அண்ணாவின் திராவிட நாடு என்பது தமிழகம், ஆந்திரா, கேரளா, கர்னாடக என்னும் நான்கும் சேர்ந்தும் பிரிந்து போகும் உரிமையுடன் இந்திய அரசிலிருந்துத் தனித்து இயங்குவது. வினோ பாவுடன் நடந்த சந்திப்பில் அவரே விவரிக்கிறார்.

இதனைத் தொடர்ந்து அண்ணா திராவிட நாட்டைப் பெற என்ன முயற்சி செய்தார்? ஒன்றுமே இல்லை. தேர்தல் அறிக்கையில் கூட திராவிட நாடு பெறுவோம் என்பதைத் தவிர வேறேதும் இல்லை. 1963இல் “பிரிவினை” பேசுவோர் தேர்தலில் ஈடுபடுவதைத் தடுக்கும் வகையில் “பிரிவினைத் தடுப்புச் சட்ட மசோதா”-வை இந்திய அரசு அறிவித்தது. அதன் காரணமாக16ஆவது சட்டத் திருத்தம் வந்தது. இதன் படி தேர்தலில் நிற்கும் அனைவரும் இந்திய நாட்டின் இறையாண்மையை, ஒற்றுமையைக் காப்பேன் என உறுதிமொழி எடுக்க வேண்டும். இல்லையெனில் தேர்தலில் போட்டியிட முடியாது.

இதைத் தொடர்ந்தும், அதே நேரத்தில் நடந்த சீனப் போருக்கு ஆதரவுத் தெரிவித்தும் அண்ணாவும், தி.மு.க.வும் திராவிட நாடுப் பிரிவினையைக் கை விட்டனர். தாம் பிரிவினைக் கோரிக்கையைக் கைவிட்டாலும் அதற்கான காரணங்கள் அப்படியே இருப்பதாக அண்ணா தமிழ்நாடு சட்ட மன்றத்தில் கூறியவை ஆராயத்தக்கவையே !

அண்ணா கூறிய காரணங்கள்: “கேரளத்தார் சம்மதம் கிடைக்கவில்லை, இன்னும் கேட்காததால்; கன்னடத்தார் ஒப்புதல் வரவில்லை, அவர்களைக் காணாததால்; ஆந்திரர் ஆதரவு பெறவில்லை, அவர்களை நாம் அணுகாததால். கேட்டு மறுத்ததில்லை ; நாம் சொல்லி எதிர்த்த தில்லை. அப்படியே மறுப்பதாக வாதத்துக்கு வைத்துக் கொண்டாலும் திராவிட நாடு எல்லை குறையுமே தவிர, பிரச்சினை மறைந்து விடாது.” ஆனால் திராவிட நாடு விடுதலைக் கோரிக்கையைச் சென்னை மாகாணத்தில் தமிழ் மாவட்டங்களைத் தாண்டி எவரும் ஏற்கவில்லை. 

திராவிட நாடு கோரிக்கை அவரின் மிகப் பெரியத் தோல்வி என்பதை ஒப்புக் கொள்ளத்தான் வேண்டும். அண்ணா  தமிழ்த் தேசியத்தை முன்னிருத்தியிருந்தால்  அப்பொழுது அணி திரண்டிருந்த தமிழ் அறிஞர்கள், தமிழ்த் தேசிய ஆர்வலர்கள், பெரியார் அனைவரும் அவர்பின் நின்றிருப்பர். பெரும் எழுச்சியாய் தமிழ்த் தேசியம் மலர்ந்திருக்கும். தனித் தமிழ்நாடு கிடைப்பதும், கிடைக்காமலிருப்பதும் வேறு. தமிழ்த் தேசியத்தை எவர் பேசினாலும் அவர்களைப் பின்னுக்குத் தள்ளினார் அண்ணா. தம் நாவன்மையால் அவர் சரியான திசைவழி வந்த தலைவர்களையயல்லாம் மக்களின் பார்வையில் ஈர்ப்பு இழக்கச் செய்தார். அந்நேரத்தில் தமிழ்த் தேசிய உணர்ச்சியை மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்காமல் விட்டது தி.மு.க.தான் !

