New Indian-Chennai News + more

மீமாம்சகர் நியாய மதத்தினர் கூறுவது போலப் பரமான்மா ஒன்று உண்டு என்பதை ஒப்புக் கொள்வதாகத் தோன்றவில்லை. மீமாம்சகர் ஆத்திகரா, நாத்திகரா என்பதில் அறிஞர்களுக்கிடையே கருத்து வேறுபாடு உண்டு. மீமாம்சகருள் முதன்மை பெற்றவராகிய சைமினி தமது நூலிலே இறைவனைப் பற்றி எதுவும் குறிப்பிடவில்லை. அவர் குறிப்பிடாமையைக் கொண்டு மீமாம்சகர் நாத்திகர் என்று முடிவு செய்யக் கூடாது என்று டாக்டர். இராதாகிருஷ்ணன் குறிப்பிடுவார்.(3) அவரின் குறிப்பால் சைமினி கடவுளைப் பற்றிக் குறிப்பிடவில்லையே தவிர, கடவுள் இல்லை என்று அவர் குறிப்பிடவில்லை. மீமாம்சை மதத்தைச் சார்ந்த வேறு சில நூல்களில் கடவுள் ஒருவர் தேவையில்லை என்பதற்கும் பல காரணங்கள் கூறப் பெற்றிருப்பதையும் இராதாகிருஷ்ணன் அவர்கள் எடுத்துக் காட்டியுள்ளார்கள். 

மீமாம்சகரின் ஒருசில அறிஞர்கள் கடவுள் இல்லை என்பதை நிரூபிக்க என்னென்ன நுட்பமான காரணங்களைக் கூறமுடியுமோ அவை அனைத்தையம் கூறி விட்டார்கள். ஆனால் ஒரே ஒரு செய்தியை நினைவு படுத்துகிறார் இராதாகிருஷ்ணன். மீமாம்சகருக்குள்ளே காலத்தால் முற்பட்டவர்கள் கடவுள் உண்டோ இல்லையோ என்பதைப் பற்றித் தங்கள் கருத்துக்களைக் குறிப்பிடவில்லை என்றும், இடைக்கால மீமாம்சகர் சிலர் கடவுள் இல்லை என வெளிப்படையாகவே வாதித்துத் தம் கருத்தை வெளியிட்டுள்ளனர் என்றும் அவர் குறிப்பிடுகிறார்.(4)

இன்றைய நாத்திக வாதிகளுக்கும் கடவுள் இல்லை என்று கூறுகின்ற மீமாம்சகர்களுக்கும் பெருத்த வேறுபாடு உண்டு. இன்று கடவுள் இல்லை என்று கூறும் நாத்திகவாதிகள் வேதத்தையோ, அதன்வழி வந்த விளக்கங்களையோ ஏற்றுக் கொள்வதில்லை. ஆனால் மீமாம்சகரோ வேதத்தையும் அதன் சடங்கு முறைகளையும் தலையாயதாக ஏற்றுக் கொள்கின்றனர். இன்னும் கூறப் போனால் மீமாம்சகர் கடவுள் இல்லை என்று வாதிப்பதற்கு அவர்கள் வேதத்தை மிதமிஞ்சி மதித்தமையே முக்கியக் காரணமாகக் கொள்ளலாமோ என்று கூடத் தோன்றுகிறது என்கிறார் கி. லெட்சமணன்.(5) 



வேதத்தைப் பிரமாணமாக ஏற்றக் கொள்ளும் மீமாம்சகர் வேதங்கள் வற்புறுத்தும் தெய்வ உண்மையை ஏற்றுக் கொள்ளாமை பெரும் வியப்பைத் தருகிறது. எனவேதான் மணிமேகலையில் தனி நிலையில் இடம்பெறவில்லை என்றாலும் இக்கொள்கையோடு பொருந்திய நியாய வைசேடிகரோடு ஒத்து எண்ணப்படுகின்றனர். 

கடவுள் உண்மை இல்லை என்பதற்கு அவர்கள் காட்டும் மூன்று பிரமாணங்கள் முக்கியமானவையாகும். 

1. கடவுள் உண்டு என்பதை நேரிடையாகக் காட்டுவது அறிவு. 

இறைவன் உண்டு என்பதை அனுமானம் மூலம் நிரூபிக்கலாம் என்றால் அதுவும் இயலாது. ஏனென்றால் பிரத்தியட்சம் என்ற காட்சி அளவைதான் அனுமான அளவைக்கு அடிப்படையாகும். இறைவைனைக் காட்சி அளவில் காட்ட முடியாது என்றால் காட்சி அளவையை அடிப்படையாகக் கொண்டு அனுமான அளவையாலும் காட்ட இயலாது. எனவே இரண்டு அளவைகளும் கடவுள் உண்டு என்பதற்கு உதவமாட்டா. 

அடுத்த அளவை உரை அளவையாகும். கடவுள் உண்டு என்று கூறுகின்றவர்கள் அனுமான அளவையோடு இந்த உரை அளவையைத் தான் அடிப்படையாகக் கொண்டு தங்கள் கருத்தை நிறுவுவர். அதாவது வேதத்தில் கடவுளைப் பற்றிக் கூறப் பெற்றிருக்கிறது. வேதத்தில் கூறப்படும் யாவும் உண்மை. கடவுள் உண்டு என்று கூறப்படுகின்ற வேதப் பகுதிகள் முக்கியமானதும், மறுக்க முடியாததுவும் ஆகும். அவர;களைப் பார்த்து மீமாம்சகர் வேதம் எங்கிருந்து வந்தது என்ற கேள்வியை எழுப்புகின்றனர். அதற்குக் கடவுள் உண்டு என்று கூறும் ஈசுவரவாதிகள் வேதம் கடவுளின் வாக்கு, அது கடவுளால் செய்யப் பட்டது என்று விடை கூறுவர். 

இதை ஏற்றுக்கொண்ட மீமாம்சகர் மீண்டும் அவர்களை நோக்கி, ஒரு கருத்தை வெளிப்படுத்துகின்றனர். கடவுள் தானே செய்த ஒரு நூலில் தன் உண்மையைப் பற்றி எழுதினார் என்றால் அது எவ்வாறு ஏற்றுக் கொள்ள முடியும்? ஒருவர் தன்னைப் பற்றியே தனது நூலில் கூறுவாரேயானால் அதை எவ்வாறு ஏற்க இயலும்? என்று கூறுவர். 


2. வேதம் கடவுளால் இயற்றப் பட்ட நூல் அல்ல. 

வேதம் கடவுளால் செய்யப்பட்டது என்றோ, மனிதனால் செய்யப்பட்டது என்றோ வரையறுத்துக் கூறமுடியாது. வேதம் யாராலுமே செய்யப்பட்டது அல்ல என்பது அவர்தம் கொள்கையாகும். இதனை உணர்த்தவே வேதத்தை அவர்கள், ‘‘அபௌர்ஷேயம்"" என வழங்குகின்றனர். இதற்குப் பொருள் - மனிதனால் ஆக்கப்பட்டவை அல்ல என்பதாகும். வேதம் என்பது தாமே தோன்றியதே தவிரச் செய்யப்பட்டது இல்லை. செய்யப்பட்டது என்று சொன்னால் செய்யப்பட்டவனைக் குறிக்க வேண்டும். எனவே வேதத்தைச் செய்யப்பட்டதாகக் கொள்ளாமல், தோன்றியதாகக் கொள்வர். இதன் மூலம் வேதத்தை ஏற்றுக் கொண்டாலும், வேதம் யாராலும் செய்யப்பட்டது இல்லை என்று கூறுவதால் இவர்தம் கடவுள் மறுப்புக் கொள்கையின் இரண்டாவது கருத்து பெறப்படுகிறது. 

3. யாகத்திற்குக் கொடுத்த மதிப்பு

மீமாம்சகரால் மதிக்கப்படுகின்ற வேதத்தில் அவன் எல்லாம் அறிபவன், அவன் உலகை அறிவான் என்பன போன்ற தொடர்கள் உள்ளனவே அவை எல்லாம் கடவுளைக் குறிக்கவில்லையா? என்று கேட்டால் அவை, இறைவனைக் குறிக்கவில்லை, வேதத்தில் கூறப்படும் யாகங்களைச் செய்பவனையே குறிக்கின்றன என்பர். இதிலிருந்து கடவுளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்காது, மீமாம்சகர் யாகத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தது பெறப்படும். 

கடவுள் உண்டு என்று கூறுகின்றவர்கள் உலகத்தைக் கடவுள் தோற்றவித்து, அழிக்கவும் வல்லமை படைத்தவன் என்று கூறுவார்கள். இவ்வாறு அழிவதற்கும் தோன்றுவதற்கும் சேதனப் பொருளாகக் கடவுள் வேண்டும் என்று கூறுவர். ஆனால் இதனை மீமாம்சகர் ஒத்துக்கொள்ள மாட்டார்கள். உலகில் உள்ள பொருள்கள் தோன்றித் தோன்றி அழியுமே தவிர, உலகம் முழுவதும் ஒரே காலத்தில் தோன்றுவதில்லை, பின் ஒரு காலத்தில் முழுமையும் அழிவதும் இல்லை. அது என்றும் இருந்தபடியே இருக்கும். எனவே அதன் தோற்ற அழிவிற்கு ஒருவன் தேவையில்லை என்பார்கள். 

மேலும் கடவுள் இல்லை என்ற கருத்தை வலியுறுத்தும் பொழுது, சட சம்பந்தமான உடலை உடையவருக்குத்தான் படைத்தல் போன்ற ஒரு தொழிலைச் செய்ய வேண்டும் என்ற விருப்பம் உண்டாகும். இறைவனுக்குச் சட சம்பந்தமான உடல் உண்டு என்றால் அந்த உடலை அவனுக்குக் கொடுத்தவர் யார்? அந்த சடப்பொருள் இறைவனுக்கு இருக்கிறது என்றால் , இறைவன் உண்டாவதற்கு முன் அந்த சடப்பொருள் எங்கிருந்தது? இறைவனுக்கு முன்னே இருந்து, இறைவனுக்கு ஆகிய அந்த சடப்பொருளைத் தோற்றுவித்தவர் யார்? என்றெல்லாம் கேள்விகளை எழுப்பி இறைவன் இல்லை என்று மறுப்பார்கள். இவ்வாறு மீமாம்சகர்கள் வேதத்தை ஏற்றுக் கொண்டு, அதைச் செய்வதற்குக் கடவுள் தேவையில்லை என்ற கருத்தை உடையவர்களாக விளங்கினர் என்று தத்துவஞானிகள் குறிப்பிடுவர்.(6)