வங்கத்தில் தோன்றிய புரட்சி இயக்கத்தில் காளி பெற்ற மையத்தன்மை, பிரிட்டிஷாரால் இந்த ‘ரத்த வெறி கொண்ட கறுப்பு பெண் தெய்வம்’ என்கிற பிம்பத்தை வலுவாக்கப் பயன்பட்டது. 1880 முதல் 1930 வரையிலான காலகட்டங்களில், ஆங்கிலேய நாவலாசிரியர்கள், காளி வழிபாட்டை எத்தனை கோரமாக எத்தனை எதிர்மறையாகச் சித்தரிக்கமுடியுமோ அத்தனை கோரமாகவும் எதிர்மறையாகவும் சித்தரித்தனர். இந்தியாவின் மீதான இருளின் இதயமாகக் காளி காட்டப்பட்டாள். ப்ளோரா ஸ்டீலின் (Flora Annie Steel 1847-1929) நாவலில், இந்தியாவில் நிலவும் அனைத்து பிற்போக்கான போக்குகள், கொடூரங்கள், ஆகியவற்றின் மொத்த உருவகமாக காட்டப்படுகிறாள். அரசியல் நாவல்களிலும் இது வெளிப்பட்டது. வைலியின் ‘பிரம்மாவின் புத்ரி’ (Daughter of Brahma, 1912) எனும் நாவலில், இந்திய அரசியல் புரட்சியாளர்கள், காளி - துர்க்கை வழிபாட்டுடன் இணைத்துப் பேசப்படுகிறார்கள் - “இந்து மதவெறியும் காளி - துர்க்கை வழிபாடுகளும் அரசுக்கு எதிரான துரோகச் செயல்களுடனும் கலகத்துடனும் நேரடித் தொடர்புடையவை. ஒரு பிராம்மணீய ரகசியக் குழு, ஒரு ரகசியப் பிரகடனம் மூலமாக சுதேசி படை ஒன்றை வெறிபிடித்தவர்கள் ஆக்கியுள்ளது. “எழுமின்” என அறைகூவல் விடுக்கும் அந்தப் பிரகடனம், துர்க்கை மீது ஆணையாக உங்கள் ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தி நம் புண்ணிய பூமியை அசுத்தமாக்கும் ஒரு அரக்கனைக்கூட விடாதீர்கள்... ஒருவன் செய்யும் எல்லா நற்காரியங்களைவிட, வெள்ளை ஆட்டின் ரத்தத்தில் கை நனைப்பதே சாலச்சிறந்தது”.

ஸ்டீலின் நாவல் ஒன்றில், இந்தியர்களின் அரசியல் அதிருப்தி, உண்மையில் அரசியல் காரணங்களுக்காக இல்லை என்றும், அவை எல்லாம் உண்மையில் ஒரு ரத்த தாகம் கொண்ட மதவெறியின் வெளிப்பாடு என்றும் கூறுகிறார் - “அவர்களின் விடுதலை, சுவராஜ்ஜியம் என்கிற கோஷங்கள் எல்லாம், உண்மையில் அவர்களின் காளி வழிபாட்டுக்கான வேகத்துக்கு எதிரில் எதுவுமே இல்லை”. (Rachel Fell McDermott, Jeffrey John Kripal, Encountering Kali: In the Margins, at the Center, in the West ,Motilal Banarsidass Publishe, 2005, pp.180-1).

பின்னாட்களில், ‘கல்கி’ போன்ற நாவலாசிரியர்கள்கூட, இந்தப் பிரிட்டிஷார் உருவாக்கிய சித்திரத்தைக் கையாண்டிருக்கிறார்கள். ‘பார்த்திபன் கனவு’ கதையில் வரும் சித்திரக் குள்ளன், வைர வியாபாரியைக் கடத்தி காளிக்குப் பலியிடுவது, பிரிட்டிஷ் காலனியம் ஏற்படுத்திய சித்திரத்தை அப்படியே பல்லவ - சோழ காலகட்டத்துக்கு எடுத்துச் செல்வதுதான்.

ஆனால், இத்தனை எதிர்மறைச் சித்தரிப்புகளை மீறித்தான், இன்று காளி, கோபம் கொண்ட புவி அன்னையின் அவதாரமாக மானுடத்துக்கு, உயிரி பன்மையின் அவசியத்தைக் கூறும் முகமாக, அதே மேற்கத்திய விண்ணில் மேலெழுந்து படர்ந்து நிற்கிறாள். இது ஒன்றும் தற்செயலாக நடந்துவிடவில்லை. இதன் பின்னால், எந்தக் காளி இந்து மதத்தின், இந்தியப் பண்பாட்டின் மிகப்பெரிய எதிர்மறை இருளாகக் காட்டப்பட்டாளோ அதே காளியின் ஆக்கசக்தியின் வெளிப்பாடான ஒரு ஆன்மிக - அரசியல் இயக்கம் இருந்தது.

தட்சிணேஸ்வர காளி கோயிலில் இருந்த எழுதப்படிக்கத் தெரியாத பூசாரி ஒருவரிடமிருந்து அது ஆரம்பிக்கிறது. அந்த எழுதப்படிக்கத் தெரியாத பூசாரியின் காலடியில் அமர்ந்து கற்ற ஒரு சீடர், விரைவில் ஒரு புத்தெழுச்சியுடனான பாரத அன்னையைப் பிரகடனம் செய்தார். அவள் காளி. கல்கத்தாவின் காளியும், கன்யாகுமரியின் பகவதியும் இணைந்ததொரு சாக்த அத்வைத மரபின் குரல், பாரதத்தை உலகுக்குப் பிரகடனம் செய்தது. அவரது சிஷ்யையாக பாரதம் வந்தவர் மார்க்ரெட் நோபிள் என்கிற சகோதரி நிவேதிதை. நிவேதிதா ஆங்கிலேய பெண் என்பதால், தமது மதிப்பை நிலைநாட்டிடவில்லை என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். அயர்லாந்தைச் சார்ந்த அவர், அன்றைய அவரது ஆங்கிலேயச் சூழலில்கூட மிக மேதமையான சிந்தனையாளர்களிடம் உரையாடும் கூர்த்த மதியுடன் விளங்கியவர். அவர் பேச்சை செவிமடுக்க அறிவியலாளர்களும் சிந்தனையாளர்களும் தயாராக இருந்தார்கள்.

பிப்ரவரி 13, 1899-ல், கல்கத்தா ஆல்பர்ட் ஹாலில் நிவேதிதா ஒரு உரை நிகழ்த்தினார். அன்றைய படித்த இந்தியர்களில் பெரும்பாலானோர், பிரம்ம சமாஜிகள். ஆபிரகாமிய தாக்கத்தால் உருவ வழிபாட்டையே எதிர்ப்பவர்கள். ஐரோப்பிய பண்பாட்டுக் கண்களுடன் பார்த்துப் பழகிய அவர்களுக்கு, காளி நாகரிகமற்ற காட்டுமிராண்டிப் பெண். ஆனால் இங்கோ, மெத்தப் படித்த ஒரு ஆங்கிலேயப் பெண்மணி, காளி வழிபாட்டை முழுமையாக ஆதரித்துப் பேசுகிறார். இது தம்மை அறியாமலே, மெக்காலே புத்திரராகியிருந்த நம்மவர் பலருக்குப் பெரும் அதிர்ச்சியை அளித்தது. இவ்வுரையில், அன்னையின் கடும் வடிவைக் கண்டு அஞ்சி நிற்பவர்களை மன்னித்துவிடலாம் என்றார் நிவேதிதை. ‘அவர்கள் இன்னும் வெளிப்பிராகாரச் சுற்றைத் தாண்ட இயலாதவர்கள். அவர்கள் இன்னும் அன்னையின் குரலைக் கேட்டிடும் தூரத்தை வந்தடையவில்லை. அவள் பெண் சக்தியின் வடிவம். பிற வடிவங்களும் உண்டு. ...அந்த வடிவங்களை நாம் நேசிக்கிறோம். ஆதர்சிக்கிறோம். ஆனால் காளிக்கே நாம் ஆளானோம். நாம் அவள் காலடியில் விளையாடும் அவள் குழந்தைகள். அவள் காலடி ஸ்பரிசத்தால், நம்மில் எழுந்திடும் ஆனந்த ஆற்றலை எவர் அளவிட்டுக் கூற முடியும்?’
-திரு.அரவிந்தன் நீலகண்டன்