பாவாணரின் திராவிடம்: தமிழே மூல மொழி !

பெரியார், அண்ணா போன்று பாவாணர் அரசியல் தலைவர் அல்ல. சொல்லாய்வறிஞர் , வேர்ச் சொல் ஆராய்ச்சியாளர். அவர் திராவிட என்னும் சொல்லை அணுகும் முறையே வேறு.

பாவாணரைப் பொறுத்தவரை தமிழ் என்ற சொல்தான் திராவிடம் எனத் திரிந்திருக்கிறது. “தமிழம் > த்ரமிளம் > த்ரமிடம் > த்ரவிடம் > திராவிடம்”.

இதை நாம் காட்டும் போதெல்லாம், கால்டுவெல்-தான் திராவிடம் என்னும் சொல்லை முதன் முதலில் தெலுங்கைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தினார் எனச் சொல்வார்கள். அது உண்மையல்ல ! திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம் நூலின் முன்னுரையிலேயே தான் எதற்காக திராவிட என்னும் சொல்லைப் பயன்படுத்துவதாகத் தெளிவாய்ச் சொல்கிறார். அதே போல், பாவாணரும், கால்டுவெல்-க்கு முன் எங்கெல்லாம் திராவிடம் என்ற சொல் பயன்படுத்தப் பட்டிருக்கிறது எனப் பட்டியலிடுகிறார்.

யாரெல்லாம் சூத்திரர் என மனு சாஸ்த்திரம் கூற வரும்போது:

மனுதர்மம் பத்தாவது அத்தியாயம்,
-சுலோகம் 43-ல்

பிராமணனிடத்தில் வணங்காமையாலும் உபநயந முதலிய கர்மலோபத்தினாலும் மேற்சொல்லும் க்ஷத்திரியஜாதிகள் இவ்வுலகத்தில் வரவர சூத்திரத் தன்மையை யடைந்தார்கள்.

சுலோகம் 44ல்
பௌண்டரம் ஔண்டரம் திரவிடம்
காம்போசம் யவ நம் சகம் பாரதம்
பால் ஹீகம் சீநம் கிராதம் தரதம் கசம்
இந்தத்தே சங்களை யாண்டவர்க ளனைவரும்
மேற்சொன்னபடி சூத்திராளாய் விட்டார்கள் என்று சொல்லப்பட்டிருக்கிறது!

கால்டுவெல்-க்கு பல ஆண்டுகள் முன்பே 18-ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த சிவஞான முனிவர்

“எவ்வினையும் ஓப்புதலால்
திராவிடம் என்றியல் பாடை” எனப் பாடியுள்ளார் !

இது தவிர கால்டுவெல்: “கி.பி. 6ஆம் நூற்றாண்டில் வராகமிகிரர் நூலின் பழங் கையெழுத்துப் படிகளில் த்ரமிட என்னும் வடிவும் மங்கலேச அரசனின் பட்டங்களில் த்ரமில என்னும் வடிவும் காணப் பட்டன வென்றும், தாரநாதர் திபேத்தில் எழுதிய ‘இந்தியாவில் புத்த மதத்தைப் பரப்பின வரலாறு‘ (கி.பி. 1573) என்னும் நூலில், திராவிடர் ‘திரமிலர்‘(Dramilas) எனக் குறிப்பிட்டுள்ளனர் என்றும், புராணங்களின் பழைய மொழிபெயர்ப்புகளிலெல்லாம் இவ் வடிவே பெருவழக்காயிருப்பதாகச்  குண்டெர்ட்டுப் பண்டாரகர் கூறுகிறாரென்றும், திரவிடம் என்பதன் மிகப் பழைய வடிவம் ‘த்ரமிட‘(Dramida) என்பது என்றும்; கால்டுவெல் கண்காணியார் வரைந்துள்ளார் “(தி.மொ. ஒ. இ., ப.9).

கால்டுவெல்-க்கு முன்பே திராவிடம் என்னும் சொல் இருந்தததை மறுக்க இயலாது !

பாவாணர் கால்டுவெல்-லின் திராவிடத்தை ஏற்கிறாரா?

தமிழ் திராவிட மொழிக் குடும்பத்தின் மூல மொழி என்பதை இருவரும் ஏற்கின்றனர்.

. 

பாவாணர் தம்முடையத் “திராவிடத் தாய்” என்னும் நூலில் பல இடங்களில் கால்டுவெல்-க்கு நன்றி சொல்கிறார்.

“கழகநூற் பயிற்சியும் தனித் தமிழுணர்ச்சியும் இல்லாத அக்காலத்தில் அயல்நாட்டாரான அவர் ஆரியத்தினின்று திரவிடத்தைப் பிரித்துக் காட்டின அத்துணையே மிகச் சிறந்ததென்று கொண்டு பெருமகிழ்ச்சியுடன் அவருக்கு என்றும் நன்றி பாராட்டக் கடமைப்பட்டுள்ளோம்.” (பக்:29)

“தமிழல்லாத ஒரு மொழி திரவிடத்தாயாகத் தமிழுக்கு முற்பட்டு இருந்ததேயில்லை. மொழித்துறைக்குச் சொன்னதே இனத் துறைக்கும். “திரவிட முன்னையர் (Pre-Dravidians”) என்றோ, மூலத்திரவிடர் (Protp-Dravidians) என்றோ, திரவிடர் (Dravidians) என்றோ வேறுபாடிருந்ததாக நமக்குத் தோன்றவில்லை.”

“தமிழ்மொழியின் சிறப்புப் பெயர், தமிழ் (தமிழம்), திரவிடம் என்னும் இருவடிவில் காணப்படுகின்றது. இவ் விரண்டும் வெவ்வேறு சொற்போல் தோன்றினும் உண்மையில் ஒரே சொல்லின் இருவேறு வடிவங்களாகும்.”

பகுதி 11. கால்டுவெல் தமிழைப் சிறப்பித்துக் கூறுவனவற்றையும் ஏற்றுக் கொள்கிறார். (பக்: 24)

“இக் குடும்பம் (திரவிடம்) ஒரு காலத்தில் ஐரோப்பிய ஆசிரியரால் தமிழியம் (Tamulian or Tamulic) என அழைக்கப்பட்டது. ஆனால், தமிழ் பெரும்பாலும் இக் குடும்பத்தில் மிகத் தொன்மையானதும் மிகவுயர்வாகப் பண்படுத்தப் பெற்றதும் இக் குடும்பத்திற்குரிய வடிவங்களிலும் வேர்களிலும் பெரும்பாலானவற்றைப் பெற்றிருப்பதுமான மொழியாயிருந்தாலு.

“தமிழ்-இம்மொழி திரவிட மொழிகளுள் பெரும்பாலும் முதன்முதல் பண்படுத்தப் பெற்றதும் மிகுந்த வளமுள்ளதும் ஐயமறப் பழைமையான வடிவங்களுள் பெரும்பகுதியையும் மிகப்பல வகைகளையும் கொண்டுள்ளதுமானதாதலின், தன் தகுதிக்கேற்றபடி, பட்டியில் முதலில் குறிக்கப்பெற்றுள்ளது.”

“எவ்வகையிலும் திரவிட மொழிகளுக்குள் தலைசிறப்பப் பண்படுத்தப் பெற்ற தமிழ் வேண்டுமாயின், வடமொழித் தொடர்பை அறவே விலக்குவதுடன். தனித்து வழங்குதல் மட்டுமன்று; அதன் உதவியின்றித் தழைத்தோங்கவும் இயலும்.”

பகுதி 4. குமரி நாடே (Lemuria) தமிழ் (திரவிடம்) தோன்றிய இடம் (பக்:4) பற்றிக் கூறும் போது:
“உலகில் இதுபோது திரவிடமிருப்பது இந்தியாவே; இந்தியாவிலும் திரவிடத்திற்குச் சிறந்தது தென்னாடே; தென்னாட்டிலும் சிறந்தது தமிழ்நாடே;”

தமிழே பிற திரவிட மொழிகளாகத் திரிந்தமை (பக் 8) பற்றிக் கூற வரும் போது. “தமிழ் என்னும் பெயர் எங்ஙனம் திரவிடம் என்று திரிந்ததோ, அங்ஙனமே தமிழாகிய மொழியும் பிற திரவிட மொழிகளாய்த் திரிந்ததென்க.”

“தலைக்கழகக் காலத்தில், தமிழ், செந்தமிழ் கொடுந்தமிழ் என இரண்டாக வகுக்கப்பட்டது. இவை வழங்கும் நாடுகளும் செந்தமிழ்
நாடு கொடுந்தமிழ் நாடு எனப்பட்டன. செந்தமிழ் நாட்டைச் சூழ்ந்த பன்னிரு நாடுகள் கொடுந்தமிழ் நாடுகளாயிருந்தன.”

“கால்டுவெல்கண்காணியார் திரவிடம் என்னும் சொல்லைத் திரவிடமொழிகளின் பொதுப்பெயராகவும் தொகுதிப் பெயராகவும்வரையறுத்தனர்.” (கவனிக்க: பாவாணரும், கால்டுவெல் தெலுங்கைக் குறிக்கத் திராவிடம் எனச் சொல்லவில்லை; திராவிட மொழிகளின் பொதுப் பெயராகவும், தொகுதிப் பெயராகவும் பயன்படுதியதாகத்தான் சொல்கிறார்)

திரவிட மொழிகளெல்லாம் சேர்ந்ததே முழுத்திரவிடம் (பக் 20) எனக் கூறும் போது “செந்தமிழும் கொடுந்தமிழும் சேர்ந்ததே தமிழாதலானும், தமிழல்-திரவிட மொழிகளெல்லாம் பழைய கொடுந்தமிழ்களே யாதலானும்,திரவிடரெல்லாம் ஒரு குலத்தாரேயாதலானும், ஆரியக் கலப்பின்றி அவர் பேசும் சொற்களும் இயற்றிய நூல்களும் திரவிடமே யாதலானும்,எல்லாத் திரவிட மொழிகளும் சேர்ந்தே முழுத்திரவிடமாகும். திரவிட மொழிகள் பலவாயினும், அவற்றுள், தமிழ் தெலுங்கு கன்னடம் மலையாளம் என்னும் நான்குமே சிறந்தனவாகும்.”

ஒப்பியன் மொழிநூல் – நூல் 1 – பகுதி 1 – ஆரிய திராவிடப் பகுப்பு: – பக் 2

“தமிழ்நாட்டு மக்களுள் ஆரியர் யாவரெனின் பார்ப்பனரென்னும் ஒரு குலத்தாரே.”

“மாக்கசு முல்லர் திராவிட மொழிகளைச் சரியாய் ஆராயாததாலும், அவற்றை வடமொழியின் கிளைகள் என்று தவறாக எண்ணியதாலும், திராவிடத்தின் உண்மையான இயல்புகளைக் கூறமுடியவில்லை. திராவிடம் வடமொழிச் சார்பற்றதென்றும், உலக முதன்மொழிக்கு மிக நெருங்கிய தென்றும், வடசொல்லென மயங்கும் பல சொற்கள் தென் சொற்களேயென்றும், வடமொழியில் பல தமிழ்ச் சொற்கள் கலந்துள்ளனவென்றும், முதன்முதல் எடுத்துக்காட்டி, மொழிநூற் சான்றுகளால் நிறுவியவர் கால்டுவெல் (Caldwell) கண்காணியரே.
திராவிட மொழிகள் மொத்தம் பன்னிரண்டென்பதும். அவற்றுள் ஆறு திருந்தினவும், ஆறு திருந்தாதனவுமாகும் என்பதும், பெலுச்சித்தானத்திலுள்ள பிராஹு யீ  திராவிட மொழியேயென்பதும், இவருடைய கண்டுபிடிப்பு களே. திராவிடம் வடமொழிச் சார்பற்றது, வடமொழியில் பல திராவிடச் சொற்களுள்ளன என்னுங் கொள்கைகளில், இவருடன் ஒன்றுபட்டவர், இவர் தமிழைச் சிறப்பாயா ராய்ந்தது போன்றே மலையாள மொழியைச் சிறப்பாயா ராய்ந்தவர் டாக்டர் குண்டட் (Gundert) ஆவர். இவ்விருவர்க்கும் திராவிடவுலகம், விதப்பாய்த் தமிழுலகம் பட்டுள்ள கடன் மாரிக்குப் பட்டுள்ளதேயெனினும் பொருந்தும்.”

தமிழே திராவிடத்தாய் (பக்:157)
“தெலுங்கு கிழக்கத்திய இத்தாலியன் (‘Italian of the East’) என்றால், தமிழ் கிழக்கிற்கு மட்டுமன்று, இவ் வுலகிற்கே இலத்தீன்(Latin of the Universe) ஆகும். தமிழிலக்கியம் திராவிட மொழிகட்கெல்லாம் பொதுச்செல்வம்;”

செந்தமிழ்ச் சிறப்பு என்னும் நூலில் தமிழும் திராவிடமும் தென்மொழியும் பகுதியில்: “தமிழ், திரவிடம், தென்மொழி என்னும் முப்பெயரும் ஒருபொருட் சொற்களாய்த் தமிழையே நெடுங்காலம் குறித்து வந்திருப்பினும், இன்றை நிலைக்கேற்ப, தமிழின் மூவேறு நிலைகளை உணர்த்தற்குரியனவாய் உள்ளன.”

“தமிழம் என்னும் பெயரே திரவிடம் எனத் திரிந்தமையாலும், திரவிடம் எனச் சொல்லப்படும் மொழிகளுக்குள் தமிழ் ஒன்றிலேயே பண்டைக் காலத்தில் இலக்கிய மிருந்தமையாலும், முத்தமிழ் வேந்தரான சேர சோழ பாண்டியர் தொன்றுதொட்டுத் தமிழகத்தைப் புகழ்பெற ஆண்டு வந்தமையாலும், முதலாவது, திராவிடம் என்னும் பெயர் தமிழையே சுட்டித் திரவிட மொழிக் குடும்பம் முழுவதையுங் குறித்தது.”

“திரவிடம் எனப்படும் மொழிகட்குள் தமிழினின்று முதன்முதல் பிறராற் பிரிக்கப்பட்டது. தெலுங்காகும்.”

சில இடங்களில் கால்டுவெல்லின் கருத்துக்களுடன் கடுமையாக வேறுபடுகிறார்.

கால்டுவெல் திராவிடம் என்றே சொல்லே தமிழ் எனத் திரிந்தது எனச் சொன்னதை மறுத்து, தமிழ் என்ற சொல்தான் திராவிடம் எனத் திரிந்ததுஎன நிறுவுகிறார்.

தமிழ் வரலாறு – பாகம் 1 நூலில் கால்டுவெல் கண்காணியாரின் கடுஞ்சறுக்கல்கள் என 7 கருத்துக்களை முன்வைக்கிறார். அதில் ஒன்றில் கூட தமிழ் வேறு திராவிடம் வேறு என்று கூறி கால்டுவெல்லை மறுக்கவில்லை !

தமிழின் உயர்வு, தனித்து இயங்கும் தன்மை, பிற திராவிட மொழிகளின் மூலம் என்றக் காரணிகளால் தமிழை திராவிட மொழிகளில் ஒன்று என்றவளவில் குறைத்து மதிப்பிடுவதை ஏற்கவில்லை. தமிழுக்குத் தனிடம் கொடுக்க வேண்டும் என்கிறார்.

“தமிழ் என்னும் சொல் திரவிடம் என்று திரிந்தது போன்றே, தமிழம் என்னும் மொழியும் பல திரவிட மொழிகளாகத் திரிந் திருப்பதனால், திரவிடம் என்னும் சொல்லால் திரவிட மொழி களைக் குறிப்பது தக்கதே. வடமொழி என்னும் பெயர் பல வட நாட்டு மொழிகளையும் ஆரியத்துள் அடக்குவதுபோல், தென் மொழி என்னும் பெயரும் பல தென்னாட்டு மொழிகளையும் தமிழுள் அடக்கும்.”

“தமிழைத் தமிழ் என்றும், அதன் இனமொழிகளையே திரவிடம் என்றும், பிரித்துக் கூறல் வேண்டும். அவ்விரு கூறுகளையும் இணைத்துக் குறிப்பதற்குத் தென்மொழி என்னும் சொல்லை ஆளவேண்டும். இவற்றிற்கு ஆங்கிலத்தில் முறையே, Tamil. Dravidian, Tamilic or South Indianஎன்னும் சொற்களை ஆளலாம்.”

திராவிடம் என்பதே தீது :

இப்பிடித் தன் மொழியாய்வுக் கட்டுரைகளில் கூறியவர் ஏன் திராவிடம் என்பதே தீது எனத் “தமிழியற் கட்டுரைகளில்” கூறுகிறார்? அண்ணாவின் திராவிடத்தை மீண்டும் ஒரு முறை பார்த்து விடுங்கள்.

அண்ணாவின் திராவிட நாட்டை அந்நாளையத் தமிழ் தேசியர்கள் அனைவரும் (ம.பொ.சி, ஆதித்தனார்,ஈ.வெ.கி. சம்பத், பாவாணர், பாவலரேறு) கடுமையாக எதிர்த்தனர். பெரியாரும், ஜீவா-வும் கூட அதை ஆதரிக்கவில்லை.

தமிழ் தனித்தியங்குமா? என்னும் கட்டுரையில் வட மொழிக் கலப்பின்றி தமிழ் தனித்து இயங்கும் என்கிறார். (தமிழ் மொழித் தனித்து இயங்கும். அவரேத் தனித் தமிழ் ஆர்வலர்தான். கருணாநிதியை அருட்ச்செல்வர் என்றே தனித் தமிழில் அழைக்கிறார். நாம் இன்றுத் தனித் தமிழில் பேசுவதோ, எழுவதோ இல்லை. வார்த்தை, அர்த்தம், உபயோகம், அனுபவம் எனப் பிரித்துச் சொல்ல முடியாதபடி வட மொழி தமிழில் கலந்துள்ளதை மறுக்க இயலாது)

தமிழும் திரவிடமும் சமமா? என்னும் கட்டுரையில் தமிழே பிற திராவிட இன மொழிகளின் மூலம் என்பதை நிறுவுகிறார்.

திரவிடம்’ என்பதே தீது, என்னும் கட்டுரையில் இன்றைய நிலையில் பிற திராவிட மொழிகளில் வட மொழிக் கலப்பு நிறைய உண்டென்பதாலும் தமிழின் இலக்கண,இலக்கிய உயர்வாலும், திரவிடத்தின் மூல மொழி என்பதாலும் அவைகளைத் தமிழுடன் சேர்க்க வேண்டாம் எனக் கூறுகிறார். Tamil. Dravidian, Tamilic or South Indian என வைக்க வேண்டும் எனக் கூறுகிறார்.

இக்கட்டுரையில் கவனிக்க வேண்டியவை, தி.மு.கவிற்கு எதிரான பின்வரும் கருத்துக்களே:

“திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், தமிழ்நாடு என்னுங் கொள்கையை விட்டுவிட்டுத் திராவிட நாடு என்னும் பொருத்தமற்ற கொள்கையைக் கடைப்பிடித்தும், தமக்குத் தாமே முட்டுக்கட்டையிட்டுக் கொண்டது. இவை நீங்கினாலொழிய முன்னேற்றமும் வெற்றியுமில்லை.”

“தமிழ்நாடு பிரிந்தபின், குறைந்தபட்சம் தென்னாட்டுத் திரவிட ரெல்லாம் தமிழரொடு கூடி மிகப் பரந்த புலனங்களில் (விஷயங்களில்) ஒருகூட்டொப்பந்தம் செய்யும்போதே தி.மு.க. சொல்லும் திரவிடம் தோன்றும். அதற்கு இன்று தமிழர்மட்டுமே முயல்வது, வானத்து மீனுக்கு வன்றூண்டிலிட்ட கதையே யாம்.”

“இதுகாறுங் கூறியவற்றால், உண்மை நிலையை உள்ளவாறுணர்ந்து, நடைமுறைக் கொவ்வாத வீண் கொள்கைகளையும் வீறாப்புக்களையும் விட்டுவிட்டு, எடுத்த முயற்சி இடையூறின்றி வெற்றிபெறுதற் பொருட்டு, பொதுநலத்தை முன்வைத்து ஒற்றுமையாகப் போராடி, முன்னேற்றப் பாதையில் முனைந்து செல்க.”

அண்ணாவின் திராவிட நாடு கோரிக்கையை எதிர்த்து, மொழி வாரி மாநிலங்கள் பிரிந்த பிறகு தமிழுக்கு முன்னுரிமை கொடுக்க வேண்டும் என்றும் தமிழும், திராவிடமும் வேறு வேறாகப் பிரிந்த விட்ட பிறகு இணைய முடியாது எனக் கூறுகிறார் என்ற புரிதல் இங்கு அவசியம்.

யாருடைய திராவிடம் சரி ?

இவர்களைத் தவிர அம்பேத்கார் அவர்களும் ஆய்வு செய்து

“இந்தியாவில் நாகர்கள், ஆரியர்கள் என்ற இரண்டு இனம் இருந்தது. நாகர்கள் என்பது திராவிடர்களே. திராவிடம் என்பது மொழியால் வந்த பெயர். நாகர் என்பது இனப்பெயர்.” – (ஆதாரம்: பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் ஆங்கில நூல் தொகுப்பு_7; பக்கம்_300)

அயோத்திதாசர் முதல் அம்பேத்கார் வரை, பெரியார் முதல் இன்றைய சீமான் வரை யார் சொல்லும் திராவிடம் சரி/தவறு என்ற கேள்வியே தேவையற்றது. ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு காலகட்டத்தில் அதன் தேவை கருதி அதற்கானப் பொருளில் பயன்படுத்தியுள்ளனர்.

தொல்காப்பியர் மரபியல் பற்றிக் கூறும் போது பாட்டி என்ற சொல் பெண் பன்றியையும், பெண் நாயையும் குறிக்கும் என்றார் (‘பாட்டி’ என்ப-‘பன்றியும் நாயும்’ தொல்.மரபியல் 610). ஆண் குதிரையை ‘சேவல்’ எனச் சொல்லலாம் என்றார் (குதிரையுள் ஆணினைச் ‘சேவல்’ என்றலும்). இன்று இந்த இரு சொற்களுக்கும் இன்றைய பொருள் வேறு. அதே போலத்தான் பெரியாரின் திராவிடத்திற்கு இன்றையத் தமிழ்த் தேசியம் பேசுபவர்கள் கூறும் பொருளும்.

எது இன்றையத் தேவையாய் இருக்கிறதோ அதை முன்னெடுத்துச் செல்வதே சிறந்தது ! அது திராவிடமோ, தமிழ்த் தேசியமோ, இல்லை இந்தியத் தேசியமோ !

PS: முடிந்தளவு தரவுகளை பெரியார்,அண்ணா,எழுத்திலிருந்தோ, பொதுக் கூட்டப் பேச்சிலிருந்தோ தந்திருக்கிறேன். புத்தகமெனில் பக்க எண்ணும் கொடுத்துள்ளேன். தவறு இருந்தால் சுட்டவும்.