மதுரைக் காஞ்சி

பூவினர் புகையினர் தொழுவனர் பழிச்சிச்
சிறந்து புறங்காக்குங் கடவுட் பள்ளியுஞ்
சிறந்த வேதம் விளங்கப் பாடி
விழுச்சீர் எய்திய ஒழுக்கமொடு புணர்ந்து
நிலமமர் வையத் தொருதா மாகி . . .470

உயர்நிலை யுலக மிவணின் றெய்தும்
அறநெறி பிழையா அன்புடை நெஞ்சிற்
பெரியோர் மேஎ யினிதி னுறையுங்
குன்றுகுயின் றன்ன அந்தணர் பள்ளியும்
வண்டுபடப் பழுநிய தேனார் தோற்றத்துப்
பூவும் புகையுஞ் சாவகர் பழிச்சச்
சென்ற காலமும் வரூஉ மமயமும்
இன்றிவண் தோன்றிய ஒழுக்கமொடு நன்குணர்ந்து
வானமு நிலனுந் தாமுழு துணருஞ்
சான்ற கொள்கைச் சாயா யாக்கை . . .480

``தாதுண் தும்பி போது முரன்றாங்கு

ஓதல் அந்தணர் வேதம் பாட'' - மதுரை காஞ்சி 655, 656

திருமுருகாற்றுப்படை

2. திருச்சீர் அலைவாய்

மந்திர விதியின் மரபுளி வழாஅ
அந்தணர் வேள்விஓர்க் கும்மே;ஒருமுகம்,

4. திரு ஏரகம்

அந்தணர்:
இருமூன்று எய்திய இயல்பினின் வழாஅது
இருவர்ச் சுட்டிய பல்வேறு தொல்குடி
அறுநான்கு இரட்டி இளமை நல்லியாண்டு
ஆறினிற் கழிப்பிய அறன்நவில் கொள்கை . . .180

மூன்றுவகைக் குறித்த முத்தீச் செல்வத்து
இருபிறப் பாளர் பொழுதறிந்து நுவல,
ஒன்பது கொண்ட மூன்றுபுரி நுண்ஞாண்
புலராக் காழகம் புலர உடீஇ,
உச்சிக் கூப்பிய கையினர் தற்புகழ்ந்து
ஆறெழுத்து அடக்கிய அருமறைக் கேள்வி
நாஇயல் மருங்கில் நவிலப் பாடி
விரையுறு நறுமலர் ஏந்திப் பெரிந்துஉவந்து 
ஏரகத்து உறைதலும் உரியன்: அதான்று,

பெரும்பாணாற்றுப்படை

செந்தீப் பேணிய முனிவர் வெண்கோட்டுக்
களிறுதரு விறகின் வேட்கு 499

பெருநாள ளமையத்துப் பிணையினிர் கழிமின்
செழுங்கன் றியாத்த சிறுதாட் பந்தர்ப்
பைஞ்சேறு மெழுகிய படிவ நன்னகர்
மனையுறை கோழியடு ஞமலி துன்னாது
வளைவாய்க் கிள்ளை மறைவிளி பயிற்றும் . . . .300
மறைகாப் பாள ருறைபதிச் சேப்பிற்
பெருநல் வானத்து வடவயின் விளங்குஞ்

அந்தணர்கள் அவர்கள் வீடுகளில் ஓதும் மறையைக் கேட்டு கேட்டு அவர்கள் இல்லங்களில் வாழும் கிளிகளும் வேத ஒலிகளை எழுப்புகின்றனவாம்.

பதிற்றுப்பத்து

பிராமணர்கள் ஆறு தொழிலை உடையவர்கள்.

``ஓதல் வேட்டல் அவை பிறர்ச் செய்தல்

ஈதல் ஏற்றல் என்று ஆறு புரிந்தொழுகும்

அறம் புரி அந்தணர்'' - 24)

பாட்டு - 74

கேள்வி கேட்டுப் படிவம் ஒடியாது

வேள்வி வேட்டனை உயர்ந்தோர் உவப்பச்

அந்தணன், பார்ப்பான், நான்மறையாளன், முனிவன் என்று குறிப்பிடப்படுகின்றனர். வேதம் அறிந்தவர்கள். அதனைத் தினந்தோறும் ஓதுபவர்கள் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.

அந்தணர் - பார்ப்பான் அறுதொழிலார் என நேரடியாக குறளில் வள்ளுவர் பன்படுத்தியுள்ளார்.

நாம் மேலே சங்க இலக்கியத்தில் காட்டியதில் வேள்விகள் சிறப்பித்து கூறப்படுவதயும் காண்கிறோம்.

வேள்விகள் பற்றி வள்ளுவர் கூறியுள்ளது

விருந்தோம்பல்

இனைத்துணைத் தென்பதொன் றில்லை விருந்தின் 
துணைத்துணை வேள்விப் பயன்.

பரிந்தோம்பிப் பற்றற்றேம் என்பர் விருந்தோம்பி 
வேள்வி தலைப்படா தார்.

செல்விருந்து ஓம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான் 
நல்வருந்து வானத் தவர்க்கு.

அகனமர்ந்து செய்யாள் உறையும் முகனமர்ந்து 
நல்விருந்து ஓம்புவான் இல்.

விருந்தினரை உபசரித்தல் அதிதி யக்ஞம் எனப்படும் இது வேள்விக்கும் ஒப்பாகும், இவ்வேள்வி செய்வோர் வீட்டில் ல்க்ஷ்மி தேவீ வாசம் செய்வாள் என்கிறார்.

குறள் 413: கேள்வி

செவியுணவிற் கேள்வி யுடையார் அவியுணவின் 
ஆன்றாரோ டொப்பர் நிலத்து.

கேள்வி என சத்சங்கங்கள் செய்வது தேவர்கள் உண்ணும் அவி உணவிற்கு ஈடானது

வள்ளுவர் வேள்விகளை மிகவும் உயர்வாகவே கருதியதைக் கண்டோம்.

வேத முறைப்படி மூன்று அக்னிகள் வளர்க்கப்படுகின்றன. அவை ஆகவனீயம், காருகபத்தியம், தட்சினாக்கினி என்பவை. இவை ரிக் வேதத்திலேயே கூறப்பட்டுள்ளன. முத்தீ பண்டைத் தமிழர் வாழ்வில் முக்கிய இடத்தைப் பெற்றிருந்தது. சேரமான் மாவெண்கோவும், பாண்டியன் கானப்பேர் தந்த உக்கிரப்பெருவழுதியும் சோழன் பெருநற்கிள்ளியும் ஒற்றுமையாக இருப்பதை காண்கிறார் புறநானூற்று ஔவையார். பாடுகிறார்:

பார்ப்பு என்றால் பறவைக் குஞ்சு. பிரக்கும் போது முட்டை உடலில் வந்தது பின் முட்டை உடைய புது பிறப்பு எடுப்பது போலே பூனல் எனப்படும் உபநயந்துக்குப்பின் வேதம் படிக்க ஆசிரியரிடம் செல்கிறான், எனவே பார்ப்பான் என்றால் இருபிறப்பாளன். தாயின் வயிற்றினின்று பிறந்து வருவது ஒரு பிறவி. தன்னுடைய வாழ்க்கையை மேலான வாழ்க்கையாகத் திருத்தி அமைக்க ஆரம்பிக்கின்ற பொழுது மனிதன் ஆன்மிகத் துறையில் இன்னொரு பிறப்பெடுத்தவன் ஆகின்றான். ஆகையினால் அவன் துவிஜன் – இருபிறப்பாளன் என்று சொல்லப் படுகிறான்.

அந்தணர்- அந்தம் + அணர். உலகின் உறுதிப் பொருளான வேதங்களினை கொண்டு வழி காட்டுபவர் எனப் பொருள் படும்.

வேதங்களின் உறுப்புகளான ஆயுர்வேதம், பஞ்சாங்கங்கள் துணை கொண்டு, சிறு மருத்துவம், வரும் ஆண்டில் காலநிலையை முன்னரே கணித்து பார்த்து யாது பயிரிடலாம், பயணங்கள் செய்ய உகந்த நாளா என நிமித்தம் பார்த்து சொல்வதாலும் பார்ப்பான்.

தொல்காப்பியம்-செய்யுளியல்480

நிறைமொழி மாந்தர் ஆணையிற் கிளக்கும்¹
மறைமொழி தானே ²மந்திரம் என்ப.

என் - னின். மந்திரம் ஆமாறு உணர்த்துதல் நுதலிற்று.

நிறைந்த மொழியையுடைய மாந்தர் தமதாணையாற் சொல்லப்பட்ட மறைந்தசொல் மந்திரமாவ தென்றவாறு.

திருமுருகாற்றுப்படை2. திருச்சீர் அலைவாய்

மந்திர விதியின் மரபுளி வழாஅ

அந்தணர் வேள்விஓர்க் கும்மே;ஒருமுகம்,

உலகமே இருளில் முழ்கி கிடந்த போது ஆன்ம ஒளியில் திளைத்தது நம் நாடு.ரிஷிகள் சிந்தனையில் அனுபூதியில் கண்ட உண்மைகளின் தொகுப்பே வேதங்கள்.எப்போது இவை தோன்றியது என யாருக்கும் தெரியாது."புவி ஈர்ப்பு விதிகள் நமக்கு முன்னும், நமக்கு பின்னும் எப்போதும் இருக்கும்.அது போல்தான் ஆன்மிக உலகின் விதிகளும் மாறாமல் இருக்கும்"அவ்வாறு ரிஷிகள் வெளிப் படுத்திய அந்த உண்மைகள், பின்னாளில் வியாசரால் நான்காகப் தொகுக்கப் பட்டன.ரிக்,யாகூர்,சாம மற்றும் அதர்வணம்.ஒவ்வொரு வேதமும் முக்கிய மூன்று பிரிவாக ,சம்ஹிதை(பல்வேறு தேவர்களின் பிரார்த்தனைகள்),பிராம்மணம்(யாக விவரங்கள்)ஆரண்யகம்(அறுதி உண்மை பற்றிய ஆராய்ச்சிகள்) பிரிக்கப் பட்டன.

நிறைமொழி மாந்தர் பெருமை நிலத்து 
மறைமொழி காட்டி விடும்.

தவவலிமை உள்ளவர்கள் பெருமையைக வேதங்கள் இந்நிலத்து வேதங்கள் காட்டுகின்றன.

