ஆபரேஷன் சிந்தூர் (Operation Sindoor) என்பது 2025 மே மாதத்தில் இந்தியா-பாகிஸ்தான் இடையே நடந்த சுருக்கமான ராணுவ மோதலின் போது நடைபெற்ற ஒரு முக்கியமான ராணுவ நடவடிக்கையாகும். இது பயங்கரவாத தாக்குதல்களுக்கு பதிலடியாக இந்திய வான்பாதுகாப்பு (Air Defence) அமைப்புகளின் திறனை வெளிப்படுத்தியது. இந்த நடவடிக்கை, இந்தியாவின் சுயபிரத்தி (Aatmanirbhar) தொழில்நுட்பங்கள் மற்றும் பல்வேறு அமைப்புகளின் ஒருங்கிணைப்பை வெற்றிகரமாக நிரூபித்தது. கீழே விரிவாகப் பார்ப்போம்.
பின்னணி
தொடக்க காரணம்: 2025 ஏப்ரல் 22 அன்று, இந்திய ஆக்கிரமிப்பு ஜம்மு காஷ்மீரின் பஹல்காம் (Pahalgam) பகுதியில் நடந்த பயங்கரவாத தாக்குதலில் 26 பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டனர். இது பாகிஸ்தான் சார்ந்த ஜெய்ஷ்-இ-மொஹம்மது (Jaish-e-Mohammed) மற்றும் லஷ்கர்-இ-தொய்பா (Lashkar-e-Taiba) போன்ற குழுக்களுடன் தொடர்புடையது என்று இந்தியா கூறியது.
ஆபரேஷன் தொடக்கம்: 2025 மே 7 அன்று, இந்திய ராணுவம் 'ஆபரேஷன் சிந்தூர்' என்ற பெயரில் பாகிஸ்தான் மற்றும் பாகிஸ்தான் ஆக்கிரமிப்பு காஷ்மீரில் உள்ள 9 பயங்கரவாத முகாம்களை இலக்காகக் கொண்டு ஏவுகணை மற்றும் வான்தாக்குதல்களை நடத்தியது. 'சிந்தூர்' என்ற பெயர், இந்து கலாச்சாரத்தில் மணமகளின் நெற்றியில் இடப்படும் குங்குமத்தைக் குறிக்கிறது, இது பாதுகாப்பு மற்றும் உயிரிழப்புக்கு பழிவாங்கலை சம்போகிக்கிறது.
மோதல் கால அளவு: மே 7 முதல் 10 வரை 4 நாட்கள் நீடித்தது. இதில் பாகிஸ்தான் டிரோன் தாக்குதல்களை மேற்கொண்டது, அதற்குப் பதிலாக இந்தியா பல்வேறு ராணுவ நடவடிக்கைகளை எடுத்தது.
இந்திய வான் தடுப்பின் பங்கு
ஆபரேஷன் சிந்தூர் போது, பாகிஸ்தான் 600க்கும் மேற்பட்ட டிரோன்களை (Drones) இந்திய எல்லைக்கு அனுப்பியது. இவை தேவாலயங்கள், ராணுவ தளங்கள் மற்றும் பொதுமக்கள் பகுதிகளை இலக்காகக் கொண்டிருந்தன. ஆனால் இந்திய வான் தடுப்பு அமைப்புகள் இவற்றை 100% வெற்றியுடன் தடுத்து, அழித்தன. இதன் முக்கிய அம்சங்கள்:
பயன்படுத்தப்பட்ட அமைப்புகள்:
S-400 ட்ரயம்ஃப்: ரஷ்யா தயாரிப்பு. 315 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள பாகிஸ்தான் SAAB-2000 வான்கண்காணிப்பு விமானத்தை அழித்தது. மொத்தம் 11 முறை செயல்பட்டது.
ஆகாஷ் ஏவுகணை (Akash Missile): இந்தியாவின் சுய உற்பத்தி. டிரோன் திரள்களை (Drone Swarms) துல்லியமாக அழிப்பதில் சிறந்தது.
L-70 கன்னு அமைப்பு: DRDO மற்றும் BEL தயாரிப்பு. குறுகிய தொலைவு அச்சுறுத்தல்களை எதிர்கொள்ள.
பராக்-8 ஏவுகணைகள்: டிரோன் எதிர்ப்பு தொழில்நுட்பம்.
மற்றவை: 1,000க்கும் மேற்பட்ட வான் தடுப்பு துப்பாக்கிகள் மற்றும் 750 ஏவுகணை அமைப்புகள் அவசரகாலத்தில் அமைக்கப்பட்டன.
வெற்றிகள்:
600+ பாகிஸ்தான் டிரோன்கள் அழிக்கப்பட்டன. இது 'டிரோன் ஆதிக்கத்தின் கட்டளை' (Myth of Drone Supremacy) என்று அழைக்கப்படும்.
பாகிஸ்தானின் வான் தடுப்பு அமைப்புகள் (LY-80, HQ-9) அழிக்கப்பட்டன. இந்தியாவின் ஹார்பி (Harpy) கமிகாசே டிரோன்கள் இதில் பங்கேற்றன.
இந்திய விமானங்கள் (ரபேல், சுகோய்-30MKI, மிராஜ்-2000) பிரம்மோஸ் (BrahMos) ஏவுகணைகளைப் பயன்படுத்தி 11 பாகிஸ்தான் விமானதளங்களை பாதித்தன. 15 பிரம்மோஸ் ஏவுகணைகள் பயன்படுத்தப்பட்டன.
இந்தியாவின் இழப்புகள் குறைவு: பாகிஸ்தான் 6 போர் விமானங்கள், 2 கண்காணிப்பு விமானங்கள், 1 C-130 போக்குவரத்து விமானம் ஆகியவற்றை இழந்தது. இந்தியா 1 ரபேல் விமானத்தை இழந்ததாக பாகிஸ்தான் கூறினாலும், இது விளம்பரம் என்று இந்தியா மறுத்தது.
தொழில்நுட்ப சிறப்பு:
இந்திய சுய உற்பத்தி: DRDO, ISRO தொழில்நுட்பங்கள் டிரோன் எதிர்ப்பு மற்றும் எலக்ட்ரானிக் போரில் பயன்படுத்தப்பட்டன. இது இந்தியாவின் 'ஆத்மநிர்பர் பாரத்' கொள்கையின் வெற்றியாகும்.
பல அடுக்கு பாதுகாப்பு: ரேடார், கட்டுப்பாட்டு மையங்கள், ஏவுகணைகள் ஆகியவற்றின் ஒருங்கிணைப்பு மூலம் அச்சுறுத்தல்கள் கண்டறியப்பட்டு, அழிக்கப்பட்டன.
டிரோன் போர்: இந்தியாவின் குறைந்த விலை தற்கொலை டிரோன்கள் (Loitering Munitions) பாகிஸ்தான் இலக்குகளை துல்லியமாக அழித்தன.
சர்வதேச மற்றும் உள்நாட்டு எதிர்வினைகள்
இந்தியா: இந்த நடவடிக்கை 'ஆப்ரேசிவ் டிஃபென்ஸ்' (Offensive Defence) கொள்கையின் உதாரணம் என்று பிரதமர் மோடி மற்றும் பாதுகாப்பு அமைச்சர் ராஜ்நாத் சிங் பாராளுமன்றத்தில் விவாதித்தனர். இது பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான உறுதியான செய்தியாக உலகிற்கு அனுப்பியது.
பாகிஸ்தான்: சிவில் இலக்குகள் தாக்கப்பட்டதாக கூறி, சீன J-10 விமானங்கள் 5 இந்திய விமானங்களை இழித்ததாக விளம்பரம் செய்தது. ஆனால் சாட்டிலைட் சாட்சியங்கள் இந்தியாவின் வெற்றியை உறுதிப்படுத்தின.
