பல இலட்சம் ஆண்டுகளுக்கு உலகில் பனிக்காலம் Pleistocene - Ice age நிலவியது . அது கி மு 10,000 ஆண்டுகளில் விலகி இதவெப்பக் காலமான Holocene - recent age மலர்ந்தது . அதுவரை கடுங்குளிரால் மலைக் குகைக்குள் ( குறிஞ்சி ) வாழ்ந்து உணவுக்கும் வாழிடத்திற்கும் போராடி வந்த மனிதன் சுதந்திரமாக வெளியே வந்தான் . பனி யகத்தில் குறைவான உணவும் , அதற்கான கடும் முயற்சிகளும் இருந்தன , ஆனால் குறிப்பிட்ட விலங்குகளும் , தாவரங்களுமே வாழ்ந்தன . புதர்களும் , குறுமரக்காடுகளுமே காணப்பட்டன . எனவே மனிதன் வேடனாக, உணவு சேகரிப்பவனாக , பிற உயிரினங்கள் கைவிட்ட எஞ்சிய உணவைத் தேடுபவனாகக் காட்டாண்டியாகவே வாழ்ந்து வந்தான் . விலங்குகள் மயிரடர்ந்தும் , பேருருவினவாகவும் இருந்தன . பல இலட்சம் ஆண்டுகளாகத் தனக்குத் தேவையான கல்லாயுதங்களைத் தேடவும் அவற்றை மேன்மைப்படுத்தவும்கூட இயலாத நிலையில் வாழ்ந்து வந்தான் .
ஆனால் ஹாலோசின் கால இதவெப்பச் சூழ்நிலையில் பனியுருகி ஆறுகளும் ஏரிகளும் தோன்றின ; காடுகள் செழித்து வளர்ந்தன ; விலங்குகளின் வெளியுலகச் செயல்பாட்டால் பருத்த உடலமைப்புடன் இருந்தவை சிறிய வடிவுடையனவாகவும் மாறின . குகையிலிருந்து வெளிவந்த மனிதன் தனது அறிவால் கல்லாயுதங்களை மேன்மைப்படுத்தினான் வாழ்வையும் செழுமைப்படுத்திக் கொண்டான் . பழங்கற்கருவிகள் Paleolithic tools மிகத் திறன்பட்ட நுண்கற்கருவிகளாகவும் ( இடைக்கற்காலம் Mesolithic - Meso = middil ) பின்னர் புதியகற் கருவிகளாகவும் வடிவமைத்துக் கொண்டு புதியகற் காலத்தில் நுழைந்தான் . எனவே வேட்டை வாழ்விற்கேற்ப மனிதன் மலைகளிலிருந்து ( குறிஞ்சி ) காடுகளுக்குச் சென்று ( முல்லை ) வாழத் தொடங்கினான் . அங்கே உணவுப் பொருட்கள் ( விலங்குகள் கனிகள் கிழங்குகள்) மிகுந்திருந்தன . புதியகற்காலம் கி மு 8000 அளவில் முழுமை பெற்றது . பழையகற்காலத்தில் மலையில் வேல்கம்புகளுடன் (வேலன் ) வாழ்ந்தவன் காடுகளில் வாழ்ந்த போது வில் - அம்புக்கு முதன்மை தந்தான் சிறந்த வேடனாக மாறினான் . காடுகளில் தானே தங்குமிடங்களை அமைத்துக் கொண்டான் . நிலைத்த வாழ்வின் பட்டறிவால் சிறிதளவு பயிர் செய்யவும் , வேட்டையில் உயிருடன் கிடைத்த விலங்குகளை வீட்டு விலங்குகளாக வளர்க்கப் தொடங்கினான் . சிற்றூர் சமுக வாழ்க்கை தொடங்கியது .
இது உலக மனித வரலாற்றுக் கதை மட்டுமல்ல , இப்போது பாகிஸ்தானின் பலுச்சிஸ்தானில் அகழ்வாய்வு செய்யப்பட்ட மெகார்கர் மக்களின் கதை இது . இதே பகுதியில் பலுச்சிஸ்தானில் வட திராவிட தமிழின் கிளை மொழியான பிராகுயி இன்றும் வழங்கி வரும் நிலையில் இவ்வரலாறு மேலும் முதன்மை பெறுகிறது என்றால் இதன் சிறப்புத் தெரியும் . இக்காலத்தில் மனித மூளை 3 மடங்கு வளர்ச்சியுற்று 1200 - 1450 c c அளவுக்கு வளர்ச்சியுற்றது . நுண்கருவி - இடைக்கற் காலத்தில் இறந்தோரைப் புதைக்கும் பழக்கமும் , அவர்களது பொருட்களையும் உடன் வைக்கும் வழக்கமும் தோன்றியது . இதனால் சடங்கு வழிபாடு மற்றும் உயிர்பற்றியச் சிந்தனையின் தோற்றத்தையும் நம்மால் அறிய முடிகிறது. வேளாண்மை கால்நடை வளர்ப்பு பெரிதும் வளர்ச்சியடைந்ததன . எனவே மனிதன் வேட்டைத்தொழிலில் இருந்து வேளாண்மைக்கும் வீட்டு விலங்கு வளர்ப்பிலிருந்து ஆநிரை காப்போனாகவும் வளர்ந்தான். மிகுந்த உற்பத்தியால் வணிகமும் சேர்ந்து வளர்ந்தது . 2000 ஆண்டுகள் வளர்ச்சியில் மெகார்கர் மக்கள் கி மு 5000 அளவில் செம்பு உலோகத்தைக் கண்டுப்பிடித்தனர் . எனவே புதியகற் காலத்திலிருந்து செமபுக்கற் காலத்துக்கு Chalcolithic age chalco - copper மாறி மிகப் பெரிய வளர்ச்சி பெற்றனர் .
பலுச்சிஸ்தானில் போலன் கணவாய்க்குக் கிழக்கே போலன் ஆற்றுத் சமவெளியில் உள்ள கச்சி வெளியில் Kacchi plain அரைவறட்சிப் பகுதியில் semi - arid மெகார்கர் வளர்ச்சியுள்ளது. கச்சி என்பது முதிர்ச்சி அடையா நிலப்பகுதியைக் குறிக்கும் . தமிழர் வாழும் நிலப்பகுதிகளில் இபபொருளில் இப்பெயரில் இடங்கள் உண்டு . குஜராத் சிந்து நாகரிகப் பகுதியில் கட்சி (கச்சி) வளைகுடா , தமிழக இலங்கை இடையே கச்சத் தீவு என்பதையும் ஒப்பு நோக்குங்கள். கச்சம் என்று ஆமையால் வந்ததாகக் கூறுவது தவறு . கச்சத்தீவு ஆகிய இப்பகுதி கிமு 4000 - 3000 ஆண்டுகளில் நிலப்பகுதியாக விளங்கி , இலங்கை - தமிழகம் இடையே பரந்த நிலப்பரப்பும் இருந்திருக்கும் . தூத்துக்குடி மாவட்டம் கடலோரம் தேரி எனப்படும் செம்மண் மேடுகளில் நுண்கற்காலக் கருவிகள் பேரளவில் கிடைத்துள்ளன . இதன் காலம் கி மு 8000 ஆண்டுகள் ஆகும் . இந்த நுண்கற்கருவி மக்களே இந்தியா முழுதும் நாகரிகம் - பண்பாட்டைத் தோற்றுவித்தவர்கள் . பனிக்காலத்திலும் இவர்கள் இப்பகுதியாகிய தேரி செம்மண் மேடுகளில் வாழ்ந்தோராவர் . காரணம் இப்பகுதி நிலநடுக் கோட்டிற்கு அண்மையில் இருப்பதால் இங்கு இதமான வெப்பம் நிலவி மனித வாழ்க்கை நன்கிருந்தது . தென்தமிழகம் அப்போது மழை வளமும் , சதுப்பு நிலங்களும் கொண்டதாக இருந்தது . இப்பகுதிகளில் நீர்யானைகள் வாழ்ந்ததற்கான தொல்படிமங்கள் கிடைத்துள்ளன . இங்கு தேரிகளில் கிடைக்கும் நுண்கற்கருவிகள் இந்திய அளவில் சிறப்புடையன ஆதலால் இவற்றைச் செய்முறையைத் தேரித் தொழில்நுட்பக் கருவிகள் என்றே அழைக்கின்றனர் . இக்கருவி மக்களே பதியகற் காலத்தில் அவற்றைச் செய்யத் தேவையான கற்களைத் தேடி வடதமிழகம் நோக்கிப் புலம்பெயர்ந்து சென்றனர் .
மெகார்கரை உருவாக்கிய வேடர்கள் மட்டுமே தங்கள் பகுதியில் செம்பு உலோகம் கிடைத்ததால் செம்புக்கற் காலத்துக்கு மாறினர் . பிற புதியகற்கால மக்கள் தொடர்ந்து அதே பண்பாட்டில் வாழ்ந்தனர் . இரும்பு மிகுதியாகக் கிடைத்த தமிழகத்தில் பெருங்கற்காலப் Megalithic age பண்பாட்டிற்கு மாறினர் . பின்னர் இந்த மெகார்கர் மக்கள் விரைந்த வேளாண் வளர்ச்சியின் காரணமாகப் புதிய விளை நிலங்களைத் தேடி அண்மையில் இருந்த சிந்து ஆற்றுத் சமவெளிக்குச் சென்று தங்களினும் மிக்க வளர்ச்சி பெற்ற முதிர் சிந்து அரப்பன் நாகரிகத்தை உருவாக்கினர் . மெகார்கரில் இருந்து சிந்து சமவெளி, மொகஞ்சதாரோ வெறும் 250 கி மீ தொலைவில்தான் உள்ளது . சிந்து சமவெளி எழுத்து முறை தமிழாகவே இருப்பதாலும் , மெகார்கர் பகுதியில் வட திராவிட - தமிழின் கிளை மொழியான பிராகுயி வழங்குவதாலும் இவை தமிழ் நிலப்பகுதியாகவே கி மு 8000 - 1500 வரையிலும் இருந்தது என்பது உறுதி .
மெகார்கரை அகழாய்வு செய்த ஜெர்ரிகி , மற்றும் ஆய்வாளர்கள் இர்ஃபான் ஹபீப் போன்றவர்கள் அதனை உருவாக்கியவர்கள் உள்ளூர் வேடர்களே - அவர்கள் தெற்காசியாவுக்குரிய மக்களே என்று கூறுகின்றனர் . கி மு 4000 ஆண்டுகளுக்குப்பிறகு சில மாற்றங்கள் தெரிவதாகக் கூறுகின்றனர் . ஆனால் இது ஏற்புடையதல்ல காரணம் அத்தகைய மாற்றம் ஏற்பட்டிருந்தால் அது பின்னர் கி மு 3000 அளவில் வந்த சிந்து நாகரிகத்திலும் அதன் தாக்கம் பெரிதாக இருந்திருக்கும் . அப்படி நிகழவில்லை. மிக அண்மையில் உள்ள மொகஞ்ச தாரோவை அகழாய்வு செய்தவர்கள் அங்கே
1 . வேடர்கள் veddahs.
2 . தாஸ்மானியர்கள் .
3 . ஆஸ்திரேலியர் மற்றும்
4 . ஆதிச்சநல்லூர் இனம் -
அதன் 3 வது மண்டையோடு.
ஆகியவையே இருந்ததாகக் கண்டறிந்துள்ளனர் . இவை அனைத்தும் திராவிட இனத்தொடர்புடைய இனங்களே.
மேலும் இதனை உறுதி செய்யும் வகையில் அண்மையில் அரியானாவில் உள்ள ராகிகார்கி என்னும் முதிர் சிந்து அரப்பன் நாகரிக இடத்தை அகழாய்வு செய்த வசந்த் ஷிண்டே தலைமையிலானக் குழு மண்டையோடு மற்றும் எலும்பின் எச்சங்களின் DNAவை ஆய்வு செய்து அவை தெற்காசியாவுக்கே உரிய மக்களினத்தவை என்று உறுதிபடக் கூறியுள்ளனர் . மேலும் , சிறப்பான ஒன்று ராகிகார்கியில் எக்காலத்தும் சைபீரிய ஸடெப்பி புல்வெளியிலிருந்து புலம்பெயர்ந்து வந்தார்களோ ( ஆரியர்கள்), அண்மையிலுள்ள ஆரியர் தொடர்புடைய ஈரானியர்களோ காணப்படவில்லை என்று கூறியுள்ளனர் . மிகப்பிற்காலத்து இந்தியரிடம் மட்டுமே ஆரியத் தொடர்புள்ளது என்கின்றனர் . எனவே மிக அண்மைக் காலம் வரையில் ஆரியக் கலப்பு இந்தியாவிலல்லை என்று கூறலாம். எனது கணிப்பின்படி கி மு 530 - 486 அளவில் நிகழ்ந்த ஈரானிய - பாரசீகர் வடமேற்கு இந்தியாவைக் கைப்பற்றிய பின்னரே மகா தரையஸ் காலத்தில் இங்கு ஆரியக் கலப்பு பேரளவில் நிகழ்ந்திருக்க வேண்டும் .
மொகஞச தாரோவில் கிடைத்துள்ள முத்திரை எழுத்துகள் , படவுருக்கள் , புடைப்போவியங்கள் , சிற்பங்கள் , மற்றும் மனிதச் சிற்பங்கள் அங்கு வாழ்ந்த மக்கள் தோற்றத்தை நமக்குக் காட்டுகின்றன . சுயகாரணம் கருதி சிலர் திராவிடர் என்றொரு இனமில்லை என்று கூறினாலும் திராவிட இனம் தனக்கென்று உடல்தோற்றம் , பண்பாடு ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளதென உலகம் முழுதும் பரந்து வாழும் மக்கள் கூட்டங்கள் உணர்த்துகின்றன . மொகஞ்ச தாரோவில் கிடைத்த நான்கு வகை மண்டையோடுகளில் ஒன்று ஜான் மார்ஷலால் ஆதிச்சநல்லூர் இனம் என்றே குறிப்பிடப் படுகிறது . ஆதிச்சநல்லூர் மொகஞ்சதாரோ மண்டை ஓடுகளிடையே வியப்பளிக்கும் தொடர்பு ஒன்று உள்ளது . ஆதிச்சநல்லூர் மண்டையோடு சுமேரியாவின் அல் உபையது மற்றும் கிஷ் என்ற ஊர்களில் கிடைத்த மண்டையோட்டு இனமே. அவ்வாறே மொகஞ்சதாரோ மண்டையோடுகளும் சுமேரிய அல் உபைது, கிஷ் மண்டையோட்டு இனத்தையே ஒத்துள்ளது. ஆதிச்சநல்லூரின் மண்டையோடு மேலும் சிறப்புடையது . காரணம் இங்கு கிடைத்தது எகிப்திய நாகரிகத்திற்கு முற்பட்டு அங்கு வாழ்ந்த முந்திய எகிப்திய Pree - Egyptian மக்களினத்தின் மண்டையோடாகும் . இதன் தொன்மை கி மு 5000- 4000 ஆண்டுகளைத் தாண்டக்கூடியது . ஆதிச்சநல்லூரின் மேலும் ஒரு சிறப்பு குறிப்பிடத்தக்கது . இங்கு கிடைத்த ஒரு மண்டையோடு ( ii - 3) 36000 - 22000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வடக்காப்பிரிக்க மொனாகோ என்னுமிடத்தில் உள்ள தொன்முது மக்களான நியாண்டர்தால்கள் வாழ்ந்த கிரிமால்டி என்ற குகையில் கண்டெடுக்கப்பட்ட புகழ்பெற்ற முது மகளின் ( Old woman of Grimaldi ) மண்டையோட்டின் இனமாகும். இது திராவிடத் தமிழினத்தின் தொண்மையை உணர்த்தும் . இதனால் ஒரு காலத்தில் பழைய உலகின் ஆப்பிரிக்காவில் இருந்து புதிய உலகம் ஆஸ்திரேலியா வரையிலும் திராவிட இனத் தமிழரே வாழ்ந்தனரென்று அறியலாம். திராவிடரைப்பற்றிய கெயின் கூறும் விளக்கம் வடிவழகு ஆகியவை சிந்து வெளி பொருட்கள் தரும் உருவடிவு , ரிக் வேதம் கூறும் செய்திகள் மற்றும் சங்க இலக்கியக் கருத்துகள் ஒரு இனத்தின் தன்மையை உணர்த்தக் காணலாம் . மேலும்
இலங்கை , மலேயே தீபகற்பம் , ஆஸ்திரேலியா மற்றும் பிற பகுதிகளில் வாழும் மக்களை அடையாளம் படுத்துவது அவர்தம் உடற்கூறும் , மண்டையமைப்புமே .
திராவிடர் கோரை முடியும் , அதிகமான அல்லது குறைந்த அலை பாய்ந்த சுருள் முடியும் , குறுகிய மண்டையோட்டு அமைப்பும் , தடித்த உதடுகள் , அகண்ட மூக்கு , கருஞ்சிவப்பு ( செம்பு - மாந்தளிர் ) நிறமும் கொண்டவர்களென கெயன் ( Keane ) கூறுவது அடிப்படை மானுட அமைப்பாகும் . இவர்களிலிருந்து இந்தோ ஆரியர் - ஈரானியர் வேறுபட்டில்லையா ?
சங்க இலக்கியங்கள் பெண்கள் செம்பு - மாந்தளிர் நிறுத்தினர் என்றும் , ஆண்கள் இன்னும் சற்று கரிய இரும்பு நிறத்தினர் என்று காட்டுகின்றன .
கொடுமுள் ஈங்கை நெடுமா அந்தளிர்
நீர்மலி கதழ்பெயல் தலைஇய
ஆய்நிறம் புரையுமிவள் மாமைக்
கவினே
நற்றிணை 205
மாரி ஈங்கை மாத்தளி ரன்ன
அம்மா மேனி
அகநானூறு 75
இந்நிறமே தங்கள் பகைவர்களான தமிழ் - திராவிட மக்களின் நிறமென்கிறது ரிக் வேதம் . சிந்து எழுத்தும் தங்கள் இறைவனை இருளன் என்றும் (2452,1551), இருளனயன் கண இருட்ட (2230 , 2106 ) என்றெல்லாம் காட்டுகிறது (படம் காணக) . ரிக் வேதம் இந்திரன் தனது சிவந்த நிறமுடைய வீரர்களோடு கிருஷ்ணப்ப படைகளை வென்றான் ( 3-31 -.21) , வேகமாகச் செல்லும் கிருஷ்ணனின் படைகளை அம்சுமதிக் கரையில் அழித்தான் (8-96-5), இந்திரன் 50 ,000 கிருஷ்ணர்களையும் அவர்களது புரங்களையும் அழித்தான் (4-16-13) என்கிறது ரிக் வேதம் . எனவே இந்திரன் புரந்தரன் எனப்பட்டான் . இப்பெயரை சமஸ்கிருதம் என்று கூறுவது தவறு . புரம் தருவோன் என்பதன் பிழை வடிவமே இது . சங்க கால பாண்டியன் கானப்பேர் தந்த உக்கிரம் பெருவழுதி . காணப்பேர் (காளையார் கோயில்) அரணை வென்று இப் பெயர் பெற்றான். புறம்தந்த என்பது போன்ற தொடர்களும் உண்டு . தருதல் வெற்றிபெறல் . புரம் - தருவோன் புரந்தரன் . சிறை ( தமிழ் : கற்சிறை - கல் அணை) என்பது சிறா என்று ரிக் வேதத்தில் வருவதுபோல புரிசை புரா (பிற்காலத்தில் புரம் ) எனப்பட்டது. புரிசை கோட்டை அரண் . தமிழர் புரம் தருதல் என்றதையே ஆரியர் தங்கள் செயற்கை மொழியில் புரம் தருவோன் புரந்தரன் ஆக்கிவிட்டனர் . கிருஷ்ணன் , கிருஷ்ணர் என்பது இருளன் இருளர் என்பதன் சமஸ்கிருத மொழிபெயர்ப்பேயாகும் . கிருஷ்ணம் கருப்பு , இருட்டு . எனவே இருளர் ஆகிய வேடரே மெகார்கர் - சிந்து - ராக்கிகார்கி நாகரிகங்களை உருவாக்கினார்கள் . திரவிட இருள வேடர்களே இன்றும் வடமேற்கு இந்தியாவில் பில்கள் Bills (வில்லர்) எனற பெயருடனும் ஏனாதி , செஞ்சு , இலங்கை வேடர்கள் veddahs , மலேயா தீபகற்பத்தில் சகாய் sakai எனற பெயரில் உள்ளனர் . அவர்கள் தமிழகத்தில் காடர் , படகர் , குரும்பர் , பணியர், மலையாளி , கணியர் , புலயர் , ஈழவர் என்று பல்வேறு பெயர்களில் தமிழின் கிளை மொழிகளைப் பேசுவோர்க அறியப்படுகின்றனர். அவர்கள் பற்றி தொல்பழங்காலத்தின் முற்றி முதிர்ந்த இயல்புகளின் உச்சமான , இறுதி நிலைக்குரிய சிந்து சமவெளி நாகரிகம் தரும் சான்றுகள் பல . அவை பல வரலாற்று உண்மைகளை உறுதி செய்கின்றன . கடந்த வாரம் வெளிவந்த ராகிகார்கி ஆய்வுகள் நமக்குத் தெரிந்த வரலாற்றுக் காலத்துக்கு முன்னர் இந்தியாவையும் பண்டைய உலகையும் ஆண்டவன் திராவிட இனத் தமிழனே தவிர வேறு எவருமல்லர் என்பதை உறுதி செய்கிறன.