New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
New Indian-Chennai News & More -> MINORITY RIGHTS CASES -> CASTE AND RELIGION WHAT COURTS SAY
Post Info TOPIC: CASTE AND RELIGION WHAT COURTS SAY
Admin


Guru

Status: Offline
Posts: 24765
Date:
CASTE AND RELIGION WHAT COURTS SAY
Permalink  
 

CASTE AND RELIGION WHAT COURTS SAY
Valsamma Paul v. Cochin University and others, (1996) 3 SCC 545 (Paras 33 and 34) : Hon'ble the Supreme Court held that a candidate who had the advantageous start in life, being born in Forward Caste, and had march of advantageous life but is transplanted in Backward Caste by adoption or marriage or conversion, does not become eligible to the benefit of reservation either under Article 15(4) or 16(4), as the case may be. Acquisition of the status of Scheduled Caste etc. by voluntary mobility into these categories would play fraud on the Constitution, and would frustrate the benign constitutional policy under Articles 15(4) and 16(4) of the Constitution.
Lily Thomas and others v. Union of India and others, (2000) 6 SCC 224 (Para 38) : Hon'ble the Supreme Court in this case held that religion is a matter of faith stemming from the depth of the heart and mind. Religion, faith or devotion are not easily interchangeable. If the person feigns to have adopted another religion just for some worldly gain or benefit, it would be religious bigotry. …………. a person who mockingly adopts another religion where plurality of marriage is permitted so as to renounce the previous marriage and desert the wife, cannot be permitted to take advantage of his exploitation as religion is not a commodity to be exploited.
Satrucharla Vijay Rama Raju v. Nimmaka Jaya Raju, (2006) 1 SCC 212 : Hon'ble the Supreme Court held that a person seeking election from a reserved constituency must be a true representative of that reserved community. On the basis of the material available, it was further held that the appellant could not be considered to be a true representative of a tribe included in the Presidential Order deserving special protection.
Lilly Kutty v. Scrutiny Committee, SC & ST and others, (2005) 8 SCC 283 : Hon'ble the Supreme Court held that caste scrutiny committee, on the basis of expert agency report and relevant record, recorded a finding that the appellant was not belonging to Hindu Pulayan Scheduled Caste and the certificate was obtained fraudulently by misrepresentation of facts with a view to obtain benefit as Scheduled Caste. The decision of cancelling the caste certificate was held justified.
K.P. Manu v. Chairman, Scrutiny Committee for Verification of Community Certificate (Civil Appeal No. 7065 of 2008, decided on 26.2.2015) (SC) : In para 34 of the judgment, it was held that three things need to be established by a person who claims to be a beneficiary of the caste certificate are:
(i) there must be absolutely clear cut proof that he belongs to the caste that has been recognised by the 1950 Order;
(ii) there has been reconversion to the original religion to which the parents and earlier generations had belonged; and
(iii) there has to be evidence establishing the acceptance by the community.
Each aspect is very significant, and if one is not substantiated, the recognition would not be possible.
Pritam Dass Mahant v. Shiromani Gurdwara Prabandhak Committee, (1984) 2 SCC 600 (Para 21):
Hon'ble the Supreme Court held that Udasis are not Sikhs for the purposes of Sikh Gurdwara Act. No reconciliation between the Sikhs and the Udasis ever took place. The Udasis are not Sikhs, but schismatics who separated in the earliest days of Sikhism and never merged with the followers of the Gurus.
Shiromani Gurdwara Prabhandhak Committee, Amritsar v. Mahant Kirpa Ram and others, (1984) 2 SCC 614 (Para 19) : In this case it was held that Udasis form an independent sect. They are midway between Sikhs on the one hand and Hindus on the other. In an institution of Udasi Sect, one can visualise reading of Granth Sahib or veneration of Sikh scriptures. But that itself is not decisive of the character of the institution. On the contrary, if the succession was from guru to chela and those gurus were followers of Udasi faith and the institution was known as Dera of Udasi Bhekh and they followed some of the practices of Hindu traditional religion that would be completely destructive of the character of the institution as a Sikh Gurdwara.
I.S. Anbalagan v. B. Devarajan and others, AIR 1984 SC 411 : In this case, the first respondent was elected to the Lok Sabha from a constituency which was reserved for the Scheduled Castes. The appellant challenged the election of the first respondent on the ground that he was not a member of the Scheduled Castes. The election Tribunal found that the first respondent belonged to the Scheduled Caste and upheld the election. Hence, appeal was filed. The appellant urged before Hon'ble the Supreme Court that the parents and the sisters of the respondent were shown to be Christians and the respondent was born a Christian and there was no way he could acquire a caste and become an Adi Dravida on conversion to Hinduism.

 

நீதிமன்றங்கள் என்ன சொல்கின்றன என்று மதம் மற்றும் மதம்

வால்சம்மா பால் வி. கொச்சின் பல்கலைக்கழகம் மற்றும் பலர், (1996) 3 எஸ்.சி.சி 545 (பாராஸ் 33 மற்றும் 34): மாண்புமிகு உச்சநீதிமன்றம், வாழ்க்கையில் சாதகமான தொடக்கத்தைக் கொண்ட ஒரு வேட்பாளர், முன்னோக்கி சாதியில் பிறந்து, அணிவகுத்துச் சென்றார் சாதகமான வாழ்க்கை ஆனால் தத்தெடுப்பு அல்லது திருமணம் அல்லது மாற்றத்தால் பின்தங்கிய சாதியில் இடமாற்றம் செய்யப்படுகிறது, விதி 15 (4) அல்லது 16 (4) இன் கீழ் இடஒதுக்கீட்டின் நன்மைக்கு தகுதி பெறாது. இந்த வகைகளில் தன்னார்வ இயக்கம் மூலம் பட்டியல் சாதி முதலியவற்றின் நிலையைப் பெறுவது அரசியலமைப்பில் மோசடி செய்யும், மேலும் அரசியலமைப்பின் 15 (4) மற்றும் 16 (4) பிரிவுகளின் கீழ் தீங்கற்ற அரசியலமைப்பு கொள்கையை விரக்தியடையச் செய்யும்.

லில்லி தாமஸ் மற்றும் பலர் வி. யூனியன் ஆஃப் இந்தியா மற்றும் பிறர், (2000) 6 எஸ்.சி.சி 224 (பாரா 38): இந்த வழக்கில் மாண்புமிகு உச்சநீதிமன்றம் மதம் என்பது இதயத்தின் மற்றும் மனதின் ஆழத்திலிருந்து உருவாகும் நம்பிக்கையின் விஷயம் என்று கருதினார். மதம், நம்பிக்கை அல்லது பக்தி எளிதில் ஒன்றோடொன்று மாறாது. ஏதேனும் ஒரு உலக ஆதாயத்திற்காக அல்லது நன்மைக்காக அந்த நபர் மற்றொரு மதத்தை ஏற்றுக்கொண்டதாகக் கருதினால், அது மத வெறித்தனமாக இருக்கும். …………. முந்தைய திருமணத்தை கைவிடுவதற்கும் மனைவியை விட்டு வெளியேறுவதற்கும் திருமணத்தின் பன்முகத்தன்மை அனுமதிக்கப்பட்ட மற்றொரு மதத்தை கேலி செய்யும் ஒரு நபர், மதம் சுரண்டப்பட வேண்டிய ஒரு பண்டமாக இல்லாததால், அவரது சுரண்டலைப் பயன்படுத்த அனுமதிக்க முடியாது.

சத்ருச்சார்லா விஜய் ராம ராஜு வி. நிம்மகா ஜெய ராஜு, (2006) 1 எஸ்.சி.சி 212: ஒதுக்கப்பட்ட தொகுதியிலிருந்து தேர்தல் கோரும் ஒருவர் அந்த ஒதுக்கப்பட்ட சமூகத்தின் உண்மையான பிரதிநிதியாக இருக்க வேண்டும் என்று மாண்புமிகு உச்ச நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. கிடைக்கக்கூடிய பொருட்களின் அடிப்படையில், சிறப்புப் பாதுகாப்புக்கு தகுதியான ஜனாதிபதி ஆணையில் சேர்க்கப்பட்ட ஒரு பழங்குடியினரின் உண்மையான பிரதிநிதியாக மேல்முறையீட்டாளரைக் கருத முடியாது என்று மேலும் கூறப்பட்டது.

லில்லி குட்டி வி. ஆய்வுக் குழு, எஸ்சி & எஸ்டி மற்றும் பலர், (2005) 8 எஸ்.சி.சி 283: நிபுணர் ஏஜென்சி அறிக்கை மற்றும் தொடர்புடைய பதிவின் அடிப்படையில் சாதி ஆய்வுக் குழு, மேல்முறையீட்டாளர் என்பதைக் கண்டறிந்தது என்று மாண்புமிகு உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது. இந்து புலயன் பட்டியல் சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்ல, பட்டியல் சாதியினராக நன்மை பெறும் நோக்கில் உண்மைகளை தவறாக சித்தரிப்பதன் மூலம் சான்றிதழ் மோசடியாக பெறப்பட்டது. சாதி சான்றிதழை ரத்து செய்வதற்கான முடிவு நியாயமானது.

கே.பி. மனு வி. தலைவர், சமூக சான்றிதழை சரிபார்ப்பதற்கான ஆய்வுக் குழு (2008 ஆம் ஆண்டின் சிவில் மேல்முறையீட்டு எண் 7065, 26.2.2015 அன்று முடிவு செய்யப்பட்டது) (எஸ்சி): தீர்ப்பின் 34 வது பாராவில், மூன்று விஷயங்களை ஒரு நிறுவ வேண்டும் என்று கூறப்பட்டது சாதி சான்றிதழின் பயனாளி என்று கூறும் நபர்:

(i) அவர் 1950 ஆணைப்படி அங்கீகரிக்கப்பட்ட சாதியைச் சேர்ந்தவர் என்பதற்கு முற்றிலும் தெளிவான ஆதாரம் இருக்க வேண்டும்;

(ii) பெற்றோரும் முந்தைய தலைமுறையினரும் சேர்ந்த அசல் மதத்திற்கு மறுசீரமைப்பு ஏற்பட்டுள்ளது; மற்றும்

(iii) சமூகம் ஏற்றுக்கொண்டதற்கான ஆதாரங்கள் இருக்க வேண்டும்.

ஒவ்வொரு அம்சமும் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கதாகும், மேலும் ஒன்று உறுதிப்படுத்தப்படாவிட்டால், அங்கீகாரம் சாத்தியமில்லை.

பிரிதம் தாஸ் மஹந்த் வி. ஷிரோமணி குருத்வாரா பிரபந்தக் குழு, (1984) 2 எஸ்.சி.சி 600 (பாரா 21):

சீக்கிய குருத்வாரா சட்டத்தின் நோக்கங்களுக்காக உதாசிகள் சீக்கியர்கள் அல்ல என்று மாண்புமிகு உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது. சீக்கியர்களுக்கும் உதாசிகளுக்கும் இடையில் எந்த நல்லிணக்கமும் இதுவரை நடக்கவில்லை. உதாசிகள் சீக்கியர்கள் அல்ல, ஆனால் சீக்கிய மதத்தின் ஆரம்ப நாட்களில் பிரிந்து, குருக்களைப் பின்பற்றுபவர்களுடன் ஒருபோதும் ஒன்றிணைந்த ஸ்கிஸ்மாடிக்ஸ்.

ஷிரோமணி குருத்வாரா பிரபந்தக் குழு, அமிர்தசரஸ் வி. மஹந்த் கிர்பா ராம் மற்றும் பலர், (1984) 2 எஸ்.சி.சி 614 (பாரா 19): இந்த வழக்கில் உதாஸிகள் ஒரு சுயாதீனமான பிரிவை உருவாக்குகிறார்கள். அவர்கள் ஒருபுறம் சீக்கியர்களுக்கும் மறுபுறம் இந்துக்களுக்கும் இடையில் இருக்கிறார்கள். உதாசி பிரிவின் ஒரு நிறுவனத்தில், கிரந்த் சாஹிப்பைப் படிப்பதை அல்லது சீக்கிய வேதங்களை வணங்குவதைக் காணலாம். ஆனால் அதுவே நிறுவனத்தின் தன்மையை தீர்மானிப்பதாக இல்லை. மாறாக, அடுத்தடுத்து குரு முதல் சேலா வரை இருந்திருந்தால், அந்த குருக்கள் உதாசி நம்பிக்கையைப் பின்பற்றுபவர்களாக இருந்தால், அந்த நிறுவனம் உதாசி பெக்கின் தேரா என்று அழைக்கப்பட்டது, மேலும் அவர்கள் இந்து பாரம்பரிய மதத்தின் சில நடைமுறைகளைப் பின்பற்றினர், அவை முற்றிலும் அழிவை ஏற்படுத்தும் ஒரு சீக்கிய குருத்வாராவாக இந்த நிறுவனம்.

 

இருக்கிறது. அன்பலகன் வி. பி. தேவராஜன் மற்றும் பலர், ஏ.ஐ.ஆர் 1984 எஸ்சி 411: இந்த வழக்கில், முதல் பதிலளித்தவர் மக்களவைக்கு ஒரு தொகுதியிலிருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார், இது பட்டியல் சாதியினருக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. மேல்முறையீட்டாளர் அவர் பட்டியல் சாதியினரின் உறுப்பினர் இல்லை என்ற அடிப்படையில் முதல் பதிலளித்தவரின் தேர்தலை சவால் செய்தார். முதல் பதிலளித்தவர் பட்டியல் சாதியைச் சேர்ந்தவர் என்பதை தேர்தல் தீர்ப்பாயம் கண்டறிந்து தேர்தலை உறுதி செய்தது. எனவே, மேல்முறையீடு செய்யப்பட்டது. பதிலளித்தவரின் பெற்றோரும் சகோதரிகளும் கிறிஸ்தவர்களாகக் காட்டப்படுவதாகவும், பதிலளித்தவர் ஒரு கிறிஸ்தவராகப் பிறந்தார் என்றும், அவர் ஒரு சாதியைப் பெற்று இந்து மதத்திற்கு மாறும்போது ஆதி திராவிடராக மாறவும் வழி இல்லை என்று மேல்முறையீட்டாளர் மாண்புமிகு உச்சநீதிமன்றத்தில் வலியுறுத்தினார். .



__________________
Admin


Guru

Status: Offline
Posts: 24765
Date:
Permalink  
 

கைலாஷ் சோன்கர் வி. திருமதி. மாயா தேவி, ஏ.ஐ.ஆர் 1984 எஸ்சி 600: இந்த வழக்கில் மாண்புமிகு உச்ச நீதிமன்றத்தின் முன் பரிசீலிக்க வந்த கேள்விகள்:

(i) திட்டமிடப்பட்ட சாதி அல்லது திட்டமிடப்பட்ட பழங்குடியினத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் தனது தற்போதைய மடங்கான இந்து மதத்தை விட்டு வெளியேறி கிறிஸ்தவம் அல்லது இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டால் என்ன ஆகும்?

(ii) இது அசல் சாதியின் முழுமையான இழப்புக்கு உட்பட்டதா, அவர் என்றென்றும் சேர்ந்தவர்? மற்றும்

(iii) அவர் அல்லது அவரது குழந்தைகள் பின்னர் புதிய மதத்தைத் துறந்து பழைய மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டால், அசல் சாதியின் மறுமலர்ச்சி இருக்குமா?

உச்சநீதிமன்றம் பின்வரும் கேள்விகளை தனக்குத்தானே முன்வைத்தது:

(i) ஒரு சாதி அல்லது பழங்குடியினரின் உறுப்பினர் பிறப்பு அல்லது விசுவாசத்தினால் அல்லது அதன் உறுப்பினர்கள் அல்லது அண்டை நாடுகளின் கருத்தால் மட்டுமே தீர்மானிக்கப்பட வேண்டுமா? மற்றும்

(ii) ஒருவர் தனது சாதியை மாற்றுவதன் மூலம் அல்லது முன்னாள் தகவல்தொடர்பு மூலம் இழக்கிறாரா?

பல்வேறு முடிவுகளை இறக்குமதி செய்ததை ஆராய்ந்த பின்னர், உச்சநீதிமன்றம் "ஒரு இந்து எந்த சாதியைச் சேர்ந்தது என்பது அடிப்படையில் பிறப்பால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது, மேலும் ஒரு இந்து கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டால் அல்லது சாதியை அங்கீகரிக்காத வேறொரு மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டால், மாற்றம் என்பது சொன்ன சாதியின் இழப்பு. "

"எங்கள் கருத்துப்படி, ஒரு நபர் கிறித்துவம் அல்லது வேறு ஏதேனும் ஒரு மதத்திற்கு மாற்றப்படும்போது, ​​அசல் சாதி கிரகணத்தின் கீழ் உள்ளது, மேலும் அவரது / அவள் வாழ்நாளில், அந்த நபர் அசல் மதமான கிரகணத்திற்கு மாற்றப்படுகிறார் மறைந்து சாதி தானாகவே புத்துயிர் பெறுகிறது. "

பஞ்சாப்ராவ் வி. டாக்டர் டி.பி. மேஷ்ராம் மற்றும் பலர், ஏ.ஐ.ஆர் 1965 எஸ்சி 1179: 1950 ஆம் ஆண்டின் உத்தரவின் (3) பிரிவு, ஒரு நபரை ஒரு பட்டியல் சாதியைச் சேர்ந்த ஒருவராகக் கருதப்பட வேண்டும் என்று அந்த உத்தரவின் அர்த்தத்திற்குள் அவர் இருக்க வேண்டும் என்று மாண்புமிகு உச்ச நீதிமன்றம் கருதுகிறது. இந்து அல்லது சீக்கிய மதத்தை பின்பற்றுபவர். வெப்ஸ்டரின் புதிய உலக அகராதி மற்றும் குறுகிய ஆக்ஸ்போர்டு அகராதியில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளபடி, "பேராசிரியர்" என்ற வார்த்தையின் பொருளைக் குறிப்பிட்ட பிறகு, "ஒருவரின் நம்பிக்கையின் அறிவிப்பு என்பது ஒரு அறிவிப்பைக் குறிக்க வேண்டும், அது அவர்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும் யாரால் அது ஆர்வமாக இருக்கலாம். ஆகையால், ஒரு நபர் தனது பழைய மதத்தைச் சேர்ந்தவர் என்று நிறுத்திவிட்டு, மற்றொரு மதத்தை ஏற்றுக்கொண்டதாக பகிரங்கமாக அறிவிக்கப்பட்டால், அவர் மற்ற மதத்தை அறிவிப்பவராக எடுத்துக் கொள்ளப்படுவார். அத்தகைய வெளிப்படையான அறிவிப்பின் முகத்தில், வேறொரு மதத்திற்கு மாறுவது செயல்திறன் மிக்கதா என்று மேலும் விசாரிப்பது சும்மா இருக்கும். ஜனாதிபதி ஆணையில் "பேராசிரியர்" என்ற சொல் இந்துவின் ஒரு நபர் (அல்லது) ஒரு வெளிப்படையான அறிவிப்பு அல்லது நடைமுறையின் பொருளில் பயன்படுத்தப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. சீக்கிய) மதம். ஆகையால், ஒரு நபர், அவர் ஒரு இந்துவாக நின்றுவிட்டார் என்று சொல்வதற்கு மாறாக, அவர் அந்த உத்தரவிலிருந்து எந்த நன்மையையும் பெற முடியாது. "

வி. கணபத் வி. தலைமை அதிகாரி மற்றும் பலர், ஏ.ஐ.ஆர் 1975 எஸ்சி 420: இந்த விஷயத்தில், தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட வேட்பாளர் ஒரு இந்து மதத்தை நிறுத்திவிட்டு ஒரு ப Buddhist த்தராகிவிட்டதால் அவர் ஒரு பட்டியல் சாதியைச் சேர்ந்தவர் அல்ல என்பதே சவாலின் முக்கிய திட்டமாகும். . வேட்பு மனுக்களை ஆராய்ந்த நேரத்தில் அத்தகைய ஆட்சேபனை எழுப்பத் தவறிவிட்டது. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட வேட்பாளரை அவர் பட்டியல் சாதியைச் சேர்ந்தவர் அல்ல என்று கேள்வி எழுப்பிய தேர்தல் மனுவில் கேள்வி எழுப்புவதற்கு எந்த தடையும் இல்லை என்றாலும், அத்தகைய தோல்வி ஆட்சேபனை கணிசமாக பலவீனப்படுத்தும்.

ஜி. மைக்கேல் வி. எஸ். வெங்கடேஸ்வரன், ஏ.ஐ.ஆர் 1952 மேட் விஷயத்தில் மாண்புமிகு மெட்ராஸ் உயர்நீதிமன்றத்தின் டிவிஷன் பெஞ்ச் தீர்ப்பு. 474, மாற்றம் என்பது சாதியிலிருந்து வெளியேற்றப்படுவதாக செயல்படுகிறது என்பது பொதுவான விதி என்பதை வெளிப்படுத்தும்; வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், ஒரு மதமாற்றம் எந்த சாதியையும் கொண்டிருக்கவில்லை. தீர்ப்பின் பாரா 17 இன் கீழ் மீண்டும் உருவாக்கப்படுகிறது: - "17. கிறித்துவமும் இஸ்லாமும் இந்தியாவில் மட்டுமல்ல, உலகின் பிற நாடுகளிலும் நிலவும் மதங்கள். மற்ற நாடுகளில் இந்த மதங்கள் சாதி அமைப்பை அங்கீகரிக்கவில்லை என்பதை நாங்கள் அறிவோம் அவர்களின் மதத்தின் அல்லது கொள்கைகளின் ஒருங்கிணைந்த பகுதி. இது இந்தியாவில் வேறுபட்டதா? திரு. வெங்கடசுப்பிரமணியா அய்யர் இஸ்லாத்தைப் பொருத்தவரை சாதி வேறுபாட்டின் அடிப்படையில் எந்த வித்தியாசத்தையும் பொறுத்துக்கொள்ள மாட்டார் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை என்று வெளிப்படையாக ஒப்புக்கொண்டார். ஒரு சாதியின் உறுப்பினர் அவர் இஸ்லாமிற்கு மாற்றப்படும்போது துணை சாதியினர் எந்தவொரு சாதியினதும் உறுப்பினராக இருப்பதை நிறுத்திவிடுவார்கள்.அவர் ஒரு முசல்மான் ஆகிறார், முஸ்லீம் சமுதாயத்தில் அவருக்கு இருக்கும் இடம் அவர் மதிக்கப்படுவதற்கு முன்பு அவர் சேர்ந்த சாதியால் தீர்மானிக்கப்படவில்லை. கற்றறிந்த ஆலோசனையும் பொதுவாக ஒப்புக்கொண்டது கிறித்துவ மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டபோதும் இது அவ்வாறுதான். ஆனால், தாழ்த்தப்பட்ட சாதியினரின் உறுப்பினர் ஒருவர் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றப்பட்ட பல வழக்குகள் உள்ளன என்று அவர் கூறினார். அவர் இன்னும் சாதியில் உறுப்பினராக இருப்பார், ஆனால் மாற்றப்படாத சாதியின் மற்ற உறுப்பினர்களால் கருதப்படுகிறார். மதமாற்றம் இருந்தபோதிலும், சாதி வேறுபாடுகள் தொடரக்கூடிய நிகழ்வுகளைக் காணலாம் என்பதை ஏற்க நான் தயாராக இருக்கிறேன். இது கட்டுரைகளுக்கு ஓரளவு ஒத்திருக்கிறது, இதில் மாற்றத்திற்குப் பிறகும் சில குடும்பங்கள் மற்றும் குழுக்கள் சட்டத்தால் நிர்வகிக்கப்படுகின்றன, அவை 'மதமாற்றம் பெறுவதற்கு முன்பு அவை நிர்வகிக்கப்படுகின்றன. ஆனால் இவை அனைத்தும் விதிவிலக்கான வழக்குகள் மற்றும் பொதுவான விதி என்பது மாற்றமானது சாதியிலிருந்து வெளியேற்றப்படுவதாக செயல்படுகிறது; வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், ஒரு மதமாற்றம் எந்த சாதியையும் கொண்டிருக்கவில்லை. "

சாதிக் உசேன் ஷேக் அஸிம் குரேஷி வி. பிரதேச சாதி சான்றிதழ் ஆய்வுக் குழு மற்றும் மற்றொரு, 2012 (2) பி.சி.ஆர் 799 வழக்கில் மாண்புமிகு மும்பை உயர்நீதிமன்றத்தின் நாக்பூர் பெஞ்ச் (டிவிஷன் பெஞ்ச்), ஒரு முஸ்லீமாக இருந்த மனுதாரர் மதம், பட்டியல் சாதியின் உறுப்பினர் என்று கூற முடியாது.

குண்டூர் & ஆர்.எஸ். முதன்மை குண்டூர் மருத்துவக் கல்லூரியின் வழக்கில் அரசியலமைப்பு பெஞ்ச். வி. மறுசீரமைப்பின் பின்னர் சாதியின் பழக்கவழக்கங்களையும் மரபுகளையும் பின்பற்றுவது போன்ற நிபந்தனைகள் ஆனால் ஒரு நபரின் தாத்தா பாட்டி கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறியிருந்தால் அது பொருந்தாது.

கைலாஷ் சோன்கர் வி. திருமதி. மாயா தேவி [(1984) 2 எஸ்.சி.சி 91], கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றப்பட்ட மற்றும் அவர் விவேகத்தின் வயதை அடைந்தபின், பட்டியல் சாதியைச் சேர்ந்த ஒருவர், இந்து மதத்தை மீண்டும் ஏற்றுக்கொள்வதற்கான தனது விருப்பத்தை தீர்மானிக்க முடியும்.

பெருமாள் நாடார் (இறந்தவர்) எல்.ஆர். v. பொன்னுசாமி [1970 (1) எஸ்.சி.சி 605] இந்த நீதிமன்றம் மற்றொரு நம்பிக்கையில் பிறந்த ஒருவரால் இந்து நம்பிக்கைக்கு வெறும் தத்துவார்த்த விசுவாசம் அவரை ஒரு இந்துவாக மாற்றாது, அல்லது அவர் ஒரு இந்து என்று போதுமான அறிவிப்பும் இல்லை என்று கருதுகிறது. அவரை இந்து மதத்திற்கு மாற்றுவது, ஆனால் இந்து மதத்திற்கு மாற்றப்படுவதற்கான ஒரு நல்ல நோக்கம், அந்த நோக்கத்துடன் மாற்றத்தை நிரூபிக்க போதுமான ஆதாரமாக இருக்கலாம் என்பதையும், மாற்றத்தை செயல்படுத்துவதற்கு முறையான சுத்திகரிப்பு அல்லது காலாவதி விழா தேவையில்லை என்பதையும் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி வெளிப்படுத்துகிறது.

சி.எம். ஆறுமுகம் வி.எஸ். ராஜ்கோபால் மற்றும் பலர் [(1976) 1 எஸ்.சி.சி 863] எஸ். எஸ்.சி.சி.யில் அறிவிக்கப்பட்ட தீர்ப்பு, இந்து மதத்திற்கு அவர் மாற்றிய பின்னர், எஸ். ராஜ்கோபால் அந்த சமூகத்தின் மற்ற உறுப்பினர்களால் ஆதி திராவிட சாதியின் உறுப்பினராக அங்கீகரிக்கப்பட்டு ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டார் என்ற முடிவுக்கு வந்தது.

கோடிகுனில் சுரேஷில் இரு நீதிபதி பெஞ்ச் முடிவு @ ஜே. மோனியன் வி. என்.எஸ். சஜி குமார் & ஆர்.எஸ். (2011) 6 எஸ்.சி.சி 430. எங்களைப் பொறுத்தவரை, மேல்முறையீட்டாளர் அவர் சேரமார் சாதியைச் சேர்ந்தவர் என்பதற்கான ஆதாரங்களை வாதிட்டு வழிநடத்த வேண்டியிருந்தது, அவர் மறுவாழ்வுக்குப் பிறகு அவர் சேரமார் சாதி உறுப்பினர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டார். அவர் முதலில் சேரமர் சாதியைச் சேர்ந்தவர் என்பதைக் காட்ட அவர் நம்பகமான ஆதாரங்களை மன்றாடியதுடன், அவர் மாற்றப்பட்ட பின்னர் சேரமார் சாதியைச் சேர்ந்த உறுப்பினராக மீண்டும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டபோதும், நீதிமன்றம் தனது வழக்கை மட்டும் வெளியேற்ற முடியாது. அவர், ரிட்டர்னிங் அதிகாரியைப் போலவே, சேரமார் மற்றும் புலயன் சாதிகளுக்கிடையேயான மெல்லிய வேறுபாட்டை அறிந்திருக்கவில்லை. ஆகவே, உயர்நீதிமன்றத்தின் கண்டுபிடிப்புகள், இந்து மதத்திற்கு மாற்றியமைத்த பின்னர் மேல்முறையீட்டாளர் சேரமார் சாதியைச் சேர்ந்தவராக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டார் என்பதற்கு ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்க ஆதாரங்கள் எதுவும் இல்லை என்பது பதிவு செய்யப்பட்ட ஆதாரங்களுக்கு முரணானது.

சி.எம். ஆறுமுகம் வி.எஸ். ராஜ்கோபால் மற்றும் பலர் [(1976) 1 எஸ்.சி.சி 863] "இது உண்மை என்பதில் சந்தேகமில்லை, ஜி. மைக்கேல் வழக்கில் மெட்ராஸ் உயர்நீதிமன்றத்துடன் நாங்கள் உடன்படுகிறோம், பொது விதி என்னவென்றால், மாற்றம் என்பது வெளியேற்றத்திலிருந்து செயல்படுகிறது சாதி, அல்லது, வேறுவிதமாகக் கூறினால், மதமாற்றம் எந்தவொரு சாதியையும் கொண்டிருப்பதை நிறுத்துகிறது, ஏனென்றால் சாதி என்பது பெரும்பாலும் இந்து சமுதாயத்தின் ஒரு அம்சமாகும், பொதுவாக ஒரு இந்து என்று நிறுத்தப்படும் ஒரு நபர் சாதியின் மற்ற உறுப்பினர்களால் அவர்களுடையது என்று கருதப்பட மாட்டார் மடி. ஆனால் இறுதியில் அது சாதியின் கட்டமைப்பையும் அதன் விதிகள் மற்றும் ஒழுங்குமுறைகளையும் சார்ந்து இருக்க வேண்டும், ஒரு நபர் தனது அருவருப்பான இந்து மதத்தின் மீது சாதியைச் சேர்ந்தவரா என்பதை நிறுத்த வேண்டும். சாதியின் கட்டமைப்பு அப்படி இருந்தால் அதன் உறுப்பினர்கள் அவசியம் இந்து மதத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருக்க வேண்டும் , ஒரு உறுப்பினர், ஒரு இந்துவாக இருப்பதை நிறுத்திவிட்டு, சாதியிலிருந்து வெளியேறுவார், ஏனென்றால் எந்தவொரு இந்து அல்லாதவரும் அதன் விதிகள் மற்றும் விதிமுறைகளின்படி சாதியில் இருக்க முடியாது. மறுபுறம், அதன் கட்டமைப்பைப் பொறுத்தவரை, பல ஆண்டுகளாக உருவாகியுள்ளது, ஒரு சாதி இல்லை இந்து மதத்தை வெளிப்படுத்தும் நபர்களின் லை, ஆனால் வேறு சில மதத்தை வெளிப்படுத்தும் நபர்களும், இந்து மதத்திலிருந்து மற்ற மதத்திற்கு மாறுவது சாதியை இழப்பதை உள்ளடக்கியதாக இருக்காது, ஏனென்றால் இதுபோன்ற பிற மதத்தை வெளிப்படுத்தும் நபர்கள் கூட சாதியில் உறுப்பினர்களாக இருக்கலாம். சாதி என்பது பொருளாதார அல்லது தொழில்சார் பண்புகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது, ஆனால் மத அடையாளத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டதல்ல அல்லது ஒரு சமூகக் குழுவாக சாதியின் ஒத்திசைவு மிகவும் வலுவானது, இது மற்றொரு மதமாக மாறுவது மதமாற்றத்திற்கும் சமூகக் குழுவிற்கும் இடையிலான பிணைப்பைப் பறிக்க செயல்படாது. இது உண்மையில் தென்னிந்தியாவில் ஒரு அரிதான நிகழ்வு அல்ல, சில சாதிகளில், கிறிஸ்தவத்திற்கு மாறிய பிறகும், ஒரு நபர் தொடர்ந்து சாதியைச் சேர்ந்தவர் என்று கருதப்படுகிறார். ஜி. மைக்கேல் வழக்கில் மெட்ராஸ் உயர்நீதிமன்றத்தில் ஒரு வாதம் முன்வைக்கப்பட்டபோது, ​​"கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றப்பட்ட கீழ் சாதியினரின் உறுப்பினர் ஒருவர் தன்னை இன்னும் இருப்பதாகக் கருதுவது மட்டுமல்லாமல் பல வழக்குகள் உள்ளன சாதியின் உறுப்பினர், ஆனால் மாற்றப்படாத பிற சாதியினரால் கருதப்படுகிறது ", ராஜமன்னார், சி.ஜே., இது பாதுகாப்பாக கருதப்படலாம், தென்னிந்தியாவில் நடைமுறையில் உள்ள பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் நடைமுறைகளை நன்கு அறிந்தவர், ஏற்றுக்கொண்டார் "மாற்றங்களுக்கு மத்தியிலும் சாதி வேறுபாடுகள் தொடரக்கூடும்" என்ற நிலைப்பாட்டை "காணலாம், இருப்பினும் அவர் அவற்றை பொது விதிக்கு விதிவிலக்காகக் கருதினார்."

கைலாஷ் சோன்கர் வி. மாயா தேவி (1984) 2 எஸ்.சி.சி 91. மூன்று நீதிபதி பெஞ்ச் தீர்ப்பு. இந்த வழக்கில், நீதிமன்றம் இந்த விவகாரத்தை முன்வைத்தது: "நாங்கள் எதிர்கொள்ளும் முடிச்சு மற்றும் கடினமான, குழப்பமான மற்றும் சிக்கலான பிரச்சினை, அது விரைவில், "ஒரு திட்டமிடப்பட்ட சாதி அல்லது கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் தனது தற்போதைய மடிப்பை (இந்து மதம்) விட்டுவிட்டு, கிறிஸ்தவம் அல்லது இஸ்லாம் அல்லது வேறு எந்த மதத்தையும் ஏற்றுக்கொண்டால் என்ன ஆகும்" - இந்த தொகை அவர் என்றென்றும் சேர்ந்திருந்த அசல் சாதியின் முழுமையான இழப்புக்கு காரணமாகிறது மேலும், அப்படியானால், அவர் அல்லது அவரது குழந்தைகள் புதிய மதத்தை கைவிட்டு, தேவையான சடங்குகள் மற்றும் சடங்குகளைச் செய்தபின் பழைய மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டால், அசல் சாதி புத்துயிர் பெற முடியுமா? இங்கே எழுப்பப்பட்ட தீவிரமான கேள்வி எழுந்து, பொருள்-விஷயத்தை உருவாக்கியுள்ளது 1861 ஆம் ஆண்டிலிருந்து தொடங்கி, சுமார் ஒன்றரை நூற்றாண்டு காலத்தை கடந்து, ஜி.எம்.அருகுகம் வி.எஸ். ராஜகோபால் வழக்கில் இந்த நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பில் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்தது.