சர்வதேசம்: அமெரிக்கா, ஐரோப்பா ஆகியவை இந்தியாவின் துல்லியத் தாக்குதல்களை பாராட்டின. சீனாவின் வான் தடுப்பு அமைப்புகள் தோல்வியடைந்ததால், மேற்கத்திய தொழில்நுட்பங்களுக்கு எச்சரிக்கை என்று கருதப்பட்டது.
உள்நாட்டு விவாதங்கள்: பாராளுமன்றத்தில் விவாதிக்கப்பட்டது. கேரளாவில் RSS-இன் 'ஆபரேஷன் சிந்தூர்' கோலங்கள் போட்டல் போல் சமூக ஊடகங்களில் பரவியது.
முடிவு
ஆபரேஷன் சிந்தூர், இந்திய வான் தடுப்பின் பலத்தை உலகிற்கு நிரூபித்தது. இது டிரோன் போர், ஏவுகணை தொழில்நுட்பம், சுய உற்பத்தி ஆகியவற்றில் இந்தியாவின் முன்னேற்றத்தை காட்டுகிறது. இந்த மோதல் 4 நாட்களில் முடிந்தாலும், அதன் பாடங்கள் இந்திய ராணுவ உத்தியை மேலும் வலுப்படுத்தும். (மேலும் விவரங்களுக்கு, பாதுகாப்பு அமைச்சக அறிக்கைகளைப் பார்க்கவும்.)
எல்-70 கன்னு (L-70 Gun): இந்திய வான்பாதுகாப்பின் பழங்கால வீரன்
எல்-70 கன்னு, அல்லது போஃபோர்ஸ் 40 மி.மீ. எல்/70 ஆட்டோமேட்டிக் கன்னு, இரண்டாம் உலகப்போருக்குப் பின் உருவாக்கப்பட்ட சுவீடிய தொழில்நுட்பத்தின் சிகரம். இது வான்வழித் தாக்குதல்களுக்கு எதிரான சிறப்பு ஆயுதமாக வடிவமைக்கப்பட்டது, குறிப்பாக வேகமான ஜெட் விமானங்கள் மற்றும் நவீன அச்சுறுத்தல்களை எதிர்கொள்ள. இந்திய ராணுவத்தில் 1960களில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட இந்தக் கன்னு, இன்றும் டிரோன்கள் மற்றும் குறுகிய தொலைவு வான்பாதுகாப்பில் முக்கியப் பங்காற்றுகிறது. சமீபத்திய ஆபரேஷன் சிந்தூரில் (2025) பாகிஸ்தான் டிரோன்களை அழிப்பதில் இது நீண்ட பயன்படுத்தப்பட்டது. இந்தக் கட்டுரை, அதன் வரலாறு, வடிவமைப்பு, தொழில்நுட்ப விவரங்கள், இந்தியாவில் உபரேஷன் மற்றும் சமீபத்திய பயன்பாடுகளை விரிவாகப் பார்க்கிறது.
வரலாறு மற்றும் உருவாக்கம்
எல்-70 கன்னின் உருவாக்கம், இரண்டாம் உலகப்போருக்குப் பின் சுவீடிய AB போஃபோர்ஸ் நிறுவனத்தால் (இன்று BAE சிஸ்டம்ஸ் போஃபோர்ஸ்) 1940களின் பிற்பகுதியில் தொடங்கியது. இது, போருக்கான போஃபோர்ஸ் 40 மி.மீ. எல்/60 கன்னின் வளர்ச்சியாகும், அது போரின் போது பிரபலமானது. லென்த்/70 (எல்/70) என்று அழைக்கப்படுவதன் காரணம், அதன் பீரங்கி நீளம் 70 கேலிபர் (சுமார் 2.8 மீட்டர்) என்பதே. 1947இல் முதல் நிரலாக உருவாக்கப்பட்டு, 1948இல் "40 மி.மீ. lvakan m/48" என்று ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. சுவீடிய ராணுவத்தில் 1951இல் அறிமுகமானது.
நேட்டோவின் தரமாக 1953 நவம்பரில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது, இது 40க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. குளிர்ப் போர்க் காலத்தில், ஜெட் விமானங்களின் வேகத்தை எதிர்கொள்ள, அதன் துப்பாக்கிச்சூட் வேகம் மற்றும் தொலைவு அதிகரிக்கப்பட்டது. 1950களில் உற்பத்தி தொடங்கி, 2005 முதல் BAE சிஸ்டம்ஸ் உற்பத்தி செய்கிறது. இந்தியாவில், 1960களின் தொடக்கத்தில் இறக்குமதி செய்யப்பட்டு, பின்னர் ஜபல்பூரில் உள்ள கன் கேரேஜ் ஃபேக்டரியில் உரிமம் அடிப்படையில் உற்பத்தி செய்யப்பட்டது. இந்திய ராணுவம் 1,000க்கும் மேற்பட்ட எல்-70 கன்னுகளைப் பயன்படுத்துகிறது, குறிப்பாக வான்பாதுகாப்பு படைகளில்.
வடிவமைப்பு மற்றும் செயல்பாடு
எல்-70, ரீகாயில் இயங்கும் ஆட்டோலோடர் (recoil-operated autoloader) வடிவமைப்பைக் கொண்டது. எல்/60இன் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்டாலும், அதன் பீரங்கி நீளம் அதிகரிக்கப்பட்டு, சிலிண்டர் 40×365 மி.மீ.ஆர் (R) கார்ட்ரிஜ் உடன் இணைக்கப்பட்டது. இது, வெளியேற்ற அமைப்பை மாற்றி, துப்பாக்கிச்சூட் வேகத்தை இரட்டிப்பாக்கியது. புதிய வெளியேற்றம், வெற்று ஷெல்ல்களை உணவு திசையில் இருந்து எதிர் பக்கத்திற்கு வீசுகிறது, இதனால் ஜாமிங் குறைந்தது.
கன்னின் அடிப்படை அம்சங்கள்:
இன்டிகிரேட்டட் ஃபயர் கண்ட்ரோல் சிஸ்டம் (IFCS): டிஜிட்டல் பாலிஸ்டிக் கம்ப்யூட்டர், பீரங்கி சாய்வு, ஷெல் வேகம் மற்றும் வானிலை நிபந்தனைகளை கணக்கிடுகிறது.
எலக்ட்ரோ-ஆப்டிக் சூட்: டேலைட் டிவி (DLTV) கேமரா, கண் பாதுகாப்பான லேசர் ரேஞ்ச் ஃபைண்டர் (LRF), மூன்றாம் தலைமுறை தெர்மல் இமேஜர் (TI) – எல்லா வானிலை நிபந்தனைகளிலும் பயன்படுத்தலாம்.
எலக்ட்ரிக் டிரைவ்ஸ்: ஹைட்ராலிக் டிரைவ்களுக்கு பதிலாக, அதிக துல்லியம் மற்றும் பராமரிப்பு எளிமை.
டிரோன் கார்ட் சிஸ்டம் (DGS): 2024இல் சேர்க்கப்பட்டது, ரேடியோ ஃப்ரீக்வென்ஸி (RF) அடிப்படையில் டிரோன்களை கண்டறிந்து, ஜாம்மிங், GPS ஸ்பூஃபிங் மற்றும் கினெடிக் தாக்குதல்களைச் செய்கிறது.
இது, 4 சக்கர chassis-இல் டவுல்ட் (towed) வடிவில் உள்ளது, நான்கு outriggers உடன் சீரானது.
இந்திய அப்க்ரேட்கள்: 2010களில் தொடங்கி, 2017இல் BEL-உடன் 200 கன்னுகள் அப்க்ரேட். 2024இல் டிரோன் கார்ட் சிஸ்டம் சேர்க்கப்பட்டது. இது, IACCS (இன்டிகிரேட்டட் ஏர் கமாண்ட் அண்ட் கண்ட்ரோல் சிஸ்டம்) உடன் இணைக்கப்பட்டது.
இந்திய ராணுவத்தில் பங்கு
இந்தியாவில், எல்-70 கன்னு குறுகிய தொலைவு வான்பாதுகாப்பின் முதுகெலும்பாக உள்ளது. அபய் IFV (இன்ஃபான்ட்ரி ஃபைட்டிங் வெஹிகிள்)இல் 210 APFSDS மற்றும் HE றவுண்ட்கள் சுமக்கிறது. 2021இல் அருணாச்சல பிரதேசத்தில் அப்க்ரேட் கன்னுகள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. சமீபத்திய அப்க்ரேட்கள், டிரோன்கள் போன்ற குறைந்த RCS (ரேடார் கிராஸ் செக்ஷன்) இலக்குகளை எதிர்கொள்ள உதவுகின்றன.
சமீபத்திய பயன்பாடுகள்: ஆபரேஷன் சிந்தூர்
2025 மே 8-9 இரவில், பாகிஸ்தான் 300-400 டிரோன்களை (துருக்கி சாங்கர் மாடல்கள்) இந்திய எல்லையில் அனுப்பியது, ஆபரேஷன் சிந்தூருக்குப் பின். எல்-70 கன்னுகள், ஜம்மு, சம்பா, பஞ்சாப் பகுதிகளில் 100% வெற்றியுடன் அவற்றை அழித்தன. தெர்மல் இமேஜர்கள் இரவு ஈடுபாட்டை ஈடுபடுத்தின, DGS RF சமிக்ஞைகளை கண்டறிந்து ஜாம்மிங் செய்தது. ப்ராக்ஸிமிட்டி ஃப்யூஸ்ட் ஆம்யூனிஷன், சிறிய டிரோன்களை துல்லியமாக அழித்தது. இது, "டிரோன் சூப்ப்ரமசி" என்ற கட்டளையை உடைத்தது.
முடிவு
எல்-70 கன்னு, 70 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் சேவை செய்து, சுய உற்பத்தி (ஆத்மநிர்பர்) கொள்கையின் உதாரணமாக உள்ளது. அதன் அப்க்ரேட்கள், இந்தியாவை நவீன அச்சுறுத்தல்களுக்கு தயார்படுத்துகின்றன. எதிர்காலத்தில், AI இணைப்பு மற்றும் புதிய ஆம்யூனிஷன்கள் இதை மேலும் வலுப்படுத்தும். (மேலும் விவரங்களுக்கு, BEL அல்லது DRDO அறிக்கைகளைப் பார்க்கவும்.)
NavIC (Navigation with Indian Constellation), இந்தியாவின் சொந்த கார்க்கடு (Satellite Constellation) கொண்ட பிராந்திய நேவிகேஷன் சிஸ்டம், இந்தியாவின் விண்வெளி ஆராய்ச்சி அமைப்பான ISRO (Indian Space Research Organisation) ஆல் உருவாக்கப்பட்டது. 2016இல் முழுமையாக இயங்கத் தொடங்கிய இது, GPS போன்ற வெளிநாட்டு அமைப்புகளுக்கு மாற்றாக உருவாக்கப்பட்டது. இந்தியா மற்றும் அதன் சுற்றுப்பகுதி (1,500 கி.மீ. வரை) 10 மீட்டர் துல்லியத்துடன் நிலை (Positioning) மற்றும் நேரம் (Timing) சேவைகளை வழங்குகிறது. 2025ஆம் ஆண்டு வரை, NavIC-இன் விரிவாக்கம் 11 செயற்கைக்கோள்களுடன் நடந்து, L1 பேண்ட் ஆதரவுடன் மொபைல் சாதனங்களில் பரவலாக பயன்படுத்தப்படுகிறது. இந்தக் கட்டுரை, NavIC-இன் மேப் (Mapping) மற்றும் GIS (Geographical Information System) பயன்பாடுகளை முக்கியமாக விவரிக்கிறது.
NavIC-இன் அடிப்படை அம்சங்கள்
NavIC, 7 செயற்கைக்கோள்களால் (2025இல் 11ஆக விரிவாக்கம்) ஆதரிக்கப்படுகிறது. இது இரண்டு வகை சேவைகளை வழங்குகிறது:
Standard Positioning Service (SPS): பொது பயனர்களுக்கான இலவச சேவை, 10 மீ. துல்லியம்.
Restricted Service (RS): இராணுவம் மற்றும் உரிமையுடைய பயனர்களுக்கான குறியீடு செய்யப்பட்ட சேவை.
இந்தியாவின் பிராந்திய கவரேஜ் (Primary Service Area) 1,500 கி.மீ. சுற்றளவு, அதற்கு அப்பால் 20 மீ. துல்லியம். 2025இல், தேசிய இயல்பியல் ஆய்வகத்தில் (National Physical Laboratory) GPS-ஐ மாற்றி NavIC-ஐ நேர மேற்பார்வை (Time Reference) ஆக அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. Qualcomm போன்ற நிறுவனங்களுடன் ஒப்பந்தங்கள் மூலம், Snapdragon சிப்செட்களில் NavIC ஆதரவு சேர்க்கப்பட்டது, இதனால் அனது மொபைல் சாதனங்களில் இது பயன்படுத்தப்படுகிறது.
NavIC-இன் மேப் மற்றும் GIS பயன்பாடுகள்
NavIC, GPS-ஐ விட இந்தியாவில் அதிக துல்லியமான மேப் சேவைகளை வழங்குகிறது. இது GIS, ரிமோட் சென்சிங் மற்றும் டிஜிட்டல் மேப்பிங் ஆகியவற்றில் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டு, பல துறைகளில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. முக்கிய பயன்பாடுகள்:
நேவிகேஷன் மற்றும் போக்குவரத்து (Navigation and Transportation):
NavIC-ஆதரவு ஆப்-கள் போன்ற NaviMaps (MapmyIndia) 3D மேப்களை பயன்படுத்தி, 10 இந்திய மொழிகளில் ரியல்-டைம் வாய்ஸ் வழிகாட்டுதல் வழங்குகின்றன. இது 6.5 மில்லியன் கி.மீ. சாலைகள், 40 மில்லியன் POI (Points of Interest) மற்றும் 15.5 மில்லியன் வீட்டு எண்களை உள்ளடக்கியது.
பஞ்சாப், டெல்லி போன்ற நகரங்களில் லேன் கைடென்ஸ் (Lane Guidance) மற்றும் மல்டி-ஸ்டாப் ரூட்டிங் (Multi-Stop Routing) உதவுகிறது. 2025இல், NavIC 2.0-இன் மேம்பாடுகளால், போக்குவரத்து மேலாண்மை மற்றும் டிராஃபிக் கான்ஜெஷன் குறைந்துள்ளது.
எக்ஸ்ட்ரீம் மற்றும் டிசாஸ்டர் மேனேஜ்மென்ட் (Agriculture and Disaster Management):
விவசாயத்தில், NavIC GIS மேப்களை பயன்படுத்தி, மண் வரைபடங்கள் (Soil Mapping), பயிர் கண்காணிப்பு மற்றும் திறமையான நீர் மேலாண்மை செய்கிறது. Bhuvan (ISRO-இன் Geo-Portal) NavIC-ஐ ஒருங்கிணைத்து, விவசாயிகளுக்கு துல்லியமான நில உரிமை மேப்களை வழங்குகிறது.
பேரழிவுகளில் (Floods, Cyclones), NavIC ரியல்-டைம் டிராக்கிங் மூலம் மீட்பு செயல்பாடுகளை வழிநடத்துகிறது. 2024இல் உத்தரகாண்ட் வெள்ளத்தில், NavIC மேப்கள் மூலம் 95% துல்லியத்துடன் பாதிப்புகளை கணிப்பித்தது.
ச்மார்ட் சிட்டீஸ் மற்றும் இன்ப்ராஸ்ட்ரக்சர் (Smart Cities and Infrastructure):
Bharat Maps போர்ட்டலில் NavIC ஒருங்கிணைப்பு மூலம், நகர திட்டமிடல், போக்குவரத்து மேலாண்மை மற்றும் பொது சேவைகளுக்கு பயன்படுகிறது. 950+ நகரங்களில் 3D லேண்ட்மார்க்ஸ் மற்றும் 2D ஃபுட்பிரிண்ட்கள் உள்ளன.
GIS அனலிட்டிக்ஸ் மூலம், AI-ஆதரவான ஜியோஸ்பேஷியல் அனலிசிஸ் செய்யப்படுகிறது, இது உள்கட்டமைப்பு வளர்ச்சிக்கு உதவுகிறது.
மொபைல் ஆப்-கள் மற்றும் டெய்லி யூஸ் (Mobile Apps and Daily Use):
NavIC Indian GPS Map ஆப், 2D/3D லைவ் சாட்டிலைட் வியூக்களை வழங்கி, டர்ன்-பை-டர்ன் டைரக்ஷன்ஸ் (Turn-by-Turn Directions) மற்றும் ஆஃப்லைன் மேப்களை ஆதரிக்கிறது. இது வங்கி, ரயில்வே தேர்வுகளுக்கான கல்வி நோக்கங்களுக்கும் பயன்படுகிறது.
2025இல், ISRO-இன் SPS சேவை பொது பயனர்களுக்கு திறக்கப்பட்டதால், ஸ்மார்ட்போன்களில் NavIC-ஆதரவு அதிகரித்துள்ளது.
சவால்கள் மற்றும் எதிர்காலம்
NavIC-இன் சவால்கள்: வெளிநாட்டு சிஸ்டம்களுடன் ஒப்பிடுகையில், பரவலான ஹார்ட்வேர் ஆதரவு குறைவு மற்றும் சில பகுதிகளில் சிக்னல் ஸ்ட்ரெங்த் பிரச்சினை. இருப்பினும், MapmyIndia-ISRO ஒப்பந்தம் மூலம், இந்தியாவின் சொந்த தொழில்நுட்பங்கள் வளர்கின்றன.
எதிர்காலத்தில், NavIC 2.0 மூலம் 3,000 கி.மீ. கவரேஜ் விரிவாக்கம், AI இணைப்பு மற்றும் 5G ஒருங்கிணைப்பு எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இது இந்தியாவின் 'ஆத்மநிர்பர் பாரத்' (Self-Reliant India) இலக்கை வலுப்படுத்தும்.
முடிவு
NavIC, மேப் பயன்பாடுகளில் இந்தியாவின் தன்னிறைவை உறுதிப்படுத்துகிறது. GIS, நேவிகேஷன் மற்றும் டிசாஸ்டர் மேனேஜ்மென்ட் போன்ற துறைகளில் அதன் துல்லியம், நாட்டின் வளர்ச்சிக்கு அடிப்படையாகிறது. Bhuvan அல்லது NaviMaps போன்ற போர்ட்டல்களைப் பயன்படுத்தி, இதன் பலன்களை அனுபவிக்கலாம். (மேலும் விவரங்களுக்கு, ISRO அல்லது MapmyIndia இணையதளங்களைப் பார்க்கவும்.)
கைனெடிக் (Kinetic) முறை என்பது, எதிரி டிரோன்களை உடல் ரீதியாக அழிக்கும் அல்லது தடுக்கும் தொழில்நுட்பங்களை குறிக்கிறது. இது நான்-கைனெடிக் (Non-Kinetic) முறைகளான ஜாமிங் (Jamming), ஸ்பூஃபிங் (Spoofing) அல்லது லேசர் (Directed Energy) போன்றவற்றுக்கு மாறாக, உடல் தாக்குதல் மூலம் டிரோன்களை வீழ்த்துவதை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கைனெடிக் முறைகள் பொதுவாக துப்பாக்கிகள், ஏவுகணைகள், வலை (Nets), இன்டர்செப்டர் டிரோன்கள் (Interceptor Drones) போன்றவற்றை உள்ளடக்கியவை. இவை உக்ரைன்-ரஷ்யா போர், இந்திய-பாகிஸ்தான் எல்லை மோதல்கள் போன்ற நவீன யுத்தங்களில் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன. 2025ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, கைனெடிக் தொழில்நுட்பங்கள் குறைந்த செலவு மற்றும் உயர் துல்லியத்துடன் வளர்ந்து வருகின்றன.
இந்தக் கட்டுரை, கைனெடிக் முறையின் அடிப்படை, வகைகள், இந்திய ராணுவத்தில் பயன்பாடு மற்றும் சவால்களை விரிவாகப் பார்க்கிறது.
கைனெடிக் முறையின் அடிப்படை
கைனெடிக் என்பது இயக்க ஆற்றல் (Kinetic Energy) அடிப்படையிலான தாக்குதல். இது டிரோன்களின் ரோட்டார் (Rotor Blades) அல்லது உடலை உடல் ரீதியாக சேதப்படுத்தி, அவற்றை வீழ்த்துகிறது. இது டிரோன் ஸ்வார்ம்கள் (Drone Swarms) போன்ற பெரிய அச்சுறுத்தல்களுக்கு சிறந்தது, ஏனெனில் நான்-கைனெடிக் முறைகள் சில சமயங்களில் தோல்வியடையலாம் (எ.கா., ஜாம்-ரெசிஸ்டண்ட் டிரோன்கள்). இருப்பினும், கைனெடிக் முறைகள் கொலேடரல் டேமேஜ் (Collateral Damage) ஏற்படுத்தலாம், அதாவது டிரோன் விழுந்து பொதுமக்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்கலாம்.
முக்கிய நன்மைகள்:
உடனடி அழிப்பு: டிரோனை முழுமையாக நீக்குகிறது.
செலவு குறைவு: சில முறைகள் (எ.கா., நெட் கன்கள்) மலிவானவை.
தன்னாட்சி திறன்: AI உடன் இணைக்கப்பட்டால், விரைவான பதில்.
தீமைகள்:
வரையறுக்கப்பட்ட ரேஞ்ச்: குறுகிய தொலைவுக்கு மட்டுமே.
சுற்றுச்சூழல் ஆபத்து: விழும் டிரோன் கழிவுகள்.
கைனெடிக் முறையின் வகைகள்
கைனெடிக் தொழில்நுட்பங்கள் பல வகைகளாகப் பிரிக்கப்படுகின்றன, அவை டிரோன்களின் அளவு மற்றும் வகையைப் பொறுத்து பயன்படுத்தப்படுகின்றன:
நெட்ஸ் மற்றும் நெட் கன்கள் (Nets and Net Guns):
வலை போன்ற கருவிகளை டிரோன்கள் மீது வீசி, ரோட்டார்களை நிறுத்துகின்றன. இது அடிப்படை ஆனால் வெற்றிகரமான முறை. எ.கா., டிரோன் கன்கள் (Drone Guns) அல்லது கையடக்க நெட் லாஞ்சர்கள். இவை சிறிய டிரோன்களுக்கு (Group 1-2 UAVs) சிறந்தவை, விழுந்த டிரோனை பிடிக்கும் வகையில் வடிவமைக்கப்பட்டவை.
துப்பாக்கிகள் மற்றும் கன்கள் (Guns and Cannons):
வான் தடுப்பு கன்கள் போன்றவை, உயர் வேக புரொஜெக்டைல்களை (Projectiles) பயன்படுத்தி டிரோன்களை அழிக்கின்றன. எ.கா., 40மி.மீ. கன்கள் அல்லது ஆட்டோமேட்டிக் ரைஃபிள்கள். இவை குறுகிய ரேஞ்ச் (3-4 கி.மீ.) ஆனால் உயர் துப்பாக்கிச்சூட் வேகம் கொண்டவை.
ஏவுகணைகள் (Missiles):
சிறிய ஏவுகணைகள் போன்ற APKWS (Advanced Precision Kill Weapon System) அல்லது Thales Lightweight Multirole Missile, டிரோன்களை துல்லியமாக அழிக்கின்றன. இவை நடுத்தர அளவு டிரோன்களுக்கு (Medium-Sized UAS) பயன்படுகின்றன. குறைந்த செலவு வகைகள் 2025இல் பிரபலமாகியுள்ளன.
இன்டர்செப்டர் டிரோன்கள் (Interceptor Drones):
தன்னாட்சி டிரோன்கள் (Autonomous Interceptors) எதிரி டிரோன்களை துரத்தி, உடல் தாக்குதல் (Ramming) அல்லது வெடிபொருள் மூலம் அழிக்கின்றன. இவை ஸ்வார்ம்களுக்கு சிறந்தவை. எ.கா., Coyote kinetic effectors அல்லது கமிகாசே டிரோன்கள் (Kamikaze Drones).
மற்றவை: பிசிகல் பாரியர்கள் (Physical Barriers) அல்லது கைனெடிக் காம்பட் டிரோன்கள் (Kinetic Combat Drones), அவை யுத்த வாகனங்களுடன் இணைக்கப்பட்டவை.
இந்திய ராணுவத்தில் கைனெடிக் முறை
இந்தியா, 'ஆத்மநிர்பர் பாரத்' (Aatmanirbhar Bharat) கொள்கையின்கீழ் சொந்த கைனெடிக் அன்டி-டிரோன் சிஸ்டம்களை உருவாக்கியுள்ளது. 2025இல், ஆபரேஷன் சிந்தூர் (Operation Sindoor) போன்ற மோதல்களில் இவை வெற்றிகரமாக பயன்படுத்தப்பட்டன, அங்கு பாகிஸ்தான் டிரோன் ஸ்வார்ம்களை 96% வெற்றியுடன் தடுத்தன.
முக்கிய இந்திய சிஸ்டம்கள்:
ஆகாஷ் ஏவுகணை (Akash Missile): மீடியம்-ரேஞ்ச் SAM (25-50 கி.மீ.), ஆர்ம்ட் UAVகளை அழிக்கிறது. 96% வெற்றி விகிதம்.
D4S அன்டி-டிரோன் சிஸ்டம் (D4S Anti-Drone System): DRDO உருவாக்கியது, டூயல் கில் (Dual Kill) திறன் – கைனெடிக் (ஹார்ட் கில்) மற்றும் நான்-கைனெடிக். பாகிஸ்தான் டிரோன்களை துல்லியமாக நீக்கியது.
L-70 கன்: முந்தைய கட்டுரையில் விவரிக்கப்பட்டது, டிரோன் ஸ்வார்ம்களை அழிக்கிறது.
இன்டர்செப்டர்கள்: DRDO மற்றும் நியூஸ்பேஸ் ரிசர்ச் உருவாக்கிய தன்னாட்சி இன்டர்செப்டர்கள், மிட்-ஏர் ஈடுபாடுகளுக்கு.
இந்திய ராணுவத்தின் 2022 கொள்கை, கைனெடிக் திறன்களை வலுப்படுத்துகிறது. CDS அனில் சௌஹான், சொந்த சிஸ்டம்களை வலியுறுத்தியுள்ளார்.
சவால்கள் மற்றும் எதிர்காலம்
சவால்கள்: டிரோன் ஸ்வார்ம்களின் எண்ணிக்கை, செலவு, மற்றும் கொலேடரல் ரிஸ்க். எதிர்காலத்தில், AI இணைப்பு மற்றும் குறைந்த செலவு இஃபெக்டர்கள் (Low-Cost Effectors) மேம்படும். இந்தியா, லேசர் ஆயுதங்களுடன் (எ.கா., DRDO 30kW லேசர்) ஹைப்ரிட் அணுகுமுறையை பின்பற்றுகிறது, ஆனால் கைனெடிக் முறை அடிப்படையாக உள்ளது.
முடிவு
கைனெடிக் முறை, எதிரி டிரோன் அச்சுறுத்தல்களுக்கு உறுதியான தீர்வு, குறிப்பாக இந்தியா போன்ற நாடுகளில் எல்லை பாதுகாப்புக்கு. இது தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியுடன் இணைந்து, நவீன யுத்தத்தை மாற்றும். மேலும் விவரங்களுக்கு, DRDO அல்லது ராணுவ அறிக்கைகளைப் பார்க்கவும்.
ஆபரேஷன் சிந்தூர்: பாகிஸ்தான் அணு தளங்கள் மற்றும் அமெரிக்க அமைப்புகள் மீதான இந்தியாவின் ராணுவ நடவடிக்கை
அறிமுகம்
2025-ஆம் ஆண்டு மே மாதம், இந்தியா-பாகிஸ்தான் இடையிலான உறவு மீண்டும் பதற்றத்தின் உச்சத்தை அடைந்தது. ஜம்மு-காஷ்மீரின் பஹல்காம் பகுதியில் ஏற்பட்ட தீவிரவாதத் தாக்குதலுக்கு பதிலடியாக, இந்தியா "ஆபரேஷன் சிந்தூர்" என்று அழைக்கப்பட்ட ராணுவ நடவடிக்கையை மே 7 அன்று தொடங்கியது. இந்த ஆபரேஷன், பாகிஸ்தானின் தீவிரவாத அமைப்புகளின் தளங்களை இலக்காகக் கொண்டது என்று இந்தியா கூறினாலும், சர்வதேச ஊடகங்கள் மற்றும் சமூக ஊடகங்களில், பாகிஸ்தானின் அணு ஆயுத தளங்கள் – குறிப்பாக கிரானா ஹில்ஸ் – மீது தாக்குதல் நடத்தப்பட்டதாக குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்தன. மேலும், அமெரிக்காவின் ராணுவ மற்றும் அறிவியல் அமைப்புகளின் (உதாரணமாக, NNSA – National Nuclear Security Administration) பாகிஸ்தானில் உள்ள நடவடிக்கைகள் பாதிக்கப்பட்டதாகவும் விவாதங்கள் தொடர்கின்றன. இந்தக் கட்டுரை, ஆபரேஷனின் பின்னணி, விவரங்கள், அணு தளங்கள் தொடர்பு, அமெரிக்க அமைப்புகளின் எதிர்வினைகள் மற்றும் எதிர்கால தாக்கங்களை விரிவாக ஆராய்கிறது.
வரலாற்றுப் பின்னணி: இந்தியா-பாகிஸ்தான் பதற்றத்தின் தொடர்ச்சி
இந்தியா-பாகிஸ்தான் உறவு, 1947-ஆம் ஆண்டு பிரிவினைக்குப் பிறகு காஷ்மீர் பிரச்சினை காரணமாக அடிக்கடி மோதல்களுக்கு ஆளாகியுள்ளது. 1999-ஆம் ஆண்டு கார்கில் போர், 2016-ஆம் ஆண்டு உரி தாக்குதல், 2019-ஆம் ஆண்டு புல்வாமா தாக்குதலுக்கு பின்னான பாலகோட் வான்வழித் தாக்குதல் ஆகியவை இதன் உதாரணங்கள். இந்தியாவின் "சர்ஜிக்கல் ஸ்ட்ரைக்ஸ்" உத்தி, தீவிரவாதத் தாக்குதல்களுக்கு உடனடி ராணுவ பதிலடியை வலியுறுத்துகிறது.
2025 ஏப்ரல் 22 அன்று, பஹல்காம் (ஜம்மு-காஷ்மீர்)யில் லஷ்கர்-இ-தோய்பா (LeT) மற்றும் ஜெய்ஷ்-இ-மொஹம்மது (JeM) தீவிரவாதிகள் நடத்திய தாக்குதலில் 26 சுற்றுலாப்பயணிகள் – பெரும்பாலும் இந்து ஆண்கள் – கொல்லப்பட்டனர். இது, 2019 புல்வாமா தாக்குதலை நினைவூட்டியது, இந்தியாவை உடனடி நடவடிக்கைக்கு தள்ளியது. இந்தியா இந்துஸ் நீர் ஒப்பந்தத்தை "தற்காலிகமாக நிறுத்தி" வைத்தது, இது பாகிஸ்தானை "யுத்த நடவடிக்கை" என்று கருத வைத்தது. இந்தப் பின்னணியில், ஆபரேஷன் சிந்தூர் தொடங்கியது – "சிந்தூர்" என்றால் சிவப்பு சந்தனம், இது இந்திய கலாச்சாரத்தில் மனைவியின் முன் அழகு அல்லது பாதுகாப்பின் சின்னம்.
ஆபரேஷன் சிந்தூரின் விவரங்கள்: தாக்குதல்கள் மற்றும் ஆயுதங்கள்
மே 7 அன்று தொடங்கிய இந்த ஆபரேஷன், முதலில் பாகிஸ்தானின் பஞ்சாப் மற்றும் பாகிஸ்தான் காஷ்மீர் பகுதிகளில் உள்ள 9 தீவிரவாதத் தளங்களை இலக்காகக் கொண்டது. இவை LeT-ன் முரித்கே தலைமையகம் மற்றும் JeM-ன் பஹாவல்பூர் தளங்கள் உட்பட. பின்னர், மே 9-10 அன்று விரிவடைந்து, நூர் கான் மற்றும் சர்கோடா போன்ற வான்படைத் தளங்களைத் தாக்கியது.
ஆயுதங்கள் மற்றும் தந்திரங்கள்: இந்தியா, பிரமோஸ் (BrahMos) க்ரூஸ் ஏவுகணைகள், ஸ்கால்ப்-ஈஜி (SCALP-EG) வான்வழி க்ரூஸ் ஏவுகணைகள், இஸ்ரேலிய ஹாரோப் (Harop) லோயிட்டரிங் ட்ரோன்கள், ஹார்பி (Harpy) டிரோன்கள் மற்றும் ஹேமர் (HAMMER) க்ளைட் பாம்ப்கள் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தியது. ரஷ்யன் எஸ்-400 வான்வழித் தடுப்பு அமைப்பு, பாகிஸ்தானின் திரும்பத் தாக்குதல்களை (உதாரணமாக, ஃபதா-1, ஃபதா-2 ஏவுகணைகள்) தடுத்தது. தாக்குதல்கள் "ஸ்டாண்ட்-ஆஃப்" வகையில் – நேரடி ராணுவத் தொடர்பு இன்றி – நடத்தப்பட்டன, இது அணு ஏற்றத்தைத் தவிர்க்க உதவியது.
பாகிஸ்தானின் பதில்: பாகிஸ்தான் "ஆபரேஷன் புன்யான் மர்சூஸ்" என்று அழைத்து, டிரோன்கள் (துருக்கி அசிஸ்கார்ட் சோங்கர்) மற்றும் சீன PL-15 ஏவுகணைகளால் திரும்பத் தாக்கியது. 4 இந்திய விமானங்கள் அழிக்கப்பட்டதாகக் கூறியது, ஆனால் உண்மையில் 2-4 மட்டுமே என்று உறுதிப்படுத்தப்பட்டது. லाइन்ன் ஆஃப் கண்ட்ரோல் (LoC)யில் சிறு ஆயுதங்கள், ஏர்டிலரி மற்றும் டாங்க் மோதல்கள் ஏற்பட்டன, 50க்கும் மேற்பட்டவர்கள் – பெரும்பாலும் பொதுமக்கள் – உயிரிழந்தனர்.
ஆபரேஷன் 4 நாட்கள் (மே 7-10) நீடித்து, மே 10 அன்று ட்ரம்ப் தலைவரின் அறிவிப்புடன் நிறுத்தப்பட்டது.
பாகிஸ்தான் அணு தளங்கள் தொடர்பு: குற்றச்சாட்டுகள் மற்றும் ஆபங்கள்
ஆபரேஷனின் மிக முக்கியமான அம்சம், பாகிஸ்தானின் அணு தளங்களைத் தொடர்ந்து விளைவுகள். கிரானா ஹில்ஸ் (சர்கோடா அருகில்) – பாகிஸ்தானின் ரகசிய அணு ஆயுத சோதனைத் தளம் என்று சந்தேகிக்கப்படும் இடம் – அருகிலுள்ள சர்கோடா வான்படைத் தளம் தாக்கப்பட்டது. சாட்டிலைட் படங்கள், இந்தியாவின் ஏவுகணைகள் கிரானா ஹில்ஸைத் தாக்கியதாகக் காட்டின, இது அணு கதிர்வீச்சு சொட்டுக்களை ஏற்படுத்தியதாக சமூக ஊடகங்களில் பரவியது.
குற்றச்சாட்டுகள்: இந்தியா, அணு தளங்களை இலக்காக்கவில்லை என்று மறுத்தது. ஆனால், பாகிஸ்தான் தேசிய கட்டளை ஆணையம் (NCA) கூட்டத்தை அறிவித்தது (பின்னர் மறுத்தது), அணு சமர்த்தன்மைக்கான அறிகுறியாகக் கருதப்பட்டது. யூடியூப் மற்றும் சமூக ஊடகங்களில், "அணு கதிர்வீச்சு சொட்டு"கள் பற்றிய வீடியோக்கள் பரவின. இது, 1962 சீன-இந்தியா போர் அல்லது 1999 கார்கில் போருக்குப் பிறகு மிகப்பெரிய அணு ஆபத்தை ஏற்படுத்தியது.
தாக்கங்கள்: ஆபரேஷன், பாகிஸ்தானின் அணு உத்தியை சவால் செய்தது – தீவிரவாதிகளை "அணு உத்தியின் கவசம்" என்று கருதியது. இது, பாகிஸ்தானை அதன் அணு தளங்களை மேம்படுத்த வைத்தது, ஆனால் உடனடி அணு யுத்த ஆபத்தை அதிகரிக்கவில்லை.
அமெரிக்க அமைப்புகள் மீதான தாக்கம் மற்றும் எதிர்வினைகள்
அமெரிக்காவின் பங்கு, ஆபரேஷனின் முடிவில் முக்கியமானது. ட்ரம்ப் தலைவர், "இது மோசமான அணு யுத்தத்துக்கு வழிவகுத்திருக்கலாம்" என்று எச்சரித்தார். அமெரிக்க வெளியுறவு அமைச்சர் மார்கோ ரூபியோ, பாகிஸ்தான் இராணுவத் தலைவர் அசிம் முனிர் மற்றும் இந்திய வெளியுறவு அமைச்சர் ஜெயசங்கருடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி, டிரேட் சலுகைகளை (இந்தியா மறுத்தது) உறுதிப்படுத்தி, மே 10 அன்று நிறுத்தத்தை அறிவித்தார்.
அமெரிக்க அமைப்புகள்:
National Nuclear Security Administration (NNSA): பாகிஸ்தானின் அணு பாதுகாப்பில் ஈடுபட்டுள்ளது. நூர் கான் வான்படைத் தளம் (அணு கட்டளை அருகில்) தாக்கப்பட்டதால், அமெரிக்க இலக்குகள் பாதிக்கப்பட்டதாக யூடியூப் வீடியோக்களில் குற்றச்சாட்டுகள். அமெரிக்க அணு கதிர்வீச்சு கண்டுபிடிப்பு குழு, மே 13 அன்று பாகிஸ்தானுக்கு அனுப்பப்பட்டது, சொட்டுக்களை சரிபார்க்க.
திங்க் டாங்குகள்: ஸ்டிம்சன் சென்டர், "4 நாட்கள் மே: 2025 இந்தியா-பாகிஸ்தான் நெருக்கடி" என்ற அறிக்கையில், அமெரிக்க இடைத்தலையின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தியது. புரூகிங்ஸ் இன்ஸ்டிடியூட், ஏற்றத்தை கவனமாக நிர்வகிக்கப்படவில்லை என்று விமர்சித்தது. ரஷியன் இன்ஸ்டிடியூட் (RUSI) மற்றும் WARC, இந்தியாவின் உத்தியை "கலிப்ரேட்டட் ஃபோர்ஸ்" என்று பாராட்டியது, ஆனால் அணு ஆபத்தை எச்சரித்தது.
விமர்சனங்கள்: அமெரிக்க ஊடகங்கள், இந்தியாவின் ரஷ்யன் S-400 வாங்குதலை விமர்சித்தன, இது அமெரிக்க F-16களுக்கு எதிரானது. சமூக ஊடகங்களில், "அமெரிக்க இலக்குகள் தாக்கப்பட்டன" என்ற ஊகங்கள் பரவின.
விளைவுகள் மற்றும் எதிர்கால சாத்தியக்கூறுகள்
ஆபரேஷன், 100க்கும் மேற்பட்ட தீவிரவாதிகளை (உள்ளிட்ட மூத்த தலைவர்கள்) கொன்றதாக இந்தியா கூறுகிறது. JeM மற்றும் HM போன்ற குழுக்கள், ஆப்கானிஸ்தான் எல்லைக்கு இடம்பெயர்ந்தன. பாகிஸ்தானின் அணு உத்தி "பிரஞ்சமானது" என்று வெளிப்பட்டது, இது அதன் மோடர்னைசேஷனை தூண்டும்.
எதிர்காலத்தில், இது இந்தியாவின் "நியூ ரெஸ்பான்ஸ் டாக்ட்ரின்"ஐ உறுதிப்படுத்துகிறது – தீவிரவாதத்துக்கு நேரடி செலவு விதிப்பு. ஆனால், அணு ஆபத்து அதிகரிக்கலாம். அமெரிக்காவின் இடைத்தலை, உறவை ஸ்திரப்படுத்தியது, ஆனால் நிரந்தர தீர்வு இல்லை. 2025 செப்டம்பர் வரை, LoCயில் சிறு மோதல்கள் தொடர்கின்றன.
முடிவுரை
ஆபரேஷன் சிந்தூர், இந்தியாவின் ராணுவ திறனை நிரூபித்தாலும், பாகிஸ்தானின் அணு தளங்கள் மற்றும் அமெரிக்க அமைப்புகளின் தொடர்பால் உலகளாவிய கவலையை ஏற்படுத்தியது. இது, தெற்காசியாவில் அமைதியின் நுட்பமான சமநிலையை நினைவூட்டுகிறது. பேச்சுவார்த்தை மற்றும் நம்பிக்கை கட்டமைப்பு மூலம் மட்டுமே, இத்தகைய நெருக்கடிகள் தவிர்க்கப்படலாம் – இல்லையெனில், "சிந்தூர்" போன்ற சின்னங்கள் அழிவின் அறிகுறியாக மாறலாம்.
நூர்கான் விமான தளத்தில் அமெரிக்க ராணுவ சரக்கு விமானம்: பின்னணி, நிகழ்வு மற்றும் தாக்கங்கள்
அறிமுகம்
2025-ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 5 அன்று, பாகிஸ்தானின் ரவுல்பிண்டி அருகிலுள்ள நூர்கான் (Nur Khan) விமான தளத்தில் அமெரிக்க விமானப்படையின் C-17 Globemaster III சரக்கு விமானம் தரையிறங்கியது. இந்த நிகழ்வு, பாகிஸ்தானின் கடுமையான வெள்ள பாதிப்புக்கு உதவி அளிக்கும் நோக்கில் நடத்தப்பட்டது என்று அமெரிக்க தூதரகம் தெரிவித்தாலும், இது இந்தியா-பாகிஸ்தான் பதற்றத்தின் பின்னணியில் சர்ச்சைகளை ஏற்படுத்தியுள்ளது. மே மாதம் நடந்த "ஆபரேஷன் சிந்தூர்" இல் இந்தியா இந்த தளத்தைத் தாக்கியதால் பாதிக்கப்பட்ட நூர்கான் தளம், இப்போது அமெரிக்க ராணுவ விமானங்களுக்கு "மீண்டும் திறக்கப்பட்டது" என்ற குற்றச்சாட்டுகளை எழுப்பியுள்ளது. இந்தக் கட்டுரை, இந்த நிகழ்வின் விவரங்கள், வரலாற்றுப் பின்னணி, சர்ச்சைகள் மற்றும் எதிர்கால தாக்கங்களை விரிவாக ஆராய்கிறது.
நிகழ்வின் விவரங்கள்: C-17 விமானத்தின் வருகை
செப்டம்பர் 5, 2025 அன்று, அமெரிக்க விமானப்படையின் C-17 Globemaster III சரக்கு விமானம், பாகிஸ்தானின் வடமேற்கு பகுதிகளில் ஏற்பட்ட கடுமையான வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு உதவி பொருட்களை (flood relief materials) ஏற்றிச் சென்றது. இந்த விமானம், நூர்கான் தளத்தில் சில மணி நேரம் நிறுத்தப்பட்டு, பின்னர் புறப்பட்டது. அமெரிக்க தூதரக இஸ்லாமாபாத்தின் அதிகாரப்பூர்வ X (முன்னர் ட்விட்டர்) இடுகையின்படி, இந்த உதவி பொருட்கள் பாகிஸ்தான் இராணுவத்திற்கு கையளிக்கப்பட்டன. அமெரிக்க தூதர் (Charge d’Affaires) மற்றும் US Army Central (ARCENT) தளபதி தளத்தில் இருந்து இந்தக் கையளிப்பை மேற்பார்வையிட்டனர்.
உதவி பொருட்கள்: உணவு, மருந்துகள், தண்ணீர் மற்றும் அவசரகால உபகரணங்கள் உள்ளிட்டவை. இது பாகிஸ்தான் இராணுவத்தின் கோரிக்கையின்படி அனுப்பப்பட்டது.
மேலும் விமானங்கள்: C-17க்கு புறக்களை C-130 Hercules சரக்கு விமானங்களும் தளத்தில் தரையிறங்கியதாக அறிக்கைகள் உள்ளன.
