New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: 10. Portuguese develop St.Thomas tales


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
10. Portuguese develop St.Thomas tales
Permalink  
 


Chapter Ten

The Portuguese were familiar with the St. Thomas legend long before they arrived in India. They knew Marco Polo’s Il Milione, made popular in Europe in the fourteenth century, and the earlier sixth century Latin romances De Miraculis Thomae and Passio Thomae. The Passio Thomae was a redaction of the Acts of Thomas, but both Latin books contained a major diversion from the original story that would, like the seashore tomb in Il Milione, permanently alter the course of the St. Thomas legend after the Portuguese had established themselves in Mylapore. The Passio Thomae had St. Thomas killed by a Pagan priest with a sword, and De Miraculis Thomae had him killed by a Pagan priest with a lance. These stories were at odds with the one found in the Acts of Thomas, which had the apostle executed on the orders of a Persian king, by four royal soldiers with spears.

The Portuguese preferred the Pagan-priest-with-a-lance story found in De Miraculis Thomae. They added Marco Polo’s seaside tomb to it, and elements from Syrian Christian traditions that they had gathered in Malabar, and concocted a legend, largely European in character, that they identified with various Hindu sites in Malabar and Mylapore.

The Portuguese story has not changed very much till today, though it has many variations. Victor J.F. Kulanday, in The Paganization of the Church in India, writes, “According to tradition, hallowed by time and strongly held by the Christians of Kerala, St. Thomas after visiting Socotra, an island in the Arabian Sea, landed near Cranganore on the Periyar estuary, north of Cochin in 52 AD.[33] He preached the Gospel and converted a number of people to Christianity. Later, he travelled further south and converted many more. Among those who embraced Christianity were several Namboodiri Brahmin families considered among Hindus as the highest class. He ordained priests from four of these families―Pakalomatton, Shankarapuri, Kalli and Kaliankal. He founded churches in seven places―Maliankara, Palayur, Parur, Gokamangalam, Niranam, Chayal and Quilon.[34][35]

“From the west coast he proceeded to the east and further to Malacca and China. He is believed to have returned after some time to Madras. There his preaching aroused hostility among Brahmins and he was speared to death on July 3, 72 AD. He met his end on a hill now bearing the name St. Thomas Mount.[36] He was buried at a place called Mylapore in Madras. Over his tomb now stands the Cathedral Basilica of San Thome.”[37]

One version of the fable asserts that he converted 6,850 Brahmins, 2,800 Kshatriyas, 3,750 Vaishyas and 4,250 Shrudras. Another version maintains it was 17,490 Brahmins, 350 Vaishyas and 4,280 Shudras―Kshatriyas are not included except for the Raja of Tiruvanchikulam. In a third version 40 Jews are among the converts, and in a fourth the converts are the Raja’s son and son-in-law, some Brahmins, and a lone barber to keep them all shaved (he also would have had to circumcise the male converts, as Judas Thomas was an orthodox Jew and not part of St. Paul’s innovations in favour of foreskinned Gentiles).

There are also the miracles, all carefully catalogued by the Portuguese: 19 raised from the dead, 260 exorcised of their demons, 330 cured of leprosy, 250 of blindness, 120 of paralysis and 20 of dumbness.

And there is the famous curse of Cochin, that its inhabitants might suffer from elephantiasis which is now called St. Thomas Foot in that city.

This is the South Indian version of the St. Thomas fable which now passes for Indian history. It was compiled by the Portuguese, but T.K. Joseph, a “St. Thomas Christian” scholar (the first to put the appellation between quotation marks), in Six St. Thomases of South India, points out that the legend is now said to be based on the alleged but non-existent St. Thomas Biography composed by a St. Thomas disciple in 73 CE. The Biography, which nobody has ever seen, is said to be summarised in theSt. Thomas Song “of 1601”, which, again, is the same as the Rabban Pattu that was composed by Varghese Palayur in 1892 and first published in 1916 by Fr. Bernard of Travancore.

Now the fact that the South Indian St. Thomas story was not written down until 1892, as T.K. Joseph testifies, is an extraordinary circumstance for so famous a piece of Indian “history”. It also brings Bishop Medleycott of Trichur back into the picture. He was the great St. Thomas advocate in South India from 1887 to 1896, and had the motive and means to assist Varghese Palayur in writing his “ancient” composition.

The Vatican had declared the apostolate of St. Thomas in South India as unverified after studying the Rabban Pattu, but the Roman Catholic Church then and now is still the only entity that reaps any benefit from the propagation of the myth among Indians.

Whatever the truth of the matter and whoever are the real authors of the current South Indian legend―aside from the Portuguese―Vincent A. Smith, in The Oxford History of India, writes “Both stories [―the one in the Acts and the one in South India―] obviously cannot be true; even an apostle can die but once. My personal impression, formed after much examination of the evidence, is that the story of the martyrdom in southern India is the better supported of the two versions of the saint’s death. But it is by no means certain that St. Thomas was martyred at all. An early writer, Heracleon the Gnostic, asserts that he ended his days in peace.”

Heracleon was from Italy or Sicily and lived around ca. 180 CE. He led a westernising Italian school of Gnosticism, probably at Rome, which diverged from the better known oriental school of Valentinus that Bardesanes followed. His testimony regarding the natural death of St. Thomas carries more weight than that of Bardesanes who mythicised the apostle thirty years later in the Acts, to promote his own theological views.

A.D. Burnell, in an article in the Indian Antiquary of May 1875, writes, “The attribution of the origin of South Indian Christianity to the apostle Thomas seems very attractive to those who hold certain theological opinion. But the real question is, on what evidence does it rest? Without real or sufficient evidence so improbable a circumstance is to be at once rejected. Pious fictions have no place in historical research.”

Prof. Jarl Charpentier, in St. Thomas the Apostle and India, writes, “There is absolutely not the shadow of a proof that an Apostle of our Lord―be his name Thomas or something else―ever visited South India or Ceylon and founded Christian communities there.”

And Rev. J. Hough, in Christianity in India, writes, “It is not probable that any of the Apostles of our Lord embarked on a voyage … to India.”


33. The various dates given for St. Thomas’s arrival in Malabar and death near Madras are nineteenth century additions to the legend. Some of the dates given for his arrival are 50, 51, 53, 58, 65, 67 and 68 AD, and for his death are 73, 75, 78, 82, 90 and 93 AD.

34. The archaeological evidence indicates that these churches were built after the ninth century by Nestorian immigrants from Persia. The famous church at Palayur north of Cranganore was built by the Portuguese and is dedicated to the fourth century martyr St. Cyriac (Mar Kuriakkos Sahada). Fr. Herman D’Souza, in In the Steps of St. Thomas, writes, “The [Palayur] temple deserted by the Brahmins as a result of St. Thomas’s efforts, was turned into a church. Pieces of broken idols and remnants of the old temple were lying around the church till a short time ago. Two large tanks, one on the eastern side of the church and the other near the western gate, are tell-tale relics of the ancient glory of the Hindu temple.” D’Souza was writing in 1983 and includes pictures of the old temple walls, well and tank in his book. He is blaming St. Thomas for the temple-breaking activities of the Portuguese and Syrian Christians.

35. According to the Namboodiri Brahmins themselves, they are the original Vedic Brahmins of Kerala. However there is no historical record to support this claim. Marxist historians assert that Namboodiris arrived in Kerala only in the sixth or seventh century, though there is a record for Mezhathol Agnihothri (b. 342 CE), the Namboodiri who revived the Vedic shrauta traditions in Kerala in the fourth century CE. Therefore we may infer that the Namboodiri community may have included Syrian Christian immigrants who had converted to Vedic Hinduism. The claim that St. Thomas converted four Namboodiri families to Christianity was invented by Syrian Christians to give themselves caste status. It is doubtful if Judas Thomas would have called himself a Christian; he was a practising Jew who would neither build churches nor carve crosses―the latter being abhorrent to his cultural sensibilities and not used as a Christian identity symbol until after the third century. The designation “Christian” was first used for St. Paul’s converts in Antioch after 45 CE.

36. This hill is crowned with a Portuguese church dedicated to the Virgin Mary as Our Lady of Expectation, and was built around 1547 on the foundations of a demolished Hindu temple. It contains a wooden icon of the Virgin said to be painted by St. Luke and given to St. Thomas at Jerusalem, an eighth century Persian “bleeding” cross said to have been carved by St. Thomas―which stopped bleeding as soon as the schismatic British moved into the area―and two paintings of St. Thomas and his spear-bearing Hindu assassin. The older painting fixed behind the altar suggests an Iyengar Brahmin wearing namam on his forehead, about to stab the praying apostle from behind, and the other painting, one of a series of the martyred apostles, shows an unidentified Hindu as the assassin.

37. This nineteenth century Gothic cathedral is built on a high point of the Mylapore beach and replaces the sixteenth century Portuguese church that was built on the same site. Both the church and bishop’s house beside it are built over the area of the original Kapaleeswara Temple demolished by the Portuguese. The church, now designated a minor basilica, is dedicated to St. Thomas and contains two of his tombs, two sets of his relics including the bit of arm bone from Ortona, Italy, and the metal spearhead that is said to have killed him. Other churches in Madras that are associated with St. Thomas and are identified as having been built on temple sites are Luz Church in Mylapore, Our Lady of Health Church on Little Mount at Saidapet, and Our Lady of Expectation Church on Big Mount at St. Thomas Mount.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

அத்தியாயம் பத்து

செயின்ட் தாமஸ் புராணத்தை போர்த்துகீசியர்கள் இந்தியாவுக்கு வருவதற்கு முன்பே அறிந்திருந்தனர். பதினான்காம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பாவில் பிரபலமடைந்த மார்கோ போலோவின் இல் மிலியோன் மற்றும் முந்தைய ஆறாம் நூற்றாண்டின் லத்தீன் காதல் டி மிராகுலிஸ் தோமே மற்றும் பாசியோ தோமே ஆகியோரை அவர்கள் அறிந்திருந்தனர். பாசியோ தோமே தாமஸின் செயல்களின் மறுசீரமைப்பு ஆகும், ஆனால் இரண்டு லத்தீன் புத்தகங்களும் அசல் கதையிலிருந்து ஒரு பெரிய திசைதிருப்பலைக் கொண்டிருந்தன, இது இல் மிலியோனில் உள்ள கடலோர கல்லறையைப் போலவே, போர்த்துகீசியர்கள் நிறுவிய பின்னர் செயின்ட் தாமஸ் புராணத்தின் போக்கை நிரந்தரமாக மாற்றும் தங்களை மைலாப்பூரில். பாசியோ தோமா செயின்ட் தாமஸை ஒரு பேகன் பாதிரியாரால் வாளால் கொன்றார், மற்றும் டி மிராகுலிஸ் தோமே அவரை ஒரு பாகன் பாதிரியாரால் ஒரு லேன்ஸால் கொன்றார். ஒரு பாரசீக மன்னரின் உத்தரவின் பேரில் அப்போஸ்தலன் தூக்கிலிடப்பட்ட தாமஸின் செயல்களில் காணப்பட்ட கதைகளுடன் இந்த கதைகள் முரண்பட்டன, நான்கு அரச வீரர்கள் ஈட்டிகளுடன்.

டி மிராகுலிஸ் தோமேயில் காணப்படும் பாகன்-பாதிரியார்-ஒரு-லான்ஸ் கதையை போர்த்துகீசியர்கள் விரும்பினர். அவர்கள் அதில் மார்கோ போலோவின் கடலோர கல்லறையையும், அவர்கள் மலபாரில் கூடிவந்த சிரிய கிறிஸ்தவ மரபுகளின் கூறுகளையும் சேர்த்தனர், மேலும் மலபார் மற்றும் மைலாப்பூரில் உள்ள பல்வேறு இந்து தளங்களுடன் அவர்கள் அடையாளம் கண்ட ஒரு புராணக்கதையை, பெரும்பாலும் ஐரோப்பிய தன்மையைக் கொண்டுள்ளனர்.

பல வேறுபாடுகள் இருந்தாலும் போர்த்துகீசியக் கதை இன்று வரை பெரிதாக மாறவில்லை. விக்டர் ஜே.எஃப். குலாண்டே, தி பேகனைசேஷன் ஆஃப் சர்ச்சில், எழுதுகிறார், “பாரம்பரியத்தின் படி, காலத்தால் புனிதமானது மற்றும் கேரள கிறிஸ்தவர்களால் வலுவாக வைத்திருக்கும் செயின்ட் தாமஸ், அரேபிய கடலில் உள்ள சோகோத்ரா என்ற தீவுக்குச் சென்றபின், கிரங்கனூர் அருகே தரையிறங்கினார் கி.பி 52 இல் கொச்சினுக்கு வடக்கே பெரியார் தோட்டம். [33] அவர் நற்செய்தியைப் பிரசங்கித்தார், ஏராளமான மக்களை கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றினார். பின்னர், அவர் மேலும் தெற்கே பயணித்து மேலும் பலவற்றை மாற்றினார். கிறித்துவத்தை ஏற்றுக்கொண்டவர்களில் இந்துக்களிடையே மிக உயர்ந்த வர்க்கமாக கருதப்படும் பல நம்பூரி பிராமண குடும்பங்களும் அடங்கும். பக்கலோமட்டன், சங்கரபுரி, கள்ளி மற்றும் காளியங்கல் ஆகிய நான்கு குடும்பங்களில் இருந்து பாதிரியாரை நியமித்தார். மாலியங்கரா, பலையூர், பருர், கோகமங்கலம், நிரணம், சாயல் மற்றும் குயிலன் ஆகிய ஏழு இடங்களில் தேவாலயங்களை நிறுவினார். [34] [35]

"மேற்கு கடற்கரையிலிருந்து அவர் கிழக்கு நோக்கி மேலும் மலாக்கா மற்றும் சீனாவுக்கு சென்றார். அவர் மெட்ராஸுக்கு சிறிது நேரம் கழித்து திரும்பியதாக நம்பப்படுகிறது. அங்கு அவரது பிரசங்கம் பிராமணர்களிடையே விரோதத்தைத் தூண்டியது, கி.பி 72, ஜூலை 3 அன்று அவர் மரணத்திற்கு உட்படுத்தப்பட்டார். செயின்ட் தாமஸ் மவுண்ட் என்ற பெயரைக் கொண்ட ஒரு மலையில் அவர் தனது முடிவை சந்தித்தார். [36] அவர் மெட்ராஸில் மைலாப்பூர் என்ற இடத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார். அவரது கல்லறைக்கு மேல் இப்போது சான் தோமின் கதீட்ரல் பசிலிக்கா உள்ளது. ”[37]

கட்டுக்கதையின் ஒரு பதிப்பு அவர் 6,850 பிராமணர்கள், 2,800 க்ஷத்திரியர்கள், 3,750 வைஷ்யர்கள் மற்றும் 4,250 ஸ்ருத்ரர்களை மாற்றினார் என்று கூறுகிறது. திருவஞ்சிகுளத்தின் ராஜாவைத் தவிர 17,490 பிராமணர்கள், 350 வைஷ்யர்கள் மற்றும் 4,280 ஷுத்ராக்கள் ― க்ஷத்திரியர்கள் சேர்க்கப்படவில்லை என்று மற்றொரு பதிப்பு கூறுகிறது. மூன்றாவது பதிப்பில் 40 யூதர்கள் மதம் மாறியவர்களில் உள்ளனர், நான்கில் ஒரு பகுதியினர் ராஜாவின் மகன் மற்றும் மருமகன், சில பிராமணர்கள், மற்றும் அனைவரையும் மொட்டையடிக்க ஒரு தனி முடிதிருத்தும் (அவர் ஆணையும் விருத்தசேதனம் செய்ய வேண்டியிருக்கும் யூதாஸ் தாமஸ் ஒரு மரபுவழி யூதராக இருந்ததால், புனித பவுலின் கண்டுபிடிப்புகளின் ஒரு பகுதியாக அல்ல, முன்னறிவிக்கப்பட்ட புறஜாதியினருக்கு ஆதரவாக).

அதிசயங்களும் உள்ளன, இவை அனைத்தும் போர்த்துகீசியர்களால் கவனமாக பட்டியலிடப்பட்டுள்ளன: 19 மரித்தோரிலிருந்து எழுப்பப்பட்டவை, 260 பேய்களை பேயோட்டுதல், 330 தொழுநோயால் குணப்படுத்தப்பட்டது, 250 குருட்டுத்தன்மை, 120 முடக்கம் மற்றும் 20 ஊமை.

கொச்சினின் புகழ்பெற்ற சாபம் உள்ளது, அதன் மக்கள் யானை நோயால் பாதிக்கப்படுவார்கள், அது இப்போது அந்த நகரத்தில் செயின்ட் தாமஸ் கால் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

இது செயின்ட் தாமஸ் கட்டுக்கதையின் தென்னிந்திய பதிப்பாகும், இது இப்போது இந்திய வரலாற்றைக் கடந்து செல்கிறது. இது போர்த்துகீசியர்களால் தொகுக்கப்பட்டது, ஆனால் டி.கே. ஜோசப், ஒரு “செயின்ட். தென்னிந்தியாவின் ஆறு செயின்ட் தோமஸில் தாமஸ் கிறிஸ்டியன் ”அறிஞர் (மேற்கோள் மதிப்பெண்களுக்கு இடையில் முதன்முதலில் முறையீடு செய்தார்), புராணக்கதை இப்போது கூறப்படுகிறது, ஆனால் இல்லாத புனித தாமஸ் சுயசரிதை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்று கூறப்படுகிறது 73 ல் புனித தாமஸ் சீடர். இதுவரை யாரும் பார்த்திராத சுயசரிதை, சுருக்கமாக சுருக்கமாகக் கூறப்படுகிறது. தாமஸ் பாடல் “1601”, இது மீண்டும் ரப்பன் பட்டுவைப் போன்றது, இது 1892 ஆம் ஆண்டில் வர்கீஸ் பலையூர் இசையமைத்து, 1916 இல் முதன்முதலில் Fr. திருவிதாங்கூரின் பெர்னார்ட்.

இப்போது தென்னிந்திய செயின்ட் தாமஸ் கதை 1892 வரை எழுதப்படவில்லை என்பது டி.கே. இந்திய "வரலாற்றின்" மிகவும் பிரபலமான ஒரு பகுதிக்கு ஒரு அசாதாரண சூழ்நிலை என்று ஜோசப் சாட்சியமளிக்கிறார். இது திருச்சூரின் பிஷப் மெட்லிகாட்டை மீண்டும் படத்தில் கொண்டு வருகிறது. அவர் 1887 முதல் 1896 வரை தென்னிந்தியாவில் சிறந்த செயின்ட் தாமஸ் வழக்கறிஞராக இருந்தார், மேலும் வர்கீஸ் பலையூருக்கு தனது “பண்டைய” அமைப்பை எழுதுவதற்கு உதவுவதற்கான நோக்கமும் வழிமுறையும் கொண்டிருந்தார்.

தென்னிந்தியாவில் உள்ள செயின்ட் தாமஸின் அப்போஸ்தலரை ரப்பன் பட்டுவைப் படித்தபின் சரிபார்க்கப்படவில்லை என்று வத்திக்கான் அறிவித்திருந்தது, ஆனால் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை அப்போதும் இப்போதும் இந்தியர்களிடையே புராணங்களைப் பரப்புவதால் எந்த நன்மையையும் பெறுகிறது.

இந்த விஷயத்தின் உண்மை என்னவாக இருந்தாலும், தற்போதைய தென்னிந்திய புராணக்கதையின் உண்மையான எழுத்தாளர்கள் யார்-போர்த்துகீசியரைத் தவிர ― வின்சென்ட் ஏ. ஸ்மித், தி ஆக்ஸ்போர்டு ஹிஸ்டரி ஆஃப் இந்தியாவில், “இரண்டு கதைகளும் [சட்டங்களில் ஒன்று மற்றும் ஒன்று தென்னிந்தியாவில்] வெளிப்படையாக உண்மையாக இருக்க முடியாது; ஒரு அப்போஸ்தலன் கூட ஒரு முறை இறக்கலாம். சான்றுகளை ஆராய்ந்த பின்னர் உருவான எனது தனிப்பட்ட அபிப்ராயம் என்னவென்றால், தென்னிந்தியாவில் தியாகத்தின் கதை புனிதரின் மரணத்தின் இரண்டு பதிப்புகளுக்கு சிறந்த ஆதரவாகும். ஆனால் செயின்ட் தாமஸ் தியாகியாகிவிட்டார் என்பது எந்த வகையிலும் உறுதியாக இல்லை. ஒரு ஆரம்ப எழுத்தாளர், ஹெராக்லியன் தி ஞானவாதி, அவர் தனது நாட்களை நிம்மதியாக முடித்ததாகக் கூறுகிறார். ”

ஹெராக்லியன் இத்தாலி அல்லது சிசிலியைச் சேர்ந்தவர். 180 பொ.ச. அவர் மேற்கத்தியமயமாக்கப்பட்ட இத்தாலிய ஞானவாத பள்ளியை வழிநடத்தினார், அநேகமாக ரோமில், இது பார்டேசனேஸ் பின்பற்றிய வாலண்டினஸின் நன்கு அறியப்பட்ட ஓரியண்டல் பள்ளியிலிருந்து வேறுபட்டது. புனித தோமஸின் இயல்பான மரணம் குறித்த அவரது சாட்சியம், முப்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அப்போஸ்தலரை அப்போஸ்தலரை புராணமாகக் காட்டிய பர்தேசனஸை விட அதிக எடையைக் கொண்டுள்ளது.

ஏ.டி. பர்னெல், மே 1875 இன் இந்திய பழங்காலத்தில் ஒரு கட்டுரையில் எழுதுகிறார், “தென்னிந்திய கிறிஸ்தவத்தின் தோற்றம் அப்போஸ்தலன் தாமஸுக்கு வழங்கப்பட்டிருப்பது சில இறையியல் கருத்தை வைத்திருப்பவர்களுக்கு மிகவும் கவர்ச்சிகரமானதாக தோன்றுகிறது. ஆனால் உண்மையான கேள்வி என்னவென்றால், அது எந்த ஆதாரத்தில் உள்ளது? உண்மையான அல்லது போதுமான சான்றுகள் இல்லாமல் ஒரு சூழ்நிலை ஒரே நேரத்தில் நிராகரிக்கப்பட வேண்டும். புனித புனைகதைகளுக்கு வரலாற்று ஆராய்ச்சியில் இடமில்லை. ”

 

செயின்ட் தாமஸ் அப்போஸ்தலரிலும் இந்தியாவிலும் பேராசிரியர் ஜார்ல் சர்பென்டியர் எழுதுகிறார், “நம்முடைய இறைவனின் தூதர் - அவருடைய பெயர் தாமஸ் அல்லது வேறு ஏதாவது - இதுவரை தென்னிந்தியா அல்லது இலங்கைக்குச் சென்று கிறிஸ்தவத்தை நிறுவினார் என்பதற்கான ஆதாரத்தின் நிழல் முற்றிலும் இல்லை. அங்குள்ள சமூகங்கள். ”

 

இந்தியாவில் கிறித்துவத்தில் ரெவ். ஜே. ஹக் எழுதுகிறார், "எங்கள் இறைவனின் அப்போஸ்தலர்கள் எவரும் இந்தியாவுக்கு ஒரு பயணத்தை மேற்கொண்டிருக்கலாம்."

___________________________________________________-__________-____

33. செயின்ட் தாமஸ் மலபார் வருகை மற்றும் மெட்ராஸுக்கு அருகிலுள்ள மரணம் ஆகியவற்றிற்கான பல்வேறு தேதிகள் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் புராணக்கதைகளில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன. அவரது வருகைக்கான சில தேதிகள் கி.பி 50, 51, 53, 58, 65, 67 மற்றும் 68 ஆகும், மேலும் அவரது மரணத்திற்கு கி.பி 73, 75, 78, 82, 90 மற்றும் 93 ஆகும்.

34. இந்த தேவாலயங்கள் ஒன்பதாம் நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு பெர்சியாவிலிருந்து வந்த நெஸ்டோரியன் குடியேறியவர்களால் கட்டப்பட்டவை என்று தொல்பொருள் சான்றுகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. கிரங்கானூருக்கு வடக்கே உள்ள பலாயூரில் உள்ள புகழ்பெற்ற தேவாலயம் போர்த்துகீசியர்களால் கட்டப்பட்டது மற்றும் நான்காம் நூற்றாண்டின் தியாகி செயின்ட் சிரியாக் (மார் குரியாக்கோஸ் சஹாதா) க்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது. அருட்தந்தை செயின்ட் தாமஸின் படிகளில் ஹெர்மன் டிசோசா எழுதுகிறார், “செயின்ட் தாமஸின் முயற்சியின் விளைவாக பிராமணர்களால் வெறிச்சோடிய [பலாயூர்] கோயில் ஒரு தேவாலயமாக மாற்றப்பட்டது. உடைந்த சிலைகளின் துண்டுகள் மற்றும் பழைய கோயிலின் எச்சங்கள் சிறிது காலத்திற்கு முன்பு வரை தேவாலயத்தை சுற்றி கிடந்தன. இரண்டு பெரிய தொட்டிகள், ஒன்று தேவாலயத்தின் கிழக்குப் பக்கத்திலும், மற்றொன்று மேற்கு வாசலுக்கு அருகிலும், இந்து கோவிலின் பண்டைய மகிமையின் கதை சொல்லும் நினைவுச்சின்னங்கள். ”டிசோசா 1983 இல் எழுதிக் கொண்டிருந்தார், மேலும் பழைய கோவில் சுவர்களின் படங்களும் அடங்கும் , நன்றாக மற்றும் அவரது புத்தகத்தில் தொட்டி. போர்த்துகீசிய மற்றும் சிரிய கிறிஸ்தவர்களின் கோவில் உடைக்கும் நடவடிக்கைகளுக்கு புனித தாமஸை அவர் குற்றம் சாட்டுகிறார்.

35. நம்பூதிரி பிராமணர்களின்படி, அவர்கள் கேரளாவின் அசல் வேத பிராமணர்கள். இருப்பினும் இந்த கூற்றை ஆதரிக்க எந்த வரலாற்று பதிவும் இல்லை. ஆறாவது அல்லது ஏழாம் நூற்றாண்டில் மட்டுமே நம்பூதிரிகள் கேரளாவுக்கு வந்ததாக மார்க்சிய வரலாற்றாசிரியர்கள் கூறுகின்றனர், இருப்பினும் கி.பி நான்காம் நூற்றாண்டில் கேரளாவில் வேத ஷ்ரூதா மரபுகளை புதுப்பித்த நம்பூதிரி, மெஜத்தோல் அக்னிஹோத்ரி (கி.பி. 342). ஆகவே, வேத இந்து மதத்திற்கு மாறிய சிரிய கிறிஸ்தவ குடியேறியவர்களை நம்பூதிரி சமூகம் உள்ளடக்கியிருக்கலாம் என்று நாம் ஊகிக்கலாம். புனித தாமஸ் நான்கு நம்பூதிரி குடும்பங்களை கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றினார் என்ற கூற்று சிரிய கிறிஸ்தவர்களால் தங்களுக்கு சாதி அந்தஸ்தைக் கொடுப்பதற்காக கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. யூதாஸ் தாமஸ் தன்னை ஒரு கிறிஸ்தவர் என்று அழைத்திருப்பாரா என்பது சந்தேகமே; அவர் ஒரு நடைமுறையில் இருந்த யூதராக இருந்தார், அவர் தேவாலயங்களை கட்டவோ, சிலுவைகளை செதுக்கவோ மாட்டார் - பிந்தையவர் அவரது கலாச்சார உணர்வுகளை வெறுக்கிறார், மூன்றாம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு ஒரு கிறிஸ்தவ அடையாள அடையாளமாக பயன்படுத்தப்படவில்லை. “கிறிஸ்டியன்” என்ற பதவி முதன்முதலில் கி.பி 45 க்குப் பிறகு அந்தியோகியாவில் புனித பவுல் மதம் மாறியவர்களுக்கு பயன்படுத்தப்பட்டது.

36. இந்த மலை ஒரு போர்த்துகீசிய தேவாலயத்தால் முடிசூட்டப்பட்டுள்ளது, இது கன்னி மேரிக்கு எங்கள் லேடி ஆஃப் எக்ஸ்பெக்டேஷன் என அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது, மேலும் இது 1547 ஆம் ஆண்டில் இடிக்கப்பட்ட இந்து கோவிலின் அஸ்திவாரத்தில் கட்டப்பட்டது. புனித லூக்காவால் வர்ணம் பூசப்பட்டு ஜெருசலேமில் உள்ள செயின்ட் தாமஸுக்கு வழங்கப்பட்டதாகக் கூறப்படும் கன்னியின் மர ஐகான் இதில் உள்ளது, எட்டாம் நூற்றாண்டின் பாரசீக “இரத்தப்போக்கு” ​​சிலுவை செயின்ட் தாமஸால் செதுக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது ― இது விரைவில் இரத்தப்போக்கு நிறுத்தப்பட்டது ஸ்கிஸ்மாடிக் பிரிட்டிஷ் இப்பகுதிக்கு நகர்ந்தது St. மற்றும் செயின்ட் தாமஸ் மற்றும் அவரது ஈட்டியைத் தாங்கிய இந்து படுகொலையாளரின் இரண்டு ஓவியங்கள். பலிபீடத்தின் பின்னால் பொருத்தப்பட்ட பழைய ஓவியம், ஐயங்கார் பிராமணர் நெற்றியில் நமம் அணிந்திருப்பதாகவும், பிரார்த்தனை செய்யும் அப்போஸ்தலரை பின்னால் இருந்து குத்துவதைப் பற்றியும், மற்ற ஓவியம், தியாகி அப்போஸ்தலர்களின் வரிசையில் ஒன்றான, அடையாளம் தெரியாத இந்துவை கொலையாளியாகக் காட்டுகிறது.

37. இந்த பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் கோதிக் கதீட்ரல் மைலாப்பூர் கடற்கரையின் உயரமான இடத்தில் கட்டப்பட்டுள்ளது மற்றும் பதினாறாம் நூற்றாண்டின் போர்த்துகீசிய தேவாலயத்தை அதே இடத்தில் கட்டப்பட்டது. தேவாலயம் மற்றும் பிஷப்பின் வீடு இரண்டுமே போர்த்துகீசியர்களால் இடிக்கப்பட்ட அசல் கபாலீஸ்வர கோயிலின் பரப்பளவில் கட்டப்பட்டுள்ளன. இப்போது ஒரு சிறிய பசிலிக்காவாக நியமிக்கப்பட்டுள்ள இந்த தேவாலயம் செயின்ட் தாமஸுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் அவரது இரண்டு கல்லறைகள், இத்தாலியின் ஓர்டோனாவிலிருந்து வந்த கை எலும்பின் பிட் மற்றும் அவரைக் கொன்றதாகக் கூறப்படும் உலோக ஈட்டி உட்பட அவரது இரண்டு நினைவுச்சின்னங்கள் உள்ளன. செயின்ட் தாமஸுடன் தொடர்புடைய மற்றும் கோயில் தளங்களில் கட்டப்பட்டதாக அடையாளம் காணப்பட்ட பிற தேவாலயங்கள் மைலாப்பூரில் உள்ள லூஸ் சர்ச், சைடாபேட்டிலுள்ள லிட்டில் மவுண்டில் உள்ள எங்கள் லேடி ஆஃப் ஹெல்த் சர்ச் மற்றும் செயின்ட் பெரிய பவுண்டில் உள்ள எங்கள் லேடி ஆஃப் எக்ஸ்பெக்டேஷன் சர்ச் ஆகியவை. தாமஸ் மவுண்ட்.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard