New Indian-Chennai News + more

Admin · Guru

சிந்துவெளி: அண்மைக் கால முயற்சிகள் கமில் சுவலபில்

Admin · Guru

RE: சிந்துவெளி: அண்மைக் கால முயற்சிகள் கமில் சுவலபில்

Admin · Guru

முத்திரை எழுத்துகளின் பட்டியலைத் தொகுக்கும் போது இந்நிபுணர் குழுக்கள் அனைத்துமே (குறிப்பாகப் பினலாந்து நிபுணர்குழு) இரண்டு முதன்மையான பிரச்சினைகளை எதிர்கொண்டன. வெவ்வேறு எழுத்துகள் என்று எந்த அடிப்படையில் வேறுபடுத்திக் காண்பது? எந்த அடிப்படையில் எழுத்துகளை வரிசைப்படுத்துவது? என்பவையே இப்பிரச்சினைகள்.

1979ஆம் ஆண்டைய வெளியீட்டில் (பக். 13) அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளது போல, வடிவ ஒற்றுமையுடைய (ஒத்த சாயலுடைய) இரு வேறு எழுத்துகளை ஒன்றெனக் கொள்ளும் மயக்கமும், வெவ்வேறு சாயலுடைய – ஆனால் ஒத்த பொருள் தரக்கூடிய இரு வேறு எழுத்துகளைத் தனித் தனியாகப் பிரித்துக் காணும் தடுமாற்றமும் ஆய்வில் குழப்பத்தை விளைவித்துவிடும் என்பது உண்மையே.

ஒவ்வோர் எழுத்தும், எளிதில் வேறுபடுத்திக் காணக்கூடிய வகையில் தனித்தன்மையுடைய வடிவில் எழுதப்பட்டிருந்தால் இப்பிரச்னை எழ வாய்ப்பில்லை. ஆனால் சிந்துவெளி எழுத்துகளில் பல எழுத்துகள் ஒன்றுடன் ஒன்று வேறுபடுத்திக் காண இயலுமாயினும் அவற்றின் உருவ ஒற்றுமை நமக்குக் குழப்பத்தைத் தோற்றுவிக்கும்.

உருவ ஒற்றுமை என்பதற்கும், வேறுபடுத்திக் காண இயலும் என்பதற்கும் வரையறை ஏதாவது உண்டா? ஒரே சித்திர எழுத்தின் இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட வேறு வடிவங்களை அடையாளம் காண்பதற்கெனப் பின்லாந்து அறிஞர்கள் இயன்றவரை நேரிய முறையிலும் மிகக் கவனமாகவும் சில அளவு கோல்களை வகுத்துக் கொண்டமைக்காக நாம் அவர்களைப் பாராட்ட வேண்டியது அவசியம்தான் எனினும் இதன் விளைவாக அவர்கள் கண்ட ‘முடிவு’களை நாம் முடிந்த முடிவாகக் கொள்வதற்கிலை. ஐ. மகாதேவன் தயாரித்த சித்திர எழுத்துப் பட்டியல் பற்றிப் பின்லாந்து அறிஞர்கள் செய்துள்ள விமரிசனம், தமக்கும் பொருந்துவதை அவர்கள் உணரவேண்டும்.

படம் 2

: படம் 3

சான்றாக, படம் 2இல் காணப்படும் எழுத்தினைத் தனியாகவும், படம் 3இல் காணப்படும் எழுத்தினைத் தனியாகவும் மகாதேவன் பட்டியலிட்டுள்ளார். (இவ்விரண்டு எழுத்துகளுமே ஏழு என்பதைக் குறிக்கக்கூடும்.)

: படம் 4

: படம் 5

பின்லாந்து நிபுணர்களும், ஃபேர்செர்வீசும் படம் 4இல் காணப்படும் எழுத்தையும், படம் 5இல் காணப்படும் எழுத்தையும் ஒரே மாதிரியான வடிவங்கள் எனப் பட்டியலிட்டுள்ளனர். இவ்வாறு பட்டியலிட்டுள்ளது சரியானதுதானா என்ற ஐயம் எழுகிறது.

: படம் 6

படம் 7

வெவ்வேறு இடங்களிலிருந்து கிடைத்த இருவேறு முத்திரைகளில் இவ்வெழுத்துகள் பொறிக்கப்பட்டிருப்பதால், ஒரே எழுத்தினை எழுதும் முறைகளில் நிலவிய பிரதேச வேறுபாடாக இது இருக்கலாம். அல்லது இவ்விரு முத்திரைகளுக்குமிடையே பொறிக்கப்பட்ட கால வேறுபாட்டால் நேர்ந்த எழுத்து வளர்ச்சியாகவும் இதனைக் கொள்ளலாம். ஒலியாலோ, தாம் வெளிப்படுத்தும் கருத்தாலோ அடிப்படையில் ஒரே பொருளின் இருவேறு உட்பிரிவுகளைக் குறிக்கும் இரு எழுத்துகளாகவும் இவற்றைக் கொள்ளலாம். என்னைக் கேட்டால் இரண்டும் வேறு வேறு எழுத்துகள் என்று கூறுவதற்கு நான் தயங்கமாட்டேன். படம் 6இல் காட்டப்பட்டுள்ளது கோதுமையைக் குறிக்கிறது என்றும், படம் 7இல் காட்டப்பட்டுள்ளது வால்கோதுமை (பார்லி)யைக் குறிக்கிறது என்றும் நான் சொல்வேன்.

1982ஆம் ஆண்டில் வெளிவந்த ‘ஹரப்பன் எழுத்துப் பட்டியல்’ (ஆங்கிலம்) முதலிய தமது அண்மைக்கால வெளியீடுகளில் பின்லாந்து நிபுணர்கள், சிந்து வெளி எழுத்தென்பது, உருபன் எழுத்து (அதாவது ஒரு சொல்லினை ஒரு சித்திரத்தால் குறிப்பிடும் முறை) என்ற தமது கருத்தினைத் தெரிவித்துள்ளனர். ஐ.மகாதேவனும் ஏறத்தாழ இக்கருத்தையே கொண்டுள்ளார். நானும் இதனை ஏற்கிறேன்.

படம் 8

ஆயினும், பின்லாந்து நிபுணர்களின் அணுகுமுறையில் அடிப்படையில் ஒரு முரண்பாடு உள்ளது. அவர்கள் ஹரப்பன் எழுத்துகள் சுருக்கமும் செறியும் மிக்கவை என்பதனை மீண்டும் மீண்டும் முதன்மையாகவும் வலியுறுத்துகின்றனர். அப்படியிருக்குமாயின், ஒரே பொருள் குறித்து, ஹரப்பன் எழுத்துகளின் படம் 8இல் காட்டப்படும் மூன்று எழுத்து வடிவங்கள் ஏன் பயன்படுத்தப்பட்டன? ஓர் எழுத்து முறையென்பது செறிவும் சுருக்கமும் உடையதாக இருப்பின், ஒரு பொருள் குறித்த பல எழுத்து வடிவங்கள் தன்னிடம் இருப்பதை அது பறைசாற்றாது. அதாவது, எழுத்து வடிவின் சிறு வேறுபாட்டுக்கும் பொருள் வேறுபாடும் இருந்ததாக வேண்டும்.

முத்திரைகள் செய்யப்பட்ட நோக்கம் என்னவாக இருக்கலாம் என்பதை விவாதிக்கும்போது பின்லாந்து நிபுணர்கள் ஒரு கருத்தினை தெரிவிக்கிறார்கள். முத்திரைக்குரிய உடைமையாளரின் பெயர் பொறிக்கப்பட்ட முத்திரைகள் எனச் சிலவற்றையும், ஆட்சியாளர், தெய்வம் போன்றவர்கட்குக் காணிக்கையாக வழங்கப்பட்ட குறியீடுகள் எனச் சிலவற்றையும் இவர்கள் அடையாளம் காட்டுகின்றனர்.

படம் 9

அதாவது, படம் 9இல் காட்டப்பட்டுள்ள எழுத்து (‘அது’ அல்லது ‘உடைய’ எனப்பொருள்படும்) ஆறாம் வேற்றுமையுருபு எனக்கொண்டு, இவ்வெழுத்து பொறிக்கப்பட்ட முத்திரை ஒருவருடைய உடைமைப் பொருளாகும் என முடிவு செய்கின்றனர்.

படம் 10

மாறாக படம் 10இல் காட்டப்பட்டுள்ள எழுத்து (‘கு’ எனப் பொருள்படும்) நான்காம் வேற்றுமையுருபு எனக் கொண்டு இவ்வெழுத்து பொறிக்கப்பட்ட முத்திரை ஒருவருக்குக் கொடுக்கப்பட்டது என முடிவு செய்கின்றனர். இவ்வெழுத்துகள் பற்றி நாம் பின்னர் விவாதிக்கலாம்.

திருமதி ஜைடும் நானும், பின்லாந்து நிபுணர்களின் தொடக்ககால முயற்சிகளைத் தொடர்ச்சியாக விமர்சித்து வந்துள்ளோம். (தற்போது நான் மட்டும் விமர்சித்து வருகிறேன்.) சுய மதிப்பீட்டில் விளைந்த கரைகடந்த உற்சாகம் காரணமாக, திராவிட மொழியில் எழுதப்பட்டுள்ள ஹரப்பன் எழுத்துகளைத் தாங்கள் ஐயந்திரிபற வாசித்தறிந்துவிட்டதாக அவர்கள் நம்பினர்.

அந்நம்பிக்கையென்னும் அடித்தளத்தின் மீது பின்னாளைய திராவிட மதத் தத்துவங்களுக்கு மூலமான விண்மீன்களை வழிபட்ட ஹரப்பன் சமயம் எனும் கட்டுமானத்தையே புனைந்துவிட்டனர்.2 அவசரமான முடிவுகளை மேற்கொண்டனர்; அதே அவசரத்துடன் அம்முடிவுகளை கைவிடவும் செய்தனர். முரட்டுத்தனமான வேர்ச்சொல் உருவாக்க விளையாட்டிலும் ஈடுபட்டனர். ஆயினும், தமது கற்பனைக் குதிரையைத் துள்ளிக் குதிக்க அனுமதிக்காததால்தான் அஸ்கோ பார்போலாவால் இந்த அளவுக்குத் தமது முயற்சியில் முன்னேற முடிந்தது என்பதை நாம் ஏற்றுக் கொண்டுதான் ஆக வேண்டும். மனமாரப் பாராட்ட வேண்டிய ஒரு சாதனை பின்லாந்து அறிஞர்கள் முயன்று உழைத்துத் தயாரித்த ‘ஹரப்பன் எழுத்துப் பட்டியல்’ ஆகும். அது ஹரப்பன் எழுத்துகளை வாசிக்கும் ஆய்வு முயற்சிகளுக்கு உறுதுணையான ஒரு கலங்கரை விளக்காக விளங்கும். இந்த விஷயத்தில் ஆய்வு முயற்சி என்பதே, கரையை அடைவதற்கு “மீண்டும் மீண்டும் தளராமல் முயற்சி செய்வது; தவறுகளிலிருந்து பாடம் கற்றுக் கொள்வது” என்ற கோட்பாடுதான். பின்லாந்து நிபுணர்களுக்கும் இக்கோட்பாடு பொருந்தும். இத்தனை முயற்சிகளுக்குப் பிறகும், சிந்துவெளி முத்திரை வாசகம் என்பது முத்திரையிட்டு மூடப்பட்ட வாசகமாகவே (நூலாகவே) இருக்கிறது என்பதுதான் தற்போதைய நிலை. இதனைப் பின்லாந்து நிபுணர்களும் ஒப்புக்கொள்வதே நேர்மை.

அடிக்குறிப்புகள்:

1. திருமதி ஏ.ஆர்.கே. ஜைடும், கமில் வி. சுவலபில்லும் (நானும்) இணைந்து பதித்துள்ள ‘The Soviet Decipherment of the Indus Valley Script, Translation and Critique (Mouton, 1976) என்ற நூலில் சோவியத் நிபுணர்களின் ஆய்வு முறைமையும், அவர்களின் தொடக்க கால முடிவுகளும் எங்களால் விரிவாகத் திறனாய்வு செய்யப்பட்டுள்ளன. மேலும், சோவியத் நிபுணர்கள் ரஷ்ய மொழியில் எழுதியுள்ள ஹரப்பன் பொறிப்பு வாசகங்கள் பற்றிய விளக்கங்களை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து, உரிய விமரிசன உரையுடன் அந்நூலில் பதிப்பித்துள்ளோம்.

2. இது பற்றிய விளக்கத்திற்குப் பார்க்க: Decipherment. . .and Progress. . . I I J – XII 2 (1970) by A .R.K. Zide, and K. Zvelelil, pp.126-34; ‘Review of works on Indus Valley Scvipt’ by A.R.K. Zide and K. Zvelebit, Edited by Knorozoy) in Language 46 (1970) 4. pp. 952-68.

Admin · Guru

சிந்துசமவெளி சித்திர-குறியீடுகள் படும்பாடு:ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஏன் வெவ்வேறுவிதமாக, வேறான ஆய்வகங்களில் பேசுகிறார்கள்?

பிப்ரவரி 9, 2010

சிந்துசமவெளி சித்திர–குறியீடுகள் படும்பாடு:ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஏன் வெவ்வேறுவிதமாக, வேறான ஆய்வகங்களில் பேசுகிறார்கள்?

ஆய்வாளர்களை செம்மொழி மாநாடு படுத்தும் பாடு: செம்மொழி மாநாடு நெருங்க-நெருங்க ஆராய்ச்சியாளர்களின் நிலைப்பாடு பிரழ்கின்றது, கருத்துகள் மாறுகின்றன, விளக்கங்கள் தடுமாறுகின்றன, மொத்தத்தில் நடுநிலை மாறி, கோடிகளில் நடக்கவிருக்கும் மாநாட்டில் சிறப்புப் பெற, துடிப்பதுதான் மிஞ்சுகிறது. சரித்திர ஆசிரியர்களே “ஆரிய படையெடுப்பு சித்தாந்தம்” (AIT) சரித்திர ஆதாரமற்றது என்று ஒதுக்கியப் பிறகும்[1], அதைப் பிடித்துக் கொண்டு ஆட்சியாளர்களிடம் பரிசு பெறவேண்டும், சலுகைகள் அள்ளவேண்டும், வசதிகளை அனுபவிக்கவேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் ஆராய்ச்சியாளர்கள் தங்களது நிலையுள்ளது தெரிகிறது[2]. படிப்புத்தன்மை, ஆராய்ச்சிநெறி, முதலியவற்றை குழித்தோண்டி புதைத்து கிளம்பிவிடுகிறார்கள்.

சிந்துசமவெளி சித்திர–குறியீடுகள் படும்பாடு: சிந்துசமவெளி நாகரிகத்தின் எழுத்துகள்-எழுத்துமுறை முதலியவற்ரைப் பற்றி யாரும் வெற்றிகரமாக அவை எழுத்துகள் என்றோ, குறியீடுகள் என்றோ, சித்திர-எழுத்து என்றோ, சித்திரக்குறியீடு என்றோ தீர்மானமாகக் கொண்டு, அதற்குண்டான மொழி இதுதான் என நிரூபித்து, இருக்கின்ற எல்லா முத்திரைகளையும் படிக்கவில்லை[3]. ஏதோ தமக்கு வசதிக்கேற்றப்படி, ஒன்று அல்லது இரண்டு முத்திரைகளை எடுத்துக் கொண்டு அவற்றில் உள்ளவை மீன், ஆள், தூக்கி, காவடி, என படித்து, உடனே எல்லாவற்றையும் படித்தது மாதிரியும், அவையேல்லாமே எழுத்துகள் என்றும், அவ்வெழுத்துகள் ஒரு குறிப்பிட்ட மொழிதான் என்பது மட்டுமல்லாது அது தமிழ்தான் என்று கூறுவதுதான் வேடிக்கையான விஷயம்.

மதிவாணனுக்குப் பிறகு, பூரணசந்திர ஜீவாவின் ஆய்வு: “தென்னிந்திய மக்களுக்கு சிந்து எழுத்து முறை தெரிந்திருந்ததுஎன்பது உறுதி. ஆகவே தமிழி எழுத்துமுறை சிந்து எழுத்துமுறையிலிருந்து வந்து தான் உருவாகி இருக்கும்,” என்று சிந்து எழுத்து ஆய்வாளர் பூரணசந்திரஜீவா கூறினார், என்று இன்றைய “தினமரில்” செய்தி வந்துள்ளது[4]. முன்பு ஆர். மதிவாணன் என்பவர், இதில் ஆராய்ச்சி செய்ய இறங்கி, முத்திரைகளை எப்படியும் படித்து, அது தமிழ்மொழிதான் என்று கூறினார். ஆனால் வேடிக்கையென்னவென்றால், ஐராவதம் மகாதேவனே அதை ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. மேலும், ஸ்டீவ் ஃபார்மர் என்ற ஹார்வார்ட் பல்கலைக்கழக ஆராய்ச்சியாளர், மதிவாணன், சில இடங்களில் சிந்துசமவெளிக் குறியீடுகளை எழுதவைத்து அதைப் படித்தது போன்று காண்பித்ததை மோசடி[5] என்று எடுத்துக் காட்டினார். குறிப்பிட்டுள்ளதாவது, “Other recent forgeries, with opposing political purposes, include supposed finds by Dravidian scholars of Indus inscriptions on Tamil village walls”. “மற்ற கள்ளத்தனமான உருவாக்கிய குறியீடுகளில், அரசியல் ரீதியில் எதிர் கருத்தில் திராவிட பண்டிதர்கள் தமிழ் கிராம-சுவர்களின் காணப்பட்டதாகக் கூறப்படும் கல்வெட்டுகளும் / சின்னங்களும் அடங்கும்”, என்று கூறி அடிக்குறிப்பில் (எண்.3), இவ்வாறு கொடுக்கப்பட்டுள்ளது: “See, e.g, R. Madhivanan, Indus Script among Dravidian Speakers (Madras, 1995). The editor tells at the start that Indus Valley society originated among the ancient Tamils who created a “rich civilization which had flourished for millions of years”. We later find that “vestiges and remnants” of this multi-million-year-old civilization are alive and well in South India, as evidenced by photos in Madivanan’s book of fresh inscriptions on village walls”. அதாவது, “ஆர். மதிவாணன் Indus Script among Dravidian Speakers (Madras, 1995). என்ற புத்தகத்தைப் பார்க்கவும். தொகுப்பாசிரியர் சொல்வதாவது சிந்துசமவெளி நாகரிகமானது பழந்தமிழர்களிடமிருந்துத் தோன்றியது. “அவர்கள் கோடிக்கணக்கான வருடங்களுக்கு முன்பிருந்த செழிப்பான நாகரிகத்தை உருவாக்கியவர்கள்”. நமக்கு அவர் பிறகு காண்பிப்பதாவது, அத்தகைய கோடி-கோடி வருட நாகரிகத்தின் எச்சங்கள்-மீதிகள் கிராம சுவர்களில் பளிச்சென்று காணப்படுவதாக அப்புத்தகத்தில் உள்ள புகைப்படங்கள் காட்டுவதேயாகும்”. ஆனால், இதை எத்தனை தடவை சொல்லியும் மதிவாணன் கவலைப்பட்டதாகத் தெரியவில்லை! இப்பொழுது பூரணசந்திர ஜீவா என்பவர் வந்திருக்கிறார்.

தொல்லியல்துறை முதன்மை செயலரின் பேச்சு: சென்னையில் தமிழ் வளர்ச்சி வளாகத்தில் தொல்லியல் துறை கருத்தரங்கு நேற்று நடந்தது. இதைத் தொல்லியல்துறை முதன்மை செயலர் ஸ்ரீதர் துவக்கி வைத்து பேசியதாவது: “நமது எழுத்து வளர்ச்சி எங்கு துவங்கியதுஎன்ற கேள்வி உள்ளது. சிந்து எழுத்திலிருந்து வந்ததா அல்லது இந்தசிந்து எழுத்து இடையில் வந்ததா என்ற கேள்வியும் உள்ளது. மயிலாடுதுறைக்கு அருகில் செம்பியன் கண்டியூரில் கிடைத்தகல்வெட்டில் நான்கு குறியீடுகள் கிடைத்தன. சிந்து எழுத்துகுறியீடுகள் தான் என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறியுள்ளனர். குறியீடுகளை வைத்து காலத்தை தெரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கலாம்என்றாலும், எதை உணர்த்துகிறது என்று தெளிவாக தெரியவில்லை. சிந்து எழுத்து ஆய்வுகள் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன”, இவ்வாறு ஸ்ரீதர் பேசினார்.

சிந்து எழுத்து ஆய்வுகள் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன: தொல்லியல்துறை முதன்மை செயலர் ஸ்ரீதர் இவ்வாறு சொல்லி நிகழ்ச்சி ஆரம்பிதுள்ளபோது, பேச்சாளர் உறுதிசெய்யப்பட்டடுபோல பேசியது வினோதமாக இருந்தது. நிகழ்ச்சியில், “சிந்து எழுத்தும்தமிழியும்– ஓர் ஒப்பாய்வு‘ என்ற தலைப்பில், சிந்து எழுத்து ஆய்வாளர் பூரணசந்திர ஜீவா பேசியதாவது: “சிந்து எழுத்து முறை, படங்களை அடிப்படையாக கொண்டது என்கின்றனர். இது முழுவதும்படங்களால் ஆன எழுத்துக்கள் அல்ல. முழுமையாக எல்லா எழுத்தும்செயற்கை வடிவங்களால் ஆனது. செயற்கை வடிவம்மட்டுமல்லாமல், வடிவியல் கணித அடிப்படையில் வடிவங்களாகசிந்து எழுத்துக்கள் உள்ளன. இதற்கு காரணம் சிந்துவெளி மக்கள், நகரஅமைப்புகளை வடிவமைக்கும் கட்டடக் கலையில் மிகச் சிறந்த அறிவுபெற்றிருந்தனர். இந்த அறிவை பயன்படுத்தி எழுத்துகளுக்குசெயற்கையான வடிவங்களை அமைத்தனர். எனவே, இந்தவடிவங்களுக்கு கொடுத்த பொருள் பொருந்தாமல் போய்விட்டது.

