பெரியாரின் 1938ஆம் ஆண்டு இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் பங்குபெற்றவர்களில் முக்கியமானவர், காஞ்சி பரவஸ்து ராஜகோபாலாச்சாரியார் என்ற பிராமணர் இவர்தான். நீதிக் கட்சியில் இருந்த ஒரே பிராமணர் என்று கருதுகிறேன். இந்தி திணிக்கப்படுவதைப் பல பிராமணர்கள்கூட விரும்பவில்லை. வெங்கடராம சாஸ்திரி, சாரநாத ஐயங்கார் போன்ற பார்ப்பன அறிஞர்களும் இந்தி எதிர்ப்பை ஆதரித்தனர் என்று குடியரசு கூறுகிறது. என் தந்தைகூட இந்தி திணிக்கப்படுவதை விரும்பவில்லை என்று என்னிடம் சொல்லியிருக்கிறார். ஆனால் பெரியார் இந்தி எதிர்ப்பையும் பார்ப்பன எதிர்ப்பையும் ஒன்றாக்கினார். 10 ஜூலை 1938இல் சென்னைக் கடற்கரையில் பேசும்போது பெரியார் சொல்கிறார்:

“இந்தி என்றால் பார்ப்பன பாஷை என்று தான் அருத்தம். இதற்கு வேறு எந்த அருத்தமும் இல்லை. உங்களுக்கு யாருக்காவது சந்தேகம் இருந்தால் வீட்டிற்குப் போய் டிக்ஷனரியை எடுத்துப் பாருங்கள். பார்ப்பன பாஷையை பார்ப்பனரல்லாதாருக்கு கட்டாய மாகப் புகுத்தினால் பார்ப்பனரல்லாதாருக்கு வீரமும் மானமும் அறிவும் இருந்தால் ஒப்புக்கொள்ள முடியுமா என்று நீங்களே யோசித்துப் பாருங்கள்.”

ராஜாஜிக்கும் பெரியாருக்கும் இடையே இருந்த நட்பு எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. ராஜாஜியே இதை மதராஸ் மாகாணச் சட்டமன்றத்தில் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தின் விளைவாகப் பெரியார் பெல்லாரி சிறையில் அடைக்கப்பட்டதைப் பற்றிக் கேள்வி எழுந்தபோது சொல்கிறார்:

It is a good jail. I claim to be a personal friend of Mr.Naicker, though a very bitter political opponent. He knows that, I am, as far as I can be, kind and considerate to him. 

(அது ஒரு நல்ல சிறைச்சாலை. திரு. நாயக்கர் என்னுடைய மிகத் தீவிரமான அரசியல் எதிரி. ஆனால் அந்தரங்க நண்பர். என்னால் முடிந்த அளவுக்கு நான் அவரிடம் அன்பும் பரிவும் காட்டுவேன் என்பது அவருக்குத் தெரியும்.)

பெரியாரும் சிறையிலிருந்து வெளியே வந்ததும் I have received exceptionally kind treatment (எனக்கு மிக அருமையான கவனிப்பு கொடுக்கப்பட்டது) என்று சொன்னதாக ஹிந்து பத்திரிகையில் வெளியாகியிருக்கிறது. இதேபோலவே எனக்குத் தெரிந்த அளவு அன்றைய பிராமணர்களில் பலர் பெரியாரைத் தனிப்பட்ட அளவில் பெரிதும் மதித்தனர். நான் இளைஞனாக இருந்தபோது பெரியாரை அவன் இவன் என்று ஒருமையில் திட்டிய பிராமணர்களைவிட அவருடைய கருத்துகளை விவாதித்த பிராமணர்களைத் தான் அதிகம் சந்தித்திருக்கிறேன். 

என் தந்தை கடுமையாகப் பேசியது பெரியார் கோவில் நுழைவுப் போராட்டத்தின்போது எடுத்த நிலை பற்றித்தான். திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் கோவில் நுழைவுப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டவர்களில் என் தந்தையும் ஒருவர். பெரியார் இந்தக் கால கட்டத்தில் எடுத்த நிலை பற்றி ஈ.சா. விஸ்வநாதன் தனது The Political Career of E V Ramasami Naicker என்ற நூலில் விரிவாக எழுதியிருக்கிறார்:

In the face of Sanatanist opposition (காஞ்சிப் பெரியவர் போன்றவர்கள்) to temple entry bill one would have expected Naicker to support Rajaji’s efforts to bring about a social change in the Tamil country. Instead he was quite willing to compromise his own cherished and much advocated social aims like the uplift of the Harijans and accommodate Sanatanist views for immediate political gains. 

(கோவில் நுழைவு மசோதாவிற்குச் சனாதனிகள் காட்டிய எதிர்ப்பை நோக்கும்போது தமிழ்நாட்டில் சமுதாய மாற்றம் ஏற்பட ராஜாஜி எடுத்த முயற்சிகளுக்கு, நாயக்கர் வரவேற்பு அளித்திருப்பார் என்றுதான் ஒருவரால் எதிர்பார்த்திருக்க முடியும். ஆனால் அவர் தான் நேசித்து, ஆதரித்து வந்த, ஹரிஜன முன்னேற்றம் போன்ற சமுதாயம் சார்ந்த இலக்குகளை விட்டுக்கொடுத்து, உடனடியான அரசியல் ஆதாரத்திற்காகச் சனாதனிகளின் கருத்துகளுக்கு இடம் அளிக்கத் தயாராக இருந்தார்.)

பெரியார் திருவல்லிக்கேணிக் கடற்கரையில் பேசியதைப் பற்றி விஸ்வநாதன் குறிப்பிடுகிறார்:

He maintained that Brahmins would not be chased out of the country nor would he advocate this as a policy of the Justice Party. Brahmins and non-Brahmins should live like brothers peacefully each recognising the rights of the other in public life. To the Sanatanists he said that, in their ‘unfounded suspicion of the Justicites’ they should not support the ‘political Brahmins’ without any convictions other than caste.

(“பிராமணர்கள் நாட்டைவிட்டு விரட்டப்படமாட்டார்கள் என்றும் நீதிக்கட்சியின் கொள்கையாக அது இருக்க, தான் ஒருபோதும் அனுமதிக்கமாட்டேன் என்றும் அவர் உறுதியளித்தார். பிராமணர்களும் பிராமணர் அல்லாதவரும் சகோதரர்கள்போல அமைதியாக, பொதுவாழ்வில் ஒருவர் மற்றொருவருடைய உரிமைகளை மதித்து வாழ வேண்டும் [என்றும் வலியுறுத்தினார்].’ நீதிக்கட்சியின் மீதுள்ள ஆதாரமில்லாத சந்தேகத்தினால், சனாதனிகள் ‘அரசியல் பிராமணர்களை’ எந்தப் பிடிப்பும் இல்லாமல், சொந்தச் சாதிக்காரர்கள் என்பதற்காக, ஆதரிக்கக் கூடாது என்றார்).

இரண்டாவது உலக யுத்தம் தொடங்கிய பின்னர், இந்திய அரசியலின் திசை வேறு பக்கமாகத் திரும்பியது. மார்ச் 1940இல் பாகிஸ்தான் கோரிக்கையை முஸ்லிம் லீக் வைத்த ஒரு மாதத்தில் நீதிக் கட்சி திராவிட நாடு கோரிக்கையை முன்வைத்துவிட்டது. இந்த வருடங்களில் பெரியார் பல கூட்டங்களில், குறிப்பாக முஸ்லிம் லீக் கூட்டங்களில், பிரிவினையை ஆதரித்துப் பேசினார். திராவிடர்களும் முஸ்லிம்களும் ஒரே இனம் என்று பெரியார் திரும்பத் திரும்பப் பேசியிருக்கிறார். ஆரியர்கள் உண்மையிலே இந்தியர்களே அல்ல, ஆங்கிலோ - இந்தியர் என்று வெள்ளைக்காரர்களுக்குப் பிறந்தவர்களை அழைப்பதுபோல் பிராமணர்களை ஆரியோ - இந்தியர் என அழைக்க வேண்டும் என்கிறார். பெரியாருடைய பிரதம சீடரான அண்ணா முஸ்லிம்களும் திராவிடர்களும் ஒரே இனம் என்பதை அழுத்தமாகச் சொன்னதை K. V. Ramakrishna Rao â¿Fò The Historic meeting of Periyar, Jinnah and Ambedkar என்னும் கட்டுரையில் குறிப்பிடுகிறார்:

‘They are Aryans - we Dravidians. The same research only proved that Muslims are Dravidians with Islamic path. Therefore, the Dravida-Islamic confederation has arisen.’

(அவர்கள் ஆரியர்கள் - நாம் திராவிடர்கள். அதே ஆராய்ச்சி முஸ்லிம்கள் இஸ்லாமியப் பாதையில் செல்லும் திராவிடர்கள் என்பதை நிறுவிவிட்டது. திராவிட - இஸ்லாமியக் கூட்டமைப்பு எழுந்துவிட்டது.)

‘English and Aryans belong to the same race! Race joins with race! Dravidians and Muslims belong to the same race, thus, the same race joins with the same race!’

(ஆங்கிலேயரும் ஆரியர்களும் ஒரே இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். இனம் இனத்தோடு சேர்கிறது! திராவிடர்களும் முஸ்லிம்களும் ஒரே இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், அதனால் இங்கும் இனம் இனத்தோடு சேர்கிறது!)

‘Periyar has categorically declared during Coimbatore Conference that Dravidians may live (under the rule of Muslims) in Pakistan, but not with Aryans! Yes, it is a fact!’

(திராவிடர் முஸ்லிம்களுக்குக் கட்டுப்பட்டுப் பாகிஸ்தானில் வாழ்ந்தாலும் வாழலாமே ஒழிய ஆரியருடன் வாழக் கூடாது என்று பெரியார் ராமசாமி நாயக்கர் கோவை மாநாட்டில் உரைத்தார் என்று சாஸ்திரியார் சோகிக்கிறார். ஆமாம் உண்மைதான்! பெரியார் அங்ஙனம் தான் உரைத்தார். இனம் இனத்தோடு சேரும் என்ற நியதியை எடுத்துரைத்தார்.

இது ஆரியமாயை புத்தகத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது.

இந்தக் காலகட்டத்தில் பிராமணர்களின் நிலைப்பாடு என்ன? 

ராஜாஜிதான் பாகிஸ்தான் தீர்மானத்தை முதலில் ஆதரித்தார் என்பது நாம் அறிந்ததே. வெள்ளையனே வெளியேறு என அழைக்கப்பட்ட Quit India இயக்கத்தையும் அவர் ஆதரிக்கவில்லை. அந்தத் தருணத்தில் சந்தானம், சதாசிவம், கல்கி போன்ற பிராமணர்கள் அவர் பக்கம் இருந்தாலும் பெரும்பான்மையான பிராமணர்கள் காந்தி பக்கமே இருந்தனர். ராஜாஜி செய்வது மிகப் பெரிய தவறு என்றே அவர்கள் கருதினார்கள். கம்யூனிஸ்டுகளும் ராஜாஜியும் பெரியாரும் ஒரே நிலை எடுத்தது இந்தக் காலகட்டத்தில் மட்டும் தான் என நினைக்கிறேன். ஆனால் பெரியார் எல்லாப் பிராமணர்களும், ராஜாஜியை ஆதரிப்பதோடு திராவிட நாடு பிரிவினையையும் ஆதரிப்பார்கள் என ஒரு சமயம் நம்பியதாகத் தெரிகிறது. ஜூன் 23, 1947 அன்று பெரியார் சேலத்தில் பேசியதன் ஆங்கில வடிவத்தை யி.ஙி.றி. விஷீக்ஷீமீ என்னும் அறிஞர் Muslim Identity, Print Culture and the Dravidian Factor in Tamil Nadu என்னும் புத்தகத்தில் தந்திருக்கிறார்.

I am not dependent on our Dravidian comrades alone for the separation of Tamil Nadu. Many may not like what I am going to say. But I will say what is in my heart. We are soon to get the co-operation of my friend and comrade Acharyar for the separation of Dravidanadu. Not only him but all Brahmins… are going to support our demand for separation. Some of my comrades may wonder … When comrade Acharyar and I met he told me forcefully ‘Whether we get Swarajya or not, the trouble given by the North Indians must be got rid off.

(தமிழ்நாடு தனியாவதற்கு நான் என் திராவிடத் தோழர்களை மட்டும் நம்பியிருக்கவில்லை. பலருக்கு நான் இப்போது சொல்லப்போவது பிடிக்காமல் இருக்கலாம். ஆனால் நான் என் நெஞ்சில் இருப்பதைச் சொல்வேன். விரைவில் திராவிட நாடு தனியாவதற்கு நமக்குத் தோழர் ஆச்சாரியரின் ஆதரவு கிடைக்கப்போகிறது. அவர் மட்டும் அல்ல, எல்லாப் பிராமணர்களும் நமது பிரிவினைக் கோரிக்கையை ஆதரிக்கப்போகிறார்கள். உங்களுக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கலாம். நானும் தோழர் ஆச்சாரியாரும் சந்தித்தபோது அவர் மிக உறுதியாகச் சொன்னார், ‘சுயராஜ்யம் கிடைக்கிறதோ இல்லையோ, இந்த வட இந்தியர்கள் கொடுக்கும் தொல்லைகள் தொலைய வேண்டும்’ என்று.)

ராஜாஜிக்கும் காங்கிரஸுக்கும் சமரசம் ஏற்பட்டு 1945இல் அவர் மறுபடியும் காங்கிரசில் சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்டார். ‘Swaraj will be fact in six months or at most two years’ (சுயராஜ்யம் ஆறுமாதத்திலோ கூடியபட்சம் இரண்டு வருடங்களிலோ உண்மையாகிவிடும்) என்று 18 மார்ச் 1946இல் அவர் ஹிந்துஸ்தான் டைம்ஸ் பத்திரிகைக்குச் சொன்னதாக ராஜ்மோகன் காந்தி எழுதிய அவருடைய வாழ்க்கை வரலாறு தெரிவிக்கிறது. எனவே ராஜாஜி பெரியாரிடம் இவ்வாறு சொல்லியிருக்க முடியுமா என்ற கேள்வி எழுகிறது. பெரியாரின் இந்தப் பேச்சுக்கு ராஜாஜி மறுப்புத் தெரிவித்ததாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் பெரியார் விஷயத்தில் ராஜாஜி எப்போதும் மௌனமாகவே இருந்திருக்கிறார்.

1949இல் திமுக திகவிலிருந்து பிரிந்ததன் காரணம் நமக்குத் தெரியும். மணியம்மை அவர்களைப் பெரியார் திருமணம் செய்தது ராஜாஜியின் அறிவுரையால் நிகழ்ந்தது என்றும் பார்ப்பனர்களின் பிரித்தாளும் சூழ்ச்சிகளுக்கு இது ஓர் உதாரணம் என்றும் கழகத்தினர் பல காலம் கூறிவந்தனர். ராஜாஜியும் இதைப் பற்றிப் பேசவேயில்லை. ஆனால் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் கி. வீரமணி ராஜாஜி பெரியாருக்கு எழுதிய கடிதத்தை வெளியிட்டார். அதில் ராஜாஜி இந்தத் திருமணம் வேண்டாம் என்றுதான் எழுதியிருந்தார். இதைப் பற்றியும் ராஜாஜி தான் உயிருடன் இருந்தவரை பேசவில்லை. பெரியாரும் பேசவில்லை. 

திமுக அமைக்கப்பட்ட பிறகு பெரியார் ஒதுக்கப்பட்டார் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். அவர் ‘கடவுளை மற’ என்றால் இவர்கள் ‘ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ என்றார்கள். அவர் ‘பிள்ளையார் சிலையை உடை’ என்றால் இவர்கள் ‘நாங்கள் பிள்ளையாரையும் உடைக்கமாட்டோம் அவர் முன் தேங்காயும் உடைக்கமாட்டோம்’ என்றார்கள். பிராமணர்கள் பெரியாரைக் கவனிப்பதைவிடத் திமுக தலைவர்களை அதிகம் கவனிக்கத் தொடங்கினார்கள். 

பெரியாரைத் திராவிட ஆட்சி உயர்த்திப் பிடித்து நாற்பத்தைந்து ஆண்டுகளுக்கும் மேல் ஆகிவிட்டன. இன்று பிராமணர்கள் மத்தியில் அவரைப் பற்றி முக்கியமாக மூன்று நிலைகள் இருக்கின்றன. சிலர் அவரை வெகுவாகக் கண்டித்து, குறிப்பாக இணையத்தில், எழுதத் தொடங்கியிருக்கின்றனர். சிலர் அவரை மீளுருவாக்கம் செய்து மகரிஷி என்று அழைக்கின்றனர். பெரியாரின் பேச்சைக் கேட்டுத்தான் காஞ்சிப் பெரியவர் பல்லாக்கில் செல்வதைவிட்டு நடந்து செல்லத் தொடங்கினார் என்று ஒருவர் எழுதியிருக்கிறார். மூன்றாவதாகச் சில பிராமணர்கள் காங்கிரஸ்காரர்கள் காந்திக்கு என்ன செய்தார்களோ அதையே திராவிட இயக்கத்தினர் பெரியாருக்குச் செய்தனர் என்கிறார்கள். கொள்கைகள் பறந்துபோயின. தரையில் இருப்பவை சிலைகள்தாம் என்கிறார்கள்.

சோ ராமசாமி பெரியாரைப் பற்றி எழுதும்போது The man was greater than his message (அவரது சிந்தனை மதிக்கப்படுவதைவிடத் தனிமனிதனாகத்தான் அவர் அதிகம் மதிக்கப்படுகிறார்) என்கிறார். எனக்கு இந்தக் கருத்தோடு உடன்பாடு இல்லை. இருபதாம் நூற்றாண்டில் தமிழ்நாட்டின் மிகப் பெரிய ஆளுமையார் என்ற கேள்வி எழுப்பப்பட்டால் சாதாரண மக்கள் மத்தியில் எம்ஜிஆர் பெயர் முதலாவதாகச் சொல்லப்படும். படித்தவர்கள் மத்தியில் பெரியார் பெயர் சொல்லப்படும். காமராஜ், அண்ணா, பாரதி, போன்ற பெயர்கள் பின்னால்தான் வரும்.

பெரியார் தனிப்பட்ட முறையில் எளிமையானவர், பழகுவதற்கு இனியவர் என்பதால் அவர் இன்று தமிழகத்தில் கொண்டாடப்படவில்லை. அவரது கருத்துகளுக்காகவே உயர்த்தப்படுகிறார் - அவை என்ன என்பது படித்தவர்களுக்கும் தெளிவாகத் தெரியாமல் இருந்தாலும். 

பெரியாருக்கு அறிவியல்மீது காதல் இருந்தாலும், அறிவியலுக்கு அடிப்படையான objectivity - பாரபட்சமின்மை - அவருக்கு இல்லாமல் போனது தமிழகத்தின் இழப்பு என்றுதான் கூற வேண்டும். காந்தி இறந்தபோது இந்தியாவைக் காந்திதேசம் என்று அறிவிக்க வேண்டுமென்று எழுதினாலும், காந்தியை அவரைப் போலத் திட்டியவர்கள் இந்தியாவில் மிகக் குறைவானவர்களே இருப்பார்கள். காந்தியைக் கபட சன்யாசி என்கிறார். ராஸ்புடீன் என்கிறார். அவருடைய ஒவ்வொரு நடவடிக்கைக்கும் இவருக்குத் தோன்றிய காரணம் ஒன்றைச் சொல்லி அவரை விமர்சித்தார். ஒரு தேசிய விடுதலைப் போராட்டத்தின் தலைவர் அனைத்துத் தரப்பு மக்களையும் அணைத்துச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் இருந்துகொண்டே இருக்கும் என்பதை அவர் ஒரு பொருட்டாகவே எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. இன்றும் பெரியாரின் தொண்டர்கள் சிலர் அவர் இந்தியாவைக் காந்திதேசம் என்று அழைக்கச் சொன்னதற்குக் காட்டும் காரணம் இது:

‘காந்தி கொல்லப்பட்டபோது பெரியார், இந்தியாவிற்குக் “காந்திதேசம்” என்று பெயர் வைக்கச் சொன்னார். காரணம், காந்திமேல் கொண்ட அன்பினால் அல்ல. காந்தியைக் கொன்ற பார்ப்பன இந்து மதவெறியர்கள், காந்தியைத் தங்களுக்கு எதிராகக் கருதிக் கொன்றார்கள் என்பதால். காந்தி கொலைசெய்யப்படுவதற்கு முதல்நாள்வரை, காந்தியைக் கடுமையாக எதிர்த்த பெரியார்தான் காந்திதேசம் என்று பெயர் வைக்கச் சொன்னார்.

காந்தி கொலைக்கு முன்னும் பின்னும்கூடக் காந்தியைப் பெரியார் ஆதரிக்கவில்லை என்பது மட்டுமல்ல, கடுமையாக எதிர்க்கவும் செய்தார். 1956இல் ‘காந்தி சிலைகள் இருப்பது இந்தியாவிற்கு அவமானம்’ என்று அறிவித்தார். காங்கிரசின் காமராஜர் ஆட்சியின்போதுதான் ‘காந்திப் பட எரிப்பு’ போராட்டத்தை அறிவித்தார்.

தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்குக் காந்தி செய்த சதிக்கு, காந்தி கொலைசெய்யப்பட்டிருந்தாலோ மாவீரன் பகத்சிங்கிற்குச் செய்த துரோகத்திற்குப் பகத்சிங்கின் தோழர்கள் அல்லது புரட்சிகர இளைஞர்கள் காந்தியைக் கொலைசெய்திருந்தாலோ பெரியார் அவர்களைக் கண்டித்திருக்கமாட்டார். அந்தக் கொலையை ஆதரித்துதான் இருப்பார்.’ (பேச்சு மதிமாறனுடையது. பெரியார் திராவிடக் கழகத்தின் சார்பில் 23.1.2010இல் ஷெனாய் நகரில் பேசியது. http://mathimaran.wordpress.com/2010/02/10/artical-279/)

அவரை முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்துக்கொண்டிருந்த இந்த வெறுப்பினாலேயே அவர் ஜின்னாவின் பின்னால் சென்றார். பாகிஸ்தான் இயக்கம் மும்முரமாக இருந்த காலத்தில், முஸ்லிம்களும் - தமிழக முஸ்லிம்கள் மட்டும் அல்ல எல்லா முஸ்லிம்களும் - திராவிடர்களும் ஒரே இனம் என்று சொன்னார்.

Muslims are following the ancient philosophies of Dravidians. The Arabic word for the Dravidian religion is Islam. When Brahminism was imposed in this country, it was Prophet Mohammad who opposed it, by instilling the Dravidian religious policies in the minds of the people. 

(முஸ்லிம்கள் திராவிடர்களின் பழமையான தத்துவங்களையே கடைப்பிடிக்கிறார்கள். திராவிட மதத்திற்கு அரபியச் சொல் இஸ்லாம். இந்த நாட்டில் பார்ப்பணியம் திணிக்கப்பட்டபோது அதை எதிர்த்தவர் இறைத்தூதர் முகம் மது அவர்கள். திராவிட மதக் கொள்கைகளை மக்கள் மனத்தில் பதியச் செய்தவர் அவர்.)

பெரியார் திருச்சியில் 15 ஜூலை 1947இல் பேசியது இது. 

இது மாத்திரம் அல்ல. இந்தப் பேச்சை முழுவதும் வெளியிட்ட விடுதலைத் தலையங்கம் திராவிட நாடு பிறந்தால் ‘ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ என்ற பழந்தமிழர் கொள்கை கடைப்பிடிக்கப்படும் இஸ்லாம் கைகோத்து இணைந்து ஒன்றாகலாம் என்றது எனத் திரு. மோரே தனது புத்தகத்தில் குறிப்பிடுகிறார்.

பெரியார் 9 ஆகஸ்டு 1944இல் ஜின்னாவிற்குப் பாகிஸ்தான் கோரிக்கையையும் திராவிடஸ்தான் கோரிக்கையையும் ஒன்றாக இணைத்துக் காந்தியோடு பேச்சுவார்த்தை நடத்துமாறு ஒரு கடிதம் எழுதினார்.
இதற்கு ஜின்னா கறாராக ஒரு பதில் எழுதினார்.

I have always had much sympathy for the people of Madras, 90 percent of whom are non Brahmins and if they desire to establish their Dravidastan it is entirely for your people to decide on this matter. I can say no more, and certainly I cannot speak on your behalf... I have noticed that in your activities you have been indecisive.

(எனக்கு எப்போதுமே மதராஸ் மக்கள்மீது பரிவு உண்டு. அவர்களில் தொண்ணூறு சதவீதத்தவர் பிராமணர் அல்லாதவர். அவர்கள் திராவிடஸ்தானத்தை அமைக்க நினைத்தால் அதைப் பற்றி அவர்களே முடிவுசெய்ய வேண்டும். இதற்கு மேல் என்னால் ஏதும் சொல்ல முடியாது. உங்களுக்காக நான் பேச முடியாது . . . உங்களுடைய நடவடிக்கைகளை நான் கவனித்திருக்கிறேன். உங்கள் செயல்பாடுகளில் உறுதியில்லை.)

பெரியார் இந்தக் கடிதத்தில் தனக்குச் சாதகமான உள்ள பகுதிகளை மட்டும் வெளியிட்டதாகவும் அதைக் கேள்விப்பட்ட ஜின்னா தனக்கும் பெரியாருக்கும் இடையே நடந்த கடிதப் பரிமாற்றத்தைப் பத்திரிகைகளுக்குக் கொடுத்ததாகவும் விஸ்வநாதன் தனது புத்தகத்தில் குறிப்பிடுகிறார்.

பெரியார் தனது 85ஆம் பிறந்த நாள் மலரில் நான்கு எதிரிகளாகக் குறிப்பிட்டது பிராமணர்கள், முஸ்லிம்கள், கிறித்தவர்கள் தலித்துகள் என்று சொல்கிறார்கள். எனக்கு இந்த மலர் கிடைக்கவில்லை. காலச்சுவடு செப்டம்பர் - அக்டோபர் 2000 இதழில் நேர்காணலில் ரவிக்குமார் இவ்வாறு கூறுகிறார்:

‘சாதி ஒழிப்பு குறித்து பெரியார் பேசியவை கூடப் பிரக்ஞைபூர்வமாகப் பேசப்பட்டவையா என்ற ஐயம் உண்டாகிறது. தனது 85ஆவது பிறந்த நாள் செய்தியாக அவர் சொன்னவற்றைப் பார்த்தால் நாம் வேறுவிதமாக எண்ணத் தோன்றுகிறது. ‘நமக்கு சமுதாய எதிரிகளாக நான்கு கூட்டங்கள் இருக்கின்றன - பார்ப்பனர்கள், நம்மில் கீழ்த்தர மக்கள், முஸ்லீம்கள், கிறிஸ்தவர்கள்’ எனப் பெரியார் அதில் குறிப்பட்டிருக்கிறார்.’ ‘நமது லட்சியங்கள் நிறைவேறுவதற்கு இந்த நான்கு குழுவினரும் பெரும் கேடர்களாக இருக்கிறார்கள்’ என்று கூறுகிறார். ‘ஒரு கூட்டத்தினர் நம்முடைய இழி நிலை பற்றியும் ஏன் தங்களுடைய இழிநிலை பற்றியும்கூடக் கவலை இல்லாமல் சோறு -சீலை - காசு ஆகிய மூன்றையே வாழ்க்கை லட்சியமாகக் கொண்டவர்கள்’ என்று தலித் மக்களைக் குறிப்பிட்டுப் பேசியுள்ளார் பெரியார்.

பெரியாருடைய கடைசிப் பேச்சு இணையத்தில் கிடைக்கிறது. இறப்பதற்குச் சில நாட்கள் முன்னால் பேசிய பேச்சு. பெரியாரின் மரண சாசனம் என அவருடைய தொண்டர்களால் அழைக்கப்படும் பேச்சு. நீங்கள் எல்லோரும் கேட்க வேண்டும். பெரியார் என்ற தனி மனிதனின் கொள்கைப் பிடிப்பை எடுத்துக்காட்டும் பேச்சு. வலியால் பேச்சுக்கு இடையில் துடித்தாலும் மன உறுதி தளராமல் பேசுகிறார். இந்தப் பேச்சில்தான் பாப்பானைப் பார்த்தால் ‘வாப்பா தேவடியாள் மகனே எப்போ வந்தே’ என்று கேட்க வேண்டுமென்கிறார்.

இந்தப் பேச்சில் சுயமரியாதை இயக்கத்திற்கு அன்றிலிருந்து இன்றுவரை ஐந்து கொள்கைகள்தாம் என்கிறார். அவை: கடவுள் ஒழிய வேண்டும், மதம் ஒழிய வேண்டும், காந்தி ஒழிய வேண்டும், காங்கிரஸ் ஒழிய வேண்டும், பார்ப்பான் ஒழிய வேண்டும். காங்கிரஸ் ஒழிந்துவிட்டது, காந்தி ராமசாமி ஆகிவிட்டதால் அவரை ஒழித்துவிட்டார்கள் என்கிறார். காந்தி எப்போது ராமசாமி ஆனார் என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை. கடவுள், மதம் பற்றி அவர் வழிகாட்டும் பாதை வெறுப்பால் அமைக்கப்பட்ட பாதை. அந்தப் பாதையில் நடக்க எனக்கு விருப்பம் இல்லை. நான் பிராமணனாகப் பிறந்ததால் இதைக் கூறவில்லை. இவை ஒழிய, ஒழி ஒழி என்று தினமும் சொல்லும் அவசியம் இருப்பதாக நான் நினைக்கவில்லை. மனித குலத்தின் வளர்ச்சி தவிர்க்க முடியாதது. அது வளர, வளரத் தனக்குத் தேவையானதை எடுத்துக்கொள்ளும், தேவையற்றதை உதறித்தள்ளிவிடும். 

C.S. Lewis எழுதிய Chronicles of Narnia புத்தகத்தில் ஒரு வரி வருகிறது. We have nothing if not belief - நம்பிக்கை இல்லாவிட்டால் நம்மிடம் ஏதும் இல்லை. இன்று நமது நாட்டில் 99% மக்கள் அவ்வாறுதான் நினைக்கிறார்கள். உலகம் முழுவதும் பெரும்பான்மையானவர்கள் அவ்வாறு நினைக்கிறார்கள். நான் அவ்வாறு நினைக்கவில்லை என்பதால் மக்களிடம் சென்று நீங்கள் முட்டாள்கள் என்று சொல்லலாம் என நான் நினைக்கவில்லை. 

பெரியார் பிராமணர்களைப் பற்றி இப்படியும் பேசியிருக்கிறார்.
‘பார்ப்பனத் தோழர்களே!

நான் மனிதத்தன்மையில் பார்ப்பனருக்கு எதிரி அல்லன். பார்ப்பனப் பிரமுகர்கள், பெரியோர்கள் ஆகியோருக்கு நான் அன்பனாகவும் மதிப்பிக்குரியவனாகவும் நண்பனாகவும்கூட இருந்துவருகிறேன். சிலர் என்னிடத்தில் அதிக நம்பிக்கையும் வைத்திருக்கிறார்கள். சமுதாயத் துறையில் பார்ப்பனர்கள் அனுஷ்டிக்கிற உயர்வு, அவர்கள் அனுபவிக்கிற அளவுக்கு மேற்பட்ட விகிதம் ஆகியவைகளில்தான் எனக்கு வெறுப்பு இருக்கிறது.’

இந்த வெறுப்பு நியாயமானது.

ஆனால் பிராமணர்கள்மீது கொண்டிருந்த அடிப்படை எதிர்ப்புத் தன்மை (visceral hatred) அவரைப் பல நிலைகளை எடுக்கவைத்தது. பிராமணர்களை ஆரியர்கள் என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்த பெரியார் ஹிட்லர் யூதர்களை நடத்தும் முறையைப் பார்த்து, பிராமணர்கள் யூதர்களே என்றும் சொல்லியிருக்கிறார். அதற்கு அவர் கூறும் காரணங்கள் பலவற்றில் இரண்டு இவை:

யூதர்களுக்கு குடியிருக்க நாடும் இல்லை, நாட்டுப்பற்றும் இல்லை என்பதற்கும் பிராமணர்களுக்குக் குறிப்பிட்ட நாடும் இல்லை நாட்டுப்பற்றும் இல்லை என்பதற்கும் ஒற்றுமை இருக்கிறதா இல்லையா?

யூதர்கள் சிறிதும் தங்களைத் தவிர வேறு எதிலும் பொறுப்பு இல்லாமல் எப்படியாவது ஆளுகிறவர்களைச் சுவாதீனம் செய்துகொண்டு, ஆளுவதில் கலந்துகொண்டு தந்திரங்கள் செய்து மற்ற குடிகளை வாட்டி வதக்கி உயிர்வாங்க வாழுகிறவர்கள் என்பதற்கும் பார்ப்பனர்களும் சிறிதும் பொறுப்பு இல்லாமல் எப்படியாவது ஆளுபவர்களைச் சுவாதீனம் செய்துகொண்டு ஆட்சியில் புகுந்து ஆதிக்கம் செலுத்தப் பார்க்கிறார்கள் என்பதற்கும் சரியான பொருத்தம் இல்லையா?

இது பெரியார் பேசியதா ஹிட்லரின் இந்திய அனுதாபி ஒருவர் பேசியதா என்று சந்தேகமாக இருக்கிறது.

பெரியார் தமிழைப் பற்றிக் கூறியிருப்பது உங்களில் பலருக்குத் தெரிந்திருக்கும். தமிழ் இலக்கியத்தைப் பற்றி அவர் பலவாறாகப் பேசியிருக்கிறார். கம்பனின் நல்ல பாடல்கள் இருக்கின்றனவே என்ற கேள்விக்கு இது மலத்தில் அரிசி பொறுக்கும் வேலை என்றிருக்கிறார். திருவள்ளுவரைப் பற்றி, தொல்காப்பியரைப் பற்றி, ஆழ்வார்களைப் பற்றி நாயன்மார்களைப் பற்றி அவர் சொல்லியிருப்பதைத் திருப்பிச் சொல்ல எனக்கு விருப்பம் இல்லை. தமிழின் மீது அன்பு வைத்திருக்கிறவர்கள் மட்டுமல்ல, இலக்கியம் பற்றிச் சிறிது அறிந்தவர்கள்கூட அவர் சொல்வதை ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டார்கள். மொழி, கலை மற்றும் இலக்கியம் குறித்த அவரது புரிதல் பரிமாணங்கள் இல்லாதது.

பெரியார் இராமாயணத்தைப் பற்றி மிகக் கடுமையாகப் பேசியிருக்கிறார் என்பது நமக்குத் தெரியும். ஆனால் சமீபத்தில் சீதையின் இரண்டாவது மகனான குசன் இராமனுக்குப் பிறந்தவன் அல்ல, வான் மீகிக்குப் பிறந்தவன் என்று அவர் கூறியதாகப் படிக்க நேர்ந்தபோது. எனக்கு சீதை தீ புகுமுன் சொன்னது நினைவிற்கு வந்தது:

‘மனத்தினால், வாக்கினால், மறு உற்றேன் எனின்,

சினத்தினால் சுடுதியால் தீச் செல்வா என்றாள்.’

சினத்தின் வெம்மையைவிட வெறுப்பின் வெம்மை மிகக் கொடியது. 

கடைசியாக, பெரியார் சொன்னதை வைத்து விடுதலை 22 செப்டம்பர் 2010இல் எழுதிய தலையங்கத்தின் ஒரு பகுதி இது:

‘ஒரு வெள்ளைக்காரனைப் பார்த்து உனக்கு இங்கிலாந்து வேண்டுமா? ஷேக்ஸ்பியர் வேண்டுமா? என்று கேட்டால், எனக்கு இங்கிலாந்து வேண்டாம்; ஷேக்ஸ்பியர்தான் வேண்டும் என்று கூறுவான் என்று தந்தை பெரியார் பச்சையப்பன் கல்லூரியில் கூறியதை எடுத்துக்காட்டி, அடுத்து அதனைத் தொடர்ந்து தந்தை பெரியார் சொன்ன கருத்து அவையில் வெடிச் சிரிப்பையும், அத்தோடு விவேக அலையையும் எழுப்பியது.

உனக்கு இந்தியா வேண்டுமா? இராமாயணம் வேண்டுமா? என்று நம்மைப் பார்த்துக் கேட்டால், இந்த இரண்டு சனியனும் வேண்டாம் என்றுதானே சொல்ல முடியும் என்று தந்தை பெரியார் சொன்னதற்கு ஆமாம் போடுவதைத் தவிர வேறு வழி என்ன?’
எனக்கு இரண்டும் வேண்டும். 

இராமாயணம் எனக்குத் தமிழின் அழியா அழகைப் புரியவைத்த கம்பன் விட்டுச் சென்ற சொத்து. 

இந்தியா எனது நாடு. 

குறிப்பு: தமிழில் பேசியவற்றை, எழுதியவற்றை ஆங்கிலத்தில் படித்து அவற்றைத் திரும்பத் தமிழுக்குக் கொண்டுவரும் கட்டாயம் சில இடங்களில் எனக்கு இருந்தது. இதனால் சொன்ன கருத்துகள் மாறும் வாய்ப்புகள் இல்லை என்றே நான் எண்ணுகிறேன். ஆயினும், ஏதாவது தவறுகள் இருந்தால் சுட்டிக்காட்டுங்கள். திருத்திக்கொள்ளத் தயங்கமாட்டேன். =

பூவண்ணன் said:

பாசிசம் என்றால் என்ன என்று இதுவரை இருந்து வரும் அர்த்தத்திற்கு நேர்மாறான ஒரு அர்த்தத்தை தரும் கட்டுரையை எழுதி உள்ளது வியப்பை தருகிறது
1930 களில் யார் யாருக்கு வோட்டுரிமை இருந்தது,வோட்டுரிமை பெற அடிப்படை தகுதிகள் எவை ,வோட்டு போடும் உரிமை பெற்றவர்கள் எத்தனை சதவீதம் என்பதை விளக்கி இருந்தால் பல உண்மைகள் விளங்குமே.மக்கள் தொகையில் மிக குறைந்த மக்களுக்கே வோட்டுரிமை இருந்த காலகட்டம் அது. உலகெங்கும் வோட்டுரிமை பெற்றவர்கள் எண்ணிக்கை வெகு குறைவு.வோட்டுரிமைக்கு தகுதி இல்லாதவர்கள் தான் மிக பெரும்பான்மை.பெண் என்பதால்,சொத்து இல்லாததால்,குறிப்பிட்ட பகுதி,கூட்டத்தை சார்ந்தவர்கள்,குற்ற பரம்பரையினர்,பழங்குடிகள் என்று வோட்டுரிமை மறுக்கப்பட்டவர்கள் தான் அதிகம்.
வோட்டுரிமையை பெரும்பான்மை மக்களுக்கு தர வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை திரித்து அன்று இருந்த சிறுபான்மை மக்களுக்கு மட்டுமான வோட்டுரிமையை உண்மையான மக்கள் ஆட்சி,அனைத்து மக்களுக்குமான ஒன்று போல எழுதுவது நியாயமான செயலா.அனைவருக்கும் வோட்டுரிமை இருப்பது போலவும் அதை மாற்ற வேண்டும் என்று பெரியார் கூறியதற்கு வெள்ளைகார துரை நியாயமற்ற கோரிக்கை என்று மறுத்தார் என்று எழுதுவது நல்ல நகைச்சுவை
பெரியார் பெரும்பான்மை மக்கள் நம்பிய பல விஷயங்களுக்கு எதிராக குரல் எழுப்பி வந்தவர்.இன்றும் சாதி கடந்த திருமணம்,பெண்களுக்கு சொத்துரிமை ,ஒரே கோத்திர திருமணம் ,ஓரின சேர்க்கைக்கு அங்கீகாரம்,எளிதான மணவிலக்கு மதம் மாறும் உரிமை வேண்டுமா வேண்டாமா என்றால் பெரும்பான்மையினர் வேண்டாம் என்று தான் முடிவு எடுப்பார். அப்படி அவர்கள் முடிவு எடுத்தால் அது சரி என்று ஆகி விடுமா
இன தூய்மைக்கு எதிராக தன் வாழ்நாள் முழுவதும் பாடுபட்டு வந்தவருக்கு எதிராக எவ்வளவு வன்மம்.இதை அவர் சொன்னவற்றிற்கு எதிரானவன் என்பவர் செய்தால் புரிந்து கொள்ளலாம்.ஆனால் இட ஒதுக்கீடு,பெண் விடுதலை,மதம் மாறும் உரிமை,சாதி கடந்த திருமணங்கள் ,மூட நம்பிக்கைகளுக்கு எதிரானவன் என்று சொல்லி கொள்ளும் கடவுள் நம்பிக்கை அற்ற ஒருவர் செய்வதை தான் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.
பெரியார் வெள்ளையர்களிடம் இருந்து ஆட்சி மத வெறியர்களிடம் செல்வது பெரும்பான்மையான ஏழை,எளிய ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு எதிராக இருக்கும் என்று நம்பினார். அதை வெளிப்படையாக சொல்லவும் செய்தார் . நீங்களும் பெரியார் வழியில் தமிழ் தேசியம்,தனி தமிழ்நாடு என்பது ஏழை எளிய மக்களுக்கு தீங்காக தான் இருக்கும் என்று நம்புவது போல.
பெரும்பான்மையான நாக இன மக்களோ,கஷ்மீரிகளோ ,தமிழர்களோ தங்கள் இன தூய்மையை பாதுகாக்க வெளியாட்களை வெளியேற்ற வேண்டும் எனு பெரும்பான்மை மக்களின் ஆதரவோடு தீர்மானம் இயற்றினால் அதை எதிர்ப்பவர்கள் மக்கள் ஆட்சிக்கு எதிரானவர்கள் ,பாசிஸ்ட்கள் என்பீர்களா . நீங்கள் இன்று இந்தியாவோடு இருப்பது தான் தமிழ்நாட்டு மக்களுக்கு நல்லது என்பதையும் என்னால் புரிந்து கொள்ள,ஏற்று கொள்ள முடிகிறது.அதே தான் மத வெறியர்களின் கையில் ஆட்சி சிக்குவதை விட neutral umpire வெள்ளையன் மேல் என்று பெரியார் எண்ணியதன் பின் உள்ள நியாயமும் என்பதை உங்களால் தான் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை
தனி மனிதனுக்கு உணவில்லை எனில் ஜகத்தினை அழித்திடுவோம் என்று எழுதிய பாரதியை உலகையே அழிக்க எண்ணிய கொலைக்காரன், ஒரு வேலை உணவு கிடைக்கவில்லை என்பதற்காக அனைவரையும் கொல்ல வேண்டும் என்று பாடியவன் என்று வசைபாடுவதற்கும் நீங்கள் பெரியார் மீது பொழியும் வசைகளுக்கும் வித்தியாசம் கிடையாது.

சொ.பிரபாகரன் said:

ஜனநாயத்தை அறவியலுடன் சேர்த்துப் பார்க்க வேண்டும். அதிகாரம் கையில் இருப்பவர்கள் மறைமுகமாக தங்கள் காரியங்களுக்கு ஜனநாயகப்பூர்வமாக ஒப்புதலை வாங்கி விடுவார்கள். பாசிசத்தின் நிகழ் உதாரணமாகக் காட்டப்படும் இட்லர் கூட, ஜனநாயகப்பூர்வமாக ஜெர்மானிய மக்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டவன்தான்.

ஒருவரிடம் இருக்கும் பாசிச கூறுகளை அவரது அறவியலை வைத்துதான் மதிப்பிட முடியம். அவர் பெறும் வாக்குகளை வைத்தல்ல. இன்று ஜனநாயகத்தை manipulate செய்து அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் அனைவரும், உண்மையில் அராஜகவாதிகள்.

ஜனநாயகம் என்பதே மாற்றுக் கருத்துகளைக் காது கொடுத்துக் கேட்கும் பண்புதான். அதன் மூலம் தனது கருத்துகளை சீர்தூக்கிப் பார்த்துச் செம்மைப் படுத்திக் கொண்டிருப்பதுதான். அதைப் பெரியார் செய்து கொண்டுதான் இருந்தார்
.

• RV said:

  என் நண்பர்கள் சிலர் சொல்வனத்துக்கு இந்த அரசியல் அக்கப்போர் எல்லாம் தேவையா என்று அலுத்துக் கொண்டார்கள். ஆனால் சொல்வனம் இந்தக் கட்டுரையைப் பதித்தது என் கண்ணில் சரியே.

  ஆம் இதனால் அக்கப்போர் உருவாகும்தான். ஆனால் ஒரு பத்து பேராவது பிஏகே சொல்வதில் உள்ள உண்மைகளைப் புரிந்து கொள்ள மாட்டார்களா? சொல்வனத்தின் குறிக்கோளே அந்தப் பத்து பேர்தான் என்று நினைக்கிறேன், அது நல்ல விஷயம்தான்.

  ஒரு காலத்தில் ஈவெராவால் தமிழகத்தில் ஜாதி உணர்வு வட மாநிலங்களை ஒப்பிடும்போது ஓரளவாவது குறைந்தது என்று நினைத்திருந்தேன். இப்போது அவரால் ஒன்றும் கிழிக்க முடியவில்லை, ஜாதி உணர்வு ஓரிரு தலைமுறைக்கு மறைக்கப்பட்டிருந்தது, இப்போது இன்னும் தீவிரமாக வெளிப்படுகிறது என்று நினைக்கிறேன். அவரால் முடிந்தது ஒன்றுதான் – அரசியல் தலைமை இடைநிலை ஜாதிகளுக்கு மாறுவதை கொஞ்சம் விரைவுபடுத்தினார். அதை விரைவுபடுத்த தடாலடியாக நிறைய பேசி இருக்கிறார், அது வெறுப்பு அரசியலாகத்தான் உருவாகி இருக்கிறது. ஆனால் தமிழகத்தில் அவர் ஒரு “புனிதப்பசு”, ஏறக்குறைய இறைத்தூதர், விமர்சனங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவர். இங்கே கூட அவரை ஆதரித்து எழுதும் எவரும் பிஏகேவின் மேற்கோள்களைப் பற்றி வாயைத் திறக்கமாட்டார்கள், அவர் நல்லவர்-வல்லவர் அதை செய்தார்/இதை செய்தார் என்று மட்டும்தான் எழுதுவார்கள். பிஏகே மாதிரி நாலு பேர் முன்வந்தால்தான் அவர் சொன்னதில் எதை நிராகரிக்க வேண்டும் என்று கொஞ்சமாவது பிரக்ஞை இருக்கும்.

  கோல்வால்கர் தேசபக்தர்தான், ஆனால் அவரது வெறுப்பு அரசியல் பற்றிய பிரக்ஞை இருக்கிறது. ஈவெராவால் இரண்டு மூன்று தலைமுறைக்காவது ஜாதியை மறந்துவிட்ட மாதிரி நடித்தார்கள், ஜாதி அரசியலை வெளிப்படையாக செய்ய முடியாத நிலை இருந்தது, ஆனால் அவரது வெறுப்பு அரசியல் பற்றி பிராமணர்கள் தவிர வேறு யாரும் பேசுவதாக எனக்குத் தெரியவில்லை. சரி அவர்களாவது தொடரட்டுமே! பிஏகேவை நான் தனிப்பட்ட முறையில் அறிவேன், அவர் பிராமண ஜாதியில் பிறந்தவர், பிராமணர் அல்லர். ஆனால் இங்கே அவரை மறுத்துப் பேசுபவர்கள் பலரும் அவர் ஜாதியை இழுப்பார்கள் என்று எதிர்பார்க்கிறேன்.

  # 22 September 2015 at 5:41 am
• பூவண்ணன் said:

  பெரியாரை பற்றி அவர் வாழ்ந்த காலத்தில் தன் வாழ்வின் பெரும்பகுதியை கழித்த பிராமணராக பிறந்த விடுதலைக்காக பாடுபட்ட தியாகி ஒருவரின் கருத்து. அவர் பெரியாரை பற்றி கூறும் வார்த்தைகளில் இருந்து அவர் பெரியாரை பற்றி வைத்திருந்த எண்ணம் விளங்கும்

  http://gandhiashramkrishnan.blogspot.in/2011/09/blog-post_3020.html

  நான் பிறந்ததும் 20 வயது வரை வாழ்ந்ததும் சன்னியாசிக் கிராமம் என்ற அக்கிரகாரத்தில். மிகுந்த வைதிக எண்ணங் கொண்ட பிராமணர்கள் (அய்யர், அய்யங்கார்கள்)தான் அந்த இரட் டை வரிசையான சுமார் அறுபது வீடுகளில் வாழ்ந்தார்கள். நாடார்கள், பள்ளர் கள், சக்கிலியர் போன்றவர்கள் அந்தத் தெரு வழியாக நடந்து போகக் கூடாது. இந்த இனத்தவர் யாவரும் பாடுபட்டு உழைத்து ஜீவனம் செய்பவர்கள். கண்ணியமான தொழிலில் ஈடுபட்டுள்ளவர்கள். இந்தத் தெருவும் நெல்லை நகராட்சிக்கு உட்பட்டது. குறவர் இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் ஆற்றின் கரை யோரமாக வசிப்பவர்கள். அக்கிரகார வீடுகளில் சாப்பிட்ட பின் வெளியே தூக்கியெறியும் எச்சில் இலைகளில் ஏதாவது மிச்சம் கிடைக்குமா என நாய்களுடன் போட்டி போட்டுக் கொண்டு எவ்வித அவமான உணர்ச்சியும் இல்லாது வாழ்ந்தவர்கள். இவர்கள் அக்கிரகாரத்துக்குள் வந்து போவதில் அந்தத் தெருக்காரர்களுக்கு ஆட்சேபணை இல்லை. ஒரு முறை அந்தத் தெருவுக்கு ரோடு போட நகராட்சி ஏற்பாடு செய்தது. குறவர்கள் மற்றும் அந்தத் தெருவுக்குள் வரத் தகுதி பெற்றிருந்த இதர வகுப்பினரைக் கொண்டுதான் ரோடு போட வேண்டும் என்றும் வரத் தகாதவர்களைக் கொண்டு ரோடு கூடாதென்றும் தங்கள் ரோட்டுக்கு சரளைக்கல் போட வேண்டாமென்றும மூர்த்தண்யமாக மறுத்து விட்டார்கள். இது 1921 ஆம் ஆண்டில் நடந்தது. Modern Review என்ற ஆங்கிலப் பத்திரிகையில் (கல்கத்தாவிலிருந்து வெளியிடப்பட்டது) The Holy Lunatics of Sannyasigramam – Tirunelveli do not want any civic amenities because of their caste bigotry என்று எழுதிற்று.

  இன்று அப்படியா? பிராமணப் பெண்கள் பலர் அன்றைய தீண்டத் தகாத இனத்தவர் மனைவிகளாக உள்ளனர். அந்தத் தெரு வீட்டு மாடிகளில் இதர இனத்துப் பையன்கள் வாடகைக்குத் தங்கி கல்லூரிகளில் படிக்கின்றார்கள். எத்தனையோ சீர்திருத்த வாதிகள் அவ்வப்போது தோன்றி ‘குலத் தாழ்ச்சி உயர்ச்சி சொல்லல் பாவம்’ என்று வலியுறுத்தி வந்திருக்கி றார்கள். காந்தி யடிகளின் அறிவுரைகளால் அகில இந்திய ரீதியிலும், தந்தை பெரியாரின் சுயமரியாதை இயக்கத்தினால் தமிழகத்திலும், மற்றும் மத்திய மாநில சட்டங்களாலும் சாதி ஏற்றத் தாழ்வு வெளித் தோற்றத்தில் வெகுவாகக் குறைந்துதான் காணப்படுகிறது. ஆயினும் அன்று அத்தனை சாதி ஏற்றத் தாழ்வுகளுக் கிடையேயும் அன்பும் மரியாதையும் பரஸ்பரம் இருந்து வந்தது. ஆனால் இன்றோ துவேஷ உணர்ச்சியும் மரியாதைக் குறைவும் வெளிப்படை யாகக் காணப்படுகின்றது. இவையெல்லாம் இயற்கையின் வளர்ச்சிப் பரிமாணங்கள் (Evolution) என்றே கொள்ள வேண்டும். விஞ்ஞான வளர்ச்சி காரணமாக ரயில் பஸ் பயணங்கள், சினிமா, காப்பி ஓட்டல், பொருளாதார ஏற்றங்கள் போன்றவற்றால் இந்த மாற்றங்கள் ஏற்பட்டு வருகின்றன வென்றும் காந்திஜிக்கோ, தந்தை பெரியாருக்கோ, அறிஞர் அண்ணாவுக்கோ விசேஷ ஏற்றங்கள் காட்டித் துதிக்க வேண்டியதில்லை என்பதே என் தனிப்பட்ட கருத்து. It is a natural social evolution due to various causes but these leaders have quickened the pace.

  # 22 September 2015 at 10:51 am
• பூவண்ணன் said:

  இடைநிலை சாதிகள் என்று பொதுவாக எந்த எந்த சாதிகளை சொல்கிறீர்கள்.மொத்தம் முன்னூறுக்கு அதிகமான சாதிகள் தமிழ்நாட்டில் மட்டும் இருக்கின்றன.

  இதில் எந்த எந்த சாதிகள் வன்கொடுமைகளில் முன் நிற்கின்றன.எந்த சாதிகள் மிகவும் பாதிக்கபடுகின்றன .நீங்கள் மிகவும் வியந்தோந்தும் அதிக வோட்டுக்கள் கிடைத்தால் அவர்கள் செய்வது அனைத்தும் சரி,அந்த முறையை எதிர்ப்பவர்கள் பாசிட்டுகள் எனும் மக்கள் ஆட்சி முறை வன்னியர்,முக்குலத்தோர்,கொங்கு கௌண்டர் போன்ற 3.4 சாதிகளுக்கு மட்டும் தான் எண்ணிக்கை பலத்தின் காரணமாக ,குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் இருக்கும் பெரும்பான்மை காரணமாக அதிக அரசியல் அதிகாரம் கிடைக்க காரணமாக இருக்கிறது.

  எப்படி ஹிந்து மத வெறியை தூண்டி 20 ஆண்டுகளில் குஜராத்தில் ஒரு இஸ்லாமியர் கூட தேர்தலில் வேட்பாளராக நிறுத்த வேண்டிய அவசியம் இல்லாமல் ஆளும் கட்சியாக பா ஜ க இருக்க முடிகிறதோ அதே போலே தன்னால் ஒடுக்கப்படும் சாதிகளின் வோட்டுக்கு அவசியமே இல்லாமல் தர்மபுரியிலும்,உசிலம்பட்டியிலும்,தொண்டாமுதூரிலும் வெற்றி பெற முடிகிறது.
  மேலே கூறப்பட்ட சாதிகளின் முக்கிய எதிரி பெரியார் தான்.மற்ற அனைத்து மாநிலங்களிலும் உயர்சாதி அல்லது அதிக எண்ணிக்கை இருக்கிற இடைநிலை சாதிகளில் இருந்து பெரும்பாலான கட்சிகளின் தலைமை மற்றும் முக்கிய பொறுப்புக்கள் இருக்கும் நிலையில் தமிழ்நாட்டில் மட்டும் மிக குறைவான எண்ணிக்கை கொண்ட போட்டு கட்டி விடும் வழக்கத்தை கொண்ட சாதிகளில் இருந்து அண்ணாதுரை மற்றும் கலைஞர்,சாதிவிலக்கம் செய்யப்பட்டு சண்டாளராக மாற்றபட்டவருக்கும் அன்றைய தீண்டத்தகாத சாதியான ஈழவருக்கும் பிறந்த எம் ஜி ஆர் தலைமைக்கு வர முக்கிய காரணம் பெரியார் என்பதே எண்ணிக்கை அதிகம் உள்ள சாதிகளின் சாதி தலைவர்களின்,சாதி வெறியர்களின் எரிச்சல்.

  குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் எண்ணிக்கை அதிகம் உள்ள சாதிகள் மற்ற அனைத்து சாதிகளையும் அடக்கி ஆள முயற்சித்து வருவது,சில இடங்களில் வெற்றியும் பெறுவது தான் இன்றைய கட்சிகளில் இட ஒதுக்கீடு இல்லாத தேர்தல் ஜனநாயகத்தின் சாதனை.அவர்களுக்கு எதிராக போராடும் அளவுக்கு எண்ணிக்கையும் துணிவும் இருக்கின்ற சாதி குழுக்கள் பட்டியல் இனத்தின் கீழ் வரும் சாதிகள் தான்.

  கட்சிகளுக்குள் இட ஒதுக்கீடு வரும் போது,ஒவ்வொரு கட்சியும் கட்டாயம் குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையில் சிறுபான்மையினருக்கு ,சாதி குழுக்களுக்கு ,பெண்களுக்கு போட்டியிட வாய்ப்பு அளிக்க வேண்டும்.கட்சியின் முக்கிய பொறுப்புக்கள்,பொது குழுவில் குறிப்பிட்ட சதவீதமாவது இவர்களில் இருந்து கட்டாயம் இருக்க வேண்டும்.அமைச்சரவையில் குறிப்பிட்ட சதவீதம் இவர்களில் இருந்து இருக்க வேண்டும் என்ற மாற்றங்கள் வரும் போது ஒரு சாதி,ஒரு மத கட்சிகளான முஸ்லிம் லீக் ,பா ஜ க,பா ம க,கொங்கு மக்கள் கட்சி போன்ற கட்சிகள் மாற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படும்.

  மற்ற மாநிலங்களில் அதிக எண்ணிகையில் இருக்கும் சாதிகளின் கீழ் தேசிய கட்சிகளும் ,மாநில கட்சிகளும் இருக்கும் போது தமிழ்நாட்டில் மட்டும் அது இல்லாத நிலைக்கு யார் காரணம் என்று ஆராய்ந்தால் பெரியாரால் ஏற்பட்ட மாற்றம் விளங்கும்.ஆர் எஸ் எஸ் இல்,பா ஜ க வில் பல ஆண்டுகள் இருந்தாலும் எடியுரப்பா பின் செல்பவர்,வருபவர் அவர் சாதி மக்கள் தான். அவருக்கு பின் முதல்வரான ஆர் எஸ் எஸ் காரர் கௌடா பின் கட்சிக்கு உள்ளேயே ஆதரவு இருப்பது அவர் சாதி மக்களிடம் மட்டும் தான்.முன்னாள் முதல்வராக,பிரதமராக இருந்தாலும் தன் மாநிலத்திற்கு என்று பலவற்றை கொண்டு வந்தாலும் தேவ கௌடா பின் பெரும்பான்மையாக இருப்பவர்கள் அவர் சாதியை சேர்ந்தவர்கள் தான்

  சாதிகளை கடந்து பல்வேறு சாதிகளை சார்ந்தவர்களால் தலைவர் என்று கொண்டாடப்படும் தலைவர்கள் இங்கு தான் உண்டு. மற்ற மாநிலங்களில் சினிமா நடிகர்களுக்கு கூட சாதி சார்ந்த ஆதரவு தான் அதிகம்.

  மற்ற மாநிலங்களோடு ஒப்பிடும் போது பொது பிரிவினர் ,பின்தங்கிய வகுப்பு,பட்டியல் இனத்தவரின் வளர்ச்சி இங்கு அதிகம். இதில் பிற்பட்ட வகுப்பை சார்ந்தவர்களின் வளர்ச்சி /அரசியல் அதிகாரம் மற்ற மாநிலங்களோடு ஒப்பிடும் போது தமிழ்நாட்டில் மிக அதிகம் என்பதற்காக பெரியார் தூற்றபடுவது தான் விளங்கி கொள்ள முடியாத ஒன்று.

  ஒரு சில சாதிகள் அதிக அளவில் அரசியல் அதிகாரம் பெற ,மற்றவர்களின் உதவி தேவைபடாததால் அவர்களை மதித்து உறவாட வேண்டிய அவசியம் இல்லாத நிலை இருக்க முக்கிய காரணம் நாம் இன்று பின்பற்றும் தேர்தல் முறை தான்

  # 22 September 2015 at 10:57 am
• பூவண்ணன் said:

  பெண்கள் ,பெண் விடுதலையை நோக்கி போராடியவர்கள் ஆண்களை பற்றி எழுதியதை ,கூறியதை படித்தால் இதை விட பலமடங்கு ஆண்களின் மீதான ஆத்திரம் வெளிப்படும்.

  மற்ற சாதிகளோடு சேர்ந்து பிராமண மாணவர்கள் உணவு அருந்த தடை இருந்த காலகட்டம் அது.எந்தெந்த சாதிகள் அக்கிரகாரத்தில் நுழைந்து சாலை போடலாம் என்று பிராமணர்கள் போராடிய காலகட்டம் அது.குறிப்பிட்ட சாதிகள் வந்து தான் சாலைகள் போட வேண்டும் என்றால் எங்களுக்கு சாலைகளே வேண்டாம் என்று போராடிய காலத்தில் முக்கிய பொறுப்புக்களில் இருந்து பாராமுகமாக இவற்றை ஆதரித்த,தேவதாசி முறையை எங்கள் கலாசாரம் அதில் தலையிடாதா என்று கூக்குரலிட்ட பிராமண தலைவர்களுக்கு எதிராக எழுந்த குரல் அது

  கைம்பெண்ணான தன் மகள்,தங்கை,அக்காவிற்கு,தோழிக்கு மீண்டும் திருமணம் நடைபெற தடையாக இருந்தவர்களை,அவர்கள் சொல்லை கடவுளின் வாக்காக பார்த்து பெண்களை இழிவாக நடத்துவதை பார்த்து பொங்கி எழுந்த குரல் அது

  எனக்கும் Ananthakrishnan Pakshirajanஅவர்களுக்கு மிகவும் பிடித்த அல்லோபதி மருத்துவத்தை தந்த ,கீழ்சாதி என்று இருந்த புலையர்,ஈழவர் ,மஹர்,பள்ளி,பள்ளர்,பறையர் இனத்தில் இருந்து ராணுவ வீரர்களை உருவாக்கிய வெள்ளையனை எதிர்த்து பிராமண தலைவர்கள் பேசாத பேச்சா

  கைம்பெண் மணம் எவ்வளவு பெரிய பாவம் ,தரிசு நிலம்,கைம்பெண் எப்படி வாழ வேண்டும் என்று இன்றுவரை பேசும் எழுதும் பிராமணர்களுக்கு ,ஆச்சாரியர்களுக்கு குறைவு கிடையாது.

  கேவலம் மாட்டு கறி உண்ணும் மிலேச்சன் ,பஞ்சமன் என்று தானே அரசு அதிகாரியை சுட்டு கொன்ற வாஞ்சிநாதன் ஐயர் தன் கடிதத்தில் எழுதி இருந்தார்.கேவலம் மாட்டு கறி உண்பவன்,மாமிசம் உண்பவன் என்று சொல்பவர்களை கடவுள் என்று எண்ணாதே அவர்களும் மனிதர்கள் தான்,கடவுள் அல்ல என்று அறியாமையில் இருந்த மக்களுக்கு எப்படி உணர்த்துவது.

  ஆண் இனத்தை திட்டாமல் ,அவர்கள் தேவையே இல்லை ,எந்த ஆணும் வாய்ப்பு கிடைத்தால் பெண்ணிடம் வன்முறையை பிரயோகிக்க தயங்க மாட்டான் என்று கடிந்து கொள்ளும் பெண்ணிடம் உள்ள நியாயத்தை உணர்ந்து கொள்பவர்கள் பெரியாரை புரிந்து கொள்ள முடியும்.ஆனால் சாதி பெருமை கொண்டவர்களை ,பொட்டு கட்டி விடுதல் ,குழந்தை திருமணம் , எங்களின் பெருமைமிகு கலாசாரம் என்றவர்கள்,வெள்ளையனை ,பிறரின் உணவை வைத்து அவர்களை இழிவாக எண்ணியவர்களை ,பிலேகு நோய் பரவ காரணமான எலிகளை ஒழித்த வெள்ளைய அரசு அதிகாரிகளை கொன்றவர்களை ,இது போன்ற கொலைபாதக செயல்களை செய்ய தூண்டியவர்களை தியாக சீலர்களாக கொண்டாடுபவர்களுக்கு பெரியார் மிக பெரிய மூர்க்கராக/பாசிஸ்டாக தான் தெரிவார்.

  வெள்ளைய அதிகாரிகளை, வெள்ளையர்களின் மனைவி ,குழந்தைகளை வெறிகொண்டு அழிதவர்களில் பெரும்பான்மையானோர் எந்த சாதி குழுவை சார்ந்தவர்கள் என்று பார்க்கலாமா

kumar said:

கேவலம் மாட்டு கறி உண்ணும் மிலேச்சன் ,பஞ்சமன் என்று தானே அரசு அதிகாரியை சுட்டு கொன்ற வாஞ்சிநாதன் ஐயர் தன் கடிதத்தில் எழுதி இருந்தார்.கேவலம் மாட்டு கறி உண்பவன்,மாமிசம் உண்பவன் என்று சொல்பவர்களை கடவுள் என்று எண்ணாதே அவர்களும் மனிதர்கள் தான்,கடவுள் அல்ல என்று அறியாமையில் இருந்த மக்களுக்கு எப்படி உணர்த்துவது. ///////

வெள்ளைகாரனக்கு சொம்பு எடுத்தவன் தானே இங்கே தியாகி …
அதே வெள்ளைக்காரன் வா.வு.சி , மற்றும் தியாகி சிவாவை மற்றும் திருப்பூர் குமரனை என்ன பாடு படுத்தினார்கள்…
ஓஹோ … வெள்ளைக்காரன் செய்தால் தப்பில்லை .. வாஞ்சி மற்றும் பகத் சிங்க் செய்தால் தப்பா?

• பூவண்ணன் said:

  சார் நான் சொல்ல வந்தது உங்கள் தந்தை பெரியாரை பற்றி எழுதும் முறை.அவர் மீது எந்த வெறுப்பும் இல்லாமல் அவரை,அவர் முயற்சிகளை அலசும் விதம் தான்.பெரியார் வாழ்ந்த காலத்தில் வாழ்ந்த பிராமணர்களை விட பல மடங்கு அதிக வெறுப்பு இன்று இருப்பது ஏன் எனபது தான் விளங்கவில்லை.

  எண்ணிக்கை அதிகம் இருக்கும் சாதிகள் ஆடும் ஆட்டதிற்கு இன்றைய தேர்தல் முறையில் அவர்கள் எண்ணிக்கை தரும் மிருகபலம் தான் காரணம். எண்ணிக்கை அதிகம் இல்லாத பல நூறு சாதிகள் பிராமணர்களை போல சாதி தாண்டிய காதல் என்றால் கத்தியை எடுக்காமல் அமைதி வழிகளை கொண்டு தான் காதலை எதிர்க்கிறார்கள்.

  பிராமணர்கள் வலுவாக உள்ள ,அதிக எண்ணிக்கையில் வசிக்கும் மாநிலங்களான பீகார்,உதர்ப்ரதேசம் போன்றவற்றில் அரிவாள் தான் காதலுக்கு எதிராக பேசுகிறது.உதர்ப்ரதேச பிராமணர் ஊர் விட்டு ஊர் வந்து மும்பையில் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பை சார்ந்தவை மணந்து கொண்ட தங்கையை,அவள் கணவனின் குடும்பத்தை கொலை செய்வதும் நடக்கிறது.

  நாகா,குக்கி,மீனா என பழங்குடி இனத்தவரும் தங்கள் இன பெண்களின் வேறு இனத்தவர் உடனான காதலுக்கு அருவாள் தான் தூக்குகிறார்கள்.பெண்கள் தங்கள் தடைகளை உடைத்து சுயமாக முடிவு எடுக்கும் நிலையை அடைவதை எந்த சாதி/மத குழுவும் விரும்புவது இல்லை.இந்த உரிமைக்காக போராடிய பெரியாரை இந்த நிகழ்வுகளை வைத்து கொண்டு எப்படி திட்ட முடிகிறது என்று தான் விளங்கி கொள்ள முடியவில்லை.

  எந்த சாதியினரும் இந்த தொழில் நாங்கள் மட்டும் தான் செய்வோம் என்று மற்றவரை உள்ளே விடாமல் தடுக்கவில்லை.ஒரு சாதியை தவிர்த்து.விவசாயமோ,ராணுவம் ,காவல் துறையில் பணியோ,முடி வெட்டுதலோ,துணி,நகை கடை,உணவகம் துவங்குதலோ நாங்கள் மட்டும் தான் செய்வோம் என்று உச்சநீதிமன்றம் வரை சென்று இன்று வரை தங்கள் சாதிக்கு மட்டுமே குறிப்பிட்ட பணியை வைத்து கொண்டு இருக்கவில்லை.

  எங்கள் தெருவில் தேர் வர கூடாது உங்கள் பகுதிக்குள் வேண்டுமானால் விட்டு கொள்ளுங்கள் என்று சொல்வது தவறு எனபது அனைவருக்கும் புரிகிறது.ஆனால் நான்,என் சாதி மட்டும் தான் பூசை செய்வேன் என்று சொல்வது ஞாயம் ,வேண்டுமானால் புதிதாக கோவில் கட்டி நீங்கள் பூசாரி ஆகுங்கள் என்று சொல்வது மாறி வீட்ட சமுதாயம் எனபது நியாயமான ஒன்றா

  தீண்டாமை அதிகமாக இருக்கும் கிராமங்களில்,கீரிபட்டியில் ,தேர் கொளுத்தப்பட்ட கிராமத்தில் இருந்து பலரை தேர்ந்தெடுத்து பயிற்சி கொடுத்து திருபதியிலும்,ஸ்ரீரங்கத்திலும் ,கடலூர் திருவந்திபுரதிலும்,மயிலாபூரிலும் அர்ச்சகர் ஆக்குவதை விட அதிகமாக தீண்டாமையை கடைபிடித்தவர் முகத்தில் கரி பூசமுடியுமா ,அவர்களை வெட்கி தலைகுனிய வைக்க முடியுமா

  இதை செய்ய விடாமல் தடுப்பது அரசா,திராவிட கட்சிகளா,

  கொளுத்தப்பட்ட தருமபுரி கிராமத்தில் 9 சாதிமறுப்பு திருமணம் செய்த சோடிகள் வாழ்ந்து வந்தனர்.2000 வன்னியர் 80 தலித் மக்கள் வாழ்ந்து வந்த சேஷசமுத்திரம் கிராமத்திலும் வன்னிய பெண்ணை சாதிமறுப்பு காதல் திருமணம் செய்த ஒரு குடும்பமும் உண்டு. கடவுளின் பெயரால் வெறியேற்றி பழி தீர்த்து கொள்ளும் நிகழ்வுக்கு பெரியார் எப்படி பொறுப்பாவார்.

  குறிப்பிட்ட சாதிகள் மட்டுமே வகித்து வந்த பதவிகள்,கோவில் அறங்காவலர்கள்,செய்து வந்த தொழில்கள் அனைத்திலுமே இன்று அனைத்து சாதியினரும் காணப்படுகின்றனர்,அதிக எண்ணிக்கை இருக்கும் சாதிகளும் தாங்கள் மிருக பலத்தோடு இருக்கும் இடங்களை தவிர்த்து மற்ற இடங்களில் அடங்கி விட்டனர்.

  விடாபிடியாக தன் சாதிக்கு மட்டுமே சொந்தம் என்று இருப்பவர்களை பார்த்து பார்கிங் அட் the wrong tree எனபது ஞாயமா .உதர்ப்ரதேசம் போல இங்கு பிராமணர் எண்ணிக்கை இருந்து இருந்தால் வன்னியர்,தேவர் எல்லாம் பிச்சை வாங்கும் அளவு வன்முறை இருந்திருக்கும் என்பதை தானே அந்த மாநில நிகழ்வுகள் காட்டுகின்றன

  பெரியார் சாதி ஒழிய வேண்டும் என்று தானே வாழ்நாள் முழுவதும் கத்தி வந்தார்.எதை வைத்து தலித் மக்கள் மீதான வன்முறைகளுக்கு அவர் தான் காரணம் என்ற குற்றசாட்டு வீசபடுகிறது என்பதை யாரவது விளக்குங்களேன்.

  # 3 October 2015 at 10:10 pm
• K.MUTHURAMAKRISHNAN said:

  உத்திரப் பிரதேசத்தில் சுமார்9‍=10 சதவிகிதத்தினரே பிராமண‌ர்கள்.வோட்டு வங்கி அரசியலில் மாயாவதி பிராமணர்களுக்கு சாதகமாக நடந்து கொள்வதுபோல காட்டிக் கொண்டு, மேளாவெல்லாம் நடத்தி, வெற்றி பெற முடிந்தது.இன்று சாதியை நிலை நிறுத்துவது அரசியலும்,அரசியல்வாதிகளுமே.

  உத்திரப் பிரதேசத்திலோ மற்ற மாநிலங்களிலோ ஓரிரு இடத்தில் நடந்த‌ நிகழ்ச்சிகளை எடுத்துக்காட்டி இங்கும் அப்படித்தானே நடந்திருக்கும் என்று கூறுவது ‘ஹைபதெடிக‌ல்’

  ஸ்ரீரங்கத்தில் பி ஜி நாயுடு ஸ்வீட்ஸ் ஸ்டால் இருக்கும் தெருவிலேயே பிராமணாள் ஹோட்டலுக்கு எதிரான போராட்டம் திக நடத்தும். திருச்சி மாவட்டம் முழுவதும் ‘ஐயங்கார் பேக்கரி’என்ற பெயரில் மற்ற சாதியினர் நடத்தும் கடைகள் முன்னால் சாதி ஒழிப்புப் போராட்டம் கிடையாது.இப்ப்டி சாதி ஒழிப்பில் குழப்பமான நிலைப்பாட்டினை திக எடுப்பது, பெரியார் எடுத்த குழப்பமான நிலைப்பாட்டின் தொடர்ச்சியே என்று நினைக்கிறேன்.