இட ஒதுக்கீடு பற்றிய விவாதம் வரும்போதெல்லாம் 80 வருடமா இருக்கே..இன்னும் எதுக்கு.. இன்னும் எத்தனை வருடங்களுக்கு பழைய கதையைச் சொல்லியே இட ஒதுக்கீடு கேட்பீர்கள்-னு கும்பலாச் சேர்ந்து குரல் எழுப்புவாங்க. இட ஒதுக்கீடு என்றதும் அம்பேத்கார் கொண்டு வந்தார் என்ற புரிதலும், அட்டவணை & பழங்குடியினத்தவர்க்கு மட்டுமே இட ஒதுக்கீடு என்ற புரிதலுமே பெரும்பான்மையோரிடம் உள்ளது ! இரண்டு புரிதலுமே தவறு ! இட ஒதுக்கீடு வறுமை அழிப்புத் திட்டமும் இல்லை ;வேலை வாய்ப்பை உண்டாக்கித் தருகிறத் திட்டமும் இல்லை என்ற புரிதல் முதலில் வேண்டும். இந்தியாவிலுள்ள இட ஒதுக்கீட்டுக்கு நீண்ட வரலாறு உண்டு. இட ஒதுக்கீட்டை அறிமுகப்படுத்தியதிலும், நடைமுறை ப்படுத்தியதிலும் தமிழகமே முன்னோடி. ஒவ்வொருக் கட்டத்திலும் கடுங் சோதனைகளைச் சந்தித்துள்ளது.

இன்று இடைச் சாதியாராய் இருந்து கொண்டு இட ஒதுக்கீட்டின் பலனை நன்கு அனுபவித்துக் கொண்டே, அட்டவணை/பழங்குடியின மக்களின் இட ஒதுக்கீடைக் குறை சொல்பவர்களுக்கு இட ஒதுக்கீட்டை ஒரு வரலாற்றுப் பார்வையில் காட்டி,  பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களின் இடஒதுக்கீட்டே மிகுதியான சிக்கல்களை சந்தித்துள்ளது என்பதை காட்டுவதே இப்பதிவின் நோக்கம் !

முன்னுரை :

பிராமணர் ஆதிக்கம் !

அக்ரஹாரத்தில் வசித்து வந்த பிராமணர் ஒருவர்க்கு கை நிறைய வருமானம் வரும் ஜோசியந்தான் தொழில். ஒரு முறை வெளியூரிலிருந்து வீடு திரும்பும் வழியில் தஞ்சை கலெக்டர் அழைப்பதாக செய்தி வரவும் அங்கே சென்றார். அந்த வெள்ளைக்காரக் கலெக்டர் அவரிடம் “உனக்கு எழுதப் படிக்கத் தெரியுமா?” எனக் கேட்க “தெரியும்” எனப் பதிலளித்தார்.  “கணக்கு பார்க்கத் தெரியுமா?” என அடுத்த கேள்வியைக் கேட்க “ஜோசியம் பார்க்கத் தெரியும், கணக்கும் பார்ப்பேன்” என்றார். விடாத கலெக்டர் “கிராமத்து கணக்கு வேலைகலைப் பார்ப்பீரா” எனக் கேட்க , “கொடுத்தால் பார்ப்பேன்” என்றார். அடுத்த நிமிடம் ஜோசிய பிராமணர் அரசு அலுவலரானார். (ஆர்.முத்துக்குமார் எழுதிய திராவிட இயக்க வரலாறு – பகுதி -1 என்ற நூலிலிருந்து).

இப்பிடித்தான் விண்ணப்பிக்காமல், போட்டி இல்லாமல், கோரிக்கை இல்லாமல் அரசுப் பணிகளில் பிராமணர்கள் சேர்ந்தனர். எல்லாரும் இதே போலவா என்றால் இல்லை? சிலர்க்குப் பேச்சைப் பார்த்து, சிலர்க்குத் திறமையைப் பார்த்து. அதற்கு அடிபடைத் தேவையான கல்வி அன்று அவர்களிடமே பெரும்பான்மையாய் இருந்த காரணத்தால் அரசுப் பணிகள் அவர்களின் மடியில் தானாகவே விழுந்ததன !

1835-க்குப் பின் வந்த மெக்காலே கல்வி முறை வந்தபின் அனைவர்க்கும் படிக்க வாய்ப்பளித்தது ஆங்கில அரசு. ஆங்கில வழிக் கல்வியில் ஏற்கனவே படித்து, அரசு வேலையில் இருந்த பிராமணர்களின் குழந்தைகள் அமோகமாய்த் தேர்ச்சி பெற்றனர். குலத் தொழில் செய்து கொண்டு கல்வி மறுக்கப்பட்டவர்கள் விசயத்தைப் புரிந்துகொண்டு  படித்து வேலைக்கு வர முயலும் போது எங்கும், எதிலும் பிராமணர்கள் நிறைந்து இருந்தனர். அவர்கள் ஒய்வு பெறும் வரை வேலை கிடையாது. அப்போதைய (1892-1904) காலக் கட்டத்தில் இந்திய சிவில் சர்வீஸ் தேர்வில் வெற்றி பெற்ற பிராமணர்கள் = 15/16 ; உதவிப் பொறியாளர்கள் = 17/21 ; உதவிக் கலெக்டர்கள்=77/120;

நீதிக் கட்சியும் முதல் இட ஒதுக்கீடும் !

இதே நேரத்தில் 1909-ல் சென்னை பிராமணர் அல்லாதார் சங்கம்தொடங்கப்பட்டது. தொடங்கிய உடனே சென்னை மாகாணத்தைச் சேர்ந்த பிராமணத் தலைவர்கள் இந்தச் சங்கம் வகுப்புவாதத்தைத் தூண்டுகிறது, இன வாதத்தைப் பரப்புகிறது, இதனை ஊக்குவிக்கக் கூடாது என எழுத வேண்டிய இடத்திற்கு கடிதம் எழுதினர். அதிலேயே முடிந்து போனது அச்சங்கம் ! பின் 3 ஆண்டுகள் கழித்து பிரபல மருத்துவரான Dr.சி. நடேச முதலியார் தலைமையில் உருவானது முதல் ‘கழகம்‘ சென்னை ஐக்கிய கழகம் (The Madras United League) என்ற பெயரில். இதுவே பின் ‘திராவிடர்கழகம்‘ எனவும், ‘தென்னிந்திய மக்கள் சங்கம் (South Indian People’s Association Ltd) எனவும் பல பரிமாணம் அடைந்து இறுதியில் ‘நீதிக் கட்சி‘ என மாறியது. 1920-ல் நடந்த சென்னை மாகாணத் தேர்தலில் வெற்றியும் பெற்றது !

5-ஆகஸ்ட் 1921 அன்று ஓ.தணிகாசலம் செட்டியார் ஒரு புதிய மசோதாவைக் கொண்டு வந்தார்.அனைத்து சமூகத்தினரும் ஏற்றம் பெறும் வகையில் வேலை வாய்ப்பில் மக்கள் தொகை அடிப்படையில் வாய்ப்புகள் வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதே அந்த மசோதா கேட்டது. விடுவார்களா அங்கிருந்த பிராமண உறுப்பினர்கள்? கடும் எதிர்ப்பைப் பதிவு செய்தனர். ஆனாலும் முதல்வராய் இருந்த ‘பனகல் அரசர்’ ராமராய நிங்கார் அதை நிறைவேற்றி வரலாற்றின் முதல் கம்யூனல் G.O (MRO Public Ordinary Service GO 613) வெளியிட்டார் !

இதன் படி வகுப்பு வாரியாக (சாதி வாரியாக இல்லை) வேலை வாய்ப்பில் இட ஒதுக்கீடு அளிக்க வழி செய்யப்பட்டது !அப்போதைய இரட்டை ஆட்சி முறையின் படி அமைச்சரவை சட்டம் இயற்றினாலும் ஆளுநரே அதிக அதிகாரம் மிக்கவர். எனவே அவர் இதை நிராகரிக்க இச்சட்டம் நடைமுறைக்கு வரவில்லை. !

1927-ஆம் ஆண்டு அப்போதைய முதல்வர் P. சுப்பராயன் இன்னொரு அரசாணை மூலம் இட ஒதுக்கீட்டைக் கொண்டு வர முயன்றார். கல்வி அமைச்சர் S. முத்தையா முதலியார் 1921-ல் கொண்டு வந்த இட ஒதுக்கீட்டை நிறைவேற்ற மசோதா கொண்டு வர முதல்வர் P. சுப்பராயன் அதை நிறைவேற்றி அரசாணை பிறப்பித்தார் (Communal G. O. Ms No. 1021). பிரதிநிதித்துவம் சற்றே மாறியது. 1947-ல் இந்தியா சுகந்திரம் பெறும் வரை இது பயனில் இருந்தது.

பிராமணரல்லதார்க்கு வேலை கிடைத்தாலும் அது எல்லோர்க்கும் சேரவில்லை. வெள்ளையரிடமிருந்து பிராமணர் வாங்கிக் கொண்டது போல பிராமணர்களிடமிருந்து  வாங்கி உயர் பிரிவு மக்களிடமேப் போய்ச் சேர்ந்தது. பெரியார் நீதிக் கட்சிக்கு எதிராகக் குரல் கொடுத்தார். “நீதிக்கட்சிக்கார்களே நீங்கள் பார்ப்பனர் அல்லாதார் என்றால் நூற்றுக்கு 5% கூட இருக்காத இராஜாவை, மிராசுதாரரை, ஜமீன்தார்களை நினைத்துக் கொண்டு பேசுகிறீர்கள் ; நான் பார்ப்பனர் அல்லாதார் என்றால் நூற்றுக்கு 95% இருக்கிற உழைக்கும் மக்களைக் கருதிக் கொண்டு பேசுகிறேன்.” என்றார். 1931 சாதிவாரிக் கணக்கெடுப்பும் நடந்தது.

1947 அப்போதைய முதல்வர் ஓமாந்தூர் இராமசாமி ரெட்டியார்பிராமணரால்லாத பிற்படுத்தப்பட்ட இந்துக்களைத் தனியாகச் சேர்த்து இட ஒதுக்கீட்டை அறிமுகப்படுத்தினார். நடப்பது காங்கிரஸ் ஆட்சியா ? இல்லை தாடியில்லா இராமசாமி ஆட்சியா எனக் கேட்டு காங்கிரஸ் பார்பனர்கள் எதிர்ப்புத் தெரிவித்தார்கள்.

இவை போக, மத்திய அரசுப் பணிகளுக்கும் இதே போல இட ஒதுக்கீடு வேண்டும் எனக் கேட்டுப் போராடியதன் காரணாமாய் 1934-ல் மத்திய அரசு கொண்டு வந்த  “சென்னை மாகாண பார்ப்பனர் அல்லாதோர் இட ஒதுக்கீட்டுச் சட்டம் ” மூலம் அப்போதைய இம்பீரியல் வங்கி, தனியார் இயக்கி வந்த தென்னக இரயில்வே,தென் மராத்தா இரயில்வே (1944 க்கு ப்பின்) ஆகியவற்றில் இட ஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டது. !

இத்தனைச் சட்டங்களும் அம்பேத்காரும், இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டமும் வரும் முன்னரே நடந்தவை !

எதிர்ப்புகளும் தடைகளும் !

1.  இச் சட்டங்களுக்கு பலத்த எதிர்ப்பு (காந்தி உட்பட) இருந்தாலும் முதல் அடி இந்தியச் விடுதலைக்குப் பிறகுதான் விழுந்தது. மத்திய அரசுப் பணிகளில் இட ஒதுக்கீடு செய்யக் கொண்டு வரப்பட்ட  “சென்னை மாகாண பார்ப்பனர் அல்லாதோர் இட ஒதுக்கீட்டுச் சட்டம் ” 1934-ல் கொண்டு வரப்பட்டதல்லவா, அதை 1947 ஆம் ஆண்டு செப் 30 அன்று இரத்து செய்தது இந்திய அரசு. விடுதலை அடைந்த ஒன்னரை மாதத்தில். அதற்கு மேல் பொறுத்துக் கொள்ள முடியவில்லை.

2. ஸ்ரீமதி செண்பகம் துரைராஜ் vs மெட்ராஸ் மாகாணம்:

சென்னை மாகாணத்தில் அப்போதிருந்த வகுப்பு வாரி பிரதிநிதித்துவம் “தான் ஒரு பிராமணன் என்றே ஒரே காரணத்தினால்” மருத்துவம் படிக்க வழிவிடவில்லை என்றும் இது அடிப்படை உரிமைகளுக்கு எதிரானது எனவும் சென்னையைச் சேர்ந்த  செண்பகம் துரைராஜ் என்பவர் ஒரு வழக்குத் தொடர்ந்தார் அவரோடு ஸ்ரீனிவாசன் என்ற மாணவரும் தனக்கு போதிய மதிப்பெண் இருந்தும் பொறியியல் படிப்பில் இடம் கிடைக்கவில்லை எனக் கூறி வழக்கில் இணைந்து கொண்டார். வழக்கை விசாரித்த “சென்னை உயர் நீதி மன்றம்” அதை ஏற்றுக் கொண்டு சென்னையில் அப்போது இருந்த அனைத்துவித இட ஒதுக்கீடுகளையும் இரத்து செய்து ஆணை பிறப்பித்தது ! (இட ஒதுக்கீட்டை எதிர்த்து எழுதப்படும் அனைத்து பதிவுகளிலும் இந்த செண்பகம் இருப்பார்).

வழக்கு மேல் முறையீட்டுக்காக உச்ச நீதிமன்றம் சென்ற போது, ஒரு உண்மை வெளிவந்தது. வழக்குத் தொடுத்த செண்பகம் என்பர் எந்த மருத்தவக் கல்லூரிக்கும் விண்ணப்பிக்கவில்லை ! அத்தோடு விண்ணப்பிக்கும் வயதையும் தாண்டி இருந்தார் ! விண்ணப்பமே போடாமல்தான் ஒரு பிராமணன் என்பதால் மருத்துவம் கிடைக்கவில்லை என வழக்குப் போட்டு அதையும் சென்னை உயர் நீதி மன்றம் ஏற்றுக் கொண்டது !

இன்னொருவரான ஸ்ரீனிவாசன் என்பவர் விண்ணப்பித்திருந்தும் அப்போதைய இட ஒதுக்கீட்டின் படி மொத்தமுள்ள  14 இடங்களில் 2 மட்டுமே பிராமணர்க்கு வழங்கப்படும் என்பதாலும், அவர் முதல் இரண்டு இடங்களில் இல்லாததாலும் அவர்க்கு இடம் கிடைக்கவில்லை. உச்ச நீதி மன்றம் இதை இந்திய அடிப்படை உரிமைக்கு (article 29 (1) & (2) ) எதிராய் இருப்பதாக எண்ணி உயர் நீதி மன்றத்தின் தீர்ப்பை மீண்டும் உறுதி செய்தி இட ஒதுக்கீட்டை இரத்து செய்தது ! (இந்த வழக்கின் முழுத் தீர்ப்பின் விவரம்: http://judis.nic.in/supremecourt/imgs1.aspx?filename=1194)

பெரியார் நடத்திய மாநாடும் பேரெழுச்சியும்:

உச்ச நீதி மன்றம் போகுமே முன்னே பெரியார் ‘அசலே அநியாயம், அப்பீல அதே காயம்’ என்றார். இருந்ததாலும்,  உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்பினால் விளையக்கூடிய பேராபத்தைத் தடுக்கத் திட்டமிட்ட பெரியார், 1950 டிசம்பர் முதல் தேதியன்று திருச்சியில் ‘கம்யூனல் ஜி.ஓ. மாநாடு’ ஒன்றைக் கூட்டினார். ‘கல்வி, அரசியல் உத்தியோகங்களில் பின்தங்கிய மக்களுக்கு ஜனத்தொகை விகிதாச்சாரப்படி இடஒதுக்கீடு செய்யும் வகையில், வகுப்புவாரிப் பிரதிநிதித்துவத்துக்கு இடமளித்து அரசியல் சட்டத்தைத் திருத்த வேண்டும்’ என்ற தீர்மானத்தை நிறைவேற்றினார்.

3. இந்திய அரசியலைப்புச் சட்டமும் இட ஒதுக்கீடும்:

அம்பேத்கார் தலைமையிலான அரசியலமைப்புக் குழு வேலை வாய்ப்புகளில் “மட்டும்” இட ஒதுக்கீடைக் கொண்டு வந்தது. அரசியலமைப்பின் 16(4) இதற்கான வழியைச் செய்கிறது.

இதில் கவனிக்க வேண்டிய இரு முக்கிய விசயங்கள். 1.Backard Class 2.In the Opinion Of the State. தாழ்த்தப்பட்டோர், பழங்குடியினர், பிற்படுத்தப்பட்டோர் என அனைவரையும் குறித்தது அந்த “பேக்வேர்ட் கிளாஸ் “ என்ற சொல். இது சபையில் விவாதத்திற்கு வந்த போது, யார் அந்த  “பேக் வேர்ட் கிளாஸ் ” எனக் கேட்டார்கள் “In the Opinion Of the Government” என்றார் அம்பேத்கார். அதாவது, அரசின் பார்வையில் எந்தச் சமூகம் போதிய பிரதிநிதித்துவம் இல்லாமல் இருக்கிறதோ அச்சமூகத்திற்கு இட ஒதுக்கீடு செய்யலாம் என்றுதான் இச்சட்டம் கூறுகிறது.

பெரியாரும் முதல் சட்டத் திருத்தமும் !

வேலை வாய்ப்பில் மட்டுமே ஒதுக்கீடு என்பதைக் கண்டு பெரியார் போராட்டம் அறிவித்தார். “நீ தெருவுக்கு நாலு பைப் போட்டுக் கொடுத்துடுற; தண்ணீ பிடிச்சுக்க-ன்னு சொன்ன ; ஆனால் டேன்க்-குத் தண்ணீ விடலையே ; எனக்கு வேலைவாய்ப்புக்கு இட ஒதுக்கீடு கொடுத்துட்ட, ஆனா, எங்காளு இன்னும் படிக்கவே இல்லையே, பிறகு எப்பிடி வேலை வாய்ப்புக்குப் போய் நிப்பான்?”  என்று கேட்டார்.

தமிழகத்தில் பெரும் எழுச்சி ஏற்பட்டது. பெரியாரின் வேண்டுகோளை ஏற்று 14.08.1950 அன்று மாணவர்கள் களத்தில் இறங்கினர். சென்னை மாகாணம் முழுவதிலும், ‘அரசியல் சட்டம் திருத்தப்பட வேண்டும்’ அல்லது ‘அரசியல் சட்டம் ஒழிய வேண்டும்’ என்ற கோஷம் தலைதூக்கியது.

சமூக நீதிக்கு இழைக்கப்பட்ட இந்த அநீதியை எதிர்த்து தந்தை பெரியார் 14.09.1950-ல் நாடெங்கும் ‘வகுப்புரிமை நாள் கொண்டாடுங்கள்!’ என வேண்டுகோள் விடுத்தார்.  தந்தை பெரியாரின் வேண்டுகோளை ஏற்றுத் தமிழகமே திரண்டெழுந்தது. மாணவர்களும், இளைஞர்களும், பொது மக்களும் கட்சி வேறுபாடின்றி, ‘அரசியல் சட்டம் ஒழிக! ‘வகுப்புவாரி உரிமை வேண்டும்!’ என முழங்கினார்கள்.

டெல்லி உச்சநீதி மன்றத்தின் தீர்ப்பும் வகுப்புவாரி உரிமைக்கு எதிராக  அமைந்தது. அந்தத் தீர்ப்பைத் துணையாகக் கொண்டு ,‘வகுப்புவாரி உத்தரவை அமல்படுத்துவது இந்திய அரசியல் சட்டத்திற்கு முரணானது; ஆதலால், அதனை அமல்படுத்தக்கூடாது’ – என மத்திய அரசு 1950 செப்டம்பர் மாதம் மாகாண அரசுகளுக்கு சுற்றறிக்கை அனுப்பியது.

அனைத்துக் கட்சியிலும் உள்ள வகுப்புவாரி உரிமை ஆதரவாளர்களைத் திரட்டினார் பெரியார்; திருச்சியில் 03.12.1950-ல் ‘வகுப்புவாரி உரிமை மாநாடு’ ஒன்றைப் பெரிய அளவில் நடத்திப் பல முக்கிய தீர்மானங்களை நிறைவேற்றினார். நடுவணரசு அமைச்சர்கள் சென்னை மாகாணத்திற்கு வரும்போது கறுப்புக்கொடி காட்டி நம் வெறுப்பை,எதிர்ப்பை உணர்த்த வேண்டும் என தமிழக மக்களுக்கு தந்தை பெரியார் அறைகூவல் விடுத்தார்.

“30 ஆண்டுகளாக நாடு முழுவதும் நல்லறிவாளர்கள் பேசிப் பேசி ஆதரவு திரட்டினர். அந்த வகுப்புவாரி முறை, இதோ சட்ட விரோதம் என்று ஆகிவிட்டது… அமைச்சர்களே என்ன செய்யப்போகிறீர்கள்? சமூக நீதியைக் காக்கப் போரிடப் போகிறீர்களா? அல்லது சந்துபொந்து தேடி அலையப்போகிறீர் களா? நேர்மையாளர்களே! நாட்டுத் தலைவர்களே! நிலைமையைக் கவனியுங்கள். எதிர்கால வேலைத் திட்டம் என்ன?” என்று உரிமைக் குரல் எழுப்பியிருந்தார் அண்ணா. (அறிஞர் அண்ணா அப்போது எழுதிய கட்டுரைகளின் தொகுப்பு ‘பொன் விலங்கு’ என்ற தலைப்பில் நூலாக 1953-ல் வெளியிடப்பட்டது. )

தமிழகத்தில் ஏற்பட்டிருந்த மக்களின் கொந்தளிப்பை உரியவர் மூலம் அறிந்த சர்தார் வல்லபாய் படேல், தாமும் ஒரு பார்ப்பனரல்லாதார் என்பதை நினைவு கூர்ந்து, மத்திய அமைச்சரவையிலும்,பாராளமன்றத்திலும் பெரியாரின் கொள்கைக்கு வலுவுண்டாக்கி, கல்வியிலும் இட ஒதுக்கீடு கொண்டுவர முடிவு செய்தார். இந்திய அரசியலமைப்பின் முதல் சட்டத் திருத்தம் (விதி (15) (4) வந்தது.

‘குடிமக்கள் சமூகத்திலும் கல்வியிலும் பின் தங்கியுள்ள எந்த வகுப்பினருக்கும், அல்லது தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கும், பழங்குடியினருக்கும் அவர்களின் முன்னேற்றங்கருதி அரசு எந்தத் தனி எற்பாட்டினைச் செய்வதையும் இந்த விதியின் ஒரு பிரிவோ அல்லது விதி 29-ன் 2-வது உட்பிரிவோ தடை செய்யாது’ என்பதே அத் திருத்தம்.சட்டத் திருத்தம் ஏன் வருகிறது என நேரு அறிமுக உரையாற்றும் போது, ‘சென்னை மாகாணத்தில் நடந்த நிகழ்வுகள் (In Madras Provinance)’ இந்தச் சட்டத் திருத்தத்தைச் செய்ய வலியுறுத்தச் செய்கிறது எனக் கூறி பெரியாரின் போராட்டத்தைப் பதிவு செய்தார் !

4 . க்ரீமீ லேயர் வேண்டும் !

இந்தக் க்ரீமீ லேயர் என்பது இப்போது வந்தது அல்ல ! 1951-ல் முதல் சட்டத் திருத்தம் வந்த போதே, சமூக ரீதியாகவும், கல்வி ரீதியாகவும் (Socially and educationally)  பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்ற சொல்லைச் சேர்த்தனர். விவாதத்தில் ‘பொருளாதாரத்திலும்’ (Economically) எனவும் சேர்த்த வேண்டும் என ஒரு சிலர் வலியுறுத்த, அதை பெர்ம்பான்மையான உறுப்பினர்களும், நேருவும் மறுத்தார். அம்பேத்காரும் மறுத்தார். அரசியல் நிர்ணயசபையில் வாக்கெடுப்பிற்கு விடப்பட்டது. சேர்க்கப்படக் கூடாது என 234 பேரும் சேர்க்க வேண்டுமென 5 பேரும் வாக்களித்தனர். இதைச் சேர்க்க வேண்டுமெனத் தீர்மானம் கொண்டுவந்தவர் எஸ்.பி.முகர்ஜீ. இப்போதைய BJP-யின் தாய் அமைப்பான ஜனசங்-கைத் தொடங்கியவர் அவர்தான். !

5. காகா கலேகர் குழுவின் பரிந்துரைகளும் நேருவின் பல்டியும் !

கல்வி, வேலை வாய்ப்பில் இட ஒதுக்கீடு கிடைத்துவிட்டது !வெற்றி ! வெற்றி! எனக் கொண்டாடிவிட வேண்டாம் ! இட ஒதுக்கீடு தரலாம், பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்குத் தரலாம், சட்டத் திருத்தமும் உண்டு, என்றாலும் யாருக்கெல்லாம் தரலாம் என ஆய்வு செய்ய ஒரு குழுவை அமைத்தது அரசு ! அக்குழுவின் தலைவர் காகா கலேகர் என்ற பார்ப்பனர் ! பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு என்ன இட ஒதுக்கீடு கொடுக்கலாம் என 2 ஆண்டுகள் ஆய்வு செய்து 1955-ல் அறிக்கை கொடுக்கிறது அந்தக் குழு. அது சில சாதிகளை பிற்படுத்தப்பட்டவர்கள் என்று வகைப்படுத்துகிறது. 2௦௦௦ சாதிகளை வகைப்படுத்திய தோடல்லாமல் பெண்கள் எல்லோரும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் என்று புரட்சிகரமானக் கருத்து ஒன்றையும் கூறினார். குழுவின் உறுப்பினர்கள் கூறியபடி இட ஒதுக்கீடு 65% என ஆரம்பித்து 50%, 25% எனக் குறைத்து அறிக்கையில் எழுதினர். அறிக்கையைச் சமர்ப்பிக்கும் போது அத்துடன் ஒரு கடிதத்தை குழுவின் சார்பாக அனுப்பினார். “இந்த அறிக்கையில் பெரும்பான்மையான உறுப்பினர்களின் கருத்தைக் கொண்டே எழுதியிருக்கிறேன். ஆனால் சாதி அடிப்படையில் இட ஒதுக்கீடு தருவதில் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை” என்று கடிதம் அனுப்பினார் ! இரண்டாண்டு ஆய்வு செய்து, அறிக்கைத் தயார் செய்து கையெழுத்துப் போட்டுவிட்டு, இதில் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை என்று சொல்வதெல்லாம்…. (அந்த முழு அறிக்கையை இங்கே காணலாம்:  http://www.ispepune.org.in/PDF%20ISSUE/1991/JISPE2/report-backward-classes-comission.pdf) விக்கி: https://en.wikipedia.org/wiki/Kalelkar_Commission இறுதியாக இதன் பரிந்துரைகள் அரசால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை.

தன்னை ஒரு நாத்தீகன் என்றும் சோஷலிஸ்ட் என்றும் சொல்லிக் கொண்ட நேரு, 1951-ல் பொருளாதார ரீதியாக எனச் சேர்க்கக் கூடாது என்று சொன்ன அதே நேரு 1961-ல் அனைத்து மாநில அரசுகளுக்கும் தன் கைப்பட ஓரு கடிதம் (Demi-Official) எழுதினர். “இட ஒதுக்கீடு, பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு “பேக்வார்ட் கிளாஸ்” என்று சொல்கிற போது முடிந்தவரை பொருளாதாரத்தில் பின் தங்கியோருக்குக் கொடுங்கள் சாதி ரீதியாகக் கொடுப்பதை நான் விரும்பவில்லை.! ” என்பதே அக்கடிதம்.