New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: Keezhadi - Digging up Madurai’s Sangam past


Guru

Status: Offline
Posts: 24762
Date:
Keezhadi - Digging up Madurai’s Sangam past
Permalink  
 


 ARCHAEOLOGY

Digging up Madurai’s Sangam past

Potsherds with inscriptions in Tamil-Brahmi script found in trenches dug by the ASI at Keezhadi near Madurai on the banks of the Vaigai river in Tamil Nadu. The inscriptions were of Tamil names such as Eyyan, Udhiran and Aadhan, but an unusual find was a Prakrit name, "Tissa", which pointed to the existence of trade links between Keezhadi and Sri Lanka. Photo: R. Ashok

Two brick walls that meet were revealed when an earthmover went to work in a coconut grove at Keezhadi. To the archaeologists this provided firm clues about the existence of a Sangam Age site there. Photo: R. ASHOK

A black and red ware bowl of the Sangam Age found in situ in one of the 40-odd trenches. Photo: ASHOK RAMACHANDRAN

A deep terracotta ring well with 13 rings found in association with a Sangam Age brick structure with the floor paved with bricks. This is a rarity because ring wells excavated elsewhere, such as Arikkamedu near Puducherry and Vasavasamudran in Tamil Nadu, were not found in association with brick structures. Photo: R. ASHOK

A Sangam Age earthen pot with a decorated spout. Photo: R. ASHOK

A rare decorated earthenware pot found in one of the trenches. Another big, broken pot is seen in the background. Photo: G. MOORTHY

A big pot with a lid. Photo: R. ASHOK

A beautifully crafted black and red pot and Photo: R. Ashok

A big twin pot. A spectacular variety of pottery, including perforated dishes, white-painted black pottery and Roman arretine ware, was found in Keezhadi. Photo: G. MOORTHY

A section of the 80-acre archaeological mound in a coconut grove where excavation is under way. "This was a habitation site. It was purely a Sangam Age site," says the ASI's Amarnath Ramakrishna, who is leading the excavation. Photo: G. Moorthy

A big potsherd inscribed with a beautiful fish symbol. Photo: R. ASHOK

More potsherds inscribed with fish symbols. Photo: R. ASHOK

Copper coins. Photo: G. MOORTHY

Iron spearheads. Photo: G. MOORTHY

Shell bangles. Photo: R. ASHOK

A terracotta figurine of a human head. Photo: R. ASHOK

Exquisite beads. Photo: G. MOORTHY

A breathtaking variety of pottery was found, including big pots, twin pots, bowls, dishes, lids, dish-on-stand, and so on. Photo: R. ASHOK

Sangam Age black and red ware. Photo: R. ASHOK

Remnants of furnaces with soot and ash confirmed that Keezhadi was a centre for manufacturing beads out of quartz, carnelian, glass, agate, and so on. Photo: R. ASHOK

A dying vat or an antechamber of a house built with the characteristic fired big bricks. Photo: G. Moorthy

A 13th century temple of the later Pandya period. Photo: R. Ashok

The remains of a 17th century choultry, which the ASI documented during its survey of the Vaigai river valley in 2013-14. Photo: R. ASHOK

V. Vedachalam, veteran epigraphist, reading the inscription of the Pandya king Maravarman Kulasekara Pandya I (regnal years 1268 to 1311) inscribed on the plinth of the Siva temple at Keezhadi. Standing beside him is the ASI's K. Amarnath Ramakrishna, Director of the Keezhadi excavation. Photo: R. ASHOK

 
 
 
 
The ASI’s excavations at Keezhadi near Madurai, its largest in Tamil Nadu, have unearthed hard evidence of the city’s existence in the Sangam Age of the Early Historic period.

At Keezhadi, a village not far from the southern bank of the Vaigai river near Madurai, the Archeological Survey of India (ASI) is undertaking a massive excavation, possibly its biggest to date in Tamil Nadu. Already 42 trenches have been dug in two locations in a coconut grove at a place called Pallichandai Thidal in the village. K. Amarnath Ramakrishna, Superintending Archaeologist, ASI’s Excavation Branch VI, Bengaluru, is leading the excavation, which has thrown up quite a few surprises and is attracting many visitors, among them schoolchildren and tourists. Amarnath takes time off to explain to visitors the significance of the finds. One such is a “deep terracotta ring well with 13 rings” that promises to go down further. “Here we have a ring well in association with a structure built of big-sized bricks. This is a peculiarity,” he tells a few visiting archaeology buffs. He contrasts this with the ring well excavated at Vasavasamudram near Kalpakkam (near Chennai), which stood independent of any other structure. The same is the case at Arikkamedu near Puducherry, he adds.

The structure associated with the well is made of burnt bricks, and the floor is also paved with big bricks. In fact, trench after trench, each five metres long and five metres wide and several metres deep, has structures made of burnt bricks. No mud bricks have been used. One trench features two brick walls, looking imposing and meeting each other. One of the walls is ten bricks thick and set in mud mortar. Each brick is 36 cm long, 24 cm wide and 6 cm thick. Another trench features a rectangular brick structure that looks like an antechamber. Large-sized hand-made grooved tiles have also been found in this trench, suggesting that the structure may have had a tiled roof. One trench has a channel made of bricks, perhaps for releasing water. In most of the trenches, below a certain level, layers of river sand have been found, signalling the existence of paleochannels in the area many centuries ago. There are big storage jars, pots with spouts, twin pots, big decorated pots, black and red pottery, white-painted black ware, and so on, jutting out of the trench walls.

 

There are potsherds and artefacts, too. When this writer visited the site, K. Vadivel, a research scholar in the Department of History, Government Arts College, Krishnagiri, was showing them to schoolchildren standing around him. He is one of the five research scholars from the college, led by Assistant Professor P. Venkateswaran, assisting the ASI. The others are K. Vasanthkumar, D. Balaji, R. Manjunath and G. Karthick. “What do you see engraved on this potsherd?” Vadivel asked the children, holding aloft a potsherd that he picked up from one of the several boxes on the table in front of him. “It is a fish,” exclaimed one of the children. Vadivel took out artefact after artefact and held them up for the children to see —pearl micro-beads, a big quartz bead with a superb engraving, ivory dices, terracotta human figurines, a copper rod for painting eyelashes, bangles made of conch shells, potsherds with Tamil-Brahmi inscriptions, arretine ware, and shining white-painted black pottery. At the end of it, the children appeared mesmerised. “Were all these that were shown now found here?” asked one of them.

In fact, all these and more found here point to this being a Sangam Age site. “This is definitely a Tamil Sangam Age site…. It was a habitation site. It was purely a Sangam Age site,” said Amarnath Ramakrishna. What is “impressive” is the discovery of big brick structures in the trenches. “We have got good structures. We have found big-sized walls.” Similar brick structures were found at Arikkamedu, Kancheepuram, Uraiyur, Kaveripoompattinam and Azhagankulam. “On the basis of a comparative study of Keezhadi with these sites and the availability of black and red ware at stratigraphically lower levels, we can say that this site belongs to the 3rd century BCE. This is tentative. We have not done carbon-dating yet,” the Director of Excavation said. The Sangam Age of the Early Historic period is datable from circa 3rd century BCE to 3rd century C.E. Keezhadi derives its importance from its proximity to Madurai, the capital city of the Pandya dynasty. The Pandya kings were known for their patronage in convening assemblies or gatherings, called Sangam, at Madurai, where Tamil literature was composed and compiled.

