ஹதிதின் நோக்கம் மாறியிருக்காது.

இந்த முஸ்லிம் ஆதரவாளர் பெண்களின் உரிமைகளை அது இல்லாத ஒரு ஹதிதில் தேடுகிறார். இந்த ஹதித் உரிமைகளைப் பற்றியது அல்ல, கடமைகளைப் பற்றியது. எப்படி ஒரு நாய்க்கு தான் பாதுகாக்கும் பொருள்களின் மீது எந்த உரிமையும் இல்லையோ அதேபோல ஒரு அடிமைப்படுத்தப்பட்டவருக்கு தனது பொறுப்பில் உள்ள பொருள்களின் மீது எந்த உரிமையும் இல்லை. ஒரு பெண்ணுக்கு தனது கணவனின் பொருள்களை பாதுகாக்கும் பொறுப்பு இருக்கிறது, ஆனால் அவற்றின் மீது அவருக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை. அவருக்கு இருக்கும் ஒரே ஒரு உரிமை பெண்தட்சணை தான். அதுவும் அவர் மணவிலக்கு பெறும்போது தான் கிடைக்கும். தனது குழந்தைகளின் மீது கூட ஒரு முஸ்லிம் பெண்ணுக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை.

3.

இந்த ஹதித் பெண்ணின் மீது ஆணின் அதிகாரத்தை நிறுவுகிறது. இது பெண்ணுக்கான அனுமதி அவரின் கணவனிடம் இருக்கிறது என்கிறது. அவர் தனக்கான முடிவுகளை தானே எடுக்க முடியாது.

தங்கள் மனைவிகள் மசூதிக்கு செல்ல விரும்பும்போது அனுமதி கொடுக்கும்படி முகமது ஆண்களுக்குக் கூறினான் என்று இந்த முஸ்லிம் ஆதரவாளர் பீற்றிக்கொள்கிறார். இதுவா விடுதலை? மனைவி ஒரு நண்பரையோ, ஒரு உறவினரையோ பார்க்கச் செல்லவேண்டும் என்றாலோ தனது நண்பர்களுடன் கடைவீதிக்குச் செல்லவோ அல்லது நண்பர்களுடன் இணைந்து மகிழ்ச்சியாக சிறிது நேரம் களிக்கலாம் என்றோ நினைத்தால்? ஒரு பெண் தனது முடிவுகளை தானே எடுக்க கூடாது, அவருக்கு ஒரு காவலாளி வேண்டும், எல்லா பெரியவர்களும் செய்ய உரிமையுள்ளவைகளை செய்ய பெண்கள் அனுமதி கேட்கவேண்டும் என்ற இந்த ஒரு விசயமே இஸ்லாம் பெண்ணை வெறுக்கும் மதம் என்பதை தெளிவாக நிறுவுகிறது. பெண்கள் எந்த மயிருக்கு மற்றவர்களின் அனுமதி கேட்கவேண்டும்?

மேற்கண்ட ஹதித்துகளிருந்து ஆண்-பெண் சமத்துவத்தையோ பெண்களுக்குள்ள ஏதேனும் உரிமைகளையோ யூகிக்க முடியாது. சொல்லப்போனால் அவைகள் எதிர்மறையைத்தான் உறுதி செய்கிறது. பல குரான் வாசகங்களும் ஹதிதுகளும் பெண்களுக்கு இஸ்லாமில் உரிமைகள் என்று பெரிதாக ஒன்றும் இல்லை என்று தெள்ளத்தெளிவாகக் காட்டுகின்றன. அவர்களின் உரிமைகள் அடிமைப்படுத்தப்பட்டவர்களின் உரிமைகளைப் போன்றதே.

-Ali Sina.

மொழிபெயர்ப்பு:Ali Sina’s Tamil Fan

இஸ்லாம் தீவிர அரசியல் நோக்கம் கொண்ட மதம். அதன் இறுதி இலக்கு உலகையே ஆள்வதுதான். இஸ்லாமிய ஆட்சியில் எப்படிப்பட்ட அரசு இருக்கும்?

கட்டாயமாக அது மக்களாட்சியாக இருக்காது. மக்களாட்சியுடன் இஸ்லாம் ஒத்துப்போகாது. அமீர் தஹெறி (Amir Taheri) என்ற ஈரானிய எழுத்தாளர்/ பத்திரிக்கையாளர் இஸ்லாமும் மக்களாட்சியும் என்ற ஒரு விவாதத்தின்போது மக்களாட்சி என்ற வார்த்தையே முஸ்லிம்கள் பேசும் மொழிகளில் இல்லை என்றார். ஒரு நாகரீகத்தை புரிந்து கொள்வதற்கு அதன் வார்த்தைகளை புரிந்துகொள்ளவேண்டும் என்றும் ஒரு வார்த்தை அவர்களின் மொழியில் இல்லை என்றால் அவர்களின் மனங்களிலும் இல்லை என்றார்.

மக்களாட்சி என்றால் சமத்துவம். ஆனால் சமத்துவம் இஸ்லாமுக்கு ஒவ்வாது. இஸ்லாமில் முஸ்லிமல்லாதோர் முஸ்லிம்களுக்கு சமமானவர்கள் அல்ல. பெண்கள் ஆண்களுக்கு சமமானவர்கள் அல்ல. முஸ்லிமல்லாதோர்கள் கூட தங்களுக்குள் அனைவரும் சமமானவர்கள் இல்லை. புத்தகத்தின் மக்கள் (யூதர்கள் மற்றும் கிறிஸ்துவர்கள்) அடங்கி இருந்து, பாதுகாப்பு வரியை (ஜிஸ்யா) செலுத்தினால், இரண்டாம் தர குடிமக்களாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு, இஸ்லாமிய நாடுகளில் வாழ அனுமதிக்கப் படுவார்கள். ஆனால், இயற்கை வழிபடுபவர்கள், சிலை வழிபடுபவர்கள், நாஸ்திகர்கள் போன்றோர் முழு மனிதர்களாகவே ஏற்றுக்கொள்ளப்பட மாட்டார்கள். குரானின் கட்டளையின்படி சிலை வழிபடுபவர்கள் கண்ட இடங்களில் கொல்லப்படவேண்டும். (QQ9:5)

ஏப்ரல் 9 , 2002 பதிப்பில், வால் ஸ்ட்ரீட் ஜர்னல் சௌதி அரேபியாவில் இருக்கும் ரத்தப்பணம் என்ற கருத்தைப் பற்றி ஒரு கட்டுரையை பிரசூரித்திருந்தது. ஒருவர் கொல்லப்பட்டால் கொல்வதற்கு காரணமானவர் கொல்லப்பட்டவரின் உறவினர்களுக்கு நஷ்ட ஈடாக பின்வருமாறு நிர்ணயிக்கப் பட்ட தொகையை ரத்தப்பணமாக கொடுக்க வேண்டும்.

கொல்லப்பட்டவர்            ரத்தப்பணத்தொகை (ரியால்கள் )

• முஸ்லிம் ஆண்.                                    100,000
• முஸ்லிம் பெண்.                                   50,000
• கிறிஸ்துவ ஆண்.                                  50,000
• கிறிஸ்துவ பெண்.                                 25,000
• இந்து ஆண்                    6,666
• இந்து பெண்                    3,333

இந்த படிநிலையில் ஒரு முஸ்லிம் ஆணின் உயிர் ஒரு இந்து பெண்ணின் உயிரைவிட 33 மடங்கு உயர்ந்தது. இந்த படிநிலை இஸ்லாமிய மனித உரிமைகளின் வரையறையின் படியும் குரான், ஷரியா (இஸ்லாமியச் சட்டம்) அடிப்படையிலும் ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இஸ்லாமில் சமத்துவம் என்ற கருத்தே இல்லாத போது, மக்களாட்சியைப் பற்றி எப்படி பேசமுடியும்?

சிலை வழிபடுபவர்களை ‘கண்ட இடங்களில் எல்லாம் கொள்வது’ எல்லா சமயங்களிலும் ஏற்புடையதாக இருந்ததில்லைதான். இந்தியாவின் மீது படை எடுத்த முஸ்லிம் படைகளுக்கு இந்தியர்கள் எல்லோரையும் கொள்வதால் என்ன பயன்? எல்லோரையும் கொன்றுவிட்டால் யாரை ஆள்வார்கள்? நடைமுறையில் இது சாத்தியம் இல்லாததால் இஸ்லாமிய ஆட்சியாளர்கள் இந்திய குடிமக்களை சகித்துக்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. சொல்லப்போனால், முகமதைப் போன்ற இரக்கமற்ற ஆட்சியாளரை வேறு இஸ்லாமிய ஆட்சியாளர்களில் காண முடியாது. இறந்த குடிமக்களை விட உயிருடன் உள்ள குடிமக்கள் மேல் என்பதால் அவர்கள் ஆதாயம் இருந்தால் மட்டுமே கொன்றார்கள். எனவே முகமது சொன்னதைப்போல முழுமையான அழித்தொழிப்பு நிகழவில்லை. இருப்பினும் அவர்களின் சகிப்புத்தன்மை அரசாங்கக் கட்டாயத்திற்காக மட்டுமே. ஆனால் முகம்மதுவின் படுகொலைகள் சைக்கோ மனநோயின் விளைவாகும். அவன் தன்னை தூதுவராக ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்ற ஒரே காரணத்திற்க்காக முழு நகரங்களையும் படுகொலை செய்யத் தயங்கவில்லை.

புத்தகத்தின் மக்கள் என்றழைக்கப்பட்ட யூதர்களும், கிறிஸ்தவர்களும் சில நிபந்தனைக்குட்பட்ட உரிமைகளைக் கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் ஜிஸ்யா வரி செலுத்தி பாதுகாப்பை பெற வேண்டியிருக்கிறது. அவர்கள் மதப்பாகுபாட்டிற்கு உட்படுத்தப்பட்டு, சிறுமைப் படுத்தப்படும் விதமாக நடத்தப்பட்டார்கள். எடுத்துக்காட்டாக, அவர்கள் ‘நஜிஸ்’ ( அசுத்தமான, தொட்டால் தீட்டாகும்) என்று கருதப்பட்டு, மழை நாட்களில் வெளியே செல்லக்கூடாது என்றும், அப்படிச் செய்தால் அவர்களின் தீட்டு அவ்வழியே செல்லும் முஸ்லிமை தீட்டாக்கி அவனை ‘நஜிஸ்’ ஆக்கி அவனின் தொழுகைப்பலன் இழக்கும் என்றும் கூறினார்கள்.

யூதர்களும், கிறிஸ்தவர்களும் தங்கள் சவாரி விலங்கிலிருந்து இறங்கி வழியில் செல்லும் முஸ்லிமுக்கு பணிவுடம் வணக்கம் சொல்லவேண்டும் என்றும், அவன் முன் அடங்கி நிற்க வேண்டும் என்றும் கட்டளை இடப்பட்டார்கள். அவர்கள் ‘திம்மிக்கள்’ (Dhimmis) என்று அழைக்கப்பட்டார்கள். திம்மிக்கள் தங்கள் வீடுகளை முஸ்லிம்களின் வீடுகளை விட உயரமாக கட்டக்கூடாது. அவர்கள் புதியதாக சர்ச்சையோ (Church) சினகாகையோ (Synagogue) கட்டக்கூடாது மற்றும் பழையவற்றை பராமரிக்க ஆட்சியாளடரிமிருந்து அனுமதி வாங்க வேண்டும். இன்றும் இச்சட்டம் கிட்டத்தட்ட எல்லா இஸ்லாமிய நாடுகளிலும் பின்பற்றப் படுகிறது.

இஸ்லாமுக்கு மக்களாட்சி ஒவ்வாதது என்று சொல்வது இஸ்லாமை கேவலப்படுத்துவதாக எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது என்றும் மாறாக பல முஸ்லிம்கள் மக்களால் ஏற்படுத்தப்பட்ட ஆட்சியை விட கடவுளால் ஏற்படுத்தப்பட்ட ஆட்சி மேலானது என்று மனப்பூர்வமாக நம்புவதால் இதை ஒரு புகழ்ச்சியாகவே எடுத்துக் கொள்வார்கள் என்றும் தெஹ்ரி சொல்கிறார்.

பல இஸ்லாமிய இணையதளங்களில் காணப்படும் “The Political Framework of Islam” [இஸ்லாமின் அரசியல் கட்டமைப்பு] என்று தலைப்பிட்ட ஒரு கட்டுரையில் அதன் ஆசிரியர் விளக்குகிறார். “மேற்க்கத்திய மக்களாட்சிகளில், மக்கள் தான் ஆட்சியாளர்கள்; இஸ்லாமியத்தில் அதிகாரம் அல்லாவினுடையது என்றும் மக்கள் அவனுடைய கலிபாக்கள் அல்லது பிரதிநிதிகள். தன் தூதுவரின் மூலம் அல்லாவால் கொடுக்கப் பட்ட சட்டங்கள் (ஷரியா) அரசியலமைப்புச் சட்டமாக கருதப்பட்டு அவைகளை மீறக்கூடாது.”

மக்களாட்சியை கேவலமாக பேசிய இஸ்லாமிய சிந்தனையாளர்கள் பலரை தஹெரி மேற்கோள் கட்டுகிறார்.

அயத்துல்லா கொமேனி மக்களாட்சியில் பெரும்பாலானவர்களின் வாக்கைப் பெற்றவர் அல்லாவின் அதிகாரத்தைப் பெறுவதால் அதை ‘ஒருவகையான விபச்சாரம்’ என்று கூறுகிறார்.

சஃபலிஸ்டுகளின் (Safalists) ஆசிரியர் என்று சொல்லப்படும் எகிப்தியரான சய்யத் குதுப் 1950-ல் ஒரு வருடம் அமெரிக்காவில் வாழ்ந்த போது “அமெரிக்கா கடவுளை மறந்த, கடவுளால் மறக்கப்பட்ட நாடு. தன்னைத்தானே ஆட்சி செய்துகொள்ளும் கர்வம் பிடித்த நாடு.” என்று எழுதுகிறார்.

இன்றைய இஸ்லாமிய இயக்கத்தின் முக்கிய மதக்கல்வியாளர்களில் ஒருவரான யூசுப் அல் அய்யரி ஒரு புத்தகத்தை வெளியிட்டிருக்கிறார். (இணையத்தில் கிடைக்கிறது). அதில் அவர் இஸ்லாமின் உண்மையான அபாயம் ஈராக்கில் உள்ள அமெரிக்காவின் பீரங்கிகளும் போர்விமானங்களும் அல்ல என்றும் மக்களாட்சி என்ற கருத்துதான் என்றும் எச்சரித்திருக்கிறார்.

இப்போது பிரபலமான மற்றொரு இஸ்லாமிய மதக்கல்வியாளர்களில் ஒருவரான மௌதூதி மனிதர்கள் எல்லோரும் கடவுளின் கட்டளைப் படி நடக்கும் எந்திர மனிதர்களாக இருக்கும் ஒரு சமூகத்திற்காக ஏங்குகிறார். கடவுள் மனிதர்களின் உயிரியல் செயல்களை மனிதனின் கட்டுப்பாட்டிற்கு அப்பால் வைத்திருக்கிறார் என்றும் நமது அரசியல் போன்ற மற்ற உயிரியலல்லாத செயல்களுக்கு கடவுள் விதிமுறைகளை வகுத்திருக்கிறான் என்றும் அவைகளை கண்டறிந்து என்றென்றுக்கும் கடைபிடிக்க வேண்டும் என்றும் அப்படிச் செய்தால் நம் சமூகங்கள் சீராக ‘ஆட்டோ-பைலட்’டில் செல்லும் என்றும் சொல்கிறார்.

மறைந்த மதக்கல்வியாளர் ஷேக் முகமது பின் இப்ராகிம் அல் ஜுபைர், சமூகங்களின் பிரச்சனைகளுக்கு மக்களாட்சியின் பரவல்தான் என்று மனப்பூர்வமாக நம்பினார். அவர் சொன்னார், ” இஸ்லாமிற்கு தகுதியுடைய ஒரே ஒரு லட்சியம் தான் இருக்கிறது. அது உலகை மக்களாட்சி என்ற சாபத்திலிருந்து காப்பதும், மனிதனுக்கு மனிதர்களால் போடப்பட்ட சட்டங்களால் தங்களை ஆண்டுகொள்ளமுடியாது என்று சொல்லிகொடுப்பதும் தான். மனிதன் கடவுளின் பாதையிலிருந்து வெகு தூரம் விலகிவிட்டான், நாம் அந்த பாதைக்கு திரும்ப வேண்டும் இல்லையேல் அழிவை எதிர் நோக்கவேண்டும்”

அப்படியென்றால் இஸ்லாமின் அரசு எப்படி இருக்கும்?

மக்களாட்சி என்றால் மக்களின் ஆட்சி. அது இஸ்லாமிற்கு ஏற்புடையதல்ல. குரான் மிகவும் தெளிவாக கூறுகிறது, “எல்லா அதிகாரமும் அல்லாவினுடையது” (2.165, 35:10, 35:13, 64:1). “அல்லாவினுடையதைத் தவிர நீதி இல்லை.” (la hukm illa li-llah) என்ற வாசகம் பல குரான் வரிகளிலிருந்து உருவாக்கப் பட்டது. இந்த அதிகாரம் ‘கிலாபாத் அல் அல்லா’ என்று அழைக்கப்படும் அவனின் பிரதிநிதிக்கு கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

கலிபா சட்டம் இயற்ற முடியாது. குரானிலும் ‘சுன்னா’விலும் [ஹதீஸ் என்றழைக்கப் படும் புத்தகங்களில் உள்ள முகமதின் நடத்தை உதாரனங்களும் வாக்குகளும்] கொடுக்கப்பட்ட சட்டத்தை யூகித்து அதை பின்பற்றலாம். குரான் தெளிவற்ற புத்தகம் ஆகையால் அதன் வரிகள் பல்வேறுபட்ட யூகத்திற்கு வழிவகுக்கிறது. இதனால்தான் நாம் பல்வேறு இஸ்லாமிய குழுக்களையும் சட்டப் பிரிவுகளையும் பார்க்கமுடிகிறது. ஆனால் “பொதுவான விதி” என்னவென்றால், “எந்த இஸ்லாமிய அரசும் தன் மக்களை சட்டமியற்ற அனுமதிக்கும் அளவுக்கு ஜனநாயகமானது அல்ல” என்று தஹெறி கூறுகிறார்.

பொதுமக்கள் அவ்வம் (awwam) என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள். அவ்வம்கள் விலங்குகள் போன்றவர்கள் என்று கூறும் ஒரு அரபிக் பழமொழி ஒன்று உண்டு (al-awwam kal anaam!).

சட்ட ‘நிபுணர்கள்’ தான் ஷரியாவை யூகித்து விளக்குவார்கலாம். அதை பொதுமக்கள் எல்லா புலன்களையும் மூடிக்கொண்டு பின்பற்றவேண்டுமாம். இந்த ஏற்பாடு ‘நிபுணத்துவ’ ஆட்சியாளருக்கு எல்லா அதிகாரத்தையும் வழங்கி அவனை பூமியில் வாழும் துணைக்கடவுளாக மாற்றி இருக்கிறது. அவனுக்கு எந்த எதிர்ப்பும் இருக்கமுடியாது. அவனை எதிர்ப்பதன் மூலம் கடவுளையே எதிர்ப்பவராவோம்.

மக்களாட்சியில் மக்களின் மத நம்பிக்கை முக்கியமற்றது. அவர்கள் எந்த மதத்தை பின்பற்றுபவர்களாகவும் இருக்கலாம். மத நம்பிக்கை இல்லாதவர்களாகவும் இருக்கலாம். இருப்பினும் அவர்கள் தங்களை மதச் சார்பற்ற முறையில் நிர்வகித்துக் கொள்ளலாம். இஸ்லாமில் அப்படியல்ல. அதில் கடவுள்தான் சட்டம் இயற்றியவர். யூதர்களும் கிறிஸ்துவர்களும் தங்கள் மதத்தையும் அரசாங்கத்தையும் பிரிப்பதில் வெற்றி கண்டுவிட்டார்கள். ஆனால் இஸ்லாமில் இது சாத்தியமே இல்லை. கிறிஸ்துவமதத்தில் புரிந்து கொல்லப்பட்ட சர்ச் என்ற அமைப்பு (நிறுவனம்) இஸ்லாமில் இல்லை. போப் போன்ற சிறப்புப் பதவிகள் இஸ்லாமில் இல்லை. முல்லாக்களும் இமாம்களும் குரான் பற்றியும் ஷரியா பற்றியும் அதிகம் தெரிந்த சாதாரண முஸ்லிம்கள் தான். இஸ்லாமிய வழிபாட்டுத் தளத்தில் இருந்து அரசியலை பிரிக்கமுடியாது. ஏனென்றால், ஒவ்வொரு முல்லாவும் ஷரியாவை தன் சொந்த வழியில் புரிந்துகொண்டு மக்களின் மீது திணிக்க முடியும். ஆனால் இஸ்லாமின் தெளிவான பாடங்களை மறுவரையறை செய்யமுடியாது.

தற்போது, முஸ்லிம்களுக்கு கலிபா இல்லை. அப்படி இருந்தாலும், அவரால் குரானை மீறி இஸ்லாமையும் அரசியலையும் பிரிக்கமுடியாது.

இஸ்லாமின் முக்கிய இலக்கு இந்த உலகின் அதிகாரத்தை அதன் உண்மையான சொந்தக்காரரான அல்லாவுக்கு கொடுப்பதுதான். உலகில் உள்ள வேறு எந்த அதிகாரமும் இதை மாற்றமுடியாது. இஸ்லாம் அதை அடைவதற்கு தடையாக இருப்பது அதன் இருப்பையே மறுப்பதாகும். அது இறைவனையே மறுப்பதற்கு சமமாகும். இஸ்லாமின் வரையறையே எல்லா நாட்டையும் தன் அதிகாரத்திற்குள் கொண்டுவரத்துடிக்கும் ஆட்சி வெறியாகும்.

அது எல்லா திசையிலும் முன்னேறிச் சென்று , மற்றவர்களை தோற்கடித்து, உலகின் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றவேண்டும். இல்லாவிட்டால் அதன் இருப்புக்கே அர்த்தம் இல்லை.

மக்களாட்சிகள் பன்முகம் வாய்ந்தவை. மக்கள் வெவ்வேறு நம்பிக்கைகளைக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் தங்கள் மதத்தை மட்டுமல்ல மற்றவர்களின் மதத்தையும் விமர்சிக்க முடியும். இஸ்லாம் அதை பொறுத்துக்கொள்ளாது. இஸ்லாமை விமர்சிக்கும் ஒருவர் கொலை, மரண தண்டனை உட்பட கடுமையான தண்டனையை எதிர்கொள்வார். இஸ்லாம் மட்டுமே உண்மை என்று முஸ்லிம்கள் நினைக்கிறார்கள். உண்மையை ஏற்றுக்கொள்ளாதது கடவுளையே ஏற்றுக்கொள்ளாததைப் போன்றது. பூமியில் உள்ள கடவுளின் பிரதிநிதியை கேள்வி கேட்பது கடவுளையே கேள்வி கேட்பதைப் போன்றது.

மே 27 , 1999 ல் இரானின் ஆளும் முல்லாக்களில் ஒருவரான ரப்சன்ஜானி “அரசின் இஸ்லாமிய தன்மையும் அதன் அடிப்படை தூணான ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ஹும் (ஷியாக்களின் கலிபா) பாதிக்கப்பட்டால் வேறு எதுவும் மீதி இருக்காது.” என்று கூறினார், அதே நாளில், ஈரானின் ‘சீர்திருத்தவாத’ அதிபர் என்று சொல்லப்படும், கத்தமி, “சமூகத்திலிருந்து மதத்தையும் முல்லாக்களையும் பிரித்தால் அது நமது அழிவுக்கு இட்டுச் செல்லும்” என்று கொம் (Qom) என்ற நகரில் கூறினார். இந்த கத்தமி, ஜூலை 5 , 1998 ல், “‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ தான் அரசின் அச்சும் தூணும் ஆகும். ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ தான் நமது அரசின் இருப்புக்கான காரணம். அதனால், அதை எதிர்ப்பது அரசின் ஆதாரத்தையும் தூணையும் எதிர்ப்பதாகும். எந்த அரசும் தனக்கெதிரான தாக்குதலை சகித்துக்கொள்ளாது.” என்று கூறினார். [ஈரான் ஜமீன் நியூஸ் ஏஜென்சி]

ஷியாக்களின் கலிபாவான ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ முறை பற்றி Iran-bulletin.org இவ்வாறு சொல்கிறது. ” ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ என்ற கருத்தின் படி நம்மில் யாருக்கும் நல்லது எது கெட்டது எது என்று சொல்ல முடியாது. முல்லாக்களின் அதிகார அமைப்பு நம்முடைய அறியாமையை சமாளிக்கவே அமைக்கப் பட்டிருக்கிறது. உச்ச நிலை முல்லா தான் நமது பாதுகாவலன் (qayyem), நாம் எல்லோரும் செம்மறி ஆடுகள். நாம் இடையனை பின்பற்ற வில்லை என்றால் வழி தெரியாமல் தொலைந்து போய்விடுவோம். எல்லா உரிமைகளும் ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’க்கே உள்ளது. நமக்கு நம் கடமைகளை மட்டும்தான் செய்யவேண்டும். இன்னும் எளிமையாக சொல்லவேண்டுமென்றால், ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ என்பது நமது அறியாமையையும் உரிமைகளின்மையையும் ஒத்துக்கொள்வதும், முல்லா ஆட்சியாளனின் எல்லாம் அறிந்த, எல்லாம் வல்ல நிலையை ஏற்றுக்கொள்வதும் ஆகும்.

ஈரானின் உச்ச முல்லாவாகவும், ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ ஆகவும் உள்ள, காமேனி, தனது அதிகாரத்தைப் பற்றி வெளிப்படையாக இவ்வாறு சொல்கிறார், “தலைவர் என்பவன் தீர்க்கமுடியாத பிரச்சனைகள் எல்லாம் தீர்ப்பவன். அவனின் அதிகாரம் மக்களுக்காக உண்மையை வெளிக்கொணரவும் எதிரிகளின் சதிகளை அம்பலப்படுத்தவும் செய்கிறது. [Iran-bulletin.org]

இஸ்லாமிய நாடுகளில் மதம்தான் முதன்மையானது. சட்டத்திற்கான மூலம் கடவுள் மட்டுமே. காலத்தில் அழியக்கூடிய ஆட்சியாளர்கள் கடவுள் இட்ட கட்டளைப்படி இஸ்லாமின் சட்டத்தை அமல் படுத்த மட்டுமே முடியும்.

“Essential Features of the Islamic Political System” [இஸ்லாமிய அரசியல் அமைப்பின் முக்கிய குணங்கள்] என்று தலைப்பிட்ட பின்வரும் கட்டுரை கிலாபத் அமைப்பை முஸ்லிம்கள் புரிந்து கொண்டுள்ளதைப்போல விளக்குகிறது.

“இஸ்லாமிய அரசியல் அமைப்பு மூன்று அம்சங்களைக் கொண்டுள்ளது: தவ்ஹித் (அல்லாவின் ஒருமைத்துவம்), ரிசலத் (அல்லாவின் தூது), கிலாபத் (அல்லாவின் பிரதிநிதியாட்சி).

தவ்ஹித் என்றால் அல்லா மட்டுமே உலகையும் அதன் எல்லா உயிர்களையும் உயிரற்றவைகளையும் படைத்தவர், காப்பவர். இந்த உலகின் எல்லா அதிகாரமும் அவருடையதே. அவருக்கு மட்டுமே எதையும் அனுமதிப்பதற்கும் தடை செய்வதற்கும் உரிமையுண்டு. வழிபாடும் வணக்கமும் அவருக்கே சாரும், இவைகளை வேறு யாருடனும் அவர் பகிர்ந்துகொள்வதில்லை. எல்லா வடிவிலான உயிர்களும், நமது உறுப்புகளும், புலன்களும், நம் வாழ்க்கையின் மீது நமக்குள்ள கட்டுபாடுகள், பொருள்கள், இவை எவையுமே நம்மால் நம் சொந்த உரிமையால் படைக்கப்பட்டதோ பெறப்பட்டதோ இல்லை. அவை எல்லாம் நமக்காக அல்லாவினால் அருளப்பட்டது. அதனால் நாம் நமது வாழ்க்கையின் நோக்கத்தையோ நமது உரிமைகளின் எல்லைகளையோ தீர்மானிக்கின்ற உரிமை நமக்கோ மற்றவர்களுக்கோ இல்லை. இந்த உரிமை நம்மை படைத்து, நமக்கு உள்ளத்தையும் உடலையும் தந்து, நமது பயன்பாட்டிற்கான பொருள்களையும் படைத்த கடவுளுடையது மட்டுமே.

இந்த அல்லாவின் ஒருமைத்துவம் , தனியாகவும் குழுவாகவும் மனிதர்களுக்கு உள்ள சட்ட மற்றும் அரசியல் சுதந்திரத்திற்கு எதிரானது. எந்த ஒரு தனி மனிதனும், குடும்பமும், குழுவும், இனமும் தங்களை அல்லாவுக்கு மேலாக கருதிக்கொள்ளக்கூடாது. அல்லா மட்டுமே ஆட்சியாளர் அவருடைய கட்டளைகளே சட்டம்.

நாம் அல்லாவிடமிருந்து சட்டத்தைப் பெரும் விதம்தான் ரிசலத். இந்த மூலத்திலிருந்து நமக்கு கிடைத்தவை இரண்டு. அல்லாவின் சட்டங்கள் அடங்கிய புத்தகம் மற்றும் தூதுவரின் தன்னுடைய வார்த்தைகளாலும் செயல்களாலும் புத்தகத்திற்குக் கொடுத்த விளக்கம். இந்த தூதுவர், புத்தகத்தின் எண்ணத்திற்கேற்ப சட்டங்களை அமல் படுத்தியும், தேவையான இடங்களில் விளக்கங்களை கொடுத்தும் ஒரு முன்மாதிரி இஸ்லாமிய வாழ்க்கையை தானே வாழ்ந்து காட்டியிருக்கிறார். இந்த இரு விசயங்களின் கூட்டுதான் ஷரியா.

கிலாபத் என்றால் என்னவென்று பார்ப்போம். அரபிக் அகராதியில் இதன் பொருள் ‘பிரதிநிதித்துவம்’. இஸ்லாமில் கலிபா பூமியில் உள்ள அல்லாவின் பிரதிநிதி. அவரின் துணை ஆட்சியாளர். அதாவது, அல்லா அவருக்கு கொடுத்த அதிகாரத்தின் மூலம், அந்த அதிகாரத்திற்கு உட்பட்டு, இவ்வுலகத்தை அவர் ஆட்சி செய்யவேண்டும்.

இது போன்ற அரசியல் அமைப்பைக் கொண்டு அமைக்கப்பட்ட ஒரு நாடு அல்லாவின் அதிகாரத்தின் கீழ் உள்ள ஒரு மனித பிரதிநிதியின் ஆட்சியாக அமையும். இந்த பிரதிநிதி அல்லாவின் எண்ணங்களுக்குக் கட்டுப்பட்டு அவர் கொடுத்த எல்லைகளுக்குள்ளும் அவர்கொடுத்த அனுமதிகள் மற்றும் தடைகளை பின்பற்றியும் பணியாற்றவேண்டும்.

இந்த விளக்கத்திலிருந்து, இஸ்லாமிய முறைப்படியான அரசாங்கம் முஸ்லிம்களுக்கு மட்டுமல்ல உயிருள்ள மற்றும் உயிரற்ற எல்லா பொருள்களுக்கும் பொருந்தும் என்பது தெளிவு. இதில் முஸ்லிமல்லாதோறும் அடங்குவர். ஒரு இஸ்லாமிய நாட்டில் எல்லோரும் இஸ்லாமிய கட்டளைகளின் படியே வாழவேண்டும்.

‘கிலாபத்’ அல்லது ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ பாசிசத்திலிருந்து மாறுபட்டதல்ல. கொலம்பியா என்சைக்ளோபீடியா பாசிசத்தை “தேசத்தை அளவுக்கு மீறி பெருமைப் படுத்துகின்ற மற்றும் குடிமக்கள் வாழ்க்கையின் எல்லா அம்சங்களையும் கட்டுப்படுத்துகின்ற ஒரு எதேச்சதிகார அரசியல் அமைப்பு” என வரையறுக்கிறது.

பாசிச தத்துவத்தின் குணங்கள்.

பாசிசம் தனது துவக்க காலத்திலேனும் பலவகைப்பட்ட மக்களுக்கும் பிடிக்கும் அளவுக்கு சந்தர்ப்பவாதியாகவும் தன் தத்துவத்திற்கு எதிராகவும் இருக்க நேர்கிறது. இருப்பினும், சில குணங்கள் அதற்கு மிகவும் அடிப்படையானவை. முதன்மையானதும் மிகவும் முக்க்கியமானதுமான அம்சம் நாட்டை அளவுக்கு மீறிபெருமைப் படுத்துவதும் தனி மனிதர்கள் அரசிற்கு முழுமையாக கீழ்படிவது எதிர்பார்க்கப் படுவதுவும்தான். நாடு என்பது எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கிய ஒரு உருவமாகவும் குடிமக்கள் தங்கள் நலனுக்காகவும் நாட்டின் நலனுக்காகவும் தன்னை அதில் ஒரு பாகமாக ஆக்கிக் கொள்ளவேண்டும் என்றும் கருதப் படுகிறது. இந்த “முழுமையான நாடு” தனது ஆட்சியில் நிபந்தனை அற்றதாகவும் குடிமக்களை நடத்துவதிலும் கட்டுப்படுத்துவதிலும் சட்டங்களால் கட்டுப்படுத்தப் படாமலும் இருக்கிறது.

இதன் இரண்டாவது முக்கிய தத்துவம் சோசியல் டார்வினிஸம் (social Darwinism) ஆகும். சூழ்நிலைக்கு மிகவும் ஏற்ற இனம்தான் தழைத்தோங்கும் (Survival of the fittest) என்பதையும் வாழ்விற்காக முயற்சி அவசியம் என்பதையும் பாசிஸ்ட்டுகள், ஒரு உயிரியாகக் கருதும் நாட்டிற்கே, சுமத்துகிறார்கள். அமைதியான மெத்தனமான நாடுகள் மற்ற வேகமான நாடுகளுக்கு முன்னாள் அழிவது உறுதி என்று பாசிஸ்ட்டுகள் கருதுவதால், பாசிஸ்ட் நாடுகள் ஆதிக்க உணர்வுடனும், ராணுவப் போட்டியுடனும் காணப்படுகின்றன. இயற்கையாக இவைகள் மற்ற நாடுகளை அடக்கி தங்கள் எல்லைகளை விரிவு படுத்திக்கொள்ள விரும்புகின்றன. மற்றொரு அம்சம் கற்பிதமான உன்னதத்திற்கு (Elitism) கொடுக்கப்படும் மதிப்பு. பொதுமக்கள் பங்கெடுக்கும் ஆட்சியை வெறுத்து அதிலிருந்து விடுபடவும் தற்பொழுதிருக்கும் சமூக அமைப்பை மாற்றி அமைக்கவும் ஒரு எதேச்சாதிகார தலைவரின் தேவை இருக்கும். இந்த தலைவர் நாட்டின் மிக உயர்ந்த எதிர்பார்ப்பின் வடிவமாக பார்க்கப்படுவார். தலைவர் தன்னை ஒரு நாயகராகவும் அற்புத மனிதராகவும் பார்த்துக்கொள்வது Friedrich Nietzsche, Thomas Carlyle, Richard Wagner போன்ற மனிதர்களின் கற்பனாவாதத்திலிருந்து (Romanticism) பெறப்பட்டது. இது பகுத்தறிவுக்கு எதிராகவும், பகுத்தறிவுக்கு ஒவ்வாத கற்பனை உலகத்தை அமைக்கும் வெறிக்கு ஆதரவாகவும் இருக்கிறது”

இதை இஸ்லாமுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கலாம். இஸ்லாம் ஒரு பச்சை சந்தர்ப்பவாதி. இது மிகவும் நயவஞ்சகமானது. இது போரையே கொள்கையாகக் கொண்டிருப்பதற்கு மாறாக தன்னை சமாதானத்தின் மதம் என்று சொல்லிக்கொள்கிறது. தான் எல்லோருக்கும் பிடிக்கவேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கிறது. பெண்களை அடிமைப் படுத்துகிறது, முகமது பெண்களை வெறுப்பவர்களிலேயே மிகவும் மோசமான வகை மனிதன். இருப்பினும் இதன் ஆதரவாளர்கள் இதை பெண்ணுரிமை புரட்சி என காட்டிக்கொள்கிறார்கள். குரான் ஒரு முட்டாள்தனமான உளறல்களின் நூல். இருப்பினும் அதை ஒரு அறிவியல் உண்மைகள் அடங்கிய அற்புதம் என்று கூவுகிறார்கள். அது அறிவையும் தொழில்நுட்பத்தையும் எதிர்க்கிறது. ஆனால் கற்றலை ஆதரிக்கும் மதம் என்று சாதிக்கிறார்கள். முகமது “அறிவை சீனாவில் இருந்தாலும் தேடிச் செல்லுங்கள்” என்று சொன்னதாக கூறிக்கொள்வதில் பெருமை கொள்கிறார்கள். ஆனால் உண்மை என்னவென்றால் குரானுக்கு எதிரானது என்று உணரப்படும் எந்த ஒரு உண்மையும் (knowledge) ஷைத்தானின் படைப்பாக பார்க்கப்பட்டு அழிக்கப்படுகிறது.

எகிப்திலிருந்த அலெக்ஸாண்ட்ரியா நகரத்தில் இருந்த அரச நூலகம் ஒரு காலத்தில் உலகிலேயே மிகப் பெரியதாக இருந்தது. அது கிமு மூன்றாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் 2 -ம் டாலமி ஆட்சியில் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. இதன் செழிப்பான காலத்தில் 400,000 முதல் 700,000 வரையிலான புத்தகச் சுருள்கள் (Scrools) வைத்திருந்தது. கிபி 640-ல் முஸ்லிம்கள் இந்நகரை கைப்பற்றினர். “உலகின் எல்லா அறிவையும் கொண்ட ஒரு பிரம்மாண்டமான நூலகம்” இருப்பதை அறிந்த படைத்தலைவன் கலிபா ஓமரிடம் என்ன செய்வதென்று கேட்டான். நூலகத்தின் தொகுப்பைப் பற்றி ஓமர் “அவைகள் ஒன்று குரானுக்கு மாறுபட்டு இருக்கும் அதனால் கடவுள் மறுப்பாகும் (heresy) அல்லது குரானுக்கு ஒத்துப்போகும் அதனால் தேவைக்கதிகமானவைகளாகும்” என்று சொன்னதாக மேற்கோள் காட்டப்படுகிறது. அதனால் முன்னெச்சரிகையாக இருப்பதற்காக நூலகத்தை அழிக்கவும் நூல்களை எரிக்கவும் கட்டளை இட்டார்.

இப்படித்தான் முஸ்லிம்கள் இஸ்லாமுக்கு ஒரு பரவலான கவர்ச்சியை ஏற்படுத்த அதைப்பற்றி ஒரு போலியான பிம்பத்தை உருவாக்க தலைகீழாக நடக்கிறார்கள்.

இஸ்லாமிய அரசியலின் மிக முக்கிய அம்சம் இஸ்லாமிய அரசை அதீதமாக போற்றுவதும் தனிமனிதர் தேசத்திற்கு முழுமையாக கீழ்படிதலும் தான்.

பாசிசத்தைப் போன்றே இஸ்லாமிய அரசும் ஒரு மாபெரும் உயிரியாகவும் தனிமனிதர்கள் அதன் அங்கங்களாகவும் பார்க்கப்படுகிறது. இஸ்லாமில் “சுதந்திரம்” என்பது அல்லாவுக்கும் அவரின் தூதுவருக்கும் கீழ்படிதலே. முஸ்லிம்கள் சமாதானம் என்று பொருள் உள்ளதாக பொய் சொல்லும் இஸ்லாம் என்ற வார்த்தையே கீழ்படிதல் என்ற பொருள் கொண்டது. இஸ்லாமிற்கும் இஸ்லாமிய நாட்டிற்கும் எது நல்லதோ அதுவே முஸ்லிம்களுக்கும் நல்லதாகும். இஸ்லாமிற்கும் இஸ்லாமிய நாட்டிற்கும் எது கெட்டதோ அதை முஸ்லிம்கள் தவிர்க்கவும் கெட்டதாக பார்க்கவும் வேண்டும். இஸ்லாமின் அதிகாரத்தை நிறுவுவது தான் உச்சநிலை நன்மையும் ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் போராடவேண்டிய உச்சகட்ட இலக்கும் ஆகும்.

muslim-canada.org என்ற இஸ்லாமிய இணையதளம் இவ்வாறு சொல்கிறது: “ஒரு சமூகத்தின் உச்சகட்ட அமைப்பு நாடாகும். இஸ்லாம் உலகிற்கு ஒரு தேசியத்தின் உன்னதமான வடிவத்தை கொடுத்திருக்கிறது. ஆகையால், எப்படி ஒரு மதம் மனிதர்களின் வாழ்க்கையை வழி நடத்த வேண்டும் என்ற கேள்வி எப்படி வாழ்க்கை சமூகத்தின் உயரிய அமைப்புடன், அதாவது தேசத்துடன், சம்பந்தப்பட்டு இருக்கிறது என்ற கேள்வியுடன் சம்பந்தப்பட்டு இருக்கிறது”

இஸ்லாமின் மற்றொரு விதி இஸ்லாமின் அதிகாரத்தை பரப்ப ஜிஹாதின் (போரின்) அவசியம் ஆகும். “இஸ்லாம் சமாதானத்தின் மதம்” என்று கூறுதல் ஒரு அபாண்டமான கோஷம் ஆகும். இது இஸ்லாமின் “நய வஞ்சக விளையாட்டின்” ஒரு யுக்தி. இஸ்லாம் என்றால் சமாதானம் அல்ல. அது அமைதியை போதிக்கவில்லை. அது என்றும் அமைதியாக இருந்ததில்லை இருக்கப்போவதும் இல்லை. இஸ்லாம் ஆதிக்கவெறியுடன் கொண்ட போர்களால்தான் பரவியது. அது ஜிஹாதையும் உயிர்த்தியாகத்தையும் மிகவும் பெருமை வாய்ந்த செயல்களாக போற்றுகிறது. இஸ்லாமின் குணமே போரிடுவதும் ஆதிக்கத்தை பரப்புவதுவும் (imperialistic) தான்.

பாசிசம் கற்பனையான உன்னதத்தை போற்றக்கூடியது. இஸ்லாமும் அப்படித்தான். ‘கலிபா’ அல்லது ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ தான் பூமியின் உச்சநிலை அதிகாரமாகும். அவர்தான் எழுதப்பட்ட விதிகளை சரியாக புரிந்து கொள்ளமுடியும். அவர் வார்த்தைதான் எதிர்கேள்வியற்ற சட்டம் ஆகும். பார்ப்பதற்கு, கம்யுநிசத்தைப் போல, யார் வேண்டுமானாலும் கலிபாவாக வர முயற்சிக்கலாம். சுன்னிப் பிரிவில் கலிபா மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப் படுகிறார். ஷியா பிரிவில் ‘வேலாயத்-தே ஃபகிஹ்’ ஆளும் முல்லாக்களின் “நிபுணர்களின் மன்றம்” என்று அழைக்கப்படும் ஒரு குழுவினால் தேர்ந்தெடுக்கப் படுகிறார்.

ஆட்சியாளர் தேர்ந்தெடுக்கப் படுகிறாரோ, அல்லது சர்வதிகார ஆட்சிகளில் இருப்பதைப் போல தெரிவு செய்யப் படுகிறாரோ, அவர் தன் வாழ்நாள் முழுதும் அதிகாரத்தில் இருப்பார். மற்ற எந்த மனித அதிகாரத்திற்கும் பணியமாட்டார்.

இஸ்லாமிற்கும் பாசிசத்திற்கும் மற்றொரு ஒற்றுமை அவைகளின் பகுத்தறிவை வெறுக்கும் தன்மையாகும். இஸ்லாமில் நம்பிக்கையும் கடவுளின் கட்டளைகளுக்கு கேள்வியில்லாமல் கீழ்படிதலும் வலியுறுத்தப் படுகிறது. பகுத்தறிவு தவறான தர்க்கம் என்று புறந்தள்ளப் படுகிறது. இதுவரையில் தோன்றிய மிகச் சிறந்த இஸ்லாமிய அறிஞராக அறியப்படும் அபு ஹமித் அல்-கசலி (Abu Hamid Al-Ghazali, கிபி 1058 – 1111 ), தனது “தத்துவ ஞானிகளின் முரண்கள்” (Incoherence of the Philosophers) என்ற நூலில்  அரிஸ்டாட்டில், ப்ளாட்டோ, சாக்ரடீஸ் மற்றும் பல கிரேக்க சிந்தனையாளர்களை இறைநம்பிக்கையற்றவர்கள் என்றும் அவர்களின் முறையை பின்பற்றும் முஸ்லிம்களை இஸ்லாமை களங்கப் படுத்துபவர்கள் என்றும் கடுமையாக தாக்கினார். அவர் பண்டைய கிரேக்க அறிஞர்களை பின்பற்றிய அவிசென்னாவை பகுத்தறிவு வாதியாக இருப்பதற்காக தாக்கினார். நம்பிக்கைக்கும் பகுத்தறிவுக்கும் உறவிருக்க முடியாது என்று வலியுறித்தியதன் மூலமும், நம்பிக்கையை பகுத்தறிவிற்கு அடுத்த நிலையில் வைப்பதை பயனற்றது என்று கூறியும், கசலி அறிவற்ற நம்பிக்கைக்கு மதிப்பையும் முட்டாள்தனத்திற்கு பெருமையையும் கொடுத்தார்.

வில்லியம் மொங்கோமேரி வாட் (William Montgomery Watt) இவ்வாறு கூறுகிறார். “ஆரம்பகால இஸ்லாமிய சிந்தனையில் உண்மையான மதத்தின் மாறாத்தன்மையும், அரபு மற்றும் முஸ்லிம்களுக்கே உரித்தான அறிவின் தன்மையைப் பற்றிய ஒரு தனித்துவம் வாய்ந்த எண்ணமும், நிறைந்திருந்தது. வாழ்க்கையை நடத்துவதற்கு முக்கியமான அறிவு – அதாவது எல்லாவிதத்திலும் முழுமைப் பெற்ற அறிவு – கடவுளின் வெளிப்படுத்திய வார்த்தைகளிலிருந்தும் தூதரின் மற்றும் மற்ற சிறப்பான மனிதர்களின் வாக்குகளில் இருந்தும் பெறப்படுகிறது. ஞானத்தைப் பற்றிய இதுபோன்ற எண்ணம் இருப்பதன் பின்விளைவாக வெளிப்படுத்தப் பட்ட வார்த்தைகளுக்கும் ஞானிகளின் வாக்குகளுக்கும் துல்லியமான விளக்கம் கொடுப்பதே அறிஞர்களின் வேலையாகப் போனது.” [The Formative Period of Islamic Thought, p.63]

இங்கே முக்கியமான ஒன்றை நாம் கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும். முஸ்லிம்கள் அறிவு என்ற வார்த்தையை பயன்படுத்துவது “வெளிப்படுத்தப்பட்ட” அறிவைத்தான் குறிக்கத்தான், நமது நவீன நாகரீகத்தைப் பெற்றெடுத்த மதச் சார்பற்ற அறிவியலறிவை அல்ல. அறிவியல் என்ற வார்த்தை அரபு மொழியில் இல்ம் (ilm) ஆகும். இந்த இல்மை கொண்டுள்ள மக்களுக்கு ‘உலமா’ (ulama – அலிம்’மின் பன்மை) என்று அழைக்கப் படுகிறார்கள். அலிம் என்றால் விஞ்ஞானி அல்ல மதஞானி என்று பொருள். இல்ம் என்றால் மத அறிவியல் ஆகும்.

இஸ்லாம் அறிவியல் ஞானத்தை பெறத் தூண்டுவதில்லை. இஸ்லாமிய மொழிகளில் அதற்கு ஒரு வார்த்தை கூட இல்லை. இஸ்லாம் மதத்தை கற்றுக்கொள்ள மட்டுமே தூண்டுகிறது. இதைத்தான் முகமது “அறிவைத் தேடுங்கள்” என்று சொல்லி இருக்கிறான். இஸ்லாமில் அறிவைத் தேடுவது என்றால் குரானையும் ஹதித்துகளையும் மனப்பாடம் செய்வதாகும்.

அதிகாரத்தின் கருவியாக இஸ்லாம்

குரானால் தூண்டப்பட்டு, முஸ்லிம் குழுக்கள் தங்களது அரசியல் நோக்கங்களை அடைய தங்களுக்கிடையே வன்முறையை பயன்படுத்துகின்றன. முதல் பிரிவு கரிஜியா (Kharijiyya). இந்த குழு இரண்டு விசயத்தை வலியுறித்தியது. முதலாவதாக, இஸ்லாமிய சமூகம் குரானை ஆதாரமாகக் கொண்டு இருக்கவேண்டும். இரண்டாவதாக, தனிநபர்களின் உரிமைகளுக்கு மேலாக இஸ்லாமிய அரசு இருக்க வேண்டும். குரானின் வாசகங்களால் (32.13, 76:29-31, 3:39, 3:159, 16:93, 2:6-7, 4:88, etc.) உந்தப்பட்டு, அவர்கள் கடவுளின் எண்ணம்தான் மனிதனின் எண்ணத்திற்கும் மேலானதாக இருக்க வேண்டும் என்றனர். இஸ்லாமிய சமூகம்தான் ஒரு அர்த்தமுள்ள மதிப்புகளை தாங்கியதாக இருக்கும் என்றனர். அதாவது, இஸ்லாமிய சமூகத்தின் அங்கமாக இல்லாவிட்டால் மனிதர்களின் வாழ்க்கைக்கு அர்த்தம் இல்லை என்றனர். இந்த கருத்துக்கள் குரானை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. அதனால் பின்னர், மற்ற முஸ்லிம்களாலும் ஏற்றுக்கொள்ளப் பட்டன. இப்படித்தான் பாசிசமும் ஒரு தனிநபருக்கும் தேசத்திற்கும் உள்ள உறவை வரையறுக்கிறது.

முத்தஜிலிக்கள் (Mutazilis) போன்ற பகுத்தறிவுவாத முஸ்லிம்கள் ‘வெளிப்பாட்டை’ விட பகுத்தறிவை முக்கியமாக வைத்தனர். அந்த குழுவும் தீவிரமானதுதான். ஆனால் அந்த குழு மற்ற தீவிர இஸ்லாமிய குழுக்களால் தாக்கப்பட்டு அழிந்து போயின. அல்-கசலி மற்றும் கவிஞர் ரூமி சார்ந்திருந்த குழுவான அஷரிய்ய என்ற குழுவால் அவர்கள் தாக்கப் பட்டார்கள். ரூமி பகுத்தறிவுவாதிகளை “கட்டை கால்களில்” நிற்பவர்கள் என்று ஏளனம் செய்தார்.

அஷரிய்ய குழுவினர் பகுத்தறிவின்மையை பெருமையாக கருதினர். குரானுக்கு கீழ்படிந்து நடந்தனர். அவர்கள் பகுத்தறிவுவாதிகளை மதத்தை கைவிட்டவர்கள் என்றும் கடவுளிடமிருந்தும் அவரின் வெளிப்பாட்டிலிருந்தும் விலகிச் செல்பவர்கள் என்றும் கருதினர். இப்படியாக பகுத்தறிவுவாதம் வன்முறையாலும் ஏளனத்தினாலும் அழிக்கப்பட்டது. பகுத்தறிவுவாதியான சக்கரியா ராசியின் நூல்கள் அழிக்கப்பட்டன. பகுத்தறிவுவாதிகள் மறைந்து வாழவேண்டி இருந்தது. அஷரிய்ய குழு வென்றது, ஏனென்றால் அதற்கு குரான் துணை இருந்தது.

நிபந்தனை இல்லாமல் ‘வெளிப்பாட்டின்’ அதிகாரத்தை ஏற்றுக்கொண்டதன் மூலமும், பகுத்தறிவின்மையை பெருமைப் படுத்தியதன் மூலமும், பகுத்தறிவுவாதம் முளையிலேயே கிள்ளப் பட்டது. 1000 வருடத்திற்கும் முன்னரே தோன்றி இருக்க வேண்டிய மறுமலர்ச்சி (Renaissance) தோன்றவில்லை. மனித நாகரீகத்திற்கு இம்மதவெறியர்கள் செய்த சேதம் நம்மால் அளவிடமுடியாது.

Is Rumi What We Think He Is? [ரூமி நாம் நினைப்பது போன்றவர் தானா? ] என்று தலைப்பிட்ட தனது கட்டுரையில் மஸ்சும் ப்ரைஸ் (Massoume Price) ஷாபி கத்கனி (Dr. Shaffiee Kadkani) என்பவரை மேற்கோள் காட்டுகிறார். “துரதிர்ஷ்டவசமாக அஷரிய்யக்களை நிபந்தனை இல்லாமல் ஏற்றுக்கொண்ட ரூமி போன்ற அறிஞர்களின் மற்றும் உரபாக்களின் (Urafa – மர்ம யோகிகள்.) வளர்ச்சியினால் கருத்துச் சுதந்திரத்திற்கு வாய்ப்பு இல்லாமல் போனது.” கடைசியில் அவர் “அஷரிய்யக்கள் இல்லாமல் இருந்திருந்தால் நம் வரலாறு வேறு விதத்தில் உருவாகி இருக்கும்” என்று முடிக்கிறார். [Creation and History, (Afarinesh va Tarikh, p.50)]

ப்ரைஸ் இவ்வாறு எழுதுகிறார். “தனது நூல் மத்னவி-யில், ரூமி நாஸ்திகர்கள், இயற்கையாளர்கள், தத்துவஞானிகள் போன்ற எல்லா சிந்தனையாளர்களையும் தாக்குகிறார்…..இப்னு கல்தூன் என்பவர் ஆப்ரிக்கர்கள் தங்கள் புவி மற்றும் தட்பவெப்பநிலை காரணமாக கருப்பாக இருக்கிறார்கள் என்று கூறியபோது இந்த அஷரிய்யக்கள்தான் அறிவியல் உண்மையை மறுத்து கடவுள் அவர்களை அப்படி படைத்ததால்தான் அவர்கள் கருப்பாக இருக்கிறார்கள் என்று கூறினர். மருத்துவர்கள் மூளைக்கும் கைகளின் அசைவுக்கும் உள்ள தொடர்பை கண்டறிய முயற்சிக்கும் போது, இமாம் முகமது கசலி தான் அவர்களின் அறிவியல் ஆராய்ச்சியை ஏளனம் செய்து “கடவுள் கைகளை அசைக்க நினைப்பதால்தான் அவைகள் அசைகின்றன” என்று அறிவித்தார். (Alchemy of Happiness, Kimiyaya Saadat). இன்றும் தொடர்கின்ற வடஅமெரிக்காவில் கூட நம்மை அச்சுறுத்துகிற மக்களையும் அறிஞர்களையும் பகுத்தறிவுக் கருத்துகளை வெளியிடுவதற்கும் மதபுத்தகங்களில் உள்ளதற்கு மாற்றான அறிவியல் உண்மைகளை கண்டுபிடிப்பதற்கும் மதத் தலைவர்கள் இடையூறாக இருக்கும் கலாச்சாரம் (Inquisition) அஷரிய்யக்களால் திணிக்கப் பட்டதுதான்.”

The New Dictionary of Cultural Literacy, (Third Edition. 2002), “பொதுவாக, பாசிச அரசுகள் ஒரு சர்வாதிகாரியின் அதிகாரத்தில் இருக்கும். இவர் பொதுவாக கவர்ச்சியான தோற்றத்தையும், பகட்டான சீருடைகளையும் கொண்டிருப்பார். இவர் தனது தொண்டர்களை பிரமாண்டமான பேரணிகள் மூலமும், தேசியத்தைப் பற்றிய கூச்சலான கோஷங்களுடனும் ஒன்று திரட்டுவார். அன்னியர்களைப் பற்றியும் தங்களுக்குள் உள்ள ‘அசுத்த’ மான மக்களைப் (ஜெர்மனியின் யூதர்கள்) பற்றியும் சந்தேகத்தையும் வெறுப்பையும் வளர்ப்பார்.” என்று சொல்கிறது.

இஸ்லாமில் கலிபாக்கள் பகட்டான சீருடை அணிவதில்லை. மாறாக முகமதுவைப் போல, பொது இடத்தில் எளிமையாக காட்சிதர முயற்சி செய்வர். இஸ்லாமில் எளிமை என்பது ஒரு தோற்றமும் அடையாளமுமே ஆகும். எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு எளிமையான உடையோ அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு பக்தியானவராக தோன்றுவீர்கள். வெள்ளிக்கிழமை தொழுகையும் ஹஜ்ஜும் தொண்டர்களை பிரமிக்கவைக்கவும், ஒரு பெரிய குழுவின் அங்கமாக இருப்பதில் பெருமையடையவும், குடும்பமாக உணரவும், இஸ்லாம் பலம் வாய்ந்தது என்ற தங்களின் நம்பிக்கையை மறு உறுதிப்படுத்திக்கொள்ளவும் ஏற்படுத்தப்பட்ட இஸ்லாமிய பாணியிலான பேரணிகள்தான்.

இந்த பேரணி முகமதுக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை கீழ்க்கண்ட ஹதித்தில் அவன் என்ன சொன்னான் என்பதை வைத்து தெரிந்து கொள்ளலாம்.

“நான் தொழுகையை ஆரம்பிக்கக் கட்டளை இட்டுவிட்டு ஒருவரை அதை நடத்தச் சொல்லிவிட்டு, நான் மற்ற சிலருடனும், விறகுகளுடனும் ஊருக்குள் சென்று யாரெல்லாம் கூட்டுத் தொழுகைக்கு வரவில்லையோ அவர்களின் வீடுகளை கொளுத்தவேண்டும் என்று நினைத்தேன்.” [Muslim4,1370; Bukhari1,11,626]

இஸ்லாமும் முஸ்லிம்களை முஸ்லிமல்லாதோரை வெறுக்கவும் சந்தேகிக்கவும் தூண்டுகிறது. முஸ்லிமல்லாதோர் அசுத்தமானவர்கள் (நஜிஸ்) (Q 9:28) என்று முகமது சொன்னான். யூதர்களை கடவுள் குரங்குகளாகவும் பன்றிகளாகவும் மாற்றிவிட்டார் என்று கூறி முஸ்லிம்களின் மனதில் யூதர்களுக்கு எதிரான வெறுப்பை விதைத்தான்.(Q 2.65, 5.60, 7.166)

இவ்வாறாக, இஸ்லாமிய அரசானது ஒரு பாசிச அரசாகும் என்பது தெளிவு.

இதன் கொடூர குணங்களை கீழ்க்கண்டவாறு தொகுக்கலாம்.

• இறைவனின் பிரதிநிதியாக கூறிக்கொண்ட எல்லா அதிகாரமும் கொண்ட உச்சநிலை தலைவர் இருத்தல்.
• மதபேதமின்றி எல்லா குடிமக்களின் மீதும் கடுமையான சமூக பொருளாதார கட்டுப்பாடுகள் விதித்தல் .
• எதிர்ப்புகளை வன்முறையாலும், கருத்துச்சுதந்திர மறுப்பினாலும் அடக்குதல்.
• முஸ்லிமல்லாதோரை நோக்கி அடாவடித்தனம் செய்தல்.
• மத ‘அப்பார்தைட்’ (apartheid) / பாகுபாடு பேணுதல்
• பகுத்தறிவை அவமதித்தல்
• தனது அதிகாரத்தை போரின் மூலம் விரிவுபடுத்த (imperialistic) விரும்புதல்
• அடக்குமுறை ஏவுதல்.
• சர்வாதிகாரம் செய்தல்.
• மனங்களையும் உடல்களையும் கட்டுக்குள் வைத்தல்.

பாசிசத்தைப் போன்றே இஸ்லாமும் தன்னம்பிக்கையும் அறிவாற்றலும் குறைந்த மக்களைத்தான் கவர்கிறது. இவ்விரு கோட்பாடுகளும் காரண காரியத்திற்கு அப்பாற்ப்பட்டது. அவைகள் பகுத்தறிவை அவமதிக்கின்றன, அதிகாரத்தை துதிப்பதையும் கீழ்படிதலையும் போற்றுகின்றன. பாசிஸ்டுகளைப் போல, முஸ்லிம்களும் கற்பனையான வெற்றியைக்கூட பெரிதாக பீற்றிக் கொள்பவர்கள். அவர்கள் அதிகாரத்திற்கும், பலத்திற்கும் அலைபவர்கள். எண்ணிக்கையில் உள்ள பலத்தையும், பைத்தியக்காரத்தனமான சவடால்களையும், தங்கள் உயிரை துச்சமாக மதிப்பதையும், அவர்களின் நோக்கத்திற்காக மற்றவர்களை கொல்லவும் தாங்களே சாகவும் தயாராக இருப்பதையும் பீற்றிகொள்பவர்கள்.

எனவே இஸ்லாம் ஒரு அரசியல், அரசியல் இஸ்லாம் ஒரு பாசிசம்.

Ali Sina.

Translation: Ali Sina’s Tamil Fan