New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: முகம்மது வரலாற்றில் இல்லையா?


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
முகம்மது வரலாற்றில் இல்லையா?
Permalink  
 


 

முகம்மது வரலாற்றில் இருந்தாரா? Did Muhammad Exist? புத்தக விமர்சனம் – நன்றி திண்னை

ஜோம்பி

இயேசு என்ற நபர் வரலாற்றில் இருந்திருக்கிறாரா என்பதற்கு தடயங்களை பல நூற்றாண்டுகளாக ஆய்வாளர்கள் ஆராய்ந்திருக்கிறார்கள். உண்மையான இயேசுவை பற்றி நூற்றுக்கணக்கான புத்தகங்கள், ஆவணப்படங்கள், பத்திரிக்கை கட்டுரைகள், ஆய்வுக்கட்டுரைகள், திரைப்படங்கள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. கிறிஸ்துவத்தின் மிகவும் ஆதாரமான தோற்றம் எப்போது எங்கே என்பது இன்னும் ஆய்வுக்குரியதாக இருந்தாலும், மத ஆய்வுகளில் இப்படிப்பட்ட தேடல் மிகவும் சாதாரணமான ஒன்றாகத்தான் இருக்கிறது. வரலாற்றுரீதியாக இயேசு என்ற நபர் இருந்தார் என்பதற்கு தடயங்கள் இல்லை என்பதை பெரும்பாலான ஆய்வாளர்கள் கூறினாலும், இப்படிப்பட்ட ஆய்வுகள் பரவலாகவே இருக்கின்றன.

ஆனால், முகம்மது வரலாற்றில் இருந்திருக்கிறாரா என்பதை பற்றி ஒரு ஆய்வு நடந்ததே இல்லை என்றே சொல்லலாம். ஏன் இல்லை?

ஜோசப் ஸ்மித், மார்ட்டின் லூதர், ஆண்டன் லெவி போல முகம்மதுவுக்கும் அவர் இருந்தார் என்பதற்கான தடயங்கள் ஏராளம் என்பதால் முகம்மது வரலாற்றில் இருந்த ஒரு நபரா இல்லையா என்பதை பற்றி ஆராயவில்லை என்று பலரும் கருதுகிறார்கள். முகம்மதுவின் போதனைகள் ஒழுக்கரீதியில் சரியானவையா, இல்லையா, அவை பிரயோசனமானவையா அல்லவா என்பதை விட, அவர் நிச்சயமாக இருந்திருக்கிறார் என்றுதான் கடுமையாக இஸ்லாமை எதிர்ப்பவர்களும் கருதுகிறார்கள். இல்லையா?

உண்மையில் இல்லை. குறைந்தது, ராபர்ட் ஸ்பென்ஸர் எழுதி வெளிவந்திருக்கும் புத்தகம், முகம்மது என்பவர் வரலாற்றில் இருந்திருக்கிறாரா இல்லையா என்பதை ஆராய்கிறது.

தடயம் இல்லை என்பது இல்லை என்பதற்கான தடயம் ஆகாது என்பது உண்மை என்றாலும், தனது புத்தகமான “Did Muhammad Exist? ” என்ற புத்தகத்தில், முகம்மது வரலாற்றில் இருந்திருக்கிறார் என்பதற்கு எந்த விதமான தடயமும் இல்லை என்பதை மிகவும் தேர்ச்சியுடனும் ஆதாரப்பூர்வமாகவும் நம்பத்தகுந்ததாகவும் எழுதியிருக்கிறார். ஸ்பென்ஸரே சொல்வது போல, “முகம்மது என்ற நபர் வரலாற்றில் இல்லை என்று நிரூபிப்பது முடியாத காரியம்” என்பதை கூறும் ஸ்பென்ஸர், எந்த ஆதாரமும் இல்லாத நிலையில், முகம்மதை பற்றிய இஸ்லாமிய கதையாடலை அப்படியே உண்மை என்று ஏற்றுகொள்வது தேவையற்றது. (நமக்கு இருக்கும் ஒரு சில ஆதாரங்களை வைத்து, முகம்மதின் தோற்றத்துக்கான வேறு கதையாடல்கள் இருக்கும் ஆதாரங்களுக்கு பொருந்திச் செல்கின்றன என்பதையும் பார்ப்போம்)

ஆதாரங்கள்.

இந்த பெரிய விஷயத்தை அணுகுவதற்கு ஸ்பென்ஸர் ஐந்து முக்கிய செய்திகளை எடுத்துகொள்கிறார்.

1. 7ஆம் நூற்றாண்டு, 8ஆம் நூற்றாண்டில் முஸ்லீம் அல்லாதவர்கள் எழுதிய ஆவணங்கள்.
2. அரபியர்கள்/முஸ்லீம்களே எழுதிய 7 /8 ஆம் நூற்றாண்டு ஆவணங்கள்.
3. குரான்
4. ஹதீஸ், இஸ்லாமிய விரிவுரைகள், போதனைகள் 8 /9 ஆம் நூற்றாண்டில் தொகுக்கப்பட்டவை
5. முகம்மதுவின் வாழ்க்கைக்கு பின்னர் சுமார் 100 ஆண்டுகள் கழித்து, இபின் இஷாக் எழுதிய முகம்மதுவின் வாழ்க்கைவரலாறு . இந்த வரலாற்றின் அடிப்படையிலேயே பிற வாழ்க்கைவரலாறுகள் எழுதப்பட்டன.

200 பக்கங்களில், ஒவ்வொரு பிரிவையும் ஆராய்ந்து, முகம்மதுவின் வரலாற்று ஆதாரத்துக்கு தடயமே இல்லை என்று நிரூபிக்கிறார்.

இஸ்லாமை சந்தேகக்கண்ணுடன் பார்க்கும் என்னைப் போன்றவருக்கு, முதலாவது பிரிவே மிகவும்முக்கியமானதாக இருக்கும். அதுவே சுதந்திரமான ஒரு தடயமாகவும் இருக்கும். பெரும்பாலான மதங்களது புனித நூல்கள் போலவே, இஸ்லாமின் புனிதநூல்களும், தன்னைத்தானே சரி என்றும், தன்னையே தனக்கான ஆதாரமாகவும் அளிக்கும் என்றுமே நான் அனுமானம் செய்தேன்( அது தவறு என்று பின்னால் அறிந்தேன். அது பின்னர்)

ஆகவே, முஸ்லீமல்லாதவர்கள் முகம்மதுவின் வாழ்நாளில் அவரைப் பற்றி என்ன சொன்னார்கள், அல்லது 60 வருடத்துக்கு பிறகு என்ன சொன்னார்கள்?

ஒன்றுமே இல்லை.

 



-- Edited by Admin on Saturday 26th of May 2012 07:05:34 PM

__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 


  • எட்டாம் நூற்றாண்டு வரை முகம்மதுவை பற்றியோ, ஏன் இஸ்லாமை பற்றியோ கூட எந்த ஒரு செய்தியும் ஆவணௌம் முஸ்லீமல்லாதவர்கள் எழுதவில்லை. அரபியாவின் மத்தியில் இருக்கும் ஒரு பழங்கால தூரத்திய அனாமதேயமாக இருக்கும் ஒரு மதத்தை பற்றி மற்றவர்கள் எழுத என்ன தேவை என்று நீங்கள் நினைத்தால், அது தவறு. முகம்மதுவின் இறப்பு நடந்ததாக சொல்லப்படும் 632இலிருந்து துவங்கி அரபியர்கள் தங்களது பாலைவனத்தை விட்டு கிளம்பி முழுமையான மத்தியக்கிழக்கு முழுவதும் ஆக்கிரமித்து கைப்பற்றினார்கள். இன்னும் சில பத்தாண்டுகளில் வட ஆப்பிரிக்கா, பெர்ஷியா என்று ஆக்கிரமித்தார்கள். பல கலாச்சாரங்களையும், சமூகங்களையும் எதிர்கொண்டார்கள். ஆனால் அவர்களில் ஒருவருக்குமே இஸ்லாம் என்றோ முகம்மது என்றோ எதுவும் கேள்விப்பட்டதில்லை. ஸ்பென்ஸர் அத்தியாயம் இரண்டில் குறிக்கிறார்.

    ”அரபிய ஆக்கிரமிப்புகள் வரலாற்று ரீதியான உண்மைகள். ஆனால், அரபிய ஆக்கிரமிப்பாளர்கள் அரபியாவை விட்டு கிளம்பி ஆக்கிரமிக்க இறங்கியது முகம்மதுவாலும், குரானாலும் என்பது சந்தேகத்துக்கு இடமானது.”

    முகம்மதின் வாழ்க்கைக்கும், அவரது இறப்புக்கு பின்னர் உடனடியாகவும் மத்திய கிழக்கை தங்களது புதிய மதமான இஸ்லாமின் கீழ் கொண்டுவந்த பின்னரான இஸ்லாமின் ஆரம்ப கால வருடங்களை பற்றிய இஸ்லாமிய கதையாடல்களின் மீது சந்தேகம் கொள்ள நிறைய புதிரான செய்திகள் இருக்கின்றன. உதாரணமாக, ஆண்டியாக்கில் Antioch ஒரு கிறிஸ்துவருக்கும் ஒரு அரபி தளபதிக்கும் நடந்த மத விவாதம் ஆவணப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. இதனை ஸ்பென்ஸர் குறிக்கிறார்.

    “அதில் அந்த ஆவணத்தை எழுதியவர் அரபியர்களை முஸ்லீம்கள் என்று குறிக்கவில்லை. ஹாகரியர்கள் என்று குறிக்கிறார். “Hagarians” (mhaggraye) அதாவது ஆப்ரஹாமின் வைப்பு மனைவியும், இஸ்மாயீலின் தாயாருமான ஹாகரது மக்கள் என்ற பெயரில் குறிக்கிறார். அரபிய தளபதி இஸ்லாமிய போதனைக்கு ஏற்ப இயேசு கிறிஸ்துவின் கடவுள்தன்மையை மறுக்கிறார். ஆனால், ஒரு இடத்திலும் குரானை பற்றியோ, இஸ்லாம் பற்றியோ, முகம்மது பற்றியோ பேசவேஇல்லை. இரு புறத்திலும் பேசவில்லை.”

    ஒரு ”கிறிஸ்துவ”ரிடம் பைபிள், கிறிஸ்துவம், இயேசு கிறிஸ்து பற்றியே ஒரு போதும் பேசாமல் மதத்தை பற்றி விவாதம் பண்ணுவதை பற்றி கற்பனை செய்து பாருங்கள். அவர் “கிறிஸ்துவர்” தானா என்று உங்களுக்கு ஐயம் வரத்தானே செய்யும்?

    புத்தகத்தின் மைய கருத்துக்கு தாவினால், அதனைத்தான் ஸ்பென்ஸர் குறிப்பிடுகிறார். அதாவது ஏழாம் நூற்றாண்டு அரபியர்கள் ஒரு மாதிரியான ஒரு கடவுள் தத்துவத்தை பின்பற்றி வந்திருக்கிறார்கள். அது அங்கிருந்த யூத மதம், கிறிஸ்துவம் ஆகியவற்றின் கலவையாக இருக்கிறது. இந்த புதிய மதத்துக்கு ஆரம்பத்தில் பெயர் ஏதும் இல்லாமல் இருந்திருக்கிறது. அதற்கு ஒரு நிறுவனரும் இல்லாமல் இருந்திருக்கிறது. அதற்கு புனித புத்தகமும் இல்லாமல் இருந்திருக்கிறது. அதற்கு கடுமையான விதிமுறைகளும் இல்லாமல் இருந்திருக்கிறது. இவை அனைத்தும் பின்னால் சேர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன. பின்னால் யோசித்து ஏழாம் நூற்றாண்டில் ஆரம்பிக்கப்பட்டதாக கதை விடப்பட்டிருக்கிறது.

    அரபிய ஆவணங்களிலும், பழம்பொருள் ஆய்வுகளிலும் எந்த இடத்திலும் குரான் பற்றிய குறிப்பே இல்லை. அது முதன் முதலில் 691இல்தான் அந்த குறிப்பு வருகிறது. அதாவது முகம்மது குரானை சொல்ல ஆரம்பித்ததாக கூறப்படுவதிலிருந்து 80 வருடங்களுக்கு பிறகு! அரபிய சமூகத்துக்கு மைய நூலாக ஆனதாக சொல்லப்படும் வருடத்திலிருந்து 60 வருடங்கள் கழித்துதான் குரானை பற்றிய குறிப்பே வருகிறது. இஸ்ரேலின் Dome of the Rock இல் எழுதப்பட்டிருக்கும் குரான் வசனமே 691இல்தான் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. அதுவும் குரான் வசனமாக இருக்க வேண்டிய தேவையும் இல்லை. ஸ்பென்ஸர் கூறுகிறார்.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

இந்த குரான் வசனமே (dome of rock கல்வெட்டு) அரபு ராணுவம் தங்கள் அருகாமை நாடுகளை குரானில் அடிப்படையில் உந்தப்பட்டு ஆக்கிரமிக்க கிளம்பி 60 ஆண்டுகளுக்கு பின்னர் எழுதப்படுகிறது. இதுவே முதல் வரலாற்று ரீதியான குரான் வசன கல்வெட்டு. இதுவும் குரான் வசனமும் குரான் வசனமற்ற கவிதையும் ஒன்றோடு ஒன்று கலந்து எழுதப்பட்டுள்ளது. குரான் வசனத்தையும் முழு குரானிலிருந்து அங்கங்கிருந்து எடுக்கப்பட்டு சேர்க்கப்பட்டது போல இருக்கிறது. இது ஏற்கெனவே உருவாக்கப்பட்ட குரானிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட வசனமே அல்ல என்று சில ஆய்வாளர்கள் கூறுகிறார்கள். அதாவது dome of rock கல்வெட்டு வசனங்களும், குரானும் அவற்றுக்கு முந்தைய கவிதைகளிலிருந்து எடுக்கப்பட்டு சேர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன என்று கருதுகிறார்கள். வெவ்வேறு மூலங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்டு சேர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன இரண்டுமே என்று கருதுகிறார்கள்.

முகம்மதுவை பற்றிய அவர் கால செய்தி என்று சொல்லக்கூடிய மூன்றாவது பிரிவு குரான் புத்தகம். அதுவும் முஸ்லீமல்லாதவர்களுக்கு அதிர்ச்சி அளிக்கக்கூடியதாகவே இருக்கிறது. ஸ்பென்ஸர் எழுதுகிறார்.

“முகம்மது என்ற பெயர் குரானில் நான்கே முறைகள்தான் வருகிறது. அதில் மூன்று இடங்களில் அவரது பெயராக இல்லாமல், “புகழுக்குரியவர்” அல்லது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர் என்ற பொருளிலேயே வருகிறது. இதற்கு மாறாக, மோஸஸின் பெயர் 136 முறை குறிப்பிடப்படுகிறது. ஆப்ரஹாமின் பெயர் 79 முறை குறிப்பிடப்படுகிறது. எகிப்து பரோ 74 தடவை குறிப்பிடப்படுகிறார். அல்லாஹ்வின் தூதர் என்ற rasul Allah முறையில் வெவ்வேறு வடிவங்களில் 300 தடவை குறிப்பிடப்படுகிறது. இறைதூதர் nabi என்ற வகையில் 43 முறை குறிப்பிடப்படுகிறது. இவை அனைத்தும் 7 ஆம் நூற்றாண்டில் அரபியாவில் தோன்றிய முகம்மது நபியை பற்றிய குறிப்பா? இருக்கலாம். குரானை படிப்பவர்கள் அப்படித்தான் அதனை புரிந்துகொண்டிருக்கிறார்கள். அப்படியே இருந்தாலும், அதன் மூலம் அவருக்கு நேர்ந்த நிகழ்வுகளையோ சூழ்நிலைகளையோ அவரது வாழ்க்கை பற்றியோ அறிய முடியாது.