“இந்த சிந்து எழுத்து வடிவங்கள் தமிழி என்ற எழுத்து வடிவங்களுடன்பொருந்துகின்றன. இரண்டையும் ஒப்பிட்டு சிந்து எழுத்தை படிக்கமுயற்சிக்கலாம் என்பது உறுதி. தமிழகத்தில் சிந்து எழுத்துவடிவங்கள் பெருமுக்கல், கீழ்வாலை, பொதிகைமலை குகை, இலங்கையில் யாழ்பாணத்தில் ஆணைக்கொட்டடி ஆகிய இடங்களில்கிடைத்துள்ளன. தென்னிந்திய மக்களுக்கு சிந்து எழுத்து முறைதெரிந்திருந்தது என்பது உறுதி. ஆகவே தமிழி எழுத்துமுறை சிந்துஎழுத்து முறையிலிருந்து வந்து தான் உருவாகி இருக்கும் என்பதுஉறுதி”, இவ்வாறு பூரணசந்திர ஜீவா பேசினார்.

‘சிந்து வெளியில் முந்து தமிழ்‘: ஜீவாவின் கருத்துப்படி சிந்து எழுத்துக்கள் கூட்டு எழுத்துக்கள். அந்த மரபு வடமொழியில் இன்றும் கையாளப்படுகிறது. தமிழில் ஓம் என்பது கூட்டெழுத்து. ஓ காரத்துள் ம் காரம் அடங்கியுள்ளது. அது போல் ஒரு சிந்து எழுத்து படத்தில் உள்ள எழுத்துக்களை பிரிக்கமுயல்வதே அவரது முறை. பிரித்த எழுத்துக்கள் பிராமி யின் வடிவத்தை ஒக்க வேண்டும். சிந்து எழுத்து திடுமென ஆவியாக போய் இருக்க வாய்ப்பு இல்லை. அது வேறு வடிவில் மாறி இருக்குமானால் அது இந்திய நாட்டின் ஒரு வரிவடிவமாக்வே இருக்க வேண்டும். எனில், அது பிராமியாகத்தான் இருக்கமுடியும் என்பதே அவர் அணுகு முறை. பூர்ண சந்திர ஜீவா ‘சிந்து வெளியில் முந்து தமிழ்’ என்ற நூலில் சிந்து வெளி முத்திரைகளோடு பிராமி வரிவடிங்களுக்கு உள்ள தொடர்பை ஆராய்ந்துள்ளார்[6]. சிந்து முத்திரைகளை 16 மெய்யெழுத்து வடிவங்களாகவும் 6 உயிரெழுத்து வடிவங்களாகவும் தமிழ் எழுத்துக்களோடு இணைத்துப் படித்துக் காட்டியுள்ளார்.

கொடுத்துள்ள உதாரணங்கள்: முப்பகய்ய = காமம், வெகுளி, மயக்கம் ஆகிய மூன்றிற்கும் பகையானவன்.
இம்பன = இவ்வுலத்தன்.
இயயார் = பொருந்தாதவர். இவ்வுலகத்திற்குரிய இன்பங்களை விரும்பாதவர்.

அண்ணிய்ம் – அண்ணிய்ம – அண்ணிம

அரசந = அணுகியருள் புரியும் அரசனுடைய.
அண்ணித்தல் = அணுகி அருள் புரிதல். இறைவன், அரசன் ஆகியோரது இயல்பு.
வய்யம் இரு இல் = உலகம் பெரிய இல்லம்.
கொயில் – அன்பு – அனலாவ = கோயில் மீது கொண்ட அன்பு நெருப்பாக வீசும்.
நய்ய = நெய்ய. நெய்க்கான. ஓணாள் = ஓண நாளுக்குரிய ஓர் இறை.
ஆதப = ஆதவ. வய்ர – வயிர எட்டிய = வைர வணிகத்தில் எட்டிப் பட்டம்
பெற்றவனது. எட்டி – செட்டி.

ஓர் = ஒப்பற்ற.
வயபண்ணா = வய வண்ணா = வய – அண்ணா = வலிய அண்ணல்.
இருவ்வோர் = கரிய நிறம் உடையோர்.
தவம் = மிக்க ஆற்றல்.

தவம் என்னும் கருத்துரு திராவிடருக்குரியது. சிந்து முத்திரைகளில் தவம் குறித்தச் செய்திகள் மிகுதியாக உள்ளன. இறைவனே தவசியாக இருக்கும் பண்பாடு – நாகரிகம் சிந்து வெளியில் காணப் படுகிறது. யோக நிலையில் வீற்றிருக்கும் மேலோன், ஆதிசிவன் என்று குறிப்பிடுகின்றனர்.

குறிப்பு:
ஆள் = ஆண்டவனாகிய, அவ் = தவம் மூத்த , ஈசக = ஈசனே. ஈசக – ஈசகன். ஈசன்
என்பதன் பண்டைக் கால் வடிவம். 1337 ஆம் எண் முத்திரை தவசியாகிய இறைவனைக் குறித்தை அமைந்துள்ளது. இவை, ஓம்படைக் குளவியோடு கூடிய முத்திரை. இக்கால இரட்சைகளைப் போன்றதாகும். இவற்றால், சிந்துவெளியில் தவம் குறித்து விளக்கமான செய்திகளுள்ளதை அறியலாம். அடுத்துள்ள முத்திரை 1605 இல் தவத்தை ‘ வய தவம்’ என்று குறிப்பிடுகிறது.

கோயில் நன்பட்தமி = கோயில் – நன்ப – அத்தமி = நண்பன் அத்தமி.
கோயிலிடத்து நெருக்கமான பற்றுடையவன் அத்தமி என்பான்.

இட இட = இடப்பக்கம் இடம் பெற்றுள்ள. ஆணாவோர் = ஆனின் இடப்பக்கம் இடம் பெற்றதால் ஆணாகும் இறைவி. சிவனின் இடப்பக்கம் இடம் பெற்றதால் ஆணாகும் இறைவி. சிவனின் இடப்பக்கம் இடம் பெற்ற இறைவியை குறித்த முத்திரை.

மி ஓர் கணய்ய = மீ – ஓர் – கண் – அய்ய. மேலேயும் ஒரு கண்ணுடைய அய்யன். நெற்றிக் கண்ணிடைய சிவன்.

முகய்பண்ணா = முகம் – அய்வ – அண்ணா = முக அய்வண்ணா. ஐய்முகன் ஆகிய சிவன். அய்யி முகர் (2442) என்றும் பெயருண்டு. ஓமு = ஓம். ஓம்படைக் கிளவி.

சிந்துவெளி இறைவன் இவ்வுலகப் பற்றுகளில் இருந்து நீங்கியவன் என்பதை ‘ இம்பன இயயார்’ என்று குறிப்பிடுகிறது.

இவை அனைத்துக்கும் மேலாக, தமிழ் – தமிழ் இறைவி, தமிழ்த்தாய் என்ற சொல்லே ஒரு முத்திரையில் இடம் பெறுகிறது. ( 2068)

தமி = ஒப்பற்ற, தமிழத்தாள் = தமிழ் + அத்தள் = தமிழ இறைவி. தமிழுக்குறிய இறைவி தமிழ்த்தாய் என்பதை இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறது.

அத்தள் – அத்தன் என்பதன் பெண்பாற் பெயர். இவ்வாறு தமிழைப் பற்றிய ஒரு முத்திரையே காணப்படுவது தமிழின் சிறப்பை – தமிழின் தொன்மையை உணர்த்துகின்றது. இப்படி அவர் விளக்கமளித்து, சிந்து வெளி நாகரிகம் தமிழர் நாகரிகம் தான் என்று முடிவுக்கு வருகிறார்!

சிவன் விஷயத்தில் மைக்கேல் விட்ஸெலை எதிர்க்கக்கூடியவர் பூர்ணசந்திரஜீவாதான்! கடந்த ஜூலை மாதம் மைக்கேல் விட்ஸெல் (Michael Witzel) வந்திருந்தபோது, அவரது சொற்பொழிவு நிகழ்ச்சிகளை மூன்று இடங்களில் –
1. சென்னை சமஸ்கிருத கல்லூரி (Rigveda and its language: 06-07-2009),

2. சென்னை பல்கலைக்கழக சமஸ்கிருத பிரிவு (Origin and Development of Language: Language in South Asia: Phylogeny vs. Epigenetics: 09-07-2009 காலை), மற்றும்

3. ரோஜா முத்தையா நூலகம் (09-07-2009 மாலை) – ஏற்பாடு செய்திருந்தார். ஐராவதம் மஹாதேவன், ரோஜா முத்தையா அராய்ச்சி நூலகத்தில் “சிந்து ஆராய்ச்சி மையம்”, (Indus Research Centre, Roja Muthaiah Research Library, Chennai) என்பதின் தலைவர். 2008ல் ஆஸ்கோ பார்போல வந்து பேசியுள்ளார். இந்த ஆண்டு, மைக்கேல் விட்ஸெல் வந்துள்ளார். இந்நிகழ்ச்சிகளுக்கு ஏற்பாடு செய்தவர் இவர்தாம். அப்பொழுது விட்ஸெல் சமஸ்கிருத கல்லுரியில் “சிவன் இந்திய கடவுளே இல்லை” என்று பேசினார்! அப்பொழுது போர்ணசந்திரஜீவா போன்றவர்கள் வந்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும். ஏன் வரவில்லை? மகாதேவன் அவருக்குச் சொல்லியிருக்கவேண்டாமோ? சொல்லாமலே வந்திருக்கவேண்டாமோ? அத்தகைய அந்நியருடன் பொருது புறமுதுகிட்டு ஓடவைத்திருக்கவேண்டாமோ? ஆனால் யாரும்[7]வரவில்லை!

மொழி-இன சிந்தாந்தங்கள் ஒட்டிய ஆராய்ச்சி முறைகள்: ஆராய்ச்சி தொடரட்டும், ஆனால் இத்தகைய அரசியல், மொழிவெறி, இனவெறி முதலிய சரித்திர ஆதாரமற்ற, சமூக-விரோத சித்தாந்தங்களுடன் முடிவைத் தீமானித்துக் கொண்டு ஆராய்ச்சி ஆரம்பிக்கும் போக்குத் தேவையில்லை. இதனால், ஆட்சியாளர்களிடம் பாராட்டு, பட்டம், சலுகை பெறலாம். ஆனால், ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளமாட்டார்கள். அராய்ச்சி நெறிமுறைகளுக்குட்பட்டு பாரபட்சம் இல்லாமல் செய்வதுதான் ஆராய்ச்சி, இவ்வாறு செய்வது எப்படி ஆராய்ச்சியாகும் என்று தெரியவில்லை. ஏன் ஐராவதம் மகாதேவனிடமே கருத்தைக் கேட்டுவிடலாமே? மகாதேவன் திருச்சி மாநாட்டில் என்ன பேசினார், ஆனால் பத்திரிக்கைகள் எவ்வாறு திரித்து வெளியிட்டன என்பனவை ஏற்கெனவே மேற்குறிப்பிட்டபடி, எடுத்துக் காட்டப்பட்டது[8]. ஆகவே தமிழ் ஆராய்ச்சியாளர்கள் இத்தகைய குறுகிய அரசியல், ஆராய்ச்சி நெறிக்கு ஒவ்வாத மொழி-இன சித்தாந்தங்களுடன் தொடர்ந்து செயல்படுவதை நிறுத்து, ஆராய்ச்சி செய்து முடிவுகளை அறிவிப்பது நலம்.

வேதபிரகாஷ்

09-02-2010

[1] இனவாத, இனவெறி சித்தாந்தங்கள் குப்பைத் தொட்டியில் போடப்பட்டுவிட்டன. ஆனால், அதை பேசிக் கொண்டு திரிவது, இங்குதான் தெரிகிறது.

[2] அயல்நாட்டு ஆராய்ச்சியாளர்கள் என்று பல தமிழர்கள் எப்படியாவது எப்க்கேயாவது நுழைந்துவிடவேண்டும், என வட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கிறர்கள்.

[3] ஐராவதம் மகாதேவன் மற்ற மாநாடுகளில் “நேதி, நேதி” (அதுவுமில்லை, இதுவுமில்ல) என்று சொல்லிவிட்டு விடுவிடுவார்!

[4] தினமலர், சிந்து எழுத்து முறையில் இருந்து வந்ததே தமிழிமுறை : ஆய்வாளர், பிப்ரவரி 09,2010; http://www.dinamalar.com/General_detail.asp?news_id=21697

[5] Steve Farmer, The First Harappan Forgery: Indus Inscriptions in the Ninteenth Century, for full text, see here: http://www.safarmer.com/firstforgery.pdf

[6] பூரணசந்திர ஜீவா, சிந்து வெளியில் முந்து தமிழ்,, தய்யல் பதிப்பகம்,127 பாலாஜிநகர், திருவாயர்பாடி,
பொன்னேரி – 601 204.

[7] மதிவாணன், பூர்ணசந்திர ஜீவா மற்றும் இணைத்தளத்தில் இவர்களுக்கு ஆதரவு கொடுக்கும் வீரர்கள் அத்தகைய வெளிநாட்டடக் காரர்கள் வந்து பேசும் போது, நம்மவர்கள் வந்து கேள்வி கேட்கவேண்டும், அவர்களது ஆராய்ச்சியில் உள்ள பாராபட்சத்தை எடுத்துக் காடவேண்டும். அதைவிடுத்து, “நான் உன்னைப் பாராட்டுகிறேன், நீ என்னைப் பாராட்டு”, என்ற ரீதியில் கூட்டம் கூடினால் என்ன பயன்?

[8] வேதபிரகாஷ், சிந்துசமவெளி சித்திர–குறியீடுகள் படும்பாடு: “திராவிட இனவெறியின் மற்றொரு வெளிப்பாடு”.https://dravidianatheism.wordpress.com/2009/10/14/சிந்துசமவளி-சித்திர-குற/

Admin · Guru

திராவிடம்

சிந்துவெளி நாகரிகம், சிந்துவெளி நாகரிக எழுத்துமுறையானது அத்துறைசார்ந்த ஆய்வுலகில் ஒரு புதிரான நிலையிலேயே இருந்துவருகிறது. சிந்துவெளி நாகரிகத்திற்கு உரியனவாகக் கண்டெடுக்கப்பட்ட தடயங்களைக் கொண்டு அந்நாகரிகம் மற்றும் எழுத்துமுறை குறித்த புரிதலை உருவாக்கும் முயற்சிகள் ஏறத்தாழ ஒரு நூற்றாண்டுகாலமாக நடைபெற்று வருகின்றன.

சிந்துவெளி நாகரிகத்திற்கு உரியனவாக அடையாளங்காணப்பட்ட குறியீடுகள், பண்பாடு சார்ந்த பல்வேறு ஆய்வுப் புதிர்களைக் கொண்டுள்ளன. 1920இல் சிந்துவெளிக் குறியீடுகள் வெளிக்கொணரப்பட்ட பின்னர் உலகளாவிய நிலையிலுள்ள அறிஞர்கள் இக்குறியீடுகளை வாசித்தறிவதிலும் சிந்துவெளி பண்பாட்டைக் கட்டமைப்பதிலும் பல்வேறு முயற்சிகளை மேற்கொண்டுவருகின்றனர். இத்துறையில் இவ்வகை ஆய்வுகள் 1960க்குப் பிறகு முனைப்புடன் முன்னெடுக்கப்பட்டன.

சிந்துவெளிக் குறியீடுகள் குறித்து 1960க்குப் பிறகான முனைப்பான ஆய்வுகளால் இந்தியாவில் இருந்த மிகப் பண்டைய நாகரிகம் சிந்துவெளி நாகரிகமே என்றும் இந்தியாவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட எழுத்து வடிவங்களுள் சிந்துசமவெளி எழுத்துக்களே மிகப் பழமையானது என்பதுமான கருத்துக்கள் அத்துறை சார்ந்த அறிஞர்களால் முன்வைக்கப்படன. இன்னொரு முக்கிய அம்சம் சிந்துவெளிப் பகுதியில் பேசப்பட்ட மொழியின் எழுத்து வடிவங்கள் எனக் கருதப்படும் குறியீட்டு வடிவங்கள் தமிழின் தொன்மையான வடிவமாக இருக்கலாம் என்ற கருத்தையும் கூறிவருகின்றனர். எனினும் உறுதியான முடிவுக்கு வரக்கூடிய தகவல்கள் இதுவரை வெளிப்படவில்லை.

ஏறத்தாழ ஒரு நூற்றாண்டுகால சிந்துவெளி ஆய்வுப் போக்குகளை நோக்கின் கீழ்வரும் சில கருத்துக்களை நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடியும்.

சிந்துவெளி நாகரிகம் வெளிப்படுத்தப்பட்டுக் கிட்டத்தட்ட நூறு ஆண்டுகள் கழிந்தும் அந்நாகரிகம் குறித்த அடையாளப்படுத்தலில் கருத்து முரண்கள் தொடர்ந்து இருந்து வருகின்றன.
சிந்துவெளிப் பகுதியில் பேசப்பட்ட மொழி திராவிட மொழிக்குடும்பத்தைச் சார்ந்தது என்றும் இந்தோ-ஐரோப்பிய மொழிக்குடும்பத்தைச் சார்ந்தது என்றும் இருவேறு கருத்து நிலைகள் தொடர்ந்து இருந்துவருகின்றன.
சித்திர வடிவில் உள்ள எழுத்து வடிவங்கள் அறியப்பட்ட எந்தவொரு மொழிக் குடும்பத்து எழுத்து முறையோடும் தொடர்படுத்த முடியாதவாறு உள்ளன.
இன்னொருபுறம் இவை எழுத்துக்களே அல்ல வெறும் குறியீடுகள்தான் என்ற முற்றிலும் மாற்றானதொரு கருத்தும் முன்வைக்கப்படுகிறது.
பெரும்பான்மையான அறிஞர்கள் சிந்துவெளிக் குறியீடுகள் எழுத்து வடிவமே என்றும் எழுதிய முறை வலப்புறத்திலிருந்து இடப்புறமாக எழுதப்பட்டுள்ளது என்றும் கருதுகின்றனர்.
- சிந்துவெளி நாகரிக அழிவிற்குப் பிறகு அங்கிருந்த மக்கள் எந்த திசைநோக்கிச் சென்றனர் என்ற முக்கியமான ஐயப்பாடும் தொடர்ந்து இருந்துவருகிறது.

மேற்குறித்த முரண்களின் ஊடாகச் சிந்துவெளி மக்களின் நாகரிகம், எழுத்துமுறை, வாழ்விடம் குறித்த ஆய்வுகள் பல்வேறு சிக்கல்களை எதிர்நோக்கியுள்ளன.

பல்வேறு சிக்கல்களை எதிர்நோக்கியுள்ள சிந்துவெளி ஆய்வுலகில் அத்துறை சார்ந்த இரு அறிஞர்கள் எழுதிய கட்டுரைகளின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு அண்மையில் வெளிவந்துள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கதாகும். ஒரு கட்டுரை எழுதியவர் பின்லாந்து அறிஞர் பேராசிரியர் அஸ்கோ பர்போலா, மற்றொரு கட்டுரை முனைவர் ஐராவதம் மகாதேவன் எழுதியது. 1960க்குப் பிறகான சிந்துவெளி குறித்த ஆய்வுகளைப் பல்வேறு புதிய அணுகுமுறைகளின்வழி முன்னெடுத்தவர்களுள் இவ்விருவரும் முக்கியமானவர்கள்.

சிந்துவெளி குறித்து அமெரிக்க விஸ்கான்சின் பல்கலைக்கழகத்தில் பேரா. பர்போலா ஆங்கிலத்தில் சொற்பொழிவு ஒன்றை (1996) நிகழ்த்தியுள்ளார். இதன் தமிழாக்கத்தைச் ‘சிந்துவெளி எழுத்து’ எனும் தலைப்பில் தமிழோசை பதிப்பகம் (2009 திசம்பர்) வெளியிட்டுள்ளது. திருச்சிராப்பள்ளியில் தமிழ்நாடு வரலாற்றுப் பேரவையில் (2009) ஐராவதம் மகாதேவன் நிகழ்த்திய அறக்கட்டளை உரையின் தமிழாக்கத்தைச் ‘சிந்துவெளிப் பண்பாடும் சங்க இலக்கியமும்’ எனும் தலைப்பில் செம்மொழி நிறுவனம் (2010 சனவரி) வெளியிட்டுள்ளது.

சிந்துவெளிப் பண்பாடு/குறியீடுகள்/எழுத்து வடிவங்கள் முதலானவற்றின் கூறுகளை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ளும் முயற்சியில் ஈடுபட்டுவரும் இவ்விருவரின் கட்டுரைகள், நூல்கள் இதுவரை ஆங்கிலத்தில் மட்டுமே வெளியிடப்பட்டுள்ளன. முதன்முறையாக மேற்கண்ட இரு கட்டுரைகள் தமிழில் வெளிவந்துள்ளது. சிந்துவெளி ஆய்வு வரலாற்றுப் போக்கைப் புரிந்துகொள்ள உதவும் இவ்விரு கட்டுரைகளின் பங்களிப்பு குறித்த அறிமுகத்தை முன்வைப்பதே இக்கட்டுரையின் நோக்கம். சிந்துவெளி ஆய்வு வரலாற்றில் இரு கட்டுரைகளின் பங்களிப்பைத் திறனாய்வு செய்வது அல்ல.

சிந்துவெளி நாகரிகம், எழுத்துமுறை பற்றிய ஆய்வுகளின்வழி பண்டைய நாகரிகத்தை அடையாளப்படுத்தவும் குறியீடுகளை விளக்குவதற்கும் எவ்வகையான அணுகுமுறைகளை இவர்கள் பின்பற்றுகின்றனர் என்பதை இவர்களின் உரைவழி கண்டுணர முயலலாம்.

I

பெரும்பாலான பண்டைய எழுத்துக்களின் புதிர்கள் விடுவிக்கப்பட்ட நிலையில் சிந்துவெளி எழுத்துமுறையை மட்டும் படித்தறிவதில் தடைகள் ஏற்படுவது குறித்துக் கூறும் பர்போலா, படித்தறியும் முறைகள் குறித்தும் கோட்பாட்டு ரீதியிலான அணுகுமுறையை இவ்வுரையில் முன்வைக்கிறார்.

பொதுவாகச் சிந்துவெளி எழுத்துமுறையைப் படித்தறிவது கடினம் என்று கூறும் பர்போலா, சிந்துவெளி நாகரிகத்திற்குச் சமகாலத்தில் அறியப்பட்ட எழுத்துக்களிலும் மொழிகளிலும் சிந்துவெளி எழுத்திற்குப் பிற மொழி வழியான பெயர்ப்புகள் கிடைக்கப்படாமலிருப்பது அதற்கான முக்கியக் காரணம் என்கிறார். அறியப்படாத எழுத்துக்களுக்கான திறவுகோலைப் பெரும்பாலான நேரங்களில் இத்தகைய பிற மொழி பெயர்ப்புக்களே வழங்குகின்றன என்று கூறும் பர்போலா அத்தகைய பிறமொழித் திறவுகோல் இல்லாத சிக்கலைப் படித்தறிய ஏற்படும் தடைகளில் ஒன்றாகச் சுட்டுகிறார். எகிப்திய சித்திர எழுத்தின் புதிர்களை விடுவித்ததற்குப் பிற மொழிகளில் அமைந்த பெயர்ப்புகள் உதவியதாகவும் அவர் குறிப்பிடுகிறார். அதேவேளையில், இவ்வகையான பிற மொழி வழியான பெயர்ப்புகள் கிடைக்கபெறாமல் போனதுடன் மற்றுமொரு சிக்கல் இருப்பதாகவும் அவர் கருதுகிறார்.

எகிப்திய ஆப்பு வடிவ எழுத்துக்கான (Cunei form Script) மொழிபெயர்ப்புகள் கிடைக்காத போதிலும், ஹிரோடோஸின் எழுத்துக்களிலிருந்தும் பைபிளிலிருந்தும் தெரியவருகிற பாரசீக மன்னர்களின் பெயர்களும் அவர்களது முன்னோர்களின் பெயர்களும் இதற்குத் தீர்வுகாண உதவின. வரலாற்றை ஆவணப்படுத்திய காலத்திற்கு முன்னதாகவே சிந்துவெளி நாகரிகம் அழிந்து போனதால் இவ்வகையான தகவலும் இல்லாமல் போய்விட்டது. (2009 : 8)

வரலாற்றைப் பதிவுசெய்யும் வழக்கத்திற்கு முன்னமே சிந்துவெளி நாகரிகம் முற்றாக அழிந்து போனதும் அதன் எழுத்து வடிவங்களை வாசித்தறிவதில் ஏற்படும் தடைகளுள் ஒன்றாக உள்ளது என்றும் கூறுகிறார். பின்லாந்தைச் சேர்ந்த பண்டைய ‘உகாரிதிக்’ எழுத்தை அது கண்டுபிடிக்கப்பட்ட சில வாரங்களிலேயே படித்தறிய முடிந்ததற்கும், கிரேக்க மொழி சார்ந்த ‘மைசினிய’ B வரிவடிவ எழுத்து(Mycenean B script) படித்தறியப்பட்டதற்கும் வரலாற்றுத் தொடர்ச்சி முற்றிலும் அறுபடாமல் இருந்ததை முக்கிய காரணமாகக் காட்டுகிறார்.

படித்தறிவதில் உள்ள தடைகளுக்கு மேற்குறித்த காரணங்கள் முக்கியமானவையாகும். என்றாலும், சிந்துவெளி எழுத்தில் சுமார் நானூற்றுக்கும் அதிகமான வேறுபட்ட குறியீடுகள் உள்ள நிலையில் அவற்றின் சித்திர வடிவக் குறியீடுகளையும் வேறுசில அசைக் குறியீடுகளையும் வேறுபடுத்திக் காட்டுவது கடினமாக இருப்பதாகவும் அவ்வாறு வேறுபடுத்திக்காட்டும் சூழல் இல்லாதபட்சத்தில் அவற்றைப் படித்தறிவதில் சிக்கல் எழுவதாகவும் பர்போலா கூறுகிறார்.

சிந்துவெளிக் குறியீடுகள் அவற்றைப் போலவே தோற்றமளித்த படித்தறியப்பட்ட பிற எழுத்துக்களின் குறியீடுகளோடு ஒப்பிடப்பட்டன எனவும் அவற்றின் ஒலியியல் மதிப்புகள் சிந்துவெளி எழுத்துக்கு மாற்றப்பட்டன எனவும் இந்த அணுகுமுறையே பொதுவாகக் கடைப்பிடிக்கப்பட்டுவந்தது எனவும் கூறும் பர்போலா “எப்படியிருப்பினும் ஒப்புநோக்கும் எழுத்து முறைகள் நெருங்கிய தொடர்புடையதாக இருந்தால் மட்டுமே இந்த ஆராய்ச்சிமுறை பயனளிக்கக் கூடியதாக இருக்கும். அதிலுங்கூடத் தவறான புரிதலுக்கான வாய்ப்புகள் இருக்கவே செய்கின்றன” என்பதையும் தெளிவுபடுத்துகிறார். (2009 : 9)

சிந்துவெளி எழுத்து இதுவரை தெரியவந்த பிற எழுத்துமுறைகளுடன் ஒலி பெயர்ப்பில் எந்த ஒத்த தன்மையையும் கொண்டிருக்காததையும் அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.

சிந்துவெளிக் குறியீடுகளின் ஒலிபெயர்ப்பு நிலைகளில் ஏற்படும் இடர்பாடுகளையும் கடந்து சில குறிப்பிட்ட நிலைகளின்கீழ் சிந்துவெளி எழுத்தைப் படித்தறிவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளையும் பர்போலா முன்வைக்கிறார். இதற்காகக் கிடைக்கக்கூடிய எல்லா ஆதாரங்களையும் சேகரிப்பதும் நம்பத்தகுந்த வகையிலும் எளிதில் புரியக்கூடிய வகையிலும் தெளிவாகப் பதிப்பிப்பதுமே அடிப்படையான முதன்மைப் பணியாகக் கருதுகிறார். அந்த வகையில் ‘சிந்துவெளி முத்திரைகள் மற்றும் எழுத்துக் குறியீடுகளின் தொகுப்பு’ (Concordance of Indus Seals and Inscriptions) நூலை அவர் இரு தொகுதிகளாகப் பதிப்பித்திருக்கிறார். இந்த இரு தொகுதிகளைப் பதிப்பித்ததன்வழி சிந்துவெளிக் குறியீடுகளைப் படித்தறிவதற்கான நோக்கத்தைச் சாத்தியப்படுத்தியிருப்பதாகவும் அவர் நம்புகிறார் (2009 : 10).

சிந்துவெளி எழுத்து வடிவம் சித்திர–அசை எழுத்தாக உள்ள நிலையில் அகரவரிசை எழுத்து மற்றும் அசைகள் கொண்ட எழுத்தைப் படித்தறியப் பயன்படும் முறைகள் அதற்குப் பயன்படுவதில்லை என்னும் நிலைப்பாட்டினைப் பர்போலா கொண்டிருக்கிறார். இதனால் சிந்துவெளிக் குறியீடுகளை வாசித்தறிவதற்கு ரீபஸ் (Rebus) முறை அல்லது சித்திரப்புதிர் எழுத்து முறையை அவர் பின்பற்றுகிறார்.

(ரீபஸ் முறை: குறிப்பிட்ட ஓர் ஒலியை அல்லது ஒரு சொல்லைக் குறிக்கும் சித்திரம் கருத்தளவில் அதற்குத் தொடர்பற்ற வேறொரு பொருளைக் குறிக்கவும் பயன்படுத்தப்படுவது ரீபஸ் முறை எனக் குறிக்கப்படுகின்றது. ஒரு சொல்லையோ அல்லது பெயரின் ஒரு பகுதியையோ அறிவிப்பது போன்று சித்திரங்கள் அமைந்திருப்பதும், அந்தச் சித்திரங்களின் மூலம் மறைமுகமாக ஊகித்து அறியத்தக்க விதத்தில், ஒரே ஒலிப்புடைய சொற்கள் என்றும் சிலேடையைப் பயன்படுத்திக்கொள்ளும் முறையே ‘ரீபஸ்’ எனப்படும் (2009 : 10)).

தொடக்கக்காலச் சித்திர–அசை எழுத்துகள் ரீபஸ் முறையைப் பயன்படுத்தி எழுத்து முறையை வாசித்து அறியப்பட்டது என்று பர்போலா தெரிவிக்கிறார். இந்நிலையில், சிந்துவெளி எழுத்து சித்திர எழுத்தாக உள்ளதன் அடிப்படையில் ரீபஸ் முறையைப் பயன்படுத்தி அவற்றைப் படித்தறியும் முயற்சியை அவர் மேற்கொள்கிறார்.

சிந்துவெளி எழுத்திற்கு ஆதாரமாக உள்ள மொழியை அடையாளம் காண அது தொடர்பான குறியீடுகளின் ஒலியியல் மதிப்பைக் கண்டுணர நமக்கு ஒரு வாய்ப்பிருக்கிறது. இவ்விசயத்தைப் பொருத்தமட்டில், ரீபஸ் என்னும் சித்திரப்புதிர்க் கோட்பாட்டைப் பயன்படுத்தி அவற்றைப் படித்தறிவதைத் தவிர வேறெந்த முறையும் படித்தறியும் முறை என்ற தகுதியைப் பெறாது (2009 : 11) என்ற உறுதியான முடிவை முன்வைக்கும் பர்போலா, சித்திரப்புதிர் எழுத்துக்கள் தொன்மையான மொழியொன்றினை அடையாளங்காண உதவுவதுடன் அதன் எழுத்து வடிவத்தின் சில பகுதிகளைப் படித்தறிவதற்கும் சாத்தியப்படும் என்றும் இதற்குக் கீழ்வரும் சில நிபந்தனைகள் நிறைவு செய்யப்படவேண்டும் என்றும் கூறுகிறார்.

குறிப்பிட்ட சித்திர வடிவத்தில் சித்தரிக்கப்படும் பொருளை அடையாளம் காணுதல்
ஒரு சித்திர வடிவத்தின் மூலம் சுட்டப்படும் குறிப்பிட்ட புறப்பொருளுக்குரிய சொல்லிலிருந்து வேறுபட்ட அர்த்தத்தைத் தரக்கூடியதாகவும் அதேநேரத்தில் ஒரே ஒலிப்பு உடையதாகவும் விளங்கும் ஒரு சொல்லைக் குறிப்பதற்கு, சித்திர வடிவமானது ரீபஸ் ஆகப் பயன்படுத்தப்பட்டு வருதல்
இவ்வாறு தருவிக்கப்படும் அர்த்தம், அதன் பின்னணியிலிருந்து உய்த்துணரத் தக்கதாக இருத்தல்
காட்சியாகச் சித்தரிக்கப்பட்டது அதிலிருந்து உய்த்துணரத்தக்க அர்த்தம் ஆகியவற்றுடன் சம்பந்தப்பட்டுள்ள, பலபொருள் தரும் ஒரு சொல் அந்த எழுத்துடன் வரலாற்று ரீதியாக நெருக்கமாக உள்ள மொழியில் மட்டுமே இருக்க வேண்டும் (2009 : 11).

பண்டைய உலகின் எழுத்துமுறைகள் மற்றும் அதைப் படித்தறிய உருவாக்கப்பட்ட அணுகுமுறைகள், சிந்துவெளிக் குறியீடுகளை வாசித்தறிவதைச் சாத்தியமாக்குவதற்குச் செய்யப்படவேண்டிய நோக்கங்கள் குறித்தும், சிந்துவெளிக் குறியீடுகளில் வரையறையுடன் உட்பொதிந்துள்ள அர்த்தங்களை வாசித்து வெளிக்கொணரும் முயற்சியையும் பர்போலா மேற்கொள்கிறார்.

Admin · Guru

மேற்கண்ட ரீபஸ் அல்லது சித்திரப் புதிர் அணுகுமுறையின் வழிச் சில வகையான சிந்துவெளிக் குறியீடுகளை வாசித்தறிந்து கட்டுரையில் விளக்கமளிக்கிறார். அவற்றுள் முக்கியமானதாக ‘மீன்’ குறியீடுகளை அவர் பொருள் கொள்ளும் முறையைக் கட்டுரையின் மையப் புள்ளியாகச் சுட்டலாம். குறியீடுகளின் முழுத்தொகுப்பில் ஏறத்தாழப் பத்துச் சதவீத அளவில் ‘மீன்’ வடிவக் குறியீடுகள் இருப்பதாக அவர் குறிப்பிடுகிறார். இந்த வகையிலேயே ‘மீன்’ வடிவக் குறியீட்டுக்கு முதன்மை தந்து பர்போலா விளக்கமளிப்பதாகக் கருதலாம்.

symbol_1

சிந்துவெளி எழுத்து ஏறத்தாழ நானூறு குறியீடுகளைக் கொண்டுள்ளது. சித்திர வடிவத்தில் உள்ள இந்தக் குறியீடுகளை இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட குறியீடுகளை இணைப்பதன் மூலம் கூட்டுக் குறியீடுகளை உருவாக்குவது ஆகிய முக்கியச் சிறப்பம்சங்களைச் சிந்துவெளி எழுத்துகள் கொண்டுள்ளன (2009 : 38). இந்த நானூறு குறியீடுகளில் ஏறத்தாழ பாதிக் குறியீடுகள் அடிப்படைக் குறியீடுகள், மறுபாதிக் குறியீடுகள் கூட்டுக் குறியீடுகள் எனப் பர்போலா மதிப்பிடுகிறார் (2009 : 38).

மேற்குறிப்பிட்ட இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட குறியீடுகளை இணைப்பதன் மூலம் கூட்டுக் குறியீடுகளை உருவாக்கும் முறையிலேயே ‘மீன்’ வடிவ குறியீட்டைப் பர்போலா வாசிக்க முற்படுகிறார். பொதுவாக இந்த அணுகுமுறையிலேயே சிந்துவெளிக் குறியீடுகளின் வாசிப்புக் கோட்பாட்டை அவர் முன்வைக்கிறார்.

கூட்டுக் குறியீடுகளை வடிவமைப்பதற்காக, அடிப்படையான ‘மீன்’ குறியீட்டோடு பொருள் வேறுபாட்டைச் சுட்டுவதற்கான குறியீடுகளில் ஒன்று ‘மீன்’ குறியீட்டுக்கு மேல்புறம் இடம்பெறுகிறது. நீலகிரியைச் சேர்ந்த பழங்குடிகளான தோடர்களின் புல்வேய்ந்த குடிசைகளின் கூரையைப் போலவும், அதற்கிணையான, தொடக்ககால இந்தியக் கட்டுமான அமைப்புகளைப் போலவும் இது காணப்படுகிறது. திராவிட மொழிகளில் கூரை என்பதைக் குறிப்பதற்கான சொற்களின் பரந்துவிரிந்த வேரானது வே/வேய்/மேய் (வீட்டுக்கூரை வேய்/மேய்) என்பதாகும் (2009 : 15).

வே/வேய்/மேய் என்னும் வேர்ச்சொற்களினுள் இடம்பெறும் ‘வ்/ம்’ மற்றும் ‘ஐ/ஏ’ ஆகிய இந்த மாற்றீடுகள் மூலத் திராவிட மொழியில் ‘வேய்/மேய் (கூரையிடு) என்பது அதன் வேரான மை ‘கறுப்பு’ என்பதோடு ஓரளவுக்கு ஒலியில் ஒத்திசைந்து இருப்பதாகச் சுட்டுகிறார். இதனடிப்படையில் கூரை, மீன் ஆகிய இரண்டு சித்திரங்களையும் கொண்டு சிந்துவெளிக் குறியீட்டை(கீழே காண்க) அதாவது மேய் + மீன் என்பதை மை + மீன் = கரு மீன் (அதாவது) ‘மைம்மீன்’(சனிக்கோள்) ‘கறுப்பு நட்சத்திரம்’ என்ற பொருளில் வாசிக்கிறார். symbol_2

இவ்வாறு தனிக்குறியீடுகளைக் கூட்டுக் குறியீடுகளாக இணைப்பதன் மூலம் சிந்துவெளிக் குறியீட்டின் வாசிப்புக் கோட்பாட்டைப் பர்போலா உருவாக்குகிறார்.

மை-மீன் என்பது சனிக்கோளின் பெயராகப் பழந்தமிழர்களால் சுட்டப்பட்டு வந்ததை புறநானூற்றுப் பாடல் (117), சமஸ்கிருத வழக்கு முதலானவற்றைச் சான்று காட்டியும் தனது வாசிப்புக் கோட்பாட்டிற்கு மொழி வழக்குச் சான்றுகளையும் தருகிறார். மேலும்,

பௌத்தர்கள் மற்றும் சமணர்களின் சிற்பச் சித்திர முறைகளில் சனிக்கோள், மெதுவாகச் செல்வதில் பெயர்பெற்ற ஆமையின் மீது அமர்ந்து ஊர்ந்து வருகிறது. சனிக்கோளின் வாகனமான ஆமை என்கிற நீர்வாழ் பிராணி (அதாவது ஒரு வகையான ‘மீன்’) ஓட்டால் மூடப்பட்டிருக்கிறது (அதாவது ஒருவகையான ‘கூரை’). மீனுடன் கூரையைச் சித்தரிக்கும் சித்திரம் ஒலியியல் ரீதியாக மட்டுமின்றி சித்திரம் என்கிற அளவிலும் சனிக்கோளைச் சுட்டுவதால் இந்தத் தொடர்பு ஹரப்பக் காலம் வரை பின்னோக்கிச் செல்வதாக இருக்க முடியும் (2009 : 16).

மேற்சொன்ன ஆதாரத்தை முன்வைத்தும் சிந்துவெளி மீன் குறியீட்டின் வாசிப்பு முயற்சியைப் பர்போலா மேற்கொள்கிறார்.

பர்போலாவின் வாசிப்பு அணுகுமுறையில் மற்றொன்று வேறுபடுத்திக் காட்டுகின்ற சில அடையாளக் குறியீடுகளை மாற்றியமைத்து வாசித்தறிவதாகும். இதனடிப்படையில் சிந்துவெளிக் குறியீட்டில் பெரும்பான்மையாக இடம் பெற்றுள்ள ‘மீன்’ குறியீட்டை ‘விண்மீன்’ அல்லது கோள் எனப் பர்போலா வாசிக்கிறார்.

பொதுவாகப் பர்போலாவின் மாற்றியமைக்கப்பட்ட ‘மீன்’ குறியீட்டு வாசிப்பு அணுகுமுறை நம்பகத்தன்மையற்று இருப்பதாக மகாதேவன் மதிப்பிடுகிறார்.

வேறுபடுத்திக்காட்டுகின்ற சில அடையாளக் குறிகளால் மாற்றியமைக்கப்பட்ட ‘மீன்’ குறியீடுகள் பற்றிய பர்போலாவின் வாசிப்புகளும் விளக்கங்களும் மரபார்ந்த முறையிலான வேறுபடுத்திக் காட்டும் குறியீடுகளுக்கு வழங்கப்பட்ட தன்னிச்சையான அர்த்தங்களையே பெரும்பாலும் சார்ந்திருக்கின்றன. ஆனால், இந்த அடையாளக் குறிகளை எந்தவொரு உறுதிப்பாட்டுடனும் சித்திர ரீதியாக அடையாளப்படுத்த, அவற்றின் இயல்பு இடம் தருவதில்லை. எனவே, பர்ப்போலாவின் வாசிப்புகளும் விளக்கங்களும் நம்பகத்தன் மையற்றவையாக இருக்கின்றன (2009, ப. 43).

பர்போலாவின் ‘மீன்’ குறியீட்டு வாசிப்பு அணுகுமுறை நம்பகத்தன்மையற்றது என்று மதிப்பிடும் மகாதேவன், இதற்கு மாறுபட்ட விளக்கங்களை முன்வைப்பதற்கான சாத்தியப்பாடுகள் உள்ளதாகவும் அத்தகைய விளக்கங்கள் ஏற்கனவே முன்வைக்கப்பட்டுள்ளதாகவும் கூறுகிறார்.

பொதுவாகப் பர்போலாவின் சிந்துவெளி எழுத்தைப் படித்தறியும் அணுகுமுறை குறித்து இவ்வாறு மகாதேவன் மதிப்பிடுகிறார்.

சித்திரக் குறியீடுகளுக்கு நம்பகத்தன்மையற்ற அடையாளத்தை வழங்குதல்
சித்திரமல்லாத குறியீடுகளுக்கு தன்னிச்சையாக மதிப்புகளை வழங்குதல்
குறியீடுகளைச் சந்தேகத்திற்குரிய வகையில் வகைப்படுத்தல்
குறியீடுகள் வரும் இடங்களை நிர்ணயிப்பதில் நிச்சயமற்ற தன்மை
குறியீட்டு விளக்கத்திற்குத் துணை செய்யும் ஆதாரங்களுக்காக இந்துமத நூல்களிலும் மரபுகளிலும் உள்ள மூலதாரங்களைத் தேடுவதன் மூலம் படித்தறிதல் என்பதைக் காட்டிலும் ஹரப்ப மதம் குறித்த ஆய்வுக் கட்டுரையாக இருத்தல் (2009 : 45).

பர்போலா உரையின் முற்பகுதி சிந்துவெளி எழுத்தின் மொழிக் குடும்பம் பற்றியதாகும். இந்த முதற்பகுதியில், சிந்துவெளி எழுத்து திராவிட மொழிக்குடும்பத்தைச் சார்ந்ததற்கான அதிக வாய்ப்பிருப்பதாக முடிவு செய்த பின்னர் குறியீடுகள் குறித்த வாசிப்பு முயற்சிக்கான அடுத்த பகுதிக்குச் செல்கிறார்.

சீன-திபெத்திய மொழிகள், புருசாஸ்கி மொழி, ஆஸ்ட்ரோ-ஆசிய மொழிகள், இந்தோ – ஆரிய மொழிகள் முதலான தென்னாசிய மொழிகள், அண்டைக் கிழக்கு மொழிகளுக்கு மாற்றாக இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை என்று கூறும் பர்போலா, அதற்கு மாற்றாக இருந்த மொழி ஹரப்ப மொழியாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்ற முடிவுக்கு வந்தபின்னரே வாசிப்பு முயற்சிக்குச் செல்வதைப் பார்க்கமுடிகிறது.

II

சுமார் நாற்பது ஆண்டுகாலமாகத் தொல்லியல்துறைசார்ந்த ஆய்வுலகில் தன்னை ஈடுபடுத்தி வருபவர் முனைவர் ஐராவதம் மகாதேவன். இவர் தமிழின் தொன்மைக்கு ஆதாரமான பல கல்வெட்டுக்களைச் சேகரித்து வெளியிட்டவர். 1960-இல் சிந்துவெளி ஆய்வைத் தொடங்கிய இவர் அத்துறை சார்ந்த பல்வேறு முடிவுகாணாப் புதிர்களுக்குத் தனக்கேயுரிய நடையில் முடிவு சொல்லியிருக்கிறார். சிந்துவெளி ஆய்வுலகில் முன்னோடியாக அறியப்பட்ட இவர் திருச்சிராப்பள்ளியில் 2009 இல் – தமிழ்நாடு வரலாற்றுப் பேரவையில் ‘Vestiges of Indus Civilization in Old Tamil’ என்னும் பொருளில் உரைநிகழ்த்தினார். இந்த உரை ‘சிந்துவெளிப் பண்பாடும் சங்க இலக்கியமும்’ எனும் தலைப்பில் பேராசிரியர் பா.ரா. சுப்பிரமணியன் அவர்களால் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. இம் மொழிபெயர்ப்பைச் சிறுநூல்வடிவில் செம்மொழித் தமிழாய்வு மத்திய நிறுவனம் வெளியிட்டுள்ளது (இலவச வெளியீடு). சிந்துவெளி நாகரிகம் மற்றும் எழுத்து வடிவம் குறித்த மதிப்பீட்டை எவ்வகையில் மகாதேவன் முன்வைக்கிறார் என்பதை இந்தச் சிறுநூலின்வழி நின்று அறிமுகப்படுத்தலாம்.

சிந்துவெளி நாகரிகம் ஒரு திராவிடப் பண்பாடு என்பதும் திராவிட மொழிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பழந்தமிழ்ப் பண்பாட்டைக் காட்டக் கூடியது என்பதும் ஐராவதம் மகாதேவனின் கருதுகோளாகும். இந்த அடிப்படையைக் கொண்டே சங்க இலக்கியங்களில் பதிவாகியுள்ள தொன்மங்களோடு சிந்துவெளிக் குறியீடுகளை ஒப்புநோக்கி விளக்க முற்படுகிறார். இந்த விளக்கத்திற்குப் புறநானூற்றின் 2, 201 ஆம் பாடல்களில் பதிவாகியுள்ள தொன்மக் கதையை ஆதாரமாக எடுத்துக்கொள்கிறார். மேற்குறித்த இரு பாடல்களின்வழிப் பெறப்படும் தொன்மக் கதைகளைச் சிந்துவெளிக் குறியீட்டுடன் ஒப்பிட்டு விளக்குவதன்வழி அப்பாடல்களுக்கான பழைய உரையை மறுவாசிப்புக்கு உட்படுத்தி மீள்கட்டமைப்பையும் மகாதேவன் செய்கிறார்.

பொதுவாகச் சிந்துவெளிக் குறியீடுகள் குறித்த மகாதேவனின் அணுகுமுறை பர்போலாவின் அணுகுமுறையிலிருந்து முற்றிலும் வேறானதாக உள்ளது. பர்போலா குறியீடுகளைப் படிக்க முற்படுகிறார் மகாதேவன் விளக்க முற்படுகிறார். இது இவர்களின் அணுகுமுறையில் உள்ள அடிப்படையான வேறுபாடு.

சிந்துவெளி வரிவடிவங்களின் பொருளை விளக்கிக் காட்டுவதுதான் என் ஆய்வின் இன்றியமையாத அம்சம். அவற்றைப் படித்தறிவது அல்ல. இரண்டிற்கும் உள்ள வேறுபாடு மிகவும் அடிப்படையானது. படித்தறிய முயல்வோர் ஒவ்வொரு குறியீட்டின் சரியான ஒலியையும் கண்டுகொள்ள வேண்டும். அந்தக் குறியீடு படக்கருத்து எழுத்தா அல்லது ஒலியசையா என்பதைப் பொறுத்து அதற்கு ஒரு ஒலிப்பு, அதிகமாகப் போனால் இரு ஒலிப்பு இருக்கலாம். ஏற்கனவே கூறியதுபோல், இரு மொழிகளில் எழுதப்பட்ட வாசகங்கள் இல்லாத நிலையில் அல்லது நீண்ட தொடர் வாசகங்கள் இல்லாத நிலையில், முழுமையாக ஒலிப்பு முறையில் படிப்பது என்பது இன்றளவும் இயலாத ஒன்று (2010 :14, 15).

சிந்துவெளிக் குறியீடுகளை மேற்கூறியவாறு, படித்தறிதல் என்பது முடியாத ஒன்றாக மகாதேவன் கருதுகிறார்.

திராவிட, இந்திய–ஆரிய மொழிகள் மற்றும் பண்பாட்டு ஆதாரங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட இருமொழி ஒப்புமைகளின் உதவியால் சிந்துவெளி எழுத்துக்களுக்குப் பொருள் விளக்கும் ஒரு மாற்று முறையை உருவாக்கியிருக்கிறேன் (2010 : 15).

படித்தறிதல் இயலாத ஒன்று எனக் கருதினாலும் அக்குறியீடுகளை விளக்க முடியும் என்ற கருத்தை அவர் முன்வைக்கிறார். இந்தவகையில் சிந்துவெளிக் குறியீடுகளைப் படிக்கும் முயற்சியை விடுத்து அவற்றை விளக்கிக்காட்டும் முயற்சியை அவர் மேற்கொள்கிறார்.

பின்னால் வந்த திராவிட–ஆரிய நாகரிகங்கள் சிந்துவெளிப் பாரம்பரியத்தைத் தமதாக்கிக் கொண்டன என்று கூறி, திராவிடத்தில் அது மொழிவாரியாகத் தெரியவருகிறது என்றும் இந்திய–ஆரியத்தில் கடன் வாங்கிய சொற்களாலும் நேர்மொழிபெயர்ப்பாலும் தொன்மக் கதைகளாலும் தெரியவருகிறது என்றும் கூறுகிறார் (2010 : 31).

சிந்துவெளியை வாழ்விடமாகக் கொண்டிருந்தவர்கள் வெளியிலிருந்து வந்தவர்களின் மேலாதிக்கத்தின்கீழ் வந்தபோது இருமொழிகளும் தம்மிடையே கொண்ட உறவால் நேரடியான மொழிபெயர்ப்புகள் நிகழ்ந்திருக்கக்கூடிய வாய்ப்புகள் மிகுதி. இந்த நேரடி மொழிபெயர்ப்புக்களை இருமொழிகளிலும் காணமுடியும். அதாவது திராவிட மொழிகளிலிருந்து ரிக்வேத காலத்து வடமொழியிலும், வடமொழியிலிருந்து திராவிட மொழிகளிலும் அவை நிகழ்ந்துள்ளன. இந்த நேரடி மொழிபெயர்ப்புகளை மொழியியல் மற்றும் பண்பாட்டு அடிப்படையில் கண்டு கவனத்துடன் கணித்து, சிந்துவெளி ஆய்வில் பயன்படுத்தியிருப்பது மகாதேவன் காட்டும் புதிய பாதை ஆகும் (பா.ரா.சுப்பிரமணியன், 2010 : 6).

சமூகவியல் தன்மையை அடிப்படையாகக் கொண்டு தொன்மக் கதைகளையும் மொழியியல் கூறுகளையும் இணைத்த அடிப்படையான ஆய்வு அணுகுமுறையை வகுத்துக் கொண்ட பின்னரே சிந்துவெளிக் குறியீட்டின் விளக்கத்திற்கு மகாதேவன் செல்கிறார்.

மேற்கண்ட அணுகுமுறையிலான “சிந்துவெளிப் பண்பாடும் சங்க இலக்கியமும்” என்னும் சிறுநூல் அடிப்படையில் இரு பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது. நூலின் முதற்பகுதியில் சிந்துவெளி நாகரிகம், திராவிட நாகரிகத்திற்கு நெருக்கமாக உள்ள சான்றுகளையும், சிந்துவெளி வரிவடிவம், தென்னிந்தியாவில் கண்டெடுக்கப்பட்ட சிந்துவெளி எச்சங்கள் முதலானவை குறித்த தனது மதிப்பீட்டையும் மகாதேவன் முன்வைக்கிறார்.

பகுதி இரண்டில், சங்க இலக்கியங்களிலும், தொன்மக் கதைகளிலும் சிந்துவெளிப் பண்பாட்டின் எச்சங்கள் பதிவாகியிருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டி அவற்றைச் சிந்துவெளி வரிவடிவங்களுடன் தொடர்புபடுத்தி விளக்குகிறார். மேற்சொன்ன அணுகுமுறையில் பழந்தமிழ் இலக்கியங்களில் பதிவாகியுள்ள தொன்மங்களோடு சிந்துவெளிக் குறியீடுகளை ஒப்புநோக்கி விளக்கும் பகுதி முக்கியம் வாய்ந்தவையாகும்.

சிந்துவெளிக் குறியீட்டின் விளக்கத்தில் ‘காவுவோன்’ (குறியீடு) (அதாவது மனித உருவத்தில் உள்ள குறியீட்டின் தோளின் இருபுறமும் கலங்கள் தொங்கும் காவடித் தண்டை வைத்தபடி உள்ள குறியீடு) குறியீட்டையும், சாடி, அம்பு போன்ற வடிவத்தில் உள்ள குறியீட்டையும் (கீழே காட்டப்பட்டுள்ள குறியீடுகள்) மிக விரிவான அளவில் அவர் விளக்குகிறார். முன்சொன்ன புறநானூற்றின் இரு பாடல்களில் வரும் தொன்மக் கதைகளை இவ்விரு குறியீட்டின் விளக்கத்திற்கு எடுத்துக்கொள்கிறார். இவ்விரு குறியீடுகளின் விளக்கத்தை மகாதேவன் உரையின் மையமாகச் சுட்டலாம்.

symbol_3 பாரதப் போர் நடந்த காலத்து, உணவளித்த சேர அரசனைக் குறித்துப் பாடப்பட்டது என்ற தகவலுடன் அடையாளப்படுத்தப்பட்டு வரும் புறநானூற்றின் இரண்டாம் பாடலைக் காவுவோன் குறியீட்டின் விளக்கத்திற்கு அடிப்படை ஆதாரமாக மகாதேவன் எடுத்துக்கொள்கிறார்.

symbol_4 இந்தப் பாடலில் வரும் (பாரதப் போரில் சேர அரசன் உணவிட்ட) தொன்மச் செய்தி முற்றிலும் உண்மையானதாகவும் புனைகதை எனப் புறந்தள்ளாமலும் மாறுபட்ட மதிப்பீட்டுடன் அணுகி சிந்துவெளிக் குறியீட்டின் விளக்கத்திற்கு அந்தத் தொன்மச் செய்தியை மகாதேவன் பயன்படுத்திக்கொள்கிறார். இந்தவகையில் இந்தத் தொன்மக் கதையை மிகத் தொன்மையான காலத்தின் ஓர் மங்கிய நினைவு என அவர் மதிப்பிடுகிறார் (2010 : 24).

சேரன் என்பதற்குப் பொறை அல்லது பொறையன் என வேறு பெயர்களும் உண்டு (2010 : 25). ‘பொறு’ என்னும் வினைச் சொல்லிலிருந்து வரும் ‘பொறை’ அல்லது ‘பொறையர்’ (பன்மை) என்ற சொற்கள் ‘காவுவோர், காவாளர்’ (<காவு-தல் ‘கடத்தல்’) என்னும் பொருள் உடையன என்றும் ஆனால், சொற்களுக்கான இந்தப் பொருள் சங்க நூல்களில் இல்லை என்பதால் இந்தப் பட்டம் மிகப் பழைமையானதாகும் என்றும் முடிவு செய்கிறார்.

symbol_5 சிந்துவெளி வரிவடிவத்தில் காவடித் தண்டு / காவடி எடுத்தல் என்னும் குறியீட்டைப் ‘பொறை’ எனச் சுட்டிக்காட்டி “இரு சுமைதாங்குபவன்/பொறுப்பவன்” என்பது இரும்பொறையைச் சுட்டுவதாக மகாதேவன் விளக்குகிறார்.

மேலும், ஒரு காவடித் தண்டின் இரு முனைகளிலும் தொங்கவிடப்படும் சுமைகள் சமநிலையைக் காட்டவேண்டுமானால் எடையில் சமமாக இருக்க வேண்டும். புறநானூற்று இரண்டாம் பாடலுக்கு உரை எழுதுகையில் பாரதப் போரில் இரு பிரிவினருக்கும் சமமாக உணவு அளித்தான் எனும் கருத்து பழைய உரைகாரர் மனதில் எழுந்ததா இல்லையா என்பதை அறிய முடியவில்லை (2010 : 28). ஆனால், அவ்வாறான கருத்து அப்பாடலில் இருப்பதாக மகாதேவன் எண்ணுகிறார்.

இதன் அடிப்படையில் சிந்துவெளிக் குறியீடான காவுவோன்/பொறையன் என்னும் குறியீட்டை ‘பட்டப் பெயர்’ என மகாதேவன் விளக்குகிறார். இதன்வழி புறநானூற்று இரண்டாம் பாடல் பழந்தமிழிலிருந்து சிந்துவெளி நாகரிகத்திற்கு மகாபாரதம் வழியாக இட்டுச் செல்வதாக (2010 : 29) மேற்குறித்த குறியீட்டைச் சுட்டிக்காட்டி விளக்குகிறார். தமிழகச் சமயச் சடங்கு மரபிலும், வடஇந்திய மரபிலும் ‘காவுவோர்’ (பொறையர்) குறியீட்டை ஒப்புநோக்கி பண்பாட்டு ஆதாரங்களுடன் தனது விளக்கத்தை முன்வைக்கிறார்.

தோளில் இருபுறமும் கலங்கள் தொங்கும் காவடித்தண்டை வைத்திருக்கும் ‘காவுவோன்’ குறியீட்டின் தலைப் பகுதியில் சாடி, அம்பு குறியீடுகள்(கீழே காட்டப்பட்டுள்ள குறியீட்டைக் காண்க) இணைக்கப்பட்ட இரு கூட்டுக்குறியீடுகள் உள்ளதை மகாதேவன் சுட்டிக்காட்டுகிறார். அவை, சிந்துவெளி வாசங்களில் வந்துள்ள எண்ணிக்கையாலும் அமைந்துள்ள இடத்தாலும் முக்கியமான பட்டங்களாக இருக்க வேண்டும் என அவர் மதிப்பிடுகிறார். இந்தக் குறியீட்டைக் கீழ்வருமாறு அவர் விளக்க முற்படுகிறார்.

symbol_6 சாடி காவுவோன் அம்பு காவுவோன்

‘சுமையைத் தாங்கிக்செல்லும் கூலியாள்’ ‘நீர்க் கலங்களை ஏந்திச் செல்பவன்’ போன்ற விளக்கங்களை நாம் புறக்கணித்து விடலாம். ‘சமயச் சடங்குப் பொருள்களைக் காவடியில் எடுத்துச்செல்பவன்’ (Parpola 1981) என்னும் விளக்கம் ஓரளவு ஏற்கக்கூடியதே. ஆயினும், நான் சிந்துவெளிக் குறியீட்டில் காவடித் தண்டு/காவடியை மட்டும் தனியாகப் பார்க்காமல், காவடி எடுத்துச்செல்வோர் (காவுவோர், பொறையர்) என்ற முழுமையான குறியீட்டுடன் தொடர்புபடுத்தி வரலாற்றுச் சான்றுகளுடன் இணைத்துப் பயன்தரும் முறையில் கொண்டுசெல்கிறேன்(2101: 26).

மேற்சொன்னதன் அடிப்படையில் அந்த இரு குறியீடுகளைச் சாடியை(உணவுப் பொருள் உள்ள வேள்விப் பாத்திரத்தைச் சுமக்கும்) ‘காவுவோன்’ என்றும், அம்பு அல்லது ஈட்டி (படைக்கருவி) ‘காவுவோன்’ எனவும் விளக்குகிறார். மேலும், காவுவோர் (பொறையர்) என்பவர்களிடையே இரு உட்பிரிவினர் இருந்ததற்கான சான்றாகவும் இந்தக் குறியீட்டைக் கொண்டு மகாதேவன் அடையாளப்படுத்துகிறார்.

பொதுவாக இதே அடிப்படையில் பல்வேறு சிந்துவெளிக் குறியீடுகளுக்கான விளக்கத்தை இந்த உரையில் முன்வைக்கிறார். சிந்துவெளிக் குறியீட்டின் விளக்கத்திற்குச் சங்கப்பாடல்களையும், தொன்மக் கதைகளையும் வடமொழி மரபையும் ஆதாரமாகக் கொண்ட புதிய அணுகுமுறையைச் சிந்துவெளி ஆய்வு உலகத்திற்கு மகாதேவன் இந்த உரையின்வழி அறிமுகப்படுத்துகிறார்.

III

மேற்கண்ட இரு அறிஞர்களின் ஆய்வுகள் சிந்துவெளிக் குறியீட்டில் உள்ள புதிர்களை விடுவிக்கும் முயற்சியில் தனித்து அடையாளங்காணவேண்டிய ஒன்றாகும். இந்தவகையில் சிந்துவெளிப் பண்பாட்டின் கட்டமைப்பு, குறியீட்டு விளக்க முறையில், இவ்விரு கட்டுரைகள் இருவேறு புதிய அணுகுமுறைகளைச் சிந்துவெளி ஆய்வுலகிற்கு வழங்குகின்றன. இவை சிந்துவெளி ஆய்வு வரலாற்றில் மிக முக்கியப் பதிவாகும்.

இவ்விரு கட்டுரைகளின் வாசிப்பு அனுபவத்தின் வழியாகக் கீழ்வரும் சில புரிதல்கள் நமக்கு ஏற்படுகின்றன.

சிந்துவெளிப் பண்பாடு, ஆரிய பண்பாட்டிற்கு முந்தையது; திராவிடப் பண்பாட்டிற்கு நெருக்கமானது எனும் அதன் பண்பாட்டுக் கட்டமைப்பில் இருவரும் ஒத்த நிலையைக் கொண்டிருக்கின்றனர்.
சிந்துவெளிப் பகுதியில் பேசப்பட்ட மொழியின் எழுத்து வடிவத்தைத் திராவிட மொழிக்குடும்பத்தைச் சார்ந்ததாக அடையாளப்படுத்தும் முயற்சியிலும் பர்போலாவும் மகாதேவனும் ஒத்த கருத்தினராக உள்ளனர்.
சிந்துவெளிக் குறியீடுகளை அணுகும் முறையில் இருவருக்கும் உள்ள வேறுபாடு முக்கியமானதாகும். எழுத்து வடிவங்களாகக் கருதப்படும் சிந்துவெளிக் குறியீடுகளைப் பர்போலா படிக்க முற்படுகிறார். மகாதேவன் விளக்க முற்படுகிறார். குறியீட்டின் அணுகுமுறையில் இருவருக்குமான அடிப்படையான, முக்கியமான வேறுபாடு இது.
பொதுவாக உலகில் கண்டெடுக்கப்பட்ட பண்டைய எழுத்துக்களுக்கு வாசித்தறிவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளைக் கண்டறிந்துள்ள நிலையில், சிந்துவெளிக் குறியீடுகள் கண்டெடுக்கப்பட்டு ஒரு நூற்றாண்டு காலமாகியும் அதன் புதிர்களை விடுவிப்பதற்கான சாத்தியக்கூறுகளை இருவேறு அணுகுமுறையுடன் முன்வைத்துள்ளனர். சிந்துவெளிக் குறியீட்டுப் புதிர்களைப் விடுவிப்பதற்கான ஒருமித்த கருத்தியலுடனான ஆய்வை முன்னெடுக்க வேண்டிய தேவையை இந்த இரு கட்டுரைகளும் உணர்த்துகின்றன.
எகிப்தியச் சித்திர எழுத்தின் புதிர்களை விடுவிப்பதற்கு ஹிரோடோடஸின் எழுத்துக்களும் பைபிளிலிருக்கும் பாரசீக மன்னர்களின் பெயர்களும் முன்னோர்களின் பெயர்களும் உதவின. இந்நிலையில், சிந்துவெளி நாகரிகம் வரலாற்றை ஆவணப்படுத்திய காலத்திற்கு முன்னமே அழிந்துபோனதால் அவ்வாறான வாய்ப்புகள் இல்லாமல் போய்விட்டதாகப் பர்போலா மதிப்பிடுகிறார். ஆனால், சங்க இலக்கியங்களிலும் தமிழகத் தொன்மக் கதைகளிலும் மன்னர்களின் பெயர்கள்/ வழக்குகள் பதிவாகியிருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டி அதனடிப்படையில் சிந்துவெளிக் குறியீடுகளை மகாதேவன் விளக்க முற்படுகிறார். இவ்வணுகுமுறை இருவருக்குமிடையே காணப்படும் அடிப்படையான வேறுபாடாகும்.
குறியீட்டிற்குத் துணைசெய்யும் ஆதாரங்களுக்காக (படிக்க/விளக்க) இந்துமத நூல்களில் உள்ள மூல ஆதாரங்களைப் பர்போலா தேடுவதும் தமிழக, வட இந்திய சடங்கு முறைகளில் உள்ள மூல ஆதாரங்களை மகாதேவன் தேடுவதும் முக்கியமானவையாகும். சமயம் சார்ந்த இத்தேடலை, இருவருக்குமிடையேயான ஒற்றுமையாகச் சுட்டலாம்.

கட்டுரைக்கு அடிப்படையாக அமைந்த இரு நூல்கள்

சிந்திவெளி எழுத்து , அஸ்கோ பர்போலா, தமிழில்: வி. நடராஜ், தமிழோசை பதிப்பகம், கோயம்புத்தூர் - 012, முதல் பதிப்பு, டிசம்பர் 2009.
சிந்துவெளிப் பண்பாடும் சங்க இலக்கியமும், முனைவர் ஐராவதம் மகாதேவன், மொழிபெயர்ப்பு: பா.ரா. சுப்பிரமணியன், செம்மொழித் தமிழாய்வு மத்திய நிறுவனம், சென்னை-05, வெளியீடு ஜனவரி 2010.

(சிந்துவெளிப் பண்பாடு, சிந்துவெளி நாகரிக எழுத்துமுறை குறித்துப் பல்வேறு கருத்துநிலைகள் உள்ளன. அவற்றுள் பேராசிரியர் அஸ்கோ பர்போலா, முனைவர் ஐராவதம் மகாதேவன் ஆகிய இரு ஆய்வாளர்களின் கருத்துநிலைகள் மட்டுமே இங்கு அறிமுகம் செய்யப்பட்டது. இவ்விருவரின் கருத்துநிலைகளிலிருந்து முற்றிலும் மாற்றான தன்மையைக்கொண்ட பேராசிரியர் மதிவாணன் போன்ற ஆய்வாளர்களின் கருத்துக்களும் உண்டு என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

சிந்துவெளி ஆய்வுகளில் தீவிரமாக ஈடுபட்டுவரும் பர்ப்போலா, மகாதேவன் இருவரின் உரைகளை என்னை வாசிக்கச் சொல்லியும் இந்த கட்டுரையை எழுதவதற்கு உற்சாகமூட்டி அதைச் செம்மையுற திருத்தியும் தந்தவர் பேராசிரியர் பா.ரா. சுப்பிரமணியன்)

- இரா. வெங்கடேசன், ஆய்வாளர், செம்மொழித் தமிழாய்வு மத்திய நிறுவனம் (iravenkatesan@yahoo.co.in)

Admin · Guru

ஐராவதம் மகாதேவனாரின் ஆய்வுகள்

தமிழுக்கு ஆக்கமா! வெறும் ஊக்கமா!

பேராசிரியர் இரா. மதிவாணன்

--------------------------

சிந்துவெளி முத்திரைகள் முதலாக, பிரகிருதக் கல்வெட்டுக்கள்,
வட்டெழுத்துக் கல்வெட்டுக்கள் வரை உலகறிந்த ஆராய்ச்சியாளராக விளங்குபவர்
ஐராவதம் மகாதேவன் என்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்த செய்தி. மாவட்ட
ஆட்சியாளராகத் தொடங்கிய அவருடைய பணி கல்வெட்டு ஆராய்ச்சியை
வாழ்விலக்காகக் கொண்டது; உலகளாவிய புகழ் கொண்டது.

சிந்துவெளி முத்திரைகளிலும் எழுத்துப் பொறிப்புக்களிலும் காணப்படும்
சொல்லடைவுகளை முறைப்படுத்தி வெளியிட்டதும் தென்னகப் பிராமிக்
கல்வெட்டுக்களை ஆராய்ந்து முந்தைய தமிழ்க் கல்வெட்டுக்களை வெளியிட்டதும்,
இவருடைய முதன்மையான வெளியீடுகள், எண்ணிறந்த ஆங்கிலக் கட்டுரைகள் உலகப்
புகழ் தந்தன. தமிழில் இவர் எதுவும் வெளியிட்டதாகத் தெரியவில்லை. இவருடைய
ஆய்வுகள் தமிழுக்கு வெறும் ஊக்கம் தந்தன. ஆக்கம் எதுவும் தரவில்லை.
மாறாகத் தமிழ் வரலாற்றைத் தாக்குவனவாகவும் உள்ளன என்பது வெளிப்படை.

சிந்துவெளி எழுத்தாய்வுகள்

பின்லாந்து எல்சின்கி பல்கலைக்கழகத்துச் சிந்துவெளி ஆய்வாளர் அசுகோ
பர்போலாவொடு இணைந்து இவர் எடுத்த முடிவுகளின் வண்ணம் சிந்துவெளி நாகரிகம்
திராவிடர்க்குரியது1 என்பது பாராட்டத்தக்கது. ஆனால் சிந்துவெளி எழுத்து
வலமிருந்து இடமாக எழுதப்பட்டிருக்கிறது என இவர்கள் எடுத்த முடிவு2
முற்றிலும் தவறானது. கடந்த ஒரு நூற்றாண்டாகச் சிந்துவெளி எழுத்து
படிக்கப்படாததற்கு இந்தத் தவறான முடிவே காரணமாயிற்று. உடும்புப் பிடியாக
இவர்கள் கொண்ட கோட்பாடு எத்தனை நூற்றாண்டாயினும் வெற்றிபெறப் போவதில்லை.
ஒருசில முத்திரைகளை யேனும் படித்துக் காட்டியவர்களால்தான் எழுதப்பட்ட
முறை வலமா! இடமா! என்பதை முடிவுகட்ட முடியும். ஒரு முத்திரையைக் கூட
இவர்கள் ஒழுங்காகப் படித்துக் காட்டாமல் எழுதப்பட்ட திசை
வலப்பக்கத்திலிருந்து இடப்பக்கமாக உள்ளது என்பது எவ்வகையிலும் ஏற்றுக்
கொள்ளத் தக்கதன்று.

பி.பி.இலால் என்னும் ஆய்வாளர் பானை ஓட்டிலுள்ள எழுத்தின் வீழ்கோடுகளைச்
சில வலப்பக்கத்திலிருந்து இடப்பக்கமாகப் படிந்துள்ளன எனக் கூறியதை
வேதவாக்காக எடுத்துக் கொண்டு இவரும் இம்முடிவுக்கு வந்துள்ளார். இடதுகைப்
பழக்கமுள்ளவன் கூட அப்படிக் கோடுகள் வரைந்திருக்க முடியும். இதனை ஒரு
ஆணித்தரமான காரணமாகக் கொள்ள முடியாது. இது முதற்காரணமாக, சிந்துவெளி
முத்திரைகளில் பெரிய எழுத்தாக எழுதத் தொடங்கி வரி இறுதியில் எழுத்து
சிறுத்துப் போகிறது. எஞ்சிய எழுத்துக்களை வலப்பக்கத்து இறுதியில் கீழே
எழுதியுள்ளனர். வலமிருந்து இடமாக எழுதியதால்தான் எஞ்சிய எழுத்தை
வலப்பக்கத்து இறுதியில் எழுதியுள்ளனர் என்பதை இரண்டாம் காரணமாகக்
காட்டியுள்ளனர். எழுத்துக்களை முத்திரைக் கல்லில் பொறிப்பவர்கள்
பெரும்பாலும் கல்வியறிவு நிரம்பாத தொழிலாளர்களாக இருப்பது இயல்பு. ஆதலால்
எஞ்சிய எழுத்தை எங்கே பொறித்துள்ளனர் என்பதைக் காரணமாகக் காட்ட முடியாது.

வட்டமாகப் பொறித்த முத்திரைகளில் சிறிய முத்திரை எழுத்துக்களில்
தொடங்கிப் பெரிய எழுத்துக்களில் முடிந்த பாங்கு வல இடமாக உள்ளது என்னும்
மூன்றாம் காரணமும் ஏற்கத் தக்கதன்று. பெரும்பாலான முத்திரைகளில்
எழுத்துக்கள் சம உயரமுடையனவாக உள்ளன. எழுத்து பெருத்தும் சிறுத்தும்
போவது எழுதுபவரின் கைப்பாங்கு. ஆதலால் இந்தக் காரணமும் ஏற்றுக்
கொள்ளத்தக்கதன்று.

ஆணித்தரமான சான்று

சிந்துவெளி முத்திரை எழுத்து இடமிருந்து வலமாக எழுதப்பட்டது என்பதை
மெய்ப்பிக்கும் வகையில் 5000 எழுத்துச் சான்றுகளைத் தமிழாகப் படித்துக்
காட்டியுள்ளேன்,3 ஒரு மொழியில் எழுத்துக்களைத் திசை மாற்றி எவராலும்
படிக்க முடியாது. சிந்துவெளி எண்களும் 115, 183, 2400 போன்று இடமிருந்து
எண்மானமாக எழுதப் பெற்றுள்ளன. பெரிய எண்ணை முதலில் சொல்லி அடுத்த எண்ணை
வரிசைப்படுத்திச் சிந்துவெளி நாகரிகக் காலத்திய இடமிருந்து வலமாக எழுதும்
எண்ணுமுறை தமிழ்க் (தமிழ் பிராமி) கல்வெட்டுக்களிலும்
பின்பற்றப்பட்டுள்ளது என்பதைக் கொங்கர் புளியங்குளம் கல்வெட்டு வாயிலாக
நான் நிறுவியுள்ளேன். மயிலை சீனி. வேங்கடசாமியும் இவை எண் குறித்த
குறியீடுகள் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.5

அராபிய எண்கள் எனக் கருதப்பட்ட இன்றைய எண்கள் இந்திய எண்களே என அராபிய
ஆய்வாளர்களும் ஒப்புக் கொண்டுள்ளனர். இந்திய எண்கள் எனக் குறிக்கப்
பட்டுள்ள சிந்துவெளி நாகரிகக் காலத்திய வரிவடிவங்கள் திரிபுற்ற தமிழ்
எண்களே என நான் நிறுவிக் காட்டியுள்ளேன்.

அரபி, உருது, பாரசீக மொழிகள் வலமிருந்து இடமாக எழுதப்படும் வடசெமித்திக்
எழுத்து மரபைச் சார்ந்தவை. இம்மொழியில் எண்களுக்குரிய குறியீடுகளை
முறைப்படி அவர்கள் வலமிருந்து இடமாகத்தான் எழுத வேண்டும். ஆனால்
எல்லோரும் வியக்கும் வகையில் எண்களை மட்டும் இந்திய மொழிகளைப் போல்
இடமிருந்து வலமாக எழுதுகின்றனர். இதன் காரணம் என்ன?

Admin · Guru

பழந்தமிழரின் எண்களை வணிகர் வாயிலாக பொனீசியர் காலம் (கி.மு.1200) முதலாக
மேற்காசிய வணிகர் அனைவரும் பின்பற்றினர். அதனால்தான் அரபி போன்ற
மொழிகளில் 125 எனும் எண் 521 என வலமிருந்து இடமாக எழுதப்படாமல் நம்மைப்
போன்றே 125 என எழுதப்படுகின்றன என்னும் உண்மையை ஐராவதம் மகாதேவன்
போன்றோர் எண்ணிபார்க்க வேண்டும். மொழியளவில் வலமிருந்து எழுதுவோர்
இடமிருந்து எழுதுவதாக மாற்றிக் கொண்ட வரலாறு உலகில் இல்லை. இது
இந்தியாவில் மட்டும் நடந்ததா?

இந்திய எண்கள் என்னும் பழந்தமிழ் எண்கள் காலப்போக்கில் வரிவடிவத்
திரிபுகளாகக் கிடைத்த போதிலும் இன்று உலகம் முழுவதும் ஆளப்படும் 1, 2, 3
போன்ற எண்கள் குறிப்பாகத் தமிழர் உலகத்திற்கு நல்கிய நாகரிகக் கொடையாக
விளங்கி வருகின்றன.

எண்களை இடமிருந்து வலமாக எழுதிய பழந்தமிழ் மக்களும் சிந்துவெளி மக்களும்
மொழியை மட்டும் வலமிருந்து எழுதியிருக்க முடியாது. சிந்துவெளி
எழுத்துக்களின் எண்களே தமிழி (தென்பிராமி) கல்வெட்டுக்களில் எண்களாக
ஆளப்பட்டிருப்பதால் சிந்துவெளி மொழி வலமிருந்து இடமாக எழுதப்பட்டது
என்பதை அறுதியிட்டுக் கூற முடியாது.

நம்பத் தகுந்த சான்றை நம்பாதது

சிந்துவெளி முத்திரை எழுத்துக்களைப் படிப்பதற்கு இருமொழி முத்திரை
கிடைத்தால்தான் நம்பகமான சான்றாக ஏற்றுக் கொள்ள முடியும். எகுபது
மொழியின் ஈரோகிளிபிக் எழுத்து படிப்பதற்கு மும்மொழி எழுத்துச் சான்று
கிடைத்ததால் முத்திரை எழுத்துக்களுக்குரிய சரியான ஒலிப்பை சம்போலியன்
என்பவர் உறுதிப்படுத்தினார். எகுபது, ஈரோகிளிபிக் எழுத்துச் சான்றுகள்
முழுமையாகப் படிக்கப்பட்டன. அவ்வாறே சிந்துவெளி எழுத்துக்குத்தக்க சான்று
கிடைக்கவில்லை என்று படிக்க முடியாததற்குக் காரணம் காட்டி வந்தனர்.

யாழ்ப்பாணத்துப் பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர் இந்திரபாலா ஆனைக்கோட்டை
எனுமிடத்தில் கண்டெடுத்த வெண்கல முத்திரை ஈரெழுத்து முத்திரை என உறுதி
செய்யப்பட்டது. அதில் மேலே மூன்றெழுத்துக்கள் சிந்துவெளி
எழுத்துக்களாகவும் கீழேயுள்ள மூன்றெழுத்துக்கள் தென்பிராமி
எழுத்துக்களாகவும் இருந்தன. இது ஈரெழுத்துக்கள் தென்பிராமி
எழுத்துக்களாகவும் இருந்தன. இது ஈரெழுத்துச் சிந்துவெளி எழுத்துச் சான்று
என இந்திரபாலா கூறினார். இந்த இரு எழுத்து வடிவங்களில் தீவுகோ என்னும்
சொல் எழுதப்பட்டிருப்பதை நானும் படித்துக் காட்டினேன்.

ஆயின் திசை திருப்பும் முயற்சியில் ஐராவதம் மகாதேவன் முற்பட்டுள்ளார்.
மேலே இருப்பது சிந்துவெளி எழுத்து போன்ற எழுத்து. இது இன்னும்
ஆராயப்பட்டு வருகிறது எனத் தானும் குழம்பிப் போய் மற்றவர்களையும்
குழப்புகிறார். இவர் எழுதும் ஆங்கில எழுத்துக்கள் ஆங்கிலம் போன்ற
எழுத்துக்கள் என்றும் இவர் பேசுகின்ற ஆங்கிலம், ஆங்கிலம் போன்ற ஆங்கிலம்
என்றும் சொன்னால் ஏற்றுக் கொள்வாரா என்பதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.
நம்பத் தகுந்தவற்றை நம்ப மறுக்கிறார் என்பதற்கு மற்றொரு சான்றும்
காட்டலாம்.

பீகார் மாநிலத்துப் பாகல்பூரில் துணை மாவட்ட ஆட்சித் தலைவராக இருந்த
திரு. வர்மா என்பவர், நான் சந்தால் பழங்குடி மக்களைக் காண விரும்பியதால்
அழைத்துச் சென்றார். நான் பழங்குடி மக்களைப் பற்றி ஆய்வு செய்பவன் என்பது
அவருக்கும் தெரியும்.

சந்தால் பழங்குடி மக்களின் தலைவர் திசோம் நாய்கி விழா நாளில் அதுவும்
முழுமதி நாளன்று வீட்டின் சுவரில் சிந்துவெளி எழுத்துக்களை
எழுதுகின்றார். அவர் சிந்துவெளி எழுத்தில் எழுதிய ஒன்பது சொற்களைப் படம்
பிடித்து அவற்றை என் நூலில் வெளியிட்டுள்ளேன். தம் முன்னோர் எழுதிய
எழுத்துக் குறியீடுகளைத் தாமும் எழுதுவதாக திசோம் நாயகி கூறினார்.
அவருக்கு அந்த எழுத்துக்களைப் படிக்கத் தெரியவில்லை. அந்த எழுத்துக்
கோர்வை கொண்ட சொல்லாட்சிகள் அசுகோ பர்போலா வெளியிட்ட எந்தச் சிந்துவெளி
எழுத்து அடங்கலிலும் இல்லை.

இவை அரப்பா மொகஞ்சதாரோவில் காணப்பெற்ற சிந்துவெளி எழுத்துக்கள் என்று
நான் சொன்னபோது திசோம் நாய்கி அதை மறுத்தார். எங்களைத் தவிர இப்படி
எழுதுபவர்கள் வேறொருவர் இருக்க முடியாது என்றார். சிந்துவெளி
நாகரிகத்தின் சிறப்பை திசோம் நாய்கிக்கு எடுத்துச் சொல்லி அங்குள்ள
எழுத்துக்களைப் படிக்கத் தெரிந்தவர் ஒருவர் சந்திக்க இருக்கிறார் எனத்
திசோம் நாய்கி அவர்களுக்கு முன்னரே திரு. சர்மா சொல்லி வைத்திருந்ததால்
என்னைச் சந்தால் மக்கள் அன்புடன் வரவேற்றனர்.

சிந்துவெளி நாகரிகத்தைப் பற்றித்தான் திரு. வர்மா அவர்களிடம்
சொல்லியிருக்கிறார். இதைத் தலைகீழாகப் புரிந்து கொண்ட ஐராவதம்
மகாதேவனார், திரு.வர்மா முன்கூட்டியே சிந்துவெளி எழுத்துக்களை திசோம்
நாய்கிக்குச் சொல்லி வரைந்து காட்டிப் பிறகு என்னை அழைத்து என்னிடம்
காட்டுவதற்காக ஏற்பாடு செய்திருக்கிறார்கள் என உண்மையைத் திரித்துக்
கூறுகிறார்.

தன்னாலும் சிந்துவெளி எழுத்தைப் படிக்க முடியவில்லை. தெளிவாகப் படித்துக்
காட்டுபவரையும் நம்பாத மனப்பாங்கு கொண்டவர்கள் இருப்பது இயல்பே. இதனை
வருத்தம் தருவதாகக் கருதவியலாது.

இந்தியாவில் மட்பாண்டம் செய்வோர் குறியீடுகள் சலவைத் தொழிலாளிகள் போடும்
அடையாளக் குறியீடுகள் அனைத்தும் சிந்துவெளி எழுத்தாகவே இருப்பதை என்
களப்பணி ஆய்வுகள் வாயிலாகச் சுட்டிக் காட்டினேன். சிந்துவெளி
எழுத்துக்கள் இந்தியா முழுவதும் தமிழர்கள் வழங்கும் இந்தியப் பொது
எழுத்துக்களாக இருந்தன என்று கூறினேன். இது உண்மையா என்று ஆராய்வதற்காகக்
களப்பணி முயற்சி மேற்கொள்ள ஐராவதம் மகாதேவனார் முன்வந்திருக்கலாம்.

சிந்துவெளி முத்திரையில் அவ்வன் என்னும் பெயரைப் படித்துக் காட்டினேன்.
புலிமான் கோம்பையில் உள்ள நடுகல்லில் தமிழி (தென்பிராமி)க் கல்வெட்டில்
அவ்வன்பதவன் எனும் பெயரைப் பேராசிரியர் இராசன் படித்துக்
காட்டியிருக்கிறார். நான் சிந்துவெளி முத்திரைகளில் படித்த அவ்வன்
தமிழ்ச்சொல் தமிழ் நாட்டிலும்

தமிழ்ச்சொல் தமிழ்நாட்டில் கிடைத்திருப்பதால் நான் சிந்துவெளி எழுத்தைப்
படித்தமுறை சரியானதுதான் எனத் தெரிந்துகொண்டேன்.

தொல்காப்பிய இலக்கணக் கட்டமைப்புகள் சிந்துவெளி முத்திரைகளிலும்
தென்படுவதோடு தமிழிக் கல்வெட்டுக்களிலும் ஒரு சீராக அமைந்திருப்பதை
எடுத்துக் காட்டியுள்ளேன். நான் கூறிய தொல்காப்பிய மேற்கோள்களை அவர்
நம்பவில்லை. ஆனால் அவருடைய முந்தைய தமிழ் பிராமி கல்வெட்டுக்கள் (Early
Tamil Epigraphy) எனும் நூலில் தொல்காப்பிய இலக்கணக் கட்டமைப்புக்களைப்
பொருத்திக் காட்டுகிறார்.

உடும்புப்பிடி

ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்பு அசோகரின் பிராமி எழுத்தை மட்டும் அறிந்திருந்த
கல்வெட்டு ஆய்வாளர்கள் கி.பி. 1906 அளவில் பாளையங்கோட்டைக்கு அருகில்
மருகால்தலை என்னுமிடத்தில் கண்ட பிராமி அல்லாத எழுத்துக்கள் கொண்ட
தமிழிக் கல்வெட்டைக் கண்டு மருண்டனர். அதனைப் பாலி பிராகிருதம் போலவே
படிக்க முயன்றனர். இவற்றை முதன்முதலில் பார்த்த எச்.கிருட்டின
சாத்திரியாரும் கே.வி.சுப்ரமணிய அய்யரும் தென்னாட்டுக் கல்வெட்டுக்களில்
தமிழ்ச் சொற்கள் இருப்பதைப் புலப்படுத்தினாலும் வடநாட்டுப் பிராமியின்
திரிபாகவே கருதினர். இந்தக் கல்வெட்டு மூதாதைகளின் கொள்கைகளில் சொக்கிப்
போன ஐராவதம் மகாதேவனார் தமிழிலுள்ள எழுத்துக்கள் வடக்கிலிருந்தே வந்தவை
என்னும் மயக்கத்திலிருந்து இன்னும் மீளவில்லை.

தென்னாட்டுத் தமிழிக் கல்வெட்டுக்களை ஆராய்ந்த நாராயணராவ் இவை பிராகிருத
மொழியைச் சார்ந்த பைசாச மொழிக் கல்வெட்டுக்கள் என்றார். பாண்டிய நாட்டுத்
தமிழையும் பைசாச பிராகிருத மொழி என்று வடமொழியாளர் குறிப்பிடுவது
வழக்கம். இவர் பிராகிருதபாலி மொழிச் சொற்களையும் சமற்கிருதமாகக்
கருதினார்.

வடநாட்டுப் பிராகிருதம் மற்றும் சமற்கிருதத்தின் வளர்ச்சியால்தான் சமண
முனிவர் காலத்தில் தமிழுக்கு எழுத்து தோன்றியது என்னும் தலைகீழ்
நம்பிக்கையும் இவரை ஆட்கொண்டது. அதனால் இவர் தமிழ்ச் சொற்களை
வடசொற்களாகக் காட்டியுள்ளார். பளித வாணிகர் நெடுமூலன் என மயிலை சீனி.
வேங்கடசாமி தெளிவாகப் படித்துக் காட்டியுங் கூட பணித வாணிகன் நெடுமலன் என
ஜராவதம் மகாதேவன் படித்துக் காட்டினார். பளிதம் என்பது வெற்றிலைப்
பாக்குடன் சேர்த்துக் கொள்ளும் ஒருவகை கருப்பூரம், ஆனால் இதனை வெல்லப்
பாகினைக் குறிக்கும் பணித எனும் சமற்கிருதச் சொல்லாகக் காட்டியுள்ளார்.
நெடுமல்லன் என்னும் சொல் நெடுமலன் எனக் குறுகியிருப்பதாகக் கூறுகிறார்.
வெல்லம் – வெலம் என்றும், கொல்லை – கொலை என்றும் திரிவது எக்காலத்திலும்
இல்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

மயிலை சீனி. வேங்கடசாமி, நடன காசிநாதன் போன்றோர் செப்பமாகப் படித்துக்
காட்டிய சொல் வடிவங்களை இவர் எடுத்துக்காட்டவும் இல்லை. தன் பிழை பாடான
சொல்லாட்சிகளில் உள்ள குறைபாடுகளைக் களையவும் முன்வரவில்லை.

தமிழ் இலக்கண இலக்கிய மரபுகளை எல்லாம் மூத்த தமிழறிஞர்களிடம் கேட்டுத்
தெரிந்துகொள்ள முயன்றிருந்தால் சிறப்பாக இருந்திருக்கும்.

பிராமிக் கல்வெட்டுப் பதிப்பு

சிந்துவெளி எழுத்துச் சான்றுகளை அடைவுபடுத்தி வெளியிட்டதோடு தன்
சிந்துவெளி ஆய்வுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்துவிட்ட பின்னர், ஒரே ஒரு
முத்திரையைக்கூட இவர் நல்ல தமிழ்ச் சொல்லாகப் படித்துக் காட்டவில்லை.
அடுத்ததாக இவர் மேற் கொண்ட பணி தென்னாட்டுப் பிராமியாகிய தமிழிக்
கல்வெட்டுக்களை அடைவுப்படுத்தி Early Tamil Epigraphy என்னும் பெயரில்
வெளியிட்டதாகும்.

இந்தத் தலைப்பே சிறிதும் பொருத்தமில்லாதது

1. தென்னிந்தியாவில் பல இடங்களில் சிந்துவெளி எழுத்துச் சான்றுகள்
பாறை ஓவியங்களிலும், பானை ஓடுகளிலும் கிடைத்துள்ளன. அவற்றை Early Tamil
Epigraphy எனச் சொல்லியிருக்க வேண்டும். அதை விடுத்து வடநாட்டுப் பிராமி
எழுத்திலும் தமிழி (தென்னாட்டுப் பிராமி) எழுத்திலும் காணப்படும் சமண
முனிவர்களின் கொடுங்கலப்பு கொச்சைத் தமிழ் இழி நடை வழக்குகள் மலிந்த
குகைக் கல்வெட்டுக்களைத் தமிழ்க் கல்வெட்டு என்பது ஏற்கத்தக்கதன்று.

2. ஆதலால் இந்தக் கல்வெட்டு அடைவு நூலுக்கு Jain Tamil Dialect
Epigraphy என்று பெயரிட்டிருக்க வேண்டும். தமிழகத்தில் முதன் முதல்
புகுந்த முகமதியர் தமிழ்ச் சொற்களை ஒலிக்கத் தெரியாமல் நம்பள்கி சேலம்
மேலே போறான். நிம்பள்கி திருச்சி மேலே எப்போ வர்ரான் எனப் பேசும்
மொழியறியாதவர்களின் கடுங்கொச்சை வட்டாரச் சொல்லாட்சிகளில் தொல்காப்பிய
இலக்கணத்தைப் பொருத்திப் பார்க்க முடியுமா?

3. மணிய் (மணி), பளிய் (பள்ளி), வழுத்தி (வழுதி), ஆந்தய் (ஆந்தை),
மத்திரை (மதுரை), காவிதிஇய் (காவிதி), கொட்டுபிதோன் (குகையில் படுக்கை
குடைவித்தவன்) போன்ற கொச்சைச் சொற்களைத் தமிழர்களால் பேசப்பட்ட தமிழ்ச்
சொற்களாக எவரும் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள். எந்தத் தமிழானாலும் இந்த
அளவுக்குக் கொச்சையான கொடுஞ் சொற்களைப் பேசமுடியாது. மொழி அறியாதவர்களின்
உளறல்களைத் தமிழ்க் கல்வெட்டு என்று பெயரிட்டு அழைப்பது பொருந்தாது.

வடதமிழ்

அசோகர் கல்வெட்டுகளில் உள்ள பிராமி எழுத்துக்களை இந்தியாவிலுள்ள முதன்மை
எழுத்துக்களாக ஏற்றுக் கொள்ளமுடியாது. அசோகர் காலத்திற்கும் முற்பட்ட
தமிழி எழுத்துக் கல்வெட்டுகள் இலங்கையிலும், தமிழ் நாட்டிலும்
கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. வடநாட்டுப் பிராமி எழுத்துக்கள் வணிகர்களாலும்,
அரசர்களாலும் பயன்படுத்தப்பட்டவை. ஆனால் தென்னாட்டுத் தமிழி பொது
மக்களால் ஆளப்பட்ட எழுத்து என்பது நிறுவப்பட்டுள்ளது. ஆதலால் வடநாட்டுப்
பிராமியை விடத் தென்னாட்டுத் தென்பிராமி எனும் தமிழி காலத்தால்
முற்பட்டது என்பதை ஐராவதம் மகாதேவன் போன்றவர் விளங்கிக் கொள்ளும் காலம்
தொலைவில் இல்லை.

Admin · Guru

வடநாட்டுப் பாலி, பிராகிருத மொழிகள் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வடதமிழ்

என்ற சொல்லால் குறிப்பிடப்பட்டன. வடமொழியின் தாக்கத்தால் வடநாட்டுத்
தமிழ் பாலி பிராகிருத மொழிகளாகத் திரிந்துவிட்டன.

தொல்காப்பியர் காலத்துக்கு முன்பிருந்தே தமிழில் முதலெழுத்துக்கள் 30 என
வரையறுக்கப்பட்டன. அதில் எக்காலத்திலும் மாற்றம் ஏற்படவில்லை. தமிழைப்
போன்ற 30 அடிப்படை எழுத்துக்களைக் கொண்டிருந்த பிராகிருத, பழைய பாலி,
திபத்து மொழிகளில் பிறமொழித் தாக்குதல் ஏற்பட்ட பின்பு
சமற்கிருதத்துக்குரிய சிறப்பு எழுத்துக்கள் சேர்க்கப்பட்டன. அதன் பின்னர்
பாலி மொழியில் எழுத்துக்களின் எண்ணிக்கை முப்பதிலிருந்து 41ஆக உயர்ந்தது.
பின்னர் பாணினியின் இலக்கண நூலுக்கு மூலமாக விளங்கிய சிவசூத்திரத்தில்
சமற்கிருத எழுத்துக்கள் 42 என விரிவுபடுத்தப்பட்டன. இவற்றோடும் வேறு 9
எழுத்துக்களைப் பாணினி வகுத்துக் கொடுத்தார். காலந்தோறும் எழுத்துக்களின்
எண்ணிக்கை மாறிவந்த வடமொழியின் எழுத்துத் தோற்றம் காலத்தால் பிந்தையது என
நன்கு தெரிகிறது. அடிப்படை எழுத்து 30 என்பதில் எத்தகைய மாற்றமும்
கொள்ளாத தமிழ் எழுத்துக்களின் வரிவடிவம் காலத்தால் மிகவும் முந்தையது
என்பதும் ஒப்பிட்டுப் பார்க்காமல் முரட்டு வலக்காரத்தோடு (பிடிவாத்தோடு)
ஆய்வு செய்பவர்களுக்கு எல்லாம் வடக்கிலிருந்து வந்தன என்னும் பொய்த்
தோற்றம்தான் தெரியும்.

அசோகர் காலப் பிராமி எழுத்துதான் இந்தியாவில் பழையது என்றால் அந்த
எழுத்து எப்படித் தோன்றியது அதில் உள்ள பழைய இலக்கியங்கள் எங்கே
என்பதற்கு ஐராவதம் மகாதேவனாரிடமிருந்து மறுமொழி கிடைக்கவில்லை.

சரியா அணுகுமுறை

எகுபதிய ஓவிய எழுத்துக்கள் சுமேரிய ஆப்பு எழுத்துக்கள், சீன ஓவிய
எழுத்துக்கள் ஆகியவற்றை ஆராய்ந்து வெற்றி கண்டவர்கள் பின்பற்றிய
அணுகுமுறைகள் எவற்றையும் அசுகோ பர்போலாவும், ஐராவத மகாதேவனாரும்
பின்பற்றவில்லை. அதனால்தான் சிந்துவெளி முத்திரைகளில் ஒன்றைக்கூட
இவர்களால் செப்பமாகப் படிக்க முடியவில்லை.

மேற்கண்ட எழுத்துக்களை ஆய்ந்தோர் ஒரே எழுத்தொலிப்புக்குச் சமகாலத்தில்
இடவேறுபாடுகளாக வழங்கிய வரிவடிவ வேறுபாடுகளைப் பட்டியலிட்டுக் காட்டினர்.
எகுபதிய மொழியில் க(k) என்பதற்கு 16 வகை வரிவடிவ வேறுபாட்டு எழுத்துக்கள்
உள்ளன. எகுபதிய மொழியிலுள்ள 24 அடிப்படை ஒலிப்பெழுத்துக்கு 130
வரிவடிவங்கள் உள்ளன. எந்தெந்த எழுத்துக்கு இடவேறு பாடாக எத்தனை
வரிவடிங்கள் உள்ளன என அவர்கள் மேற்கண்ட மொழிகளில் பட்டியலிட்டனர். 38
ஆண்டுகளுக்கு மேலாகச் சிந்துவெளி எழுத்தில் ஆய்வு செய்யும் ஐராவதம்
மகாதேவனார். அசுகோ பர்போலா போன்றோர் இம்முயற்சியில் ஈடுபடவே இல்லை. வேறு
யாரேனும் சிந்துவெளி எழுத்தில் இத்தகைய வேறுபாடுகளை (Homophonic)
வகைப்படுத்திக் காட்டினாலும் அதை எடுத்துக் காட்ட வில்லை.

மேற்கண்டவாறு சுமேரிய எகுபதிய மொழிகளை ஆய்வு செய்தோர் குறிப்பிட்ட
எழுத்தின் வடிவம் காலந்தோறும் எப்படி மாறி வந்திருக்கிறது என்று காலமுறை
வரிவடிவத் திரிபுகளைப் (Chronilogical and regional Classification of
the Script forms) பட்டியலிட்டுக் காட்டியுள்ளனர். இப்பணியையும்
சிந்துவெளி எழுத்தாய்வில் எவரும் மேற்கொள்ளவில்லை. உலகம் ஒரு போக்கில்
போனால் ஐராவதம் மகாதேவனார் போன்றோர் வேறொரு போக்கில்
போய்க்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

சிறந்த ஆய்வாளர் என்றால் எந்தச் சிக்கலையம் விடுவித்துப் படிக்க முடியாத
முத்திரை எழுத்துக்களையும் படித்துக்காட்டவேண்டும். அதை விடுத்து இதுவும்
சரியில்லை அதுவும் சரியில்லை என்று கூறிவிட்டு அதற்கான அரைகுறைக்
காரணங்களைக் காட்டுவதன் வாயிலாகத் தீர்ப்பு வழங்கிவிட்டதாகக் கருத
முடியாது. ஒரு குற்றத்திற்கான வழக்கில் யார் குற்றவாளி என்னும்
உண்மையைக் கண்டறியாமல் முறைமன்ற நடுவர் இரு சாராரிடத்திலும் குற்றம்
உள்ளது என வழக்கைத் தள்ளுபடி செய்தால் அதைத் தீர்ப்பு என ஏற்றுக் கொள்ள
முடியாது.

நடுநிலை

சிந்துவெளி எழுத்தைப் படித்துக் காட்டும் முயற்சியில் ஈடுபட்ட
இந்தியர்களின் அணுகுமுறைகளை அலசி இவை ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்கன அல்ல எனக்
கூறும் ஐராவதம் மகாதேவனார் மேனாட்டு ஆராய்ச்சியாளர்கள் சிந்துவெளி
முத்திரைகளைப் படித்துக் காட்டிய அணுகு முறைகளைப் பற்றிக் குறை கூறாதது
ஏன்?

சமற்கிருதம் பற்றிய அறிவு மேனாட்டாருக்கு மிகுதி, அசுகோ பர்போலா தமிழ்
படிக்காதவர். எதையும் வடடொழி வழிவந்த தொன்மக் (புராண) கதைகளோடு
இணைத்துக் காண்பார். சிந்துவெளி முத்திரைகளை வெளியிட்டவர்கள் வணிகர்கள்.
வணிகர்களுக்கும் தொன்மக் (புராண) கதைகளுக்கும் எவ்விதத் தொடர்பும் இல்லை
என்பது அசுகோ பார்போலாவுக்குத் தெரிவில்லை.

ஒரு மீன் சின்னத்தின் அருகில் ஆறு கோடுகள் இருந்தால் அறுமீன் –
கார்த்திகை மீன் – முருகனைக் குறிப்பது என எகுபதிய பட எழுத்தைப்
படிக்கின்ற பாங்கில் தன் ஆய்வை விரித்துரைக்கிறார். கடவுளுக்கு வணிக
முத்திரை எதற்கு என்று அவர் நினைத்துப் பார்க்கவில்லை.

மீன் வடிவத்தில் தலைமேல் ஒரு கூரை போன்ற தலைகீழ் வடிவத்தைக் கண்டு மைமீன்
என்று அசுகோ பர்போலா படித்துக் காட்டுகிறார். கூரை வேய்தலை வேய்தல்
என்பார்கள். அது மேய்தல் என்றும் திரியும். மேய்தல் வெறும் மேய் என
நிற்கும். அது மை எனத் திரிந்து கருநிறத்தைக் குறிக்கும். மை மீன் என்று
கரிய மீனாகிய சனிக்கோளைக் குறிக்கும் என்கிறார்.

வேய்(தல்) – மேய் – ஆதி மேய் – மை ஆகுமா? கூரை வேய்தலுக்கும்
கருநிறத்திற்கும் ஏதாவது தொடர்பு உண்டா? தமிழ் தெரிந்தவராகவும்,
தமிழ்நாட்டிலேயே பிறந்து வளர்ந்தவராகவும் உள்ள ஐராவதம் மகாதேவனார் அசுகோ
பர்போலாவின் ஆராய்ச்சிக் குறைபாடுகளை முழுமையாகக் காட்டவில்லை.

ஐராவதம் மகாதேவனாரின் ஆய்வுகள் சிந்துவெளித் தமிழரின் உண்மை வரலாற்றைத்
தெளிவாக உறுதிப் படுத்துவனவாக இல்லை என்பதே பலர் சிந்தனையிலும் நிழலாடும்
கருத்தாக உள்ளது. சிந்துவெளி முத்திரையில் உள்ளவை மொழி எழுத்துக்கள்
அல்ல வெறும் குறியீடுகள் என்று வெளிவந்த வெளிநாட்டுக் கட்டுரைகளை அசுகோ
பர்போலாவும் ஐராவதம் மகாதேவனும் ஆணித்தரமாக மறுத்த கட்டுரைகள் பெரும்
பாராட்டையும் வரவேற்பையும் பெற்றன. ஆயினும் தமிழ் எழுத்து அசோகர்
பிராமியிலிருந்து வந்தது, தமிழர்கள் வடக்கே இருந்து தெற்கே வந்தவர்கள்
சிந்துவெளி எழுத்து வலமிருந்து இடமாக எழுதப்பட்டது போன்ற ஐராவதம்
மகாதேவனாரின் கருத்துக்கள் அவருக்கும் தமிழுலகிற்கும் பெருமை
சேர்ப்பனஅல்ல. தமிழுக்கு ஆக்கம் விளைப்பன அல்ல.

எனினும் சிந்துவெளி நாகரிக ஆய்வில் ஐராவதம் மகாதேவனாரின் உழைப்பு
தந்துள்ள பயனை எவரும் மறுக்கவும் முடியாது மறைக்கவும் முடியாது.

கடந்த ஒரு நூற்றாண்டாக வடபிராமி தென்பிராமி கல்வெட்டுக்களைப் பற்றி
ஏராளமான கட்டுரைகளும் நூல்களும் வெளிவந்துள்ளன. அவற்றை அலசி ஆராய்வதற்கு
ஐராவதனார் பெரிதும் பாடாற்றி ஆய்வுப் புலங்களைப் பீடு பெறச்
செய்திருக்கிறார். காடு மலை ஏறிக் கால்கடுக்க நடந்து ஊன்றிப் பார்த்தும்,
ஒற்றியெடுத்தும் எழுத்துப் பதிவுகளைச் சரிபார்த்த பேருழைப்புக்குத்
தமிழுலகம் அவருக்கு என்றும் நன்றி செலுத்தக் கடமைப்பட்டிருக்கிறது. அவரை
எவ்வளவு போற்றினாலும் தகும். விரிவான தரவல்களை முறையாக ஆராய்ந்தாலும்
முன்னைத் தமிழின் தொன்மை அளவீட்டைச் சரியாகச் செய்யவில்லை என்பதே
தமிழுலகின் மனக்குறை.

கல்வெட்டு ஆய்வில் பலருக்கு ஊக்கம் பெருகப் பெரிதும் உழைத்திருக்கிறார்
என்றாலும் தமிழின் உண்மை வரலாற்றுக்கு ஆக்கம் சேர்க்கவில்லை என்னும்
மனக்குறை நீடிக்கத்தான் செய்கிறது.

மேற்கோள் குறிப்பு

1. I. Mahadevan, 2002, Presidential Address, IHC, Bhopal
2. Asko Purpola, Corpus of Indus Seals and Inscriptions

3. R. Madhivanan, 1995, Indus Script among Dravidian Speakers

4. மயிலை சீனிவேங்கடசாமி, 1981, சங்கக் காலப் பிராமி கல்வெட்டுகள்

5. R.Madhivanan 1995, Indus Script Among Dravidian Speakers

6. Indrapala, Is is an Indus Script. The Hindu.

7. R. Madhivanan 1995, Indus Script Among Dravidian Speakers

8. R. Madhivanan, 1995 Indus Script Among Dravidian Speakers

9. Rajan, 2004, Hero Stone, Puliman Kombai

10. நாராயணராவ் 1938, Brahmi Inscriptions of South India, The Men
Indian Antiquary Vol.I, PP. 362 – 376

11. இரா. மதிவாணன், 2007, தமிழர் வரலாற்றில் புதிய பார்வைகள் (பக். 40-
48)

12. இரா. மதிவாணன், 2007, சிந்துவெளி எழுத்து படிப்பது எப்படி.

13. ஐ. மகாதேவன், ஆவணம் கட்டுரை

14. ஐ.மகாதேவன், சிந்துவெளிக் குறியீடுகள் மொழியின் எழுத்தே.

Admin · Guru

அன்புள்ள திரு.சேசாத்திரி மற்றும் நண்பர்களே

நான் தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையை உருவாக்கும் முன்பும்/பின்பும் மேற்கொண்ட
களப்பணியில் சிந்துசமவெளி எழுத்துக்கள் பரவலாக தமிழகமெங்கும் கிடைப்பதை
அறிந்து ஆவணப்படுத்தியுள்ளேன். கீழுள்ள சுட்டியைக் காண்க:

http://www.tamilheritage.org/old/monument/oodu/sangkam.html

மேலும் இந்தியாவில் கிடைக்கும் கல்வெட்டுக்களில் 60% மேல்
தமிழ்நாட்டிலேயே கிடைப்பது தமிழின் தொன்மையைச் சுட்டுவதாக உணர்கிறேன்.

சமகால ஜெனிடிக் ஆய்வுகள், தாய்வழி மைட்டோகாண்டிரியல் டி.என்.ஏ, தந்தை வழி
ஒய் க்ரோமோசோம் ஆய்வுகள் பிரான்மலைக் கள்ளர் சமூகத்திற்கும் ஆப்பிரிக்க
பழங்குடிகளுக்குமுள்ள தொடர்பை ஊர்ஜிதம் செய்கின்றன.

உலகமுழுவதும் அநேகமாக ஏற்றுக்கொண்டுள்ள கருதுகோள் மனித குலம்
ஆப்பிரிக்காவில் தோன்றி, தென்னிந்தியா வந்து வடக்கே, வடகிழக்கே
(தென்கிழக்கே) பரவி இருக்கலாம் என்பது. இதிலும் தமிழின் தொன்மைக்குக்
கேடில்லை.

ஆயின், தமிழகத்தில் மானுடம் உருக்கொண்டது என்றோ, இங்கிருந்து மனித குலம்
பிற கண்டங்களுக்குப் பரவியது என்றோ நாம் நிரூபிக்க விரும்பினால் நிரம்பக்
கள ஆய்வு செய்து உலகளவில் ஆய்வு நூல்கள் வெளியிட வேண்டும். இதுவொரு
பெரும் பணி.

மொழியியல் ஆய்வு என்பது இதில் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது, மொழி என்பது
Pschychic fossil என்று சொல்லலாம். பொதுவாக ஒரே மொழிக்குடும்பத்தைச்
சேர்ந்த மொழிகளில் முக்கிய மனித உறவுகளைச்சுட்டும் பெயர்கள் ஒன்று போலவே
இருக்கும். உதாரணமாக, சமிஸ்கிருதம். பிதா; ஜெர்மன்: ஃபாட்டர்; ஆங்கிலம்,
ஃபாதர்: சமி:ப்ராதா, ஜெர்மன்: ப்ரூடர், ஆங்கிலம்:பிரதர்; சமி: மாதா,
ஜெர்மன்:முட்டர், ஆங்கிலம்: மதர். இதை நாம் தொல்லியல் ஆய்வில் உள்ள
fossil என்பதுடன் ஒப்பு நோக்கலாம். இப்படி முறையாக மொழியியல் ஆய்வுகள்
மெற்கொள்ளப்பட்டு, தமிழ் மொழிக்கும் ஆப்பிரிக்க மொழிகளுக்கும்
தொடர்புள்ளதா? இல்லையா என்று கணித்து, மனிதக்கூட்டம் எங்கு தோன்றி, எங்கு
கிளைத்தது என்று அறியலாம்.

முன்வரைவுகள் இன்றி இதைச் செய்தால் நலம். இல்லையெனினும் இத்தகைய
டேட்டாபேஸ் அவசியம்.

மதிவாணன் சுட்டும் குயவர் வீட்டு சிந்துவெளி, சந்தால் பழங்குடி மக்களின்
சிந்துவெளி மொழி பற்றிய ஆய்வுகள் சிந்துவெளி நாகரிகம் அழிந்துவிடாமல்
இன்றும் வாழ்வதைச் சுட்டுகிறது. நொய்யலாறு அகழ்வாராய்ச்சியை தொல்லியல்
பிரிவில் வலுவுள்ளோர் forgery என்று ஒதுக்கிவிட முனைகின்றனர். இது
உண்மையா எனக்கண்டறிய வேண்டும். தமிழின் தொன்மையக் காட்டுவதில் மொழி
வெறியோ, குழு சார்ந்த நிலைப்பாடோ இல்லாமல் உள்ளதை உள்ளபடி காட்டும்
ஆய்வாளர்களே காலத்தின் தேவை. ஆனால் அது இன்னும் நடைபெறவில்லை. ஆனால்,
முனைப்புடன் பலர் இதில் ஈடுபட்டால் நிச்சயம் ஒருநாள் உண்மை வெளிவந்தே
தீரும்!

நா.கண்ணன்

Admin · Guru

நாட்டியக் கலையின் தந்தை பரதரா; அவிநயரா?

பரத முனிவருக்குக் கோயில் கட்டுவது பொருந்துமா என்னும் வினா எழுந்துள்ளது. நாட்டியக் கலையரசி பதுமா சுப்பிரமணியம் பரத முனிவருக்குக் கோயில் கட்ட வேண்டும் என்று கோரிக்கை வைத்ததை ஏற்றுக் கொண்டு முன்னாள் தமிழக முதலமைச்சர் ஐந்து ஏக்கர் நிலம் வழங்கியுள்ளதாகச் செய்தி வெளியிடப்பட்டுள்ளது.

பரத முனிவர் யார்?

நாட்டியக் கலையிலுள்ள 108 தாண்டவங்களையும் ஆடிக் காட்டியவர் சிவபெருமான்; பிரமனின் வேண்டுகோளின்படி அவர் தண்டு என்னும் முனிவருக்கு நாட்டியம் கற்பித்தார். தண்டு முனிவர் பரத முனிவருக்குக் கற்பித்ததால் பரத முனிவர் வடமொழியில் நாட்டிய சாத்திரம் எழுதினார் என்பது புராணத் தொடர்பான செய்தி. இதன்படிப் பார்த்தால் பரத முனிவர் பரதக் கலையைத் தானே உருவாக்கிய முதல் கண்டுபிடிப்பாளர் இல்லை. முறைப்படி பரதருக்கு நாட்டியக் கலை கற்பித்த தண்டு முனிவருக்கல்லவா கோயில் கட்ட வேண்டும் என்று எவரும் கேள்வி கேட்கக் கூடும். அதுவும் பொருத்தமில்லை. ஏனென்றால் தண்டு முனிவருக்கு நாட்டியம் கற்பித்த எண் தோள் வீசி நின்றாடும் தில்லைக் கூத்தனுக்குக் கோயில்கள் உள்ளன. இந்தியாவில் எண்ணிக்கையில் அதிகமான கோயில்கள் சிவன் கோயில்களே. வருமானத்தில் அதிகமான கோயில்கள் பெருமாள் கோயில்கள் என்று கூறுகின்றனர். எனவே, கோயில் கட்ட வேண்டும் என்னும் கோரிக்கை சரிதானா? என்பது எதிராடலுக்கு உரியதாகி விடுகிறது.

பரதக் கலையின் பிறப்பிடம் தமிழ்நாடு

வரலாற்றின்படி பார்த்தால், தமிழ்நாட்டில் தான் பரதக்கலை முதன் முதலில் தோன்றியது என் பதை முதலமைச்சரும் ஒப்புக் கொண்டிருக்கிறார். இது பாராட்டத்தக்கது. ஆனால் பரத நாட்டியக் கலைக்குரிய முதல் தமிழ் நூல் அவிநயம் என்பதும் அதை இயற்றியவர் அவிநயர் என்பதும் முதலமைச்சர் அவர்களுக்குத் தெரிவிக்கப்படவில்லை. விறலியர், கோடியர், வயிரியர், பாணர் ஆகியோர் சங்க காலத்திற்கு முற்பட்ட காலத்திலிருந்தே நாட்டியக் கலையை வளர்த்தார்கள்.

நாட்டியக் கலையின் முதல் தமிழ் நூல் அவிநயம். பரத முனிவரின் நாட்டிய சாத்திரம். தமிழில் இளங்கோவடிகள் குறிப்பிட்ட நாட்டிய நன்னூலின் மொழிபெயர்ப்பு நூல், மூல நூல் அல்ல. தொல்காப்பியர் காலத்தில் அவிநயமே நாட்டிய நன்னூலாக இருந்தது. சங்க காலத்தில் சாத்தனார் இயற்றிய கூத்த நூல். அறிவானார் இயற்றிய பஞ்சமரபு. மதிவாணர் இயற்றிய நாடகத்தமிழ் போன்ற பல நாட்டியக் கலை நூல்கள் அவிநயத்தின் வழிநூல்களாகத் தோன்றின. சிற்றிசை, பேரிசை, பெருநாரை, பெருங்குருகு போன்ற ஏராளமான நூல்கள் முத்தமிழ் வளர்த்த நூல்களாக இருந்திருக்கின்றன.

கூத்த நூலும் பஞ்சமரபும் அச்சிட்டு வெளியிடப்பட்டுள்ளன. பரதர் கூறும் 108 காரணம் எனும் தாண்டவ நிலைகள் தமிழுக்குப் புதியனவல்ல.

சிலப்பதிகாரத்துக்கு உரையெழுதிய அடியார்க்கு நல்லார் அவிநயத்தைக் குறிப்பிட்டுள்ளார். அவிநயர் என்னும் சொல்லுக்குக் கூத்தர் எனப் பொருள் இருப்பதை சூடாமணி நிகண்டு குறிப்பிடுகிறது. அகத்தியரின் பன்னிரண்டு மாணவர்களின் பெயர்களில் தொல்காப்பியர் பெயர் இடம் பெற்றிருப்பதுபோல அவிநயனின் பெயரும் இடம் பெற்றுள்ளது. எனவே, தொல்காப்பியக் காலத்திலேயே அவிநயரால் அவிநயம் என்னும் நாட்டிய நூல் எழுதப்பட்டது எனத் தெரிகிறது. பரத முனிவர் பல்லவர் காலத்தில் கி.பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்தவர். ஆனால் அவிநயர் பரதமுனிவருக்கு 1400 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வாழ்ந்தவர். ஆதலால், அவிநயருக்குக் கோட்டம் எழுப்புவது முறையானது, பொருத்தமானது முற்றிலும் சரியானது.

தொல்காப்பியர் மெய்ப்பாட்டியலில் பரதக் கலையின் உயிரோட்டமான அவிநய இயல்புகளை மெய்ப்பாடு என்கிறார். நாட்டியக் கலையை நாட்டியமரபு என்கிறார். நாட்டியக் கலையை ``நாட்டிய மரபின் நெஞ்சு கொளின் அல்லது காட்டலாகாப் பொருள் என்ப’’ என்னும் வரியில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். எனவே தொல்காப்பியர் காலத்திற்கும் முற்பட்டது பரதக் கலை. அவிநயம் என்னும் யாப்பிலக்கண நூல் காலத்தால் பிற்பட்ட வேறொரு அவிநயர் இயற்றியதாகும்.

பரதக் கலைக்கும் முனிவர்களுக்கும் எவ்வகையிலும் தொடர்பில்லை.

உலகத்தை வெறுத்துப் பிறவா நிலை பெறுவதற்காகத் தவம் செய்யும் முனிவர்கள் தவநிலையில் கண்ணை மூடிக் கொண்டு கிடப்ப வர்கள். முனிவருக்கும் இசை நாட்டியக் கலைகளுக்கும் எவ்விதத் தொடர்பும் இல்லை. அகத்தியரை முத்தமிழ் முனிவர் என்பது புராணக் கதை. இது வரலாற்றுச் செய்தியல்ல. புராணக்கதை தழுவி பல்லவர், சோழர் காலங்களில் தாடி வைத்த முனிவர் நாட்டியம் ஆடுவதாகச் செதுக்கப்பட்டுள்ள சிற்பக் காட்சிகள் வரலாறாக ஏற்கத் தக்கனவல்ல.

பரதம் என்பது கடல் சூழ்ந்த நிலப்பகுதி. இது தென்னிந்தியாவை மட்டும் குறித்த சொல் என்பது சமண சமயத்தாரின் பிராகிருத மொழி நூல்களில் தெளிவாக்கப்பட்டுள்ளது. இந்நூல்களில் இந்தியாவை சம்புதீவம் என்றும் சம்புதீபத்தில் பரத சேத்திரத்தில் என்று தென்னாட்டுக் கதைகளின் தொடக்கம் அமைகிறது. எனவே பரதக் கலையின் பிறந்த இடமும் சிறந்த இடமும் தமிழ்நாடே. சங்க இலக்கியங்களில் எந்த முனிவரும் நாட்டியம் கற்றதாகவோ கற்பித்ததாகவோ சான்று இல்லை.

காளிதாசனே நாட்டியம் காண தென்னாடு வந்தான்

வடமொழி இலக்கியத்திற்குப் பெருமை சேர்த்த புலவன் காளி தாசன் நாட்டியக்கலை தென்னாட்டில் சிறந்திருப்பதாகக் கேள்விப் பட்டு நேரில் காண விரும்பினான். குப்தர் காலத்திய உச்சயினியிலிருந்து கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டில் வட கருநாடகப் பகுதியாகிய இன்றைய கார்வார் மாவட்டத்தில் நடந்த விழாவில் நாட்டியம் காண்பதற்காக ஒருமுறை வந்திருந்தான். இச் செய்தி தென்னிந்திய கிராமிய நடனங்கள் என்னும் நூலில் கூறப்பட்டுள்ளது. பரத முனிவரின் நாட்டிய சாத்திரத்திலும் இசை, இசைக் கருவிகள், நாட்டியம் ஆகிய அனைத்தும் விந்திய மலைக்குத் தெற்கிலுள்ள தென்னாட்டில் மிகச் சிறப்புற்றுச் செழித்து வளர்ந்துள்ளன. எனக் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளது. நாட்டியக் கலை வல்லுநர்களான கூத்தர், விறலியர் என்போர் இசைக் கருவி வல்லுநர்களோடு கூட்டம் கூட்ட மாகச் சென்று நாட்டிய நிகழ்ச்சிகளை நடத்தியதைச் சங்க இலக்கியங்கள் குறிப்பிடுகின்றன.

யாருக்குக் கோயில் கட்ட வேண்டும்?

மேற்கண்ட வரலாற்று உண்மைகளை ஊன்றிக் கவனித்தால் அவிநய ருக்குத்தான் கோயில் அல்லது கோட்டம் கட்ட வேண்டும். சங்க காலத்தில் நாட்டியக் கலையில் பெரும் புகழ்பெற்று ஆட்டன் என்னும் விருது பெற்ற சேர இளவரசன் ஆட்டன் அத்தியின் பெயரில் நாட்டிய மண்டபமும் அவிநயரின் பெயரில் கோட்டமும் கட்டப்பட வேண்டும். தமிழைச் செம்மொழி ஆக்கியது மட்டும் தமிழுக்குப் பெருமையளிக்காது. தமிழரின் வரலாற்று உண்மைகள் கண்ணில் நிலைத்த காட்சியாக வேண்டும்.

1946 முதல் சமற்கிருதத்திற்குச் செம்மொழிக்கான வளர்ச்சி உதவித் தொகையை மத்திய அரசு வழங்கி வருகிறது. கடந்த 60 ஆண்டுகளில் ஏறத்தாழ ஐந்தாயிரம் கோடிக்கு மேல் சமற்கிருதத்திற்காகச் செலவிடப்பட்டுள்ளது எனக் கூறுகின்றனர். தமிழ் சவலைக் குழந்தையாக இருக்கிறது. ஆதலால் அவிநயருக்குக் கோட்டம் கட்டுவது உலக அரங்கில் தமிழுக்கு உரிய உரிமையை நிலை நாட்ட உதவும். பசித்த குழந்தைக்குத்தான் பால் தரவேண்டும். சமற்கிருதம் இமயமலையை விட அதிக உயரமாக வளர்ந்து விட்டது.

தமிழ்மொழி வளர்ச்சிக்கு சமற்கிருதத்திற்குத் தருவதுபோல் இருமடங்கு உதவியளிக்க வேண்டும். சமற்கிருதத்தில் நாட்டிய நூல் எழுதிய பரதமுனிவருக்கு சமற்கிருத நிறுவனங்கள்தான் கோயில் கட்ட வேண்டும். அது தமிழக அரசின் வேலையாகாது. சமற்கிருத நிறுவனங்களில் திருவள்ளுவருக்குச் சிலை எழுப்பியது உண்டா என் பதையும் நடுநிலையோடு நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும்.

பதுமா சுப்பிரமணியத்தின் கோரிக்கை முறையற்றது

பல்லவர் காலத்திலும், சோழர் காலத்திலும், மருத்துவம், வானநூல், கணிதம், இசை, நாட்டியம், மெய்யில் தத்துவம் போன்ற எண்ணிறந்த துறைகளைச் சார்ந்த தமிழ் ஓலைச் சுவடிகள் சமற்கிருத்தில் மொழி பெயர்க்கப்பட்டன. மூல நூல்களான ஓலைச்சுவடிகள் அழிக்கப்பட்டன. இச்செயல் நீண்ட நெடுங் காலமாகவே நடைபெற்று வருவதை பரிதிமாற் கலைஞர் எனப் பெயர் மாற்றிக் கொண்ட வி.கோ. சூரிய நாராயண சாத்திரியார் சென்ற நூற்றாண்டில் அவருடைய நூலில் வன்மையாகக் கண்டித்திருக்கிறார்.

இந்த வரலாற்று உண்மைகளைச் சிறிதும் விளங்கிக் கொள்ளாத அல்லது தமிழர் வரலாறு பற்றிச் சிறிதும் கவலைப்படாத பதுமா சுப்பிரமணியம் பரத முனிவர்தான் நாட்டியக் கலையின் தந்தை என்று கூறுவது சிரிப்புக்கு இடமானது. தமிழ்த் தொடர்பாகத் தமிழறிஞர்களிடம் கேட்க வேண்டும் என்பதையும் இவர் உணரவில்லை. தமிழறிஞர்களை மதித்த காலத்தில் தமிழ்ப் பண்பாட்டுக் கூறுகளும், தமிழ்க் கலைகளும் நன்கு வளர்ந்தன.

பதிற்றுப் பத்து என்னும் நூலில் சேர மன்னன் தன் அவையில் எந்தப் புலவராவது இல்லையெனத் தெரிந்தால் உடனே அவர் வீட்டுக்குத் தேர் அனுப்பி வரவழைத்துக் கொள்வான் எனக் கூறப்பட்டுள்ளது.

`இரவலர் வேண்டி வாரா ராயினும்

தேரில்தந்தவர்க்கு ஆர்பதம் நல்கும் நசைசால் வாய்மொழி இசைசால் தோன்றல்....’

(பதிற். 55.10)

என அம் மன்னன் புகழப்பட்டிருக்கிறான். இத்தகைய மன்னர்களால்தான் முத்தமிழ் வளர்க்கப் பட்டது; நாட்டியக் கலையின் முதல் நூலான அவிநயம் தோன்றியது. குழந்தையும் தெய்வமும் கொண்டாடும் இடத்தில் என்பார்கள். தமிழும் அப்படிப்பட்டதே. எனவே, தமிழையும் தமிழறிஞர்களையும் மதிக்கும் வகையில் நாட்டியக் கலையின் தந்தையான அவிநயருக்குக் கோட்டம் கட்டுவதே முற்றிலும் சரியானது.

கட்டுரையாளர் - பேராசிரியர் இரா.மதிவாணன்

Admin · Guru

இல்லாத மதத்தின் பெயர் இந்து! - ம.செந்தமிழன்

’பொய் உரைப்பது, அதையே கொள்கையாக்குவது, அதையே தத்துவமாக்குவது, அதையே நடைமுறைப்படுத்துவது, ஏற்க மறுப்பவர்களை அச்சுறுத்துவது அல்லது அரவணைத்துக் கொள்வது’ – ’இந்து தர்மம்’ என்றால் என்னவென விளக்கம் கேட்டால், இதுவே எனக்குத் தெரிந்த இந்து தர்மம்.

இந்துமதம் என ஒன்று இப்பொழுதும் இல்லை, முற்பொழுதும் இருக்கவில்லை. ஆனால், இந்தியாவே ’இந்து தேசம்’ எனப் பொய் உரைத்து, அதையே கொள்கையாக, தத்துவமாக, நடைமுறையாக மாற்றிக் காட்டியிருக்கிறார்களே, இதுவே அவர்களது சிறப்பு.

சிந்துவெளியைக் கண்ட கிரேக்கப் பயணிகள் ’சிந்து’ எனும் தமிழ்ச் சொல்லை அவர்கள் மொழி உச்சரிப்பிற்கேற்ப ’இண்டு’ (sindhu – indu) என்றனர். திருச்சியை ஆங்கிலத்தில் trichy எனவும், தஞ்சாவூரை tanjore எனவும் உச்சரிப்பது போல.

சந்திரகுப்த மௌரியனது கிரேக்கத் தூதர் மெகஸ்தனிஸ் தமது நூலுக்கு வைத்த பெயர், ‘இண்டிகா’. சிந்துநதி நாகரிகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டே இவ்வாறு அழைத்தனர். இந்திய நிலப்பரப்பின் கடந்த 5000 ஆண்டுகால வரலாற்றில், சிந்துவெளி நாகரிகத்தை ஒதுக்கி விட்டு எவராலும் இந்திய அரசியலைப் புரிந்துகொள்ள இயலாது.

சிந்துவெளியில் வாழ்ந்தோர் தமிழர்களே, என்பதை அஸ்கோ பர்போலா, ஐராவதம் மகாதேவன், இரா.மதிவாணன் உள்ளிட்ட சமகால அறிஞர்கள் நிறுவியுள்ளனர். சிந்துவெளி எழுத்துகள் வாசிக்கப்பட்டு, அவை அனைத்துமே தூய தமிழ்ச் சொற்கள்தாம் என்பதும் தெள்ளத் தெளிவாக உரைக்கப்பட்டுவிட்டது.

‘குயவன், கண்ணன், தச்சன், அந்தனன், அவ்வப்பன், அவ்வன், அட்டன்’ உள்ளிட்ட சொற்கள்தான் சிந்துவெளிச் சித்திர எழுத்துகளில் உள்ளன. (Dravidian Indus valley language – prof. R.Mathivanan / thamizh chanror peravai publication)

ஆரியர்கள் பிழைப்பு தேடி சிந்துவெளிப்பகுதிக்கு வந்தவர்கள். வரலாற்றாசிரியர் ராகுல் சாங்கிருத்யாயன் வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், ‘ஆரியர்கள் வந்தபோது அவர்களிடம் குதிரைகளைத் தவிர வேறு ஒன்றும் இருக்கவில்லை’. (ரிக்வேத கால ஆரியர்கள் / என்.சி.பி.எச்)

சிந்துவெளித் தமிழர்களோ, ஐந்தாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே, அடுக்குமாடிக் குடியிருப்புகள் கட்டி வாழ்ந்தனர். சிந்து ஆற்றிலிருந்து பெரும் படகுகளில் சரக்குகளை ஏற்றி, இன்றைய அரபிக் கடலில் நங்கூரமிட்டிருந்த கப்பல்ளுக்கு மாற்றி, கண்டம் விட்டு கண்டம் வணிகம் செய்தவர்கள். ரிக் வேதம் படித்தால், ஆரியர்களது காட்டுமிராண்டித்தனமான வாழ்வியலை எவராலும் புரிந்துகொள்ள இயலும்.

அவர்கள் சிந்துவெளிக்கு வந்தபோது, அவர்களுக்கென சமயமும் இல்லை, கடவுளும் இல்லை. அவர்களது வழிபாடுகள் எல்லாம், அக்னி, வாயு, வருணன் போன்ற சிறு தேவதை வழிபாடுகளே. தேவர்கள் / தேவதைகள் எல்லாரும் வானில் இருப்பதாக அவர்கள் நம்பினர். நெருப்பில் பலி பொருட்களைப் போட்டு எரித்தால், புகை வழியாக வானில் உள்ள தேவர்களுக்கு அப்பலிகள் கிடைக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டு வாழ்ந்தவர்களே ஆரியர்களின் முன்னோர்கள். குதிரைகளையும், அவ்வப்போது மனிதர்களையும் இவ்வாறு தீயில் போட்டு எரித்து ’வழிபட்டனர்’. இதுவே ஆதிகால ஆரியரது சமய நடைமுறை.

இப்போதும், பிராமணச் சடங்குகளில், தீ வளர்த்து துணிகளைப் போட்டு எரிப்பதைக் காணலாம். இந்தத் துணிகள் வானில் உள்ள தேவதைகளுக்கு புகையாகச் சென்று சேரும் என்பதே பொருள். அவர்களது ஆதி மந்திரங்கள், குறிப்பாக ரிக் வேத மந்திரங்கள், இதைத்தான் உரைக்கின்றன.

ஆனால், தமிழர்களது நாகரிகம், ஆதிச்சநல்லூர் ஆய்வுகளின்படி, பத்தாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது. குமரிக்கண்ட ஆய்வுகளின் வழியே தமிழர் வரலாற்றைக் கண்டால், ஏறத்தாழ 20,000 ஆண்டுகளுக்கும் முற்பட்டது என்பதைச் சமகால ஆய்வுகள் எடுத்துரைக்கின்றன. குமரிக்கண்டத்தில் வாழ்ந்த மயன் எனும் மாமுனிவர் உரைத்தவையே, ’பிரணவ வேதங்கள்’ எனும் ஆதி நால்வேதங்கள் என்பதை, ஜெஸ்ஸி மெர்கே எனும் அமெரிக்க ஆய்வாளர் நிறுவியுள்ளார். மாமுனி மயனது வேதங்கள், பிரபஞ்சத் தோற்றம் குறித்த வியக்க வைக்கும் தகவல்களைக் கொண்டுள்ளதை, ஜெஸ்ஸியின் கட்டுரைகளை வாசிக்கும்போது உணர முடிகிறது.

இந்த மாமுனி மயனைத்தான், தேவதச்சன் மயன் என சமஸ்கிருத இதிகாசங்கள் அழைத்தன. மயன் எனும் சொல்லே தூய தமிழ்ச் சொல்தான். மயன் உரைத்த வேதங்களைப் பிற்காலத்தில் ஆரியர்கள் தமது மொழிகளில் எழுதிக் கொண்டனர். மயனது ஆதிவேதம், ஏறத்தாழ 13,500 ஆண்டுகாலப் பழமை வாய்ந்தது என்பது ஜெஸ்ஸி மெர்கேவின் கருத்து. மயன் குமரிக் கண்டத்தில் இன்றைய தமிழகத்தின் தென் பகுதியில் வாழ்ந்தவர். ஆலமரத்தடியில் தவம் செய்து, சிவனிடமிருந்து வேதங்களைக் கற்றதாக மயன் உரைக்கிறார். இதிகாசங்களிலும் ஏறத்தாழ இக்கருத்தையே ஆரியர்கள் பதிவு செய்தனர்.

ஆனால், அவர்களது வழக்கமான கற்பனைக் கோட்டைகளை மயன் மீதும் கட்டி வைத்து, அவர் ’ஆகாயத்தில் கோட்டை கட்டினார்’ என்றெல்லாம் எழுதி வைத்துவிட்டனர். இதனால், இச்செய்திகளே பொய் என்னும் எண்ணம் ஏற்பட்டுவிட்டது.

குமரிக் கண்டம், ஆதித்தநல்லூர், சிந்துவெளி, சங்ககாலம், பிற்காலச் சோழர் காலம் ஆகிய பல்லாயிரம் ஆண்டுகால தமிழர் வரலாற்றில், தமிழர்கள் தமது சமயத்தை ‘இந்து மதம்’ என ஒருபோதும் அழைத்ததே இல்லை.

பிரபஞ்சத் தோற்றத்தைப் படிப்படியான வளர்ச்சிகளுடன் தெளிவாக உரைத்த பரிபாடல் ‘மாயோன்’, ‘முருகவேள்’ ஆகியோரைத்தான் வழிபட்டது. தொல்காப்பியம் ‘நிலமும் பொழுதுமே’ (time and space) முதற்பொருள் என்றது. ஐந்திணைகளுக்கும் ஐந்து கடவுளர்களைத் தொல்காப்பியம் பதிவு செய்தது. சங்க இலக்கியத்தில் எண்ணற்ற பாடல்கள் ‘ஆலமர் செல்வன்’ என சிவ வழிபாட்டு பதிவாகியுள்ளது. சிவன், திருமால், முருகவேள், வேலன், கொற்றவை, காளி, இந்திரன் உள்ளிட்ட தெய்வங்கள் தமிழர் வரலாற்றில் தொன்று தொட்டு வணங்கப்பட்டு வருகின்றன.

பல்லவர், களப்பிரர் காலத்தில் ஆரியச் சமயங்களான சமணமும் பௌத்தமும் தமிழகத்தில் திணிக்கப்பட்டபோது, சிவனியமும், மாலியமும் பரவித் தழைத்தன.

பிற்காலச் சோழர்கள் சிவனியத்தை வளர்த்தெடுத்தனர்.

பிற்காலச் சோழர் காலம் வரைக்கும், தமிழகத்தில் எந்தக் கல்வெட்டிலும், ஓலைச் சுவடியிலும், மட்பாண்டங்களிலும், இன்னபிற சான்றுகளிலும் ‘இந்து’ எனும் சொல்லே இல்லை. தமிழர்கள் தம்மை, ஒருகாலத்திலும் இந்துக்களாக எண்ணியதே இல்லை. ஏனெனில், இந்து என்று ஒரு மதம் உண்மையில் இல்லை. அது, ஆரியர்களின், குறிப்பாக ஆரிய பிராமணர்களின் கற்பனைக் கோட்டை.

கணிதக் கணக்கீடுகளால் பிரபஞ்சத்தை விளக்கிய மெய்யியல் எண்ணியம் (சாங்கியம்) என்பதாகும். கபிலர் எனும் தமிழ் அந்தணர் வழியாக உரைக்கப்பட்ட வேதம் இது. கபிலை நிறம் என்பதே சாம்பல் வண்ணம்தான். ஆனால், கொஞ்சமும் சங்கடம் இன்றி, ’ரிஷி கபிலர் அருளிய ஸாங்க்ய தத்வம்’ என்று கபிலரின் சாங்கியத்தை நூலாக வெளியிடுகின்றன ஆரிய பிராமண அமைப்புகள்.

கீதையும் இவ்வாறே இவர்களால் திரிக்கப்பட்டது. கீதையில் கண்ணன் அர்ஜுனனிடம், ‘கபில முனிவரின் சாங்கியத்தை உனக்கு உரைக்கிறேன்’ என்கிறார். கபிலரின் சாங்கியத்தோடு, தமது ஆரிய பிராமணிய இடைச் செருகல்களை இணைத்து, கீதையின் உண்மையான வடிவத்தைச் சீரழித்துவிட்டன இவ்வமைப்புகள்.

கண்ணன் எனும் சொல் சிந்துவெளி எழுத்துகளில் பல்வேறு இடங்களில் உள்ளது. கண்ணன் கருப்புத் தமிழரே அன்றி, சிவப்பு ஆரியர் அல்ல. இராமனும் கருப்புதான். இன்றைக்கு வழக்கில் உள்ள இராமாயணமும், பாரதமும் வெகு பிற்காலத்தில்தான் சமஸ்கிருதத்தில் இயற்றப்பட்டவை என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது. அதற்கு முன், அவை தமிழில் இருந்திருக்க வேண்டும். சான்றாக, முதற் சங்கப் புலவர்களில் ஒருவர் ‘பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனார்’ என்பதாகும். இவரே பாரதத்தைத் தமிழில் பாடிய புலவர்.

சங்ககால சேர மன்னர்களில் ஒருவர் பெயர், ‘பெருஞ்சோற்று உதியன் சேரலாதன்’ என்பது. பாரதப் போர் நடந்தபோது, படையினர் அனைவருக்குமே இம்மன்னர் உணவு வழங்கினார் என்பதால், இப்பெயர் வந்தது.

தமிழில் பாடப்பட்ட மூல பாரத, இராமாயண நூல்கள் தற்போது கிடைக்கவில்லை. ஆகவே, ஆரிய பிராமணர்கள் தமக்கு வசதியாக மொழிமாற்றம் செய்த நூல்களை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு வரலாற்றைத் தவறாகக் காணும் நிலையில் உள்ளது தமிழ் இனம்.

பிற்காலத்தில் தோன்றிய பிராமணிய - வைதீக மெய்யியலாளரான ஆதி சங்கரர் தமது ’சௌந்தர்ய லஹரி’யில், பாடியவை அனைத்துமே, சிவன் – சக்தி ஆகிய தமிழர் மூலக் கடவுளரைப் போற்றிய பாடல்களே. ஆதிசங்கரர் உமையம்மை மீது ஆழமான பற்று கொண்டவர். ’சௌந்தர்ய லஹரி’ சிவனைக் காட்டிலும் அம்மையின் மீது அதிக ஈடுபாட்டுடன் பாடப்பட்டது.

இப்பாடல்கள், திருமூலரது திருமந்திரத்தை ஒட்டி இயற்றப்பட்டவை என்பதை, இரு நூல்களையும் படிக்கும் எவரும் எளிதில் விளங்கிக் கொள்ள இயலும்.

இன்றைக்கும் இந்திய நிலப்பரப்பெங்கும், வழிபடப்படும் தெய்வங்கள் தமிழர் தெய்வங்களே!

சிவன், திருமால், முருகன், காளி, கண்ணன், இராமன் ஆகிய தெய்வங்களை விட்டால், ஆரியர்களுக்கு வணங்குவதற்கு கடவுளே இல்லை. விநாயகர், தெய்வானை போன்ற வடக்கிந்திய கடவுளரும் கூட, சிவன் குடும்பத்துடன் இணைந்துதான் தெய்வநிலை அடைய இயலும் நிலை உள்ளது.

ஆரியரது ஆதி தெய்வங்களான, பிரம்மன், அக்னி, வாயு ஆகியோருக்குக் கோயில்களே இல்லை. விதிவிலக்காக அங்கொன்றும் இங்கொன்றும் இருக்கலாம்.

இந்த நிலையில், ’இந்து’ எனும் சொல்லால் தமிழர்களை அழைப்பது எவ்வளவு பெரிய மோசடி என்பதைப் புரிந்துகொள்ளலாம். இன்றைக்கு இந்தியச் சட்டத்தின்படி, ‘எவரெல்லாம் கிறித்தவர் இல்லையோ, இஸ்லாமியர் இல்லையோ அவரெல்லாம் இந்து’ ஆவர். ’எதுவெல்லாம் சாம்பார் இல்லையோ, சட்னி இல்லையோ அதுவெல்லாம் கருவாட்டுக் குழம்பு’ என்பதுபோல.

புத்தம், சமணம் ஆகிய வைதீக எதிர்ப்புச் சமயங்களும் கூட இந்துசமயத்தின் பிரிவுகள்தான் என்பதே சட்டம்.

சித்தர்களும், அந்தணர்களும், நாயன்மார்களும், ஆழ்வார்களும், எண்ணற்ற மெய்யறிவாளர்களும் தவத்தால், வாழ்வியலால், ஆய்வுகளால் உணர்ந்து உரைத்த சிவனிய, மாலிய சமயங்களும் இந்து மதத்தின் பிரிவுகளே என்பது சட்டம்.

வைணவக் கோயில்களில் அர்ச்சகராவதற்கு சாதி ஒரு நிபந்தனையே இல்லை என்பதே வைணவ ஆகமத்தின் விதி. வைணவ ஆகமத்தின்படி சாதி கேட்பதே பாவம். சிவனிய ஆகம விதிகளும் பிராமணர் மட்டுமே அர்ச்சகர் ஆகலாம் என்று கூறவே இல்லை. ஆனால், ’இந்து’ என்ற போர்வையைப் போர்த்திக் கொண்டு, பிராமணர்கள் இந்த இரு கோயில்களையும் வசப்படுத்திக் கொண்டனர்.

உண்மையில், இக்கோயில்களைக் கட்டிய மன்னர்களும் இந்துக்கள் இல்லை, உள்ளே இருக்கும் கடவுளரும் இந்துக்கள் இல்லை, கோயிலை வடிவமைத்த சிற்பிகளும் இந்துக்கள் இல்லை.

தமிழர்களுக்கென பல்லாயிரம் ஆண்டுகால வரலாறு உண்டு. அவ்வராலாற்றில் பிரபஞ்சத் தோற்றம், வாழ்வியல் குறித்த தத்துவங்கள் உண்டு. பிரபஞ்சத் தோற்றத்தைப் பற்றி உரைக்காத சமயமே தமிழர்களிடம் இருந்ததில்லை. நம்மைப் பொறுத்தவரை சமயம் என்றால், அதன் மெய்யியல் அணுவையும் அண்டத்தையும் பற்றிய அறிவியல் வழிப்பட்ட விளக்கம் தருவதாக இருக்க வேண்டும்.

தலையில் பிறந்தவன் பிராமணன், தோளில் பிறந்தவன் சத்ரியன் என்ற சுய நல வெறி பிடித்த கட்டுக் கதைகள் தமிழர்களால் எழுதப்பட்டவை அல்ல. இவற்றுக்கும் தமிழர்களுக்கும் வரலாற்று வழித் தொடர்புகள் ஏதும் இல்லை.

சுருங்கச் சொன்னால், தமிழர்கள் இந்துக்கள் அல்லர்!

ஆகவே, கோவிலுக்குச் செல்வது, சித்தர்களைப் போற்றுவது, ஓக முறையில் உடலை, மனதைப் பேணுவது, தவம் இயற்றுவது ஆகிய நடைமுறைகளைக் கடைப்பிடிப்போர், இவை அனைத்தும் தமிழர் மரபுப் பங்களிப்புகளே என்பதை உணர வேண்டும். இச் செயல்கள் அனைத்தும் இந்துத்துவ நடைமுறைகள் எனக் கூறுதலும் பழித்தலும், வரலாற்றுக்குச் சற்றும் பொருத்தமற்ற, அடிப்படையற்ற அவதூறு ஆகும்.

நாத்திகராக இருக்கலாம். ஆனால், தமிழர் சமயங்களின் பெருமிதங்களையும், வழிபாட்டு உரிமைகளையும் ’இந்து’ எனும் பிராமணிய அமைப்புக்குத் தாரை வார்த்துவிட வேண்டாம். ஏனெனில், இதைத்தான் கடந்த சில நூற்றாண்டுகளாக பிராமண அமைப்புகளும் செய்து வருகின்றன.

Admin · பிப்ரவரி 10, 2010

தமிழி எழுத்துமுறை

Posted on பிப்ரவரி 10, 2010 by devendirar

சிந்து எழுத்து முறையில் இருந்து வந்ததே தமிழி முறை: ஆய்வாளர்

பிப்ரவரி 09,2010,00:00 IST

Top City news update

//
//

சென்னை: “தென்னிந்திய மக்களுக்கு சிந்து எழுத்து முறை தெரிந்திருந்தது என்பது உறுதி. ஆகவே தமிழி எழுத்துமுறை சிந்து எழுத்து முறையிலிருந்து வந்து தான் உருவாகி இருக்கும்,” என்று சிந்து எழுத்து ஆய்வாளர் பூரணசந்திரஜீவா கூறினார். சென்னையில் தமிழ் வளர்ச்சி வளாகத்தில் தொல்லியல் துறை கருத்தரங்கு நடந்தது. இதைத் தொல்லி-யல்துறை முதன்மை செய-லர் ஸ்ரீதர் துவக்கி வைத்து பேசியதாவது: நமது எழுத்து வளர்ச்சி எங்கு துவங்கியது என்ற கேள்வி உள்ளது. சிந்து எழுத்திலிருந்து வந்ததா அல்லது இந்த சிந்து எழுத்து இடையில் வந்ததா என்ற கேள்வியும் உள்ளது.
மயிலாடுதுறைக்கு அருகில் செம்பியன் கண்டியூரில் கிடைத்த கல்வெட்டில் நான்கு குறியீடுகள் கிடைத்தன. சிந்து எழுத்து குறியீடுகள் தான் என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறியுள்ளனர்.
குறியீடுகளை வைத்து காலத்தை தெரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கலாம் என்றாலும், எதை உணர்த்துகிறது என்று தெளிவாக தெரியவில்லை. சிந்து எழுத்து ஆய்வுகள் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. இவ்வாறு ஸ்ரீதர் பேசி-னார்.
நிகழ்ச்சியில், “சிந்து எழுத்தும் தமிழியும் ஓர் ஒப்பாய்வு’ என்ற தலைப்பில், சிந்து எழுத்து ஆய்வாளர் பூரணசந்திர ஜீவா பேசியதாவது: சிந்து எழுத்து முறை, படங்களை அடிப்படையாக கொண்டது என்கின்றனர். இது முழுவதும் படங்களால் ஆன எழுத்துக்கள் அல்ல. முழுமையாக எல்லா எழுத்தும் செயற்கை வடிவங்களால் ஆனது. செயற்கை வடிவம் மட்டுமல்லாமல், வடிவியல் கணித அடிப்படையில் வடிவங்களாக சிந்து எழுத்துக்கள் உள்ளன. இதற்கு காரணம் சிந்துவெளி மக்கள், நகர அமைப் புகளை வடிவமைக்கும் கட்ட-டக் கலையில் மிகச் சிறந்த அறிவு பெற்றிருந்தனர். இந்த அறிவை பயன்படுத்தி எழுத்துகளுக்கு செயற்கையான வடிவங்களை அமைத்தனர். எனவே, இந்த வடிவங்களுக்கு கொடுத்த பொருள் பொருந்தாமல் போய் விட்டது.
இந்த சிந்து எழுத்து வடிவங்கள் தமிழி என்ற எழுத்து வடிவங்களுடன் பொருந்துகின்றன. இரண்டையும் ஒப்பிட்டு சிந்து எழுத்தை படிக்க முயற்சிக்கலாம் என்பது உறுதி. தமிழகத்தில் சிந்து எழுத்து வடிவங்கள் பெருமுக்கல், கீழ்வாலை, பொதிகைமலை குகை, இலங்கையில் யாழ்பாணத்தில் ஆணைக்கொட்டடி ஆகிய இடங்களில் கிடைத்துள்ளன. தென்னிந்திய மக்களுக்கு சிந்து எழுத்து முறை தெரிந்திருந்தது என்பது உறுதி. ஆகவே தமிழி எழுத்து, முறை சிந்து எழுத்து முறையிலிருந்து வந்துதான் உருவாகி இருக்கும் என்பது உறுதி. இவ்வாறு பூரணசந்திர ஜீவா பேசினார்.

New Indian-Chennai News + more

சிந்துவெளி: அண்மைக் கால முயற்சிகள்

சிந்துவெளி ஆய்வுகள் - பண்டைய நாகரிகத்தை அடையாளப்படுத்தும் முயற்சி

தமிழி எழுத்துமுறை