புனீத் ராய் வி. தினேஷ் சவுத்ரி, எஸ்.பி. சின்ஹா, ஜே. (2003) 8 எஸ்.சி.சி 204 தனது ஒத்த கருத்தில் இவ்வாறு குறிப்பிட்டுள்ளது: "30. சாதி மற்றும் சட்டத்தில் இந்தியாவில் நீதிபதி எஸ்.பி. வாட் பக். 30 இல்" சமூகவியல் தாக்கங்கள் "என்ற தலைப்பில், இது கூறப்பட்டுள்ளது:" பாரம்பரியமாக , ஒரு நபர் அவர் பிறந்த ஒரு சாதியைச் சேர்ந்தவர். பெற்றோரின் சாதி அவரது சாதியை தீர்மானிக்கிறது, ஆனால் மறுசீரமைப்பின் போது ஒரு நபருக்கு தனது சாதியற்ற நிலையை கைவிட்டு, தன்னுடைய அசல் சாதியை தானாக முன்வந்து ஏற்றுக்கொள்ள சுதந்திரம் உள்ளது. பிறக்கும்போதே அவரது சாதி நிலை மாறாது. மதத்தை மாற்றுவது என்பது சாதி இழப்பு என்று அர்த்தமல்ல. அசல் சாதி சாதகமாக ஏற்கவில்லை என்றால், சாதியை ஏற்றுக்கொள்வது என்று கருதலாம். ஒதுக்கப்பட்ட இடத்திற்கு அவர் பெரும்பான்மையால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டால் அத்தகைய ஏற்றுக்கொள்ளல் கருதப்படுகிறது. சாதியின் கிளாசிக்கல் கருத்தில் சில பற்கள் தயாரிக்கப்படுவதாகத் தோன்றினாலும், பிறப்பால் சாதி உருவாக்கப்படுகிறது என்ற கொள்கை அகற்றப்படவில்லை என்பதைக் கவனிக்கலாம். ஒரு நபரை வெளியேற்றுவதற்கான உரிமை உட்பட சாதி சுயாட்சிக்கு நீதித்துறை அங்கீகாரமும் உள்ளது. "



__________________
Admin


Guru

Status: Offline
Posts: 24765
Date:
Permalink  
 

https://indiankanoon.org/doc/98912765/?type=print 

K.P. Manu,Malabar Cements Ltd vs Chairman,Scrutiny Commt ... on 26 February, 2015
Bench: Dipak Misra, V. Gopala Gowda
                                    IN THE SUPREME COURT OF INDIA

                        CIVIL APPELLATE JURISDICTION

                        CIVIL APPEAL No. 7065 OF 2008


K.P. Manu                                                ..... Appellant

                             Versus

Chairman, Scrutiny Committee for
Verification of Community Certificate        ... Respondent





                             J U D G M E N T

Dipak Misra, J.

In this appeal, by special leave, the assail is to the judgment and order dated 10th March, 2006 passed by the Division Bench of the High Court of Kerala in M.F.A. No. 55 of 2006 wherein the High Court has accepted the report of the Scrutiny Committee constituted under the Kerala (Scheduled Castes and Scheduled Tribes) Regulation of Issue of Community Certificates Act, 1996 (for short "the Act") wherein the caste certificate granted in favour of K.P. Manu, the appellant herein, had been cancelled.

The facts giving rise to the present appeal are that one Shri S. Sreekumar Menon invoked the jurisdiction of the Scrutiny Committee under Section 11(3) of the Act challenging the grant of caste certificate, namely, Hindu Pulaya to the appellant on the ground that the said certificate had been obtained by him on misrepresentation, and that apart the concerned authority had issued the caste certificate in total transgression of law. The Committee conducted an enquiry and eventually by its order dated 4th February, 2006 had returned a finding that the appellant was erroneously issued a caste certificate inasmuch as he was not of Hindu origin and hence, could not have been conferred the benefit of the caste status. It is not in dispute that the great grandfather of the appellant belonged to Hindu Pulaya Community. His son Chothi embraced Christianity and accepted a new name, that is, Varghese who married Mariam who originally belonged to Hindu Ezhava community and later on converted to Christianity. In the wedlock three sons, namely, Varghese, Yohannan and Paulose were born. The father of the appellant, Paulose, got married to Kunjamma who was a Christian. The appellant who was born on 03.01.1960 sometime in the year 1984 at the age of 24 converted himself to Hindu religion and changed his name to that of K.P. Manu. On the basis of the conversion he applied for a caste certificate to Akhila Bharata Ayyappa Seva Sangham. Be it stated, the appellant after conversion had obtained a certificate from the concerned community on 5th February, 1984. Eventually, the Tehsildar who was authorised to issue the caste certificate had issued the necessary caste certificate.

On the basis of the complaint made, the Scrutiny Committee embarked upon an enquiry and recorded a finding holding, inter alia, that the appellant does not belong to that caste. The report of the Scrutiny Committee appears to have been influenced by two aspects, namely, that the appellant was born to Christian parents, whose grandparents had embraced Christianity and second, there is no material brought on record to show that the appellant after conversion has been following the traditions and customs of the community. To arrive at the second conclusion, emphasis has been laid on the fact that the appellant after conversion, had married a Christian lady.

On the basis of the aforesaid report of the Scrutiny Committee, the State Government took action and directed the employer of the appellant, respondent No. 2 herein, to remove him from service and recover a sum of Rs.15 lakhs towards the salary paid to him. The said report of the Committee and the order in sequitur having the base on the report were the subject matter of challenge before the High Court in appeal.

On a perusal of the order passed by the High Court it is perceptible that it has affirmed the findings of the Committee on the basis that the paternal as well as maternal grandfather of the appellant belonged to Christian community and professed Christian faith; that the parents of the appellant were born as Christians and they continued to profess Christianity; that the appellant also was born as a Christian; that there is no caste by name 'Pulaya convert'; that neither the state government nor the revenue officials have the power to effect any alteration in the caste name contrary to the Constitution (Scheduled Castes) Order, 1950 issued under the authority of the Constitution of India; that the appellant cannot claim the caste status of Pulaya merely on the ground that he had embraced Hinduism at the age of 24; that his claim that he should be treated as one belonging to scheduled caste community has been rightly rejected by the Committee after considering all the relevant facts and the law on the subject; and that neither the appellant nor his parents had enjoyed the caste status of Pulaya. On the aforesaid basis, the High Court opined that by embracing Hinduism at the age of 24, the appellant who was born to Christian parents and professed Christian faith is not entitled to claim that he is "Hindu-Pulaya." In the ultimate result, the writ petition was dismissed.

Calling in question the legal propriety of the aforesaid order, it is submitted by Mr. Naphade, learned senior counsel for the appellant that the High Court has fallen into serious error in its understanding of the ratio laid down by the Constitution Bench in the case of The Principal Guntur Medical College, Guntur & Ors. v. Y. Mohan Rao[1], inasmuch as it has ruled that benefit available to a Scheduled Caste can only be made available to a person, if his parents were converted to Christianity and he has been reconverted and further satisfies other conditions like following the customs and traditions of the Caste after reconversion but would not be applicable to a person if his grandparents had converted to Christianity. Learned senior counsel would submit that the finding of the Scrutiny Committee does not deserve acceptation inasmuch as the expert agency which has been constituted under Section 9 of the Act to inquire into certain aspects though has given a categorical finding that the appellant had produced the requisite certificate, yet has fallaciously concluded that after conversion he has not been following the traditions of Christian religion, for he has entered into wedlock with a Christian woman. Learned senior counsel has also placed reliance on a two-Judge Bench decision in Kodikunnil Suresh @ J. Monian v. N.S. Saji Kumar & Ors.[2].

Resisting the submissions canvassed by Mr. Naphade, learned senior counsel for the appellant, Ms. Liz Mathew, learned counsel for the respondent-State submitted that the reasoning of High Court cannot be faulted inasmuch as the Constitution Bench does not lay down that a person born as a Christian whose grandparents had embraced Christianity can, on reconversion, come back to the stream of his/her original caste on acceptance by the community, and further the principle stated therein should not be stretched to cover that arena. That apart, submits she, the onus is on the appellant to adduce proof in respect of the fact that after conversion he has been following the Hindu rites and customs that is meant for the caste and in the case at hand the said burden has not been discharged.

As we perceive, the controversy fundamentally has three arenas, namely, (1) whether on conversion and at what stage a person born to Christian parents can, after reconversion to the Hindu religion, be eligible to claim the benefit of his original caste; (ii) whether after his eligibility is accepted and his original community on a collective basis takes him within its fold, he still can be denied the benefit; and (iii) that who should be the authority to opine that he has been following the traditions and customs of a particular caste or not. We have enumerated the basic tests and in course of our discussion, we shall delve into certain ancillary issues regard being had to the area of analysis.

To appreciate the questions that we have formulated, it is necessary to refer to the authorities in chronology. A three-Judge Bench in C.M. Arumugam V. S. Rajgopal and others[3], while dealing with the concept of caste, referred to the pronouncements in Coopoosami Chetty V. Duraisami Chetty[4], Muthusami V. Masilamani[5] and G. Michael V. S. Venkateswaran[6] and opined thus:

"It is no doubt true, and there we agree with the Madras High Court in G. Michael case that the general rule is that conversion operates as an expulsion from the caste, or, in other words, the convert ceases to have any caste, because caste is predominantly a feature of Hindu society and ordinarily a person who ceases to be a Hindu would not be regarded by the other members of the caste as belonging to their fold. But ultimately it must depend on the structure of the caste and its rules and regulations whether a person would cease to belong to the caste on his abjuring Hinduism. If the structure of the caste is such that its members must necessarily belong to Hindu religion, a member, who ceases to be a Hindu, would go out of the caste, because no non-Hindu can be in the caste according to its rules and regulations. Where, on the other hand, having regard to its structure, as it has evolved over the years, a caste may consist not only of persons professing Hindu religion but also persons professing some other religion as well, conversion from Hinduism to that other religion may not involve loss of caste, because even persons professing such other religion can be members of the caste. This might happen where caste is based on economic or occupational characteristics and not on religious identity or the cohesion of the caste as a social group is so strong that conversion into another religion does not operate to snap the bond between the convert and the social group. This is indeed not an infrequent phenomenon in South India where, in some of the castes, even after conversion to Christianity, a person is regarded as continuing to belong to the caste. When an argument was[pic] advanced before the Madras High Court in G. Michael case "that there were several cases in which a member of one of the lower castes who has been converted to Christianity has continued not only to consider himself as still being a member of the caste, but has also been considered so by other members of the caste who had not been converted", Rajamannar, C.J., who, it can safely be presumed, was familiar with the customs and practices prevalent in South India, accepted the position "that instances can be found in which in spite of conversion the caste distinctions might continue", though he treated them as exceptions to the general rule."

[Emphasis supplied]

10. Thereafter, the Court referred to number of authorities of various High Courts and ruled that it cannot be laid down as an absolute rule uniformly applicable in all cases that whenever a member of caste is converted from Hinduism to Christianity, he loses his membership of the caste. It is true that ordinarily on conversion to Christianity, he would cease to be a member of the caste, but that is not an invariable rule, and it would depend on the structure of the caste and its rules and regulations. The Court referred to certain castes, particularly in South India, where this consequence could not follow by conversion since such castes comprise both Hindus and Christians. Eventually, the Court opined that:

"There is no reason either on principle or on authority which should compel us to disregard this view which has prevailed for almost a century and lay down a different rule on the subject. If a person who has embraced another religion can be reconverted to Hinduism, there is no rational principle why he should not be able to come back to his caste, if the other members of the caste are prepared to readmit him as a member. It stands to reason that he should be able to come back to the fold to which he once belonged, provided of course the community is willing to take him within the fold. It is the orthodox Hindu society still dominated to a large extent, particularly in rural areas, by medievalistic outlook and status-oriented approach which attaches social and economic disabilities to a person belonging to a scheduled caste and that is why certain favoured treatment is given to him by the Constitution. Once such a person ceases to be a Hindu and becomes a Christian, the social and economic disabilities arising because of Hindu religion cease and hence it is no longer necessary to give him protection and for this reason he is deemed not to belong to a scheduled caste. But when he is reconverted to Hinduism, the social and economic disabilities once again revive and become attached to him because these are disabilities inflicted by Hinduism. A Mahar or a Koli or a Mala would not be recognised as anything but a Mahar or a Koli or a Mala after reconversion to Hinduism and he would suffer from the same social and economic disabilities from which he suffered before he was converted to another religion. It is, therefore, obvious that the object and purpose of the Constitution (Scheduled Castes) Order, 1950 would be advanced rather than retarded by taking the view that on reconversion to Hinduism, a person can once again become a member of the scheduled caste to which he belonged prior to his conversion."

(Emphasis added)

11. The aforesaid pronouncement has to be understood from constitutional and social perspective as the Court has viewed that there is no rational principle why should a person, who has embraced another religion should not be able to come back to his caste, and further the object and purpose of the Constitution (Scheduled Castes) Order, 1950 would be advanced if, on reconversion, to his original religion, he would become a member of his original caste and not suffer from the same social and economic disabilities.

12. Before the Constitution Bench, in Y. Mohan Rao (supra), the question arose whether a person whose parents belong to a scheduled caste before their conversion to Christianity can, on conversion or re-conversion to Hinduism, be regarded as a member of the Scheduled Caste so as to be eligible for the benefit of reservation of seats for scheduled castes in the matter of admission to a medical college. The parents of the respondent therein originally professed Hindu religion and belonged to Madiga caste which is admittedly a caste deemed to be a scheduled caste in the State of Andhra Pradesh as specified in Part I of the schedule to the Constitution (Scheduled Castes) Order, 1950. The respondent was born after the conversion, that is to say, he was born of Christian parents and he had got himself converted to Hinduism on September 20, 1973 from Andhra Pradesh Arunchatiya Sangham stating that he had renounced Christianity and embraced Hinduism after going through Suddhi ceremony and he was thereafter received back into Madiga caste of Hindu fold. On the strength of the certificate, he had applied for admission in respect of the reserved seat to Guntur Medical College. Initially he was provisionally selected for admission, but his selection was cancelled as he was not Hindu by birth. On a writ petition being filed, the High Court referred to the Constitution (Scheduled Castes) Order, 1950 and opined that a candidate, in order to be eligible for a seat reserved for scheduled caste, need not belong to a scheduled caste by birth and when such a stipulation is made by the Government Notification, it has travelled beyond the 1950 order. The view expressed by the learned Single Judge in the writ petition was accepted by the Division Bench. It was contended by the State before the larger Bench that when the respondent was converted to Hinduism, he did not automatically become a member of the Madiga caste, but it was open to the members of the Madiga caste to accept him within their fold and it was only if he was so accepted, that he could have claimed to have become a member of the said caste. The Constitution Bench referred to the three-Judge Bench in C.M. Arumugam (supra) and posed the issue in the following manner:

"Now, before we proceed to consider this contention, it is necessary to point out that there is no absolute rule applicable in all cases that whenever a member of a caste is converted from Hinduism to Christianity, he loses his membership of the caste. This question has been considered by this Court in C. M. Arumugam v. S. Rajgopal and it has been pointed out there that ordinarily it is true that on conversion to Christianity, a person would cease to be a member of the caste to which he belongs, but that is not an invariable rule. It would depend on the structure of the caste and its rules and regulations. There are some castes, particularly in South India, where this consequence does not follow on conversion, since such castes comprise both Hindus and Christians. Whether Madiga is a caste which falls within this category is a debatable question. The contention of the respondent in his writ petition was that there are both Hindus and Christians in Madiga caste and even after conversion to Christianity, his parents continued to belong to Madiga caste and he was, therefore, a member of Madiga caste right from the time of his birth. It is not necessary for the purpose of the present appeal to decide this question. We may assume that, on conversion to Christianity, the parents of the respondent lost their membership of Madiga caste and that the respondent was, therefore, not a Madiga by birth. The question is: could the respondent become a member of Madiga caste on conversion to Hinduism? That is a question on which considerable light is thrown by the decision of this Court in C.M. Arumugam (supra)."

Thereafter, the Court accepting the principle stated in C.M. Arumugam (supra) proceeded to opine that the reasoning given in the said judgment has to be accepted and made applicable to a case where the parents of a person are converted from Hinduism to Christianity and he is born after their conversion and has subsequently embraced Hinduism. In addition to the conversion, he has to be accepted by the members of the caste and is taken as a member within its fold. In that context, the Court ruled thus:

"The reasoning on which this decision proceeded is equally applicable in a case where the parents of a person are converted from Hinduism to Christianity and he is born after their conversion and on his subsequently embracing Hinduism, the members of the caste to which the parents belonged prior to their conversion accept him as a member within the fold. It is for the members of the caste to decide whether or not to admit a person within the caste. Since the caste is a social combination of persons governed by its rules and regulations, it may, if its rules and regulations so provide, admit a new member just as it may expel an existing member. The only requirement for admission of a person as a member of the caste is the acceptance of the person by the other members of the caste, for, as pointed out by Kirshnaswami Ayyangar, J., in Durgaprasada Rao v. Sudarsanaswami[7], "in matters affecting the well being or composition of a caste, the caste itself is the supreme judge". (emphasis supplied). It will, therefore, be seen that on conversion to Hinduism, a person born of Christian converts would not become a member of the caste to which his parents belonged prior to their conversion to Christianity, automatically or as a matter of course, but he would become such member, if the other members of the caste accept him as a member and admit him within the fold."

[underlining is ours]

13. From the aforesaid paragraph, it is plain as day that if the parents of a person are converted from Hinduism to Christianity and he is born after the conversion and embraces Hinduism and the members of the caste accept him, he comes within the fold of the caste.

14. Mr. Naphade, learned senior counsel for the appellant would contend that the reasoning that has been made applicable to the parents, there is no reason or justification for not applying the said principle to the grandparents. Learned counsel for the State, per contra, would contend that the Constitution Bench has not laid down any principle as regards the grandparents and the same is with the avowed purpose as it cannot cover several generations. In this regard, we may profitably refer to a three- Judge Bench decision in Kailash Sonkar V. Maya Devi[8]. In the said case, the Court posed the issue thus:

"The knotty and difficult, puzzling and intricate issue with which we are faced is, to put it shortly, "what happens if a member of a scheduled caste or tribe leaves his present fold (Hinduism) and embraces Christianity or Islam or any other religion" - does this amount to a complete loss of the original caste to which he belonged for ever and, if so, if he or his children choose to abjure the new religion and get reconverted to the old religion after performing the necessary rites and ceremonies, could the original caste revive? The serious question posed here arose and has formed the subject-matter of a large catena of decisions starting from the year 1861, traversing a period of about a century and a half, and culminating in a decision of this Court in the case of G.M. Arumugam v. S. Rajagopal."

15. The Court, after referring to several decisions including the decision in C.M. Arumugam (supra), has held thus:

"31. In our opinion, the main test should be a genuine intention of the reconvert to abjure his new religion and completely dissociate himself from it. We must hasten to add here that this does not mean that the reconversion should be only a ruse or a pretext or a cover to gain mundane worldly benefits so that the reconversion becomes merely a show for achieving a particular purpose whereas the real intention may be shrouded in mystery. The reconvert must exhibit a clear and genuine intention to go back to his old fold and adopt the customs and practices of the said fold without any protest from members of his erstwhile caste. In order to judge this factor, it is not necessary that there should be a direct or conclusive proof of the expression of the views of the community of the erstwhile caste and it would be sufficient compliance of this condition if no exception or protest is lodged by the community members, in which case the caste would revive on the reconversion of the person to his old religion.

32. Another aspect which one must not forget is that when a child is born neither has he any religion nor is he capable of choosing one until he reaches the age of discretion and acquires proper understanding of the situation. Hence, the mere fact that the parents of a child, who were Christians, would in ordinary course get the usual baptism certificate and perform other ceremonies without the child knowing what is being done but after the child has grown up and becomes fully mature and able to decide his future, he ought not to be bound by what his parents may have done. Therefore, in such cases, it is the intention of the convertee which would determine the revival of the caste. If by his clear and conclusive conduct the person reconverts to his old faith and abjures the new religion in unequivocal terms, his caste automatically revives."

16. What is important for our purpose is paragraph 34 of the said decision, which is as follows:

"In our opinion, when a person is converted to Christianity or some other religion the original caste remains under eclipse and as [pic]soon as during his/her lifetime the person is reconverted to the original religion the eclipse disappears and the caste automatically revives. Whether or not the revival of the caste depends on the will and discretion of the members of the community of the caste is a question on which we refrain from giving any opinion because in the instant case there is overwhelming evidence to show that the respondent was accepted by the community of her original Katia caste. Even so, if the fact of the acceptance by the members of the community is made a condition precedent to the revival of the caste, it would lead to grave consequences and unnecessary exploitation, sometimes motivated by political considerations. Of course, if apart from the oral views of the community there is any recognised documentary proof of a custom or code of conduct or rule of law binding on a particular caste, it may be necessary to insist on the consent of the members of the community, otherwise in normal circumstances the case would revive by applying the principles of doctrine of eclipse. We might pause here to add a rider to what we have said i.e. whether it appears that the person reconverted to the old religion had been converted to Christianity since several generations, it may be difficult to apply the doctrine of eclipse to the revival of caste. However, that question does not arise here."

[Emphasis added]

17. Learned counsel for the State has laid immense emphasis on the last part of the aforequoted paragraph wherein the Court has observed that in a case where the person reconverted to the old religion had been converted to Christianity since several generations, it may be difficult to apply the doctrine of eclipse to the relevant caste. Mr. Naphade, learned senior counsel would contend that the three-Judge Bench has not referred to the Constitution Bench decision in Y. Mohan Rao (supra) and had that been adverted to, in all possibility, the Court could have held if it could travel to the immediate generation, there was no warrant or justification not to take in its fold the grandparents. His further submission is in the case at hand, it is not a case of several generations, but only the grandparents.

18. In this context, a reference may be made to the authority in S. Anbalagan v. B. Devarajan and others[9]. In the said case, the Court dwelt upon the legal position in regard to the caste, their status on conversion, or reconversion to Hinduism. After referring to various authorities, namely, Administrator-General of Madras v. Anandachari[10], Muthusami Mudaliar v. Masilamani (supra), Gurusami Nadar v. Irulappa Konar[11], Rajagopal v. Armugam[12], Perumal Nadar v. Ponnuswami[13], Vermani v. Vermani[14], Durgaprasada Rao (supra) and Chatturbhuj Vithaldas Jasani v. Moreshwar Parashram[15], came to hold as follows:

"These precedents, particularly those from South India, clearly establish that no particular ceremony is prescribed for reconversion [pic]to Hinduism of a person who had earlier embraced another religion. Unless the practice of the caste makes it necessary, no expiatory rites need be performed and, ordinarily, he regains his caste unless the community does not accept him. In fact, it may not be accurate to say that he regains his caste; it may be more accurate to say that he never lost his caste in the first instance when he embraced another religion. The practice of caste however irrational it may appear to our reason and however repugnant it may appear to our moral and social sense, is so deep-rooted in the Indian people that its mark does not seem to disappear on conversion to a different religion. If it disappears, it disappears only to reappear on reconversion. The mark of caste does not seem to really disappear even after some generations after conversion. In Andhra Pradesh and in Tamil Nadu, there are several thousands of Christian families whose forefathers became Christians and who, though they profess the Christian religion, nonetheless observe the practice of caste. There are Christian Reddies, Christian Kammas, Christian Nadars, Christian Adi Andhras, Christian Adi Dravidas and so on. The practice of their caste is so rigorous that there are intermarriages with Hindus of the same caste but not with Christians of another caste. Now, if such a Christian becomes a Hindu, surely he will revert to his original caste, if he had lost it at all. In fact this process goes on continuously in India and generation by generation lost sheep appear to return to the caste-fold and are once again assimilated in that fold. This appears to be particularly so in the case of members of the Scheduled Castes, who embrace other religions in their quest for liberation, but return to their old religion on finding that their disabilities have clung to them with great tenacity. We do not think that any different principle will apply to the case of conversion to Hinduism of a person whose forefathers had abandoned Hinduism and embraced another religion from the principle applicable to the case of reconversion to Hinduism of a person who himself had abandoned Hinduism and embraced another religion."

[Underlining is ours] Thus, in the aforesaid case the Court has ruled that there is no reason that any different principle will apply to a person whose forefathers had abandoned Hinduism.

19. In Puneet Rai v. Dinesh Chaudhary[16], S.B. Sinha, J. in his concurring opinion has observed thus:

"30. In Caste and the Law in India by Justice S.B. Wad at p. 30 under the heading "Sociological Implications", it is stated:

"Traditionally, a person belongs to a caste in which he is born. The caste of the parents determines his caste but in case of reconversion a person has the liberty to renounce his casteless status and voluntarily accept his original caste. His caste status at birth is not immutable. Change of religion does not necessarily mean loss of caste. If the original caste does not positively disapprove, the acceptance of the caste can be presumed. Such acceptance can also be presumed if he is elected by a majority to a reserved seat. Although it appears that some dent is made in the classical concept of caste, it may be noticed that the principle that caste is created by birth is not dethroned. There is also a judicial recognition of caste autonomy including the right to outcaste a person."

31. If he is considered to be a member of the Scheduled Caste, he has to be accepted by the community."

20. In State of Kerala & Anr. v. Chandramohanan[17], the appellant had lodged a complaint against the respondent alleging that he had taken one eight year old girl to the classroom in Pattambi Government U.P. School with an intent to dishonour and outrage her modesty. The said complaint was treated as first information report under Section 509 of the I.P.C. The Investigating Officer, during investigation, came to know that the father of the victim belonged to Mala Aryan community, which is considered to be a Scheduled Tribe in the State of Kerala and lodged another FIR charging the respondent under Section 3(1)(xi) of the Scheduled Castes and Scheduled Tribes (Prevention of Atrocities) Act, 1989 (for short, 'the 1989 Act') as well as under Section 509 of the I.P.C. Being aggrieved by the said order, the respondent filed a petition under Section 482 of the Code of Criminal Procedure, for quashing of the charges framed under Section 3(1)(xi) of the 1989 Act and the High Court took the view that since the victim's parents had embraced Christianity, the victim had ceased to be a member of the Scheduled Tribe and accordingly quashed the charges in respect of the said offences. The three-Judge Bench referred to Article 342 of the Constitution, the object of the said Article which is meant to provide right for the purpose of grant of protection to the Scheduled Tribes having regard to the economic and educational backwardness wherefrom they suffer, the Constitution (Scheduled Tribes) Order, 1950 made in terms of the aforesaid provisions, The Customary Laws of Muda and Oraon by Dr. Jai Prakash Gupta, Tribal India: A Profile in Indian Ethnology by K.L. Bhowmik, the decisions in Nityanand Sharma v. State of Bihar[18], Puneet Rai (supra), N.E. Horo v. Jahanara Jaipal Singh[19] and thereafter held that:-

"Before a person can be brought within the purview of the Constitution (Scheduled Tribes) Order, 1950, he must belong to a tribe. A person for the purpose of obtaining the benefits of the Presidential Order must fulfil the condition of being a member of a tribe and continue to be a member of the tribe. If by reason of conversion to a different religion a long time back, he/his ancestors have not been following the customs, rituals and other traits, which are required to be followed by the members of the tribe and even had not been following the customary laws of succession, inheritance, marriage etc. he may not be accepted to be a member of a tribe. In this case, it has been contended that the family of the victim had been converted about 200 years back and in fact the father of the victim married a woman belonging to a Roman Catholic, wherefrom he again became a Roman Catholic. The question, therefore, which may have to be gone into is as to whether the family continued to be a member of a Scheduled Tribe or not. Such a question can be gone into only during trial."

 



__________________
Admin


Guru

Status: Offline
Posts: 24765
Date:
Permalink  
 

21. After so holding, the Court referred to in extenso the decision in C.M. Arumugam (supra) and came to rule thus:-

"18. The aforementioned decision is, thus, also an authority for the proposition that upon conversion, a person may be governed by a different law than the law governing the community to which he originally belonged [pic]but that would not mean that notwithstanding such conversion, he may not continue to be a member of the tribe.

19. Learned counsel for the appellant has drawn our attention to the circulars issued by the State of Kerala with a view to show that the members of the tribes are being treated in the same capacity despite conversion. We are afraid that such circulars being not law within the meaning of Article 13 of the Constitution of India, would be of no assistance.

20. We, therefore, are of the opinion that although as a broad proposition of law it cannot be accepted that merely by change of religion a person ceases to be a member of the Scheduled Tribe, but the question as to whether he ceases to be a member thereof or not must be determined by the appropriate court as such a question would depend upon the facts of each case. In such a situation, it has to be established that a person who has embraced another religion is still suffering from social disability and also following the customs and traditions of the community, which he earlier belonged to. Under such circumstances, we set aside the order under appeal and remit the same to the Sessions Court, Palakkad, to proceed in accordance with law."

22. At this juncture, we are disposed to think that reference to certain reports and articles would be profitable for the purpose of understanding the ground reality and appreciate factual score in proper perspective. In the article, namely, "Dalits in India" by James Massey, B.R. Ambedkar, as is reflected from the said article, has devoted two long essays on the subject under the title "Christianising the Untouchables" and "The Condition of the Convert". Speaking about the general conditions of Christians Dalits, Ambedkar had put a direct challenge by saying:

"It is necessary to bear in mind that Indian Christians are drawn chiefly from the Untouchables (Dalits) and, to a much less extent from low ranking Shudra castes. The social services of Missions must therefore be judged in the light of the needs of these classes. What are those needs? The services rendered by the Missions in the fields of education and medical relief are beyond the ken of the Indian Christians. They go mostly to benefit the high caste Hindu."

23. James Massey has analysed the reasons ascribed by Ambedkar by stating:-

"What has Christianity achieved in the way of changing the mentality of the convert? Has the Untouchable convert risen to status of the touchables? Have the touchable and untouchable converts discarded caste? Have they ceased to worship their old pagan gods and to adhere to their old pagan superstitions? These are far-reaching questions. They must be answered and Christianity in India must stand or fall by the answers it gives to these questions."

24. James Massey, the learned author has referred to the observations of Karnataka Backward Classes Commission, 1952. The relevant part is as follows:-

"A Scheduled Caste (man) might have made some progress, or might have embraced Islam or Christianity, and thereby the disabilities, under which he suffered as a result of untouchability, might have, to some extent, disappeared. But the fact remains that such castes, tribes and racial groups still continue to suffer under other social, educational and economic handicaps and taboos."

25. Archbishop George Zur, Apostolic Pro-Nuncio to India in his inaugural address to the Catholic Bishops Conference of India, (CBCI) in the meeting held in Pune during December 1991, made the following observations:

"Though Catholics of the lower castes and tribes form 60 per cent of Church membership they have no place in decision-making. Scheduled caste converts are treated as low caste not only by high caste Hindus but by high caste Christians too. In rural areas they cannot own or rent houses, however, well-placed they may be. Separate places are marked out for them in the parish churches and burial grounds. Inter-caste marriages are frowned upon and caste tags are still appended to the Christian names of high caste people. Casteism is rampant among the clergy and the religious. Though Dalit Christians make 65 per cent of the 10 million Christians in the South, less than 4 per cent of the parishes are entrusted to Dalit priests. There are no Dalits among 13 Catholic bishops of Tamil Nadu or among the Vicars-general and rectors of seminaries and directors of social assistance centres."

26. Mandal Commission report of the Backward Classes Commission 1980, speaking about the Indian Christians in Kerala had expressed thus:- ".... Christians in Kerala are divided into various denominations on the basis of beliefs and rituals and into various ethnic groups on the basis of their caste background .... even after conversion, the lower caste converts were continued to be treated as Harijans by all sections of the society including the Syrian Christians, even though with conversion the former ceased to be Harijans and untouchables..... In the presence of rich Syrian Christians, the Harijan Christians had to remove their head-dress while speaking with their Syrian Christian masters. They had to keep their mouth closed with a hand ........ It was found that the Syrian and Pulaya members of the same Church conduct religious rituals separately in separate buildings ... Thus lower caste converts to a very egalitarian religion like Christianity, ever anxious to expand its membership, even after generations were not able to efface the effect of their caste background."

27. A Church of South India Commission in 1964 investigating the grievances of Dalit Christians, whether they split off or remain with the Church of South India, wrote:-

"First and foremost is the feeling that they are despised, not taken seriously, overlooked, humiliated or simply forgotten. They feel that again and again affairs in the diocese are arranged as if they did not exist. Caste appellations are still occasionally used in Church when they have been abandoned even by Hindus. Backward class desires and claims seem again and again to be put on the waiting list, while projects which they feel aim chiefly at the benefit of the Syrian community seem to get preferential consideration. In appointments, in distribution of charity, in pastoral care and in the attitude shown to them, in disputes with the authorities, the treatment they receive, when compared with that received by their Syrian brothers, suggests a lack of sympathy, courtesy and respect."

28. Chinappa Commission Report (1990) states:-

"By and large, the Christian community in Karnataka is an advanced community except for SC and ST converts, whose position has not improved very much for the better. Thanks to the all pervasive caste system which has penetrated the barriers of religion also, SC and ST converts to Christianity and their descendants continue, to a great degree, to be victims of the same social injustice to which the SCs and STs are subjects".

29. Dr. Y. Antony Raj, the author of "Social Impact of Conversion" comments:

"The mass conversion from Christianity to Hinduism, Islam and Buddhism is often explained as the frustration of the coverts to Christianity. Devadason names the reason for such reconversion as 'disillusionment' among the CSCO. "Till recently" says he, "the conversion to Christianity was considered an attractive proposition. That trend has slowed down, if not stopped. This was because of the disillusionment among the Harijan converts, who discovered that they had carried with them their caste stigma and that inter-caste marriage and other contacts continued to be as difficult as before."

30. As per the analysis made by John C.B. Webster, in the book, "The Dalit Christians: A History", in Chapter III titled "The Politics of Numbers", Dr. Ambedkar, being aware of the continuing problems of Dalit Christians had ruled out conversion to Christianity. To quote the learned author:

"He was certainly aware of them. In what was probably the most perceptive analysis of the Christian community from this period, Ambedkar noted that caste Hindus were the chief beneficiaries of Christian educational and medical work, that caste continued within the churches, and that Dalits suffered from the same disabilities after as before conversion to Christianity. More importantly, Christianity failed the political test. For one thing, while Christianity may have inspired Dalit converts to change their social attitudes, it had not inspired them to take practical steps to redress the wrongs from which they suffered."

31. In this context, it will be fruitful to make a reference to the authority in State of M.P. and Another v. Ram Kishna Balothia and Another[20]. In the said case, the two-Judge Bench was called upon to deal with the validity of the Scheduled Castes and Scheduled Tribes (Prevention of Atrocities) Act, 1989, especially Section 18 that stipulates that Section 438 of the CrPC will not apply to the persons committing an offence under the said Act. While upholding the validity of the provisions and annulling the judgment of the High Court of M.P., the learned Judges have referred to the Statement of Objects and Reasons accompanying the Scheduled Castes and Scheduled Tribes Bill, 1989 when it was introduced in the Parliament. To quote:

"It sets out the circumstances surrounding the enactment of the said Act and points to the evil which the statute sought to remedy. In the Statement of Objects and Reasons it is stated:

"Despite various measures to improve the socio-economic conditions of the Scheduled Castes and the Scheduled Tribes, they remain vulnerable. They are denied number of civil rights. They are subjected to various offences, indignities, humiliations and harassment. They have, in several brutal incidents, been deprived of their life and property. Serious crimes are committed against them for various historical, social and economic reasons

2. ... When they assert their rights and resist practices of untouch- ability against them or demand statutory minimum wages or refuse to do any bonded and forced labour, the vested interests try to cow them down and terrorise them. When the Scheduled Castes and the Scheduled Tribes try to preserve their self-respect or honour of their women, they become irritants for the dominant and the mighty. Occupation and cultivation of even the Government allotted land by the Scheduled Castes and Scheduled Tribes is resented and more often these people become victims of attacks by the vested interests. Of late, there has been an increase in the disturbing trend of commission of certain atrocities like making the Scheduled Caste persons eat inedible substances like human excreta and attacks on and mass killings of helpless Scheduled Castes and Scheduled Tribes and rape of women belonging to the Scheduled Castes and the Scheduled Tribes.... A special legislation to check and deter crimes against them committed by non- Scheduled Castes and non-Scheduled Tribes has, therefore, become necessary."

The above statement graphically describes the social conditions which motivated the said legislation. It is pointed out in the above Statement of Objects and Reasons that when members of the Scheduled Castes and Scheduled Tribes assert their rights and demand statutory protection, vested interests try to cow them down and terrorise them. In these circumstances, if [pic]anticipatory bail is not made available to persons who commit such offences, such a denial cannot be considered as unreasonable or violative of Article 14, as these offences form a distinct class by themselves and cannot be compared with other offences."

32. We have referred to the aforesaid materials and the observations singularly for the purpose that there has been detailed study to indicate the Scheduled Castes persons belonging to Hindu religion, who had embraced Christianity with some kind of hope or aspiration, have remained socially, educationally and economically backward. The Constitution Bench in Y. Mohan Rao (supra) has clearly laid down that if a person born to Christian parents, who, belonging to Scheduled Caste had converted themselves to Christianity, the said person on reconversion to his religion and on acceptance by his community with a further rider that he would practise the customs and traditions of the caste, would be treated as a member of the said Scheduled Caste and if the said caste is one of the castes falling within the Constitution (Scheduled Castes) Order, 1950, then he will be treated as a Scheduled Caste.

33. As we understand the authority it does not lay down that it only would apply to the parents and exclude the grandparents. At this stage, two decisions are required to be properly understood. In Kailash Sonkar (supra), the three-Judge Bench while applying the doctrine of eclipse to the original caste and the principle of revival applying the said doctrine, has observed whether to a situation where the person reconverted to the old religion had been converted to Christianity since several generations, it may be difficult to apply the doctrine of eclipse to the revival of caste. The Court, by way of abundant caution, has also proceeded to state that the question did not arise there. That apart, it has not expressed any opinion. Therefore, it cannot be treated as a precedent for the purpose that it would only encompass the previous generation. In S. Anbalagan (supra) which we have referred to in extenso earlier, has laid down that if the caste disappears, it disappears only to reappear on reconversion and the mark of caste does not seem to really disappear even after some generations after conversion. As has been held therein, the process goes on continuously in India and generation by generation last sheep to return to their caste fold are once again assimilated to that fold. The three- Judge Bench has commented that the members of the scheduled castes who had embraced another religion in their quest for liberation, but return to their old religion on finding that their disabilities have clung to them with great tenacity; and thereafter stated that it does not think that any different principle would apply to the case of conversion to Hinduism of a person whose forefathers had abandoned Hinduism and embraced another religion from the principle applicable to the case of reconversion to Hinduism of a person who himself had abandoned Hinduism and embraced another religion. This view, in our considered opinion, is in consonance with the Constitution Bench in Y. Mohan Rao (supra) and does not run counter to it. One may raise a question how does one find out about the forefathers. There can be a false claim but that would be the subject matter of inquiry. Therefore, the principle of "definitive traceability" may be applied during the inquiry and the onus shall be on the person who claims the benefit after reconversion. To elaborate, he has to establish beyond a shadow of doubt that his forefathers belonged to the scheduled caste that comes within the Constitution (Scheduled Castes) Order, 1950 and he has been reconverted and his community has accepted him and taken him within its fold.

34. In our considered opinion, three things that need to be established by a person who claims to be a beneficiary of the caste certificate are (i) there must be absolutely clear cut proof that he belongs to the caste that has been recognised by the Constitution (Scheduled Castes) Order, 1950;

(ii) there has been reconversion to the original religion to which the parents and earlier generations had belonged; and (iii) there has to be evidence establishing the acceptance by the community. Each aspect according to us is very significant, and if one is not substantiated, the recognition would not be possible.

35. In the case at hand, as far as the first aspect is concerned, as we have stated hereinbefore, there is no dispute. If a person who is born to Christian parents who had converted to Christianity from the Scheduled Caste Hindu can avail the benefit of the caste certificate after his embracing Hinduism subject to other qualifications, there cannot be any soundness of logic that he cannot avail the similar benefit because his grandparents were converted and he was born to the parents who were Christians. They must have belonged to that caste and after conversion the community has accepted. Our view is fortified by the authority in S. Anbalagan (supra). Thus, the reasoning as ascribed by the Scrutiny Committee as well as by the High Court on this score is unacceptable.

36. As far as the community acceptance is concerned, Mr. Naphade has drawn our attention to the enquiry report submitted by the expert agency, conclusion of which reads thus:

"CONCLUSION Thus, the anthropological study has revealed that the claimant K.P. Manu's case father K.P. Paulose and his mother Kunjamma belong to Christian Community of Pulayan origin. The investigation has revealed they still profess Christianity.

In the Government Circular No. 18421/E2/87 SCSTDD dated 15.12.1987 it has been made clear that the religious status of parents will not affect the caste status of neo-converts provided they become major and copy of the said GO is marked here as Document-7. So the claimant after becoming major embraced Hinduism and revived his caste. The caste organisation to which he belongs has also accepted his conversion. It has been found that he has a registered marriage with Sylamma belonging to Christian community of Pulayan origin. The claimant and his children do not follow Christian religion."

37. The community certificate which was produced by the appellant is as follows:

"AKHILA BHARTA AYYAPPA SEVA SANAGHOM HEAD OFFICE - KOTTAYAM At the request of Mr. K.P. JOHN and his family residing in Kanayannur Taluk, Mulamthuruthy Village, Ward-VI, Kaniyamol House, the persons listed below is converting today on behalf of Ayyappa Seva Sangham from Christian Pulayan community to Hindu Pulayan community, after performing Sudhi Karma according to the Hindu rites and customs.

The new names adopted are mentioned against the old names of the persons listed below:

  Kottayam - 5/2/1984

                                     General Secretary

|No.        |Old Name       |New Name     |Date of Birth     |Age        |
|1.         |K.P. John      |K.P. Manu    |31.1.1960         |23         |
|2.         |K.P. Thomas    |K.P. Babu    |20.4.1968         |15         |


                   For Akhila Bharata Ayyappa Seva Sangham

                                    Sd/-

                             General Secretary"

38. Be it stated here that the said "Sangham" has been recognised as one of the agencies by the Government of Kerala as a competent organisation to issue the community certificate. There is no doubt that the appellant had converted himself and thereafter was accepted by the community. He has been taken within its fold.

39. At this juncture, certain findings recorded by the Scrutiny Committee require to be reproduced:

"The Committee examined the aspect whether the aforementioned decisions can have any application to the claimant's conversion to Hinduism in 1984. The Committee noted that neither the claimant nor his parents was born as Hindu and later converted to Christianity from Hinduism. In fact they are born as Christians. Hence there is no element of re-conversion in the claimant's case. Hence the question of reviving caste status as Pulayan (SC) on the ground that some of his ancestors were having Pulayan (SC) status does not arise. The claimant traces SC (Pulayan) status from generations back despite the fact that his ancestors in the descending generation, consistently opted to renounce Pulayan caste status and Hindu religious status by converting to Christianity. Ordinarily one gets his/her caste on the basis of his/her parents. In other words, one shall be, on birth deemed to be belonging to the caste of his/her parents. In the facts and circumstances of the claimant's case, the claimant and his parents were devoid of any caste identity right from their birth. It is significant to note that ten years after his conversion to Hinduism, the claimant has contracted marriage with a Christian lady, as per Special Marriage Act. Hence, the Committee found that the claimant's case does not come under the ambit of aforementioned verdicts."

The said report has been given the stamp of approval by the High Court. In the impugned order, the Division Bench, after referring to the report, has held thus:

"The paternal as well as maternal grand father of the appellant belonged to Christian community and professed Christian faith. Patents of the appellant were born as Christians and they continued to profess Christianity. The appellant also was born as a Christian. Annexure-I Certificate shows that in the SSLC book he is shown as a person belonging to Christian religion. As rightly found by the respondent there is no caste by name 'Pulaya convert'. Neither the state government nor the revenue officials have the power to effect any alteration in the caste name contrary to the Presidential Order issued under the authority of the Constitution of India. Appellant cannot claim the caste status of Pulayan merely on the ground that he embraced Hinduism at the age of 24. His claim that he should be treated as one belonging to scheduled caste community has been rightly rejected by the respondent after considering all relevant facts and the law on the subject. Neither the appellant nor his parents had enjoyed the caste status of Pulayan. Hence by embracing Hinduism at the age of 24, the appellant who was born to Christian parents and professed Christian faith is not entitled to claim that he is Hindu- Pulaya."

40. The aforesaid reasoning is contrary to the decisions of this Court and also to what we have stated hereinbefore. As far as marriage is concerned, in our considered opinion, that should not have been considered as the central and seminal facet to deny the benefit. When the community has accepted and the community, despite the marriage, has not ex- communicated or expelled, the same would not be a disqualification.

41. The committee, as we find, has placed reliance on S. Swvigaradoss v. Zonal Manager, F.C.I.[21] The said decision requires to be adverted to. In the said case, the parents of the petitioner, initially belonged to Adi Dravid by caste, hailing from Kattalai village in Tirunelveli District, Tamil Nadu and they had, before his birth, converted into Christian religion. The petitioner had filed a suit contending, inter alia, that after he had become a major, he has continued as Adi Dravid. The suit was decreed but eventually, it was reversed in second appeal. The Court referred to Article 341(1) of the Constitution, decisions in B. Basavalingappa v. D. Munichinnappa[22], Bhaiyalal v. Harikishan Singh[23], Srish Kumar Choudury v. State of Tripura[24], Kumari Madhuri Patel v. Addl. Commissioner, Tribal Development[25] and opined thus: "The Courts, therefore, have no power except to give effect to the notification issued by the President. It is settled law that the Court would [pic]look into the public notification under Article 341(1) or Article 342(1) for a limited purpose. The notification issued by the President and the Act of Parliament under Scheduled Castes and Scheduled Tribes Order (Amendment) Act, 1976 and the Schedules appended thereto can be looked into for the purpose to find whether the castes, races or tribes are (sic or) parts of or groups within castes, races or tribes shall be Scheduled Castes for the purposes of the Constitution. Under the Amendment Act, 1976, again Parliament has included or excluded from schedules appended to the Constitution which are now conclusive. Schedule I relates to Scheduled Castes and Schedule II relates to Scheduled Tribes. Christian is not a Scheduled Caste under the notification issued by the President. In view of the admitted position that the petitioner was born of Christian parents and his parents also were converted prior to his birth and no longer remained to be Adi-Dravida, a Scheduled Caste for the purpose of Tirunelveli District in Tamil Nadu as notified by the President, petitioner cannot claim to be a Scheduled Caste. In the light of the constitutional scheme civil court has no jurisdiction under Section 9 of CPC to entertain the suit. The suit, therefore, is not maintainable. The High Court, therefore, was right in dismissing the suit as not maintainable and also not giving any declaration sought for."

[Emphasis added]

42. The two principles that have been stated in the aforesaid paragraph are (i) that a court can look into the Notification by the President and the act of the Parliament under the Scheduled Castes and Scheduled Tribes Order (Amendment) Act, 1976 and the schedule appended thereto for the limited purpose to find whether the castes, races or tribes are parts or groups within the caste, races or tribes, especially scheduled castes for the purpose of Constitution, and it is because what has been included or excluded therein are conclusive; and (ii) that a person born to Christian parents, who initially belonged to the Scheduled Caste, even after his reconversion cannot claim to be a Scheduled Caste. As far as first proposition of law is concerned, there can be no cavil over the same and we respectfully concur.

43. As far as the second principle is concerned, it is essential to note that the authorities of larger Bench in Y. Mohan Rao (supra), Kailash Sonkar (supra) and S. Anbalagan (supra) were not brought to the notice of the Court. Irrefragably, the second principle runs contrary to the proposition laid down in the Constitution Bench in Y. Mohan Rao (supra) and the decisions rendered by the three-Judge Bench. When a binding precedent is not taken note of and the judgment is rendered in ignorance or forgetfulness of the binding authority, the concept of per incuria comes into play. In A.R. Antulay v. R.S. Nayak[26], Sabyasachi Mukherji, J. (as His Lordship then was) observed that:

"42. .... 'Per incuriam' are those decisions given in ignorance or forgetfulness of some inconsistent statutory provision or of some authority binding on the court concerned, so that in such cases some part of the decision or some step in the reasoning on which it is based, is found, on that account to be demonstrably wrong."

At a subsequent stage of the said authority, it has been held that:

"47. .... It is a settled rule that if a decision has been given per incuriam the court can ignore it."

44. In Union of India and Others v. R.P. Singh[27], the Court observed thus:

"In Siddharam Satlingappa Mhetre v. State of Maharashtra[28], while dealing with the issue of "per incuriam", a two-Judge Bench, after referring to the dictum in Young v. Bristol Aeroplane Co. Ltd[29]. and certain passages from Halsbury's Laws of England and Union of India v. Raghubir Singh[30], had ruled thus:

"The analysis of English and Indian Law clearly leads to the irresistible conclusion that not only the judgment of a larger strength is binding on a judgment of smaller strength but the judgment of a coequal strength is also binding on a Bench of Judges of coequal strength. In the instant case, judgments mentioned in paras 124 and 125 are by two or three Judges of this Court. These judgments have clearly ignored a Constitution Bench judgment of this Court in Sibbia case[31] which has comprehensively dealt with all the facets of anticipatory bail enumerated under Section 438 CrPC. Consequently, the judgments mentioned in paras 124 and 125 of this judgment are per incuriam."

Tested on the aforesaid principles, it can safely be concluded that the judgment in S. Swvigaradoss (supra), as far as the second principle is concerned, is per incuriam.

45. In the instant case, the appellant got married to a Christian lady and that has been held against him. It has also been opined that he could not produce any evidence to show that he has been accepted by the community for leading the life of a Hindu. As far as the marriage and leading of Hindu life are concerned, we are of the convinced opinion that, in the instant case, it really cannot be allowed to make any difference. The community which is a recognised organisation by the State Government, has granted the certificate in categorical terms in favour of the appellant. It is the community which has the final say as far as acceptance is concerned, for it accepts the person, on reconversion, and takes him within its fold. Therefore, we are inclined to hold that the appellant after reconversion had come within the fold of the community and thereby became a member of the scheduled caste. Had the community expelled him the matter would have been different. The acceptance is in continuum. Ergo, the reasonings ascribed by the Scrutiny Committee which have been concurred with by the High Court are wholly unsustainable.

46. Consequently, the appeal is allowed and the judgment and order of the High Court, findings of the Scrutiny Committee and the orders passed by the State Government and the second respondent are set aside. The appellant shall be reinstated in service forthwith with all the benefits relating to seniority and his caste, and shall also be paid backwages upto 75% within eight weeks from today. There shall be no order as to costs.

............................................J.

[Dipak Misra] ............................................J.

[V. Gopala Gowda] New Delhi February 26, 2015.

-----------------------

[1]    (1976) 3 SCC 411
[2]    (2011) 6 SCC 430
[3]     (1976) 1 SCC 863
[4]     ILR 33 Mad 57
[5]     ILR 33 Mad 342; Mad I.J. 49
[6]     AIR 1952 Mad. 474
[7]    AIR 1940 Mad 513 : ILR 1940 Mad 653 : (1940) 1 MLJ 800
[8]     (1984) 2 SCC 91
[9]     (1984) 2 SCC 112
[10]    ILR 9 Mad 342
[11]    1934 MLJ 389; AIR 1934 Mad 630
[12]    (1969) 1 SCR 254
[13]    (1971) 1 SCR 49
[14]    AIR 1943 Lah 51: 205 IC 290
[15]    1954 SCR 817
[16]    (2003) 8 SCC 204
[17]    (2004) 3 SCC 429
[18]    (1996) 3 SCC 576
[19]    (1972) 1 SCC 771
[20]    (1995) 3 SCC 221
[21]    (1996) 3 SCC 100
[22]    AIR 1965 SC 1269
[23]    AIR 1965 SC 1557
[24]    (1990) Supp SCC 220
[25]    (1994) 6 SCC 241
[26]    (1988) 2 SCC 602
[27]    (2014) 7 SCC 340
[28]    (2011) 1 SCC 694
[29]    1944 KB 718
[30]    (1989) 2 SCC 754
[31]    (1980) 2 SCC 565


__________________
Admin


Guru

Status: Offline
Posts: 24765
Date:
Permalink  
 

  மற்றொரு மதத்திற்கு மாற்றுவது / மாற்றுவது பற்றிய 235 வது அறிக்கை - பயன்முறை ...

இந்திய அரசு https://indiankanoon.org/doc/98352473/

சட்டம்

தரகு

ஆஃப்

இந்தியா

மற்றொரு மதத்திற்கு மாற்றுவது / மாற்றுவது - நிரூபிக்கும் முறை

 

அறிக்கை எண் 235

டிசம்பர், 2010

                                 1

 நீதிபதி பி. வி. ரெட்டி புது தில்லி

(முன்னாள் நீதிபதி, இந்திய உச்ச நீதிமன்றம்) தொலைபேசி: 2301 9465

(ஆர்)

தலைவர் 2338 4475

(ஓ)

இந்திய சட்ட ஆணையம் தொலைநகல்: 2379 2745 (ஆர்)

 

D. O. எண் 6 (3) / 185/2010 - எல்.சி (எல்.எஸ்) டிசம்பர் 27, 2010

 

 

 

 

அன்புள்ள மாண்புமிகு அமைச்சர் டாக்டர் எம்.வீரப்பா மொய்லி,

 

             துணை: வேறொரு மதத்திற்கு மாற்றுவது / மாற்றுவது -

                  ஆதார முறை

 

      இந்திய சட்ட ஆணையத்தின் 235 வது அறிக்கையுடன் நான் இங்கு அனுப்புகிறேன்

மேலே உள்ள விஷயத்தில்.

 

      கேரள உயர்நீதிமன்றம் தள்ளுபடி செய்த மேட்ரிமோனியல் மேல்முறையீட்டில், கேள்வி

பிரிவின் கீழ் பரஸ்பர ஒப்புதலுடன் விவாகரத்துக்கு விண்ணப்பித்த மனைவி என்பது

இந்து திருமணச் சட்டம், 1955 இன் 13 பி, திருப்திகரமாக உண்மையை நிரூபித்தது

இந்து மதத்திற்கு மாற்றம். மற்றவற்றுடன், விண்ணப்பதாரர்-

பிறப்பால் கிறிஸ்தவனாக இருந்த மனைவி தன்னை மாற்றிக் கொண்டாள் என்பதை உறுதிப்படுத்தவில்லை

இந்து மதத்திற்கு மற்றும் சரியான உறுதிப்பாட்டிற்கு போதுமான ஆதாரம் இல்லை

இந்து பழக்க வழக்கங்கள் மற்றும் சடங்குகளின்படி திருமணம்.

 

      உயர்நீதிமன்றம் இந்த கண்டுபிடிப்புகளை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு டி நோவோவை இயக்கியது

விண்ணப்பதாரருக்கு மேலதிக வாய்ப்பை வழங்கிய பின்னர் சிக்கலைக் கருத்தில் கொள்ளுங்கள்

பொருத்தமான ஆதாரங்களைச் சேர்க்கவும். 15 வது பத்தியில் செய்யப்பட்ட அவதானிப்புகள்

மூடப்பட்ட அறிக்கையின் தொடக்க பத்தியில் தீர்ப்பு எடுக்கப்படுகிறது. இல்

தீர்ப்பின் பத்தி 16, பதிவேட்டை அனுப்புமாறு பதிவேட்டில் இயக்கப்பட்டது

இந்திய சட்ட ஆணையத்திற்கு தீர்ப்பு, கவனத்தை ஈர்க்கிறது

பத்தி 15 க்கு ஆணையம்.

 அலுவலகம்: I. L. I. கட்டிடம், பகவந்தாஸ் சாலை, புது தில்லி - 110 001

                     குடியிருப்பு: 1, ஜனபத், புது தில்லி 110 011

 

                                         2

                          மின்னஞ்சல்: pv_reddi@yahoo.co.in

 

 

       அதன்படி, இந்த விஷயத்தை இந்திய சட்ட ஆணையம் எடுத்துக் கொண்டது

கருத்தில். நான் அலுவலகத்தை ஏற்றுக்கொண்ட பிறகு, ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டது மற்றும் அ

பொதுமக்களின் பார்வைகளைப் பெறுவதற்காக ஆலோசனைக் கட்டுரை விநியோகிக்கப்பட்டது

சட்ட ஆணையத்தின் முதன்மையான பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது. சில பிரதிநிதித்துவங்கள்

பெறப்பட்டது மற்றும் அறிக்கையின் 15 வது பத்தியில் விளம்பரப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

உரிய கலந்துரையாடல்களுக்குப் பின்னர் ஆணையம் ஒரு முடிவுக்கு வந்துள்ளது

பதிவுசெய்த அதிகாரத்திற்கு முன் உறுதிப்படுத்தல் தொடர்ந்து அறிவிப்பு

தன்னை மாற்றுவதற்கான சான்றாகக் கருத வேண்டும், இரண்டாவதாக அது மிகவும் அதிகமாக இருக்கும்

விழாக்களின் விவரங்களை சட்டத்தின் மூலம் பரிந்துரைக்க பொருத்தமற்றது மற்றும்

மாற்றத்திற்கான முறைகள் அல்லது மாற்றுவதற்கான முறை

ஒரு நீதிமன்றத்தில் நிரூபிக்கப்பட உள்ளது. அதே நேரத்தில், ஆணைக்குழு அதை உணர்ந்தது

உயர்நீதிமன்றத்தின் ஆலோசனையை ஒரு குறிப்பிட்ட அளவிற்கு ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்

ஆவண சான்றுகளை பெற விரும்புவோருக்கு வாய்ப்பளிக்கவும்

மாற்றத்தின் வேண்டுகோளை உறுதிப்படுத்தவும். தாக்கல் செய்வது என்று ஆணையம் தெளிவுபடுத்தியுள்ளது

அறிவிப்பு மற்றும் பதிவுசெய்தல் ஆகியவை இன்றியமையாத சான்றாக இருக்கக்கூடாது

மாற்றம். மாற்றப்பட்ட நபர் இருப்பதற்கு இது விருப்பமாக மட்டுமே இருக்க வேண்டும்

மாற்றம் / மறுசீரமைப்பை நிறுவ ஆவண ஆவண ஆதாரம் வைத்திருக்க இயக்கப்பட்டுள்ளது

தேவையான பொழுது. ஆவணப்படம் என்பதையும் ஆணையம் தெளிவுபடுத்தியுள்ளது

நீதிமன்றம் வைத்திருக்கும் அளவுக்கு ஆதாரம் உறுதியான ஆதாரமாக கருதப்படக்கூடாது

மாற்றம் உண்மையா, தன்னார்வமா என்ற கேள்விக்குள் செல்ல வேண்டியது அவசியம்.

அதன்படி, அறிக்கையின் பத்தி 16 மற்றும் 17 இல் பரிந்துரைகள் செய்யப்படுகின்றன.

ஆணைக்குழு எளியவர்களை நடைமுறைப்படுத்தும் பொருட்டு கருத்தை வெளிப்படுத்தியுள்ளது

நடைமுறையில் உள்ள எந்தவொரு சட்டத்துடனும் முரண்படாத பரிந்துரை, சட்டரீதியானது

தனிப்பட்ட சட்டங்களில் திருத்தங்கள் தேவையில்லை. மத்திய அரசு வெளியிடலாம்

UT கள் மற்றும் மாநிலங்களின் சம்பந்தப்பட்ட அதிகாரிகளுக்கு பொருத்தமான வழிமுறைகள்.

 

      அன்புடன்,

 

                                                                 தங்கள் உண்மையுள்ள,

 

 

                                                                     (பி.வி.ரெட்டி)

 

டாக்டர் எம்.வீரப்பா மொய்லி

மாண்புமிகு சட்டம் மற்றும் நீதி அமைச்சர்

இந்திய அரசு

புது தில்லி - 110 001

                                3

 Re: மற்றொரு மதத்திற்கு மாற்றுவது / மாற்றுவது - நிரூபிக்கும் முறை

      அறிமுகம்: கேரள உயர்நீதிமன்றத்தின் அவதானிப்புகள்

1. கேரள உயர்நீதிமன்றத்தின் டிவிஷன் பெஞ்ச், ஒரு திருமண வழக்கில் கையாளும் போது பெட்ஸி மற்றும் சதனாதன் Vs நில் (2009 இன் மேட் மேல்முறையீட்டு எண் 339) திருமணத்தை கலைப்பதற்காக கட்சிகளால் நகர்த்தப்பட்ட கூட்டு விண்ணப்பத்துடன் இந்து திருமணச் சட்டம், 1955 இன் பிரிவு 13 பி இன் கீழ் இந்த விவகாரத்தை ஆய்வு செய்தது ஆழ்ந்த கீழ் பரிந்துரைக்கப்பட்ட எந்தவொரு குறிப்பிட்ட நடைமுறையும் இல்லாதிருந்தால் இந்து சட்டம், தனிப்பயன் மற்றும் சட்டத்தை மாற்றும் முறை, என்ன அணுகுமுறை நீதிமன்றம் இருக்க வேண்டும் மற்றும் சட்டமன்ற தலையீடு தேவைப்படுகிறதா சட்டத்தை எளிமையாகவும் பயனர் நட்பாகவும் மாற்றுவதற்காக. உயர் நீதிமன்றம் அழைத்தது பத்தி 15 இல் செய்யப்பட்ட அவதானிப்புகளுக்கு சட்ட ஆணையத்தின் கவனம் சட்டத்தின் தேவையை நிவர்த்தி செய்வதற்காக. இதை நீதிபதி கவனித்தார்

 

தீர்ப்பின் பாரா 15 இல் ஆர். பசந்த்:



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.
New Indian-Chennai News & More -> MINORITY RIGHTS CASES -> CASTE AND RELIGION WHAT COURTS SAY
Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse 		Powered by ActiveBoard