குரான் முழுவதும், அவர் தன்னைத்தானே அல்லாஹ்வின் தூதர் என்று பல முறை கூறிக்கொள்வதையும், அவரை கீழ்ப்படிய வேண்டும் என்று மக்களிடம் கூறுவதையும் தவிர, அவரை பற்றி ஒன்றுமே இல்லை. மூன்று நான்கு முறை அவரது பெயரை குறிப்பிட்டாலும், அவரது வாழ்க்கை பற்றி ஒன்றுமே இல்லை.

குரான் முகம்மதை பெயர் குறித்து கூறுவதை வைத்து அவ்வளவுதான் கூறலாம். அல்லாஹ்வின் தூதர் என்ற குறிப்புகளில், தூதரின் பெயர் குறிப்பிடவில்லை. அது மட்டுமல்ல, அந்த தூதரின் செயல்களும் குறிப்பிடவில்லை. ஆகவே குரானிலிருந்து முகம்மதுவின் வாழ்க்கை வரலாற்றை பற்றி ஒன்றுமே அறிந்துகொள்ள முடியாது. குரானின் வசனத்தை மட்டுமே வைத்து பார்த்தால், இந்த “அல்லாஹ்வின் இறைதூதர்” என்பது முகம்மதைத்தான் குறிக்கிறது என்றும் கூறவியலாது”

என்கிறார்.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

குரானில் முகம்மதுவை பற்றி எந்த விவரணையும் இல்லை. குரானின் ஆரம்பகால வரலாற்றை மிகவும் ஆழமாக ஸ்பென்ஸர் ஆராய்கிறார். இஸ்லாமிய நூல்களிலேயே, முகம்மதின் மறைவுக்கு வெகுகாலத்துக்கு பின்னரே குரான் தொகுக்கப்பட்டது என்று ஒத்துகொள்கின்றன. அதுவும் நினைவிலிருந்து பலர் சொன்னதை வைத்து அவற்றை சேர்த்துத்தான் தொகுத்தவர்கள் குரானை உருவாக்கினார்கள் என்று கூறுகிறது. அதற்கு மேலும், அவர்கள் எந்த வசனத்தை சேர்த்தார்கள் எந்த வசனத்தை விலக்கினார்கள் என்பதற்கு அரசியல், ராணுவ காரணங்கள் காரணமாக வெவ்வேறு தொகுப்பாளர்களால் உருவாக்கப்பட்ட போட்டி குரான்களும் இருந்தன என்று இந்த நூல்களே கூறுகின்றன.

இதேதான் ஹதீஸ் தொகுப்புக்கும். குரான் ஏறத்தாழ முகம்மதுவை பற்றி மவுனமாக இருந்தாலும், ஹதீஸ் (என்னும் மிகவும் பிற்காலத்தில் எழுதப்பட்ட இரண்டாம் கட்ட குரான் விளக்க உரை, முகம்மதுவை பற்றி மிகவும் விலாவாரியாக விளக்குகிறது. அதுவும் மிகவும் நுண்ணிய விளக்கங்களோடு இருக்கிறது. இஸ்லாமில் நம்பிக்கையில்லாத எனக்கு பெரும்பாலான இந்த விவரணைகள், வெறும் கட்டுக்கதைகள் என்றுதான் தோன்றுகின்றன. ஸ்பென்ஸர் இந்த ஹதீஸ்கள் எவ்வாறு உருவாயின என்று விளக்கும்போது, என்னுடைய அவநம்பிக்கை உறுதிப்படுகிறது. பல நூற்றாண்டுகள் கழித்து, போட்டி பிரிவுகளால் தொகுக்கப்பட்ட இந்த ஹதீஸ்கள் இந்த வாய்மொழிச்செய்திகள் யாரிடமிருந்து யார் சொல்லி வந்தது என்ற வழிமுறை வேறு சொல்கின்றன. இதனை இஸ்னாத்(isnad) என்று அழைக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு இஸ்நாதும் அந்த ஹதீஸ் ஆதாரப்பூர்வமானதுதான் என்று நிரூபிக்க எழுதுகிறார்கள். அந்த இஸ்நாத் ஆதாரப்பூர்வமானதுதான் அல்லது சரியானதுதான் என்று யார் நிரூபிப்பார்கள்?

வெவ்வேறு போட்டி பிரிவினர் தங்கள் நிலைப்பாட்டை நியாயப்படுத்திக்கொள்வதற்காக ஹதீஸ்களை உருவாக்கிகொண்டதால், இந்த ஹதீஸ்கள் எல்லாம் ஒன்றுக்கு ஒன்று முரண்பட்டவையாக இருக்கின்றன.

8ஆம் நூற்றாண்டில் இறுதியில் அப்பாஸித் வமிச ஆட்சியாளர்கள் இந்த ஹதீஸ்களை தொகுக்கவும், அவற்றை ஆவணப்படுத்தவும் முயன்றார்கள். இவ்வாறு தொகுத்ததால், முகம்மது எதனை அங்கீகரித்தார், எதனை அங்கீகரிக்கவில்லை, எதனை ஆணையிட்டார், எதனை தடுத்தார் என்பதற்கான செய்தி தொகுப்பை ஏராளமானதாக ஆக்கினார்கள்… இன்னும் அடுத்த நூற்றாண்டில் (9ஆம் நூற்றாண்டில்)தான் ஆறு முக்கியமான ஹதீஸ் தொகுப்புகள் தொகுக்கப்படுகின்றன. அதாவது அனைத்துமே முகம்மது இறந்து, சுமார் 200 வருடங்களுக்கு பிறகு.



Ignaz Goldziher இக்னாஸ் கோல்ஜிஹெர் என்ற ஹதீஸ் வரலாற்றாராய்ச்சியாளர் குறிப்பிடுகிறார், “கட்டுக்கடங்காமல் உருவாகும் போலி ஹதீஸ்களை தடுக்க நேர்மையானவர்கள் செய்த முயற்சிதான் இலக்கியத்தின் வரலாற்றிலேயே மிகவும் வினோதமான நிகழ்வு. நல்ல நோக்கத்துடன், போலி ஹதீஸ்களை எதிர்கொள்ள போலி ஹதீஸ்கள் உருவாக்கப்பட்டன. புதிய ஹதீஸ்களை உருவாக்கி அதன் மூலம் போலி ஹதீஸ்களை உருவாக்குபவர்களை கடுமையான வார்த்தைகளில் இஸ்லாமிய இறைதூதரே திட்டும் ஹதீஸ்கள் உருவாக்கப்பட்டன”

ஒரு ஹதீஸ் போலியாக உருவாக்க முடியுமென்றால், அதன் வாய்வழி தொடர்ச்சியும் (யார் மூலமாக யார் கேட்டு யாரிடம் சொன்னது என்ற வழி) போலியாக உருவாக்க முடியும். எந்த அளவுக்கு ஹதீஸின் உள்ளுறை (matn)போலியாக உருவாக்கப்பட்டதோ அதே வேகத்தில் அதே துல்லியமாக வழிமுறை (isnad) தொடர்ச்சியும் போலியாக உருவாக்கப்பட்டது.”



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

ஆமாம் போலி ஹதீஸ்கள்.

அதே போல இபின் இஷாக் அவர்களால் எழுதப்பட்ட முகம்மதின் வாழ்க்கை வரலாறு நம்பகமானது என்று எந்த கேள்வியும் கேட்காமல் ஏற்றுகொள்பவர் மட்டுமே ஏற்றுகொள்ள முடியும். அல்லது எதனையாவது ஆதாரப்பூர்வமாக ஏற்றுகொள்ள வேண்டும் என்று தவிக்கும் ஆய்வாளர்கள் மட்டுமே இபின் இஷாக்கை ஆதாரப்பூர்வமான வாழ்க்கை வரலாறாக எடுத்துகொள்ள முடியும். ஏனெனில் அந்த காலத்தின் வரலாறு பற்றிய ஆதாரப்பூர்வமான பதிப்பு வேறெந்த இடத்திலும் இல்லை. ஸ்பென்ஸர் கூறுகிறார்

முகம்மது இபின் இஷாக் இபின் யாஸர் என்ற முழு பெயர் கொண்ட இபின் இஷாக் ஒரு தீவிர மத நம்பிக்கை கொண்ட முஸ்லீம். அவர் எழுதிய வாழ்க்கை வரலாறே இன்றைக்கு “வரலாற்றின் முழு ஒளியும் வீசும் முகம்மதின் வாழ்க்கை வரலாறு” என்று அறியப்படுகிறது. இருப்பினும் இபின் இஷாக் முகம்மதோடு சமகாலத்தில் வாழ்ந்தவர் அல்ல. முகம்மது மறைந்ததாக சொல்லப்படும் வருடம் 632. இபின் இஷாக் மறைந்த வருடம் 773. ஆகவே அவர் எழுதிய வாழ்க்கை வரலாறு முகம்மதின் மறைவுக்கு சுமார் 100 வருடங்களுக்கு பின்னரே வருகிறது. மேலும் இபின் இஷாக் எழுதிய ஸிரத் ரசூல் அல்லா என்ற புத்தகம் அதன் ஒரிஜினல் படிவத்தில் கிடைக்கப்படவில்லை. அதுவும் அவருக்கு பின்னர் வந்த மற்றொரு இஸ்லாமிய அறிஞரான இபின் ஹிஷாம் என்பவரால் சுருக்கப்பட்டு வெளியிடப்பட்ட புத்தகத்தில் மேற்கோள் காட்டப்படுகிறது. இபின் ஹிஷாம் மறைந்த வருடம் 834..

இறைவன் அளிக்கும் அன்பை பற்றி போதித்த அமைதியான போதகர் அல்ல இபின் இஷாக் காட்டும் முகம்மது. இபின் இஷாக்கின் முகம்மது, தனது எதிரிகளை தீர்த்துக்கட்ட ஆளை அனுப்பிய ஒரு போர்ப்படை தளபதி. ஏராளமான போர்களை நடத்திய போர்ப்படை தளபதி. இபின் இஷாக் வரையும் முகம்மதின் சித்திரம் பாராட்டத்தகுந்ததல்ல என்று வரலாற்றாய்வாளர் டேவிட் மார்கோலியோத் கூறுகிறார்…

..இபின் ஹிஷாம் தான் எழுதிய சுருக்கப்பட்ட வரலாறு சுத்திகரிக்கப்பட்டது என்று கூறுகிறார். மூலத்தில் ஏராளமான அவமானப்பட தகுந்த விஷயங்கள் இருக்கின்றன. அவை பலரை மனகஷ்டப்படுத்தும் என்று கூறுகிறார். , “things which it is disgraceful to discuss; matters which would distress certain people….”

அதாவது, எந்த வரலாற்றை அடிப்படையாக வைத்து பின்னர் வந்த வாழ்க்கை வரலாறுகள் எழுதப்பட்டனவோ அந்த வாழ்க்கை வரலாறே முகம்மதின் இறப்புக்கு நூறு வருடங்களுக்குபின்னரே எழுதப்பட்டது. பத்திரிக்கைகளோ, ஆவணங்களோ இல்லாத ஒரு காலத்தில் எழுதப்பட்டது. நடந்திருக்கக்கூடிய விஷயங்களை நேருக்கு நேராக பார்த்தவர்கள் வெகுகாலத்துக்கு முன்னரே இறந்துவிட்டபிறகு இந்த வரலாறு எழுதப்படுகிறது. அந்த வரலாறும் போய், அந்த வரலாற்றை படித்த ஒருவர் அதிலிருந்து சுருக்கி, அமங்கலமான விஷயங்களை எல்லாம் நீக்கி எழுதிய வரலாறுதான் முகம்மதின் ஆதாரப்பூர்வமான வரலாறாக சொல்லப்படுகிறது. அந்த வரலாற்றாசிரியரே அமங்கலமான பல விஷயங்களை விட்டுவிட்டதாக சொல்கிறார்.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

 புத்தகம்

முகம்மது இருந்தாரா? இறைவனால் அருளப்படுகிறதாக சொல்லப்படுகிற புத்தகம், அதன் ஆரம்பத்திலிருந்து மாறாததாக சொல்லப்படுகிற புத்தகத்துக்கான ஆதாரத்தை இஸ்லாம் தர முடியவில்லை என்று ஸ்பென்ஸர் குறிக்கிறார்.

முகம்மது இருந்திருக்கக்கூடிய, அல்லது இல்லாமல் இருந்திருக்கக்கூடிய சாத்தியங்களை ஆராயும் இந்த புத்தகம், பல இலக்கிய தத்துவ தடயங்களை இருபுறமும் அளிக்கிறது. இந்த புத்தகத்தை படிப்பவர்கள் “அகழ்வாராய்ச்சி தடயங்களை பற்றி என்ன சொல்கிறீர்கள்” என்று கேட்கலாம். துரதிர்ஷ்ட வசமாக ஸ்பென்ஸர் இந்த வாதத்தை எதிர்கொள்ளவில்லை. அதற்கும் முக்கிய காரணம், தடயங்கள் ஏதும் இல்லாமையே. சவுதி அரசாங்கமும்( ஜெருசலத்தில் உள்ள டெம்பிள் மவுண்ட் மசூதியை நிர்வகிக்கும் வக்ப் நிர்வாகமும்) அகழ்வாராய்வுக்கு உரிய தடயங்களை அழிப்பதில் முன்னணியில் இருக்கின்றன. இஸ்லாமின் ஆரம்ப காலத்துக்கு தடயங்களை அளிக்கக்கூடிய எல்லா விஷயங்களையும் வேண்டுமென்றே அழிக்கின்றன. முகம்மதுக்கும் அவரது ஆரம்ப கால தோழர்களுக்கும் தொடர்புடையதாக கருதப்பட்ட பல இடங்களை சவுதி அரசாங்கம் அழித்து அவற்றின் மீது பல கட்டிடங்களை எழுப்பியுள்ளது. ஆகவே இஸ்லாமின் ஆரம்ப காலத்தை பற்றிய எந்த அகழ்வாராயச்சிக்கும் இன்று முயற்சி எடுக்க முடியாத சூழ்நிலை. மெக்காவின் வரலாற்றை வேண்டுமென்றே சவுதிகள் அழிப்பதற்கு காரணம், இஸ்லாமின் ஆரம்ப காலத்தை பற்றி அகழ்வாராய்ச்சிகள் நடந்தால் அவை இஸ்லாமின் வரலாறாக சொல்லப்பட்டு வருவது பொய் என்று தெரியவரலாம் என்ற அச்சத்தால் இருக்கலாம் என்று கருத இடமிருக்கிறது. இந்த விஷயம் இந்த புத்தகத்துக்கு முக்கிய விஷயம் இல்லை என்றாலும், இந்த புத்தகத்தின் வாதத்தை இன்னும் வலுவாக ஆக்கியிருக்கும்.

முகம்மது வரலாற்றில் இருந்தவரா? இந்த புத்தகம் பொதுமக்களுக்காக பொதுமக்கள் மொழியில் எழுதப்பட்டுள்ள புத்தகம். இன்னொரு வகையில் சொல்லப்போனால், ஸ்பென்ஸர் தானாக எந்த ஆராய்ச்சியையும் செய்ததாக சொல்லிக்கொள்ளவில்லை. அவர் செய்திருப்பதெல்லாம், அதுவும் மிகவும் திறமையான முறையில், கடந்த நூறு ஆண்டுகளில் பல ஆராய்ச்சியாளர்கள் செய்த ஆராய்ச்சிகளையும் கண்டுபிடிப்புகளையும் ஒன்று சேர்த்து கொடுத்திருப்பதுதான். Günter Lüling, David Margoliouth, Patricia Crone ஆகியோர் எழுதிய ஆராய்ச்சிகள் இருக்கின்றன. மேலும் Christoph Luxenberg என்ற புகழ்பெற்ற ஆராய்ச்சியாளர், குரானை அரபி மொழி மூலமாக அன்றி, அந்த காலத்தில் புழக்கத்திலிருந்த சிரியாக் மொழி வாசிப்பில் அதனை படித்து அதற்கு இருக்கக்கூடிய வேறு பொருட்களை கொண்டுவந்தவர். அவ்வாறு ஆராய்ச்சி செய்வது பழமையில் ஊறிய இஸ்லாமியர்களுக்கு அதிர்ச்சியாக இருக்கலாம் என்ற அச்சத்தால் புனைபெயரில் புத்தகம் பதிப்பித்தவர். இவை அனைத்து நூல்களையும் ஒருங்கிணைத்து, இந்த ஆய்வு முடிவுகளை இணைத்து, இந்த தடயங்கள் மூலம், தற்போதைக்கு இருக்கும் கொள்கை(அதாவது முகம்மது வரலாற்றில் இருந்தவர் என்ற கொள்கை)க்கு ஆதாரம் ஏதுமில்லை என்றும் அது உண்மையாக இருக்க மிகக்குறைந்த சாத்தியங்களே உள்ளன என்று கொண்டுவருகிறார். இதுவரை அறியப்பட்ட ஆராய்ச்சி முடிவுகள், இஸ்லாம் என்ற மதம் மெல்ல மெல்ல முந்தைய யூத கிறிஸ்துவ நம்பிக்கைகள் அடிப்படை மேல் உருவாக்கப்பட்ட மதம். இந்த புதிய மதத்துக்கு அதிகாரப்பூர்வ முத்திரை கொடுக்க அதன் மீது ஒரு இறைதூதர் இருந்ததார் இவை அவர் கூறியவை என்று பின்னால் உருவாக்கப்பட்ட கட்டுக்கதை.
இந்த புத்தகத்தின் நூறு பக்கங்களுக்கு பிறகு ஸ்பென்ஸர் இந்த தேற்றத்தை தெளிவாக கூறுகிறார்.

”முகம்மது ஒரு அரபிய தூதுவர், மெக்காவில் பிறந்தார், அரபி மொழி பேசி அல்லாஹ்வின் செய்தியை அரபுகளுக்கும் பிறகு உலகத்தாருக்கும் கொண்டுவந்தார்.” இந்த வரியின் முஸ்லீமல்லாதவர்களும் பொதுவான உண்மையாக எடுத்துகொள்கிறார்கள். இருப்பினும் நுணுக்கி பார்த்தால், ஒவ்வொரு விஷயமும் கரைகின்றன. அந்த காலத்திய வரலாற்று ஆவணங்கள் எதிலுமே முகம்மது என்ற ஒரு அரபிய தூதுவர் மெக்கா அருகாமையில் இருந்தார் என்பதற்கோ அவர் உலகத்துக்கான எதாவது செய்தியை சொன்னார் என்பதற்கோ ஆதாரம் இல்லை. ஒருவேளை முகம்மது என்ற ஒருவர் இருந்திருந்தாலும், மெக்காவில் இருந்தார் என்பதற்கோ அவர் இஸ்லாமில் கூறப்படும் விஷயங்களை போதித்தார் என்பதற்கோ ஆதாரம் இல்லை. அவர் அப்படியே இருந்திருந்தாலும், அவரது வாழ்க்கை வரலாறும், அவர் கூறியதாக சொல்லப்படும் புனித புத்தகமும் அவரது மறைவு என்று கூறப்படும் வருடத்துக்கு பிறகு பல நூற்றாண்டுகள் கழித்தே உருவாக்கப்படுகின்றன.

புத்தகத்தின் இறுதிப்பகுதியில் ஸ்பென்ஸர் மூல கருத்தை விட்டுவிட்டு குரான் அரபி மொழியிலிருந்து எடுக்கப்பட்டதா என்ற ஆராய்ச்சிக்கு போகிறார். ஆனால், இவ்வறு செல்வதற்கான காரணம் வெகுவிரைவிலேயே தெரியவருகிறது. குரானின் பல முக்கியமான பகுதிகள் சிரியாக் மொழியில் எழுதப்பட்ட யூத, கிறிஸ்துவ நூல்களிலிருந்து ஏறத்தாழ காப்பி அடிக்கப்பட்டிருக்கின்றன என்பதற்கான ஆதாரங்களை முன் வைக்கிறார். இஸ்லாமின் வேர்கள் அதற்கு முன்னால் இருந்த மத புத்தகங்களிலிருந்து எடுத்தாளப்பட்டவை. (அல்லாஹ்விடமிருந்து தனித்துவமாகவும் முழுமையாகவும் பெறப்பட்டதாக கூறப்படும் நம்பிக்கைக்கு மாற்றாக). அப்படியானால், “இறைதூதர்” என்ற கதையும் கடன் வாங்கப்பட்ட ஒரு கதையா?



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

ஏற்கெனவே இருக்கும் ஒன்றை பொய்யென நிரூபிப்பதன் பிரச்னையே அது மிகவும் உழைப்பை உறிஞ்சக்கூடியது, ஏராளமான நுண்ணிய தகவல்களை தேடுவது என்பதுதான். எந்த மாதிரியான பொதுமைப்படுத்தல்களாலும், அதன் இருப்பை மிக எளிதில் உதாசீனம் செய்துவிடவியலாது. ஒரு நூறு பெட்டிகள் உங்கள் வீட்டில் இருந்தால், அவற்றில் ஒரு வாதாங்கொட்டை எதுவும் இல்லை என்று நிரூபிக்க வேண்டுமானால், ஒவ்வொரு பெட்டியையும் திறந்து அவற்றில் வாதாங்கொட்டை இல்லை என்றுதான் நிரூபிக்க வேண்டும். அந்த எதிர்பார்ப்புக்கு இணங்க, ஸ்பென்ஸர் எத்தனை வரலாற்று ஆவணங்களை திறக்க முடியுமோ அத்தனை ஆவணங்களையும் ஆராய்கிறார். இவை அனைத்தையும் புத்தகத்தில் எழுதுவது ஒரு பொதுமக்கள் படிக்கக்கூடிய புத்தகத்துக்கு மிகவும் பெரியதாக இருக்கும். இருந்தாலும், ஒவ்வொரு வரலாற்று தடயத்தையும் மேலும் ஆராய விரும்பும் வாசகர்களுக்கு உதவியாக மிகவும் நீண்ட ஆவண இணைப்பை வழங்கியிருக்கிறார்.

தடயங்களில் தனக்கு தேவையானதை மட்டுமே எடுத்துகொண்டு ஸ்பென்ஸர் தனது புத்தகத்தை எழுதியிருக்கிறாரா? அதாவது முகம்மது என்பவரைப் பற்றிய ஆரம்ப கால இஸ்லாமின் வரலாற்று ஆதாரங்களில் அவர் இருந்தாரா என்பதற்கு சந்தேகம் வரக்கூடியவற்றை மட்டுமே எடுத்துகொண்டு, அவர் இருந்திருக்கிறார் என்பதற்கான வரலாற்று ஆதாரங்களை உதாசீனம் செய்திருக்கிறாரா? நிபுணன் அல்லாத என்னைப் போன்ற ஒருவரால் அதனை நியாயமாக அணுக முடியாது. ஆனால், இந்த புத்தகத்தில், இஸ்லாம் தோற்றுவிக்கப்பட்டதாக சொல்லப்படும் ஆரம்ப காலத்திலிருந்து, அதற்கு பின் ஒரு நூற்றாண்டுகளான அனைத்து ஆவணங்களையும், உதவக்கூடிய உதவாத அனைத்து வரலாற்று ஆவணங்களையும் அவர் முழுமையாக கொடுத்திருக்கிறார். விவாதமும், வன்முறையும் எதிர்கொள்ளக்கூடிய ஒரு துறையில் இந்த புத்தகம், ஒரு அச்சமற்ற, நியாயமான பல்கலைக்கழக ஆய்வாளரின் பார்வையிலிருந்து இஸ்லாமை அணுகுகிறது. இந்த புத்தகத்துக்குப் பின்னால், இந்த ஆவணங்களை எதிர்கொள்ளாமல், இஸ்லாமின் தோற்றத்தை பற்றி தனக்குத்தானே கொடுத்துக்கொள்ளும் அங்கீகாரத்தை கேள்வி கேட்காமல், அப்படியே ஒப்புகொண்டு போகும் எந்த ஒரு ஆய்வாளரையும் சந்தேகத்துடனேயே பார்க்கும்படி வைக்கிறது.

ஐரோப்பிய, அமெரிக்க மனதுக்கு, இருண்ட காலங்கள் Dark Ages எனக்கூறப்படும் காலம் ஏறத்தாழ முழுமையாக இருண்டதாக இருக்கிறது. கிபி 600களில் நடந்த எதனையும் அறுதியுடன் கூறுவது மிகவும் மெத்த படித்த அறிஞர்களுக்கு கூட கடினமானதாக இருக்கிறது. இந்த இருண்டகாலங்களை பற்றிய இலக்கிய, அகழ்வாராய்ச்சி மற்றும் கலாச்சார நிகழ்வுகள் மிகவும் அரிதாகவே கிடைக்கின்றன. ஆனால், இந்த கால கட்டத்தில்தான் முகம்மதின் கதையும் இஸ்லாமின் தோற்றமும் நடக்கிறது. ஆகவே, இந்த காலத்தில் தடயங்கள் கிடைக்காமல் இருப்பது எதிர்பார்க்கக்கூடியதுதான் என்று வாதிட இடமிருக்கிறது.

இருப்பினும், இஸ்லாமை பற்றிய வரலாற்றை ஆராயப்புகுந்தால், ஒரு சிக்கலான நிலையையே எட்ட வேண்டியதிருக்கிறது. முகம்மது இருந்ததாக கூறப்படும் காலத்தை நெருங்க நெருங்க, ஆதாரங்களும் மூலங்களும் ஆவணங்களும் அரிதாகி விடுகிறது. முகம்மதின் இறப்பு முடிந்து நூறு ஆண்டுகளுக்கு பிறகுதான் நிகழ்ச்சிகள் ஆவணப்படுத்தப்படுகின்றன. அதற்கு முன்னால், செல்வது கடினமாகிவிடுகிறது. திரை இறங்கிவிடுகிறது. அந்த திரையை கிழித்து அதன் ஆரம்பத்தை பார்க்க முடிவதில்லை. ஆகவே, நம்மால் முகம்மது ஒரு உண்மையான மனிதரா? அல்லது உருவாக்கப்பட்ட பிரமையா, அல்லது வசதியாக உருவாக்கப்பட்ட கட்டுக்கதையா என்று சொல்லமுடிவதில்லை.

இன்றைய நவீன அரசியல் சூழ்நிலையில், முகம்மது வரலாற்றில் இருந்திருக்கிறாரா? Did Muhammad Exist? என்ற தலைப்பே ஒரு சவால்தான். இந்த புத்தகத்தை எழுதிய ஆசிரியருக்கு, இந்த மாதிரி தலைப்பை வைத்ததற்காகவே, எதிர்ப்பு, வன்முறை, ஒதுக்கல், பத்வாக்கள் ஆகியவை வரக்கூடும் என்பதால், உண்மையில், “முகம்மது வரலாற்றில் இருந்திருக்கிறாரா? என்ற தலைப்பில் புத்தகம் எழுதலாமா?” என்றுதான் இந்த புத்தகத்துக்கு தலைப்பு வைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். இந்த தலைப்பு கேள்விக்கு விடை இன்றைய அரசியலில் “கூடாது” என்றுதான் இருக்கும். ஆகவே, “முகம்மது வரலாற்றில் இருந்திருக்கிறாரா?” என்ற கேள்விக்கும் விடை “இல்லை” என்றுதான் இருக்கும். ஏனெனில், முகம்மது வரலாற்றில் நிச்சயம் இருந்திருந்தால், அவரது இருப்பு ஆதாரப்பூர்வமாக ஆவணப்படுத்தப்பட்டிருந்தால், அப்படிப்பட்ட கேள்வியை கேட்பதற்கு எந்த விதமான அச்சுருத்தலும் நிச்சயம் இருக்காது. மேலும், இந்த புத்தக ஆசிரியர், முகம்மதின் வரலாற்று இருப்பை சந்தேகப்பட்டிருப்பதாலும், அவரது முடிவை எளிதில் பொய்யென நிரூபிக்க முடிந்திருந்தால், இந்த கேள்வியும் உடனே உதாசீனம் செய்யப்பட்டு மறக்கப்பட்டிருக்கும். ஆகவே, இந்த புத்தகம் விவாதத்துக்குரியதாக இருப்பதாலும், இது சில நாடுகளில் தடை செய்யப்பட்டிருப்பதாலும், இந்த புத்தகத்தின் வாதங்களில் சத்திருக்கிறது என்ற முடிவுக்கே வர வேண்டியுள்ளது.

இயேசு வரலாற்றில் இருந்தாரா என்பதை பற்றி ஆய்வாளர்கள் ஆராயும்போது அது விவாதத்த்குரியதாக இல்லை. விவிலியத்தில் இருக்கும் நிகழ்ச்சிகளின் அடிப்படையில் அகழ்வாராய்ச்சிகள் மேற்கொள்ளப்படும்போது அது விவாதத்துக்குரியதாக இல்லை. விவிலியத்தில் இருக்கும் நிகழ்வுகள் நடக்கவே இல்லை என்று இந்த ஆராய்ச்சியாளர்கள் சொல்லும்போது, ஒரு சில கிறிஸ்துவர்கள் அப்படிப்பட்ட ஆய்வு முடிவுகளை வருத்தத்துடன் பார்த்தாலும், ஆய்வாளர்கள் மீது கொலை மிரட்டல் விடப்படுவதில்லை. கிறிஸ்துவம் தனக்கு எதிராக வைக்கப்பட்ட விமர்சனங்களை தாண்டி நிற்கிறது. அது தன் செய்தி தரும் வலிமையால் நிற்கிறது. அதன் வரலாற்று தகவல்களால் நிற்கவில்லை. அதே போல இஸ்லாமும் இவற்றை எதிர்கொள்ளும் என்று எதிர்பார்க்கலாம்.
Did Muhammad Exist?
by Robert Spencer
ISI Books, April 2012
$27.95



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

http://pjmedia.com/zombie/2012/04/23/book-review-did-muhammad-exist-by-robert-spencer/



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

ஸலாம் இ.சா
ஹா ஹா ஹ‌
நான் புத்தகம் படித்து விட்டேன்.அருமையாக் எழுதியுள்லார்.

சில முக்கிய விவரங்கள்

1.முகமது(சல்)வின் இறப்பு பொ ஆ 632 ல் இருந்து சுமாஅர் 100 வருடங்கள் வரை இவர் பற்ரியோ,முழுமையான குரான் பற்றியோ எந்த குறிப்புமே இல்லை.

2. முகமது என்பவர் உண்மையில் இல்லை என்பதற்கு நம்மிடம் வரும் எதிர்வாதம் என்னவெனில் ஒரு வேளை கற்பனை என்றால் ஏன் இப்படி அவரை அதிக திருமணம் அதில் பல சர்ச்சைகுறிய முறையில் செய்தது,போர்,வன்முறை மிகுந்த மனிதனாக சித்தரிக்க வேண்டும்?

முகமது பற்றி தெளிவாக குரானில் கூறப்படுவது மிக குறைவு,பல தாரமணம்,…. உள்ளிட்ட பல விவரங்கள் ஹதிதுகளில் மட்டுமே உள்ள‌ன.

குரானின் படி முகமது என்றல் புகழுக்கு உரியவர் என்னும் சொல்
பெயர் சொல்லாக அல்லது பண்புப்பெயராக குறிப்பிடப் படுகிறதா என்பதையே ஸ்பெண்சர் கேள்விக்கு உள்ளாக்குகிறார்.
முகமது(சல்) அவர்களின் வளர்ப்பு மகன் ஜைதுவின் மனைவி ஜைப் உடன் திருமணம் குரானில் குறிப்பிடப்படுவதான் ஒரே சர்ச்சைக்குறிய விடயம் ஆகும்.
இதற்கு ஸ்பென்சர் அளிக்கும் விளக்கம் அருமை.
அந்த வசனங்களை பார்ப்போம்.
&&&&&&&&&&&&&&
33:36. மேலும், அல்லாஹ்வும் அவனுடைய தூதரும் ஒரு காரியத்தைப்பற்றிக் கட்டளையிட்டு விட்டால், அவர்களுடைய அக்காரியத்தில் வேறு அபிப்பிராயம் கொள்வதற்கு ஈமான் கொண்டுள்ள எந்த ஆணுக்கோ பெண்ணுக்கோ உரிமையில்லை; ஆகவே, அல்லாஹ்வுக்கும் அவனுடைய ரஸூலுக்கும் எவரேனும் மாறு செய்தால் நிச்சயமாக அவர்கள் பகிரங்கமான வழிகேட்டிலேயே இருக்கிறார்கள்.
33:37. (நபியே!) எவருக்கு அல்லாஹ்வும் அருள் புரிந்து, நீரும் அவர் மீது அருள் புரிந்தீரோ, அவரிடத்தில் நீர்: “அல்லாஹ்வுக்குப் பயந்து நீர் உம் மனைவியை (விவாக விலக்குச் செய்து விடாமல்) உம்மிடமே நிறுத்தி வைத்துக் கொள்ளும்” என்று சொன்ன போது அல்லாஹ் வெளியாக்க இருந்ததை, மனிதர்களுக்குப் பயந்து நீர் உம்முடைய மனத்தில் மறைத்து வைத்திருந்தீர்; ஆனால் அல்லாஹ் அவன் தான், நீர் பயப்படுவதற்குத் தகுதியுடையவன்; ஆகவே ஜைது அவளை விவாக விலக்கு செய்துவிட்ட பின்னர் நாம் அவளை உமக்கு மணம் செய்வித்தோம்; ஏனென்றால் முஃமின்களால் (சுவீகரித்து) வளர்க்கப்பட்டவர்கள், தம் மனைவிமார்களை விவாகரத்துச் செய்து விட்டால், அ(வர்களை வளர்த்த)வர்கள் அப்பெண்களை மணந்து கொள்வதில் யாதொரு தடையுமிருக்கக் கூடாது என்பதற்காக (இது) நடைபெற்றே தீர வேண்டிய அல்லாஹ்வின் கட்டளையாகும்.
33:38. நபியின் மீது அல்லாஹ் விதியாக்கியதை அவர் நிறைவேற்றுவதில் எந்தக் குற்றமும் இல்லை; இதற்கு முன் சென்று போன (நபிமா)ர்களுக்கு ஏற்பட்டிருந்த அல்லாஹ்வின் வழி இதுவேயாகும் – இன்னும் அல்லாஹ்வின் கட்டளை தீர்மானிக்கப்பட்ட விதியாகும்.
33:39. (இறை தூதர்களாகிய) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் கட்டளைகளை எடுத்துக் கூறுவார்கள்; அவர்கள் அவனுக்கே பயப்படுவார்கள்; அல்லாஹ்வையன்றி வேறு யாருக்கும் அவர்கள் பயப்படமாட்டார்கள்; ஆகவே, கேள்வி கணக்குக் கேட்பதற்கு அல்லாஹ்வே போதுமானவன்.
33:40. முஹம்மது(ஸல்) உங்கள் ஆடவர்களில் எவர் ஒருவருக்கும் தந்தையாக இருக்கவில்லை; ஆனால் அவரோ அல்லாஹ்வின் தூதராகவும், நபிமார்களுக்கெல்லாம் இறுதி (முத்திரை)யாகவும் இருக்கின்றார்; மேலும் அல்லாஹ் எல்லாப் பொருள்கள் பற்றியும் நன்கறிந்தவன்.
&&&&&&&&&&&&&
இந்த வசனக்களில் முகமது(சல்) அவர்களீன் திருமணத்தை நியாயப் படுத்தி,பிறகு 33.40 அவருக்கு ஆண்வாரிசு கிடையாது,அவரே இறுதி தூதர் என விள்க்குகிறது.

முகம்து(சல்) இறுதி தூதர் என்பது சுன்னி இஸ்லாமின் முக்கியமான கொட்பாடு இதை ஏன் ஜைபு திருமண்த்தோடு தொடர்பு கொள்ள வேண்டும்.

இங்குதான் விடயம்.முகமதுக்கு முந்தை எல்லா தூதர்களுமே இரத்த சம்பந்த்ம் மூலம் தொடர்ச்சியான் ஆண்வாரிசு உடையவர்கள்.

ஆதம்,நூஹ்,….இப்ராஹிம்,இஸ்லாயில் ஈசாக்,யாகூப்,…மூசா,ஆரோன்….ஈசா…முகமது என அனைவருமே உறவினராக காட்டப் படுகிறார்கள்.
[இதில் ஈசா மரியமின் மகன் என்றாலும் குரான் அவரின் பிறப்பை கூறுவது குழப்பம்,]

ஆகவே ஜைது முகமதுவிற்கு பின் தூதர் ஆக முடியாது என்பதை உறுதி செய்யவே ஜைனப் திருமணம் குரானில் வலியுறுத்தப்படுகிறது.முகமதுக்கு ஆண் வாரிசு இல்லாததால் மட்டுமே தூதத்துவம் முடிவுக்க்கு வந்தது என்பதை வலியுறுத்துகிறது.

குரன் என்பது உம்மையாத்,அப்பசித் ,வம்சங்கள்க்கு இடையில் ஏற்பட்ட முரண்பாட்டுக் காலத்தில் யார் உண்மையான வாரிசு என்னும் கேள்விக்கு இருவரின் ஆதாரம் ஏற்படுட்தும் முயற்சிகளை குரான்,ஹதிதுகளில் பார்க்க இயலும்.இந்த ஜைப்ஃப் விவகாரமும் ஒன்று.

மற்ற‌படி போர் வன்முறை,கொள்ளை அடித்தல் எல்லாம் பழைய‌ ஏற்பாட்டில் கூறப்படுபவை என்பதால் பெரிய விடயம் இல்லை.

ஆகவே குரானில் முகமதுவை பற்ரி கூறப்படும் சில விவரங்களும்
தேவையின் அடிப்படையில்தான் கூறப்பட்டது.

ஆகவே முகமது(சல்) ஐ குறை சொல்லும் சர்ச்சைக்குறிய வசனக்கள் இருப்பதால் மட்டும் அது அவருக்கு வரலாற்று சான்று ஆக முடியாது.

நன்றி



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

ஆர்ய ஆனந்த் says:

சார்வாகன் : “…இந்த வசனக்களில் முகமது(சல்) அவர்களீன் திருமணத்தை நியாயப் படுத்தி,பிறகு 33.40 அவருக்கு ஆண்வாரிசு கிடையாது,அவரே இறுதி தூதர் என விள்க்குகிறது.

முகம்து(சல்) இறுதி தூதர் என்பது சுன்னி இஸ்லாமின் முக்கியமான கொட்பாடு இதை ஏன் ஜைபு திருமண்த்தோடு தொடர்பு கொள்ள வேண்டும்…”

“…ஆகவே ஜைது முகமதுவிற்கு பின் தூதர் ஆக முடியாது என்பதை உறுதி செய்யவே ஜைனப் திருமணம் குரானில் வலியுறுத்தப்படுகிறது.முகமதுக்கு ஆண் வாரிசு இல்லாததால் மட்டுமே தூதத்துவம் முடிவுக்க்கு வந்தது என்பதை வலியுறுத்துகிறது…”

“முஹம்மது உங்கள் ஆண்களில் எவருக்கும் தந்தை இல்லை” என்று அல்லாஹ்வின் பெயரில் முஹம்மது இறக்கிய இந்த வசனம், ஜைனபை தான் திருமணம் செய்து கொள்ள எந்த தடையும் இருக்க கூடாது என்ற நோக்கத்திற்காகவே அவரால் புனையப்பட்டது. அதாவது தான் மகனாக தத்து எடுத்து வளர்த்த ஜைது உண்மையில் தன்னுடைய மகன் இல்லை, எனவே அவருடைய மனைவியும் தன்னுடைய மருமகளுமான ஜைனபை தான் மணந்து கொள்வது தவறில்லை என்று காட்டவே, இந்த அருவருப்பை நியாப்படுத்தும் வசனத்தை முஹம்மது வழக்கம் போல அல்லாஹ் கூறுவதாக இட்டுக்கட்டினார்.

முஹம்மது தன்னை மட்டுமே உயர்வாக நினைக்கும் மன நோயாளி(Narcissist) என்பதால், தன்னை நபிமார்களின் முத்திரை என்று இந்த வசனத்தில் வர்ணித்துக் கொண்டார். நபிமார்களின் முத்திரை(காதமுன் நபியீன்) என்பதற்கு இறுதி நபி என்று சுன்னிகளும் ஷியாக்களும் பொருள் கொண்டு, முஹம்மதே இறுதி நபி என்று கொள்கை வகுத்துக்கொண்டனர். இதை வேறு விதமாக அர்த்தம் கொண்டு காதியானிகளின் ஒரு பிரிவு முஹம்மதுக்கு பின்பும் நபிமார்கள் தோன்றுவார்கள் என்று வாதிடுகின்றனர்.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

சகோ ஆனந்த்
அப்புத்தகத்தில் ஸ்பென்சர் முகமது(சல்) ஜைனப்பின் திருமணம் குரானில் கூறப்படுவது ஏன்? என்பதில் விளக்கமாக கூறியதையே நான் சொல்லி இருக்கிறேன்.

முகமது(சல்) ஜைனஃப் திருமணம் சர்ச்சைக்குறியது என்னும் பட்சத்தில் அதனை குரானில் சேர்க்காமல் இருக்க ஏன் எவரும் முயற்சிக்கவில்லை?

இதன் பிண்ணனியில் வாரிசு அரசியல் போட்டியும் வெளிப்படுகிறது.
&&&&&&&&
எனினும் முகமது என்பவர் ஒருவர்தானா என்பது என் சந்தேகம்.பாருங்கள் ஷிர்டி பாபா,சாயிபாபா உள்ளிட்டு பல ஆட்கள் அப்பெயரில் இருப்பது போல் பலரின் வாழ்வில் நடந்த சம்பவங்களை ஒருவர் பெயரில் சேர்த்து கதை கட்டுவது வரலாற்றில் மிக சாதாரண விடயம்.

மெக்காவில் இருந்த முகமது&இறக்கிய குரான் வசனஙகள் ,மெதினாவில் இருந்த முகமது&இறக்கிய வசனங்களின் வேறுபாடு இத்னை வலுப்படுத்துகின்றன.

திடீரெனெ ஒரு மனிதன் முற்று முழுதாக மாறுவது சாத்தியம் இல்லை எனவே நினைகிறேன்.
இன்னும் சில விடயங்கள்.இபோதுள்ல முஸ்லிம்களில் பலரின் பெயரில் முகமது இருக்கிறது.
ஆனால் ஒரு மனித குலத்தின் இறுதி தூதர்பெயர் ஒரு 150 வருடத்திற்கு எந்த காலிஃப்பின் பெயரிலும் இல்லை.முகமது 1 என 800+[Muhammad I - 852–886] ஒருவர் வருகிறார்.இது ஏன்?எப்படி?
அப்பாசித்து வம்சம் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகே ஹதிதுகள் தொகுப்பு,முகமதுவின் பெயர் சூட்டுதல் போன்றவை நடைமுறைக்கு வருகின்றன.
விந்தையாக இல்லையா!!!!!!
&&&&&&&7
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Caliphs
Abu Bakr – 632–634
Umar ibn al-Khattab – 634–644
Uthman ibn Affan – 644–656
Ali ibn Abi Talib – 656–661
Hasan ibn Ali – 661-661
***********
Caliphs of Damascus (661–750)
Umayyad Caliphate (green) at its greatest extent, c. 750.
Muawiyah I – 661–680 (Founder of the Umayyad dynasty).
Yazid I – 680–683
Muawiyah II – 683–684
Marwan I – 684–685
Abd al-Malik – 685–705
Al-Walid I – 705–715
Sulayman – 715–717
Umar II – 717–720 (Sometimes considered, honorifically as the fifth of the Rashidun).
Yazid II – 720–724
Hisham – 724–743
Al-Walid II – 743–744
Yazid III – 744
Ibrahim – 744
Marwan II – 744–750
***********
Emirs of Córdoba (756–929)
Abd ar-Rahman I – 756–788
Hisham I – 788–796
al-Hakam I – 796–822
Abd ar-Rahman II – 822–852
Muhammad I – 852–886
al-Mundhir – 886–888
Abdallah ibn Muhammad – 888–912
Abd-ar-Rahman III – 912–929 (Declared himself Caliph)
*************
குரான் தன்னை அரபியில் எழுதப்பட்டது என கூற வேண்டிய அவசியம் என்ன?
அரபியில் எழுதப்பட்டு இருந்தால் அதுதானே!
பிறகு எதற்கு இப்படி கூற வேண்டும்?



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

ஸலாம் இ.சா& இப்ராஹிம்

1. குரானில் வந்தாலும் இறைவன் என்னும் பொருள் கொள்லும் வார்த்தைகளை அல்லாஹ் என பி ஜே& தாவாவாதிகள் அனைவரும் ப்யன்படுத்தலாம்.

2.ஆனால் அல்லாஹ் என்னும் அந்த இறைவன் என்னும் சொல்லை காஃபிர்கள் இறைவன் என சொல்ல கூடாது.

அ) அந்த இறைவன் இஸ்லாமியர்களுக்கு மட்டும் இறைவனா ?
என்று தமிழில் ஏன் கேட்கக் கூடாது?

எனினும் இலாஹ்(இறைவன் என்பதை அல்லாஹ் என பயன்படுத்தலலாம்

ஆ) அல்லாஹ் முஸ்லிம்களுக்கு மட்டும் இலாஹ்வா?

இப்படி கேட்டால் இலாஹ் என்பதற்கு அல்லாஹ் என பொருள் கொள்லும் மோசடி தெரிகிறது.

இ) இலாஹ் முஸ்லிம்களுக்கு மட்டும் அல்லாஹ்வா?
ஆமாம் இப்ராஹிமின் கூற்று
அல்லாஹ் என்பது அந்த[அதாவது இஸ்லாமியர்களின்] இறைவன்.இதுதான் சரியாக பொருள் தருவதால் இப்ராஹிம் மறுக்கிறார்.
[இப்படி கேட்க்கக்கூடாது என்பது இப்ராஹிமின் வாதம்.இலாஹ் அல்லாஹ் ஆகலாம்,ஆனால் அல்லாஹ் ஒருபோதும் இலாஹ் ஆக முடியாது. சபாஷ் சரியான தாக்கியா!.அலாஹ் மற்றும் இலாஹ் இடமாற்றம் செய்ய கூடாது ஏற்கிறேன்.]

ஈ) அந்த இறைவன் இஸ்லாமியர்கள்க்கு மட்டும் இலாஹ்வா??
ஆமாம் அவர்களின் கடவுள் மட்டுமே உண்மை என இஸ்லாமியர்கள் நம்புவதால் அனைவரும் ஏற்கவேண்டும்.இல்லையெனில் எந்த விளைவும் இயற்கையாகவோ,
மேலே குறிப்பிட்ட வகைகளில் (இ) மட்டுமே இப்ராஹிமால் மறுக்கப்படுகிறது.
அந்த இறைவன் என்பது இஸ்லாமியர்களின் இறைவன்.

இஸ்லாமுக்கு முந்தைய குரேஷிய மதத்தில் அல்லாவுக்கு மூன்று மகள்களும் உண்டு [மனாத்,உஜ்ஜா, லாத்.]டு,360 கடவுள்களில் ஒருவர்.இந்த 99 பெயர்களும் கூட வெவ்வேறுகடவுள்கலை குறிப்பிடுபவையாகவே இருந்து இருக்கலாம்.
53:18. திடமாக, அவர் தம்முடைய இறைவனின் அத்தாட்சிகளில் மிகப் பெரியதைக் கண்டார்.
53:19. நீங்கள் (ஆராதிக்கும்) லாத்தையும், உஸ்ஸாவையும் கண்டீர்களா?
53:20. மற்றும் மூன்றாவதான “மனாத்”தையும் (கண்டீர்களா?)
53:21. உங்களுக்கு ஆண் சந்ததியும், அவனுக்குப் பெண் சந்ததியுமா?
53:22. அப்படியானால், அது மிக்க அநீதமான பங்கீடாகும்.
53:23. இவையெல்லாம் வெறும் பெயர்களன்றி வேறில்லை; நீங்களும் உங்கள் மூதாதையர்களும் வைத்துக் கொண்ட வெறும் பெயர்கள்! இதற்கு அல்லாஹ் எந்த அத்தாட்சியும் இறக்கவில்லை; நிச்சயமாக அவர்கள் வீணான எண்ணத்தையும், தம் மனங்கள் விரும்புபவற்றையுமே பின் பற்றுகிறார்கள்; எனினும் நிச்சயமாக அவர்களுடைய இறைவனிடமிருந்து, அவர்களுக்கு நேரான வழி வந்தே இருக்கிறது.

இந்த 99 பெயர்களும் ஒரே ஒரு கடவுளை குறித்தன என அறிய முடியுமா? இந்த வசனம் சொல்வது போல் நீங்கள் வைத்துக் கொண்ட பெயர்களை நாங்கள் நம்ப அவசியம் இல்லை.
அல்லாஹ் இறக்கிய அத்தாட்சிகளை நீங்கள் இறக்கினால் மட்டுமே இது குறித்து ஆலோசிக்கலாம்
நன்றி

saarvaakan says:

சகோ இப்ராஹிம்,

நாத்திகர்கள் காஃபிர்களில் ஒரு பிரிவு என்பதை ஏற்ருக் கொள்கிறேன்.எனினும் நாத்திகர்களை மட்டும் குறிக்கும் சொல் ஆனானப் பட்ட அல்லாவின் அரபியில்[குரானில்] இல்லையா?

கிறித்தவர்,யூதர்,சபியீன்கள்=வேதம் கொடுக்கப்பட்டோர்

நாத்திகர்களும் சிலைவண‌ங்கி மதத்தவரும்[இந்து,புத்த‌ ,ஜைன,சீக்கிய...] அல்லாவிற்கு ஒரே மாதிரியா?இல்லை வேறுவேறா?

ஏன் சில சொற்களுக்கு அரபி மட்டும் ,சிலவற்றுக்கு தமிழ் என்று குழப்புகிறீர்கள்?.

நாத்திககருக்கு அரபி சொல் அல்லது முஸ்லிமுக்கு தமிழ் சொல் வேண்டும்.

நன்றி



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

ஸலாம் இ.சா
இஸ்லாமியர் அலதவ்ர்களுக்கு கூட முகமது(சல்) வரலாற்றில் வாழ்ந்தாரா என்னும் கேள்வி தெவையற்றதாக தெரிவதில் வியப்பில்லை.பிற மதத்தினரின் பார்வையில் முகமது(சல்) அவர்களின் கொள்கைகள்,வாழ்க்கை மோசமாக தெரிவதே காரணம்.

ஒருவேளை கட்டுக் கதைகளாக உருவாக்கி இருந்தால் மனிதப்புனிதனாக எல்லோரும் ஏற்கும் படியான ஒரு நாயகனை அல்லவா உருவாக்கி இருப்பார்கள்?

நம்ம சகோக்களுக்கு முகமது ஒழுக்கத்தின் உச்சம் என்பதால் அவர்கள் இப்படி சிந்திப்பது இல்லை.

1.முகமதுவை பற்றிய தகவல்கள் ஹிஜ்ரி முதல் நூற்றாண்டில் குறைவு.சில யூத,கிறித்தவ குறிப்புகள் உண்டு எனினும் அவற்றின் படி இஸ்லாமின் தோற்றம் 750க்கு பிறகுதான்.

பொ.ஆ 634ல் எழுதப்பட்ட ஒரு யூதக் குறிப்பு[டாக்டரினோ ஜேகோபி] அப்போது வாழ்ந்த ஒரு தூதர் என சொல்லிக் கொண்ட ஒருவர் பற்றி கூறுகிறது.

அவரிடம் சுவனத்தின் திறவுகோல் இருப்பதாக் சொல்கிறார்,ஆனால் கையில் வாள் வைத்தா சுவனத்தை திறப்பார் என எதிர்மறையாக கேட்கிறது.

Doctrina Jacobi (July 634)

[Jacob, himself a convert, wrote to encourage Christian faith in Jews of Carthage, forcibly converted in 632, in a tract that was completed before "the thirteenth of July in the seventh indiction," i.e. 634, when Jacob left Carthage. In it his cousin Justus appears telling how he heard of the killing of a member of the imperial guard, or candidatus, in a letter from his brother Abraham in Caesarea, in which the following appears.]

When the candidatus was killed by the Saracens, I was at Caesarea and I set off by boat to Sykamina. People were saying “the candidatus has been killed,” and we Jews were overjoyed. And they were saying that the prophet had appeared, coming with the Saracens, and that he was proclaiming the advent of the anointed one, the Christ who was to come. I, having arrived at Sykamina, stopped by a certain old man well-versed in scriptures, and I said to him: “What can you tell me about the prophet who has appeared with the Saracens?” He replied, groaning deeply: “He is false, for the prophets do not come armed with a sword. Truly they are works of anarchy being committed today and I fear that the first Christ to come, whom the Christians worship, was the one sent by God and we instead are preparing to receive the Antichrist. Indeed, Isaiah said that the Jews would retain a perverted and hardened heart until all the earth should be devastated. But you go, master Abraham, and find out about the prophet who has appeared.” So I, Abraham, inquired and heard from those who had met him that there was no truth to be found in the so-called prophet, only the shedding of men’s blood. He says also that he has the keys of paradise, which is incredible. (Doctrina Jacobi V.16, 209. [p. 57])
இஸ்லாம்,முஸ்லிம்,குரான்,முகமது போன்ற சொற்கள் ஹிஜ்ரி முதல் நூற்றாண்டில் புழக்கத்தில் இல்லை.இன்னும் பிற மதத்தவரின் குறிப்புகள் இங்கே தொகுத்து இருக்கிறார்கள்.
http://christianorigins.com/islamrefs.html
External References to Islam
by Peter Kirby (September 11, 2003)
Robert G. Hoyland in 1997 published an important book entitled Seeing Islam as Others Saw It: A Survey and Evaluation of Christian, Jewish and Zoroastrian Writings on Early Islam. This book contains background, commentary, and evaluation of over a hundred sources that may date between 630 CE and 780 CE, the formative period of Islam, and that refer to the growing phenomenon in either an incidental or purposeful context as an outsider. Unfortunately, the book is expensive and difficult to obtain. So I have excerpted the references themselves, placing them in chronological order, and I encourage the interested reader to buy or borrow Hoyland’s book.
For reference, the migration of Muhammad from Mecca to Madinah, called the Hijrah (on which the Islamic calendar is based), dates to 622 CE. Muhammad died in 632 CE, or 11 AH, according to tradition. See this Brief Chronology of Muslim History for more information.
முகம்து என்பவர் இஸ்லாமியர்களின் கதைகள் படி இருந்து இருக்க வாய்ப்பு இல்லை.முகமது என்னும் சொல் ஒருவரை மட்டும் குறிக்கும் கதைகளா என்பதும் முக்கிய கேள்வியே. ,முகமது என்னும் பெயரே 100 ஆண்டுகளுக்கு பிறகே நடைமுறைக்கு வருகிறது.

100+ வருடங்கள்க்கு கலீஃபாக்களின் பெயரில் கூட முகமது நெடுங்காலத்திற்கு இல்லாதது சந்தேகத்தை வலுப்படுத்துகிறது.

நன்றி



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

  1. saarvaakan says:

    ஸலாம் இ.சா
    இங்கே படியுங்கள்!
    இப்பதிவில் முகமது பிறக்ப்பதற்கு முந்தைய நூற்றாண்டில் யூதர்கள் அராபியாவில் வாழ்ந்த கிறித்தவர்களை இனப்படுகொலை செய்ததை பற்றி கூறுகிறது.இப்பதிவின் நோகம் யூதர்களும் கிறித்தவ்ர்களும் கூட சண்டையிட்டார்கள்.முஸ்லிம்கள் மட்டுமே யூதர்களின் எதிரி அல்ல என்பதை சித்த‌ரிப்பது என கூறலாம்.

    ஆனால் இக்கட்டுரை இஸ்லாமுக்கு வேறு விதத்தில் ஆப்பு வைக்கிறது. ப‌டியுங்கள்.
    [யூத ராஜ்ஜியம் இனப்படுகொலை செய்த சவூதி கிறிஸ்தவர்கள்
    http://kalaiy.blogspot.com/2012/05/blog-post_13.html
    கி.பி. 524 ம் ஆண்டு,அல் உக்தூத் யூதப் படைகளால் முற்றுகையிடப் பட்டது. தமது அயலில் ஒரு கிறிஸ்தவ தேசத்தின் அபாரமான வளர்ச்சி கண்டு பொறாமை கொண்ட யூதர்களும், து நவாசின் படையெடுப்புக்கு உதவி செய்தனர். அன்று யூதர்களின் வெறுப்புணர்வு எந்தளவு தீவிரமாக இருந்தது என்பதற்கு, அடுத்து வரும் சம்பவங்கள் சாட்சியம் கூறும். முற்றுகைக்குள் மாட்டிக் கொண்ட அல் உக்தூத் பிரஜைகள் அனைவரும், யூதர்களாக மதம் மாற வேண்டும், அல்லது மரணத்தை தழுவிக் கொள்ள வேண்டும் என்று உத்தரவு பிறப்பிக்கப் பட்டது. இறுதிக் கணம் வரையில் போராடி மடிய விரும்பியஅல் உக்தூத்பிரஜைகள், மதம் மாற மறுத்தனர். யூதப் படைகள்,அல் உக்தூத்நகரை சுற்றி அகழி வெட்டி, சிதை அடுக்கி தீ மூட்டினார்கள். அல் உக்தூத்மக்களை, ஒருவர் விடாது எல்லோரையும் உயிரோடு நெருப்பில் போட்டுக் கொளுத்தினார்கள்.

    மொத்தம் இருபதாயிரம் பேர், இனவழிப்புக்கு பலியானதாக கூறப் படுகின்றது. ரோம சாம்ராஜ்யத்தின் கிறிஸ்தவ தலைமைச் செலகத்திற்கு அனுப்பப் பட்ட கடிதத்திலும் இது தெரிவிக்கப் பட்டுள்ளது. அல்உக்தூத் நகரின் தியாகிகள், ஒவ்வொரு வருடமும் கிறிஸ்தவ உலகில் நினைவுகூரப் பட்டனர். இஸ்லாமியர்களின் புனித நூலான குர் ஆனில், அல் உக்தூத் இனப்படுகொலை பற்றி பதிவு செய்யப் பட்டுள்ளது. (Surat al-Buruj of the Q'uran 85:4–8 ) ]
    இது குரானில் 85ஆம் சூராவில் குறிப்பிடப்பட்டு உள்ளது என கூறுவதல் அதனை பார்ப்போம்.

    85:4. (நெருப்புக்) குண்டங்களையுடையவர்கள் சபிக்கப்பட்டனர்.
    85:5. விறகுகள் போட்டு எரித்த பெரும் நெருப்புக் (குண்டம்).
    85:6. அவர்கள் அதன்பால் உட்கார்ந்திருந்த போது,
    85:7. முஃமின்களை அவர்கள் (நெருப்புக் குண்டத்தில் போட்டு வேதனை) செய்ததற்கு அவர்களே சாட்சிகளாக இருந்தனர்.
    85:8. (யாவரையும்) மிகைத்தவனும், புகழுடையோனுமாகிய அல்லாஹ்வின் மீது அவர்கள் ஈமான் கொண்டார்கள் என்பதற்காக அன்றி வேறெதற்கும் அவர்களைப் பழி வாங்கவில்லை.
    நமக்கு பெரிய அதிர்ச்சி
    யூதர்கள்=நெருப்புக் குண்டம் உடையவர்கள்(சரி பலி பீடம் வைத்து இருந்தார்கள் என பொருள் கொள்வோம்]
    அராபிய கிறித்தவர்கள்=மூமின்கள்!!!!!!!!!!!!!!!
    இது என்னடா இஸ்லாமுக்கு வந்த சோதனை. அப்போது இஸ்லாம் என்பது கிறித்தவ்த்தின் ஒரு பிரிவா!
    சரி ஆங்கிலத்தில் பார்த்தாலும் நம்பிக்கையாளர்கள் என தாக்கியா மொழி பெயர்ப்பு தெரிகிறது.
    Sahih International: And they, to what they were doing against the believers, were witnesses.
    Pickthall: And were themselves the witnesses of what they did to the believers.
    Yusuf Ali: And they witnessed (all) that they were doing against the Believers.
    Shakir: And they were witnesses of what they did with the believers.
    Muhammad Sarwar: witnessing what they were doing.
    Mohsin Khan: And they witnessed what they were doing against the believers (i.e. burning them).
    Arberry: and were themselves witnesses of what they did with the believers.
    அரபி வார்த்தை மூமின் என்று போட்டுத் தாகுகிறது!
    (85:7:5)
    bil-mu’minīna
    to the believers

    இதை என்ன சொல்வது?

    கிறித்தவர்களை மூமின்கள் என அழைக்கலாம் எனில் ஏன் அவர்களை பிறகு வழிகேடர்கள் என்கிறது குரான்?

    முகமதுக்கு முன் ,பின் என தாக்கியா வாதம் தவிர்த்து பார்த்தால் இதில் சிந்திப்பவர்களுக்கு நிறைய அத்தாட்சிகள் உள்ளன.
    ஹா ஹா ஹா

     
  2. தமிழன் says:

    @saarvaakan, நண்பரே, உங்களுக்கு எங்கே இருந்து இவ்வளவு ஆராச்சி செய்து , படித்து எழுத சமயம் இருக்குக்கிறது? அல்லா என்ன உங்களுக்கு மட்டும் ஒரு நாளைக்கு 48மணி நேரம் குடுத்திருக்கிறானா? ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

பகடு says:

இஸ்லாம் ஒரு gnostic christian sect என்று கருத ஏராளமான இடம் இருக்கிறது.

முகம்மது என்பது praised one என்ற பொருளில்தான் பெரும்பாலும் உபயோகப்படுத்தபப்டுகிறது. அதாவது இயேசுவை அரபியில் குறிக்க.

இவர்களுக்கு ஜெருசலத்தை பிடிப்பதுதான் முக்கியமாக இருந்திருக்கிறது.

ஜெருசலத்தை பிடித்து பிரம்ம்மாண்டமான சர்ச் கட்டுகிறார்கள். dome of rock ஒரு byzantine church ஆகத்தான் கட்டப்பட்டிருக்கிறது.
அதில் முகம்மதுவை பற்றி விவரமே இல்லை. இருப்பதெல்லாம் முகம்மதுவான இயேசுவை பற்றிய gnostic christian விவரணை.

முகம்மது இயேசு அல்ல, அவர் தனியான ஒரு தூதராக இருந்திருந்தால், அவரை பற்றி வரலாற்று குறிப்பு, அதாவது இன்னாரின் மகன், இவரது தாயின் பெயர் இது என்ற விவரணைகள் அந்த கல்வெட்டில் இருந்திருக்க வேண்டுமல்லவா?
அது இல்லை. இயேசு, இயேசுவின் தாய்,என்ற விவரணைகள்தான் ரசூலின் விவரணைகளாக இருக்கின்றன.
அந்த கல்வெட்டே முகம்மதுதான் இயேசு, இயேசுதான் முகம்மது என்ற பெயரில் அழைக்கப்பட்டார் என்ற ஆதாரமாக இருக்கிறது.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

சகோ இப்ராஹிம்,

உங்கள் (பிடி)வாதத்தில் இருந்து குரான் 85ஆம் சூரா அல் பைருஜ் சொல்வது யூதர்கள் அரபிக் கிறித்தவர்களை கொன்றதை பற்றி என முழு மன‌தாக ஏற்றுக் கொள்கிறீர்கள்.
இந்த விடயம் முகமதுவுக்கும் இஸ்லாமுக்கும் பிரச்சினை இல்லாமல் தாக்கியா செய்ய முடியும் வாய்ப்பு இருப்பதாக நம்புவதால் மட்டுமே ஏற்றீர்கள்

வேறுவிதமாக உண்மையாக இருக்கும் வாய்ப்பினை அறியவில்லை.அண்ணன் இதை பற்றி விள்க்கத்தில் எதுவும் சொல்லாமல்,குரானில் இருந்து ஒரு வாக்கியம் முடிந்ததா,இல்லியா என தெரியா மொழி அரபி என அல்லாவுக்கும் குரானுக்கும் ஆப்பு வைக்கிறார்..
http://onlinepj.com/Quran-pj-thamizakkam-thawheed/vilakkangal/26-poruthamillatha-vasana-emgal/

இப்போது

1.யூதர்கள் கிறித்தவர்களை கொன்ற விடயம் ஆதார பூர்வ ஹதித்தில் இருக்கிறதா?

2.வேறு கடந்த கால தஃப்சீரில் சொல்லி இருக்கிறதா?
&&&&&&&

இப்படி அரபி கிறித்தவர்கள் ஈசாவை தூதராக மாட்டும் ஏற்ற பிரிவினராக் இருந்தார்கள் என்பதுதான் ஸ்பென்ன்சர் வைக்கும் வாதம்,அதாவது முகமது என்னும் சொல் ஈசாவை குறிக்கிறது.இந்த குரான் பல பகுதிகள் கூட அந்த கிறித்தவ்ர்களின் கைவண்ணம். இஸ்லாம் கிறித்தவ்த்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்து அப்பாசித்து கலிஃபாக்களின் அரசியல் இலாபத்திற்காக குரானில் பல பகுதிகள் சேர்க்கப்பட்டு,ஹதித்துகள் அதற்கு தகுந்தபடி எழுதப்பட்டு புது மதம் உருவாக்கப்பட்டது.
முகமதுக்கு முந்தைய அரபிகளில் பெரும்பாலானவர்கள் கிறித்தவ ஓரிறைக் கொள்கையாளர்களே!.முகமது ஏன்னும் புதியா தூதர் மட்டும் சேர்த்தே இஸ்லாம உருவாக்கப் பட்டது.
மெக்கா என்பது ஏழாம நூற்றாண்டுக்கு பிறகே வழிபாட்டு,புனிதப் பயண தலம் ஆகிறது.
யூதர்களையும், பைசாண்டிய கிறித்தவ்ர்களையும்,இதர சிலை ,நெருப்பு வணங்கிகளையும் எதிர்க்க வேண்டும் என்பதால் அவர்களை வெறுக்கும் எதிர்த்து போர் புரிய தூண்டும் வசனங்கள் குரானில் சேர்க்கப் பட்டன.
முகமது என்பது ஒரு கற்பனப் பாத்திரம்,ஈசா,சில கலிஃபாக்களின் நடைமுறையில் இருந்தே கதையாக வடிக்கப்பட்டது..
குரானுக்கு அகழ்வாய்வு,மொழிரீதியான‌ ஆய்வுகள் இஸ்லாமின் கதைகளுக்கு ஒத்து வரவில்லை.இங்கே படியுங்கள்.

http://debate.org.uk/topics/history/bib-qur/qurarch.htm

http://debate.org.uk/topics/history/bib-qur/qurmanu.htm

நன்றி



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

பகடு says:

இனிய சகோ இப்ராஹிம்
அதெப்படிங்கண்ணா இப்படி அள்ளுறீங்க?
அதாவது 705 வரைக்கும் எந்த முஸ்லீம் அரசரும் பள்ளிவாசல் கட்டவே இல்லை. எல்லாமே யூதர்கள் கட்டிய மஸ்ஜித்துகள்! ஆனால், உமர் ஜெருசலத்தை கைப்பற்றி பெரிய மஸ்ஜித் (???) கட்டுகிறார்கள். ஆனால், ஜெருசலத்தில் கட்டப்பட்ட dome of rock மெக்காவை நோக்கி கட்டப்படவில்லை!
Masjid al-Kūfa ஈராக்கில் 7ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட மிகப்பெரிய மசூதி. அது யூதர்களது மசூதி அல்ல. மன்னரால் புதியதாக கட்டப்பட்ட மசூதி. அது ஜெருசலத்தை நோக்கி இருக்கிறது! கட்டப்பட்ட வருடமே 670தான்!

http://en.wikipedia.org/wiki/Mosque_of_Amr_ibn_al-As
அம்ர் இப்னு அல்-அஸ் கட்டிய மசூதி 670இல் கட்டப்பட்டது. ஏற்கெனவே இருந்த மசூதியை இடித்து கட்டப்பட்டதல்ல. மிகப்பெரிய மசூதி. அப்படியே இடித்து கட்டியிருந்தாலும், திசை தெரியாதா? கிப்லா ஜெருசலத்தை நோக்கி இருந்தது. பின்னால்,முஆவியாவால், 673இல் முழுக்க இடித்து மீண்டும் கட்டப்பட்டது. அப்போதும் கிப்லா ஜெருசலமதான். பின்னாளில்தான் ஒரு கவர்னர் அதனை மாற்றுகிறார்.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

ஸலாம் இ.சா&இப்ராஹிம்

அதாகபட்டது இப்ராஹிம் அவர்களின் அடிமை& இரண்டாம் மனைவியும்,முகமது(சல்)வின் அவர்களின் முன்னோர் இஸ்மாயில் அவர்களின் அன்னையின் பெய்ரை பற்றி குறிப்பிடுவதை விவாதப் பொருள் ஆக்குகிறீர்கள்.

ஹாகர் என்பது ஹீப்ரு மொழி பெயர்.அது அரபியில் ஹாஜர் அல்லது ஹாஜரா என அழைக்கப்படுகிறது.
http://en.wikipedia.org/wiki/Hagar
Hagar ([pronunciation?]; Hebrew: הָגָר, Modern Hagar Tiberian Hāḡār, “stranger”; Greek: Άγαρ Agar; Latin: Agar; Arabic: هاجر;‎ Hājar), according to the Abrahamic faiths, was the second wife of Abraham, (Genesis 16:3) and the mother of his first son, Ishmael. Her story is recorded in the Book of Genesis, mentioned in Hadith, and alluded to in the Qur’an. Hagar’s son, Ishmael, is the patriarch of the Ishmaelites.

ஹாகரீயம்[Hagarism] என்னும் மதமே பிறகு இஸ்லாமாக மாற்ரப்பட்டது என்பதுதான் ஸ்பென்சரின் வாதம்.
http://www.enotes.com/topic/Hagarism:_The_Making_of_the_Islamic_World
http://en.wikipedia.org/wiki/Hagarism:_The_Making_of_the_Islamic_World
இந்த இஸ்லாமிய தாக்கியா தளம் முதல் நூற்றாண்டில் முகமதுவைப் பற்றிய சில குறிப்புகளை அளிப்பதாக கூறுகிறது.இதனை பற்றி தவுகீத் அண்ணனின் கருத்தை கேட்டு இப்ராஹிம் கூறினல் இத்னை ஆய்ந்து விடலாம்
http://www.islamic-awareness.org/History/Islam/Inscriptions/earlysaw.html



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

My comment on Govi’s post reply to suvanan

சகோ
சு.பி
//அந்த வகையில் அன்னை ஜைனபுக்கு தனது கணவன் பிடிக்கவில்லை யாதலால் தலாக் விடுகிறார். அதன் பிறகு முகமது நபியை மணந்து கொள்கிறார். அந்த வாழ்க்கை அவர்கள் இருவருக்குமே இன்பமாகத்தானே கழிந்தது!//
இது ஒரு ஆதாரம் இலாத விடயம்.குரானின் படி முகமது எதையோ [விரும்பி!?] அதனை மனதில் வைத்து மறைத்ததால் அல்லாஹ் வசனம் இறக்கி அனுமதி கொடுத்ததாக கூறுகிறது.உன் மனைவியை நீயே வைத்துக் கொள் என்றும் ஜைதுவிடம் முகமது கூறுகிறார்.
//33:37. (நபியே!) எவருக்கு அல்லாஹ்வும் அருள் புரிந்து, நீரும் அவர் மீது அருள் புரிந்தீரோ, அவரிடத்தில் நீர்: “அல்லாஹ்வுக்குப் பயந்து நீர் உம் மனைவியை (விவாக விலக்குச் செய்து விடாமல்) உம்மிடமே நிறுத்தி வைத்துக் கொள்ளும்” என்று சொன்ன போது அல்லாஹ் வெளியாக்க இருந்ததை, மனிதர்களுக்குப் பயந்து நீர் உம்முடைய மனத்தில் மறைத்து வைத்திருந்தீர்; ஆனால் அல்லாஹ் அவன் தான், நீர் பயப்படுவதற்குத் தகுதியுடையவன்; ஆகவே ஜைது அவளை விவாக விலக்கு செய்துவிட்ட பின்னர் நாம் அவளை உமக்கு மணம் செய்வித்தோம்; ஏனென்றால் முஃமின்களால் (சுவீகரித்து) வளர்க்கப்பட்டவர்கள், தம் மனைவிமார்களை விவாகரத்துச் செய்து விட்டால், அ(வர்களை வளர்த்த)வர்கள் அப்பெண்களை மணந்து கொள்வதில் யாதொரு தடையுமிருக்கக் கூடாது என்பதற்காக (இது) நடைபெற்றே தீர வேண்டிய அல்லாஹ்வின் கட்டளையாகும்.
33:38. நபியின் மீது அல்லாஹ் விதியாக்கியதை அவர் நிறைவேற்றுவதில் எந்தக் குற்றமும் இல்லை; இதற்கு முன் சென்று போன (நபிமா)ர்களுக்கு ஏற்பட்டிருந்த அல்லாஹ்வின் வழி இதுவேயாகும் – இன்னும் அல்லாஹ்வின் கட்டளை தீர்மானிக்கப்பட்ட விதியாகும்.
33:39. (இறை தூதர்களாகிய) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் கட்டளைகளை எடுத்துக் கூறுவார்கள்; அவர்கள் அவனுக்கே பயப்படுவார்கள்; அல்லாஹ்வையன்றி வேறு யாருக்கும் அவர்கள் பயப்படமாட்டார்கள்; ஆகவே, கேள்வி கணக்குக் கேட்பதற்கு அல்லாஹ்வே போதுமானவன்.//

இத்திருமணத்தின் முக்கிய காரணம் முஸ்லிம்கள் வளர்ப்பு மகனின் மனைவிகளை[ அவர்கள் விவாக இரத்துக்கு பின்] மணந்து கொள்ள தடை இல்லை என்பதை வலியுறுத்த என பிஜே கூறுவதை கவனியுங்கள்,
http://onlinepj.com/Quran-pj-thamizakkam-thawheed/vilakkangal/319/
1.ஜைதுக்கும்,ஜைனஃப்க்கும் பிரச்சினை என்பதற்கு ஆதரப்பூர்வ ஹதிது உண்டா?
2.) முகமது மனதில் எதனை வெடக்ப்பட்டு [வெளியாக்க இருந்ததை, மனிதர்களுக்குப் ]மறைத்தார்?
3.)ஜைதுக்கும்,ஜைனப்புக்கும் பிரச்சினை என்று சொல்லாமல் உன் மனைவியை நீயே வைத்துக் கொள் என ஏன் கூறினார்?
இதற்கு சரியான‌ விடை தெரிந்தும் [வழக்கம் போல்] கூறாவிட்டால் ஹி ஹி ஒன்னுமே இல்லை!
நன்றி



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

ஸலாம் இ.சா,

மத்திய‌ கிழக்கு விவாதம் அமைப்பு என்னும் குழுவில் இஸ்லாம்,அரபு நாடுகள் பற்றிய பல விடயங்களை எப்போதும் அலசுவர்.ஸ்பென்சரின் புத்தக்ம் பற்றிய ஒலி விவாதம்,கட்டுரை படியுங்கள்.

http://www.meforum.org/3251/did-muhammad-exist

Audio

http://www.meforum.org/3232/did-muhammad-exist

நன்றி

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

dharumi says:

//…நபிஹள் நாயஹம் தீர்க்கதரிசனமாக சொன்னதுபோலவே இஸ்லாம் ஒரு பாம்பு போல சுருண்டு மீண்டும் மெக்கா மெதீனாவில் மட்டுமே இருக்கும் மதமல்ல …//

இது என்னங்க?

பகடு says:

வாங்க தருமி
இதுவும் நம்ம காககககே சொன்ன ஹதீஸ்தான்.

Abû Hurayrah relates that Allah’s Messenger (peace be upon him) said: “Islam began strange, and it will become strange again just like it was at the beginning, so blessed are the strangers.” [Sahîh Muslim (1/130)]

`Amr b. `Awf relates that Allah’s Messenger (peace be upon him) said: “The religion will shrink back to the Hijâz like the snake shrinks back into its hole. It will cling to the Hijâz like the mountain goat clings to the mountaintop. The religion began strange, and it will become strange again just like it was at the beginning, so blessed are the strangers who restore what the people corrupt of my Sunnah.” [Sunan al-Tirmidhî (#2630)] Al-Tirmidhî grades it as good and authentic (hasan sahîh).



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

ஸலாம் இ.சா
அருமையான் விவாதம்.100 கோடி மூமின்கள் செய்யாத ஒரு விடயத்தை டேவிட் வுட் விவாதித்தது அருமை.
எனினும் சென்ற பதிவுகளில் அலசிய விடயங்களையே பேசினர்
முகம்து,குரான்,முஸ்லிம் என்பவைகளை குறித்த வர்லாற்று குறிப்புகள் முதல் ஹிஜ்ரி நூற்றாண்டில் மிக குறைவு.அதுவும் முதல் 50 வருடங்களுக்கு குறிப்பிட்டு சொல்லவே முடியவில்லை.என்பதை இருவருமே ஒத்துக் கொள்கின்றனர்.
ஆயினும் டேவிட் வுட் தனது வாதத்தை இப்படி தொடங்குகிறார்..
டேவிட் வுட் என்ன சொல்கிறார்?

1.முகமது(சல்) பற்ரிய குரான்,ஹதிது கூறும் விடயங்கள் அவரை நல்ல விதத்தில் சித்தரிக்கவில்லை.
அ) முதல் இறைச் செய்தி தந்தது யார் என தெரியாமை,தற்கொலை முயற்சி,கிறித்தவர் ஒருவரின் வழிகாட்டலில் நபி என அறிந்தது.

ஆ) [4க்குக்கு அதிகமாக‌]பல தாரமணம் ( ஆறில் இருந்து அறுபது வரை),வளர்ப்பு மகனின் மனைவியை மணம் புரிவது.

இ) போர் வன்முறை,கொள்ளை பொருள் 1/5 பங்கு.

ஈ) அவருக்கு சூனியம் வைக்கப்பட்டது.

உ) சாத்தானின் வசனங்கள் என்ற வசனம் யார் கூறியது என் அறியாமல் பிறகு மாற்றுதல்.

ஊ) அடிமைமுறை,அடிமைப்பெண்கள் உறவு போன்றவற்ரைஅங்கீகரித்தது

எ) அவரின் மரணம் யூதப்பெண் கொடுத்த விஷம்

பெரும்பாலான தாவாவாதிகளுக்கு முகமது(சல்) அவர்களின் இச்செயல்களை நியாயப்படுத்தவே தாவு தீர்ந்து விடுகிரது.ஆகவேதான் தவுகீத் அண்ணன் இதுவரை முகமது சிறந்தவரா அல்லது ஏதோ ஒருவர் என்று ஒரு விவாதம் கூட செய்ய முயற்சி செய்யவில்லை.செய்தால் கதை கந்தலாகி விடும் என்பது நன்கு அனைவரும் அறிவர்.

மேலே கூறியவற்றில் சில்வற்றை ஆதரபூர்வ ஹதிது என்றாலும் அண்ணன் தவறு என் கூறுவதில் இருந்தே முகமது நல்லவிதத்தில் சிதரிக்கப் படவில்லை என்பது உறுதி ஆகிறது.

இல்லாத ஒருவரை பற்றி கதை எழுதுபவர்கள் ஏன் இப்படி சர்ச்சைக்குறிய விதத்தில் ,எளிதில் விமர்சிக்கப் படும்படி எழுத வேண்டும்?

ஆகவே உண்மையாக நடந்து இருந்தால் மட்டுமே இப்படி எழுதி இருபார்கள் .ஆகவே முகமது(சல்) வரலாற்றில் வாழ்ந்த ஒரு ம‌னிதர்
இது டேவிட்டின் வாதம்



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

saarvaakan says:

முதல் 12 மணித்துளிகள் டேவிட் வாதம் முடிந்ததும்.அடுத்த 12 மணித்துளிகள் ஸ்பென்சர் தனது வாதத்தை தொடங்குகிறார்.

வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் ஒரு நிகழ்வை குறிக்க் மூன்றுவத்மான சான்றுகள்,குறிப்புகள் இருப்பது இன்றியமையாதது என்கின்றர்.
1).அருகாமை கால,2)பல் தரப்ப்ட்ட 3) ஒன்றை ஒன்று சாராத‌ சான்றுகள்,குறிப்புகள்.
Earliest,Multiple and independendent sources
இப்படிப்பட்ட குறிப்புகள் முகமதும் இருப்பை உறுதி செய்ய இல்லை.

ஹதிதுகளின் படி குரான் உத்மானல்[CE 660+] தொகுக்கப்படுகிறது,அரசு விரிவுபடுத்த அரேபியாவில் இருந்து படைகள் வட ஆப்பிரிகாஅ,பாலஸ்தீனம்,இராக்,பெர்சியா(ஈரான்) வரை செல்கின்றன.போரில் வென்று ஆக்கிரமிக்கின்றனர்.இது வரலாற்று உண்மை. ஆனால் அவர்கள் முஸ்லிம்கள் என்றோ,அவர்களின் மதபுத்தகம் குரான்,தூதர் முகமது என்றோ ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட மக்களின் குறிப்போ அல்லது ஆக்கிரமித்தவர்களின் குறிப்போ இல்லை.
நலவிதாமக் முகமது குரான்,ஹதிதுகள் ,சிராவில் சித்தரிக்கப்படவில்லை என்பது அபோது நடந்தவற்றை இபோதைய கண்ணோட்டத்தில் பார்ப்பதால் வரும் முடிவு ஆகும்.

சர்ச்சைக்குறிய விடயங்களாக் சிதரிக்கப்படுபவை அபோதைய காலகட்டத்தில் மிக இயல்பாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட்ட இருக்கும்.
இப்போது 99% விடயத்தை முஸ்லிம்கள் ,தாவாதிகள் இவற்றை சரி என்றே நியாயப்படுத்துவதால் இது உறுதியாகிறது.
சாதானின் வசனம் தவிர மற்றவற்றை தாவாதிகள் நியாயப்படுத்துவது அனைவரும் அறிவோம்.

யூதர்களை கெட்டவர்களாக் உருவகப்படுத்துவது புதிய இஸ்லாம் ம்தத்தை வளர்க்க.போட்டி மதத்தவர்களன கிறித்தவர்கள்,யூதர்களை விமர்சிப்பதின் நோக்கம் இதுதான்.

ஹிஜ்ரி முத்ல் நூற்றாண்டு அரசியலில் மூன்று குழுக்கள் அரசுரிமைக்காக போட்டி போடுகின்றன, ஷியா( அலி வம்சம்)),உம்மையாது(அபு சுஃபியான் வம்சம்),அப்பாசித்துகள்(இபின் அபாஸ் வம்சம்).

இவர்கள் மூவருமே மத‌த்தை தங்கள்க்கு சாதக்மாக் காட்ட நினைத்ததால் பல் முரண்பாடுகள் ,சர்ச்சைக்குறிய விடயம்,அதற்கு நியாப்படுத்தல் என பல் விவரங்கள் வந்துவிட்டன.ஆட்சி மாறினாலும் ஒரேயடியாக மத புத்டக்ங்களில் கை வைப்பது ஆபத்து என்பதல் அவர்கள் புதிதாக ஏதாவது சேர்த்து தங்களின் இருப்பை நியாயப் படுத்திக் கொண்டார்கள்.

ஷியா அப்பாசித்துகள் இணைந்து உம்மையாதுகளை அழிக்கின்றனர்,பிறகு ஷியாக்களுக்கு அல்வா கொடுத்து அப்பாசித்துகள் ஆட்சியை கைப்பற்றுகின்றனர்[பொ.ஆ 751].

உம்மையாதுக்கள் முற்றுமுழுதாக் அழிக்கப்பட்டதல் அவர்களின் மதப்பிரிவு கருத்துகள் தெரியவில்லை.மீதம் இருக்கும் ஷியா,சுன்னி இருவரின் ஹதிதுகள் குரான் விள்க்கஙகள் இபோதும் மாறுபடுவதும் ஒரு சான்றே.

சுன்னி பிரிவினர் குரானை மாற்றி விட்டதாக் ஷியா பிரிவினர கூறுகின்றனர்.

இதகைஅய சூழலில் இப்படிப்பட்ட சர்ர்சைக்குறிய விடயங்கள் இஸ்லாமிய தரவுகளில் இடம் பெற்றது வியப்பில்லை.

ஆகவே சர்ர்சைக்குறிய விடயங்கள் முகமதுவின் இருப்பை உறுதி செய்யாது.

ha ha ha



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

Did Muhammad Exist? (Why That Question Is Hard to Answer)

Cover of Robert Spencer's book Did Mohammad Exist? with subtitle An Inquiry into Islam's Obscure Origins, black cover with antique looking painted flames in which resides an image of Mohammad, face erased. Yellow title. White subtitle and author credit. Also tagline for the author says New York Times bestselling author.I get asked this a lot. “Why not apply your methods and skills to the question of whether Muhammad actually existed or not?” My answer is always the same: I will not likely ever be able to do that, because it would require getting a whole second Ph.D. in Medieval Arabic Studies & Languages (and those languages include not just Medieval Arabic, but also Syriac at the very least). And I must emphasize, I would need not just a good command of the languages (as I do the Greek and Latin required for studying the origins of Christianity), but also “a strong grasp of the historical, cultural, political, social, economic, and religious context” of the origins of Islam (Proving History, p. 18), and that happens to include numerous relevant yet distinct cultural contexts (not just of the Middle East and North Africa, but Byzantine as well).

And I’m not going to do that. Because that period bores the **** out of me. If I ever get a second Ph.D., it will be in contemporary philosophy, to improve myself even further in that area, or a modern science. But Medieval Arabic Studies? Sorry. No. I have all these skills with respect to the origins of Christianity, so I am well qualified to produce peer reviewed studies of the historicity of Jesus (hence my book On the Historicity of Jesus, published at the University of Sheffield). But not so for Islam. We need someone to do that who has parallel skills in that field. I can competently communicate the findings of experts in the field. But on this topic, those findings are confusing and disputed at present.

Okay. So. Lacking my ability to test the question myself, or fully vet anyone else’s case as an expert, can I at least answer whether there is any plausibility to the claim that there was no Muhammad, that he was invented by early Arabic military leaders to give a name to a text they cobbled together to inspire their soldiers and build a new civilization on? In other words, that he was invented in exactly the same way and for exactly the same reasons as the militaristic Jews invented Moses?

I don’t know.

This is the most I can tell you…

The Basic Problem

There is a Wikipedia page on the subject (Historicity of Muhammad), but as one can tell from the similar page for Jesus (Historicity of Jesus), it’s mostly crawled over and meddled with by fundamentalist apologists and secular historicity fanatics, so it can’t really be relied upon to give you an honest picture. (Indeed, honest Jesus historians should be embarrassed by that page for Jesus. So I fear the same could be true of honest Muhammad historians for his correlating page.)

Experts (at least non-fundamentalists) do agree that:

  • The Quran can’t be used non-circularly to challenge such a hypothesis. (Nor, conversely, can a recent manuscript find prove such a hypothesis, since even that was written on parchment dated to precisely when the Quran claims to have been written, not before, and its stylistic features strongly suggest the current ink was not even placed on that parchment until many decades later.)
  • The Hadith contains much that is fabricated (so in fact Muslims were inventing Muhammad tradition, in abundance). Discussion and bibliography on that point can be found in Robert M. Price, “The Abhorrent Void: The Rapid Attribution of Fictive Sayings and Stories to a Mythic Jesus,” Sources of the Jesus Tradition (ed. R. Joseph Hoffmann).
  • No literature about Muhammad, that adds information not in the Quran, appears to have been written (or if written, none survives) until a century or more after his purported death, a situation in fact worse than for Jesus.
  • Mentions of Muhammad, and minor details about him, do exist within decades of his death, even from non-Muslim sources, but they all appear to be repeating what is said or implied in the Quran, or by Muslims using the Quran as a source. There are no eyewitness sources, nor any contemporary sources.
  • There is no archaeological corroboration (coins, inscriptions, or attesting manuscripts, of documents or literature, dating to within his life or very near it, other than the Quran). Theearliest coins mentioning Muhammad start in 685 A.D., and the earliest inscriptionsmentioning Mohammad start in 691 A.D. (dates that are fifty to sixty years after his purported death), but both reference him only in a creedal declaration (known as theShahada), the existence of which is already entailed by any minimal non-historicity thesis. Similarly all subsequent inscriptions (e.g. on the Dome of the Rock, inscribed a year later; in fact, that just quotes the Shahada and the Quran).
  • Until recently the “best” attempt to argue Muhammad was a fiction was Robert Spencer’sDid Muhammad Exist? (2012), but that is not a peer reviewed university publication, and from what I can tell, it is not very convincing to those qualified to assess it. (Spencer might also be something of an Islamophobic crank. And according to Wikipedia at least, he has only an M.A. in “religious studies,” and even that only specializing in the history of Catholicism.)

This leaves us with certain first-stage questions that need to be answered by a qualified expert:

  • (1) Does any of the later literature cite or describe earlier sources that they used? As isclaimed to be the case; but unfortunately I can’t vet those claims. Even some comments or notes in non-Muslim Syriac texts, which seem to derive from eyewitnesses within years of Muhammad’s purported death, are problematic as to authenticity and date, and are again in Medieval Syriac, requiring a different set of skills to evaluate than I possess, and on top of all that, all they do is mention that Muslim invaders follow the writings of the prophet Muhammad. Which the non-historicity thesis already grants. None of them are witnesses to the verifiable existence of Muhammad.
  • (2) Has anything been overlooked? For example, by taking historicity for granted, there may be evidence yet supporting it that no one has gathered up yet. And even the evidence already acknowledged requires a more definitive and unbiased critical analysis. The Syriac notes, for example, often don’t get mentioned by historicity deniers, or treated critically by historicity defenders. And there are complicated arguments surrounding the Charter of Medina, for example, that could yet yield a case for historicity. And that is also well beyond my ability to assess. And who knows what else there might be?
  • (3) What is the normal expected literature, document, and epigraphy survival rate from the 7th century? (The century when Muhammad is to have lived and died, and his followers first began expanding their conquests.) Because that affects how likely we should expect better evidence to still exist if Muhammad did. For instance, we have contemporary inscriptionsattesting the existence of Caliph Umar from within ten years of Muhammad’s purported death, and Umar was reputedly a “close companion” of Muhammad and major player in governing the new Muslim state; and we have inscriptions attesting other players as well; but so far, never Muhammad.
  • And related to both questions, (4) are there any events essential to Muhammad’s existence that should be attested by better evidence?

Further questions would pertain (5) to prior probability: in that time and place, how commonly were fictive authors created to market holy books or other propaganda (since Mohammad is not in any of the myth-heavy reference classes Jesus belongs to); and then (6) to hypothesis testing: how would one prove likely an alternative origin story for Islam and the Quran. Because, remember, possibly is not probably (this is what I have named the possibiliterfallacy, as described in Proving History, Axiom 5, pp. 26-29).

Robert Spencer

Spencer’s theory, for example, is that one can adduce internal and external linguistic evidence that the Quran is just a redaction of a pre-Islamic Syriac holy text (or texts) actually foundational to a Middle Eastern sect of Jewish Christians centuries before (this is also now argued by others, including Karl Ohlig, discussed below). And certainly, Islam is actually just a sect of Christianity (as much as Muslims—and Christians—would be horrified to admit it; Islam is in many ways just the first Mormonism), and clearly descended from the obscure but more original Torah observant wing of Christianity (hence their common requirement of circumcision, their common prohibition against consuming pork, and other details). Other scholars have proposed similar theories (as evenacknowledged on Wikipedia), that the Quran is not really all that original, and Spencer is drawing on their previous work—indeed, more experts continue to make similar arguments. But crucially, most others who do, didn’t and don’t conclude this entails Muhammad didn’t exist.

Indeed, Spencer’s theory is compatible with historicity, since Muhammad might have been the very one to do that adaptation and pass it off as an original work—adding, perhaps, details about himself and his use and gradual development of the treatise during his life. Although Spencer claims, “we can glean nothing” from the Quran “about Muhammad’s biography,” because such details are too vague, and it is not “even certain, on the basis of the Qur’anic text alone, that these passages refer to Muhammad, or did so originally” (p. 19), that is a claim that requires a well-qualified expert to assess. Similarly his extensive arguments for there being problems with the earliest evidence, which he argues supports the conclusion that Muhammad was invented later. Assessing all thatalso requires expertise I don’t have.

Likewise, while even adding a historical Muhammad back into Spencer’s theory would still be damning to fundamentalism (which requires the text to have been revealed by an angel of God and not a half-assed plagiarism of heretical Christian scriptures), even that claim requires vetting by a qualified expert. And since Spencer’s case for it depends on comparing Arabic with Syriac (although he isn’t alone in noting this evidence), the skillset required is not a simple thing to acquire. Spencer himself relies on other purported experts in the language. But that doesn’t excuse their work from the need of vetting.

For those who want to explore Spencer’s case further, the most authoritative critique I’ve found so far is that of Ian Morris, a doctoral student in Medieval Studies who exhibits significant expertise in Syriac (a crucial skill for this debate). His article “Misspelling Muhammad: Why Robert Spencer Is Wrong about Thomas Presbyter” (2014) is not comprehensive, but important to challenging key elements of the Spencer thesis, especially centering as it does on one of the most important evidences. More importantly, it shows the kinds of skills and background knowledge that are needed to engage in this debate overall, and thus why I can’t contribute to it (since I don’t have those skills, and won’t likely ever). Likewise the critical analysis “Muhammad: Man or Myth?” by J. Mark Nicovich at The Catholic World Report, who is a fully qualified professor in Byzantine Studies, and thus brings another key area of expertise to the discussion.

Even so, there are some useful favorable summaries of Spencer’s case to examine, too: most useful I think are: an article by Neil Godfrey at Vridar; a syndicated review by Aymenn Jawad Al-Tamimi (published in various places, including The Middle East Forum and The American Spectator); and an article at Answering Islam by Dallas Roark, which also links to a debate on the topic between Spencer and David Wood. (Although be aware, I think that’s this David Wood, whom I consider an established liar for Christ; the same guy also recently debated ex-Muslim Heina Dadabhoy, and was kind of a douche with them in a subsequent vidcast. So he is not, IMO, the best rep for the historicity side of the Muhammad debate.)

Patricia Crone & Yehuda Nevo

Another book often cited is Hagarism: The Making of the Islamic World by Patricia Crone and Michael Cook, published by Cambridge University in 1977, which argues for similar conclusions about the Quran being an adaptation of earlier Jewish and Christian texts, and the minimal involvement of Muhammad in originating Islam, but they didn’t argue for his non-existence. Their book also remains highly controversial and has not persuaded mainstream experts. Although as we know from Jesus studies, bias could be operating on them more than sense, I am not qualified to ascertain that. But the fact that the authors themselves have evidently backed off some aspects of their thesis after some severely critical reviews is reason enough to approach it skeptically, even though their book is a peer reviewed university publication, and Crone and Cook both are fully qualified PhD’s in the subject (Crone in Islamic Studies, Cook in Middle Eastern Studies). So even their work is not trouble free assistance to anyone who would use it in a case against historicity.

Even so, other scholars have argued for the non-existence of Muhammed, most famously Yehuda Nevo and Judith Koren, in their 2003 book Crossroads to Islam: The Origins of the Arab Religion and the Arab State(Prometheus), which contains a survey of the earliest literary and archaeological evidence available (Nevo was a somewhat qualified archaeologist of the period; Koren, their research assistant), and has had some positive reception from experts, though none are convinced by it. On the other hand, those hostile to its thesis have equated it to Holocaust denialism, the same ridiculous hyperbole found in the Jesus debate, the use of which immediately discredits the opinion of anyone who utters it. And yet even they still make sober enough points that have to be addressed. And again, assessing that, or the merits of other criticisms (e.g. this), requires skills I don’t have.

Ultimately, Crone’s argument (likewise Nevo’s) was that the Quran was assembled later than claimed, which does indeed eliminate Muhammad as its author, and that’s minimally the only thing that his having done renders him relevantly historical. But certain evidence can challenge that (such as recent manuscript finds; the Syriac notes I mentioned; etc.), which then leaves the question of whether their thesis can be modified to account for that. All well beyond my ability to assess. Crone, meanwhile, does not see her theory as entailing the non-existence of Muhammad, as she sees him as just one of many compilers, and that view would work just as easily with Nevo’s position as well.

Muhammad Kalisch

Other historicity challengers now include Muhammad Sven Kalisch, a relatively qualified expert (I believe he at least has full credentials as a professor of Islamic theology), who is writing a book to make his case, and has, so far, produced one article summarizing it. It is only available in German, as “Islamische Theologie ohne historischen Muhammad,” “Islamic Theology without a Historical Muhammad.” In it Kalisch states his position as a historicity agnostic, similar to several well-qualified professors with respect to Jesus. In fact, Kalisch agrees the historicity of Jesus is also doubtable (“Islamische,” p. 9), and he thinks Muhammad might have begun the same way, as an imagined revelatory being, not an actual prophet. On this view the Shahada developed the same way as the Nicene creed: as a shibboleth to test sectarian allegiance.

The destruction of opposition literature in the first two centuries of Islam (“Islamische,” pp. 3-7) does give cover to such a sequence of events. Likewise, claims of descent from the prophet would then be another contrivance to the same end, just as apostolic pedigrees were invented in attempts to seize control of Jesus tradition (“Islamische,” pp. 8-9). Kalisch also sees the late appearance of a Muhammad tradition in coins, epigraphy, and papyri odd on the theory that he existed (“Islamische,” pp. 9-12), in particular as Allah was featured alone for half a century beforethat on coins, epigraphs, and documents. Except, apparently, some evidence Kalisch claims of a “Muhammad” figure in pre-Muslim Jewish and Christian materials (“Islamische,” pp. 10-11). Again, I lack the skills needed to vet that claim. Although that the name Muhammad means, essentially, “The Ever-Praised One” and thus can be the title of almost any exalted being is indeed a problem for historicists.

Kalisch then goes on to challenge other assumptions about early Islamic history, such as some of its traditional claims of sustained military conquest, in parallel to the now doubted claims of a sustained Hebrew military conquest of Palestine (“Islamische,” pp. 13-14). He proposes a more symbiotic and migratory evolutionary change (albeit with some military events), in which Islam results as an evolution from a newly dominant Torah-observant Christian sect under the Caliphate, with Muhammad originating as in fact a title for Jesus, the cosmic revealer of the “teachings” that came to be assembled into what is now the Quran (“Islamische,” pp. 14-17).

Kalisch attempts to lay out how this could become transformed into a historicized Muhammad for political and sectarian convenience, in order to demote external Christian traditions and set-up a superior source of authority (“Islamische,” pp. 17-18). The new “Muhammad” thus gets the teachings direct from Gabriel, God’s right-hand archangel, bypassing Jesus—perhaps adapting a Gabrielite revelatory tradition that dates all the way back to pre-Christian times, and seizing on the by-then-established precedent that the most recent revelation is God’s truest. Thus what the Christians used to supplant Judaism, the Muslims used to supplant Christianity.

Kalisch then reasons…

Muhammad ist für die Muslime der ideale Mensch, das vollkommene Vorbild. Wenn man es genau nimmt, dann haben sich Muslime niemals wirklich für den historischen Muhammad interessiert. Die Idee einer Befolgung des prophetischen Vorbilds war eigentlich immer schon eine fromme Illusion. In Wirklichkeit namlich hatten Theologen aller Zeiten immer ihr Bildvom “wahren” Muhammad im Kopf, das sie dann als den historischen Muhammad betrachtet haben.

Muhammad is for Muslims the ideal man, the perfect modelLook closelyand you’ll see Muslims havenever really been interested in the historical MuhammadThe idea of following the prophetic ‘role model’has always in fact been a pious illusionIn reality, theologians of all eras just always have a true’Muhammad in their mindswhich they then simply regard as the historical Muhammad.

Thus the “biography” of Muhammad evolved (“Islamische,” pp. 18-20). In much the same way and for the same reasons as the Gospels, in which Jesus is again the model all missionaries are to follow, in their own missions as well as in the stories they tell to explain their understanding of the world.

Kalisch admits he cannot prove this. His argument is more sensibly that it fits all the evidence, particularly evidence the traditional theory does not fit so well, so that at most we cannot rule it out. Sacred histories are simply not reliable. Ever. And yet that’s all we have for Muhammad as a historical man (as opposed to a revelatory being). And there is some odd stuff left over (such as a strange disinterest in Muhammad for the first half century or so, and evidence of a pre-Muslim Muhammad tradition). So we are left with enough uncertainty to have a reasonable doubt.

Kalisch’s case thus sounds more credible and well thought out to me than Spencer’s, but I am not qualified to know for sure, particularly at key points where he makes claims about the surviving evidence or the lack thereof. One doubt I have, for example, is that Kalisch does not address some of the best evidence for historicity in his article, such as the Syriac notes. Hopefully he will address that in his book. And hopefully his book will make it into English.

And More

Then there is Hans Jansen, also a relatively qualified expert (he has a doctorate in Arabic; though he appears to have specialized in contemporary, not Medieval, studies), but his reasons for doubting the historicity of Muhammad do not appear well thought-out. Although I am only basing this judgment on his summary; I have not read his book, Mohammed: Eine Biographie. But in the linked article, it doesn’t look good. He confuses evidence against the later and definitely mythical Mohammad as evidence against the original, minimally historical Muhammad (out of whom the myths were constructed). And he too casually leans on the argument from silence, not addressing the complications attending that (such as the fact that the record might not be so silent, e.g. he does not seem aware of the Syriac notes; and that we still have to resolve the question of evidence expectancy for minimal historicity; and so on).

I should also mention Ibn Warraq. Even though I cannot ascertain that he has any qualifications beyond a B.A. in Islamic studies, he has written or edited several books critically examining the subject of Muhammad’s historicity, in turn citing other scholarly work, or assembling it in one place, so these are probably crucial starting points for examining the broader debate. Most importantly is his anthology The Quest for the Historical Muhammad(Prometheus 2000), although also relevant are Which Koran? Variants, Manuscripts, Linguistics (Prometheus, 2008) and Koranic Allusions: The Biblical, Qumranian, and Pre-Islamic Background to the Koran (Prometheus, 2013). Notably, Warraq also wrote the new introduction to the paperback edition of Spencer.

There are also two other edited works that collect articles by several experts doubting (or at least willing to doubt) the historicity of Muhammad, which engage in some detailed analysis of key items of evidence, and lend support to key arguments of Kalisch, so I think anyone who wants to explore the matter certainly must consult them: The Hidden Origins of Islam: New Research into Its Early History (Prometheus, 2009), edited by Karl Heinz Ohligand Gerd R. Puin; and Early Islam: A Critical Reconstruction Based on Contemporary Sources (Prometheus, 2013), also edited by Ohlig (and summarized here). Ohlig is a retired professor of religious studies; Puin, an established expert in Arabic manuscripts. Their contributors are likewise qualified experts. So this is not coming from amateurs. But I would still need to see competent and honest responses by well-qualified opponents to assess it all.

The Case for Historicity

For contrast, I do not know what the best books are that argue for the historicity of Mohammad. I have found reference to only one that even focuses on the question, and that not even directly, and it is not available in English:Tilman Nagel’s Mohammed: Leben und Legende (2008), which sounds a lot like your average “historical Jesus” book—based on presumptions of historicity, rather than demonstrations of it. And we need a book that directly takes on the question.

The closest I have found in English is a short but recent article by the very Patricia Crone, “What Do We Actually Know about Mohammed” (2008), which is good, but hardly comprehensive (and not sufficiently critical of the Syriac notes to be sure she has properly vetted them as to date and content). Likewise the about ten pages surveying the matter in the introduction to The Historical Muhammad by Irving Zeitlin, which is probably worth reading as being representative of the standard mainstream view and its basis (much like the handful of pages inVan Voorst are for the Jesus question: hence for comparison see my discussion of the latter in On the Historicity of Jesus, pp. 4-7).

But perhaps equally important is an articulation of the most defensible hypothesis of minimal historicity for Muhammad, since the doubter of historicity must render improbable the most defensible alternative. Patricia Crone, again, has provided that, along with another expert co-author Martin Hinds, in God’s Caliph: Religious Authority in the First Centuries of Islam (Cambridge University, 1987). There the idea is maintained that Muhammad was just one prophet among many in the production of the Quran, and simply the last one the list was winnowed down to later when a singular authority was more convenient to claim.

The most defensible minimal mythicism for Muhammad, meanwhile, is any basic revelator-authority model as followed by the Jews in creating Moses, and the Christians in creating Jesus. The fewer assumptions attached to it the better.

Conclusion

In the end, best I can tell (and I am not qualified to tell with much confidence), it is at least significantly more probable than not that a guy named Mohammad existed, and cobbled together the Quran, perhaps adapting earlier writings from a Torah observant Christian sect, and perhaps not alone, and perhaps even at someone else’s behest (e.g. Crone & Cook propose he was simply working as an assistant to Umar in this respect, and elevated to prophet status later for convenient propaganda). But that’s at most.

And here I am imagining a contest between minimal historicity and mythicism for Muhammad. That is, what it would take for him to merely have existed and constructed (at least some of) the first Quran. The rest of his biography could still be bull****. But proving that wouldn’t be enough to conclude he didn’t exist at all. Just as for Jesus, where one must separate the obviously mythical Jesus of the Gospels (as all mainstream experts agree, that guy is a myth) from a modern historical reconstruction of the most probable actual Jesus (which mainstream experts still struggle to do and debate the details of), so also one must separate the probably mythical Mohammad of the later Sira and Hadith, from a needed modern historical reconstruction of the most probable actual Mohammad. And the latter could well consist of nothing credible beyond that he lived and composed some of the Quran.

Whether one can go further and flip the probability the other way, or close enough to 50/50 to entail agnosticism, depends on two things: (1) Whether you can establish a low rather than a high prior for Muhammad’s existence (initially, I would say there is not a strong enough precedent for fabricating a scribal “prophet” for the Quran, e.g. Umar could just have claimed to have received and transcribed the revelation himself, so I would assign a high prior to Muhammad’s historicity, although again I only barely know enough to do this—Kalisch and Ohlig, for example, do seem to make a good case regarding the history of Muhammad’s name, which would put him in a more myth-heavy reference class); and/or (2) Whether you can show that the evidence is less likely on historicity, or at least no more likely.

And the latter can only happen once all the evidence has been fully collected and analyzed. And it does not appear that this has happened. For instance, there is no mainstream peer reviewed monograph for Mohammad equivalent to Van Voorst’s for Jesus. Nor has a good survey been done, that I know of, of what evidence we should expect but don’t have, and how likely we should expect to have it (e.g. why we have contemporary inscriptions for major leaders of Islam who were later said to be companions of Muhammad, but no inscriptions for Muhammad). And even then, once all that is done, the question must be asked: How likely is that evidence’s collective existence (including what is absent) if Mohammad minimally existed, and how likely is it if he didn’t? The ratio between the latter two probabilities gives us the likelihood ratio (or Bayes factor) favoring historicity. When that ratio is multiplied by the ratio of the prior probabilities (for and against historicity), you get the odds that Muhammad minimally existed.

No one has done that yet. And I am not qualified to do it myself.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard