திருப்புகழில் ராமாயணம்:

முருக பக்தி மரபில் முதன்மை பெறும் திருப்புகழ் உள்ளிட்ட அருணகிரிநாதரின் எல்லா நூல்களிலும் இராமபிரானைப் பற்றி நூற்றுக் கணக்கான குறிப்புகள் உள்ளன. திருமுருக கிருபானந்த வாரியார் சுவாமிகள் தனது பல இராமாயணத் தொடர் சொற்பொழிவுகளில் இவற்றை எடுத்துக் காட்டியிருக்கின்றார்.

கம்பனும், வால்மீகியும், ஏனையோரும் குறிப்பிடாதவற்றையும் அருணகிரியார் தமது பாடல்களில் சொல்லியுள்ளார். உதாரணமாக, கோசலை ராமனைக் கொஞ்சும் அழகு -

“எந்தை வருக ரகுநா யகவருக
மைந்த வருக மகனே யினிவருக
என்கண் வருக எனதா ருயிர்வருக ...... அபிராம

இங்கு வருக அரசே வருகமுலை
யுண்க வருக மலர்சூ டிடவருக
என்று பா¢வி னொடுகோ சலைபுகல ...... வருமாயன்”

(“தொந்தி சரிய” என்று தொடங்கும் திருச்செந்தூர் திருப்புகழ்)

இதற்கு வாரியார் சுவாமிகள் விளக்கம் கூறுகையில் “குடும்பத்தை வாழ்விப்பவன் மகன். தன் சுற்றம், குலம், நாடு எல்லாவற்றையும் வாழ்விப்பன் மைந்தன், அதனால் இந்த இரண்டு பெயர்களையுமே கூறி கோசலை இராமரை அழைக்கிறாள்” என்று அழகாகக் குறிப்பிடுவார். இன்னொரு பாடலில், சானகியை அபகரித்துச் சென்ற இராவணனை “திருட்டு ராக்கதன்” என்றே குறிப்பிடுகிறார். 

“சமத்தி னாற்புகழ் சனகியை நலிவுசெய்
திருட்டு ராக்கத னுடலது துணிசெய்து
சயத்த யோத்தியில் வருபவ னரிதிரு ...... மருமகப் பரிவோனே”

(‘பழிப்பர் வாழ்த்துவர்’ எனத் தொடங்கும் மதுரைத் திருப்புகழ்)

கலைகள் போற்றும் காகுத்தன்:

10-ஆம் நூற்றாண்டு சோழர் காலத்தைச் சேர்ந்த இராமன், இலட்சுமணன், சீதை, அனுமன் ஆகிய மூர்த்திகளின் அழகு கொஞ்சும் செப்புத் திருமேனிகள் திருவாரூருக்கு அருகில் உள்ள பருத்தியூர் என்னும் ஊரில் கண்டெடுக்கப் பட்டவை. 
ஒய்யாரமாக வில்லைப் பிடித்திருக்கும் ராமனின் கம்பீர வடிவமானது நடராஜ வடிவம் புகழ்பெறத் தொடங்கியிருந்த காலம் முதலே தமிழக சிற்பிகளின் உள்ளத்தை ஆட்கொண்டது இவை என்று உணர்த்துகின்றன.

தஞ்சைத் தரணியில் பிறந்த சங்கீத மும்மூர்த்திகளில் ஒருவரான தியாகராஜர், இன்றளவும் பல கச்சேரி மேடைகளிலும் இடம் பெறும் இராமநாடகக் கீர்த்தனைகளை இயற்றிய அருணாசலக் கவிராயர் ஆகியோர் தென்னகத்தின் தலைசிறந்த ராமபக்தர்களில் அடங்குவர்.

தெருக்கூத்து, பாவைக்கூத்து, வில்லுப் பாட்டு முதலிய கலைவடிவங்கள் உருவாகும்போது அவற்றின் முதல் கூறுபொருளாக அமைந்தவை ராமாயண, மகாபாரத கதைகள் தான்.

எனவே, செவ்வியல் இலக்கியம் மட்டுமின்றி, சிற்பம், நடனம், இசை, நாடகம், நாட்டுப் புறக் கலைகள் ஆகிய பல்வேறு தமிழகக் கலைகளிலும் இராமனும், சீதையும் அவர்கள் சரிதமும் வெகுகாலம் தொட்டு நீக்கமற நிறைந்திருக்கின்றன.

தமிழர் திருமகன் இராமன்:

திராவிட இயக்கம் சார்ந்த சில தமிழ் ஆர்வலர்களாலும் மதிக்கப் படும் பேராசிரியர் ஜியார்ஜ் ஹார்ட் ராம காதையை ஆரிய-திராவிட நோக்கில் பார்த்தது என்பது ஒரு குறுகிய காலத்திற்கு தமிழ்ச் சமுதாயத்தில் உண்டான, துரதிர்ஷ்டவசமான போக்கு என்றும் இது அந்த மாபெரும் இதிகாசத்தின் அடிப்படைகள் பற்றிய தவறான புரிதல் ஆகும் என்றும் குறிப்பிடுகிறார். [5] 

“..I find it very sad that anyone would want to burn Kamban's Ramayana. Kamban was, simply, the greatest poet India has produced and one greatest poets of the world. He is demonstrably greater than Kalidasa. Unfortunately, for a short period it became fashionable to read his epic in cultural terms -- Aryan vs. Dravidian. This, in my view, is a misreading of the fundamental premise of the epic: the opposition between two views of life, one epitomized by Rama, the other by Ravana. What makes Kamban so great is that he presents both views in extremely convincing and beautiful terms -- Ravana is the greatest of all kings and symbolizes this world, Rama symbolizes another dimension. And don't forget, Ravana is a Brahmin.”

திராவிட இயக்கத்தினர் இராமாயணத்தைக் கொளுத்த வேண்டும் என்ற தொனியில் வெறியூட்டி வந்தபோது, தென் தமிழகத்தில் அதை முன்னின்று எதிர்த்தவர் இஸ்லாமியரான சதாவதானி செய்குத் தம்பி பாவலர். கம்பர் அடிப்பொடி சா.கணேசன் இராமாயணம் என்ற மாபெரும் பொக்கிஷத்தைக் காக்க கம்பன் கழகம் தொடங்கியதன் பின் வந்த காலகட்டங்களில் இராமகாதையில் தோய்ந்து அதைப் பற்றியே தன் வாழ்நாளின் இறுதிவரை பேசியும் எழுதியும் வந்தவர் நீதிபதி மு.மு.இஸ்மாயில்.

எனவே சங்ககாலத் தமிழர் தொடங்கி, சைவ, வைணவ, சமண, பௌத்த தமிழர் வரை அனைவரும் இராமனைத் “தலைவன், திருமகன், திருமால், பெருமாள், தெய்வம்” என்றே கூறி வந்திருக்கின்றனர். இராவணனை “அரக்கன், திருட்டு ராக்கதன்” என்று அழைத்திருக்கின்றனரே அன்றி திராவிட மன்னன் என்றோ, வீரன் என்றோ, மதிப்பிற்குரியவன் என்றோ கூட எந்த மானமுள்ள தமிழனும் குறிப்பிடவில்லை. 

'செக்குலர்' சங்கப்புலவனும், தமிழின் அனைத்து சமயப் பெருந்தகைகளும் ஏற்றுக் கொள்ளாத ஓர் அரக்கனை இங்கே தமிழ்ப் பாதுகாவலர்களாகக் கூறிக் கொள்ளும் பொய்ப்பிண்டங்கள் தங்கள் பிரதிநிதியாகச் சித்தரிப்பதும், இராமபிரானை இழித்துரைப்பதும் காலத்தின் கொடுமையன்றி வேறென்ன! 

(பி.கு: இதில் கூறப்பட்டுள்ள சில தகவல்களை அளித்த திரு, ஹரி கிருஷ்ணன் மற்றும் பெயர் குறிப்பிடப் பட விரும்பாத இன்னொரு தமிழறிஞர் இவர்களுக்கு எனது ஆழ்ந்த நன்றிகள்).

Anonymous said...

ஜடாயு சார்,
இவர்களின் ஆரிய-திராவிட கூற்றை உண்மை என்றே வைத்தாலும் ராமாயணத்தில் ராவணன் ஒரு பிராமணன்தானே.அதனால்தானே அவனைக் கொன்ற பாவத்திற்கு ராமேசுவரத்தில் சத்திரியனான ராமர் பூசை சடங்குகள் நடத்தினார்.மஞ்சத்துண்டு தத்துவப்படி ராவணன் திராவிடப் பிராமணன் போலும்.
அன்புடன்
பொன்.பாண்டியன்

Anonymous said...

'தமிழர் என்றோர் இனமுண்டு,
தனியே அவர்க்கொரு குணமுண்டு' என்பார்கள்.

உண்மைதான். தமிழர்க்குரிய தனிக்குணமானதை உலகில் எந்த மொழி பேசும் குழுமத்திலும் காணவியலாது.

அது என்ன தெரியுமா?

'கடந்த மூவாயிரம் வருடங்களாக எம் மூதாதையர் முட்டாள்களாகவே இருந்து வருகிறார்கள்' என்று உலகில் எந்த மொழிக் குடும்பத்தாரும் கனவில் கூட நினைக்க மாட்டார்கள். ஆனால் இன்றைய மூளைச்சலவை செய்யப்பட்ட சோற்றாலடித்த முட்டாள் தமிழர் பெரும்பான்மை இப்படித்தான் நினைக்கிறது.

கம்பனை எரி, சேக்கிழாரைக் கொளுத்து, தொல்காப்பியனைத் தூரக்கிடாசு, ஏழைத்தமிழ்ப்புலவனை ஏளனம் செய், திருக்குறளை மலமென்று சொல் - என்று கடந்த நூறாண்டுகளாக இவர்கள் மண்டையை மரமாக்கியது வெறும் ஈவேரா என்ற தனிமனிதரில்லை. இந்தப் பெருந்திட்டத்தின் பின்னே சூத்திரதாரியாய் கண்ணுக்குத் தெரியாத கயிற்றை இழுப்பது கிறுத்துவ மிசிநரி. கண்டங்கள் தோறும் திட்டமிட்டுக் குறிபார்த்து ஒவ்வொரு இனமாக தங்கள் வேர் மீதே வெறுப்பு கொள்ளும் அளவுக்கு மனம் மாற்றி மதம் மாற்றுவதை ஒரு நுண்கலையாகவே மிசிநரி நிறுவனங்கள் வைத்திருக்கின்றன. 

இன்றைய திகதியில் இன்றைய தலைமுறையில் மூலநூல்களைப் படிக்கும் எத்தனை தமிழர்களைப் பார்க்க முடியும்? இவர்கள் கற்பதெல்லாம் மூன்றாம்தர புரட்டு நூல்களையே.

மேலும் தமிழாசிரியர்களில் பலரும் இன்று கிறித்துவர்கள். மீதி இருப்போர் திராவிடக் குஞ்சுகள். இவர்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் ஆன்மிகத்தையும் தமிழையும் திட்டமிட்டுப் பிரித்துத் தமிழினத்தின் ஆணிவேரினையே அறுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இப்போது உங்களைப் போன்று ஒருவர் வந்து வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டாவிட்டால் திருமாவளவன் சொல்வது போல் 'சங்கம் வைத்துத் தமிழ் வளர்த்த இராவணனுக்கு' ரசிகர் மன்றம் அமைக்கவும் முற்படுவார்கள்.

ஆனால் ஒன்று. எத்தனை புரட்டர் வந்தாலும் தமிழெனும் இறைமொழி முருகன் காப்பது. அது வெற்றிவேலாய் வீரவேலாய் வீறு கொண்டு இவர்களை அழிக்கும்! இது அந்த முருகன் மீது ஆணை!

அன்புடன்,
அருட்பிரகாசம்

enRenRum-anbudan.BALA said...

எம்பிரான் எந்தை என்னுடைச்சுற்றம்* எனக்கரசு என்னுடைவாணாள்*
அம்பினால் அரக்கர் வெருக்கொளநெருக்கி* அவருயிர்செகுத்த எம்அண்ணல்*
(என்னுடைய பெருமான், என்னுடைய தந்தை, என் உறவினன், என்னை 
ஆள்பவன், என் உயிரானவன், எல்லா நேரங்களிலும், எல்லா வகையிலும் என்னை ரட்சிப்பவன், அம்பால் அசுரர்களை மாய்த்த என் கிலேச நாசன்)

என்றும்

பரதனும் தம்பி சத்ருக்கனனும்* இலக்குமனோடு மைதிலியும்*
இரவும் நன்பகலும் துதிசெய்ய நின்ற* இராவணாந்தகனை எம்மானை*
(தம்பிமார்களான பரதனும், சத்ருகனனும், இலக்குவனும், துணைவியான சீதாபிராட்டியும் சதா சர்வ காலமும் சிந்தையில் நிறுத்தி துதி செய்ய வேண்டி, அவர்கள் உடன் நின்ற ஸ்ரீராமனை, வலிமை வாய்ந்த இராவணனை வதம் செய்த ஒப்பில்லா எம்பெருமானை)

என்றும்

ஏனமுனாகி இருநிலமிடந்து* அன்றிணையடி இமையவர்வணங்க*
தானவனாகம் தரணியில்புரளத்* தடஞ்சிலைகுனித்த என்தலைவன்*
(வராஹ அவதாரமெடுத்து கடலின் ஆழத்தில் சிறை வைக்கப்பட்ட பூவுலகை மீட்டுக் 
காத்தவனும், பின் ஸ்ரீராமனாக அவதரித்து, வானவர்கள் எல்லாம் வணங்கிப் போற்றும் வண்ணம், பலம் வாய்ந்த இராவணனையும் அசுர வம்சத்தையும் வில் கொண்டு மாய்த்தவன் ஆவான் என் தலைவன்.)

என்றும் திருமங்கையாழ்வாரால் போற்றி வணங்கப்பட்டவனும்,

சதுரமா மதிள்சூழ்* இலங்கைக்கு இறைவன் தலைபத்து-
உதிர வோட்டி,* ஓர் வெங்கணை* உய்த்தவன் ஓத வண்ணன்*

என்று திருப்பாணாழ்வாரை பக்தியால் உருக வைத்தவனும்

மலையதனால் அணைகட்டி* மதிளிலங்கை அழித்தவனே*
அலைகடலைக் கடைந்து* அமரர்க்கு அமுதருளிச் செய்தவனே*
கலைவலவர் தாம்வாழும்* கணபுரத்தென் கருமணியே*
சிலைவலவா சேவகனே* சீராம தாலேலோ 

என்று குலசேகர மன்னனால் போற்றி சீராட்டப்பட்டவனும்

ஆன ஸ்ரீராமன் குறித்து பரப்பப்பட்ட புரட்டுக்களுக்கும், அவதூறுகளுக்கும், விளக்கமான இப்பதிவின் மூலம் சரியான சவுக்கடி கொடுத்துள்ளீர்கள், பாராட்டுக்கள்!

பொறுப்பான பதவியில் இருக்கும் ஒருவர், அனாவசியமாக, சிந்திக்காமல், சைலண்ட் மெஜாரிட்டியை புண்படுத்தும் விதமாக இராமபிரானை வசை பாடி விட்டு, அதை நியாயப்படுத்த வால்மீகியை துணைக்கழைத்தது பெரிய கொடுமை. 

நமது தமிழ் கூறும் வலையுலகத்தில் (பலரும்) அதைக் கண்டிக்காவிட்டாலும் பரவாயில்லை, ஆனால் அதையும் பாராட்டி மகிழ்வது உச்சக்கட்ட கொடுமை!

எ.அ.பாலா

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ...ராமர் தெய்வமா இல்லையா என்ற கேள்வியும் இப்போது சூடாக எழுந்துள்ளது. ராமரே சொல்லிவிட்டார். ராவண வதம் முடிந்த பிறகு தேவர்கள் எல்லாம் ராமரை ஸ்தோத்திரம் பண்ணுகிறார்கள். அப்போது அவர்களிடம் ராமர் சொல்கிறார் : "ஆத்மானம் மானுஷம் மன்யே ராமம் தசராத்மஜம்' – அதாவது "நான் தெய்வமெல்லாம் கிடையாது. நான் தசரதன் என்னும் அப்பாவுக்குப் பிறந்த மனிதன்தான். என்னைப் போற்றாதீர்கள்' என ராமர் தன் உரையில் சொல்வதாக, வால்மீகி ராமாயணத்தில் இருக்கிறது....

மறுப்பு : இந்த மேற்கோள் அரைகுறையாகவும், தவறாகவும் இருக்கிறது. ஸீதை அக்னி பிரவேசம் செய்கிறபோது, தேவர்கள் ராமர் முன்தோன்றி, "தெய்வங்களில் முதன்மை படைத்தவன் நீ, என்பதை நீ உணராமற் போவது எப்படி? படைப்பின் தொடக்கத்திலும், இடையிலும், முடிவிலும், இருக்கிறவனல்லவா நீ? மனிதன் போல நடந்துகொண்டு ஸீதையை அலட்சியம் செய்கிறாயே?' என்று கேட்கின்றனர்.

அதற்கு ராமர் கூறுகிற பதிலில் பாதியை மேற்கோள் காட்டி, அர்த்தம் கூறுகையில், கொஞ்சம் தானாக சேர்த்துக் கூறியிருக்கிறார் பெரியவர். அந்த ஸ்லோகம் இவ்வாறு அமைந்திருக்கிறது:

ஆத்மானம் மானுஷம் மன்யே
ராமம் தசரதாத்மஜம்/
ஸோஹம் யஸ்ச யாதஸ்ச
பகவாம்ஸ்தத் ப்ரவீதுமே//

இதன் பொருள் : தசரதனின் மகன், ராமன் என்கிற மனிதன், என்றே என்னை நான் கருதுகிறேன். மேன்மை வாய்ந்த பகவான் (பிரம்மதேவன்) நான் யார், எங்கிருந்து வந்தவன் என்பதைக் கூறுவாராக'...

அதாவது, "என்னைப் போற்றாதீர்கள்' என்றும் ராமர் கூறவில்லை; "நான் தெய்வமெல்லாம் கிடையாது' என்றும் கூறவில்லை. "நான் யார் என்பதை பிரம்மதேவன் விளக்குவாராக' – என்றுதான் சொல்கிறார். அப்போது பிரம்மதேவன், பலவித போற்றுதல்களைக் கூறுகிறார். "நீயே நாராயணன். நீயே கார்த்திகேயன். அறிவு, பலம், பொறுமை, அனைத்தும் நீயே. எல்லாவற்றின் தொடக்கமும் நீயே. முடிவும் நீயே. நீயே விஷ்ணு. நீ, மஹாவிஷ்ணு; ஸீதை, மஹா லக்ஷ்மி...' பிரம்மதேவன் கூறுகிற துதி நீண்டது; அது புகழ்பெற்ற துதி.

இவ்வாறு பிரம்மதேவன் கூறுவதை ராமர் மறுத்து, "என்னைப் போற்றாதீர்கள்' என்று கூறவில்லை. அப்படிச் சொல்வது வால்மீகி ராமாயணத்திற்கு புறம்பானது. இந்த துதிக்குப் பின்னால்தான், ஸீதையை ஏந்தி அக்னிதேவன் தோன்றினான்.

இதைத் தவிர, விஷ்ணுவே, ராமராக அவதரித்தார் என்பதும், வால்மீகி ராமாயணத்திலேயே மிக விரிவாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அப்படியிருக்க ராமர் தெய்வமல்ல என்பது, வால்மீகி ராமாயணத்திற்கு புறம்பான கருத்து.

ராமாவதாரம், மனித அவதாரம். மனிதனாகவே வாழ்ந்து, தனது அவதார காலத்தை முடிப்பதே விஷ்ணுவின் நோக்கம். அதனால்தான், ராமர் "நானே தெய்வம்' என்று கூறிக்கொள்ளவில்லை.

ஒரு அரசியல் கட்சியின் தலைவர், "நான் ஒரு சாதாரண தொண்டன்' என்று சொல்லிக் கொண்டாலும், அவரை தொண்டனாக நடத்தாமல், தலைவனாகவே நடத்துகிற "பண்பு' உள்ள தேசத்தில் – "ராமர் தன்னை தெய்வம் என்று சொல்லிக் கொள்ளவில்லையே?' என்ற கேள்வி, அநாவசியமானது.

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ...ராமர் அக்கரை போவதற்காகத்தானே கட்டினார்.
வணங்குவதற்காகவா கட்டினார்?....
மறுப்பு : இப்படி எல்லா நம்பிக்கைகளைப் பற்றியும் கேள்வி கேட்கலாம். அது ஒன்றும் பெரிய காரியமல்ல. "சாவதற்காகத்தானே ஏசுவை சிலுவையில் அரைந்தார்கள். சிலுவையைக் கும்பிடுவதற்காகவா?' என்று கேட்கலாம். ஏசு பிரானின் தெய்வீகத் தன்மையை ஏற்காதவர்கள், இப்படிப் பேசலாம்.

"நபிகள் தலையில் முடி வைத்துக் கொண்டது, வழக்கப்படியானதுதானே?
வணங்குவதற்காகவா முடி வைத்துக் கொண்டார்?' என்றும் கேட்கலாம். இறைத்தூதரான நபிகள் நாயகம் பற்றி அலட்சியமாகப் பேச வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருந்தால்!

ராமர் கடலைக் கடப்பதற்கு சமுத்திரத்தில் பாலம் அமைத்த அரிய சாதனையை, தேவர்களே புகழ்ந்ததாக வால்மீகி ராமாயணத்தில் கூறப்பட்டிருக்கிறது. அந்த உணர்வை வணங்குவதற்கு மேல், பக்தியுடையவர்கள் செய்யக் கூடியது என்ன?

ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் : ...(ஸ்ரீராமர்) திரும்புகிறபோது, விபீஷணனுடன் புஷ்பக விமானத்தில் திரும்பினாராம். ஒருவேளை ராமர் இலங்கைக்குப் போவதற்கும், ஏதாவது விமானம் இருந்திருந்தால், இந்தப் பிரச்சனையே வந்திருக்காது....

மறுப்பு : ஏன்? ராவணன் ஸீதையை அபகரித்துச் செல்லாமல் இருந்திருந்தாலும், இந்தப் பாலம் பற்றிய பிரச்சனையே வந்திருக்காதே? அதைக் குறிப்பிட்டால், ராவணனின் தீய குணத்தை நியாயப்படுத்துவது போல இருக்கும் என்று அதுவிடப்பட்டு, அதற்குப் பதிலாக "ராமருக்கு இலங்கை செல்ல விமானம் இருந்திருந்தால்...' என்பது மட்டும் குறிப்பிடப்படுகிறதா?

"ராமரே அழிக்க முடிவு பண்ணியதை, நாம் வீண் நம்பிக்கையில் போற்றி...' என்றும் அக்னிஹோத்ரம் தாத்தாச்சார்யர், தனது கருத்துக்களின் முடிவாகக் கூறியிருக்கிறார்.

நாமும் முடிவாகச் சொல்கிறோம் ராமர், ஸேதுவை அணையை பாலத்தை அழிக்க நினைக்கவும் இல்லை, முடிவுசெய்யவும் இல்லை, முனையவும் இல்லை. அதற்கு மாறாக ஸீதையிடம் அந்த பாலத்தைக் காட்டி, அதன்மூலம் ஸமுத்திரத்தைக் கடந்ததையும் கூறி மகிழ்கிறார். அந்த இடத்தில் சமுத்திரக் கரையையும் கூட, புனிதமானது என்றும், பாவங்களை அழிக்க வல்லதாகவும் திகழும் என்றும் ராமர் கூறுகிறார். இது வால்மீகி ராமாயணத்திலேயே கூறப்பட்டிருப்பது.

ஆக, ராமர் பற்றி ஸ்ரீ தாத்தாச்சார்யர் கூறியுள்ளவை, வால்மீகி ராமாயணத்திற்கு புறம்பான கருத்துக்களே ஒழிய, அதை ஒட்டிய கருத்துக்கள் அல்ல.

(நன்றி: துக்ளக் )
நன்றி:http://idlyvadai.blogspot.com

துவேஷம் தொடர்கிறது ! 
"ராமன் குடிகாரன் என்று வால்மீகி தனது ராமாயணத்தில் எழுதியிருக்கிறார்' – இது தமிழக முதல்வரின், ஹிந்து மத துவேஷப் பேச்சுக்களின் சமீபத்திய வெளியீடு. 

ராமன் குடிகாரன் என்று வால்மீகி ராமாயணத்தில் எந்த ஒரு இடத்திலும் குறிப்பிடப்படவில்லை – என்பதை அவருக்கு யார் சுட்டிக்காட்டினார்களோ, தெரியாது; டெலிவிஷன் சேனல்களினால் பதிவு செய்யப்பட்டு, ஒளிபரப்பப்பட்டு விட்ட இந்த அட்டூழியமான பேச்சை, கொஞ்சம் மாற்றி, பத்திரிகைகளுக்கு அனுப்பினார். அதில், "ராமர் சோமபானம் என்ற மதுபானம் அருந்துகிறவர் என்று வால்மீகி எழுதியிருக்கிறார்' என்று மட்டுமே முதல்வர் கூறியதாக, அவருடைய 
பேச்சு "திருத்தி' அமைக்கப்பட்டது. 

இந்த திருத்தமும், பிதற்றலே. வால்மீகி ராமாயணத்தில், எந்த இடத்திலும் ராமர் ஸோமபானம் அருந்துகிறவர் என்று எழுதப்படவில்லை. 

ஸோமபானமும் அருந்தவில்லை ! 

ஸோமபானம் என்பது போதை ஏற்றுவது அல்ல. "ஸுரா பானம்' என்பதுதான் அப்படிப்பட்ட பானம்; இதுவே "பானம்' என்றும் இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்படுவதுண்டு. 

ஸோம என்பது ஒரு கொடி – ஸோமலதை; அதன் ரஸம் ஸோம ரஸம்; இது தேவர்களுக்கு உரியதாகவும், அமிர்தத்திற்கு ஒப்பானதாகவும் குறிப்பிடப்படுகிறது. இது யாகங்களில் முக்கிய இடம் பெறுகிறது. இது போதை தருகிற விஷயம் அல்ல. 

ஆகையால் ஸோமபானம் அருந்துவது என்பது சடங்குகளுடன் கூடிய, புனிதமுடைய ரஸத்தை அருந்துவதே தவிர – போதை ஏற்றிக்கொள்கிற விஷயம் அல்ல. ஸுராபானம் என்பதுதான், குடி; போதை பானம். 

ஆனால், மேலே கூறியுள்ளபடி, "ராமர் ஸோமபானம் அருந்தினார்' என்று கூட, வால்மீகி தனது இராமாயணத்தில் எந்த இடத்திலும் குறிப்பிடவில்லை. 

அதாவது "ராமன் குடிகாரன் என்று வால்மீகி கூறியிருக்கிறார்' என்ற முதல்வரின் பேச்சும் பிதற்றல்; "ராமர் ஸோமபானம் என்கிற மதுபானம் அருந்துகிறவர்' என்று வால்மீகி எழுதியிருப்பதாக, முதல்வர் கூறியிருப்பதும் அபத்தம். 

சரி, ஏன் இப்படி முதல்வர், தப்பும் தவறுமாக பேசியிருக்கிறார்? "பட்டாபிஷேகத்திற்கு வஸிஷ்டர் குறித்த தினம் மட்டமான தினமாகி விட்டது, ஏன்?' என்றும்; "ஸீதை மீது ராமர் மரவுரியை கட்டாயமாகத் திணித்தார்' என்றும் ஏற்கெனவே கலைஞர் கூறியது நினைவுக்கு வருகிறது. அந்தத் தவறுகளை அப்போதே நாம் சுட்டிக்காட்டினோம். ராமாயணத்தைப் பற்றி பேச ஆரம்பித்தாலே, பிதற்றியே தீருவது என்று, அவருக்கு என்ன வைராக்கியமோ தெரியவில்லை – இப்போது மீண்டும் அந்த வேலையைச் செய்திருக்கிறார். 

இருந்தாலும் கூட, முதல்வர் ஆயிற்றே! அதனால், அவருடைய பதவியை நினைத்தாவது – அவர் ஏன் இப்படி பேசியிருக்கிறார் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள, கொஞ்சமாவது நாம் முனைய வேண்டாமா? 

"மது' என்றால் "குடி'தானா ? 

திரைப்பட காமெடி சீன்களில், காமெடியன் ஆஃப்ரிக்காவிலிருந்து வந்திருப்பதாகச் சொல்லிக் கொண்டு, "கெக்கே... புக்கே... மக்ர டொக்கே... ஜிக்ல மக்கோ... திங்கன கும்பாரே... அஜாகினி பஜோகினி...' என்று ஏதாவது பேசுவார்; அவர் பக்கத்தில் இருப்பவர், இந்த உளறலுக்கு ஒரு அர்த்தம் சொல்வார். அந்த மாதிரி, முதல்வரின் பேச்சுக்கு, நாம் ஒரு பொருள் காண்போம். 

ராமாயணத்திலிருந்து, ராமர் "மது' உண்டதாக தெரிய வருகிறது என்று யாரோ முதல்வரிடம் சொல்ல, அதை வைத்துக் கொண்டு, "ஆஹா! மது! மதுபானம்! சாராயம்!' என்று அவர் முடிவுகட்டி விட்டார் போலிருக்கிறது. ஸம்ஸ்க்ருதத்தில் மது என்றால் "போதை தருகிற பானமே' என்பதல்ல பொருள். கள், சாராயம், இவற்றின் அயல்நாட்டு வகைகள் போன்றவற்றை அருந்துவது, தமிழில் மது அருந்துவது என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. ஆனால் ஸம்ஸ்க்ருதத்தில் "மது' என்பதற்கு, பல அர்த்தங்கள் உண்டு. "மது உண்ணும் வண்டு' என்கிறோமே, அந்த "மது'தான், ஸம்ஸ்க்ருத "மது'; அதாவது மலர்களிலிருந்து பெறப்படுவது; தேன். இதைத் தவிர, சுவையுள்ள தித்திப்பு ருசியுள்ள பழரஸங்களும் "மது' என்று குறிப்பிடப்படுகின்றன. 

"மதுர' (மதுரம்) என்றால் சுவையுள்ளது, இனிமையானது. நல்ல இசையை "அந்த சங்கீதம் கேட்பதற்கே மதுரமாக இருந்தது' என்று கூறுவது இதனால்தான். பூஜைகள் செய்யும்போது, "மதுபர்க்கம் ஸமர்ப்பயாமி' – "மதுபர்க்கம் சமர்ப்பிக்கிறேன்' என்று கூறப்படுகிறது. மதுபர்க்கம் என்பது தேன், பால், வெண்ணெய், தயிர் போன்றவை கலந்தது. "மதுபானம்' என்பதற்கு ஸம்ஸ்க்ருத அகராதி "சுவையுள்ள பழரஸங்கள்' என்று பொருள் கூறுகிறது. 

ஆகையால் மது என்றால், உடனே கள், சாராய வகையைச் சார்ந்தது மட்டுமே என்ற எண்ணம் தவறானது. தமிழிலேயே கூட அகராதிகள், "மது' என்பதற்கு பல அர்த்தங்களைக் கூறுகின்றன. மகரந்தம், தேன், அமிர்தம் போன்றவற்றுடன் "கள்' என்பதும், தமிழ் "மது'விற்கு ஒரு அர்த்தம். ஸம்ஸ்க்ருதத்திலும், தமிழிலும் மது என்ற சொல்லிற்கு உள்ள நல்ல அர்த்தங்களை கொள்ள முடியாது என்ற வைராக்கியத்துடன், "கள்' என்ற அர்த்தத்தைத்தான் எடுத்துக்கொள்வேன் என்று சொன்னால், அதில் வறட்டுப்பிடிவாதம் இருக்குமே தவிர, விஷயஞானம் இருக்காது. 

அரசியல் சட்டம் ! 

"ராமர் பற்றி பேசக்கூடாது என்று அரசியல் சட்டத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறதா?' என்று ரொம்ப புத்திசாலித்தனமாக முதல்வர் கேட்டிருக்கிறார். "ஹிந்து மதம் நீங்கலாக மற்ற மதத்தவர்கள் வழிபடுகிற தெய்வங்கள் பற்றியோ, இறைத் தூதர்கள் பற்றியோ எதுவும் பேசக் கூடாது' என்று அரசியல் சட்டம் கூறுகிறதா? அப்போது அவை பற்றியெல்லாம், யாராவது தாறுமாறாகப் பேசினால், அதில் தவறு இல்லை என்றுதான் அர்த்தம் கொள்ள வேண்டுமா? அதுதான் முதல்வரின் வாதமா? அதை விடுவோம். 

"அரசு மேற்கொள்ளும் திட்டம் பற்றி யாரும் எதுவும் பேசினால் அது சதி' என்று அரசியல் சட்டம் சொல்கிறதா? இல்லையே! பின் ஏன், சேது சமுத்திர திட்டம் பற்றி பேசுகிறவர்கள் செய்வது சதி என்று முதல்வர் சாடுகிறார்? சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு "என்னை கருணாநிதி' என்று குறிப்பிடுகிறார்களே? தமிழக அரசியல் அவ்வளவு தாழ்ந்துவிட்டது!' என்று முதல்வர் வேதனைப்பட்டாரே? ஏன்? அரசியல் சட்டத்தில் "கருணாநிதியை, கருணாநிதி என்று சொல்லக் கூடாது' என்று கூறப்பட்டிருக்கிறதா? சமீபத்தில், "என் குடும்பத்தினர் பற்றி விமர்சனம் செய்கிறார்களே' என்று வருத்தப்பட்டாரே – "கருணாநிதி குடும்பத்தினர் அரசியலுக்கு வந்தாலும், அவர்களை பற்றி யாரும் எதுவும் பேசக்கூடாது' என்று அரசியல் சட்டம் கூறுகிறதா? 

அரசியல் சட்டம், எல்லா மதத்தினருக்கும் இடர்பாடு, குறுக்கீடு இன்றி தங்கள் நம்பிக்கையைத் தொடர்கிற உரிமையைத் தந்திருக்கிறது; வழிபாட்டு உரிமை உறுதியாக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதை மதிக்காமல் ஒரு ஆட்சியாளர் பேசுவது அரசியல் சட்டத்திற்கு விரோதமானதே! 

கிரிமினல் குற்றம் ! 

இது ஒருபுறமிருக்க – முதல்வர் தொடர்ந்து ஹிந்து மத நம்பிக்கைகளை கொண்டவர்கள் மனம் புண்படுகிறபடியும், ஹிந்து மத தெய்வங்களை இகழ்ந்தும் பேசி வருவது – அரசியல் சட்டம் கூறுகிற மதச்சார்பின்மைக்கு விரோதமானது மட்டுமல்ல; இந்திய தண்டனைச் சட்டம் (இந்தியன் பீனல் கோட்) பிரிவுகள் 295ஏ, 298 ஆகியவற்றின்படி கிரிமினல் குற்றம். இந்த குற்றத்திற்கு, அந்த இருபிரிவுகளில், தண்டனை விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இச்சட்டத்தின் பிடியிலிருந்து தப்புவதற்காக, "யார் மனதையும் புண்படுத்தும் நோக்கம் எனக்கில்லை' என்று முதல்வர் கூறலாம். 

ஆனால், மனம் புண்படுகிறது என்று ஹிந்துக்களில் பலர், மேடைகளிலும், பத்திரிகைகளுக்கு எழுதும் கடிதங்களிலும் மீண்டும் மீண்டும் கூறிய பிறகும், இதுபற்றி ஒரு வழக்கு வந்த பிறகும், முதல்வர் இப்படி தொடர்ந்து பேசுவதால், "மனதை புண்படுத்துகிற நோக்கம்' அவருக்கு இருப்பது, தெளிவாகிறது. 

இப்படி சட்டப்படி கிரிமினல் குற்றமாகிற ஒரு செயலை மீண்டும் மீண்டும் செய்து வருகிறவர், ஆட்சியில் எப்படி தொடரலாம்? ஒரு மதத்தினர் தொழும் தெய்வங்களை நான் இகழ்ந்தே தீருவேன் என்று செயல்படுகிறவர் – மதச்சார்பின்மையின்படி ஆட்சி நடத்துபவரும் அல்ல; அப்படிப்பட்டவர் பதவியில் தொடர்வது, அரசியல் சட்டத்திற்குப் பெருமையும் அல்ல. 

(நன்றி: துக்ளக் )

இப்போது கலித்தொகை கூறும் ராமாயண கதை காண்போம்.

இமைய வில் வாங்கிய ஈர்ஞ் சடை அந்தணன் 
உமை அமர்ந்து உயர்மலை இருந்தனனாக, 
ஐ இரு தலையின் அரக்கர் கோமான் 
தொடிப் பொலி தடக் கையின் கீழ் புகுத்து, அம் மலை 
எடுக்கல்செல்லாது உழப்பவன் போல 5
உறு புலி உரு ஏய்ப்பப் பூத்த வேங்கையைக் 
கறுவு கொண்டு, அதன் முதல் குத்திய மத யானை 
நீடு இரு விடர் அகம் சிலம்பக் கூய், தன் 
கோடு புய்க்கல்லாது, உழக்கும் நாட! கேள்: கலித்தொகை 38:1-8

புலவர் கபிலர் யானை தன் கொம்புகள் வேன்கை மரத்தில் குத்தியதை பின் எடுக்க முடியாமல் தவித்ததை - இமயமலையை வில்லாக வளைத்து (முப்புரம் எரித்த) சடையுடைய சிவபெருமான் தன் மனைவி உமையோடு அமர்ந்து இருந்தபோது 10 தலை கொண்ட இராவணன் இமயமலை கீழ் கையிட்டு தூக்கிடமுயல சிவன் அழுத்த அல்லல் உற்றாதற்கு உவமையாக தந்துள்ளார்.

தமிழ் மக்களிடம் இராமாயணம் மிகுதியாக பரவிஉள்ளதைக் காட்டும்.

கிருஷ்ணர் கடவுளா, அரசரா?: விகடனில் ஹாய் மதன் பாமரத்தனம் 
இந்த வார விகடனில் "ஹாய் மதன்" பகுதியில் இப்படி ஒரு கேள்வி பதில்.

கிருஷ்ணர் கடவுளா, அரசரா?
என்.பிரபாகர், ஆ.புதூர்.

மகாபாரதத்தில், கிருஷ்ணர் நினைத்திருந்தால் சில நிமிடங்களில் துரியோதனன்உட்பட கௌர-வர்கள் அத்தனை பேரையும் அழித்திருக்கலாம். ஏன் குரு«க்ஷத்திரபோர் வரை செல்லவிட்டார்?முதன்முதலில் எழுதப்பட்ட மகாபாரதத்தின்படி, கிருஷ்ணர் யாதவர்களின்அரசர்தானே தவிர, கடவுள் இல்லை. துரியோதனனிடம் பாண்டவர்களின் பிரதி-நிதியாகச் சென்று ‘போர் வேண்டாம்’ என்று எடுத்-துரைக்க மட்டுமேகிருஷ்ணரால் முடிந்தது. அவர் கடவுள் அவதாரமாகக் கருதப்பட்டது, மிகப்பிற்பட்ட காலத்தில்தான். பிறகு, கடவுளுக்குரிய அம்சங்கள் மகாபாரதத்தில்சேர்க்கப்பட்டன. மிகப் பெரிய அளவில் கிருஷணர் வழிபாட்டை முதலில்துவக்கிவைத்த பெருமை வங்காளிகளுக்கே சேரும்!'

ஹாய் மதன் அனைத்தும் அறிந்த ஒரு அறிஞர் என்று அவரிடம் கேள்வி கேட்பவர்கள் உட்பட யாருமே எண்ணுவதில்லை.

இருந்தாலும், இப்படிப் பட்ட ஒரு கூமுட்டைத் தனமான பதிலைப் பார்க்கையில், மகாபாரதம் போன்ற நன்கறியப் பட்ட விஷயத்தில் கூட ஒரு குறைந்த பட்ச ஹோம் ஒர்க், புரிதல், உண்மை இருக்கவேண்டிய அவசியமில்லை என்று அவரே என்ணுவதாகத் தெரிகிறது.

இது பற்றி இதிகாசங்களில் ஆழ்ந்த புலமை கொண்ட திரு. ஹரிகிருஷ்ணன் (அனுமன் வார்ப்பும் வனப்பும் நூலின் ஆசிரியர்) அவர்களிடம் மின் அஞ்சல் அனுப்பிக் கேட்டபோது அவர் அனுப்பிய பதில் மூலம் ஹாய் மதனிடம் தொடுக்கும் கேள்விகள் -

1) முதலில் எழுதப்பட்ட மகாபாரதத்தின் பதிப்பு இப்போது யாரால் வெளியிடப்பட்டுள்ளது? எங்கே கிடைக்கும்?

2) கிருஷ்ணன் யாதவர்களின் அரசனே இல்லை. அவன் ஒருபோதும் அரசனாகவே இருந்ததில்லை என்பதுதான் வியாச பாரதத்தின் தற்போதைய மொழிபெயர்ப்புகள் சொல்வது. பாகதவமும் இதையே சொல்கிறது. சிசுபாலன் கிருஷ்ணனை நிந்திக்கும்போது சொல்வனவற்றில் இதுவும் ஒன்று:

O Bhishma, if one like thee, possessed of virtue and morality acteth from motives of interest, he is deserving of censure among the honest and the wise. How doth he of the Dasarha race, who is not even a king, accept worship before these kings and how is it that he hath been worshipped by ye? O bull of the Kuru race, if thou regardest Krishna as the oldest in age, here is Vasudeva, and how can his son be said so in his presence?

ஆகவே, கிருஷ்ணனை யாதவ அரசன் என்று சொல்லும் முதலில் எழுதப்பட்ட வியாச பாரதம் மிகவும் முக்கியமான ஒன்றாகிறது. எனவே தயவுசெய்து எந்தப் பதிப்பகத்தார் வெளியிட்ட புத்தகத்தைத் தாங்கள் வைத்திருக்கிறீர்கள் என்பதைத் தெரிவிப்பது எம்போன்ற எளிய வாசகர்களுக்குப் பெரிய உபகாரமாக இருக்கும்.

3) ஆனால் பாரதமும் பாகவதமும் கிருஷ்ணனைப் பரம்பொருள் என்று மிகப் பல இடங்களில் குறிக்கின்றன. பீஷ்மர் தன்னுடைய உடலை விடுவதற்கு முன்னால் மிகத் தெளிவாகவே இதைச் சொல்கிறார். யுத்த சமயத்தில் சக்கரத்தை எடுத்துக் கொண்டு பீஷ்மரை வதைப்பதற்காகக் கண்ணன் விரையும்போதும், கூப்பிய கரங்களோடு 'வா கண்ணா, உன் கையால் எனக்கு விடுதலை கிடைக்கட்டும்' என்று துதிக்கிறார்.

இவையெல்லாம் வங்காளிகளுடைய பிற்சேர்க்கை என்பதை நிறுவுவதற்காகத் தாங்கள் எங்களுக்கு அருள்கூர்ந்து இந்த உபகாரத்தைச் செய்ய வேண்டும்.

இவை ஒரு அறிஞர் கேட்கும் கேள்விகள்.

எனக்கும் சில சாதாரணமான கேள்விகள் தோன்றுகின்றன -

பொது சகாப்தம் (Common Era, CE) முதல் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த *தமிழர்* இளங்கோ அடிகள் *மகாபாரத* கண்ணனை நாராயணனாகவே கண்டு பாடுகிறாரே -

மடந்தாழு நெஞ்சத்துக் கஞ்சனார் வஞ்சம்
கடந்தானை நூற்றுபவர் பால் நாற்றிசையும் போற்ற
படர்ந்தாரணம் முழங்கப் பஞ்சவர்க்குத் தூது
நடந்தானை ஏத்தாத நாவென்ன நாவே
நாராயணா என்னா நாவென்ன நாவே

சிலப்பதிகாரத்தில், மதுரைப் புறஞ்சேரியில் உள்ள ஆயர்கள், ஆய்ச்சிகள் அனைவரும் குரவையிட்டு கண்ணனை ஆராதிக்கிறார்களே? இதற்கும் முந்தைய சங்க இலக்கியமாகிய பரிபாடலில் கண்ணனின் லீலைகளைச் சுட்டி அவனை மாயோன், திருமால் என்று போற்றும் பாடல்களும், அவனது கோயில்கள் பற்றிய குறிப்புக்களும் உள்ளனவே? இது எல்லாம் "மிகப் பெரிய அளவில் கிருஷ்ணர் வழிபாடு" இல்லையா?

அப்போ சிலம்புக்கும், பரிபாடலுக்கும் முற்பட்ட ஏதாவது வங்காளி நூல் கிருஷ்ணனைக் கடவுள் என்று ஆக்கியதா? அதை மதன் படித்திருக்கிறாரா? அல்லது இளங்கோ அடிகளும் அதைப் படித்துத் தான் கண்ணன் கடவுள் என்று தெரிந்து கொண்டாரா?

ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் அவதாரமாகக் கருதப்படும் ஸ்ரீகிருஷ்ண சைதன்ய மகாப்ரபு 16-ஆம் நூற்றாண்டில் வங்கத்தில் தோன்றுவதற்கு ஒரு 800-900 ஆண்டுகள் முன்பே ஆண்டாள் திருப்பாவையும், "கண்ணன் எம்பெருமான்" என்று கசிந்துருகிப் பாடிய திருவாய்மொழியும் தோன்றி விட்டதே! திருக்கண்ணபுரம் என்று தமிழகத்தில் திவ்யதேசமே இருந்ததே!

இப்படி ஆகத் தொன்மையான சங்கத் தமிழ் நூல்களே கண்ணனைக் கடவுளாகப் போற்றுகின்றன என்னும்போது இந்தக் கருத்துக்கள் தமிழகம் முழுதும் பரவியிருந்த காலமே "மிகப் பிற்பட்ட காலமா"? அப்போ நீங்கள் சொல்லும் அந்த "கண்ணன் கடவுள் ஆகாத" மிக மிக முற்பட்ட காலத்திற்கு சான்றுகள் எங்கே? எந்த அடிப்படையில் இப்படிச் சொல்கிறீர்கள்?

கோடிக்கணக்கான இந்துக்கள் போற்றும் தெய்வ அவதாரமான ஸ்ரீகிருஷ்ணனைப் பற்றி இப்படி ஏனோதானோ என்று போகிற போக்கில் ஒரு பதில் கொடுத்து விட்டுப் போகிறீர்களே மதன்? இது நியாயமா?
http://jataayu.blogspot.com/2007/10/blog-post_26.html

Whether Raman is shathriyan or Ravan is a shathriyan is not a big matter. Stopping a development or improvement work in the name of a Religious faith is an atrocious.

Both Panama Canal or Suez canal have created huge benefits for the sea routes, same way Sethu Canal also will benefit the sea route. The connection between India and Srilanka is a natural one.

Project report also can be made biased based on individual belief system one has adopted. The Chennai and Tuticorin ports have to be connected for a reasonable transportation of goods shipments, we have so many smaller ports between those 2 bigger ports which will also get benefited for an export oriented business.

We need a sea port Hub connecting Chennai and Tuticorin which can be seen as a good alternative for Co(lo)mbo through which once Tamilians were doing the sea trade across the world.

Colombo port would have been better than Singapore today, if Sinhalese maintained a cohesive relationship with Tamil people. Either, Tamil people need the Colombo port, or else, connecting Chennai port and Tuticorin port using a by-pass sea route can benefit and create a bigger competition with Colombo.

It has an emotional connect which hides to sea any biased reports!!!

சங்க இலக்கியத்தில் இராமர் பற்றி குறிப்பு உள்ளதா? https://ta.quora.com/%E0%AE%9A%E0%AE%99%E0%AF%8D%E0%AE%95-%E0%AE%87%E0%AE%B2%E0%AE%95%E0%AF%8D%E0%AE%95%E0%AE%BF%E0%AE%AF%E0%AE%A4%E0%AF%8D%E0%AE%A4%E0%AE%BF%E0%AE%B2%E0%AF%8D-%E0%AE%87%E0%AE%B0%E0%AE%BE%E0%AE%AE%E0%AE%B0%E0%AF%8D

https://ezhunaonline.com/folk-religion-and-hinduism/ 

கோயில் பண்பாடு | முனைவர் சிலம்பு நா. செல்வராசு pdf https://puthagasalai.com/%E0%AE%95%E0%AF%8B%E0%AE%AF%E0%AE%BF%E0%AE%B2%E0%AF%8D-%E0%AE%AA%E0%AE%A3%E0%AF%8D%E0%AE%AA%E0%AE%BE%E0%AE%9F%E0%AF%81-%E0%AE%AE%E0%AF%81%E0%AE%A9%E0%AF%88%E0%AE%B5%E0%AE%B0%E0%AF%8D-%E0%AE%9A/

 

 

கோயில் பற்றிய நூல்கள்/ஆய்வுகள்

1.தலபுராணம், தோத்திரப் பாடல்கள் முதலியன.

2.கோயில்களின், புராண, இலக்கிய, கலை, கல்வெட்டுச் சிறப்புப் பற்றிய தனி நூல்கள்.

3.பத்திரிக்கைகள், இதழ்கள், வழங்கும் திருத்தலப் பெருமை குறித்த கட்டுரைகள் முதலிய பல.

4.ஆய்வேடுகள்

(1) கோயில்களுக்குப் புராணமெருகேற்றி, இறைத் தன்மை மிளிர உலவ விட்ட பெருமை தலபுராணங் களையே சாரும். “காழித்தலபுராணம்”, “புள்ளிருக்கு வேளூர்த் தலபுராணம்”, முதலிய தல புராணங்களை இதற்குச் சான்றுகளாகக் கூற இயலும். இவையல்லாமல், அடியார்கள் கோயிலைப் பற்றி எண்ணிறந்த தனிப்பாடல் களையும், சிற்றிலக்கியங்களையும் அருளிச் செய்துள்ளனர்.  தேவார திருவாசக நாலாயிரத் திவ்ய பிரபந்தப் பாடல் களையும், “திருஞானசம்பந்தர் பிள்ளைத்தமிழ்’, “முத்துக்குமாரசாமி பிள்ளைத் தமிழ்” – போலும் சிற்றிலக்கியங்களையும் இதற்குச் சான்றுகளாகக் கூறலாம்.

(2) இரண்டாம் நிலையாக, கோயில்களின் புராணங் கள், இறைவன் கீர்த்தி, கட்டட அமைப்பு, சிற்பங்கள், இலக்கியங்கள், கல்வெட்டுகள், ஓவிய நடன நுணுக்கங்கள், கோயிலின் காலம், அமைவிடம், செல்லும் வழி போன்ற பல செய்திகள் அடங்கிய நூல்கள் பல வெளிவந்துள்ளன.

            தொ.மு.பாஸ்கரத் தொண்டைமான் அவர்கள் “வேங்கடம் முதல் குமரி வரை” – என்ற ”பாலாற்றின் மருங்கினிலே”, “பொன்னியின் மடியினிலே”, “காவிரிக் கரையிலே”, பொருநைத் துறையிலே” – என்னும் பகுதிகளாக்கி, தமிழகக் கோயில்களைப் பற்றி ஆராய்த் துள்ளார். நா. சுப்புரெட்டியார் அவர்கள், “மலைநாட்டுத் திருப்பதிகள்” “சோழ நாட்டுத் திருப்பதிகள்’, “தொண்டைநாட்டுத் திருப்பதிகள்’, ‘பாண்டிய நாட்டுத் திருப்பதிகள்” – என்ற நூல்களில் பல வைணவத் தலங்களை ஆராய்ந்துள்ளார். மேலும், கண்ணப்ப முதலியார் அவர்களின், “தொண்டை நாட்டுப் பாடல் பெற்ற சிவத்தலங்கள்’, “பாண்டிய நாட்டுப் பாடல் பெற்ற சிவத்தலங்கள்” என்னும் நூல்களும், கி. முத்துப்பிள்ளை அவர்களின் ‘சிறப்புமிக்க சிவாலயங்கள்”. “புகழ் மணக்கும் வைணவத் தலங்கள்” என்னும் நூல்களும் மேற்கூறிய செய்திகளில் சிலவும், பலவும் பெற்று அமைந்தனவாகும்.

            கலை, கல்வெட்டு, வரலாறு இவற்றிற்கு முக்கியத் துவம் கொடுத்துச் சில நூல்கள் வெளிவந்துள்ளன. சிற்பங்கள், ஓவியங்கள், செப்புத் திருமேனிகள், கல்வெட்டுகள் காட்டும் வரலாற்றுச் செய்திகள் முதலிய வற்றின் சிறப்புகள் இந்நூல்களில் அடங்கியுள்ளன. ஜே.எம். சோமசுந்தரம் பிள்ளை அவர்களின், ‘சோழர் கோயிற் பணிகள்”, “தஞ்சைத் திருக்கோயில்கள்”, “தஞ்சை இராசராசேச்சுவரம்”, – முதலிய நூல்களும், குருசாமி தேசிகர் அவர்களின் “தென்னாட்டுத் திருக் கோயில் கல்வெட்டுக்கள்”, இரா. நாகசாமி அவர்களின், “தமிழகக் கோயில் கலைகள்”, இராமசாமி அவர்களின் “தமிழ்நாட்டுச் செப்புத் திருமேனிகள்”, எஸ். ஆர். பால சுப்பிரமணியன் அவர்களின், “சோழர் கலைப்பாணி’, “முற்காலச் சோழர் கலையும் சிற்பமும்” முதலான பல நூல்களும் மேற்கூறிய செய்திகளை உள்ளடக்கியனவே ஆகும். மேலும் “பழனித் தலவரலாறு”, “ஸ்ரீரங்கநாதர் கோயில் வரலாறு”, “தில்லைச் சிற்றம்பலவன் கோயில்- எனத் தனியொரு கோயில் பற்றிய நூல்களும் வந்துள்ளன.

            (3) மூன்றாவதாக; திருத்தலங்கள் பெருமை குறித்துப் பத்திரிக்கைகள், இதழ்கள் வெளியிடும் கட்டுரைகளைக் குறிப்பிடலாம். பரணிதரன் (ஆனந்த விகடன்) பொன் பாஸ்கர மார்த்தாண்டன் (இதயம் பேசுகிறது) போன்றோர் இக்கட்டுரைகளை எழுதி உள்ளனர். ”திருக்கோயில்’, “ஞான பூமி”, “ஞானசம்பந்தம்”, தர்மசக்கரம்”, “திருக்கயிலை” – முதலியன சமயந் தொடர்பான இதழ் களாக, சமயக் கட்டுரைகளைத் தாங்கி வெளிவருகின்றன.

            (4) நான்காவதாக; கோயில் பற்றிப் பல ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன. கே. கே. பிள்ளை அவர்கள் “சுசிந்தரம் கோயிலையும்”, சி. கிருட்டினமூர்த்தி அவர்கள் “திருவாரூர் கோயிலையும்”, கே. கோபாலகிருட்டினன் கோயிலையும்”, உமா அவர்கள் “திருக்கழுகுன்றக் மகேசுவரி அவர்கள் “நெல்லையப்பர் கோயிலையும்”, கே. வி. இராமன் அவர்கள் “காஞ்சி காமாட்சியம்மன் கோயிலையும்”, ந. கல்யாணசுந்தரம் அவர்கள் “திருச் செந்தூர் முருகன் கோயிலையும்”, சி. மணி அவர்கள் “கும்பகோணம் சக்கரபாணி கோயிலையும்” -எடுத்துக் கொண்டு ஆராய்ச்சி செய்துள்ளனர். மேலும் கதிர்வேலு அவர்கள் “சேலம் மாவட்டத்துச் சிறு தெய்வங்கள்’’ குறித்தும் ஆய்வு செய்துள்ளார்.

            இவை வரலாற்றுப் பின்னணி, நில அமைப்பு, கட்டட அமைப்பு, காலம், செயற்பாடு, கலைகள், கல்வெட்டுகள், இலக்கியங்கள், சமுதாயத் தொடர்பு போன்ற செய்திகளை மட்டும் உள்ளடக்கியனவாக உள்ளன.

            மேற்குறிப்பிட்ட நூல்களும், கட்டுரைகளும், ஆய்வேடு களும், நாடு தழுவிய நிலையில் உள்ள கோயில்களையோ, அல்லது தனித்த ஒரு கோயிலையோ கொண்டு பொது வான சிறப்புச் செய்திகளையே கூறியுள்ளன.

            மேற்குறிப்பிட்ட நூல்களிலும், கட்டுரைகளிலும், ஆய்வேடுகளிலும் மேற்கொள்ளப்படாத, ஒரு வட்டந் தழுவிய அளவில், சைவ, வைணவ, சிறு தெய்வக் கோயில் வட்டம் களை உள்ளடக்கிக் கோயில் அமைந்திருக்கும் மற்றும் ஊர்கள் பற்றிய செய்திகளும், சமய நிலையும், நேர்த்திக்கடன், நம்பிக்கை, செயற்பாடு, விழா, கூத்துக்கள் பண்பாட்டுக் கொடை முதலியவற்றால் வெளிப்படும் பற்றியும், கோயிலினால் வெளிப்படும்

இலக்கியக் கொடை பற்றியும், சமுகத் தொடர்பு குறித்தும், சமூக இயல் கண்ணோட்டத்தோடு ஆய்வு செய்வது இதுவே முதல்முறையாகும். இப்பகுப்பு முறையையோ, அணுகு முறையையோ, மேற்குறிப்பிட்ட நூல்கள் முதலியன மேற் கொள்ளவில்லை என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. இவ்வாய்வு தமிழர்களின் கோயில்கள் மூலம் வெளிப்படும் பண்பாட்டுக் கொடை பற்றிய உண்மைகளைத் தெரிந்து கொள்வதற்கு வாய்ப்பளிக்கிறது.

            இவ்வாய்வேடு ஏழு இயல்களாகப் பகுக்கப்பட்டுள்ளது. முதல் இயலில் ஆய்வுப் பொருள் அறிமுகம், வரையறை போன்ற செய்திகள் பெறுகின்றன. ஆய்வுப் பின்னணியின் முக்கியத்துவத்தைக் கருதி, இரண்டா இயவில் சீர்காழி வட்டத்தின் பெயர், அமைப்பு, சமயநி பொதுவாக வட்டத்திலுள்ள கோயில்கள் பற்றிய செய்திக ஆராயப்பட்டுள்ளன.

            மூன்றாம் இயலில் கோயில் அமைந்துள்ள ஊர்க்கோயில்களின் அமைப்புகள், தலவிருட்சம், தீர்த்தம், இன உருவம், கீர்த்தி ஆகியன பற்றிய செய்திகள் ஆராய பட்டுள்ளன. நான்காம் இயலில் கோயிலின் செயற்பாடா வழிபாட்டு முறைகள், பாடல்கள், நம்பிக்கைகள், நேர்த்தி கடன்கள், விழாக்கள், விழாக்காலக் கூத்துக்கள் ஆகி செய்திகள் ஆராயப்பட்டுள்ளன. ஐந்தாம் இயல் கோயிலி வரலாறு பற்றியமைந்தது. இவ்வியலின் விரிவுக்கு அஞ்சி சீர்காழி சட்டைநாதர் கோயிலின் வரலாறு மட்டு ஆராயப்பட்டுள்ளது. ஆறாவது இயல் கோயில் சமுதாய தோடு கொண்டுள்ள தொடர்பை விளக்குவது. இதில் பூை செய்வோர், பாடகர்கள், பாமர மக்களின் வழிபாடு மரபுகள், கோயிலுக்கும் சமுதாயத்திற்குமுள்ள தொடர் ஆகிய செய்திகள் ஆராயப்பட்டுள்ளன. ஏழாவது இய அரிதாகப் பெறப்பட்ட சில வழிபாட்டுச் செய்திகள் கட்டுரைகளாக இடம் பெற்றுள்ளன. இவற்றை இந்நூலில் இரண்டாம் பகுதியாகக் கொள்ளுதல் வேண்டும்.

            இக்கள ஆய்வில் ஆய்வு தொடர்பாகச் செய்திகளை சேகரிப்பதற்குத் தலபுராணங்களும், பக்தி இலக்கியங்களும் கல்வெட்டுக்களும், செவிவழிச் செய்திகளும், சுவடிகளும் அறநிலைத்துறை அறிக்கைகளும், கோயிலோடு தொட புடையவர்கள் தந்த தகவல்களும், சமயத் தொடர்புடை பெரியோர்கள் தந்த செய்திகளும் பெருமளவில் துனை செய்தன. எண்ணற்ற செவிவழிச்செய்திகளையும், நம்பிக்கை கதைகளையும் பலர் எடுத்துரைத்தனர். சுவடிகளில் உள்ள செய்திகள், பழைய கையெழுத்துப் பிரதிகொண்டு சரிபார். கப்பட்டு, அந்த வடிவிலேயே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.

            தமிழர்களின் கோயில் பண்பாடு என்ற ஒன்றைக் கட்டமைக்கும் முயற்சியாக இந்நூல் தோன்றக் கூடும். ஆனால் சைவம், வைணவம், சிறுதெய்வச் சமயம் மூன்றை யும் ஒரு பண்பாடாக அடக்கும் முயற்சி மேற்கொள்ளவில்லை என்பதை இங்கே அடிக்கோடிட்டுச் சுட்டுதல் வேண்டும். சைவம் வைணவம் ஒருபுறமும் நாட்டுப்புறத் தெய்வச் சமயம் ஒருபுறமும் தனித் தனியேதான் நிற்கின்றன. சைவ வைணவத்தை நாட்டுப்புற மக்கள் தம் அனுபவம் சார்ந்த நிலையில்தான் / தம் வாழ்க்கையோடு தொடர்பு கொண்ட நிலையில்தான் சில இடங்களில் ஏற்றுக் கொண்டுள்ளனர். இந்நிலையைத் தவிர ஏனைய இடங்களில் அச்சமயங்கள் தனியேதான் நிற்கின்றன என்பதையும் இங்கே கூறுதல் வேண்டும். என்றாலும் தவிர்க்கமுடியாதபடி வேதாகமங்கள் சார்ந்த சைவ வைணவப் பண்பாடும் தமிழக நாட்டுப்புற மக்களின் உயிர்ப்போடு கூடிய நாட்டுப்புறச் சமயமும் சேர்ந்ததே “தமிழரின் கோயில் பண்பாடு” என்று கூற வேண்டியுள்ளது.

            கோயில் பண்பாடு என்ற பொருண்மை பற்றிய ஒரு முன்மாதிரி அளவீட்டு நூலாக இதனை வாசகர்கள் கொள்ளுமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
இந்நூல் வெளிவருவதில் மகிழ்ச்சி கொள்ளும் எம் நிறுவன இயக்குநர் முனைவர் எல். இராமமூர்த்தி அவர் களுக்கும் நிறுவனத் தோழர்களுக்கும் நிறைந்த நன்றிகளைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

அன்பன் சிலம்பு நா. செல்வராசு

பொருளடக்கம்

முன்னுரை

ஆய்வுக்களம் – சமயம் கோயில்கள்

 பெயர்க்காரணம் 23, சீர்காழியின் பிற பெயர் கள் 23, சீர்காழி வட்டத்தின் அமைப்பு 25, புகழ் பெற்ற ஊர்கள் 26, சீர்காழி 26, பூம்புகார் 26, வைத்தீசுவரன் கோயில் 27, திருப்புன்கூர் 27, திருநாங்கூர் 27, திருநகரி 28, திருவெண்காடு 28, திருமுல்லைவாயில் 28, வடரெங்கம் 28, திருமயிலாடி 28, வருசபத்து 29, மாதானம் 29, ஆச்சாள்புரம் 29, தமிழகத் தில் சமயநிலை 30, சீர்காழி வட்டச் நிலை 32, சீர்காழி வட்டத்தில் தோன்றிய அடியார்கள் 32, இன்றைய சமயநிலை 34, ஒன்பது கோள்கள் 37, சைவக் கோயில்கள் 38, வைணவக் கோயில்கள் 40, சிறுதெய்வக் கோயில்கள் 41, குறிப்புகள் 44, இயல் பின்னி ணைப்பு 47, சீர்காழி வட்டக் கோயில்கள் 47, புகழ்பெற்ற சைவக் கோயில்கள் 47, புகழ் பெற்ற வைணவக் கோயில்கள் 48, புகழ்பெற்ற சிறுதெய்வக் கோயில்கள் 49

கோயில் அமைப்பு-விருட்சம்-தீர்த்தம்-உருவம்

கோயில்களும் ஊர்களும் 57, கோயில் கட்டட வளர்ச்சி 60, தமிழகக் கோயில்களின் வகைகள் 60, திருக்கோயில் அமைப்பும் தத்துவமும் 61, முதல் UN 505 62, இரண்டாம் வகை 64, மூன்றாம் வகை 66. நான்காம் வகை 66, தலவிருட்சம் 67, சீர்காழி வட்டத் தலவிருட்சம் 69, தீர்த்தங்கள் 70, சீர்காழி வட்டக் கோயில் களில் இறை உருவங்கள் 73, இலிங்க மூர்த்தம் 74, குரு மூர்த்தம் 74, சங்கம மூர்த்தம் 75, சிறு தெய்வ வடிவங்கள் 75, சீர்காழி வட்டத் தெய்வங்களின் சிறப்புகள் சைவ மூர்த்திகள் 77, வைணவ மூர்த்திகள், நாராயணப்பெருமாள் 80, குடமாடு கூத்தர் 80, பள்ளிகொண்ட பெருமாள் 80, ‘செம்பொன்னரங்கர் 80, அண்ணன் பெருமாள் 80, சிறு தெய்வ மூர்த்தி கள் 81, மாரியம்மன் 81, காளியம்மன் 81, அங்காளம்மன் 82, திரௌபதியம்மன் 82, காமன் 82, உருத்திராபதியார் 83, பண்பாட்டுக் கொடை 83, இலக்கியக் கொடை 85, குறிப்புகள் 86.

கோயிலும் வழிபாடும்

பூசை முறைகள் 92, சீர்காழி வட்டக் கோயில் களின் பூசை முறைகள் கோயில்களில் 93, நைவேத்தியம் 94, சிறுதெய்வ வழிபாட்டு முறைகள் 95, வழிபாட்டில் பலி யிடுதல் 97, பலியிடுதலில் சில மரபுகள் 99, வழிபாட்டில் மந்திரம் 100, தோற்றம் 101, சீர்காழி வட்ட வழிபாட்டுப் பாடல்கள் 102, சைவ, வைணவப் பாடல்கள் 102, சிறுதெய்வப் பாடல்கள் 103, விழாக்கால பாடல்கள் 104, உடுக்கைப் பாடல்கள் 105, முதற்பகுதி 106. இரண்டாம் பகுதி 106, மூன்றாம் பகுதி 107, நான்காம் பகுதி 107, இரதியின் ஒப்பாரிப் பாடல்கள் 107, தாலாட்டுப் பாடல்கள் 108, சீர்காழி வட்டத்தில் நம்பிக்கைகள் தெய்வீக மருந்து 110, ஓசை நாயகி 111, தீர்த்தங்களும் நம்பிக்கைகளும் 111, மழை பெய்யும் 111, மக்கட்பேறு 112, குறிகேட்டல் 112, திருநீறு போடுதல் 114, வேப்பிலை அடித்தல் 114, பிரார்த்தனைத் தலங்கள் 116, நேர்த்திக் கடனும் அளிக்கும் முறையும் 116, தொட்டிலும் பாவையும் 117, ஒலியும் ஒளியும் 117, உயிருக்கு உயிர் 118, தீ மிதித்தலும் காவடி எடுத்தலும் 118, சேவல் அளித்தல் 119, விழா 120, விழா-வகைகள் 121, விழாக்களின் நோக்கம் 122, சீர்காழி வட்டத் திருவிழாக் களின் நோக்கங்கள் 123, சிறுதெய்வ விழாக் களின் நோக்கங்கள் 123, காமவிழாவின் நோக்கம் 123, அன்னப்படையல் விழாவின் நோக்கம் 124, தீமிதி விழாவின் நோக்கம் 125, சீர்காழி வட்டத் திருவிழாக்கள் 125, திருமுலைப்பால் உற்சவம் 126, மங்களாசாசன உற்சவமும் கருடசேவையும் 126, வேடுபறி உற்சவம் 127, நந்தனார் உற்சவம் தீமிதித் திருவிழா 128, மாசித் திருவிழா 129, காமன் விழா 129, அன்னப்படையல் விழா 130, மயான சூறை 130, படுகள விழா 131, பாகுபாடு 131, விழாவோடு நேரடித் தொடர் புடையன 133, காமன் விழாவில் 133, படுகள விழாவில் 134, உருத்திராபதியார் விழாவில் 134, கானியாட்டம் 135, விழாவைச் சார்ந்து நிகழ்வன 135, சமயத் தொடர்பானவை 136, கோலாட்டம் 137, சமயத் தொடர்பு இல்லா தன 137, பண்பாட்டுக் கொடையும், இலக்கியக் கொடையும் 138, பண்பாட்டுக் கொடை 138, இலக்கியக் கொடை 141, குறிப்புகள் 141

கோயிலும் வரலாறும்

சட்டைநாதர் கோயில் வரலாறு 150, சட்டை நாதர் கோயில் தோற்றம் பற்றிய செய்திகள் 150, சட்டைநாதர் கோயில் இலக்கியங்கள் தரும் செய்திகள் 151, இறைவன் புகழ் 152, புராணச் செய்திகள் 153, வரலாற்றுச் செய்தி கள் 154, சட்டைநாதர் கோயில் கல்வெட்டுகள் காட்டும் வரலாறு 155, பண்பாட்டுக் கொடை யும் இலக்கியக் கொடையும் 160, பண்பாட்டுக் கொடை 160, இலக்கியக் கொடை குறிப்புகள் 162

கோயிலும் சமுதாயமும்

அ. கோயிலும் பூசை செய்வோரும் சிவாச்சாரியார் பட்டாச்சாரியார் பூசாரிகள் 168, ஆ. கோயிலும் பாடகர்களும் 172, ஓதுவார்களும் தீர்த்தக்காரர்களும் 172, பாடற் பூசாரிகள் 175, நீதிமன்றமும் தண்ட னையும் 183, முறைப்பாடு 184, வற்றைத் தொடங்குதல் 183, கோயில் புகுதல் 186, முதன்மையர் 187, சமயக் குறியீடுகள் 188, கோயிலும் சமுதாய உறவு நிலையும் 188, உறவு நிலையை வெளிப்படுத்தும் சில காரணி கள் 189 மண்டகப்படி 190, இல்லறச் சடங்கு கள் 191, நிலப் பராமரிப்பு 192, பண்பாட்டுக் கொடை 194, பண்பாட்டுக் கொடை 194, குறிப்புகள் 196

சிறுதெய்வ வழிபாடுகள்

சிறுதெய்வ வழிபாடுகள் 199, காமன் விழாவும் பண்பாடும் 201, மூணாங்குழித் திருவிழா 202, பாடல்களும் பண்பாடும் 203, முடிவுரை 204, குறிப்புகள் 205, காமத்தகன விழாவில் இரதி யின் ஒப்பாரிப் பாடல்கள் 206, முகவுரை 206, சமுதாயமும், துன்பியலும் 207, இரதியின் ஒப்பாரிப் பாடலும், சூழலும் 207, பாடல் களின் அமைப்பு 208, பாடல்களில் சமுதாயப் பின்னணி 209, பாடல்களில் மானிட உணர்வு கள் 210,குறிப்புகள் 211, நாட்டுப்புற வழக் காற்றில் சிறுத்தொண்டர் புராணம் 212, முன்னுரை 212, பெரிய புராணமும் பாமர புராணமும் 213, சிறுமையும் பெருமையும் 213, வேறுபாடுகள் 215, பாமரர் பார்வைகளில் வேறுபாடு 217,சுவடிகளில் வனப்பூசை- பதிவும் விளக்கமும் 218, அமைப்பு 218, பேறியான வனுக்கு வனப்புசை பொடும் வேபறமுறை 219, கட்டுரைக்குத் தொடர்பான முதன்மைத் தகவல்கள் 226, சொற்பொருள் விளக்கம் 229, சிறுதெய்வ வழிபாட்டு மரபுகள் 232, முன்னுரை 232, பண்டைத் தொடர்பு 233, உருவ அமைப்பு 233, மண் கூம்பு வடிவம் 233, கருவி உருவம் 234, கரக வடிவம் 235, இயற்கைச் செடி கொடிகள். இணைந்த செயற்கை வடிவம் 236, வழிபாட்டில் பலி யிடுதல் 236, சில விதிமுறைகள் 237, வழி பாட்டில் இசைப் பாடல்கள் 238, விழாக் காலப் பாடல்கள் 238, உடுக்கைப் பாடல்கள் 239, தாலாட்டுப் பாடல்கள் 239, ஒப்பாரிப் பாடல்கள் 239, நம்பிக்கைத் தொடர்பு 239, கடவுளை அழைத்தலும் குறிகேட்டலும் 240, வழிபாட்டில் அருஞ்செயல்கள் 241, வழி பாட்டில் நேர்த்திக் கடன்கள் 242, சில முடிவு கள் 243,குறிப்புகள் 246 துணை நூல்கள் தகவலாளர் பற்றிய குறிப்புகள்

கோயில் பண்பாடு

சிலம்பு நா. செல்வராசு

உரிமை: பாக்கியவதி செல்வராசு

வெளியீடு: அனிச்சம் இலக்கிய வட்டம்

உரிமையாளர்: பாக்கியவதி செல்வராசு 11, இரண்டாம் தெரு,

                               மோகன் நகர் புதுச்சேரி-605 005

பதிப்பு : முதற்பதிப்பு: 1999 சூலை 11

                  திருவள்ளுவர் ஆண்டு 2030 ஆனித்திங்கள்

விலை: ரூபாய் அறுபது (ரூ.60/-)

அச்சகம்: சபாநாயகம் அச்சகம்

                   கீழைத்தேர்வீதி, சிதம்பரம் – 608 001.

 

கோயில் பண்பாடு

முனைவர் சிலம்பு நா. செல்வராசு

விரிவுரைஞர் இலக்கியப்புலம்

புதுவை மொழியியல் பண்பாட்டு ஆராய்ச்சி நிறுவனம்

அனிச்சம் இலக்கிய வட்டம்

புதுச்சேரி – 605005