சங்க காலத்தில் பலவகைகளிலும் மேன்மையுற்றிருந்த தமிழகம் 3ம் நூற்றாண்டு முதல் 6. வரை களப்பிரர் காலத்தில் பல இடர்பாடுகளுக்கு உள்ளானது. அக்காலத்தில் சமணம் தழைத்தோங்க ஆரம்பித்தது. காதல், களவு, கற்பு, வீரம் போன்றவற்றைப் பற்றி எழுதப்பட்ட இலக்கியங்கள் மறைந்தன. நீதிக்கருத்துக்களை எடுத்துக்கூறும் நூல்கள் இயற்றப்பட்டன. அவ்வாறு எழுதப்பட்டவையே பதினென் கீழ்கணக்கு நூல்களாகும்

திருக்குறள் இக்காலத்தில் இயற்றப்பட்டதே- எனவே திருவள்ளுவர் தன் நூலை ஒரு பொது நூல் தோற்றம் தரும் வகையில் கடவுள் வாழ்த்தின் பத்து குறட்பாக்களில் ஒரு பெயர்சொல் கூட பயன்படுத்தவில்லை. இதை வெவெவேறு மதத்தினரும் தன் வகையில் பொருத்த முயற்சித்தல் இயல்பே. ஆனால் வள்ளுவர் மனதை அறிய நாம் மேலே கண்ட முறையில் அவர் சங்க கால நடைமுறையில் தான் எழுதியுள்ளார் என்பதை தெளிவாக உணறலாம்

சாங்கிய தரிசனத்தி ருந்து எழுந்த ஒரு தத்துவம் பின் பௌத்த சமண மதங்களாக மாறியது. இவ்விரு மதங்களும் பல வைதிக மதக் கோட்பாடுகளை சற்றே மாற்றி பயன்படுத்தியது மட்டுமின்றி இதிகாசங்கள் இரண்டையும் திரித்து தங்கள் மத நம்பிக்கைகேற்ப பிற்காலத்தில் புனைந்தனர். என்வே வள்ளுவர் காலத்திற்கு முன்பே இருந்த ஆதாரங்கள் வள்ளுவர் வைதீக நடைமுறையையெ கூறினார் எனத் தெளிவாக உண்மைகளை தெளிவாக்கும்.

Jainistm is a kind of religion based upon the acceptance of the Samkhya system, but venerating a limited group of noble selves, who have achieved perfection and bliss. ( p-10 Coparative Religion ; A.C.Bouquet)

அந்தணர் நூற்கும் அறத்திற்கும் ஆதியாய்

நின்றது மன்னவன் கோல். (543-செங்கோன்மை)

நாமக்கல் கவிஞர் உரை

அந்தணர்கள் ஓதும் வேதம் முதலிய ஞான நூல்களின் அறிவு மக்களிடையே பரவுவதற்கும், அதனால் நாட்டில் அறங்கள் சரியாக நடப்பதற்கும் ஆதரவாக இருப்பது அரசாட்சியின் செங்கோண்மை.

மறப்பினும் ஓத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான் 
பிறப்பொழுக்கங் குன்றக் கெடும். (134ஒழுக்கமுடைமை)

பார்ப்பான் தான் கற்ற வேதத்தை மறந்து போனாலும் பிறகு கற்றுக் கொள்ளலாம்; ஆனால், அவன் பிறந்த குலத்திற்கு ஏற்ற, மேலான ஒழுக்கத்திலிருந்து தாழ்ந்தால் அவன் குலத்தாலும் தாழ்வான்.

அவிசொரிந் தாயிரம் வேட்டலின் ஒன்றன் 
உயிர்செகுத் துண்ணாமை நன்று. ( 259 புலான்மறுத்தல்)

ஆபயன் குன்றும் அறுதொழிலோர் நூல்மறப்பர் 
காவலன் காவான் எனின். (560 கொடுங்கோன்மை)

Translation:

Where guardian guardeth not, udder of kine grows dry, 
And Brahmans' sacred lore will all forgotten lie.

Explanation:

If the guardian (of the country) neglects to guard it, the produce of the cows will fail, and the men of six duties viz., the Brahmins will forget the vedas.

மு.வ உரை:

நாட்டைக் காக்கும் தலைவன் முறைப்படி காக்காவிட்டால், அந் நாட்டில் பசுக்கள் பால் தருதலாகிய பயன் குன்றும், அந்தணரும் அறநூல்களை மறப்பர்.

குறள் 1066:

ஆவிற்கு நீரென்று இரப்பினும் நாவிற்கு 
இரவின் இளிவந்த தில்.

மு.வ உரை:

பசுவிற்கு நீர் வேண்டும் என்று அறம் நோக்கி இரந்து கேட்டாலும், இர த்தலை விட நாவிற்கு இழிவானது மற்றொன்று இல்லை.

“பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி, ‘பசுக்களும், பசுவின் இயல்பை ஒத்த அந்தணரும், பெண்களும், நோயுடையவர்களும், முன்னோர்களுக்கு விருப்பத்துடன் ஈமச் செயல்களைச் செய்வதற்குரிய பொன்னையொத்த ஆண் மக்களைப் பெறாதவர்களும் பாதுகாப்பான இடத்துக்குச் செல்லுங்கள்! 
நாங்கள் எங்கள் அம்புகளை விரைவாகச் செலுத்தப்போகிறோம்’ என்று அறநெறியோடு அறிவுறுத்திப் பிறகே போர் செய்யத் தொடங்கும் வலிமையும் மறமும் கொண்டவன். கொல்லுகின்ற யானை மீது எடுக்கப்பட்ட கொடிகள் ஆகாயத்தை மறைக்கும்; அத்தகைய சிறப்புடையவன் எம்முடைய வேந்தன். புலவர் நெட்டிமையார்,முதுகுடுமியின் அறப்போர் நெறியாக யார்யார் காப்பாற்றப்படுவதற்கு உரியவர் எனப் பட்டியலிடுதல்நோக்கத் தக்கது.

ஆவும் ஆனியற் பார்ப்பன மாக்களும்
பெண்டிரும் பிணியுடை யீரும் பேணித்
தென்புலம் வாழ்நர்க்கு அருங்கடன் இறுக்கும்
பொன்போற் புதல்வர்ப் பெறாஅ தீரும்
எம்அம்பு கடிவிடுதும் நும்மரண் சேர்மின்......

என்ற அடிகள் அக்காலத் தமிழர் போர் நெறி காட்டுவன.

இப்புறநானுறு பாடல்படியான மரபில் தானே வள்ளுவர் இகுறளும் கூறுகின்றது.

பசுக்கள் தரும் பால்- அதன் உப பொருட்கள் தயிர், வெண்ணெய் நெய்- இவை அனைத்துமே கர்ப்பிணி பெண்கட்கும், சிறு குழந்தைகட்கும் அவசியம். வேள்விகளிலும் அவசியம். நாட்டின் பலத்திற்கு வருங்காலத் தலைமுறையும் கடவுள் ஆசியும் அவசியம் என்பதையே கூறியுள்ளார்.

திருவள்ளுவர் சங்ககாலத் தமிழர் மரபுப்படிதான் திருக்குறளைத் தந்துள்ளார். அதில் அந்தணர் என்பது தொழில் வழியில் அந்தணர்களைத் தான்.

தமிழ்ச்சொல்

March 4, 2009

 வாய்மொழி (23)

இயல் நெறி மரபின் நின் வாய்மொழி கேட்ப - மது 774

வரை போல் யானை வாய்மொழி முடியன் - நற் 390/9

காலை அன்ன சீர் சால் வாய்மொழி/உரு கெழு மரபின் கடவுள் பேணியர் - பதி 21/4,5

வாய்மொழி வாயர் நின் புகழ் ஏத்த - பதி 37/2

நகை சால் வாய்மொழி இசை சால் தோன்றல் - பதி 55/12

வாய்மொழி புலவ நின் தாள் நிழல் தொழுதே - பரி 1/68

மாயா வாய்மொழி உரைதர வலந்து - பரி 3/11

வாய்மொழி ஓடை மலர்ந்த - பரி 3/12

வாய்மொழி மகனொடு மலர்ந்த - பரி 3/93

வாய்மொழி புலவீர் கேண்-மின் சிறந்தது - பரி 9/13

வலம்புரி வாய்மொழி அதிர்பு வான் முழக்கு செல் - பரி 13/45

நலம் புரீஇ அம் சீர் நாம வாய்மொழி/இது என உரைத்தலின் எம் உள் அமர்ந்து இசைத்து இறை - பரி 15/63,64

வரும் என வந்தன்று அவர் வாய்மொழி தூதே - கலி 26/25

வாய்மொழி கபிலன் சூழ சேய் நின்று - அகம் 78/16

கூட்டு எதிர்கொண்ட வாய்மொழி மிஞிலி - அகம் 142/11

மாய பரத்தன் வாய்மொழி நம்பி - அகம் 146/9

நோய் அசா வீட முயங்கினள் வாய்மொழி/நல் இசை தரூஉம் இரவலர்க்கு உள்ளிய - அகம் 162/16,17

வாய்மொழி நிலைஇய சேண் விளங்கு நல் இசை - அகம் 205/8

வாய்மொழி தந்தையை கண் களைந்து அருளாது - அகம் 262/5

வைகம் வம்மோ வாய்மொழி புலவீர் - புறம் 221/10

வாய்மொழி தழும்பன் ஊணூர் அன்ன - புறம் 348/5

வெல்லும் வாய்மொழி புல் உடை விளை நிலம் - புறம் 388/9

வரிசையின் இறுத்த வாய்மொழி வஞ்சன் - புறம் 398/8

 வாய்மொழியால் (1)

பொய் அறியா வாய்மொழியால்/புகழ் நிறைந்த நன் மாந்தரொடு - மது 19,20

 யாரெல்லாம் பூணூல் அணியலாம் ?

.
.
.
.
கேள்வி-1: பூணூல் பிராமணர்கள் மட்டுமே அணிய வேண்டியதா?

பதில்: இல்லை. இந்து தருமத்தினைப் பின்பற்றும் அனைவரும், ஆண், பெண் பால் வேறுபாடு இன்றி அணியப்பட வேண்டியது பூணூல். வேத காலத்தில் அப்படியே அனைவரும்அணிந்திருந்தனர்.

கேள்வி-2: பூணூல் ஏன் பிராமணர்களிடையே மட்டுமே அணியும் வழக்கமாக இருக்கிறது?

பதில்: இது ஈவெரா ஏற்படுத்திய குழப்பத்தால் ஏற்பட்ட நிலை. பிராமணர்கள் ஆசிரியராகவும், இறைப்பணியிலும் இருந்த அந்தணர்கள் ஈவெராவினால் விழைந்த குழப்பத்தில் எடுத்தேன் கவிழ்த்தேன் என்று நமது பாரம்பரியத்தை இன்னும் இறந்த பாரம்பரியமாக மியூசியம் சென்று விடாமல் காக்கின்றனர்.

செட்டியார், ஆசாரியார் என பிராமணரல்லாதவர்களும் பூணூல் அணிகின்றனர்..
.
கேள்வி-3: பூணூல் எனும் அடையாளம் சொல்வது என்ன?

பதில்: பூணுல் என்பது மூன்று நூல் ஒரு முடிப்பில் முடிந்தாக அமைப்பில் காணப்படுகிறது. இந்த முடிப்பு பிரம்ம முடி என்று அழைக்கப்படும். பிரிக்கவே முடியாத முடிப்பு எனச் சொல்லப்படும். முடிக்கப்பட்ட இந்த மூன்று நூல் கயிறுகள் உபநயனத்தின் போது அணிவிக்கப்படுபவருக்கு அவரால் தப்பிக்க முடியாத, மூன்று பிரிக்க முடியாத சமூக பந்தங்களையும், அதற்குச் செய்நன்றி காட்ட வேண்டிய கடமையையும் அந்த நபர்க்கு உணர்த்துவது.

பூணூலின் முதல் நூல் கயிறு: வேதம், உபநிடம், வாழ்வியல் நெறி, தருமங்களை உபதேசித்த பல்வேறு ரிஷி, முனிவர்கள், ஆசிரியர்களுக்குச் செலுத்தப்பட வேண்டிய நன்றியை மறக்காமல் நினைவு படுத்துவது. குருபரம்பரைக்கு ஒரு நபர் செலுத்த வேண்டிய நன்றியைக் குறிப்பது.

பூணூலின் இரண்டாம் நூல் கயிறு: தான் தோன்றக் காரணமான தனது முன்னோர்களை, வளர்த்து ஆளாக்கிய பெற்றோரையும் அவர்க்குச் செய்ய வேண்டிய நன்றிக்கடனையும் நினைவு படுத்துவது. குலப்பரம்பரைக்கு ஒரு நபர் செலுத்தவேண்டிய நன்றியைக் குறிப்பது.

பூணூலின் மூன்றாம் நூல் கயிறு: தான் வாழ உதவும் தேவதைகளான (இயற்கை) நீர், நிலம், காற்று,சூரியன், ஆகாயம், எனும் பஞ்சபூதமாகிய தேவதைகளுக்கு ஒரு நபர் செலுத்த வேண்டிய நன்றியை நினைவு படுத்துவது.

இந்த மூன்று விதமான நன்றிக் கடன்களை ஒருவன் எப்படித் திருப்பிச் செலுத்த வேண்டும்?

குருபரம்பரைக்கான நன்றிக்கடனை அவர்கள் அருளிய வேதம், வாழ்வியல், உபநிடத்தத்துவங்களைக் கற்று அறிந்து சமூகத்தில் தன்னைச் சுற்றி இருக்கும் பிறரோடு அந்த அறிவைப் பகிர்ந்து கொண்டு வழி வழியாக இந்த நல்ல நெறிகள் தழைக்க தானும் இரு கருவியாகப் பயன்படுவதன் மூலம் குரு பரம்பரைக்கான நன்றி திருப்பிச்செலுத்தப்படுகிறது..
.
குலப் பரம்பரைக்கான நன்றிக்கடனை முன்னோர்கள், பெற்றோர் நற்சொல்லுக்குக் கட்டுப்பட்டு நடத்தல் மூலமும், முறையான வகையில் தன் சந்ததியைப் பெருக்குவதன் மூலமும் சமூகத்தில் நெறியான வாழ்வு வாழ்ந்து காட்டுதல் மூலமும் கருவியாக ஒருவன் செயல்படுவதன் மூலம் திருப்பிச் செலுத்தப்படுகிறது. மூன்றாவதான தேவதை (இயற்கை) களுக்கான நன்றிக்கடனை நதி, குளம், ஏரி என நீரை, ப்ராணவாயு நிறைந்த காற்றை, பூமியை, ஆகாசத்தை, நெருப்பு சக்தியை அசுத்தப்படுத்தாமல் பயன்படுத்தி அடுத்ததலைமுறைக்கு நீர், நில, காற்று, வெளி,வளங்கள் பயன்பாட்டுக்கு இருக்கும் வண்ணம் வனம் அழிக்காது மரம் வைத்து என பஞ்ச பூத தேவதைகளிடமிருந்து தான் பெற்று வாழ்ந்ததை தான் உருவாக்கிய அடுத்த தலைமுறை அதே செறிவோடு பயன்படுத்த தர ஒருவன் தன்னைக் கருவியாக்கிச் செயல்படுவதால் தேவதைகளுக்கான நன்றிக்கடன் திருப்பிச் செலுத்தப்படுகிறது.

ஆக பூணூல் அணிவது எனும் சடங்கு மூலம் பாலகனாக இருக்கும் ஒரு சிறுவனுக்கு அவனுக்கான கடமைகள் என்ன என்பதை எடுத்துரைக்கும் நிகழ்வான உபநயனத்தில் பாலகன் எனும் பிறப்பு முடிந்து இந்தச் சமூகக் கடமைகள் கற்பிக்கப்பட்டு ஒருவன் புதிய பிறப்பு எய்துகிறான்.

பூணூல் என்பது சாதி அடையாளம் என்று அறியப்பட்டிருப்பது கேவலமான திரிபு. மெய்யாகப் பூணூல் என்பது ஒரு நபரின் சமூகக் கடமையை தினமும் நினைவூட்டும் இந்து தருமப்படியிலான அணியக்கூடிய செயல்பாட்டு ரிமைண்டர். காயத்ரி மந்திரம் என்பது ஒருவனுக்கு சீர்தூக்கிப்பார்க்கும் சிந்தனையை, அறிவைத் தரும்படி சூரியக்கடவுளிடம் வேண்டும் மந்திரமே. சிந்தனை செறிவோடு இருந்தால் தான் கடமைகள் செவ்வனே சமுதாயத்தில் ஆற்ற முடியும்..
.
ஏழுமுதல் பதிமூன்று வயதுக்குள் உப நயனம் செய்யப்பட வேண்டும் ஒரு நபருக்கு. ஏழு வயதில் போட்ட பூணூல் அப்படியே இருந்துவிட முடியாது. உடல் வளர்ச்சியாலும், நூல் பழையதாவதாலும் உபநயனம் நடத்திப் போட்ட பூணூலைக் கழற்றி எறிந்து விட்டு பூணூல் அடையாளமாக நினைவூட்டும் கடமைகளை மறந்து விடக்கூடாது என்பதால் ஆவணி அவிட்டம் என்று வருடம் ஒருநாள் பூணூல் மாற்றி அதன் மூலம் ஒருவன் தனக்குப் புகட்டப்பட்ட கல்விவழி அறிந்த கடமைகள், நன்றிக்கடன் திருப்பிச் செய்தலை நினைவில் புதுப்பித்துக் கொள்கிறான்.

பூணூலின் மூன்றாம் நூல் நன்றிக்கடன் திருப்பிச் செலுத்தல் என்பதில் ஓசோன் படல ஓட்டை, கியாட்டோ புரோட்டோகால், க்ரீன்ஹவுஸ் வாயுக்கள், க்ளோபல் வார்மிங், கூவம், அடையாறு நதிகள் சாக்கடை ஆக்கம், பொதுவில் எங்கும் சிறுநீர் கழிப்பது, ரயில்வே டிராக் பக்கம் எங்கும் மலம் கழிப்பது, சென்னைக் காற்றில் கார்பன் துகள்கள், முகமூடி, முழுநீளக்கையுறைத் தேவைகள் என பஞ்சபூதங்களை சுயநலமாக நசித்து அடுத்த தலைமுறைக்கு பஞ்சபூதங்களின் பஞ்சம் பூதாகாரமாக ஆக்கிய சுயநலமனிதச் செயல்பாடுகள் உள்ளடங்கி இருப்பது சனாதன தருமம் எவ்வளவுக்கு இயற்கையைத் துதித்துப் பாதுகாக்கச் சொல்லுகின்ற மிக உயர்ந்த சுற்றுச்சூழல் புரோட்டோகால் என்பதைத் தெளிவுபடுத்தும்.

ஆக பூணூல் என்பது இந்து தருமத்தைப் பின்பற்றும் எல்லோராலும் பாகுபேதமின்றி அணியப் படவேண்டியது. சனாதன தருமப் பாரம்பரியம் என்பது சரியாகப் புரிந்து கொள்ள ஒவ்வொருவரும் அவரால் ஆன முயற்சிகளைச் செய்ய வேண்டும்..
.
ஆக ஆவணி அவிட்டம் ஒரு பண்டிகையா? பூணூல் 8ம் நம்பர் நூலுக்கு இவ்வளவு மரியாதையா? என்றெல்லாம் சவுண்டு விடும் பகுத்தறிவுகளுக்கு : ஆவணி அவிட்டம் உண்மையில் உலக அளவில் கொண்டாடப்பட வேண்டிய சமூக வாக்குறுதி நினவூட்டல் திருவிழா!

எனவே அனைவரும் வாருங்கள்... இந்து தருமத்தில் இருப்போர் அனைவரும் பூணூல் அணிவோம்... புவனம் காப்போம்!இந்து தருமப்படி 🙏🙏

🤗🤗🤗ஆச்சாரியன் திருவடிகளே சரணம்

http://www.tamilvu.org/slet/l2800/l2800aru.jsp?song_no=7&book_id=37&head_id=37&sub_id=1015

நான்மறையின் மெய்ப்பொருளை முப்பொருளா நான்முகத்தோன்
தான்மறைந்து வள்ளுவனாய்த் தந்துரைத்த – நூல்முறையை
வந்திக்க சென்னி, வாய் வாழ்த்துக, நல்நெஞ்சம்
சிந்திக்க, கேட்க செவி

”குறள் கூறுவது என்ன?”

சிறந்த ஆய்வாளர்களுள் சிலர் திருக்குறளைச் சமணம் சார்ந்த நூலென்றும், சமணச் சிந்தனைகளே திருக்குறளில் இடம் பெற்றிருக்கின்றன வென்றும் கூறினர். இவர்களுள் தமிழ்த்தென்றல் திரு.வி.க, பேராசிரியர் வையாபுரிப் பிள்ளை, மயிலை. சீனி வேங்கடசாமி ஆகியோர் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள்.

ஆனால் சமணத்தின் கோட்பாடுகளுக்குத் திருக்குறள் மாறாக இருப்பதாகவே தெரிகிறது.

சீவக சிந்தாமணி காட்டும் முதலும், மூப்புமற்ற உலகும் [மூவா முதலா உலகு], வள்ளுவம் காட்டும் முதல் கொண்ட உலகும் [ஆதிபகவன் முதற்று உலகு] அளவற்ற அடிப்படை முரணமைந்த துணிபுகள்.

சமணத்தின் மையமான கோட்பாடுகள் -

1) தீவிரமான இறை மறுப்பு
2) தீவிரமான இன்னா செய்யாமை
3) தீவிரமான துறவு

Life is spirit, not physical matter.
Jainism is life-affirming, but world-denying.
Jains reject a materialistic lifestyle.

In general, Jainism is a study in extremes:

1. extreme atheism
2. extreme ahimsa
3. extreme asceticism

இதற்கு முரணாக வள்ளுவம் இறையை ஒப்புக்கொள்கிறது. ஒறுத்தலை வற்புறுத்துகிறது.
”நிணந்தீயில் இட்டன்ன நெஞ்சினார்” என்பதிலுள்ள உவமை சமணத்தின் தீவிரமான கொல்லாமை நெறிக்கு முரணானது.
சமணத்தின் அதீதமான உலகியல் மறுப்புக்கு மாறாக வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்தலை வள்ளுவம் சொல்கிறது.

மண்ணில் நல்லவண்ணம் வாழ்தலை, கொண்ட பெண்டிர் மக்கள் சுற்றத்தோடு நல்ல பதத்தால் மனைவாழ்தலைச் சொல்லும் சமயக் கருத்துகளுக்கு அணுக்கமாகத் திருக்குறள் விளங்குகிறது.

பஶ்யேம ஶரத³​: ஶதம்
ஜீவேம ஶரத³​: ஶதம்
ஶ்ருʼணுயாம ஶரத³​: ஶதம்
ப்ரப்³ரவாம ஶரத³​: ஶதம்

புலன்கள், மேலானவற்றில் ஈடுபட்டிருக்கும் நீடித்த, தரமான, வளமான உலக வாழ்க்கையைக் கோரும் மறை மொழிகளையும் பார்க்கிறோம்.

நெடுமால், தாமரையாள், தவ்வை, இந்திரன், உலகியற்றிய நான்முகன், அவியுணவு, அதை ஏற்கும் அமரர்கள், அதை அளிப்போர், மறை ஓத்து, திங்களைப் பாம்பு கொள்ளுதல் ஆகிய அனைத்தையும் சொல்லும் குறள் 63 சலாகா புருஷர்களில் ஒருவரைப் பற்றியும், ஒரு இடத்திலும் பேசவில்லை. 'என்பும் உரியர் பிறர்க்கு’ எனும் குறட்பா தொடர் ததீசி முனிவர் முதுகெலும்பை இந்திரனுக்கு அளித்ததைச் சொல்கிறது. புராண நிகழ்வுகளோடு ஒட்டியதாக அமையும் குறட்பாக்கள் பல.

சமணத்தின் தேவர்கள் புலன்களை வென்றதால் மேலுலகத்தில் வாழும் தகுதி பெறுகின்றனர்; சமணம் அவர்களைப் புலன்களை வென்றோராகவும் - முக்தி அடைந்தவர்களைப் போற்றி, தீர்த்தங்கரர்களுக்கான ஸமவசரணத்தை அமைக்கும் பணி செய்வோராகவும் காட்டுகிறது. அமரருலகில் முப்பது பகுப்புகள்; அமரர்கள் நான்கு வகையினர் என்று சமணம் சொல்கிறது.

வேத சமயத்தில் அமரர்கள் புண்ணியச் செயல்களால் தேவருலகை அடைந்தோராவர். அவர்களுக்கான பொறுப்புகள் வேறு; அவர்கள் போகத்தில் ஆழ்ந்திருப்பவர். அமுதம் பருகி, அவியுணவை ஏற்றுப் புண்ணிய பலன்களின் மிகுதியால் போகத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும்
அவர்களுக்கு பிரமதேவர் ஒருமுறை புலனடக்கம் குறித்து அறிவுறுத்தியதாகவும் அறிகிறோம் [ப்ருஹதாரண்யக உபநிஷத்]. வள்ளுவம் ஓர் இடத்தில் புலனடக்கம் இல்லாத அமரர்களைச் சொல்கிறது.

மயிலையாரின் கட்டுரை வெளிவருவதற்கு முப்பதாண்டுகளுக்கு முன்பேயே இலங்கைப் பெரும்புலவரான 'புலோலி தில்லைநாத நாவலர்', வள்ளுவரைச் சமணரெனக் கொள்வதைத் திறம்பட மறுத்துள்ளார்.

’மலர்மிசையெழு தருபொருள் நியதமு முணர்பவர்’ என்று திருஞான சம்பந்த மூர்த்திகளும், ‘ஏடாயாய தாமரை மேலியங்கினாரும் இடைமருது மேவிய ஈசனாரே’ என்று திருநாவுக்கரசு நாயனாரும், ‘போதகந்தோறும் புரிசடையானடி’ என்று திருமூலர் திருமந்திரத்தாலும்,‘மனனகமலமற மலர்மிசை யெழுதரும்’எனத் திருவாய் மொழியில் சடகோபர் கூறுதலாலும், இம்மூர்த்திகளை யெல்லாம் விடுத்து ‘மலர்மிசை ஏகினான்” என நாயனார் அருகரைக் கூறினார் என்பது பொருந்துமா பார்க்க வேண்டும்.

"அருகன் எண்குணன் நிச்சிந்தன் அறவாழி வேந்தன் வாமன்.." என்று சூடாமணி நிகண்டும், "அறவாழி வேந்தன் அரியணைச் செல்வன்" என்று பிங்கல நிகண்டும் பேசும்.

அருகக் கடவுளுக்கு ’அறவாழி வேந்தன்’ என்பதன்றி, ’அறவாழி அந்தணன்’ என்பது பெயரன்மையால் கடவுள் வாழ்த்து ஆதி தீர்த்தங்கர ஸ்வாமிக்கானது என்பதும் பொருந்தாது.

ஈசனின் எண்குணங்களை வாகீசர் வழுத்துகிறார்; பரிமேலழகரும் ஏற்கிறார்.

சமணத்தின் முக்தி கடுமையான உலகியல் மறுப்பால், புலனடக்கத்தால் விளைவது; அருகரைப் போற்றினால் முக்தி கிடைக்காது. பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்துவதற்கு அருக வழிபாடு, பொருள்சேர் புகழ் புரிதல் விதிக்கப்படவில்லை தொன்மையான அருக நூல்களில். அருகர் என்பது வழிகாட்டும் அடையாளம் மட்டுமே.

சமணத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளையும் வள்ளுவத்தையும் ஒப்பு நோக்கினால் பல உண்மைகள் புலப்படும்.

சமணச் சமயம் கடவுளை ஏற்பதில்லை. உயிர்களுக்குக் கர்ம பலன்களைப் (வினைகளை) நுகர வைக்கக் கடவுள் தேவையில்லை என்றும், கர்மங்கள் தாமாகவே தத்தம் பலன்களைத் தரும் என்றும் சமணம் கூறுகிறது.

ஆனால் வள்ளுவம் இதற்கு முற்றிலும் மாறுபட்டது. மக்கள் இறைநெறியில் நின்றால்தான் துன்பங்களையும், வினைகளையும் கடக்க முடியும் என்று அது வலியுறுத்துகிறது. உயிர்களுக்குக் கர்மங்கள் தாமாகவே (கடவுள் துணை இல்லாமல்) பலன்களை விளைவிக்கும் என்பதை வள்ளுவர் சிறிதும் ஏற்கவில்லை என்பதைக் கீழுள்ள குறட்பாக்களினால் நன்கு உணரலாம்.

இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்
பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு.

பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்துவர் நீந்தார்
இறைவன் அடிசேரா தார்.

‘வகுத்தான் வகுத்த வகையல்லர்’

என்றும் கூறியிருப்பதால் ஊழை வகுப்பவன் இறைவன் என்பதே அவர் கருத்தாகும். வகுத்தான் என்பது ஊழைக் குறிப்பதாயினும் ஈங்கு இறைவன் என்று பொருள் கொள்வதே ஏற்புடைத்து.

வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானடி சேர்ந்தார்க்கு – 4 என்றும், 
இருள்சேர் இருவினையும் சேரா – 5 என்றும்,
அறவாழி அந்தணன் தாள் சேர்ந்தார்க் கல்லால் – 8 என்றும்,
பிறவிப் பெருங்கடல் நீத்துவர் – 10 என்றும்,
பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை – 350 என்றும்,
திரும்பத்திரும்ப எல்லாவற்றிற்கும் மூலமுதல்வன் இறைவன் என்றே அவர் கூறுவதால், இங்கு ’வகுத்தான்’ என்று கூறியிருப்பதை இறைவன் என்று பொருள் கோடலே ஏற்றது. வினையை வகுத்து ஊட்டும் முதல்வன் இறைவனேயென்று வள்ளும் கூறுவது சமணத்துக்கு நேர்மாறானது. இறைவனை மறுக்கும் சமணம் எங்கே? இறைவனை ஏற்கும் வள்ளுவம் எங்கே? இது அடிப்படை மாறுபடன்றோ!

மேலும், ஊழைக் காட்டிலும் வலிமையுடையது வேறொன்று இல்லையென்றும், வினைப்பயனை யாராலும் தவிர்க்க முடியாது என்று வலியுறுத்துவது சமணம். ஆனால், வள்ளுவம் ஊழை ஏற்றுக் கொண்டாலும் அதனை உழைப்பினால் புறம் தள்ளலாம் என்பது அதன் துணிபு. இதுவும் சமணத்துக்கும் வள்ளுவத்துக்கும் அடிப்படையிலுள்ள முரணாகும். வள்ளுவர் ஊழுக்கெதிராக ஆள்வினையுடைமையை வகுத்திருப்பது இந்தியச் சிந்தனை மரபில் ஒரு புதிய அத்தியாயம் ஆகும். பெளத்தம் கூட, ஊழை வெல்ல வேண்டுமெனக் கூறியிருந்தாலும், யாமறிந்த வரையில் மனித முயற்சிக்கு (ஆள்வினைக்கு) வள்ளுவம் தந்த அழுத்தத்தை அது தரவில்லை என்பதே உண்மையாகும்.

தெய்வத்தான் ஆகா தெனினும் முயற்சிதன்
மெய்வருத்தக் கூலி தரும் (குறள்.619) என்றும்,

ஊழையும் உப்பக்கங் காண்பர் உலைவின்றித்
தாழா துஞற்று பவர் -(குறள் 620) ; என்றும்

வள்ளுவம் பெரிதும் வலியுறுத்துவது, சமணத்துக்கு முற்றிலும் மாறானது.இக்கூற்று இந்தியத் தத்துவ மரபுக்கே சிறப்புத் தருவது.

சமணத்தின் உயிர்க்கொள்கை துறவறமேயாகும்.

சமணர் [ச்ரமண] என்றாலே துறவி என்றே பொருளாகும். துறவு பூண்டோரே வீடுபேறு அடைவர் என்பது சமணக் கொள்கை. சமணத்தைப் போன்று பவுத்தம் அத்துணைக் கடுமையாகத் துவவறத்தைக் கூறாவிடினும், ஆய்வாளர்கள் இரண்டு சமயங்களையும் துறவறச் சமயங்களென்றே கூறுவர். வள்ளுவர் அனைத்துப் பகுதியினர்க்கும் அறம் கூற விழைந்தவராதலின், அவர் துறவறத்துக்கும் ஓரளவு இடம் தந்தார் எனினும் இல்லறத்தையே பெரிதும் போற்றினார்.

அறத்தாற்றின் இல்வாழ்க்கை யாற்றின் புறத்தாற்றிற்
போஓய்ப் பெறுவது எவன் 
(குறள் – 46)

துறந்தான் தூய்மை உடையர் இறந்தார்வாய்
இன்னாச் சொல் நோற்கிற்பவர்
(குறள் – 159)

வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வானுறையும்
தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் 
(குறள் – 50)

இக்குறட்பாக்களின் வழித் துறவறத்தைத் தவிர்த்து இல்லறத்தை எப்படிப் போற்றி வலியுறுத்துகிறார் என்பதை நன்கு தெளியலாம். இவை யாவும் சமணத்துக்கு மாறானவையாகும்.

அறத்துப்பாலிலுள்ள 38 அதிகாரங்களில் துறவறத்துக்கு 15 அதிகாரங்களும், 22 அதிகாரங்கள் இல்லறத்தார்க்கும், ஓர் அதிகாரத்தை மட்டும் இரு அறத்தார்க்கும் பொதுவாகவும் கூறியுள்ளார். ஏனைய பொருட் பாலிலும், காமத்துப் பாலிலும் உள்ள அதிகாரங்கள் யாருக்கு உரியன என்பதைப் பற்றிக் கூறவேண்டுவதில்லை. இவற்றிலிருந்து வள்ளுவரின் சமணத்துக்கு மாறான இல்லறக் கோட்பாட்டை நன்கு உணரலாம்.

பாலொடு தேன்கலந் தற்றே பணிமொழி
வாலெயிறு ஊறிய நீர்
( குறள் 1121)

சமணருக்குத் தேன் விலக்கப்பட்ட உணவு; வள்ளுவப் பெருந்தகை சாவக நோன்பினராயினும் (அணுவிரதியாயினும்), மாவிரதியாயினும் தேனைச் சுவைத்திருக்க வாய்ப்பில்லை; எப்படி அதை உதாரணம் கூறுகிறார் ? சமணரில் சாவக நோன்பினர் மருந்துக்கும் தேனைச் சேர்த்துக் கொள்வதில்லை.

சமணம், அச்சமயத் துறவிகளுக்கு ஏழு தர்மங்களை விதித்தது. அத்தர்மத்தை அவர்கள் ’யதிதர்மம்’ என்பர். அவற்றை 
1. உலோசம், 
2. திகம்பரம். 
3. நீராடாமை, 
4. தரையிற் படுத்தல், 
5. பல் விளக்காமை, 
6. நின்று உண்ணல், 
7. ஏக புக்தம் என்பர். 
வள்ளுவம் இவற்றிற்கு மாறானது. காழிப் பிள்ளையாரும் இவற்றைக் கண்டிக்கக் காண்கிறோம்.

திகம்பரம் என்பது ஆடையின்றி இருப்பதை குறிக்கும். வள்ளுவரோ ‘ஊணுடை எச்சம் உயிர்க்கெல்லாம் வேறல்ல’ (1012) என்றும், ‘உடுக்கை இழந்தவன் கைபோலும்’(788) என்றும் உடையின் இன்றியமையாமையைக் கூறுவதால் வள்ளுவர் திகம்பரத்துக்கு மாறானவர் என்பதை அறியலாம். மற்றும் அவர் ’புறந்தூய்மை நீரான் அமையும்’ (298) என்று கூறுவதையும், சமணம் கூறும் நீராடாமையும் ஒப்பிடுதல் வேண்டும்.

நின்றவாறே உணவேற்றல், ஏக புக்தம் (ஒரு வேளை மட்டும் உண்ணல்), புரண்டு படுக்காமல் ஒரே புறமாகத் துயிலும் நோன்பு இவற்றை வள்ளுவர் துறவறத்திலோ, மருந்து அதிகாரத்திலோ குறிப்பிட்டார் அல்லர். புறத்தூய்மையை வலியுறுத்தும் அவர், துறைகளில் ஆழ்ந்து அமிழ்ந்து நீராடுதலை மறுக்கும் சமணத்தைச் சொல்கிறார் என்பதை ஏற்க இயலுமா?

காமம் வெகுளி மயக்கம் இவைமூன்றன்
நாமம் கெடக்கெடும் நோய்
(குறள் 360)

ஒழுக்கத்தை மிகவும் வலியுறுத்திய வள்ளுவர் சமணரின் முக்கியக் கோட்பாடான ரத்ந த்ரயத்தை விளக்கினார் அல்லர்; ‘ரத்ந த்ரயம்’ என்பது நல்லறிவு, நற்காட்சி, நல்லொழுக்கம் ஆகியவையாகும். சமணரின் முக்கியக் கோட்பாடான அநேகாந்த வாதமும் குறளில் எங்கணும் காணப்படவில்லை.

சமணர் இன்னா செய்யாமையை எல்லை கடந்து வலியுறுத்தினர். மூக்கின்வழி காற்றை உள்ளிழுத்தால் காற்றிலுள்ள நுண்ணுயிர்கள் அழிந்து விடும் என்பதற்காக மூக்கில் துணியைக் கொண்டு மூடிக் கொண்டனர். மரங்களைச் செதுக்குவதால் மரத்திலுள்ள நுண்ணுயிர்கள் அழிந்துவிடும் என்பதற்காகத் தச்சுத் தொழிலையும், பூமியைத் தோண்டுவதால் உயிர்கள் மடியும் என்பதால் சுரங்கத் தொழிலையும் அவர்கள் தடை செய்தனர். இதனால், பூமியை உழுதால், மண்ணிலுள்ள புழு பூச்சிகள் அழிந்துவிடும் என்பதற்காக உழவுத் தொழிலுக்கும் சமணத்தில் இரண்டாம் நிலை இடமே அளிக்கப்படுகிறது. ஐம்பெரும் பூதங்களுக்கும் உயிர் உண்டு என்பது சமண நெறியின் நம்பிக்கை. அவை அனைத்துக்கும் தொடு உணர்ச்சி உண்டு
என்பர் சமணர்.

‘பஹ்வந்நம் குர்வீத’ என்று அருமறை, வேளாண்மையைச் சமூகக் கடமையாக்குகிறது, அதுவும் தூய ஆன்மிகம் பேசும் உபநிடதப் பகுதியில். மனுநூலும் உழுதொழிலின் உயர்வு கூறுகிறது.வள்ளுவம் மறை கூறியதற்கிணங்க உழு தொழிலையே உயர்ந்ததாகப் போற்றுகிறது -

சுழன்றும் ஏர்ப் பின்ன துலகம் அதனால்
உழந்தும் உழவே தலை (குறள் – 1031)

உழுதுண்டு வாழ்வாரே வாழ்வார்மற் றெல்லாம்
தொழுதுண்டு பின்செல் பவர் (குறள் – 1033)

அறநுட்பங்களின் எல்லை உணர்ந்து பேசும் பொய்யாமொழிப் புலவர் வீடுபேற்றை விட்டு வைப்பாரா ? கீதை புநராவர்த்தி ரஹிதமான நிலையைச் சொல்லிற்று. திருவள்ளுவ தேவ நாயனார் மற்றீண்டு வாரா நெறியைச் சுட்டினார்.

வைதிக நூல்கள் பெரிதும் வலியுறுத்தும் ‘த்ரிவர்க’ கோட்பாடு [அறம், பொருள், இன்பம்] வள்ளுவத்தோடு மிகவியல்பாய் ஒட்டுகிறது. வைதிக அறநூல் பாக்களுக்கும், குறட்பாக்களுக்கும் சிறந்த ஒற்றுமை காண முடிகிறது. சமணரின் அண்டவியலில் [cosmology] அளறு உள்ளது; ஆனால் தென்புலத்தோர்க்காக வரையறை செய்யப்பட்ட உலகைக் காண இயலவில்லை என்பது மிக முக்கியமான குறிப்பு.

பின்வரும் குறட்பாவுக்குச் சமணர் என நம்பப்படும் மணக்குடவர் செய்த உரை சமணக் கோட்பாட்டுக்கே முரணாக அமைந்துள்ளது-

”வகுத்தான் வகுத்த வகையல்லால் கோடி
தொகுத்தார்க்கும் துய்த்தல் அரிது”

மணக்குடவர் உரை:
விதானம் பண்ணினவன் விதானம் பண்ணின வகையினானல்லது கோடி பொருளை ஈட்டினவர்க்கும் அதனால் வரும் பயன்கோடல் அருமையுடைத்து. இது பொருள் பெற்றாலும் நுகர்தற்கு ஊழ்வேண்டுமென்றது.

[விதி செய்யும் விதாதா சமணத்தில் இல்லை]

முடிவாகச் சில வினாக்கள்:

சமணர் அமரர்க்கு அவியுணவு அளிப்பார்களா?
சமண முனிவர் தென்புலத்தார் ஓம்பச் சொல்கின்றனரா?
சமணம் உழுதொழிலை வற்புறுத்தியுள்ளதா ?
சமணம் இல்லறத்தை வலியுறுத்துகிறதா?

[இதைச் சமண எதிர்ப்பாகக் கருத வேண்டா; தெளிவுதரும் நோக்கில் சமணக் கருத்துகள் வள்ளுவக் கருத்துகளோடு ஒப்பிடப் பட்டுள்ளன]

திருக்குறளில் அறம்- ஒரு ஒருங்கிணைந்த   புரிதலுக்கான வாசிப்பு

கு.அழகர்சாமி

Kalavai Venkat Jataayu B'luru Gopinath R Java Kumar நான் சங்க இலக்கியங்கள் எனக் கருதுவது எட்டுத்தொகையும் பத்துப்பாட்டுமே. நான் சொன்ன 24 குறள்கள் இடம்பெறுவதும் இவற்றில்தான். இவற்றைப் பேராசிரியர் இராசமாணிக்கனார், கி. வா. ஜ. வின் திருக்குறள் ஆராய்ச்சியுரையில் பக்கம் 152-157-ல் குறிப்பிடுகிறார். இத்தொகைகள் திருக்குறளை சுட்டிக்காட்டுகின்றனவா அல்லது திருக்குறள் இவற்றினைச் சுட்டிக்காட்டுகிறதா என்ற வாதத்திற்கு வருவோம். 

மணிமேகலை, "பொய்யில் புலவன் பொருளுரைதேறாய்" என்று திருவள்ளுவரைப் பற்றிக் கூறுகிறது. இதிலிருந்து, ஒரு சாதாரணப் பார்ப்பனியான மருதியும் திருவள்ளுவர் பற்றி அறிந்திருக்கவேண்டுமென்று இராசமாணிக்கனார் குறிப்பிடுகிறார். மணிமேகலை ~ 170 CE வாக்கில் எழுதப்பட்டிருக்கவேண்டும் என்று கொள்ளக் காரணங்கள் பல. V . R. இராமச்சந்திர தீக்ஷிதர் சிலப்பதிகாரத்திற்கு இட்ட உரைக்கால வாதங்கள் மணிமேகலைக்கும் பொருந்தும். மேலும், இந்திரவிழா, இரண்டாம் நூற்றாண்டிற்குப் பின் தமிழகத்தில் கொண்டாடப்படவில்லை. இதற்கு ஒரு முக்கியக் காரணம் உண்டு. மன்னர் ஆதரவின்றி இதைக் கொண்டாட இயலாது. இரண்டாம் நூற்றாண்டிற்குப் பின், மூவேந்தராட்சி முடிந்து களப்பிரராட்சி அமைந்ததால் இந்த விழாவும் மக்கள் நினைவிலிருந்து அகன்றுவிட்டது. சில நூற்றாண்டுகள் முன்பே வழக்கொழிந்த விழாவைப்பற்றி சாத்தனார் சொன்னால் யாருக்கு விளங்கியிருக்கும்? மணிமேகலையில், அன்று வழக்கிலிருந்த சித்தாந்தங்கள் பற்றிய நீண்ட விவாதங்கள் இடம்பெறுகின்றன. குறிப்பாக, ஆஜீவிகம் பற்றிய விவரங்கள் இடம்பெறுகின்றன. ஆஜீவிகம் மூன்றாம் நூற்றாண்டிற்கு முன்பே வழக்கொழிந்துவிட்டது. ஆறாம் நூற்றாண்டில் மிக ஆழமாக வேரூன்றிவிட்ட பக்தி மார்க்கங்கள் பற்றிய விவாதங்கள் இல்லையென்பதும் மணிமேகலை அதற்கு மிக முற்காலத்தது என்பதை சுட்டிக்காட்டுகிறது. மணிமேகலையில், புகார் பற்றிய விளக்கங்களுண்டு. அது இயற்றப்பட்டக் காலத்தே புகார் செழிப்பான நகரமாக இருந்ததும் தெரிகிறது. சங்க காலத்திற்குப் பின்னால், அதாவது ~ 250 CE-க்குப் பின், புகாருமிருக்கவில்லை அங்கு மையம் கொண்ட யவன வாணிகமும் நின்றுவிட்டது. எனவே, மணிமேகலை ~ 170 CE வாக்கில் எழுதப்பட்டிருக்கவேண்டும் என்று கொள்ளவேண்டும். இதற்கு சில நூற்றாண்டுகள் முன்பாவது திருக்குறள் எழுதப்பட்டிருக்கவேண்டும்.

இலக்கியங்களின் பரிணாம வளர்ச்சியில் பொதுவாக மத, கடவுள்கள், தேவர்கள், மன்னர்கள், மற்றும் வரலாற்று விஷயங்களே முதலில் சொல்லப்படுகின்றன. சாதாரண மக்களின் கதைகள் பாடலாக இடம்பெறுவது அதற்குப் பின்னரே. இதற்கு முக்கியக் காரணம் உண்டு. இலக்கியம், சினிமா, நாடகம் எதுவானாலும், அது முதல் முறையாக மக்களுக்கு முன்னால் மேடையேறும்போது மக்களுக்கு ஏற்கெனவே தெரிந்த, அவர்கள் மனக்கண் முன் கொண்டு நிறுத்த இலகுவாக இருப்பது இவையே. மேலும், தமிழகம் 5-ம் நூற்றாண்டு BCE வரை நவீன கற்காலத்தில் இருந்தது. அடுத்த இரண்டு நூற்றாண்டுகளில் இலக்கியங்கள் மலர்ந்துவிடுகின்றன. அவை பரிணாம வளர்ச்சியடையவில்லை. இதிலிருந்து அவை வடக்கிலிருந்து உள்ளே வந்த நாகரீகத்தின் வெளிப்பாடுகளே என்று கொள்ளலாம். பாண்டியர்களும் தம்மை குஜராத்திலிருந்து வந்தவர்கள் என்று சங்கம் சொல்வது உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும். 

திருக்குறள் அவ்வாறு நாகரீகத்தை உள்ளே கொணர்ந்த நூல். எனவேதான் அது வடமொழி நூல்களைத் தழுவியமைந்திருக்கிறது. அதனால்தான் அதில் வடசொற்கள் கையாளப்படுகின்றன. திருக்குறள் 250 BCE-லிருந்து 100 CE-க்கு இடையே இயற்றப்பட்டிருக்கவேண்டும் என்பது என் கருத்து.

Ramachandran Kalavai Venkatஐயா,பட்டினப்பாலை சமகால நிலவரத்தைப்பதிவு செய்துள்ளது. அதனை இயற்றிய கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனார் தாம் தொண்டைமான் இளந்திரையனைப் பாட்டுடைத் தலைவனாகக் கொண்ட பெரும்பாணாற்றுப்படையையும் இயற்றியுள்ளார். தொண்டைமான் வம்ச ஆட்சித் தொடக்கம் குறித்து மணிமேகலை கடல்கோளோடு தொடர்பு படுத்திப்பேசுகிறது (மணிமேகலை தொண்டைமான் என்ற பெயரைக்குறிப்பிடவில்லை என்பது உண்மையே. ஆனால் அந்தத் தொன்மம் பல இலக்கியச்சான்றுகளால் உறுதிப்படுத்தப்படுகிறது) எனவே சிலம்பும் மணிமேகலையும் பழங்கதை நிகழ்வுகளையும் புனைவையும் கலந்து துல்லியமான பின்புலத்துடன் பதிவு செய்கின்றன என்றே கொள்ளவேண்டும்.

Jataayu B'luru // வடக்கிலிருந்து உள்ளே வந்த நாகரீகத்தின் வெளிப்பாடுகளே என்று கொள்ளலாம். பாண்டியர்களும் தம்மை குஜராத்திலிருந்து வந்தவர்கள் என்று சங்கம் சொல்வது உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும். திருக்குறள் அவ்வாறு நாகரீகத்தை உள்ளே கொணர்ந்த நூல். எனவேதான் அது வடமொழி நூல்களைத் தழுவியமைந்திருக்கிறது. அதனால்தான் அதில் வடசொற்கள் கையாளப்படுகின்றன. // இது மிகவும் வேடிக்கையான, நகைப்பிக்குற்ரிய கருத்து. திருக்குறள் நாகரீகத்தை "உள்ளே கொணர்ந்த" நூலெல்லாம் அல்ல. அது உருவாவதற்கான சூழல் அதற்கு முந்தைய பல நூற்றாண்டுகளில் உருவாகியிருந்ததாலேயே அது தோன்றியது Kalavai Venkat. இராசமாணிக்கனார் நல்ல தமிழறிஞராக இருக்கலாம்.. ஆனால் ஒரே மாதிரியான சொல்/பொருள் கோவைகள் குறளிலும் சங்க இலக்கியங்களிலும் இருப்பதால் குறள் முற்பட்ட நூல் என்பாரானால், அவரது வரலாற்று முறைமையே தவறானது.

Jataayu B'luru // பொதுவாக மத, கடவுள்கள், தேவர்கள், மன்னர்கள், மற்றும் வரலாற்று விஷயங்களே முதலில் சொல்லப்படுகின்றன. சாதாரண மக்களின் கதைகள் பாடலாக இடம்பெறுவது அதற்குப் பின்னரே // சங்க இலக்கியங்களில் வெறும் "சாதாரண மக்களின் கதைகள்" என்று யார் சொன்னது? ஒவ்வொரு சங்கப் பாடலிலுமே நீங்கள் கூறும் எல்லா அம்சங்களும் உள்ளன என்பதை அவற்றைக் கற்றவர்கள் யாவரும் உணர முடியும். ஊருக்கு வழி சொல்லும் பாடலில் வேதம் ஓதுவது பற்றி இருக்கும், காதலி தனது ஏக்கத்தைக் கூறும் பாடலில் செவ்வேள் முருகன் அசுரரை வென்ற காதை இருக்கும், மன்னனது வள்ளன்மை பற்றி புகழும் பாடலில் கடவுளர் குறிப்பு இருக்கும்.. இப்படித் தானே எல்லா பாடல்களும் உள்ளன Kalavai Venkat. திருக்குறளில் வரும் கனகச்சிதமான இறைமாட்சி, ஒற்று, அமைச்சு போன்ற அரசநீதி சமாசாரத்திற்கும் சங்கப் பாடல்களில் வரும் ஊருக்கு ஊர் நடக்கும் போர்கள், எரிபரந்தெடுத்தல் போன்றவற்றுக்கும் எவ்வளவு கலாசாரத் தொலைவு உள்ளது என்று பாருங்கள்.Gopinath R கருத்துக்களுடன் உடன்படுகிறேன்.

Gopinath R சங்க பாடல்கள் கோதை என்று பூமாலையை குறிக்கின்றன ஆனால் அது ஆழ்வார்கள் காலத்தில் பெண்ணை குறிக்கும் சொல்லாக மாறுகிறது இதே அர்த்தத்தில் தான் சிலம்பும் அதை பயன்படுத்துகிறது இதோடு வர்ணம் சாதி போன்ற பல பிற்காலத்திய வடமொழி சொற்கள் அதில் பெருமளவு நிரவி இருக்கின்றன நான் வாயுபுராண கதை ஒன்றை வேறு அதிலிருந்து எடுத்து காட்டியிருக்கிறேன் பேராசிரியர் சங்கர நாராயணன் பஞ்சதந்திர கதையில் சொல்லப்படும் தண்ணீர் குடத்துடன் வரும் பார்ப்பனத்தி ஒருத்தி தான் வளர்த்த கீரிப்பிள்ளையை கொன்று விடும் கதையை பற்றி கூறி 5ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முற்பட்டதாக இருக்க வாய்ப்பில்லை என்று தன்னுடைய பக்கத்தில் பதிவு செய்திருக்கிறார்.

Gopinath R Kalavai Venkat நான் எங்குமே இல்லை என்கிறேன் நீங்கள் இவர் போல அவர் இல்லை என்கிறீர்கள் வைரமுத்து போல நா.முத்துக்குமார் எழுதவில்லை அது எனக்கும் தெரியும்.நீங்கள் மொழிக்கூறுகளின் அடிப்படைகளையே புரிந்துகொள்ளவில்லை. காமம் என்கிற வடமொழி சொல் இன்று வரை அதே பெயரில் தான் தமிழில் கையாளப்படுகிறது சங்க காலத்திலும் அப்படியே ஆனால் சங்கு சக்கரம் இவை இரண்டும் பெருமாளை குறிக்கும் பாடல் ஒன்றில் நேமி என்றும் வளை என்றும் மொழிமாற்றம் செய்யப்படுகிறது இது சங்க காலம் முழுக்க தொடர்கிறது சக்கரம் என்ற சொல்லும் சங்கு என்கிற சொல்லும் தமிழில் வருமானால் அது சங்க காலத்தை சேர்ந்த மொழிப்பயன்பாடு அல்ல என்பது தான் பாலபாடம்.

Kalavai Venkat Gopinath R //திருக்குறள் 5-6 ஆம் நூற்றாண்டு காலத்தில் தான் இயற்றப்பட்டிருக்க வேண்டும்// 

சங்கத்தமிழ் நூல்களில் மட்டும் 24 இடங்களில் குறள்களை சுட்டிக்காட்டுகிறார்கள். இதைத் தவிர மணிமேகலை போன்ற நூல்களிலும் குறள்கள் இடப்பட்டிருக்கின்றன. சங்க இலக்கியங்கள் ~ 225 CE-க்கு முன்பாகத்தான் இடப்பட்டிருக்கவேண்டும் என்பதற்கான காரணங்களை மேலே இட்டிருக்கிறேன். எனவே, திருக்குறள் அதற்கு முற்பட்டதே.

//அதன் பல சொற்கள் சங்க இலக்கியங்களில் பயின்று வராததே அது பிற்காலத்திய நூல் என்பதற்கு சான்று//

இது ஒரு வாதமே அல்ல. திருக்குறள் வடமொழி நூல்களை சுருக்கித் தருகிறது. எனவே, அது எந்தக் காலத்தில் எழுதப்பட்டதாக இருந்தாலும், அதில் வடமொழி சொற்கள் இருப்பதில் என்ன ஆச்சரியம்? ஒரே காலத்தில் எழுதிய நூல்களில் ஒரே போன்ற நடையோ சொற்பிரயோகமோ இருக்கவேண்டிய அவசியமில்லை. கடலங்குடி எழுத்துக்களும், ஈ.வெ. ரா. எழுத்துக்களும் ஒரே போலவா இருக்கின்றன? சொற்பிரயோகத்திலும் நடையிலும் எவ்வளவு வேற்றுமை? வேளுக்குடி உரைகளும், வைரமுத்து உரைகளும் ஒரே போலவா இருக்கின்றன? சொற்பிரயோகத்திலும் நடையிலும் எவ்வளவு வேற்றுமை? ப்ராஹ்மணத் தமிழிலும், கவுண்டர் தமிழிலும் பல வேற்றுமைகள் - அவர்கள் ஒரே ஊரில் வசித்தாலும்.

Gopinath R தொல்காப்பியம் ஒட்டகத்தை குறிக்கிறது பொயு 9ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன் இந்தியாவிலேயே ஒட்டகம் இருந்ததாக தெரியவில்லை அதோடு நீங்கள் சொன்ன புள்ளி எழுத்து வடிவம் இவை அதன் காலத்தை 7-12 ஆம் நூற்றாண்டிற்கு தான் கொண்டு செல்கிறது. யாப்பருங்கல காரிகை, நன்னூல், தொல்காப்பியம் மூன்றும் சம காலத்தவையாக இருக்கலாம்.

Dev Raj அழல் அகைந்தன்ன அலங்குசினை ஒண் பூக்
குழல் இசைத் தும்பி ஆர்க்கும் ஆங்கண்,
குறும் பொறை உணங்கும் ததர் வெள் என்பு
கடுங் கால் ஒட்டகத்து அல்கு பசி தீர்க்கும்
கல் நெடுங் கவலைய கானம் நீந்தி,
அம் மா அரிவை ஒழிய....... சங்க இலக்கியத்தில் ஒட்டகம் இடம் பெறுகிறது

Gopinath R காய்ந்த வெள்ளை எலும்பு ஒட்டகத்தின் பசி தீர்க்கும் என்று வருகிறது ஒட்டகம் என்று எலும்பை தின்றது. இது குறிப்பிடும் ஒட்டகம் எது. தென்னிந்தியாவில் ஏது ஒட்டகம் அதுவும் 8ஆம் நூற்றாண்டிற்கு முன்பு இந்தியாவிலேயே ஒட்டகம் கிடையாதே. இந்த ஒட்டகத்தை தான் தொல்காப்பியம் குறிக்கிறதா.

Gopinath R "ஓங்கு நிலை ஒட்டகம் துயில் மடிந்தன்ன
வீங்கு திரை கொணர்ந்த விரை மர விறகின்" இது சிறுபாணாற்றுப்படை ஒய்மா நாட்டு நல்லியக்கோடனை நந்தத்தனார் பாடியது திருமுருகாற்றுப்படை உடன் இதன் காலமும் ஏழாம் நூற்றாண்டிற்கு பிறகு ஆனால் சங்க இலக்கியத்தில் சேர்க்கப்பட்டது இது குறிக்கும் ஒட்டகம் தான் தொல்காப்பியம் கூறுவது நந்தத்தனார் வடவர் அவர் ஒட்டகத்தை அன்று அறிந்திருக்கும் வாய்ப்பு உண்டு.

Gopinath R திருவண்ணாமலை அண்ணாமலையார் கோயிலில் உள்ள சோழர் கால கல்வெட்டில் உள்ள பதிவுகளின் அடிப்படையில் நோக்கும்போது வேலூரின் வரலாறு, ஒன்பதாம் நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு துவங்குகிறது. அதற்கு முன்னர் செதுக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகள் காஞ்சிபுரத்தை தலைநகராக கொண்டிருந்த பல்லவர்களின் ஆட்சி முறை பற்றி குறிப்பிடுகின்றன.

Gopinath R ‌"விறல் வேல் வென்றி வேலூர் எய்தின்" இந்த வேலூர் சிறுபாணாற்றுப்படை குறிப்பது இன்றைய வேலூர் தானே.

Gopinath R " தங்கையை மூக்குந் தமையனைத் தலையுந் தடிந்த" பெரியாழ்வார் வரிகள் காலம் எட்டாம் நூற்றாண்டு. இதற்கு முன்னர் தங்கை என்ற சொற் பிரயோகம் இல்லை என்று நினைக்கிறேன் அது சிறுபாணாற்றுப்படையிலும் பயின்று வருகிறது அதே அர்த்தத்தில் "உரன் கெழு நோன் பகட்டு உழவர் தங்கை" ஆக இது கட்டாயம் சம காலத்தை சேர்ந்ததே.

Gopinath R சங்க பாடல்களில் மிக பழைய பாடல்கள் ராவணனை அரக்கன் என்று குறிக்கும் பாடல்கள் கூட இலங்கையை ஈழம் என்று தான் அழைக்கிறது. முதலில் தொன்மா இலங்கை, நன்மா இலங்கை என்று நல்லியக்கோடனை பாட்டுடைத் தலைவனாக கொண்ட சிறுபாணாற்றுப்படையும் அதே ஒய்மா நாட்டு வில்லியாதனை பாடும் புறம் 379 ம் தான் மாவிலங்கை என்கிற திண்டிவனம் அருகில் விழுப்புரம் மாவட்டத்தை சேர்ந்த ஊர் பற்றி பேசுகிறது. இவை சங்க பாடல்களில் இடம் பெற்றிருந்தாலும் பொதுவாக சங்க காலம் என்று நம்பப்படும் காலத்தை சேர்ந்தவை அல்ல.

Ramachandran Gopinath R ,உப்புவேலூர் என்ற ஊர். மரக்காணம் பகுதியில் உள்ளது.

Ramachandran Gopinath R அக்கை மூத்தவள். அங்கை இளையவள். தமக்கை என்பது போல் தமங்கை. தங்கை எனத்திரிந்தது.

Gopinath R சங்க காலம் பொயுமு 3ஆம் நூற்றாண்டில் ஆரம்பிக்கிறது என்பதும் தவறு. சேர மன்னர்களில் மூத்த உதியன் சேரல் பொயு முதலாம் நூற்றாண்டு தான். அதிக பட்சமாக பொயுமு முதல் நூற்றாண்டில் சங்க இலக்கியங்கள் துவங்கி இருக்கலாம். மாமூலனார் நந்தர்கள் மௌரியர்களை குறறிப்பிடுவதை வைத்து பேசக் கூடாது அவை சமகாலத்தியது அல்ல அதோடு அசோகன் குறிப்பிடும் சேர சோழ பாண்டியர் தமிழ் மன்னர்கள் அல்லர் அவர்கள் வடக்கிருந்து வந்து இங்குள்ள சிறுகுடி மன்னரை அடக்கி பேரரசை நிறுவினர் அசோகர் காலத்தில் அவர்கள் தமிழில் பேசினரா என்பதே கேள்விக்குறி.

அறம் = வேத வழி

திருக்குறள் = வேத வழி நூல்

குறள் 28: ஒரு இடத்தின் பெருமையை அந்த இடத்தில் ஓதப்படும் ரிக், யஜூர், சாம, அதர்வண வேதங்களின் வழியான மந்திரங்களை வைத்து அறிந்துகொள்ளலாம்.

மண்மிசை அவிழ் துழாய் மலர்தரு செல்வத்துப்
புள்மிசைக் கொடியோனும் புங்கவம் ஊர்வோனும்
மலர்மிசை முதல்வனும் மற்று அவனிடைத் தோன்றி
உலகு இருள் அகற்றிய பதின்மரும் இருவரும்
மருந்து உரை இருவரும் திருந்து நூல் எண்மரும் 5

ஆதிரை முதல்வனின் கிளந்த
நாதர் பன்னொருவரும் நன் திசை காப்போரும்
யாவரும் பிறரும் அமரரும் அவுணரும்
மேவரு முதுமொழி விழுத் தவ முதல்வரும்
பற்றாகின்று நின் காரணமாக    10

பரங்குன்று இமயக் குன்றம் நிகர்க்கும்

முருகா! துளசி மாலையும் கருடக் கொடியும் உடைய திருமாலும், எருதில் ஊரும்சிவபெருமானும், தாமரையில் தோன்றிய ப்ரம்ம தேவரும்,அவரிலிருந்து தோன்றி, உலகின் இருளைப்போக்கும் பன்னிரு ஆதித்யர்களும், மருத்துவர் இருவரும், அஷ்ட வசுக்களும், பதினோரு ருத்ரர்களும், அஷ்டதிக்குப் பாலர்களும், பிற தேவர்களும், அஸுரர்களும், வேதத்தில் சிறந்த முனிவர்களும், உன்னைத் தரிசிக்கும் பொருட்டு, இம்மண்ணுலகில் உனக்கேற்ற இடமாக இருக்கிறது உன் திருப்பரங்குன்றம்.  அதனால் அது இமயமலைக்கு ஈடாயிற்று.

“நான் இந்தியாவில்தான் வசிக்கிறேன். ஆனால் பிராமணர்களின் மேல் எனக்கு மதிப்பு கிடையாது. நான் வேதங்களை மதிக்க மாட்டேன். அது ஏதோ பழைய நூல். தற்காலத்திற்கு உதவாது. அவற்றை ஏன் படிக்க வேண்டும்?” என்று கேட்பவன் ஹிந்து அல்ல.

“பசுமாட்டை நான் மதிக்க மாட்டேன். கோமாதாவை வணங்கமாட்டேன். பிற விலங்குகளைப் போல அவற்றையும் கொல்லலாம். தவறல்ல. அது எந்த விதத்தில் சிறந்தது? ஆடு தாழ்ந்தது….மாடு மட்டும் உயர்ந்ததா? ஏன் இந்த வேறுபாடு? நாய் தாழ்ந்ததா? அது மனிதனைக் காவல் காக்கிறது. அதனால் நாயைக் குளிப்பாட்டி நடுவீட்டில் வைப்பேன். மடியில் வைத்து சோறூட்டுவேன். நாயை அன்போடு வளர்ப்பேன். பசுவைக் காலால் உதைப்பேன்” என்பவர்களிடம் ஒரு கேள்வி.

நாயின் சிறு நீரைக் குடிக்கலாமா? அது மருத்துவ குணம் கொண்டதா? ஆனால் பசு மாட்டின் சிறுநீரை அருந்தலாம். நம் முன்னோர்கள் பஞ்சகவியம் காலையில் அருந்தி வந்தார்கள். இன்றைக்கும் காலையில் எழுந்தவுடன் வெறும் வயிற்றில் நாட்டு பசுவின் சிறுநீர் சிறிது அருந்தி வந்தால் நோயின்றி வாழமுடியும். விடியலில் எழுந்து குளித்து விட்டு சிறிது பசுஞ்சாணி அருந்த வேண்டும். இது தற்போது சாத்தியமா? சாத்தியம்தான்! அதனால் என்ன நன்மை? அல்சர் போன்ற வயிற்றுக் கோளாறுகள் வராது. சர்க்கரை நோய் நெருங்காது. கேன்சர் வராது. இது உண்மை. எந்த ஆரோக்கியக் கேடும் அருகில் நெருங்காது. நம் முன்னோர்கள் அறிவியல் பூர்வமாக ஆய்ந்து கூறியவை இவை!

பசுமாட்டின் உடலில் பதினான்கு புவனங்களும் உள்ளன என்பதால் அதனை வணங்குகிறோம். காலையில் பசுமாட்டைச் சுற்றி வந்து பிரதட்சணம் செய்து வணங்கினார்கள் நம் முன்னோர். இன்று அந்த கலாச்சாரம் கிராமங்களில்கூட தென்படுவதில்லை. காணாமல் போய்விட்டது.

கங்கையில் நாம் சேர்க்கும் கழிவுகளைப் பற்றி சற்று நினைத்துப் பாருங்கள். கல்கத்தா ஹூக்ளி நதி முழுவதும் சேறாக உள்ளது. நம் இந்திய கலாச்சாரம் போலவே நதிகளும் நாசமடைந்து விட்டன. ஊழல் நிறைந்த சமுதாயத்தில் வாழும் நாம் புண்ணிய நதிகளை பாழ் செய்து விட்டோம். நம்மை நாம் பிராமணர்கள் என்று எவ்வாறு அழைத்துக் கொள்வது?

பிராமணர்களுக்கும் பிறருக்கும் என்ன வேறுபாடு? சாணக்கியர் தன் தவ சக்தியால் ஒரு பெரிய அரசாங்கத்தை அடக்கியாளக் கூடியவராக இருந்தார்.

தங்குடூரு பிரகாசம் பந்துலு ஆந்திரப் பிரதேசத்தின் முதல் முதலமைச்சராக இருந்தவர். குள்ளமாக சிவப்பாக இருப்பார். எப்போதும் ஒரு மேலங்கி அணிந்திருப்பார். வெயிஸ்ட் கோட். ஏனென்றால் உள்ளே அணிந்திருந்த கிழிந்த சட்டையை மறைப்பதற்காக. அவ்விதம் உயர்ந்த மனிதர்கள் எளிமையை விரும்பி ஏற்றார்கள்.

இன்று ஒரு பஞ்சாயத்துபோர்டு அதிகாரியின் அறைக்குச் சென்றால் கூட அறை முழுவதும் ரூபாய் நோட்டுக் கட்டுகளை பார்க்க முடியும். மிகப் பெருஞ் செல்வம் முடங்கிக் கிடக்கிறது. இந்தியா ஏழை நாடல்ல. இந்தியா மிகப் பெரும் செல்வம் நிறைந்த நாடு. ஆனால் பொதுமக்கள் ஏழைகள். அரசியல்வாதிகள் செல்வந்தர்கள்.

வேதத்தில் உள்ளவை வெறும் பாரத தேச மக்களுக்காக கூறப்படவில்லை. முழு மனித இனத்திற்குமான சொத்துக்கள் அவை. ருக் வேதத்தில் பத்தாவது மண்டலத்தில் ஒரு மந்திரம் உள்ளது.

“சம் கச்சத்வம், சம் வதத்வம், சம் வோ மனாம்ஸி ஜானதாம், தேவா பாகே யதா பூர்வே…..”

இதன் பொருள் என்ன?

சம் கச்சத்வம் – மனித இனம் முழுவதும் ஒற்றுமையாக சேர்ந்து நடப்போம். ஓ உலக மனிதர்களே! அனைவரும் ஐக்கியமாக சேர்ந்து நடப்போம்.

சம் வதத்வம் – நாம் அனைவரும் ஒரே சிந்தனையோடு ஒரே கொள்கையில் நிற்போம்.

சம் வோ மனாம்ஸி ஜானதாம் – நாம் அனைவரும் மனம் ஒருமித்து இருப்போம். நம் அனைவர் மனமும் ஒன்று கலந்து இருக்கட்டும்.

தேவா பாகே யதா பூர்வே – நம் புராதன புண்ணிய புருஷர்கள் எவ்வாறு கூறினார்களோ நாமும் அதேபோல் வாழ்வோம்.

இந்த மந்திரத்தின் தேவை இன்றைக்கும் உள்ளதைக் காண முடிகிறது. இந்த மந்திரங்களை எழுதி எத்தனையோ கோடி வருடங்கள் கடந்துவிட்டன. இன்றைக்கும் அதற்கான தொடர்பு காணப்படுகிறது. மனித இனத்திற்குப் பயன்படும் மந்திரங்கள் இவை.

பிராமணன் காயத்ரி மந்திரத்தின் சக்தியைப் பெற்றானாகில் துஷ்ட சக்திகள் அழிந்து போகும். ஆனால் தற்காலத்தில் அத்தகைய தெய்வீக சக்தி பிராமணனிடம் அரிதாகி விட்டது. தற்போது நேர்மறையான சக்தி வாய்ந்த அலைகள் பிராமணனால் சமுதாயத்திற்கு வழங்கப் படுவதில்லை. காயத்ரி மாதா நமக்கு சக்தி அளிப்பதில்லை. ஏனென்றால் நாம் அவளை வணங்குவதை நிறுத்தி விட்டோம்.

இளைய சமுதாயம் இனியாகிலும் வேதத்தை மதித்து காயத்திரி ஜபம் செய்யக் கற்க வேண்டும். காலையில் எழுந்து குளித்து காயத்ரியை வணங்கி அவள் அருளைப் பெற முயற்சிக்க வேண்டும்.

உண்மை எப்போதும் வெல்லும். ருதா என்ற சமஸ்கிருதச் சொல்லிருந்து ட்ரூத் என்ற சொல் பிறந்தது. சத்தியமே பேச வேண்டும். சமுதாய நலனை கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

பிராமணன் செய்யும் தவம் அவனுக்கு மட்டுமல்ல. அனைத்து குலத்தவருக்கும் சென்றடையும். தேசம் தலமாக விளங்கும். பிராமணர்கள் தங்களின் தாழ்ந்த நிலைமைக்கு யாரையும் குறை சொல்லிப் பயனில்லை. நாமே நம் நண்பர்கள். நாமே நம் பகைவர்கள். பிராமண தர்மத்தைப் காப்பாற்றிக் கொண்டே அவரவர் உத்தியோகங்களைச் செய்து வர வேண்டும். இன்றைக்கு நாம் ஓரளவாவது நலமாக இருக்கிறோம் என்றால் நம் பூர்வீகர்கள் செய்த தவமே காரணம்.

அறிவுக்கூர்மை மிகுந்த யூதர்களை ஹிட்லர் வேட்டையாடிக் கொன்றது போலவே தற்போது பிராமணர்கள் வேட்டையாடப்படுகிறார்கள். ஏனென்றால் பிராமணர்கள் அறிவுக்கூர்மை மிகுந்தவர்கள். பொறாமையும் அசூயையும் நிறைந்தவர்களுக்கு அறிவுத் திறன் மிக்கவர்களைப் பார்த்தால் பொறுக்க இயலாது.

இரண்டாயிரம் ஆண்டுகள் யூதர்கள் தமக்கென்று ஒரு நாடு இன்றி மேற்கத்திய நாடுகளால் அடித்து விரட்டப்பட்ட நிலையில் வாடினார்கள். 1948ல் அவர்களுக்கு ஒரு சிறிய நாடு கிடைத்தது. அதுவே இஸ்ரேல். அது தெலுங்கானா மாநிலம் அளவு நிலப்பரப்பு கொண்டது. இப்போது அவர்கள் மிகச் சக்தி வாய்ந்தவர்களாகிவிட்டார்கள். அரபு நாடுகளை எல்லாம் நடுங்க வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இந்தியாவில் பிராமணர்களின் மீது பல திசைகளிலிருந்தும் தாக்குதல் நடக்கிறது. பிராமணர்களை அழித்து கிறிஸ்தவர்களாக மாற்றும் முயற்சி தீவிரமாக நடக்கிறது. பகவத்கீதை மீதும் பிராமணர்கள் மீது மட்டுமே குறிவைத்து எதிர்ப்பு கிளம்புகிறது. பசுமாடுகள் கொல்லப்படுகின்றன. இந்த அழிவு சக்திகளிடமிருந்து பாரத தேசத்தை காப்பாற்றிக் கொள்ள வேண்டும். நம் புராதான கலாசார செல்வத்தைப் பாதுகாக்க வேண்டும்! தர்மப் பிரசாரம் நடக்க வேண்டும்!