The dating of the Tirukkural, and by extension the period of its author Valluvar, has been a subject of intense debate among scholars for centuries, and it continues to remain so. The Tamil Nadu government has ratified 31 BCE as the year of birth of Valluvar. Still the precise date as to when Valluvar completed writing the Kural text remains murky. This article speaks about various dates arrived at by various scholars over time.
The Tirukkural belongs to the Late-Sangam period and has been listed as one of the chief text of the Sangam corpus. However, scholars find it difficult to ascertain the exact period of the text and its author and have employed, besides archaeological research, various historical references and linguistic methodologies to arrive at a date.[1]
Comparing the text with other contemporary Sanskrit texts and finding out the date by the relevance found in them.
Finding out the date on the basis of the number of Sanskrit loan words found in the Kural literature.
Arriving at a date on the basis of the meaning of certain terms as suggested by early commentators.
The Sangam texts were historically grouped as the Eighteen Greater Texts (which includes the Ten Idylls and the Eight Anthologies) and the Eighteen Lesser Texts in that order. Many scholars count only the Eighteen Greater Texts as proper Sangam texts and refer to the Eighteen Lesser Texts as the late-Sangam works. The Kural literature, which has been traditionally listed under the Eighteen Lesser Texts group, is the oldest of this group. Evidently, there is no mention about Valluvar in any of the proper Sangam texts. Thus, scholars conclude that the Kural literature appeared only after the Ten Idylls and the Eight Anthologies texts.[3]
In the earliest Sangam literature, verses were composed mostly in the asiriyappa metre. Later texts were written in the vanjippa metre. Other metres such as kalippa, paripaadal, and venpa appeared much later. Verses in all the proper Sangam texts appear in the asiriyappa, kalippa, and paripaadal metres. The Kural couplets were composed in the venpa metre. Thus, Kural is said to have been composed after the Ten Idylls and the Eight Anthologies texts.[3]
The Kural literature has been dated variously from 300 BCE to 7th century CE. According to traditional accounts, it was the last work of the third Sangam, appearing before other post-Sangam texts,[3] and was subjected to a divine test (which it passed). The scholars who uphold this tradition, such as Somasundara Bharathiar and M. Rajamanickam, date the text to as early as 300 BCE. Historian K. K. Pillay assigned it to the early 1st century CE.[4]
While other Sangam texts approved of, and even glorified,[5] the four immoral deeds of meat-eating, alcohol consumption, polygamy, and prostitution, the Kural literature strongly condemns these as crimes.[3][6] In fact, it was the Kural text that condemned these as crimes for the first time in the history of the Tamil land.[7] Thus, scholars find this as another reason to place the Kural text after the proper Sangam era.[3]
Scholars who consider Kural to be a work of the 1st century BCE include J. M. Nallaswamy Pillai,[8] D. P. Palaniyappa Pillai,[9]C. Rajagopalachari,[9] C. Dhandapani Desikar,[2] M. Rajamanickam,[10][11]V. R. Ramachandra Dik****ar,[11]Maraimalai Adigal,[11][12] and Tarlochan Singh Bedi.[13] According to these scholars, there are many evidences that put Valluvar's date during or before the 1st century BCE. For instance, in his work Description of Ceylon (1726), Dutch scholar and Christian missionary François Valentijn quotes Seneca the Younger's (c. 4 BCE–65 CE) mentioning of the Tirukkural in his works, hinting that Valluvar must have lived during or before Seneca the Younger's time: "Tiriwalluwir: One of their best prayer books, composed in clear and concise verses by Thiruwalluwer. Those who can read and understand him, can also understand the most difficult poets. This writer, according to the writings of Seneca, lived over 1500 years ago at Mailapore."[14]
In his 1969 book, C. Dandapani Desikar cites the work Studies in Tamil Literature, which lists several historical evidences about Valluvar's period:[2]
Elaela Singan Chettiyar, historically known as a contemporary and friend of Valluvar, who has been mentioned as Elaela and Alara in Ceylon history, lived between 144 BCE and 101 BCE.
Tiruvalluva Maalai, a collection of paeans praising the Kural text and Valluvar, was written by various late-Sangam authors, some of whom lived during the 1st century BCE.
Mamulanar, one of the contributors of the Tiruvalluva Maalai, has mentioned about the Ganges flood in Pataliputra. However, he has not mentioned about the Pataliputra fire during the 1st century CE. This shows that Mamulanar lived before 1st century CE.
The Kural text's books on aram and porul bear semblance with various Sanskrit texts such as the Dharma Shastra and Artha Shastra. Koutilya (371 BCE–283 BCE) authored the Artha Shastra during the 4th century BCE. If the Kural were based on these, it must have been authored no later than a couple of centuries.
The Kural text is divided into three parts, which was a common practice during the period of the writing of works such as Panchatantra, Hitopadesha, Kamandaka, and other texts, which makes them a contemporary of the Kural literature.[2]
Opining that the Kural literature does not belong to the Sangam period, Czech linguist Kamil Zvelebil dates it to somewhere between 450 and 500 CE.[4] His estimate is based on the language of the Kural text, its allusions to the earlier works, and its borrowing from some Sanskrit treatises.[15] Zvelebil notes that the Kural text features several grammatical innovations, that are absent in the older Sangam literature. The Kural text also features a higher number of Sanskritloan words compared with these older Sangam texts.[16] According to Zvelebil, besides being part of the ancient Tamil literary tradition, Valluvar was also a part of the "one great Indian ethical, didactic tradition," as a few of his verses seem to bear similarities with the verses in Sanskrit texts such as Mānavadharmaśāstra and Kautilya's Arthaśāstra.[17]
S. Vaiyapuri Pillai assigned the work to c. 650 CE, believing that it borrowed from some Sanskrit works of the 6th century CE.[4] Zvelebil disagrees with this assessment, pointing out that some of the words that Pillai believed to be Sanskrit loan words have now been proved to be of Dravidian origin by Thomas Burrow and Murray Barnson Emeneau.[17] Many Christian missionaries, such as George Uglow Pope[18] and Robert Caldwell,[19] even pushed the date further down to between 800 and 1000 CE, claiming that “Christian Scriptures were among the sources from which the poet derived his inspiration.”[18] However, scholars, including Zvelebil, J. M. Nallaswamy Pillai, Sundaram Pillai, Kanakasabai Pillai, and Krishnaswamy Aiyengar, and even missionaries such as John Lazarus refute such claims.[19][20][21] Zvelebil points out to the Kural’s unwavering emphasis on the ethics of moral vegetarianism (Chapter 26) and non-killing (Chapter 33), as against any of the Abrahamic religious texts,[22][23] which suggests that the ethics of the Kural is rather a reflection of the Jaina moral code than of Christian ethics.[20] Pillai declares Pope’s claim as “an absurd literary anachronism” and says that the first two books of the Kural in particular are “a stumbling block which can browbeat the most sublime ideas of Christian morality.”[21] John Lazarus observes that, in stark contrast to the Bible’s concept of killing, which refers only to the taking away of human life, the Kural’s concept of killing “deals exclusively with the literal taking away of life,” of both humans and animals.[24]
Notwithstanding the incessant debate on the precise date, taking the latest of the estimated dates, the Tamil Nadu government officially declared 31 BCE as the year of Valluvar, as suggested by Maraimalai Adigal, in 1921.[25] On 18 January 1935, Valluvar Year was officially added to the calendar.[12]
S. Arasaratnam (Ed. and Trans.) (1978). François Valentijn’s Description of Ceylon (Oud en Nieuw Oost-Indien, 1726) (395 pages). Hakluyt Society, Second Series (Book 149). London: The Hakluyt Society. ISBN978-0-904180-06-0.
A. Arumugam (2014). வள்ளுவம் [Valluvam]. Philosophy Textbooks Series. Chennai: Periyar E.V.Ramasamy-Nagammai Education and Research Trust.
Tarlochan Singh Bedi (2012). Tirukkural in Punjabi. Chennai: Central Institute of Classical Tamil. ISBN978-93-81744-02-4.
C. Dandapani Desikar (1969). திருக்குறள் அழகும் அமைப்பும் [Tirukkural: Beauty and Structure]. Chennai: Tamil Valarchi Iyakkagam.
A. A. Manavalan (2009). Essays and Tributes on Tirukkural (1886–1986 AD) (1 ed.). Chennai: International Institute of Tamil Studies.
G. U. Pope (1886). The Sacred Kurral of Tiruvalluva Nayanar (First ed.). New Delhi: Asian Educational Services. ISBN8120600223.
M. Rajamanickam (1963). தமிழ் மொழி இலக்கிய வரலாறு [History of Tamil Language and Literature] (1 ed.). Chennai.
M. P. Sivagnanam (1974). திருக்குறளிலே கலைபற்றிக் கூறாததேன்? [Why the Kural did not mention art?]. Chennai: Poonkodi Padhippagam.
I. Sundaramoorthi (2000). குறளமுதம் [Kuralamudham]. Chennai: Tamil Valarcchi Iyakkagam.
Thamizhannal (2004). உலகத் தமிழிலக்கிய வரலாறு [History of World Tamil Literature] (1 ed.). Chennai: International Institute of Tamil Studies.
Kamil Zvelebil (1975). Tamil Literature. Handbook of Oriental Studies. Leiden: E. J. Brill. ISBN90-04-04190-7. Retrieved 7 March 2018.
"Thiruvalluvar Ninaivu Malar". 1935: 117.
Kathir Mahadevan (1985). Oppilakkiya Nokkil Sanga Kaalam [Sangam Period from a Comparative Study Perspective] (Third ed.). Chennai: Macmillan India Limited.
Ki. Vaa. Jagannathan (1963). திருக்குறள், ஆராய்ச்சிப் பதிப்பு [Tirukkural, Aaraicchi Pathippu] (3rd ed.). Coimbatore: Ramakrishna Mission Vidhyalayam.
M. G. Kovaimani and P. V. Nagarajan (2013). திருக்குறள் ஆய்வுமாலை [Tirukkural Research Papers] (in Tamil) (1 ed.). Tanjavur: Tamil University. ISBN978-81-7090-435-9.
திருக்குரலின் டேட்டிங், மற்றும் அதன் எழுத்தாளர் வள்ளுவரின் காலம் நீட்டிப்பு, பல நூற்றாண்டுகளாக அறிஞர்கள் மத்தியில் தீவிர விவாதத்திற்கு உட்பட்டது, அது தொடர்ந்து நீடிக்கிறது. பொ.ச.மு. 31 வள்ளுவார் பிறந்த ஆண்டாக தமிழக அரசு ஒப்புதல் அளித்துள்ளது. குரல்வ் உரையை வள்ளுவார் எப்போது முடித்தார் என்பது குறித்த துல்லியமான தேதி இன்னும் இருண்டதாகவே உள்ளது. இந்த கட்டுரை காலப்போக்கில் பல்வேறு அறிஞர்களால் வந்த பல்வேறு தேதிகளைப் பற்றி பேசுகிறது.
டேட்டிங் தளங்கள்
திருக்குரல் பிற்பகுதி-சங்கம் காலத்தைச் சேர்ந்தது மற்றும் சங்க கார்பஸின் முக்கிய உரைகளில் ஒன்றாக பட்டியலிடப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும், அறிஞர்கள் உரையின் சரியான காலத்தையும் அதன் ஆசிரியரையும் கண்டறிவது கடினம், மேலும் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சி தவிர, பல்வேறு வரலாற்று குறிப்புகள் மற்றும் மொழியியல் முறைகள் ஒரு தேதியில் வந்து சேரும். [1]
குரல் உரையை இன்றுவரை அறிஞர்கள் பயன்படுத்தும் சில மொழியியல் முறைகள் பின்வருமாறு: [2]
உரையை மற்ற சமகால சமஸ்கிருத நூல்களுடன் ஒப்பிட்டு, அவற்றில் காணப்படும் பொருத்தத்தால் தேதியைக் கண்டுபிடிப்பது.
குரால் இலக்கியத்தில் காணப்படும் சமஸ்கிருத கடன் சொற்களின் எண்ணிக்கையின் அடிப்படையில் தேதியைக் கண்டறிதல்.
ஆரம்ப வர்ணனையாளர்களால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட சில சொற்களின் பொருளின் அடிப்படையில் ஒரு தேதிக்கு வருவது.
சங்கம் நூல்கள் வரலாற்று ரீதியாக பதினெட்டு கிரேட்டர் உரைகள் (இதில் பத்து ஐடில்ஸ் மற்றும் எட்டு ஆந்தாலஜிஸ் ஆகியவை அடங்கும்) மற்றும் அந்த வரிசையில் பதினெட்டு குறைவான உரைகள் என தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. பல அறிஞர்கள் பதினெட்டு கிரேட்டர் உரைகளை மட்டுமே சரியான சங்க நூல்களாகக் கருதுகின்றனர் மற்றும் பதினெட்டு குறைவான உரைகளை தாமதமாக சங்கம் படைப்புகள் என்று குறிப்பிடுகின்றனர். பாரம்பரியமாக பதினெட்டு குறைவான உரைகள் குழுவின் கீழ் பட்டியலிடப்பட்டுள்ள குரால் இலக்கியம் இந்த குழுவில் பழமையானது. எந்தவொரு சரியான சங்க நூல்களிலும் வல்லுவரைப் பற்றி எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. ஆகவே, குரல் இலக்கியம் பத்து ஐடில்ஸ் மற்றும் எட்டு ஆந்தாலஜிஸ் நூல்களுக்குப் பிறகுதான் தோன்றியது என்று அறிஞர்கள் முடிவு செய்கின்றனர்.
ஆரம்பகால சங்க இலக்கியங்களில், வசனங்கள் பெரும்பாலும் ஆசிரியப்பா மீட்டரில் இயற்றப்பட்டன. பின்னர் உரைகள் வஞ்சிப்பா மீட்டரில் எழுதப்பட்டன. கலிப்பா, பரிபாடல் மற்றும் வென்பா போன்ற பிற மீட்டர்களும் பின்னர் தோன்றின. அனைத்து சரியான சங்க நூல்களிலும் உள்ள வசனங்கள் ஆசிரியப்பா, கலிப்பா, மற்றும் பரிபாடல் மீட்டர்களில் தோன்றும். குரல் ஜோடிகள் வென்பா மீட்டரில் இயற்றப்பட்டன. ஆகவே, குரல் பத்து ஐடில்ஸ் மற்றும் எட்டு ஆந்தாலஜிஸ் நூல்களுக்குப் பிறகு இயற்றப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. [3]
குரால் இலக்கியம் பொ.ச.மு. 300 முதல் கி.பி 7 ஆம் நூற்றாண்டு வரை பலவிதமாக தேதியிடப்பட்டுள்ளது. பாரம்பரிய கணக்குகளின்படி, இது மூன்றாவது சங்கத்தின் கடைசி படைப்பாகும், இது சங்கத்திற்கு பிந்தைய பிற நூல்களுக்கு முன் தோன்றியது, [3] மேலும் இது ஒரு தெய்வீக சோதனைக்கு உட்படுத்தப்பட்டது (அது தேர்ச்சி பெற்றது). இந்த பாரம்பரியத்தை நிலைநிறுத்தும் அறிஞர்களான சோமாசுந்தர பாரதியார் மற்றும் எம்.ராஜமானிக்கம் போன்றவர்கள் இந்த உரையை கி.மு. 300 க்கு முற்பட்டதாகக் குறிப்பிடுகின்றனர். வரலாற்றாசிரியர் கே. கே. பிள்ளை இதை பொ.ச. 1 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் ஒதுக்கினார். [4]
உள்ளடக்க அடிப்படையிலான டேட்டிங்
மற்ற சங்க நூல்கள் இறைச்சி உண்ணுதல், மது அருந்துதல், பலதார மணம் மற்றும் விபச்சாரம் ஆகிய நான்கு ஒழுக்கக்கேடான செயல்களை அங்கீகரித்தன, மகிமைப்படுத்தினாலும், குரால் இலக்கியங்கள் இவற்றை குற்றங்கள் என்று கடுமையாக கண்டிக்கின்றன. [3] [6] உண்மையில், தமிழ் நில வரலாற்றில் முதன்முறையாக இவை குற்றங்கள் என்று கண்டனம் செய்த குரல் உரைதான். [7] ஆகவே, குரல் உரையை சரியான சங்கம் காலத்திற்குப் பிறகு வைக்க மற்றொரு காரணம் என்று அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர்
வரலாற்று டேட்டிங்
கி.மு. 1 ஆம் நூற்றாண்டின் படைப்பாக குராலைக் கருதும் அறிஞர்கள், ஜே.எம்.நல்லசாமி பிள்ளை, [8] டி.பி.பலியனப்ப பிள்ளை, [9] சி. ராஜகோபாலாச்சாரி, [9] சி. தண்டபாணி தேசிகர், [2] எம். ராஜமணிக்கம், [10] [11] வி.ஆர்.ராமச்சந்திர தீட்சிதர், [11] மரைமலை அடிகல், [11] [12] மற்றும் தர்லோச்சன் சிங் பேடி. [13] இந்த அறிஞர்களின் கூற்றுப்படி, கி.மு. 1 ஆம் நூற்றாண்டில் அல்லது அதற்கு முன்னர் வள்ளுவரின் தேதியை வைக்கும் பல சான்றுகள் உள்ளன. உதாரணமாக, இலங்கை பற்றிய விளக்கம் (1726), டச்சு அறிஞரும் கிறிஸ்தவ மிஷனரியுமான பிரான்சுவா வாலண்டிஜ் செனகா தி யங்கரின் (கி.மு. செனெகா தி யங்கரின் காலம்: "திருவள்ளுவீர்: திருவள்ளுவேரின் தெளிவான மற்றும் சுருக்கமான வசனங்களில் இயற்றப்பட்ட அவர்களின் சிறந்த பிரார்த்தனை புத்தகங்களில் ஒன்று. அவரைப் படித்து புரிந்து கொள்ளக்கூடியவர்கள் மிகவும் கடினமான கவிஞர்களையும் புரிந்து கொள்ள முடியும். இந்த எழுத்தாளர், செனெகாவின் எழுத்துக்களின்படி, 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மைலாப்பூரில் வாழ்ந்தார். "[14]
சி. தண்டபனி தேசிகர் தனது 1969 புத்தகத்தில், தமிழ் இலக்கியத்தில் ஆய்வுகள் என்ற படைப்பை மேற்கோள் காட்டுகிறார், இது வள்ளுவரின் காலம் குறித்த பல வரலாற்று ஆதாரங்களை பட்டியலிடுகிறது: [2]
இலங்கை வரலாற்றில் எலேலா மற்றும் அலாரா என்று குறிப்பிடப்பட்ட வல்லுவரின் சமகால மற்றும் நண்பராக வரலாற்று ரீதியாக அறியப்பட்ட எலேலா சிங்கன் செட்டியார், கிமு 144 முதல் கிமு 101 வரை வாழ்ந்தார்.
திருவள்ளுவ மலாய், குரால் உரையையும் வள்ளுவரையும் புகழ்ந்துரைக்கும் பேயன்களின் தொகுப்பு, பல்வேறு மறைந்த சங்க ஆசிரியர்களால் எழுதப்பட்டது, அவர்களில் சிலர் கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்தவர்கள்.
திருவள்ளுவ மலையின் பங்களிப்பாளர்களில் ஒருவரான மாமுலானார், பாட்டலிபுத்ராவில் கங்கை வெள்ளம் குறித்து குறிப்பிட்டுள்ளார். இருப்பினும், பொ.ச. 1 ஆம் நூற்றாண்டில் பாட்டலிபுத்ரா தீ பற்றி அவர் குறிப்பிடவில்லை. 1 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன்னர் மாமுலானார் வாழ்ந்தார் என்பதை இது காட்டுகிறது.
ஆரம் மற்றும் போருல் பற்றிய குரல் உரையின் புத்தகங்கள் தர்ம சாஸ்திரம் மற்றும் அர்த்த சாஸ்திரம் போன்ற பல்வேறு சமஸ்கிருத நூல்களுடன் ஒத்திருக்கின்றன. க out டில்யா (கிமு 371 - கிமு 283) அர்த்த சாஸ்திரத்தை கிமு 4 ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதினார். குரால் இவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தால், அது இரண்டு நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு எழுதப்பட்டிருக்க வேண்டும்.
குரால் உரை மூன்று பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது, இது பஞ்சதந்திரம், ஹிட்டோபடேஷா, கமண்டகா மற்றும் பிற நூல்கள் போன்ற படைப்புகளை எழுதும் காலகட்டத்தில் ஒரு பொதுவான நடைமுறையாக இருந்தது, இது அவர்களை குரல் இலக்கியத்தின் சமகாலத்தவராக்குகிறது. [2]
மொழியியல் டேட்டிங்
குரால் இலக்கியம் சங்கம் காலத்தைச் சேர்ந்ததல்ல என்று கருதி, செக் மொழியியலாளர் கமில் ஸ்வெலேபில் இதை பொ.ச. 450 முதல் 500 வரை எங்காவது தேதியிட்டார். [4] அவரது மதிப்பீடு குரால் உரையின் மொழி, முந்தைய படைப்புகளுக்கான குறிப்புகள் மற்றும் சில சமஸ்கிருத நூல்களிலிருந்து கடன் வாங்குதல் ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டது. [15] குரல் உரையில் பல இலக்கண கண்டுபிடிப்புகள் உள்ளன, அவை பழைய சங்க இலக்கியங்களில் இல்லை என்று ஸ்வெலேபில் குறிப்பிடுகிறார். இந்த பழைய சங்க நூல்களுடன் ஒப்பிடும்போது குரல் உரையில் அதிக எண்ணிக்கையிலான சமஸ்கிருத கடன் சொற்கள் உள்ளன. [16] ஸ்வெலெபிலின் கூற்றுப்படி, பண்டைய தமிழ் இலக்கிய மரபின் ஒரு பகுதியாக இருப்பதைத் தவிர, வள்ளுவரும் "ஒரு சிறந்த இந்திய நெறிமுறை, செயற்கூறு மரபு" யின் ஒரு பகுதியாக இருந்தார், ஏனெனில் அவரது சில வசனங்கள் மனவதர்மஸ்திரம் போன்ற சமஸ்கிருத நூல்களில் உள்ள வசனங்களுடன் ஒற்றுமையைக் கொண்டிருப்பதாகத் தெரிகிறது. மற்றும் க auti டில்யாவின் அர்த்தசாஸ்திரம். [17]
எஸ்.வயபுரி பிள்ளை இந்த வேலையை சி. 650 ஆம் ஆண்டு, இது 6 ஆம் நூற்றாண்டின் சில சமஸ்கிருத படைப்புகளிலிருந்து கடன் வாங்கியதாக நம்புகிறது. [4] இந்த மதிப்பீட்டை ஸ்வெலெபில் ஏற்கவில்லை, பிள்ளை சமஸ்கிருத கடன் சொற்கள் என்று நம்பிய சில சொற்கள் இப்போது திராவிட வம்சாவளியை தாமஸ் பர்ரோ மற்றும் முர்ரே பார்ன்சன் எமினியோ ஆகியோரால் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளன என்பதை சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். [17] ஜார்ஜ் உக்லோ போப் [18] மற்றும் ராபர்ட் கால்டுவெல் [19] போன்ற பல கிறிஸ்தவ மிஷனரிகள் இந்த தேதியை மேலும் பொ.ச. 800 முதல் 1000 வரை தள்ளிவிட்டனர், "கவிஞர் தனது உத்வேகத்தைப் பெற்ற ஆதாரங்களில் கிறிஸ்தவ வேதாகமங்களும் இருந்தன" என்று கூறினார். [18] இருப்பினும், ஸ்வெலேபில், ஜே.எம்.நல்லசாமி பிள்ளை, சுந்தரம் பிள்ளை, கனகசபாய் பிள்ளை, மற்றும் கிருஷ்ணசாமி ஐயங்கார் உள்ளிட்ட அறிஞர்கள் மற்றும் ஜான் லாசரஸ் போன்ற மிஷனரிகள் கூட இத்தகைய கூற்றுக்களை மறுக்கிறார்கள். [19] [20] [21] எந்தவொரு ஆபிரகாமிய மத நூல்களுக்கும் எதிராக, [22] [23] தார்மீக சைவம் (அத்தியாயம் 26) மற்றும் கொலை செய்யப்படாத (அத்தியாயம் 33) ஆகியவற்றின் நெறிமுறைகளுக்கு குரலின் உறுதியற்ற முக்கியத்துவத்தை ஸ்வெலெபில் சுட்டிக்காட்டுகிறார், இது குராலின் நெறிமுறைகள் இது கிறிஸ்தவ நெறிமுறைகளை விட சமண ஒழுக்க நெறியின் பிரதிபலிப்பாகும். [20] பிள்ளை போப்பின் கூற்றை "ஒரு அபத்தமான இலக்கிய ஒத்திசைவு" என்று அறிவிக்கிறார், குறிப்பாக குராலின் முதல் இரண்டு புத்தகங்கள் "கிறிஸ்தவ ஒழுக்கத்தின் மிக உயர்ந்த கருத்துக்களைத் தூண்டக்கூடிய ஒரு தடுமாற்றம்" என்று கூறுகிறார். [21] ஜான் லாசரஸ் அதைக் கவனிக்கிறார் கொலை என்ற பைபிளின் கருத்துக்கு மாறாக, மனித உயிரைப் பறிப்பதை மட்டுமே குறிக்கிறது, குரலின் கொலை என்ற கருத்து மனிதர்களிடமும் விலங்குகளிடமிருந்தும் "உயிரை பறிப்பதை மட்டுமே குறிக்கிறது". [24]
துல்லியமான தேதி குறித்த இடைவிடாத விவாதம் இருந்தபோதிலும், மதிப்பிடப்பட்ட தேதிகளில் சமீபத்தியவற்றை எடுத்துக் கொண்டாலும், தமிழக அரசு கி.மு. 31-ஐ அதிகாரப்பூர்வமாக வள்ளுவர் ஆண்டாக அறிவித்தது, மராய்மலை அடிகல் பரிந்துரைத்தபடி, 1921 இல். [25] ஜனவரி 18, 1935 இல், வள்ளுவர் ஆண்டு அதிகாரப்பூர்வமாக காலெண்டரில் சேர்க்கப்பட்டது. [12]