New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: PART XX


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
PART XX
Permalink  
 


 PART XX

 There are six tombs for St. Thomas in South India. Two are in San Thome Cathedral at Mylapore, a third on an island southwest of Cochin, a fourth in a Syrian church at Tiruvancode in Travancore, a fifth in a Shiva temple at Malayattur in Travancore, and a sixth at Kalayamuthur west of Madurai near the Palani Hills. There are also six tombs for St. Thomas abroad: one in Brazil, a second in Germany, a third in Japan, a fourth in Malacca, a fifth in Tibet, and a sixth in China.

 But this is not the end of the matter of tombs. Bardesanes's Acts of Thomas has St. Thomas buried in a royal tomb on a mountain in King Mazdai's desert country and the Ethiopian version of the same Acts has the tomb located in Qantaria, which some say is ancient Gandhara in Afghanistan. The Alexandrian doctors say the tomb is in Parthia that is Persia, but Antipope Hippolytus of Portus says it is in Calamina, a city much discussed and never found, and which, today, remains as elusive a place as the Elioforum of the Passio Thomae. Still others say the tomb is in Betumah, which the Syrians identify with Mylapore but the Arabs say is east of Cape Comorin and Colonel Gerini, in Researches on Ptolemy's Geography of Eastern Asia, says is east of Singapore. This is still not the end of the tombs for St. Thomas, but we will stop with the Codex Fuldensis, ca. 541-546 CE, of the Latin version of Tatian's Syriac Diatessaron, ca. 160-175 CE, which says, "Thomas – In India – Civitate Iothabis".

 Now Iothabis is Iotha, which is a spelling mistake for Iorha, which is Latin for Urhai the Syriac name for Edessa, which, finally, is modern Sanliurfa (commonly Urfa) in Turkey. Edessa as the burial place of St. Thomas can be considered seriously. It is here and in Persia that he proselytized the Syrians, and it is here that the Syrian Christians, known to Europeans as Nestorians, would flourish and spread eastwards after the sixth century even up to Kubli Khan's court in China. The Latin version of the Diatessaron places Edessa in India because "India" was the term that ancient geographers used to designate the lands east and south of the Roman Empire's frontiers.

 Marco Polo is the first storyteller to place the tomb of St. Thomas in South India and a village on the Coromandel Coast. He does not name the village nor did he visit it, yet most of his interpreters will identify the village with Mylapore. T.K. Joseph, author of Six St. Thomases of South India, accepts Marco Polo's story but believes that the identification of the tomb in Mylapore as a Christian tomb is a case of wrong identification, of the Syrian Christians identifying the tomb of a Muslim Thomas with their Christian Thomas. In fact, the Mylapore tomb is a Portuguese fake, and the early Syrian Christians were probably worshipping in the great Shiva temple itself or at a yogi’s samadhi connected with it.

 Be this as it may, when asked to explain how the South Indian tradition of St. Thomas arose, T.K. Joseph replies, "There are many such problems to be solved. For instance, how was St. Thomas located in Brazil, Germany, Tibet, Malacca, Japan, China, etc.? How have his footprints, knee marks, finger marks, mummies, three skeletons, more than half-a-dozen tombs, etc., been found in Asia?... How were the seven dates (AD 50, 51, etc.) for his landing first in South India, and the ten or eleven dates for his death (as non-martyr or martyr) fabricated in South India after 1500 AD? How was he made to land first in Malliankara, or Cranganore, or Mylapore, diversely? How was the Rampan Song about him composed 'in 1601 AD' as quite reliable, and then tampered with in 1952? How has elephantiasis in Cochin been connected with St. Thomas?

 "Again, how did the Ceylon tradition arise that on 'Adam's Peak' there, 'is the sepulchre of Adam, our first parent', as Marco Polo recorded? How has another tomb of the same Adam been located in Arabia?... How has Ceylon found in it the Buddha's, Adam's and St. Thomas's footprints? How were 'Indians' found in America by the first Europeans who reached it?"

 This rhetoric is all very well insofar as it goes, but it does not go far enough and T.K. Joseph admits the lacuna when he uses phrases like "fabricated in South India after 1500 AD" and "tampered with in 1952" in his discourse. Unfortunately for history, and especially the study of Indian history, he is unwilling to openly indict the Portuguese and the popes and the Roman Catholic Church of today, though he could do so with effect as he had access to information and documents that we cannot hope to obtain.

 T.K. Joseph's weakness – like that of other honest Christian scholars – is inhibition and a limited perspective. He treats the problem of St. Thomas as an internal matter of the Christian community rather than a problem of Indian history. He refuses to consider the Hindu side of the story or to admit that temples were destroyed in Mylapore in the sixteenth century by Franciscan monks and Jesuit priests. He rejects the Malabar and Mylapore legends of St. Thomas as inventions, but seems to be unaware that Marco Polo's "tall tale' is just that – a tall tale of St. Thomas picked up in a Ceylonese port bazaar and retold with additions to an eager Italian public. His acceptance of the geographical designation "India" in the Acts of Thomas, as the field of the apostle's work, is unreasonable, as the internal cultural evidence of the Acts points to West Asia and not North-West India. He admits that he is forced to accept the testimony of the Acts as it is the only ancient document that says St. Thomas came to India – and he believes that St. Thomas did come to North-West India and may have been first buried near ancient Taxila.

 T.K. Joseph – and other Christian scholars who depend on the Acts of Thomas to fulfil their St. Thomas desires – seem to be unaware of Thomas Paine's famous dictum concerning another collection of acts and gospels – the Bible. Paine said, "It has often been said that anything may be proved from the Bible; but before anything can be admitted as proved by the Bible, the Bible itself must be proved to be true; for if the Bible be not true, or the truth of it doubtful, it ceases to have authority, and cannot be admitted as proof of anything."

 The Rev. Dr. G. Milne Rae, author of The Syrian Church in India, was even more unsparing than T.K. Joseph in his criticism of the St. Thomas fable. He did not allow that St. Thomas came further east than Afghanistan, and told the Syrian Christians that they reasoned fallaciously about their identity and “wove a fictitious story of their origin”. The two “facts” that they worked from, he said, were (1) the ancient beliefs of their church that St. Thomas was the apostle of the Indians, and (2) that they were Christians of St. Thomas. The ratiocination of these points went like this: St. Thomas was the apostle of the Indians; we are Indians; therefore he is our apostle. If this is not proof enough, there is his tomb in Mylapore, and we have been called "St. Thomas" Christians from the first century.

On the first point, the ancient beliefs of the Syrian Church, however dear to Syrian Christians, cannot be admitted as evidence until they are proved to be historically true. This has not yet happened, though men of genius and integrity have worked at the problem for centuries. The second point, which is simply repeated twice or thrice in the reasoning, also cannot be admitted as evidence because there is no record – indeed, no tradition – of any group calling themselves “St. Thomas” Christians prior to the fourteenth century.

Bishop Giovanni dei Marignolli, the Franciscan papal legate who built a Roman Catholic church in Quilon, in 1348, is the first person to use the appellation "St. Thomas" Christians. He did this to distinguish Syrian converts from low-caste Hindu converts in his congregation. This allowed the former Nestorians to retain their caste status as Roman Catholics. The appellation "St. Thomas" Christian is thus of Roman Catholic origin and indicates a social division within the Roman Catholic Church.

This observation does not exclude the probability that the Syrian Christians, within a few generations of their arrival in India from Persia in the fourth century, identified their community patriarch Thomas the Merchant with their spiritual patriarch Thomas the Apostle – especially as both were also called Thomas of Jerusalem. Thomas had evangelized their forefathers in Syria and Persia and was their apostle, but this did not make him India's apostle any more than Abraham and Moses were India's prophets, though they were the spiritual patriarchs of other immigrant communities in Malabar.

Moreover, there is no evidence that there ever was a Church of India, as such an early Thomas-founded church would have been called, though there was admittedly a Church of Persia founded by St. Thomas. Nor is there any record that Malabar ever had its own ecclesiastical hierarchy; hierarchs were always brought into India from Persia or Mesopotamia or, as today, from Antioch.

This circumstance is very unusual, for if the Syrian Church was not an immigrant church as its name and the importation of bishops implies, and St. Thomas was as closely and indissolubly associated with India as legend says, then there should be a Church of India – or some concrete record of it – with an indigenous hierarchy and an apostolic succession of bishops from St. Thomas. Yet there is nothing, absolutely nothing to show that St. Thomas established a church in India – notwithstanding the reams of reasonings and professions of faith that "St. Thomas" Christians produce today.

We have only the many and various legends and even they continue to change with the changing political needs of the Church. T.K. Joseph, the "St. Thomas" Christian who began his investigation into the St. Thomas legend when he suspected the authority of Malabar's “authoritative” St. Thomas Song, writes, “St. Thomas Christians seem to be ready to welcome any number of additions to their [Marco Polo] recorded St. Thomas traditions of 1288 to the present day if the fundamental concept of St. Thomas's preaching and death in their South India itself is left intact. They do not mind if he is a non-martyr or a martyr, and do not seem to care if they or their ancestors are accused of sins committed for his sake, or if the Saint himself is described in their records as having ... sinned. They will perhaps readily accept his Ceylon log of wood, his three skeletons, his two Mylapore tombs, his footprints on rocks, his dates 52, 68 AD, etc., his [non-existent] contemporary Biography of 72-73 AD, his waist cord presented to him by St. Mary on her 'Assumption' to heaven, his coming to South India along with King Gaspar of Jaffna, his settling the Goddess Kali in the Cranganore temple,69 his withdrawing his dead hand from Chinese intruders to his tomb in Mylapore, and other such things of the kind.”

This short list of St. Thomas curiosities contains an error and an important omission. The error is that Catholics will not tolerate a non-martyred apostle in their pantheon of saints – they have even martyred St. John, who was never martyred – and the omission is that T.K. Joseph has neglected to mention that Catholics like to believe that St. Thomas was killed by a Hindu king and his attending Brahmin priest.

The “martyred” St. Thomas has existed since the Acts of Thomas, ca. 210 CE, in which he is executed by King Mazdai for social crimes and sorcery. The Portuguese added the Brahmin assassin after 1517 and he has remained the first choice of the Roman Catholic Church since, for without him the Hindu community cannot be successfully maligned and the continuing cover-up of the destruction of temples in Mylapore cannot be successfully maintained by the Madras-Mylapore Archdiocese and its anti-Hindu secular sponsors in the government.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

பகுதி XX

 தென்னிந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸுக்கு ஆறு கல்லறைகள் உள்ளன. இரண்டு மைலாப்பூரில் உள்ள சான் தோம் கதீட்ரலில், மூன்றில் ஒரு பகுதி கொச்சினுக்கு தென்மேற்கே, திருவாங்கூரில் திருவாங்கோடு சிரிய தேவாலயத்தில் நான்காவது, திருவிதாங்கூரில் மலையாளூரில் உள்ள சிவன் கோவிலில் ஐந்தில் ஒரு பகுதியும், மதுரைக்கு மேற்கே கலாயமுத்தூரில் ஆறாவது பகுதியும் உள்ளன. பழனி ஹில்ஸ். வெளிநாட்டில் செயின்ட் தாமஸுக்கு ஆறு கல்லறைகள் உள்ளன: பிரேசிலில் ஒன்று, ஜெர்மனியில் இரண்டாவது, ஜப்பானில் மூன்றாவது, மலாக்காவில் நான்காவது, திபெத்தில் ஐந்தாவது மற்றும் சீனாவில் ஆறாவது கல்லறைகள் உள்ளன.

 ஆனால் இது கல்லறைகளின் விஷயத்தின் முடிவு அல்ல. தாமஸின் பார்டேசனஸின் செயல்கள் செயின்ட் தாமஸை மன்னர் மஸ்டாயின் பாலைவன நாட்டில் ஒரு மலையில் ஒரு அரச கல்லறையில் அடக்கம் செய்துள்ளன, அதே சட்டங்களின் எத்தியோப்பியன் பதிப்பில் கான்டாரியாவில் அமைந்துள்ள கல்லறை உள்ளது, இது ஆப்கானிஸ்தானில் பண்டைய காந்தாரா என்று சிலர் கூறுகின்றனர். அலெக்ஸாண்டிரிய மருத்துவர்கள் இந்த கல்லறை பெர்சியாவில் உள்ள பார்த்தியாவில் உள்ளது என்று கூறுகிறார்கள், ஆனால் போர்ட்டஸின் ஆன்டிபோப் ஹிப்போலிட்டஸ் கூறுகையில், இது கலமினாவில் உள்ளது, இது மிகவும் விவாதிக்கப்பட்ட மற்றும் கண்டுபிடிக்கப்படாத ஒரு நகரமாகும், இது இன்று பாசியோ தோமாவின் எலியோஃபோரம் போன்ற மழுப்பலான இடமாக உள்ளது. இன்னும் சிலர் கல்லறை பெட்டுமாவில் இருப்பதாகச் சொல்கிறார்கள், இது சிரியர்கள் மைலாப்பூருடன் அடையாளம் காண்கிறார்கள், ஆனால் அரேபியர்கள் கேப் கொமொரின் மற்றும் கர்னல் ஜெரினிக்கு கிழக்கே இருப்பதாக கூறுகிறார்கள், டோலமியின் கிழக்கு ஆசியாவின் புவியியல் பற்றிய ஆராய்ச்சிகளில், சிங்கப்பூருக்கு கிழக்கு என்று கூறுகிறார். இது இன்னும் செயின்ட் தாமஸின் கல்லறைகளின் முடிவு அல்ல, ஆனால் கோடெக்ஸ் ஃபுல்டென்சிஸ், ca. 541-546 பொ.ச., டாடியனின் சிரியாக் டயட்டெசரோனின் லத்தீன் பதிப்பின், ca. 160-175 CE, இது "தாமஸ் - இந்தியாவில் - அயோடிபிஸை சிவிட்" என்று கூறுகிறது.

 இப்போது அயோத்தாபிஸ் என்பது அயோத்தா, இது அயோஹாவின் எழுத்துப்பிழை, இது லத்தீன் உர்ஹாய் என்பதற்கு எடெஸாவின் சிரியக் பெயர், இது இறுதியாக துருக்கியில் நவீன சான்லியுர்பா (பொதுவாக உர்பா) ஆகும். செயின்ட் தாமஸின் புதைகுழியாக எடெஸாவை தீவிரமாக கருதலாம். இங்கேயும் பெர்சியாவிலும் அவர் சிரியர்களை மதமாற்றம் செய்தார், ஐரோப்பியர்கள் நெஸ்டோரியர்கள் என்று அழைக்கப்படும் சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் ஆறாம் நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு சீனாவில் குப்லி கானின் நீதிமன்றம் வரை கூட கிழக்கு நோக்கி பரவுவார்கள். டயட்டெசரோனின் லத்தீன் பதிப்பு இந்தியாவில் எடெஸாவை வைக்கிறது, ஏனெனில் ரோமானிய பேரரசின் எல்லைகளுக்கு கிழக்கு மற்றும் தெற்கே நிலங்களை நியமிக்க பண்டைய புவியியலாளர்கள் பயன்படுத்திய சொல் "இந்தியா".

தென்னிந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸின் கல்லறையையும் கோரமண்டல் கடற்கரையில் ஒரு கிராமத்தையும் வைத்த முதல் கதைசொல்லி மார்கோ போலோ ஆவார். அவர் கிராமத்திற்கு பெயரிடவில்லை, அவர் அதைப் பார்வையிடவில்லை, ஆனாலும் அவரது பெரும்பாலான மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் கிராமத்தை மைலாப்பூருடன் அடையாளம் காண்பார்கள். T.K. தென்னிந்தியாவின் ஆறு செயின்ட் தோமஸின் ஆசிரியரான ஜோசப், மார்கோ போலோவின் கதையை ஏற்றுக்கொள்கிறார், ஆனால் மைலாப்பூரில் உள்ள கல்லறையை ஒரு கிறிஸ்தவ கல்லறை என்று அடையாளம் காண்பது தவறான அடையாளம் காணப்படுவதாக நம்புகிறார், சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் ஒரு முஸ்லீம் தாமஸின் கல்லறையை அடையாளம் கண்டுள்ளனர் கிறிஸ்டியன் தாமஸ். உண்மையில், மைலாப்பூர் கல்லறை ஒரு போர்த்துகீசிய போலியானது, ஆரம்பகால சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் பெரிய சிவன் கோவிலில் அல்லது அதனுடன் இணைந்த ஒரு யோகியின் சமாதியில் வணங்குகிறார்கள்.

 செயின்ட் தாமஸின் தென்னிந்திய பாரம்பரியம் எவ்வாறு எழுந்தது என்பதை விளக்குமாறு கேட்டபோது, ​​டி.கே. ஜோசப் பதிலளித்தார், "இதுபோன்ற பல பிரச்சினைகள் தீர்க்கப்பட உள்ளன. உதாரணமாக, பிரேசில், ஜெர்மனி, திபெத், மலாக்கா, ஜப்பான், சீனா போன்ற நாடுகளில் செயின்ட் தாமஸ் எப்படி இருந்தார்? அவரது கால்தடங்கள், முழங்கால் அடையாளங்கள், விரல் அடையாளங்கள், மம்மிகள் , மூன்று எலும்புக்கூடுகள், அரை டஜன் கல்லறைகள் போன்றவை ஆசியாவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டனவா? ... தென்னிந்தியாவில் அவர் இறங்குவதற்கு ஏழு தேதிகள் (கி.பி. 50, 51, முதலியன) எப்படி இருந்தன, மற்றும் பத்து அல்லது கி.பி 1500 க்குப் பிறகு தென்னிந்தியாவில் புனையப்பட்ட அவரது மரணத்திற்கான பதினொரு தேதிகள் (தியாகி அல்லாதவர் அல்லது தியாகியாக)? அவர் எவ்வாறு மல்லியங்கரா, அல்லது கிரங்கனூர், அல்லது மைலாப்பூரில் முதன்முதலில் தரையிறக்கப்பட்டார்? அவரைப் பற்றிய ராம்பன் பாடல் 1601 இல் எவ்வாறு இயற்றப்பட்டது? கி.பி 'மிகவும் நம்பகமானதாக இருந்தது, பின்னர் 1952 இல் சேதமடைந்தது? கொச்சினில் உள்ள யானை செயின்ட் தாமஸுடன் எவ்வாறு இணைக்கப்பட்டுள்ளது?

 "மீண்டும், மார்கோ போலோ பதிவுசெய்தபடி, 'ஆதாமின் சிகரத்தில்', 'எங்கள் முதல் பெற்றோரான ஆதாமின் கல்லறை' என்று இலங்கை பாரம்பரியம் எவ்வாறு எழுந்தது? அதே ஆதாமின் மற்றொரு கல்லறை அரேபியாவில் எவ்வாறு அமைந்துள்ளது? ... புத்தர், ஆதாம் மற்றும் செயின்ட் தாமஸ் கால்தடங்களை இலங்கை எவ்வாறு கண்டுபிடித்தது? அமெரிக்காவில் 'இந்தியர்கள்' அதை அடைந்த முதல் ஐரோப்பியர்கள் எவ்வாறு கண்டுபிடித்தார்கள்? "

இந்த சொல்லாட்சி எல்லாவற்றையும் விட மிகச் சிறப்பாக உள்ளது, ஆனால் அது போதுமான தூரம் செல்லவில்லை மற்றும் டி.கே. ஜோசப் தனது சொற்பொழிவில் "தென்னிந்தியாவில் புனையப்பட்டவை" மற்றும் "1952 இல் சிதைந்தது" போன்ற சொற்றொடர்களைப் பயன்படுத்தும்போது லாகுனாவை ஒப்புக்கொள்கிறார். துரதிர்ஷ்டவசமாக வரலாற்றைப் பற்றியும், குறிப்பாக இந்திய வரலாற்றைப் பற்றியும், போர்த்துகீசியர்கள் மற்றும் போப்ஸ் மற்றும் இன்றைய ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையை வெளிப்படையாகக் குற்றஞ்சாட்ட அவர் விரும்பவில்லை, இருப்பினும் அவர் நம்பக்கூடிய தகவல்கள் மற்றும் ஆவணங்களை அணுகுவதால் அவர் அதைச் செய்ய முடியும். பெற.

 T.K. ஜோசப்பின் பலவீனம் - மற்ற நேர்மையான கிறிஸ்தவ அறிஞர்களைப் போலவே - தடுப்பு மற்றும் ஒரு வரையறுக்கப்பட்ட முன்னோக்கு. செயின்ட் தாமஸின் பிரச்சினையை அவர் இந்திய வரலாற்றின் பிரச்சினையாக இல்லாமல் கிறிஸ்தவ சமூகத்தின் உள் விஷயமாக கருதுகிறார். கதையின் இந்து பக்கத்தை கருத்தில் கொள்ளவோ ​​அல்லது பதினாறாம் நூற்றாண்டில் மைலாப்பூரில் கோயில்கள் பிரான்சிஸ்கன் துறவிகள் மற்றும் ஜேசுட் பாதிரியார்கள் அழிக்கப்பட்டதை ஒப்புக்கொள்ளவோ ​​அவர் மறுக்கிறார். செயின்ட் தாமஸின் மலபார் மற்றும் மைலாப்பூர் புனைவுகளை அவர் கண்டுபிடிப்புகளாக நிராகரிக்கிறார், ஆனால் மார்கோ போலோவின் "உயரமான கதை" என்பது மட்டும் தெரியாது என்று தெரிகிறது - செயின்ட் தாமஸின் ஒரு உயரமான கதை ஒரு சிலோனீஸ் துறைமுக பஜாரில் எடுக்கப்பட்டு ஒரு சேர்த்தலுடன் மீண்டும் சொல்லப்பட்டது ஆர்வமுள்ள இத்தாலிய பொதுமக்கள். அப்போஸ்தலரின் படைப்புகளின் துறையாக தாமஸின் செயல்களில் "இந்தியா" என்ற புவியியல் பெயரை அவர் ஏற்றுக்கொண்டது நியாயமற்றது, ஏனெனில் சட்டங்களின் உள் கலாச்சார சான்றுகள் மேற்கு ஆசியாவை சுட்டிக்காட்டுகின்றன, வடமேற்கு இந்தியா அல்ல. அவர். செயிண்ட் தாமஸ் இந்தியாவுக்கு வந்ததாகக் கூறும் ஒரே பண்டைய ஆவணம் என்பதால் அவர் சட்டங்களின் சாட்சியத்தை ஏற்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளார் என்று ஒப்புக்கொள்கிறார் - மேலும் புனித தாமஸ் வடமேற்கு இந்தியாவுக்கு வந்ததாகவும், முதலில் பண்டைய அருகே அடக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கலாம் என்றும் அவர் நம்புகிறார். டேக்ஸிலா.

 T.K. ஜோசப் - மற்றும் பிற கிறிஸ்தவ அறிஞர்கள் தங்கள் புனித தாமஸ் ஆசைகளை நிறைவேற்ற தாமஸின் செயல்களைச் சார்ந்து இருக்கிறார்கள் - தாமஸ் பெயினின் மற்றொரு செயல்கள் மற்றும் நற்செய்திகளின் தொகுப்பு - பைபிள் பற்றிய புகழ்பெற்ற கட்டளை பற்றி தெரியாது என்று தெரிகிறது. பெயின் கூறினார், "பைபிளிலிருந்து எதையும் நிரூபிக்கலாம் என்று அடிக்கடி கூறப்படுகிறது; ஆனால் பைபிளால் நிரூபிக்கப்பட்ட எதையும் ஒப்புக்கொள்வதற்கு முன்பு, பைபிளை உண்மை என்று நிரூபிக்க வேண்டும்; பைபிள் உண்மையல்ல என்றால், அல்லது அதன் உண்மை சந்தேகத்திற்குரியது, அதற்கு அதிகாரம் இருப்பதை நிறுத்துகிறது, எதற்கும் ஆதாரமாக ஒப்புக்கொள்ள முடியாது. "

இந்தியாவில் உள்ள சிரிய தேவாலயத்தின் ஆசிரியரான ரெவ். டாக்டர் ஜி. மில்னே ரே, டி.கே. செயின்ட் தாமஸ் கட்டுக்கதையை விமர்சித்ததில் ஜோசப். செயின்ட் தாமஸ் ஆப்கானிஸ்தானை விட கிழக்கு நோக்கி வருவதை அவர் அனுமதிக்கவில்லை, சிரிய கிறிஸ்தவர்களிடம் அவர்கள் தங்கள் அடையாளத்தைப் பற்றி தவறாக நியாயப்படுத்தியதாகவும், “அவர்களின் தோற்றம் பற்றிய ஒரு கற்பனையான கதையை நெய்ததாகவும்” கூறினார். அவர்கள் பணிபுரிந்த இரண்டு "உண்மைகள்" (1) புனித தாமஸ் இந்தியர்களின் அப்போஸ்தலன் என்றும் (2) அவர்கள் புனித தாமஸின் கிறிஸ்தவர்கள் என்றும் தங்கள் தேவாலயத்தின் பண்டைய நம்பிக்கைகள். இந்த புள்ளிகளின் விகிதாச்சாரம் இப்படித்தான் சென்றது: புனித தாமஸ் இந்தியர்களின் அப்போஸ்தலன்; நாங்கள் இந்தியர்கள்; ஆகையால் அவர் எங்கள் அப்போஸ்தலன். இது போதுமான ஆதாரம் இல்லை என்றால், மைலாப்பூரில் அவரது கல்லறை உள்ளது, முதல் நூற்றாண்டிலிருந்து "செயின்ட் தாமஸ்" கிறிஸ்தவர்கள் என்று அழைக்கப்படுகிறோம்.

முதல் கட்டத்தில், சிரிய திருச்சபையின் பண்டைய நம்பிக்கைகள், சிரிய கிறிஸ்தவர்களுக்கு எவ்வளவு அன்பானவை என்றாலும், அவை வரலாற்று ரீதியாக உண்மை என்று நிரூபிக்கப்படும் வரை அவற்றை ஆதாரமாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. மேதை மற்றும் ஒருமைப்பாடு கொண்ட ஆண்கள் பல நூற்றாண்டுகளாக பிரச்சினையில் பணியாற்றியிருந்தாலும் இது இன்னும் நடக்கவில்லை. இரண்டாவது புள்ளி, இரண்டு முறை அல்லது மூன்று முறை பகுத்தறிவில் மீண்டும் மீண்டும் கூறப்படுகிறது, மேலும் ஆதாரமாக ஒப்புக் கொள்ள முடியாது, ஏனென்றால் எந்தவொரு குழுவும் தங்களை “செயின்ட்” என்று அழைக்கும் எந்த பதிவும் இல்லை - உண்மையில், பாரம்பரியம் இல்லை. தாமஸ் ”பதினான்காம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய கிறிஸ்தவர்கள்.

1348 ஆம் ஆண்டில் குயிலனில் ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்க தேவாலயத்தை கட்டிய பிரான்சிஸ்கன் போப்பாண்டவர் பிஷப் ஜியோவானி டீ மரிக்னோலி, "செயின்ட் தாமஸ்" கிறிஸ்தவர்களின் முறையீட்டைப் பயன்படுத்திய முதல் நபர் ஆவார். சிரிய மதமாற்றங்களை தனது சபையில் குறைந்த சாதி இந்து மதமாற்றங்களிலிருந்து வேறுபடுத்துவதற்காக அவர் இதைச் செய்தார். இது முன்னாள் நெஸ்டோரியர்கள் ரோமன் கத்தோலிக்கர்களாக தங்கள் சாதி நிலையை தக்க வைத்துக் கொள்ள அனுமதித்தது. "செயின்ட் தாமஸ்" கிறிஸ்டியன் என்ற முறையீடு ரோமன் கத்தோலிக்க வம்சாவளியைச் சேர்ந்தது மற்றும் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபைக்குள் ஒரு சமூகப் பிரிவைக் குறிக்கிறது.

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

சிரிய கிறிஸ்தவர்கள், நான்காம் நூற்றாண்டில் பெர்சியாவிலிருந்து இந்தியாவுக்கு வந்த சில தலைமுறைகளுக்குள், தங்கள் சமூகத் தலைவரான தாமஸ் வணிகரை தங்கள் ஆன்மீக தேசபக்தர் தாமஸ் அப்போஸ்தலருடன் அடையாளம் காட்டிய நிகழ்தகவை இந்த அவதானிப்பு விலக்கவில்லை - குறிப்பாக இருவரும் தாமஸ் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர் எருசலேமின். தாமஸ் சிரியா மற்றும் பெர்சியாவில் தங்கள் முன்னோர்களை சுவிசேஷம் செய்திருந்தார், அவர்களுடைய அப்போஸ்தலராக இருந்தார், ஆனால் இது ஆபிரகாம் மற்றும் மோசே இந்தியாவின் தீர்க்கதரிசிகள் என்பதை விட அவரை இந்தியாவின் அப்போஸ்தலராக்கவில்லை, இருப்பினும் அவர்கள் மலபாரில் உள்ள பிற புலம்பெயர்ந்த சமூகங்களின் ஆன்மீக தேசபக்தர்கள்.

மேலும், ஒரு சர்ச் ஆஃப் இந்தியா இருந்ததற்கான எந்த ஆதாரமும் இல்லை, இது போன்ற ஆரம்பகால தாமஸ் நிறுவப்பட்ட தேவாலயம் அழைக்கப்பட்டிருக்கும், இருப்பினும் செயின்ட் தாமஸ் நிறுவிய பாரசீக தேவாலயம் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டது. மலபார் எப்போதுமே அதன் சொந்த திருச்சபை வரிசைக்கு உட்பட்டதாக எந்த பதிவும் இல்லை; பெர்சியா அல்லது மெசொப்பொத்தேமியாவிலிருந்து அல்லது இன்று போல் அந்தியோகியாவிலிருந்து படிநிலைகள் எப்போதும் இந்தியாவுக்கு கொண்டு வரப்பட்டன.

இந்த சூழ்நிலை மிகவும் அசாதாரணமானது, ஏனென்றால் சிரிய தேவாலயம் அதன் பெயராகவும், ஆயர்களை இறக்குமதி செய்வதிலும் குடியேறிய தேவாலயம் அல்ல, புனித தாமஸ் புராணக் கதைகளைப் போலவே இந்தியாவுடன் நெருக்கமாகவும், தனித்துவமாகவும் தொடர்பு கொண்டிருந்தார் என்றால், ஒரு சர்ச் ஆஃப் இந்தியா இருக்க வேண்டும் - அல்லது அதன் சில உறுதியான பதிவுகள் - ஒரு பூர்வீக படிநிலை மற்றும் செயின்ட் தாமஸிடமிருந்து ஆயர்களின் ஒரு அப்போஸ்தலிக்க அடுத்தடுத்து. இருப்பினும், செயின்ட் தாமஸ் இந்தியாவில் ஒரு தேவாலயத்தை நிறுவினார் என்பதைக் காட்ட எதுவும் இல்லை - "செயின்ட் தாமஸ்" கிறிஸ்தவர்கள் இன்று உருவாக்கும் விசுவாசத்தின் நியாயங்கள் மற்றும் விசுவாசத் தொழில்கள் இருந்தபோதிலும்.

 

எங்களிடம் பல மற்றும் பல்வேறு புனைவுகள் மட்டுமே உள்ளன, அவை திருச்சபையின் மாறிவரும் அரசியல் தேவைகளுடன் தொடர்ந்து மாறுகின்றன. T.K. மலபாரின் "அதிகாரபூர்வமான" செயின்ட் தாமஸ் பாடலின் அதிகாரத்தை சந்தேகித்தபோது செயின்ட் தாமஸ் புராணக்கதை குறித்து தனது விசாரணையைத் தொடங்கிய "செயின்ட் தாமஸ்" கிறிஸ்தவர் ஜோசப் எழுதுகிறார், "செயின்ட். புனித தாமஸின் பிரசங்கம் மற்றும் இறப்பு பற்றிய அடிப்படைக் கருத்து அவர்களின் தென்னிந்தியாவிலேயே அப்படியே இருந்தால், தாமஸ் கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் [மார்கோ போலோ] 1288 ஆம் ஆண்டின் பதிவு செய்யப்பட்ட செயின்ட் தாமஸ் மரபுகளில் எந்தவொரு சேர்த்தலையும் வரவேற்கத் தயாராக இருப்பதாகத் தெரிகிறது. அவர் ஒரு தியாகி அல்லது தியாகி என்பதை அவர்கள் பொருட்படுத்தவில்லை, அவர்களுக்காகவோ அல்லது அவர்களின் மூதாதையர்களுக்காகவோ அவர் பொருட்டு செய்த பாவங்கள் குறித்து குற்றம் சாட்டப்பட்டார்களா, அல்லது புனிதர் தங்களின் பதிவுகளில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளார்களா என்று கவலைப்படுவதாகத் தெரியவில்லை ... பாவம். அவரது சிலோன் மரப் பதிவு, அவரது மூன்று எலும்புக்கூடுகள், அவரது இரண்டு மைலாப்பூர் கல்லறைகள், பாறைகள் குறித்த அவரது கால்தடங்கள், அவரது தேதிகள் 52, 68 கி.பி., முதலியன, கி.பி 72-73 ஆம் ஆண்டின் அவரது [இல்லாத] சமகால வாழ்க்கை வரலாறு, அவரது செயின்ட் மேரி தனது 'அனுமானம்' குறித்து அவருக்கு வழங்கிய இடுப்பு தண்டு, அவர் யாழ்ப்பாண மன்னர் காஸ்பருடன் தென்னிந்தியாவிற்கு வருவது, கிராங்கனூர் கோவிலில் காளி தேவியை குடியேற்றினார், [69] அவர் சீன ஊடுருவல்காரர்களிடமிருந்து இறந்த கையை திரும்பப் பெற்றார் மைலாப்பூரில் கல்லறை, மற்றும் இது போன்ற பிற விஷயங்கள். ”

செயின்ட் தாமஸ் ஆர்வங்களின் இந்த குறுகிய பட்டியலில் ஒரு பிழை மற்றும் ஒரு முக்கியமான புறக்கணிப்பு உள்ளது. பிழை என்னவென்றால், தியாகிகள் அல்லாத அப்போஸ்தலரை கத்தோலிக்கர்கள் தங்களின் புனிதர்களின் சகாப்தத்தில் சகித்துக் கொள்ள மாட்டார்கள் - அவர்கள் ஒருபோதும் தியாகியாக இல்லாத புனித ஜானை கூட தியாகம் செய்திருக்கிறார்கள் - மற்றும் விடுபட்டது டி.கே. புனித தாமஸ் ஒரு இந்து மன்னரால் கொல்லப்பட்டார் மற்றும் அவர் கலந்துகொண்ட பிராமண பாதிரியார் என்று கத்தோலிக்கர்கள் நம்புவதை ஜோசப் புறக்கணித்துவிட்டார்.

"தியாகி" செயின்ட் தாமஸ் தாமஸ், ca. பொ.ச. 210, இதில் அவர் சமூக குற்றங்கள் மற்றும் சூனியத்திற்காக மன்னர் மஸ்டாய் தூக்கிலிடப்பட்டார். போர்த்துகீசியர்கள் 1517 க்குப் பிறகு பிராமண ஆசாமியைச் சேர்த்தனர், பின்னர் அவர் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முதல் தேர்வாக இருந்து வருகிறார், ஏனென்றால் அவர் இல்லாமல் இந்து சமூகத்தை வெற்றிகரமாக மோசமாக்க முடியாது, மேலும் மயிலாப்பூரில் உள்ள கோயில்களின் அழிவை மூடிமறைப்பதை வெற்றிகரமாக பராமரிக்க முடியாது மெட்ராஸ்-மைலாப்பூர் பேராயர் மற்றும் அரசாங்கத்தில் அதன் இந்து எதிர்ப்பு மதச்சார்பற்ற ஆதரவாளர்கள்.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard