லெபனான் : இன்று ஒத்திகை, நாளை போரிடு

சிலுவைப் போர்களும், சில்லறைப் பொய்களும்

ஐரோப்பா பிற கண்டங்கள் மீது புனிதப்போரை ஆரம்பித்து பல வருடங்களாகி விட்டன. இந்தப்போரின் நோக்கம் மதம் பரப்புவதல்ல, மாறாக லிபரலிசம்(அல்லது தாராளவாதம்) என்ற சித்தாந்தத்தை பரப்புவது. அதற்கு காரணம், தாம் மட்டுமே உலகில் சிறந்த நாகரீகத்தை கொண்டிருப்பதாக நம்புவது. இந்தக் கருத்து, முதலில் நவநாசிகள், நவபாசிஸ்டுகள் என்று ஆரம்பித்து, வலதுசாரி ஜனநாயக கட்சிகளிலும் எதிரொலிக்கின்றது. சில புத்திஜீவிகள், வெகுஜன ஊடகங்கள் தனது வாத திறமையால் பெரும்பான்மை மக்களை கவர்கின்றனர்.

ஐரோப்பாவின் பூர்வீகம் என்ன? அவர்கள் கூறும் ஐரோப்பிய நாகரீகம் எத்தனை ஆயிரம் ஆண்டுகள் பழமை வாய்ந்தது? அத்தனை காலம் தனித்துவத்தை பேணி வருகின்றதா? பல வரலாற்று உண்மைகள் இன்றைய மக்களுக்கு தெரிவதில்லை. ஐரோப்பிய கலாச்சாரத்தின் தோற்றுவாய் என்று காட்டப்படும் கிரேக்க நாகரீகம், அன்று தனக்கு மேற்கில் இருந்த ஐரோப்பாவை கணக்கெடுக்கவில்லை. அவர்களின் வர்த்தக தொடர்பு முழுவதும் மத்தியகிழக்கை சார்ந்தே இருந்தது. இன்று ஐரோப்பிய மொழிகள் பயன்படுத்தும் எழுத்துகள் பினீசியரிடம்(இன்று லெபனான்) கடன்வாங்கியவை. அரேபியர்கள் ஒன்றுக்கு முன்னாள் பூச்சியம் உண்டு என்று கற்றுக்கொடுத்தார்கள். கூடவே இலக்கங்களையும் இரவல் கொடுத்தனர்.

முதலில் சிலுவைப்போர்களில் இருந்து தொடங்குவோம். அத்ற்கு முன்பும் மதத்தின் பெயரால் நடந்த போர்கள் பல இருந்த போதும், உலகம் தற்போது ஐரோப்பிய மையவாத கல்வியை கற்பதால், சிலுவைப்போர்கள் முதன்மைப்படுகின்றன. அன்றைய பாப்பரசர் சிலுவைப்போரை தொடங்கியதற்கு, ஜெருசலேம் முஸ்லிம்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டிருப்பதாக காரணம் கூறினார். அன்று அரசன் தொட்டு ஆண்டி வரை மத நம்பிக்கையில் ஊறிப்போயிருந்த காலத்தில், அது பாரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கும். ஆனால் பாப்பரசரின் அறைகூவலுக்கு பின்னால் இருந்த அரசியல் பற்றி பிற்காலத்திலேயே ஆராயப்பட்டது.

ஜெருசலேமும், பிற கிறிஸ்தவ புனிதஸ்தலங்களையும் கொண்ட பாலஸ்தீனா ரோமர்களின் ஆட்சியின் கீழ் இருந்து வந்த காலத்தில், குறிப்பாக சொன்னால் ரோம சாம்ராஜ்யம் வீழ்ச்சியை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்த காலத்தில் தான், கிறிஸ்தவ மதம் பரவியது. கொன்ஸ்டான்திநோபிலை (இன்று துருக்கியில் உள்ள இஸ்தான்புல்) தலைநகராக கொண்டிருந்த கிழக்கு ரோமப் பேரரசு தான் முதன் முதலில் கிறிஸ்தவத்தை அரசமதமாக்கியது. இருப்பினும் அது கிரேக்க வழிபாட்டு முறையை பின்பற்றியது. இதனால் அன்று இன்றைய கிரேக்கம், துருக்கி, பாலஸ்தீனம், எகிப்து போன்று அவர்களின் அரசியல் ஆதிக்கம் நிலவிய இடங்களில் கிறிஸ்தவம் பரவியிருந்தது. மேற்கு ரோமப் பேரரசில் ரோமன் கத்தோலிக்க வழிபாட்டு முறையை பின்பற்றும் கிறிஸ்தவ மதம் அரச மதமாகியது.

இதற்கிடையே அரேபியாவில் இருந்து புதிதாக தோன்றிய இஸ்லாம் என்ற மதம், அரசியல் சக்தியாகி அண்டை நாடுகளையும் தனது ஆதிக்கத்தின் கீழ் கொண்டு வந்தது. அவ்வாறு பரவிய இஸ்லாமிய சாம்ராஜ்யம் பாலஸ்தீனத்தையும், துருக்கியையும் கைப்பற்றியதால், ரோமர்கள் இந்தியா போன்ற ஆசிய நாடுகளுடன் செய்து வந்த வர்த்தகம் தடைப்பட்டது. அது ஐரோப்பாவில் பாரிய பொருளாதார பிரச்சினையை உருவாக்கியது. உதாரணமாக குளிர்சாதனப்பெட்டி இல்லாத அன்றைய காலத்தில், இறைச்சியை பதனிட இந்தியாவில் இருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட நறுமண சரக்கு தூள்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன. அடுத்தது சீனாவில் இருந்து வந்து கொண்டிருந்த பட்டு போன்ற பொருட்கள் யாவும் தற்போது அரிதாகி, விலையும் பலமடங்கு அதிகரித்து விட்டது.


அரசியல் தளத்தில் ஒரு உண்மை சரித்திர ஆசிரியர்களால் நீண்ட காலமாக மறைக்கப்பட்டு வந்தது. ரோம சாம்ராஜ்யம் ஒருபோதும் வீழ்ச்சியுற்று மறையவில்லை! அது அரச-மதகுருவான பாப்பரசரால் கிறிஸ்தவ மதம் என்ற சித்தாந்தத்தால் மறுவார்ப்பு செய்யப்பட்டது. நமது காலத்தில் சதிப்புரட்சி மூலம் ஆட்சியை கைப்பற்றுவதற்கு ஒப்பானது. அந்த வகையில் முன்னாள் ரோம ராஜ்யத்தின் மாகாணமான பாலஸ்தீனம், துருக்கி, எகிப்தை போன்றே எதிரிப்படைகளால் கைப்பற்றப்பட்ட அரசியல் நிகழ்வாக இருந்த போதும், கிறிஸ்தவ புனித ஸ்தலங்கள் இருப்பதை காரணமாக காட்டி, அனைத்து ஐரோப்பிய கிறிஸ்தவர்களையும் ஒன்று திரட்டுவது இலகுவாக இருந்தது. மேலும் அன்று ஐரோப்பாவில் இருந்த மன்னர்கள் யாவரும், வத்திகானில் இருக்கும் பாப்பரசருக்கு கீழ்படிந்தே ஆட்சி செய்தனர்.

பாப்பரசரின் கோரிக்கைக்கு செவிமடுத்து பல்வேறு விதமான படைகள், அரச இராணுவம், தனியார் இராணுவம், ஆயுதக்குழு இவ்வாறு பலவகை படைகள் அன்று ஜெருசலேமை கைப்பற்ற சென்றன. அவர்கள் கிறிஸ்தவ மதத்திற்காக போர் புரிய சென்றாலும், பல இடங்களில் ஒழுங்கற்ற காடையர் கூட்டமாக தான் நடந்து கொண்டனர். ஐரோப்பிய வரலாற்றாசிரியர்கள், சிலுவைப் போர்வீரர்களை புனிதப்போராளிகள் போன்று சித்தரித்தாலும், மறுபக்கத்தில் அரேபிய வரலாற்றாசிரியர்கள் அவர்களை கொள்ளைக்காரர்களாகவும், கொலைகாரர்களாகவும் விபரித்தனர். அது ஒன்றும் ஆதாரமற்ற கூற்றல்ல. கிரேக்க கிறிஸ்தவர்கள் கூட சிலுவைப்போர் படையெடுப்புகளால் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டனர். ஏனெனில் ரோமன் கத்தோலிக்க மதமே சிறந்தது என்ற மதவெறியால் வழிநடத்தப்பட்ட சிலுவைப்போர் வீரர்கள், முஸ்லிம்களை மட்டுமல்ல கிரேக்க கிறிஸ்தவர்களையும் கொன்று குவித்தனர்.

அப்போது இஸ்லாமிய சுல்தான்கள் ஒற்றுமையின்றி தமக்குள் சண்டையிட்டதால், சிலுவைப்போர் படைகள் இலகுவாக தோற்கடிக்க முடிந்தது. இஸ்லாமியர்கள் சலாவுதீன் என்ற குர்திய இனத்தை சேர்ந்த தீரமிக்க தளபதியின் கீழ் ஒன்றிணைந்த பின்னர் தான் ஜெருசலேமை ஒரு நூற்றாண்டாக கைப்பற்றி வைத்திருந்த ஐரோப்பிய கிறிஸ்தவ படைகளை வெளியேற்ற முடிந்தது. இன்றும் பாலஸ்தீனத்தில் இஸ்ரேல் என்ற தேசத்தை உருவாக்கியவர்கள், ஐரோப்பிய யூதர்கள் என்பதால், சிலுவைப்போர் ஞாபகங்கள் அரேபியாவில் மீண்டும் வருவதில் வியப்பில்லை.

துருக்கியில் ஒஸ்மான் அலி தலைமையிலான துருக்கி இஸ்லாமியப்படைகள், சீனாவில் இருந்து புதிதாக தருவிக்கப்பட்ட வெடிமருந்து பொருட்களின் துணை கொண்டு, துருக்கியை கைப்பற்றியதுடன் நில்லாது இன்றைய பொஸ்னியா வரை தமது ஆட்சியின் கீழ் கொண்டு வந்தனர். பெரும்பாலும் அரசியல் வெற்றிகளைப் பற்றியே எழுதப்பட்டு வந்தாலும், சாதாரண மக்களின் நிலை அதனோடு இழுபட்டே செல்கின்றது. ஒரு காலத்தில் கிரேக்கர்களாகவும், கிறிஸ்தவர்களாகவும் இருந்த மேற்கு துருக்கி மக்கள், பின்னர் மொங்கோலிய படையெடுப்பாளர்களின் துருக்கி மொழியை தமது தாய் மொழியாக்கியதுடன், மன்னர் வழியை பின்பற்றி இஸ்லாமியராகினர். அதே போன்று பொஸ்னிய முஸ்லிம்கள் கூட ஒரு காலத்தில் செர்பிய மொழி பேசும் கிறிஸ்தவர்களாக இருந்தவர்கள் தான்.

கிறிஸ்தவர்கள் இஸ்லாமியராவதும், இஸ்லாமியர் கிறிஸ்தவராவதும் அந்த இடத்தில் யாருடைய ஆதிக்கம் நிலவுகின்றது என்பதைப் பொறுத்தது. ஒரு காலத்தில் அரேபியராகவும், முஸ்லிம்களாகவும் இருந்த தெற்கு இத்தாலியில் இருக்கும் சிசிலி, சின்னஞ்சிறு மால்ட்டா தீவு மக்கள் பின்னர் கத்தோலிக்க மதத்தை தழுவிக்கொண்டனர். மதம் மாற்றுவதில் கிறிஸ்தவ ராஜ்யத்திற்கும், இஸ்லாமிய ராஜ்யத்திற்குமிடையில் சில வேறுபாடுகள் இருந்தன. கிறிஸ்தவ ஆட்சியாளர்கள் தமது நாட்டினுள் பிற மதங்களை பொறுத்துக் கொள்ளவில்லை. இதனால் பலர் பலவந்தமாக கிறிஸ்தவர்களாக மாற்றப்பட்டனர். அதற்கு மாறாக இஸ்லாமிய ஆட்சியாளர்கள், தமது நாட்டினுள் கிறிஸ்தவர்களை,(யூதர்களையும்) வாழ விட்டனர். ஆனால் அதிக வரிச்சுமை, அல்லது பாகுபாடுகள் காரணமாக, பலர் முஸ்லிம்களாக மாற வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்திற்கு உள்ளாகினர். முரண்நகையாக அன்றைய இஸ்லாமிய அரசாட்சியில் இருந்த "சகிப்புத்தன்மை கொள்கை" இன்றைய ஐரோப்பிய நாடுகளின் அரச நிர்ணய கொள்கையாகி உள்ளது.

ஐரோப்பியர்கள், அரபு-இஸ்லாமிய ஆட்சியாளரிடம் இருந்து கற்றுக் கொண்டவை நிறைய இருக்கின்றன. ஒரு வகையில் சிலுவைப்போர்களின் எதிர்மறையான, அதே நேரம் அனைவருக்கும் நன்மையளித்த விளைவுகள் அவை.
இஸ்லாமிய சாம்ராஜ்ய தலைநகரான பாக்தாத்தில் கணிதம், விஞ்ஞானம், மருத்துவம், வானசாஸ்திரம், தத்துவவியல், இலக்கியம் போன்ற பலவற்றை கற்றுத்தேர்ந்த அறிஞர்கள் அரச உதவியில் பல நூல்களை எழுதினார்கள். அதே நேரம் ஐரோப்பாவில் அரசர்க்கரசனான காரல் சக்கரவர்த்தி தனது பெயரைக் கூட எழுதத் தெரியாதவராக இருந்தார். அந்தக்காலத்தில் அனேகமாக பாப்பரசர் உட்பட கிறிஸ்தவ மதகுருக்கள் மட்டும், எழுதப்படிக்க தெரிந்தவர்களாக அதுவும் லத்தீன் மொழியில் பைபிளை மட்டும் படித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

சிலுவைப்போரில் இஸ்லாமிய ராஜ்யப் பகுதிகளை கைப்பற்றிய வீரர்கள், அங்கே தம்மை விட நாகரீக வளர்ச்சியடைந்த சமுதாயத்தை கண்டு வியந்தனர். அவ்வாறு தான் அறிவியல் ஐரோப்பாவை வந்தடைந்தது. குறிப்பாக நவீன மருத்துவம் அரேபியரிடம் இருந்து தான் கற்றுக்கொண்டதால், ஐரோப்பிய மக்கள் காப்பாற்றப்பட்டனர். அதுவரை சாதாரண தலைவலி என்றாலும், மண்டைக்குள் இருக்கும் "அசுத்த ஆவியை" ஆணியடித்து ஓட்டை துளைத்து வெளியேற்றும் மருத்துவர்களைத் தான் ஐரோப்பா கண்டிருந்தது. கிறஸ்தவ மதம் பரவ முன்னர், மூலிகை வைத்தியம் பயன்படுத்தப்பட்டது. ஆனால் கிறிஸ்தவ மதம் அவ்வாறு வைத்தியம் செய்வோரை எல்லாம், "சூனியக்காரிகள்" என்று கூறி உயிரோடு எரித்து, மூலிகை மருத்துவர்களை இல்லாமல் செய்து விட்டது.

ஸ்பெயின் நூறாண்டுகளுக்கும் மேலாக இஸ்லாமிய நாடாக இருந்தது. அதன் ஆட்சியாளர்கள் இன்றைய மொரோக்கோவில் இருந்து வந்த "மூர்கள்". (இலங்கையில் சோனகர்களை குறிக்கும் "மூர்கள்" என்ற சொல் போர்த்துகேயரால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.) அன்று கல்வியறிவில் பின்தங்கியிருந்த ஐரோப்பியக் கண்டத்தில், "இஸ்லாமிய ஸ்பெயினில்" பல்கலைக்கழகம் நிறுவப்பட்டிருந்தது. அங்கே பல மருத்துவ, அறிவியல் நூல்கள் கிரேக்க மொழியில் இருந்து அரபு மொழிக்கு மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருந்தன. ஸ்பெயினில் மூர்களை அடித்து விரட்டிய கிறிஸ்தவப்படைகள் இந்த நூல்களை கைப்பற்றி ஸ்பானிய மற்றும் ஐரோப்பிய மொழிகளுக்கு மொழிபெயர்த்ததால் தான் நாம் தற்போது காணும் நவீன மருத்துவம் தோன்றியது.


கிறிஸ்தவ ஐரோப்பாவுக்கும், இஸ்லாமிய அரேபியாவுக்கும் இடையேயான உறவு எப்போதுமே பகைமையாக இருக்கவில்லை. கத்தோலிக்க மதத்திற்கெதிராக கிளர்ச்சி செய்து புரடஸ்தாந்தினராக மாறிய ஒல்லாந்துக்காரர்கள், தம்மை ஸ்பானிய நுகத்தடியில் இருந்து விடுவித்துக் கொள்வதற்காக 80 ஆண்டு காலம் போர் புரிந்த காலத்தில், மூர்களுடன் கூட்டுச் சேர்ந்தனர். அத்லாந்திக் சமுத்திரத்தில் ஒல்லாந்து கப்பல்களும், அரேபியரின் கப்பல்களும் ஒன்றிணைந்து ஸ்பானிய கடற்படையுடன் போரிட்டன. மொரோக்கோவின் காசாபிளாங்கா நகரம் அப்போது ஐரோப்பிய கடலோடிகளின் புகலிடமாக இருந்தது. இந்தக் கடலோடிகளில் சிலர் கடற்கொள்ளைக்காரர்கள். அவர்களோடு முன்பு ஸ்பெயின் கிறிஸ்தவ படைகள் வெளியேற்றிய முஸ்லீம் அகதிகளும்(ஸ்பானிய முஸ்லிம்கள்), தமது தாயக மீட்பு போராட்டத்தின் ஒருபகுதியாக, ஸ்பானிய கப்பல்களை தாக்கும் கடற்கொள்ளையராக மத்தியதரைக் கடலில் ஆதிக்கம் செலுத்தினர்.

சிலுவைப்போர்கள் தொடர முடியாமற் போனதற்கு பல காரணங்கள் இருக்கலாம். அவற்றில் ஐரோப்பாவில் புரட்டஸ்தாந்து மதத்தின் தோற்றம், பின்னர் நெப்போலியனின் லிபரல் சாம்ராஜ்யம் பாப்பரசரின் மத ஆதிக்கத்தை முற்றாக அடக்கியமை போன்ற காரணங்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை. பிரேஞ்சுப்புரட்சியும், நெப்போலியனின் நாஸ்திக இராணுவமும் கத்தோலிக்க தேவாலயங்களின் சொத்துகளை பறிமுதல் செய்தன. அதுவரை பெரும் நிலவுடமையாளராக இருந்த தேவாலயங்களின் ஆதிக்கம் ஒழிக்கப்பட்டதால், அவற்றோடு கட்டுண்டிருந்த உழைக்கும் மக்களும் விடுதலை பெற்றனர்.


ஐரோப்பாவை கிறிஸ்தவமதம் இருண்ட கண்டமாக வைத்திருந்த காலம் ஒன்றுண்டு. இங்குள்ள சரித்திர பாடப் புத்தகங்களும் அப்படித் தான் கூறுகின்றன. உலகம் முழுவதும் "கண்டுபிடித்து", காலனியாக்கிய காலங்களை தான், "பொற்காலம்" என்கின்றனர். உண்மையில் நாம் வாழும் நவீன காலம், பின்காலனித்துவ தொடர்ச்சி தான். காலனிகளால் தான் ஐரோப்பா முன்னேறியது. அறிவைப் வளர்த்தது. செல்வத்தை பெருக்கியது. இன்று தாம் பெற்ற அறிவை விற்று பொருளீட்டுகின்றனர். சேர்த்த செல்வத்தை முதலீடு செய்து பணமாக்குகின்றனர்.

உலகம் எப்போதும் நாம் விரும்புவது போல சுழல்வதில்லை. ஐரோப்பியரின் வருகைக்கு பின்னர் தான் வெளி உலகம் பற்றி, செல்வத்தை பெருக்கும் கலை பற்றி, அறிந்து கொண்ட காலனி நாடுகளின் மக்கள், தாமும் ஐரோப்பியர் அடிச்சுவட்டை பின்பற்றுவது எதிர்பார்க்கக்கூடியதே. ஆனால் ஒரு வித்தியாசம். ஐரோப்பியர்கள் நமது நாடுகளுக்கு ஆட்சியாளராக வந்தார்கள். நமது மக்களோ ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கு உழைப்பாளிகளாக செல்கின்றனர். இரண்டுக்குமிடையில் மலைக்கும், மடுவுக்குமான வித்தியாசம் உண்டு. ஆதிக்கவாதிகள் விரும்பிய எதையும் அபகரிக்கலாம். ஆனால் உழைப்பாளிகள், தமது உழைப்பை வாங்குபவனை பணக்காரனாக்குகின்றனர்.

இருப்பினும் மூன்றாம் உலக நாடுகளில் இருந்து வந்து குடியேறுபவர்களை, "காலனியவாதிகள்" என்று குற்றம்சாட்டும் போக்கு இன்றைய ஐரோப்பிய வலதுசாரி அரசியலில் சகஜம். குறிப்பாக முஸ்லிம்களின் வருகை அவர்களுக்கு அச்சமூட்டுவதாக உள்ளது. அதற்கு நிறைய காரணங்கள் உள்ளன. ஒன்று, ஐரோப்பியர்கள் தமது காலனிகளில் வாழ்ந்த மக்களை கட்டாயப்படுத்தி கிறிஸ்தவ மதமாற்றம் செய்தனர். நான் முன்பு கூறியபடி நெப்போலியன் காலத்தில் நாஸ்திகவாதம் கோலோச்சிய பிரான்ஸ் கூட தனது காலனிகளில் கிறிஸ்தவமதத்தை பரப்பியது குறிப்பிடத்தக்கது. இந்த "கிறிஸ்தவமயமாக்கல்" உலகம் முழுவதும் ஐரோப்பாவுக்கு விசுவாசமான மக்கள் கூட்டத்தை உருவாக்கும் உள்நோக்கம் கொண்டது.

ஒரு காலத்தில் தமது காலனி ஆதிக்கத்தின் கீழ் அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த மக்கள், பிரத்தியேகமாக உலகின் இரண்டாவது பெரிய மதமான இஸ்லாமை பின்பற்றும் மக்கள், எதிர்காலத்தில் ஐரோப்பாவில் கலாச்சார மாற்றங்களை கொண்டுவரலாம்? இவ்வாறு தீவிர வலதுசாரிகள் மத்தியில் மட்டுமல்ல, அரசாங்க மட்டத்திலும் ஒரு கருத்து நிலவுகின்றது. இதனால் பல்வேறு "அகதி தடுப்பு", "குடியேற்ற தடுப்பு" சட்டங்கள் மூலம், வெள்ளை-கிறிஸ்தவ இன அடையாளத்தை பேண விளைகின்றனர். எப்போதும் ஒரு திருடன் பிறரை நம்பமாட்டான் தானே? ஒரு காலத்தில், தாம் உள்நோக்கத்துடன் செய்த வேலைகளை, தம்மிடமே கற்றுக்கொண்ட வித்தைகளை, தமக்கு எதிராக பயன்படுத்த மாட்டார்கள் என்பது என்ன நிச்சயம்? இவ்வாறு நீங்கள் நினைக்காமல் இருக்கலாம். ஆனால் ஐரோப்பிய ஆளும்வர்க்க சிந்தனை அதுதான்.

இந்தக்கட்டுரையின் ஆரம்பத்தில் கூறியுள்ளபடி, சிலுவைப்போர்கள் எவ்வாறு ஐரோப்பாவை நாகரீகப்படுத்தியது என்ற உண்மை இன்றைய/நாளைய தலைமுறைகளுக்கு தெரியக்கூடாது என்பதற்காக திட்டமிட்டு புறக்கணிக்கப்படுகின்றது. இளம்சமுதாயம் வரலாறு பற்றிய அக்கறை இன்றி இருப்பதும் அதற்கு உதவுகின்றது. ஐரோப்பிய நாகரீகத்தில் பல மேன்மையான அம்சங்கள் இருந்தாலும், அதன் வேர்கள் பிற கலாச்சாரங்களில் இருந்து தான் வருகின்றன. உலக கலாச்சாரங்கள் ஒன்றில் இருந்து மற்றொன்று கற்றுக்கொள்கின்றது. பல சிறந்த கலாச்சாரங்களின் கலப்பால் நாகரீகம் உருவாகின்றது. அது தம்மால் மட்டுமே சாத்தியம் என்று எந்த இனமும் ஏகபோக உரிமை பாராட்ட முடியாது. இதனை நவீன ஐரோப்பிய சமுதாயம் உணராவிட்டால், உலகில் வேறொரு கோடியில், ஐரோப்பிய கலாச்சாரத்தை விட மேம்பட்ட பிறிதொரு நாகரீகம் உருவாகுவதை தவிர்க்க முடியாது. அது இயற்கை நியதி. உலகில் எந்தவொரு சாம்ராஜ்யமும், நாகரிகமும் நிலைத்து நின்றதில்லை. இது பைபிள் நினைவு கூறும் சாட்சியம்.

Who Was Abraham?

by Gene D. Matlock, B.A., M.A. 

This article was published through courtesy of http://www.viewzone.com , where you can the find the original and lots of other incredible, mind- boggling articles on forbidden archeology and unsolved mysteries. 

In his History of the Jews, the Jewish scholar and theologian Flavius Josephus (37 - 100 A.D.), wrote that the Greek philosopher Aristotle had said: "...These Jews are derived from the Indian philosophers; they are named by the Indians Calani." (Book I:22.)

Clearchus of Soli wrote, "The Jews descend from the philosophers of India. The philosophers are called in India Calanians and in Syria Jews. The name of their capital is very difficult to pronounce. It is called 'Jerusalem.'"

"Megasthenes, who was sent to India by Seleucus Nicator, about three hundred years before Christ, and whose accounts from new inquiries are every day acquiring additional credit, says that the Jews 'were an Indian tribe or sect called Kalani...'" (Anacalypsis, by Godfrey Higgins, Vol. I; p. 400.)

Martin Haug, Ph.D., wrote in The Sacred Language, Writings, and Religions of the Parsis, "The Magi are said to have called their religion Kesh-î-Ibrahim.They traced their religious books to Abraham, who was believed to have brought them from heaven." (p. 16.)

There are certain striking similarities between the Hindu god Brahma and his consort Saraisvati, and the Jewish Abraham and Sarai, that are more than mere coincidences. Although in all of India there is only one temple dedicated to Brahma, this cult is the third largest Hindu sect.

 

In his book Moisés y los Extraterrestres, Mexican author Tomás Doreste states, Voltaire was of the opinion that Abraham descended from some of the numerous Brahman priests who left India to spread their teachings throughout the world; and in support of his thesis he presented the following elements: the similarity of names and the fact that the city of Ur, land of the patriarchs, was near the border of Persia, the road to India, where that Brahman had been born. The name of Brahma was highly respected in India, and his influence spread throughout Persia as far as the lands bathed by the rivers Euphrates and Tigris. The Persians adopted Brahma and made him their own. Later they would say that the God arrived from Bactria, a mountainous region situated midway on the road to India. (pp. 46-47.) Bactria (a region of ancient Afghanistan) was the locality of a prototypical Jewish nation called Juhuda or Jaguda, also called Ur-Jaguda. Ur meant "place or town." Therefore, the bible was correct in stating that Abraham came from "Ur of the Chaldeans." "Chaldean," more correctly Kaul-Deva (Holy Kauls), was not the name of a specific ethnicity but the title of an ancient Hindu Brahmanical priestly caste who lived in what are now Afghanistan, Pakistan, and the Indian state of Kashmir. "The tribe of Ioud or the Brahmin Abraham, was expelled from or left the Maturea of the kingdom of Oude in India and, settling in Goshen, or the house of the Sun or Heliopolis in Egypt, gave it the name of the place which they had left in India, Maturea." (Anacalypsis; Vol. I, p. 405.) "He was of the religion or sect of Persia, and of Melchizedek."(Vol. I, p. 364.) "The Persians also claim Ibrahim, i.e. Abraham, for their founder, as well as the Jews. Thus we see that according to all ancient history the Persians, the Jews, and the Arabians are descendants of Abraham.(p.85) ...We are told that Terah, the father of Abraham, originally came from an Eastern country called Ur, of the Chaldees or Culdees, to dwell in a district called Mesopotamia. Some time after he had dwelt there, Abraham, or Abram, or Brahma, and his wife Sara or Sarai, or Sara-iswati, left their father's family and came into Canaan. The identity of Abraham and Sara with Brahma and Saraiswati was first pointed out by the Jesuit missionaries."(Vol. I; p. 387.)

 

In Hindu mythology, Sarai-Svati is Brahm's sister. The bible gives two stories of Abraham. In this first version, Abraham told Pharaoh that he was lying when he introduced Sarai as his sister. In the second version, he also told the king of Gerar that Sarai was really his sister. However, when the king scolded him for lying, Abraham said that Sarai was in reality both his wife and his sister! "...and yet indeed she is my sister; she is the daughter of my father, but not the daughter of my mother; and she became my wife." (Genesis 20:12.)

But the anomalies don't end here. In India, a tributary of the river Saraisvati is Ghaggar. Another tributary of the same river is Hakra. According to Jewish traditions, Hagar was Sarai's maidservant; the Moslems say she was an Egyptian princess. Notice the similarities of Ghaggar, Hakra and Hagar.

 

The bible also states that Ishmael, son of Hagar, and his descendants lived in India. "...Ishmael breathed his last and died, and was gathered to his kin... They dwelt from Havilah (India), by Shur, which is close to Egypt, all the way to Asshur." (Genesis 25:17-18.) It is an interesting fact that the names of Isaac and Ishmael are derive from Sanskrit: (Hebrew) Ishaak = (Sanskrit) Ishakhu = "Friend of Shiva." (Hebrew)Ishmael = (Sanskrit) Ish-Mahal = "Great Shiva."

A third mini-version of the Abraham story turns him into another "Noah." We know that a flood drove Abraham out of India. "...Thus saith the Lord God of Israel, your fathers dwelt on the other side of the flood in old time, Even Terah, the father of Abraham, and the father of Nachor; and they served other gods. And I took your father Abraham from the other side of the flood, and led him throughout all the land of Canaan." (Joshua 24:2-3.)

Genesis 25 mentions some descendants of his concubine Ketura (Note: The Moslems claim that Ketura is another name of Hagar.): Jokshan; Sheba; Dedan; Epher. Some descendants of Noah were Joktan, Sheba, Dedan, and Ophir. These varying versions have caused me to suspect that the writers of the bible were trying to unite several different branches of Judaism.

About 1900 BC, the cult of Brahm was carried to the Middle and Near East by several different Indian groups after a severe rainfall and earthquake tore Northern India apart, even changing the courses of the Indus and Saraisvati rivers. The classical geographer Strabo tells us just how nearly complete the abandonment of Northwestern India was. "Aristobolus says that when he was sent upon a certain mission in India, he saw a country of more than a thousand cities, together with villages, that had been deserted because the Indus had abandoned its proper bed." (Strabo's Geography, XV.I.19.)

"The drying up of the Sarasvati around 1900 BCE, which led to a major relocation of the population centered around in the Sindhu and the Sarasvati valleys, could have been the event that caused a migration westward from India. It is soon after this time that the Indic element begins to appear all over West Asia, Egypt, and Greece." (Indic Ideas in the Graeco-Roman World, by Subhash Kak, taken from IndiaStar online literary magazine; p.14)

Indian historian Kuttikhat Purushothama Chon believes that Abraham was driven out of India. He states that the Aryans, unable to defeat the Asuras (The mercantile caste that once ruled in the Indus Valley or Harappans) spent so many years fighting covertly against the Asuras, such as destroying their huge system of irrigation lakes, causing destructive flooding, that Abraham and his kindred just gave up and marched to West Asia. (See Remedy the Frauds in Hinduism.) Therefore, besides being driven out of Northern India by floods, the Aryans also forced Indian merchants, artisans, and educated classes to flee to West Asia.

 

Edward Po****e writes in India in Greece, "...in no similar instance have events occurred fraught with consequences of such magnitude, as those flowing from the great religious war which, for a long series of years, raged throughout the length and breadth of India. That contest ended by the expulsion of vast bodies of men; many of them skilled in the arts of early civilization, and still greater numbers, warriors by profession. Driven beyond the Himalayan mountains in the north, and to Ceylon, their last stronghold in the south, swept across the Valley of the Indus on the west, this persecuted people carried with them the germs of the European arts and sciences. The mighty human tide that passed the barrier of the Punjab, rolled on towards its destined channel in Europe and in Asia, to fulfill its beneficent office in the moral fertilization of the world.the distance of the migratory movement was so vast, the disguise of names so complete, and Grecian information so calculated to mislead, that nothing short of a total disregard of theoretic principles, and the resolution of independent research, gave the slightest chance of a successful elucidation." (p. 28.)

If all these refugee ruling peoples were exclusively of Indian heritage, 
why doesn't History mention them?

The exodus of refugees out of ancient India did not occur all at once but over a period of one or more thousand years. If all these refugee ruling peoples were exclusively of Indian heritage, why doesn't History mention them? Indeed they are mentioned as Kassites, Hittites, Syrians, Assyrians, Hurrians, Arameans, Hyksos, Mittanians, Amalekites, Aethiops (Atha-Yop), Phoenicians, Chaldeans, and many others. But we have been wrongly taught to regard them as ethnicities indigenous to Western Asia. Our history books also call them "Indo-Europeans," causing us to wonder where they were really from. "The people of India came to realize their social identity in terms of Varna and Jati (societal functions or caste); not in terms of races and tribes." (Foundations of Indian Culture; p. 8.)

 

Here's an example of how the ancient Indians identified people: The leaders were called Khassis (Kassites), Kushi (Ku****es), Cossacks (Russian military caste) Caesars (Roman ruling caste), Hattiya (Hittites), Cuthites (a dialectical form of Hittite), Hurrite (another dialectical form of Hittite), Cathay (Chinese leaders), Kasheetl/Kashikeh among the Aztecs, Kashikhel/Kisheh by the Mayans, and Keshuah/Kush by the Incas. The Assyrians (in English), Asirios (in Spanish), Asuras or Ashuras (India), Ashuriya, Asuriya (Sumer and Babylonia), Asir (Arabia), Ahura (Persia), Suré in Central Mexico, etc., were people who worshipped Surya (the Sun).

Naturally, in areas where this religion prevailed, they were known as "Assyrians," no matter what the real names of their respective kingdoms were.

Another problem that western scholars have in identifying the Indo-Europeans as Indians is that India was not then and never was a nation. Furthermore, it is not "India." It is Bharata, and even Bharata is not a nation. Bharata is a collection of nations, just as Europe is a collection of nations, presently held together by the real or perceived threat of Moslem expansionism. Indian scholars have told me that when and if this expansionism ever disappears, the "Bharata Union" will again splinter into many smaller nations.

"The Arabian historians contend that Brahma and Abraham, their ancestor, are the same person. The Persians generally called Abraham Ibrahim Zeradust. Cyrus considered the religion of the Jews the same as his own. The Hindoos must have come from Abraham, or the Israelites from Brahma..." (Anacalypsis; Vol. I, p. 396.)

 

Was our Abraham Really the Hindu Deity Ram?

Ram and Abraham were possibly the same person or clan. For example, the syllable "Ab" or "Ap" means "father" in Kashmiri. The prototypical Jews could have called Ram "Ab-Ram" or "Father Ram." It's also conceivable that the word "Brahm" evolved from "Ab-Ram" and not vice-versa. The Kashmiri word for "Divine Mercy," Raham, likewise derives from Ram. Ab-Raham = "Father of Divine Mercy." Rakham = "Divine Mercy" in Hebrew; Ram is also the Hebrew term for "highly placed leader or governor." Indian historian A. D. Pusalker, whose essay "Traditional History From the Earliest Times" appeared in The Vedic Age, said that Ram was alive in 1950 BC, which is about the time that Abraham, the Indo-Hebrews, and the Aryans made the greatest India-to-the-Middle East migration since the Great Flood.

 

"One of the shrines in the Kaaba was also dedicated to the Hindu Creator God, Brahma, which is why the illiterate prophet of Islam claimed it was dedicated to Abraham. The word "Abraham" is none other than a malpronunciation of the word Brahma. This can be clearly proven if one investigates the root meanings of both words. Abraham is said to be one of the oldest Semitic prophets. His name is supposed to be derived from the two Semitic words 'Ab' meaning 'Father' and 'Raam/Raham' meaning 'of the exalted.' In the book of Genesis, Abraham simply means 'Multitude.' The word Abraham is derived from the Sanskrit word Brahma. The root of Brahma is 'Brah' which means - 'to grow or multiply in number.' In addition Lord Brahma, the Creator God of Hinduism is said to be the Father of all Men and Exalted of all the Gods, for it is from him that all beings were generated. Thus again we come to the meaning 'Exalted Father.' This is a clear pointer that Abraham is none other than the heavenly father Brahma." (Vedic Past of Pre-Islamic Arabia; Part VI; p.2.)

Several word-meanings can be extracted from "Abram," each of which points directly to his exalted position. Ab = "Father;" Hir or H'r = "Head; Top; Exalted;" Am = "People." Therefore, Abhiram or Abh'ram can mean "Father of the Exalted." Here's still another: Ab - î - Ram = "Father of the Merciful." Ab, also meaning "Snake," could indicate that Ab-Ram (Exalted Snake) was a Naga king. All the meanings that can be extracted from the compound word "Abraham" reveal the divine destiny of his followers. Hiram of Tyre, Solomon's close friend, was "Exalted People" or Ahi-Ram (Exalted Snake).

In ancient India, the Aryan cult was called "Brahm-Aryan." The Aryans worshiped multiple gods. Abraham turned away from polytheism. By so doing, he could have become "A-Brahm" (No longer a Brahman.) The Aryans called the Asuras "Ah-Brahm." Therefore, we can logically assume that the fathers of the Indus civilization were probably prototypical Jews.

Jerusalem was a Hittite (Indian hereditary leadership caste) city at the time of Abraham's death. In Genesis 23:4, Abraham asked the Jerusalem Hittites to sell him a burial plot. The Hittites answered, "...thou art a prince among us: in the choice of our sepulchres bury thy dead; none of us shall withhold from thee." (p. 6). If Abraham was revered as a prince by the Hittites, he, too, was a highly regarded member of India's hereditary ruling and warrior caste. The bible never did say that Abraham wasn't a Hittite. It just said, "I am a stranger and a sojourner with you." (Genesis 23:4.) As the Hittites said, they recognized Abraham as being even above them. Just as the Hittites were not a unique ethnicity, neither were the Amorites or Amarru. Marruta was the Indian caste name of commoners. The word "Amorite" (Marut) was the first caste name of the Indian Vaishyas: craftsmen, farmers, cattlemen, traders, etc.

G. D. Pande writes in Ancient Geography of Ayodhya, "Maruts represented the Visah. The Maruts are described as forming troops or masses. Rudra, the father of the Maruts, is the lord of cattle." (p. 177.) Malita J. Shendge states: "...the Maruts are the people." (The Civilized Demons; p. 314.) We should not be surprised to find the Khatti (Hittites) and Maruts (Amorites) functioning as the fathers (protectors) and mothers (helpmates or assistants) of Jerusalem.

In India, the Hittites were also known as Cedis or Chedis (pronounced Hatti or Khetti). Indian historians classify them as one of the oldest castes of the Yadavas. "The Cedis formed one of the most ancient tribes among the Ksatriyas (the aristocratic class made up of Hittites and Kassites) in early Vedic times. As early as the period of the Rgveda the Cedi kings had acquired great reknown... they are one of the leading powers in northern India in the great epic." (Yadavas Through the Ages, p. 90.) Ram or Rama also belonged to the Yadava clan. If our Abraham, Brahm, and Ram are the one and the same person, Abraham went to Jerusalem to be with his own people!

Ram's congregations segregated themselves in their own communities, called Ayodhya, which in Sanskrit means "The Unconquerable." The Sanskrit word for "fighter" is Yuddha or Yudh. Abraham and his group belonged to the Ayodhya (Yehudiya, Judea) congregation who remained aloof from non-believers and Amalekites (Aryans?).

 

Melchizadek... the sage of Salem

If what I have said thus far isn't convincing enough, maybe the word "Melchizedek" will be. Melchizedek was a king of Jerusalem who possessed secret mystical and magical powers. He was also Abraham's teacher.

Melik-Sadaksina was a great Indian prince, magician, and spiritual giant - the son of a Kassite king. In Kashmiri and Sanskrit, Sadak = "a person with magical, supernatural powers." A certain Zadok (Sadak?) was also a supernaturally-endowed priest who annointed Solomon. Why does the Kassite (of royal caste) Melik-Sadaksina, a mythical Indian personage, suddenly appear in Jerusalem as the friend and mentor of Abraham? According to Akshoy Kumar Mazumdar in The Hindu History, Brahm was the spiritual leader of the Aryans. As an Aryan (Not of Yah), he naturally believed in idols. The bible says that he even manufactured them. Upon seeing how increasing idol worship and religious guesswork were contributing to the further downfall of his people, Brahm backed away from Aryanism and reembraced the ancient Indian (Yah) philosophy (Cult of the MaterialUniverse) even though it, too, was foundering in manmade evils. He decided that mankind could save himself only by dealing with what was real; not the imagined.

Shocked at the barbarism and blind selfishness of the people, the wise men and educated people among the proto-Hebrews isolated themselves from the masses. Dr. Mazumdar wrote, "The moral fall was rapid. The seers and sages lived apart from the masses. They seldom married and were mostly given to religious contemplation. The masses, without proper light and leader, soon became vicious in the extreme. Rape, adultery, theft, etc., became quite common. Human nature ran wild. Brahma (Abraham) decided to reform and regenerate the people. He made the chief sages and seers to marry and mix with the people. Most refused to marry, but 30 agreed." Brahm married his half sister Saraisvati. These sages became known as prajapatis (progenitors).

"Northern Afghanistan was called Uttara Kuru and was a great center of learning. An Indian woman went there to study and received the title of Vak, i.e. Saraisvati (Lady Sarah). It is believed that Brahm, her teacher (and half brother), was so impressed by her beauty, education, and powerful intellect, that he married her." (The Hindu History; p. 48, in passim.)

From the holy community in Southern Afghanistan, similar communities spread all over the world: the whole of India, Nepal, Thailand, China, Egypt, Syria, Italy, the Philippines, Turkey, Persia, Greece, Laos, Iraq, - even the Americas! The linguistic evidence of Brahm's presence in various parts of the world is more than evident: Persian: Braghman (Holy); Latin: Bragmani (Holy); Russian: Rachmany (Holy); Ukranian Rachmanya (Priest; Holy); Hebrew: Ram (Supreme Leader); Norwegian From (Godly). A sacred word among the Hindus was and is the mystic syllable OM. It is associated eternally with the earth, sky, and heaven, the Triple Universe. It is also a name of Brahm. The Aztecs also worshiped and chanted the syllable OM as the dual principal of all creation: OMeticuhlti (Male Principle) and OMelcihuatl (Female Principle). The Mayan priestly caste was called Balam (pronounced B'lahm). Had an "R" sound existed in Mayan, it would have been Brahm. The Peruvian Incas worshiped the sun as Inti Raymi (Hindu Ram).

Names that undeniably derive from Rama literally pepper Native-American languages, especially the languages of those tribes extending from our American Southwest, to Mexico, and all the way to South America, beyond Peru. The Tarahumara Indians of Chihuahua are an ideal example. Their real name is Ra-Ram-Uri. As in Sumeria and Northern India, the Ra-Ram-Uri "Uri" = "People." Because the Spanish "R" is trilled, this "Uri" could also be Udi or Yuddhi, the Sanskrit name for "Warrior; Conqueror." Many Mexican tribes mention that a foreign race of Yuri once invaded their part of the world. The Ra-Ram-Uri sun god is Ono-Rúame. In Kashmiri, Ana = "Favorite Son;" The Ra-Ram-Uri moon goddess, the consort of Ono-Rúame, is Eve-Ruame. Kashmiri Hava = "Eve, or The Female Principle."

A Ra-Ram-Uri governor is called Si-Riame. In Sanskrit/Kashmiri, Su-Rama = "Great Rama." According to ancient Mexican legends, the Yoris belonged to a tribe called Surem (Su-Ram?) Before the conquest, Central Mexico and the American Southwest, as far as Eastern Colorado, were known as Suré. Suré = "Sun" in Kashmiri. The Tarahumara cure doctor or spiritual guide is an Owi-Ruame. In Sanskrit, Oph = "Hope." Their devil is called Repa-Bet-Eame. Kashmiri: Riphas (Appearance) + Buth (Malignant Spirit) + Yama (Angel of Death). Many other astonishing Kashmiri/Sanskrit correspondences appear in the Ra-Ram-Uri language. Their relation to ancient Phoenicia, Sumeria, and Northern India is beyond question.

 

The Phoenicians... global navigators.

 

Most people think of the Phoenicians as a tribe of sailor-traders that inhabited what is now Lebanon. However, the Pancika or Pani as the Hindus called them, or Puni, by the Romans (a name also derived from Rama), were, like gypsies, scattered all over the globe.

The Spaniards called the land of the Ra-Ram-Uri Chiahuahua, pronounced as Shivava by the natives themselves. In Sanskrit, Shivava = "Shiva's Temple." According to Hindu religious scholars, Ram and God Shiva were once the same deity. Shiva and Yah's (the same one we read about in the Bible) name are also prominent in Native-American religious practices and can be found inscribed as petroglyphs all over the American Southwest. (Refer to my book India Once Ruled the Americas!)

Ayodhya was also another name for Dar-es-Salam in African Tanzania and Jerusalem (Judea). It is true that the Jerusalemites were known as Yehudiya or Judeans (Warriors of Yah), a fact making the Jews' Indian origins incontrovertible.

There was no part of the ancient world, including China, that wasn't influenced by Ram's religious views. For example, Christians and Jews have been brainwashed to believe that Mohammed copied his teachings from Jewish sources. The truth is that in Mohammed's time, Ram or Abraham's theology was the foundation stone of all religious sects. All Mohammed did was to purge them of idol worship.

 

"...the Temple of Mecca was founded by a colony of Brahmins from India.it was a sacred place before the time of Mohamed, and.they were permitted to make pilgrimages to it for several centuries after his time. Its great celebrity as a sacred place long before the time of the prophet cannot be doubted." (Anacalypsis, Vol. I, p. 421.)

"...the city of Mecca is said by the Brahmins, on the authority of their old books, to have been built by a colony from India; and its inhabitants from the earliest era have had a tradition that it was built by Ishmael, the son of Agar. This town, in the Indus language, would be called Ishmaelistan." (Ibid, p. 424.)

 

Before Mohammed's time, The Hinduism of the Arab peoples was called Tsaba. Tsaba or Saba is a Sanskrit word, meaning "Assembly of the Gods ". Tsaba was also called Isha-ayalam (Shiva's Temple). The term Moslem or Moshe-ayalam (Shiva's Temple) is just another name of Sabaism. The word has now shrunk to Islam. Mohammed himself, being a member of the Quaryaish family, was at first a Tsabaist. The Tsabaists did not regard Abraham as an actual god, but as an avatar or divinely ordained teacher called Avather Brahmo (Judge of the Underworld).

At the time of Jesus, the respective languages, religious symbolism, and traditions of the Arabs and Jews were nearly identical. If we could take a time machine to the past, most of us would not see any real differences between the Arabs and Jews. History tells us that the Arabs of Christ's time worshiped idols. So did the lower class and rural Jews. For this reason, the Middle Eastern squabble between the Jews and the Moslems and the hate between the Moslems and Hindus in India are ridiculous. The Moslems are fighting the Jews and Hindus, or vice-versa, over nothing. All three groups sprang from the same source.

The Kashmiri-Sanskrit equivalent of Hebron (Khev'run in Hebrew) screams out the Indian origins of Jerusalem's earliest inhabitants: Khab'ru (grave; tomb). (See Grierson's Dictionary.; p. 382.) Even in Hebrew, Kever = "Tomb."

 

Indian linguist and orientalist Maliti J. Shendge's The Languages of Harappans welds together, once and for all, West Asia and the Indus Valley civilization. Not only does she prove that Harappa was Akkadian and Sumerian, she also proves that the first "Abraham" was none other than Adam before Eve was created from one of his ribs. "...it may be said that the region from Tigris-Euphrates to the Indus and its east was inhabited by the Akkadian speaking Semites who later called themselves as Asshuraiu. Their Indian name as known from Rgveda is 'Asura' which is not far removed. That this region should be inhabited by different clans of the same ethos is not very surprising. It would however be wrong to think that it was a racially homogenous group. As our linguistic evidence shows it was a mixed population of the Akkadians and Sumerians. The other ethnic groups also may have been present, whose traces may be looked for in future work. This mixed composition of the population is not inconsistent with the present state of knowledge, as the presence of these ethnic elements in the Indus valley only confirms and extends an identical demographic pattern, which was in existence probably from the earliest times of prehistory and civilization. "If these Akkadians were the same as the West Asian clan, there should have been an equal preponderance of this primaeval couple in the Vedic mythology. However, beyond one cryptic reference, there is no reference to them. This was baffling. It seemed unlikely that this clan was without the primaeval parents, though their god was Asura. The predominance of Brahman in RV as the primaeval father is there which is also inadequate as he is male principle alone. A close look at Brahman revealed its ancestry to be made of two words Abu + Rahmu which is the primaeval pair in the Semitic mythology. The Akkadian counterpart of Rahmu is Lahmu which later became goddess Laksmi, born in the sea and courted by both gods and demons. Lahmu is a dragon in Akkadian but in Ugaratic Rahmu is the lass of Abu. Brahma (abu + rahmu = abrahma = brahma) all the changes postulated here being covered in the above correspondences, or lass of Abu, the supreme Semitic godhood, has undergone many transformations and has many counterparts in the Indian pantheon, amongst whom is Laksmi one of the important ones being worshipped as the goddess of all material creation. Thus the Asura clan of the Indus valley worshipped Abu-Rahmu as the primaeval couple." (pp.269 - 270.)

Ms. Shendge's research really strengthens my conviction that the remains of Abraham and Sarai in Hebron may really be those of the real Brahm and Saraisvati. Our Abraham was evidently a priest, perhaps even the founder, of the Abu-Rahmu (Adam and Eve) cultus, who brought his monotheistic religion to West Asia. Though he and Sarai were deified in various forms back in their native India, they remained as humans in Judaism.

1. அரவிந்தன் நீலகண்டன் சொல்கிறார்: 
   April 29th, 2008 at 7:45 am

   லெமூரியன் இதில் பதில் சொல்ல என்ன இருக்கிறது? எப்படி ஆபிரகாமிய மதங்கள் வரையறை செய்யப்படுகின்றனவோ அப்படியே இந்து தருமமும் வரையறை செய்யப்பட வேண்டும் என நீங்கள் சொன்னால் அது எப்படி வாதம் ஆகும்? ஆரியர்கள் என்கிறீர்கள், கோசாம்பி போன்ற ஆரிய படையெடுப்பு/புலப்பெயர்வு கோட்பாட்டினை ஏற்றுக்கொண்ட வரலாற்றறிஞர்கள் கூட சாதி அமைப்பு ஆரியர் வருவதற்கு முன்னர் இருந்தது என்கிறார்கள். ஆரிய படையெடுப்பு நிகழவே இல்லை என அகழ்வாராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகிறார்கள். பாரசீகர்கள் இந்துக்களின் வர்ணாஸ்ரம அமைப்பையே இழிவாக விளித்தார்கள் என நீங்கள் சொல்வது நல்ல நகைச்சுவை. இந்து பக்தி இயக்க சாது சன்னியாசிகள் சாதியை விமர்சித்த அளவு கூட இஸ்லாமியர்கள் சாதிய அமைப்பினை எதிர்க்கவில்லை என சொல்வது ஏதோ இந்துத்துவ வாதி அல்ல: இர்பான் ஹபீப். அவர் எழுதுகிறார்: “மத்திய கால இஸ்லாமிய இலக்கியங்களிலெல்லாம் இந்துக்கள் காஃபிர்கள் என கூறப்படுகிறார்கள்.அவர்களது பல தெய்வ வழிபாடும் விக்கிரக வழிபாடும் கண்டிக்கப்படுகிறதே அல்லாமல் சாதி அமைப்போ அல்லது தீண்டாமையோ அல்ல” (இண்டியன் எக்ஸ்பிரஸ், 27-12-1992). மொத்த இஸ்லாமிய இலக்கியத்திலும் அல்ப்ரூணி மட்டுமே சாதி அமைப்பினை சிறிது கண்டிக்கிறார் – அதுவும் போகிற போக்கில். ஆனால் இஸ்லாமிய மன்னர்கள் சாதியத்தை வளர்க்கவே செய்தார்கள்,. அதுவும் உலேமாவின் ஆதரவுடன். இன்னும் சொன்னால் பாரசீக சமுதாயத்திலும் சாதி அமைப்பு இருந்தது (De Lacy O’Leary, Arabic Thought and Its Place in History, பக்.103) சாதி அமைப்பு என்பது சமுதாயத்தில் உருவான ஒரு அமைப்பு அது காலனிய காரணங்களால் இறுக்கமடைந்தது. ஆனால் அதுவே இந்து தருமத்தின் வரையறை என நீங்களாகவெ சொல்லிக்கொள்வீர்கள். உங்கள் வாதத்தின் குளறுபடி புரியவேண்டுமானால் இதோ ஒரு எடுத்துக்காட்டைத் தருகிறேன்: “ஆரியர்களால் பிறப்பின் அடிப்படையில் மனிதர்களை இனம்பிரிக்கும் வர்ணாசிரமத்தின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்ட சனாதானம் என்கிற கட்டமைப்பே பாரசீகர்கள் இந்திய கண்டத்தினரை இழிவாக விளிக்க உபயோகித்த இந்து என்கிற சொல் ” என்பது உங்கள் வாதம். இல்லை என்கிறேன். இதற்கு பொருள் என்ன? பாரசீகர்கள் இந்திய வர்ணாஸிரம அமைப்பு பிறப்படிப்படையில் மக்களை இழிவாக நடத்தப்படுவதை பார்த்து அதில் வெறுப்பு கொண்டு அத்தகைய முறை கொண்டிருந்தவர்களை இந்து என அழைத்தார்கள் என்கிறீர்கள் அல்லவா? ஆனால் இந்து என்கிற பதத்திற்கு அவர்களது அகராதிகளில் என்ன பொருள் இருக்கிறது என பார்க்கலாமா? (பொதுவாக உங்களைப் போன்றவர்களுக்கு பிடித்த விளையாட்டல்லவா அது?) பொதுவாக அவை ‘கறுப்பு’ , ‘அடிமை’, ‘திருடன்’ என்பதாக உள்ளன. இதற்கான காரணத்தை தெரிந்து கொள்வது எளிது. ஆபிரகாமிய மத தொன்மங்களில் கறுப்பு என்பது அடிமை இனத்தவரின், தீயவர்களின் நிறம். ஆக, ஒரு ஆபிரகாமிய இனவாத அடைமொழியாக மாற்றப்பட்ட ஒரு பதத்தினை (அதுவும் சிந்து என்கிற வேதத்தில் காணப்படுகிற சமஸ்கிருத பதத்திலிருந்து எடுத்து உருவாக்கப்பட்ட பதத்தினை) மீட்டெடுத்து அதனை பெருமை மிக்க பதமாக இந்துக்கள் மாற்றியுள்ளனர் என்பது பெருமைக்குரிய விஷயமே ஆகும். ஆக உங்கள் வாதங்களே புனைவுகளின் மீது அமர்ந்திருக்கையில் நான் அவற்றை உடைப்பது எப்படி?

2. லெமூரிய‌ன் சொல்கிறார்: 
   April 29th, 2008 at 8:26 am

   ஐயா அரவிந்தன் நீலகண்டன் அவர்களே,

   காசு வாங்கிக்கொண்டு ஒரு குற்றவாளியை நிரபராதி என்று வாதாடும் வழக்கறிஞரின் சாதுர்யம்தான் உங்கள் எழுத்துக்களில் தெரிகிறது.

   //பாரசீகர்கள் இந்திய வர்ணாஸிரம அமைப்பு பிறப்படிப்படையில் மக்களை இழிவாக நடத்தப்படுவதை பார்த்து அதில் வெறுப்பு கொண்டு அத்தகைய முறை கொண்டிருந்தவர்களை இந்து என அழைத்தார்கள் என்கிறீர்கள் அல்லவா? //

   ஆரியர்கள் எப்படி சூத்திரனையும் பஞ்சமனையும் தன்னை விட தாழ்ந்தவனாக கருதினார்களோ/கருதுகிறார்களோ அதைப் போன்று பாரசீகர்கள் இந்தியாவில் வாழ்ந்த அனைவரையும் (ஆரிய, திராவிட இன வேறுபாடுகள் இன்றி) இந்து என்று பொதுவாக இழிவாக அழைத்தார்கள். பாரசீகர்கள் வர்ணாசிரமத்தை எதிர்த்தார்கள்/வெறுத்தார்கள் என்று நான் குறிப்பிடவே இல்லையே. சாதியின் பெயரால் பிரிந்து கிடந்த சமுதாயத்தை தங்கள் ஆளுமைக்கு கீழ் கொண்டுவர அவர்களுக்கு வர்ணாசிரம் உதவிதான் புரிந்திருக்கும். சூத்திரன் ஆளும் நாட்டில் இருப்பதைவிட வேறு எங்காவது வாழலாம் என்று 80களில் பார்ப்பனர்கள் அமேரிக்காவிற்கு போனது போல உயர்சாதியினர் ஆளுகைக்கு கீழ் இருப்பதை விட அந்நியர்களில் ஆளுகைக்கு கீழ் வாழ்வது மேல் என்று இந்திய கண்டத்தின் பழங்குடியினர்களான சூத்திரர்கள் பஞ்சமர்களின் ஆதரவு கிடைத்திருக்க வாய்ப்புகள் அதிகம்.

   அய்யா அ.மார்க்ஸ் அவர்களின் இந்தக் கட்டுரையைப் படியுங்கள்.

   http://www.keetru.com/anicha/Nov05/marx_9.php

   ‘ஸ’ எப்படி ‘ஹ’ ஆனது என்று விளங்கும்.

   மெகஸ்தனீஸ் மற்றும் யுவான் சுவாங் ஆகியோரின் பயணக் குறிப்புகளில் இந்து என்கிற சொல்லே இடம் பெறாதது பற்றிய என்னுடைய கருத்துக்கும் தாங்கள் பதில்ளிக்கவில்லை!

3. அரவிந்தன் நீலகண்டன் சொல்கிறார்: 
   April 29th, 2008 at 12:17 pm

   லெமூரியன் ஏதோ 1000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்தான் பாரசீகர்கள் இந்து என்கிற பதத்தை பயன்படுத்தியதாக கூறியது கூட தவறான தரவேயாகும். “குறைந்தபட்சம் கிமு ஆறாம் நூற்றாண்டு முதல் பாரசீகத்தின் டாரியஸ் காலத்திலிருந்தாவது இந்து எனும் பதம் பிராந்திய, மத மற்றும் பண்பாட்டு ரீதியிலான அடையாளப்படுத்துதலை குறித்தாகவே அமைந்திருக்கிறது. 20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்திலிருந்து அது சில சூழல்களில் தேசியத்தையும் குறிப்பதாக அமைந்துள்ளது.” *(Brian K. Pennington,Was Hinduism Invented?: Britons, Indians, and the Colonial Construction பக். 168)
   நிற்க
   திருவாளர். லெமூரியன், “ஆரியர்களால் பிறப்பின் அடிப்படையில் மனிதர்களை இனம்பிரிக்கும் வர்ணாசிரமத்தின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்ட‌ சனாதானம் என்கிற கட்டமைப்பே பாரசீகர்கள் இந்திய கண்டத்தினரை இழிவாக விளிக்க உபயோகித்த இந்து ” என்கிற தங்கள் வார்த்தைகளுக்கு பின்னர் எப்படி பொருள் கொள்வது?
   நிற்க.
   //ஆரியர்கள் எப்படி சூத்திரனையும் பஞ்சமனையும் தன்னை விட தாழ்ந்தவனாக கருதினார்களோ/கருதுகிறார்களோ அதைப் போன்று பாரசீகர்கள் இந்தியாவில் வாழ்ந்த அனைவரையும் (ஆரிய, திராவிட இன வேறுபாடுகள் இன்றி) இந்து என்று பொதுவாக இழிவாக அழைத்தார்கள். //

   முதலில் ஆரியர்கள் சூத்திரனை தன்னை விட தாழ்ந்தவனாக கருதினார்கள் என்பதே மடத்தனமான வாதம். நீங்கள் சொல்லுகிற ஹுவான் சுவாங்கே சூத்திரன் அரசாண்டதை சொல்லியிருக்கிறது. மகாபாரதமும் சூத்திரர்கள் அரசவையில் இடம்பெற்றிருந்ததை சொல்லுகிறது (அண்ணல் அம்பேத்கரின் சூத்திரர்கள் யார் என்கிற நூலில் இதற்கான சான்றாதாரங்களை காணலாம்.) சூத்திரன் என்பதும் பிராம்மணன் என்பதும் தொழிலடிப்படையிலான பிரிவாக தோன்றி பின்னர் பிறப்படிப்படையிலாக இறுக்கமடைந்தன. இதனையும் அம்பேத்கரே தெளிவாக நிலைநாட்டுகிறார். தாழ்த்தப்பட்ட சமுதாயமாக இன்று கருதப்படும் பலர் வேதங்களை இயற்றியவர்களாகவும் இருந்துள்ளனர். எனவே வெளியே இருந்து வந்த ஆரியர்கள் இங்குள்ள திராவிடர்களை அடிமைப்படுத்தி சாதி அமைப்பை உருவாக்கினார்கள் என்பது எவ்வித ஆதாரமும் இல்லாத கதை. அம்பேத்கர் முதல் சங்கமித்ரா வரை நொறுக்கி போட்ட இந்த கதையை தூக்கி எறிந்துவிட்டு சாதியம் எனும் சமுதாய பிரச்சனையை தக்க அறிவியல் தரவுகளுடன் ஆராய முன்வாருங்கள். மற்றப்படி சாதியமே இந்து தருமம் என்கிற உங்களைப் போன்றவர்களின் கூற்றை ஏற்கனவே தவிடு பொடியாக்கியுள்ளார்கள் நெல்லையில் தாய் தருமம் திரும்பிய தலித்துகள்.

பழைய ஏற்பாட்டில் வரலாறு திருத்தியமைக்கப்பட்ட - பைபிள் வரலாறு பற்றி சரியாக என்ன?

http://sg.hicow.com/%E0%AE%95-%E0%AE%B1-%E0%AE%B8-%E0%AE%A4-%E0%AE%B5-%E0%AE%B5-%E0%AE%A4-%E0%AE%A8-%E0%AE%B2/%E0%AE%8F%E0%AE%9A-%E0%AE%A8-%E0%AE%A4%E0%AE%B0/%E0%AE%95-%E0%AE%B1-%E0%AE%B8-%E0%AE%A4%E0%AE%B5-%E0%AE%9A%E0%AE%AE%E0%AE%AF%E0%AE%A4-%E0%AE%A4-%E0%AE%A4-%E0%AE%B1-%E0%AE%B1-%E0%AE%B5-%E0%AE%A4-%E0%AE%A4%E0%AE%B5%E0%AE%B0-1281709.html

இந்த கட்டுரை என் அச்சு-on-தேவை புத்தகம், கருத்துக்களை தற்போது அந்த கட்டுரைகள் ஒரு தொடரில் முதல் உள்ளது "நான்காம் நாள்: ஏன் பைபிள் வரலாற்றுரீதியாக துல்லியமாக உள்ளது".

நான் கல்லூரி மாணவராக இருந்த போது, நான் விவிலிய inerrancy கருத்து அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. என் சமயகுரு, அர்பன், அலபாமா Lakeview பாப்டிஸ்ட் சர்ச் அல் ஜாக்சன், தேவனுடைய வார்த்தை, பைபிள், "கடவுள்-சுவாசித்த" என்று புள்ளி வீட்டுக்கு சென்றது. அவர் கடவுள் ஜெனிசிஸ் புத்தகத்தில் மனிதனிடம் வாழ்க்கை சுவாசித்த போது பைபிள் முதல் "கடவுள்-சுவாசித்த" அது ஆடம் அதே முறையில் உருவாக்கப்பட்டது என்று விளக்கினார். கடவுள் எழுத சரியாக என்ன நாற்பது ஆசிரியர்கள் மீது விரைவில் போது மனிதன், உருவாக்கம் இருந்தது போலவே பைபிள், வடிவமைக்கப்பட்டது. பைபிள், முழு புத்தகத்தின் நோக்கம் மனித குலத்தின் மேசியாவின் வெளிப்படுத்தும் விதத்தில் வடிவமைக்கப்பட்டது இயேசு கிறிஸ்து. என்று பைபிள் புள்ளிகள் தனது மனித வாழ்க்கை குறிப்பிட்ட பண்புகளை கொடுத்து மிகவும் நேரடி வழிகளில் கிறிஸ்து. பழைய ஏற்பாட்டின் கணிப்புகள் அவர் ஜெஸ்ஸி வரிசை மூலம், Bethlehem பிறந்தார், மற்றும் ஒரு கன்னி முடிவு என்று சுட்டிக்காட்டின. கிறிஸ்துவின் ஆன்மீக அம்சங்களை விலங்குகள் ஒரு பலிபீடத்தின் மீது அங்கு துக்கத்துக்கும், தியாகமும், குறியீடுகளை மறைமுகமாக பின்னர் ஒருமுறை-மற்றும்-க்கான-அனைத்து தியாகம் பிரதிநிதியாக, உப்பு, நிலைபேறுடைமையும் ஒரு குறியீடு தூவி என்று கடவுளின் மகன் என்று ஒரு குறுக்கு ஒரு நாள் செய்யவும். கடவுள் கிறிஸ்து, மனிதனின் இரட்சிப்பின் கடவுள் திட்டம் சுட்டிக்காட்ட அனைத்து இந்த தகவலை ஒருங்கிணைந்த.

என் சமயகுரு எனக்கு இந்த விஷயங்களை விளக்கினார் அந்த நேரம் முதல் நான் இதயம் அவற்றை எடுத்து மற்றும் நான் பைபிள் வரலாற்று சரியான அத்துடன் ஆன்மீக சரியாக அந்த மனோபாவத்துடன் பைபிள் படித்திருக்கிறேன். கன்சர்வேடிவ் கிரிஸ்துவர் ஒரு, காலவரிசை தவிர பைபிள் விவாதிக்கப்படுகின்றன ஒவ்வொரு பொருளை இந்த தத்துவம் ஏற்றுக்கொண்டுள்ளன. காலவரிசை, வரலாற்று காலவரிசை ஆய்வில், அது கிரிஸ்துவர் சமூகத்தின் தோல்வியை ஒப்பு கொண்டுள்ளது போல் ஒரு பொருளாக உள்ளது. என்ன காரணம், நவீன சகாப்தத்தில் கிரிஸ்துவர் அறிஞர்கள் சமரசம் முயன்று வருகின்றனர், இவர்களில் பல பைபிள் கால வரலாற்று இருந்து நம்பகத்தன்மையை முத்திரை வேண்டும் என்று, கிரிஸ்துவர் நம்பிக்கையின் கலப்பில்லாத மாறான உள்ளன.

விவிலியArchaelogyவிமர்சனம் ஒரு கட்டுரை திறம்பட தொல்லியல் சமூகத்திற்கு வெளிப்படுத்த முடியும் என்று பைபிள் முரண்பாடு நிலை நிரூபிக்கிறது. பரேட் (விவிலிய புதைபொருள் ஆராய்ச்சி விமர்சனம், ஜனவரி / பிப்ரவரி 2005, தொகுதி 31, எண் 1, பக்கம் 16-17) ஒரு கட்டுரை தலைப்பில் Minimalists திறப்பு பத்தி ஒரு மேற்கோளில் பரிசீலிக்கவும்: "இஸ்ரேலிய te மறுகட்டமைப்பு ஒரு சமீபத்திய மாநாட்டில் . வரலாற்றில் இந்த நிலையை எனினும், ஒட்டு மொத்த அல்ல என்று அழைக்கப்படும் விவிலிய குறைந்தபட்ச நிலையில் முக்கிய அறிஞர்கள் பல உறுதி செய்தது, ரோமில் நடத்தப்பட்டது, மற்றும் பல்வேறு குறைந்தபட்ச அறிஞர்கள் பல்வேறு விவாதங்களை வலியுறுத்தினார் அவர்கள் மத்தியில்.:

* பைபிள் ஒரு வரலாற்று ஆதாரமாக பயன்படுத்த முடியாது. [ஒரு விவிலிய குறைந்தபட்ச வரையறுக்கும் நிலை.]

* சரி செய்ய மட்டுமே என்பதை நாம் சொல்ல முடியும் தொல்லியல், பண்டைய இஸ்ரேலியர்கள் 20 அல்லது 30 சென்டிமீட்டர் அகலமும் ஒரு கிண்ணத்தில் இருந்து சாப்பிட்டேன். தொல்லியல் அடிப்படையில் இஸ்ரேல் வரலாறுபயனற்றதாக உள்ளது.

* எந்த வெளியேற்றம் கிடைக்க இருந்தது.

* இஸ்ரேலிய தொல்பொருள் அவ்ரஹாம் Biran முடிவு தோண்டிய டேவிட்,, குறிப்பிட்டு பிரபலமான தொலைபேசி டான் கல்வெட்டு அநேகமாக ஒரு மோசடி உள்ளது; மற்றும் "ஹவுஸ் [வம்சம்] டேவிட்டின்" ஒருவேளை வேறு ஏதாவது அர்த்தம் வாசிக்க அந்த கல்வெட்டில் Hebrew வார்த்தைகள்.

* டேவிட் மற்றும் சாலமன் மட்டுமே அடையாள பாத்திரங்கள், இல்லை உண்மையான எழுத்துகள் உள்ளன.

* டேவிட் மற்றும் சாலமன் கீழ் ஜுடா மற்றும் இஸ்ரேல் ஐக்கிய ராஜ்யம் என்ற விவிலிய கணக்குகள் வெறுமனே ஒரு தொலைதூர தொன்ம கடந்தக்காலத்திற்குள் பின்னர் திட்டங்களும் உள்ளன.

* ஜுடா கூட பிறகு நூறு ஆண்டுகள் வரை ஒரு மாநில ஆகவில்லை டேவிட்-இருந்தால் அவர் வாழ்ந்த "இந்த கட்டுரை, Universita 'டி ரோமா லா Sapienza சேர்ந்த ஜியோவென்னி Garbini, குறிப்பிட்ட ஒரு அறிஞர் இந்த கட்டுரையில் ஒரு குறிப்பாக ஆத்திரமூட்டும் கருத்து செய்கிறது:". பெயர் ஜேக்கப் "இது இஸ்ரேல் மாறியது யார் ஜேக்கப் இல்லை. [பாபிலோனிய வனவாசத்திற்கு பிறகு] தெளிவாக பிந்தைய exilic வயது ஒரு செயற்கை உருவாக்கம் உள்ளது, ஆனால் இஸ்ரேல் ஜேக்கப் மாறியது யார் ...". தொல்பொருள் சமூகத்தின் பெரும்பான்மை பிரதிநிதித்துவம் தோன்றும் இந்த minimalists,, வரலாற்று துல்லியமான என்று பைபிள் குறித்து இல்லை. அவர்களது ஆட்சேபனைகள் மத்தியில்: அவர்கள் டேவிட், சாலமன் அல்லது ஜேக்கப் இருந்த மற்றும் வெளியேற்றம் எப்போதும் ஏற்பட்டது நம்பவில்லை என்று நம்பவில்லை. இந்த பொறுப்புகளில் idealogically ஒரு படம் முடியும் பைபிள் பழமைவாத கிரிஸ்துவர் பார்வையிட எதிராக உள்ளன. அதனால் நாங்கள் (கிரிஸ்துவர்) பைபிள் வரலாற்று காலவரிசை போன்ற ஒரு பொன்னான கருத்தை புரிந்து இந்த குழுவின் ஆலோசனை பெற வேண்டும்? இன்னும் இந்த நடந்தது என்ன உள்ளது.

இங்கே பைபிள் அங்கீகரிக்க அறிவியல் சமூகம் நம்பிக்கை இன்னொரு பிரச்சனை இருக்கிறது: அவர்கள் "பகுத்தறிவு" blinders வேண்டும். அவர்கள் சில நிகழ்வுகள் விசாரணை தொடங்கியது கூட முன் முடியாது என்று கருதி, ஏனெனில் கிறிஸ்து நம்பிக்கை கிடையாது என்று விஞ்ஞானிகள் விசாரணை திறனில் மட்டுமே. அவர்கள் தங்களை "பகுத்தறிவு" விஞ்ஞானிகள் கருதுகின்றனர் இருந்து ஒரு "பகுத்தறிவற்ற" நிகழ்வு ஏற்பட்டது என்று ஊகத்தை நம்பத்தகாத உள்ளது. அறிவியல் முறை அடிப்படையில் யாரையும், ஒரு கருதுகோள் (எந்த ஊகத்தை) என்று அறியப்பட்ட உண்மைகள் ஆராய்ச்சியை அல்லது ஒரு சோதனை ரன் மற்றும் ஆராய்ச்சி மற்றும் / அல்லது கருதுகோள் உறுதிப்படுத்துமாறு சோதனையின் பயன்படுத்த அனுமதிக்கிறது. ஒரு "பகுத்தறிவற்ற" ஊகத்தை எதிர்கொள்ளும் போது இந்த "பகுத்தறிவு" விஞ்ஞானிகள் வெறுமனே ஆராய்ச்சி மற்றும் சோதனை பணியை மீது பாய்ச்சல் மற்றும் அவர்கள் "பகுத்தறிவற்ற" ஊகத்தை கருதப்படுகிறது ஏனெனில் செல்லாதது இல் யூகம் மட்டுமே சாத்தியம் இல்லை என்று அறிவித்தார். அதனால் இந்த "பகுத்தறிவு" விஞ்ஞானிகள் இந்த வழியில் நடந்து செய்ய? நல்லது, பின்வரும் சாத்தியம் பரிசீலிக்க. தான் ஒரு "பகுத்தறிவற்ற" நிகழ்வு கருதப்படுகிறது மற்றும் தகவல் சேகரிக்கப்படும் அல்லது ஒரு சோதனை அதன் நம்பகத்தன்மை உறுதி செய்யப்படுகிறது என்று கூறட்டும். நாம் பகுத்தறிவற்ற நிகழ்வு சரிபார்க்கப்பட்டது என சொல்கிறது. என்ன "பகுத்தறிவு" விஞ்ஞானி பதில் இருக்கும்? அநேகமாக, முழுமையான மறுப்பு விட. அத்தகைய ஒரு விளைவு விசாரணை அவரது "பகுத்தறிவு" முறை என்பதால் அவரது தத்துவம் முழுமையான குழப்பம் உருவாக்க வேண்டும், அறிவியல் முறை, ஒரு "பகுத்தறிவற்ற" நிகழ்வு முடியும் என்று நிரூபிக்க பயன்படுத்தப்படும் இருந்திருக்கும். எனவே ஒரு "பகுத்தறிவற்ற" நிகழ்வு என்ன? இது ஒரு சூப்பர்நேச்சுரல் நிகழ்வை, நம் புரிந்து கொள்ள இயலாத ஒன்று என்று வெறும் மற்றொரு வழி உள்ளது. அறிவியல் செயல்முறை ஒரு "பகுத்தறிவற்ற" நிகழ்வு மதிப்பிட பயன்படுத்தலாம்? இயேசு கிறிஸ்து எனவே கருதப்பட்டது. இது விருப்பத்திற்கு அங்கு காற்று வீசும் ", மற்றும் நீங்கள் இங்கே அதன் ஒலி, ஆனால் அது எங்கிருந்து வருகிறது உங்களுக்கு தெரியாது: இயேசு புதிய ஏற்பாடு (யோவான் 3:8) ல் Nicodemus என்ற மதாசாரங்களை கடுமையாக அனுஷ்டிக்கும் பூத வேண்டும்" மீண்டும் பிறந்தார் "என்ற இந்த கருத்தை விளக்கி கொண்டிருந்தேன் அல்லது அது எங்கே போகிறாள். அது ஆவியின் பிறந்தார் அனைவரிடமும் உள்ளது. " Nicodemus தெளிவாக "மீண்டும் பிறந்தார்" என்ற ஆனால் இயேசு நீங்கள் புரிந்து அல்லது இந்த அமானுட நிகழ்வு வெறும் காற்று தொட்டுணர முடியாத ஒன்று போல, ஏற்படுவதும் நம்பவில்லை என்றால், அது உறுதியான ஆதாரங்கள் இல்லை என்று கூறி இருந்தது இந்த கருத்து மூலம் குழப்பி இருந்தது.

நிச்சயமாக அனைத்து விஞ்ஞானிகள் இந்த முறையில் நம்புகின்றன, ஆனால் அவர்கள் பெரும் பெரும்பான்மை இல்லை. எப்படி இந்த விஞ்ஞானிகள் பல இல்லை preconceived கருத்துக்களை கொண்ட பைபிள் பார்வையிட முடியும்? அவர்கள் பிரபஞ்சம் பழைய ஆண்டுகள் பில்லியன் என்று பயிற்சி என்பதால் போது பூமியின் ஏழு நாட்களில் உருவாக்கப்பட்டது என்று பைபிள் படிக்க இந்த விஞ்ஞானிகள் அவர்கள் இந்த உண்மை கருத முடியாது. இந்த விஞ்ஞானிகள் ஒரு மனிதன் ஆண்கள் தற்போது அந்த பழைய வேண்டும் வாழ மாட்டார்கள், ஏனெனில் அவர்கள் அது கட்டுக்கதை அல்லது விசித்திர என்று தள்ளுபடி விவிலியத்தில் 969 ஆண்டுகள் வாழ்ந்தது என்று படிக்கும் போது. அவர்கள் வரலாறு ஆண்கள் ஒரு நேரத்தில் அந்த நீண்ட நாள் வாழ வேண்டும் என்று சாத்தியம் கருத முடியாது. இந்த ஆண்கள் நோவாவின் கணக்கு மற்றும் அவர்கள் எப்போதும் "உள்ளூர்" வெள்ளம் அதை காரணம் ஒரு உலகம் முழுவதும் வெள்ளம் படித்தன போது. இந்த பைபிள் படி, அந்த நேரம் வரை இருந்து அது உண்மை சில மோதிரத்தை இருக்கலாம், உலகின் ஒரு பெரிய நில வெகுஜன (உலகின் ஒரே இடத்தில், அதாவது, உள்ளூர் அனைத்து இருந்தது) இருந்தது. பைபிள் படி கண்டங்கள் Peleg, நோவாவின் பரம்பரையை வாழ்க்கை வரை பிரிக்க முடியவில்லை. மீண்டும், விஞ்ஞானிகள் நிச்சயமாக அவர்கள் இந்த புவியியல் செயல்முறை கான்டினென்டல் நில மக்களின் இயக்கம் ஏற்ப பல மில்லியன் வருடங்கள் தேவை என்று ஏனெனில் நில மக்கள் மாற்றத்தை இந்த கோட்பாடு ஒத்து கொள்ள போவதில்லை. இந்த archeologists பைபிள் குறிப்பிட்டது பல அடிப்படை விஷயங்களில் கிரிஸ்துவர் கருத்து வேறுபாடு இருந்து எப்படி நாம் எப்போதும் ஒரு வரலாற்று காலவரிசை ஒரு உடன்பாட்டை எட்ட முடியும்?

பைபிள் தற்போதைய கால மாதிரி வேதாகம உண்மை மற்றும் தத்துவார்த்த வரலாற்று மாதிரிகள் ஒரு கலவையை அடிப்படையாக கொண்டது. நான் அதை நாம் விவிலிய வரிசை ஒரு புதிய அணுகுமுறை கருத்தில் அந்த நேரம் நம்புகிறேன். நான் முன்மொழிய மாதிரி மட்டுமே பைபிள் தகவல்களை அடிப்படையாக கொண்டது. பைபிள் உண்மை என்றால் வரலாற்று இறையியலாளர்கள் (இறையியலாளர்கள் சரியாக பைபிள் புரிந்திருந்தனர் யூகத்தில்) விளைவாக உறுதிப்படுத்தும். ஏன் கடவுள் வார்த்தை ஆண்கள் அங்கீகரிக்கிறது இருக்க வேண்டும்? பைபிள் உண்மையில் நம்பகமான என்றால் பைபிள் உண்மையை பார்க்க மற்றும் அதன் உண்மையை பதிலளிக்க ஆண்கள் தான் தீட்டப்பட்டது இருக்க வேண்டும். 1995 இல் டேவிட் Rohl, ஒரு Egyptologist, காலவரிசை ஒரு முற்றிலும் மாறுபட்ட கொள்கையை முன்மொழிந்தவராவார் அவரது புத்தகத்தில் நேரம் ஒரு டெஸ்ட் எழுதியிருந்தது. அவர் சில விவிலிய ஆதாரங்கள் அடிப்படையில் என்று ஒரு காலவரிசை முன்மொழிந்தார். உண்மையில், சாலமன் தான் ஆட்சியின் Rohl தான் முன்மொழியப்பட்ட தேதி பைபிள் என் உண்மையான விளக்கம் உருவாக்கப்பட்டது காலவரிசை இசைவானதாக உள்ளது. என்ன டேவிட் Rohl பற்றி இன்னும் ஆச்சரியமாக இருக்கிறது அவர் பைபிள் வரலாற்றுரீதியாக துல்லியமாக இருப்பதாக நம்பும் ஒரு maximalist, யாரோ என்று தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் மத்தியில் விவரித்தார் என்று உள்ளது, இன்னும் அவர் ஒரு ஆன்மீக "யதார்த்தவாதி" தன்னை விளக்கியுள்ளார். டேவிட் Rohl ஒரு maximalist இருந்தால் நான் அதை கூறுகிறார் என பைபிள் உண்மையில் கடவுள் மிகவும் வார்த்தை வரலாற்று துல்லியமான மற்றும் நம்புகின்றனர் இருந்து நான் டேவிட் Rohl பார்வையை வலது குறிப்பிடத்தக்க ஒரு "அதிகபட்ச" maximalist, யாராவது இருக்கிறேன். எனவே நான் பைபிள் வரிசை என் பார்வையில் நீ முன்பு கேள்விப்பட்டேன் எதையும் போலல்லாமல் நம்புகிறேன்.

என் புத்தகத்தை நோக்கம், "நான்காம் நாள்: பைபிள் வரலாற்று ரீதியாக துல்லியமாக ஏன்", நான் எகிப்திய வரலாறு, பாபிலோனிய வரலாறு, பர்ஸியன் வரலாறு மற்றும் தொல்லியல் கொண்ட பைபிள் பதிவு நிகழ்வுகளை ஒருங்கிணைக்க என்று நம்பும் ஒரு விவிலிய கருத்து நிரூபிக்க இருந்தது. இந்த கருத்து அங்கீகாரம் பைபிள் மற்றும் பண்டைய வரலாறு இந்த மற்ற உறுப்புகள் இடையில் முரண்பாடு உள்ளது ஒன்றாக பார்க்கும் போது அதனால் வாசகர்களுக்கு ஒரு சுத்தமான தொகுப்பு ஆய்வின் இந்த பகுதிகளில் ஒன்றாக கட்ட அனுமதிக்கும். இந்த கருத்து அங்கீகாரம் கூட பைபிள் ஒரு நம்பகமான மத ஆவணம் ஆனால் அதன் காலவரிசை துல்லியமான ஒரு நம்பகமான வரலாற்று ஆவணம் மட்டுமே என்று விளக்கும். முதல், உருவாக்கம் தொடக்கத்தில் இருந்து இயேசு கிறிஸ்துவின் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு ஆட்சியின் முடிவுக்கு 7000 ஆண்டுகளுக்கு என்று கொள்ள; உலகின் படைப்பு 7 நாள் கால ஒத்த ஒரு காலத்தில் ஆதியாகமம் புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அடுத்து, பழைய ஏற்பாட்டில் பாஸ்ஓவர் ஆடு தியாகம் இயேசு கிறிஸ்து சரியாக 4000 ஆண்டுகளுக்கு உலகின் உருவாக்கிய பின் சிலுவையில் அறையப்படுகையில் என்ற குறியீட்டு என்று அங்கீகரிக்க. மொசைக் சட்டம் படி பாஸ்ஓவர் அனுசரிக்கப்பட்டது ஒவ்வொரு குடும்பத்தில் 4 நாட்களுக்கு முன் பாஸ்ஓவர் நாள் மற்றும் அந்த ஆட்டுக்குட்டி இஸ்ரவேலர் பூசாரி ஆட்டுக்குட்டி தியாகம் செய்தால், அந்த நாள் தாமதமாக இன்று மதியம் வரை அந்த வீட்டில் வாழ, அது ஒரு ஆட்டுக்குட்டி வாங்குவதற்கு இருந்தது நைட் முடிவடைந்துவிடும் என்று இருந்தது. நான் இந்த 4 நாட்கள் கடவுளின் ஆட்டுக்குட்டி, இயேசு கிறிஸ்து, உலகின் உருவாக்கிய பின் ஒரு குறுக்கு 4000 ஆண்டுகள் தியாகம் என்று விவரிக்கும் கடவுள் வழி என்று நம்புகிறேன். எனவே, அடையாளரீதியாகவும் மற்றும் உண்மையில், இயேசு கிறிஸ்து நான்காவது நாள் தியாகம் இருந்தது.

நீங்கள் இந்த கருத்து உண்மை அங்கீகரிக்க போது, வரலாறு தொடர்பான பல முக்கிய முடிவுகளை தெளிவாக விளங்கும். டேவிட் மற்றும் சாலமன் என்ற இஸ்ரவேலர் முடியாட்சிகள் பற்றி 180 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு வரலாற்று நடத்தப்பட்டது விட ஏற்பட்டன. மகா அலெக்ஸாண்டர் தான் படையெடுப்பு வரை ஜெருசலேம் மறுபடியும் கட்டப்பட்டது என்ற சைரஸ் கிரேட் அறிவிப்பு இருந்து பர்ஸியன் பேரரசின் காலத்தில் (இல்லை தற்போது வரலாற்று நடத்தப்பட்டது சுமார் 200 ஆண்டு காலம்) மட்டும் 21 ஆண்டுகள் நீடித்தது. எகிப்து 20 மற்றும் 21 வம்சாவளியினரின் இடையே 300 ஆண்டுகளுக்கு ஒரு ராஜா (ஒரு பாரோ) இல்லை. நான் பைபிள், வானியல், புதைபொருள் ஆராய்ச்சி, புராதன வரலாற்று எழுத்துக்களை மற்றும் பண்டைய அரசர்களின் நினைவுச்சின்னங்கள் பயன்படுத்தி இந்த முடிவுகளை ஆதரிக்கிறேன்.

டேனியல் என்ற புத்தகத்தில் விவரித்தார் பர்ஸியன் பேரரசு மட்டும் 21 ஆண்டுகள் நீடித்தது என்று கண்டுபிடிப்பு மற்றும் 200 ஆண்டுகள் வரலாற்றாளர்களால் கூறினார்; கட்டுரைகள் இந்த தொடரின் அடுத்த தவணை நான் வரலாற்றில் இந்த அணுகுமுறை மிகவும் ஆத்திரமூட்டும் கண்டுபிடிப்புகள் ஒரு முகவரியைவேன்.

Source: http://sg.hicow.com/க-ற-ஸ-த-வ-வ-த-ந-ல/ஏச-ந-தர/க-ற-ஸ-தவ-சமயத-த-த-ற-ற-வ-த-தவர-1281709.html

ஆடியில் உயிர்த்தெழுந்த, திராவிடர்களின் "கறுப்பு இயேசு!"

நாம் கறுப்பர்! 

நமது மொழி தமிழ்! 

நம் தாயகம் ஆப்பிரிக்கா!

 (பண்டைய தமிழரின் மறைக்கப்பட்ட வரலாறு )

  (ஏழாம் பாகம்)

"  பின் அவர் என்னை ஆண்டவரது இல்லத்தின் வடக்கு வாயிலுக்குக் கூட்டிவந்தார். அங்கே பெண்கள் உட்கார்ந்து தம்மூசுக்காக அழுது கொண்டிருந்தனர். அவர் என்னை நோக்கி, "பார்த்தாயா? மானிடா! மீண்டும் திரும்பி வா. இவற்றிலும் பெரிய அருவருக்கத்தக்க செயல்களைக் காணப்போகிறாய்" என்றார். அவர் என்னை ஆண்டவரது இல்லத்தின் உள் கூடத்திற்குக் கூட்டி வந்தார். அங்கே ஆண்டவரது கோவிலின் வாயிற்பகுதியில், மண்டபத்திற்கும், பீடத்திற்கும் இடையில், ஏறக்குறைய இருபத்தைந்து பேரைக் கண்டேன். அவர்களின் முதுகு ஆண்டவரது இல்லத்தையும் முகம் கிழக்குத் திசையையும் நோக்கி இருந்தன. அவர்கள் கிழக்கே பார்த்துக் கதிரவனைத் தொழுது கொண்டிருந்தனர்."   

- விவிலியம், எசேக்கியேல், அதிகாரம் 8 (14-16)

"ஆடி மாதத்தில், திருமணம் போன்ற நற்காரியங்களில் ஈடுபடுவதில்லை" என்பது, இன்றைக்கும் தமிழர்கள் பின்பற்றும் வழக்கமாகும். அது ஏன் என்ற காரணம் பலருக்கு தெரியாது. அதே நேரம், "ஆடிப் பட்டம் தேடி விதை"  என்ற பழமொழி ஒன்றுண்டு. விவசாயிகளுக்கு சிறந்த மாதமாக கருதப்படும் ஆடி மாதம், எதற்காக அப்படி ஒரு கெட்ட  பெயரை சம்பாதித்துள்ளது? நாங்கள் தமிழ் மொழி பேசும் ஆப்பிரிக்க கருப்பர்கள் என்பதால், எமது முன்னோரின் பழக்க வழக்கங்களை விடாமல் பின்பற்றி வருகின்றோம்.

ஆடி மாதம்,தமிழர்களின் அறுந்து போன தொடர்பு ஒன்றை இன்றைக்கும் நினைவுபடுத்துகின்றது. உலகில் முன்தோன்றிய மூத்தகுடி என்ற பெருமை பாடுவதில் தமிழன் சளைத்தவன் அல்ல. ஆயினும், அந்த மூத்த குடிக்கு அன்றிருந்த பெயர் வேறு. அதிலிருந்து கிளைகளாக பிரிந்தவை இன்று பல்வேறு திராவிட மொழிகளைப் பேசிக் கொண்டிருக்கின்றன. ஆப்பிரிக்காவில் இருந்து இடம்பெயர்ந்து வந்த நமது முன்னோர்கள், இன்றைய ஈராக் பிரதேசத்தில் குடியேறிய பின்னர் தான் நாகரீகமடைந்தனர். அங்கே "ஊர்"  என்ற பெயரில் நகரங்களை அமைத்து, தேச பரிபாலனம் செய்தனர். பேச்சு மொழிக்கு எழுத்து வடிவத்தைக் கண்டுபிடித்தார்கள். ஆப்பிரிக்காவில் வாழ்ந்த காலத்தில், இயற்கையோடொன்றி வழிபட்டு வந்த தெய்வங்களுக்கு, பல்வேறு புராணக் கதைகளை உருவாக்கினார்கள். அந்தக் கதைகளின் மூலம், சிக்கலான தத்துவார்த்த கேள்விகளுக்கு விடை காண முயற்சித்தார்கள். தமது தெய்வங்களை வழிபடுவதற்காக, அவற்றை போற்றிப் புகழ் பாடும் செய்யுள்களை இயற்றினார்கள். இந்த செய்யுள் இயற்றும் கலை, வட இந்தியாவில் வேத காலத்திலும், தென் இந்தியாவில் சங்க காலத்திலும் தொடர்ந்தது. 

ஈராக்கில் வாழ்ந்த தமிழர்களினதும், பிற திராவிட இனங்களினதும் மூதாதையரின் பெயர் சுமேரியர்கள். உலகில் முதல் தோன்றிய நாகரீகத்தைக் கொண்டவர்கள். சுமேரிய நாகரீகம், ஹரப்பா நாகரீகத்திற்கும் முந்தியது. சில ஆயிரம் வருடங்களுக்குப் பின்னர் அது பாபிலோனிய நாகரீகமாக உருமாறியது. கிட்டத்தட்ட அதே காலப்பகுதியில், ஒரு சிறுபான்மையினமான யூதர்களின் நாகரீகமும் துளிர் விட்டிருந்தது. பாபிலோனிய சாம்ராஜ்யத்தின் பிரஜைகளாக வாழ்ந்த யூதர்கள், அன்று நிலவிய முக்கிய கதைகளை விவிலிய நூலில் (யூத மதப்பெயர் "தோரா") பதிவு செய்தனர். அதனால், அன்றைய ஈராக்கிய நாகரீகம் பற்றி நாம் சிறிதளவேனும் அறிந்து கொள்ள முடிந்தது. இருப்பினும், யூதர்களின் புனித நூல் உருவான காலத்தில், பல பெயர்கள் மாறி விட்டிருந்தன. குறிப்பாக தெய்வங்களின், இடங்களின் பெயர்கள், அவற்றின் மூலப் பெயர்களில் இருந்து பெருமளவு மாறுபட்டிருந்தன. பாபிலோனியர்கள், அசிரியர்கள்  தமது மொழிகளில் இட்ட பெயர்கள் அப்படியே பைபிளில் பதிவு செய்யப் பட்டுள்ளது. ஆயினும், அதே தெய்வங்களுக்கு, அதே இடங்களுக்கு பல ஆயிரம் வருடங்களுக்கு முன்னர், சுமேரியர்கள் வைத்த பெயர்கள் மறைந்து விட்டன. அதே போன்று, சுமேரியர்களின் புராணக் கதைகள், பிற்காலத்தில் பாபிலோனியர்களால் சிறிய மாற்றங்களுடன் பாதுகாக்கப் பட்டு வந்தன. யூதர்கள், அவற்றை "ஆண்டவரால் அருளிச் செய்யப்பட்ட"  கதைகளாக விவிலிய நூலில் எழுதி வைத்து விட்டனர். கிறிஸ்தவர்களும் தம் பங்கிற்கு சிலவற்றை பயன்படுத்த தொடங்கினார்கள். 

உதாரணத்திற்கு, ஊழிப் பெருவெள்ளம் பற்றிய கதையும், அதிலிருந்து தப்புவதற்கு நோவா கப்பல் ஒன்றை தயாரித்த கதையும் விவிலிய நூலில் எழுதப் பட்டுள்ளது. அதே ஊழிப் பெருவெள்ளம்  மாதிரியான கதை, யூத மதம் தோன்றுவதற்கு ஆயிரம் வருடங்களுக்கு முன்னர் வாழ்ந்த சுமேரியர்களினால் பாடப் பட்டு வந்த புராணக் கதையை நினைவு படுத்துகின்றது.  சுமேரியர்கள் தமது தெய்வங்களின் கதைகளை களிமண் தட்டுகளில் எழுதி வைத்துள்ளனர். அவை இன்றைக்கும் ஈராக் அருங்காட்சியகத்தில் வைக்கப் பட்டுள்ளன. அட்ராகாசிஸ் என்ற கதை, விவிலிய நோவா கதையுடன் பெருமளவு ஒத்துப் போகின்றது. (The Story of Atrahasis, http://faculty.gvsu.edu/websterm/Atrahasi.htm ) நமது காலத்தில் இதனை ஒரு மோசடி, இலக்கியத் திருட்டு என்றெல்லாம் கூறலாம். ஆனால், அனைத்து மதங்களும், அனைத்து இனங்களும் ஒரே மூலத்தில் இருந்து பிறந்தவை என்பதை நாங்கள் மறந்து விட்டதால் ஏற்பட்ட குழப்பம் இது. நாகரிக வளர்ச்சி காரணமாக, தமக்கென தனியான மதங்களையும், மொழிகளையும் உருவாக்கிக் கொண்ட மக்கள், ஒரே பூர்வீகத்தை கொண்ட சகோதர இனங்களை,எதிரிகளாக கருதும் குறுகிய மனப்பான்மை, இன்றைக்கும் காணப்படுகின்றது. தான் மட்டுமே சிறந்தவன் என்ற அகந்தையும், தன் முனைப்பும் இல்லாதவர்கள் மட்டுமே மூத்தகுடிப் பெருமை பேச தகுதியுடையவர்கள். மத்திய கிழக்கை சேர்ந்த யூதர்கள், கிறிஸ்தவர்கள், இஸ்லாமியர்கள் எல்லோரும் ஒரே மாதிரியான கதைகளை தமது புனித நூல்களில் எழுதி வைத்திருப்பது தற்செயலானதல்ல. இந்த மும்மதங்களுக்கும் மூலம் ஒன்று தான். ஈராக்கில் தோன்றிய நாகரீகத்தில் இருந்து தான் அந்த நதிமூலம் தொடங்குகின்றது. அந்த நாகரீகம் கறுப்பின மக்களுடையது என்பதை நாம் மறந்து விடலாகாது. 

கிறிஸ்தவர்கள் கொண்டாடும் ஈஸ்டர் பண்டிகை, பாபிலோனியர்களின் இஷ்தார் தெய்வத்திற்கான பண்டிகை என்பதனை ஏற்கனவே பார்த்தோம். பாபிலோனியர்களின் வேறெந்தக் கலாச்சாரக் கூறுகள், கிறிஸ்தவ மதத்தில் காணப்படுகின்றன என்பதனை, நாம் இப்போது பார்ப்போம். இந்துப் புராணக் கதைகள் போன்று, சுமேரியர்களின் அல்லது பாபிலோனியர்களின் கடவுளரும் மனித வடிவில் அவதாரம் எடுப்பதுண்டு. சுமேரியர்களால் தமுசி என்றும், பாபிலோனியர்களால்  தம்முஸ் என்றும் அழைக்கப்பட்ட அவதார புருஷனின் கதை மிகவும் பிரபலமானது. அந்த தெய்வத்தை போற்றிப் பாடும் செய்யுள்கள் அளவுக்கு அதிகமாகவே காணப்படுகின்றன. குழந்தையாக அவதரித்த தினத்தில் இருந்து மரணமடைந்த இறுதிக் கணம் வரை ஒரு தனி மனிதனின் காவியம் போன்று பாடப் பட்டு வந்தது. அந்தக் கதையில், தமுசி/தம்முஸ் ஒரு ஆடு, மாடு மேய்க்கும் இடையனாக அறிமுகமாகிறார். பருவ வயதை அடைந்ததும், அவரை மணம் முடிக்க காத்திருக்கும் அரசனின் மகளாக, இஷ்தார் கடவுள் அவதாரம் எடுத்துள்ளார். இருவரையும் சுற்றி புனையப் பட்ட காதல் காவியம், ரோமியோ-ஜூலியட் கதையை விடப் பழமையானது.  தம்முஸ், தனக்கேற்ற கணவனா என்று கண்டறிவதற்காக , இஷ்தார் பல சோதனைகளை வைக்கிறார். அதிலே கேட்கப்படும் கேள்விகள், விவசாய சமூகம் சம்பந்தமானவை. அதாவது, கால்நடைகளை மேய்த்து வந்த புராதன கால சமுதாயத்திற்கும், விவசாய தொழில்நுட்பம் தெரிந்த நவீன கால சமுதாயத்திற்கும் இடைப்பட்ட முரண்பாடுகளை அதில் வெளிப்படுத்தி இருக்கிறார்கள். விவசாய சமூகம், தன்னை நாகரீகமடைந்த சமூகமாக கருதிக் கொண்ட காலத்தில் இந்தப் புராணக் கதை தோன்றியுள்ளது. இஷ்தாரின் கேள்விகளுக்கு பதிலளிக்கும் தம்முஸ், கால்நடை வளர்ப்பின் சிறப்பைப் பற்றிப் பாடுகின்றார். இறுதியில், இருவரும் திருமணம் செய்து கொள்வதன் மூலம், புராதன சமுதாயமும், நவீன சமுதாயமும் ஒன்று சேருகின்றன. 

தம்முஸ்-இஷ்தார் காதல் ஜோடியின் இல்லற வாழ்க்கை அதிக காலம் நீடிக்கவில்லை. தம்முசை ஒரு காட்டுப் பன்றி அடித்துக் கொன்று விடுகின்றது. செய்தி கேள்விப்பட்ட இஷ்தார், கணவன் இறந்ததால் ஏற்பட்ட  துயரத்தால் தவிக்கிறார். தனது பிரியத்திற்குரிய கணவனை உயிர்ப்பிப்பதற்காக, எத்தகைய ஆபத்தையும் எதிர்கொள்ள தயாராகிறார். அதற்காக பாதாள உலகம் நோக்கி பயணிக்கிறார். பாதாள லோகத்தில் உள்ள ஏழு வாயில்களிலும், ஆபரணங்களையும் உடைகளையும் களைந்து விட்டுச் செல்ல வேண்டியிருக்கிறது. இறுதியில், பாதாள லோகத்தின் அதிபதி விதிக்கும் சோதனைகளை எல்லாம் கடந்து, கணவனின் உயிரை மீட்கிறார். மரணித்து ஆறு மாதங்களுக்குப் பின்னர், தம்முஸ் உயிர்த்தெழுகின்றார்.  இந்தக் கதை, எகிப்தியரின் "இஸ்ரிஸ்-இசிஸ் கதை"  போன்றுள்ளது. அந்தக் கதையை ஏற்கனவே எழுதியுள்ளேன். (பார்க்க: தொடரின் இரண்டாம் பாகம்: பண்டைய எகிப்தின் பத்தினித் தெய்வம் கண்ணகி அம்மன்) இந்தியாவைப் பொறுத்த வரையில், அதனை கோவலன் - கண்ணகி கதை, அல்லது சத்தியவான்-சாவித்திரி கதையுடன் ஒப்பிடலாம். அந்தக் கதைகளிலும், பிரிவுத் துயரால் வாடும் மனைவி, இறந்த கணவனை உயிர்ப்பிக்க முயல்வதாக கூறப்படுகின்றது. ஆனால், "தம்முஸ் - இஷ்தார்" கதை இன்னொரு விதத்தில் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றது. கணவனின் மரணம் தொடர்பாக, இஷ்தார் பிறப்பித்த உத்தரவுகள், மக்களால் பல ஆயிரம் வருடங்களாக பின்பற்றப் பட்டு வந்துள்ளன. அந்தப் பழக்கங்கள் இன்றைய உலகில் மறைந்து விடவில்லை. இன்றைக்கும் வேறு வடிவில் தொடர்கின்றன என்பது ஆச்சரியத்திற்குரியது. 

தம்முஸ் ஒரு ஆடி மாதத்தில் கொல்லப் பட்டதால், ஆடி மாதம் முழுவதும் துக்கம் அனுஷ்டிக்க வேண்டும். சுமேரியரின் நாட்காட்டியில், ஆடி மாதம் என்பது, ஜூலையில் அரைவாசி, ஆகஸ்டில் அரைவாசி நாட்களைக் கொண்டது. தமிழ் நாட்காட்டியிலும், ஆடிமாதம் கிட்டத்தட்ட அதே காலப் பகுதியில் தான் வருகின்றது. தமிழர்கள் எதற்காக, ஆடி மாதத்தில் எந்தவித நல்ல காரியங்களிலும் ஈடுபடுவதில்லை என்பது உங்களுக்கு இப்போது புரிந்திருக்கும். தமிழர்களுக்கும், சுமேரியர்களுக்கும் இடையிலான பிணைப்பை இனி வரும் பகுதிகளில் விளக்குகிறேன். உங்களை ஆச்சரியக் கடலில் மூழ்கடிக்குமளவிற்கு, இதை விட இன்னும் நிறைய ஒற்றுமைகள் உள்ளன. அவற்றைப் பின்னர் பார்ப்போம். அன்றைய சுமேரிய/பாபிலோனிய மக்கள் ஆடி மாதம் முழுவதும் கோயிலில் இருந்து அழுது, ஒப்பாரி வைப்பது வழக்கம். பைபிளில்  பழைய ஏற்பாட்டில் அது குறிப்பிடப் பட்டுள்ளது. (பார்க்கவும்: எசேக்கியேல்) அனேகமாக, பிற்காலத்தில் பரவிய, யூத மதமும், கிறிஸ்தவ மதமும் அந்தப் பழக்கத்தை அடியோடு அழித்து விட்டன. (அழும் வழிபாட்டாளர்களை ஆண்டவரின் உத்தரவுப் படி கொன்றதாக விவிலிய நூலில் எழுதப் பட்டுள்ளது.) ஆனாலும், பிற்காலத்தில் தோன்றிய கிறிஸ்தவ மதம், தம்முஸ் வழிபாட்டில் இருந்து பலவற்றை கடன்வாங்கிக் கொண்டது. தம்முசின் மரணத்தை நினைவுகூரும் வகையில், ஈச்சமர ஓலையை எரித்த சாம்பலை எடுத்து நெற்றியில் திலகமிட வேண்டும். ஒவ்வொரு பக்தரும், தம்முஸ் தெய்வத்தின் சின்னமான சிலுவையை தமது நெற்றியில் சாம்பலால் இட்டுக் கொண்டனர். அந்த வழக்கம் இன்றைக்கும் கிறிஸ்தவர்களால், "சாம்பல் புதன்"  என்ற பெயரில் பின்பற்றப் படுகின்றது. (Ash Wednesday, http://en.wikipedia.org/wiki/Ash_Wednesday)  சைவ சமயத்தை சேர்ந்தவர்கள், சாம்பலை திருநீறாக பூசிக் கொள்ளும் வழக்கமும் சுமேரியாவில் இருந்து வந்திருக்க வேண்டும்.

சிலுவைக் குறியை வழிபடுவது, இயேசு கிறிஸ்துவுடன் ஆரம்பித்த வழக்கம் அல்ல. அது தம்முஸ் தெய்வத்தின் சின்னம். தம்முஸ் என்ற பெயரைக் குறிக்கும் எழுத்து சிலுவை அல்லது சக அடையாளம் போன்றிருக்கும். அன்றைய சுமேரியர்களும், பாபிலோனியர்களும் அதனை தம்முஸ் கடவுளைக் குறிக்கும் மதச் சின்னமாக வழிபட்டு வந்தார்கள். (The Sign of the  Cross, http://www.piney.com/His56.html) கொஞ்சம் அமைதியாக இருங்கள். சுமேரியரின் தம்முஸ் வழிபாட்டிற்கும், கிறிஸ்தவ மதத்திற்கும் இடையிலான ஒற்றுமைகள் இன்னும் நிறைய இருக்கின்றன. தம்முஸ் மரணமடைந்ததும், "அவர் தனது தந்தையிடம் சென்று விட்டார்." என்று இஷ்தார் மக்களுக்கு தெரிவித்தார். அந்தப் புராணக் கதையில், "எயா அல்லது என்கி" என்ற கடவுளின் குமாரனாகவே தம்முஸ் பூமியில் அவதரிக்கின்றார். அதனைக் குறிப்பிடும் இஷ்தார், "தந்தையையும், தனயனையும் ஒன்று சேர்க்கும் பரிசுத்த ஆவியைக் குறிக்கும் விளக்கு ஏற்றப்பட வேண்டும்"  என்று இஷ்தார் மக்களுக்கு அறிவுறுத்தினார். அதாவது, கிறிஸ்தவ சமயத்தில் "பிதா, சுதன், பரிசுத்த ஆவி" என்று இன்று பலரையும் குழப்பிக் கொண்டிருக்கும் கோட்பாடு சுமேரியர்களுடையது.  இயேசு கிறிஸ்துவை, "ஒரு நல்ல மேய்ப்பராக"  கிறிஸ்தவ மதம் சித்தரிக்கின்றது. தம்முஸ் கூட, ஆடுகளை மேய்ப்பவராக எமக்கு அறிமுகமாகின்றார். மரணமடைந்த யாரும் உயிர்த்தெழுவதில்லை என்பது உலக நியதியாக இருக்கையில், இயேசு கிறிஸ்து உயிர்த்தெழுந்து சுவர்க்கத்தை அடைந்ததாக விவிலிய நூலில் எழுதப் பட்டுள்ளது. தம்முஸ் பற்றிய கதையிலும், உயிர்த்தெழுந்து சுவர்க்கம் செல்வது முக்கியமாக குறிப்பிடப் படுகின்றது. என்ன அதிசயம்!  

"ஆடிப்பட்டம் தேடி விதை" என்று, எமது முன்னோர்கள் காரணமில்லாமல் கூறவில்லை. தமிழரின் மூதாதையர் வாழ்ந்த பண்டைய ஈராக்கில், அடுத்த போகத்திற்கு தேவையான தானியங்களை விதைப்பது ஆடி மாதத்தில் தான். தம்முஸ் ஒரு விவசாயக் கடவுளாகும். சுமேரியர்களின் கதை ஒன்று அவரை சூரியக் கடவுளின் குமாரராக சித்தரிக்கின்றது. ஆண்டவரின் குமாரனான ஏசு கிறிஸ்துவை பெற்றெடுத்த கன்னி மரியாள் போன்று, தம்முஸ் ஒரு கன்னித்தாய்க்கு  (அதுவும் இஷ்தார் தெய்வம் தான்)  மகனாகப் பிறக்கிறார்.   இஷ்தார்-தம்முஸ் வழிபாடு ஈராக்குடன் மட்டும் நின்று விடவில்லை. சிரியா, ஜெருசலேம் வரை பரவியிருந்தது. பாபிலோனியாவில் இருந்து விடுதலையாகி ஜெருசலேம் வந்த யூதர்கள், அங்கேயும் தம்முஸ்-இஷ்தார் தெய்வங்களை வழிபட்டதாக விவிலிய நூலில் எழுதப் பட்டுள்ளது. ஹீபுரு மொழியில் தமுசுக்கு "பக்குஸ்" (அழுபவர்களின் கடவுள் என்ற அர்த்தம்) என்று பெயரிட்டிருந்தனர். கிரேக்கர்கள் தமது மொழியில், தம்முசை அடோனிஸ் என்றும், இஷ்தாரை அப்ரோடித் என்றும் பெயரிட்டார்கள். அதே போன்று, இஷ்தாரின் பெயரும் மாரி என்று மாறியிருக்கலாம். இன்றைய சிரியாவில், மாரி என்ற பெயரில் பண்டைய நகரம் ஒன்றிருந்தது. (Mari, Syria, http://en.wikipedia.org/wiki/Mari,_Syria )  அந்த நகரத்தில் இஷ்தார் தெய்வத்திற்கு மிகப்பெரிய கோயில் கட்டப் பட்டிருந்தது. மேலும், மாரி நகர பெண் தெய்வம், உயிர்களின் பிறப்புக்கு காரணமான தாய்த் தெய்வமாக வழிபடப் பட்டு வந்தது. மேலும் தம்முஸின் தாயாகவும், மனைவியாகவும் இஷ்தார் குறிப்பிடப் படுவதைப் போன்று, இயேசு கிறிஸ்துவின் தாயாகவும், சிஷ்யையாகவும் (மனைவி என்று ஒரு சுவிஷேசம் கூறுகின்றது.) மரியா என்ற ஒரே பெயரைக் கொண்ட இரண்டு பெண்களைக் குறிப்பிடுவது தற்செயலானதா? 

உலகின் மூத்தகுடி இனங்களான, தமிழர்கள், அரேபியர்கள், ஹீபுருக்கள் எல்லாம், ஒரு காலத்தில் ஒரே இனத்தை சேர்ந்த மக்களாக இருந்து பிரிந்திருக்க வேண்டும். பண்டைய சுமேரியர்களின் சொற்கள் தமிழ் மொழியில் மட்டுமல்ல, அரபு, ஹீபுரு மொழிகளிலும் காணப்படுகின்றன.  தம்மூஸ் என்பது, அரபு, ஹீபுரு மொழிகளில் ஆடி மாதத்தை குறிக்கும் சொல்லாகும். சுமேரியர்கள், ஹீபுருக்கள், அரேபியர்கள், தமிழர்கள், எல்லோரும் சந்திரக் கலண்டரை பயன்படுத்தி வந்துள்ளனர். (Lunar Calendar, http://en.wikipedia.org/wiki/Lunar_calendar) அதாவது, ஒவ்வொரு மாதமும் வளர்பிறை, தேய்பிறை வருவதைக் கணிப்பிட்டு மாதங்களை உருவாக்கினார்கள். எமது முன்னோர்களான சுமேரியர்கள், ஒரு வருடத்திற்கு 12 மாதங்களையும், 365 நாட்களையும் சரியாகக் கணித்து வைத்திருந்தார்கள். ஐரோப்பியர்கள் சூரியக் கலண்டரை பயன்படுத்தியதால், அவர்களின் மாதத்தின் நடுப்பகுதியில் சுமேரியரின் மாதம் தொடங்குகின்றது. சுமேரியரின் நாட்காட்டியை பின்பற்றித் தான், தமிழர்கள் சித்திரை 15 அன்று, புது வருடப் பிறப்பாகக் கொண்டாடுகின்றனர். கிட்டத்தட்ட அதே சித்திரை மாத காலத்தில், சுமேரியர்கள் "அகிது" என்ற பெயரில் புதுவருடப் பிறப்பைக் கொண்டாடினார்கள். அன்றைய தினம், பண்டைய சுமேரியாவில் அறுவடைக் காலமாகும். சுமேரியர்களின் நாட்காட்டியின் படி, நான்காவது மாதமான ஆடி மாதமே, தம்முஸ் தெய்வத்தின் மரணமும், உயிர்த்தெழுதலும் நிகழ்ந்த மாதமாகும். ஐரோப்பியரின் நாட்காட்டியில், இயேசு கிறிஸ்து சிலுவையில் அறியப் பட்டதும், உயிர்த்தெழுந்ததும்  நான்காவது மாதமான ஏப்ரல் மாதம் வருகின்றது. எல்லாமே தற்செயலாக நடந்திருக்க முடியுமா?

(தொடரும்)

இந்தத் தொடரின் முன்னைய பதிவுகளை வாசிப்பதற்கு:

1.நாம் கறுப்பர்! நமது மொழி தமிழ்! நம் தாயகம் ஆப்பிரிக்கா!
2.பண்டைய எகிப்தின் பத்தினித் தெய்வம்: கண்ணகி அம்மன்
3.சோமாலியர்கள்: தமிழர்களின் மூதாதையர்கள்
4.தமிழர்கள் தொலைத்த ஆப்பிரிக்கக் கடவுள்

5.கோயிலில் பாலியல் தொழில்
6.ஈராக்கில் தோன்றிய தமிழரின் நாகரீகம்_____________________________________________________________________ உசாத்துணை நூல்கள்: 
1.From Babylon to Timbuktu, by Rudolph R.Windsor

2.Serpent of the Nile, Women and Dance in the Arab World, by Wendy Buonaventura

3.Myths, Dreams and Mysteries: The Encounter Between Contemporary Faiths and Archaic Realities, by Mircea Eliade
4.Myths of Babylonia and Assyria, by Donald A. Mackenzie
5.Mythology, by C. Scott Littleton