X இடுகைகள்: சமூக ஊடகங்களில், இந்த விமானத்தின் புகைப்படங்கள் பரவின. உதாரணமாக, @ThatArticleGuy-ன் இடுகை, இதை அமெரிக்க அதிபர் ட்ரம்பின் "பாகிஸ்தானுக்கு ஆதரவு" என்று விமர்சித்தது. மற்றொரு இடுகை, "US Air Force Cargo plane C-17 Globemaster III, landed at Pakistan’s Nur Khan Airbase today" என்று உறுதிப்படுத்தியது.
இந்த நிகழ்வு, வெள்ள உதவியாக இருந்தாலும், நூர்கான் தளத்தின் உணர்திறன் காரணமாக கேள்விகளை எழுப்பியது.
வரலாற்றுப் பின்னணி: நூர்கான் தளத்தின் முக்கியத்துவம்
நூர்கான் விமான தளம் (முன்னர் சகலா விமான தளம் என்று அழைக்கப்பட்டது), ரவுல்பிண்டியில் அமைந்துள்ளது. இது பாகிஸ்தான் விமானப்படையின் (PAF) முக்கிய போக்குவரத்து மற்றும் உளவு தளமாகும். C-130 Hercules மற்றும் IL-78 ரிஃப்யூலிங் விமானங்கள் இங்கு அடிப்படையாக உள்ளன. தளம், பாகிஸ்தான் இராணுவ தலைமையகத்திற்கு (GHQ) 10 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது மற்றும் அணு ஆயுதங்களை கண்காணிக்கும் Strategic Plans Division (SPD)-க்கு அருகில் உள்ளது, இது சுமார் 170 அணு ஆயுதங்களை கையாள்கிறது.
ஆபரேஷன் சிந்தூர் தொடர்பு: 2025 மே 10 அன்று, இந்தியாவின் ஆபரேஷன் சிந்தூரில் (பஹல்காம் தீவிரவாதத் தாக்குதலுக்கு பதிலடி), இந்திய விமானப்படை (IAF) இந்த தளத்தின் ரன்வேக்கள், விமான அங்காரங்கள் மற்றும் கட்டுப்பாட்டு மையங்களை தாக்கியது. பிரமோஸ் ஏவுகணைகள் மற்றும் ஸ்கால்ப்-ஈஜி க்ரூஸ் ஏவுகணைகள் பயன்படுத்தப்பட்டன. இதில் 9 பாகிஸ்தான் விமானங்கள் (Mirage மற்றும் JF-17 உட்பட) அழிக்கப்பட்டன. சாட்டிலைட் படங்கள், 7,000 சதுர அடி அளவிலான கட்டமைப்புகள் அழிக்கப்பட்டதை காட்டின. பாகிஸ்தான், "எந்த முக்கிய சொத்துகளும் இழக்கப்படவில்லை" என்று கூறினாலும், ரூடர்ஸ் அறிக்கை அதை மறுத்தது.
அமெரிக்க தொடர்பு: பாகிஸ்தான் பாதுகாப்பு நிபுணர் இம்தியாஸ் குல், ஜூன் 2025 இல், "நூர்கான் தளம் அமெரிக்க கட்டுப்பாட்டின் கீழ் உள்ளது; பாகிஸ்தான் இராணுவ அதிகாரிகளுக்கさえ அனுமதி இல்லை" என்று கூறினார். அமெரிக்க விமானங்கள் அடிக்கடி இங்கு இயங்குவதாகவும், அவற்றின் சரக்குகள் பற்றி வெளிப்படையில்லை என்றும் அவர் விமர்சித்தார். இது, அமெரிக்காவின் ட்ரோன் தாக்குதல்கள் மற்றும் உளவு நடவடிக்கைகளின் பின்னணியில் வந்தது. 2023 இல், பிரிட்டிஷ் சரக்கு விமானங்கள் இங்கு தரையிறங்கி உக்ரைனுக்கு ஆயுதங்கள் அனுப்பியதாக BBC அறிக்கை உள்ளது.
சர்ச்சைகள் மற்றும் குற்றச்சாட்டுகள்
இந்த C-17 வருகை, வெள்ள உதவியாக இருந்தாலும், பின்வரும் கேள்விகளை எழுப்பியது:
மீட்பு வேகம்: ஆபரேஷன் சிந்தூருக்குப் பிறகு தளம் பாதிக்கப்பட்டிருந்தது. சில மாதங்களில் ரன்வேக்கள் சரிசெய்யப்பட்டதா? இது அமெரிக்க உதவியுடன் நடந்ததா?
அமெரிக்க கட்டுப்பாடு: குலின் கூற்றுகள், அமெரிக்காவின் "சிறப்பு அணுகல்" உரிமைகளை சுட்டிக்காட்டுகின்றன. சமூக ஊடகங்களில், "அமெரிக்கா பாகிஸ்தானின் அணு தளங்களை பாதுகாக்கிறதா?" என்ற ஊகங்கள் பரவின.
இந்தியாவின் விமர்சனம்: இந்திய ஊடகங்கள் (Republic World, OpIndia), இதை "அமெரிக்காவின் பாகிஸ்தான் ஆதரவு" என்று விமர்சித்தன. ரெடிட் மற்றும் X இல், "இந்தியாவின் தாக்குதலுக்கு பிறகு அமெரிக்கா உதவுகிறது" என்ற விவாதங்கள்.
பாகிஸ்தான் பதில்: பாகிஸ்தான் அரசு, இதை "மனிதாபிமான உதவி" என்று மட்டுமே விவரித்தது, ஆனால் குலின் கூற்றுகளுக்கு அதிகாரப்பூர்வ மறுப்பு இல்லை.
அமெரிக்க-பாகிஸ்தான் உறவின் பரிமாணங்கள்
அமெரிக்கா, பாகிஸ்தானுடன் நீண்டகால ராணுவ ஒத்துழைப்பு கொண்டுள்ளது – அஃகானிஸ்தான் போரில் உதவி, ட்ரோன் தளங்கள், அணு பாதுகாப்பு (NNSA மூலம்). 2025ல், ட்ரம்ப் நிர்வாகம், பாகிஸ்தானுக்கு 364 மில்லியன் டாலர் ஆயுத ஒப்பந்தங்களை அமைத்தது (உக்ரைனுக்கு). ஆனால், இந்தியாவின் QUAD கூட்டணி காரணமாக அமெரிக்கா சமநிலைப்படுத்துகிறது.
எதிர்கால தாக்கங்கள் மற்றும் சவால்கள்
இந்த நிகழ்வு, இந்தியா-பாகிஸ்தான் எல்லை பதற்றத்தை அதிகரிக்கலாம். LoCயில் சிறு மோதல்கள் தொடர்கின்றன. அமெரிக்காவின் இடைத்தலையால் (மேயில் ட்ரம்ப் அறிவித்த நிறுத்தம்), உறவு ஸ்திரப்படுத்தப்பட்டாலும், நூர்கான் போன்ற தளங்கள் எப்போதும் உணர்திறன் மிக்கவை. பாகிஸ்தான், தளத்தை மேம்படுத்த வேண்டியிருக்கும், ஆனால் அமெரிக்க உதவி அதை சிக்கலாக்கும்.
முடிவுரை
நூர்கான் தளத்தில் அமெரிக்க C-17 விமானத்தின் வருகை, மனிதாபிமான உதவியாகத் தொடங்கினாலும், ராணுவ-அரசியல் சர்ச்சைகளைத் தூண்டியுள்ளது. இது, தெற்காசியாவின் சிக்கலான உளவியல் அரசியலை நினைவூட்டுகிறது – அமெரிக்காவின் "நடுநிலை" உறுதியாக இருக்க வேண்டும். தொடர்ச்சியான வெளிப்படைத்தன்மை மற்றும் பேச்சுவார்த்தை மட்டுமே, இத்தகைய நிகழ்வுகளை அமைதியாக்கும்.
