New Indian-Chennai News + more

இது 1865ஆம் ஆண்டின் ரயில் பாதை. இதில் ரயில் தடத்திற்கும் பருத்தி விளைகின்ற இடத்திற்கும், நிலக்கரி சுரங்கம் இருக்கும் இடத்திற்கும், துறைமுகங்களுக்கும் தொடர்புள்ளதை காண முடியும்

நமது வளங்களை கொள்ளை அடிப்பதே ரயில் தடத்தின் தலையாய நோக்கம். (நிலக்கரி, பருத்தி, இரும்பு தாது etc etc) பின்னர் ராணுவ வீரர்களை இடம்மாற்றுவதற்கும் இது பயன்படுத்திக்கொள்ளப்பட்டது.

ஒரு காலத்தில் திமிங்கிலத்திடம் இருந்து எண்ணெய் தயாரித்து வந்தனர் (மின்சார காலத்திற்க்கு முன் விளக்குகளை ஏற்ற பயன்பட்டது), பின்பு இந்தியாவில் உள்ள அஸ்ஸாம் மாநிலத்தில் ஆங்கிலேயர்களால் எண்ணெய் வளம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, இங்கிலாந்தில் ஏற்பட்ட தொழில் புரட்சியில் நிலக்கரி முக்கிய பங்காற்றியது.

தனது எண்ணெய் போக்குவரத்திற்கு ஏதுவாக தற்போது பாகிஸ்தானில் உள்ள கவாடர் துறைமுகத்தையும் சீனாவில் உள்ள கஷ்கர் என்னும் இடத்தையும் இணைக்கும் திட்டமான CPEC பற்றி பலர் அறிந்ததே. அதில் உள்ள சிறப்பம்சம் என்னவென்றால், சீன வங்கிகள் பாகிஸ்தானுக்கு கடன் வழங்க, கட்டுமான ஒப்பந்தல் அனைத்தும் சீன நிறுவனங்கள் கை பற்ற, சீன நிறுவனங்கள், சீன ஊழியர்களை பணியமர்த்தி, பாகிஸ்தானில் உட்கட்டமைப்பு வேலைகளை செய்துவருகின்றனர். பணம் சீனாவில் இருந்து வந்து பின்னர் சீனாவிடமே செல்கிறது, ஆனால் கடன் கட்டப்போவது பாகிஸ்தான். இதற்கு பெயர் தான் நவீன காலனித்துவம். இதை விட மோசமாகவே இருந்தது இங்கிலாந்தின் காலனித்துவம்.

Concept அதே தான், இந்தியாவின் வளங்களை கொள்ளை அடிக்க, ரயில் தடம் பதிக்கப்பட்டது, கட்டுமானத்தின் ஒப்பந்தம் தனியார் இங்கிலாந்து நிறுவனங்களுக்கு இரட்டிப்பு விலையில் வழங்கப்பட்டது, (பகல் கொள்ளை என்பதை தாண்டி மிகவும் மோசனான கொள்ளை) உதாரணத்துக்கு 1கிமீ ரயில் தடம் பாதிக்க மற்ற நாடுகளில் இங்கிலாந்து 100 பவுண்ட் கட்டுமான கட்டணம் விதித்தால் இந்தியாவின் ரயில் தடத்திற்கு 200 பவுண்ட் விதித்தது. இந்த விதத்தில் இந்திய பணம் இங்கிலாந்துக்கு சென்றது.

இங்கிலாந்து முதலீட்டாளர்களை நொடித்துவிடாமல் பார்த்துக்கொள்ள, அவர்களின் முதலீட்டு பணத்திற்கு உத்தரவாதமும், மூலதனத்தின் வருமானமாக 5% வட்டியும் கொடுத்தது. ரயில் தடத்தை முடிக்க சுமார் 20 வருடங்கள் பிடித்தது. அந்த காலத்தில் வருமானம் இல்லாத காரணத்தால் முதலீட்டாளர்களுக்கு தவணை பணம் இந்தியாவில் இருந்தே சென்றது. இந்த விதத்திலும் இந்திய பணம் இங்கிலாந்துக்கு சென்றது.

போதாத குறைக்கு ரயில் துறை லாபகரமாக இயங்காவில்லை என்றால், வருவாய் பற்றாக்குறையும் இந்தியாவிடம் இருந்தே எடுக்கப்பட்டது. அதாவது வருமானம் ஆங்கிலேயர்களுக்கு சென்றது, இழப்பு ஏற்பட்டால் நம்முடைய பணத்தின் துணையுடன் இழப்பீடு ஈடுசெய்யப்பட்டது. (plan பிரமாதம் இல்ல??)

அடுத்ததாக, ரயில் இயக்குவது மற்றும் பராமரிப்பது போன்ற அணைத்து வேலைகளுக்கும் இங்கிலாந்து குடிமக்களே பணியமர்த்தப்பட்டனர். ஒரு சராசரி இந்தியரின் ஊதியத்தை விட பலமடங்கு ஊதியம் ஆங்கிலேயர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டது. ஒரு ஆங்கிலேய குடிமகன் தனது சம்பளப்பணத்தின் பெரும்பகுதியை எங்கு அனுப்பிவைப்பார் என்று நான் சொல்லித்தான் உங்களுக்கு தெரியவேண்டிய அவசியம் இல்லை. இந்த விதத்திலும் இந்திய பணம் இங்கிலாந்துக்கு சென்றது.

மஹாத்மா காந்தி காலத்திலும் முதல் வகுப்பில் ஆங்கிலேயர்கள் அல்லாதோர் பயணிக்க தடை இருந்தது.

19ஆம் நூற்றாண்டில் ஆஸ்திரேலியாவில் கூட வெள்ளையர்களுக்கென்று தனியாக (Hotel) தங்கும் விடுதி இருந்ததாம். கப்பலில் பயணிக்கும் வெள்ளையர்கள் அல்லாத மாலுமிகள் இங்கு (ஆஸ்திரேலியாவில்) தங்குவதற்கு மிகவும் சிரமப்பட்டதாக சிலர் என்னிடம் கூறியதுண்டு.

நம்மிடமும் எஃகு தொழிநுட்பமும், உற்பத்தி செய்யும் திறனும், தொழிற்ச்சாலைகளும் இருந்த போதிலும், இங்கிலாந்தில் இருந்தே எஃகு கொள்முதல் செய்யப்பட்டது. இந்த விதத்திலும் இந்திய பணம் இங்கிலாந்துக்கு சென்றது. (இந்திய எஃகு துறையை பற்றி மற்றொரு பதிவில் காணலாம்)

மெதுவாக ரயில்வே ஊழியர்களில் இந்தியர்களின் பங்கு அதிகரித்தது, பராமரிப்பு/ பழுது பார்க்கும் வேளையிலும் இந்தியர்கள் இடம்பிடித்தார்கள், மெதுவாக என்ஜினின் தொழிநுட்பங்களை கற்றறிந்து சுயமாக உள்நாட்டிலேயே என்ஜின்களை தயாரித்து வெற்றிகண்டார்கள். இதனால் வெகுண்டெழுந்த ஆங்கிலேய அரசு 1912ஆம் ஆண்டில் இந்தியர்களின் இந்த முயற்சிக்கு தடை விதித்தது. இந்தியர்கள் கற்றறிந்த கலை அடுத்த தலைமுறையினருக்கு செல்லவில்லை, விளைவு சுதந்திரத்திற்கு பிறகும் சுமார் 30 வருடங்களுக்கு நாம் என்ஜின்களுக்கு இங்கிலாந்தையே சார்ந்து இருக்க நேர்ந்தது. இந்த விதத்திலும் நமது பணம் இங்கிலாந்துக்கு சென்றது.

சுதந்திரத்திற்கு பிறகு ரயில்வே தேசியமயமாக்கப்பட்டிருந்தாலும் மஹாராஷ்டிராவில் உள்ள Yavatmal மற்றும் Acalpur இடையே உள்ள ரயிளுக்கு (ஆங்கிலேயர்கள் காலத்தில் பருத்தியை துறைமுகத்துக்கு கொண்டுசெல்லும் நோக்கில் கட்டப்பட்ட வழித்தடம்) 2016ஆம் ஆண்டு வரை இந்தியா ஆண்டு தோறும் 1 கோடி ரூபாய் கட்டணம் கட்டி வந்தது. 2016ஆம் ஆண்டில் அந்த வழித்தடம் முடிவுக்கு வந்தது.

ஆங்கிலேய காலனித்துவத்தினை ருசி பார்க்காத தாய்லாந்து நாட்டிலும் இன்று ரயில் உண்டு. ஆங்கிலேயர்கள் நம்மை ஆட்சி செய்யாமல் இருந்திருந்தாலும் நம்மிடம் இன்று ரயில் பாதைகள் இருந்திருக்கும்.

பபி..... Quora தளத்திலிருந்து...