The Indus script (also known as the Harappan script) is a corpus of symbols produced by the Indus Valley Civilization. Most inscriptions containing these symbols are extremely short, making it difficult to judge whether or not these symbols constituted a script used to record a language, or even symbolise a writing system.[4] In spite of many attempts,[5] the 'script' has not yet been deciphered, but efforts are ongoing. There is no known bilingual inscription to help decipher the script, and the script shows no significant changes over time. However, some of the syntax (if that is what it may be termed) varies depending upon location.[4]
The first publication of a seal with Harappan symbols dates to 1875, in a drawing by Alexander Cunningham.[6] Since then, over 4,000 inscribed objects have been discovered, some as far afield as Mesopotamia, as a consequence of ancient Indus-Mesopotamia relations. In the early 1970s, Iravatham Mahadevan published a corpus and concordance of Indus inscriptions listing 3,700 seals and 417 distinct signs in specific patterns. He also found that the average inscription contained five symbols and that the longest inscription contained only 14 symbols in a single line.[7]
Early examples of the symbol system are found in an Early Harappan and Indus civilisation context, dated to possibly as early as the 35th century BCE.[18][19] In the Mature Harappan period, from about 2600 BCE to 1900 BCE, strings of Indus signs are commonly found on flat, rectangular stamp seals as well as many other objects including tools, tablets, ornaments and pottery. The signs were written in many ways, including carving, chiseling, painting and embossing, on objects made of many different materials, such as soapstone, bone, shell, terracotta, sandstone, copper, silver and gold.[20] Often, animals such as bulls, elephants, rhinoceros, water buffaloes and the mythical unicorn accompanied the text on seals to help the illiterate identify the origin of a particular seal.[21]
After 1900 BCE, the systematic use of the symbols ended, after the final stage of the Mature Harappan civilization. A few Harappan signs have been claimed to appear until as late as around 1100 BCE, the beginning of the Iron Age in India. Onshore explorations near Bet Dwarka in Gujarat revealed the presence of late Indus seals depicting a three-headed animal, an earthen vessel inscribed in what is claimed to be a late Harappan script and a large quantity of pottery. The thermoluminescence date for the pottery is 1528 BCE. That evidence has been used to claim that a late Harappan script was used until around 1500 BCE.[22]
The characters are largely pictorial but include many abstract signs. The inscriptions are thought to have been written mostly from right-to-left (because there are several instances of the symbols being compressed on the left side, as if the writer is running out of space at the end of the row there), but they sometimes follow a boustrophedonic style. The number of principal signs is about 400. Since that is considered too large a number for each character to be a phonogram, the script is generally believed to instead be logo-syllabic.
Indus script tablet recovered from Khirasara, Indus Valley Civilization
Ten Indus script from the northern gate of Dholavira, dubbed the Dholavira Signboard, one of the longest known sequences of Indus characters.
An opposing hypothesis that has been offered by Michael Witzel and Steve Farmer, is that these symbols are nonlinguistic signs, which symbolise families, clans, gods, and religious concepts and are similar to components of coats of arms or totem poles.[23] In a 2004 article, Farmer, Sproat, and Witzel presented a number of arguments stating that the Indus script is nonlinguistic. The main ones are the extreme brevity of the inscriptions, the existence of too many rare signs (which increase over the 700-year period of the Mature Harappan civilization) and the lack of the random-looking sign repetition that is typical of language.[24]
Asko Parpola, reviewing the Farmer, Sproat, and Witzel thesis in 2005, stated that their arguments "can be easily controverted".[25] He cited the presence of a large number of rare signs in Chinese and emphasised that there was "little reason for sign repetition in short seal texts written in an early logo-syllabic script". Revisiting the question in a 2007 lecture,[26] Parpola took on each of the 10 main arguments of Farmer et al., presenting counterarguments for each.
A 2009 paper[27] published by Rajesh P N Rao, Iravatham Mahadevan and others in the journal Science also challenged the argument that the Indus script might have been a nonlinguistic symbol system. The paper concluded that the conditional entropy of Indus inscriptions closely matched those of linguistic systems like the Sumerian logo-syllabic system, Rig Vedic Sanskrit etc., but they are careful to stress that by itself does not imply that the script is linguistic. A follow-up study presented further evidence in terms of entropies of longer sequences of symbols beyond pairs.[28] However, Sproat claimed that there existed a number of misunderstandings in Rao et al., including a lack of discriminative power in their model, and argued that applying their model to known non-linguistic systems such as Mesopotamian deity symbols produced similar results to the Indus script. Rao et al.'s argument against Sproat's claims and Sproat's reply were published in Computational Linguistics in December 2010.[29] The June 2014 issue of Language carries a paper by Sproat that provides further evidence that the methodology of Rao et al. is flawed.[30] Rao et al.'s rebuttal of Sproat's 2014 article and Sproat's response are published in the December 2015 issue of Language.[31][32]
Over the years, numerous decipherments have been proposed, but there is no established scholarly consensus.[33] The few points on which there exists scholarly consensus are the right-to-left direction of the majority of the inscriptions, numerical nature of certain stroke-like signs, functional homogeneity of certain terminal signs, and some generally adopted techniques of segmenting the inscriptions into initial, medial and terminal clusters.[34] The following factors are usually regarded as the biggest obstacles for a successful decipherment:
The underlying language has not been identified though some 300 loanwords in the Rigveda are a good starting point for comparison.[35][36]
The average length of the inscriptions is less than five signs, the longest being only 26 signs long,[37] although recent findings have revealed copper plates belonging to the mature Harappan period, one of them having 34 characters inscribed onto it.[38]
No bilingual texts (like a Rosetta Stone) have been found.
The topic is popular among amateur researchers, and there have been various (mutually exclusive) decipherment claims.[39]
A proposed connection between the Brahmi and Indus scripts, made in the 19th century by Alexander Cunningham.
The Russian scholar Yuri Knorozov suggested, based on computer analysis, a Dravidian language as the most likely candidate for the underlying language of the script.[40] Knorozov's suggestion was preceded by the work of Henry Heras, who also suggested several readings of signs based on a proto-Dravidian assumption.[41]
The Finnish scholar Asko Parpola wrote that the Indus script and Harappan language "most likely belonged to the Dravidian family".[42] Parpola led a Finnish team in the 1960s-80s that, like Knorozov's Soviet team, worked towards investigating the inscriptions using computer analysis. Based on a proto-Dravidian assumption, the teams proposed readings of many signs. A number of people agreed with the suggested readings of Heras and Knorozov. One such reading was legitimised when the Dravidian word for both 'fish' and 'star', "min" was hinted at through drawings of both the things together on Harappan seals.[43] A comprehensive description of Parpola's work until 1994 is given in his book Deciphering the Indus Script.[44]
Iravatham Mahadevan, another historian who supported the Dravidian hypothesis, said "we may hopefully find that the proto-Dravidian roots of the Harappan language and South Indian Dravidian languages are similar. This is a hypothesis [...] But I have no illusions that I will decipher the Indus script, nor do I have any regret".[45] Commenting on his 2014 publication Dravidian Proof of the Indus Script via The Rig Veda: A Case Study, Mahadevan claimed to have made significant progress in deciphering the script as Dravidian.[46] According to Mahadevan, a stone celt discovered in Mayiladuthurai (Tamil Nadu) has the same markings as that of the symbols of the Indus script. The celt dates to early 2nd millennium BCE, post-dating Harappan decline. Mahadevan considered this as evidence of the same language being used by the neolithic people of south India and the late Harappans.[47][48]
In May 2007, the Tamil Nadu Archaeology Department found pots with arrow-head symbols during an excavation in Melaperumpallam near Poompuhar. These symbols are claimed to have a striking resemblance to seals unearthed in Mohenjo-daro in present-day Pakistan in the 1920s.[49] In Sembiyankandiyur a stone axe was found, claimed to be containing Indus symbols. In 2014, a cave in Kerala was discovered with 19 pictograph symbols claimed to be containing Indus writing.[50]
Indian archaeologist Shikaripura Ranganatha Rao claimed to have deciphered the Indus script. He compared it to the Phoenician alphabet, and assigned sound values based on this comparison. His decipherment results in a "Sanskritic" reading, including the numerals aeka,dwi, tra, chatus, panta, happta/sapta, dasa, dvadasa, sata (1, 2, 3, 4, 5, 7, 10, 12, 100).[51] He also noted a number of striking similarities in shape and form between the late Harappan characters and the Phoenician letters, arguing that the Phoenician script evolved from the Harappan script, and not, as the classical theory suggests from the Proto-Sinaitic script.[52]
John E. Mitchiner dismissed some of these attempts at decipherment. Mitchiner mentioned that "a more soundly-based but still greatly subjective and unconvincing attempt to discern an Indo-European basis in the script has been that of Rao".[53]
There have been several hypotheses regarding the language pertaining to the Indus Script. One of the most common ones has been that the script belongs to the Indo-Aryan language. However, there are many problems with this hypothesis. A major one includes: Since the people belonging to the Indo-European cultures were always on the move, horses played a very important role in their lives or as Parpola put it, "There is no escape from the fact that the horse played a central role in the Vedic and Iranian cultures..." (Parpola, 1986). However, no depiction of horses on seals nor any remains of horses have been found in the subcontinent before 2000 BCE. Thus, it is very likely there were no Aryan speakers present before 2000 BCE in the Indus Valley.
A second, though not as popular hypothesis is that the Indus script belongs to the Munda family of languages. The Munda family of languages is spoken largely in Eastern India, and is related to some and Southeast Asian languages. However, much like the Indo-Aryan language, the reconstructed vocabulary of early Munda does not reflect the Harappan culture. Therefore, its candidacy for being the language of the Indus Civilization is dim.[59]
Scholars have also compared the Indus valley script with the Linear Elamite writing system used in Elam, an ancient Pre-Iranian civilization that was contemporaneous with the Indus Valley civilization. The two languages were contemporary to each other. Scholars gained knowledge of the Elamite language from a bilingual monument called the "Table of the Lion" in the Louvre museum. On comparing this ancient language to the Indus script, a number of similar symbols have been found.[60][61]
The Indus symbols have been assigned the ISO 15924 code "Inds". The script was proposed for encoding in Unicode's Supplementary Multilingual Plane in 1999; however, the Unicode Consortium still lists the proposal in pending status.[62] At the International Conference on Mohenjodaro and Indus Valley Civilisation 2017 it was noted that two language engineers, Amar Fayaz Buriro and Shabir Kumbhar have engineered all 1839 signs of Indus script and presented a developed Indus script font.[63][64]
^"Indus script monographs - Volumes 1-7", p.10-20, 1980, John Newberry
^"An Encyclopaedia of Indian Archaeology", Amalananda Ghosh, p.362, 1990
^Goody, Jack (1987), The Interface Between the Written and the Oral, Cambridge University Press, pp. 301–302 (note 4)
^Allchin, F.Raymond; Erdosy, George (1995), The Archaeology of Early Historic South Asia: The Emergence of Cities and States, Cambridge University Press, p. 336
^Ray, Himanshu Prabha (2006), "Inscribed pots, emerging identities", in Patrick Olivelle(ed.), Between the Empires : Society in India 300 BCE to 400 CE, Oxford University Press, pp. 121–122
^Kenoyer, J. Mark; Meadow, Richard H. (2010). "Inscribed Objects from Harappa Excavations 1986-2007"(PDF). In Parpola, Asko; Pande, B.M.; Koskikallio, Petteri (eds.). Corpus of Indus Seals and Inscriptions. Volume 3: Volume 3: New material, untraced objects, and collections outside India and Pakistan - Part 1: Mohenjo-daro and Harappa. Suomalainen Tiedeakatemia. p. xlviii. Archived from the original(PDF) on 2011-06-30.
^FBJ Kuiper, Aryans in the Rigveda, Amsterdam/Atlanta 1991
^M. Witzel underlines the prefixing nature of these words and calls them Para-Munda, a language related to but not belonging to Proto-Munda; see: Witzel, M. Substrate Languages in Old Indo-Aryan (Ṛgvedic, Middle and Late Vedic), EJVS Vol. 5,1, 1999, 1-67
^Shinde, V. & Willis, R.J., (2014). A New Type of Inscribed Copper Plate from Indus Valley (Harappan) Civilisation . Ancient Asia . 5 , p . Art. 1 . DOI: http://doi.org/10.5334/aa.12317
Farmer, Steve et al. (2004) The Collapse of the Indus-Script Thesis: The Myth of a Literate Harappan Civilization, Electronic Journal of Vedic Studies (EJVS), vol. 11 (2004), issue 2 (Dec) [1] (PDF).
Knorozov, Yuri V. (ed.) (1965) Predvaritel’noe soobshchenie ob issledovanii protoindiyskikh textov. Moscow.
Mahadevan, Iravatham, Aryan or Dravidian or Neither? A Study of Recent Attempts to Decipher the Indus Script (1995–2000) EJVS (ISSN1084-7561) vol. 8 (2002) issue 1 (March 8).[2]
Heras, Henry. Studies in Proto-Indo-Mediterranean Culture, Bombay: Indian Historical Research Institute, 1953.
Parpola, Asko et al. (1987-2010). Corpus of Indus seals and inscriptions, Helsinki: Suomalainen Tiedeakatemia (Academia scientiarum Fennica), 1987-2010.
சிந்து சரஸ்வதி படிக்கும் முயற்சி- புரிந்துகொள்ளக்கூடிய கேள்வி
மைக்கேல் விட்ஸல் மற்றும் ஸ்டீவ் ஃபார்மர் ஆகியோரால் வழங்கப்பட்ட ஒரு எதிர்க்கும் கருதுகோள் என்னவென்றால், இந்த சின்னங்கள் அல்லாத மொழிகள், அவை குடும்பங்கள், குலங்கள், தெய்வங்கள் மற்றும் மதக் கருத்துகளை அடையாளப்படுத்துகின்றன, மேலும் அவை கோட்டுகள் அல்லது டோட்டெம் துருவங்களின் கூறுகளுக்கு ஒத்தவை. [23] 2004 ஆம் ஆண்டு ஒரு கட்டுரையில், விவசாயி, ஸ்ப்ரோட் மற்றும் விட்ஸல் ஆகியோர் சிந்து ஸ்கிரிப்ட் அல்லாத மொழியியல் என்று பல வாதங்களை முன்வைத்தனர். கல்வெட்டுகளின் தீவிர சுருக்கம், பல அரிய அறிகுறிகளின் இருப்பு (முதிர்ந்த ஹரப்பன் நாகரிகத்தின் 700 ஆண்டு காலப்பகுதியில் இது அதிகரிக்கும்) மற்றும் மொழியின் வழக்கமான சீரற்ற தோற்றமுடைய அடையாள மறுபடியும் இல்லாதது ஆகியவை முக்கியமானவை. [ 24]
2005 ஆம் ஆண்டில் விவசாயி, ஸ்ப்ரோட் மற்றும் விட்ஸல் ஆய்வறிக்கையை மறுபரிசீலனை செய்த அஸ்கோ பர்போலா, அவர்களின் வாதங்களை "எளிதில் கட்டுப்படுத்த முடியும்" என்று கூறினார். [25] சீன மொழியில் ஏராளமான அரிய அறிகுறிகள் இருப்பதை அவர் மேற்கோள் காட்டினார், மேலும் "ஆரம்பகால லோகோ-சிலாபிக் ஸ்கிரிப்ட்டில் எழுதப்பட்ட குறுகிய முத்திரை நூல்களில் அடையாளம் மீண்டும் வருவதற்கு சிறிய காரணம் இல்லை" என்றும் வலியுறுத்தினார். 2007 சொற்பொழிவில் கேள்வியை மறுபரிசீலனை செய்த பர்போலா, விவசாயி மற்றும் பலரின் 10 முக்கிய வாதங்களில் ஒவ்வொன்றையும் எடுத்துக் கொண்டார், ஒவ்வொன்றிற்கும் எதிர்விளைவுகளை முன்வைத்தார்.
ராஜேஷ் பி என் ராவ், ஐராவதம் மகாதேவன் மற்றும் சயின்ஸ் இதழில் வெளியான 2009 ஆம் ஆண்டு ஒரு கட்டுரை [27] சிந்து ஸ்கிரிப்ட் ஒரு மொழியற்ற குறியீட்டு முறையாக இருந்திருக்கலாம் என்ற வாதத்தை சவால் செய்தது. சிந்து கல்வெட்டுகளின் நிபந்தனை என்ட்ரோபி சுமேரிய லோகோ-சிலபிக் சிஸ்டம், ரிக் வேத சமஸ்கிருதம் போன்ற மொழியியல் அமைப்புகளுடன் நெருக்கமாக பொருந்துகிறது என்று அந்த கட்டுரை முடிவு செய்தது, ஆனால் அவை ஸ்கிரிப்ட் மொழியியல் என்பதை குறிக்கவில்லை என்பதை வலியுறுத்த கவனமாக இருக்கிறார்கள். ஒரு பின்தொடர்தல் ஆய்வு ஜோடிகளுக்கு அப்பாற்பட்ட சின்னங்களின் நீண்ட வரிசைகளின் என்ட்ரோபிகளின் அடிப்படையில் மேலும் ஆதாரங்களை வழங்கியது. [28] எவ்வாறாயினும், ராவ் மற்றும் பலவற்றில் பல தவறான புரிதல்கள் இருப்பதாக ஸ்ப்ரோட் கூறியது, அவற்றின் மாதிரியில் பாரபட்சமான சக்தி இல்லாதது உட்பட, மற்றும் மெசொப்பொத்தேமியன் தெய்வ சின்னங்கள் போன்ற அறியப்படாத மொழியியல் அல்லாத அமைப்புகளுக்கு அவற்றின் மாதிரியைப் பயன்படுத்துவது சிந்துவுக்கு ஒத்த முடிவுகளைத் தந்தது என்று வாதிட்டார். கையால் எழுதப்பட்ட தாள். ஸ்ப்ரோட்டின் கூற்றுகளுக்கு எதிரான ராவ் மற்றும் பலர் வாதமும் ஸ்ப்ரோட்டின் பதிலும் டிசம்பர் 2010 இல் கணக்கீட்டு மொழியியலில் வெளியிடப்பட்டன. [29] ஜூன் 2014 மொழியின் இதழ் ஸ்ப்ரோட் எழுதிய ஒரு கட்டுரையை கொண்டுள்ளது, இது ராவ் மற்றும் பலரின் வழிமுறைகளுக்கு மேலதிக ஆதாரங்களை வழங்குகிறது. குறைபாடுடையது. [30] ராவ் மற்றும் பலர் ஸ்ப்ரோட்டின் 2014 கட்டுரையை மறுத்ததும், ஸ்ப்ரோட்டின் பதிலும் டிசம்பர் 2015 மொழியில் வெளியிடப்பட்டது.
புரிந்துகொள்ளும் முயற்சிகள்
மேலும் தகவல்: ஹரப்பன் மொழி
பல ஆண்டுகளாக, ஏராளமான புரிந்துகொள்ளல்கள் முன்மொழியப்பட்டுள்ளன, ஆனால் நிறுவப்பட்ட அறிவார்ந்த ஒருமித்த கருத்து இல்லை. [33] அறிவார்ந்த ஒருமித்த கருத்து இருக்கும் சில புள்ளிகள் பெரும்பான்மையான கல்வெட்டுகளின் வலமிருந்து இடமாக, சில பக்கவாதம் போன்ற அறிகுறிகளின் எண்ணியல் தன்மை, சில முனைய அறிகுறிகளின் செயல்பாட்டு ஒருமைப்பாடு மற்றும் கல்வெட்டுகளை பிரிக்கும் சில பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட நுட்பங்கள் ஆரம்ப, இடை மற்றும் முனையக் கொத்துகள். [34] பின்வரும் காரணிகள் பொதுவாக வெற்றிகரமான புரிந்துகொள்ளலுக்கான மிகப்பெரிய தடைகளாகக் கருதப்படுகின்றன:
ரிக்வேதத்தில் சுமார் 300 கடன் சொற்கள் ஒப்பிடுவதற்கான ஒரு நல்ல தொடக்க புள்ளியாக இருந்தாலும் அடிப்படை மொழி அடையாளம் காணப்படவில்லை. [35] [36]
கல்வெட்டுகளின் சராசரி நீளம் ஐந்து அறிகுறிகளுக்கும் குறைவானது, மிக நீளமானது 26 அறிகுறிகள் மட்டுமே நீளமானது, [37] சமீபத்திய கண்டுபிடிப்புகள் முதிர்ந்த ஹரப்பன் காலத்தைச் சேர்ந்த செப்புத் தகடுகளை வெளிப்படுத்தியிருந்தாலும், அவற்றில் ஒன்று 34 எழுத்துக்கள் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. [38]
இருமொழி நூல்கள் (ரொசெட்டா கல் போன்றவை) எதுவும் கிடைக்கவில்லை.
இந்த தலைப்பு அமெச்சூர் ஆராய்ச்சியாளர்களிடையே பிரபலமானது, மேலும் பல்வேறு (பரஸ்பர பிரத்தியேக) புரிந்துகொள்ளுதல் கூற்றுக்கள் உள்ளன.
திராவிட கருதுகோள்
ரஷ்ய அறிஞர் யூரி நொரோசோவ் கணினி பகுப்பாய்வின் அடிப்படையில், திராவிட மொழியை ஸ்கிரிப்ட்டின் அடிப்படை மொழிக்கான வேட்பாளராக பரிந்துரைத்தார். [40] நொரோசோவின் பரிந்துரைக்கு முன்னதாக ஹென்றி ஹெராஸின் பணி இருந்தது, அவர் ஒரு புரோட்டோ-திராவிட அனுமானத்தின் அடிப்படையில் பல அறிகுறிகளைப் படிக்க பரிந்துரைத்தார். [41]
சிந்து எழுத்து மற்றும் ஹரப்பன் மொழி "பெரும்பாலும் திராவிட குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவை" என்று பின்னிஷ் அறிஞர் அஸ்கோ பர்போலா எழுதினார். [42] 1960 கள் -80 களில் பர்போலா ஒரு பின்னிஷ் குழுவை வழிநடத்தியது, நொரோசோவின் சோவியத் குழுவைப் போலவே, கணினி பகுப்பாய்வைப் பயன்படுத்தி கல்வெட்டுகளை விசாரிப்பதில் பணியாற்றினார். ஒரு புரோட்டோ-திராவிட அனுமானத்தின் அடிப்படையில், அணிகள் பல அறிகுறிகளின் வாசிப்புகளை முன்மொழிந்தன. ஹெராஸ் மற்றும் நொரோசோவின் பரிந்துரைக்கப்பட்ட வாசிப்புகளுடன் பலர் ஒப்புக்கொண்டனர். 'மீன்' மற்றும் 'நட்சத்திரம்', "நிமிடம்" ஆகிய இரண்டிற்கான திராவிட வார்த்தை ஹரப்பன் முத்திரைகள் இரண்டிலும் ஒன்றாக வரைபடங்களின் மூலம் சுட்டிக்காட்டப்பட்டபோது அத்தகைய ஒரு வாசிப்பு சட்டபூர்வமானது. [43] 1994 வரை பர்போலாவின் படைப்புகள் பற்றிய விரிவான விளக்கம் அவரது புத்தகத்தில் டிசிஃபெரிங் தி சிந்து ஸ்கிரிப்ட்டில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.
திராவிடக் கருதுகோளை ஆதரித்த மற்றொரு வரலாற்றாசிரியரான ஈராவதம் மகாதேவன், "ஹரப்பன் மொழி மற்றும் தென்னிந்திய திராவிட மொழிகளின் புரோட்டோ-திராவிட வேர்கள் ஒத்திருப்பதை நாங்கள் நம்புகிறோம். இது ஒரு கருதுகோள் [...] ஆனால் எனக்கு எந்த மாயையும் இல்லை நான் சிந்து ஸ்கிரிப்டைப் புரிந்துகொள்வேன், எனக்கு எந்த வருத்தமும் இல்லை ". [45] தி ரிக் வேதா: எ கேஸ் ஸ்டடி வழியாக சிந்து ஸ்கிரிப்ட்டின் திராவிட சான்று என்ற தனது 2014 வெளியீட்டில் கருத்துத் தெரிவித்த மகாதேவன், ஸ்கிரிப்டை திராவிடமாக புரிந்துகொள்வதில் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றம் கண்டதாகக் கூறினார். [46] மஹாதேவனின் கூற்றுப்படி, மயிலாதுத்துராய் (தமிழ்நாடு) இல் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ஒரு கல் கலவை சிந்து எழுத்தின் அடையாளங்களின் அடையாளங்களைக் கொண்டுள்ளது. இந்த செல்ட் கிமு 2 ஆம் மில்லினியத்தின் முற்பகுதியில், ஹரப்பன் பிந்தைய டேட்டிங். தென்னிந்தியாவின் கற்கால மக்கள் மற்றும் மறைந்த ஹரப்பன்கள் இதே மொழியைப் பயன்படுத்தியதற்கான ஆதாரமாக மகாதேவன் கருதினார். [47] [48]
மே 2007 இல், பூம்பூஹார் அருகே மெலபெருப்பள்ளத்தில் அகழ்வாராய்ச்சியின் போது தமிழக தொல்பொருள் துறை அம்பு-தலை சின்னங்களுடன் பானைகளைக் கண்டறிந்தது. இந்த சின்னங்கள் 1920 களில் இன்றைய பாக்கிஸ்தானில் மொஹென்ஜோ-தாரோவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட முத்திரைகளுடன் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க ஒற்றுமையைக் கொண்டிருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. [49] செம்பியங்கண்டியூரில் சிந்து சின்னங்கள் இருப்பதாகக் கூறப்படும் ஒரு கல் கோடரி கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 2014 ஆம் ஆண்டில், கேரளாவில் ஒரு குகை சிந்து எழுத்து இருப்பதாகக் கூறப்பட்ட 19 பிகோகிராஃப் சின்னங்களுடன் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. [50]
சமஸ்கிருத கருதுகோள்
இந்திய தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் ஷிகரிபுரா ரங்கநாத ராவ் சிந்து எழுத்தை புரிந்துகொண்டதாகக் கூறினார். அவர் அதை ஃபீனீசிய எழுத்துக்களுடன் ஒப்பிட்டு, இந்த ஒப்பீட்டின் அடிப்படையில் ஒலி மதிப்புகளை ஒதுக்கினார். ஏகா, த்வி, டிரா, அரட்டை, பாண்டா, ஹப்ப்தா / சப்தா, தசா, த்வதாசா, சதா (1, 2, 3, 4, 5, 7, 10, 12, 100) எண்களை உள்ளடக்கிய "சமஸ்கிருத" வாசிப்பில் அவரது புரிந்துகொள்ளல் விளைகிறது. ). [51] மறைந்த ஹரப்பன் கதாபாத்திரங்களுக்கும் ஃபீனீசிய எழுத்துக்களுக்கும் இடையில் வடிவம் மற்றும் வடிவத்தில் பல குறிப்பிடத்தக்க ஒற்றுமைகள் இருப்பதையும் அவர் குறிப்பிட்டார், ஃபீனீசியன் ஸ்கிரிப்ட் ஹரப்பன் ஸ்கிரிப்டிலிருந்து உருவானது என்று வாதிட்டார், ஆனால் கிளாசிக்கல் கோட்பாடு புரோட்டோ-சைனாய்டிக் ஸ்கிரிப்டிலிருந்து குறிப்பிடுவது போல அல்ல. [52] ]
ஜான் ஈ. மிட்சினர் இந்த சில முயற்சிகளை புரிந்துகொள்வதை நிராகரித்தார். மிட்சினெர் "ஸ்கிரிப்ட்டில் இந்தோ-ஐரோப்பிய அடிப்படையை அறிய மிகவும் உறுதியான, ஆனால் இன்னும் பெரிதும் அகநிலை மற்றும் நம்பமுடியாத முயற்சி ராவ் தான்" என்று குறிப்பிட்டார். [53]
இதர கருதுகோள்கள்
சிந்து ஸ்கிரிப்ட் தொடர்பான மொழி குறித்து பல கருதுகோள்கள் உள்ளன. ஸ்கிரிப்ட் இந்தோ-ஆரிய மொழியைச் சேர்ந்தது என்பது மிகவும் பொதுவான ஒன்றாகும். இருப்பினும், இந்த கருதுகோளில் பல சிக்கல்கள் உள்ளன. இதில் முக்கியமான ஒன்று பின்வருமாறு: இந்தோ-ஐரோப்பிய கலாச்சாரங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் எப்போதும் நகர்ந்து கொண்டிருந்ததால், குதிரைகள் தங்கள் வாழ்க்கையில் மிக முக்கியமான பங்கைக் கொண்டிருந்தன அல்லது பர்போலா கூறியது போல், "குதிரை மையமாக விளையாடியதில் இருந்து தப்பிக்க முடியாது வேத மற்றும் ஈரானிய கலாச்சாரங்களில் பங்கு ... "(பர்போலா, 1986). இருப்பினும், கிமு 2000 க்கு முன்னர் துணைக் கண்டத்தில் முத்திரைகள் அல்லது குதிரைகளின் எச்சங்கள் எதுவும் துணைக் கண்டத்தில் காணப்படவில்லை. ஆகவே, கிமு 2000 க்கு முன்னர் சிந்து பள்ளத்தாக்கில் ஆரிய பேச்சாளர்கள் யாரும் இல்லை.
இரண்டாவது, பிரபலமான கருதுகோள் அல்ல என்றாலும், சிந்து ஸ்கிரிப்ட் மொழிகளின் முண்டா குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது. முண்டா மொழிகளின் குடும்பம் பெரும்பாலும் கிழக்கு இந்தியாவில் பேசப்படுகிறது, மேலும் இது சில மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசிய மொழிகளுடன் தொடர்புடையது. இருப்பினும், இந்தோ-ஆரிய மொழியைப் போலவே, ஆரம்பகால முண்டாவின் புனரமைக்கப்பட்ட சொற்களஞ்சியம் ஹரப்பன் கலாச்சாரத்தை பிரதிபலிக்கவில்லை. எனவே, சிந்து நாகரிகத்தின் மொழியாக இருப்பதற்கான அதன் வேட்புமனு மங்கலானது. [59]
லீனியர் எலாமைட்டுடன் ஒற்றுமைகள்
மேலும் காண்க: லீனியர் எலாமைட் மற்றும் சிந்து-மெசொப்பொத்தேமியா உறவுகள்
சிந்து சமவெளி நாகரிகத்துடன் சமகாலத்தில் இருந்த ஒரு பழங்கால ஈரானிய நாகரிகமான எலாமில் பயன்படுத்தப்படும் லீனியர் எலாமைட் எழுத்து முறையுடன் சிந்து சமவெளி ஸ்கிரிப்டை அறிஞர்கள் ஒப்பிட்டுள்ளனர். இரண்டு மொழிகளும் ஒருவருக்கொருவர் சமகாலத்தில் இருந்தன. லூவ்ரே அருங்காட்சியகத்தில் உள்ள "சிங்கத்தின் அட்டவணை" என்று அழைக்கப்படும் இருமொழி நினைவுச்சின்னத்திலிருந்து அறிஞர்கள் எலாமைட் மொழியைப் பற்றிய அறிவைப் பெற்றனர். இந்த பண்டைய மொழியை சிந்து எழுத்துக்களுடன் ஒப்பிடுகையில், இதே போன்ற பல சின்னங்கள் கண்டறியப்பட்டுள்ளன. [60] [61]
என்கோடிங்
சிந்து சின்னங்களுக்கு ஐஎஸ்ஓ 15924 குறியீடு "இண்ட்ஸ்" ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. ஸ்கிரிப்ட் 1999 இல் யூனிகோடின் துணை பன்மொழி விமானத்தில் குறியாக்கம் செய்ய முன்மொழியப்பட்டது; இருப்பினும், யூனிகோட் கூட்டமைப்பு இன்னும் நிலுவையில் உள்ள திட்டத்தை பட்டியலிடுகிறது. [62] மொஹெஞ்சோடாரோ மற்றும் சிந்து சமவெளி நாகரிகம் 2017 குறித்த சர்வதேச மாநாட்டில், அமர் ஃபயாஸ் புரிரோ மற்றும் ஷபீர் கும்பர் ஆகிய இரு மொழி பொறியியலாளர்கள் சிந்து ஸ்கிரிப்ட்டின் 1839 அறிகுறிகளையும் வடிவமைத்து வளர்ந்த சிந்து ஸ்கிரிப்ட் எழுத்துருவை வழங்கியுள்ளனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.