V. Vedachalam, veteran epigraphist and domain expert for the excavation, said, “The excavation provides strong evidence that a habitation site belonging to the Sangam Age existed close to Madurai. This site is important because we have got here all the evidence that we normally get from a Sangam Age site. We have got intact a portion of a beautifully built house. Nearby there is a deep ring well. A number of brick-built structures have been unearthed. These must have been elite people’s residences.” He argued that educated people must have lived there because many potsherds had on them the Tamil-Brahmi script. The trenches also yielded black and red ware, Roman arretine ware, rouletted ware, hundreds of beads made of semi-precious stones, ivory dices, iron spearheads and so on. “We have got a rich haul of antiquities. They show the nature of the habitation site of the Tamil Sangam Age and provide evidence about the culture that existed then,” said Vedachalam, who retired as Senior Epigraphist, Tamil Nadu Archaeology Department.

K. Rajan, Professor of History, Pondicherry University, who visited Keezhadi, also asserted that it was an Early Historic site that had many urban components. “It was one of the urban centres on the Vaigai river basin. It was located between the capital city of Madurai and the port city of Azhagankulam of the Pandya country,” he said. Its urban components were indicated by its civic amenities, external trade, existence of a multi-ethnic society, a communication system, use of luxury items, occurrence of expensive pottery, and so on. The discovery of carnelian beads indicated Keezhadi’s external trade links—the carnelian stone came from Gujarat. Luxury items such as pearl micro-beads and ivory dices showed that the Early Historic residents of Keezhadi had surplus wealth. Potsherds with Tamil-Brahmi inscriptions showed the prevalence of a communication system. While Brahmi was the script used, the language used was both Tamil and Prakrit. The name “Tissa” inscribed in Brahmi script on a potsherd belonged to the Prakrit language. Rajan was sure that the Prakrit name signalled that Keezhadi had maritime trade with Sri Lanka.

Keezhadi was a chance discovery. In 2013-14, the ASI conducted a survey of the Vaigai river basin, covering about 400 villages on either bank of the river in Dindigul, Madurai, Ramanathapuram, Sivaganga and Theni districts. The river, a major lifeline for southern Tamil Nadu, originates near Vellimalai in Theni district in the Western Ghats and traverses about 250 km through the aforementioned districts before debouching itself in the Bay of Bengal near Azhagankulam, a port city that belongs to the Sangam Age. Amarnath Ramakrishna led the survey, and the team included Vedachalam and the assistant archaeologists N. Veeraraghavan and M. Rajesh. The aim was to identify sites for excavation in order to help in the understanding of the cultural transformation that took place in southern Tamil Nadu during the various periods.

“Despite having immense archaeological wealth, the Vaigai river basin remained neglected for an intensive excavation. Barring sporadic diggings in the pre-Independence era, no appreciable effort was made to explore and document archaeological remains along the Vaigai river valley,” said Amarnath Ramakrishna.

In the 1950s, K.V. Raman of the ASI Southern Circle undertook a village-to-village survey of Madurai, Melur, Periyakulam and Tirumangalam taluks and reported several archaeological sites and remains. The Tamil Nadu Archaeology Department excavated Kovalanpottal near Madurai. In 2006, Vedachalam, Rajan, S. Selvakumar and V.P. Yathees Kumar found several archaeological sites in the Vaigai valley, especially in its upper reaches.

“In the Vaigai river basin, the excavations done were minor in nature. The only major excavation done was at Azhagankulam by the Tamil Nadu Archaeology Department for six seasons in the 1980s,” said Vedachalam. Thus, there was a felt need to document the villages on the banks of the Vaigai for their archaeological remains and, therefore, choose a site for excavation. With ASI Director General Rakesh Tewari clearing Amarnath Ramakrishna’s proposal for exploring the Vaigai basin, the four-member team embarked on the survey within a 5-km distance on either side of the Vaigai. They were assisted by Professor Venkateswaran and the research scholars mentioned above.

“We found archaeological remains in 293 sites in the form of urn burials, megalithic circles, dolmens, menhirs, hero stones, potsherds and gold bars with the Tamil-Brahmi script, Early Historic inscriptions, sculptures of the Buddha, Tamil Vattelluttu inscriptions and even inscriptions in Arabic,” said Amarnath Ramakrishna. Among the discoveries the team made were the ruins of a Siva temple and a dilapidated choultry, both at Kallikottai near Paramakudi in Ramanathapuram district. While the Siva temple, with important inscriptions and exquisite sculptures, belonged to the 13th century, of the later Pandyas, the choultry was built by Rani Mangammal of the 17th century, of the Nayaka period. “We were disappointed to find that many of the sites that had been discovered earlier had disappeared under the onslaught of urbanisation, cultivation and industrialisation,” said Vedachalam. For instance, the habitation site Uthamapuram, of the Sangam Age/Early Historic period, has vanished. In fact, expanding cultivation has erased many sites of the Sangam Age in the Cumbum valley. The habitation site at Dombichery has also disappeared. It is at Dombichery that a hoard of punch-marked silver coins of the Early Historic period was found. Called the Bodinaickanur hoard, it was important enough for the historian D.D. Kosambi to write an article about it.

As the survey was winding down, the team reached Madurai city proper. Around Madurai, its team members once again studied the Tamil-Brahmi inscriptions chiselled on the brow of natural caves situated atop hillocks at places such as Arittapatti, Keezhakkuyilkudi, Keezhavalavu, Kongarpuliyankulam, Mankulam, Melakkuyilkudi, Tiruvadavur, Varichiyur and Arittapatti. These Tamil Brahmi inscriptions are datable from the 3rd century BCE to the 1st century C.E. The team documented the Jaina bas-relief sculptures, Jaina beds and Tamil Vattelluttu inscriptions of the 9th century in these sites. However, in Madurai city proper, the team found no evidence of any Early Historic habitation site because the entire cityscape had been built up.

Truck driver’s tip-off

As the team members came down further, they reached Keezhadi. There a truck driver, who was loading coconuts into his truck, suggested to them in the course of casual conversation that they go inside the coconut grove and study the place. “The grove is littered with potsherds,” he told them. They went, and what they saw took their breath away. On the surface of a sprawling mound (Pallichandai Thidal), which had become a coconut grove, they saw hundreds of potsherds, some inscribed with graffiti, lying everywhere. Big fired bricks were scattered around. An earthmover was digging a pit in a vacant space among coconut trees. The team members could not believe their eyes when an ancient brick structure—two walls meeting each other—came into view inside the pit. There were other brick structures, too, in the exposed area, besides a lot of black and red ware. The team realised that it was on to something big and that this was an ancient habitation site. For, a few days earlier they had found an urn burial site at Konthagai, about a kilometre from Keezhadi.

Of the 293 archaeological sites that the team located in the Vaigai river basin, about a hundred turned out to be habitation sites. On the banks of the Vaigai, each habitation site does not have a burial site of its own. A cluster of four or five habitation sites had one burial site.

Soon, the team shortlisted three sites: Keezhadi, Maranadu and Sithar Natham for excavation. While Sithar Natham is 50 km from Madurai city, Maranadu is 30 km away. Keezhadi is only 12 km south-east of Madurai. In fact, it is located in Tiruppuvanam taluk, Sivaganga district, adjoining Madurai district. Besides, Vedachalam had, in 1978, documented Tamil inscriptions of the later Pandya king Maravarman Kulasekara Pandya I (regnal years 1268 to 1311) on the plinth of a small Siva temple in Keezhadi village itself.

“After seeing the brick structures, we surveyed the Keezhadi site four times. It was impressive,” Amarnath Ramakrishna said. A contouring of the site was done. The area of the archaeological mound, that is, Pallichandai Thidal, was estimated at 80 acres and its circumference was 3.5 km. The mound’s height was 2.88 metres from the ground level. What was touching was the generosity of Sonai Chandran, the owner of the coconut grove, who readily handed it over for excavation. “I liked the way Amarnath spoke to me. We knew that the ASI will not take away our land permanently. Besides, we are getting important evidence that our village belonged to the Sangam Age. So I told Amarnath and Vedachalam that they can do the excavation in my grove for as long as they want,” Sonai Chandran said.

Pallichandai Thidal is surrounded by Keezhadi, Konthagai and Manalur. If these villages were to form a circle, it is as if Pallichandai Thidal forms the centre point of the circle. Keezhadi and Konthagai were together called Kuntidevi Chaturvedi Mangalam in the 13th century. The eastern portion of Kuntidevi Chaturvedi Mangalam was called Keezhadi. Kuntidevi Chaturvedi Mangalam later got corrupted to “Konthagai”.

The original credit for discovering archaeological artefacts at Pallichandai Thidal goes to V. Balasubramanian, who was the headmaster of the Government High School at Keezhadi. In 1978, Balasubramanian found 14th century terracotta artefacts at Pallichandai Thidal and informed Vedachalam. “I reached Pallichandai Thidal and saw the male, female and Ayyanar [a folk diety] terracotta figurines,” said the noted epigraphist. “Then, in the survey we did in 2014, we identified 293 sites with archaeological remains on either side of the Vaigai river. Of these 293 sites, I said Pallichandai Thidal was an important site. We went there, saw the mound, the brick structures exposed by the earthmover, and potsherds lying everywhere. So we decided to excavate at Pallichandai Thidal because there has been no major excavation in the recent past in the habitation sites in southern Tamil Nadu,” Vedachalam said.

Burnt bricks and artefacts

The first season of excavation began on March 2, 2015, and ended in September. Forty-two trenches were dug and, astonishingly, many of them yielded structures made of large-sized bricks that typically belong to the Early Historic period. For instance, a trench dug in the highest point of the mound yielded a massive brick wall. They were all burnt bricks. Another trench yielded a pot with a conical bottom, whose occurrence was rare. Yet another trench yielded a small room built of bricks, whose floor had a spread of river sand. This led to a debate on whether it was a dry toilet. The centre of the mound revealed a lot of structural activity. Small brick-built rooms threw up plenty of pots.

A bonanza of artefacts was found in almost every trench. What stood out was a big quartz bead with a superbly made engraving. “We can say with confirmation that it was made about 2,200 years ago,” Amarnath Ramakrishna said. “It was found at a depth of 180 cm,” he added. A perforated shallow dish was found as well. “This is a rarity in Tamil Nadu,” he said. Prized discoveries included gleaming pearl micro-beads and hundreds of beads made of semi-precious stones such as carnelian, agate, lapis lazuli and quartz. Glass beads were also found. From the surface of the mound, Vedachalam picked up a human terracotta figurine.

Other artefacts found in the trenches included shell bangles with decorations, ivory dice incised with concentric circles, terracotta gamesmen and spindle-whorls with iron roads (indicating the existence of a textile industry).

Amarnath Ramakrishna said: “The artefacts are a confirmation that Keezhadi was a trade centre and that a big town existed there [during the Early Historic period]. Stratigraphically, in the lower levels, we get all the material such as arretine ware, rouletted ware and white-painted black ware which are associated with the Early Historic period. A wealthy, cultured society must have lived there. Stratigraphically, we have found a lot of deposits which offer good evidence to correlate Madurai with the Sangam Age. This site definitely gives a clue to the date of the Sangam Age.”

So far, no archaeological evidence other than rock-cut Tamil-Brahmi inscriptions around Madurai have been found to relate the antiquity of the town to the Early Historic period. Keezhadi fills that gap, Amarnath Ramakrishna argued. “We have dug only 1 per cent of the mound’s area. If we dig about 10 per cent, we will know the city’s dimensions,” he added.

Vedachalam also argued that the occurrence of brick houses, which were “elite people’s residences”, black and red ware, arretine ware, rouletted ware and russet-coated ware, hundreds of beads, ivory dices and so on revealed “the nature” of a habitation site of the Sangam Age. An irrigation tank, too, existed at Keezhadi. He said: “We did a complete exploration of the archaeological sites on both banks of the Vaigai river, right from the place where it originates to Azhagankulam, where it empties into the sea. Then we chose Keezhadi for excavation. The excavation at Keezhadi will help us to appreciate southern Tamil Nadu’s history and the life and culture of the people of the Sangam Age. Similar exploration should be done on the banks of every river in Tamil Nadu to locate archaeological sites, and excavations should be done in important sites to help us understand the settlement patterns in ancient times. Only then will we understand fully the sweep and magnitude of Tamil Nadu’s cultural antiquity.”



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24762
Date:
Permalink  
 

Keezhadi excavation

Major discovery in Tamil Nadu’s Keezhadi: A possible link to Indus Valley Civilisation

Another major discovery is that people in the Sangam period were literate as early as the 6th Century BCE.
 
 

In what may be a major discovery for Indian history, artefacts found in excavations carried out at Keezhadi in Tamil Nadu’s Sivagangai district have determined a possible link between the scripts of the Indus Valley Civilisation and Tamil Brahmi, which is the precursor to modern Tamil. Another major discovery was that  there was an urban civilisation in Tamil Nadu that was contemporary to the Gangetic plain civilisation.   

The Indus Valley Civilisation was situated in the north-western part of India between 5,000 BCE and 1,500 BCE. Around 1500 BCE, the civilisation collapsed and some have speculated that its people may have moved south. The script that was used by the people of this civilisation has been termed the Indus script, and experts have long speculated that the language could be Dravidian. Now research coming out of Keezhadi shows a possible connection between the two cultures. 

The samples featuring graffiti discovered from Keezhadi date back to 580 BCE. This graffiti is believed to be the link between the Indus script and the Tamil Brahmi. 

 

Speaking to TNM, T Udhayachandran, Commissioner of TN Archeological Department, says, “It’s an initial finding. Researchers note there is a gap between the Indus script and Tamil Brahmi script and this graffiti could fill that gap. We have to position this graffiti marks in that gap. We found 1000 different marks. We have chosen a few that distinctly relate to the Indus. Research is going on.”

A report released by the Tamil Nadu Archeological Department on Thursday explains the significance of the finding. “Among the available scripts of India, the Indus scripts are considered to be the earliest one and were 4500 years old. One kind of script that survived between the disappearance of Indus script and the emergence of Brahmi script is called as graffiti marks by the scholars. These graffiti marks are the one evolved or transformed from Indus script and served as precursor for the emergence of Brahmi script. Therefore, these graffiti marks cannot be set aside as mere scratches. Like Indus script, this also could not be deciphered till date,” it states. 

Recent genetic studies show that the Indus people may not have had what's known as the 'Steppe Pastoralist' DNA, thus placing the civilization before the arrival of Indo-European speakers in the subcontinent. DNA studies have shown that people of the Indus Valley Civilisation could be of Dravidian origin.  

Urban civilisation in TN dating back to 2500 years ago

The findings of the Tamil Nadu Archeological Department also indicate another major discovery — that an urban civilisation was thriving on the banks of the Vaigai River in Tamil Nadu in 6th Century BCE, around 2500 years ago. What this suggests is that the Sangam era - considered Tamil Nadu’s golden age - began much earlier than what was once thought. 

“Earlier Sangam period was considered to start from 300 BC and so this is a major finding. This completely changes our perception of Indian history so far,” T Udhayachandran says.

Udhayachandran explains, "We sent samples to a lab in Florida, a University in Italy and Deccan College in Pune. To Florida, we sent six carbon dating samples and one of it has been dated to the 6th century BC. All material used in that period has been reduced to carbon and we have tested it to check what time it belonged to.” 

High levels of literacy

Another major discovery is that people in the Sangam period were literate as early as the 6th Century BCE. The finding was based on potsherds which had names of people - like Aadhan and Kudhiranaadhan - written in Tamil-Brahmi script.

According to the report, “The recent scientific dates obtained for Keeladi findings pushback the date of Tamil-Brahmi to another century i.e. 6th century BCE. These results clearly ascertained that they attained the literacy or learned the art of writing as early as the 6th century BCE.”

Udhayachandran notes, “Professor Rajan from Pondicherry University who is considered an authority in archaeology in south India has said that this indicates high levels of literacy during this period."

Earlier when excavations were conducted at Arikkamedu in 1947, Kaveripoompattiam in 1965 and burial sites at Adichanallur in 2005, there was, says the Commissioner, no proof of urban settlements. 

"However now, in Keezhadi, we have found proof that this was an urban civilisation. We have found what looks to be a pottery industry here," he says. 

The report also suggests that 70 samples of skeletal fragments of faunal remains were collected from the site. The remains had been sent to Deccan Collect, Post Graduate and Research Institute in Pune for analysis, and species such as cow and ox, buffalo, sheep, goat, Nilgai, blackbuck, wild boar and pea**** were identified. It’s noted that while some animals were used for agriculture purposes, cut marks on other animals such as the antelope, goat and wild boar suggest that they were consumed. 

While phase five of the excavations at Keezhadi began in June this year, Udhayachandran says that they are planning ahead for the next phase.  

"We have filed necessary proposals before Archeological Survey of India. Not only Keezhadi, but we also want to do excavations in adjoining habitations like Kondahai, Agaram and Manalur. We may find traces of the old Madurai. Keezhadi is an industrial area. Kondahai looks to be a burial site, and Agaram and Manalur could be residential areas," he says.

With inputs from Nadika N and Priyanka Thirumurthy



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24762
Date:
Permalink  
 

உலகம் முழுவதும் மதிக்கப்படும் வரலாற்று ஆசிரியரான சுப்பராயலு என்ன சொல்கிறார்?
The pottery inscriptions are very short and therefore the contents of these inscriptions are limited in nature. With the exception of a few inscriptions, most have only the names of the persons with one segment or two...The names are in both Tamil and Prakrit. Nearly one-fifth of the names on the pottery can be definitely recognized as Prakrit names either in the original form or in Tamilized form on the basis of the use of as many as eleven non-Tamil characters. There are other names of Prakirt origin that have been fully Tamilized avoiding non Tamil letters like Kuviran (from Kubera). There are several star-based names Asatan, Mulan, Visakan and so on. If we put together the pure Prakrit forms and Tamilized Prakrit forms they would make nearly 50% of all names found on the pottery as well as rock inscriptions.
A Concise History of South India - 2014

இன்னொரு கட்டுரையில் சொல்கிறார்:
As the Tamil merchants first took the writing knowledge from the Prakrit speaking merchants of the Northern India, the Tamil language found in the pottery inscriptions, which represents the first stage of the written, Tamil is naturally influenced by Prakrit as far as the orthography is concerned.

கட்டுரையில் இன்னொரு இடத்தில் சொல்கிறார்:

The name Kuviraṉ and its Prakrit variant Kubira is to be traced to Kubēra, who is considered as one of the eight guardian deities of the earth and also the god of riches.

'அதன்' என்ற பெயரைப் பற்றி அவர் சொல்வது:
The origin of the name Ataṉ, which occurs more frequently in both pottery and rock inscriptions, is also difficult to judge. The name Ātaṉ (with the long vowel ―ā), which is found among the names of some Chera kings, may be different from Ataṉ (with the short 'a').
- Pottery inscriptions of Tamil Nadu - A comparative view 2008

கீழடி பானைத் துண்டுகளில் கிடைத்துள்ள பெயர்கள் 'அதன்', 'குவிரன் அதன்'. இப் பெயர்களே கொடுமணல் பானைத்துண்டுகளிலும் இருக்கின்றன. கல்வெட்டுகளிலும் இருக்கின்றன. எனவே இவை வணிகர்களின் பெயர்களாக இருக்க பெரும் வாய்ப்பிருக்கிறது.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24762
Date:
Permalink  
 

5ba.jpg



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24762
Date:
Permalink  
 

கீழடி : சங்ககாலப் பண்பாட்டுப் படுகை (பெயர் வழி அறிதல்)

கீழடி-அகழாய்வு-பிராமி எழுத்துவரலாற்றின் பொருளைக் காண்பதில் இருவிதச் சிந்தனைப் போக்குகள் இருக்கின்றன. தற்காலத் தேவைகளை கடந்த காலத்தில் காண முயல்வதும், பழங்காலத்தின் படிமத்தைத் தற்காலத்தின்மீது பதிக்க முயல்வதும் அவ்விரு போக்குகளாகும். – ரொமீலா தாப்பர்

கீழடி அகழாய்வு பற்றிய அறிமுகக் கட்டுரையினைக் கடந்த இதழில் எழுதியிருந்தேன். கீழடி அகழாய்வினை இந்திய அரசு தாமதப்படுத்துவதாகவும், புறக்கணிப்பதாகவும், உள்நோக்கத்துடன் அகழாய்வின் கண்காணிப்பாளர் இடமாற்றம் செய்யப்பட்டதாகவும் பல்வேறுவிதமான விமர்சனங்கள் தமிழகச் சூழலில் எழுந்துள்ளன. இவ்விமர்சனங்களுடன் சேர்ந்தே இங்கொரு கருத்துருவும் முன்வைக்கப்பட்டு வருகின்றது. அது யாதெனில், கீழடி நாகரிகமானது சமயச்சார்பற்றது என்பதே ஆகும். இந்தக் கருத்துருவின் நோக்கமானது, எவ்வளவிற்கு வரலாற்று அறிதலில் தமிழ் இனவாத மற்றும் போலி மதச்சார்பின்மை வாதங்களினால் வரலாற்றுத்திரிபைச் சாத்தியப் படுத்தக்கூடுமென்ற  எச்சரிக்கையுணர்வுடன் அணுகப்பட வேண்டிய ஒன்றாகும்.

வரலாற்றில் தமிழர்கள் கடைபிடித்திருந்த பௌத்த, ஜைன மதங்கள் வந்தேறி மதங்கள், அதற்கு முன்பு தமிழர்கள் தமக்கென்று தனிச்சிறப்பான மதத்தினைக் கொண்டிருந்தார்கள், அவற்றை அழித்துவிட்டு இம்மதங்கள் தமிழனை அடிமைப்படுத்திவிட்டன – என்பது போன்ற எவ்வித வரலாற்று அடிப்படைகளுமற்ற வாதங்களை முன்வைத்து வரும் தமிழ் இனவாதப் போக்குகள் ஒருபுறம். வளர்ச்சியடைந்திருந்த சங்ககால வர்க்கச் சமூகமென்பது சமயமற்ற சமூகமாக இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை என்ற வரலாற்றுப் பொருள்முதல்வாத அணுகுமுறையற்ற மொன்னைத்தனமான,  தமிழ் இனவாத ஆதரவு மறுபுறம். இவ்வகையான வாதங்கள் கறாரான வரலாற்றின் முன் நொறுங்கிப் போகுமளவிற்கு பலவீனமானவை என்ற போதிலும், இவற்றின் சமகாலத் தேவையினை வரலாற்றில் நிறுவ முயலும் போக்குகளைத் தோலுரிப்பதும் அவசியமாகும். ஏனெனில் தமிழரின் தொல்சமயமாக தொல்லியல், வரலாற்றியல் பொருண்மைகளின் அடிப்படையில் நமக்கு இதுவரை கிடைத்திருப்பது எல்லாமே அவைதீக சமயங்களான பௌத்த, மற்றும் பிற்காலத்திய ஜைன சமயங்களே ஆகும். இதர சைவ, வைணவ சமயங்களும் பிற்காலத்தவையே. அசலான நிலைமைகள் இவ்வாறிருக்க தமிழருக்கென்று இல்லாதிருந்த சமயத்தின் மீதான ஏக்கமும், உண்மையில் இருந்த சமயத்தின் மீதான வரலாற்றுக் குருட்டுத்தனங்களும் வழிநடத்தும் வாதங்கள் மெய்ம்மையை அறிய ஒரு போதும் உதவாது.

போலி மதச்சார்பின்மைவாதிகளைப் பொறுத்த மட்டில்,FB_IMG_1493964314059 அவர்களின் வாதங்களின் அடியிலுள்ளவை தமது மதம்சார் பெரும்பான்மை அடிப்படைவாதத்துடன் கூடிய  அரசியற் பொருளியல் மேலாதிக்கமேயாகும். இவர்களின் தொடர்ச்சியான வரலாற்றுத் திரிபு வேலைகள் அவ்வப்போது அம்பலப்பட்டு வந்தாலும், தொடர்ச்சியான போலி வரலாற்றுக் கட்டமைப்பில் தொடர்ந்து மேலாதிக்கமே செய்துவருவது இவைதமது ஆளும் வர்க்கநிலைகளின் அதிகாரத்தினாலே ஆகும்.

ஆக ரொமீலா தாப்பர் போன்ற, ‘நவீன வரலாற்றெழுதியலை’ முன்வைக்கும் அறிஞர்கள் சுட்டிக்காட்டியுள்ளதைப் போன்ற வரலாற்றுப் போக்குகளை இனங்கண்டு, வரலாற்றினை நேர்செய்தல் என்னும் பொறுப்புணர்விலிருந்தும் எனது சில அவதானிப்புகளை இங்கே முன்வைக்கின்றேன்.

கீழடி அகழாய்வில் கிடைத்த  தமிழி (அ) தமிழ்-பிராமி எழுத்துகள் சிலவற்றைப் பற்றி ஆராய்கையில் எனக்குக் கிடைத்த சில விவரங்களை இவ்விடத்தில் பகிர்கிறேன்.

தமிழி ( அ ) தமிழ்-பிராமி எழுத்துக்கள் :

கீழடி, பள்ளிச்சந்தை திடலில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட தொல்பொருட்களிடையே சுமார் பதினெட்டு மட்பாண்டச்சில்லுகளில் தமிழ்-பிராமி எழுத்துருக்கள் கண்டறியப்பட்டிருக்கின்றன. அச்சில்லுகளில் வேந்தன், சேந்தன் அவதி, சந்தன், சாத்தன், மடைசி, எரவாதன், உத்திரை, ஆதன், முயன், இயனன், திஸன், குவிரன், குலவன், உலசன், வணிகப்பெருமூவர் உண்கலம், போன்ற தமிழ் மற்றும் பிறமொழிச் சொற்களும் கிடைக்கப் பெற்றுள்ளன.

1) திஸன் :

  • இலங்கை அம்பாறை மாவட்டத்திலுள்ள கொடுவில்லில் கி.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த கல்வெட்டொன்று ‘திஸ’ என்னும் பெயருடைய தமிழ் பெருவணிகனொருவன் அங்குள்ள பௌத்த சங்கத்துக்கு தானம் வழங்கிய செய்தியைத் தெரிவிக்கின்றது.
  • இலங்கையில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகளில் சுமார் 15 கல்வெட்டுகளில் ‘திஸ’ எனும் பெயர் இடம்பெற்றுள்ளது. வணிக சமூகத்தில் ‘திஸ’ ஒரு தனிச்சிறப்பு மிக்க நிலையைக் குறிப்பதாக இலங்கை ஆய்வாளர் புஷ்பரத்னம் கருதுகிறார்.
  • ‘திஸக’ என்னும் பெயர் ஒட்டுக் கொண்டவர்கள் அரச தூதுவர்களாகவும், மரக்கலங்களின் தலைவர்களாகவும், பெரும்வணிகர்களாகவும் விளங்கியதை முறையே குர்ணகலா, பரமகண்டா, கொடுவில் போன்ற இலங்கைப் பகுதிகளில் கண்டெடுக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகள் மூலம் அறிய முடிவதாக பரனவிதான குறிப்பிடுகிறார்.
  • கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டில் இலங்கையை அரசாண்ட ‘தேவனாம்பிய திஸன்’ என்பவர் தமது உறவினரான அரிட்டர் என்பவரை தமிழகத்தில் பௌத்த சங்கப் பணிகளுக்காக பெரும் பொருளுதவி செய்து அனுப்பியிருக்கிறார். அந்த அரிட்டரே மதுரை அரிட்டாபட்டியில் தங்கியிருந்து பௌத்த சங்கப் பணிகளில் செயல்பட்டவராவார் என்பது அறிஞர்  மயிலை.சீனி.வேங்கடசாமி அவர்களின்  கூற்று.
  • இலங்கையிலே கி.மு.இரண்டாம் நூற்றாண்டில் ‘ராஸஹெல’ என்னும் இடத்திலுள்ள மலைக்குகைகளிலே வசித்து வந்த பௌத்தத் துறவியருக்கு ‘சத்தா திஸ்ஸன்’ என்னும் அரசனின் மகன்கள் இருவர் தானம் வழங்கியமையை அவ்விடத்திலே உள்ள கல்வெட்டுகள் அறிவிக்கின்றன. ‘மஹாஅய’, ‘நிஸ்ஸஅய’ என்வன அவர்தம் பெயர்கள். ‘மஹா அயன்’ முடிசூட்டிக்கொண்டபின் ‘லாஞ்ச திஸ்ஸன்’ என்னும் பெயருடன் அரசாண்டான். ‘திஸ்ஸ அய’ என்பது திஸ்ஸன் எனும் பெயருடைய அரசன் என்னும் பொருள் தருவதாகும். இலங்கை அரச குடும்பத்தைச் சார்ந்தவர்களுக்கு ‘அய’ எனும் பின்னொட்டு வழங்குவதை பல கல்வெட்டுகள் மூலமும் நிறுவுகிறார் மயிலையார்.
  • பூம்புகார் பட்டினத்திலும் பல பிராகிருதச் சொற்கள் கொண்ட பானை ஓடுகள் கிடைக்கப் பெற்றதாக தொல்லியலாளர் கா.ராஜன் கூறுகிறார். ஈழத்திலிருந்து புகார்ப்பட்டினத்திற்கு உணவுப்பொருட்கள் வந்துள்ளதை பட்டினப்பாலை கூறுவதாகவும் குறிப்பிடுகிறார்.
  • அரிக்கமேடு, காவேரிப்பட்டினம், அழகன்குளம், கொடுமணல் ஆகிய ஊர்களில் அகழ்ந்தெடுக்கபட்ட பானை ஓடுகளில் இலங்கைக்கே உரித்தான சொற்கள் தமிழியில் (பிராமியில்) கீறப்பட்டிருப்பதாக ஐராவதம் மகாதேவனும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

57283769‘திஸன்’ என்னும் சொல்லானது இலங்கைக்கே உரிய சொல் ஆகும். இச்சொல் பாலி மற்றும் பிராகிருதம் ஆகிய இரு மொழிகளிலும் பயின்று வருகிறது. அது பௌத்த சங்கங்களுக்கு தானம் வழங்கிய அரசர்களையோ பெருவணிகர்களையோ குறிப்பதாகும். ‘திஸன்’ என்னும் சிறப்புப் பெயர் தாங்கிய தமிழ் பரதவப் பெருவணிகர்களும் இவ்வாறே தொண்டாற்றிச் சிறப்பிக்கப் பெற்றுள்ளார்கள். அவர்கள் ‘பரததிஸக’ என்னும் பெயர் பொறித்த காசுகளையும் வெளியிடும் அளவுக்குக் கோலோச்சியிருக்கிறார்கள்.

மதுரையில் அன்று செழிப்பாகப் பரவியிருந்த பௌத்த சமயத் துறவிகளுக்கு அணுக்கமானவர்களாக இருந்து மட்பாண்டக் கலங்களில் உணவுப் பொருட்களை ‘திஸன்’ என்று குறிப்பிடப்பெறும் செல்வாக்குமிக்க மனிதர் வழங்கியிருக்க வாய்ப்பிருப்பதாகக் கருத இடமுண்டு (அவர் எந்த ‘திஸன்’ என்பது மேலதிக ஆய்வுக்கு உட்பட்டது). கல்வெட்டு மற்றும் மட்பாண்டச் சான்றுகள் இக்கருத்துக்கு வலுச்சேர்க்கும் விதமாகவே அமைந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். ஆக கீழடி நகர நாகரீகத்திற்கும் பௌத்த சமயத்திற்கும் உள்ள தொடர்பு குறித்த முதற்சான்றாக இந்த ‘திஸன்’ திகழ்கிறான்.

2) சாத்தன் :

  • சாத்தன் அல்லது சாத்தனார் என்பதை சாஸ்தா என்னும் வடமொழிச்சொல்லின் திரிபென அடையாளம் காண்கிறார் அறிஞர். மயிலை.சீனி.வேங்கடசாமி.
  • சாஸ்தா, சாத்தன் என்பவை புத்தரைக் குறிக்கும் பெயர்கள் என்பதாகவே ‘அமரகோசம்’, ‘நாமலிங்ககானுசாசனம்’ முதலிய வடமொழி நிகண்டுகளும், ‘சேந்தன் திவாகரம்’, ‘சூடாமணி’, போன்ற தமிழ் நிகண்டுகளும் கூறுகின்றன.
  • சங்க காலத்தில் பரவலாக சாத்தன் என்னும் பெயர் காணப்படுவதிலிருந்தும், அதன் சொற்பிறப்பியல் அடிப்படையிலும் பௌத்த மார்க்கத்தைத் தழுவி ஏற்றோரே அப்பெயரைத் தமக்கோ தம் பிள்ளைகளுக்கோ சூடியிருத்தல் வேண்டுமென அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர்.
  • ‘பெருந்தலைச் சாத்தனார்’, ‘மோசி சாத்தனார்’, ‘வடமவண்ணக்கன் பெருஞ்சாத்தனார்’, ‘ஒக்கூர் மாசாத்தனார்’, ‘கருவூர்க் கதப்பிள்ளை சாத்தனார் போன்ற பெயர்களைக் கொண்ட சங்ககாலப் புலவர்களும் பௌத்தர்களாக இருந்திருக்கக் கூடும் என்று அவர்கள் கொண்டிருந்த சாத்தன் என்னும் பெயரைக் கொண்டு கருதுகிறார் மயிலை.சீனி.வேங்கடசாமி.
  • பௌத்தத் துறவியருக்கான குகைத்தளங்களின் புருவப்பகுதி கல்வெட்டுகளிலும் சாத்தன் என்னும் பெயர் இடம் பெற்றுள்ளது.

சாத்தன் என்னும் சொல் பற்றி மட்டும் மேலும் விவரித்துக்கொண்டே செல்ல இயலும். ஆக கீழடி நாகரிகத்துக்கும் பௌத்த சமயத்துக்குமான தொடர்பினைக் குறிக்கும் சொல்லாக சாத்தனைக் கருத இடமுண்டு.

3) ஆதன் :

  • ஆதன் என்னும் பெயர் புத்தருக்குரிய பெயரென்றெ சூடாமணி நிகண்டு குறிப்பிடுகின்றது.
  • மன்னார்சாமியாகிய புத்தரும் தமிழ்நாட்டில் இன்றும் மன்னாதன் என்னும் பெயரில் வழிபடப்பெறுகிறார்.
  • மதுரையைச் சுற்றிலும் அமைந்திருக்கும் பௌத்தத் துறவியருக்கான குகைத்தளங்கள் சிலவற்றில் அவற்றை அத்துறவியருக்கென கொடுப்பித்த ஆதன் என்பவரின் பெயர் இடம்பெற்றிருப்பதும் இங்கு நோக்கத்தக்கது.
  • ஆதன் அழிசி, ஆதன் எழினி, ஆதனுங்கன், ஆதன் ஓரி,  ஆதன் அவினி போன்ற பெயர்களைக் கொண்ட சங்ககால மன்னர்கள் பற்றி சங்க இலக்கியங்கள் குறிப்பிடுகின்றன. மேலும் சங்ககாலப் பாடல்களில் நிறைய இடங்களில் ஆதன் என்னும் பெயர் இடம் பெறுகிறது.
  • 4) சந்தன் :
    மதுரை அழகர் மலையில் அமைந்துள்ள பௌத்தத் துறவியருக்கான குகைத் தளத்தில் கி.மு. முதல் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த கல்வெட்டில் ‘கொழு வணிகன் எள சந்தன்’ என்னும் பெயர் குறிப்பிடப் பெற்றுள்ளது. அதே குகைத்தளத்தில் ‘தியன் சந்தன்’ என்னும் பெயரும் காணப்படுகின்றது.
  • மதுரை மேட்டுப்பட்டி சித்தர்மலையில் பஞ்சபாண்டவர் படுக்கை என வழங்கப்பெறும் பௌத்தத் துறவியருக்கான குகைத்தளத்திலும் கி.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டைச்சேர்ந்த ‘சந்தந்தை சந்தன்’ என்னும் பெயர் குறிப்பிடப்பெற்றுள்ளது.

சங்ககாலத்தில் பௌத்தத் துறவியருக்கானதாக இருந்த இக்குகைத்தளங்களில் காணப்பெறும் பெயர்கள் இவற்றை செம்மைப்படுத்திக் கொடுப்பித்த அடியவர்களின் பெயர்களாகவே அறியப்பெற்றிருக்கின்றன.

  • 5,6,7) சேந்தன், எரவாதன், குவிரன் :
    மதுரை மேட்டுப்பட்டியில் மேற்கண்ட அதே இடத்தில், ‘அந்தை சேந்தன் ஆதன்’ என்னும் பெயர் பொறிக்கப்பெற்ற கி.மு.இரண்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த கல்வெட்டொன்று காணப்படுகிறது.
  • அவ்விடத்திலேயே, ‘அந்தை இரவாதன்’ என்னும் கல்வெட்டும்,
  • குவிர அந்தை சேய் ஆதன்’, ‘குவிரந்தை வேள் ஆதன்’ என்னும் கல்வெட்டுகளும் காணப்படுகின்றன.
  • மதுரை விக்கிரமங்கலத்திலுள்ள கி.மு.இரண்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த குகைக் கல்வெட்டுக்களில் முறையே, ‘பேதலை குவிரன்’, ‘செங்குவிரன்’, ‘குவிரதன்’ என்னும் பெயர்கள் காணப்படுகின்றன.

தற்காலிகமான நிறைவாக :

கீழடி நகர நாகரிகத்தின் காலமானது கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டு முதற்கொண்ட சங்கIMG_20170505_115049_473 காலமென்பது சமீபத்திய கரிம சோதனைகளின் முடிவாக நாம் அறிந்ததே ஆகும். அதே காலகட்டத்தைச் சேர்ந்த, மதுரையைச் சுற்றியமைந்த பௌத்தத் துறவியருக்கான குகைக் கல்வெட்டு ஆதாரங்களுடன் ஓர் ஒப்பு நோக்கலே இக்கட்டுரையின் வாயிலான என் அவதானிப்புகளாகும். மேலும் இதன் மூலமாக ‘சமயச்சார்பற்ற கீழடி’ என்னும் வெற்றுப் பெருமிதத்தையும், அதன் வழியான  போலி மதச்சார்பின்மை வாதங்களையும், கீழடி குறித்த தமிழ் இன வாதப் போக்குகளையும் கறாரான வரலாற்றெழுதியலை முன்வத்து எதிர்கொள்ள சிறு முயற்சியொன்றையும் மேற்கொண்டிருப்பதாகக் கூறிக்கொண்டு தற்காலிகமாக நிறைவு செய்கிறேன்.

துணை நின்ற நூல்கள்:

  • தொல்லியல் நோக்கில் சங்க காலம் – முனைவர்.கா.ராஜன்
  • பௌத்தமும் தமிழும் – மயிலை.சீனி.வேங்கடசாமி
  • வரலாறும் வக்கிரங்களும் – ரொமீலா தாப்பர்
  • சங்க கால ஆய்வுகள் – மயிலை.சீனி.வேங்கடசாமி \
  • சேந்தன் திவாகர நிகண்டு
  • சூடாமணி நிகண்டு 
Abimanasingham Sitthawatthai Uthayakumar
May 30, 2017 at 6:01 am

இலங்கையிலும், தென்னிந்தியாவிலும், பண்டைய காலத்தில் தமிழர்கள் மஹாயாண பௌத்தர்களாக இருந்தனர் என்பதற்கு ஆயிரக்கணக்கான இலக்கிய, தொல்பொருள் சான்றுகள் உள்ளன. தமிழ் மொழியின் சொல் – பொருள் தொடர்பினை தொல்காப்பியனின் ”மொழிப் பொருட்காரணம் விழிப்பத் தோன்றா” என்பதற்கு நச்சினார்க்கினியர் எழுதிய உரையுடாக ஆராய்ந்து அறிய முடியாத நிலையிலும், புத்தபெருமானும், பௌத்தமும் எப்படி அடையாளப்படுத்தப்படலாம் என்பதை ஆராய்ந்து அறியாத நிலையிலும், இலங்கை, இந்தியத் தொல்பொருட்களில் காணப்படும் அடையாளங்கள் எவற்றை அடையாளப்படுத்துகின்றன என்பதை அறிய முடியாதவர்களாகத்தான் இன்றைய தொல்லியல் ஆய்வாளர்கள் உள்ளனர். இதனால், பௌத்த எச்சங்களை எல்லாம், அவர்கள் தமது குறிக்கோளுக்கேற்ப ஜைனம், ”இந்து” என்பவைகளுடன் பிழையாகவும், கற்பனையாகவும் இணைத்து வந்துள்ளனர். இலங்கை, தென்னிந்திய தொல்பொருட்களுள் மிகப் பெரும்பான்மையானவை மஹாயாண பௌத்தம் சார்ந்தவை. தேரவாத பௌத்தம் புத்தபெருமானும், பௌத்தமும் அடையானப்படுத்தவதை முழுமையாக நிராகரிக்கிறது!! தமிழ் இலக்கியங்களிலும் மிகப் பெரும்பான்மையானவை மஹாயாண பௌத்தம் சார்ந்தவை. இலங்கையின் சிங்கள தேரவாத பௌத்தர்களும், பிழையான, கற்பனையான முடிவுகளின் அடிப்படையில் கோட்பாட்டினை உருவாக்கி நாட்டை ஆள்வதுதான் இலங்கையின் பிரச்சினைக்கான மூலக்காரணம். அதாவது அறியாமைதான்!!



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24762
Date:
Permalink  
 

Vicky Kannan

ஆதிச்சநல்லூரில் தாழிக்கு உள்ளே கிடைத்த தமிழ் பிராமி பொறிப்பான "கரி அரவநாதன்" எனும் பெயரை ஏற்காமல் அதை எப்படி தாழிக்கு உள்ளே பொறித்தார்கள்? அப்படி பொறிக்க வேண்டிய அவசியம் என்ன? உள்ளே அமர்ந்தவர் குணிந்து எழுதினாரா என்றெல்லாம் வித்தியாசமாக யோசித்து கேள்வி எழுப்பியவர்கள். அது எலும்பு கீறல், கரையான் அரிப்பு, தூசி என விதவிதமாக கதை எழுதிய ஆட்கள் கவனத்திற்கு!

மத்திய தரைக்கடல் பகுதியான தெற்கு இத்தாலியில் இருந்து இந்தியாவில் இறக்குமதி செய்யப்பட்டதாக சொல்லப்படுகின்ற அரெடைன் வகை மண்பாண்டங்களின் சிறப்பம்சமே பாண்டங்களின் உட்புறத்தில் அடிபாகத்தில் பானை வனைந்தவரின் பெயரை பொறிப்பது தானாம். இதை 1946 இல் வீலர் கட்டுரை எழுதி அதை மேற்கோள் காட்டி ஆவணம் இதழில் ஒரு ஜப்பான்காரர் கட்டுரை எழுதியிருக்கிறார். ஆக ஆதிச்சநல்லூரில் தாழிக்கு உட்புறத்தில் கிடைத்த தமிழ் பிராமி என்பது அதிசயமோ ஆச்சரியமோ அல்ல. மத்திய தரைக்கடலில் இத்தாலிகாரன் குணிந்து எழுதினானோ, கையவிட்டு எழுதினானோ தெரியாது. ஏன் வெளிபுறத்தை விட்டு உள்ளார எழுதினான்னு தெரியாது. அதன் தேவை என்ன தெரியாது. ஆனா அப்படி ஒன்னு இல்லவே இல்லை என நம்மாளுகளை போல் அவங்க காயடிக்கவில்லை.

முதல் படம்: ஆவணம் இதழ் 6, 1995 இல் கட்டுரை எண் 21, தலைப்பு : தென்னிந்திய பெருங்கற்படைக்காலப் பண்பாட்டில் மட்பாண்டங்களின் வகைப்பாடு : ஓர் ஆய்வு
கட்டுரையாளர் : வுக்காவோ ஜூன்இச்சி

இரண்டாம் படம்: Title : Arikamedu: An Indo-Roman Trading-Station on the East Coast of India
Author / Editor R.E.M. Wheeler
Pages : 39-40



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24762
Date:
Permalink  
 

இதை நான் நிச்சயம் குறிப்பிட்டாக வேண்டும். வரலாறு தெரிந்த யாரும் தமிழ்நாட்டிற்கு பொது நூற்றாண்டு மூன்றாம் நூற்றாண்டிற்கு முன் வரலாறு கிடையாது என்று சொல்லமாட்டார்கள். அசோகர் கல்வெட்டுகளில் பாண்டியர் சேரர், சத்யபுத்திரர்கள் பேசப்படுகிறார்கள். ஸ்டிராபோ (2 century BCE) அகஸ்டஸ் சீசர் பாண்டிய மன்னனின் தூதுவரை வரவழைத்தார் என்று சொல்கிறார். எனவே இந்த அரசர்கள் இதற்கு முன்னாலும் ஆண்டு கொண்டிருந்திருக்க வேண்டும். தமிழ்நாட்டில் தொடர்ந்து கிடைக்கும் வெள்ளைச் சாயம் பூசப்பட்ட சிவப்பு கறுப்பு பானைகள் ஆறாம் நூற்றாண்டிற்கும் முற்பட்டவை. ஆதிச்ச நல்லூர் பத்தாம் நூற்றாண்டு.
ஆனால் இவை போன்று இந்தியாவில் பல இடங்களில் (வேறு பாணியில்) கிடைத்திருக்கின்றன. உதாரணமாக மால்வா நாகரிகத்தில் கிடைத்திருக்கும் கிண்ணத்தின் அழகைப் பாருங்கள். See comments section) இது இன்றைக்கு 3500 ஆண்டிற்கும் முற்பட்டது.

கீழடியில் கிடைத்திருப்பவை இந்தியாவில் கிடைத்திருப்பவற்றின் தொடர்ச்சிதான். அது முழு இந்தியாவைப் புரிந்து கொள்ள உதவியாக இருக்கும். அது இந்தியப் பண்பாட்டின் ஓர் அங்கமே தவிர மூடர்கள் சொல்வது போல வரலாற்றைப் புரட்டிப் போடுவது அல்ல. தமிழ்நாடு தீவு அல்ல. தமிழர்கள் மற்றைய இந்தியர்களுடன் தொடர்பு கொண்டிருந்தார்கள் என்பதற்குக் கீழடியில் கிடைத்திருக்கும் பொருள்களே சான்று. திராவிட அரைகுறை மார்க்சிய வெறியர்களால் வரலாற்றை வரலாறாகப் பார்க்க முடியாததால்தான் கீழடியைப் பற்றிய புளுகு மூட்டைகள் அவிழ்த்து விடப்படுகின்றன. பானைக்க்கிறுக்கல்களை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு மொழி வரலாற்றைக் கட்டமைப்பதை தேர்ந்த, நியாய உணர்வு உள்ள வரலாற்றாசிரியர் யாரும் செய்ய மாட்டார்.

இது முன்னுரைதான். விரிவாக எழுதுகிறேன்.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard