வான்மீகி முனிவர் “தபஸ்”, “ஸ்வாத்யாயம்” என்ற இரண்டு உபநிடதச் சொற்களைக் கொண்டே ராமாயணத்தை எழுத ஆரம்பிக்கிறார். அவை இரண்டுமே யஜுர் வேதத்தில் உள்ள தைத்ரிய உபநிடத வார்த்தைகள். எவன் ஒருவனும் தானும் கற்று, தான் கற்றதை மற்றவர்களுக்கும் அளிப்பதையே ஒவ்வொருவரின் கடமை என்று தைத்ரிய உபநிடதம் வலியுறுத்திச் சொல்கிறது. மற்றெல்லாவற்றிலும் “ருதம், சத்யம், தவம்” என்ற மூன்று குணசீலன்களே தானும் உணர்ந்து மற்றவர்களுக்கும் உணர்த்த வேண்டியவைகளில் முதன்மையாக இருப்பவை. ருதம் என்பது ஒரு மனிதன் வாழ்விலும், பிரபஞ்ச இயக்கங்களிலும் நடப்பதில் ஒரு ஒழுங்குமுறையை வகுத்துச் செல்லும் பேரியக்கம் என்று கொள்ளலாம். சத்யம் என்பது என்றும் எங்கும் உள்ளபடி உள்ளது என்றும், தவம் என்பது ஒருவனை உந்திச் சென்று இயக்கும் ஒரு தகிக்கும் உள்ளுணர்வு என்றும் ஆகும்.

“தபஸ்” என்ற சொல்லே “தப்” என்ற சம்ஸ்க்ருத மூலத்தில் இருந்து வருவது. “தப்” என்பது உஷ்ணத்தைக் குறிக்கிறது. அந்த சக்தியே வெளிப்படும்போது இயக்கங்களாக, செயல்களாகப் பரிணமிக்கிறது. தவம் என்பது தீவிர அனுஷ்டானத்திற்கும், பிரார்த்தனைக்கும், தியானத்திற்கும் கடந்து இருப்பது. தவத்திற்கு ஒரு சிறந்த உதாரணமாக வால்மீகி முனிவரே உள்ளார். ஒரு யோகியும், ஞானியுமான வால்மீகி முனிவருக்கு நற்குணங்கள் பொருந்தி, நல்லொழுக்கத்துடன் வாழும் ஒருவனின் குணாதிசயங்களைப் பட்டியலிட்டுக் காட்டி அதன்படி நல்வாழ்வு வாழ அனைவருக்கும் உதவ வேண்டும் என்ற ஆர்வம் இருந்தது. ஆனாலும் வெறும் பட்டியலிட்டால் மட்டும் மனித குலத்திற்குப் போதாது; அதன்படி வாழ்ந்து காட்டும் ஒரு மனிதனை உதாரணமாகக் காட்ட வேண்டும் என்ற உந்துதலினாலேயே அவர் இராமனை முன்னிறுத்தி ராமாயணத்தை இயற்றியுள்ளார். இப்படியாக ராமாயணத்தை இயற்றி, அதனை லவ-குசர்கள் மூலம் பலருக்கும் கொண்டு சென்றதே அவர் செய்த தவம்.

“ஸ்வாத்யாயம்” என்ற சொல்லில் “ஸ்வ” என்றும் “அத்யாய” என்றும் இரண்டு பாகங்கள் உள்ளன. அதற்கு “சுயமாகவே கற்றுக் கொள்வது” என்று பொருள். அதாவது, ஒருவன் எவ்வளவு படித்து அறிந்து கொண்டாலும், மற்றவர் மூலம் கற்றுக் கொண்டாலும், இறுதியில் அவன் தானாகவே எவ்வளவு புரிந்து கொள்கிறானோ அவ்வளவுதான் அவனுக்கு அறிவாக மிஞ்சும். எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு அவன் உள் வாங்கிக்கொண்டு அதனைத் தன்னுடைய ஒரு பாகமாக இருத்திக் கொள்கிறானோ அதுவே அவன் கற்ற கல்வியின் அளவாக இருக்கும். அதுவே அவனது தினப்படி எண்ணங்களிலும், செயல்களிலும் பரிமளிக்கும். மற்றவர்க்கு அவன் அளிக்கும் எண்ணப் பரிமாற்றங்களிலும், செயல்களிலும் அது ஒன்றே அவனது திறனைக் காட்டிக் கொடுக்கும். வெறும் வார்த்தைகளால் மட்டும் அன்றி, அவன் சொல்வதை தனது வாழும் நெறியில் காட்டும்போதுதான் அவனது சொல்லுக்கும் செயலுக்கும் மதிப்பு இருக்கும்.

காவிய காலத்து இராமபிரானும், நமது காலத்து மகாத்மா காந்தியும் அப்படியாக வாழ்ந்து காட்டியவர்கள்தான். இதைத்தான் உபநிடதங்களும் “ஸ்வாத்யாய ப்ரவச்சநேச” என்று கூறுகிறது. அதாவது கற்றுக்கொண்டு அதை மற்றவர்க்கும் கற்றுக்கொடு என்று கூறுகிறது. கற்றுக்கொள்பவன் அதன்படியே வாழ்ந்தால், கற்றுக் கொடுப்பதற்கும் எளிதாகும். ஆக வால்மீகி முனிவர் மிகப் பொருத்தமான உபநிடதச் சொற்களைக் கொண்டு தனது காவியத்தை ஆரம்பித்து வைக்கிறார்.

வேதங்கள் “எது எப்படி இருக்கும் அல்லது இருக்க வேண்டும்” என்று கூறுமே தவிர, அதன் காரணங்களை விவரமாகக் கூறி விளங்க வைக்காது. அதனாலேயே அவைகள் ஒருவன் இப்படி இருந்ததால் இப்படி ஆயிற்று என்று விவரங்கள் தராது. அதனாலேயே கலை மற்றும் கவி நயத்துடன் காவியங்கள் படைத்து வால்மீகி போன்றோர் உதாரண புருஷர்களையும் காட்டி புராணங்களைப் படைத்தனர். அவை மூலம் வேதங்கள் கூறும் நீதி, நேர்மை சார்ந்த நல்லொழுக்கம் மிக்க ஆன்மிக வாழ்க்கை வாழும் வழியை கதாபாத்திரங்கள் மூலம் காட்டி நல்லுலகத்தைப் பற்றிய செய்தியைப் பரப்பினர். அப்படிப்பட்ட ஒரு பாத்திரம்தான் நம் காவிய நாயகனான இராமபிரான்.

அவரது குணாதிசயங்களைப் பற்றி படித்தோ, கேட்டோ அறிபவர்கள் அவரைப் போலவே நல்ல வாழ்க்கை வாழ மாட்டார்களா என்ற ஆதங்கமே வால்மீகி போன்றோரை காவியங்களைப் படைக்க வைத்தது. உபநிடத காலத்தில் வால்மீகி வாழ்ந்திருந்தார் என்றால், “ராமாயணம் படித்து ராமபிரானைப் போல அனைவரும் வாழ்ந்து நன்னெறிகளைப் பரப்ப வேண்டும்” என்று உபநிடத வாக்கியங்களே அமைந்திருக்கக் கூடும்! வேத ரிஷிகளைப் போல அல்லாது வால்மீகி வித்தியாசமாக இராமனை நன்கு விவரித்து அவர் போல வாழவேண்டும் என்று சொல்லாது சொல்கிறார். இராமாயணத்தைப் படித்தும், கேட்டும் நாம் அனைவரும் கற்க வேண்டியதைக் கற்று, அதன்படி வாழ்ந்து, அது சொல்லும் கருத்துக்களையும் பரப்புவோம் என்று வால்மீகி நம் மீது திடமாக நம்பிக்கை வைத்துள்ளார் என்றே சொல்லலாம்.

2.1 காலம் கனிந்தது

நூறு செய்யுட்களில் நாரதர் சுருக்கமாகச் சொல்லிவிட்டுச் சென்ற இராமாயண நிகழ்ச்சியை, படிப்போர் மனத்தைக் கவர்ந்து அவர்களை நல்வழிக்கு இட்டுச் செல்லும் வண்ணம் ஒரு காவியமாக அளிப்பதற்கான காலம் கனிவதற்கு வால்மீகி முனிவருக்கு வேறு ஒரு நிகழ்ச்சி அமைய வேண்டியிருந்தது. ஓரளவு விவரங்கள் தெரிந்த உடனேயே கவிநயத்தோடும், மக்களை ஆர்வத்தோடு ஈடுபட வைக்கும் எழுச்சி மிக்க உணர்வைத் தூண்டுமாறும் ஒரு காவியம் அமைப்பது என்பது பொழுதுபோக்குடன் கூடிய வெறும் அறிவு மட்டும் சார்ந்த முயற்சி அல்ல. அது தானாகவே உள்ளத்தில் உணர்வு வெள்ளமாகப் பொங்கி, சொல் அலங்காரங்களோடு வெளிவர வேண்டும். வால்மீகி முனிவரின் ஆர்வத்தினாலும், ஆதங்கத்தினாலும் உலகில் வாழ்வாங்கு வாழ்பவனின் குண நலன்கள் தொடர்பாக இராமபிரானின் வாழும் முறை பற்றி தெரிய வந்தது. ஆனாலும் அது மட்டுமே அவருக்கு இராமயணத்தை இயற்றும் அளவுக்கு ஒரு தூண்டுதலாக அமையவில்லை. அவர் உள்ளத்தைத் தொட்டு அது சம்பந்தமான உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த வேறொரு நிகழ்ச்சி தேவைப்பட்டது. ஏனென்றால் அந்த சமயத்தில் அவர் உலக விவகாரங்களில் ஈடுபடாத ஒரு துறவியாக வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்.

ஒரு படைப்பு என்பது உள்ளம்-உணர்வு சம்பந்தப்பட்ட ஒரு பௌதிக மற்றும் உயிரியல் கூடிய உருவாக்கம் ஆகும். படைத்த பின்னர் படைத்தவனும், அவனது படைப்பும் வெவ்வேறாகத் தனித்தனியே காணப்பட்டாலும், அந்தப் படைப்பே அதைப் படைத்தவன் பெயரை அவ்விருவரின் வாழ்நாள் மட்டுமன்றி பின்னரும் பறைசாற்றிக் கொண்டிருக்கும். அப்படி அமரத்துவம் பெறுவதனாலேயே, இன்றும் நாம் வால்மீகி முனிவரையே அவரது மற்ற பெருமைகளைவிடவும் அவர் படைப்பான இராமயணத்தினால்தானே நன்கு நினைவில் வைத்திருக்கிறோம்? சிவ-சக்தி என்பது ஒன்றே ஆனாலும், உள்ளார்ந்து இருப்பது சிவ கோணம்; அதுவே வெளியே வந்து பலப்பலவாகத் தோன்றுவது சக்திக் கோணம். ஞானிகள் கண்டுணர்ந்த உண்மை இதுவே. ஆதலால் ஒரு மனித முயற்சிக்கும் அப்பாற்பட்ட காவியம் ஒன்றைப் படைப்பதற்கு எது நடந்தாலென்ன என்றதொரு துறவு மனமற்று, சுற்றுமுற்றும் பார்த்து உள்ளம் கனிந்து உருக வேண்டிய நிகழ்ச்சி ஒன்று தேவைப்பட்டது. அதுவும் வால்மீகி முனிவருக்குத் தானாகவே அமைந்தது.

இது ஏதோ ஒரு தற்செயலாக நிகழ்ந்தது போலத் தோன்றினாலும், வனத்தில் இராமனுடன் நிம்மதியாக வசித்துக் கொண்டிருந்தபோது,  இராமனைப் பிரிய நேர்ந்த சீதாப் பிராட்டியாரின் கதையைச் சொல்லப்போகும் இராமாயணத்திற்குக் கட்டியம் கூறுவது போல அமைந்திருப்பது எவருக்கும் கண்கூடு.

வேடனை அப்படிச் சபித்தாரே தவிர, தனக்கு எப்படி கவித்தன்மையுடன் அதைச் சொல்ல வந்தது என்பதை யோசித்த வால்மீகி முனிவருக்கே நடந்தது மிக ஆச்சரியமாக இருந்தது. ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பிய அவர், நடந்த நிகழ்ச்சியைப் பற்றித் தீவிரமாக யோசிக்கும் வேளையில், படைப்பின் பிறப்பிடமான பிரமன் அவர் முன்னே தோன்றி அவர் முன்பு நாரதரிடம் கேட்டறிந்த இராமாயண நிகழ்வைக் காவியமாகத் தீட்ட வேண்டிய காலம் கனிந்து விட்டதை உணர்த்தினார். அன்று வேடன் முன் தோன்றிய அந்தச் சந்தத்திலேயே வால்மீகியும் இராமாயணத்தை இயற்றினார். இப்படியாக நம் பாரத தேசத்திலேயே முதன் முறையாக கவிநயத்துடன் தோன்றிய முதல் காவியமாக இராமாயணம் உருவாயிற்று. மக்கள் அனைவரிடமும் இரக்கம், தயாளம் மற்றும் நல்லது நடக்க வேண்டும் என்ற ஆதங்கத்துடன், கவித்துவமும் அவரிடம் புகுந்த போதுதான் வால்மீகிக்கு இராமாயணம் இயற்றுவது சாத்தியமாயிற்று. எதுவும் முறைப்படி நடப்பதற்கு, ஒருவனது உத்வேகம் மட்டுமல்லாது நிகழ்வு நடப்பதற்கான காரண சூழ்நிலை உருவாகும் காலமும் கனிந்து வரவேண்டும்.

2.2 தசரதர் ஆட்சியில்

அயோத்யாவில் தசரதர் ஆட்சி புரியும்போது அவரிடம் ஆலோசனை சொல்லும் அமைச்சர்களும், மற்ற அதிகாரிகளும் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று அவர் விதிமுறை வகுத்ததைப் பற்றி வால்மீகி சொல்கிறார். அவையெல்லாம் அன்று மட்டுமல்லாது இன்றும் மிகவும் பொருத்தமாகவே இருக்கிறது. எந்த அமைச்சரோ, அதிகாரியோ எவரிடமும் பேசும் போது இன்முகத்துடன் இருக்கவேண்டும்; எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும் அவர்கள் தயக்கத்துடனோ, உண்மைக்குப் புறம்பாகவோ பேசக் கூடாது. அதிகாரிகள் அரசு விவகாரத்தில் தேர்ந்தவர்களாக இருக்கவேண்டும். தங்கள் நண்பர்களின் கருவிகளாக அவர்கள் செயல்படக் கூடாது. அப்படி நண்பர்கள் ஏதேனும் செய்யச் சொல்லியோ, அல்லது ஆலோசனையோ கொடுத்தால் அதன் விவரங்களைத் தீர ஆராய்ந்து பலாபலன்களைத் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும். அவர்களிடமோ வேறு எவரிடமோ கோபத்திலோ, அல்லது தனது ஆதாயத்துக்காகவோ எதையும் செய்யக்கூடாது.  குற்றவாளி என எவரேனும் கருதப்பட்டால் அது பற்றித் தீர விசாரணை செய்ய அதற்கான சட்ட திட்டங்களுக்கு அவர்களை உட்படுத்தி, தக்க தண்டனை கிடைப்பதற்கு ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும். அதிகாரத்தில் உள்ள எவரும் குற்றவாளி ஒருவேளை தனது மகன்களே ஆனாலும் அவர்கள் தண்டனையிலிருந்து தப்புவதற்கு உதவக்கூடாது. இவ்வாறாக அவர் கூறுவதுதான் கீழ் வரும் செய்யுட்களில் தெரிகின்றது.

அவர்களும் அப்படி கண்ணியத்துடனும், கட்டுக்கோப்பாகவும் இருந்தார்கள் என நம்ப இடமிருக்கிறது. அதையெல்லாம் கேட்கும்போது தற்காலத்திய அவல நிலையையும் நினைத்து வருத்தப்படாமல் இருக்க முடியவில்லை. இன்று அரசில் உள்ள பெரும்பான்மையோர் மக்களிடம் முரட்டுத்தனமாகவும், வாக்குவாதம் செய்பவர்களாகவும், பொய் பேசத் தயங்காதவர்களாகவும், கையூட்டுப் பெறுபவர்களாகவும், உலக மகா லஞ்ச ஊழல் பேர்வழிகளாகவும், தன் சுற்றத்திற்கே நன்மை செய்பவர்களாகவும், குற்றவாளியைத் தப்புவிக்கவிட்டு நிரபராதிகளுக்குத் தண்டனை வாங்கிக் கொடுப்பவர்களாகவும் இருப்பது, அன்றைய மேன்மையான நிலையிலிருந்து ஒரு மோசமான நிலைக்கு எப்படி மாறி இருக்கிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.

நம் அனைவருக்கும் ராம ராஜ்ஜியம் வேண்டும் என்ற ஒரு கனவு இருக்கிறது. ராம ராஜ்யத்தில் அதிகாரிகள் மட்டுமல்லாது மக்கள் அனைவருமே ராமரைப் போலவே நீதி, நேர்மையுடன் வாழ்வதால் அரசு என்றோ அரசாங்கம் என்றோ ஒரு அதிகாரத்துடன் கூடிய அமைப்பு கூடத் தேவை இல்லாத நிலை உருவாகும். அப்படிப்பட்ட உன்னத நிலை இல்லாவிட்டாலும், நமக்கு மேலே சொல்லப்பட்ட தசரதரது போன்ற ஒரு ஆட்சியாவது கிடைக்காதா என்ற ஏக்கம்தான் மிஞ்சுகிறது.

2.3 தானம் தருவோனின் மனோநிலை

தசரதருக்குக் குழந்தை பாக்கியம் இல்லாதிருந்தபோது, அதற்கேற்ப யாகங்களை அவர் செய்தால் அவருக்கு வாரிசாக சந்ததி உருவாகும் என ஆலோசனை சொல்லப்பட்டது. யாகம் என்றாலே, தனது என்று எதையும் தக்க வைத்துக் கொள்ளாமல், தான, தருமங்கள் பல செய்வதன் மூலமும் அனைத்தையும்  தியாகம் செய்வது என்று பொருள். அதற்கேற்ப அவரும் தன் செல்வங்கள் எல்லாவற்றையும் அள்ளிக் கொடுத்ததும் அல்லாமல், தனது ராஜ்ஜியத்தையும் தானமாகக் கொடுக்கிறார். ஆனால் அதைப் பெற்றவர்களோ, எப்படி ராஜ்ஜியத்தை ஆளுவது என்று அறியாது, நன்கு ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்த அவருக்கே அதைத் திருப்பிக் கொடுத்து, அவரையே அரசுக் கட்டிலில் அமர்த்துகின்றனர்.

வாழ்க்கை என்றாலே மற்றோருக்கு அளித்து, தானும் மற்றவரிடம் இருந்து பெறல் என்றுதான் ஆகிறது. அதுவே எல்லோரும் எல்லோரையும் சார்ந்து இருப்பது என்றும் சொல்லலாம். சில சமயம் நாம் நமது ஆசைக்காகக் கொடுக்காவிட்டாலும், நமது முன்னோர் செய்துகாட்டிய வழக்கத்தை விடாது காக்கும் போதும் தான தர்மங்கள் செய்கிறோம். அப்படிப்பட்ட சமயத்தில் நமக்கு கொடுப்பதற்கு ஆசை இல்லாது போகலாம். அது மாதிரியான தருணங்களில், அரசு அலுவல்களின் ஒரு பகுதியாக தானம் செய்யவேண்டிய அதிகாரிகளுக்கு, தசரதரின் ஆஸ்தான குருவாகிய வசிஷ்ட மகாமுனிவர் அவர்கள் எத்தகைய மனப்பான்மையுடன் தானம் அளிக்கவேண்டும் என்று இப்படிக் கூறுகிறார்.

3.1 ஆள்பவன் மக்களின் காவலன்

புத்திர காமேஷ்டி யாகத்தின் பலனாய் தசரதருக்கு இராமன், லக்ஷ்மணன், பரதன், சத்ருக்னன் என்று நான்கு மகன்கள் பிறக்கின்றனர். அவர்கள் அஸ்திர, சஸ்திர கலைகள் எல்லாம் கற்று நன்கு வளர்ந்து வரும் வேளையில், ஒரு நாள் வனத்தில் தவம் செய்துவரும் விச்வாமித்திர மகரிஷிகள் தனது தவம் மற்றும் யக்ஞத்திற்கு இடையூறு செய்து வரும் அரக்கர்களின் கொட்டத்தை அழிக்க ஏதுவாய் தசரதரின் உதவியை நாடி வந்தார். அவரும் இராமன், லக்ஷ்மணன் இருவரையும் அவருடன் அனுப்பி வைத்தார். அவர்கள் போகும் வழியிலேயே தாடகை என்னும் கொடிய, எவராலும் அடக்கமுடியாத அரக்கி அவர்களைத் தாக்க வந்தாள். அவளது அட்டகாசம் அங்கு தாங்க முடியாமல் இருந்ததால், அவளைக் கொல்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்று விச்வாமித்திரர் கூற, ராம-லக்ஷ்மணர்கள் அவளிடம் போர் புரிந்து அவளைக் கொன்றுவிடுகின்றனர்.

சாதாரணமாக, பெண்மணியைக் கொல்வது ஒரு பாவச் செயல். தாடகை பெண் என்பதால், அவளைக் கொல்வதும் பாவச் செயல் என்றுதானே ஆகிறது. இங்குதான் நீதி, நேர்மை என்பதைப் பற்றிச் சொல்லும்போது, மக்களுக்குச் சொல்லப்படும் நீதி வேறு, ஆள்பவர்க்குச் சொல்லப்படும் ராஜ நீதி வேறு என்று  புரிந்துகொள்ள வேண்டும். சாதாரணமாகக் கொல்வது என்பது பாவம் என்றாலும், ஒரு அரசனுக்கு மக்கள் அனைவரையும் காக்கும் கடமை இருக்கிறது. அதனால் ஒரு ஆட்சி மக்களைக் காக்கும் வண்ணம் அமையவேண்டும்; மக்களைத் தாக்கும் வண்ணம் இருக்கக் கூடாது, மாறாக மக்களைத் தாக்குபவர்களைத் தாக்கும் வண்ணம் செயல் புரியவேண்டும். அதுதான் இங்கு கூறப்படுகிறது.

ந்ருʼஸ²ம்ʼஸமன்ருʼஸ²ம்ʼஸம்ʼ வா ப்ரஜாரக்ஷணகாரணாத்|
பாதகம்ʼ வா ஸதோ³ஷம்ʼ வா கர்தவ்யம்ʼ ரக்ஷதா ஸதா|| 1.25.17||

ரக்ஷதா while protecting, காக்கும் போது
ஸதா by a virtuous man, நற்குணங்கள் கொண்டவனால்
ப்ரஜாரக்ஷணகாரணாத் for the welfare of the subjects, மக்களின் நலனுக்காக ந்ருʼஸ²ம்ʼஸம்ʼ வா either cruel, கொடூரமானதோ
அன்ருʼஸ²ம்ʼஸம்ʼ வா or not cruel, கொடூரமற்றதோ
பாதகம்ʼ வா or a sin, அல்லது பாவச் செயலோ
ஸதோ³ஷம்ʼ வா or involving a mistake, அல்லது தவறானதோ
கர்தவ்யம் should be done, செய்யவேண்டும்.

மக்களைக் காக்கும் பணியில், சாதாரணமாகக் கருதப்படும் தவிர்க்கப்பட வேண்டிய செயல், அல்லது கொடூரமான, மனிதாபிமானமற்ற செயல் என்றாலும் அரசு அதைச் செய்யவேண்டும்.

அநியாயமாக ஒருவன் அவதிப்பட நேர்ந்தால், ஆத்திரம் வருவதும் இயற்கையே; அதுபோல அதிலிருந்து உடனே அவன் நிவர்த்தியும் தேடுவான். அப்போது அவன் பொறுமை இழந்து தவறான வழியில் சென்று மேலும் துயரங்களை வரவழைத்துக் கொள்வான். ஆதலால் அவன் பொறுமையைக் கடைப்பிடித்து, அமைதியாகவும், பின்விளைவுகளை யோசித்தும் தான் செய்ய வேண்டிய காரியங்களில் ஈடுபட்டால் அவனுக்கு வேண்டிய நல்ல தீர்வும் கிடைக்கும்.

3.3 விழிமின்! எழுமின்!!

ராம-லக்ஷ்மணர்கள் இளவரசர்களாக மாளிகையில் சுகபோகத்துடன் வசித்தவர்கள். அதனால் அவர்கள் உல்லாசமாகவும், எந்தவித இன்னல்கள் தெரியாதவர்களாகவும்  வாழ்ந்துகொண்டு  இருந்தவர்கள். அவர்கள் பின்பு வரப்போகும் வாழ்க்கையின் இன்னல்களைப் பற்றி அறியாதவர்களாக இருந்தனர். காட்டின் உள்ளே தான் இருந்த பர்ணசாலைக்கு விஸ்வாமித்திரர் அவர்களை அழைத்துக்கொண்டு சென்றார். அப்படிச் செல்லும்போது அவர்கள் கல்லிலும், முள்ளிலும் நடந்து செல்லவேண்டி இருந்தது; வழியில் கிடைக்கும் காய், கனிகள் மட்டுமே அவர்களின் உணவாக இருந்தது; மற்றும் உறங்குவதற்கோ கட்டாந்தரையே  கட்டிலாகவும், வான்வெளியே போர்வையாகவும் இருந்தன. இப்படியாக அவர்களுக்கு வரப்போகும் வாழ்க்கை முறைக்கு அவர்களை முனிவர் தயார் பண்ணிக்கொண்டிருந்தார். காலை புலர்ந்ததும் அவர்களை முனிவர் இப்படியாக எழுப்புவார்:

கௌஸல்யா ஸுப்ரஜா ராம! பூர்வா சந்த்⁴யா ப்ரவர்த்ததே |
உத்திஷ்ட² நரஸா²ர்தூல கர்த்தவ்யம் தை³வமாஹ்நிகம் ||

(ஆம், இது அனைவரும் அறிந்த வெங்கடேச சுப்ரபாதத்தில் வரும் தொடக்க வரிகள்தான். ஆனால், எத்தனை பேருக்கு இது வால்மீகி ராமாயணத்தில் உள்ள ஸ்லோகம் என்று தெரிந்திருக்குமோ?)

கௌஸல்யா ஸுப்ரஜா: O! Beloved son of Kausalya, (a son by whom Kausalya became a blessed mother), கௌசல்யாவின்செல்ல மகனான (ஒரு மகனால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட கௌசல்யாவின்)
ராம O!Rama, ராமனே!
பூர்வா ஸந்த்⁴யா the day-break, வைகறைப் பொழுது
ப்ரவர்ததே is commencing, புலர்ந்து விட்டது
நரஸா²ர்தூ³ல O!Best among men, புருஷோத்தமனே
உத்திஷ்ட² awake (fromsleep), உறக்கத்திலிருந்து எழு
தை³வம் oblations to gods, தெய்வத்திற்குச் செய்யவேண்டிய
ஆஹ்னிகம் religious rite to be performed every day at a fixed hour, நித்ய கர்மானுஷ்டானங்கள்
கர்தவ்யம் are required to be done, செய்யப்படவேண்டி காத்திருக்கின்றன.

கௌசல்யையின் செல்ல மகனே! வைகறைப் பொழுது புலர்ந்து விட்டது. புருஷர்களில் உத்தமனே! விழித்துக் கொள். இன்று நீ ஆற்ற வேண்டிய தெய்வீகக் கடமைகள் காத்துக் கொண்டிருக்கின்றன.

விஸ்வாமித்திரரும் அவனிடம் இரக்கப்பட்டு, காட்டுவாசியாய் இருக்கும் அவனது உடலுடனேயே அவன் ஸ்வர்கத்தை அடைவதற்கு அவர் உதவுவதாகச் சொன்னார். சொன்னபடியே அவரும் திரிசங்கு தன் உடலுடன் மேலுலகம் செல்வதற்காக, அதற்குண்டான தேவர்களைப் ப்ரீத்தி செய்யும் யாக, யக்ஞங்களைச் செய்தும், அந்தப் பொறுப்பில் உள்ள தேவர்கள் உடலுடன் செல்ல அனுமதி தருவதற்கு மறுத்துவிட்டனர். ஆனாலும் அவன் அவரால் மேலுலகம் அனுப்பப்பட அவர்கள் அவனை அங்கிருந்து கீழே தள்ளிவிட்டனர். விஸ்வாமித்திரர் கோபப்பட்டு தனது யோக சக்தியால் திரிசங்குவிற்காக என்று தனியே இன்னுமொரு ஸ்வர்கத்தைத் தயார் செய்து, கீழே விழும் அவனைத் தடுத்து அங்கே இருக்கச் செய்தார். அந்தப் புது ஸ்வர்கமோ தலை கீழானதாக அமைந்திருந்தது. அந்த இடத்தை அவர் மேலும் விரிவாக்கும் வேலையில் ஈடுபட்டபோது, தேவர்கள் அவரிடம் வந்து மானிடர்கள் உடலுடன் மேலுலகம் வருவது இறைவனின் நியதிப்படி சரியில்லை என்றும், அவர் மேற்கொண்டு அந்தப் பணியில் ஈடுபடாது அதை உடனே நிறுத்தவும் வேண்டினர். அவரும் அவர்களின் வேண்டுகோளைப் புரிந்துகொண்டு அந்தப் பணியை நிறுத்தினாலும், திரிசங்குவை அவருக்காக ஏற்படுத்திய ஸ்வர்கத்திலேயே விட்டுவிட்டார். இன்றும் அவன் அங்கு இருப்பதாகத்தான் ஐதீகம்.

மனித முயற்சிக்கு அப்பால் உள்ளவைகளுக்கு திரிசங்கு ஆசைப்பட்டான். அதனால் இறைவனின் நியதிக்கு எதிராக அவன் செயல்பட்டான். அப்படி அவன் செய்ததன் வீணான வேலையை நொந்து அப்போது அவன் சொன்னது:

தை³வமேவ பரம்ʼ மன்யே பௌருஷம்ʼ து நிரர்த²கம்|| 1.58.22||
தை³வேனாக்ரம்யதே ஸர்வம்ʼ தை³வம்ʼ ஹி பரமா க³தி:|

தை³வமேவ destiny alone, தெய்வ நியதி ஒன்றே
பரம் is all-powerful, முடிவான ஒன்று
மன்யே I am thinking, எனக்குத் தெரிந்தவரை
பௌருஷம் து the effort of a man, மனித முயற்சி
நிரர்த²கம் is in vain, வீணானது
ஸர்வம் everything, எல்லாமே
தை³வேன by destiny,
ஆக்ரம்யதே is occupied,
தை³வம் destiny, விதி
பரமா supreme, முடிவானது
க³தி: ஹி way indeed, சரியான வழி

இறைவனது ஆளுமையின் முன் மனிதனின் முயற்சி வெல்லமுடியாது. ஆதலால் இறைவனின் வழியைப் பின்பற்றிச் செல்வதே அறிவார்ந்த செயல். அது ஒன்றே சரியான வழி.

இறைவனின் நியதிப்படி செல்லாது அதனை எதிர்த்துத் தன் வழியே செல்ல முயன்ற திரிசங்கு தனக்கு மேலும் துன்பங்களை வரவழைத்துக் கொண்டான். நம்மால் எதைச் செய்ய முடியுமோ அதைச் செவ்வனே செய்வது ஒன்றே அறிவுடையவன் செயலாகும்.

பதிவ்ரதா மஹாபா⁴கா³ சா²யேவானுக³தா ஸதா³|
இத்யுக்த்வா ப்ராக்ஷிபத்³ராஜா மந்த்ரபூதம்ʼ ஜலம்ʼ ததா³|| 1.73.28||

மஹாபா⁴கா³ highly fortunate, பாக்கியசாலியான
பதிவ்ரதா devoted, faithful and loyal wife, பக்தி, நேர்மை, நன்றியுடன் கூடிய மனைவி
ஸதா³ always, எப்பொழுதும்
சா²யா இவ like shadow, நிழலைப்போல
அனுக³தா follows, தொடர்வது
இதி thus, இப்படியாக
உக்த்வா having spoken, சொல்லிவிட்டு
ராஜா king, அரசன்
ததா³ then, அப்போது
மந்த்ரபூதம் sanctified with mantra, மந்திரங்களால் புனிதமாக்கப்பட்ட
ஜலம் water, நீரால்
ப்ராக்ஷிபத் released, வார்த்தார்.

பக்தியுடனும், நன்றியுடனும், நேர்மையுடனும் உன்னுடன் வாழப்போகும் இந்தப் பாக்கியசாலியான சீதா உன்னை எப்போதும் நிழல்போலத் தொடரட்டும், என்றிவ்வாறு மந்திரங்களுடன் சொல்லி தாரை வார்த்துக் கொடுத்தார்.

மனைவி அமைவதெல்லாம் இறைவன் கொடுத்த வரம் அல்லவா? வால்மீகியின் இலக்கணப்படி ஒரு நல்ல மனைவி என்பவள் கணவனுக்கு இன்ப துன்பங்கள் எல்லாவற்றிலும் கலந்துகொண்டு, எப்போதும் உறுதுணையாக இருந்து தோள் கொடுக்கும் ஒரு நல்ல தோழியாவாள்.

கிந்து சித்தம்ʼ மனுஷ்யாணாமனித்யமிதி மே மதி:|
ஸதாம்ʼ ச த⁴ர்மனித்யானாம்ʼ க்ருʼதஸோ²பி⁴ ச ராக⁴வ!|| 2.4.27||

கிந்து yet, இருந்தாலும்
த⁴ர்மனித்யானாம் those fixed in righteousness, தர்ம சிந்தனையுள்ள
ஸதாம்ʼ ச virtuous people, நற்குணம் மிகுதியான
மனுஷ்யாணாம் men(அ)s, மனிதர்கள்
க்ருʼதஸோ²பி⁴ made propitious, (இடம், காலம், மற்றும்) தேவைக்கேற்றபடி
சித்தம் mind, மனம்
அனித்யம் இதி is fickle, நிலையில்லாதது
மே my, என்
மதி​: my opinion, எண்ணம்.

இருந்தாலும் தர்ம சிந்தனை மிக்கவும், பண்பு, ஒழுக்கம் மிக்கவும் உள்ள மனிதர்களின் மனம்கூட இடம், காலம், தேவைக்கேற்ப நிலையில்லாத வண்ணம் மாறலாம் என்பதே எனது எண்ணம். அதற்கேற்றபடி அவர்கள் தங்கள் ஆசைக்குப் பணியக்கூடும்.

ஒருவன் ஒரு சமயத்தில் நல்லவனாக நடக்கிறான் என்பதால், அவனுக்குச் சாதகமாக வாய்ப்புகள் வந்து அவனும் அதில் மயங்கிவிட்டால், அவன் நல்லவனாகத்தான் தொடர்ந்து நடப்பான் என்று சொல்லமுடியாது. பழைய கால நடவடிக்கைகளைக் கொண்டு ஒருவனை எடைபோடுதல் பல சமயம் தவறுதலாகப் போயிருக்கிறது. ஆதலால் நேர்மையான வழியில் ஒரு நல்லவன் செல்வான் என்பது பூவா-தலையா ஆட்டத்தின் முடிவு போன்றதுதான். எதிர்பாராமல் அவன் தவறான வழியில் செல்வதற்கும் வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன என்பதை அனைவரும் உணரவேண்டும்.

4.3 சொன்னதைச் செய்பவன்

மந்தராவின் அந்த சூழ்ச்சி யோசனை கைகேயியின் மனதை வெகுவாகவே பாதித்துவிட்டது. முன்பு ஒருமுறை போர்க்களத்தில் சத்தியம் செய்து வாங்கிய வரங்களை தசரதரிடம் ஞாபகப்படுத்தி, தான் வேண்டுவதைச் சொல்லி அவைகளை நிறைவேற்றச் சொல்கிறாள். அன்றைய போர்க்களத்தில் தசரதருக்கு உதவியாக அருகில் கைகேயிதான் இருந்தாள். ஒரு சமயத்தில் அவரால் போர் புரியமுடியாது அவரது உயிருக்கே ஆபத்தான சூழ்நிலை உருவானபோது கைகேயிதான் அவரை ஒரு பாதுகாப்பான இடத்திற்கு இட்டுச் சென்று அவரைக் காப்பாற்றினாள். அதற்கு நன்றிக்கடனாக தசரதரும் அவளுக்கு இரண்டு வரங்கள் கொடுக்க, சத்தியப் பிரமாணம் வாங்கிக்கொண்டு அவள் தான் வேண்டும்போது அவைகளைப் பின்பு கேட்டுப் பெறுவதாகச் சொல்லியிருந்தாள். காலம் சென்ற பழைய நிகழ்ச்சி என்பதால் தசரதருக்கு அது மறந்துகூட போய்விட்டது. அதை இப்போது ஞாபகப்படுத்தி அவைகளை நிறைவேற்றக் கோருகிறாள். இரண்டு வரங்களில் ஒன்றின்படி இராமனுக்கு அல்லாது தன் மகன் பரதனுக்கு முடிசூட்ட வேண்டும்; மற்றதன்படி அடுத்த பதினான்கு ஆண்டுகளுக்கு இராமன் வனவாசம் செய்யவேண்டும்.

இதைக்கேட்ட தசரதருக்குத் தலையில் இடிவிழுந்தது போல ஆயிற்று. முதலில் அவள் கேட்பதில் உள்ள அநியாயங்களைப் பற்றி அவளுக்கு விளக்க ஆரம்பித்தார். அதற்கு அவள் செவி சாய்க்காதபோது அவளைக் கடிந்துகொண்டு அவச்சொற்களை வீசினார். இதற்குள் கைகேயிக்கு மனம் இறுகிப்போயிருந்தது. அவள் என்ன வந்தாலும் தனக்கு வேண்டியதைப் பெறாமல் விடுவதாக இல்லை. அவள் தசரதரைக் கோழை என்றும், கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்ற இயலாத கையாலாகதவன் என்றும் ஏசினாள். அதற்குத் துணையாகத் தங்களுக்கு என்னதான் இழப்பு வந்திருந்தாலும், தங்கள் வாக்கைக் காப்பற்றியவர்களைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

ஸம்ʼஸ்²ருத்ய ஸை²ப்³யஸ்²ஸ்²யேனாய ஸ்வாம்ʼ தனும்ʼ ஜக³தீபதி: |
ப்ரதா³ய பக்ஷிணே ராஜ ந்ஜகா³ம க³திமுத்தமாம்|| 2.14.4||

ராஜன் O king, ஏ! அரசனே!
ஜக³தீபதி​: king, ராஜா
ஸை²ப்³ய​: Saibya, சைபியர்
ஸ்²யேனாய பக்ஷிணே to a hawk, a bird, ஒரு கழுகுக்கு
ஸ்வாம் his own, தனது
தனும் body, உடலை
ஸம்ʼஸ்²ருத்ய having promised, கொடுத்த வாக்கால்
உத்தமாம் highest, உன்னதமான
க³திம் state, பதவி
ஜகா³ம attained, அடைந்தார்.

அரசனே! ஒரு கழுகுக்கு தான் கொடுத்த வாக்கால் தனது உடலையே கொடுக்கத் துணிந்த சைபிய என்னும் ராஜா உன்னதமான மேலுலகப் பதவி அடைந்தார்.

ததா² ஹ்யலர்கஸ்தேஜஸ்வீ ப்³ராஹ்மணே வேத³பாரகே³|
யாசமானே ஸ்வகே நேத்ரே உத்³த்⁴ருʼத்யாவிமனா த³தௌ³|| 2.14.5||

ததா² In the same way, அதே போன்று தேஜஸ்வீ powerful, சக்திவாய்ந்த அலர்க​: king Alarka, ராஜா அலர்க்கர் வேத³பாரகே³ to a person who mastered vedas fully, வேதவிற்பன்னர் ஒருவருக்கு யாசமானே while he was soliciting, யாசித்தபோது ப்³ராஹ்மணே (to) the brahmin, அந்தணருக்கு ஸ்வகே his own, தனது நேத்ரே eyes, கண்களையே உத்³த்⁴ருʼத்ய having plucked, தோண்டிப் பறித்து அவிமனா​: without hesitation, தயக்கமின்றி த³தௌ³ ஹி gave it indeed, ஈன்றார்.

இராமன்: ஒரு மாபெரும் மனிதகுல விளக்கு – 5

5.3 சமத்துவ மனப்பான்மை

மறுநாள் ராமனுக்குப் பட்டாபிஷேகம் என்றபோதுதான் நாம் கண்ட அனைத்து நிகழ்ச்சிகளும் நடந்தேறின. அன்றிரவு வரை ராமனிடம் எந்தவித வெறுப்பும் இல்லாது, மாறாக அவனைத் தன் மகன் போல்தான் கைகேயி பார்த்து மகிழ்ந்திருந்தாள். அதை நன்கு அறிந்த ராமனுக்கும், கைகேயி அப்படி மனம் மாறுவதற்கு என்னதான் நடந்திருக்கும் என்று புரியவில்லை. அது பற்றி யோசித்தபோது, இன்பம்-துன்பம், தைரியம்-அச்சம், லாபம்-நஷ்டம், பிறப்பு-இறப்பு என்றிவ்வாறான இருமைகள் வாழ்வில் சில சமயம் திடீரென்று தோன்றும்போது அது எதனால் அப்படி நிகழ்கின்றது என்று சொல்ல முடியாது என்றே அவருக்குத் தோன்றியது. “எல்லாம் இறைவன் செயல்” என்று சொல்வதுபோல் அவை எல்லாமே கடவுளின் செயல்தான். அதை ஏன், எதற்காக, எப்படி என்றெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டு இருக்கமுடியாது. அந்தச் சமயங்களில் நடப்பது அனைத்தையும் எல்லாம் ஒன்றே என்ற சமத்துவ மனப்பான்மையுடன் பார்ப்பது ஒன்றே குணவான் செய்யக்கூடியது என்று ராமன் லக்ஷ்மணனுக்குச் சொல்கிறார். மேலும் அயோத்தியில் இருந்து ஆட்சிபாரத்தைச் சுமப்பதைவிட காட்டிற்குச் சென்று வாழ்வதே மேலானது என்கிறார்.

மா ச லக்ஷ்மண! ஸந்தாபம்ʼ கார்ஷீர்லக்ஷ்ம்யா விபர்யயே|
ராஜ்யம்ʼ வா வனவாஸோ வா வனவாஸோ மஹோத³ய:|| 2.22.29||

லக்ஷ்மண! Lakshmana,
லக்ஷ்ம்யா​: of kingdom, அரசுரிமை
விபர்யயே due to its loss, நஷ்டமாகியதே என்று
ஸந்தாபம் sorrow, துக்கம்
மா கார்ஷீ​: do not experience, அனுபவிக்காதே
ராஜ்யம்ʼ வா either kingdom, ஆள்வது அல்லது
வனவாஸோ வா or exile to forest, வனவாசம் செய்வது
வனவாஸ​: exile to the forest, வனவாசம்
மஹோத³ய​: is glorious, புகழைத் தருவது

ஓ, லக்ஷ்மணா!, அரசுரிமை போய்விட்டதே என்று வருந்தாதே. ஆள்வது அல்லது காட்டில் வனவாசம் செய்வது இவ்விரண்டில், வனவாசமே புகழைத் தரும்.

துரதிருஷ்டமோ துக்கமோ நேரும்போது மனச்சாந்தி மிக அவசியம். இருளாகிய துரதிருஷ்டத்திற்கு, ஒளிமிக்க காலை விடியும்போது, ஒரு முடிவு உண்டு. கெட்டகாலம் வரும்போது நல்ல காலம் கூடிய சீக்கிரம் பிறக்கும் என்ற நம்பிக்கையுடன், எல்லாம் நல்லதற்கே என்ற சமத்துவ மனப்பான்மையும் வேண்டும்.

5.5 வாழ்க்கைத் துணையின் கடமை

இராமரின் தாயார் கௌசல்யை அவரிடம் வனவாசத்திற்குப் போகவேண்டாம் என்றுதான் முதலில் பேச ஆரம்பித்தார். ஆனால் இராமரோ தான் எடுத்த முடிவில் உறுதியாக இருந்ததால் அவரது மனத்தைக் கலைக்க முடியவில்லை. அப்படியே போகத்தான் வேண்டுமென்றால் காட்டிற்குத் தன்னையும் அழைத்துப் போகச் சொல்லி வற்புறுத்தினார். ஆனால் இராமரோ, தசரதர் தவறு என்று என்னதான் செய்திருந்தாலும் அவரது வயோதிக நிலையில் அவரைத் தனியே விட்டு வருவது என்பது நல்லதல்ல என்றார். அவரது கடைசி காலத்தில் அவரது துணைவியாக அவரை நன்கு பராமரித்தல் அவசியம் என்றும் சொன்னார்.

ஸு²ஸ்²ரூஷாமேவ குர்வீத ப⁴ர்து​: ப்ரியஹிதே ரதா|
ஏஷ த⁴ர்ம​: புரா த்³ருʼஷ்டோ லோகே வேதே³ ஸ்²ருத​: ஸ்ம்ருʼத:|| 2.24.27||

ப⁴ர்து​: husband(அ)s, கணவரின்
ப்ரியஹிதே upon the welfare and pleasure, சுக துக்கங்களில்
ரதா an interested woman, பங்கு கொள்ளும் மனைவி
ஸு²ஸ்²ரூஷாமேவ service alone, சேவை ஒன்றையே
குர்வீத shall render, செய்வார்கள்
ஏஷ​: alone, மட்டுமே
புரா in ancient times, பாரம்பரியமாக
லோகே in this world, இவ்வுலகில்
த்³ருʼஷ்ட​: is seen, பார்க்கப்படுகிறது
வேதே³ in vedas, வேதங்களிலும்
ஸ்²ருத​: is heard, கேட்கப்பட்டிருக்கிறது.
ஸ்ம்ருʼத​: declared in Smritis, சொல்லப்பட்டிருக்கிறது,
த⁴ர்ம​: is truth, அதுவே உண்மை

ஒரு மனைவி தனது கடைமையாகத் தன் கணவரின் சுக துக்கங்களில் பங்கு கொள்ளவேண்டும். இது நமது பாரம்பரிய பெருமை; வேதங்களிலும் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது, தலைமுறைகளாகச் செவி வழியாகவும் கேட்கப்பட்டிருக்கிறது.

வாழ்வின் இறுதி நாட்களில் ஒருவன் மற்றோர்களைச் சார்ந்திருக்க வேண்டிய அவசியம் ஏற்படுகிறது. கணவரின் உடல்நிலை பாதிக்கப்பட்டிருந்தாலோ, முதுமையினால் தளர்ச்சி அடைந்திருந்தாலோ மனைவி அவருக்கு எல்லாவிதமான உதவிகளையும், சேவையையும் பாசத்துடனும், இன்முகத்துடனும் செய்யவேண்டும்.

வால்மீகி முனிவர் இப்படிச் சொல்வதால் இதை ஆண்களுக்கேன்றே ஒருதலைப் பட்சமாகச் சொல்வதாக எடுத்துக் கொள்ளக்கூடாது. இந்தச் சூழ்நிலையில் தசரதர் முதுமையினாலும், தாங்க முடியாத துக்கத்தில் வீழ்ந்திருப்பதாலும் வெகுநாட்கள் அவர் உயிருடன் இருக்க முடியாது என்பதே உண்மை. ஆதலால் தனது தாய்க்கு அவள் தன் கணவருக்கு ஆற்ற வேண்டிய கடமைகள் பற்றி இராமர் சொல்வதாக அமைந்திருப்பதால், இப்படிச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. வேதங்களோ, சாஸ்திரங்களோ ஆணையும் பெண்ணையும் பிரித்துப் பார்ப்பதே இல்லை. அந்தந்தச் சூழ்நிலையைத்தான் கவனிக்கவேண்டும். மனைவிக்கு இந்த மாதிரி துயரம் வந்திருக்குமானால் இதேபோல் சேவை செய்யவேண்டும் என்று கணவனது கடமையாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கும். இங்கு காளிதாசர் குமார சம்பவத்தில் சிவன் பார்வதியிடம் “நான் உனக்குச் சேவை செய்யும் அடிமை” என்ற பொருள் வரும்படி “தவஸ்மி தாச” என்று சொல்வதாக அமைத்திருப்பதையும் கவனிக்கவேண்டும். வேதங்களையோ, சாஸ்திரங்களையோ ஆணாதிக்கத்திற்கு அடிபோடுவதாக தவறாகத் திரித்து மேற்கோள் காட்டக்கூடாது.